หัวข้อ: ((เจ้าสาวจำเเลง))>>>>ตอนพิเศษ ด้ายสีเเดง....จบ 25/9/55 p.38

[Lemon_Tea]

พี่ไนท์ สงสัยไปแค่สองสามวันก็คงวิ่งกลับมาซบซินซะแล้วมั้ง

[Pakbung Mazo]

พ่อสามีขี้แกล้ง 55555

[aoaer]

  บ๊ะๆๆๆ พี่ไนท์ ทำเอาตกอกตกใจกันเป็นแถบๆ ที่แท้แค่จะลงใต้ไปเคลียร์งานนิเอง
แล้วคงกลัวซินจะไปชอบใครอีก เฮ้อ ค่อยหายใจโล่งนิดนึง   

[aoihimeko]

ก็นึกว่รื่องอรต

[sunshadow]

    เหมือนจะมีปัญหาอะไรสักอย่างเลย
    พี่ไนท์ทำอย่างกะจะไปออกรบ

[nightsza]

ทำไมไนท์ดูเครียดแบบแปลกๆนะ

[mystery Y]

คุณพ่อนี่ทำขรึมกับลูกสะใภ้นะ ส่วนพี่ไนท์ก็รีบกลับมาเร็วๆน้า~

[tuek]

ไอ้เราก็นึกว่ากังวลเรื่องอะไร
ไนท์รักซินมากๆเลยนะเนี่ย

[MoMoRin]

หวานต่อเนื่อง เหอๆๆๆ

[♫~Eristneth~♪]

น่าฮักกกก 

[puppyluv]

หูยยยยย บทจะหวงก็หวง
ขนาดพ่อยังหวงเลย
"พ่อ อย่าข่มขู่ลูกสะใภ้ด้วยสายตา"พี่ไนท์พูดประโยคนี้ทำเอายิ้มออกทันที
แค่ไปแค่นี้
หวงมากๆ คิดถึงมาก จะได้รีบกลับมาไวๆ  ไง
กดบวกปล่อยเป็ดอยากให้หวานๆๆๆๆๆ อีก~

[MimicClub]

บทบาทสุดท้าย







พี่ไนท์ไปแล้ว...............ผมรู้สึกว่าตัวเองรู้สึกหดหู่ขึ้นมาทันที พี่ไนท์ออกเดินทางตั้งเเต่เช้ามืด ผมมองรถยนต์ที่ขับออกไปจนหมดเเสงไฟให้เห็น  เเละเดินเข้ามาในบ้านเพื่อขึ้นไปนอนต่อ เเละตื่นเช้าขึ้นมาอีกทีตอนเจ็ดโมง พาน้องดรีมเข้าห้องน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า เเละพาลงมาทานข้าวเช้า เเน่นอนครับมันเป็นหน้าที่ของผมหมดทุกอย่าง เพราะไม่มีใครคอยดูเเลน้องดรีมเหมือนตอนอยู่ที่บ้านพี่ไนท์ที่ยังพอมีป้าเเป๊ดคอยดูเเล

"ตายเเล้วลูก เเม่ขอโทษแม่ตื่นสายไปหน่อย"แม่พี่ไนท์ลงมาทำหน้าตื่นๆอุทานอยู่ข้างบนขณะที่ผมกำลังลงบันได ผมซึ่งอุ้มน้องดรีมอยู่จึงหันไปมองว่าแม่พี่ไนท์เป็นอะไรร้องซะเสียงดัง

"นี่อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเองเลยหรอ โอยตายละวันเเรกแม่ก็ทำหน้าที่ได้ไม่ดีซะเเล้ว"แม่พี่ไนท์ทำหน้าเครียด

"ไม่เป็นไรครับมันไม่หนักหนาอะไร น้องดรีมก็เหมือนน้องสาวผมคนนึง"ผมยิ้ม แม่พี่ไนท์เลิกคิ้วเเล้วตีไหล่ผมเบาๆ

"นี่เเนะ น้องสาวที่ไหน ต้องบอกว่าลูกสิ เราน่ะเป็น......"แม่พี่ไนท์ทำหน้าคิด คงหาประโยคที่จะใช้เรียกผมอยู่แน่ๆ

"คุณย่าไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ พี่ซินดูเเลน้องดรีมบ่อยจะตาย"

"หรอจ๊ะ งั้นลงไปทานข้าวเช้าเถอะเดี๋ยวเเม่ตามไปทีหลัง แม่ยังไม่ได้อาบน้ำเลย ทานข้าวกันก่อนเลยนะลูก"เเม่พี่ไนท์พูดเสร็จก็เดินขึ้นไปข้างบนผมกับน้องดรีมมองหน้ากันเเละลงจากบันได ที่เพียงเเค่ไม่กี่ขั้นก็จะถึงข้างล่าง

"พี่ซิน คุณพ่อไปตั้งแต่เช้าเลยหรอคะ"น้องดรีมทำหน้าหงอย

"ครับ น้องดรีมไม่ต้องกลัวนะเดี๋ยวก็ได้กลับเเล้ว"ผมลูบหัวน้องดรีม น้องดรีมพยักหน้า ผมพาน้องดรีมไปที่โต๊ะอาหาร พอไปถึงพ่อพี่ไนท์ก็นั่งจิบกาแฟจนผมชะงัก เเม่บ้านกำลังจัดเตรียมโต๊ะอาหารเช้า ผมจึงเข้าไปนั่งเเละทักทายพ่อพี่ไนท์

"อรุณสวัสดิ์ครับ"ผมวางน้องดรีมลงที่เข้าอี้ข้างๆเเละทักทายพ่อพี่ไนท์ พ่อพี่ไนท์เเค่ชำเลืองตามองเเละไม่พูดอะไรหันไปจิบกาแฟเเละอ่านหนังสือพิมพ์ ผมทำได้เเค่มองตาปริบๆ เเละพาน้องดรีมทานข้าวจนอิ่ม

วันทั้งวันน้องดรีมเอาเเต่บ่นอยากกลับบ้านจนผมปวดหัว ทั้งปลอบทั้งเอาอะไรมาล่อน้องดรีมก็ไม่ยอมท่าเดียว พักหลังนานๆไปเธอคงจะเบื่อเเละเลิกไปเอง แม่พี่ไนท์มาดูเเลน้องดรีมแทนผม พี่ไนท์จ้างพยาบาลมาดูเเลน้องที่บ้านจึงทำให้ผมสบายใจ เเละลาแม่พี่ไนท์ไปทำงาน




หนึ่งวันผ่านไปเหมือนปกติ เพียงเเค่ไม่ได้เจอใครบางคนที่รักมาก   ผมโทรไปหาในช่วงเย็นเเละคุยนิดหน่อย พี่ไนท์กำลังทำเสียงยุ่งๆ ได้ยินเสียงลมเข้ามาในโทรศัพท์ด้วยไม่รู้ว่ามีปัญหาที่หนักอะไรมากหรือเปล่า   อดห่วงไม่ได้เหมือนกัน

มาถึงวันที่สอง    ผมยังคงทำตัวเหมือนอย่างที่เคยเป็นคือไปสะสางงานที่ดองไว้ เเต่โชคดีที่พี่ออมสินได้ช่วยเคลียร์งานไปแล้วเป็นบางส่วน ทำให้ผมมีเวลาที่จะไปหาน้องดรีมที่พี่ไนท์ได้ฝากฝังไว้

เข้าวันที่สามที่สี่ที่ห้า จนครบอาทิตย์ ทุกอย่างๆยังคงทำเหมือนๆกันอย่างสม่ำเสมอ เพียงเเค่เหมือนขาดอะไรไปซักอย่าง เเต่ก็ยังคงโทรคุยกับพี่ไนท์เป็นพักๆ

จนวันถัดๆมาพี่ไนท์เริ่มโทรน้อยลงเเละบอกว่างานยุ่งมากๆ เพราะไม่มีใครดูเรื่องบัญชีพี่ไนท์เลยต้องลงมือทำเองเพราะไม่มีใครทำเเล้วละเอียดเหมือนเจ้าตัว ผมจึงไม่อยากที่จะโทรไปรบกวนมากนัก เเต่ก็ส่งข้อความเป็นกำลังใจให้

ผ่านมาเป็นอาทิตย์จนครบเดือนที่พี่ไนท์ไม่อยู่ ทำให้รู้สึกคิดถึงจนเอามาฝัน พี่ไนท์โทรไปไม่ค่อยจะรับสาย เเต่โทรมาแก้ตัวว่างานยุ่งมากๆ ผมจึงหยุดโทรเเละรอให้พี่ไนท์โทรมาหาเอง ผมยังคงที่จะไปที่บ้านพี่ไนท์ ไปเล่นกับน้องดรีม ช่วยพยาบาลทำกายภาพบำบัดให้น้องดรีม ช่วยเเม่พี่ไนท์เข้าครัว ไปคุยกับคุณย่าใหญ่เป็นพักๆ ทำแบบนี้วนไปเรื่อยจนผมชินไปซะเเล้ว โชคดีที่ไม่ต้องมาคอยอึดอัดว่าพ่อพี่ไนท์จะมองหรือกดดันเพราะท่านกลับไปทำงานต่อที่ต่างประเทศเเล้ว  มันทำให้ผมทำอะไรแบบสบายๆไม่ต้องมากังวลอะไรมาก ยกเว้นเรื่องเดียวคือเรื่องพี่ไนท์นั่นเเหละ

หลังจากวันที่ผมเลิกโทรไปหา พี่ไนท์ก็ไม่โทรติดต่อมาเลย มันทำให้ผมน้อยใจ แต่ก็ยังคงรอคอยไปพร้อมๆกับน้องดรีม น้องดรีมเริ่มเเข็งเเรง เเละขาเริ่มมีกล้ามเนื้อขึ้นมาอีกจนเหมือนขาปกติ พี่เทียนบอกว่าหมอที่ทำบำบัดให้บอกว่าเดือนหน้าอาจจะให้ลองฝึกขืนขา เเละเกร็งขา แต่ทุกวันนี้น้องดรีมก็ทำเเบบนั้นอยู่เเล้ว บางทีเธออาจจะได้วิ่งในเร็วๆนี้ก็ได้

เดือนครึ่งตั้งเเต่พี่ไนท์ไป ถึงเเม้เวลาจะผ่านไปเร็วเเค่ไหน เเต่มันก็เหมือนนานแสนนานจะผมทุกข์ เเละไม่มีกระจิตกระใจจะทำอะไรเลย

"ซินเป็นไรวะ หน้าหงอยเชียว"ไอ้เสกเข้ามาคุยในห้องเเละถามผมทันทีที่เจอ

"เปล่านิไม่ได้เป็นอะไร"ผมทำหน้าให้เป็นปกติที่สุดเพราะไม่อยากให้ใครมากังวลด้วย

"คิดถึงแฟนหรอวะ ทำไมไม่โทรล่ะ"ไอ้เสกเหมือนรู้ว่าผมเป็นอะไร เเละเเนะนำให้ผมโทรไปหาพี่ไนท์ให้คลายความคิดถึง

"โทรไม่ได้เขางานยุ่ง"ผมบอกเสียงเหนื่อยๆ

"จะยุ่งเเค่ไหนวะ โทรไปสิโทรเลยโทร"ไอ้เสกคะยั้นคะยอให้ผมโทรหาให้ได้ ผมพยักหน้าแล้วโทรเลยตรงนั้น ไอ้เสกยืนมองผม

พอโทรไปซักพัก เเละนานมากกว่าพี่ไนท์จะรับสาย ผมยิ้มทันทีที่พี่ไนท์รับ

"พี่ไนท์ครับ ทำอะไร......"ผมเงียบลงทันที เพราะรู้สึกเหมือนได้ยินอะไรบางอย่าง

"ที่รักคะ เดี๋ยววันนี้เราไปเที่ยวกันนะคะ"เสียงผู้หญิงลอดออกมากจากโทรศัพท์ที่เเรกผมคิดว่าโทรผิดเเต่..

"จะไปไหนกันครับ"พี่ไนท์ถามกลับ ผมจึงเงียบเเละตั้งใจฟัง

"ว่าจะไปดำน้ำดูปะการัง เเล้วก็ ล่องเรือกันน่ะค่ะ สนใจไหม"ผมวางสายทิ้งทันที กระฟริบตาถี่ๆเหมือนไม่เข้าใจอะไรบางอย่าง ไอ้เสกทำหน้าเหมือนอยากรู้ว่าผมเป็นอะไร

"เป็นอะไรวะดูมึงทำหน้าดิ่ พี่ไนท์ไม่รับสายหรอวะ"ผมส่ายหัว

"ไม่มีอะไรหรอก มึงไปทำงานเหอะ"ผมไล่มัน มันทำคิ้วขมวดเเล้วเดินออกไป

ขอบใจมากนะไอ้เสกที่ห่วงน่ะ แต่มึงก็ช่วยอะไรกูไม่ได้ ผมลองโทรไปหาพี่ไนท์อีกครั้งเพื่อความมั่นใจ

"ซิน พี่คิดถึงซินจัง"พี่ไนท์พูดเสียงนุ่มให้ผม เเต่ตอนนี้ผมยิ้มไม่ออกเสียเเล้ว

"ซินก็คิดถึงพี่ครับ พี่ไนท์กำลังทำอะไรอยู่หรอ"

"นัดเจอลูกค้าน่ะ เเต่เสร็จเเล้วพี่กำลังจะเข้าเเล็บ ซินสบายดีไหม"ผมยิ้ม

"ครับสบายดีพี่ไนท์ละเหนื่อยไหม"

"เหนื่อยมากเลย เเต่พอได้ยินเสียงซินพี่ก็หายเหนื่อยทันที อีกไม่กี่วันพี่ก็จะได้ไปหาเเล้วล่ะซินทนรอพี่หน่อยนะ"พี่ไนท์ทำเสียงเหนื่อยๆ

"ครับ ผมก็รออยู่ที่นี่แหละ"

"พี่รักซินนะ"

"ครับผมก็รักพี่ไนท์"

"เดี๋ยวเเค่นี้ก่อนนะครับ เดี๋ยวพี่ต้องขับรถ"

"ครับพี่ไนท์สวัสดีครับ"ผมรู้สึกโล่งอกเเละขำตัวเองที่กำลังจะคิดอะไรบ้าๆไปซะเเล้ว ผมยิ้มเเละรู้สึกว่าตัวเองมีกำลังใจที่จะทำอะไรต่อ จึงไปปั่นงานให้เสร็จเเละไปหาน้องดรีมในตอนเที่ยง



.................



"น้องดรีมคิดถึงคุณพ่อจังเลยค่ะ"น้องดรีมทำหน้าหงอยเเละขยับเท้าอย่างที่พยาบาลให้ทำ

"เดี๋ยวคุณพ่อก็กลับครับ อีกไม่นานหรอก"ผมปลอบใจน้องดรีม น้องดรีมพยักหน้าเข้าใจ

"น้องดรีมเบื่อจังเลยค่ะ น้องดรีมอยากไปเที่ยว"น้องดรีมทำหน้าอ้อน

"เดี่ยวพี่ซินถามคุณหมอก่อนนะว่าเที่ยวได้ไหม ถ้าคุณหมออนุญาติ เดี๋ยวเราไปเที่ยวกัน"

"จริงนะคะ"น้องดรีมยิ้มดีใจจนเห็นฟัน ผมลูบหัวน้องดรีมเบาๆ เเล้วยิ้มไปกับเธอ


ผมอยู่กับน้องดรีมจนเย็น เเละลาเเม่พี่ไนท์กลับบ้าน พอไปถึงบ้านผมก็ล้มตัวลงกับที่นอนทันที รู้สึกว่าตัวเองร้อนๆหนาวๆ หัวรู้สึกหมุนติ้วไปหมด อาจเป็นเพราะพักผ่อนน้อย หลายวันมานี่ผมมักจะนอนไม่หลับร่างกายคงจะปรับสภาพไม่ไหว ไข้มันเลยถามหาพรุ่งนี้ผมคงไปทำงานไม่ไหวเเน่ๆ เลยโทรไปหาไอ้เสกเพื่อบอกให้มันรู้ว่าผมไม่เข้าบริษัท

"เป็นเยอะป่าววะ หาหมอหรือยัง"ไอ้เสกถามด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง

"ไม่เยอะหรอก เดี๋ยวกูทานยา นอนพักเเล้วก็หายเเหละ มึงอ่ะอย่าโหดกับน้องๆมากนะ เดี๋ยวทำงานไม่ดีกัน"

"เออกูรู้เเล้ว เเล้วมึงจะหยุดกี่วัน"

"วันเดียวก็เกินพอเเล้วล่ะ"

"วันเดียวมันจะพออะไรวะ หยุดไปหลายๆวันดิ่ ได้พักแค่วันเดียวมันจะหายเลยได้ไงวะ...."แล้วไอ้เสกมันก็บ่นไปเรื่อยๆ จนผมเเทบจะหลับ ไม่รู้ว่ามันจะบ่นอะไรนักหนา ผมเงียบเเละฟังมันอย่างตั้งใจ ในสมองก็ฉุกคิดเรื่องพี่ไนท์ขึ้นมา

"ไอ้เสก"ผมพูดเเทรกในขณะที่มันกำลังพูด

"อะไรวะ กูยังพูดไม่จบเลย"ไอ้เสกพูดน้ำเสียงเหมือนโดนขัดใจ

"ถ้าเกิดว่าวันหนึ่งกูต้องออกจากบริษัทละ พวกมึงจะทำยังไง"ไอ้เสกเงียบ ผมเงียบรอคำตอบของมัน

"แล้วมึงจะไปไหนล่ะ เเล้วมึงจะออกจากบริษัททำไมในเมื่อบริษัทนี้เป็นของมึง กับกู"

"บางทีกูอาจจะไปอยู่ใต้ว่ะ อาจจะไปอยู่เลยเเละอาจจะไม่ได้มาทำงานที่นี่"ไอ้เสกเงียบอีกครั้ง ผมได้ยินเสียงมันถอนหายใจผ่านทางโทรศัพท์

"มึงจะห่วงอะไรอีกวะไอ้ซิน ยังไงมึงก็เป็นเพื่อนกูนะ กูอยากให้มึงมีความสุขมากกว่ามีความทุกข์ กูคงไม่รั้งหรือห้ามมึงหรอกถ้ามึงจะไป เเต่มึงจะทิ้งกูทิ้งพี่ออมไปเลยมันก็ไม่ใช่ในเมื่อหุ้นส่วนที่นี่มันยังเป็นชื่อมึง หรือมึงจะทิ้งกู"ไอ้เสกถามเสียงเรียบ ผมส่ายหัว

"ไม่ทิ้ง  แต่ถ้าไปอยู่จริงๆ กูจะทำยังไงล่ะ ขึ้นลงจากใต้กับกรุงเทพมันไกลนะมึง ลำบากว่ะ"

"ไม่เห็นจะยาก มึงก็เเค่อยู่เฉยๆ เดี๋ยวพวกกูบริหารกันเอง ถ้ามีปัญหาจริงๆ โทรหากันก็ได้นี่ หรือจะให้กูไปหามึงก็ได้นะ กูไม่ลำบากหรอก เเต่มึงจำไว้ ยังไงมึงก็ยังเป็นเจ้านายของพวกเขา มึงทิ้งบริษัท เท่ากับมึงทิ้งอนาคตลูกน้องมึงนะ มึงทิ้งกูด้วย หรือมึงคิดว่าจะไปแล้วไปเลยไม่กลับมาหาพวกกูเลยหรอ"

"เปล่า กูเเค่สมมุติ ถ้ากูไปเเล้วยังกลับมาไม่ได้ กูกลัวจะกินเเรงพวกมึง"

"พวกคนรวยๆ ที่มันรอเงินจากบริษัทเเล้วรอให้คนอื่นทำงานหาเงินให้มัน นั่นก็กินเเรงพวกพนักกงาน เเต่เขาก็ยังจ่ายเงินเดือนให้นะเว้ย เขาว่าจ้าง มึงก็ว่าจ้าง ทำไมต้องสนวะ"ผมหัวเราะกับความคิดของไอ้เสก ที่มันพูดให้ผมได้คิด เเละคลายปมที่อยู่ในใจ

"เออ กูรู้ละ เลิกบ่นเหอะ"ผมแหย่มัน

"ให้มันรู้จริงๆเหอะ กูกลัวว่ามึงจะคิดมากอีก ยิ่งเป็นคนคิดมากอยู่นะมึงอ่ะ ที่กูพูดนี่กูหวังดีนะเนี่ย"

"เออๆขอบใจว่ะ"ผมยิ้มเเละรู้สึกโล่งใจ เเละไม่ต้องกังวลกับเรื่องนี้อีกเเล้ว

ผมคุยกับไอ้เสกซักพัก ปรึกษา เเละคุยอะไรเรื่อยเปื่อยตามประสาจนเเบ็ตหมดถึงจะหยุดคุยเเละไปอาบน้ำเตรียมเข้านอน พอผมจะนอนใครก็ไม่รู้มาเคาะประตู ผมจึงเดินไปเปิด  เเม่ถือขวดนมมาให้ผม

"ทานข้าวแล้วหรอลูก แม่ไม่เห็นซินทานข้าวเลย"

"ทานจากบ้านพี่ไนท์เเล้วแม่ แม่เข้ามาก่อนสิ"แม่เดินเข้ามาเเล้ววางขวดนมไว้บนโต๊ะ และเดินไปนั่งบนที่นอน

"ดื่มก่อนนะ จะได้ไม่หิวตอนดึกๆ"ผมพยักหน้าเเละเดินเข้าไปกอดเเม่

"เป็นอะไรล่ะเรา"แม่ลูบหัวเเล้วยิ้ม

"ซินรักเเม่นะ  ถ้าวันนึงซินไม่อยู่เเม่จะเหงาไหม"ผมอ้อนเเม่ แม่ยิ้มเเล้วหอมแก้มผม

"คิดถึงสิ ทำไมจะไม่คิด ลูกเเม่ไม่อยู่ทั้งคน เเต่เเม่ก็ทำใจไว้ตั้งนานเเล้วล่ะว่าวันนึงพวกลูกๆก็ต้องเเยกย้ายกันไปมีครอบครัว"แม่ยิ้มเเละลูบหัวผมเบาๆ

"เเม่....................ถ้าซินอยากให้เเม่ไปอยู่กับซินละ เเม่จะไปไหม"แม่ทำหน้าคิดเเล้วยิ้ม

"งั้นรอให้แม่แก่ก่อนนะ"ผมหัวเราะ

"แม่ยังอยากอยู่กับพ่อที่นี่  ถึงยังไงมันก็ยังเป็นบ้านของเรา ซินก็อย่าลืมนะลูก"ผมพยักหน้า

"ว่าแต่...ใครล่ะที่จะมาขอซินไปหรือว่าพี่ไนท์ล่ะ"ผมมองแม่ตาปริบๆ

"แม่อย่าโกรธพี่ไนท์นะ"

"แม่จะโกรธทำไมอีกล่ะ ซินก็น่าจะรู้นี่"ผมหัวเราะเเล้วกระชับเเขนให้กอดเเม่เเน่นขึ้น

"ซินรักแม่นะครับ"

"ซินบอกเเม่ตั้งกี่รอบเเล้ว แม่รู้อยู่เเล้วล่ะจะ ซินเป็นเด็กดีขนาดนี้จะไม่ให้เเม่รักได้ไง"แม่กอดเเล้วหอมเเก้มผมดังฟอด

"ตัวอุ่นๆนะเรา"แม่ทักเเล้วเอามือทาบหน้าผาก

"ไข้ขึ้นนะเเม่ ช่วงนี้พักผ่อนน้อย  แหะๆ"ผมหัวเราะ เเม่ส่ายหัวไปมา

"ทานยาเเล้วนอนซะ เดี๋ยวเเม่จะให้คนใช้เอายาขึ้นมาให้"ผมพยักหน้า แม่ลุกขึ้นยืนเเละหอมแก้มเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะเดินออกจากห้องไป





.....................





โห่........................................... ยี้โห่................................. ฮิ้ว.....................

 ใครมีมะกรูด มาแลกมะนาว ใครมีลูกสาว มาแลกลูกเขย เอ้าวะเอ้าเหวย ลูกเขยกลองยาว ตะละลา หุย ฮา โห่ ฮิ้ว......................


ผมสะดุ้งตื่นเเบบมึนๆที่ได้ยินเสียงลำโพงหรือเสียงเพลงอะไรซักอย่าง ผมมองดูนาฬิกาที่หัวนอนเตียง นี่มันเพิ่งจะเจ็ดโมงเช้าเองนะ เสียงเพลงโห่ขันหมากที่เหมือนมันจะดังอยู่หน้าบ้าน บ้านไหนไม่รู้เเต่งงาน ทำไมผมไม่เห็นจะรู้เรื่อง เเถวๆนี้ก็ไม่มีลูกสาวเพราะส่วนมากมีแต่ลูกชายเเถมยังไม่ถึงวัยจะเเต่งงานด้วยซ้ำ ก็มีเเต่บ้านผมเท่านั้นมันทำให้ผมงง เเละลุกขึ้นมาดูด้วยความมึนไข้ เสียงเพลงแห่ขันหมากยังคงร้องดังลั่นพร้อมๆกับเสียงกลองยาว และเสียงคนโห่ที่ดูจะคุ้นหูชอบกล มันคล้ายๆกับเสียงพี่บรีส ผมรีบเดินไปที่ระเบียงห้องเเละชะเง้อมอง กลุ่มคนที่ผมไม่นึกไม่ฝันและไม่คิดว่าพวกเขาจะทำอะไรแบบนี้กำลังร้องเพลงโห่เเละมองมาที่ผม

"พี่ไนท์!"ผมอุทาน  พี่ไนท์ที่ยืนอุ้มน้องดรีม พี่บรีสกำลังร้องเพลงอย่างสนุก เเละใครไม่รู้อีกหลายคนกำลังตีกลองยาว

 ใครมีมะกรูด มาแลกมะนาว ใครมีลูกสาว มาแลกลูกเขย เอ้าวะเอ้าเหวย ลูกเขยกลองยาว ตะละลา หุย ฮา โห่.....................โอ๊ย!!! พี่บรีสถูกพี่ต้นตบจนหัวทิ่มไม่รู้ทำไมถึงโดนเเบบนั้น เเต่พี่บรีสคงเจ็บน่าดู

"เชี่ยบรีสมึงร้องผิดและ ไอ้ไนท์มาขอลูกชายไม่ใช่ลูกสาว"เสียงพี่ต้นด่าลอดไมค์ขึ้นมา

"อ้าวเเล้วมึงไม่ได้มาขอทรายหรอ"พี่บรีสทำหน้างง

"เอาของไอ้ไนท์ก่อน"ผมขำกับสองคนที่กำลังถกเถียงกับ

 ใครมีมะกรูด มาแลกมะนาว ใครมีลูกชาย มาแลกลูกเขย เอ้าวะเอ้าเหวย ลูกเขยกลองยาว ตะละลา หุย ฮา โห่ ฮิ้ว................ผมฟังดูมันเเหม่งๆ แต่ก็ขำดีไม่รู้ว่าพวกเขาเล่นอะไรกัน  ผมรีบออกจากหน้าต่างและลงข้างล่างทันที รู้สึกว่าตัวเองสร่างไข้เป็นปลิดทิ้ง พอลงมาข้างล่าง แม่และทรายกำลังยืนมองดูพวกเขาจากด้านใน

"ใครเขาปล่อยคนบ้าเข้ามาในบ้านนะ"แม่พูดทำหน้าดูกังวล

"รอนี่กันนะเดี๋ยวแม่มา"แม่รีบเดินขึ้นบ้านไป ผมกับทรายมองหน้ากัน

"ใครเปิดประตูให้พวกพี่เขาเข้ามาน่ะทราย"ผมถามทรายที่ยืนมอง

"ทรายเอง อย่าบอกเเม่นะ"ทรายบอกเเล้วทำหน้ายิ้มๆ แม่เดินลงมาพร้อมๆกับที่พวกพี่เขาถือวิสาสะเดินเข้ามา ผมเเละทรายเหวอทันทีที่เห็นเเม่ถือปืนลูกซองของพ่อ

"แม่!!"ผมกับทรายร้องพร้อมๆกันเเละวิ่งเข้าไปหาแม่ทันที

"ใครมันบังอาจ บุกรุกบ้านฉันโดยไม่ได้รับอนุญาติมันต้องไส้แตก"แม่ทำท่าเล็ง ผมรีบยกปืนขึ้นทันที พวกพี่ไนท์ทำหน้าเหวอ

"พ่อขาทำไมคุณยายดุจังเลย จะยิ่งน้องดรีมด้วย"น้องดรีมทำหน้ากลัว

"แม่ น้องดรีมมาเเม่อย่าทำให้เด็กกลัวสิ"ผมบอกแม่ เเม่ชะงักเเล้วมอง

"ฮือ  แง!"น้องดรีมร้องจ้า ทันทีที่ผมพูดผมตกใจ เลยเข้าไปอุ้มน้องดรีมแทน พี่ไนท์ทำหน้ายิ้มๆ

"พี่เล่นอะไรเนี่ย"ผมถามอย่างไม่เข้าใจ

"ก็มาขออย่างที่สัญญาไง"พี่ไนท์ยิ้มเจ้าเล่ห์เเล้วเดินเข้าไปหาเเม่ผม พี่ไนท์ยกมือไหว้

"ผมมาทำตามสัญญาครับเเม่"พี่ลดปืนลงแล้วส่ายหัวไปมา

"ฉันละไม่อยากไว้ใจเธอเลยให้ตายสิ ดูทำเข้า  ปัญญาอ่อนหรือไง"แม่ผมด่า ผมงงกับสัญญาไม่รู้ว่าพวกเขาสัญญาอะไรกัน ผมมองไปทางพวกพี่ๆที่ยืนมองพี่บรีสโบกมือทักทายผมยิ้มให้พี่บรีส  ไม่เจอหลายเดือนดูพี่บรีสจะผอมลงนะเนี่ย

"โถคุณแม่ครับ จะขอลูกแม่ทั้งทีก็ขอให้มันสมกับที่เป็นผมหน่อยสิ"พี่ไนท์ยิ้มให้เเม่ผม พี่ต้นเดินเข้าไปหาเเม่ผมเเล้วยกมือไหว้

"ผมเองก็จะมาขอทราย แต่พ่อเเม่ของผมท่านอยู่ต่างประเทศ ไม่ว่างมาผมไม่มีญาติผู้ใหญ่คุณเเม่จะยกทรายให้ผมไหมครับ"พี่ต้นยืดอกมั่นใจมาก ดูไม่กลัวเเม่ผมเลย

"พวกเธอนี่มันน่านัก ไปนั่งกันให้เรียบร้อยเดี๋ยวฉันกลับมา"แม่เดินขึ้นบ้านไป ส่วนผมได้เเต่ยืนงง น้องดรีมสะอื้นใหญ่

"พี่ไนท์พาน้องดรีมมาทำไม"ผมพูดเเบบเคืองๆ พี่ไนท์ยิ้มเเล้วรับน้องดรีมไป

"ก็น้องดรีมอยากมีส่วนร่วมไง"พี่ไนท์ทำหน้าทะเล้นใส่ ผมหยิกเข้าท้องพี่ไนท์จนพี่ไนท์ทำหน้าเจ็บ

"น้องซินสบายดีไหมครับ"พี่บรีสทักผม

"ครับสบายดี ว่าแต่ไปนั่งพักก่อนเถอะครับ"พี่บรีสพยักหน้า


พวกผมนั่งรอเเม่ที่ขึ้นบ้านไปนานมาก ไม่รู้ว่าทำไม พวกพี่ไนท์นั่งรอกันอย่างสงบเสงี่ยมดูผิดปกติ ไม่นานเเม่ก็ลงมา พร้อมๆกับถือโกศของพ่อลงมาด้วย

"ไอ้บรีสเอาของออกมาดิ่"พี่ไนท์หันไปสั่ง พี่บรีสหยิบของบางอย่างในถุง ผมเห็นพวงมาลัยสองพวงพี่บรีสยื่นให้ผมกับพี่ไนท์  แม่นั่งลงที่โซฟาว่างๆที่ดูเหมือนพวกพี่ๆเผื่อไว้อยู่เเล้ว พี่ไนท์เข้าไปนั่งคุกเข่าพร้อมๆกับเรียกผม

"เเม่ซินครับพ่อซินครับ วันนี้ผมนายไนท์จะมาไหว้ขอขมาพ่อเเละเเม่ ที่เอาลูกท่านไปโดยที่โกหกพวกท่านไว้ เเต่ผมรักน้องจริงๆจากใจ ผมขอลูกชายของพ่อเเละเเม่นะครับ ผมรับลองว่าผมจะไม่ทำให้ซินต้องทุกข์เเละผิดหวังจะดูเเลลูกของพวกท่านให้ดีที่สุดยิ่งกว่าชีวิตของผม"พี่ไนท์ไหว้และวางพวงมาลัยไว้ที่หน้าตัก พี่ไนท์หันมามองๆผมเเล้วยิ้ม ผมไม่รู้ว่าต้องทำยังไงจึงพูในสิ่งที่คิดได้อยู่ในตอนนี้

"แม่ซินขอโทษนะครับที่ซินมีหลานให้เเม่กับพ่อไม่ได้ เเต่ซินจะดำเนินชีวิตของซินให้ดีที่สุดครับ"ผมบอกเเม่เเละไหว้วางพวงมาลัยไว้ที่ตักของเเม่ แม่หัวเราะเเล้วรับไว้

"แม่รับรู้เเล้วหวังว่าทั้งสองคนจะรักกันนานๆนะ ส่วนเธอนายไนท์ถ้านายดูเเลลูกฉันไม่ได้ ฉันเอานายตายเเน่"แม่ขู่พี่ไนท์ เเต่พี่ไนท์กลับหัวเราะ คนอย่างพี่ไนท์นี่เคยกลัวอะไรที่จริงจังกับเขาซักครั้งจะมีไหมเนี่ย

"น้องดรีมด้วยค่ะ น้องดรีมขอไหว้ด้วย"น้องดรีมเเทรกขึ้นมา แม่มองไปทางน้องดรีมเเล้วยิ้ม

"มาหายายซิลูก"แม่กวักมือเเละยื่นโกศพ่อให้ผมถือ พี่บรีสส่งน้องดรีมให้เเม่

"สวัสดีค่ะ"น้องดรีมยิ้มให้แม่ผม

"น่ารักจังเลยลูก   ชื่อน้องดรีมหรอคะ"น้องดรีมพยักหน้า

"เห็นลูกยายเขาบอกว่าหนูน่ารัก พอมาเห็นตัวจริงเเล้วน่ารักจริงๆ"แม่ผมยิ้มเเล้วหอมเเก้มน้องดรีม

"คุณยายยกพี่ซินให้พ่อนะคะ น้องดรีมรักพี่ซินอยากให้พี่ซินไปอยู่ที่บ้านค่ะ"น้องดรีมทำหน้าอ้อน เเม่ผมหัวเราะเเล้วลูบผมเธอ

"จ้าๆ หนูไม่ต้องกลัวนะ เดี๋ยวพี่ซินของหนูจะได้ไปอยู่กับหนูเเล้ว" ผมรู้สึกดีใจที่แม่รับได้ ผมมองพี่ไนท์ที่ดูเหมือนจะลั่นล้าที่สุด จนน่าหมั่นไส้



................

[MimicClub]

"ทำไมพี่ไม่โทรบอกซินก่อนว่าจะมา"ผมพูดเเบบโกรธๆหลังจากที่ปลีกตัวออกมา รู้สึกเจ็บคอชอบกล พี่ไนท์ยิ้มแล้วเข้ามากอดผม

"ก็พี่อยากจะเซอร์ไพรส์"

"ถ้าเเม่ผมนึกว่าเป็นโจรขึ้นมาจะทำยังไงไม่โดนยิงกันเเล้วหรอ"ผมแกล้งดุหันหลัง เเล้วอมยิ้ม

"พี่ยอมโดนยิงถ้าพี่ได้ทำในสิ่งที่พี่ตั้งใจ"

"ไม่คิดถึงพี่หรอหืม"พี่ไนท์กระซิบข้างหูจนผมใจสั่น

"คิดถึง"ผมพูดเสียงเเผ่วเบาเเละก้มหน้าลงด้วยความเขิน

"คิดถึงทำไมไม่มองหน้าล่ะ"พี่ไนท์ยื่นหน้าเข้ามาใกล้เเล้วหอมเเก้มผม

"อะ แฮ่ม อย่าลืมสิครับคุณไนท์ว่ายังมีคนอีกหลายคนอยู่ที่นี่"พี่บรีสเเกล้งทำเสียง ผมตกใจรีบเขยิบตัวออกห่างพี่ไนท์ทันที

"ไม่ต้องเกรงใจครับน้องซิน พี่ไม่ถือ"พี่บรีสพูดหน้ายิ้ม  พี่ไม่ถือเเต่ซินถือครับถือมากๆด้วย พี่ไนท์ยืนกอดอกมอง

"มีอะไรมึง"พี่ไนท์ถามด้วยน้ำเสียงไม่สบอารมณ์เท่าไร

"เเม่มึงมา กำลังคุยกับเเม่ของน้องซิน"พี่ไนท์เลิกคิ้ว

"มานานเเล้วหรอเเล้วใครพามา"

"ไอ้เทียนกับน้องหลิง กับคนชื่ออะไรนะ เอ่อโอมนี่แหละก็มาด้วยกำลังคุยกัน"

"คุณโอมก็มาหรือครับ"พี่บรีสพยักหน้า ผมรีบเดินเข้าบ้านทันที พี่ไนท์รั้งผมไว้

"ทำไม พอบอกว่าไอ้โอมมา รีบไปหาเลยหรอ"พี่ไนท์ทำหน้ายุ่งๆมองผม  ผมหัวเราะ

"เปล่า เเค่จะไปดูว่าพวกเขาคุยอะไรกัน"

"แก้ตัวมากกว่า"พี่ไนท์ทำเสียงดุ

"ไอ้คุณไทน์ เเม่มึงให้มาตาม น้องซินเขาจะไปอ่ะมึงก็ตามไปด้วยเลยดิ่ มาทำเป็นหึงน้อง"พี่บรีสส่ายหัว ผมมองแล้วเลิกคิ้ว พี่ไนท์ดึงมือผมให้เดินตามเข้าบ้านจนตั้งตัวเเทบไม่ทัน

เเม่กับแม่พี่ไนท์กำลังพูดคุย ทั้งคู่ดูไม่มีปัญหาอะไร เเละดูเหมือนจะคุยกันถูกคอเพราะเสียหัวเราะที่ดูจะดังเหลือเกิน พอผมเดินเข้าไปและไหว้แม่พี่ไนท์

"มานั่งก่อนสิลูก"แม่พี่ไนท์กวักมือเรียกผมเข้าไปหา หลิงที่ยืนอยู่ด้านหลังกับพวกพี่โอมโบกมือช้าๆให้ผมเป็นการทักทาย  ผมยิ้มให้ก่อนที่จะเดินไปนั่งข้างๆแม่พี่ไนท์

"ลูกชายเเม่ทำให้ตกใจไหมลูก"ผมพยักหน้า

"ไอ้เจ้านี่มันชอบทำอะไรบ้าๆแบบนี้เเหละลูก  เดินทางกลับมาตั้งเเต่เช้ามืด มันบุกไปที่ห้องเเม่เเล้วมันบอกว่าอะไรรู้ไหม"ผมส่ายหัว

"มันบอกว่ามันจะมาขอหนูซินมาเป็นลูกสะใภ้บ้านเเม่น่ะลูก"

"หรอครับ"ผมเหล่ไปทางพี่ไนท์

"เเม่ก็นึกว่ามันพูดเล่นนะ เลยตามมาดูว่าจริงไหม"แม่พี่ไนท์เหล่ไปทางลูกชายที่ยืนทำหน้าทะเล้นใส่

"ไม่ต้องมาทำหน้าเเบบนั้น มาขอลูกเขาทั้งที ไม่มีแม่ได้ไงไม่เห็นหัวเเม่เเล้วหรอ"แม่พี่ไนท์ทำเสียงดุๆ

"โถ่เเม่ก็"พี่ไนท์ทำหน้ามุ่ย แม่พี่ไนท์หัวเราะ

"นี่ก็ยังคิดอยู่เลยล่ะค่ะ ว่ายกลูกชายให้นี่คิดดีแล้วหรือเปล่า ดิฉันก็กลุ้มใจจริงๆ"แม่แกล้งทำหน้ากลุ้มใจ

"คุณเข็มไม่ต้องห่วงนะคะ ถ้ามีปัญหาเมื่อไรดิฉันคนนี้เเหละจะจัดการให้เอง"แล้วทั้งคู่ก็หัวเราะลั่น

"ฉันว่าเดี๋ยวจะจัดงานเลี้ยงพระด้วย คุณเข็มคิดว่าดีไหม"แม่พี่ไนท์ออกความเห็น

"ดีค่ะ เดี๋ยวกำหนดวันเลยดีไหม บางทีอาจจะสองงานเพราะมีงานลูกสาวของเข็มด้วย เเต่จะให้ดีจัดเงียบๆดีกว่าค่ะ"ผมมองทรายกับพี่ต้นที่ทำท่าดีใจ

"ตาไนท์"แม่พี่ไนท์เรียกเสียงดุ

"แกรีบไปออกสื่อว่าเเกหย่ากับหนูทรายเลยนะ แล้วอย่าทำให้ทรายเสีย เอาตัวเเกเสียก็พอชอบทำอะไรคาราคาซังอยู่เรื่อยคนอื่นเขาเดือดร้อนรู้ไหม"พี่ไนท์พยักหน้า   จริงสินะเพราะพี่ไนท์เป็นคนมีหน้ามีตาทางสังคมนักข่าวต้องคอยตามสืบข่าวเรื่องที่ขายได้อยู่เเล้ว ขนาดผมเเต่งงานกับพี่ไนท์ในคราวนั้นยังมีข่าวออกมาให้เห็น ถ้าเกิดว่าข่าวพี่ไนท์เลิกกับทรายเพียงไม่นาน เเล้วทรายมาเเต่งงานเเบบนี้คงได้เป็นขี้ปากชาวบ้านเขาเเน่ๆ

"เเม่ครับ ซินว่างานเเต่งของทรายเอาไว้สิ้นปีเถอะ ให้ผู้ใหญ่ทางพี่ต้นมาขอก่อนดีกว่าไหมครับ"ผมออกความคิดเห็น

"แม่ก็กะว่าจะรอสิ้นปีนั่นเเหละ  เเล้วเธอล่ะทนได้ไหม"แม่เหล่ไปทางพี่ไนท์ทันที

"ก็ทนมาตลอดอยู่เเล้วนี่ครับ ทนอีกหน่อยจะเป็นไรไป"พี่ไนท์ยักไหล่

"ถ้าอย่างนั้นก็ไปทานข้าวเช้ากันเถอะสายมากๆเเล้ว"แม่ผมชวน ทุกๆคนยิ้มได้ทันทีที่บอกว่าทานข้าว ผมเองก็รู้สึกหิวอยู่เหมือนกัน

"งั้นเดี๋ยวเราสองคนเข้าครัวกันเถอะค่ะ เล่นมากันซะเช้าเเล้วไม่รู้ว่าจะมากันเยอะขนาดนี้เตรียมมื้อเช้าไม่ทันเลย" พวกเเม่พากันเดินเข้าครัวไปแล้วเหลือเพียงพวกผมที่ยังนั่งอยู่พี่ไนท์เดินเข้ามานั่งข้างๆ พวกทรายเเละพวกหลิงก็เดินมานั่งด้วย

"ว้าเสียดายจังเลยนะน้องซิน โดนคุณไนท์ตัดหน้าไปซะเเละ"คุณโอมทำหน้าเสียดายผมหัวเราะ

"นายหมดโอกาศจีบซินไปนานเเล้วล่ะ ไอ้คุณโอม"พี่ไนท์ทำหน้าเยาะเย้ย คุณโอมทำหน้าเบะใส่

"น้องซิน  เมื่อไรจะกลับไปใต้ละครับ พี่ละคิดถึ๊งคิดถึง"พี่บรีสทำหน้าตาตลกใส่

"นี่คุณ ไปคิดถึงเเฟนเขาได้ไง เดี๋ยวเขาก็กัดให้หรอก"คุณโอมพูดเหมือนจะล้อพี่ไนท์

"นายว่าใครวะ"พี่ไนท์ทำเสียงโมโห

"พ่อกัดคนอื่นด้วยหรอคะ"น้องดรีมถามหน้าตาซื่อ

"อะไรน้องดรีม เขายังไม่ได้บอกว่าเป็นพ่อเลย"พี่ไนท์ทำหน้ายุ่งค้านน้องดรีมเสียงเเข็ง

"เด็กมันยังรู้เลยไอ้ไนท์มึงอ่ะยอมรับเถอะว่ามึงเป็นจริงๆ 555"พี่บรีสหัวเราะลั่น คงมีเเต่พี่บรีสคนเดียวสินะที่กล้าต่อปากต่อคำพี่ไนท์

"ไอ้บรีส"พี่ไนท์ยื่นขาจะไปเตะพี่บรีสที่อยู่ไม่ไกลมาก พี่บรีสยกขาเเล้วเกาะพี่เทียนที่นั่งข้างๆ

"ไอ้เทียนช่วยกูด้วย กูกำลังจะโดนตีน"พี่บรีสทำหน้าเหมือนหวาดกลัว เเต่ผมรู้ว่าพี่เเกเเกล้ง พวกหลิงกับทรายหัวเราะกันใหญ่

"สมควรโดน ลงไปให้มันทีบซักทีก็ดี"พี่เทียนเขี่ยพี่บรีสที่นั่งหมิ่นๆเเละไม่ได้เอาขายันพื้นจนพี่บรีสหล่นดังเเอ๊ก

"โอ๊ย!  ใจร้ายไอ้เทียนจำไว้เลย คราวหลังไม่ต้องมาเเดกเหล้ากับกูเลย"พี่บรีสทำหน้างอลเเล้วลุกขึ้นมานั่งโซฟา

"ไอ้เทียนถึงมึงไม่ไปหามัน มันก็มีเวลาว่างไปหาสาวๆอยู่ดีน่ะเเหละ มึงอย่าไปเชื่อมันมาก"พี่ต้นอยากมีส่วนร่วมพูดกลั้วหัวเราะ

"แหมดูสนิทกันจังเลยนะครับเนี่ย"พี่โอมยิ้มจนตาหยี

"พวกพี่ๆเขาก็เป็นแบบนี้เเหละค่ะพี่โอม ตีกันเดี๋ยวก็ดีกัน ยิ่งกว่าผัวเมียกันอีกนะคะ ฮิฮิฮิ"หลิงหัวเราะเหมือนสะใจที่ได้เอาคืนเพราะเหมือนว่าตัวเองจะโดนเขาแกล้งมาเยอะเหมือนกัน

"อะไรใครผัวเมีย"พี่ไนท์โวยก่อนใครเพื่อน

"จริงนะหลิง เราก็เห็นเเบบนั้น"ผมขำเเละพูดเห็นด้วย

"เนอะๆๆ"หลิงเอาใหญ่รีบหาพวกให้ตัวเอง

"ที่รักทำไมพูดเเบบนี้ละครับ"พี่ไนท์ขมวดคิ้วแล้วพูด

"แต่มันก็จริงนะฮ้าที่รัก น้องพูดความจริงเเค่นี้ทำเป็นอาย เค้ายังไม่อายเลยนะตะเอง"พี่บรีสเดินเข้ามาทำท่ากระเเดะเเล้วนั่งตักพี่ไนท์ พี่ไนท์ทำหน้าหมั่นไส้ดีดพี่บรีสซะกระเด็น

"ใจร้ายจังเลยนะตะเอง (T^T)"พี่บรีสจับหลังตัวเองที่กระเเทกพื้น ยังอุตส่าห์จะเล่นอีกนะ

"สมควรโดน"พี่ไนท์ทำหน้าสะใจ พวกพี่ๆหัวเราะกันลั่น

พอผมเห็นทุกคนแบบนี้ผมเองก็รู้สึกโล่งใจที่ทุกคนดูมีความสุขกันดี ชีวิตของผมอาจจะวุ่นวายมากกว่านี้ หรืออาจจะน้อยลง แต่ผมว่าชีวิตนี้ทั้งชีวิตผมคงไม่ต้องทนเหงาอีกต่อไป ผมมองโกศของพ่อที่ยังคงตั้งอยู่บนโต๊ะตอนนี้พ่อเองก็กำลังมองดูพวกผมเเละกำลังมีความสุขอยู่ที่นั่นใช่ไหมครับ
ชีวิตของซินอาจจะวุ่นวายมากกว่าเดิมเเต่ซินก็จะปรับตัวเข้าหามัน  ซินมีเเม่คอยเอาใจใส่ในยามที่ซินเจ็บป่วยเเละต้องการอ้อมกอด มีทรายที่คอยช่วยปลอบประโลมในยามที่ท้อแท้ ซินมีพี่ชายที่น่ารัก พวกเขาทำให้ซินหัวเราะได้ มีเพื่อนๆที่คอยให้กำลังใจในยามที่ซินกำลังท้อเเละหมดหวัง และตอนนี้ซินก็มีพี่ไนท์เเละน้องดรีมมาเติมเต็มชีวิต ตอนนี้ผมรู้เเล้วครับว่าเมื่อครั้งยังเด็กถ้าพ่อไม่บังคับซินให้เเต่งตัวเเบบนั้นซินก็คงไม่ได้พบกับพี่ไนท์ บางทีชีวิตของผมอาจจะไม่ได้มีความสุขได้มากขนาดนี้เเน่ๆ
เสียงหัวเราะเเละรอยยิ้มของทุกคนเติมเต็มชีวิตเเละหัวใจของผมให้มีชีวิตชีวา ขอบคุณนะครับ...................ขอบคุณทุกๆคนเลย.............



 






.............................



จบเเละ


 

[paradoxxx]

อังกอร์ อังกอร์ อังกอร์
ตอนพิเศษ ตอนพิเศษ ตอนพิเศษ

[Gemm]

แล้วเสียงนังผู้หญิงนั่นเป็นใคร

[route rover]

ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆ นะคะ

[PetitDragon]

ตอนโทรศัพท์แล้วเป็นเสียงผู้หญิง ใจหายวาบเลย นึกว่าพี่ไนท์จะมีเรื่องอีกแล้ว

 

[SaJung13]

ตอนพิเศษอยากอ่านนนน 

[jimmyFG]

ขอบคุณสำหรับเรื่อบดีๆนะครับ

จะรอติดตามผลงานต่อไป ว่าแต่

ยังไม่เคลียร์เรื่องผู้หญิงที่เรียกว่าที่รักนั่นนะ

[maru]

ต้น บรีสเนี่ยสมกับเป็นเพื่อนไนท์กันจริง ๆ แต่ละคน

[silverspoon]

แล้วเสียงผู้หญิงเป็นใครคะ งง

หรือจะมีภาคต่อ

(หรือมันเป็นโฆษณา จะไปดำน้ำ ดูปะการัง ตีกลอ์ฟ ดูดิสนีย์ออนไอซ์)

[Lemon_Tea]

ต้องขอบคุณคุณพ่อสินะที่บังคับซินให้แต่งตัวเป้นสาวน้อยน่ารัก
ถึงได้เป้นจุดเริ้มต้นเรื่องนี้ได้

จบแล้วสินะ
ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆเรื่องนี้นะ 

[mentholss]

ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆอีกหนึ่งเรื่องจ้ะ

ว่าแต่ คาใจเหมือนคนอื่นๆ เสียงผู้หญิงที่ซินได้ยินเป็นใคร แล้วซินไม่คาใจบ้างหรอ

ปล. ขอตอนพิเศษด้วยเน้อ (อยากจับพี่เทียนมาคู่พี่บรีสซะจริง)

[nunnan]

จบแล้ววว 
ขอคู่อื่นบ้างงงงงง
รัก ไนท์ ซิน จังเลยยยย

[goosongta]

สรุปแล้วที่พี่ไนท์เครียดเป็นการตกลงระหว่างแม่ซินกะพี่ไนท์ แล้วเค้าตกลงอะไรกันเหรอ
จบแบบมีความสุขแต่ก็เสียดายที่จบแล้วอยากอ่านต่อ

[Pakbung Mazo]

ตอนพิเศษ ตอนพิเศษ ตอนพิเศษ ตอนพิเศษ ตอนพิเศษ จงมา จงลอยมา =)

[Bowbonk]

 

[sam3sam]

อิพี่ไนท์งานยุ่งซะจนคนอ่านคิดมากไปกับซินเลย
แต่สุดท้ายก็ทำเซอร์ไพรส์มาขอสะใภ้คนสวยจนได้
น้องดรีมน่ารักตั้งแต่ต้นเรื่องจนตอนสุดท้ายเลยเนาะ

[seaz]

เสียงผู้หญิงคนนั้นคือใคร?

[inspirer_bear]

นึกว่าพี่ไนท์จะนอกใจ

แต่ซินไม่โวยวายแหละ เชื่อใจพี่ไนท์ด้วย

555 รอตอนพิเศษจ้าา