รักป่วนใจคุณชายหน้าใสกับนายตาดุ 2นัท“ฮึยยยยย ชิ”
หงุดหงิด ไม่ได้ดั่งใจ เบื่อ นี่อาจเป็นนิยามอารมณ์ผมในตอนนี้ครับ คุณๆอาจจะมองว่าผมเป็นเด็กเอาแต่ใจผมก็ยอมรับนะครับ ก็แหมผมน่ะลูกคนเล็กของเจ้าของห้างดังที่มีสาขาเยอะที่สุดในประเทศไทยนี่หน่า พ่อแม่ผมไม่เคยขัดใจผมเลยด้วยล่ะ ชิ ผมชื่อ ‘กมลนัทธ์ หรือ น้องนัท’ ชายหนุ่มตัวเล็กน่ารักหน้าใสกิ๊กและมั่นใจในตัวเองสุดๆ ถ้าอยากได้อะไรต้องได้และไม่เคยมีใครปฏิเสธเด็กน่ารักๆแบบผมเลยครับ แต่นี่อะไร ‘พี่ฟิน’ ชายหนุ่มรูปหล่อผิวเข้มหน้าคมที่ผมเห็นครั้งแรกก็ถูกใจในความหล่อกลับไม่สนใจผมเลยครับ สนใจแต่ ‘พี่มิค’ อะไรนั่นความจริงผมน่ารักกว่าเยอะคนอะไรเอาแต่ทำหน้าบึ้งใส่พี่ฟิน ที่น่าเจ็บใจจนผมต้องเดินออกจากงานมาแบบนี้เพราะทนไม่ได้ที่พี่ฟินประกาศโจ่งแจ้งบนเวทีแบบนั้นแม้ไม่ได้เอ่ยว่าเป็นใคร แต่ใครมองพี่แกอยู่ก็รู้ทั้งนั้นว่าคนพิเศษของพี่ฟินคือใคร ผมอยากได้พี่ฟินมาเป็นแฟนจังครับคนอะไรเพอร์เฟ็กซ์เหมาะสมกับผมที่สุดทั้งหน้าตาและฐานะ คนรอบข้างผมจะรู้นะครับว่าผมนั้นช่างเลือกขนาดไหนถ้าคนที่เข้ามาจีบไม่คู่ควรผมไม่สนเลยครับ เห็นผมเป็นแบบนี้ผมยังไม่เคยมีแฟนเป็นตัวเป็นตนเลยจะมีก็แค่คนที่คุยๆกันแต่ไม่ได้จริงจังอะไรเพราะเค้าเหล่านั้นยังไม่ใช่สำหรับผมครับ แต่พอเจอคนถูกใจดันมีแฟนแล้วซะนี่ครับ อารมณ์เสียมากมายเลย ใครจะว่าผมแรงผมไม่สนครับผมไม่ได้ทำใครเดือดร้อนและที่สำคัญพ่อแม่ยอมรับในตัวผมที่เป็นแบบนี้แค่นั้นจบครับ อยากลองแย่งพี่ฟินดูนะครับแต่ดูท่าทางจะยากเพราะพี่แกแทบไม่ชายตามองคนน่ารักๆแบบผมเลย ‘ให้ตายสิ’ ผมล่ะเสียดายคนที่มีคุณสมบัติดีๆแบบพี่ฟินจัง ‘อยากได้’ ครับ และที่สำคัญที่สุดก็เพราะไอ้นายหัวเกรียน ‘นายแม็ค’ อะไรนั่นมันเดินประกบผมตลอดผมไม่มีโอกาสเข้าใกล้พี่ฟินเลย คนอะไรไม่รู้ยุ่งไม่เข้าเรื่อง
“เดี๋ยวใบไม้เค้าก็โกร๋นหมดหรอก ดึงอยู่ได้” ตายอยากจริงๆคนอะไรคิดถึงมันก็โผล่มาให้เห็นเลยครับ ผมล่ะเซ็งไม่รู้จะตามติดอะไรนักหนา แถมเดินมาประชิดตัวผมและก้มลงมองหน้ายักคิ้วกวนๆให้อีกด้วย
“ยุ่ง!!” ผมตะคอกไอ้แม็คมันไปเลยครับยิ่งหงุดหงิดอยู่ด้วย และหน้าตากวนๆเปลี่ยนทันตาผมเลยครับกลายเป็นหน้านิ่งตาดุเลย
“อ๊ะ” ผมตกใจผวากับแรงกระตุกที่ข้อมือ เงยหน้ามองมันตามึงจะดุไปไหน เริ่มกลัวมันนิดๆแล้วครับก็ผมตัวเล็กกว่ามันตั้งเยอะนี่ครับ
“พูดดีๆด้วยแท้ๆ ต่อไปอย่าตะคอกใส่เข้าใจมั้ย นัท!!” แม็คพูดเสียงนิ่งตาดุ
ผมกลัวมันนะครับแต่พยายามฝืนความรู้สึกตัวเองไม่แสดงออกว่ากลัวให้มันได้ใจ แต่กลับยิ่งเลวร้ายมันตะคอกเรียกชื่อผมทันที ผมก็สะดุ้งสุดตัวและเผลอพยักหน้ารัวๆออกไปเลย เริ่มขยาดไม่อยากเข้าใกล้ผู้ชายคนนี้แล้วครับ ผมไม่เคยโดนใครตะคอกแบบนี้มาก่อนเลยด้วย ตอนนี้เริ่มเจ็บข้อมือที่มันกระชากด้วยเชื่อได้ว่าข้อมือผมต้องแดงเป็นจ้ำแน่ๆครับ
“เฮ้อออ ทีหลังอย่ายั่วโมโห ขอโทษ” แม็คถอนใจยาวและคลายแรงบีบที่ข้อมือบาง
ไม่ต้องทำเสียงอ่อนแบบนั้นเลยไม่ต้องเริ่มรู้สึกผิดด้วย เพราะกูกลัวมึงและขยาดมึงไปแล้วไอ้แม็ค ผมก้มหน้ายื้อข้อมือตัวเองกลับคืน คราวนี้มันก็ปล่อยข้อมือผมออกนะครับ เรายืนกันเงียบๆแบบนั้นโดยไม่พูดอะไร จนมันคงทนไม่ไหวจึงเป็นคนทำลายความเงียบขึ้นมา
“พี่ฟินรักพี่มิคมาก ไม่ต้องคิดเข้าไปแทรกระหว่างสองคนนั้นหรอก” มันจี๊ดขึ้นหัวเลยครับกับประโยคของไอ้แม็ค มันกันท่าแทนพี่ชายมันสิ ผมรู้ทันหรอก ผมเงยหน้าจ้องตามันเขม็งเลยครับ
“ไม่ลองไม่รู้นี่” ผมจ้องหน้าท้าทายยิ้มนิดๆให้ไอ้สูงมันครับ
ความจริงก็กลัวมันจับผมหักคอนะครับแต่อยากแกล้งให้มันอารมณ์เสียแบบผมบ้างนี่หน่า และผมก็รู้แก่ใจแล้วล่ะครับมันไม่ต้องมาย้ำให้คนน่ารักเจ็บใจหรอก ได้ผลครับมันหน้าบึ้งคิ้วกระตุกผมล่ะนึกกระหยิ่มใจอยากฉีกยิ้มจะแย่ แต่อยู่ๆมันก็ยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมาแทน เห็นหน้าไอ้แม็คตอนนี้แล้วผมไม่ไว้ใจมันยังไงไม่รู้ครับ
“ฮึๆ ปากดี ไม่ลองไม่รู้ยังงั้นเหรอ งั้นมาลองกันหน่อยเป็นไง ท่าทางจะเด็ดไม่เบา”
ยังไม่ทันที่ผมจะก้าวถอยหลังเตรียมวิ่งหนี ไอ้แม็คมันมาประชิดตัวผมแล้วครับและมันก็ก้มประกบปากผมทันที ผมตกใจจนทำอะไรไม่ถูกยืนนิ่งอยู่ในอ้อมกอดมัน ปล่อยให้มันจูบผมสมองผมเบลอไปหมด ไม่รู้ตัวว่าลิ้นร้อนๆของมันเข้ามาในปากผมตั้งแต่เมื่อไหร่ ผมสะดุ้งสุดตัวเพราะลิ้นมันแตะโดนลิ้นผมและมันทำให้ผมรู้สึกตัวพยายามดิ้นหนีมันครับ แต่ตัวผมก็เท่านี้ดิ้นไปก็สู้มันไม่ได้ แถมลิ้นมันก็ตวัดดูดจนแทบจะกลืนกินลิ้นผมให้หลุดไปกับปากมัน ทำไมขาผมมันสั่นจนแทบไม่มีแรงยืนต้องเกาะชายเสื้อไอ้แม็คเป็นหลักยึด และรู้สึกถึงแรงรัดจากแขนแกร่งที่ช่วยโอบประคองร่างผมไว้
“แฮ่กๆ”
เสียงหอบหายใจของผมดังอยู่กับซอกคอนายแม็คหลังมันปล่อยปากผมเป็นอิสระ แต่จมูกมันยังไล้อยู่ที่แก้มผมครับ แต่ผมไม่มีแรงไปปัดป้องแค่แรงจะยืนผมยังไม่มีต้องเกาะเสื้อมันแทบขาดเลยครับ สติเริ่มกลับคืนผมโดนขโมย ‘จูบแรก’ ไปโดยไอ้เกรียนแม็คที่เราเพิ่งรู้จักกันวันแรก ผมผลักอกมันออกจ้องตามันนิ่งและต้องชะงักกับแววตาเยิ้มๆของมัน
“ไม่อยากเชื่อ อย่าบอกนะว่าเป็นจูบแรก” เสียงคนที่ยังโอบเอวร่างบางไว้หลวมๆพูดแบบคนละเมอและมีแววตาไม่แน่ใจ
แม้เสียงมันจะเบาเหมือนมันรำพึงกับตัวเองแต่ผมที่อยู่ใกล้มันมากแบบนี้ได้ยินชัดเลยครับ ทำเอาความโกรธพุ่งสูงเลิกกลัวคนตัวโตไปเลย และออกแรงผลักอกมันอย่างแรงผลก็คือผมสามารถหลุดจากอ้อมกอดไอ้แม็คได้ครับ
“เออ แล้วไงวะ” ผมยกหลังมือเช็ดปากตัวเองแรงๆ
แม้ชั่วแวบหนึ่งจะรู้สึกดีกับจูบแรก แต่ตอนนี้ผมอยากลบมันออกจากความทรงจำแล้วครับ และผมก็รู้สึกถึงสายน้ำร้อนที่กระทบผิวแก้มตัวเอง เอามือแตะเพิ่งรู้ว่าตัวเองร้องไห้ออกมา และยังไม่ทันจะได้เช็ดออกก็มีมือหนามาป้ายเช็ดออกให้ สายตาพร่าเลือนเพราะน้ำตาทำให้ผมมองหน้าไอ้แม็คไม่ชัดเลยครับ ไม่รู้ว่ามันมีสีหน้าแบบไหน มันคงสมเพชผมสินะครับที่ยอมให้มันได้จูบแรกของผมไป ไม่มีคำพูดอะไรออกจากปากมัน ผมก็ปล่อยให้มันเช็ดไปแต่เบือนหน้าออกไม่อยากเห็นหน้ามันครับ ความอายเริ่มเข้าครอบงำผมโดนไอ้คนเดียวกันนี้ที่ขโมยจูบแรกไปและมันก็ได้เห็นน้ำตาของผมที่น้อยคนนักจะได้เห็นจากผม เสียชื่อ ‘น้องนัทผู้มาดมั่นไม่แคร์ใคร’ หมดเลยงานนี้
“เฮ้ยยยย จะไปไหน ไม่ไปนะ ปล่อยยยย”
ผมต้องตกใจเพราะแรงกระชากแขนจากไอ้แม็ค มันไม่พูดไม่จาแต่ลากผมเดินออกจากสวนของโรงแรมหน้านิ่งไร้เสียงตอบโต้ ผมก็ดิ้นและโวยวายสิครับกลัวมันจับผมไปเชือดและซ่อนศพอำพรางคดี หน้าตาดุๆของมันยิ่งทำเอาผมคิดเตลิดไปไกล แต่อยู่ๆมันก็จับผมอุ้มแบบอุ้มเด็กและกอดรัดซะแน่นคงกลัวผมเข่าใส่มันน่ะครับ ผมก็ได้แต่โวยวายไปตลอดทาง แต่ไม่ยักจะมีใครมาช่วยผมเลยครับ จนมันเอาผมมานั่งในรถของมันได้สำเร็จ
“นัทอยู่เฉยๆ อย่าคิดจะหนีนะ” มันขู่ด้วยเสียงนิ่งและกดหนักที่ชื่อผม ตามึงจะดุไปไหนครับ ผมเลยได้แต่ทำตามที่มันบอก
จนไอ้ดุแม็คเข้ามานั่งในรถก่อนออกรถผมได้ยินมันคุยโทรศัพท์ว่ามันขอกลับก่อนสงสัยโทรคุยกับแม่มันมั้งครับ ผมไม่ค่อยสนใจเพราะมัวแต่ระวังตัวเอาตัวชิดประตูฝั่งที่ตัวเองนั่งเพราะสายตามันไม่เคลื่อนจากหน้าผมเลยครับระหว่างที่มันคุยอยู่ ผมล่ะอดขยาดมันไม่ได้จริงๆ
“เอาโทรศัพท์มา” อยู่ๆไอ้แม็คก็แบมือขอโทรศัพท์ผมครับ ผมสั่นหน้าปฏิเสธในตอนแรก แต่ต้องเปลี่ยนใจยื่นไปให้มันแทนเพราะมันทำท่าจะเข้ามาล้วงกระเป๋ากางเกงผมเองเลยครับ มันกดอะไรอยู่พักหนึ่งเสียงโทรศัพท์มันก็ดังขึ้น นี่มันจะเอาเบอร์ของผมไปทำไมครับเนี่ย ผมได้แต่สงสัยแต่ไม่ได้ถามออกไป
“จะไปส่งที่บ้าน บอกทางมา” มันหันมาออกคำสั่งกับผมครับ ผมจะไม่บอกก็ไม่กล้าขัดใจ ผมกลัวอ่ะ
ไอ้เผด็จการก็ขับรถตามที่ผมบอกทางจนมาจอดรถอยู่หน้าบ้านผม ผมที่เห็นบ้านของตัวเองก็โล่งใจที่ไม่โดนมันฆ่าซะก่อน เตรียมเปิดประตูลง แต่โดนมันจับที่ข้อมือไว้ผมตกใจรีบหันมาทางมันทันที แต่ผมว่าผมตัดสินใจพลาดอ่ะ ก็ตอนนี้เหมือนมันกอดผมอยู่เลยครับ แม็คมองหน้าผมนิ่งๆก่อนก้มมองที่ข้อมือแดงๆของผม มันใช้นิ้วลูบแผ่วเบาและทำสิ่งที่ผมไม่คาดฝัน มันก้มจูบที่ข้อมือผมนิ่งๆก่อนเงยหน้ามาสบตาผม ผมหลบสายตามันทันทีแก้มร้อนฉ่าอย่างรู้สึกได้ พยายามดึงข้อมือตัวเองออกมันก็ปล่อยอย่างง่ายดายเลยครับ
“ขอโทษที่ทำให้เจ็บ” เสียงห้าวดังขึ้นอย่างจริงจังไม่มีแววล้อเลียน ผมก็เงยหน้าสบตาแม็คแบบกล้าๆกลัวๆครับ ผมไม่เข้าใจความรู้สึกของตัวเองตอนนี้เลย ใจหนึ่งอยากวิ่งออกจากรถแล้วเข้าบ้านแต่อีกใจยังอยากสบตาจริงจังคู่นี้อยู่
“ลองดู ลองคบกันดู ไม่ลองไม่รู้” น้ำเสียงนิ่งๆแววตาจริงจังไม่เปลี่ยน
ผมตกใจกับสิ่งที่แม็คพูดออกมาจนนิ่งอึ้งหาคำพูดตัวเองไม่เจอ มันเอาคำพูดผมมาใช้ในทางผิดๆซะแล้วครับ เราจ้องตากันอยู่นานจนผมทนไม่ไหวเปิดประตูรถออกมาแล้ววิ่งเข้าบ้านทันที จนขึ้นมาบนห้องตัวเองใจผมเต้นกระหน่ำไม่เป็นจังหวะ คงเพราะผมเหนื่อยจากการวิ่งเข้าบ้านแน่ๆ แต่สาเหตุคงไม่ได้มาจากนายแม็คหรอกมั้งครับใช่มั้ย ผมจะใจเต้นกับมันได้ยังไงในเมื่อมันไม่ใช่สเป็กผมเลยครับก็แค่คนที่ขโมยจูบแรกผมเท่านั้นเอง นอกนั้นไม่เห็นจะน่าสนใจเลย เถื่อนก็ปานนั้นและดุทั้งหน้าทั้งเสียง แม้หน้าจะหล่อก็ตามผมไม่ชอบอ่ะ ไม่ชอบผมเกรียนๆของมันเลยด้วย ไม่เอาผมไม่อยากได้นี่ครับ
‘Rrrr Rrrr’
ผมสะดุ้งสุดตัวเพราะเสียงโทรศัพท์ในมือที่ผมกำมันจนแน่นดังขึ้น เหงื่อชื้นไปหมดเลยครับ และยิ่งตกใจเมื่อชื่อที่ขึ้นมาคือ ‘แม็ค’ มันเอาโทรศัพท์ผมไปเมมชื่อตัวเองไว้ถือวิสาสะที่สุดเลยไอ้คนเถื่อนเอาแต่ใจ ผมจ้องโทรศัพท์อยู่นานก่อนกดรับแต่ไม่ได้พูดอะไรออกไป รอฟังเสียงจากปลายสาย
“นัท แม็ครู้ว่านัทฟังอยู่ ตกลงตามที่แม็คพูดไปนะ เราลองคบกันดูไม่ลองไม่รู้ แม็คจะไม่พูดมากไปกว่านี้ พรุ่งนี้จะไปหาห้ามหนี.............ฝันดีครับ”
ผมฟังๆมันอย่างเดียวไม่กล้าหลุดเสียงอะไรออกไปให้อีกฝ่ายได้ยิน ผมว่าผมเอาแต่ใจสุดๆแล้วนะมาเจอนายนี่ชิดซ้ายไปเลย ก็ดูที่มันพูดซิครับรวบรัดเป็นที่สุดอ่ะ แถมแทนตัวเองว่า ‘แม็ค’ อีกด้วยช่างไม่เข้ากับหน้าดุๆเอาซะเลย และอะไรมีให้ผมฝันดงฝันดีอีก เลี่ยนชะมัดไม่ได้เป็นอะไรกันซะหน่อย พูดจบก็วางสายไปเลยครับ ผมก็แลบลิ้นใส่โทรศัพท์ทันทีครับแต่ทำไมผมต้องยิ้มด้วยเนี่ยไม่เข้าใจเลย หัวใจในอกก็หยุดเต้นกระหน่ำแบบนี้ซะทีได้มั้ยเนี่ย
ตกลงผมคบกับนายแม็คแล้วเหรอครับเนี่ย งงกับตัวเองสุดๆทำไมไม่ปฏิเสธออกไปก็ไม่รู้ แล้วจะดีเหรอที่ต้องคบกับนายนั่น แม็คไม่ตรงกับคุณสมบัติของผู้ชายที่จะมาเป็นแฟนผมที่ผมตั้งไว้เลย ยกเว้นก็แต่หน้าตาที่พอดูได้เท่านั้นเองครับ
“ไม่ลองไม่รู้ ซินะ”
ผมจะลองคบกับนายนั่นดูครับ ถ้าไม่ดีจริงผมก็แค่ขอเลิกไม่น่าจะเสียหายอะไร เพราะคนน่ารักๆแบบผมเลือกได้และไม่เห็นต้องแคร์หรือทนคบกับใครถ้าคนๆนั้นไม่ดีจริงๆใช่มั้ยครับ ผมตัดสินใจแล้วว่าจะลองให้นายแม็คหน้าดุนั่นมาเป็นแฟนคนแรกของผมดู จะทำให้หลงแล้วเขี่ยทิ้งดีมั้ยน้าอย่างนายนั่นแค่อ้อนนิดหน่อยคงใจอ่อนกับคนน่ารักแบบผมแล้วล่ะ ฮึๆๆ เตรียมตัวให้ดีแล้วกันนายแม็คจอมเผด็จการ นายมาเจอน้องนัทผู้น่ารักอ้อนไม่ใจอ่อนก็ให้มันรู้ไป
..................................................................
โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ ^3^
น้องนัทผู้มาดมั่นไม่แคร์ใคร ก็มาเปิดตัวแล้วนะคะ
มาได้น่ารักน่าชังซะจริง?? 555 สงสัยคนจะแอบ
หมั่นไส้อยู่มาก เด็กดื้อโดนปราบด้วยจูบแรกทำเอา
ไปไม่เป็นไปเหมือนกันเนอะ คู่นี้มาแค่สองตอนก่อน
แล้วจะจัดให้อีกนะคะ ส่วนตอนหน้าเราจะกลับไปที่มิคฟิน
ซึ่งขอให้เตรียมตัวเตรียมใจกันไว้ อ้อ เตรียมเลือดสำรองด้วยก็ดีค่ะ
จัดเต็ม ฮุๆๆ (คนเขียนไม่หื่นน้า แต่ฟินมันหื่นอ่ะค่ะ ^//////^)
ปล.+1ให้ทุกเม้นท์แล้วนะคะ เจอกันอีกทีวันพุธค่ะ
และ