บทที่12 เกิดเรื่อง
ผมออกจากโรงพยาบาลมาแล้วครับเมื่อ2วันก่อน ก็เลยนอนแช่อยู่ที่บ้าน แต่ก็ได้เวลามา รร. ก็เพราะผมมีสอบไงครับเลยต้องมา แถมผมไม่ได้ไปโรงเรียนเกือบๆอาทิตย์เห็นจะได้ อ.ที่ปรึกษาเลยโทรตาม แทนที่จะโทรหาผม ดันโทรไปหาแม่ผม ที่นี่แหละงานเข้าเลย แม่นะครับบอกจะลงมาหาผมถึงที่นี่เลย แม่ผมกับพ่อของผมนั้น ทำงานอยู่ต่างจังหวัดกันทั้งคู่เลยฮะ ท้ายซิที่ไหนเอย ผิด ไม่รู้แหละว่าใครตอบว่าอะไรแต่ผมคิดว่าคงตอบผิดเพราะ พ่อกับแม่ผมทำงานอยู่ที่ลพบุรีครับ
คุณพ่อท่านเป็นผู้จัดการที่โรงงานแก๊สในลพบุรีครับ ส่วนคุณแม่ก็เปิดรีสอดเล็กๆที่นั้นครับ แล้วทำไมผมถึงมาอยู่กรุงเทพคนเดียวหรอครับก็เพราะว่าผมอยากเรียนโรงเรียนอาชีวะนี่ครับ ก็เลยมาเรียนโปรดอย่าตั้งคำถามว่าทำไมผมถึงไมเรียนที่ลพบุรี เพราะผมไม่มีเหตุผลจะตอบ5555 เอาเป็นตามนี้แล้วกันนะครับ
ส่วนไอ้เก้าหลังจากที่ผมออกจากรพ.มาเรียบร้อยแล้วมันก็หายหัวไปเลยครับ ไม่ติดต่อไม่อะไรเลย ถึงจะรู้สบายใจที่ได้ทำอะไรก็ได้ที่อยากทำ แต่มันกลับหงุดหงิดนิซิครับไม่รู้ทำไม
“เฮ้ยๆๆๆไอ้อ่อนนี่หว่า”
ผมได้ยินเสียงคนเรียก(พอดีอยู่ในฐานไอ้พวกนี้มันเรียกผมแบบนี้ประจำ) ปรากฏว่าเป็นไอ้เมฆนั้นเองครับ ไอ้เมฆมันอยู่ ปวชปีหนึ่งเหมือนผมครับ ตัวมันเล็กๆขาวๆดี พวกรุ่นพี่ในกลุ่มที่เหลือเลยชอบจับผมกับมันทำไรคู่กันตลอด เลยสนิทกับมันที่สุดในแก๊งค์คุ้มซอย13
“ไอ้เชี่ยมึงจะเสียงดังหาพ่อมึงหรอครับ”
พอไอ้เมฆมาถึง ผมก็ด่ามันเลย คนอื่นด่ากูกูยังพอทนนะ แต่มึงอ่ะ สภาพไม่ได้แตกต่างอะไรกับกูเลย แล้วมาโดนมึงเรียกแบบนี้กูยิ่งอายไปใหญ่เลย
“อ้าว จะให้เรียกมึงว่าอะไรว่ะ นอกจากไอ้อ่อนด็อย”มันว่าพร้อมทำหน้าตากวนตีน
“อ่อนด๋อยพ่อมึงดิ มึงไม่ดูสภาพมึงเลยนะ แมนกว่ากูตรงไหนว่ะ”ผมก็เล่นมันกลับเลยใครจะไปยอมว่ะ
“เออๆกูไม่เถียงมึงแล้วเชี่ยนิ แล้วมึงหายไปไหนมาว่ะ”
“กูไปทำธุระมาว่ะ ไมว่ะ”
จะให้กูตอบมึงว่าอะไรว่ะ บอกว่า พอดีกูโดนลูกพี่มึงข่มขืนว่ะเลยไปนอนรพ. ไม่มีทาง
“ธุระเหี้ยอะไรว่ะไปเป็นอาทิตย์ ในแก็งค์เขาวุ่นกันจะตายมึงรู้ไหม”ไอ้เมฆเริ่มทำหน้าจริงจัง
“เรื่องอะไรว่ะ”
เห็นมันทำหน้าแบบนั้นผมก็ตื่นเต้นซิครับ เกิดไรขึ้น แล้วมันเกี่ยวกับที่ไอ้เก้ามันหายไปหรือเปล่า
“ก็ไอซอย11ดิ มันรวมหัวกับไอ้เหี้ยซอย1เล่นพวกเรา”
ไอ้เมฆรากผมมาที่ใต้ต้นไม่ใหญ่ในทางเดินหลังตึกเรียนแล้วเริ่มเล่าอย่างจริงจัง
“ยังไงว่ะ มันยกพวกมาตีหรอว่ะ”ผมก็ถามมันไป ก็ปกติมันก็ตีกันตลอด ทำไมมันถึงเป็นปัญหา
“แค่นั้นมันไม่ใช่ปัญหาหรอก แหม่งมันยัดยาเฮียเก้าดิ”ไอ้เมฆบอก เล่นเอาผมตกใจเลยครับ
“เฮ้ย ยัดยาเลยหรอว่ะ มันแรงไปเปล่าว่ะ”ผมถามอาจเป็นเพราะเหตุนี้ไอ้เก้าเลยหายหัวไปเลย
“สำหรับไอ้พวกชาติหมาพวกนั้นมันถือว่าไม่แรงหรอก”ไอ้เมฆที่โกรธจัดด่าอย่างเครียดแค้นเลยครับ
“แล้วไอ้ เอ้ย พี่เก้าเป็นไงมั้งว่ะ”อยากรู้ที่สุดอ่ะตอนนี้
“เพิ่งโดนปล่อยตัวเมื่อเช้านี้แหละ หลักฐานไม่พอ แต่เฮียก็ไปนอนเต็มๆเลย2คืน ไอ้พวกเหี้ยนั้นแหม่งมันเหี้ยจริงๆ”
ผมได้ยินแบบนั้นก็รีบตรงดิ่งไปช็อปช่างกลเลยครับ
แต่พอไปถึง ก็เห็นพวกสมาชิกร่วมตัวกันเต็มไปหมด แถมหน้าตาแต่ล่ะคนนะ โคตรเละเลย เลยเดินเข้าไปข้างใน หลายๆคนก็เข้ามาถามว่าผมหายไปไหนมา แต่ผมไม่ได้ตอบรีบ พุ่งตรงไปยังไอ้เหี้ยเก้าทันที
ผลัว!
พอไปถึงไอ้เก้ามันก็ดูจะตกใจที่เห็นผม แต่ทุกคนตกใจกว่าเมื่อผม ชกหน้าไอ้เก้าเต็มแรงจนหน้าหัน
“มึงทำเหี้ยอะไร!”มันตะคอกใส่หน้าผมพร้อมกับเอานิ้วเช็ดที่มุมปากมันมีเลือดซึมๆออกมา
“แล้วมึงล่ะทำเหี้ยอะไร มึงเป็นอะไร โดนอะไร ทำไมไม่บอกกู ทำไมต้องให้กูรู้คนสุดท้าย!”
ผมตะโกนกลับไป มันดูตกใจไม่น้อย จากหน้าที่เหมือนจะมาต่อยผมคืนเมื่อกี้กับเป็นหน้าที่ดูลนๆ
“มึงมานี่”
ผมลากไอ้เก้าให้ออกไปข้างนอก ทางประตู้หลังของช็อป แต่เหมือนทุกคนจะตามมา แต่ไอ้เก้าคงห้ามไว้
ตอนนี้ผมไม่สนใจใครหน้าไหนทั้งนั้น ผมไม่รู้เป็นอะไรแต่โคตรโกรธมันเลย ทำไมทั้งๆที่มันอยู่กับผมมาตลอดเกือบ1อาทิตย์ ทำไมมันถึงไม่ยอมบอกอะไรผมเลย!
“มึงเล่ามา”
ผมสั่งมันเสียงดุๆ ไม่สนว่าตัวเองจะอยู่ในฐานะไหนแต่ที่รู้ๆคือ ตอนนี้กูโกรธ
“เล่าอะไร”
ไอ้เก้าถามพร้อมเดินมาใกล้ผม
“ก็เรื่องที่โดนยัดยา”ผมบอกไป
“ก็เท่าที่มึงรู้ก็แค่นั้น กูโดนยัดยา แต่หลักฐานไม่พอ เรื่องมันก็แค่นั้น”
มันพูดเสียงเรียบเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นแล้วมันก้ดึงผมนั่งลงที่ตักมัน คือมันนั่งอยู่กับพื้นดินใต้ตนไม้ครับ ไอ ผมก็ไม่ได้สนใจอะไรนอกจากเรื่องยัดยา เลยนั่งลงไป แล้วเหลียวหลังมามองมันที่ผมนั่งทับอยู่ ไอ้เก้าเอามือว่ากอดเอวผมไว้หลวมๆแล้วทำหน้าตาไม่สนใจอะไร มองไปข้างหน้าที่เป็นบ่อเลี้ยงปลาของเด็กเกษตร
“ใครเป็นคนทำ”ผมถามพร้อมกับจ้องหน้ามัยเขม่ง
“ไอพวกซอย1มั้งเห็นไอ วีบอกว่า เห็นลุกน้องไอ้เหี้ยจิมวนๆอยู่แถวรถกู”
“แล้วตำรวจรู้ได้ไงว่ารถมึงมียา”ผมถามต่อ
“เรียกพี่ซิ”มันพุดพร้อมเอามือมาดีดจมูกผมทีนึ่ง เล่นเหี้ยอะไรเนี่ย
“อย่ามานอกเรื่อง”ผมพูดเสียงดุๆพร้อมกับตีหน้าอกมันทีนึ่ง
“มึงนี่นะ กูก็ไม่รู้ แต่แหม่งมันบอกเจอยาบนรถกู กูเลยโดนเลย”มันพูดอย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาวอะไรเลย
“มันเล่นแรงไปป่ะ” เล่นแรงไปนะครับถ้าโดนจับเนี่ยหมายถึงอนาคตของคนทั้งคนเลยนะครับ
“ไม่แรงหรอกกูว่ากูโดนแค่นี้พวกมันคงแค่เตือน”
มันพูดพร้อมเอามือมาจับหัวผมให้หันหน้าไปทางบ่อปลา แล้วกอดผมแน่นกว่าเดิม
“เฮ่ย ไม่แรงที่ไหนแหม่งทำเกินไปแล้ว กูจะไปหาไอเหี้ยจิม”
ผมพูดพร้อมทำท่าจะลุกขึ้น แต่ไอ้เก้ามันดึงเอวผมให้นั่งลงที่เดิม
“เป็นห่วงกูหรอ”มันถาม พร้อมกับยิ้มเยอะเย้ย
พอมันพูดแบบนี้สติผมกลับมาเลยครับรีบแกะมือมันที่กอดเอวผมออกอย่างไว แต่แหม่งมันไม่ยอมปล่อย
“ปล่อย”ผมพูดพร้อมแกะนิ้วมันที่ละนิ้วที่ประสานกันกอดผมไว้
“อย่าดิ้นดิว่ะ กูยิ่งเครียดอยู่ให้กูพักมั้งเหอะ”ไอ้เก้าพูดหน้านิ่ง ผมเลยหยุดเลยครับ
ก็นั้นซิเนอะ ใครเจอแบบนี้ก็ต้องเครียดกันทั้งนั้น ไม่ว่าจะใหญ่แค่ไหน แต่ถ้าเรื่องถึงกฎหมายมันก็ช่วยอะไรไม่ได้
ไม่รู้ผมเป็นอะไรไปครับทุกครั้งที่ไอ้เก้ามันเครียด หรือเหนื่อย ผมจะเลิกขัดใจมันและยอมทำตามมันทุกอย่างตลอดเลย เห็นแบบนี้ผมก้แอบห่วงนิดๆ แค่นิดๆเท่านั้นนะครับ ก็เลยนั่งให้มันกอดอยุ่แบบนั้น ไม่รู้ว่านานเท่าไหร่จนกระทั่ง
“เฮียๆ ประทานซอยเก้ามา”
ไอ้เมฆวิ่งหน้าตั้งมาหาไอ้เก้า
“ประธานซอยที่ใหญ่ที่สุดในเจ็ดซอยมาครับพร้อมกับลองประทานซอยเก้าทั้งสองคนเลยครับ”
ไอเมฆ อธิบาย แต่ไม่ต้องรอให้มันชี้แจ้งอะไรไปมากกว่านี้ ไอ้คนที่ไอ้เมฆพูดถึงเมื่อกี้ก็โผล่มาจากทางด้านหลังไอ้เมฆ แล้วดิ่งไอ้เมฆไปกอดจากด้านหลังพร้อมเอาค้างมาเกยหัวไอ้เมฆแล้วพูดว่า
“มึงมีเรื่องต้องคุยกับกู”
TBC คราวลงสองตอนลวดเลยเเล้วกัน
หัวข้อ: ถึงกรูจะเป็นเด็กช่างแต่กรูก้รักจริงนะโว้ย ตอนพิเศษ ฉลองครอบรอบหนึ่งปี 17/03/57 (อ่าน 483691 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก