ขอโทษนะคร้าบบบบบ ที่เอามาลงให้ช้า เพราะช่วงนี้ติดสอบด้วยนะครับ เหนื่อยมากมาย
แบงก์
++++++++++++++
ไอ้แป๋มไม่ตอบครับ แต่หันไปหาไอ้กัส ไอ้กัสซึ่งนั่งหัวเราะอยู่ก็เลยต้องเป็นฝ่ายเล่าขึ้นมาเอง พอเล่าเรื่องทุกอย่างจบไอ้ฟิล์มก็ประท้วงขึ้นมาทันที
“โห แป๋ม ใจร้ายอะ แล้วเดือนนึงนี่จะให้ฟิล์มอยู่กับใครหละ” ไอ้ฟิล์มกระเง้ากระงอด แบบว่าไม่พอใจสุด ๆ
“ตั้งเดือนหนึ่งเชียวหรอ”
“หรือว่าจะเป็นสองเดือน” ไอ้แป๋มพูดขึ้นมาอีกเมื่อเห็นว่าไอ้ฟิล์มยังแสดงท่าทีไม่พอใจ
“เดือนเดียวก็ได้”
“ถ้าในหนึ่งเดือนนี้แป๋มเห็นฟิล์มนอกลู่นอกทางอีกละก็ เราจบกัน” ไอ้แป๋มพูดอย่างผู้ถือไพ่เหนือกว่า
“ใครจะกล้า” เสียงไอ้ฟิล์มบ่นกระปอดกระแปดลอดไรฟันออกมา ทำเอาผมกับไอ้แป๋มขำกันใหญ่
หลังจากนั้นไอ้แป๋มกับไอ้ฟิล์มก็พาเหรดกันกลับบ้านไป เราตกลงกันแล้วครับว่าทั้งไอ้กัสกับไอ้ฟิล์มนั้นจะเริ่มกันอาทิตย์หน้า ซึ่งก็เหลือเวลาอีก 5 วัน คืนนี้ไอ้กัสจะต้องกลับบ้านครับ เพราะว่าป้ามันโทรมาตามแล้ว คืนนี้ผมก็เลยต้องนอนคนเดียว
ช่วงเวลาที่เหลือก่อนที่จะนอนก็ไม่มีอะไรมากครับ ดูทีวี เล่นเกมไปเรื่อยเปื่อย พอสามทุ่มกว่าๆ กำลังดูทีวีอยู่ เสียงมือถือผมก็ดังขึ้น ผมก็รับสายโดยไม่ได้ดูหรอกครับว่าใครโทรมา นึกว่าไอ้กัส
“ฮัลโหล มีอะไรหรอคร้าบบบบ” กรอกเสียงอ้อนลงไปสุดฤทธิ์
“ไม่มีแล้วโทรมาไม่ได้หรอครับ” อ้าวฉิบ ไม่ใช่เสียงไอ้กัสนิหว่า ก็เลยหยิบโทรศัพท์ออกจากหูมาดูว่าเป็นใคร
“พัด”
“ฮัลโหล โทษที พอดีนึกว่าเพื่อนนะ”
“เพื่อนคนไหนหรอ ถึงได้พูดเสียงหวานขนาดนี้ กัสหรอ” ฟังดูก็รู้ว่าไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่
“อ้อ อืม”
“อยากให้บิวพูดกับพัดแบบนี้บ้างจัง” o_O
“เหอะๆๆ แล้วนี่หายไปไหนมาตั้งหลายวัน ไม่เห็นโทรมาบ้างเลย” ดีนะหัวไว เปลี่ยนเรื่องได้ทัน
“อ้าว ก็เมื่อวานส่ง Message มาว่าเพิ่งกลับจากสิงคโปร์มา ว่าจะเอาของไปให้ ไม่ได้รับหรอ” เมื่อวานหรอวะ นึกไปนึกมา แน่ๆๆ เลย ต้องเป็น Message ที่ไอ้กัสลบไปแน่ๆๆ
“อ้อ ...เออ...ได้สิ ทำไมจะไม่ได้ แต่พอดีลืมอะ...แหะๆๆๆ” ไอ้กัสนะไอ้กัส
“แล้วนี่ไปเที่ยวหรอ”
“อืม” ทำไมเสียงมันสลดลงไปว๊า
“เป็นอะไรหรือเปล่า บอกบิวได้นะ” ลืมไปว่าเรื่องของตัวเองยังเอาตัวไม่รอดเลย อิอิ
“...........................”
“ถ้าไม่อยากบอกก็ไม่เป็นไรนะ” ไม่อยากเซ้าซี้
“บอกดิ...บอก” พัดรีบชิงพูดแทรกขึ้นมาทีเดียว
“อืมมม...คือว่า...บิว”
“หืม”
“สมมุติว่า บิวไปชอบคน ๆ หนึ่งเนี่ยบิวจะบอกเขาไหม สมมุติเฉย ๆนะ” o_O
“ก็แล้วแต่นะ ว่าบิวกับเขาอยู่ในสถานะไหน ถ้าการที่เราบอกเขาแล้วอะไร ๆ มันจะดีขึ้นเนี่ย บิวก็คงบอกอะ แต่ถ้ามันแย่ลง บิวก็คงเลือกที่จะเก็บไว้คนเดียว...ให้มันตายไปกับบิวเนี่ยแหละ” พูดไปพูดมาแล้วนึกถึงตัวเองตอนที่แอบชอบคนอื่น ก็เลยพอจะเข้าใจหัวอกพัดนิดหน่อย แต่ว่ามันไปชอบใครวะ
“แล้วสมมุติอีกว่า ถ้าเขาคนนั้นอาจจะมีคนที่ชอบแล้วอะ บิวจะยังบอกไหม” อืม...ยากนะเนี่ย
“แต่มันคงไม่มีอะไรเสียหายนิถ้าเราบอกความจริง อย่างน้อยเราก็ถือได้ว่าเราได้ทำหน้าที่ของความรักเรียบร้อยแล้ว และทำเต็มที่แล้ว ทีนี้ก็ขึ้นอยู่กับเขาแล้วหละว่าเขาจะคิดยังไง”
“แล้วถ้าเขาปฏิเสธหละ บิวไม่เสียใจหรอ”
“อืม......ก็คงนิดหน่อยนะ แต่ถ้าความผิดหวังมันคือความจริง เราก็คงจะปฏิเสธมันไม่ได้หรอก จริงไหม”
“ความผิดหวังคือความจริงหรอ......แล้วบิวจะรับกับความจริงนั่นได้หรอ”
“เวลาไงพัด...เวลามันจะทำให้เราเข้มแข็งขึ้นนะ”
“อืม....ขอบใจมากนะบิว งั้นพัดรู้แล้วหละ ว่าพัดควรจะทำยังไง”
“อือ เอาใจช่วยนะ บางทีมันอาจจะไม่ใช่เป็นอย่างที่เราคิดก็ได้ เนอะ”
“อืม ใช่ บางทีมันอาจจะไม่ใช่อย่างที่เราคิด”
“ต้องยังงั้นสิถึงจะเหมาะกับสัตวแพทย์อย่างพัด 555+”
“ขอบใจมากนะ พัดสบายใจขึ้นเยอะเลย….ไม่รบกวนละ แล้วพรุ้งนี้เจอกัน พัดมีอะไรจะบอกนะ ฝันดีนะครับ”
“ครับ ฝันดีนะ พรุ้ง....” เอ๊ พรุ้งนี้เจอกันหรอ แล้วอะไรวะที่มันจะบอก คงจะเอาของฝากมาให้แหละ เมื่อกี้มันบอกว่ามีของมาฝากเรานี่น่า....
+++++++++++++
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
