หัวข้อ: Just Love...ก็แค่ 'รัก' >> ตอนพิเศษสุดท้าย เม้น 888 หน้า 30 20/6/2012 <<

[choijiin]

กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
เหมน้อยตายคาเท้าน้องกรรณ์แล้วจ้า
 

[yashi]

 :haun4:อิๆๆๆรอน้องเค้าโตอีกนิดนะพี่เหม

[nongrak]

เหมกำลังฝันดีเลยถ้ากรรณ์ไม่กลัวหนอน 5555

[koikoi]

หนอนเละแล้วจะใช้งานได้อีกมั้ยล่ะนั่น

[Bowbonk]

 

เละ  แน่นอน

[fuku]

กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกก หนอนนี้สมควรตายนะ
โตเกินหน้าเกินตาเจ้าของ

[CarToonMiZa]

เหมน้อยจะรอดมั้ยเนี่ย

บวกเป็ด

[YELLOWSTAR]

เหมได้ทำหมันฟรีเลย!! 55555+

[A-J.seiya*]

น้องกรรณ์สินะะ
เหยยยยย โดนลวนลามเยอะเลยอ่ะ
อร๊ายยยย
เขิน. >//<

[♠DekDoy♠]

หนอนเละ !!!

[takara]

5555 เหมน้อย โดนเหยียบ

[gumrai3]

หนอนตายเเน่ๆ เละเเน่ๆ

[Theodore]

ฮาโครตๆ สมน้ำหน้าเหมหื่นดีนัก แต่แอบสงสารนะ ฮ่าๆๆๆ

[Rap Joong]

ขอบคุณน๊า

[kisz]

อ่อ อ๋อยยย น่าสงสารน้องเหม เหอๆ

[seaz]

หนอน!!!
จะใช้งานได้เหมือนเดิมไหมเนี่ย?

[coon_all]

ขอบคุณมากๆนะคะ ที่แต่งนิยายเรื่องนีขึ้นมาให้อ่าน
มีความสุขมากๆๆ ที่ได้อ่านเรื่องนี้
อ่านไปยิ้มไป ถึงเเม้ว่าจะมีดราม่าบ้างเล็กน้อย
แต่ก็ทำให้คนอ่านยิ้มได้นะคะ

รอเรื่องต่อไปนะคะ เป็นกำลังใจให้เขึยนผลงานดีๆออกมาอีก

[roseen]

 :laugh:สะใจ ตายซะเจ้าหนอนน้อย

[uknowvry]

สนุกมากครับ เพิ่งได้เข้ามาอ่านอ่า....หนุกมากๆ.....ชอบเหม 5555

[TinyB]

ชีวิตกรณ์ดราม่าทั้งเรื่อง  แต่ก็ชอบตอนจบครับ อิอิ 

[kuro]

ยังไม่มาต่ออีกเหรอ
รออยู่นะ
เขาชอบเหมล่ะ
น่ารักดี
รอต่อไปค่ะ

[กาลณัฐ]

 
ซึ้งจริง ๆ สุดอดมากจ้าาา

[ormn]

 :กอด1:ดีใจจังที่จบแบบนี้อ่านแล้วยิ้มไม่หยุดเลยอะ

 :m20:ชอบตอนพิเศษจังเลยอะกรรณ์น่ารักมากชอบเหมราชด้วยนะ

[natalee22]

แหมๆๆๆ เหมละเมอลวนลามกรรณ์แบบนี้ ถ้ากรณ์เห็นรูปนะเหมโดนทั้งกรณ์ทั้งสิงห์ยำเละแน่ 55555555555

[Noi]

เข้ามารอตอนจบหลายวันแล้วนะ

[P-o-r-m-u-h-M]

พิเศษ...เก็บตกจากทะเล IV (เหมราช)







 วันนี้มาเดินตลาดหาซื้อของกินกันเย็นนี้ ผมเดินเตร็ดเตร่อยู่คนเดียวด้วยความเหงาใจ ไม่ใช่ว่าไม่มีใครยอมมาเดินด้วยหรอกนะแต่เพราะว่าพอตื่นมาแล้วรู้เรื่องน่าอายของตัวเอง แถมยังมีรูปยืนยันจากพี่โยรินอีก

ใครมันจะไม่เขินเล่า?...แต่ก็แอบเสียดายนิดๆ ถ้ารู้ว่าที่คิดว่าฝันมันเป็นความจริง...อย่างน้อยก็น้อยจะทำมากกว่านั้นหน่อย ยังไงยังไงก็โนพี่สิงห์เหยียบกล่องดวงใจ...พูดแล้วยังจุกไม่หาย

กรรณ์เองก็ไปเดินอยู่กับพี่กรณ์ไม่ได้สนใจคนเจ็บอะไรอย่างผมเลย อยากจะแกล้งน้อยใจแต่เชื่อเถอะว่ากรรณ์คงไม่มาง้อแน่ๆ ไอ้ผมก็เลยได้เรียกร้องความสนใจเงียบๆโดยการเดินคนเดียวทำเศร้าอยู่แบบนี้

“เป็นไรไอ้เหม ยังจุกไม่หายเหรอมึง”ไอ้ชายปรี่เข้ามาทัก ในมือถือถุงที่ใส่หอยอะไรไม่รู้สีส้มๆไว้

“พูดมาก ลองเจอตีนพี่กูบ้างมั้ยจะได้รู้ว่ามันจุกขนาดไหน”

“ฮ่าฮ่าฮ่า ก็เสือกอยากไปลวนลามน้องเมียเขาเอง”ไอ้ชายหัวเราะร่า อยากจะตบกะโหลกมันไปซักหลายๆที แต่มันก็พูดถูก ตอนนี้พี่สิงห์แมร่งห่วงกรรณ์มากกว่าน้องชายอย่างผมซะอีก

“ลวนลามเชี่ยไร พี่โยรินแกล้งเหอะ”

“ฟาย อย่ามาทำพูดแต่ก่อนนอนเรียงกันทั้งไอ้ดาทั้งไอ้บีกูยังไม่เคยเห็นมึงจะมีอาการ”ทำหน้ากวนตีนล้อเข้าไปแบบไม่หยุด

“พวกนั้นมันไม่ใช่ผู้หญิง!....โอ้ย!!”มาเร็วกว่าเสียง ด่าไม่ทันจะถึงสามวิไอ้บีก็ประเคนมือเข้ามากลางหลังดัง ตุ๊บ!! โชคดีที่ไอ้ดาไม่มาด้วยไม่งั้นได้เจอ ตุ๊บ ตุ๊บ!!

“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า อ้าวเฮ้ยไปไหน!!”ไอ้ชายหัวเราะที่ไอ้บีมาตบผม แต่ผมไม่ได้สนใจเดินหนีพวกมันออกมา สงสัยจะคิดว่าผมโกรธเลยรีบตามมากันใหญ่ สีหน้าซีดกันเป็นแถวๆ

แต่คือไม่ได้โกรธ!! เมื่อกี้เห็นกรรณ์รัวทุบใส่พี่สิงห์อย่างกับจะมีเรื่องกัน คนงี้มุงกันเต็มไปหมด

“กรรณ์อย่านะๆ อย่าทำพี่สิงห์แบบนี้ซิ”

“โอ้ยๆๆ กรรณ์ครับพี่สิงห์เจ็บแล้ว”

“เอาแรงๆเลยกรรณ์! พี่ดาฝากตบอีกทีค่า”

“ฮูเลย์ น้องกรรณ์ของพี่โยอย่าไปยอมสตอเบอรี่น้า”

เสียงเชียร์ที่ได้ยินแว่วๆลอยมาพร้อมกับเสียงโอดครวญของไอ้พี่สิงห์ แหม...อยากจะร่วมด้วยช่วยกันเชียร์กรรณ์ให้ทำแรงมากกว่านี้จริงๆเพราะยังแค้นเรื่องเมื่อเช้าไม่หายเลย แต่ก็กลัวว่าพี่สิงห์จะเล่นงานหนักกว่านี้ เหอะๆ

“อะไรกันครับเนี้ย”กรรณ์ได้ยินเสียงผมก็หันมาหาทำตาโตเหมือนดีใจที่ได้เจอ

....อ่า....ใจมันฟูๆพองๆ

“เหม!! ...สตอเบอรี่ไปไกลๆ”

“อะไรกันกรรณ์ พี่ทำอะไรให้กรรณ์ไม่พอใจเหรอครับ”พี่สิงห์ก็ยังทำงงอยู่นั้นแหละ โอ้ย!! ไปไกลๆได้แล้วพี่กรรณ์อารมณ์เสียแล้วเห็นมั้ยห่ะ ฮึ่ยๆๆ

“ไป...ไป...ไป!!!”ยัง!! ยังจะหน้ามึนไม่ชอบไปอีกไอ้พี่สิงห์...ฮ่วย เห็นมั้ยสุดท้ายพี่กรณ์เลยต้องพากรรณ์ออกไปแทนเลย ขัดใจเหมราชฉิบ

“ไงพี่...ไปแกล้งอะไรกรรณ์อีกอ่ะ?”

“เปล่าเว้ย...อยู่เฉยๆไม่ได้ทำอะไรเลย ไม่เชื่อถามพวกโยรินกับดาดิ”

“เออ...ดาก็งงว่าทำไมอยู่ๆน้องกรรณ์ถึงเป็นแบบนั้น”

ยังคงงงกันอยู่อย่างนั้น พี่สิงห์เองก็สีหน้าลำบากใจ คงกลัวว่ากรรณ์จะเกลียดตัวเองเข้าจริงๆซะแล้วมั้ง อยากจะเห็นใจเหมือนกัน แต่ฝันไปเลย!! ตอนนี้สมน้ำหน้าเท่านั้น!!

ซักพักพี่กรณ์ก็พากรรณ์เดินกลับมา ทันทีที่เห็นแทบอยากจะเข้าไปปลอบ ก็กรรณ์เล่นเดินตาแดงมาแต่เพราะกรรณ์ไม่ยอมปล่อยมือจากพี่กรณ์เลยผมเลยได้แต่ยื่นเป็นห่วงเฉยๆ

“เอ่อ...วันสองวันนี้พี่สิงห์อยู่ห่างๆกรณ์หน่อยได้มั้ยครับ”

“ง่า มันเรื่องอะไรกันล่ะครับกรณ์”ไอ้พี่สิงห์โอดอย่างกับเด็ก ไม่เคยเห็นพี่ชายผมในมุมนี้เลย ตั้งแต่เกิดตั้งแต่จำความได้ก็เห็นแต่พี่ชายที่ทั้งอีโก้สูงทั้งขี้เก็ก...พี่กรณ์นี่เก่งจริงๆเปลี่ยนพี่สิงห์ได้ขนาดนี้

“นะครับพี่สิงห์ เดี๋ยวกรณ์จะคอยคุยกับกรรณ์เอง อีกไม่กี่วันกรรณ์ก็คงลืมแล้วล่ะครับ”

“...ลืม...ลืมอะไรครับ?”

“เอ่อ...คือ...กรรณ์กลัวพี่สิงห์น่ะครับ”

“กลัวอะไรครับ พี่ทำอะไรให้กรรณ์กลัว พี่ว่าพี่ยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ”

“คือ...กรรณ์บอกว่า...พี่สิงห์... ‘เหยียบหนอน’ กรรณ์เลยกลัว”

....

....

....

อ้ากกกกกกก!!!!! อุตส่าห์จะลืมไปได้แล้วเชียว!!! พี่กรณ์ครับ เขินนะครับไม่ใช่ไม่เขิน!!! ยิ่งไอ้พวกบ้าข้างหลังนี่หัวเราะก็ยิ่งเขิน แล้วนี่คือสรุปว่าผมคิดเองเออเองใช่มั้ย

ที่กรรณ์เห็นผมแล้วตาโตนี่ไม่ใช่ว่าดีใจที่เจอเหรอ....

โฮฮฮฮฮ!!! ไอ้พี่สิงห์แมร่ง!!! เพราะพี่เลยกรรณ์เลยเห็นภาพสยอง...

แล้วถ้ากรรณ์กลัวผมขึ้นมาอีกคนนะ ขอบอกไว้ตรงนี้เลย บอกไว้เลยนะ!!!






พี่กับผมตัดพี่ตัดน้องกันแน่!!!!!!!!!!!!!!!!!!







ไป ตปท มาครับ ขอโทษที่ไม่ได้เข้ามาแจ้งก่อน

เดี๋ยวมีตอนพิเศษพาทจบอีกตอนหนึ่งนะครับ แต่ยังไม่รู้จะมาตอนไหนนะครับ

ขอบคุณทุกคอมเม้นครับ 

[CarToonMiZa]

พี่สิงห์งานเข้าซะแร้ว

บวกเป็ด

[choijiin]

น้องเหมน่าสงสารแท้
 
แต่ว่าไปก็คุ้มออกจะตายไป
ได้ทำอะไรๆน้องกรรณ์ของเจ๊ไปตั้งเยอะตั้งแยะ
อย่าบ่นๆ
 

[gupalz]

55555 เหมน่าสงสารอ่ะ
คงเป็นเรื่องโจ๊กไปอีกนานอ่ะ

[iforgive]

น่ารักว่ะ  อิ อิ