เด็กช่างรักจริง...เคยได้ยินไหมครับคุณ? : ตอนจบ P. 44
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: เด็กช่างรักจริง...เคยได้ยินไหมครับคุณ? : ตอนจบ P. 44  (อ่าน 431503 ครั้ง)

ออฟไลน์ NRedu

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 111
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-0

ออฟไลน์ mystery Y

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7677
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +585/-12
ไม่รู้จะเรียกอะไรก็เรียก"ที่รัก"สิพี่ปุณณ์ พิชคงชอบ ฮ่ะๆ

TeuyHom

  • บุคคลทั่วไป
น่ารักอ่ะ ที่รัก ตัวเองสะด้วย 555

ออฟไลน์ KURATA

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 893
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +146/-1
ดีค่าน้องแบมแบม อย่าให้พี่ปุณณ์เจ็บมาก เดี๋่ยวจะ รุก เอ๊ย!! ลุก ไปทำงานไม่ไหว อะครึ อะครึ

ออฟไลน์ Fellina

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 413
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +16/-1

ออฟไลน์ TopFee

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 115
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +14/-1
    • IN HEAVEN BOOKS
พี่ปุณ... เง้อเพิ่งเห็นว่าพี่ปุณมาอยู่เรื่องใหม่ 55+
เลยเพิ่มตามอ่าน ... ตกลงใครเมะใครเคะล่ะเนี่ย??!!
...พี่ติณ...ยังตามมา... แล้วแล้วปัณกับหมอปิ๊งจะตามมาแว้บๆ ด้วยไหมน้าา  :hao3:

ออฟไลน์ nunnuns

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1972
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +114/-3

ออฟไลน์ murasakisama

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1489
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +236/-4
2วันนี่สนิทกันมากกว่าเพื่อนที่รู้จักกัน2เดือนอีกอะ  จะมีซักตอนมั้ยที่ปุณจะไม่เจ็บตัวเนี่ย :katai4:

ออฟไลน์ aoihimeko

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3132
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +155/-9
เรื่องนี้น่ารักดีนะ ชอบ

ขอมาอ่านด้วยคนละกัน

ออฟไลน์ ka[ze]na

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3767
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +192/-6
ตามมาอ่าน อย่างน่ารักอ่ะ ชอบๆๆๆๆ

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ toshika

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 819
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +38/-4
อ๊า~ พี่ปุณณ์เมะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :katai5:

ออฟไลน์ sang som

  • เจ็บจิต!!
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1609
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +108/-6
รู้สึกตอนนี้ปุณแลแม๊น แมน

ออฟไลน์ bambooiihallo

  • ยู้ฮู >w<
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1228
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1503/-19
ให้โอกาสพี่ปุณณ์แมนบ้าง 55  ใครจะรุกจะรับค่อยว่ากันเนาะ

ออฟไลน์ zuu_zaa

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2003
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +115/-1
มาติดตามเรื่องนี้ก็สนุกอีกแล้ว ไม่มีผิดหวังจริงๆ แล้วจะรอตอนต่อไปนะคะ

SaM_TwiN

  • บุคคลทั่วไป
เดินเข้ามายอมรับผิด  :hao5: อ่านมาตั้งแต่ตอนแรกแต่ไม่เคยเม้นเลย :mew5:

ติดนิยายของคุณแบมตั้งแต่ น้องเห็ดเมียกู เด็กขายนม กาวยู้ฮู และยังมาเด็กช่างรักจริงอีก ฟิน~ :heaven

ออฟไลน์ Tumz

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 448
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +30/-4
“ขอให้พี่ปุณณ์มีแฟนเด็กกว่า ตัวดำ หน้าโหด ทำงานกลางดินกลางทราย! กลางทะเลโน่นนนนน”  (จากเรื่องหมอปิ๊งฯ) >>> น้องปัณณ์น่าจะระบุด้วยนะว่า "แฟน" น่ะ "รุก" หรือ "รับ"

อั้ยย่ะ   คำแช่งน้องปัณณ์ศักดิ์สิทธิ์ยิ่งนัก

ออฟไลน์ bambooiihallo

  • ยู้ฮู >w<
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1228
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1503/-19
เดินเข้ามายอมรับผิด  :hao5: อ่านมาตั้งแต่ตอนแรกแต่ไม่เคยเม้นเลย :mew5:

ติดนิยายของคุณแบมตั้งแต่ น้องเห็ดเมียกู เด็กขายนม กาวยู้ฮู และยังมาเด็กช่างรักจริงอีก ฟิน~ :heaven

ไม่เป็นไรค่า >w<   ว่าแต่อ่านหมอปิ๊งยังเนี่ยยย

ออฟไลน์ PEENAT1972

  • Red Rhino
  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4698
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +563/-106

ออฟไลน์ พิรุณสีเงิน

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 184
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-1
อ่านมานี้ ไม่มีตอนไหนที่พี่ปุณณ์จะไม่เจ็บตัวเลยนะคะ  :laugh:

ออฟไลน์ kitty08

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1952
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +48/-4
น่ารักดีจ้ะคุณแบม  :katai2-1: แต่จนบัดนี้ยังดูไม่ออกเลยน่ะว่าใครจะเมะใครจะเคะ น่ะ ใจเราน่ะอยากให้ปุณเป็นเคะน่ะ เพราะจะได้ควงแฟนไปเยาะเย้ยนายคณินน่ะ แต่เป็นเมะก้อดีแปลกไปอีกแบบแต่มันก้อขัด ๆ กับความรู้สึกยังไงไม่รู้น่ะ  :katai1:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ •♀NoM!_KunG♀•

  • *,*โสดสนิทศิษย์พยักหน้า*,*
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7559
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +181/-8
น่ารักดีอ่า เห้ยยๆ

ออฟไลน์ poppycake

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2670
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +119/-4
5555

เรื่องมันวุ่นวายจิงๆ

น่ารักอ่ะ >/////////<

ออฟไลน์ yowyow

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4188
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +139/-7

ออฟไลน์ thaitanoi

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1451
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +70/-2
นายปุณคจะต้องเจ็บตัวบ่อยไปไหม รอตอนต่อไปครับ

ออฟไลน์ Satanza321

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 671
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +48/-3
มันอาจจะเป็นพลังแห่งรักตามที่พิคพูดก็ได้ เลยทำให้สนิทกันไวแล้วยังเจ็บตัวเพราะคนนี้บ่อยๆ :laugh:

ออฟไลน์ TIKA_n

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1391
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +308/-4
มาอ่านพี่ปุณณ์ ตอน 1-5 รวดเดียวเลยจ้า  :hao7:
อุ้ยต้าย เพิ่งรู้อายุพี่ปุณณ์ 32 แล้วเหรอเนี่ย แหม ก็นะ แก่กว่าหมอปิ๊ง แต่ก็คิดว่ายังไม่สามสิบนะเนี่ย
แหม๊ ได้เจอกับน้องพิช อีกที งานเฟรชชี่ไนท์ของคณะวิศวะนี่เอง เป็นประธานสโมฯ แถมพี่ว๊ากซะด้วย
เจ้าชาย รีบมาปกป้องเจ้าหญิง เข้าใจเปรียบเทียบนักนะ มาทีอย่างเท่ห์เลยอ่ะ ตวาดทีเดียว วงแตกเลย ฮะ ๆ 
แต่น้องพิช อย่าโหดกับพี่ปุณณ์นักได้มั้ย ฉุดกระชากลากถู ซะอย่างกับจำเลยรัก ถนอม ๆพี่ปุณณ์หน่อยสิจ้ะ
พี่ปุณณ์ เท่ห์อ่ะ เป็นฮีโร่ ปกป้องน้องพิช ถือคติ พี่น้องปกป้องน้อง โฮ พี่ชายที่แสนดีของน้องปัณณ์
แต่น้องพิช ซาบซึ้งหน่อยได้ม้าย กลัวแค่พี่ปุณณ์มาตายตรงนี้เนี่ยนะ หึหึ  ขอบคุณน่ะพูดเป็นมั้ย หา!
จูจุ๊บกันซะแล้ว แต่น้องพิชไม่มีจะหวั่นไหวเลยอ่ะ มีแต่พี่ปุณณ์ ที่ดันเริ่มใจเต้นซะแล้ว อย่าน้าพี่ปุณณ์ อย่าเพิ่ง ๆ
พี่ปุณณ์ช่วยจนเจ็บหลัง ไม่มีขอบคุณยังมาว่าอีก แล้วยังมาถีบพี่ปุณณ์ซ้ำ แถมยังไม่สำนึก ไม่ขอโทษ หมั่นไส้น้องพิชอ่ะ
มีการลองใจพี่ปุณณ์ซะด้วยนะ แหม พี่ปุณณ์ เค้าถึงจะขี้วีน แต่นิสัยดีสุดยอดนะขอบอก รู้แล้วจะซึ้ง
แต่ว่า... ไหงบังเอิญมาเจอนายคณิณ ได้อีกล่ะเนี่ย มากับใครไม่รู้ แฟนใหม่เหรอ พี่ปุณณ์ของเรา เจ็บอีกแล้ว
ถึงจะเหมือนตัดใจได้ แต่ยังไงพี่ปุณณ์กับนายคณิณ ก็รักกันมาตั้งนานนินะ จะลืมง่าย ๆ คงยากอยู่แล้ว สงสารพี่ปุณณ์  :monkeysad:
เริ่มมีมุมอ่อนโยนเหมือนกันนิ น้องพิชเนี่ย เป็นประเภท ปากร้ายใจดี ปิดทองหลังพระใช่ป่ะ เริ่มน่ารักขึ้นมาละ
แม้ไม่รู้อะไร ก็ปลอบใจพี่ปุณณ์ ให้ตื่นจากฝันร้าย ฮือ ขอให้พี่ปุณณ์ ตัดใจจากนายนั่นได้จริง ๆ ซักทีเท้อ
คนดัง ไปที่ไหนก็ถูกจำได้อยู่แล้ว กลายเป็นแฟนกำมะลอกันซะแล้ว แหม ที่รัก ตัวเอง หวานแหววแต๋วจ๋ามากอ่ะ :pigha2:
น้องพิช อายุ 22 เหรอเนี่ย ห่างกันตั้ง สิบปีแน่ะ โห พี่ปุณณ์จะกินเด็ก รึจะถูกเด็กกินกันล่ะเนี่ย
พี่ปุณณ์ เอ๋อ ตลอด ๆ เลยนะ ส่วนน้องพิช พอคุยกันดี ๆ เริ่มทำตัวดีแล้วนะ รู้จักขอท่งขอโทษ ค่อยน่ารักหน่อย
ท่าทางน้องพิช จะรวยใช่เล่นนะเนี่ย อยู่คอนโดชั้นบนสุด แถมมีไปเที่ยวเมืองนอกซะด้วย อื้อหือ รึจริง ๆ ไปไฮโซติดดิน
ห้องน้องพิช นึกภาพตามแล้ว สุดยอดการตกแต่งเลยอ่ะ ถูกใจพี่ปุณณ์ทันทีเลย  แถมหยอล้อเล่นกัน น่ารักเชียว  :-[
ตอนนอน น้องพิชกลายเป็นลูกแมวน้อยน่ารักอยู่ดี ๆ ไหงทำร้ายพี่ปุณณ์อีกแล้ว ยังอุตส่าห์ละเมอถึีบพี่ปุณณ์ได้อีกนะ
แต่ก็สำนึกผิด ก็โอเคอ่ะนะ แล้วเล่นกันเป็นเด็ก ๆ เลยนะ สงครามปาหมอนเหรอจ้ะ ยังกับคู่รักตีเค้าเล่นกัน
สองคนนี้ อยู่ด้วยกันอย่างกับสนิทกันมานานแสนนาน แต่ชื่อลับไม่ยอมเรียกกัน รอดูพัฒนาการของคุ่นี้ไปเรื่อย ๆ น้า
ที่จริงตอนอ่านหมอปิ๊งจบ อยากให้พี่ปุณณ์เป็นเมะเลยนะ แต่พอมาเจอความเถื่อนของน้องพิชเข้าไป
มีความรู้สึก อยากให้พี่ปุณณ์เป็นเคะ อีกแล้วอ่ะ (ใจโลเลได้อีก) แหม ก็น้องพิช โหดเถื่อน ไม่สนใจพี่ปุณณ์ขนาดนี้
อยากให้ถึงวันที่มารัก มาหลง พี่ปุณณ์ ของเราหัวปักหัวปำนี่หน่า ตอนนี้เชียร์พี่ปุณณ์ เป็นเคะดีกว่า อิอิ  :hao7:
แล้วมาทิ้งท้ายให้เสียวอีกแล้ว จะเอามาม่ามาเสริฟ ก็รออีกสักหน่อยน้าแบม รอให้สองคนนี้เค้าปิ๊ง ๆ กันก่อนสิ
เมนท์ ซะยาวมากกกกก  แหะ ๆ เดี๋ยวตอนต่อไปจะสั้นละ เพราะตามทันล่ะ ขอบคุณแบมจ้า  :L2: :3123:

ออฟไลน์ minere_mi

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 139
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +16/-1

ออฟไลน์ bambooiihallo

  • ยู้ฮู >w<
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1228
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1503/-19
มาอ่านพี่ปุณณ์ ตอน 1-5 รวดเดียวเลยจ้า  :hao7:
อุ้ยต้าย เพิ่งรู้อายุพี่ปุณณ์ 32 แล้วเหรอเนี่ย แหม ก็นะ แก่กว่าหมอปิ๊ง แต่ก็คิดว่ายังไม่สามสิบนะเนี่ย
แหม๊ ได้เจอกับน้องพิช อีกที งานเฟรชชี่ไนท์ของคณะวิศวะนี่เอง เป็นประธานสโมฯ แถมพี่ว๊ากซะด้วย
เจ้าชาย รีบมาปกป้องเจ้าหญิง เข้าใจเปรียบเทียบนักนะ มาทีอย่างเท่ห์เลยอ่ะ ตวาดทีเดียว วงแตกเลย ฮะ ๆ 
แต่น้องพิช อย่าโหดกับพี่ปุณณ์นักได้มั้ย ฉุดกระชากลากถู ซะอย่างกับจำเลยรัก ถนอม ๆพี่ปุณณ์หน่อยสิจ้ะ
พี่ปุณณ์ เท่ห์อ่ะ เป็นฮีโร่ ปกป้องน้องพิช ถือคติ พี่น้องปกป้องน้อง โฮ พี่ชายที่แสนดีของน้องปัณณ์
แต่น้องพิช ซาบซึ้งหน่อยได้ม้าย กลัวแค่พี่ปุณณ์มาตายตรงนี้เนี่ยนะ หึหึ  ขอบคุณน่ะพูดเป็นมั้ย หา!
จูจุ๊บกันซะแล้ว แต่น้องพิชไม่มีจะหวั่นไหวเลยอ่ะ มีแต่พี่ปุณณ์ ที่ดันเริ่มใจเต้นซะแล้ว อย่าน้าพี่ปุณณ์ อย่าเพิ่ง ๆ
พี่ปุณณ์ช่วยจนเจ็บหลัง ไม่มีขอบคุณยังมาว่าอีก แล้วยังมาถีบพี่ปุณณ์ซ้ำ แถมยังไม่สำนึก ไม่ขอโทษ หมั่นไส้น้องพิชอ่ะ
มีการลองใจพี่ปุณณ์ซะด้วยนะ แหม พี่ปุณณ์ เค้าถึงจะขี้วีน แต่นิสัยดีสุดยอดนะขอบอก รู้แล้วจะซึ้ง
แต่ว่า... ไหงบังเอิญมาเจอนายคณิณ ได้อีกล่ะเนี่ย มากับใครไม่รู้ แฟนใหม่เหรอ พี่ปุณณ์ของเรา เจ็บอีกแล้ว
ถึงจะเหมือนตัดใจได้ แต่ยังไงพี่ปุณณ์กับนายคณิณ ก็รักกันมาตั้งนานนินะ จะลืมง่าย ๆ คงยากอยู่แล้ว สงสารพี่ปุณณ์  :monkeysad:
เริ่มมีมุมอ่อนโยนเหมือนกันนิ น้องพิชเนี่ย เป็นประเภท ปากร้ายใจดี ปิดทองหลังพระใช่ป่ะ เริ่มน่ารักขึ้นมาละ
แม้ไม่รู้อะไร ก็ปลอบใจพี่ปุณณ์ ให้ตื่นจากฝันร้าย ฮือ ขอให้พี่ปุณณ์ ตัดใจจากนายนั่นได้จริง ๆ ซักทีเท้อ
คนดัง ไปที่ไหนก็ถูกจำได้อยู่แล้ว กลายเป็นแฟนกำมะลอกันซะแล้ว แหม ที่รัก ตัวเอง หวานแหววแต๋วจ๋ามากอ่ะ :pigha2:
น้องพิช อายุ 22 เหรอเนี่ย ห่างกันตั้ง สิบปีแน่ะ โห พี่ปุณณ์จะกินเด็ก รึจะถูกเด็กกินกันล่ะเนี่ย
พี่ปุณณ์ เอ๋อ ตลอด ๆ เลยนะ ส่วนน้องพิช พอคุยกันดี ๆ เริ่มทำตัวดีแล้วนะ รู้จักขอท่งขอโทษ ค่อยน่ารักหน่อย
ท่าทางน้องพิช จะรวยใช่เล่นนะเนี่ย อยู่คอนโดชั้นบนสุด แถมมีไปเที่ยวเมืองนอกซะด้วย อื้อหือ รึจริง ๆ ไปไฮโซติดดิน
ห้องน้องพิช นึกภาพตามแล้ว สุดยอดการตกแต่งเลยอ่ะ ถูกใจพี่ปุณณ์ทันทีเลย  แถมหยอล้อเล่นกัน น่ารักเชียว  :-[
ตอนนอน น้องพิชกลายเป็นลูกแมวน้อยน่ารักอยู่ดี ๆ ไหงทำร้ายพี่ปุณณ์อีกแล้ว ยังอุตส่าห์ละเมอถึีบพี่ปุณณ์ได้อีกนะ
แต่ก็สำนึกผิด ก็โอเคอ่ะนะ แล้วเล่นกันเป็นเด็ก ๆ เลยนะ สงครามปาหมอนเหรอจ้ะ ยังกับคู่รักตีเค้าเล่นกัน
สองคนนี้ อยู่ด้วยกันอย่างกับสนิทกันมานานแสนนาน แต่ชื่อลับไม่ยอมเรียกกัน รอดูพัฒนาการของคุ่นี้ไปเรื่อย ๆ น้า
ที่จริงตอนอ่านหมอปิ๊งจบ อยากให้พี่ปุณณ์เป็นเมะเลยนะ แต่พอมาเจอความเถื่อนของน้องพิชเข้าไป
มีความรู้สึก อยากให้พี่ปุณณ์เป็นเคะ อีกแล้วอ่ะ (ใจโลเลได้อีก) แหม ก็น้องพิช โหดเถื่อน ไม่สนใจพี่ปุณณ์ขนาดนี้
อยากให้ถึงวันที่มารัก มาหลง พี่ปุณณ์ ของเราหัวปักหัวปำนี่หน่า ตอนนี้เชียร์พี่ปุณณ์ เป็นเคะดีกว่า อิอิ  :hao7:
แล้วมาทิ้งท้ายให้เสียวอีกแล้ว จะเอามาม่ามาเสริฟ ก็รออีกสักหน่อยน้าแบม รอให้สองคนนี้เค้าปิ๊ง ๆ กันก่อนสิ
เมนท์ ซะยาวมากกกกก  แหะ ๆ เดี๋ยวตอนต่อไปจะสั้นละ เพราะตามทันล่ะ ขอบคุณแบมจ้า  :L2: :3123:


ขอบคุณค้าบบ เม้นยาวมากกกกกกกกกกกกกกกกกก ;_; หนูซาบซึ้งเป็นอย่างยิ่ง บวกเป็ด จ้วบๆ

ออฟไลน์ yongsulewa

  • 나는 상처를 줬어.
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 241
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +9/-1
ใสๆ เจ๊ชอบบบบบ 5555 ที่รัก ตัวเอง กรี๊ดดด ปลื้มม :hao7: :hao6:

ออฟไลน์ bambooiihallo

  • ยู้ฮู >w<
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1228
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1503/-19
ตอนที่ 6 เขิน




“อะไรนะ? พาน้องปิ๊งไปเที่ยวอัมพวา?”



ปุณณ์ดึงเนคไทออกจากคอก่อนจะส่งให้กับคอสตูม วันนี้เขามาลองชุดแล้วก็วัดตัว ทั้งหลายทั้งแหล่มีตั้งแต่กางเกงเสื้อยืดธรรมดาไปจนถึงสูทเต็มยศแบบนี้



“ใช่แล้ว เนี่ยจะถึงอัมพวาแล้ว ไมอ่ะ พี่จะมาบ้านหรอ?”



“ก็เออสิวะ แล้วมึงไม่อยู่กูจะเข้าบ้านยังไง ไปก็ไม่บอกไอ้น้องเวร”



ปุณณ์เงยหน้าขึ้นให้ฝ่ายคอสตูมอีกนั่นล่ะปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีขาวเรียบหรูออกจากตัว ก่อนจะถูกจับใส่เสื้อเชิ้ตสีฟ้าต่อ



“อ่าวไม่บอก จะได้รอมาพร้อมกัน โทษทีว่ะพี่ปุณณ์ จะตามมาเปล่าอ่ะ”



“ไม่มีรถจะไปยังไงวะ! แล้วมึงก็ไม่มีรถ มึงไปยังไง?”



“มารถพี่กร พี่กรพาแฟนมาเหมือนกัน”



“ดับเบิ้ลเดทอ่ะดิ กูไปก็หมาหัวเน่าสิวะ เออแม่งนอนคอนโดก็ได้วะ แล้วปลาทูกับอั่งเปาอ่ะ?”



ปุณณ์ถามถึงแมวสองตัวซึ่งจริงๆอั่งเปาเป็นแมวของเขา แต่ปัจจุบันถูกส่งมอบให้ไอ้ปัณณ์เลี้ยงไปเรียบร้อย ทำงานขนาดนี้เอาเวลาไหนไปดูแลแมว ดูแลตัวเองยังไม่รอด



“อ๋ออออ อยู่บ้าน เฝ้าบ้าน มาไม่กี่ชั่วโมงก็กลับเลยไม่ได้เอามาด้วย”



“เออเค แค่นี้แหละจะทำงานต่อ”



ปุณณ์กดวางโทรศัพท์แล้วส่งให้พี่แบงค์ที่รับไปทันที จากนั้นก็เดินเข้าห้องแต่งตัวเปลี่ยนเป็นกางเกงสามส่วนสีกรมท่า เดินออกมาให้ฝ่ายคอสตูมพับแขนเสื้อขึ้นไปถึงข้อศอก ใส่เข็มขัดหนังน้ำตาลหมวกสีน้ำตาล รองเท้าผ้าใบก็สีน้ำตาล ถือกระเป๋าทรงกล่องใบใหญ่เดินเข้าฉาก หน้าบึ้งก็ฉีกยิ้มรับกล้องทันที



แชะ!



“โอเคเสร็จหมดแล้วครับ กลับกันได้เลยทุกคน”



ตากล้องบอกอย่างนั้นทุกคนก็เริ่มเก็บของ ขนาดยังไม่ถ่ายแบบจริงแค่มาลองเสื้อผ้าไว้ก่อน แต่ก็ต้องถ่ายรูปไว้บางส่วนให้พวกดีไซน์เนอร์เอาไปปรับสีชุด หรืออะไรก็แล้วแต่ให้เข้ากับเขา ยุ่งยากจริง!



“พี่แบงค์ คีย์การ์ดผมอยู่กับพี่ปะครับ?”



“อ้ออยู่ๆ เก็บไว้ให้แล้ว แล้วเมื่อคืนนอนไหน? หรือมีคีย์การ์ดสำรอง”



“นอนห้อง เอ่อ ห้องเพื่อนอ่ะพี่ มันมาหาพอดี งั้นวันนี้ผมกลับได้เลยใช่มั้ยครับ?”



“กลับได้ แล้วตัวไปโดนอะไรมา ช้ำทั้งหน้าทั้งหลัง ปากอีก ดีนะเมคอัพลงก็ไม่ค่อยเห็น”



“อุบัติเหตุอ่ะพี่ สงสัยจะปีชง”



ปุณณ์หัวเราะเก้อๆ ก่อนจะรีบกลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดเดิม รับคีย์การ์ดตัวเองกับเงินที่เหลืออีกเจ็ดร้อยกว่าใส่กระเป๋ากางเกง



“อ้อ บริษัทรถโทรมาแล้ว อาทิตย์นี้ปุณณ์ว่างวันไหนก็ไปเอารถได้เลย”



“จริงอ่ะ? แอบๆหวั่นกลัวขับไม่รอดว่ะพี่ ผมไม่ค่อยได้ขับเลย ไปลงเรียนขับอีกคอร์สดีปะ?”



“ขับๆไปเหอะ ช้าๆไปเรื่อยๆ ชนก็เรียกประกัน มีรถเองมันสะดวกกว่าแท็กซี่เยอะ”



“ก็จริง … โอเคขอบคุณมากครับพี่แบงค์ งั้นผมกลับเลยนะ”



ปุณณ์เดินกลับไปยกมือไหว้ลาทุกคน ตั้งแต่ตากล้อง ยันทีมงานทุกคน ช่างไฟเขาก็ยกมือไหว้ คนไหนเด็กกว่าก็โบกมือลาธรรมดา จะอยู่ในวงการได้นานต้องนอบน้อม ถึงภาพลักษณ์ภายนอกจะดูเหวี่ยง แรง หรือมีข่าวเสียหายยังไง กับเหล่าทีมงานต้องดีเยี่ยม ไม่งั้นใครจะอยากจ้าง?



“ผมไปละครับพี่แบงค์ สวัสดีครับ”



ปุณณ์เดินออกมาหน้าบริษัทก็ยังคงใช้บริการแท็กซี่ แต่นึกขึ้นได้ว่าคอนโดตัวเองยังใช้น้ำไม่ได้ถ้าก๊อกยังเสีย เลยตัดสินใจแวะห้างที่ใกล้คอนโด โชคดีที่ห้างนี้แยกส่วนพวกโฮมโปรออกจากห้าง จึงไม่มีพวกวัยรุ่นเดินกัน หมดปัญหาเรื่องแฟนคลับวิ่งตาม



“ก๊อก .. ก๊อกอยู่ไหน แล้วกูจะรู้มั้ยว่าต้องก๊อกแบบไหน?”



“สวัสดีครับ สอบถามได้นะครับ”



นี่ไงผู้ช่วยชั้นดี! พนักงาน ปุณณ์หันไปฉีกยิ้มกว้างให้พนักงานที่เข้ามาถาม แต่อีกฝ่ายกลับชะงักเล็กน้อยกับรอยยิ้มเขาก่อนที่ใบหน้าขาวเนียนจะหน้าแดงก่ำทันที



“เอ่อ … คือผมหาก๊อกน้ำอ่างล้างหน้าน่ะครับ กับชาวเวอร์”



“อ้ะครับ! ถ้าอ่างล่างหน้าต้องดูก่อนนะครับว่าเป็นแบบไหน เป็นแบบแขวน เอ่อ .. หรือว่าแบบเคาน์เตอร์”



ปุณณ์รู้สึกเอ็นดูพนักงานร่างเล็กกว่าไม่ได้ คงจะตื่นเต้นจนเสียงสั่นอย่างเห็นได้ชัด หรือว่าจะจำเขาได้? ก็ไม่แปลกล่ะมั้งดูยังอายุน้อยอยู่เลย อาจจะเคยเห็นเขาในรายการทีวีบ้าง



“อืม เป็นแบบเคาน์เตอร์นะ น่าจะเป็นแบบนั้น”



“งั้นต้องเรื่องก๊อกทรงสูงนิดนึงครับ แบบนี้ก็ได้ เป็นก้านโยกนะครับ ตัวนี้ขายดีลูกค้าชอบครับ”



ปุณณ์ลองโยกก้านไปมาซ้ายขวาแบบที่อีกฝ่ายบอก เออใช้ง่ายดีไม่ต้องหมุนเยอะ! โยกไปทางซ้ายก็เปิดกลับมาทางขวาก็ปิด



“เอาอันนี้ก็ได้ครับ”



“ได้ครับ งั้นไปดูฝักบัวต่อเลยมั้ยครับ?”



อีกฝ่ายยกสมุดเล่มเล็กขึ้นมาจดรหัสก๊อกที่ปุณณ์เลือกเรียบร้อย ปุณณ์ก็พยักหน้าให้อีกฝ่ายเดินนำไปโซนขายชาวเวอร์ต่อ



“เอาเป็นฝักบัวถืออาบ หรือว่า เอาแบบชาวเวอร์ที่ห้อยลงมาจากข้างบนครับ?”



ปุณณ์ชะงักเล็กน้อยก่อนจะนึกถึงห้องน้ำคอนโดตัวเอง อืม … เหมือนจะเป็นชาวเวอร์นะ แต่ก็มีฝักบัวด้วย แล้วคราวก่อนที่เสียมันฝักบัวหรือชาวเวอร์ ? หรือเสียทั้งสองอัน? หรือจะซื้อไปสองอันเลย? ไม่ดีๆ เปลืองตัง เกิดมันเสียอันเดียวล่ะ? เวรกรรม แล้วจะเอายังไงดี หรือเอาไปแค่ก๊อกก่อน? แล้วไปลองดูก่อนอันไหนใช้ได้ก็ใช้อันนั้นไป เอ๊ะ แล้วถ้ามันเสียสองอันเลยล่ะ?



“เอ่อ คุณลูกค้าครับ ?”



“หือ อ้อ … จำไม่ได้ครับว่าอันไหนเสีย งั้นเอาแค่ก๊อกก่อนแล้วกันนะครับ ค่อยมาอีกรอบ”



ปุณณ์ยิ้มให้พนักงานร่างเล็ก อีกฝ่ายก็ยิ้มเขินๆก่อนจะขอตัวไปจัดการเอาสินค้าให้ แล้วบอกให้เขาไปรอจ่ายเงินที่เคาน์เตอร์ได้เลย
ปุณณ์ก็เลยเดินไปเรื่อยเปื่อยเดินเข้าซอยนั้นออกซอยนี้ เพิ่งจะรู้นั่นล่ะว่าอุปกรณ์ที่ใช้ในบ้านนี่แม่งเยอะขนาดนี้ สารพัดอย่างไปหมด แต่ถ้าได้เลือกทุกอย่างด้วยตัวเองคงจะมีความสุขน่าดู เมื่อไหร่เขาจะมีเวลาเยอะๆบ้าง ขนาดบ้านตัวเองยังต้องยกให้น้องชายอยู่ไปเรียบร้อยแล้ว แม้แต่แมวตัวเองก็ยกให้น้องชาย ตอนสมัยยังมีรถใช้น้องชายก็ยังเป็นคนเอาไปใช้ ปุณณ์… ผู้ชายที่น่าจะมีพร้อม … แต่ไม่มีเวลาให้กับความพร้อมของตัวเอง




ปุณณ์เดินมาหยุดหน้าเคาน์เตอร์รอให้พนักงานคิดเงิน



“สองพันสี่ร้อยสามสิบเจ็ดค่ะ”



“ห๊ะ? อะไรนะครับ ?”



ปุณณ์ชะงักรีบปล่องแบงค์ห้าร้อยสุดท้ายในมือให้อยู่ในกระเป๋ากางเกงต่อไป ขืนควักออกมาอายตายห่าเลยมีตังค์ไม่พอเนี่ย



“สองพันสี่ร้อยสามสิบเจ็ดบาทค่ะ”



พนักงานสาวยิ้มให้อีกครั้ง แต่ปุณณ์ลอบกลืนน้ำลายเอื้อก ก๊อกห่าไรแม่งแพงชิบหาย! นี่เอาก๊อกฝังเพชรมาหรือเปล่าเนี่ย ประมาณว่าติดเครื่องทำน้ำแร่ ล้างหน้าที่ขาวใสทันตายิ่งกว่ากินกลูต้า



“เอ่อ …”



จะเอาตัวเองออกไปจากสถานการณ์น่าอับอายนี่ยังไงดี?



“อ้าวคุณ มาทำอะไรครับ? เลิกงานแล้วหรอ”



เสียงจากใครคนหนึ่งเรียกให้ปุณณ์หันไปมอง ก่อนจะรู้สึกว่าพระเจ้าทรงโปรดเลยทีเดียว เมื่อเขาเห็นใบหน้าคมคิ้วเข้มในชุดนักศึกษาเดินเข้ามา



“อ้อ เดี๋ยวค่อยคิดเงินนะครับ เดี๋ยวขอเดินกับเพื่อนก่อน”



ปุณณ์รีบหันไปยิ้มให้พนักงานแคชเชีร์ย ไม่รอคำตอบอะไรทั้งนั้นสาวเท้าไปหาพิชทันที



“มาทำไรล่ะ ?”



“ผมมาซื้อหลอดไฟ ก็ห้างนี้ใกล้คอนโดที่สุดแล้ว แต่ไม่คิดว่าจะเจอคุณ มาซื้ออะไรครับ?”



“ก๊อกน่ะ มาก็ดีแล้ว ตกลงที่ห้องฉันเสียนี่มีอะไรบ้างนะ ก๊อก ฝักบัว ชาวเวอร์ ?”



“เสียหมดอ่ะคุณ จริงๆของไม่ได้ใช้นานก็แบบนี้ล่ะครับ ไปดูมั้ยผมช่วยเลือก”



“ดี ไปดูก๊อกก่อนเลย ก๊อกอะไรแพงชิบหาย สองพันกว่า มันติดเครื่องผลิตน้ำแร่ไว้ด้วยเรอะ”



พิชหลุดขำออกมาเมื่ออีกฝ่ายขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน คงจะไปเลือกยี่ห้ออย่างดี ปกติก็ราคาพันสองพันนั่นล่ะ แต่คงจะไม่เคยมาซื้อเลยไม่รู้



“มันก็ราคาประมาณนี้ล่ะครับคุณ เพราะห้องน้ำมันเป็นแบบเคาน์เตอร์ต้องก๊อกยาวหน่อย ผมว่าก็ปกตินะครับ”



“เอาตรงๆเลยนะ …เรื่องราคามันก็ไม่ใช่ปัญหาหรอก”



“อ่าฮะ แล้วปัญหาคืออะไรครับคุณ?”



ปุณณ์กระดิกนิ้วให้พิชเขยิบเข้าไปใกล้ พิชก็ยอมเอียงหน้าเข้าไปใกล้ทันที



“มีเงินแค่ห้าร้อยที่นายให้ฉันเมื่อเช้าอ่ะ …”



พิชเขยิบออกมากะพริบตามองปุณณ์ปริบๆ ก่อนจะหลุดขำออกมาดังลั่น จนพนักงานแถวนั้นหันมามอง ปุณณ์ก็รีบยกมือปิดปากอีกฝ่ายทันที จนกระทั่งพิชหยุดขำนั่นล่ะถึงเอามือออก



“คุณนี่นะ… สมกับเป็นคุณจริงๆ ผมเชื่อเลย ตอนเลือกก็ไม่ดูราคาก่อนล่ะครับ ฮะๆ มาๆ ผมจ่ายให้ก่อนแล้วกัน ไปเลือกชาวเวอร์กับฝักบัวกัน”



“ไม่ไปดูหลอดไฟก่อนหรอ?”



“โอ้ยของผมแปปเดียวมียี่ห้อในดวงใจละครับ ไปช่วยคุณก่อนดีกว่า เดี๋ยวเลือกผิดเลือกถูกได้ก๊อกราคาห้าแสนขึ้นมาล่ะแย่เลย”



“หา มีก๊อกราคานั้นด้วยหรอ?”



พิชทำหน้าจริงจังก่อนจะหันไปตอบปุณณ์



“ไม่จริง คุณนี่เชื่อคนง่ายนะครับ ทำไมตัวเองโง่งี้อ่ะ? โดนเก๊าหลอกเลย ฮ่าๆ”



“ไอ้นี่! อยากตายคาโฮมโปรมั้ยที่รัก มามะ มาเอาหน้าวัดไซส์รองเท้าเค้ามา ด้วยรักและรอยตีนเลยนะจะบอกให้”



ปุณณ์ยิ้มเย็นก่อนจะกระชากพิชเข้าหา แต่พิชก็ขืนตัวไว้ยื้อกันไปยื้อกันมาอยู่นั่นล่ะ สุดท้ายด้วยแรงที่เท่ากันก็ไม่มีใครแพ้ใครชนะ



“พอเหอะคุณ ผมเหนื่อยอ่ะ คุณไม่เหนื่อยหรอครับ”



“เออ พอก็ได้”



ทั้งสองเลิกยื้อยุดฉุกกระชากกันในที่สุด แต่ในจังหวะที่พิชเดินนำไปก้าวหนึ่งปุณณ์ก็กระโดดใช้วงแขนล็อคคออีกฝ่ายทันที หน้าพิชทิ่มลงกับช่วงเอวปุณณ์ไม่รู้ตัว



“โอ๊ย ไหนบอกพอไงคุณ ปล่อยผมเลยนะ !”



“หึหึ ไอ้เด็กน้อย เค้าเรียกว่าลอบกัดเว่ยลอบกัดอ่ะ เข้าใจเปล๊า”



“โอ๊ยทำไมเล่นสกปรกงี้อ่ะ ปล่อยเด้ เดี๋ยวผมเสียทรง ไม่หล่อขึ้นมาทำไงเนี่ย”



ปุณณ์ไม่สนใจลากอีกฝ่ายเดินไปทั้งอย่างนั้น พิชก็โอบเอวปุณณ์พยายามดึงอีกฝ่ายออก จักจี้ก็แล้วแต่ปุณณ์ไม่ยักจะบ้าจี้



“ฮ่าๆ เจ้าเด็กน้อยเอ้ย นี่แหน่ะ”



“คุณอย่ามาขยี้หัวผมนะ! โอ้ยปล่อยเด้ เล่นไรเนี่ย”



พิชพยายามเบี่ยงตัวหนีฝ่ามือที่ยีหัวตัวเองแรงๆ แต่ก็ไม่พ้นสุดท้ายพอปุณณ์ยอมปล่อยหัวที่เซ็ตเสยอย่างดีก็เริ่มไม่ค่อยจะเป็นทรง



“แหมทำไมที่รักหัวยุ่งจังเลยไปฟัดกับใครมาครับ?”



“ตัวเองทำเป็นจำไม่ได้ก็ฟัดกับตัวเองไง ในโฮมโปรด้วยนะ ตัวเองชอบโชว์คนอื่นก็ไม่บอก”



ปุณณ์เริ่มแยกเขี้ยวใส่พิชอีกครั้ง พิชก็ไม่ต่างกันแววตาคมสองคู่วาววับถ้าเป็นในการ์ตูนคงเป็นฉากที่สองฝ่ายกำลังจะปะทะกัน มีสายฟ้าฟาดเป็นแบล็คกราวด์



“ตื่นเต้นดีไงที่รัก อยากโดนอีกทีมั้ยล่ะ เดี๋ยวจัดให้ที่รักแรงๆเลย”



“อื้อหือ … ไหนมาจัดเลยสิตัวเอง เก๊าว๊อนจะไม่ไหวละ แต่คราวนี้เก๊าไม่ยอมฝ่ายเดียวแล้วนะ เก๊าจะซัดกลับให้ตัวเองเดินไม่ได้เลย”



ปุณณ์กับพิชเริ่มเดินเข้าหากัน จนกระทั้งจ้องหน้ากันในระยะประชิด ปุณณ์ยกมือข้างหนึ่งวางบนชั้น กักพิชไว้ในอ้อมแขน พิชก็ขย้ำคอเสื้อปุณณ์อยู่เช่นกัน แต่ …



“อ๊ะ… คุณครับ เอ่อ … ขอโทษนะครับ แต่เลิฟซีนตรงนี้ไม่ได้นะครับ !”



พิชกดหัวปุณณ์ซุกไหล่ตัวเองทันทีด้วยความรวดเร็ว เผื่อใครเห็นหน้าปุณณ์ขึ้นมาจะเป็นข่าว แล้วยิ่งถ้ามองจากด้านหลังเข้ามาก็คงเหมือนปุณณ์กำลังกักเขาไว้ในอ้อมแขน … แล้วจะทำอะไรสักอย่าง เช่น จูบ … เพราะยังไงก็คงไม่มีทางเห็นว่าเขากำลังจะขย้ำคอเสื้อปุณณ์อยู่เช่นกัน



“เอ่อ … ขอโทษครับ ไม่มีอะไรหรอกครับ พอดีเพื่อนผมเขาจะเป็นลมเฉยๆ”



“ขอโทษด้วยนะครับ พอดีทำงานหนักน่ะ”



ปุณณ์เงยหน้าขึ้นมาจากซอกคอพิช เขยิบมายืนดีๆ ก่อนจะหันไปยิ้มให้พนักงานตัวเล็กคนเดิม ที่ยังคงหน้าแดงก่ำเมื่อเขาส่งยิ้มไปให้



“ครับ .. ขอโทษที่เข้าใจผิดครับ เอ่อ … ขอโทษจริงๆครับ”



พนักงานตัวเล็กรีบเดินออกไป พิชกับปุณณ์หันมามองกันแล้วหลุดขำออกมา ให้ตายเหอะคนจะฆ่ากันตายคิดไปได้ว่าจะเลิฟซีน!



“ไปเหอะ รีบซื้อรีบกลับ คุณนี่น้า … ไปจีบพนักงานหรอคุณ แค่คุณยิ้มหน้าแดงเป็นตูดลิงเลย”



“จะบ้าเรอะ! คนมันหล่ออ่ะ แค่ยิ้มก็มีเสน่ห์ หึหึ อิจฉาอ่ะเด้”



พิชเบ้ปากใส่คนหลงตัวเอง เกินเยียวยาจริงๆคนนี้ ยอมรับว่าหล่อแต่พี่แกเล่นไม่ถ่อมตัวเลย มั่นใจขนาดนี้เอกลักษณ์ประจำตัวจริงๆ



“อ่ะ อันนี้ยี่ห้อเดียวกับที่คอนโด ส่วนชาวเวอร์ไม่ต้องหรอกผมว่าเปลือง โอเคมั้ยครับ?”



“ก็ได้ เลือกๆมาเหอะ จ่ายตังให้ด้วยนะที่รัก”



“ครับๆ รู้สึกขอบคุณผมด้วยนะครับ ช่วยให้คุณไม่หน้าแตกเพราะตังค์ไม่มีดันซื้อของแพง”



ปุณณ์ยิ้มกว้างกอดคอพิชหลวมๆ



“แหมที่รัก บ้านเค้าก็เหมือนบ้านที่รักนะ ซื้อของเข้าบ้านเราไง”



“โถ่ตัวเอง ขอบคุณนะที่เรียกว่าบ้านเรา แต่บ้านเก๊ามีแล้ว ไม่อยากไปอยู่บ้านตัวเองหรอก ดังนั้นรีบๆไปกดเงินมาคืนเก๊าด้วย เบี้ยเลี้ยงทั้ง
เดือนเลยนะ เข้าใจมั้ยครับ?”



“เออน่า เดี๋ยวกลับห้องไปเอาเป๋าตังค์ก่อนจะกดคืน เค๊?”



“น่ารักมาก แบบนี้เก๊ารักตายเลย”



“รักแล้วต้องดูแลด้วยนะเออ”



ปุณณ์หัวเราะเบาๆ ยักคิ้วกวนตีนให้พิช อีกฝ่ายก็รีบยกยิ้มโอบเอวปุณณ์คืน



“ก็ดูแลอยู่นี่ไง ออกตังค์ให้ก่อนด้วยเห็นปะ คนดีเท่าเก๊าไม่มีอีกละนะ”



“โห ซึ้งว่ะ พูดงี้เดี๋ยวยกขันหมากไปขอนะที่รัก”



“รีบๆมาขอเลย แต่ของดีมักจะแพงนะครับตัวเอง ไม่ถึงสิบล้านไม่ต้องมาให้เห็นหน้าเลยนะ เก๊าชอบคนรวยง่ะ จนๆไม่เอา”



“ไอ้นี่โก่งค่าตัวเกินไปละ เดี๋ยวเหอะ ดำก็ดำยังจะคิดแพงอีก”



“โด่ว เหยียดสีผิวนี่หว่า ไม่รักละ เราเลิกกันเถอะ เก๊าจะไปรักคนที่รับเก๊าได้”



“โอ๋น้องดำของเค้า อย่างอนเลยนะ ตัวเองงอนแล้วใครจะจ่ายตังค์ให้เค้า เราค่อยเลิกกันหลังจากจ่ายเงินแล้วได้มั้ยอ่ะ คืนนี้ยังอยากอาบ
น้ำอยู่นะที่รัก คิดซะว่าเห็นแก่ความรักของเรา”



“ความรักสองวันของเราอ่ะนะตัวเอง? ทำไมเจอตัวเองสองวันเก๊าหมดตังค์เป็นพันเลยอ่ะ”



“ความรักคือการลงทุนไงตัวเธอ อย่าบ่นไปจ่ายตังค์ซะ แล้วกลับไปซ่อมให้ด้วย”



“นี่คนใช้หรือคนรักเนี่ย?”



“เหมือนๆกันล่ะ มีคนรักทั้งทีก็ต้องมีออปชั่นเสริมด้วยไง รักไม่ใช่ทุกอย่างเคยได้ยินเปล่า ต้องซ่อมก๊อกได้ด้วย เพราะเค้าทำไม่เป็น”



“นี่ตัวเองคบเก๊าเพราะเงินกับหลอกใช้เก๊าใช่มั้ย?”



“อ้าว ที่รัก … ก็ไม่ได้โง่นี่”



“เก๊ากินโอเมก้าสามไง เก๊าเลยฉลาด”



“เออฉลาดมาก งั้นคนฉลาดรีบไปจ่ายตังค์ อยากกลับไปนอนเต็มทีละ”



“ครับผม แล้วไหนว่าจะกลับบ้านไงคุณ”



“ไม่กลับละขี้เกียจ”



พิชเดินไปหยิบหลอดไฟขึ้นมาสองกล่อง ส่งให้ปุณณ์ช่วยถือเพราะอีกมือเขาถือฝักบัวอยู่ แล้วก็เดินตามกันไปจ่ายตังค์พร้อมกับก๊อกน้ำราคาแพงที่ปุณณ์เลือกไว้



“ซื้อครบห้าพันมีโปรโมชั่นแลกซื้อปลอกหมอนคู่รักในราคาครึ่งเดียวนะคะ รับไปด้วยมั้ยคะ?”



ทั้งสองมองหน้ากันงงๆ ปลอกหมอนคู่รักหรอ?



“ไม่เอาครับ!”



ปุณณ์ยิ้มขำ มากับผู้ชายดันได้โปรโมชั่นปลอกหมอนคู่รักแปลกๆเหมือนกัน ส่วนพิชหน้าเห่อร้อนแดงก่ำไปเรียบร้อย



“เขินอะไรเนี่ย?”



ปุณณ์ถามงงๆ เมื่อเดินออกมาจากโฮมโปรแล้วเห็นหน้าอีกฝ่ายแดงก่ำ



“ก็ … เหมือนถูกเข้าใจผิดอ่ะ ผมไม่เคยนี่หว่า กับผู้ชายด้วยนะคุณ”



พิชหน้ามุ่ยขยี้หัวตัวเองจนฟูฟ่องเข้าไปอีก มันรู้สึกแปลกๆจนไม่รู้จะเอามือไปวางไว้ที่ไหน ข้างหนึ่งถือถุงของแล้วอีกข้างก็ขยี้หัวแม่ง!



“เอาน่า อย่าคิดมากนะที่รัก เดี๋ยวนี้สังคมเขายอมรับแล้ว”



“ก็มันแปลกๆ อยู่ดีล่ะคุณ ฮึ่ยยยย ไปเหอะกลับบ้านกัน”



“บ้านเราหรอที่รัก?”



คนเขินชะงักเล็กน้อยก่อนจะยิ่งหน้าแดงเข้าไปใหญ่ ปุณณ์เลยหัวเราะด้วยความสะใจ เล่นกันมาตั้งนานมันไม่ยักเขิน ดันมาเขินเพราะปลอกหมอนคู่รัก! ไอ้เด็กนี่ตลกจริงๆ



“คุณ… อย่าแกล้งกันดิครับ ฮึ่ย!”




- --------------------------

น้องพิชเขินนนนนนนนนนนนนนนนนนนน -////-
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 21-08-2013 22:11:53 โดย bambooiihallo »

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด