หัวข้อ: Just Love...ก็แค่ 'รัก' >> ตอนพิเศษสุดท้าย เม้น 888 หน้า 30 20/6/2012 <<

[ladymoon_yy]

สงสารกรณ์ 

[hotladyanyavee]

สิงห์เชื่อง่ายจัง สงสารกรณ์มากอะ แต่เราว่าเรื่องกรณ์ต้องมีอะไรที่มีเงื่อนงำ และป้าสมใจรู้และต้องเกี่ยวกับสิงห์

[winndy]

สิงห์เชื่อคนง่ายเกิน........น่าจะแบบดูฉลาดทันคนหน่อยอ่ะ
หนูกรณ์ชีวิตรัดทดได้อีก เมื่อไหร่จะมีความสุขกับเขาบ้างเอ่ย
เอาใจช่วยกรณ์นะค๊ะ

[menano]

ก็หวังเหมือนป้าสมใจน่ะนะ
แต่ดูแล้วท่าทางจะยาก ฮืออออออออ

[yayee2]

สิงห์มีสมองน้อยไป(มั้ง)และ ขาดการคิดอย่างมีวิจารณญาณ แถมอีคิวต่ำด้วยนะนี่
ยังสมควรเป็นพระเอกอยู่เหรอ
 :กอด1:ปลอบและให้กำลังใจน้องกรณ์..

[bytoey]

เอ๊ะ ยังไงเนี่ย

[P-o-r-m-u-h-M]

ตอนที่ 8









ยามค่ำคืนที่มีความครึกครื้นแบบเดิมในทุกๆวัน เสียงเพลงที่ยังคงดังไม่มากเท่าไรเพราะตอนนี้พึ่งเปิดร้านได้ไม่ถึงชั่วโมง เพียงแต่โซนที่นั่งโซนหนึ่งกลับเต็มอย่างรวดเร็ว มีทั้งที่จองโต๊ะไว้และที่มานั่งอยู่ตัวเอง ขนาดว่าวันนี้เป็นวันอังคารไม่ใช่วันที่จะมีนักเที่ยวมากนัก แต่กลับมีคนมาเที่ยวเยอะไม่แพ้วันสุดสัปดาห์

หลังเคาท์เตอร์ประจำตัวของผู้จัดการร้านมีชายหนุ่มที่สีหน้าไม่ค่อยจะดีเท่าไรนั่งทำหน้าเครียดอยู่ ลิลลี่เป็นคนสั่งกรณ์เองว่าวันนี้ให้กรณ์เข้ามาทำงานหลังเคาท์เตอร์กับเธอถึงจะเป็นการดับความหวังของผู้ชายหลายคนที่หวังจะมาจีบเด็กเสิร์ฟร้านนี้แต่สีหน้าแบบนี้จะให้ออกไปเดินออกไปทำงานคงไม่ไหว เพราะรู้ว่ากรณ์ชอบฝืนขนาดไล่ให้กลับไปนอนยังไม่ยอมลิลลี่จึงได้แต่สั่งให้ทำงานเบาๆเท่านั้น 

แม้ร่างกายจะจัดข้าวของตามปรกติแต่ในหัวสมองกำลังครุ่นคิดถึงเรื่องของเมื่อวาน...เรื่องที่เขาถูกขอเป็นบุตรบุญธรรมตอนอยู่บนโต๊ะอาหารตัวยาว ไม่ใช่ครั้งแรกที่รู้ว่าครอบครัวของโยรินต้องการที่จะรับกรณ์และกรรณ์มาอุปถัมภ์แต่เป็นครั้งแรกที่คุณหญิงเนตรพูดออกมาจากปากตัวเองแถม ‘แทยัง’ หรือคุณ ‘อัคคี’ สามีของคุณหญิงเนตรยังเห็นด้วยกับภรรยาถึงที่สุด

การพบเจอกันของคุณอัคคีและกรณ์เป็นการพบกันครั้งที่สองแต่คุณอัคคีกลับเหมือนรู้จักกรณ์มากกว่าคนที่พึ่งเคยเจอกันเนื่องจากโยรินลูกสาวคนเดียวของเขาชอบนำเรื่องราวของกรณ์มาเล่าให้ฟังอยู่บ่อยๆบนโต๊ะอาหาร เมื่อครั้งแรกที่เจอกับกรณ์คุณอัคคีไม่ผิดหวังเลยที่ลูกสาวจะได้มีเพื่อนที่แสนดีเช่นนี้

สิ่งที่กรณ์หนักใจมากกว่าเดิมคือคนที่อยู่บนโต๊ะอาหารไม่ใช่มีเพียงแค่ครอบครัวของโยรินเท่านั้น แต่ยังมีครอบครัวของนารีและคู่หมั้นของลูกสาวของนารี...ราชสีห์

ปริยาภัทร หญิงสาวสวยที่ดูเพียบพร้อมเหมาะสมกับคนที่เป็นว่าที่คู่หมั้น แต่กรณ์ไม่เคยรู้เลยว่าคนที่คิดว่าเหมาะสมสำหรับราชสีห์กับไม่เคยรักและชอบหรือพอใจในตัวของสิงห์เลยซักนิด แต่เพราะเป็นคำสั่งของแม่และพี่ชาย ภัทรจึงขัดขืนไม่ได้ เพราะสิงห์เอื้อประโยชน์ให้กับครอบครัวของเธอได้มาก  แถมยังเป็นเพื่อนของพี่ชายเธออีก...พี่กฤษณ์

ชายหนุ่มรูปร่างสูงเพรียวที่เป็นพี่คณะของกรณ์และโยริน กรณ์เองรู้อยู่แล้วว่ากฤษณ์เป็นพี่ชายของคู่หมั้นของสิงห์ และดูเหมือนว่ากฤษณ์จะไม่ค่อยชอบขี้หน้าของเขาและโยรินซักเท่าไรซึ่งโยรินก็ไม่ได้ชอบอะไรในตัวกฤษณ์นัก ออกจะรังเกลียดด้วยซ้ำไป เธอเคยบอกว่ากฤษณ์มีดวงตาที่ไม่น่าไว้ใจ เจอครั้งแรกจึงไม่ประทับใจเท่าไร

“กรณ์...ไหวมั้ยจ่ะ”เสียงดัดจนแหลมของลิลลี่ถามอย่างเป็นห่วง ไม่รู้ว่าเด็กตรงหน้าถอนหายไปเป็นครั้งที่เท่าไรของวันนี้แล้วก็ไม่รู้ กรณ์ที่รู้สึกตัวว่ากำลังทำให้คนรอบตัวสงสัยจึงหันมาพยายามยิ้มให้คนที่ถามอย่างปรกติ

“ผมก็ไม่ได้ครับ...ว่าแต่ให้ผมออกไปเสิร์ฟดีกว่านะครับพี่ลิลลี่ วันนี้คนเหมือนจะเยอะเลย ทั้งๆที่เป็นวันอังคาร”

“ไม่ต้องหรอก นั่งอยู่นี่แหละ เมื่อกี้พี่เห็นคุณนรินทร์มาอีกแล้ว”

“อีกแล้ว?”

“เออ...ใช่กรณ์คงไม่รู้ซินะ คุณนรินทร์มาที่ร้านทุกวันเลยนะ ทั้งวันเสาร์วันอาทิตย์ เมื่อวานก็มา เขาคงอยากจะมาเจอกรณ์แน่ๆเชื่อพี่ซิ”

“ไม่หรอกครับพี่ลิลลี่ เขาคงมาเที่ยวปรกติ”

“กรณ์! เราทำงานในที่กลางคืน จะมาคิดดีทำดีแบบเดิมมันไม่ได้หรอกนะ พี่ไม่ได้บอกให้กรณ์เป็นคนไม่ดีหรอกนะ แต่กรณ์ต้องระวังตัวไว้บ้างซิ”

“ขอบคุณครับพี่ลิลลี่...แต่ผมก็ระวังตัวอยู่ตลอดอยู่แล้วนะครับ”

“แค่เธอคิดแบบนั้นมันก็เป็นการประมาทแล้ว...เอาเป็นว่าพี่จะให้ยัยษาสอนงานแคชเชียร์เธอดีกว่า ทำงานอยู่ในเคาท์เตอร์กับพี่เนี้ยแหละดีที่สุด หน้าตาอย่างกรณ์แค่ทำงานที่แบบนี้ก็ไม่ปลอดภัยแล้วนะ”

“...แล้วแต่พี่ลิลลี่ครับ แต่ผมก็ขอบคุณมากนะครับที่พี่ห่วงผม ขอบคุณจริงๆครับ”กรณ์หันมายิ้มขอบคุณลิลลี่อย่างจริงใจ ใช่ว่าเขาไม่รู้ว่าหน้าแบบเขามันอันตราย แต่ในเมื่อมันไม่มีทางเลือกเขาก็ต้องยอมเสี่ยง

กรณ์อยากทำงานหาเงินเลี้ยงตัวเองและกรรณ์ให้ได้ กรณ์อยากภูมิใจที่เขาสามารถทำทุกอย่างให้กรรณ์เพราะกรรณ์คือทุกอย่างของกรณ์ เป็นชีวิตและลมหายใจ เป็นมากกว่าโลกทั้งใบของกรณ์ ถ้าจะให้เขายอมรับข้อเสนอของคุณหญิงเนตรมันจพทำให้กรณ์รู้สึกแย่กับตัวเองแต่จะทำให้กรรณ์อยู่อย่างสบาย

ตอนนี้...กรณ์กำลังทางความคิดกับตัวเอง ถ้าเขาไม่ยอมรับข้อเสนอนั้นเขายังถือว่าเป็นพี่ชายที่รักกรรณ์อยู่รึเปล่า?

◌  ◌  ◌  ◌  ◌  ◌  ◌  ◌  ◌  ◌  ◌  ◌

ในมุมหนึ่งของสถานที่ที่คิดว่าไม่ควรจะมาแต่ทั้งๆที่คิดแบบนั้น...รู้ตัวอีกทีราชสีห์ก็มาจอดรถอยู่ที่ลาดจอดรถกว้าง ที่เดียวกับที่ที่เขาได้พบกับคนที่กำลังกวนใจเขาอยู่ตอนนี้

เมื่อวานที่ถูกนารีชวนไปทานข้าวด้วยกันที่บ้านของคุณหญิงเนตรที่เป็นป้าของคู่หมั้นของเขา ที่ตอบตกลงไปเพราะจำได้ดีว่าบ้านที่ไปเป็นบ้านของแม่โยรินเพื่อนสนิทของกรณ์ และเพราะได้ยินบทสนทนาจึงรู้ว่ากรณ์ไปทานข้าวบ้านนั้นราชสีห์จึงตอบตกลงไปอย่างง่ายดาย

ทันทีที่พบกันจึงอดไม่ได้ที่จะต่อว่าคนร่างบางเพราะรู้สึกเหมือนตัวเองโดนหลอก...รู้ว่ามันไม่เหมาะสม อย่างไรซะมันก็เป็นชีวิตของกรณ์...จะ ‘ดี’ หรือ ‘ชั่ว’ คนอย่างสิงห์ไม่มีสิทธิ์ไปยุ่งย่ามกับกรณ์ แต่ไม่รู้เพราะอะไรสิงห์ถึงอยากให้กรณ์เป็นคนดี ความรู้สึกที่ไม่อยากให้กรณ์ทำตัวแบบนั้นมันผุดขึ้นมาจนอดไม่ได้ที่ต้องไปต่อว่า

และเพราะน้ำตาของกรณ์มันทำให้จิตใจของราชสีห์ไม่สงบตั้งแต่ได้เจอเขาจึงขอตัวกลับก่อนที่จะได้คุยรายละเอียดเรื่องการหมั้นที่นารีอยากจะจัดขึ้นให้ไวที่สุด ถึงแม้ผู้ใหญ่อย่างนารีจะพยายามขอร้องให้สิงห์อยู่ต่อ แต่ราชสีห์ไม่สนใจคำขอร้องนั้น เขาขึ้นรถออกไปด้วยความสั่นไหวในหัวใจ

สุดท้ายเมื่อใจไม่สงบเพราะกรณ์ ราชสีห์จึงมาหาตัวต้นเหตุที่ทำให้ใจเขารู้สึกแปลกไป

“อ้าวไอ้สิงห์ มากับใครว่ะ”เสียงเรียกทักของชายหนุ่มหน้าตาเจ้าชู้เรียกสิงห์ไว้ก่อนที่จะได้เข้าไปในร้านเพื่อหาผู้ชายที่เขาต้องการมาพบ

“พี่รัน หวัดดีพี่...วันนี้เข้าร้านเหรอ” ‘รัน’ หนึ่งในหุ้นส่วนของฝับแห่งนี้และยังเป็นลูกพี่ลูกน้องของสิงด้วย

“เออดิ วันนี้เพื่อนกูมันกลับมาจากออสฯ”

“เจอพี่ก็ดีเลยว่ะ มีเรื่องอยากได้พอดี”

“เรื่องไรอีก คงไม่ได้ไปทำอะไรวุ่นวายอีกนะเว้ย”

“เปล่าพี่ ผมอยากจะยืมตัวเด็กเสิร์ฟพี่ซักคน แล้วอยากดูประวัติของเด็กนั่นด้วย”

“เด็ก...เด็กไหนว่ะ?...อย่าบอกว่าเป็นไอ้เด็กที่ชื่อกรณ์นะ”

“เออ คนนั้นแหละ”สิงห์ทำสีหน้าแปลกใจที่รันรู้จักกรณ์ที่เป็นแค่เด็กเสิร์ฟธรรมดา จนคนที่ถูกมองด้วยความสงสัยถึงกับหัวเราะใส่ ดูออกในทันทีว่าสิงห์กำลังสงสัยความสัมพันธ์ของเขากับกรณ์และสีหน้าออกไปทางหึงหวง แม้จะไม่คิดว่าน้องชายจะมีรสนิยมแบบนี้...แต่ถ้าเป็นเด็กคนนั้น คงจะไม่ยากที่เปลี่ยนผู้ชายแท้ๆซักคนให้มาชอบผู้ชายด้วยกันเอง

“ไม่ต้องทำหน้าอย่างนั้น...ก็ช่วงนี้ร้านกูคึกคึกเป็นพิเศษ ต้องขอบคุณเด็กกรณ์นั่นจริงๆ ขนาดไอ้นรินทร์ยังมายอมจ่ายให้ร้านกูมาสามวันติดแล้วนะ คืนละเป็นหมื่นๆ”

“เฮอะ เอาเป็นว่าคืนนี้ผมยืมตัวเด็กเสิร์ฟพี่หน่อยแล้วกัน มีเรื่องจะคุยกับมันหน่อย”

“กูเป็นแค่นายจ้าง กูไม่ใช่เจ้าของชีวิต มึงจะทำอะไรก็ไปคุยกับเจ้าตัวเอง มายืมที่กูก็ไม่มีประโยชน์”ราชสีห์ยักไหล่อย่างไม่ใส่ใจคำตอบของรัน แล้วขอตัวเข้าไปหาคนที่อยากเจอ จะได้คุยกันเป็นเรื่องเป็นราวเสียที

แต่พอเข้ามาข้างในกลับไม่เจอกรณ์ที่ควรจะต้องเป็นเด็กเสิร์ฟอยู่ภายในร้าน สิงห์ลังเลนิดหน่อยที่จะเข้าไปในส่วนของเคาท์เตอร์เพราะครั้งล่าสุดที่เข้าไปเขาทำตัวไม่ดีเอาไว้ จะดีกว่านี้มากถ้ากรณ์เดินออกมาให้สิงห์ลากออกไปจากร้านแห่งนี้

เหมือนว่าสันนี้ยังคงเป็นวันของคนอย่างราชสีห์เมื่อจู่ๆร่างบางก็วิ่งผ่านเขาไปในความมืดอย่างรีบร้อน ตรงไปด้านนอกของร้านที่คนยังบางตายู่มากเพราะเวลานี้ยังไม่ดึกเท่าที่ควร และสิงห์รู้สึกหงุดหงิดทันทีเมื่อเห็นสายตานับสิบๆคู่มองตามคนที่ผ่านไปอย่างไม่สนใจสิงห์แม้แต่นิดเดียว

“...ฮัลโหล..กรรณ์ มีอะไรรึเปล่า?”กรณ์ที่รีบวิ่งออกมาหาที่สงบๆรับโทรศัพท์เนื่องจากน้องชายโทรมา โชคดีที่โทรศัพท์เครื่องใหม่สามารถแสดงเบอร์โทรได้ นึกแปลกใจเพราะกรรณ์พึ่งโทรมาราตรีสวัสด์เขาเมื่อตอนสองสามชั่วโมงก่อน

“กรณ์...”

“ครับกรรณ์ ทำไมเสียงเป็นแบบนั้น กรรณ์เป็นอะไร”

“กรณ์......กรรณ์ นอน...ไม่หลับ”

“..กรรณ์! กรรณ์เป็นอะไรกรรณ์บอกกรณ์ซิ”

“พี่ใจดี...เปิดหนัง...มีผีด้วย...กรรณ์กลัว”

“กรรณ์รอกรณ์ชั่วโมงหนึ่งนะ ไปอยู่ห้องของคุณแม่สมศรีก่อน อีกชั่วโมงเดียวกรณ์จะไปหานะ”

“กรรณ์...รีบมานะ กรรณ์กลัว”

“อืมๆ กรรณ์รีบไปหาแม่สมศรีเดี๋ยวนี้เลยนะ ได้ยินกรณ์มั้ย ไปหาเดี๋ยวนี้เลยนะ!”กรณ์วางสายไปก่อนจะรีบวิ่งไปหาลิลลี่ที่อยู่หลังร้านอย่างร้อนรน ขอลาโดยไม่ได้บอกสาเหตุอีกครั้งโดยทุกๆอย่างอยู่ในสายตาของราชสีห์ตลอด สิงห์แอบตามกรณ์ไปตั้งแต่กรณ์เริ่มคุยโทรศัพท์ ชื่อของคนที่ชื่อ ‘กรรณ์’ โผล่มาอีกครั้งพร้อมๆกับน้ำเสียงที่อ่อนโยนทำให้สิงห์หงุดหงิดขึ้นมาทันที

“อ๊ะ!!!”

“นายจะรีบไปไหนของนาย”กรณ์ที่รีบวิ่งไปหาแท็กซี่จนลืมดูว่ามีผู้ชายตัวใหญ่ที่แอบตามตัวเองมาตลอดแต่ตอนนี้มายืนดักหน้ากรณ์จนเกือบจะวิ่งชน

“คุณสิงห์!! คือ...ผมรีบ อย่าพึ่งมาด่ามาตำหนิอะไรเลยนะครับ ผมรีบจริงๆ”คำพูดที่ร้อนรนของกรณ์ทำเอาคนตัวโตสะอึกที่กรณ์เห็นเขาเป็นคนที่จะเข้ามาเพียงด่าว่ากรณ์เท่านั้นเกิดเป็นความน้อยใจจนคว้าข้อมือบางกระชากเข้ามาอย่างคนมีอารมณ์

“นี่!! พูดให้ดีๆนะ”

“โอ้ย!...คุณสิงห์..ผมขอโทษ...แต่ผมรีบจริงๆ นะครับ นะครับ”

“งั้นก็มานี่!!”

“โอ้ย คุณสิงห์ ปล่อยผมเถอะครับ ผมรีบจริงๆ”

“เออ!!! หุบปากซักทีได้มั้ย ก็เห็นรีบนี่ก็จะพาไปนี่ไงว่ะ”สิงห์ตะคอกคนร่างบางเสียงดังจนคนรอบข้างหันมาให้ความสนใจกับคนสองคนที่เหมือนกำลังจะฉุดกระชากลากถูไปไหนกันซักแห่ง

กรณ์เลือกจะเงียบเมื่อเห็นว่าสิงห์กำลังอารมณ์ร้อนทั้งๆที่ในใจของเขาก็กำลังร้อนใจไม่แพ้กัน สิงห์เองพอเห็นว่าคนตัวเล็กเงียบลงก็กระชากไปที่รถสปอร์ตคันหรูของตัวเอง ยัดคนที่ลากมาใส่รถปิดประตูดัง ปัง!!! ก่อนจะออกรถไปอย่างไม่สนใจใคร

หลังจากที่กรณ์บอกว่าตัวเองต้องการไปที่ไหนภายในรถก็ไม่มีเสียงพูดคุยใดๆจากทั้งสองคน สิงห์คิดว่าตัวเองทำพลาดอีกแล้วทั้งๆที่คิดจะมาคุยด้วยดีๆ อย่าให้คนข้างๆรู้ว่าเขาไม่ตั้งใจจะว่าร้ายใส่ แต่คำพูดของกรณ์ที่พูดใส่เขาเหมือนว่าสิงห์เป็นคนที่นิสัยไม่ดีคอยแต่จะว่าร้ายใส่กรณ์...ถึงจะเป็นแบบนั้นจริงๆก็เถอะ แต่สิงห์ก็อด ‘น้อยใจ’ คนตัวเล็กไม่ได้

ส่วนที่กรณ์เงียบเพราะเขากำลังร้อนใจ บอกกรรณ์ไว้ว่าหนึ่งชั่วโมงจะไปถึงก็จริง แต่ช่วงเวลาแบบนี้รถราในเมื่องหลวงติดจนแทบจะขยับไม่ได้ ใครจะว่ากรณ์โอเวอร์เกินไปถึงขนาดต้องไปหากรณ์ด้วยตัวเองแต่มันไม่ใช่ครั้งแรกหรือครั้งที่สองที่กรรณ์นอนไม่หลับเพราะดูหนังผี อยากจะตำหนิอาสาสมัครที่กรรณ์เรียกว่าพี่ใจดีที่มาเปิดหนังแบบนี้ให้น้องชายของเขาดูแต่ก็ไม่สามารถทำได้เพราะรู้ว่าคนๆนั้นตั้งใจดีที่จะดูแลกรรณ์และเพราะไม่รู้ว่ากรรณ์จะมีอาการอย่างไร

ทุกครั้งที่กรรณ์เผลอไปดูหนังสยองขวัญกรรณ์จะเกิดอาการกลัวที่มืดขึ้นมาทันที มีทางเดียวคือต้องให้พี่ชายจับมือและเล่านิทานให้ฟังกรรณ์ถึงจะนอนหลับ และกรณ์จะไม่วุ่นวายขนาดนี้ถ้าที่สถานรับเลี้ยงฯจะไม่ปิดไฟทั้งหมดตอนห้าทุ่ม...ซึ่งก็เหลือเวลาเพียงแค่ หนึ่งชั่วโมง

ถึงกรรณ์จะไม่คลั่งเหมือนตอนที่ติดต่อกรณ์ไม่ได้แต่กรรณ์จะเดินหนีความมืดไปเรื่อยๆ.... ‘นั้นคือสิ่งที่กรณ์กลัว’

◌  ◌  ◌  ◌  ◌  ◌  ◌  ◌  ◌  ◌  ◌  ◌

ภาพตรงหน้าของผู้ชายที่ชื่อ ‘ราชสีห์’ คือภาพที่ทำให้เขายิ้มออกมาอย่างสุดใจ ภาพของกรณ์ที่กำลังเล่านิทานให้เด็กผู้ชายที่หน้าคล้ายกรณ์เหลือเกินฟัง น้ำเสียงที่อ่อนโยน รอยยิ้มที่อ่อนโยน และท่าที่กรณ์ลูบหัวคนที่นอนหลับตาพริ้มอยู่บนเตียงก็ช่างอ่อนโยนราวกับความอบอุ่นจากพ่อและแม่ที่มีแต่ลูกน้อยๆ

ทีแรกเขานึกสงสัยมาตลอดทางว่ากรรณ์คนนี้คือใคร ทำไมถึงต้องทำให้กรณ์ร้อนรนมากขนาดนี้แต่พอได้มาเห็นก็เข้าใจทันทีเพราะดูออกจากหน้าตาที่คล้ายคลึงกันเหลือเกินของทั้งคู่ สิงห์จึงรู้ได้ว่าเด็กคนนี้คือน้องชายของกรณ์แน่ๆ

ความละอายที่เกิดขึ้นในใจของสิงห์เพราะเมื่อมาเจอก็ยังได้รับรู้อีกว่ากรณ์มีน้องชายที่พิการทางสมอง มันไม่ถูกจริงๆที่จะไปต่อว่ากรณ์ทั้งๆที่มันก็เป็นชีวิตของกรณ์ เพราะกรณ์มีความจำเป็นที่ต้องทำ แต่สิงห์กลับคิดว่ากรณ์ทำไปเพื่อเงินเพียงอย่างเดียว

“ทำไมนายไม่เคยบอกฉัน เรื่องน้องของนาย เมื่อวันศุกร์ก็ให้ฉันส่งแค่ปากซอย”เมื่อเห็นว่ากรรณ์หลับสิงห์ก็เริ่มตั้งคำถามกรณืทันที ซึ่งกรณ์ในตอนนี้ไม่ใช่กรณ์ที่กำลังร้อนใจเรื่องของน้องชาย เมื่อต้องมาอยู่กับคนที่แอบชอบก็อดไม่ได้ที่จะเขินอายจนหน้าแดงกล่ำ แต่อีกคนกลับว่าน่ามองมากกว่าเดิม

“เรื่อง...อะไรเหรอครับ?”

“ทั้งหมด...เมื่อวานก็ด้วย ทำไมถึงต้องยอมโดนด่าแบบนั้น ทำไมไม่โต้ตอบล่ะ ถ้านายบอกสาเหตุมาฉันก็พร้อมจะเข้าใจนายเสมอ ดีกว่าเงียบอย่างเดียวแบบนั้น”

“.....”

“เอาอีกแล้ว เป็นบ้าอะไรของนายว่ะ พูดแค่นี้ก็ก้มหน้าแล้ว คงไม่ใช่ร้องไห้หรอกนะ”สิงห์ดูติดจะร้อนรนเมื่อเห็นกรณ์ก้มหน้าลงไปเหมือนเมื่อวาน แต่ก็โล่งอกเมื่อร่างบางส่ายหน้าให้

“ขอบคุณคุณสิงห์มากนะครับที่มาส่ง...”

“อืม ไม่เป็นไร แล้วมือเป็นอะไรมากมั้ย ตอนจับอย่างกับจับตะเกียบ กินอะไรบ้างมั้ยเนี้ย”

“....ไม่เป็นอะไรมากครับ”

“แล้วจะกลับมั้ย? พรุ่งนี้มีเรียนไม่ใช่เหรอ”

“เรียนบ่ายครับ เดี๋ยวค่อยกลับไปตอนเช้าก็ได้”

“เอางั้นเหรอ...งั้นเดี๋ยว ‘พี่’ กลับก่อนแล้วกัน”ราชสีห์ยกมือขึ้นเกาขึ้นหน่อยๆ คงไม่รู้ว่าตัวเองหน้าแต่แต่กรณ์เองก็ไม่รู้เช่นกันว่าคนตรงหน้าหน้าแดงจนล่ามไปถึงหู คำว่า ‘พี่’ ที่สิงห์ใช้แทนตัวเองเหมือนเป็นคำที่ให้ความสนิทชิดเชื้อแบบที่กรณ์ไม่เคยคิดจะได้รับ ถึงจะหนักใจและกลัวสิงห์จะเข้ามาเพราะหน้าตาและรูปร่างของตัวเองแต่เก็อดที่จะวูบวาบในหัวใจไม่ได้เหมือนกัน

“แล้วเรื่องงาน...เดี๋ยวพี่จะลองหาให้ใหม่แล้วกัน อย่าไปทำงานกลางคืนแบบนั้นเลย”สิงห์พูดแล้วเดินออกไปเพราะกลัวจะเห็นกรณ์เห็นท่าทางเขินอายของตัวเอง ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมถึงเป็นแบบนี้รู้แต่ว่าเขา ‘พอใจ’ กับความรู้สึกแบบนี้เหลือเกิน ชอบที่จะเห็นกรณ์แบบตอนที่อยู่กับกรรณ์ กรณ์ที่อ่อนโยน

ถ้าหากเป็นเพราะกรณ์ต้องสู้ชีวิต ต้องหาเงินมาเพื่อน้องชาย จนต้องทำงาน ‘อย่างว่า’ ข่าวลือที่ว่ากรณ์เป็นเด็กขายหรือพวกหัวสูงก็ไม่เป็นไร สิงห์จะพยายามช่วยเหลือกรณ์เอง ไม่อยากจะให้กรณ์ต้องไปทำงานแบบนั้นอยากให้คนอื่นเห็นกรณ์ในแบบที่ตัวเองได้เห็น...









พรุ่งนี้วันจันทร์อีกแล้ว 

พี่สิงห์มันโง่จริงๆแหละ


ขอบคุณทุกเม้นครับ 

[winndy]

ตอนนี้อ่านแล้ว สิงห์ดูดีขึ้นหน่อยอ่ะ
หางานใหม่ให้กรณ์เลยนะ สิงห์ซะอย่างกรณ์ไม่กล้าปฏิเสธหรอก

[dawnthesky]

โง่ เพราะถูกทำให้ โง่.....แต่เดี๋ยวคงฉลาดเองแหละ อิอิ

[menano]

แหมมมม ตอนนี้สิงห์ทำตัวน่ารักเชียว
แต่กลัวเหลือเกินว่าจะหูเบาแล้วเกิดอาการหึงหน้ามืดขึ้นมาอีก

[Donaldye]

อารมณ์แปรปวนจริงๆอิพี่สิงห์ 

[iforgive]

หางานให้กรณ์ทำ  จะเก็บไว้ใกล้ ๆ ตัวล่ะสิ  แต่ก็ดีไม่ต้องไปเสี่ยงกับเสือ สิงห์อีก
แต่ถึงตอนนี้ก็ยังไม่เข้าใจว่าทำไมกฤษณ์ถึงทำแบบนั้น  ชั่วเองหรือมีแรงจูงใจอย่างอื่น

[White]

เป็นเรื่อง ปกติ ของพระเอกไทย ที่จะโง่ มาก ถึงมากที่สุด แล้ว ค่อยฉลาด

[dukdikdukdik]

ใช่ค่ะ พระเอกเรื่องนี้โง่แล้วยังหูเบาอีก ชริ ๆ
ปล.ตอนนี้น้องกรณ์ก็น่ารักอีกแล้ว ^^

[yang]

 

หวังว่าพี่สิงห์จะฉลาดแล้วน่ะ 

[Karn12]

สิงห์เริ่มดูดีขึ้นมาแล้ว  แต่อย่าดีแตกนะ

[roseen]

ดูสิจะดีได้สักกี่วัน


หัดฉลาดจากการมอง ไม่แน่ใจก็ถาม ไม่ใช่เดา

[ujen]

อยากบอกพี่สิงห์ว่า

อย่าเชื่อในสิ่งที่เห็น เพราะบางทีสิ่งที่เห็นอาจไม่ใช่ความจริงเสมอไป

 

[fuku]

ก็ยังคงคิดเองเออเองต่อไป....
ไม่ค่อยรอบคอบเลยเนอะ =__= เอาว่ะยกผลประโยชน์ให้ยังเป็นนศ.นี่หว่า

ว่าแต่กฤษณ์นี่เป็นไรมาก เกลียดโยริน? เลยลามมาเกลียดกรณ์?
แลดูมีอะไรซับซ้อนในจิตใจนะ

[naiin]

                                เออสิงห์      รู้อะไรเสียที เป็นควายมานาน

[premkoe]

เหลือ อิตัวร้าย อีกคน 

[silent_loner]

ขอให้พี่สิงห์ตาสว่างในเร็ววันนะ
แต่กลัวตัวร้ายจะมาเป่าหูเพื่มจังเลย

[YELLOWSTAR]

เฮ้ออ ฉลาดขึ้นซักทีนะพี่สิงห์
หวังว่าต่อไปคงจะไม่โดนใครเป่าหูเอาง่ายๆอีกหละ 

[Giniz]

รู้สาเหตุว่าทำไมกรณ์ต้องทำแบบนี้แล้วอย่ามางี่เง่าใส่อีกนะพี่สิงห์!!!

[panari]

กรณ์น่ารักออกอย่างงี้ พี่สิงห์อย่างใจร้ายมากนะยะ เดี๋ยวจะโดนนักอ่านรุม 55+

[♠DekDoy♠]

เออวุ๊ยยย ฉลาดขึ้นมาจึ๋งนึง

[Theodore]

สิงเขินด้วย อยากเห็นอ่า ท่าทางน่ารักน่าดู

[choijiin]

แหมพี่สิงห์เอ๊ยโง่อะไรขนาดนี้
น่าจะเปลี่ยนจากสิงห์ไปเป็นไอ้ตัวที่มีเขาบนหัวจริงๆ
 
จริงๆคนอ่านไม่ชอบอะไรที่มันดราม่า
บีบหัวจิตหัวใจขนาดนี้เลยจริงๆ
แต่พอหลงเข้ามาสัมผัสกับความน่ารักน่าสงสารของน้องกรณ์แล้ว
คนอ่านก็ไม่สามารถเลิกอ่านเรื่องนี้ได้เลยค่า
ทั้งๆที่อ่านไปก็บีบหัวใจไป
น้ำตาคลอเบ้า แถมลุ้นจนตัวโก่ง
กลัวว่าน้องกรณ์จะเป็นอันตรายจริงๆ
 
แต่ไอ้่-่ากฤษณ์นี่มันเป็นคนรึเปล่า?
แล้วทำไมมันต้องใส่ร้ายน้องขนาดนี้
หรือว่าน้องไม่รับรักมัน ไม่สนใจมัน
มันถึงต้องทำลายชีวิตน้องขนาดนี้ด้วย
เมิงอย่ามาเดินผ่านแถวนครปฐมนะ
แม่จะเอาทุเรียนตบให้หน้าแหกเลย
 

ยังไงก็ขอวิงวอน อ้อนวอนคนเขียนนะคะ
ขอให้น้องกรณ์อย่าเจออะไรร้ายๆเลย
เพราะไม่งั้นคนอ่านตายก่อนแน่ๆ
 
จะรอตอนหน้าค่ะ
 

[♥lvl♀‘O’Deal2♥]

ยังดีที่พ่อสิงมีความคิดเป็นของตัวเอง
ชูป้ายไฟ กรร เหม (( มันมาไงวะ ))

[gupalz]

พี่สิงห์จงหายโง่ได้แล้ว