หัวข้อ: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 5 เมารัก! (27-8-2012) P.38

[HISY]

ไม่อดทนเอาซะเลย

[ทานตะวัน]

ถ้าเราเป็นภัทเราจะเข้าไปคุยกับพี่เสือ ย้ำนะคะว่าคุยแต่ไม่ใช่ง้อ
พี่เสือคิดง่ายไปว่ายอมน้องทุกอย่างตามใจน้องทุกอย่าง
ใช่ภัทอาจอยากเอาชนะ แต่เราว่าไม่ใช่ความรู้สึกรุนแรงขนาดนั้น
ภัทคือคนคนนึงที่ทนรักผู้ชายคนนึงมาหลายปี เก็บความรู้สึกเอาไว้ ถูกให้ความหวัง และถูกทำลายความหวังนั้นลงไปด้วยมือของพี่เสือ
เราไม่ได้คิดว่าเป็นการเอาคืนหรืออะไรก็ตามที่พี่เสือคิด พี่เสือคิดน้อยไปที่บอกว่าตามใจน้องทุกอย่าง ยอมทุกอย่าง พี่เสือเอาแต่ได้และเอาแต่ใจตัวเอง เข้าใจในส่วนหนึ่งว่าการยอมรับตัวเองนั้นมันยาก แต่ว่าการยอมรับแล้ว ไม่ใช่ว่าเขาจะได้ในสิ่งที่เคยทำลายมันลงไป เพราะ พี่เสือทำลายมันลงไปแล้วค่อยมาคิด ไม่ได้คิดก่อนที่จะลงมือทำค่ะ

[BBChin JungBB]

ตอนนี้ผมสงสารเสือนะ ภัทเกินไปจริงๆอ่ะ

[ruby]

เรื่องแค่เนี้ยะทำงอน นิสัย...
พี่เสือเอาแต่ใจเกินไปรึเปล่าค่ะ
น้องไปฝึกงานนะไปหาประสบการณ์
ไม่ได้ไปทำไรไร้สาระซักหน่อย
ใจกว้างๆหน่อยซิค่ะ คิดในมุมกลับ
น้องมันยอมพี่เสือตั้งเยอะแล้วนะ
ยอมให้มาใกล้ชิดขนาดนี้ยังจะเอาไรอีก เหอะ

[fuku]

เอาแต่ใจจนเรียกว่าเห็นแก่ตัวยังได้เลย
ไม่เห็นจะพยายามเข้าใจภัทเลย ตามใจไม่ใช่เข้าใจนะเฟ้ย

น้องมีความพยายามจะทำเรื่องที่ตัวเองชอบ ก็ไม่ดีอีก อยากได้แบบมาเกาะกินเรอะ?
กลัวว่าน้องจะไปเจอคนที่ดีกว่าก็ว่ามาเหอะ อิพี่เสือ

[PetitDragon]

แกล้งงอนรึเปล่าเนี่ย พี่เสือ?

 

[Still_14OC]

อ้าวพี่เสือ ปรี๊ดแตกวีนน้องภัทซะงั้น เอ้าตามง้อพี่เค้าหน่อย หน่อยเดียวพอนะ ถ้าเยอะเดี๋ยวพี่แกได้ใจ เหลิงหมด

[dahlia]

อิพี่เสือนี่ เลือดจะไปลมจะมา มากกกกกกกก  แล้วนี่ตกลงว่า ใครต้องง้อใคร แล้วใครกำลังงอนใคร 55555

[tuek]

พี่เสืองอนซะแล้ว

[ormn]

พี่เสืองอนแล้วอะน้องภัทรจะทำยังไงเอ่ย


ว่าไปแล้วพี่สักกับแก้วจะเป็นแบบไหนน๊า


รออ่านจ้า

[*SparklinG*]

มาตามด้วยคนนะ สงสารเสือเล็กๆ แต่ทำร้ายเค้ามาเยอะจริงๆ แอบสะใจเล็กๆ

[Vesi]

เรื่องฝึกงานเนี่ย ไม่เห็นด้วยกับการจะให้ไปฝึกที่ของตัวเองนะ มันทำให้ดูมีอภิสิทธิ์มากเกินไป ใครจะไปกล้าใช้ คนในครอบครัวนายล่ะ มันจะไม่ค่อยเกิดประโยชน์เท่าไหร่ พี่เสือทำตัวเป็นลุงหิวเด็กไปได้

[honeystar]

พี่เสื้อเหมือนจะบ้าอีกเเล้วอ่ะ

[mutoo]

ตามไปง้อ.. แล้วก็เข้าโหมดเสียตัวเหมือนพล๊อตหนังไทยหรือป่าว

[Maytbb]

อ่าววว งานงอกอีกละ ภัทเอ๊ย ! อยากมีเมีย เอ๊ยย แฟนเด็ก ก็ต้องทำใจหน่อยสิ พี่เสือ   

[takara]

กำ แระ พี่เสืองอนป่ะเนี้ย ภัทจะทำงัยต่ออะ

[greenboy2012]

ตอนที่ 31 อย่าประชด

   หลังจากที่เขากับผมเถียงกันเมื่อวาน ความจริงคือเขาเป็นฝ่ายว่าผมอยู่ฝ่ายเดียวมากกว่า เราก็ไม่ได้คุยกันอีกเลย ตอนเช้าผมต้องตื่นไปมหาวิทยาลัย ส่วนเขาเตรียมตัวกลับใต้ เขาทิ้งรถยนต์ไว้ที่บ้านผม แล้วเรียกแท๊กซี่ไปสนามบิน ซึ่งเขาก็รีบขึ้นรถไปโดยไม่มองหน้าผมด้วยซ้ำ นี่ผมทำอะผิดนักเหรอ ถึงผมเองจะรู้สึกว่าเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมด ผมไม่ได้เป็นคนผิดทั้งหมด แต่ผมก็อดรู้สึกเสียใจกับสิ่งที่เขาพูดเมื่อวานไม่ได้ มันเหมือนกับผมเป็นคนที่ไม่ใส่ใจกับการรักษาความสัมพันธ์ของเราเอาไว้ แม้ผมเองจะไม่ได้คิดอย่างนั้นเลยก็ตาม แต่ผมก็รู้สึกผิดที่ทำให้เขาต้องผิดหวัง ผมคงทำให้เขาเสียใจมาก

   “ฮัลโหล” ผมตัดสินใจกดโทรศัพท์เพื่อที่จะโทรหาเขาก่อน หลังจากที่พยายามรวบรวมความกล้าอยู่หลายวัน
   “ว่าไง” เขาทักขึ้น คำพูดธรรมดาๆ เหมือนที่เขาเคยพูด แต่ทำไมผมถึงรู้สึกว่ามันฟังดูห่างเหินเหลือเกิน
   “ผม...ผมขอโทษเรื่องเมื่อวันนั้น” ผมตัดสินใจพูดออกไป แม้มันจะยากเย็นเหลือเกิน
   “ไม่ต้องขอโทษหรอก” เขาพูดเสียงเรียบเหมือนเคย ยิ่งไม่เห็นหน้ากัน ยิ่งเดาอารมณ์ความรู้สึกไม่ออก
   “ไม่ได้ตั้งใจจะทำให้คุณรู้สึกว่าผมไม่แคร์...เรื่องของเรา ฮือ...ฮือ...ฮึ” ผมไม่รู้ว่าตัวเองร้องไห้ออกมาตอนไหน แต่รู้สึกว่าเหมือนมันกดดันมากและต้องการปลดปล่อยความรู้สึกนั้นออกไป
   “ภัท อย่าร้องไห้นะครับ พี่ผิดเองที่ใช้อารมณ์มากไปหน่อย ไม่ได้จะตั้งใจว่าภัทอย่างนั้นนะ” เขาพูดเสียงอ่อนลง เหมือนเขาจะตกใจที่ได้ยินเสียงสะอื้นของผม   
   “ฮือ...ฮือ ฮึ” ผมพยายามกลั้นเสียงไว้แต่มันก็ยังสะอื้นไม่หยุด
   “ภัท” เขาร้องเรียกผมอีกครั้ง
   “ยะ...อย่าทิ้งผมไปนะครับ ฮือ ฮือ” ผมรู้สึกว่าผมสามารถจะทำอะไรทุกอย่างก็ได้เพื่อเขา ผมไม่อยากจะเสียเขาไปอีก
   “พี่...พี่ไม่เคยคิดอะไรอย่างนั้นนะ อย่าร้องไห้นะครับ พี่ขอโทษ” เขาพูดปลอบผม เสียงของเขามันฟังดูนุ่มนวล อ่อนโยนลงอย่างเห็นได้ชัด
   “ฮึ...ฮึ” ผมพยามยามจะหยุดร้องไห้ให้ได้ พยายามข่มเสียงและกลั้นน้ำตาเอาไว้
   “พี่สัญญาว่าจะไม่ทิ้งภัท ไม่มีวันจะทำอย่างนั้นเด็ดขาด หยุดร้องไห้นะครับ” เขายังคงส่งเสียงปลอบโยนมาตามสายโทรศัพท์ เสียงที่ผมฟังแล้วรู้สึกว่า เขาจะทำตามในสิ่งที่พูดไว้อย่างแน่นอน!
         /////////////////////////////////////////////////////////////////////////
   อาทิตย์หน้าผมต้องไปฝึกงานที่ระยองแล้ว ผมกับไอ้สุทัตได้ไปฝึกงานที่เดียวกัน โรงงานของบริษัทเอกชนยักษ์ใหญ่แห่งหนึ่ง ซึ่งก็ตรงกับความตั้งใจของเราทั้งสองคน ส่วนไอ้ชาติได้ไปที่จังหวัดอื่น
ผมเก็บเสื้อผ้าและข้าวของลงกระเป๋าเป้ใบโปรด...ใบที่เขาเคยพาไปซื้อให้...วันที่เขาไปเป็นผู้ปกครองจำเป็นให้ผม
   ก่อนวันที่ผมจะเดินทางเขาโทรมาบอกว่า ให้เดินทางปลอดภัยและอวยพรให้ผมฝึกงานผ่านไปได้ด้วยดี
   “พี่คงไม่ได้ไปหาภัทนานหน่อยนะ คราวนี้ อาจจะหลายเดือน งานพี่ยุ่งมาก” เขาบอกผมล่วงหน้า เหมือนกับว่าจะไม่โทรมาอีกแล้ว ซึ่งปกติเขาก็ไม่ค่อยโทรศัพท์มาหาอยู่แล้ว ถ้าเขาไม่ได้มาหาที่บ้าน เราก็แทบจะไม่ได้คุยกันเลย
   “ครับ” ผมรับทราบแต่ในใจกลับรู้สึกกลัวขึ้นมา นี่ผมจะไม่ได้เจอหน้าเขาอีก นานกี่เดือนกันแน่
   ผมนึกย้อนไปถึงวันที่เราสองคนคุยกันวันนั้น เขาสัญญาว่า ‘จะไม่ทิ้งผม’ และ ‘เขาขอโทษผม’ที่ใช้อารมณ์มากเกินไป แต่เวลาที่ผ่านไปเกือบเดือน เขากลับหายหน้าไปเลย แล้วก็โทรมาบอกว่า เขาขอโทษที่หายไปนาน งานเขายุ่งมาก! คำพูดเดิมๆ ที่ผมฟังจนชิน ผมรู้สึกว่าเราเหมือนห่างๆ กันออกไปโดยไม่รู้ตัว เขาไม่โกรธผมจริงๆ เหรอ แต่ทำไมอยู่ๆ เราก็เหมือนห่างกันออกไปแบบนี้ ผมรู้สึกว่าการไปฝึกงานครั้งนี้ ระยะทางมันเหมือนจะยาวไกลเหลือเกิน มันเหมือนเราสองคนไกลห่างออกไปเรื่อยๆ ทั้งตัวและหัวใจ!
         ////////////////////////////////////////////////////////////////////////

ตอนพิเศษ 2 อย่าประชด

   “ไง ได้ข่าวว่าเดี๋ยวนี้มีราชรถคอยมารับมาส่งทุกวันเลยเหรอ!”
   ผมถึงกับสะดุ้งตกใจเมื่อได้ยินเสียงเขาดังขึ้น ขณะที่ผมกำลังจะไขกุญแจห้องพัก
   “คะ..คุณ มาได้ยังไง” ผมถามเสียงตะกุกตะกัก อึ้งมากกว่าตกใจ เขารู้ได้ยังไงว่าผมอยู่ที่นี่และตามมาถึงหอพักของผม
   “ไม่คิดจะเชิญพี่เข้าไปคุยข้างในห้องหน่อยเหรอ” เขาถามยียวนด้วยสีหน้านิ่งเฉย
   “มีอะไรก็พูดข้างนอกนี่ก็ได้มั้งครับ ไม่น่าจะนาน” ผมตอบ ไม่ยอมเปิดประตูห้อง
   “แต่พี่ว่าเราน่าจะต้องคุยกันยาวนะ เปิดประตูห้องให้พี่เข้าไปดีกว่า” ว่าแล้วเขาก็จับมือผมข้างที่ไขกุญแจค้างอยู่ ถือวิสาสะกุมมือผมไขกุญแจห้องแล้วก็เปิดประตูห้อง พร้อมกับดันตัวผมเข้าไปในห้อง ผมรีบชักมือกลับแล้วก็รีบเดินเข้าไปข้างในห้องให้ห่างออกจากเขา
   “ไม่ได้เจอกันซะนานเลยนะ เดี่ยวนี้มีคนคอยรับส่งทุกวันเลยเหรอ” เขาถามยิ้มๆ แปลกคนชะมัดจะยิ้มทำไมไม่ก็ไม่รู้!
   “เขาเป็นรุ่นพี่ที่ทำงาน คอยสอนงานให้ผม” ผมตอบเสียงสะบัด
   “เหรอ รุ่นพี่จริงๆ ไม่น่าจะต้องจับมือถือแขนกันเลยนี่” เขาถามแบบนี้แสดงว่าเขาเห็นตอนที่ผมกำลังจากรถ แสดงว่าเขาคงมารอผมได้พักใหญ่แล้ว รุ่นพี่คนนั้นคือคนที่ต้องสอนงานให้ผม
   “คุณไม่เชื่อก็ตามใจ ผมคงไปห้ามความคิดคุณไม่ได้”
   “พี่ก็แค่อยากเตือน รู้จักกันแค่เดือนกว่าๆ ภัทยังไม่รู้หรอกว่ามันเป็นคนยังไง มันยังไม่ออกลาย”
   “แล้วคุณจะมารู้ดีกว่าผมได้ยังไง” ผมโมโหที่เขาพูดเหมือนเขารู้เรื่องราวของผมซะทุกอย่าง ทั้งๆ ที่เขาเองก็ไม่ได้มาหาผมเลยตั้งแต่ผมย้ายมาฝึกงานที่นี่ สองเดือนกว่าแล้วที่ไม่เคยมาหา ไม่มีแม้แต่เสียงโทรศัพท์ ทำเหมือนกับว่าเขาล้มหายตายไปจากโลกแล้วอย่างนั้นแหละ! แล้วอยู่ๆ ก็โผล่มาพูดจากวนประสาทผม
   “รู้ซิ พี่รู้เรื่องของเราทุกเรื่องแหละ” เขายังตอบผมด้วยสีหน้านิ่งๆ  เหมือนเดิม สีหน้าที่ผมเดาอารมณ์ไม่ถูก
   “เหรอครับ ถ้าอย่างนั้นก็คงรู้ด้วยซินะครับว่า เขามาชอบผม และผมก็กำลังตัดสินใจอยู่ว่าจะคบกับเขาดีรึเปล่า” ผมตอบโต้ไปบ้าง รุ่นพี่คนนั้นเขามาตามตื้อผม คอยวอแวกับผมตลอด ทั้งๆ ที่ผมพยายามเลี่ยงแล้วแต่เขาก็ยังถือโอกาสจับมือ ถูกเนื้อต้องตัวผมตลอดเวลา เขาจะรู้บ้างไหมว่าอึดอัดมาก แต่ผมก็ทำอะไรไม่ได้เพราะเขาเป็นคนคอยคุมงานผม ผมไม่เคยคิดอะไรกับรุ่นพี่คนนั้นซักนิด
   “ภัท ไม่มีสิทธิ์ไปคบกับมันนะ! ไม่มีสิทธิ์ไปยุ่งกับมัน! พี่บอกแล้วใช่ไหมว่ามันเป็นคนไม่ดี” เขาเริ่มเสียงดัง เรื่องอะไรอยู่ๆ ก็มาขึ้นเสียงใส่ผม
   “ทำไม จะไม่มีสิทธิ์ ผมจะคบกับใครหรือจะไป 'ยุ่ง' กับใครมันก็เป็นเรื่องของผม คุณไม่เกี่ยว” ผมเถียงไม่ยอมแพ้
   “อย่างนั้นเหรอ ‘ง่าย’ ขนาดนั้นเลยเหรอ” เขาถามด้วยคำถามสองแง่สามง่าม เขาดูถูกผมอยู่ใช่ไหม
   “ใช่ผมมันง่าย แล้วจะทำไมครับ ก็แค่  sex ไม่เห็นต้องแคร์อะไรมากมาย” ผมประชดเขาด้วยความน้อยใจ
   “เหรอ ถ้างั้นพี่ก็ขอลองหน่อยซิ” ว่าแล้วเขาก็เดินเข้ามาประชิดตัวผม
   “คะ...คุณจะทำบ้าอะไร ถอยออกไปนะ” เขาเดินค่อยๆ เดินเข้าหาผมอย่างช้าๆ หน้านิ่งๆ แววตาเขาดุมองผมเขม็ง
   “พี่ก็แค่อยากจะขอลองด้วยคนไง ก็ภัทบอกว่าแค่ sex ไม่เห็นต้องแคร์อะไรไม่ใช่เหรอ พี่ก็เคยได้ยินมานะว่าถ้าลองซักครั้งแล้วจะติดใจจนลืมผู้หญิงได้เลย” เขาพูดเสียงเรียบ
   “จะบ้าเหรอ ถะ...ถอยออกไปนะ” ผมถอยหลังจนสะดุ้งเมื่อหลังผมชนผนังห้อง
   “ทำไม กลัวเหรอ เมื่อกี๋ยังเห็นปากเก่งอยู่เลยนี่” เขาพูดแล้วเดินเข้ามาจนชิดตัวผม เขาก้มลงหอมที่ซอกคอผม แล้วก็ซุกไซร้ที่ข้างหัวไหล่และซอกคอ ผมรู้สึกร้อนวูบวาบไปทั้งตัว แต่ผมกลัวเขามากกว่า ผมพยายามผลักหน้าเขาออก
   “ปะ...ปล่อยผมนะ” ผมร้องเสียงอู้อี้ แล้วเขาก็เงยหน้าขึ้น เขาปล่อยผม ผมมองตาเขาแล้วก็พบว่ามันไม่ได้ดุดันอย่างที่ผมคิด มันเต็มไปด้วยความอ่อนโยนอย่างประหลาด
   “ถึงกับปากสั่น ตัวสั่นเลยเหรอ” เขาถามพร้อมกับอมยิ้มที่มุมปาก เป็นยิ้มน้อยๆ ที่ถ้าไม่เคยเห็นมาก่อนคงไม่รู้ว่าเขากำลังยิ่มอยู่
   “ผมเปล่า”
   “ทีหลังอย่าพูดประชดพี่แบบนี้อีก เข้าใจไหม” เขาพูดพร้อมกับเอามือโอบเอวผม ดึงตัวผมให้เข้ามาใกล้ๆ เขา
   “.................” ผมนิ่งเงียบไม่ตอบ พยายามจะขืนตัวให้ออกห่างจากเขา  แต่ผมกลับรู้สึกไม่มีแรงเลย มือไม้มันอ่อนไปหมด
   “อย่าพูดแบบนี้กับพี่อีก เข้าใจไหมครับ พี่ไม่ใช่พระอิฐพระปูน ที่จะอดทนได้ทุกครั้งไปนะ” เขาพูดเสียงอ่อนลง พร้อมกับมองหน้าผม สายตาที่เขามองมานั้น มันทำใหผมรู้สึกเหมือนกับว่าเขากำลัง ‘จีบ’ ผมอยู่เลยล่ะ!
                                              //////////////////////////////////////

“ไอ้สุทัต เพราะมึงใช่ไหม!” ผมโวยวายใส่ไอ้สุทัตทันทีที่มาถึงทำงาน เราสองคนทำงานอยู่ในห้อง control room อยู่ด้วยกันสองคนเท่านั้น จึงพูดคุยกันเสียงดังได้
   “ไอ้ภัท มึงโวยวายอะไรวะ” มันหันมามองผมแล้วก็ทำท่าสายหัวเหมือนรำคาญใจ ที่ผมไปรบกวนมันที่กำลังดูคลิปโป๊ในคอมพิวเตอร์ของบริษัทอยู่
   “ก็มึงใช่ไหม ที่เป็นคนบอกพี่เสือเค้าว่ากรูพักอยู่ที่ไหน แล้วยังเรื่องพี่ตี๋อีก” ผมหมายถึงพี่ที่คอยสอนงานให้พวกผม ที่ทำท่าสนใจชอบพอผม
   “อ๋อ กรูบอกเองทำไมวะ พูดอย่างนี้แสดงว่าเจอกันแล้วล่ะซิ เป็นไงบ้างวะ” ไอ้สุทัตพูดยิ้มๆ
   “ไอ้เพื่อนเลว ไอ้หนอนบ่อนไส้ นี่มึงมีอะไรก็ไปบอกเขาหมดเลยงั้นซิ” ผมด่ามันเสียงดัง แต่มันดูเหมือนจะไม่สนใจ ตั้งหน้าตั้งตาดูคลิปในจอตรงหน้ามันต่อไป
   “นี่กรูหวังดีกับมึงนะไอ้ภัท พี่เสือเค้าโทรมาถามกรูว่ามึงอยู่นี่เป็นไงสบายดีรึเปล่า กรูก็เลยเล่าเรื่องของมึงให้เขาฟังนิดหน่อย มันก็เท่านั้นเอง” มันพูดแต่ตาไม่ได้หันมามองผมเลย
   “ฮึ กรูว่าไม่แค่นั้นหรอก กรูอยากจะรู้จริงๆ ว่าเค้าให้อะไรมึงเป็นสินบน มึงถึงได้ขายกรูให้คนอื่นได้” ผมแปลกใจจริงๆ สมัยก่อนทำท่ากลัวเขาจะตายไป แล้วจู่ๆ นี่ไปญาติดีกับเขาตอนไหน ถึงกับคาบข่าวไปบอกเขาหมด
“ขายอะไรกัน มึงก็พูดเกินไป ที่กรูบอกเรื่องพี่ตี๋ก็เพราะกรูเห็นว่า เขาไม่น่าไว้ใจ มาทำหน้าหม้อใส่มึง พี่เสือก็ควรจะรับรู้ไว้ ก็เท่านั้นเอง ไม่เห็นมีอะไร” มันพูดแล้วทำท่ายักไหล่เหมือนไม่มีอะไร
 ผมหงุดหงิดเล็กน้อย ทำไมเขาไม่โทรมาคุย โทรมาหาผมบ้างล่ะ ถ้าอยากจะรู้เรื่องราวของผมเองน่ะ เขาโทรหาไอ้สุทัตได้ แต่กลับไม่เคยโทรหาผมเลยสักครั้ง! มันน่าน้อยใจไหมล่ะ

---------------------------------------------------------------------------------------------------
[พูดคุย]
            ส่วนในกรอบคงพอจำกันได้นะคะ เคยลงเป็นตอนพิเศษ 2 เอาไว้ในหน้า 4 เมื่อนานมาแล้ว และได้อธิบายไว้ว่าตอนนี้เป็นส่วนหนึ่งของเนื้อเรื่องตอนหลัก ก็เลยต้องเอากลับมาลงใหม่ให้เต็มส่วนจะได้ไม่งงนะคะ (มีการปรับแก้โดยตัดประโยคอธิบายสถานที่ฝึกงานของภัทออกไป 1 ประโยค และปรับคำพูดท้ายประโยค 1 คำ)
           สู้ๆ กันต่อไปค่ะ ใกล้แล้ว ฮิฮิ 
           ขอบคุณทุก comment ด้วยใจจริงๆ ค่ะ 
           ป.ล. รู้สึกว่ามีคนอิน ด่าพี่เสือซะเสียเลย น่าสงสาร ฮิฮิ 

[หมอตัวเปียก]

อ้าว ไปๆมาๆ ภัทรน้อยใจอีกล่ะ

คู่นี้นะ ไปนอนคุยกันดีๆไป 

[bulldog17]

งอนกันไปก็งอนกันมาแฮะคู่นี้

[omichlis]

รออ่านต่อ อยากรู้ภัทจะทำยังไงต่อไป

 

[bloodั]

กรี้ดๆๆๆพี่เสือน้องภัท น้อยใจล่ะ หุหุ    ง้อด่วนนนนนนนนนนน   

[Onlymin]

งอนอีกแล้วครับ..น้องภัทน้อยใจอีกแร้ววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว

[jimmyFG]

บอนกันไปงอนกันมาล่ะเนอะ

 

[hello_lovestory]

  ตอนไหนจะมีรความสุขกันเนี่ยน้องภัทกับพี่เสือ

[honeystar]

เฮ้ออ =-=
ในที่สุดก็คืนดีกันเเล้วววว

[ruby]

ก็ยังหมั่นไส้พี่เสืออยู่ดีล่ะค่ะ ทำน้องภัทน้อยใจ ฮึ
อยู่ๆก็หายไป นึกอยากจะมาก็มา ถึงจะคอยถามข่าว
จากเพื่อนน้องภัทก็เถอะยังงัยก็ยังไม่เคลียร์อยู่ดี
ดูซิก่อนจะมาฝึกงานน้องก็ยอมโทรไปง้อแล้ว
แล้วนี่อะไรหายหัวไปเลย ไม่เข้าใจอารมณ์คนแก่
เลยจริงๆให้ตายเถอะ สงสัยพี่เสือจะวัยทอง

[เฉาก๊วย]

ถ้าเราเป็นภัทตอนนี้ จะรู้สึกถึงความไม่มั่นคงยังไงไม่รู้ คือจะเชื่อคำพูดของพี่เสือดีหรือไม่เชื่อดี
เพราะบทจะมาหาก็มาง่ายๆ ซะงั้น บทจะหายไปก็หายไปเลย โทรก็ไม่ยอมโทรมา กะอิแค่โทรศัพท์มาหามันจะยากเย็นอะไรนักหนา สัปดาห์ละครั้งยังทำไม่ได้เลยเนี่ยนะ 

[ชะรอยน้อย]

เฮ้อออ พี่เสือนี่เป็นผู้ใหญ่จริงรึเปล่า ดูไม่มั่นคงเลย

[ormn]

:เฮ้อ:งอนกันไปงอนกันมา


รอจ้า

[JS13elieve]

พี่เสือเป็นคนที่อารมณ์เย็นมากเลยนะภัท  55555555555555555
ภัทก็ยอมๆ พี่เสือไปเถอะ  กว่าจะพี่เสือจะยอมภัทถึงขนาดนี้ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยนะ