+++ หมู่บ้านหัวกุด +++ บทส่งท้าย + ปริศนาเงาเที่ยงคืน 25/9/55
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

โพลล์

............................

รัฐกรณ์
14 (35%)
การุณ
8 (20%)
วสัน
2 (5%)
สรรพวุฒิ
3 (7.5%)
สาวิตรี
2 (5%)
วรวิทย์
0 (0%)
ภคดล
0 (0%)
กรรณิกา
0 (0%)
อาญา
9 (22.5%)
สิ่งลี้ลับอื่นๆ
2 (5%)

จำนวนผู้โหวตทั้งหมด: 28

ผู้เขียน หัวข้อ: +++ หมู่บ้านหัวกุด +++ บทส่งท้าย + ปริศนาเงาเที่ยงคืน 25/9/55  (อ่าน 79220 ครั้ง)

ออฟไลน์ Tifa

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1474
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +417/-2
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

สรุปข้อสำคัญดังนี้



1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย, ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้งสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกเล้าฯ ในเรื่องการเมือง เชื้อชาติ  เผ่าพันธุ์  ศาสนา และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงการตั้งชื่อเรื่องด้วยคำหยาบ คำไม่สุภาพ  ล่อแหลม และชี้เป้าให้เล้าฯ ถูกเพ่งเล็ง จากทางราชการ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าตัวไม่ยินยอม

5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง  ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6. การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมฯทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ


เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ
การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม


กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
 
Share This Topic To FaceBook
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 25-09-2012 23:03:30 โดย Tifa »

ออฟไลน์ Tifa

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1474
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +417/-2
สวัสดีอีกครั้งจ้ากับการพบกันในรูปแบบใหม่ ใครเข้ามาเจอกันครั้งนี้อาจเเปลกไปหน่อย

นิยายเรื่องนี้เป็นอีกเเนวหนึ่งที่ชื่นชอบมาก......เเละยอมรับว่าเเต่งยากสุดๆ

หมู่บ้านหัวกุด เป็นนิยายเเนวเขย่าขวัญ ซึ่งลองเเต่งเป็นครั้งเเรก เป็นเเนวที่ไม่ถนัดเลยจริงๆ

เรื่องนี้คงไม่ยาวมากนัก ยังไงก็ขอฝากไว้ในอ้อมใจกันบ้างนะคะ








บทนำ


     ภายในโถงร้างชั้นที่หนึ่งเต็มไปด้วยเศษซากของอุปกรณ์ต่างๆวางเกลื่นไปทั่ว กลิ่นสาปสางคละคลุ้งผสมปนเปกับกลิ่นเน่าจากซากสัตว์ มีเพียงแสงสว่างจากไฟฉายทั้งเก้าที่คอยนำทางให้พวกเขาเดินทางไปให้ถึงจุดหมาย บรรดาผู้เดินทางต่างพากันเดินจับกลุ่มกันเพื่อป้องกันการพลัดหลง ถึงสถานที่นี้จะไม่ใหญ่นัก แต่ก็ซับซ้อนเอาเรื่อง ถ้าหลงกันไปคงใช้เวลาตามหากันพอควร

     ผู้นำทางเอ่ยขึ้นเบาๆเมื่อเดินมาจนสุดทาง เขาผายมือไปยังทางเดินลงสู่ใต้ดิน ผู้ติดตามมีสีหน้าต่างๆกันไป ทั้งตื่นเต้น หวาดกลัว และเรียบเฉย ภายในความมืดยิ่งกว่าค่ำคืนเดือนมืด มีเสียงลมหวีดพัดผ่าน ราวกับหญิงสาวกรีดร้องจากในนั้น ความเย็นชื้นของใต้ดินทำเอาตุ่มหนาวของหลายๆคนลุกชัน  เสียงฝีเท้ากระทบกับพื้นบันไดหินดังก้องสะท้อนไปมา แสงจากไฟไหววูบไปตามการเคลื่อนไหวยิ่งทำให้คนขวัญอ่อนประสาทเสีย

     หญิงสาววัยรุ่นจับแขนเพื่อนชายไว้มั่น เธอต้องคอยหันหลังไปมองเสียทุกครั้งที่ได้ยินเสียงสะท้อนจากข้างหลัง และนั่นทำเธอประสาทเสีย เธอกลัวเสียจนอยากจะกลับไปที่รถเสียตอนนี้ ถ้าไม่ติดที่ว่า เธอต้องเดินออกไปคนเดียว เหตุผลนี้เองที่ทำให้เธอต้องอดทนเดินหน้าต่อไป

     จนบันไดสิ้นสุดลง ทางเดินแคบๆทอดยาวสู่ความมืดข้างหน้า ผู้นำเดินต่อไปอย่างเงียบเชียบ เขาเดินไปอย่างเชื่องช้า ปล่อยให้คนติดตามได้ดื่มด่ำกับบรรยากาศที่พบเจอสองข้างทาง กลิ่นอับทวีความรุนแรงมากขึ้นเมื่ออยู่ในที่ปิดและอับชื้นเช่นนี้ สองข้างทางเดินแคบแห่งนี้มีเพียงห้องขังที่ว่างเปล่า ซี่กรงขึ้นสนิมยังคงดูแข็งแรงมั่นคง คงยากนักหากจะหลบหนีออกจากสถานที่กักขังแห่งนี้ บรรดาชายหนุ่มดูจะถูกใจเป็นพิเศษ ถึงขั้นเดินเข้าไปสำรวจภายในห้องขังเหล่านั้น ถึงแม้หญิงสาวจะคัดค้านเท่าไรก็ตาม แต่ก็ไม่อาจห้ามความสนุกของเพื่อนชายได้ พวกเขาคุยกันอย่างะนองปากถึงอุปกรณ์จองจำที่วางเรี่ยราดตามซอกมุม ทั้งโซ่ตรวน กุญแจมือ พวกเขาคว้ากล้องถ่ายรูปมาบันทึกภาพอย่างสนุก
     “ทำเสียบรรยากาศหมด” ชายวัยกลางคนบ่นอย่างไม่พอใจ เขากับภรรยาตั้งใจที่จะมาดื่มด่ำกับความกลัวให้เต็มที่ แต่จ้องมาพบเจอกับกลุ่มเด็กหนุ่มที่มักจะเล่นจนเสียเรื่อง หลายครั้งที่จะตะคอกใส่ แต่ภรรยาเขาก็ปรามไว้เสียทุกครั้ง
จนกระทั่งเข้ามาถึงส่วนในสุดของทางเดิน ประตูไม้ผุๆ ค่อยถูกดันออกไป เสียงบานพับ ลั่นส่งเสียงหวีดหวิว จนสาวเจ้าอดไม่ได้ที่จะยกมือขึ้นปิดหู ประตูเปิดออกแล้ว
     ผู้นำหันมามองบรรดาผู้ติดตามอย่างทีละคนจนมั่นใจว่าทุกคนอยู่ครบถ้วน เขาผายมืออีกครั้งเป็นการเชื้อเชิญแขกทั้งหลายผู้กระหายเรื่องราวลี้ลับ ให้เข้าไปสู่โลกแห่งวิญญาณ

     “เมื่อห้าสิบปีก่อนที่นี่เคยเป็นโรงพยาบาลขนาดเล็ก” ผู้นำเริ่มทำหน้าที่ของเขา เขาบอกเล่าตำนานของสถานที่ให้ฟังอีกครา       “แต่ใครจะรู้ว่าแท้จริง ผู้อำนวยการ ได้แอบทำงานวิจัยอย่างลับๆ อยู่ใต้พื้น” เขาเดินมาจนถึงกลางห้องที่มีเตียงผ่าตัดวางทิ้งไว้ คราบของเหลวสีคล้ำ กระจายอยู่ทั่ว กลิ่นสาปฟุ้งกระจายทำเอาหลายคนต้องปิดจมูก “ผู้ป่วยหลายคนได้หายไปจากโรงพยาบาล ทีละคน” เขาเลื่อนไฟฉายไปยังผนังเผยให้เห็นกระดานขนาดใหญ่ที่เต็มไปด้วยเศษกระดาษที่ฉีกขาดถูกปักเอาไว้อยู่เต็มไปหมด “คืนแล้วคืนเล่า ที่ผู้อำนายการ ได้ลักลอบพาผู้ป่วยไร้ญาติมาขังไว้ เพื่อทำการทดลอง” ผู้นำเปลี่ยนโฟกัสของไฟมายังเตียงผ่าตัดอีกครั้งและข้างๆนั่นเองก็มีอุปกรณ์การผ่าตัดเก่าๆวางเกลื่อน บ้างก็ตกมาอยู่ที่พื้น

      บรรดาชายหนุ่มต่างพากันหัวเราะชอบใจ ทำเอาสองสามีภรรยาต้องเตือนด้วยเสียงแค่นไอ พวกเขาจึงยอมสงบ ปล่อยให้ผู้นำทางเล่าเรื่องราวต่อไป

     “ไม่มีใครรู้ว่า ผู้อำนวยการทำการทดลองอะไร นานวันอาการกระหายงานวิจัยของเขายิ่งทวีความรุนแรงขึ้น” น้ำเสียงของคนเล่าช่างราบเรียบแต่นั่นก็ทำให้ขนลุกได้ไม่น้อย หญิงสาวชักไม่แน่ใจว่าเธอควรจะปิดหูตนเองดีหรือไม่
     “เขาหายไปจากโรงพยาบาลนานหลายเดือน ไม่มีใครพบเจอเขาอีกเลยจนกระทั่ง” เขาเว้นช่วงสักนิด สังเกตอาการของผู้ฟังทั้งหมด “แม่บ้านคนหนึ่งบังเอิญพบทางลับที่ลงมาสู่ใต้ดินนี้เข้า”
     “สิ่งที่พบเป็นที่เลื่องลือไปไกล เพราะทันทีที่พวกเขาเปิดประตูทางลับ กลิ่นคาวเลือดก็ทะลักออกมา หลายคนทนไม่ไหวถึงกับอาเจียนออก” เมื่อได้ยินแบบนี้ หญิงสาวยกมือขึ้นปิดหูของตนทันที
     “ภายในห้องขังเต็มไปด้วยซากศพที่ไร้หัว คราบเลือดแดงข้น ไหลนองไปเป็นทาง หนูนับร้อยตัวพากันแตกตื่นเมื่อเห็นคนเดินลงมาพากันวิ่งหนีจากการกัดกินซากศพ”

     “และภายในห้องในสุด นั้นเองพวกเขาก็พบกับคำตอบของต้นเหตุทั้งหมด……ร่างอันไร้วิญญาณของนายแพทย์ผู้อำนวยการ นั่งนิ่งอยู่กับเก้าอี้ เขายังอยู่ในชุดเสื้อกราวยาวสีขาว” ผู้เล่าเรื่องชี้ไฟไปยังเก้าอีกไม้ที่มุมห้อง หญิงสาวหลับตาลงทันที “และที่เตียงนี้เองก็พบร่างของผู้ป่วยที่หายไป……เขาถูกตัดหัวออกไป ศีรษะของเขาถูกวางไว้บนถาดด้านข้าง สีหน้าที่หลงเหลือแสดงว่าเขาหวาดกลัวมากเพียงใด”

     เสียงหวีดหวิวแว่วเข้ามาทำเอาทุกคนขนลุกซู่ หลายคนเบี่ยงไฟฉายไปยังประตู แต่ก็ไม่พบอะไร หลายคนเรื่อมใจคอไม่ดี ทำท่าทางจะกลับขึ้นไปข้างบน ทว่า ผู้นำทางหาได้สนใจ เขายังคงทำหน้าที่ของตนต่อ

     “แน่นอนว่าสถานพยาบาลนี้ถูกปิดไปในทันที ไม่มีใครกล้าเข้าใกล้สถานที่นี้อีก” เขาจบเรื่องเพียงเท่านี้ ผายมืออีกครั้งเพื่อบอกเป็นนัยว่าให้ทุกคนออกไปได้แล้ว หญิงสาวรีบดึงเพื่อนชายของตนออกมาทันที เธอรีบเดินขึ้นบันไดไม่ยอมมองไปยังที่คุมขังทั้งสองข้างทาง แต่เพียงแค่แสงไฟจากไฟฉายส่องผ่านไปยังประตูข้างบน เธอต้องหยุดหายใจเมื่อพบว่ามีชายผ้าสีขาวไหววูบผ่านประตูไป เธอไม่แน่ใจว่ามันคืออะไร แต่มีความเป็นไปได้ว่ามันคล้ายกับเสื้อของที่พวกหมอใส่กัน เธอยืนนิ่งก้าวขาไม่ออก น้ำตาเริ่มคลอที่เป้าตา มือที่จับเพื่อนชายสั่นไม่หยุด จนเพื่อนๆต้องเข้ามาถามไถ่

     เธอชี้ให้ทุกคนดูตรงประตู แต่กลับว่างเปล่า เพื่อนชายปลอบใจเธอว่าคิดมากไปเอง กว่าที่เธอจะยอมเดินขึ้นมา เพื่อนๆทั้งหมดก็ต้องช่วยกันปลอบจนสุดความสามารถ เมื่อพ้นทางลงใต้ดินออกมาสายลมเย็นพัดผ่านมาอีกวูบใหญ่ หญิงสาวกระชับแขนเพื่อนชายไว้แน่น ความกลัวของเธอมีมากจนไม่กล้าจะมองอะไรเรื่อยเปื่อยอีก เธอก้มหน้าก้มตาเดินตามเพื่อนชายไปอย่างว่าง่าย ภาวนาว่าขอให้กลับถึงที่พักโดยเร็ว

     “มีชาวบ้านหลายคน เอ่ยปากว่าเคยพบกับวิญญาณของผู้อำนายการ บริเวณนี้” อยู่ๆผู้นำกลุ่มก็เอ่ยขึ้น ทุกคนหยุดเดินหันไฟไปยังผู้นำที่เดินรั้งท้าย

     “ชาวบ้านค่อยๆทยอยหนีออกห่างจากที่ดินผืนนี้ ทีละรายๆ จนกระทั่งไม่เหลือใคร ว่ากันว่า วิญญาณท่านผู้อำนวยการยังคงมีห่วงกับการวิจัย……..เขายังคงทำงานทดลองต่อไป” ผู้เล่าเรื่องดำเนินเรื่องราวจนมาถึงบทจบ
สายลมวูบใหญ่พัดมาตามมาด้วยเสียงวัตถุหนักตกลงพื้นเบื้องหลังของพวกเขา ทั้งหมดตื่นตกใจ หมุนตัวกลับไปยังต้นกำเนิดเสียงทันที


     สิ่งที่พบทำเอาสาวเจ้าทรุดลงกองกับพื้นพร้อมเสียงกรีดร้อง ต่อหน้าร่างของหญิงสาวพบกับร่างไร้ชีวิตที่เหลือเพียงลำตัวกับเลือดที่ไหลนองออกมาจากต้นคอค่อยๆไหลมายังพวกเขา

     ค่ำคืนแรกที่เสียงกรีดร้องดังขึ้นก้องไปทั่วโรงพยาบาลร้างกลางหมู่บ้านเล็กๆในป่าทึบ เสียงครวญครางของราตรีที่กำลังกลืนกิน ชะตาของเหล่าหนุ่มสาวผู้มาจากแดนไกล ค่ำคืนแห่งการดับสูญได้เริ่มขึ้น





ระวังหัวของท่านไว้ให้ดี
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 30-01-2012 05:00:09 โดย Tifa »

ออฟไลน์ ๛ナーリバス๛

  • ~~~๛NaaribuS๛~~~ ~ [TBL-081-588]
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1500
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +898/-26
    • NaaribuSS
กลัวอ่ะ....

ชอบฟังเรื่องผีนะหลอนดี

แต่หลินขนาดนี้จะอ่านตอนกลางคืนไหวป๊ะเนี่ย

บทนำนี่ยังไม่โผล่ตัวละครหลักของเรื่องเลยอ่ะ


ออฟไลน์ love2y

  • (′~‵)
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2059
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +502/-11
เง้อออออออออ น่ากลัวอ่ะ อยากอ่านแต่แอบกลัว >_<

ออฟไลน์ แมวดำ

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 783
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +20/-2
เฮ้ย o22
น่ากลัว

ka~O

  • บุคคลทั่วไป
โอ้แปลกแหวกตลาดเล้า

ชอบค่ะ กดแอดบุ๊คมาร์คไว้เรียบโร้ย  จะรอตอนต่อไปนะคะ

ออฟไลน์ silverphoenix

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1182
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +347/-3
น่ากลัวอ่ะ  T^T

+1 ฉลองเรื่องใหม่

zeen11

  • บุคคลทั่วไป
อ่านไปมองหน้ามองหลังไป บรรยายได้หลอนดีมากเลยค่ะ 555+  o13 o13 o13

ออฟไลน์ $VAN$

  • Moderator
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1738
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +307/-6
รีบอ่านรีบเผ่น กลัวแต่อ่าน 555
+1

ออฟไลน์ BeeRY

  • ❤。◕‿◕。ยิ้มเข้าไว้นะ。◕‿◕。❤
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 9404
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +897/-8
กลัวมาก แต่ทำไมชอบอ่านก็ไม่รู้ :a5:
ขนาดอ่านตอนโพล้เพล้ยังเสียวสันหลังวาบๆ ถ้าอ่านตอนกลางคืนนี่แอบนอนไม่หลับแน่ๆ o22

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ JJHJJH

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3472
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +293/-2
บวกให้กำลังใจค่า แต่ขี้กลัวอ่า อ่านไม่ได้ >"<

tonkhaw

  • บุคคลทั่วไป
หึ่ย หลอนอ่ะ
เหมือนดู คนอวดผีเลย

ออฟไลน์ uknowvry

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4438
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +284/-6
เฮ้ย! น่ากั๊ว....แต่รออ่านแน่นอน

ออฟไลน์ uknowvry

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4438
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +284/-6
เฮ้ย! น่ากั๊ว....แต่รออ่านแน่นอน

ออฟไลน์ PEENAT1972

  • Red Rhino
  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4698
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +563/-106
ของชอบเลยล่ะ  555

ออฟไลน์ Tifa

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1474
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +417/-2
ยินดีที่ทุกคนชอบกันนะคะ มาต่อกันเลยค่า



บทที่ 1 ค่ำคืน…….ที่นอนไม่หลับ




     การุณ ชายหนุ่มวัย 22 นอนพลิกตัวกลับไปมาอยู่ในห้องพักของตน ทีวีถูกเปิดทิ้งไว้อย่างนั้นโดยที่เจ้าของห้องไม่ได้ให้ความสนใจมันสักนิด เสียงเพลงจากรายการดังไปเรื่อยๆ เขาเลือกที่จะเปิดรายการเบาสมองเพื่อคลายคลามกังวลในหัวสมองที่คิดไปไกลถึงเรื่องเมื่อตอนบ่าย

     ก็ใครมันจะไปคิดว่าไอ้หนังสมัยนี้มันทำเสียสมจริงซะคิดว่าเป็นของจริง ขาขาดแขนขาด หัวหลุด เลือดพุ่ง ถอนเล็บกันสดๆ แต่ละฉากทำเอาผู้ชายตัวใหญ่อย่างเขาวูบไปเหมือนกัน นับว่ายังดีอยู่บ้างที่ได้รับชมในตอนกลางวัน ถ้าเป็นกลางคืนล่ะก็ เขาเองไม่อยากจะคิด

     เวลาล่วงเข้าถึงครึ่งคืนไปแล้ว แต่ชายหนุ่มยังอยู่ในชุดนักศึกษาตัวเก่า มันส่งกลิ่นอ่อนๆพอให้รู้ว่าถึงเวลาอันควรที่จะต้องชำระล้างแล้ว การุณปิดทีวีแล้วถอดเสื้อผ้าออกจากร่างกายเผยให้เห็นรูปร่างที่สูงใหญ่เกินกว่ามาตฐานชายไทยไปเยอะ กล้ามเนื้อที่เห็นได้พองามจากการออกกำลังไม่ทำให้ดูน่ากลัวมากไปนัก สีผิวเข้มรับกับใบหน้าคมเข้มตามแบบฉบับคนใต้ เขาพันผ้าเช็ดตัวเข้ากับตัวแล้วพาตัวเองเดินเข้าห้องน้ำไป

     ไฟสีเหลืองนวลถูกเปิดขึ้นทันทีที่เขาก้าวเข้ามา ผ้าเช็ดตัวถูกปลดออก ปล่อยให้สายน้ำอุ่นค่อยๆไหลลามชำระล้างสิ่งสกปรก การุณก้มหัวลงให้ผมหยักศกของเขาสัมผัสกับน้ำ ก่อนจะใส่แชมพูลงไปแล้วออกแรงขยี้ไปมา เพียงครู่เดียว ถึงมันจะเร็วแต่เขาก็สัมผัสได้ถึงลมเย็นที่พัดเข้ามา ทำเอาเขาสั่นไป เขามองผ่านพัดลมดูดอากาศที่กำลังหมุนอยู่อย่างสงสัย ว่าเหตุใดลมถึงเข้ามาได้แรงถึงเพียงนี้ ชายหนุ่มไม่สนใจก้มหัวลงเพื่อล้างฟองแชมพูออก ทันทีที่เขาเริ่มล้าง หลอดไฟเจ้ากรรมเริ่มที่จะกระพริบ การุณใจคอไม่ดีเร่งล้างฟองออกให้เร็วที่สุด


“เฮ้ย”

     เขาอุทานออกมา โชคยังดีที่ไม่ใช่ไฟดับ คงเป็นเพียงหลอดไฟในห้องน้ำเสื่อมสภาพ แสงจากนอกห้องยังพอลอดผ่านประตูห้องน้ำ ทำให้พอเห็นอะไรได้ลางๆ ถึงกระนั้น บรรยากาศแบบนี้มันทำให้เขาคิดถึงหนังที่ดูเมื่อตอนบ่ายเสียนี่
“ทำไมมันมาเสียตอนนี้วะ”
     ชายหนุ่มจนใจต้องรีบเปิดประตูห้องน้ำเพื่อเพิ่มแสงสว่าง แต่สิ่งที่เห็นอยู่ในกระจกด้วนหน้าทำเอาเขาหยุดหายใจ เขาเห็นเงาดำวูบผ่านหลังเขาไป แต่พอหันหลังกลับไปกลับไม่พบอะไรอยู่ในห้อง

“รีบอาบน้ำดีกว่า”

     เขาตัดสินใจรีบเอาน้ำล้างตัวฟอกสบู่แล้วชำระออก ระหว่างนั้นสายตาคอยจับจ้องไปมาเสมอ หัวใจเขาตอนนี้เต้นเร็วราวกับไปวิ่งออกกำลังมา ไม่ถึงนาทีชายหนุ่มก็อาบน้ำเสร็จ เขาเดินผ่านกระจกบนอ่างล้างหน้าออกมาโดยไม่คิดจะแล ถึงกระนั้นมันก็อดใจเสียไม่ได้ที่จะหันไปมอง แต่อีกส่วนลึกของใจก็ฝืนไว้ด้วยความเกรงจะพบเจออะไรบางอย่าง
“เหลวไหล” การุณคิดเช่นนั้น แต่จนแล้วจนรอดเขาก็ไม่ได้มองกระจกบานนั้น
     เขาใช้เวลาสักระยะในการแต่งตัว ชายหนุ่มชอบสวมเสื้อกล้ามกับกางเกงขาสั้นนอน เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยก็เหมาะสมแก่เวลานอนเสียที พรุ่งนี้เช้าเขาต้องไปเรียนให้ทันตอน  8 โมงเช้า

     การุณเอนตัวลงบนเตียงนุ่ม อากาศร้อนทำให้เขาไม่ห่มผ้า มีพัดลมเครื่องเก่าพัดไปมาอยู่ปลายเตียง เสียงเครื่องจักรทำงานดัง อือ คล้ายกับเสียงคนร้องไห้ และนั่นก็เป็นเหตุให้เขาลุกขึ้นมาปิดมันเสีย
ความมืดมิดยามค่ำคืนไม่เคยเป็นอุปสรรคต่อการนอนของการุณเลย แต่ในค่ำคืนนี้ทุกอย่างดูวุ่นวายไปเสียหมด ถ้าไม่เพราะพวกเพื่อนตัวดีชวนไปดูหนังบ้าๆแบบนั้น คงไม่มีทางทำให้เขาเป็นอะไรได้ นึกๆดูก็น่าหัวเราะที่ต้องเห็นผู้ชายตัวโตเท่าควายมากลัวอะไรกับเรื่องแค่นี้ ถึงปากจะบอกไม่กลัว แต่ใจลึกๆก็อดหวั่นอยู่ไม่ได้

     ช่วงเวลาตี 1 ของค่ำคืนที่แสงเดียวสาดส่อง เงาไม้ไหวไปมาตามแรงลม เงาดำสั่นวูบวาบบริเวณหน้าต่าง ชายหนุ่มจำใจปิดมันลงเสีย เขาลุกขึ้นจากเตียงเดินไปยังหน้าต่างเพียง 1 เดียวในห้องที่อยู่ติดกับระเบียง ข้างนอกของซีกตึกนี้มีเพียงป่ารก ด้วยความที่เป็นบริเวณภูเขา เขาไม่คิดจะมองเงามืดในหมู่แมกไม้อีกเป็นครั้งที่สอง หน้าต่างถูกปิดลงทันที เขาพยายามข่มตานอนอีกครั้งแต่ก็พบว่าทำได้ยากกว่าเดิม ทั้งด้วยเรื่องราวของหนังที่ยังคนติดตา ไหนจะอากาศร้อนอบอ้าวที่ต้องปิดหน้าต่างและพัดลม

     สักพัก เสียงกุกกัก แว่วลอดมาจากใต้เตียง การุณนอนนิ่งกลั้นหายใจเงี่ยหูฟัง อีกครั้งว่าไม่ได้หูฝาดไปเอง แต่ก็ไม่ได้ยินอะไรอีก แต่นั่นก็เพียงพอให้เขามีความคิดที่จะก้มตัวลงไปดูว่าใต้เตียงตนมีอะไรผิดปกติหรือไม่ การุณพลิกตัวเองนอนคว่ำ โผล่ลำตัวช่วงบนเลยเตียงออกไป ทีละน้อย ส่วนหัวของเขาเลยผ้าปูไปแล้ว เหลือเพียงก้มลงไปอีกนิดก็จะรู้ว่ามีอะไรที่ทำให้เกิดเสียงอยู่ในนั้นหรือไม่

“เอาล่ะ” เขานับ ในใจให้สัญญาณตัวเอง


หนึ่ง


สอง



ปิ๊ป


เสียงโทรศัพท์ดังทำชายตัวใหญ่ตกใจหลับตาแน่น เขาเด้งตัวขึ้นมานั่งตรงอยู่บนเตียง กว่าที่จะลืมตาได้ก็เมื่อได้ยินเสียงโทรศัพท์ดังอีกครั้ง

“พรุ่งนี้อย่าลืม เตรียมเงินมาด้วยนะ”

     ข้อความสั้นๆถูกส่งมาจากกรรณิกา หญิงสาว ผู้เป็นเหมือนเลขาประจำกลุ่ม พรุ่งนี้เขามีนัดกับเพื่อนกลุ่มใหม่ที่พบกันทางชมรม ทั้งหมดมีแผนการที่จะไปเที่ยวกันในช่วงวันหยุดยาวที่ใกล้จะถึงนี้
การุณบ่นเล็กน้อย อันที่จริงเขายังจำได้ แต่กะว่าจะแอบเบี้ยว ด้วยเหตุหัวข้อและสถานที่ ที่จะไปในครั้งนี้นั้น ไม่น่าโสภาเอาเสียเลย

“ทำเอาตาสว่างเลย” การุณโยนโทรศัพท์ของตนลงข้างๆ ตอนนี้เขาไม่รู้สึกอยากนอนอีกแล้ว ถึงจะนอนก็เปล่าประโยชน์ ประกอบกับรู้สึกหิวเล็กน้อย จึงตัดสินใจที่จะหาอะไรใส่ท้อง เผื่อมันจะช่วยให้ง่วงได้บ้าง โชคร้ายที่บะหมี่กึ่งสำเร็จรูปพึ่งจะหมดไปเมื่อคืนก่อน แล้วเขาเองก็ลืมที่จะซื้อมาตุนเพิ่มเสียด้วย

     การุณมองทางเดินที่ทอดยาวของที่พักของตนแล้วกำลังตัดสินใจว่าเขาจะไปซื้อของที่ร้านค้าดีหรือไม่ บริเวณนี้ไม่ใช่เมืองหลวงที่จะมีคนเดินไปเดินมาจนดึก เขาตัดสินใจออกเดินไป เสียงรองเท้ากระทบพื้นดังเล็กน้อย พอให้รู้ว่ามีคนเดินผ่าน ห้องหับข้างๆปิดเงียบไม่มีเสียงหรือแสงลอดผ่านออกมา ชั้นที่เขาอยู่ไม่ค่อยจะมีคนอยู่กัน ถึงได้เงียบขนาดนี้ ตอนแรกเขาก็ชอบใจเพราะไม่วุ่นวาย แต่พอมาวันนี้เขารู้สึกว่าตนคิดผิดที่เลือก

     ไฟนีออนกระพริบ ติดๆดับๆ ตรงหน้าลิฟ เร่งให้การุณอยากจะลงไปเสียให้เร็ว เขากดปุ่มลง ซ้ำเป็นรอบที่สามเมื่อเขารู้สึกว่ามีลมเย็นพัดโชยมากระทบใบหน้าเข้ม เพียงอึดใจ ประตูที่รออยู่ข้างหน้าก็เปิดขึ้น แสงสีเหลืองในลิฟดูจะมืดกว่าที่เคยเป็น คราบสนิมของเหล็ก ติดเกาะเป็นแถบทำให้ดูน่ากลัว เขาลังเลอยู่เล็กน้อยก่อนจะตัดใจเดินเข้าไปก่อนประตูจะปิดลง เสียงเครื่องยนต์ทำงานการุณรู้สึกถึงแรงสั่น นั่นทำเขาใจสั่น เขาพาตัวเองเขาแนบกับมุมสายตาจ้องไปยังตัวเลขที่กำลังลดลงทีละหนึ่ง


กิ๊ก


     ลิฟกระตุกสั่นเล็กน้อยก่อนจะหยุดลงที่ชั้น 3 ประตูลิฟเปิดออก เผยให้เห็น ทางเดินด้านหน้าที่มืดไม่แพ้ชั้น 6 ของเขาเลย เขากดเปิดประตูรอคนเข้ามา นึกสังสัยว่าแค่ชั้น 3 ทำไมไม่เดินลงบันได แต่ก็ไม่มีใครเข้ามา การุณขนลุกซู่ เอาไม่กล้าที่จะออกไปดูว่ามีใครอยู่ข้างนอก เขากดปิดประตูรัวๆ จนเขารู้สึกว่าลิฟทำงานอีกครั้ง
     ทันทีที่ประตูลิฟเปิดออก ชายหนุ่มรีบเดินออกมาทันที ยามหน้าประตูทักทายเขาเหมือนเดิมทุกครั้ง การุณเดินเข้าร้านสะดวกซื้อขนาดเล็กที่เปิดถัดไป1ช่วงตึก ยังโชคดีที่ไฟริมถนนพอสว่างไล่ความน่ากลัวไปได้บ้าง เขาจ่ายเงินเป็นที่เรียบร้อย คว้าเอาถุงสินค้าไว้ก่อนจะเดินออกมา ทั้งหมดดูจะเป็นไปด้วยดี จนกระทั่งเขามาถึงหน้าลิฟเจ้าปัญหาอีกครั้ง



     ชายหนุ่มร่างซีดขาวยืนอยู่ตรงหน้าเขา ผมสีดำขลับตัดสีผิวขาวของเขา ทำให้ดูใบหน้านั้นเด่นชัด ชายคนนั้นยืนนิ่งมองไปข้างหน้าตรงไม่ไหวติง เขาใส่ชุดนักศึกษา การุณเดินไปอยู่ข้างหลังชายหนุ่ม ในตอนแรกเขากะจะเดินขึ้นบันได แต่ถ้ามีคนขึ้นเป็นเพื่อนแบบนี้ก็ค่อยยังชั่ว

“กลับดึกนะครับ” การุณเอ่ยทักคนตรงหน้า เขาค่อยหันมา พยักหน้าให้ด้วยใบหน้าเรียบเฉยแล้วหันกลับไป ทันทีที่การุณเห็นหน้าอย่างชัดๆ เขาถึงกับใจเต้นแรง คิ้วที่เข้มดำขลับ เรียงตัวสวย จมูกเล็กเรียวเป็นสัน ริมปากไม่หนาไม่บาง สีแดง น่าสัมผัส เขาขยับตัวเข้าไปใกล้อีกนิดเพื่อให้เห็นได้ชัด ชายผู้นั้นสูงเพียงต้นคอเขาเท่านั้น รูปร่างก็ไม่ได้ดีมาก ออกแนวผอมไปเสียหน่อยเสียด้วยซ้ำ ไม่เข้ากับชุดนักศึกษาตัวใหญ่นั่นเสียเลย แต่ก็ดี ถ้าได้กอดคงจะรู้สึกดี

ประตูลิฟเปิดออก ชายตรงหน้าเดินเข้าไป ตามไปด้วยการุณ ชายหนุ่มกด หมายเลข 5 แล้วเข้าไปยืนอยู่ที่มุม ปล่อยให้การุณยืนอีกข้างหนึ่งของลิฟ
การุณอดใจไม่ได้ที่จะชำเลืองมองคนข้างๆ เขา ชายหนุ่มยืนเหม่อตัวโงนเงนราวกลับคนไม่มีแรง การุณกลัวเหลือเกินว่าเขาจะล้มลงไปเสีย
“เป็นอะไรไหมครับคุณ” การุณถามอย่างเป็นห่วงเมื่อเห็นชายหนุ่มหลับตาลง แต่เขาไม่ตอบกลับ การุณก้าวไปอีกก้าวเพื่อดูอาการ เพียงเข้าใกล้เขาได้กลิ่นอ่อนๆจากตัวชายคนนั้น เป็นกลิ่นที่เขารู้จัก เพียงแค่นึกไม่ออกว่า มันคืออะไร เขาโน้มตัวลงไปเพื่อสูดกลิ่นอีกครั้งแต่ก็ต้องตกใจเมื่อคนข้าง หันหน้ามาจ้องหน้าเขา
“ขอโทษครับ” การุณถอยออกมา กล่าวขอโทษที่ทำเรื่องน่าอาย เพียงอึดใจ ประตูลิฟก็เปิดออกถึงชั้นที่ 5 ชายหนุ่มเดินออกไปโดยไม่สนใจการุณ  ทิ้งให้ชายหนุ่มอยู่ในลิฟเพียงลำพัง
การุณนึกถึงใบหน้าเรียบเฉยนั้นแล้วแอบยิ้มอยู่คนเดียว นึกถึงใบหน้าไม่พอใจที่พบว่าเขาแอบก้มลงไปสูดกลิ่น

“เจอเรื่องดีๆแบบนี้คงหลับได้สักทีนะเรา”

การุณยิ้มกริ่ม ทันทีที่เขาเดินออกจากลิฟ กลิ่นของชายคนนั้นก็โชยมาเข้าจมูกเขาอีกครั้ง การุณครุ่นคิด กลิ่นนี้มันไม่ใช่กลิ่นหอมแบบน้ำหอมทั่วไป ไม่สิ มันไม่หอมเอาเสียเลย เขาจำได้ว่าเคยได้กลิ่นแบบนี้ เร็วๆนี้
กลิ่นเหมือนตอนที่เขาไปเยี่ยมเพื่อนที่โรงพยาบาล

การุณชะงักไปเมื่อคิดได้ว่าคำตอบมันคืออะไร เขาก้าวเท้ายาวๆไปยังห้องของตัวเองแล้วเปิดไฟทุกดวงในห้อง เปิดทีวี เปิดคอม โยนถุงบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปไว้ที่พื้น แล้วกระโจนตัวลงบนที่นอนดึงเอาผ้าห่มมาคลุมตัวไว้
ค่ำคืนที่อากาศร้อนระอุ ยังมีชายคนหนึ่งที่นั่งคลุมผ้าอยู่ลำพังบนเตียง ตัวของเขาสั่นเทาราวกับจับไข้ เขาภาวนาให้ค่ำคืนนี้จบลงโดยเร็ว เพื่อรับกับแสงในวันใหม่



กลิ่นเหมือนตอนที่เขาไปเยี่ยมเพื่อนที่โรงพยาบาล



กลิ่นคล้ายกับตอนที่เขาเดินผ่านห้องดับจิต







กลิ่นฟอร์มาลีน
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 04-02-2012 00:51:51 โดย Tifa »

ออฟไลน์ แมวดำ

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 783
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +20/-2
น่ากลัวขึ้นเรื่อยๆ

tonkhaw

  • บุคคลทั่วไป
อ๊ากกก ผี

กลิ่นฟอร์มาลีน ดันทะลึ่งไปดมเองนี่เน้อ


ออฟไลน์ $VAN$

  • Moderator
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1738
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +307/-6
หลอนนนน :a5: :a5:
นายเอกของเรา มาพร้อมกลิ่นฟอร์มาลีน
หวังว่าคงเป็นนศ.พ. ไม่ใช่...นะ

ออฟไลน์ ๛ナーリバス๛

  • ~~~๛NaaribuS๛~~~ ~ [TBL-081-588]
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1500
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +898/-26
    • NaaribuSS
น่ากลัวอ่ะกรี๊ดดดดดดด

บรรยายได้ดีมากอ่ะ หลอนเลยอ่ะ

บวกหนึ่งขอบคุณนะคะ

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






zeen11

  • บุคคลทั่วไป
คนแต่งเรื่องนี้สุดยอดมากกกกกกกกกกก ข้าน้อยขอคาราวะจริงๆ นี่ขนาดอ่านตอนกลางวันยังหลอนได้ขนาดนี้  o13 o13 o13

ออฟไลน์ หัวเเม่มือ

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 804
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +80/-1
ชอบอ่านเรื่องผี รออ่านครับผม

Moonmaid

  • บุคคลทั่วไป
น่ากลัวมาากกอ่ะ :sad3:

wichaiP

  • บุคคลทั่วไป
นายเอกเป็นผีเหรอ ไม่น่ะ

ออฟไลน์ bigeye

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 332
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +9/-0
เอ๊ย...ฟอร์มาลีน...อะไรยังไงเนี่ย??

ออฟไลน์ CofFee

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 98
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +7/-1
ไม่ว่าเรื่องใหม่หรือเรื่องเก่าก็ให้ความสนุก เรียกเสียงฮาได้เหมือนเดิม

ออฟไลน์ ♥lvl♀‘O’Deal2♥

  • หานิยายถูกใจยากจัง!
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2662
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +176/-4
ทำไมฉันมานั่งอ่านดึก ๆ  - -* นอนดีกว่า

jinglan

  • บุคคลทั่วไป
หลอนกันเลยทีเดียว ><

รอมาต่อนะคะ สนุกๆ o13

ออฟไลน์ ratnalin

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 743
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +71/-2
ไม่น่าเข้ามาอ่านเรื่องนี้เลย เพราะตอนนี้อยากอ่านตอนใหม่สุดๆอ่า ><

เด็กหนุ่มกลิ่นฟอร์มาลินน่าจะเป็น นศพ รึเปล่า เรียนอนาโตมี่แค่2-3ชั่วโมง กลิ่นก็ตามออกมาหึ่งเหมือนกัน พี่การุณคงหลอนตั้งแต่ดูหนังแล้วล่ะมั้ง เห็นอะไรก็เป็นผีไปหมด 555

รอตอนหน้าค่า ชอบมั่กมาก ^^b

ออฟไลน์ uknowvry

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4438
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +284/-6
เห้ย!!!...นี่ขนาดอ่านตอนกลางวันแสกๆนะเนี่
มันจะน่ากลัวเกินไปแล้วนะ......
.....
5555+  คนแต่งเก่งเว่อร์ ...5555+....หัวเราะอย่าบ้าคลั่งด้วยความหลอน

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด