ขอโทษครับที่หายไปนาน หลังจากผ่านช่วงสอบ และทำ paper ส่งอาจารย์แล้ว ทุกอย่างก็เข้าสู่ภาวะปกติครับ
เกือบไม่รอดเหมือนกัน งวดนี้ถึงกับเข้าโรงบาล หุหุ
++++++++++
เช้าวันรุ่งขึ้น พัดมันก็มาตามสัญญาจริง ๆ มาแต่ไก่โห่เลยครับ ผมยังไม่ตื่นเลยด้วยซ้ำ
“อ้าว พัดมาปลุกบิวหรือเปล่า” พัดถามผมเมื่อผมที่อยู่ในสภาพหัวกระเซิง ตาบวมปูด ชุดนอนย้ำยู่ยี่ มาเปิดประตูให้มัน
“อ้อ ไม่หรอก พอดีบิวเพิ่งตื่นพอดี” ก็ตอนเมิงมาเคาะประตูนั่นแหละ
“เข้ามาก่อนดิ” ผมต้องเรียกพัดมันเข้าห้อง เพราะเห็นมันยืนบิดไปบิดมาอยู่ ไม่ยอมเดินเข้ามาซะที
ระหว่าที่พัดเดินเข้ามานั่งที่โซฟา ผมก็ได้มีโอกาสสังเกตเห็นพัดว่าวันนี้แต่งตัวมาดูดีเวอร์มั่ก ๆ เสื้อเชิดสีขาว กางเกงสีเทาสวมทับด้วยแจ็กเก็บสีน้ำตาลอีกที
“วันนี้พัดจะไปไหนหนอ” ผมถามขณะเดินไปหยิบน้ำมาให้มันกิน ตามมารยาท
“อ้อ เปล่านิ ก็มาหาบิวเฉย ๆ ทำไมหรอ“ อ้อ เหรอ นึกว่าเมิงจะไปเป็นเพื่อนเจ้าบ่าวที่ไหน
“เปล่า เห็นแต่งตัวซะหล่อ” พอผมพูดจบ ไอ้พัดมันก็ยิ้มปากกว้างทันที ส่วนหน้ามันก็แดงไปถึงหู
“งั้นเดี๋ยวพัดนั่งรอแป็บนึงนะ เดียวบิวไปอาบน้ำก่อน น่าอายชะมันให้พัดเห็นตอนโทรม ๆ แบบนี้”
“ไม่หรอก น่ารักดี” o_O หยอดแต่เช้าเลยวุ้ย ผมไม่ได้ตอบอะไร แต่วิ่งหน้าแดงเข้าห้องไป หลังจากนั้น 15 นาที หลังจากทำกิจกรรมส่วนตัวด้วยความเร็วแสง พอออกมาจากห้อง ก็เห็นพัดกำลังง่วนทำอะไรซักอย่างอยู่ที่กรงที่ว่างเปล่าของเจ้าปลาทอง
“ทำอะไรอยู่หรอพัด “ ผมเดินเข้าไปเพื่อดูว่าพัดกำลังทำอะไร
“คิดถึงเจ้าปลาทองเนอะ พัดเป็นสัตวแพทย์แท้ ๆ ยังรักษามันไม่ได้เลย” คำพูดของพัด ทำให้ผมคิดถึงเจ้าปลาทองขึ้นมาเหมือนกัน
“อืม ไม่เป็นไรหรอก ไม่ใช่ความผิดของพัดหรอก เจ้าปลาทองมันแก่แล้วต่างหาก” ผมเดินเข้าไปตบไหล่พัดอย่างเข้าใจและให้กำลังใจ
“เอาอย่างงี้มะ เดี๋ยวพัดหาตัวใหม่มาให้บิวตัวนึง” พัดถามผมพร้อมเดินนำผมเข้ามาในห้อง
“ไม่เป็นไร อย่าดีกว่า บิวไม่อยากได้แล้วหละ กลัวทำมันตายอีก”
“อืม...งั้นก็ไม่เป็นไร แต่ถ้าอยากได้สัตว์เลี้ยง บอกพัดนะ พัดจะหาให้” พัดพูดพร้อมหันมายิ้มให้ผม
“อืม ได้” ถ้าผมไม่ได้ชอบกัสนะ ผมคงอยากจะเป็นแฟนกับพัดเนี่ยแหละ
“เออ แล้วนี่บิวเปิดเทอมเมื่อไหร่หรอ”
“อีก 3 วันนะ” ใช่สิ อีก 3 วันก็จะเปิดเทอมแล้ว และนั่นก็หมายความว่า ผมกับไอ้กัสก็ต้องไม่เจอหน้ากัน ไม่ติดต่อกันอีก เดือนนึง
“บิว ๆๆ เป็นอะไรหรือเปล่า” ตอนนี้ไอ้พัดมันทำหน้างง ๆ ว่าทำไมอยู่ ๆ ผมถึงเงียบไป
“อ้อ เปล่านะ เออ แล้วไหนพัดบอกว่ามีของฝากจะให้บิวไม่ใช่หรอ” ผมต้องรีบฉีกรอยยิ้มกลบเกลื่อนเรื่องเมื่อกี้
“เออ ใช่ แหมๆๆ ไม่ค่อยงกเลยนะ” ดู ๆ มันแซว
“ไม่เอาก็ได้” เห็นมันแซวก็เลยต้องแกล้งงอนนิดหน่อย พยายามทำแก้มป่อง ๆ ให้ดูน่ารักที่สุด อิอิ
“อะๆๆ ล้อเล่นนิดเดียวเอง แค่นี้งอนไปได้ อะนี่ เราให้” พัดพูดพร้อมกับล้วงมืออกมาจากกระเป๋ากางเกง พร้อมกับกล่องเล็ก ๆ สีเขียว ผมรับมาถือไว้ในมืออย่างงง ๆ
“อะไรหรอ”
“อยากรู้ก็แกะดูสิ” พัดตอบพร้อมกับส่งยิ้มกลับมาให้ผม เฮ้ย น่ารักจัง...
ผมก็เลยค่อย ๆ แกะกล่องนั้นเบา ๆ ถ้าหากว่าผมอยู่คนเดียว ผมคงไม่ค่อย ๆ แกะอย่างนี้หรอก แต่นี้คนให้นั่งอยู่ตรงหน้า ก็เลยต้องรักษาภาพของตัวเองหน่อย พอผมเปิดกล่องออกดู ขางในก็มีกล่องอีกชั้นนึ่ง
“แหม ลึกลับจังนะ” ผมอดพูดไม่ได้ขณะค่อย ๆ เปิดกล่องชั้นในออก แล้วผมก็ได้เห็นของที่อยู่ด้านใน มันเป็นจี้เล็ก ๆ เหมือนลูกแก้วลูกเล็ก ๆ สีฟ้าน้ำทะเล ข้างในมีอะไรอยู่ก็ไม่รู้
“อะไรหรอ” ผมพยายามดูแล้วดูอีก หมุนซ้ายที ขวาที ก็ดูไม่ออกว่าข้างในมันเป็นอะไร
“หัวใจไง” พัดตอบพร้อมกับค่อย ๆ เดินเข้ามาหาผม
“หัวใจหรอ” ผมก็ยังงงอยู่ดี ใช่ครับไอ้ของที่อยู่ข้างในมันดูเหมือนเป็นรูปหัวใจ แต่ว่าดู ๆ ไปมันก็ไม่ใช่อะ
“อืม เมอร์ไลออนนะ” ตอนนี้พัดค่อย ๆ เดินเข้ามาหาผม พร้อมกับเอามือจับมือผมที่ยืนถือจี้ลูกแก้วในมือ พร้อม ๆ กับยื่นหน้ามาและก้มดูลูกแก้ว จนหน้าเกือบจะชนกับหน้าผม
“หัวใจของสิงคโปร์” พอพัดเฉลย ผมก็เพ่งมองไปที่ลูกแก้วอีก ทำให้หน้าผมใกล้หน้าของพัดมากยิ่งขึ้น ใช่แล้วครับ ไอ้ที่ผมเห็นเป็นรูปคล้าย ๆ หัวใจนั้น จริง ๆ แล้วมันเป็นเมอร์ไลออน หรืออะไรซักอย่างเนี่ยแหละ มันมีอยู่ 2 ตัว หันหน้ามาชนกัน ตำแหน่งของมันทั้งสองตัวโค้งเข้าหากันจนเป็นรูปหัวใจพอดีเลย
“หัวใจของสิงคโปร์........หัวใจของพัดด้วยนะ”
“หัวใจของพัดหรอ” ผมเงยหน้าขึ้นมามองหน้าพัด ตอนนี้ผมสัมผัสได้ถึงลมหายใจของพัดที่ยืนกุมมือผมที่ถือลูกแก้วอยู่
“อืม หัวใจของพัด พัดเกิดที่นั่น และบิวรู้ไหมว่าจริง ๆ แล้วที่สิงคโปร์ มีเมอร์ไลออน 2 ตัว แต่มันถูกจับให้แยกออกจากกันและเหมือนกับว่ามันกำลังรอคอยอีกตัวหนึ่งที่อยู่ฝั่งตรงข้าม...มองเห็น...แต่ไม่ได้ใกล้ชิด..พัดเองก็เคยสงสัยเหมือนกันนะว่า เมื่อไหร่นะที่มันจะได้มาอยู่ด้วยกัน มันก็เหมือนกับพัดนะ ที่กำลังรอใครสักคนหนึ่ง
มองเห็น...
แต่ไม่ได้ใกล้ชิด...
“พัด” ผมครางชื่อพัดออกมาเบา ๆ
พัดยิ้มให้กับผมก่อนที่จะพูดว่า “แต่ในนี้ ในลูกแก้วนี้ มันสองตัวได้อยู่ด้วยกันแล้วนะ มันต่างก็ได้เจออีกฝ่ายหนึ่งแล้ว...เหมือนพัดตอนนี้ไง”
ผมพอจะเข้าใจอะไรลาง ๆ ในสิ่งที่พัดบอกแล้ว
“บิวเก็บมันไว้ให้ดีนะ หัวใจของสิงคโปร์ ......แล้วก็หัวใจของพัดด้วย”
สิ้นเสียงของพัด ลมหายใจอุ่น ๆ ของพัดก็ค่อย ๆ รดบนใบหน้าผม ก่อนที่ผมจะทันตั้งตัวได้ ริมฝีปากของพัดก็ค่อย ๆ แนบลงอย่างแผ่วเบาบนริวฝีปากของผม สัมผัสในตอนแรกยังกล้า ๆ กลัว ๆ แต่เมื่อเห็นผมไม่ปฏิเสธ ดูเหมือนว่าเจ้าของริมฝีปากคู่นันจะดูมีกำลังใจมากยิ่งขึ้น หลังจากนั้นริมฝีปากร้อน ๆ ของพัดก็ค่อย ๆ เล็มเบา ๆ ไปรอบ ๆ ริมฝีปากของผม ก่อนที่จะเผยอริมฝีปากออก พร้อมกับลิ้นอุ่น ๆ ที่ค่อย ๆ ละเลียดไปตามริมฝีปาก แต่ก่อนที่ผมที่จะลืมตัวไปกับลิ้นร้อน ๆ นั้น ประตูก็เปิดผลัวะเข้ามาพอดี
“บิวววววววว ไปกินข้าวกะ.....กัน” เจ้าของเสียงที่พูดยังไม่ทันจบ ทำให้ผมกับพัดผละตัวออกจากกันทันที
“กะ...กัส”
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
