บทที่8 ตายทั้งเป็น
“เสียใจว่ะ ของๆกูกูไม่ยกให้ใครง่ายๆหรอกถ้า กูยังไม่ได้ลอง!”
สิ้นเสียงนั้น ไอ้เก้าก็รวมข้อมือผมทั้งสองข้าง แล้วตรึงไว้ เหนือหัวผม แล้วใช้ โซ่เหล็กเส้นเล็กๆ ที่อยู่แถวนั้นมาล่ามผมไว้ ตอนนั้นผมตกใจมากครับ กลัวสุดไม่รู้ว่ามันคิดจะทำอะไรกันแน่
“เหี้ยเอ้ย มึงจะทำอะไรปล่อยกู”
ผมตะโกนด่ามันเต็มที่เลยครับ ใช้แรงที่มีทั้งหมดพยายามดิ้นรนขัดขืนมัน แต่ด้วยขนาดตัวผมและมันที่แตกต่างกันมากเกินไปเลยส่งผลให้แรงผมมีไม่สามารถทำอะไรมันได้มากนัก
”ไอเหี้ยเก้ามึงปล่อยกูนะ! เหี้ยมึงจะทำอะไรกู”ตอนนั้นกลัวสุดๆเลยครับ แต่ก็ทำได้แค่ตะโกนด่านมัน แล้วมันก็ล่ามผมสำเสร็จ
“กูก็จะทำให้มึงไม่กล้าไปแรดที่ไหนอีกไง”มันพูดเสียงเย็น เล่นเอาผมเสียวสันหลังวาบเลย
“ปล่อยกูไอเหี้ยเก้ากูบอกให้มึงปล่อยกู!”
ดิ้นรนขัดขืนเต็มกำลังที่ยังมีอยู่ แต่ไอ้เก้าแทบไม่สะเทือนเลย มันเข้ามาทับขาผมที่กำลังถีบมันแล้วใช้มือมันกดไหล่ผมให้ติดอยู่ที่พื้น
“จะดิ้นหาพ่อมึงหรือไง กูกำลังจะช่วยให้มึงเลิกร่านอยู่นี่ไม่ต้องสะดิดสะดิ้งทำเป็นเล่นตัวหรอก หรือมึงกลัวว่ากูจะไม่ถึงใจพอ มึง
ไม่ต้องห่วง ชื่อกูกับของกูมันก็พอๆกันแหละ รับรองถึงใจมึงจนแรดไม่ออกเลยล่ะ”
มันว่าพร้อมดึงเน็คไทป์ผมออกมามัดปากผมที่กำลังจะด่ามัน ผมเลยได้แต่ร้องอู้อี้ไม่เป็นภาษาพร้อมกับความแค้นที่มีให้มันจนถ้าผมหลุดออกไปตอนนี้ได้ล่ะก็ผมจะฆ่ามันแบบไม่ต้องคิดแน่!
ไอเก้ามันเริ่มจากการก้มลงมาดูดที่ซอกคอของผม ทั้งดูด ทั้งกัดจนเจ็บไปหมดทั้งรอบคอ ได้กลิ่นคาวเลือดลอยคละคลุ้งออกมา ผมพยายามดิ้นรนสุดชีวิต แต่มันก็นั่งทับตัวผมอยู่แถมมือก็ยังถูกมันล่ามไว้อีก ผมเลยได้แต่กรี๊ดร้องเพราะความเจ็บที่อยู่บริเวณรอบๆคอ เสื้อนักเรียนตัวบางถูกกระชากฉีกออกอย่างไม่ใยดีตามมาด้วยฟันคมที่ขบกัดที่ยอดอกจนเจ็บระบมไปหมด ไม่ใช่แค่ยอดอกแต่ยัง รู้สึกไปทั่วทั้งตัว ได้กลิ่นคราวเลือดลอยเด่นชัดยิ่งขึ้น เรี่ยวแรงที่มีเริ่มลดน้อยลง เจ็บคอจนไม่สามารถเปล่งเสียงออกมาได้อีก ได้แต่ตะโกนด่าสาปแช่งมันในใจ มองดูการกระทำที่แสนจะโหดร้ายที่สุดในชีวิตที่เจอมาที่มันกำลังมอมให้อย่างเหี้ยมโหด
ไอ้เก้าเริ่มปลดเข็มขัดแล้วกระชากกางเกงนักเรียนขายาวที่เดียวให้หลุดออก เหลือเพียงบ็อกเซอร์ที่มีชั้นในตั้วจิ๋วที่กั้นขวางอยู่ ไม่รอช้ามันจัดการกระชากทั้งกางเกงในและบ๊อกเซอร์ให้หลุดติดมือมันออกไปอย่างง่ายด้าย
ผมกลัวสุดชีวิตเริ่มรู้ว่าเหตุการณ์ข้างหน้าจะต้องเจอกับอะไรในไม่ช้า รวบรวมแรงที่มีฮึกสุดท้ายดิ้นรนขัดขืน แต่ก็ไม่เป็นผลเมื่อไอเก้ายกขาของผมทั้งสองข้างขึ้นพร้อมกดให้มันติดกับแผ่นอกของผมแล้วตามมาทาบทับทันที
ไอ้เก้าปลดตะขอกางเกงรูดซิบแล้วเอาน้อยชายของมันออกมารูดขึ้นลงจนมันเริ่มแข็งตัวอย่างเห็นได้ชัด ผมกรี๊ดร้องอย่างสุดเสียง ภวนาอย่างสุดชีวิตให้ใครสักคนเข้าช่วย แต่มันก็ไม่เป็นผลเมื่อไอเก้าเอาน้องชายของมันมาจอที่ประตูหลังผมพร้อมกับออกแรงพยายามจะกดมันเข้าไป
“เหี้ยเอ้ยทำไมไม่เข้าว่ะ”
มันสะถบอย่างหัวเสียพร้อมพยายามดันเข้าไปอีกผมเกร็งตัวแน่น แต่ก็ดูจะไม่เป็นผล เพราะไอเก้ามันส่งน้องชายของมันเข้ามาในตัวผมได้สำเร็จ ผมเจ็บจนรู้สึกเหมือนตัวจะขาดออกจากกัน รู้สึกเจ็บปวดมากๆจากช่องทางด้านหลังที่ฉีกขาดเกร็งตัวแน่นพร้องผมส่งเสียงกรี๊ดร้องในลำคอสุดชีวิต พร้อมกับหยาดน้ำตาที่ไหลทะลักออกมาอย่างไม่ขาดสายเล็บจิกเข้ากับฝ่ามือจนรู้สึกเจ็บหวังเพียงระบายความเจ็บปวดจากช่วงล่างให้น้อยลงเพียงนิดก็ดี แต่ผิดถนัดความรู้สึกเจ็บจนตัวจะขาดออกจากกันนั้นยิ่งหนักขึ้นกว่าเดิมเมื่อมันดันน้องชายมันเข้ามาให้ลึกกว่าเดิม
“แน่นชิพหายเลย อย่าเกร็งซิว่ะ”
มันพูดพร้อมออกแรงขยับ ยิ่งเพิ่มความเจ็บปวดแสนสาหัสให้ผมอีกหลายเท่าตัว
“ซี๊ดด เสียวชิพหายเลยแน่นกว่าผู้หญิงอีกรัดซะก็แทบแตกตั้งแต่เสียบเลย”มันพูดออกมาอย่างได้ใจ
แต่ตอนนี้นี้ผมกำลังจะตายเรี่ยวแรงที่มีทั้งหมดหายวับไปกับตา มีเพียงแค่หยาดน้ำตาที่ไหลเพราะความเจ็บปวดสุดหัวใจอย่างไม่ขาดสาย ภาพที่มองเห็นจากม่านน้ำตาชั่งเลือนรางแต่แรงที่กระแทกกระทั้นอยู่เบื้องร่างนั้นชั่งชนเจน ความรู้สึกเจ็บปวด สิ้นหวัง และเสียใจอย่างแสนสาหัสเด่นชัดยิ่งกว่าอะไรทั้งหมดไหลพรั่งพลูเข้ามาอย่างไม่ขาดสาย พร้อมกับสติที่ดับวูบไปกับเหตุการณ์เลวร้ายที่เผชิญอยู่ไม่ต่างอะไรจากตายทั้งเป็น หลังเพียงแค่ให้เหตุการณืเลวร้ายนี้จบลงสักที
TBC.
กว่าเราจะเขียนตอนนี้จบ เรานั่งงมครึ่งวัน ไม่อยากให้มันโดร้ายเกินอ่ะ
แต่พอเริ่มเขียนแล้วก็อารมณ์พาไปอ่ะ
พอมานั่งอ่าน สงสารน้องคีย์อ่ะT^T
เห็นคอมเม้นที่บอกว่าเราเขียนผิดบ่อยๆ คือไม่ได้แก้ตัวนะ แต่เราพยายามตรวจแล้วอ่ะ
ขอบคุณนะฮะที่เตือน เดี๋ยวเราจะพยายามให้มันผิดน้อยลงนะ ขอบคุณทุกคอมเม้น รักพวกเธอจัง
หัวข้อ: ถึงกรูจะเป็นเด็กช่างแต่กรูก้รักจริงนะโว้ย ตอนพิเศษ ฉลองครอบรอบหนึ่งปี 17/03/57 (อ่าน 510993 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก