ขอโทษที่ลงเอาตอนนี้...555555 
ตอนที่ 18
หลังจากที่คุณฟรานทำเอาผมเขินจนตัวแดงแล้วแดงอีกนั้น....เขาก็ออกไปธุระข้างนอก และบอกผมเพียงว่าจะกลับมาเย็นๆ....ให้ผมพักผ่อนตามสบายได้เลย
นั่น....จึงเป็นโอกาสเพียงครั้งเดียวที่ผมจะได้ค้นหาว่า
‘เจ้าชายแห่งดวงดาว’ อยู่ที่ไหน?? จากที่พูดคุยกับคุณฟรานไปแล้วนั้น...ทำให้ผมมั่นใจมากขึ้นว่า........
เขา.....ยังไม่รู้ว่าผมมาเป็นโจร หรือไม่ก็
‘คุณไนท์’ ยังไม่บอกเขานั่นเอง
อันที่จริง....ตอนนี้ผมก็มีความลังเลอยู่บ้าง ว่าจะเดินไปทางไหนต่อดี.....แต่....ด้วยความที่เป็นห่วง
‘ทอรี่’ และ.....ไอ้คำพูดว่า.....
‘..ฉันจะยอมถอนหมั้นให้ทอรี่....ถ้าเธอทำงานนั้นสำเร็จ...’ ของเขาคนนั้น ก็เป็นแรงผลักดันให้ผม.....ต้องขโมย...
‘เจ้าชายแห่งดวงดาว’ มาให้ได้
ผมค่อยๆ เดินสำรวจไปตามแต่ละห้อง.....แต่ละห้อง ดูเหมือนทั้งแม่บ้าน สาวใช้ และลูกน้องของคุณฟรานที่อยู่ในคฤหาสน์หลังนี้ ไม่มีใครสนใจผมเลย.....แม้ว่าเวลาผมเดินผ่านพวกเขาเหล่านั้น พวกเขาจะโค้งแล้วก้มหน้าทำความเคารพผมทุกคนเลยก็ตาม ซึ่งนั่นก็เป็นผลดีแล้ว.....เพราะผมก็ไม่ปรารถนาการถูกจับตามองจากคนของคุณฟรานหรอกครับ
ผมตื่นมาตอนเวลาประมาณ 9 โมงเช้า ทำธุระส่วนตัว ทานข้าว ชื่นชมลองแกลเลอรี่....และพูดคุยกับคุณฟรานเสร็จก็เป็นเวลาเกือบเที่ยง แล้วคุณฟรานก็ออกไปธุระข้างนอก ส่วนผม....เนื่องจากทานข้าวเช้าซะสาย ผมจึงยังไม่หิว
แต่ตอนนี้....เป็นเวลาจะบ่ายสามแล้วครับ ผมยังเดินสำรวจไม่ถึงไหนเลย......เดินดูได้เพียงห้องชั้นหนึ่งทางปีกซ้ายเท่านั้น
ผมเดินมาทางห้องครัว และก็เหมือนจะมีสาวใช้คอยรอบริการผมอยู่แล้ว.....สงสัยว่าหน้าตาของผมจะบ่งบอกว่า.........
‘ผมหิวแล้วครับ’ ........ชัดเจนมาก
.......เพราะพอสาวใช้เห็นผมเดินมา หล่อนก็กระวีกระวาดยกสำรับมาตั้งทันที อาหารแต่ละอย่างน่าทานทั้งนั้น....แล้วผมก็ขอไม่เสียเวลาบรรยายถึงมันละ....ขอหม่ำก่อนละกัน
..........................................................................
หลังมื้ออาหารบ่ายของผม ผมก็กลับมาเดินสำรวจอีกครั้ง..........ห้องหับที่นี่มีเป็นจำนวนมาก บางห้องก็เปิดได้บางห้องก็เปิดไม่ได้ แต่เพียงห้องที่เปิดได้......ผมก็เสียเวลาไปเยอะแล้ว
ดังนั้น....ผมจึงเปลี่ยนแผนใหม่ ห้องไหนที่เปิดแล้วไม่น่าจะมีอะไร ผมก็จะปิดมันกลับทันที.......
........................................................................
เป็นเวลาค่ำแล้วผมก็ยังไม่เจออะไร เมื่อเย็นผมก็นั่งทานข้าวคนเดียว....และก็อดจะคิดไม่ได้ว่า
........คุณฟรานนี่น่าสงสารนะ.....ถ้าต้องนั่งทานข้าวคนเดียวในห้องอาหารกว้างๆแบบนี้......
............แม้ห้องอาหารนี้จะหรูหรามากๆก็ตาม........การสำรวจในช่วงบ่ายของผมดำเนินไปอย่างคร่าวๆ และรวดเร็ว........แต่ถึงอย่างนั้น มันก็ไม่มีวี่แววเลย
.................หรือว่า.....เพราะมีค่ามากจึงต้องเอาไปซ่อนไว้............ไม่น่าใช่....เพราะจากที่รู้จักคุณฟรานมา เขาเป็นคนที่ชอบโชว์ของสะสมของตัวเอง.....เพราะนั่นมันจะทำให้เขาสามารถชื่นชมมันได้สม่ำเสมอ
................หรือว่า....ยังมีห้องลับที่ไหนอีกนะ.........................อ๊ากกกกกกกกกกกก.........คิดไม่ออกว่ะ ตอนนี้ผมได้แต่คาดเดาเท่านั้นแล้วครับ
เป็นเวลาจะสี่ทุ่มแล้ว....ที่ผมยังเดินสำรวจไปมาในบ้านหลังนี้ ผมใช้วิธีแบบเดินชื่นชมคฤหาสน์หลังนี้ไปเรื่อยๆ เพื่อกลบเกลื่อนไม่ให้คนอื่นๆสงสัย
ผมเริ่มรู้สึกล้า......จึงเดินกลับมาที่ห้องพักของตนเอง......
‘คุณฟรานน่าจะกลับดึกเลยล่ะ’ .....ผมคิด.......ผมเดินตัวเปลือยมาอาบน้ำ และชำระร่างกายในห้องน้ำ....ผมอาบน้ำชำระร่างกายคร่าวๆและลงมาแช่ในน้ำอุ่นๆในอ่างขนาดใหญ่ ที่จริงผมยังคงรู้สึกเพลียจากเหตุการณ์ต่างๆที่เกิดขึ้นเมื่อคืนอยู่บ้าง....แต่เพราะนี่อาจเป็นเพียงโอกาสเดียวของผม ผมจึงต้องฉวยมันเอาไว้.......
แต่ผมไม่คิดว่า......................
“อื้มมมมม..........หือ!!???” อะไรอ่ะ
หืม!!! ตาผมเบิกกว้างทันที..........ค........คุณ.......ฟ....ฟราน.....กำลัง.....กำลังจูบผม.........
“ไม่ดีเลยนะกรีน”
“....ค....คุณฟราน”
................ผม.........................
.........................หลับครับ....................
...................... ‘กูหลับคาอ่างเลยหรอวะ??’.............เชี่ย!!!...................
..........ดะ.....ดะ...........เดี๋ยวนะ.........เดี๋ยวนะ.....................
....................กูโป๊ปปปปปปปปปปปปปปปปปปปปปปป.....................
...................อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก................
พอตั้งสติได้.......ผมก็ตาลีตาเหลือก เอามือปิดส่วนสงวนทันที....พร้อมกับใบหน้าที่แดงก่ำ และความร้อนนั้นมันก็ค่อยๆลามไปทั่วทั้งตัวของผม
.......อ๊ากกกกกกกกก....กูอายว่ะ...............
ผมได้แต่หลบสายตาหวานเยิ้มและรอยยิ้มอย่างขำขันนั่นของคุณฟราน ไม่ไหวว่ะ........อย่างนี้ผมก็ได้อายกว่าเก่าน่ะสิ
“คุณ....ฟ.....ฟราน” เสียงกูจะออดอ้อนไปไหนวะ
“ค.....คุณ....คุณออกไปก่อนได้มั้ยครับ??”
“................หึหึ”“ค......คุณไม่อาย แต่ผมอายนะครับ”
............อ๊ากกกกกกกกกกกก....อย่ากัดลิ้นตัวเองตายว่ะ.............
“หึหึ....ไม่เป็นไร.....เธออาบน้ำเสร็จแล้วไม่ใช่หรือ??” เขาพูดพร้อมกับเลิกคิ้วข้างหนึ่งขึ้นมา
“ค...ครับ” อ๊ากกกกกกกกก....ตาหวานมากกกกกกกก นี่ถ้าผมตะโกนออกมาจริงๆ คงได้เสียงแหบกันพอดี
ตึก ตึก ตึก ตึก............เชี่ย!!!.......เชี่ย!!!.......ใจกูมันจะเต้นแรงไปแล้วนะ......
แล้วคุณฟรานก็จัดการยกผมจากอ่างใบใหญ่นั่นขึ้นมาทั้งตัว......ด้วยความกลัวและ......ฉากนี้มันเหมือนในการ์ตูนวายที่ผมเคยอ่านเลยอ่ะ...........
............ที่พระเอกช้อนอุ้มนายเอกขึ้นมาทั้งตัว ส่วนนายเอกก็............
.............ยกมือทั้งสองข้างขึ้นมากอดรอบลำคอของพระเอกทันทีด้วยความกลัวตกนั่นเอง..........
.................เชี่ย!!! .....โครตเหมือนเหอะ.............
ตอนอ่านเจอก็เขินๆตามนะ........แต่พอมาเจอกับตัวแล้ว..........
.............เหนือคำบรรยายครับ..................
...................ก็ผมยังเปลือยอยู่เลยนี่ครับ................ฉะนั้น......................
.........อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก...............
.....กรีนน้อย......อย่าซ่าลูก....อย่าไปชี้หน้าเขาอย่างนั้น........
“หึหึหึ......”คุณฟรานยิ้มขำผมออกมาทันที ที่ผมรีบเอามือกลับลงมาปิดกรีนน้อยไว้
“...............”
ผมขมวดคิ้ว และได้แต่ก้มหน้าก้มตาอย่างเดียวด้วยความเขินจัด
.............กูไปต่อไม่ถูกแล้วว่ะ..........คุณฟรานอุ้มผมออกมาจากห้องน้ำและจัดการช่วยเช็คตัวให้ผม........ส่วนผมน่ะหรอ
............ก็ได้แต่อายม้วนให้เขาเช็คตัวและผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ตัวเอง เหมือนผมเป็นเด็กน้อยเสียอย่างนั้น
และเมื่อทุกอย่างเรียบร้อย....คุณฟรานก็จัดการยกผมมานั่งแหมะลงบนกลางเตียงหลังใหญ่นั้น
“พรุงนี้....เราไปเที่ยวเกาะกันนะ”
“ครับ??”
อะไรครับ?? เกิดอะไรขึ้น?? อยู่ๆถึงจะพาผมไปเที่ยวล่ะเนี่ย.......แถมเที่ยวเกาะอีก
“พี่ไนท์...คงจะยังไม่ยอมง่ายๆ ดังนั้น....ฉันจึงอยากจัดการทุกอย่างให้เรียบร้อย แล้วก็พาเธอไปเที่ยวเกาะกัน”
อ้าวววว......มันยังไม่จบอีกหรอ
ผมขมวดคิ้วเป็นคำถาม.......ไอ้ความอายก่อนหน้านี้ ได้มลายหายไปจนหมดสิ้นแล้วครับ
“.........ฉันบอกแล้วไง ฉันจะปกป้องเธอเอง.....กรีน”....และความอายนั้น ก็ได้กลับเข้ามาสิงร่างของผมใหม่อีกครั้ง....กับน้ำเสียงทุ่มนุ่มและจริงจังนั่น คุณฟรานยิ้มอ่อนๆ ให้ผมและรวบตัวผมเข้าไปกอดไว้ทั้งตัว.......
“เธอต้องชอบที่นั่นแน่นอน.....ฉันรับรอง”
“ครับ”ไหนๆก็เจอเรื่องเครียดมาแล้ว.........งั้นผมก็ขอไปพักผ่อนก่อนก็ดี........อย่างไรเสีย ผมก็ยังไม่อยากกลับไปสู้รบกับคุณไนท์หรอก ผมไม่ได้กลัวเขานะ........แต่ผมถือคติว่า.....
.........เรื่องวุ่นวาย ถ้าเลี่ยงได้ ก็ควรเลี่ยงต่างหาก...........คุณฟรานปล่อยตัวผม....และหอมหน้าผากของผม ก่อนจะเลยมาที่เปลือกตา........มาที่แก้ม..........และ..............และ...................
“อืมมมม.........” จุมพิตอย่างอ่อนหวานที่กลีบปากนุ่มของผม เขาสอดปลายลิ้นเข้ามาควานหาลิ้นของผม.....ก่อนจะหากันจนเจอ.....และหยอกล้อกันไปมา
............เคลิ้มเลย...........เคลิ้มเลยครับผม............................................
........................
............
...
............และก่อนที่อารมณ์ของเราทั้งสองคนจะเตลิดไปมากกว่านี้ คุณฟรานก็ผละตัวออก และ.......
“อีกนิด.....พรุ่งนี้เราคงไม่ได้ไปเกาะกัน..............หึหึ”ผม........ก็ได้แต่ก้มหน้าก้มตา และทำเป็นว่า...........
................ผมจะนอนแล้วครับ..............
...........ของเก่ายังไม่ทันหายเลยกู...............
............กูหนอกู..........ยังจะมีอารมณ์ร่วมไปกับเขาด้วยอีกนะ...........คุณฟรานขยับตัวออก และช่วยจัดท่านอนให้ผม....ได้นอนอย่างสบาย เขาช่วยห่มผ้าให้ผม..........
...............และก่อนจากกันคืนนี้...............
.......คุณฟรานก็โน้มใบหน้าลงมาจุมพิตอย่างแผ่วเบาบนหน้าผากมนของผม.....
“ราตรีสวัสดิ์.....กรีน” คุณฟรานพูดพร้อมส่งรอยยิ้มนุ่มนวลมาให้ผม
“ครับ.....คุณก็เช่นกันนะครับ”ผมยิ้มและตอบเขา.........
.............คืนนี้.......ผมคงหลับฝันดี...........
..............ราตรีสวัสดิ์นะครับ....................TBC
ทักทายๆ
ตอนหน้าเราอยู่บนเรือกันแล้วนะ
ขอบคุณทุกคอมเม้นท์ ทุกกำลังใจ 
มาช้า....แต่ก็มา 555 
Uri
หัวข้อ: ^____^ หนุ่มวายกับชายในฝัน ^____^ จบแล้วแต่อยากมาบอก 28/1/57 (อ่าน 413117 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก