+++ หมู่บ้านหัวกุด +++ บทส่งท้าย + ปริศนาเงาเที่ยงคืน 25/9/55
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

โพลล์

............................

รัฐกรณ์
14 (35%)
การุณ
8 (20%)
วสัน
2 (5%)
สรรพวุฒิ
3 (7.5%)
สาวิตรี
2 (5%)
วรวิทย์
0 (0%)
ภคดล
0 (0%)
กรรณิกา
0 (0%)
อาญา
9 (22.5%)
สิ่งลี้ลับอื่นๆ
2 (5%)

จำนวนผู้โหวตทั้งหมด: 28

ผู้เขียน หัวข้อ: +++ หมู่บ้านหัวกุด +++ บทส่งท้าย + ปริศนาเงาเที่ยงคืน 25/9/55  (อ่าน 74633 ครั้ง)

ออฟไลน์ LittlePrince

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 226
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +16/-0
"ผมรู้ความจริงทั้งหมดแล้วเพราะผมเป็นคนฆ่าทุกคนเองและพวกคุณก็จะไม่มีใครรอดออกไปแม้แต่คนเดียว ฮ่าๆๆๆ"

เอาเป็นว่าตัดรัฐกรณ์กับการุณทิ้งละกัน เพราะดูเหมือนจะเป็นคู่เอก (หรือตัวเอกเราจะร่วมมือกัน)

ไม่ได้อ่านแบบเก็บรายละเอียดหรือจ้องจับผิดมากนัก
และถ้าถามว่ายากไหม ตอบว่ายากมากเพราะเหมือนไม่มีเงื่อนงำอะไรให้จับได้เลย
(หรือบอกมาแล้วเราไม่เห็นเอง)

โดยสภาพการแล้วเอื้อให้วสันเป็นคนฆ่ามากที่สุดเพราะ
เป็นคนเดียวที่มีโอกาสจัดสถานที่
ไม่ได้มีอะไรรับประกันได้ว่าสิ่งที่เขาพูดเป็นความจริงเรื่องกุญแจ
แต่ขาดเหตุจูงใจ

ถ้าสรรพวุฒิกับสาวิตรีคนใดคนหนึ่งหรือทั้งคู่ร่วมมือกันด้วยสาเหตุที่ว่าเป็นพ่อแม่ของอาญา
ก็ดูมีเหตุจูงใจ แต่วิธีการลงมือนั้นยังไม่เห็น และก็ดูจะแสดงได้สมบทบาทเหลือเกิน
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 17-05-2012 12:05:01 โดย LittlePrince »

ออฟไลน์ silverphoenix

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1182
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +347/-3
ถ้าจะวิเคราะห์จริงๆล่ะก็
อยากจะบอกว่าเราสงสัยการุณแหล่ะ

คนต่อมาที่เราคิดก็คือวสัน

5555  เห็นด้วยที่รีบนๆบอกว่า
ขนาดตอนดูโคนัน  จะเดาถูกก็สักสิบเปอร์เซ็นต์ได้มั้ง
อิอิ  แต่ก็ยังอยากเดานะเนอะ

+1 ให้จ้าาาา

ออฟไลน์ t2007

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2400
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +135/-5
ลูกชายของคนในหมู่บ้านนั่นแหละ

ออฟไลน์ Tifa

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1474
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +417/-2
บทที่ 17 แสงสว่างอันหนาวเย็น



‘เป็นไปไม่ได้’ คนที่เป็นต้นเหตุของเรื่องราวทั้งหมดขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน กำหมัดแน่น เมื่อได้ยินสิ่งที่รัฐกรณ์กล่าว เขาเฝ้าวางแผนมานับปี ลองทบสอบครั้งแล้วครั้งเล่า ไม่มีทางที่จะถูกเผยไต๋ได้อย่างแน่

นั่นสิ เจ้านั่นมันอาจจะพูดมั่วๆหาคนรับผิดแทนก็เท่านั้น

‘อดทนอีกนิด แล้วทุกอย่างก็จะจบลง‘ เขาค่อยๆคลายความกังวนลง ปรับสีหน้าให้เป็นปกติเพื่อไม่ให้เกิดพิรุธ แต่ก็ยังเหลือบมองนาฬิกาข้อมือของตนอยู่บ่อยๆอยู่ดี

“ผมขออธิบายก่อนนะครับ ว่าการมาทริปในครั้งนี้ของผมนั้น ผมไม่ได้เจตนาจะมาเลยแม้แต่น้อย แต่เพียงเพราะมีจดหมายฉบับหนึ่งส่งมา ในนั้นมีข้อความสั้นๆเขียนเพียงว่า ‘อยากเจอ’ พร้อมกับลงชื่อว่า อาญา” รัฐกรณ์กางกระดาษสีขาวออกในนั้นมีตัวหนังสือที่เขียนด้วยปากาสีแดง ลงท้ายชื่อคือ อาญา

“สิ่งนี้ทำให้ผมแปลกใจไม่น้อย จึงต้องลองมาตามใบปลิวที่แนบมาพร้อมกับจดหมายลึกลับอันนั้น และได้ร่วมเดินทางในครั้งนี้”
รัฐกรณ์หยิบเอากระเป๋าเงินของตนออกมา เขาบรรจงดึงรูปของอาญาออกมาอย่างเบามือ ในแววตามีประกายของความหวั่นไหวอยู่ในนั้น

“นี่คือพี่อาญา แฟนของผมอย่างที่ทุกคนเคยได้ยิน”

“เห็นไหม แกเองสินะที่ตามมาแก้แค้น” สรรพวุฒิรีบดึงสาวิตรีให้ถอยห่างจากรัฐกรณ์มากขึ้นราวกับว่าเขาพร้อมที่จะเข้าขย้ำได้ทุกเวลา

“ผมเปล่า แต่เรื่องนี้ต้องมีส่วนเกี่ยวข้องกับพี่อาญาแน่นอน เกี่ยวกับเหตุการณ์เมื่อสองปีก่อนด้วย”

“ถ้าเกี่ยวกับคุณอาญา แสดงว่า……ผีคุณอาญามาตามแก้แค้นหรือครับ” วสันตัวสั่นเมื่อพูดถึงสิ่งที่มองไม่เห็น และนั่นก็รวมถึงการุณด้วยที่ขนต้นคอลุกชันเมื่อได้ยินคำว่าผี

“ไม่ใช่หรอกครับ ถึงแม้ผีจะมีจริง แต่พี่อาญาไม่มีทางทำแบบนั้นแน่นอน”
“แล้วใครทำกันเล่า” สรรพวุฒิทวีความไม่ไว้ใจ

“ผมจะเริ่มจากกรณีแรกเลยแล้วกันครับ คดีของวรวิทย์” รัฐกรณ์ค่อยๆปลดกระดุมเสื้อออกไป สองสามเม็ด เผยให้เห็นช่วงบนที่ขาวเนียน และบนนั้นเองที่ปรากฏแถบดีแดงๆเป็นรอยพาดไว้

“นี่เป็นรอยที่ผมถูกการุณดึงคอเสื้อไว้ แรงกระชากทำให้เกิดรอยทิ้งไว้” เขาชี้ไปยังแนวรอยแดงที่เกิดขึ้น การุณรู้สึกผิดมากขึ้นเมื่อเห็นว่ารอยแดงนั้นยังไม่จางหายไป

“ถ้าเปลี่ยนเสื้อที่อ่อนนุ่มให้เป็นเส้นลวดที่แข็งแรง เปลี่ยนจากแรงกระชากจากมือคนที่น้อยนิดเป็นแรงวิ่งของรถยนต์ จะเกิดอะไรขึ้น” รัฐกรณ์กล่าวทิ้งให้คิดกันต่อ

     ภาพของชายร่างใหญ่ที่นอนหลับอยู่ข้างหลังรถพร้อมกับเส้นลวดที่คล้องไว้ตรงลำคอโดยมีปกเสื้อคอยอำพรางไว้ เส้นลวดที่ต่อกับห่วงนั้นปล่อยทิ้งออกมานอกรถผ่านทางหน้าต่างที่เปิดแง้มไว้ระบายอากาศ จนกระทั่งถึงจุดที่รถจอดขอขมา เส้นลวดขนาดยาวอันนั้นถูกมัดติดกับหลักข้างถนน

     การเตรียมการเป็นอันเสร็จสิ้น รถวิ่งออกไปด้วยความเร็ว เส้นลวดค่อยๆทิ้งตัวตามระยะห่างไปทุกที จนกระทั่งถึงจุดสิ้นสุดของความยาว

     เส้นลวดอันเล็กบางทว่าแข็งแรงพอที่จะกดเข้ากับเนื้ออันอ่อนนุ่มด้วยแรงกระชากที่ความเร็ว 100 กิโลเมตรต่อชั่วโมง ก็พอเพียงที่จะตัดเอาศีรษะของวรวิทย์ให้หลุดออกไปอย่างง่ายดาย และลาดอาวุธเจ้าปัญหานั้นก็หลุดออกไปนอกรถไม่เหลือไว้เป็นหลักฐานให้เห็นในรถอีกต่อไป

“ด้วยเหตุนี้เราจึงไม่เห็นอาวุธตกอยู่ในรถ และใช้เวลาเพียงครู่เดียวก็สามารถตัดหัวคนได้” รัฐกรณ์สรุป

“งั้นก็แปลว่าใครเป็นคนทำก็ได้สิ”

“ใช่ครับ พวกเราที่เหลือ สามารถทำได้หมด แต่ผมคิดว่าคนที่น่าสงสัยมีเพียงหนึ่งเดียว” รัฐกรณ์ไล่มองคนที่เหลือ ความจริงเขาเองก็ไม่มีหลักฐานที่จะกล่าวหาแต่เขาเองก็เชื่อมั่นว่าสิ่งที่เขาคิดนั้นถูกต้อง

“คุณเองสินะ  ฆาตกรตัวจริงที่ทำให้เกิดเรื่องขึ้น”

“เฮ้ย กล่าวหากันแบบนี้ได้ไงครับ” วสันหน้าซีดที่อยู่ๆรัฐกรณ์ก็ชี้นิ้วมาทางตน  การุณเองที่เคยยืนอยู่ข้างๆ ก็ถอยหนีห่างออกไป

“โดยสถานการณ์แล้วมีแค่คุณเท่านั้นครับที่ทำได้ ผมเดาว่าขั้นแรกคุณคงใส่ยานอนหลับไว้ในอาหารหรือว่าน้ำของวรวิทย์ จนเขาง่วงแล้วหลับไปจะได้สวมลวดให้ได้สะดวก ในตอนที่สำรวจโรงพยาบาลคุณทำใจดีเข้าไปเปิดกระจกให้เพื่อระบายอากาศตอนที่วรวิทย์หลับแต่เปล่าเลย คุณเพียงเอาปลายลวดที่เหลือห้อยออกมาด้านนอกรถ จนมาถึงบริเวณที่ขอขมาเมื่อทุกคนขึ้นรถแล้วนั้นเอง คุณก็จัดแจงทำท่าทีเก็บของพร้อมกับนำลวดส่วนปลายมามัดเข้ากับหลัก แล้วตีหน้าเฉยขับรถไปอย่างรวดเร็ว”

“ไม่จริง ผมไม่ได้ทำ”

“อันที่จริงผมน่าจะรู้สึกนะว่าตอนนั้น คุณขับรถเร็วกว่าปกติ คงเพราะกลัวแรงกระชากไม่มากพอสินะ” รัฐกรณ์ไม่สนใจคำปฏิเสธ เขาตั้งสติเรียบเรียงเรื่องราวออกไปอย่างต่อเนื่อง

“คุณไม่มีพยานหลักฐานมากล่าวหาผมแบบนี้ได้ยังไง” วสันยืนกรานว่าเขาไม่ใช่ฆาตกร

“หึ ถึงตรงนี้จะไม่มีหลักฐาน แต่รอยลวดที่เสียดสีกับด้านข้างของรถคงจะบอกได้ดีนะครับ ผมไปดูมาแล้วเมื่อกี้ มีอยู่หลายรอยเลย คุณคงจะทดสอบหลายรอบเพื่อความมั่นใจสินะครับ อีกอย่าง ผมค่อนข้างแน่ในว่าหากขับรถย้อนไปดูที่เกิดเหตุคงจะพบเส้นลวดที่อาบไปด้วยเลือดของวรวิทย์ตกอยู่แน่นอน”

“ไม่ใช่ ใครจะทำก็ได้ ไม่ใช่ผม แล้วคุณกรรณิกากับคุณภคดลล่ะครับ ผมหมดสติไปนะคุณก็เห็น”

“นั่นก็แค่แกล้งสลบไปไม่ใช่หรือไงครับ คุณวางยาไว้ในกาแฟไว้แล้ว หรืออาจจะน้ำดื่มทำให้ทุกคนหลับไปจะได้ดำเนินการสังหารเหยื่ออีกสองคนที่เหลือ พอมั่นใจว่าทุกคนหลับหมดแล้วนั่นล่ะ เวลาของคุณที่จะทำตามแผน”

“กรรณิกาคงไม่ต้องอธิบายอะไรมากเพียงแค่คุณลากไปไว้ที่สระน้ำแล้วก็จัดแจงเปิดน้ำให้เต็มแล้วจับเธอกดน้ำจนนิ่งไป แล้วรีบไปจัดการกับภคดลเป็นรายต่อไป”
“นั่นไง ใครจะสามารถเข้าไปตัดคอแล้วหนีออกมีได้ขณะที่ห้องมันล๊อกไว้กัน”

“หรือว่ามีกุญแจสำรอง” การุณพูด

“ไม่มีครับ พวกคุณก็เห็นว่าผมยื่นให้ทั้งแพ็ค ยังใหม่ไม่มีรอยแกะเลย ผมซื้อมาจากร้านเลยนะครับ ถ้าไม่เชื่อลองไปถามดูได้ว่ากุญแจยี่ห้อนี้มันไม่มีกุญแจสำรอง” วสันยังยืนยันว่าตนเองไม่ได้โกหก

“ครับ ผมเชื่อว่าคุณไม่มีกุณแจสำรอง ถึงยังไงผมก็ตองไปถามที่ร้านอยู่ดีว่าคุณซื้อกุญแจสีแดงมากี่อันกันแน่”

“หมายความว่ายังไง ผมจะซื้อมากี่อันก็เรื่องของผมสิ”

“หึ น่ากลัวว่าคุณจะซื้อกุญแจสีแดงมาสองอันน่ะสิครับ ในขณะที่สีอื่นๆมีเพียงอันเดียว” รัฐกรณ์ตอบกลับทันควัน ทำเอาคนที่เหลือสงสัย

“ซื้อมาสองอัน แต่กุญแจมันก็ใช้แทนกันไม่ได้ไม่ใช่หรอ รัฐ” การุณที่ไม่รู้อะไรทักท้วงรัฐกรณ์

“แน่นอนว่ามันเปิดแทนกันไม่ได้ แต่หากดูภายนอกล่ะก็ ไม่ว่าใครคงคิดว่าเป็นลูกกุญแจแม่กุญแจคู่กันแน่นอน สิ่งที่ทำก็แค่เพียงเข้าไปตัดคอของภคดลบนเตียง อาจจะใช้มีดดาบหรือเลื่อยในห้องอุปกรณ์ดูได้จากบาดแผลที่ดูจะหยาบกว่ารอยตัดของวรวิทย์ พอเสร็จแล้วก็เป็นทีการปิดห้อง คุณดึงเอากุญแจสีแดงของจริงมาเก็บไว้กับตัวแล้วใส่ลูกกุญแจสีแดงอีกอันหนึ่งลงไปในมือภคดล แล้วจัดการใช้ลูกกุญแจของจริงนั้นปิดล๊อกได้อย่างง่ายดาย แล้วกลับมาแกล้งสลบต่อไปจนกระทั่งมีคนมาปลุก”

“ไม่จริง คุณก็เห็นว่ากุญแจในมือของภคดลนั้นใช้เปิดแม่กุญแจได้” วสันแย้ง

“นั่นล่ะที่ผมโดนคุณหลอกเข้าเต็มๆ คุณฉลาดมากที่ทำทีเป็นช่วยผมเก็บหลักฐาน แต่จริงๆแล้วเป็นการสลับลูกกุญแจกลับอย่างแนบเนียน คุณแกล้วเข้ามาขอลูกกุญแจแล้วสับเปลี่ยนอย่างรวดเร็ว นำลูกกุญแจสีแดงของจริงออกมาใช้ เปิดแม่กุญแจให้พวกเราเห็นกันต่อหน้า ตอกย้ำว่าลูกกุญแจนั้นเป็นของจริง”

“………แต่ …..แต่ไม่มีหลักฐาน” วสันหน้าซีด เขาเริ่มหายใจเร็วขึ้น

“ใช่ครับ ลูกกุญแจอีกอันคุณคงโยนทิ้งไปแล้วตอนออกไปข้างนอก”
“เห็นไหมแล้วจะกล่าวหากันแบบนี้ไม่มากไปหรือไง ที่พูดมาคุณก็ทำได้เหมือนกันนี่” วสันโต้กลับ
“แต่ผมคิดว่าหากค้นดีๆคงจะเจออะไรอีกเยอะครับ ทั้งอาวุธ เสื้อผ้ากันเลือดที่ใส่ตอนหั่นคอ ถุงมือกันลายนิ้วมือ เส้นลวด ยานอนหลับที่เหลือ และรวมไปถึงกุญแจที่คุณทิ้งไปด้วย แน่นอนว่าทุกอย่างรวมกันมันมากพอที่จะชี้ลงไปว่าเป็นคุณได้”

“ไม่……”
“ยอมรับเถอครับคุณวสัน”

วสันทรุดตัวลง เขานั่งก้มหน้าเงียบๆ


“พวกมันสมควรตายแล้ว” เสียงนั้นฟังดูแข็งกร้าวผิดกับปกติของวสัน







“เพราะพวกมัน อาญาเลยตาย พวกมันต้องชดใช้!”

ออฟไลน์ Tifa

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1474
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +417/-2
มาต่อกันเเล้วนะคะ

ส่วนใหญ่ก็เดากันถูกเเล้วค่ะว่าใคร ทำยังไง

ต้องขอโทษด้วยที่รู้สึกจะบอกใบ้น้อยเกินไป เเล้วก็ยังถือว่ายังเเต่งได้ไม่ดีนัก

ในตอนเเรกตั้งใจจะให้คนอ่านเข้าใจว่าเป็นเรื่องผีค่ะ เเต่ก็โดนจับได้ว่าเป็นการฆาตกรรมโดยคนเสียก่อน 555

เอาไว้จะพํฒนาเขียนให้เก่งกว่าเก่านะคะ จะได้มาหลอกคนอ่านครั้งต่อไป


ส่วนเรื่องทริกที่เอามาใช้ในครั้งนี้ ก็ประยุกต์มาจากการ์ตูนเเละนิยายที่อ่านมาค่ะ โดยส่วนตัวชอบทริกเเบบจิตวิทยาเสียมากกว่า

ทริกเเบบกลไก รู้สึกว่ามันไม่ต้องใช้กลไกอะไรให้มากมาย เเต่สามารถทำให้เรื่องที่เป็นไปไม่ได้เกิดขึ้น

นิยายเรื่องนี้ก็ใกล้จบเเล้วนะคะ ยังไงก็รอติดตามได้เลย อีกไม่นานเกินรอ แอร๊ยยยย

Loveyoujung

  • บุคคลทั่วไป
รอมานานมากคิดว่าจะไม่มาต่อแร้วววววววว
สนุกมากจิงๆค่ะ อยากให้มาต่อเร็วๆหน่อยอะค่า  รอนานจนคิดว่าจะไม่จบแล้ววว
แต่ยังงัยก็เป้นกำลังใจให้นะคะ กำลังจะคลี่คลายแล้วววว


Running

  • บุคคลทั่วไป
อืม เฉลย มาแล้วววว
แล้วว  วสันเกี่ยวข้องยังงัยกะอาญาล่ะนี้
ลุ้นๆ ครับ อยากอ่านต่อเร็วๆ ^^
รอตอนต่อไป บวกบวกครับบบบ

ออฟไลน์ loveview

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1912
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +87/-10
เย้!!! คาดการณ์ถูกด้วย ดีใจจัง  แหมตอนแรกคิดว่าน่าจะเป็นผีนะเนี่ย  แต่จากๆที่ดู
เหมือนมันจะบังเอิญไปหน่อย  วสัยเนี่ยโหดร้ายจัง (แต่ชื่อคล้ายคนที่รู้จักกันเลย แต่รายนั้นใจดี)
เฮ้อ...หวังว่าวสันคงไม่บ้าจนไล่ตามฆ่าคนต่อหรอกนะ

ออฟไลน์ sukie_moo

  • ปัจจุบัน คือ อดีตของอนาคต
  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3488
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +457/-15
อืม เดาถูกด้วย แต่วสันเกี่ยวอะไรกับอาญา
เป็นพี่น้องกันหรือเปล่า

ออฟไลน์ $VAN$

  • Moderator
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1738
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +307/-6
ปลื้มรัฐกรณ์ :o8:
เฉลยแล้วว่าเป็นวสัน
แต่ยังแอบสงสัยคนบางคนอยู่
แล้วยังแอบลุ้นการุณอยู่ แม้จะดูลุ้นไม่ค่อยขึ้นก็ตาม ฮ่าๆๆ

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ lovely2min

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 268
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +28/-0
วสันเป็นอะไรกับอาญา
ลุ้นๆ อยากรู้ๆๆๆ

บรรยายบรรยากาศน่ากลัวได้ใจ
นึกถึงโคนันเลยทีเดียว ตื่นเต้นพอกัน

ออฟไลน์ ๛ナーリバス๛

  • ~~~๛NaaribuS๛~~~ ~ [TBL-081-588]
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1500
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +898/-26
    • NaaribuSS
ถึงวิธีการจะพอเดาได้ แต่เราดันดดนหลอกเรื่องฆาตกรแอะ  เพราะคิดว่า สรรพวุฒิเป็นพ่ออาญา เพราะพูดถึงลูกที่ตายไป ....

วสันก็น่าสงสัย แต่ไม่รู้เหตุจูงใจไง เลยตัดๆออก  แต่วิธีสลับแม่กุญแจนี่ เจ๋งคะ ชอบๆ

ออฟไลน์ silverphoenix

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1182
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +347/-3
เฉลยสักที
เหมือนเราขี้โกงอ้ะ  เพราะบอกไว้2ชื่อ  555


ออฟไลน์ uknowvry

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4438
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +284/-6
ตอนนี้เหลือแค่ ทำไมกันนะ...

ออฟไลน์ patee

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3732
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +276/-3
รอค่ะ ช่วยรีบมาต่อด้วยนะคะ

อยากรู้เหตุผลว่าทำไมต้องฆ่า

ออฟไลน์ LittlePrince

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 226
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +16/-0
เจ๋งฮะ สุดยอดมาก แต่ปกติเราก็เป็นพวกแก้ทริกพวกนี้ไม่เก่งอยู่แล้วด้วยเลยมองไม่ออก
แต่พอเฉลยแล้วก็รู้สึกว่าที่จริงก็ไม่ได้ยากอะไรเลย

ผมว่าที่เขียนนี่ก็บรรลุเป้าหมายแล้วนะครับ ซับซ้อนซ่อนเงื่อน หลอนๆ
แต่ถ้าอยากจะขัดเกลาฝึมืออีกก็จะรอชมครับ

ออฟไลน์ pandorads

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 416
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +12/-1
รัฐเนี่ย เหมือนวิญญาณโคนันมาสิงเลย -..-

ออฟไลน์ t2007

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2400
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +135/-5
อำมหิต แล้วที่เหลือจะรอดมั๊ย

ออฟไลน์ Tifa

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1474
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +417/-2
หายไปนานอีกเเล้ว ยังไงต้องขอโทษด้วยจริงๆนะคะ ไม่ได้อยากจะทิ้งห่างเเบบนี้

เเต่ภาระงานช่วงนี้มันเยอะจริงๆค่ะ เอาใจช่วยหนูด้วยนะคะ




บทที่ 18 ความจริงในม่านหมอก





“พี่ไปทำงานก่อนนะ” วสันกล่าวบอกลาน้องชายเพียงหนึ่งเดียวของเขา ก่อนจะต้องออกเดินทางไปทัวที่ต่างจังหวัดอีกเกือบอาทิตย์

“ครับ ดูแลตัวเองด้วยนะพี่” ผู้เป็นน้องที่กำลังตั้งหน้าตั้งตาอ่านหนังสือตั้งใหญ่ที่กองไว้บนโต๊ะ เงยหน้าบอกลาพร้อมรอยยิ้ม เพียงแค่นั้นก็เป็นแรงใจให้วสันทำงานอย่างไม่เหน็ดเหนื่อย เพียงแค่มองเห็นอนาคตของน้องสุดที่รักที่เต็มไปด้วยแสงสว่าง ด้วยอาชีพที่มีหน้ามีตาและพร้อมไปด้วยเงินตรา

      วสันแบกเป้ใบใหญ่เดินมาถึงปากซอย ซึ่งก็ไกลเอาเรื่องพอควร แต่มันก็ช่วยไม่ได้เนื่องจากหอพักสุดซอยนั้นราคาค่อนข้างที่จะถูก จึงจำเป็นต้องอยู่ที่นั่นถึงแม้มันจะเล็กและแคบมากเกินไปสำหรับผู้ชายสองคนอยู่ด้วยกันก็ตาม แต่มันก็จำเป็นด้วยค่าใช้จ่ายที่ต้องใช้กินใช้จ่าย

     ยิ่งน้องชายของตนกำลังเรียนระดับอุดมศึกษา ยิ่งต้องใช้จ่ายมากขึ้นเป็นธรรมดาโชคยังดีที่น้องของเขาเรียนดี สอบชิงทุนได้เรียนฟรี ถึงกระนั้นค่าใช้จ่ายอื่นๆก็ถือได้ว่าหนักเอาเรื่องสำหรับคนที่จบเพียง ม 6 แบบเขา




      วสันอาศัยอยู่กับอาญาด้วยกันเพียงลำพังมานาน ตั้งแต่จำความได้ เขามีด้วยกันเพียงสองคน หน้าตาพ่อแม่เป็นอย่างไรยังจำไม่ได้เสียด้วยซ้ำ พวกเขาโตมากับญาติทั้งฝ่ายพ่อและแม่ ที่ต่างโยนพวกเขาไปมาราวกับสิ่งสกปรกที่ไม่ต้องการ ถึงกระนั้น พวกเขาก็ยังอดทนจนกระทั่งอาญาจบชั้นมัธยมศึกษาตอนปลาย

“ไม่มี ก็บอกว่าไม่มีเงินยังไง แกจะเอาอะไรไปเรียน” เสียงกร่นด่าจากเจ้าของบ้านดังข้ามไปถึงอีกฝั่ง อาญายกมือไหว้พูดซ้ำๆเพียงขอร้องให้ตนได้เรียนต่อ แต่ทางผู้ใหญ่เหมือนจะไม่ได้ใส่ใจ
“จบม.6 ก็ไปทำงานเลี้ยงตัวเองได้แล้ว ยังมีหน้ามาขอเกาะเรียนต่ออีก โอ้ย” หญิงสาววัยกลางคนหวีดร้อง

     วสันมองน้องชายของตนอย่างอดเวทนาเสียไม่ได้ เขาเริ่มทำงานหนักขึ้นเพื่อส่งเสียค่าเล่าเรียนแทนน้องชาย ทุกอย่างน่าจะเป็นไปด้วยดี หากแต่เพียงไม่นานนัก เจ้าของบ้านกลับไม่ต้องการให้ทั้งสองอยู่ร่วมกับเขาอีกต่อไป เพียงเพราะเห็นว่าวสันพอหาเงินเลี้ยงตัวเองได้เล้ว

“ป้าครับแต่ผมเก็บเงินไว้ให้น้องเรียน”
น่าเสียดายที่คำอธิบายนั้นไม่ได้ช่วยให้เธอคนนั้นเห็นใจทั้งสอง วสันเดินคอตกอย่างอับจนหนทาง ทั้งสองเดินไปตามตรอกซอยอย่างไร้จุดหมาย เพื่อหาที่พักราคาถูกที่พอจะอยู่ได้
“พี่ ไม่เป็นไรนะ ผมไม่เรียนแล้ว” อาญาตัดสินใจพร้อมน้ำตาที่ไหลนองหน้ากับการทิ้งอนาคตของตนไว้
“ไม่ได้ แกต้องเรียนต่อ อย่างน้อยก็เพื่อพี่ นะอาญา เรียนในส่วนของพี่ ส่วนเรื่องเงินไม่ต้องห่วงพี่พอจะหาได้”




ช่วงแรกวสันเองทำงานจนแทบไม่มีเวลาพักผ่อน จนอาญาเองถอดใจยอมแพ้อยู่บ่อยๆ แต่วสันก็ยังดึงดันให้เรียนต่อให้ได้
“หัวแกดี เรียนไปเถอะ ให้พี่เรียนคงโดนเขาไล่ออกก่อน” วสันตอบกลับอย่างร่าเริง เพียงเพราะเขาอยากเห็นความสำเร็จของน้องชาย อยากให้น้องของเขามีอนาคตที่ดีกว่านี้ไม่ต้องทำงานใช้แรงงานแลกเศษเงินอย่างที่เขาทำทุกวัน
อาญาเองก็ไม่ได้นิ่งนอนใจ เขาเองพยายามหางานพิเศษทำจนวสันเองจับได้ นั่นทำให้อาญาโดนต่อว่าไปอีกเป็นอาทิตย์เนื่องจากผลการสอบออกมาพบว่าคะแนนตกต่ำกว่าเดิม
“พี่บอกแล้วไงว่า ให้ตั้งใจเรียนอย่างเดียว ไม่ต้องทำอย่างอื่น”
“แต่พี่เหนื่อย”
“ไม่ได้ แกเรียนอย่างเดียวให้จบ นั่นคืองานของแก”

      แต่จนแล้วจนรอดอาญาก็แอบหางานพิเศษทำ เป็นงานสอนพิเศษให้เด็กซึ่งถือว่าไม่ได้หนักมาก และยังได้ค่าตอบแทนพอสมควร



     จนกระทั่งอาญาได้เลื่อนชั้นมาอยู่ปีสาม ทุกอย่างก็ดูจะลงตัว ถ้าไม่ติดที่ช่วงนี้ อาญากลับห้องค่อนข้างดึก และมักจะเก็บตัวอยู่คนเดียวประจะ บางครั้งก็นั่งเหม่อ จนวสันอดสงสัยไม่ได้
“ไปไหนมา” ทันทีที่น้องชายเปิดประตูเข้าห้องมา วสันก็ยิงคำถาม
“อ่านหนังสือกับเพื่อนมาครับ”
“แกมีแฟนหรือเปล่า”
“เปล่าครับ” อาญาตอบกลับทันทีอย่างมีพิรุธ
“แล้วรูปเด็กคนนี้หมายความว่ายังไง” วสันชูรูปเด็กหนุ่มในชุดนักศึกษาที่แอบค้นเจอในกระเป๋าของน้องชาย
“พี่!” อาญาตกใจร้องเสียงหลง ก่อนจะค่อยๆยอมรับความจริงที่เขากำลังคบหาดูใจกับรุ่นน้องคณะเดียวกัน
“พี่ขอห้ามเลยนะ แกต้องตั้งใจเรียน แล้วยิ่งมีแฟนเป็นผู้ชายอีก โอ้ย คิดได้ยังไงฮะ” วสันสั่งห้ามเด็กขาด
“แต่พี่ครับ”
“ไม่มีแต่”

     นั่นถือได้ว่าเป็นครั้งแรกที่ทั้งสองทะเลาะกันอย่างรุนแรง จนอาญาหลบไปอยู่กับเพื่อนสักพัก แต่สุดท้ายก็กลับมาขอโทษพี่ชายของตนจนได้ ทางวสันเองก็รู้สึกผิดที่บังคับน้องมากเกินไป แต่ก็คอยบ่นเรื่องที่อาญาคบกับผู้ชายอยู่บ่อยๆ
“มันมีอะไรดีถึงได้ติดใจไปคบผู้ชาย” วสันลองหยั่งเชิงลองถามน้องชายดู
“พรุ่งนี้น้องเขานัดผมไปเดินเที่ยว พี่ไปด้วยกันสิจะได้แนะนำให้รู้จักกัน” อาญาพูดอย่างมีความหวังว่าพี่วสันจะต้องชอบและยอมรับในตัวของรัฐกรณ์แน่นอน


แต่นั่นก็เป็นเพียงการคาดการ






“ทำไมต้องมาตั้งไกลขนาดนี้ด้วย”  วสันบ่นเมื่ออาญาพาขึ้นรถมายังห้างที่ไกลออกไปจากที่อยู่
“รัฐเขาชอบมาซื้อของที่นี่ครับ”
“เรื่องมาก แล้วไหนล่ะ” วสันบ่นต่ออย่างมีอคติ ยิ่งเลยเวลานัดแล้วยังไม่เห็นตัวคนนัดยิ่งไม่สบอารมณ์มากขึ้น จนอาญารีบโทรตาม แต่ก็ต้องหน้าเสียเมื่อรู้ว่าถนนที่รัฐกรณ์มานั้นเกินอุบัติเหตุ ทำให้รถติด

“รัฐไม่เป็นไรนะ”

“ไม่เป็นไรครับ จะรีบไปนะ”





      สุดท้ายสองพี่น้องจึงต้องมานั่งหาอะไรทานที่โถงอาหารชั้นบนของห้าง จะเข้าร้านหรูๆก็มีแต่จะเปลืองเงินเสียใช่ที ระหว่างที่ทั้งสองนั่งคุยกันไปเรื่อยนั้นเอง จู่ๆเสียงระเบิดก็ดังขึ้นทางด้านหลัง วสันพุ่งตัวเข้าหาอาญากดตัวลงแนบกับพื้น เสียงระเบิดยังไม่จบสิ้นดังต่อเนื่องอีกหลายครั้ง แรงสั่นสะเทือน  เศษไม้เศษคอนกรีตปลิวว่อนไปทั่ว
“พี่” อาญาตกใจเมื่อทุกอย่างสงบ วสันถูกก้อนคอนกรีตกระแทกเข้าที่ศีรษะ เกิดรอยแยกปล่อยให้เลือดไหลเป็นสาย
“ไม่เป็นไรรีบหนีเร็ว” วสันดูรอบตัวเริ่มเห็นเพลิงไหม้ก่อตัว ควันไฟสีดำพุ่งตรงมา พวกเขาใช้ผ้าปิดจมูกแล้วค่อยๆเดินลัดหลีกไปทางที่คนน้อยกว่า

     ฝูงคนพากันแตกตื่นวิ่งหนีเอาตัวรอด ความโกลาหลบังเกิดอย่างฉับพลัน วสันและอาญาถูกเบียดจนล้มลง โชคร้ายเป็นของวสันที่ถูกคนเหยียบจนบาดเจ็บที่แขน
“ทางนี่พี่” อาญาพยุงพี่ชายไปอีกฝั่งที่ปลอดคน  เปลวเพลิงทวีความแรงขึ้น เสียงระเบิดดังขึ้นอีกครั้งจนพื้นเกิดรอยแตก




“กรี๊ด” เสียงหญิงสาวกรีดร้องขึ้น อาญารีบพาวสันไปตามเสียง พบเด็กหนุ่มสองคนกำลังช่วยกันดันคานคอนกรีตที่ตอนนี้มันหล่นทับลงที่ขาของหญิงสาวคนหนึ่ง
“พี่อยู่ตรงนี้นะ” อาญาพาพี่ชายยืนหลบตรงมุมที่คิดว่าปลอดภัย วสันพยายามห้ามแต่เขาเองเสียวเลือดจนรู้สึกเบลอ อีกทั้งยังปวดแขนไปหมด

     วสันมองดูภาพที่น้องชายที่เข้าไปช่วยอย่างชื่นชม ไม่นานนักคานอันหนักอึ้งก็ถูกผลักออกไป โชคดีที่หญิงสาวดูแล้วไม่มีอาการกระดูกหัก
“ณิ ใจดีๆไว้”

     เสียงระเบิดดังขึ้นอีกครั้ง ครั้งนี้ มันรุนแรงมากเสียจนทุกคนนั่งทรุดลงกับพื้น รอยร้าวที่พื้นแตกไล่ลามมาจนถึงอาญา เด็กหนุ่มรีบคลายหลบ แต่พื้นที่อยู่กลับเอียงตัวแล้วทรุดลงไปทันที


      ยังโชคดีที่อาญาโผเข้าเกาะกับโครงเหล็กไว้ได้ไม่อย่างนั้นก็คงหล่นไปอยู่ข้างล่างพร้อมกับเศษคอนกรีตเมื่อครู่


“ณิ อย่าเป็นอะไรนะ รีบไปเร็ว” ชายร่างอ้วนเร่งเมื่อเห็นอาการเพื่อนไม่ดี
“แต่” ชายหนุ่มอีกคนมีท่าทีลังเล เขาลองเคลื่อนตัวจะเข้าไปช่วยอาญา แต่พอมีเสียงระเบิดอีกครั้ง ชายหนุ่มก็ตัดใจรีบพาเพื่อนออกไปทันที ทิ้งให้อาญาห้อยอยู่อย่างนั้น


     วสันตกใจเขารีบเข้าไปหาน้องของตนก่อนที่จะสายเกินไป “จับมือพี่ไว้” วสันนอนลงยื่นแขนให้ ทันทีที่อาญาจับไว้เขารู้สึกถึงความเจ็บปวดจากการถูกเหยียบเมื่อครู่แต่ต้องทน
“ดึงตัวขึ้นมาสิ” วสันกัดฟันทนเจ็บ แต่ก็เพียงครู่เดียว เพราะเสียงระเบิดดังขึ้นด้านบน แผ่นเหล็กขนาดใหญ่หล่นลงมาตัดเอาศีรษของอาญาออกไปราวกับกิโยติน เลือดสีแดงสดพุ่งออกมาราวกับน้ำพุ

     วสันอ้าปากค้าง เขาแทบจะไม่มีเสียงหลุดออกมา ในหัวมันโล่งไปหมด เขายังจับมือของน้องชายไว้แน่นปล่อยให้โลหิตสีแดงนั้นไหลอาบลามลงไป

     จนเขารู้สึกหมดแรงหมดหวังกับทุกสิ่ง น้ำใสๆไหลออกมาจากดวงตาผสมลงกับเลือดของผู้เป็นน้อง  พื้นคอนกรีตที่พวกเขาอยู่นั้นทรุดตัวลง พาร่างทั้งสองร่วงลงไป



สู่ความมืดมิดในหัวใจ

ออฟไลน์ ๛ナーリバス๛

  • ~~~๛NaaribuS๛~~~ ~ [TBL-081-588]
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1500
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +898/-26
    • NaaribuSS
กรรม ดันเป็นพี่ชายซะงั้น   

โดนหลอก.....

ว่าแต่ทำไมต้องตามรัฐมาด้วยล่ะ?  แค่ว่าเป็นแฟนน้อง หรือว่าไม่พอใจอะไรหรือเปล่า?

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ PsychicLine

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 52
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +8/-0
แงงงงงงงงงงงงง.....
อ่านตอนนี้แล้วสะเทือนใจอย่างรุนแรง  ร้องไห้ได้มั้ยอ่าา ฮือออออ
ถ้าให้เรามาเห็นน้องเราเป็นแบบนี้นะ ................ สติแตกไม่ต่างจากวสันหรอก!
และคงคิดว่า รัฐเป็นต้นเหตุ

ออฟไลน์ $VAN$

  • Moderator
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1738
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +307/-6
เวร!
สองพี่น้องนี่ เคราะห์ซ้ำกรรมซัดอะไรปานนี้ เศร้าอ่ะ
มีชีวิตก็ไม่สมบูรณ์ ตอนตายยิ่งโคตรไม่สมบูรณ์
ช่วยใครไม่ช่วย มาช่วยพวกไออ้วนที่ไร้ซึ่งน้ำใจ ไร้ความกตัญญู

tonkhaw

  • บุคคลทั่วไป
ฮืมนะ ตอนนั้นยังมีกะจิตกะใจไปช่วยเขาอีก ก็เพราะจิตใจดีละ

แต่พวกนั้นก็คงจะห่วงเเต่พวกของตัวเอง เขามาช่วยไว้ก่อนเเล้วไม่ยอมช่วยกลับ

มาตายทดแทนกันไปก็สมควรแล้วละ

วสันเห็นใจนายนะ แต่วิธีการมันดูจะจิตๆไปหน่อย

ออฟไลน์ sukie_moo

  • ปัจจุบัน คือ อดีตของอนาคต
  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3488
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +457/-15
ซื้อหวยทำไมไม่ถูก   ว่าแล้ว วสันต้องเป็นพี่ของอาญาแน่ๆ

ที่ให้รัฐมาด้วย เพราะคิดว่า ถ้ารัฐไม่ชวนอาญามาห้างนี้  อาญาก็คงไม่มาจบชีวิตแบบนี้

เลยคิดจะแก้แค้นรัฐด้วยใช่ไหม

ติดตามๆว่าคนที่เหลือจะเอารอดกลับไปไหม

ออฟไลน์ patee

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3732
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +276/-3
 :เฮ้อ: เศร้าไปกับสองพี่น้องจริงๆ

คงแค้นมากๆๆถึงได้ทำแบบนี้  :z3:

ออฟไลน์ LittlePrince

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 226
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +16/-0
เพิ่งได้ฟังมาจากเพื่อน...เค้าบอกว่าถ้าทำให้รู้สึกผิดไปจนตายจะทรมานกว่าฆ่าให้ตาย
วสันน่าจะทำอย่างนั้นมากกว่านะ...ทำให้หลอนจนฆ่าตัวตายไปเองเลยจะดีกว่าลงมือเองอย่างนี้

เอ๊ะ ดูเหมือนเราจะแนะนำไปในทางที่ไม่ค่อยถูกเท่าไหร่

Running

  • บุคคลทั่วไป
โอ๊ยย !!!! เรื่องมันเปนอย่างงี้
คนเป็นพี่อย่างวสันคงทำใจไม่ได้ รักน้องมากขนาดนั้น
เฮ้ออ เศร้า เป็นใครๆก้อทำใจลำบากล่ะ
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

ออฟไลน์ ott1212

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 242
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +18/-1
 :monkeysad:......น่าสงสาร.............

วสันคงมีชีวิตอยู่อย่างทรมาน......

ทั้งชีวิตตั้งเป้าหมายไปที่น้องชาย...

สุดท้ายเหลือแต่ความว่างเปล่า........... :m15:

ออฟไลน์ $VAN$

  • Moderator
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1738
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +307/-6
ยังรออ่านอยู่นะเธอจ๋า :monkeysad:

ออฟไลน์ patee

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3732
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +276/-3
หายไปนานๆอีกแล้ว  :เฮ้อ:

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด