เพิ่งตรวจคำเสร็จก็ลงเลย...อย่าลืมเม้นท์เป็นกำลังใจให้ด้วยนะ 
ตอนที่ 17
ผมรู้สึกถึงลมอุ่นๆ และอะไรบางอย่างที่คลอเคลียอยู่ไม่ห่าง....ตามใบหน้าและที่ลำคอ
ผมลืมตาขึ้นมา....สิ่งแรกที่ผมเห็นคือ....สีหน้าเคร่งเครียดของคุณฟรานที่อยู่ไม่ห่างจากใบหน้าของผมมากนัก แล้วสายตาที่ยังคงจับจ้องมาหาผมนั้นก็อ่อนลงพร้อมกับสีหน้าที่ดูดีขึ้น
“คุณ...ฟราน...”
“ใช่...ฉันเอง.....ฉันเป็นห่วงเธอมาก....รู้มั้ย”
คำพูดที่เหมือนไม่ต้องการคำตอบนั้น มาพร้อมกับรอยจุมพิตอย่างอ่อนโยนไปตามเปลือกตา....แก้ม....และจบลงที่กลีบปากของผมเบาๆ แต่แฝงไปด้วยความห่วงใย
ผมหลับตาลง และลืมตาขึ้นอีกครั้ง...ผมรับรู้ถึงความรู้สึกที่ขอบตาของตนเองนั้นร้อนผ่าวขึ้นมาทันที
“อึก!!....”ความรู้สึกว่าลำคอของตนเองตีบตันและการหายใจที่สะดุดก็ตามมา
“ไม่เป็นไร......ไม่เป็นไรแล้วนะ”
รอยยิ้มที่แสนอ่อนโยนมากับความห่วงหาอาทรที่ผมสัมผัสได้นั้น......
“อึก...ฮื้อ....ข...ขอบคุณครับ.....ที่มาช่วยผม”
น้ำตาหยดหนึ่งไหลรินมาจากหางตา น้ำตาหยดนี้ไม่ได้เกิดจากความอ่อนแอ....แต่มาจากความรู้สึกขอบคุณจากใจ
ถ้าเกิดคนที่มาพบผมเป็นคนแรก....ไม่ใช่เขา......ผม........ไม่อยากจะคิดเลยว่า............??.........
และเหมือนคุณฟรานจะเข้าใจความคิดนั้นของผม...เขาโน้มตัวลงมาโอบกอดผมไว้ทั้งตัว.......แล้วมือข้างหนึ่งก็ลูบหัวของผมเบาๆ
“...ฉันจะปกป้องเธอเอง....กรีน.....ฉันสัญญา”ผมเบิกตาขึ้นเล็กน้อย ก่อนจะค่อยๆ หลับตาลง...และซึมซับความอบอุ่นนี้ลงไปสู่หัวใจ
...............................................................
เป็นเวลาสักพักใหญ่ๆ ก่อนเขาจะคลายอ้อมกอดนั้น.........และผมก็ได้มีโอกาสมองไปรอบๆ ภาพของเตียงสี่เสาหลังใหญ่ที่ผมไม่คุ้นเคย ผ้าม่านที่ยาวลาดจากเพดานลงมาถึงพื้น ถูกรวบผูกไว้เป็นอย่างดี ขนาดพื้นที่ของเตียงหลังใหญ่นี้คงนอนได้สัก 5-6 คนเลยล่ะมั้ง
ร่างกายของผมได้รับการทำความสะอาดแล้วเรียบร้อย....เอ่อ.......ไม่อยากคิดเลยว่า......เหมือนทุกครั้งที่ได้มาอยู่กับเขานั่นแหละ
ผมถูกเปลี่ยนมาสวมชุดนอนผ้าแพรสีฟ้าเนื้อนิ่มอย่างดี....
“ที่นี่...??..”
“....นี่คือบ้านของฉัน....”
“...ครับ งั้นนี่ก็....ห้องนอนของคุณสินะครับ?? ” อ่า.....แย่แล้ว.....ความรู้สึกฟู...ฟู่ฟู่ฟ......คับอกนี่มันอะไรกัน
“...ใช่....เธอรังเกียจหรือ”“...มะ...ไม่ใช่นะครับ!! ผมไม่เคยมีความคิดแบบนั้นเลยสักนิด...”หรือว่า.....ผมแสดงสีหน้าอะไรออกไปอีกล่ะ ผมแค่รู้สึกดี....จนไม่อยากให้ตนเองรู้สึกดีมากไปกว่านี้เท่านั้นเอง
“หึหึ....”
“เอ่อ....ผมขอถามอะไรหน่อย ได้มั้ยครับ?? ”
“เอาสิ....(^_^)”
“คือ.....” ผมแอบกลืนน้ำลายลงคอ ตอนนี้คุณฟรานนั่งอยู่ข้างขอบเตียง....ในขณะที่ผมนอนอิงไปกับหมอนใบใหญ่ๆ ที่ซ้อนกันสองใบ
“..........ค...ใคร...เป็นคนทำความสะอาดร่างกายผมครับ”
(แปร๊ดดด...).....
ฉ่า.......ผมไม่รู้ว่ามันจะเป็นคำถามงี่เง่ามั้ย แต่การที่ผมตื่นขึ้นมาและได้รับการทำความสะอาดทุกซอกทุกมุมแบบนี้.....ผมก็อยากรู้เป็นธรรมดา และผมก็อยากถามคำถามนี้ตั้งแต่ครั้งแรกๆ แล้ว แต่ยังคงไม่มีโอกาสได้ถามเท่านั้นเอง
“แล้วเธอคิดว่าใครล่ะ....หื้ม...”คำพูดที่มาพร้อมกับสายตาลึกซึ้งนั้น.....จะให้ผมคิดเข้าข้างตัวเองได้มั้ยครับ.....คุณฟราน....
“...อ...เอ่อ....คือ...”
ผมหน้าขึ้นสีอีกครั้งแน่ๆ ก่อนจะขมวดคิ้ว....และรู้สึกลำบากใจที่จะถามต่อขึ้นมาเสียดื้อๆ......เอาไงดี.....หรือจะไม่อยากรู้แล้วดีนะ....
และก่อนที่ความคิดของผมมันจะเตลิดไปมากกว่านี้....คุณฟรานก็เอื้อมมือมาสัมผัสที่ผิวแก้มของผมอย่างนุ่มนวล....แล้วประกายแววตาหวานๆนั้นก็ตามมา.......
“...ร่างกายนี้ของเธอ...เป็นของฉันคนเดียว....เข้าใจไหม”
..........อ่า............ใบหน้าของผมจากที่แดงอยู่แล้ว ตอนนี้คงยิ่งแดงกันเข้าไปใหญ่.....
............ไม่ไหว.......บรรยากาศหวานซึ้งแบบนี้.............[/size]
ก๊อกๆๆๆผมคงสุกแน่ๆ....หากไม่มีใครเข้ามาขัดจังหวะหวานๆ นี้เสียก่อน
ประตูเปิดออกพร้อมกับสาวใช้คนหนึ่งที่เดินเข้ามาในห้อง........และหล่อนก็มาพร้อมกับเสื้อผ้าอีกหนึ่งชุด
ผมจึงถึงโอกาสนั้น....เปลี่ยนเรื่องคุย......
“ผมนอนไปกี่ชั่วโมงแล้วครับ”
“...เธอหลับไป 12 ชั่วโมง ไม่ต้องห่วงนะ....ตอนนี้ยาหมดฤทธิ์แล้วล่ะ”
“ค...ครับ”
ผมรู้สึกอับอายขึ้นมาอีกครั้งเสียดื้อๆ จึงได้แต่หลบสายตาของเขาเท่านั้น
“ผมอยากอาบน้ำน่ะครับ....เอ่อ....ผมขออาบคนเดียวนะครับ”
“หึหึ...ได้สิ”
หลังจากนั้นคุณฟรานก็ให้สาวใช้คนนั้น วางเสื้อผ้าชุดนั้นไว้....และสั่งให้ไปเตรียมอาหาร
.................................................................
ตอนนี้คงจะเป็นช่วงเช้าของอีกวันแล้วสินะ เหมือนฝันร้ายเลย...เมื่อวานนี้ ผมมีสติอยู่ตลอดเวลาในขณะที่ยังลืมตานั่น........จนถึงช่วงเวลาก่อนจะหลับยาวที่เพิ่งผ่านมานี้
ตอนที่พบกับคุณฟรานในสวนนั้น...ผมไม่คิดว่าจะเป็นเขาเสียด้วยซ้ำ แต่ว่าจิตสำนึกในตอนนั้นก็ต้องการเพียงแค่เขาคนนั้นเท่านั้น........ผมไม่เคยทำอะไรแบบนั้นให้ใคร...และที่สำคัญ........ผม..........
...........ก็ไม่เคยไป
'เลีย'?? ของใครด้วย.......ของตัวเอง.......อย่าแม้แต่จะคิด......จะอ้วก!!!...........แต่พอเป็นของคุณฟราน.....???......มันไม่ได้รู้สึกรังเกียจ คงเป็นผลจากฤทธิ์ยาหรือเปล่า??
............เดี๋ยว!!!...........เดี๋ยวนะ.........กูกำลังคิดอะไรอยู่เนี่ยยยยยยยยยยยย.....
..........อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกก..........ผมแย่แล้ว......ผมรู้สึกถึงความรุ่มร้อนที่ลามไปทั่วทั้งตัวแล้วตอนนี้.....กูหนอกู....
ผมตัดสินใจลุกขึ้นมาจากอ่างอาบน้ำที่เผลอนั่งแช่เสียนานนั่น....และ..........
............อ๊ากกกกกกกกกกกกกกก..............
ร้องไม่ออก....ได้แต่น้ำตาเล็ดเชี่ย!!!.....เจ็บๆๆ....โครตเจ็บหลังเจ็บสะโพก.....ผมค่อยๆ นั่งกลับลงไปในอ่างอีกครั้ง...ปล่อยให้ตนเองน้ำตาไหลและนั่งเวทนาตัวเองอีกสักพัก
ผมอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ คุณฟรานก็เดินเข้ามาพอดี........เขาจึงช่วยประคองผมเดินลงไปด้านล่าง มันก็ไม่ได้ปวดอะไรมากมายหรอกครับ เพียงแต่ถ้าเดินปกติมันก็รู้สึกขัดๆ เท่านั้นเอง....แล้วก็แค่อย่าพึ่งให้บั้นท้ายของตัวเองได้รับการกระทบกระแทกกับอะไรมากนัก
......................................................
หลังทานอาหารเสร็จคุณฟรานก็พาผมมาที่ห้องๆ หนึ่ง เป็นรูปแบบของการตกแต่งไปในทางยาว เหมือน.........ไม่เหมือนแล้ว.......ใช่เลย......มันเป็น
‘Long Gallery’ ซึ่งส่วนใหญ่จะพบเห็นในคฤหาสน์ชนชั้นสูงของอังกฤษ ลักษณะมีเพดานสูง โดยทั่วไปแล้วลองแกลเลอรี่จะอยู่ชั้นบนตรงบริเวณทางเดินที่เชื่อมต่อภายในตัวบ้าน และจุดประสงค์ของการมีลองแกลเลอรี่ก็คือ เพื่อให้แขกที่มาพักได้ฆ่าเวลาในระหว่างที่สภาพอากาศไม่ได้เอื้ออำนวยต่อการออกไปทำกิจกรรมข้างนอก ดังนั้นจึงมักมีการจัดโต๊ะ เก้าอี้ หรือที่นอนเล็กๆ แบบโซฟา เอาไว้รับรองแขก อีกทั้งเจ้าของบ้านยังมักใช้เป็นที่โชว์ของสะสมของตัวเองอีกด้วย
และในห้องนี้ก็ไม่ต่างกันมากนัก......เพียงแต่ห้องนี้ ไม่ได้เป็นห้องที่เชื่อมต่อภายในตัวบ้านเท่านั้นเอง.....แต่ก็เต็มไปด้วยของสะสม และชั้นวางหนังสือเตี้ยๆ ที่จัดวางเรียงรายได้อย่างสวยงาม มีภาพวาดที่งดงามอยู่มากมาย ห้องนี้เป็นทรงสี่เหลี่ยมขนาดใหญ่ที่มีขอบเขตกำหนดไปในทางยาว....ผมจึงกะขนาดพื้นที่ไม่ถูก ด้วยเพราะมันถูกประดับตกแต่งไปด้วยของสะสมที่ราคาคงมิใช่น้อยๆ นั้นอีก
หลังจากที่เขาปล่อยให้ผมชื่นชมสักพักแล้ว....สาวใช้ก็ยกขนมหน้าตาน่าทานเข้ามาเสิร์ฟพร้อมกับชาอุ่นๆ
..........ตั้งแต่ผมมาอยู่ที่นี่....ผมยังไม่เคยเห็น ‘เจ้าชายแห่งดวงดาว’ เลย..........
แต่ก่อนอื่น.........
“....คือ....ผมอยากถามเรื่องของคุณไนท์น่ะครับ”ผมเดินมานั่งที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้ามกับคุณฟราน....และเริ่มเปิดคำถามที่ผมสงสัยทันที
“อืม...ว่ามาสิ...” เขาเลิกคิ้วขึ้นมาและตอบรับผม
“คุณพอจะทราบสาเหตุที่เขาจับตัวผม....มั้ยครับ??”
ผมลองลอบถามเขาก่อน.......
“หืมม....ฉันว่า....เธอคงรู้แล้วสินะ” อ่ะ....รู้ทัน
“อ่า...ครับ...แต่....คือ....ผมอยากให้คุณอธิบายอีกครั้งน่ะครับ”
ผมจะได้รู้ว่าเขารู้อะไรบ้าง.....
เขาจะรู้หรือยัง?? ว่าผมมาเป็นโจร......แล้วผมจะต้องทำอย่างไรต่อไป??
“ก็ไม่มีอะไรมาก....ฉันแค่ไม่อยากถูกคลุมถุงชนเท่านั้น.......หึ......ตอนที่เราเจอกันครั้งแรกนั้น ฉันพึ่งหนีออกมาจากงานดูตัวที่พี่ไนท์จัดการน่ะ เขาคงโกรธมาก.....และคงเข้าใจว่าเธอเป็นสาเหตุที่ฉันไม่ไว้หน้าเขา”
.......อ่า.......ผมไม่น่าเสือกเลยตอนนั้น.....แถมการเจอกันครั้งต่อมาผมยังจะ....!!!....เฮ้ออออ.......ช่างเถอะไหนๆ ก็ผ่านมาแล้ว
ผมมองหน้าเขาอย่างจนคำถาม.......
“.........”
“แต่........ฉันดีใจนะ ที่ได้เจอกับเธอ......กรีน..” แววตาซึ้งๆ มาพร้อมกับน้ำเสียงอ่อนหวาน...นั่น.....
.....ฉ่า.....เอ่อ.....รู้สึกว่าอากาศมันจะร้อนขึ้นมาทันทีเลยครับ เปลี่ยนเรื่องๆ
“...ล....แล้วทำไมถึงจับตัวผมไปล่ะครับ??”
“หึหึ....นั่นสินะ....ฉันต้องขอโทษเธอด้วย เป็นเพราะฉันเอง....ที่ชักช้าไปหน่อย”
“ครับ??”
“ตระกูลของฉัน.....หากคู่ชีวิตเป็นคนที่คนในตระกูลหาให้...เราจะจัดงานหมั้นอย่างยิ่งใหญ่ทันที แต่หากเป็นคนที่ฉันหามาเองแบบนี้.....ก็ต้องเข้าสู่กฎแห่งการทดสอบ....ว่าจะคู่ควรหรือไม่”
.....ดะ....ดะ....เดี๋ยวนะ.....มะ...เมื่อกี้...เมื่อกี้เขาพูดว่า.... ‘ฉันหามาเอง’ ...งะ....งั้นหรอ........เชี่ย!!!......หน้าผมคงจะแดงแปร๊ดดดอีกแล้วครับ.......ผมว่า.....โลกร้อน...เพราะผมชัวร์...(เกี่ยว??)...
ผมทำเป็นเบนสายตาไปมองรอบๆ....และคิดว่า.....กูจะถามอะไรต่อดีวะ??.......
“หึหึ...เวลาเธอเขินนี่...น่ารักดีนะ”..............อ๊ากกกกกกกกกกกกกกก............
...........อย่าแซวดิดดดดดดดด...................
..............แล้วผมจะถามอะไรต่อไปอีกได้เล่า..............
TBC
ทักทายๆ
ตอนหน้า....ไปเที่ยวเกาะกันนะ 
ว่าแต่...........อยากให้มี nc บนเรือกันอ๊ะเป่า........ 555555555 
เม้นท์มาให้เยอะๆ นะ.......แล้วเราจะเพิ่มเติมลงให้ 
ขอบคุณคนอ่าน 
ที่สำคัญ....ขอบคุณทุกคอมเม้นท์ 
Uri
หัวข้อ: ^____^ หนุ่มวายกับชายในฝัน ^____^ จบแล้วแต่อยากมาบอก 28/1/57 (อ่าน 430372 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก