มันไม่พูดเปล่า แต่ค่อย ๆเดินเข้าใส่ผม จนผมต้องถอยหลังออกอย่างรวดเร็ว
“จะทำอะไร”
“แล้วคิดว่าจะทำอะไรหละ” ยังมีหน้ามาย้อนกรูอีกนะเมิง
“อย่านะเว้ย เดี๋ยวพี่ศรีได้ยินหรอก”
“ก็จะแค่นั่งคุยกันเฉย ๆ พี่ศรีไม่ได้ยินหรอก”
--//-- แป่วววว นั่งคุยกันเฉย ๆ หรอ
ว่าแล้วมันก็นั่งลงบนเตียง แล้วจับผมนั่งลงบนตักมัน ในสภาพที่ตอนนี้มันแต่งตัวล่อแหลมนัก ทำให้ผมไม่มั่นใจในความปลอดภัยของตัวเองเท่าไหร่ และดู ๆ ไปหน้ามันก็แดง ๆ คงยังสร่างเมาไม่สนิท
“ขอโทษนะที่ผลักเมื่อกี้” เพิ่งนึกได้หรอเมิง
“ดูสิ เลือดไหลเลยนะ” แล้วใครทำละ มันค่อย ๆ เอามือขึ้นมาลูบหน้าผากที่มีเลือดแห้ง ๆ เกาะติดอยู่
“ไม่เป็นไร นิดหน่อย แต่อย่ามีอีกก็แล้วกัน”
“มา ก้มหัวมา” แล้วมันก็โน้มคอผมลง แล้วค่อย ๆ กดริมฝีปากอุ่น ๆ ของมันแนบลงบนแผล
“อย่า มันสกปรกนะ”
“ไม่เป็นไรหรอก…เจ็บไหม
“ลองมาโดนมั่งดิ” เจ็บชิบ
”ก็บิวอะ ไปยืนให้พัดมันจูบทำไมก้ไม่รู้”
“ก็....ไม่ได้ตั้งใจ”
“ทีหลังอย่าไม่ได้ตั้งใจบ่อยละกัน”
“แล้วนี่หายโกรธบิวยัง”
“ยัง” นี่เมิงยังไม่หายโกรธกรูอีกหรอ
“ง่า --//--”
“แล้วจะให้ทำอะไรอีกอะ”
“ยกเลิก 1 เดือน แล้วจะหายโกรธทันที” โหเมิง ได้คืบจะเอาศอก คิดหนักเลยนะเนี่ย
“แต่มันคนละเรื่องกันนะกัส”
“แต่ประเด็นเดียวกัน” ไอ้กัสพูดต่อให้ผมเสร็จสรรพ
“นะ”
“........................” เอาไงดีวะกรู
“ไม่งั้นไม่หายโกรธด้วย” ไม่ต้องมากระเง้ากระงอดเลย เฮ้ยยยย นี่กรูต้องแพ้มันอีกใช่ไหมเนี่ย
“ก็ได้ๆๆๆๆๆ”
เท่านั่นแหละ ไอ้กัสยิ้มหน้าบานเป็นจานไทยคมเลยนะเมิง
“แล้วนี้ไอ้หมอหมานั่นมันจูบบิวที่ไหนบ้าง”
“ไปว่าเขา เขาเป็นสัตวแพทย์นะเว้ย”
“เออๆๆๆ นั่นแหละ บอกมา ว่ามันจูบตรงไหนบ้าง”
“ก็ตรงนี้” ผมตอบมันพร้อมกับเอามือชี้ไปที่ปากตัวเอง
“งั้นยื่นหน้ามาใกล้ ๆ สิ”
“มีไรหรอ” งงสิครับ
“ยื่นมาเหอะน่า” แต่มันไม่รอให้ผมสงสัยอะไรไปมากกว่านี้ มันใช้มือที่กอดผมอยู่ประคองหน้าผมเอาไว้ และยื่นปากของมันมาประกบปากผมทันที
o_O
“เนิ่นนานมาก ๆ ที่ปากของมันเล็มอยู่บนริมฝีปากของผม ตอนแรกกะว่าจะเม้มปากให้แน่นเอาไว้ แต่ด้วยลีลาของมันทำให้ผมค่อย ๆ เผยอริมฝีปากออก จนทำให้มันสอดลิ้นอุ่น ๆ เข้ามาในปากผมได้อย่างถนัด
ปากมันประกบปากผม
ลิ้นมันก็พันลิ้นผมจนแทบจะกลายเป็นเงื่อนพิดรอด ความรู้สึกเหมือนตกจากที่สูง ๆ
จนรู้สึกได้ว่าถ้าไม่รีบเอาปากออก ผมอาจจะต้องตายก่อนเรียนจบเพราะหายใจไม่ออกแน่ ผมจึงเอามือที่ไม่ค่อยจะมีแรงของผมขึ้นมาดันหน้าของมันออก เพื่อร้องขออิสระในการหายใจ
สักพักใหญ่ ๆ จนมันจะยอมถอนริมฝีปากมันออกจากริมฝีปากผม
“เมิงทำไรเนี่ย” ผมพูดไปหอบไป
“อ้าว ก็ลบรอยจูบไอ้หมอหมานั่นไง”
“สัตวแพทย์” ผมต้องรีบเถียงกลับ
“เออ นั่นแหละ สัตวแพทย์” กรูเกลียดรอยยิ้มเจ้าเล่ห์แบบนี้ของเมิงจัง ทำให้กรูรู้สึกว่าไม่ปลอดภัยเอาเสียเลย
“แล้วมันจูบตรงไหนอีก”
“ไม่มีแล้ว” ถึงมีก็ไม่บอก เดี๋ยวกรูตายกันพอดี
“ดี แต่ถึงยังไงก็ต้องจูบอีก”
o_O ยังไม่ทันตั้งตัว มันก็กอดผมไว้แนะมันก็นอนหงายลงบนเตียง ทำให้สภาพของผมตอนนี้หมิ่นเหม่มเป็นที่สุด ตัวบนทาบลงบนตัวมันที่เกือบจะเปลือย แล้วมันก็กอดผมไว้ ทำให้แก้มของผมแนบลงบนอกเปลือยของมัน หอมดีจัง!!
“ทีหลังอย่าไปยืนให้ใครจูบอีกนะ นอกจากกัสคนเดียว”
“จะพยายาม” กวนตรีนมันหน่อย
“บิว” ไม่ต้องเสียงเขียวแบบนั้นก็ได้ -*-
“อืม จะไม่ทำแล้ว”
ผมไม่เห็นว่ามันทำหน้ายังไง แต่ด้วยแรงสั่นที่หน้าอก พอจะทำให้ผมเดาได้ว่ามันคงหัวเราะด้วยความพอใจ แต่ขณะกำลังเคลิ้ม ๆ อยู่นั้น มันก็รีบพลิกตัวผมให้กลับเป็นฝ่ายนอนอยู่ด้านล่าง แล้วมันก็พลิกกลับขึ้นมาคล่อมผมทันที
“อะ...เอาจริงหรอ” นึกว่ามันพูดเล่นซะอีก
“อืม” ตอบมาได้หน้าตาเฉยนะเมิง ส่วนมือมันก็ไม่อยู่สุข ค่อย ๆ ลูบไปตามเอว และสะโพกของผมตลอด
“เดี๋ยวพี่ศรีได้ยินนะ”
“ไม่ได้ยินหรอก”
“นะ บิวนะ สัญญาว่าจะทำเบา ๆ “
“แต่..............” พูดได้แค่นั้นแหละครับ ปากของผมก็ถูกปิดด้วยปากไอ้กัสอีกที คราวนี้ดูรุนแรงกว่าเก่า เสียงลมหายใจดังฟืดฟาด ขณะที่ปากมันทำงาน มือของมันก็ค่อยล้วงเข้าไปในเสื้อ พร้อมกับคลึงหน้าอกไปพร้อม ๆ กัน ผมโดนโจมตีทั้งข้างบนข้างล่างแบบนี้ ก็ทำให้ตัวอ่อนระทวยได้เหมือนกัน
++++++++
กำลังอยู่ในช่วงเปลี่ยนงาน เลยมาลงให้ช้า โทษทีครับ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
