ตอนที่ 39 ผมขับรถมาจากน้ำมนต์อย่างช้าๆ ใจจริงอยากจะขับรถไปส่งมันให้ถึงบ้าน แวะไปกอดคุณยายของมันแน่นๆสักครั้งสองครั้ง ที่เลี้ยงหลานมาได้น่ารัก น่าดูแล น่า ... ซะอย่างนั้น แต่ก็ติดกับธุระของป๊านี่แหละ รู้ว่าผมจะเข้าเมืองหน่อย ก็ฝากใช้งานมาซะงั้น แต่ไม่เป็นไร วินาทีนี้ต้องเอาใจแกหน่อย .. แกอุตส่าห์เข้าใจ ทั้งรักทั้งเอ็นดูน้ำมนต์ขนาดนั้น ..
เฮ้อ .. อยากย้อนเวลากลับไปเมื่อคืนจัง คืนแห่งความสุขที่ผมจะไม่มีวันลืม
.
.
.
.
“ป่ะ กลับห้องกัน” น้ำมนต์เดินออกมาจากห้องของแม่ผม หลังจากที่ป๊าเพิ่งเข้าไป
“คิดไรกับกูป่ะเนี่ย ชวนกลับห้องเฉย” ผมแซวมันเล่น ยังยิ้มมีความสุขจากการคุยกับป๊าไม่หาย
“คิดสิ” มันตอบมาหน้าจริงจัง
“เอ๊ย จริงอ่ะ” ผมดีใจตอบไปเสียงตื่น
“คิดว่าเราควรนอนกันได้แล้ว ดึกแล้วนะเนี่ย” มันพูดพร้อมกับเดินนำผมไป ปล่อยให้ผมดีใจเก้อกับความคิดไปเองของตัวเอง
เราสองคนเดินกันมาผ่านบริเวณบ้านใหญ่มาเรื่อยๆ ผมรีบเดินตามมันและเอามือตัวเองไปจับมือมันไว้เบาๆ ทำให้บรรยากาศโดยรอบเป็นสีชมพูขึ้นอย่างมหัศจรรย์ มันหันมามองผมพร้อมกับยิ้มให้ เป็นรอยยิ้มที่บอกว่ามีความสุข เช่นเดียวกับที่ผมยิ้มกลับไป ความหมายก็ไม่ได้แตกต่างกัน ไม่นานเราสองคนก็มาอยู่ในกระท่อมหลังน้อยที่รอคอยสักคนมาอยู่เป็นเพื่อน เป็นคู่ชีวิต
“น้ำมนต์” ผมพูดออกไปด้วยเสียงที่ตื่นเต้น
“หือ ?” มันหันกลับมามองผมด้วยหย้าที่ยิ้มๆ แววตาสงสัย
“ขอจูบกอดหน่อยได้มั๊ย” ผมบอกมัน มันยิ้มให้ผมเล็กน้อย ก่อนจะปล่อยมือที่จับกับผม แล้วสวมกอดเข้าลำตัวผม และมีอ้อมกอดของผมสวมทับมัน นี่คือคำอนุญาตที่น่ารักที่สุด ไม่ต้องตอบอะไร แค่ทำ
“ได้ยินเสียงหัวใจกูมั๊ย ?” ผมถามมัน
“ได้ยินสิ แต่แยกไม่ออก ว่านั่นมันเสียงหัวใจนาย หรือเสียงหัวใจเรา” คำตอบของมันทำเอาผมยิ้ม และกอดมันไว้แน่นกว่าเดิม หัวใจของเราสองคนแนบบนหน้าอกข้างขวาของอีกคนหนึ่ง สัมผัสได้ถึงแรงสั่นที่เคลื่อนไหวโดยเกิดจากภายใต้จิตใจของแต่ละคน
“ทำไมมึงถึงทำให้กูรักมึงขนาดนี้นะ ทำไมมึงถึงเข้ามาทำให้ชีวิตกูมันดูสดใสซะจนหมดความมัวหมอง ทำไมมึงถึงมาทำให้ชีวิตกูขาดมึงไม่ได้ .. ทำไมกันนะ” ผมพูดออกไป มือข้างหนึ่งพรางสาวผมมันเล่นอย่างช้าๆ ไม่รู้ว่าตัวเองมีความสุขมากขนาดไหนในตอนนี้ แต่รู้เพียงว่าทั้งใบหน้ารอยยิ้มแววตาของผม มันยิ้มให้กับการกระทำครั้งนี้จนยากจะอธิบาย
“แล้วทำไมกันนะที่เราถึงเปิดใจให้กับผู้ชายเถื่อนๆ ทำไมกันนะรักครั้งแรกของเราถึงเป็นผู้ชายด้วยกัน ทำไมพ่อแม่เราสองคนต้องรู้จักกัน ทำไมเราถึงรู้สึกผูกพันกับสิ่งที่เกิดขึ้นไม่นานมานี้ ราวกับว่าทุกอย่างเกิดขึ้นเนิ่นนานแล้ว” คำถามจากปากมันคงไม่ต่างอะไรจากปากผมนัก เราไม่อยากหาคำตอบให้กัน แต่เราอยากจะถามคำถามมากมายนั้นออกมา
เพราะคำตอบนั้นยากจะอธิบาย .. พรหมลิขิต ? เนื้อคู่ ? กลับภพมาเกิด ? ก็คงดูเป็นนิยายน้ำเน่าไป จึงไม่อยากจะสรุปเรื่องราวเหล่านี้ ปล่อยให้มันเป็นคำถามกับคำว่า “ทำไมกันนะ .. ?” คงจะดีกว่า
ผมปล่อยกอดมันก่อนจะมองหน้า หน้าที่ขาวใสไร้สิวอย่างกับเด็กไวแรกเกิด แก้มที่แดงๆเพราะกาศที่เย็น หรือไม่ก็กำลังอายๆ ผมที่ยาวพ้นบ่าไปถึงหลังของมันยังเรียกความสนใจจากผมได้ทุกครั้งที่มองตัวมัน
“ขอจูบหน่อยนะ” ผมพูดพร้อมกับก้มลงไปจูบที่ปากมัน แบบไม่รอให้มันอนุญาตแต่อย่างไร มันตกใจเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้ถอยหน้าหนี ฝีมือการจูบของมันถ้าวัดระดับชั้น คงอยู่แค่อนุบาลสอง เพราะการใช้ลิ้นในการค้นหาตัมันของผมยากและลำบากมาก มันได้แต่เปิดทางให้ผมเข้าไปค้นหาเท่านั้น แต่ก็ไม่ได้เป็นไกด์ในการนำทางแต่ย่างใด ผมซะอีกที่ต้องจูงมันไปด้วยกัน
“อืออออ ออแอ้ว อายใอไอ่ออก” เสียงมันดังอู้อี้ในลำคอ คงอยากให้ผมเอาปากออก ผมเลยดูดปากมันแรงๆหนึ่งทีก่อนจะถอนปากออก
“เฮ้อออ เกือบขาดใจตายแล้วไง” อีกคนบอกผม ผมยิ้มให้กับผลงานของตัวเองครั้งนี้ หน้ามันแดงขึ้น ปากมันก็แดงขึ้น ดูยังไงก็น่ารักขึ้น
“กูไม่ไหวแล้ววะ น้ำมนต์ กูขอนะ” ผมพูดพร้อมกับเข้ารวบกอดน้ำมนต์อีกครั้ง ปากก็ประกบลงเข้ากับปากมันอย่างไว จนอีกคนตั้งตัวไม่ทัน พร้อมกับออกแรงขาพามันเดินถอยหลังไปเรื่อยๆ จนกระทั่งมาถึงโซฟา ผมออกแรงผลักมันล้มลงและตัวเองล้มทับอย่างไว ปากก็ยังมีคลายออกจากปากมัน และดูทีท่าว่าจะเร่งเร้าอารมณ์ในตัวผมให้มากขึ้น มือก็ปลดกระดุมเสื้อของมันไปเรื่อยๆ ทั้งที่มือของอีกคนก็ป้ายไปมา แต่จะทันการอะไรผม มือไวปานทศกัณฐ์แบบนี้ ปลดเสื้อสาวๆไม่ถึงนาทีก็ล่อนจ้อนแล้ว ผมปล่อยปากจากปากมันแค่เล็กน้อย ทิ้งระยะห่างให้มันได้หายใจ ตอนนี้มันหอบพร่าด้วยความเหนื่อยปากเปิดเพื่อต้องการอากาศเข้าไปให้ปอดได้หายใจ
“เป็นเมียกูนะ” ผมพูดออกไปเบาๆ
“คำขอเถื่อนไปนะ” เสียงมันตอบกลับมาทำเอาผมแทบหลุดขำ แต่มันก็ยังยิ้มมาให้
“มาถึงขนาดนี้แล้ว ยอมๆกูเหอะนะ กูไม่ไหวแล้ว” ผมบอกมัน อารมณ์เร่งเร้าและอ้อนวอน
“อย่าให้เราเจ็บนะ” แค่นั้นแหละครับ คำอนุญาตของมัน ผมไม่สนใจว่ามันจะพูดอะไรต่อแล้ว ผมก้มลงไปจูบปากกับมันอีกครั้ง มืออีกข้างก็ปลดพันธนาการที่อยู่บนร่างของเราสองคนโดยมีอีกคนที่พอรู้งานช่วยผมปลดบ้าง สภาพตอนนี้คือคนสองคนกำลังนอนเกลือกกลั้วกันไปมาบนโซฟาตัวใหญ่คลาสสิกของกระท่อม ภาพกล้องถ่ายมุมกว้างชวนให้เห็นสัดส่วนของทั้งสอง ก่อนที่แพลนกล้องไปรอบห้อง และจบลงตรงโคมไฟ ..
ไม่สิ ..จบแบบละครสมัยก่อนไม่ได้ ตอนนี้เลยต้องจัดเรท 20 บวกไป ถ้าอายุไม่ถึงก็โปรดอ่านข้าม เพราอารมณ์ห่ามของนายหัวโป้กำลังเริ่มต้น ฉากรักครั้งแรกที่จะเริ่มความสัมพันธ์ครั้งนี้
รอยจูบที่พรมไปทั่วใบหน้าของอีกคน ทำเอาผิวแดงๆเริ่มเป็นรอยเล็กๆ แต่ผมก็เลือกฝากรอยให้ต่ำลงมา เก็บไว้ในร่มผ้าเท่านั้น ผมเริ่มลากไซ้ไปไปตามซอกหูแล้วลงมาตามต้นคอน้ำมนต์หลับตาสนิทไม่รับไม่รู้อะไรภายนอก ผมยิ่งอยากแกล้งอยากแหย่ เลยยกแขนของมันขึ้นแล้วไล่เลียไปใกล้ๆวงแขน มันขนลุกชัน ตาโพรงมองมาอย่างสงสัย ผมจึงรีบก้มลงหอมแก้มของมันเบาๆ ลากลงมาเรื่อยๆจนมาที่หน้าอกของมัน วนเลียอยู่อย่างนั้น น้ำมนต์ดิ้นพร่านด้วยความเสียว ทำเอาผมยิ้มย่องในใจมืออีกข้างก็เอาไปสัมผัสกับมนต์น้อยที่ไม่น้อยนักของมัน มันยังคงดิ้นทำตัวไม่ถูกเหมือนเดิม แก้มที่แดงอยู่ก็แดงขึ้นอีก เมื่อผมลุกล้ำในตัวมันมากขึ้น
และเมื่อลิ้นของผมไล่วนกับหน้าอกของมันครบสองข้าง โดยที่มันยังนอนดิ้นไปดิ้นมาอยู่นั้น ผมก็ลากลิ้นมาล่างเรื่อยๆ จนลุกตัวขึ้นมามองหน้ามัน ที่มุดเข้าหาโซฟา หน้าจะเข้าไปอยู่ในเนื้อหนังของโซฟาแล้ว
“เป็นไรครับที่รัก” ผมถามมัน มันหันหน้ากลับมา พร้อมกับมองมาที่ผม
“ไม่รู้สิ จะให้ตอบว่าอะไรละ” หน้าตาที่เขินอาย ตอบมาอย่างกับว่ากำลังแตกสลายไปกับคนที่พูดด้วยตรงหน้า เล่นเอาผมยิ้มไม่หยุด
“ยิ้มอะไรอีกละ จะทำอะไรก็ทำสิ” คำพูดที่ดูดุๆ แต่แฝงด้วยคำสั่งที่ชวนขำมากกว่าเดิม
“รีบจริงเลยวุ๊ย เงี่ยนขนาดนั้นเชียว” ผมบ่นเบาๆ แต่อีกคนคงได้ยิน
“โอ๊ยย” ผมร้องโอดขึ้นมาเมื่อมันเอามือมาตีที่แขนผม ก่อนจะหันหน้ากลับไปซุกกับโซฟา
“จะหันไปทำไม มานี่ มาทำให้เค้าบ้าง” ผมพูดพร้อมกับจับมันหันตัวหันมา และดึงตัวมันให้ลุกขึ้น
“ให้ทำอะไร” มันถามผมมาหน้าตื่น เชื่อแล้วจริงๆว่าไม่เป็น
“อ่า ทำเหมือนที่กูจะทำให้มึงนะ จำดีๆละ” ผมบอกมัน มันพยักหน้างึกๆ ตาเพิ่งดู ผมเข้าไปกอดมันไว้แล้วเอาลิ้นสอดเข้าไปในหู ไล้เลียลงมาตามคอ เรื่อยๆมาจนบริเวณหัวนมของมัน กัดเม้มเล็มวยเวียนอยู่ครู่ใหญ่ สสับไปสลับมา มันก็ยังดิ้นไปมาอย่างเดิม มีเสียงครางในลำคอเล็กน้อย ก่อนที่ผมจะก้มลงไปอมท่อนลำมนต์น้อยนั้น
“เอ๊ยยยย” น้ำมนต์ตกใจที่ผมแบบนี้ให้ พร้อมถอยออกหนี
“เป็นไรอีกละ” ผมถาม
“ต้องทำแบบนี้ด้วยเหรอ”
“ปกติกูไม่เคยทำให้ใครหรอก ยกเว้นมึง” ผมพูดพร้อมกับก้มลงไปให้ปากสัมผัสกับมนต์น้อยนั้นอีกครั้ง มนต์น้อยของมันสภาพเที่ไม่เคยผ่านการใช้งาน ลำตรงยาวเด่น แต่ก็ไม่ใหญ่มาก หัวยังปิดสนิท แอบสงสัยว่าเคยช่วยตัวเองบ้างมั๊ย ผมพยายามเม้มๆ และดึงเพื่อให้ปากมนต์น้อยมันเปิด ก่อนจะใช้ลิ้นตวัดไปมา มันครางซี๊ดเล็กน้อย ผมเลยได้ใจครอบมันทั้งลำแล้วก็ดูดไปมา มันทั้งดิ้น ทั้งมือที่ผลักให้ผมออก แต่มีเหรอที่ผมจะยอมมัน ผมเล่นกับมนต์น้อยนั้นอยู่พักใหญ่
“นายๆๆๆ พอก่อน มันจะออกแล้ว” น้ำมนต์พูดห้ามเตือนผมมา จนผมต้องเอาปากออกจากมัน
“อ่ะ ทำแบบนี้แหละ” ผมขึ้นมาแล้วบอกมัน มันมองหน้าผมอย่างงๆ ส่งคำถามว่าเอาจริงเหรอ ผมพยักหน้าหงึกๆสองสามครั้งให้มัน มันมองท่อนลำปีโป้ขนาดจัมโบ้ของผม แล้วหน้าแดงปรี๊ดอย่างกับน้ำร้อนเดือน ผมยิ้มเชื้อเชิญมัน พร้อมกับนอนบนโซฟา ปล่อยให้เป็นหน้าที่มันได้บรณนิบัติสามีมันบ้าง
มันเคลื่อนร่างบางเล็กๆของมันมาทับตัวผมอย่างทุลักทะเล ก้มลงจูบที่ปากผมอย่างขัดเขิน ก่อนที่พรมจูบทั่วใบหน้า อย่างกับเด็กหอมผู้ใหญ่
“เลียบ้างดิ” ผมบอกมัน
“รู้แล้วหน่า รีบจังเลยนะ” มันทำเสียงไม่พอใจ ก่อนจะเอาลิ้นของมันเลียตามซอกหูของผม ผมขำหึหึในลำคอ กับการกระทำของมัน จนมันต้องมาจ้องหน้าผมตาแข็งอีกครั้ง ผมต้องแกล้งหลับตา มันจึงได้เริ่มทำหน้าที่ของมันต่อ ก็ไม่ให้ผมขำได้ไงละครับ มันเลียตัวผมไม่ได้รู้สึกอะไรเลย น้ำลายของมันเหมือนจะไหลท่วมตัวผมละ คงตื่นเต้นไม่น้อย ที่ต้องมาทำอะไรที่ตรงกันข้ามกับตัวเองมากๆแบบนี้ มันเลียลงมาเรื่อยๆ จนมาที่หน้าอกของผม มันให้ลิ้นเลียๆ ดูดอยู่พักใหญ่ ตรงนี้ยอมรับว่าเสียวครับ เพราะผมลืมตามองดูมันทำ ปากเล็กๆสีชมพูของมัน สีหน้าที่ตั้งใจเกินจริง ยิ่งกว่าตอนมันวาดภาพ ลิ้นที่ตวัดไม่ค่อยมีทิศ เล่นเอาปีโป้จัมโบ้ของผมแข็งตึงจนปวดเอ็น มันเลียวนอยู่แบบนั้นพักใหญ่ ผมก็สะดุ้งลุกขึ้น
“มีไรอีก ?” มันคงตกใจที่อยู่ๆผมก็สะดุ้งขึ้นมา ผมเลยจับตัวมันให้ลงไปนั่งข้างล่าง และผมนั่งอยู่บนโซฟา ตอนนี้ปีโป้ขนาดจัมโบ้คำโตอยู่ตรงหน้ามันอย่างเลี่ยงไม่ได้ มันมองอยู่พักนึงอย่างพินิจพิจารณา คงคิดว่ามันต่างกันมากละสินะ ระหว่างของมึงกับของกู
“มองอะไร ทำไปเลย” ตาผมเอาคืนบ้าง เร่งมัน มันมองตาค้อนมาทางผมเล็กน้อย ก่อนจะค่อยๆเอาลิ้นมาแหย่ที่หัวปีโป้
“อ๊า ....” ผมครางออกมาทันทีที่ลิ้นอุ่นๆของมันสัมผัสกับปีโป้จัมโบ้ของผม เจลใสๆค่อยๆไหลออกมาตามอารมณ์ที่เกินจะหักห้าม น้ำมนต์คงชอบใจที่ผมครางออกมาแบบนั้น มันจึงใช้ลิ้นวนๆอยู่ตรงนั้นอยู่พักใหญ่ ก่อนจะเอาปากเล็กๆของมันครอบเข้าไป ปากของมันครอบได้เล็กน้อยเท่านั้น และดูท่าว่าจะทำอะไรไม่ถูกแล้ว ถึงได้ค้างไว้แบบนั้น ผมเลยยกเอวของตัวเองเด้าขึ้นลง อย่างช้าๆ
“ดูดเลย อร่อยนะ” ผมบอกมัน พร้อมกับสายตาเชื้อเชิญ มันเลยบังคับปากผมให้ดูดปีโป้จัมโบ้ตามจังหวะขึ้นลงของการยกเอวของตัวเอง สายตาผมตอนนี้เงยหน้าขึ้นมองเพดานแล้วครับ เพราะว่ามองหน้ามันแล้วน้ำรักจะทะลักให้ได้ ผมจึงเลือกจะมองเพดานแทน
“ไม่ไหวแล้ววะ” ผมพูดเมื่อคิดว่าคงถึงเวลาแล้ว ผมเลยลุกขึ้นและให้มันมานั่งโซฟาแทน น้ำมนต์ก็ทำอย่างเคอะเขินไปหมด มันนั่งลงขาชิดจนผมหงุดหงิดใจไม่ได้
“ก็คนมันไม่เคยนี่” เหมือนมันจะรู้ว่าผมรู้สึกอย่างไร จึงด่าผมกลับมา
“ครับๆ แล้วพี่จะสอนให้บ่อยๆ จะได้ชินๆ” ผมบอกมันก่อนจะเดินไปหยิบเจลและถุงยางในลิ้นชักมา แกะซองแล้วหุ้มปีโป้จัมโบ้อย่างชำนาญ พร้อมกับบีบเจลให้ชุ่มมือ เดินเข้ามาหามัน ยกขาทั้งสองข้างของมันพาดคอไว้ สายตามันมองมาอย่างสงสัย ผมเอามือที่ชุ่มด้วยเจลหล่อลื่นป้ายไปที่ทางผ่านเมืองของน้ำมนต์เบาๆ มันดิ้นเล็กน้อยเมื่อมีความเย็นของบางอย่างแตะผิวหนังของมัน ผมก้มลงไปเลียหน้าอกมันไปมา เพื่อให้มันลดความกังวล ตาของน้ำมนต์เริ่มปิดลงอีกครั้ง ผมเริ่มใช้นิ้วของตัวเองแหย่เข้าไปหนึ่งนิ้ว
“โอ๊ยยย” มันร้องออกมาเสียงหลง
“ทนหน่อยนะจ๊ะที่รัก พี่ทำไม่เจ็บหรอก” ผมระซิบบอกมันที่หู ก่อนจะเลียไซ้มาตามหูและจบลงที่หน้าอกอีกครั้ง น้ำมนต์เอสแขนตัวเองมาพาดไว้บนคอผม และออกแรงกระชับคอทักครั้งที่ผมสอดนิ้วเข้าออก ผมเพิ่มจำนวนนิ้วจากหนึ่งเป็นสอง เพื่อส่งตัวแทนเข้าผ่านเมืองไป ก่อนที่ปีโป้ของผมจะเข้าตามไป ..
ผมเอามือที่ชุ่มเจลนั้นมาทาไปทั่วปีโป้จัมโบ้ ตอนนี้ปีโป้จัมโบ้ก็เยิ้มไปด้วยเจลไม่แพ้กับทางผ่านเมืองของน้ำมนต์ ผมก้มลงไปกระซิบที่หูน้ำมนต์อีกครั้ง
“กูรักมึงมากนะ และจะรักมึงตลอดไป” คำธรรมดาเถื่อนๆของผม ถูกพูดไปอีกครั้ง พร้อมกับรอยยิ้มเขินๆของมัน ผมจูบปากมันอีกครั้ง ลิ้นไล่วนไปมา พร้อมกับการพัฒนาการจูบของมันพอเป็นที่น่าพอใจ มันตอบโต้มาได้อย่างดี ผมจับท่อนลำของผมใส่ไปในทวารของมันเบาๆ
“อ๊า ..” เสียงร้องของมันดังในลำคอ แต่ก็หายไปเพราะผมยังจูบกับมันอยู่ พยายามดึงจุดสนใจของมันมาที่ปากของมันแทน ผมค่อยๆขยับอวัยวะบุกเมืองของมันอย่างเบาๆ ช้าๆ เพื่อให้นิ่มนวลที่สุด น้ำตมนค์เกร็งมือตัวแข็งทื่อเล่นเอาคอผมแทบเป็นเหน็บ
“อย่าเกร็จสิจ๊ะ” ผมคายปากบอก
“เกร็งที่ไหนละ” มันสวนกลับมา
“ก็นี่แหละ ที่ทำอยู่คือเกร็ง” ผมบอก
“แล้วทำยังไงไม่ให้หายเกร็งละ” ถามผมอีก ผมไม่รู้จะตอบไง เลยก้มลงไปเลียหน้าอกให้มันแทนอีกครั้ง การขมิบที่ทวารมันค่อยๆคายตัว ทำให้ปีโป้จัมโบ้ของผมเคลื่อนทีได้ง่ายขึ้น น้ำมนต์มีการถอยหนีลำของผมเป็นระยะ แต่ผมก็เอามือดักไว้ และดึงกลับมา จังหวะที่ดึงกลับมาแต่ละครั้ง เหมือนเป็นการตอกสลักให้เข้าง่ายกว่าเดิม ยิ่งทำให้มันรู้สึกเจ็บขึ้น หลังๆมันจึงทนไม่ยอมถอยห่าง ผมเข้าไปในเมืองมันอย่างยากลำบาก เพราะประตูทางเข้าของมันตอดรัดแน่น จนผมแทบกระอักเลือดสีข้นออกมาตั้งแต่หน้าประตู แต่พอเข้าไปได้ครึ่งลำก็ต้องหยุดพัก
“แม่งเสียววะ” ผมสบถออกมา
“นายเสียว แต่เราเจ็บนะ” ได้ยินคำพูดนี้ ผมไปต่อไม่ถูกเลย จะบอกว่าเดี๋ยวก็เสียวตามผม ก็กลัวว่ามันจะไม่เชื่อ เลยก้มลงไปจูบปากมันอีกที พร้อมกับโยกสะโพกตัวเองเข้าออกอย่างช้าๆ น้ำมนต์ครางในลำคอเป็นระยะๆ ผมรู้สึกอยากได้ยินเสียงมัน จึงปล่อยปากออกจากมันอย่างไว
“อ๊า .. อ๊า” เสียงของมันดังมาพร้อมกับปากที่ปล่อยให้เป็นอิสระ มันหลับตาปี๋มือยังคล้องคอผม พร้อมกับเล็กที่จิกลงบนหลังอย่างกับว่าเนื้อหนังของผมเป็นเหล็ก ผมรีบใช้จังหวะนี้ดันลำตัวเองเข้าไปจนสุดลำ
“โอ๊ยยยยยยยย” เสียงของมันดังมาก ผมก้มลงไปจูบมันอีกครั้ง พร้อมกับแรงเด้าที่เพิ่มจังหวะขึ้น ปากของมันกับผมแค่ประกบกันเท่านั้น ไม่มีการแลกลิ้นอะไรกัน ผมเอามือของผมไปจับกับมนต์น้อยของมัน พร้อมกับชักเข้าออกให้มันแข็งตัวขึ้นอีกครั้ง ปล่อยปากจากมันมาวนเวียนที่หน้าอกของมัน ทั้งที่สะโพกก็ยังเด้าอยู่อย่างนั้นไม่ยั้ง แรงขมิบและความแน่นฟิตของเมืองน้ำมนต์ทำเอาผมแทบปิ๊ดทุกครั้งที่สอดเข้าไป
“อ๊า อ๊า อ๊า ....” เสียงครางของผมกับมันดังสลับกันไปมาอย่างกับไม่รู้ว่าเสียงใครเป็นเสียงใคร
“นาย นาย เราไม่ไหวแล้ว” เสียงของคนตัวเล็กดังขึ้น พร้อมกับมือผมที่เร่งจังหวะชักเข้าออกของมนต์น้อยไว้ขึ้น และสะโพกของตัวเองที่เร่งจัวหวะให้ไวขึ้น ตามแรงชัก น้ำรักขาวข้นทะลักออกมาจากมนต์น้อยอย่างกับเขื่อนแตกเต็มฝ่ามือของผม พร้อมกับเสียงร้องของคนตัวเล็ก และตัวที่อ่อนโยน แรงตอดรัดที่เมืองทวารเล่นเอาปีโป้จัมโป้เดินทางติดขัด รัดจนปีโป้ต้องออกแรงกระแทกอีกสองสามครั้งแรก
“อ๊า ...........” เสียงครางสุดท้ายของผมดังขึ้นเมื่อปีโป้จัมโป้ พ่นน้ำหวานแสนข้นมาเต็มหลอด พร้อมกับแรงเด้าอีกสองสามครั้ง เสียวซ่านไปทั้งตัว ขาเกร็งจิกพรม แขนอ่อนตัวโยนไม่ต่างจากอีกคนที่กอดผมไว้ หลับตากริ่ม
“สุดยอดว่ะ” ผมพูดออกมา พร้อมกับแรงโยกที่สะโพกเบาๆ ไม่ขาด น้ำมนต์ลืมตามามองผมอย่างอ่อนแรง
“เอาออกได้แล้ว” ปากและสายตาบอกอาการเจ็บจนผมสงสาร
“ขอแช่ไว้หน่อยไม่ได้เหรอ เสียวดีว่ะ” ผมบอกด้วยสายตาอ้อนๆ
“ถ้าทำตัวแบบนี้ คราวหน้าไม่ต้องอีกแล้วนะ” สิ้นเสียงนั้นผมจำเป็นต้องถอดปีโป้จัมโบ้ที่อ่อนแรงออกอย่างช้าๆ น้ำมนต์ทำหน้าเหยเกเล็กน้อย ก่อนที่ท่อนลำจะหลุดออกมา ผมดึงเอาถุงยางออก แล้วดูน้ำหวานจากปีโป้จัมโบ้ที่ไหลออกมา
“กูว่าของกูเยอะแล้วนะ .. แต่ของมึงเยอะกว่าอยู่ดี ฮ่าๆๆ” ผมแซวมันครับ เพราะตอนนี้ตัวของมันเต็มไปด้วยน้ำรักจากมนต์น้อยของมันเต็มหน้าท้อง มันมองมาทางผมอย่างค้อนๆ ก่อนที่ผมจะเอาถุงยางไปทิ้ง แล้วเดินกลับมาหามัน ที่ยังนั่งอยู่ในสภาพเดิม
“มา เดี๋ยวอุ้มไปอาบน้ำนะ” ผมพอเข้าใจว่ามันคงเหนื่อย และไม่อยากขยับตัวไปไหน ครั้งแรกของมันครั้งนี้คงทำให้มันเดินลำบากไปพักใหญ่ แต่ผมว่าผมทำกับมันครั้งนี้อย่างเบาๆ และธรรมดาที่สุดแล้ว เพราะผมไม่ได้ต้องการจะโชว์เหนือเล่นท่ายาก หรืออยากฝากประสบการณ์อันเร้าใจไว้กับมันเหมือนกับคนอื่นที่ผ่านอะไรมาเยอะมากมายก่อนจะมาเจอผม เพราะถ้าทำแบบนั้นไป ครั้งนี้คงเป็นครั้งแรก และครั้งสุดท้ายที่ผมจะได้แง้มประตูเมืองของมันเข้าไปเที่ยวก็ได้ ...
.
.
.
.
แค่คิดถึงภาพเมื่อคืน ปีโป้จัมโบ้ก็เริ่มขยายตัวซะงั้น ผมละอยากจะนอนกับมันทุกคืนเลย อยากนอนก่อน อยากสอนบทรักให้มันอย่างช้าๆ อยากให้มันรู้ว่าผมรักมันเท่าไหร่ .. อันที่จริงเปิดเทอม ผมจะชวนมันมาอยู่หอด้วย แต่ก็เกรงใจยายอยู่ดี .. แต่เอาเหอะ สักวันในหนึ่งอาทิตย์ก็ยังดี ..
วันนี้ผมมาทำธุระให้ป๊าที่วัดประจำจังหวัดครับ ป๊าให้ผมเอาของมาถวายหลวงพ่อ ซึ่งหลวงพ่อกับป๊าเคยเป็นเพื่อนกันมาก่อน ผมจึงสนิทกับพระรูปนี้เป็นอย่างมาก พูดได้ว่าครอบครัวผมเลยดีกว่า
และเนื่องจากวันนี้มาวัดประจำจังหวัด คนเลยค่อนข้างเยอะ เพราะวัดนี้คือวัดพระธาตุครับ วัดคู่เมืองชาวนครศรีธรรมราช หรือว่าชื่อเต็มๆว่า วัดพระมหาธาตุวรมหาวิหาร ครับ จะมีกรุ๊ปทัวร์ ไม่ก็ชาวบ้านแวะเวียนเข้ามาสักการะ พระบรมมหาธาตุเป็นจำนวนมาก ผมเลยต้องเดินฝ่าฝูงชนเข้าไปพบหลวงพ่อที่กุฏิครับ
ผมเข้าไปถวายของที่ป๊าฝากมาให้หลวงพ่อเสร็จ ก็อยู่พูดคุยสารทุกข์สุกดิบกับหลวงพ่อชั่วครู่ ก็ขอตัวกลับครับ เพราะหลวงพ่อคงจะจำวัดกลางวันต่อ ผมไม่อยากรบกวน
ตอนเดินกลับมาที่รถ ผมก็เดินมองบรรยากาศรอบๆวัดอีกครั้ง ถึงแม้จะเป็นวัดประจำจังหวัด และอยู่ไม่ไกลจากวิทยาลัยผมนัก แต่น้อยครั้งเหมือนกันที่ผมจะมาเดินเล่นแถวนี้ นอกจากจะมากับป๊าและแม่ วัดก็คือวัด มีความสงบและมีความศรัทธามาให้แก่ญาติโยม ถึงแม้ว่านักท่องเที่ยวจะมากันอย่างเนืองแน่น นั่นก็หมายความว่าความศรัทธาก็มีมากๆตามกัน ผมมองยอดพระธาตุ ก่อนที่จะก้มต่ำมาเรื่อยๆ มองผู้คนที่เดินผ่านไป ผ่านมา ยิ้มให้กับวัดคู่บ้านคู่เมืองครั้งนี้ และคิดว่าสักวันจะพาน้ำมนต์มาไหว้พระกันสองคนให้ได้ ..
ผมมองเพลินสายตาก็ไปสะดุดเอากับคนบางคนที่มีใบหน้าคุ้นเคย ผมอึ้งชั่วขณะ มองภาพคนๆนั้นกำลังเดินไปกับกลุ่มของเขา ใจของผมสั่นขึ้นมาอย่างกับทำงานผิดปกติ ภาพของคนตรงหน้าเริ่มหายไปเรื่อยๆตามความไกลของระยะทาง และผู้คนที่เดินตัดไปมาซับซ้อน
ไม่รู้อะไรดลใจให้ผมสังสมองบอกเท้าตัวเองให้วิ่งตามคนๆนั้นไปเรื่อยๆ ยิ่งเห็นแผ่นหลังอยู่ไกลๆ เท้าของผมก็ยิ่งเพิ่มความเร็ว
“เอี๊ยดดดดดดดดดด” เสียงเบรกของรถเก๋งคันหนึ่งที่ผมกำลังวิ่งตัดหน้าดังขึ้น
“อยากตายหรือไงวะ แม่งข้ามมาได้” เสียงก่นด่าของคนขับดังตามให้หลังผมมา แต่ผมไม่ได้หันกลับไปต่อล้อต่อเถียงกับเจ้าของรถคันนั้น คิดในใจมันไม่ชนผมก็บุญแค่ไหนแล้ว ผมหันไปยกมือบอกว่าขอโทษครับเบาๆ แล้วหันหลังวิ่งต่อตามคนๆนั้นที่เห็นอยู่ไม่ไกลนัก
ตลอดระยะทางที่วิ่งตามมา เหมือนภาพเรื่องราวต่างๆกำลังวิ่งกลับมาพร้อมๆกับความใกล้ถึงตัวเขาคนนั้น เหมือนผมกำลังดาวน์โหลดไฟล์บางอย่างที่ฝังไว้ในชิปที่ลึกลงไปภายใต้ก้นลึกของหัวใจ
และเมื่อใกล้ถึงตัวคนนั้นมากเท่าไหร่ ไฟล์ที่ดาวน์โหลดก็ใกล้จะสมบูรณ์มากเท่านั้น คนๆนั้นหยุดอยู่ข้างรถยนต์คันหนึ่งซึ่งน่าเป็นของเค้า ผมรีบวิ่งไปจนตามทัน ชายคนนั้นมองผมมาอย่างสงสัย ผมก้มหน้าหอบเหนื่อยตัวโยน ก่อนจะเงยหน้ามามองคนที่วิ่งตามอย่างชัดๆอีกครั้ง พร้อมไฟล์ที่ดาวน์โหลดมาครบสมบูรณ์ มีสัญญาณติ๊งพร้อมกับข้อความขึ้นว่า Download complete ขึ้นมายืนยัน
หน้าตางงๆของคนที่ผมวิ่งตามจ้องหน้าสงสัยผมอยู่พักใหญ่ ก่อนจะเผยรอยยิ้มและเรียกชื่อผม
“ปีโป้”
นั่นคือเครื่องยืนยันว่าผมจำถูกคน .. และไม่เสียแรงที่ผมวิ่งตาม ไม่เสียแรงที่เกือบถูกรถชนตาย ไม่เสียแรงที่ถูกไอ้คนขับรถนั้นด่า
มึงกลับมาแล้ว .. มึงกลับมาแล้วจริงๆ
ผมยิ้มให้กับใบหน้านั้น ก่อนจะถามคำถามไปเพื่อความแน่ใจอีกครั้ง ..
“เบสท์ใช่มั๊ย ?”
หัวข้อ: [ กลรัก ... เปื้อนสี ] แล้วนะครับ !!!! (อ่าน 279242 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก