หัวข้อ: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 5 เมารัก! (27-8-2012) P.38

[honeystar]

อีพี่เสื้อฉลาดมากอ่ะ =='
ตอนนี้คะแนนอีพี่คม ติดลบเลยอ่ะ รับไม่ได้ๆ

[jimmyFG]

พี่เสือเจ้าเล่ห์มากๆ

รอตอนต่อไปนะ

[hotladyanyavee]

ผีเสือร้ายอะ แต่แบบนี้ก้ดีแล้ว

[frenzy19]

    พี่เสือ แอบเนียน

[bulldog17]

เดี๋ยวนี้มีผงมีแผน

 

[Vesi]

เนียน และเจ้าเล่ห์มากๆ อ่ะพี่เสือ
อยากให้มีความสุขกันซ้ากกกทีอ่ะนะ

[namtarn11]

ตามอ่านจนทันแล้ว ^^ สนุกมากค่ะ มีหลากหลายอารมณ์คลุกเคล้ากันไป  ปล.ตอนนี้...พี่เสือเนียนเนอะ 555

[tuek]

แผนของพี่เสือชัวร์ๆ

[pooinfinity]

พี่เสือ โคตรเจ้าเล่ห์ว่ะ ไม่นานได้คืนดีกันแน่ๆ

[GAZESL]

พี่เสือ ร้ายกาจมากกกกก
ทำนิ่งขนาดนี้ แสดงว่าต้องมีแผนอะไรในใจแน่เรยอ่ะ

[ruby]

พี่เสืิอนะ......  นิสัย......
อยากนอนกับน้องภัทอะดิ
น้องภัทก็ซื่อเหลือเกิน

[greenboy2012]

ตอนที่ 30 หยุดแค่นี้!

   ช่วงปิดเทอมภาคการศึกษาที่หนึ่งนี้ผมตั้งใจจะไปช่วยงานค่ายอาสาที่ชมรม จึงไม่ได้กลับใต้กับเขา ถึงแม้เขาจะอยากให้ผมกลับใต้ แต่ผมเองก็มีความรู้สึกบางอย่างที่ยังค้างคาอยู่ในใจ ทำให้ผมไม่อยากจะกลับไปใต้ในตอนนี้ หลังจากผมห่างๆ กับพี่คมแล้ว ดูเหมือนความสัมพันธ์ของผมกับเขาก็เป็นไปในทางที่ดีขึ้นมาก แต่ก็ดำเนินไปอย่างเรียบง่าย ด้วยความที่เขาต้องเดินทางขึ้นๆ ลงๆ ระหว่างกรุงเทพกับใต้ตลอด ส่วนผมเองก็ยุ่งเรื่องเรียน เรื่อทำกิจกรรม ทำให้ไม่ค่อยได้มีเวลาอยู่ด้วยกันมากนัก ช่วงนี้เขาจะมากรุงเทพอาทิตย์เว้นอาทิตย์ เขาเปลี่ยนไปเดินทางด้วยเครื่องบินแทน เนื่องจากราคาตั๋วเครื่องบินในประเทศราคาลดลงมากกว่าเมื่อก่อน ซึ่งผมก็ว่าดีเพราะจะได้ไม่ต้องเป็นห่วงที่เขาต้องขับรถทางไกลนานๆ คนเดียว
   ผมไปเยี่ยมแก้วไม่บ่อยนัก แต่ก็โทรศัพท์ไปหาอยู่เกือบทุกอาทิตย์ แก้วกำลังปรับตัวทั้งกับเรื่องเรียนและทำงาน แก้วได้งานเป็นพนักงานเสริฟในร้านอาหารของห้างสรรพสินค้าขนาดใหญ่แห่งหนึ่งใกล้ๆ มหาวิทยาลัย นั่นเอง แก้วบอกว่ากำลังสนุกกับการเรียนและการทำงาน ถึงจะเหนื่อยแต่ก็ภูมิใจ
   “แก้ว พี่เสือถามถึงแก้วด้วยนะ บอกว่าเป็นห่วง ถ้ามีอะไรให้ช่วยก็บอก” ผมเอ่ยขึ้นในขณะคุยโทรศัพท์กับแก้ว
   “เอ่อ ครับ ฝากขอบคุณนายด้วยนะครับ แล้วนายสบายดีรึเปล่า” แก้วถามด้วยความเป็นห่วง
   “ก็สบายดี แต่ช่วงนี้ไม่ค่อยว่าง เพราะพี่ศักดิ์เพิ่งกลับไปทำงาน อะไรๆ ยังไม่เข้าที่ เลยต้องดูงานแทนหลายทาง”
   “คะ...ครับ” เสียงแก้วเงียบไปพักหนึ่งก่อนจะพูดขึ้น แก้วคงไม่อยากพูดถึงพี่ศักดิ์ เขาเคยเล่าให้ผมฟังว่าพี่ศักดิ์เมาไม่เป็นผู้เป็นคนอยู่หลายเดือน ผมก็เลยโทรไปเล่าให้แก้วฟังด้วย แต่แก้วก็ไม่ถามอะไรกลับซักคำ ได้แต่นิ่งฟังอย่างเดียว
   “แก้ว...แก้วไม่อยากเจอพี่ศักดิ์เหรอ” ผมตัดสินใจเอ่ยถามตรงๆ
   “ยะ...ยังไม่อยากครับ พี่ภัท อย่าบอกใครนะครับ ว่าผมอยู่ที่ไหน แม้แต่กับนายก็อย่าเพิ่งบอกเลยนะครับ” แก้วขอร้อง
   “อืม ไม่บอกหรอก”
   “ว่าแต่พี่ภัทเถอะ หายงอนนายแล้วเหรอ” แก้วเปลี่ยนเรื่องคุยแล้วเอ่ยแซวเสียงใส
   “ก็...ก็ไม่มีอะไรนี่ ปกติดี” ผมแอบอมยิ้ม
   “ฮ่ะฮ่ะ นี่คงเขินอยู่ล่ะซิ” แก้วแอบหัวเราะ
   “อย่าพูดไร้สาระน่า ว่าแต่แก้วเถอะ มีใครเข้ามาจีบบ้างรึเปล่า น่าจะมีใครสนใจคนใต้ ผิวเนียนๆ ตาโตๆ บ้างนะ” ผมแกล้งถามกลับ   
   “พี่ภัทก็พูดไป ใครจะมาชอบคนดำๆ เตี้ยๆ อย่างผมล่ะครับ” แก้วหัวเราะชอบใจ เราคุยกันเรื่อยเปื่อยสักพักนึงก่อนจะวางสาย
      ////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
   “ภัท กลับมาแล้วเหรอ” เสียงเข้มที่คุ้นเคย ดังขึ้นที่ข้างหูผม
   “คะ...คุณ” ผมตกใจเพราะจู่ๆ เขาก็เดินเข้ามาสวมกอดผมจากด้านหลัง ขณะที่ผมกำลังจะเปิดประตูเข้าห้องนอน
   “ตกใจเหรอ คิดถึงจังเลย อืม” เขาพูดข้างหู แล้วก็หอมแก้มผมฟอดใหญ่
   “เอ่อ ปล่อยเถอะครับ ผมเพิ่งกลับมา เหม็นเหงื่อ” ผมพูดพร้อมกับดิ้นขลุกขลักอยู่ในอ้อมแขนเขา เขาไม่ยอมปล่อยแต่กลับรัดแน่นขึ้นไปอีก
   “ไม่เห็นเหม็นเลย หอมจัง อืม” เขาพูดพลางใช้จมูกไล้ไปตามข้างแก้มและซอกคอผมไปทั่ว ผมรู้สึกว่าใบหน้าตัวเองร้อนผ่าว
   “ยะ...อย่าครับ พอแล้ว” ผมเอ่ยเสียงสั่นเพราะรู้สึกมันเสียววาบไปหมด
   “อืม” เขาหยุดซุกไซร้ผม ปล่อยแขนที่โอบผมออก แล้วก็จับตัวผมให้หันไปเผชิญหน้ากับเขา ตาของเราจ้องมองกันอย่างชิดใกล้
   “เมื่อไหร่ ภัทจะให้พี่เป็นได้มากกว่าพี่ชายซะทีล่ะครับ พี่อยากเข้ามานอนที่เตียงนุ่มๆ ในห้องนี้ด้วยคน” เขาเอ่ยถามเสียงนุ่ม ดวงตาที่มองมาดูหวานซึ้งกว่าทุกครั้ง
   “ผะ...ผม ยังไม่พร้อมครับ” ผมตอบตะกุกตะกัก ไม่คิดว่าเขาจะถามคำถามนี้ตรงๆ รู้สึกเหมือนถูกจู่โจมโดยยังไม่ทันตั้งตัว
   “แล้วเมื่อไหร่จะพร้อมล่ะครับ นี่ก็หลายเดือนแล้วนะ จะให้พี่รอถึงเมื่อไหร่” เขาเริ่มทำเสียงจริงจังขึ้น
   “ไม่รู้ครับอาจจะอีก 3 เดือน 6 เดือน 1 ปี 2 ปี หรือตลอดไป ผมตอบไม่ได้ ถ้าคุณรอไม่ได้ ผมก็ไม่ได้บังคับ” ผมรู้สึกว่าตัวเองเคืองเขาขึ้นมาอีก ทำไมแค่นี้จะรอไม่ได้ ทีผมเองยังรอเขา แอบรักเขามาได้ตั้งหลายปี
   “โอเคโอเค รอได้ซิ ทำไมจะรอไม่ได้ แกล้งถามไปอย่างนั้นแหละ พี่ไม่พูดเรื่องนี้แล้วดีกว่า เดี๋ยวจะทำให้ภัทงอนอีก”
   “ผมไม่ได้งอน” ผมเถียงเขา แล้วเดินหน้ามุ่ยหนีเข้าห้องน้ำไปทันที
         ///////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
   “ภัท ปิดเทอมนี้กลับไปใต้กับพี่นะ” เขาเอ่ยขึ้นขณะที่เรากำลังนั่งรับประทานอาหารเย็นอยู่ด้วยกันบนโต๊ะอาหารในห้องนั่งเล่น
   “ผมต้องไปฝึกงานแล้วครับ คงไม่มีเวลากลับ” ผมตอบ ผมอยู่ปีสามเทอมสองแล้ว ต้องไปฝึกงานช่วงปิดเทอมใหญ่ก่อนขึ้นปีสี่
   “เออใช่ ลืมไปเลย ปีสามแล้วนี่ งั้นก็กลับไปฝึกงานกับพี่ที่โรงงานก็ได้ งานไฟฟ้าคงมีอะไรให้ทำมากอยู่  ช่วงนี้พี่ก็กำลังขยายงาน ต้องซื้อเครื่องมือเครื่องจักรเยอะแยะ ถ้าภัทไปช่วยดูก็คงจะดี จะชวนสุทัตไปด้วยก็ได้นะ เอกไฟฟ้าเหมือนกันนี่” เขาพูดชวนขึ้นก่อน
   “ผมอยากไปแถวระยองหรือชลบุรีครับ มีโรงงานที่อยากทำหลายที่ ผมอยากลองสมัครดูก่อน” ผมตอบเขา เพื่อนๆ ส่วนใหญ่ก็สมัครฝึกงานแถวนิคมทางภาคตะวันออกกันทั้งนั้น มีบริษัทที่มีชื่อเสียงขนาดใหญ่อยู่หลายแห่ง
   “แล้วทำไมจะต้องอยากไปให้มันไกลๆ ด้วย” เขาถามเสียงนิ่ง วางช้อนลงแล้วหันมามองผม
   “ก็ อยากทำงานแถวนั้นเพราะมันมีบริษัทใหญ่ๆ หลายที่ให้เลือก ผมอยากจะเรียนรู้ระบบการทำงานที่มันดี มีมาตรฐาน แล้วอีกอย่าง ผมอยากจะใช้ความรู้ที่เรียนมาให้เต็มที่ด้วย ซึ่งบริษัทใหญ่ๆ มันก็มีงานหลายอย่างหลายแบบให้ผมได้ฝึกฝนได้เรียนรู้” ผมชี้แจงเหตุผลยาวเหยียด
   “แล้วถ้าพี่บอกว่า ไม่ให้ไปล่ะ” เขาถามผมพร้อมกับมองมาอย่างดุๆ
   “แต่ผมอยากไปนี่ครับ”
   “ไปฝึกกับพี่ก็มีงานให้ทำ ให้เรียนรู้เยอะแยะ ไม่จำเป็นต้องไปถึงระยองหรอก”
   “แต่ผมอยากไป เพื่อนๆ ก็ไปแถวนั้นกันหมด ไอ้สุทัตก็ไป ผมส่งใบสมัครไปแล้วด้วย”
   “สรุปว่าจะไปให้ได้ใช่ไหม จะดื้อกับพี่ไปถึงไหน” เขาเริ่มเสียงแข็งใส่ผม
   “ผมไม่ได้ดื้อ คุณต่างหากที่ไม่มีเหตุผล อยู่ๆ จะมาห้ามผมทำไม” ผมเถียง ผมรู้สึกว่าตัวเองไม่ได้ผิดอะไร ก็ในเมื่อการไปฝึกงานเป็นสิ่งที่ผมอยากเลือกเอง อยากทำในที่ที่ผมตั้งใจไว้ แล้วทำไมเขาจะต้องมาห้ามด้วย
   “พี่น่ะเหรอไม่มีเหตุผล ใครกันแน่ไม่มีเหตุผลฮะ เอาแต่เถียงไม่ยอมฟังท่าเดียว ก็รู้อยู่แล้วว่าพี่อยากให้กลับใต้ ช่วงปิดเทอมคราวที่แล้วก็ไม่ได้กลับทีนึงแล้ว บอกว่าอยากไปเข้าค่าย พี่ก็ให้ไป แล้วนี่จะไปฝึกงานอีก คิดจะถามจะบอกพี่ก่อนซักคำไหม คิดเองตัดสินใจเองแล้วจะให้พี่คิดยังไง” เขาพูดเสียงนิ่งแต่ดูจริงจังมาก
   “ก็...ถึงบอกไป ถามไป คุณก็ไม่ให้ไปอยู่ดี” ผมเถียงเสียงอ่อยๆ
   “งั้นเหรอ คิดว่าพี่เป็นคนอย่างนั้นเหรอ” เขาถามด้วยสีหน้าผิดหวัง
   “....” ผมนิ่งไม่กล้าพูดอะไรอีก
   “พูดซิ ทำไมไม่พูด จะนั่งเงียบอยู่ทำไม”
   “ฮึ” ผมฮึดฮัดไม่พอใจ ทำไมต้องดุกันขนาดนี้ด้วย
   “พี่ว่าพี่จะตามใจภัทมากเกินไปแล้วนะ”
   “....” ผมได้แต่นั่งเงียบ รู้สึกว่าพายุลูกใหญ่กำลังจะมา
   “ที่พี่กลับมานี่ มาตามง้อภัท ก็คิดว่าภัทจะเข้าใจว่าอะไรเป็นอะไร ตอนแรกพี่ก็พอเข้าใจว่าภัทยังโกรธพี่อยู่ ยังไม่อยากให้อภัยพี่ พี่ก็ไม่ว่าอะไร ให้เวลาภัท ยอมให้ภัทคบกับไอ้คมอะไรนั่น ภัทแกล้งให้พี่ได้ยินตอนคุยโทรศัพท์กัน ให้ไปรับไปส่ง ไปเห็นภัทอยู่กับมัน พี่ก็ไม่ได้ว่าอะไร เพราะรู้ว่าภัทไม่ได้คิดอะไรกับมันจริงๆ เพราะถ้าภัทอยากคบกับมันจริงจัง ก็คงคบกันไปตั้งนานหลายปีก่อนแล้ว ภัทก็แค่อยากจะประชดพี่ พี่ก็ตามใจ ไม่อยากพูดมาก คิดซะว่าถ้ามันจะทำให้ภัทหายงอน พี่ก็ยอม”
   “นี่คุณ” ผมถึงกับอึ้งไปเมื่อได้รู้เรื่องนี้
   “ทั้งๆ ที่พี่ไม่จำเป็นต้องทนให้ภัททำอะไรแบบนี้กับพี่ด้วยซ้ำ แต่พี่ก็ตามใจภัท เพราะคิดว่ายังไงภัทกับมันก็ไปไม่รอดหรอก แล้วมันก็จริงๆ ด้วย” เขายังคงพูดต่อด้วยน้ำเสียงเย็นชา
   “ภัทยังไม่อยากให้พี่ย้ายไปนอนด้วย อ้างว่ายังไม่พร้อม พี่ก็ไม่ว่าอะไร ไม่อยากบังคับ ไม่อยากฝืนใจ เพราะคิดว่ามันก็ไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไร”
   “ก็...ผมยังไม่พร้อมจริงๆ” ผมรู้สึกว่าเสียงตัวเองเบาจนเหมือนจะหายไปในลำคอ
   “ปิดเทอมคราวก่อนก็ไม่ได้กลับ อยากไปค่ายพี่ก็ตามใจ ไม่อยากห้าม คราวนี้ยังจะไปฝึกงานที่อื่นอีก ไปให้มันไกลเข้าไปอีก ทุกวันนี้เราก็แทบจะไม่ค่อยได้เจอกันอยู่แล้ว เดือนนึงเจอกันนับวันได้เลย ทางโน้นก็ยุ่งเพราะไอ้ศักดิ์ก็ยังสติสตางค์ไม่เต็มร้อย พี่ก็ต้องเทียวไปเทียวมา ทั้งๆ ที่บางอาทิตย์ก็ไม่ได้มีธุระอะไร พี่ก็ไม่ว่าอะไร ก็เต็มใจมาหาอยู่แล้ว แต่นี่ปิดเทอมตั้งสามเดือน ทั้งๆ ที่ควรจะกลับไปฝึกงาน ไปอยู่กับพี่ที่ใต้ ก็ยังดื้อดึง อยากจะเอาชนะพี่ จะไปไหนก็ไม่บอก ไม่ถาม ไม่ปรึกษากันซักคำ แล้วอย่างนี้จะให้คิดว่ายังไง จะให้พี่ตามใจภัททุกเรื่องทุกอย่างเลยใช่ไหม” เขาเริ่มเสียงดังขึ้นเรื่อยๆ
   “ผม...ผมไม่ได้อยากเอาชนะ ไม่ได้คิดอย่างนั้นซะหน่อย”
   “แล้วไอ้ที่บอกว่าให้พี่เป็นแค่พี่ชายน่ะ ตอนนั้นภัทเองพูดไปด้วยอารมณ์ พี่ก็ไม่ได้โกรธอะไร ไม่ได้ถือสา แต่ตอนนี้ มันก็ผ่านมาหลายเดือนแล้วนะ พี่ว่าถึงพี่ไม่พูด ภัทก็น่าจะรู้ดีอยู่แก่ใจ ว่าเราไปไกลเกินกว่าคำว่า ‘พี่น้อง’ นานแล้ว”
   “เอ่อ...” ผมรู้สึกพูดอะไรไม่ออก ทำอะไรไม่ถูก
   “แต่ถ้าภัทคิดว่า อยากจะให้มันเป็นอย่างนี้ อยากจะหยุดทุกอย่างไว้แค่นี้ พี่ก็จะไม่ว่า ไม่อยากบังคับ พี่จะตามใจภัททุกอย่าง อยากจะให้พี่ทำอะไรยังไง ก็บอกมา!” เขาพูดพร้อมกับมองหน้าผมด้วยสายตาเจ็บปวดผิดหวังอย่างมาก เขาลุกขึ้นยืนแล้วก็หันหลังเดินขึ้นบันไดไปชั้นสองโดยไม่หันกลับมาฟังคำตอบหรือพูดอะไรกับผมอีกเลย!
      ______________________________________________

[พูดคุย]
            นี่จะมีใครคลิกเข้ามาดูเพราะตกใจชื่อตอนกันอีกไหมคะเนี่ย ฮิฮิ 
            ตอนที่แล้วรู้สึกจะมีคนหมั่นไส้พี่เสือกันเยอะเลย แล้วตอนนี้จะสงสารใครดีคะเนี่ย 
            เนื่อเรื่องดำเนินมาจนถึงโค้งสุดท้ายแล้วนะคะ อีกไม่กี่ตอนก็ใกล้จะจบแล้ว comment เป็นกำลังใจกันเยอะๆ นะคะ 
             

[Jesale]

เสืองอนแล้วอ่ะ ภัทง้อด่วน

[insomniac]

ก็ยังน่าหมั่นไส้เหมือนเดิมเลยครับ คุณพี่เสือ

[jimmyFG]

เอาแล้วงานเข้า พี่เสืองอน

ภัทตามไปง้อด่วน

[hotladyanyavee]

คราวนี้พี่เสือขอใจร้ายบ้างแล้วละ น้องภัทรเอาไงอะ แกล้งหัวใจตัวมานาน
เวลาเขางอนใส่เป็นไงละ

[didi]

 

[love AJ]

อยากให้ทั้งสองเลิกงอนกันแล้วรักกันซักที

[naiin]

คนแก่งอนซะแล้ว ไม่สงสารนะแค่นี้ทำงอน ตาแก่นี่

[hello_lovestory]

  ภัทง้อพี่เสือด่วนเลย พี่เสืองอนแล้ว

[pooinfinity]

พี่เสือมันรู้จุดอ่อนน้อง เลยอาจจะเอาจุดนี้มาตีเพื่อให้น้องยอมรับใจตัวเอง

เอ๊ะ หรือว่าพี่เสือจะโกรธจริงๆหว่า

[U_Ton]

  พี่เสือน่าจะคิดบ้างนะว่า ฝึกงานน่ะ... ทำที่อื่นก็เหมือนได้แสดงฝีมือตัวเอง

ได้เรียนรู้อะไรที่แตกต่างไปจากที่เคยพบเคยเห็น...

อันนี้ว่าพี่เสือแยกสองเรื่องนี้ไปออกนะระหว่างงานกับรักน่ะ...

ภัทรอพี่เสือมาได้เป็นไม่รู้กี่ปี อดทนกับความงี่เง่ามาได้ตั้งเยอะ... แต่นี่เเค่ไม่กี่เดือน

พี่เสือยังเป็นขนาดนี้ ต้องการให้ได้อย่างใจตัวเองมากๆอ่ะ... ถึงไงน้องก็ต้องกลับมาหาพี่เสืออยู่ดี

ตัวพี่เสือเองก็รู้ดีอยู่แล้วว่าภัทรักพี่เสือขนาดไหน... แต่ภัทก็นะน่าจะบอกหน่อย

หรือพี่เสือจะงอนเพราะภัทพึ่งมาบอกกัน

[Pupay]

ต๊าย พี่เสือท่านงอนน่ะภัท รีบไปง้อด่วน 

  นะคะ

[เฉาก๊วย]

ไม่ต้องไปง้อนะภัท อยากงอนก็งอนไป พูดออกมาแต่ละอย่างเหมือนหาว่าเราเรื่องมากซะงั้น
น้องมันเคยเถลไถลซะที่ไหน พ้นจากคมก็ไม่เคยไปคบใคร แถมยังยอมให้ตาแก่ตอดเล็กตอดน้อยตลอดอีกต่างหาก

ตาแก่ใจร้อนเอ๊ยยย หัดเอาอกเอาใจน้องให้มันมากกว่านี้หน่อย ไม่ใช่เอาแต่ใจตัวเองแล้วมาโทษน้องว่าเรื่องมากแบบนี้   

[หมอตัวเปียก]

อ้าว งานงอกซะงั้นอะภัทร จากได้เปรียบกลายเป็นเสียเปรียบซะแล้ว 

[namtarn11]

ภัทรีบง้อนะ คนแก่ขี้ใจน้อย 555

[ชะรอยน้อย]

เราว่าพี่เสือเอาแต่ใจอ่ะ ฝึกงานมันก็ต้องฝึกที่ดีๆทำไมต้องให้น้องมาอยู่ใกล้ตัวเองตลอดด้วย
บอกว่าทนมาตั้งนาน ตั้งนานพี่แกมันยังไม่ถึงครึ่งที่น้องมันรอเลยนะ

[nunnan]

หนีกลับเลย5555

[fay 13]

โอ้ย ได้เรื่องเลยค่ะท่านผู้ชม

[roseen]