หลังจากเสร็จสมอารมณ์หมาย กัสก็ยังไม่ยอมคลายอ้อมกอดจากผม
“กัสรักบิวนะ” คำ ๆ นี้ไอ้กัสมันพูดซ้ำไปซ้ำมาอย่างไม่รู้จักเบื่อ ก่อนที่มันจะพลิกตัวลงลงนอนลงข้าง ทำเอาตอนนี้ผมโล่งไปหมด ร่างกายของเราทั้งสองคนเปียกชื้นไปด้วยเหงื่อ เสียงหอบเบา ๆ ของผมทำให้ไอ้กัสประคองหัวผมไปหนุนอยู่บนหน้าอกมัน
หัวของผมกระเพื่อมตามจังหวะการหายใจที่เร็วของมัน นอนคิดอะไรเพลิน ๆ ก็ต้องสะดุ้งยันตัวเองลุกขึ้นนั่ง ความเจ็บจี๊ดของร่างกายเบื่องล่างทำเอาผมหลุดครางซี๊ดออกมา แต่ก็ต้องฝืนไว้ หันกลับไปฉุดแขนไอ้กัสให้ลุกขึ้นหลังจากที่มันทำท่าว่าจะหลับไปทั้ง ๆ ที่ยังแก้ผ้าอยู่
“ไอ้กัส ลุกขึ้นก่อน เร็ว”
“อือ ขอนอนเลยไม่ได้หรอ เหนื่อยอะ” เมิงเหนื่อย แต่กรูเจ็บ
“ไม่ได้โว้ยยยยยย เร็ว ๆ ไอ้แป๋มจะมาแล้วนะโว้ยย” ผมทั้งลากทั้งดึงไอ้กัสที่ขืนตัวเองไว้ และดึงผมลงไปทับบนหน้าอกมัน
“มาก็ไม่เห็นเป็นไรเลย มันจะได้รู้ว่ากัสรักบิวไง” พูดจบก็จูบหน้าผากผมทีหนึ่ง แต่ผมไม่ตลกด้วย กลัวไอ้แป๋มมาเจอภาพนี้เข้าแล้วมันจกต๊กกะใจ
“จะเข้าไปอาบน้ำหรือเปล่า ถ้าไม่ไป ก็ไม่ต้องมาคุยกัน”
“โห ไรวะ มีขู่ด้วย ไปก็ได้”
พูดจบมันก็ยันตัวมันขึ้นแบบขี้เกียจ ก่อนจะเดินโทง ๆ เพื่อจะเข้าไปในห้อง ไม่อายผีบ้านผีเรือนบ้างเลยเมิง มันเดินไปสักพักก็หยุด และก็วิ่งกลับมาที่เตียงใหม่ ทำให้ผมเห็นอะไรต่อมิอะไรด้านหน้า โอ้ย กรูจะละลายคาเตียงแล้ว ตอนมีอะไรกันก็ไม่ทันได้มอง ก็แหม มันอะนะ อายอะ
“เออ กัสจะถามว่า เมื่อกี้เจ็บไหม” ไอ้นี่ ความรู้สึกช้าจริง ๆ
“เจ็บดิ ถามได้ บอกให้เบา ๆ ก่อนก็ไม่ฟัง คนไม่เคยนะเว้ย”
“ก็แหม มันอดใจไม่ไหวนิ” ไอ้หน้าด้าน เมิงพูดมาได้ยังไง
“ทีหลังไม่เอาแล้วด้วย เจ็บชิบ” พูดไปร้องไป ระบบไปหมด จะขยับตัวแต่ละทีก็ลำบาก เมื้อกี้เอามือไปแตะ ๆ เลือดซืมออกมานิด ๆ
“ไป ได้แล้ว เร็ว ๆ ด้วย เดี๋ยวไอ้แป๋มมาแล้ว” คราวนี้ว่าง่ายครับ มันยอมลุกไปเข้าห้องน้ำแต่โดยดี แต่ไม่วายกระโดดหอมแก้มผมฟอดใหญ่ก่อนจะวิ่งหัวเราะเข้าไปในห้องน้ำ
ส่วนผมนั้นก็ต้องหันมาจัดการกับเตียงที่เลอะเทอะไปหมด เยอะจริง ๆ นะเมิงของเมิงเนี่ย
.....ยิ้มให้ความผิดหวัง อย่างคนคุ้นเคยยิ้มให้ความมืดมน อย่างคนรู้จักกันนี่คือเพื่อนเก่าที่เราต้องเจอ เจอกันเมื่อนานแสนนาน............
ไอ้หยา มาแล้ว ไอ้แป๋มมาถึงแล้วแน่ ๆ ไอ้กัสนะไอ้กัส เพราะเมิงคนเดียว บอกว่าไม่ต่อ ไม่ต่อก็ไม่เชื่อ แล้วจะทำไงดีวะเนี่ย เสียงโทรศัพท์ก็ยังคงดังไม่หยุด
“ฮัลโหล ว่าไงแป๋ม”
“ไอ้บิว กรูถึงละ อีก 5 นาทีกรูจะขึ้นไปนะเว้ย นี่ไอ้กัสมันไม่ได้ทำอะไรเมิงใช่ไหม”
“เออ..เออ”
“เมิงไม่ต้องพูดอะไร รอกรูแป็บ กรูกำลังจะขึ้นไป”
“หา.....นี่เมิงกำลังจะขึ้นมาหรอ เมิงต้องเดินขึ้นมานะเว้ย ลิฟท์มันเสีย” หวังว่ามันคงเชื่อนะ
“เออหน่า ห้องเมิงก็อยู่ไม่สูง รอกรูแป็บ”
ชิบแล้วไง ไอ้บิวนะไอ้บิว ยอมเผลอไผลไปกับไอ้กัส แล้วเมิงจะทำไงดีวะเนี่ย ให้ไอ้กัสหลบใต้เตียงหรอ ไม่ดี ๆ หรือว่าจะให้มันอยู่ในตู้เสื้อผ้า ตัวมันก็ใหญ่ชิบ จะหลบหมดไหมเนี่ย แต่ก่อนที่จะคิดอะไรได้ ก็ต้องรีบไปคุ้ยเสื้อผามาใส่ก่อน เพราะว่าตอนนี้พันผ้าเช็ดตัวไว้ผืนเดียว เอาวะ ช่างมัน ทำลายหลักฐานก่อน
“ก๊อก ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” ตายแล้วกรู ตายแน่ๆ
“ไอ้บิว เปิดประตู เป็นไรปล่าววะ เปิดประตู”
“เออ ๆ เดี๋ยว ๆ “
ก่อนเปิดประตู อดไม่ได้ที่จะหันไปสำรวจห้องว่าเรียบร้อยหรือไม่
เตียง...เรียบร้อยดี
พื้น...เรียบร้อยดี
คนในห้องน้ำ...ตายละหว่า ฮำเพลงสบายใจเลยนะเมิง จะแก้ตัวว่าไงดีเนี่ย ช่างมัน เดี๋ยวค่อยว่ากัน
เอาหละ พร้อมละ 1.2......3
“หวัดดีแป๋ม มาได้ไงเนี่ย” ผมเปิดประตูออกไปพร้อมกับพูดทักทายแป๋มด้วยสคริปที่ท่องมา พอเห็นหน้ามันงง ๆ เอ๋อ ๆ ก็เพิ่งนึกออก กรรมละ มันเพิ่งบอกนิหว่าว่ามันจะขึ้นมา แล้วทำไมไปทักมันยังงั้นวะ ไม่ได้ละ มีพิรุธละกรู
“เมิงเป็นไรปะเนี่ย” ไอ้แป๋มมันถามพร้อมกับชะโงกหน้าเข้ามาดูในห้อง ก่อนที่จะดันผมที่พยายามยืนขวางมันไว้ออกมา
“เออ ไม่เป็นไร” หวังว่ามันคงจะจับน้ำเสียงที่พิรุธของผมไม่ได้นะ
“กรูขอเข้าไปหน่อย” พูดจบมันก็ผลักประตูผัวะเข้ามาในห้อง ก่อนที่จะมองไปรอบ ๆ ห้องเพื่อหาอะไรบางอย่าง
“เมิงมองหาอะไรวะ” ผมถามมันเมื่อมันเดินไปเปิดนู่น หยิบนี่ขึ้นมาดู หุหุ เมิงไม่ทันกรูหรอก กรูเก็บหมดแล้วทั้งเสื้อผ้าไอ้กัส ข้าวของไอ้กัส รองเท้าด้วย
แต่...”บิวอาบน้ำเสร็จแล้ว”
“ไอ้กัส” แหม เสียงผมกับไอ้แป๋มผสานกันได้ลงตัวดีจริง ๆ ส่วนไอ้เจ้าของเสียงนั่นยังทำเป็นทองไม่รู้ร้อน ตีหน้าตายใสซื่อ บริสุทธ์ มันมองหน้าผม และหันไปยิ้มพร้อมกับยกมือขึ้นทักทายแป๋ม
“บิว ฉันว่าแกกับฉันคงต้องคุยกันยาว ๆ แล้วหละ แต่ว่าตอนนี้ฉันว่าแก...เออ...แกรีบไปจัดการตัวแกให้เรียบร้อยก่อนเถอะเมิง..........โอ้ย!!!!! อะไรกันเนี่ย ฉันจะเป็นลม แล้วนี่กรูมาทำด๋อยอะไรวะเนี่ย” พูดจบไอ้แป๋มก็เปิดประตูกลับออกไปทันที พร้อมกับบ่นเป็นหมีกินผึ้ง ทิ้งให้ผมยืนอายแทบแทรกแผ่นดินหนีอยู่ตรงนั้น แต่ว่าเอ๊ะ ทำไมกรูต้องจัดการอะไรกรูด้วยวะ คิดว่าเคลียร์ทุกอย่างแล้วนิหว่า
“บิว บิว”
อยู่ ๆ ไอ้กัสมันก็เรียกผม ทำเอาสติสตังผมกลับคืนมา
“อะไรหรอกัส”
“บิวใส่เสื้อกลับด้านอะ”
“ชิบผายแล้วไงหละ มิน่าละเมื่อกี้ไอ้แป๋มถึงได้พูดแปลก ๆ แล้วเนี่ยกรูจะอธิบายกับมันยังไงดีวะเนี่ย
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
