“ได้เวลาประมูลแล้วครับ!!”
ไอ้คุณแซมมี่เข้ามาตัดบทแบบไม่ดูตาม้าตาเรือ มันเดินโบกมือให้พวกเรากลับเข้าไปเตรียมตัวกัน งะ อดดูมวยเลยว่ะ! พวกกรรมกรประจำสาขาของผมเดินออกมาไล่ต้อนเหล่าผู้คนที่อยู่ในซุ้มให้ออกไปเพื่อจะเตรียมก่อสร้างเวทีการประมูลครับ
“โซโล่ มึงต้องประมูลกูสูงๆ นะโว้ย!”
ผมหันมามองไอ้โซโล่แล้วกำชับมันไว้อย่างดีก่อนจะวิ่งออกไปแต่ก็ต้องหยุดเพราะลมพัดกระโปรงเปิดขึ้นมาผมต้องใช้มือปิดแล้วค่อยๆ ย่องไปรวมพล บ้าชิบ กระโปรงนี่ลมพัดมาทีก็เปิดโปรงแม่งทุกอย่าง ไม่นานเวทีการประมูลก็ถูกสร้างขึ้นอย่างรวดเร็วโดยฝีมือของเด็กถาปัตย์ขั้นเทพอย่างพวกเรา
“มึงว่าจะมีใครมาประมูลกูหรือเปล่าวะ?”ไอ้โจ้ทำหน้าตื่นเต้นแล้วหันมาถามพวกผมที่พร้อมใจกันโบกมือให้มันทันที
“ไม่มี”
“พวกห่า ให้กำลังกูเหลือเกินว่ะ”
( ฮัลโหลๆ เทสต์ๆ สวัสดีครับมิตรรักแฟนประมูลทั้งหลาย! กระผม นาย แทนแทนแห่งคณะสถาปัตย์รับหน้าที่เป็นพิธีกรเช่นเคย ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ~! )
เสียงโฆษกดังขึ้นอย่างตื่นเต้น พวกผมก็อ้าปากเหวอ พี่แทนแกมาอีกแล้ว! อย่าบอกนะว่าไม่มีอยากใครอยากเป็นพิธีกรถึงได้ลากพี่ท่านมาเป็นพิธีกรอีก คณะกูจะอัตคัดโฆษกเกินไปแล้ว! เสียงตบมือต้อนรับพิธีกรดังเล็กน้อยถึงปานกลาง ผู้คนก็เริ่มทยอยกันเข้ามาที่ซุ้มของเราจนล้นหลาม อ่า คนเยอะจริงๆ ไม่รู้ว่าพวกเขามาดูรายการสนุกๆ หรือมาประมูลกันแน่
( ใครยังไม่มีคนควงไปลอยกระทง ยกมือขึ้น! อ่า เยอะเลยเหรอ? งั้นควงผมไปลอยก็ได้ ผมก็ว่างเหมือนกัน! )
และแล้วพิธีกรของเราก็ได้ทั้งเสียงกรี๊ดและเสียงโห่ตอบกลับ พี่แทนแกก็ยังทำหน้าที่พิธีกรได้อย่างมืออาชีพเหมือนเคย! ผมแอบเปิดผ้าม่านเวทีไปสำรวจสอดส่อง ไอ้โซโล่มันยืนอยู่ตรงไหนนะ คนเยอะแบบนี้หาตัวมันลำบากมากเลยครับ ให้ตายสิมันไปมุดหัวอยู่ที่ไหนกันเนี่ย ผมพยายามจะชะโงกหน้าออกไปหาให้ได้มากที่สุดแต่ก็โดนเจ๊ปาล์มมี่ลากมานั่งเก้าอี้สั่งให้ทำตัวสงบเสงี่ยม เชอะ!
“จะมีการโชว์ความสามารถเล็กๆ น้อยๆ เป็นของแถมให้กับคนดูด้วยเพราะฉะนั้นก็คิดไว้ซะว่าจะแสดงอะไร”จู่ๆ เจ๊ปาล์มมี่ก็มาบอกตอนที่กำลังจะขึ้นเวที พวกผมเนี่ยอ้าปากเหวอแล้วโวยวายขึ้นมาอย่างไม่พอใจ อีเจ๊แกก็ทำเสียงจิ๊จ๊ะใส่แล้วทำหน้าโหดข่ม
“ก็แค่แสดงความสามารถ พวกมึงจะไปตีลังกาฉีกแข้งฉีกขาอะไรที่ทำได้ก็ทำสิว่ะ โวยวายทำไม กูก็เพิ่งจะรู้นี่แหละ!”
“เจ๊จะแสดงอะไร?”ไอ้ปาร์ตี้มันถามขึ้นมาอยากรู้อยากเห็น อีเจ๊ก็ยิ้มแป้นทำหน้าระรื่น แถมยังลุกขึ้นหมุนโชว์ตัวไปรอบหนึ่งแล้วก็ยกแขนตั้งวง
“ใส่ชุดไทยแบบนี้เจ๊ก็ต้องรำไทยสิค่ะ”
แม่ง ง่ายสุดๆ!
“งั้นกูก็เต้นบ้าง”
ไอ้ปาร์ตี้ได้ทีก็เอาไอเดียของอีเจ๊มาใช้ ผมเนี่ยทำหน้าหนักใจ อะไรเนี่ย แล้วผมจะทำอะไรล่ะครับ? ระหว่างที่ผมนั่งคิดว่าตัวเองจะแสดงความสามารถอะไรดีงานประมูลก็ได้เริ่มขึ้นครับ เบอร์หนึ่งที่ออกไปได้แก่เจ้าหญิงออโรร่ากับนางซินครับ เสียงตอบรับฮือฮากันทีเดียว สองสาวก็เริ่มแสดงความสามารถของตัวเองด้วยการเตะสูงและชกแผ่นไม้(ที่ไม่รู้มันเตรียมกันมาตอนไหน) เสียงตอบรับของคนดูเงียบกริบเลยครับ ผมฮาหน้าของพวกคนดูที่อ้าปากเหวอและแล้วการประมูลก็จบลงอย่างรวดเร็วเพราะไม่มีใครกล้าประมูลสักคน!
“พวกมึงทำอะไรวะ!? แบบนี้มันก็ไม่ได้กำไรน่ะสิ!”ไอ้แซมมี่เดินเข้าต่อว่าสองสาวทันทีที่พวกมันลงมาจากเวที สองสาวนั้นก็ทำหน้าบูดบึ้ง
“ก็บอกให้แสดงความสามารถนี่!”
สองสาวเถียงตอบกลับมาทำเอาไอ้แซมไปไม่เป็น มันผิดเองที่ไปบอกให้สองสาวนั้นไปโชว์ความสามารถ จากนั้นไอ้แซมก็กำชับกับพวกที่เหลือว่าให้แสดงความสามารถที่น่ารักๆ ให้คนดูชอบไม่ใช่ให้อึ้งกิมกี่ ไอ้แซมส่งสัญญาณให้คู่ต่อไปขึ้นครับ
“กูไปเอง ปะ! พรีสต์ เราไปด้วยกัน”
“หา?”ผมมองไอ้โจ้ที่กระตือรือร้นสุดๆ ที่จะออกไปหน้าเวทีแถมยังจะดึงผมออกไปเป็นคู่มันอีกแน่ะ ผมรีบส่ายหน้าปฏิเสธแล้วหันไปกอดไอ้ฮักที่นั่งทำหน้านิ่งอยู่ข้างๆ ไว้ทันที
“กูจะไปกับไอ้ฮักโว้ย”
ไปกับคนภาษีดีย่อมดีกว่าอยู่แล้วครับ! ไอ้โจ้มันก็หันไปหาไอ้สตางค์ที่โบกมือปฏิเสธรีบชี้ไปที่ไอ้ปาร์ตี้ ไอ้โจ้มันก็ทำหน้าไม่พอใจดึงดันจะพาไอ้สตางค์ออกไปด้วยจนกระทั่งเจ๊ปาล์มมี่ออกมาแก้ปัญหาให้โดยอีเจ๊จะออกไปกับไอ้โจ้ สองคนนี้ออกไปอย่างที่คิดไว้ครับพวกมันเรียกเสียงฮาจากคนดูมากกว่าเรียกเงินเข้าคณะ เมื่อไอ้โจ้กับเจ๊ปาล์มมี่เดินลงมาจากเวทีพวกมันก็ทำท่าฉลองชัยกันกระดี๊กระด๊าแต่จบลงด้วยเสียงด่าจากไอ้แซม
“เวรรร! งานประมูลหาเงินเข้าคณะนะโว้ยไม่ใช่ให้พวกมึงมาเปิดตลกคาเฟ่!!”
“แหม แซมมี่ล่ะก็ซีเรียสไปได้”เจ๊ปาล์มมี่ก็หันไปกระแดะเสียงอ่อนเสียงหวาน
“ช่าย คนดูไม่เข้าใจถึงความสวยที่หลบซ่อนของพวกเราต่างหากล่ะ เนอะตัวเอง”ไอ้โจ้มันหยิบกระจกมาส่องหน้าของตัวเองแล้วทำแอ๊บแบ๊วน่ารักหันมาจีบปากจีบคอกับไอ้แซมที่เกือบจะเตะเพื่อนที่เริ่มกลายพันธุ์ไปอย่างน่ากลัวโคตร ไอ้แซมส่ายหน้าไปมาแล้วบอกให้คู่ต่อไปขึ้นเวที ยัยเมย์กับไอ้ฟ้าก็ลุกขึ้นเต๊ะท่า
“พวกมึงเนี่ยไม่ไหวเลยจริงๆ ดูพวกกูเป็นตัวอย่างซะ!”ยัยเมย์สะบัดผมแล้วเดินทำหน้าเริ่ดขึ้นไปบนเวที ปล่อยให้คนที่ไร้ค่าทางการประมูลทำหน้าหมั่นไส้ เป็นไปอย่างที่ยัยเมย์มันโม้ไว้ครับ เมื่อเสียเพลงดังขึ้นก็ได้รับเสียงเฮจากคนดูทันที
เพลงนี้มัน Ma boy สุดฮิตนั้นนี่หว่า! พวกผมก็รีบมาเกาะขอบเวทีดูสองสาวที่เต้นโคฟกันสุดความสามารถ ป๊าดดด ยัยเมย์ไม่เท่าไรแต่แม้กระทั่งไอ้ฟ้ามันยังเต้นเป็นกะเขาด้วยครับ และแล้วเพราะการเต้นโคฟสุดเซ็กซี่ก็ทำให้การประมูลเดือดยิ่งประมูลยัยเมย์เจ้าหญิงจัสมินคนสวยยิ่งทำให้ไอ้แซมยิ้มแป้นกับรายได้ที่คาดว่าจะได้รับ เมื่อสองสาวเดินลงเวทีมาด้วยสีหน้ามาดมั่น พวกเราก็รีบตบมือต้อนรับด้วยความยินดีโดยเฉพาะไอ้แซมออกหน้าออกตาเชียว
“คู่ต่อไปๆ”
คู่ต่อไปเริ่มกดดันเพราะการเต้นเซ็กซี่ของสองสาวครับ ไอ้สตางค์กับไอ้ปาร์ตี้ทำหน้าเครียดกันทีเดียวแล้วพวกมันปลุกใจฮึดสู้แล้วเดินขึ้นเวทีไป เจ้าสองคนนี้ขอยึดภาพลักษณ์น่ารักของตัวเองเข้าสู้ พร้อมใจกันแอ๊บแบ๊วน่ารักใสซื่อเต้นน่ารักๆ น่าเอ็นดู ป๊าดดด! พวกมันทำได้ดีจนผมต้องเหงื่อตกรีบหันมามองเพื่อนร่วมสมรภูมิ
“ฮัก พวกเราจะทำอะไรกันดีวะ?”
“ไม่รู้”
ฮักตอบเสียงเรียบๆ ถึงจะมีไอ้โซโล่อยู่ก็เถอะแต่ก็ไม่แน่ว่ามันจะประมูลสูงผมต้องทำอะไรสักอย่างให้การประมูลมันเดือดทะลุเพดาน แล้วผมทำอะไรได้บ้างวะ? ที่ถนัดๆ ที่สุดก็คงจะเป็น...อืม อ่า ทำไมมันไม่มีอะไรที่จะเอาไปโชว์ให้คนอื่นเขาดูเลยวะ ถอนหายใจเฮือกอย่างกลุ้มใจ ไอ้ฮักมันก็จับหน้าของผมเหลียวไปมองมัน
“โบว์เบี้ยว”มันจัดโบว์แล้วจัดผมให้กับผมใหม่ ผมมองไอ้ฮอยฮักเต็มๆ ตาแล้วสงสัยนิดหน่อย
“ทำไมวันนี้มึงถึงได้แต่งมาซะเต็มที่แบบนี้วะ?”
“พ่อรินอยากแกล้งไอ้วินเซอร์มันเท่านั้นแหละ แถมบอกว่าต้องปั่นการประมูลให้สูงที่สุดเท่าที่จะทำได้ เพราะฉะนั้นมึงก็ต้องให้ความร่วมมือ เข้าใจไหม?”
“แล้วจะทำยังไงอะ?”
“ไม่เห็นจะยากเลยใช่ไหมวะแซม?”
“เยสเซอร์!”ไอ้แซมหันมาตอบรับแล้วมันกับไอ้ฮักก็ลากผมมาเปลี่ยนชุดเป็นการด่วน ผมรับชุดถือไว้แล้วกะพริบตามองชุดในมือ ชุดเดรสสั้นสีแดงรัดรูป แม่ง มีหูกระต่ายกับถุงน่องตาข่ายสีแดงด้วยโว้ย!! ผมมองหน้าไอ้ฮักถามมันด้วยสายตา มันก็หันมาตอบผมด้วยใบหน้าตาย
“มึงต้องเปลี่ยนแนว ใส่ชุดอลิซแบบนี้มันเต้นเซ็กซี่ไม่ได้”
“เต้นเซ็กซี่!?”
“ใช่แล้ว ถ้ามึงทำได้สำเร็จล่ะก็การประมูลพุ่งกระฉูดแน่นอน ไม่แน่คืนนี้อาจได้ของแถมแบบจัดหนัก”ไอ้ฮักมันทำด้วยใบหน้าเรียบๆ ก่อนจะยิ้มมีเลศนัย ขะ...ของแถม!? แม่ง พอมันพูดแบบนี้มาผมก็อดไม่ได้ที่จะจินตนาการแล้วก็หน้าแดงเขินเอง คะ...คืนนี้แบบจัดหนัก? จะว่าไปตั้งแต่มีเรื่องปาปี๊ผมกับไอ้โซโล่ก็ไม่ได้ร้อนแรงกันมานาน...อะแฮ่ม! เปล๊า ไม่มีอะไรครับ เพื่อการประมูลเท่านั้นแหละ! ไม่ได้คิดจะเอาของถมของแถมอะไรสักหน่อย
“แล้วมึงล่ะ ให้กูใส่คนเดียวไม่เอานะโว้ย!”
“เออๆ กูก็ใส่ มึงรีบเปลี่ยนตอนนี้เลยการประมูลของไอ้สตางค์จะจบแล้ว”
ผมก็รีบเปลี่ยนตามที่มันบอก ไอ้ฮักช่วยผมใส่ชุดและจัดหูกระต่าย สุดท้ายมันก็วางรองเท้าส้นสูงสีแดงให้กับผม ผมยืนมองไอ้ฮอยฮักนิ่ง แม่ง ทำไมมันเตรียมพร้อมมาขนาดนี้วะ!? พอผมใส่ทุกอย่างเรียบร้อยเสียงประกาศจบการประมูลของไอ้สตางค์ที่มีค่าสูงแต่ไม่เท่าของยัยเมย์ดังขึ้น ไอ้แซมก็โผล่เข้ามาหาพวกผม
“เสร็จหรือยังวะ? แม่ง! เริ่ดว่ะไอ้พรีสต์ ไอ้โซโล่ต้องดิ้นตายแน่ๆ!”ไอ้แซมหยุดชะงักแล้วกวาดสายตามองผมมันยกนิ้วชมทันที ไอ้ฮอยฮักพยักหน้าเห็นด้วยแล้วพวกมันก็พาผมมายัดเข้าไปในกล่อง อะไรวะ!? เดี๋ยว เฮ้!!
“ทำไมไอ้ฮักไม่เปลี่ยนชุดล่ะ?”
“ไม่มีเวลาเปลี่ยน”
แม่งงง!! โกหกหน้าตายมากครับ ไอ้บ้านี่ตั้งใจไม่เปลี่ยนตั้งแต่แรกแล้วนี่หว่า ไอ้ฮัก ไอ้คนขี้โกหก!!
“เต้นเซ็กซี่ๆ เน้นยั่วยวนนะมึง! เข้าใจนะ! มึงทำได้ไอ้พรีสต์ กูเชื่อในความแรดของมึง!!”ไอ้เพื่อนเวรยกนิ้วให้กับผมพร้อมกับพูดให้กำลังใจ ไอ้ห่าแซม! หุบปากไปเถอะมึง!! ไอ้ฮักนัดแนะกับผมว่าถ้ามันเปิดกล่องปุ๊บให้เอาขาออกมาก่อนแล้วค่อยๆ โผล่ขึ้นมาอย่างเซ็กซี่ๆ พวกมึงหวังอะไรกะกูนัก! พวกมันไม่ฟังผมจะพูดสักนิดรีบปิดฝากล่องเหลือแต่ความมืดกับการเคลื่อนที่โคลงแคลงข้างในกล่อง อ่า ผมเริ่มรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาแล้วสิครับ
ผมรู้สึกถึงเสียงโห่ดังลั่นของมวลชน งะ ไอ้ฮักมันทำอะไรวะ? เสียงดนตรีดังขึ้นก็รู้ว่าเป็นเพลงอะไร มันเล่นใช้เพลง Toxic ของ Britney Spears เลยนี่น่า เสียงของผู้คนยิ่งโห่ด้วยความตื่นเต้น ผมรู้สึกถึงน้ำหนักที่กดทับบนฝากล่อง อ่า ไอ้ฮักมันทำอะไรฟะ!? แล้วนานพอสมควรไอ้ฮักถึงเปิดกล่องออกแล้วส่งซิกมาให้กับผม อ่า ถึงตากูออกโรงแล้วใช่ปะ?
ผมฟังจังหวะของเพลงแล้วค่อยๆ โผล่ขาออกไปจากกล่องปรากฏว่าได้เสียงตอบรับมาอย่างล้นหลาม อ่า เริ่มตื่นเต้นมากขึ้นแล้วสิครับ ผมดันตัวขึ้นมาจากกล่องอย่างช้าๆ แล้วลุกขึ้นจากกล่องนั้นมายืนอยู่ข้างไอ้ฮักที่วางศอกบนไหล่ของผม เสียงเฮรับดังมากกว่าครั้งไหนๆ สุดยอด คนโคตรเยอะเลย!! ไอ้ฮักมันกระซิบบอกให้ผมเริ่มเต้น คิดซะว่าตอนนี้อยู่ในผับ ผมก็หัวเราะรับในผับกูไม่เคยไปยืนบนเวทีแบบนี้โว้ย! แต่เอาวะ งานนี้มาไกลขนาดนี้แล้วก็ต้องไปต่อให้จบล่ะนะ ตอนนี้ผมไม่สนใจใครหน้าไหนแหละ ตัวและใจเข้าถึงเพลงแบบสุดๆ คิดท่าไหนได้ก็ด้นสดมันต่อไป
“ไอ้โซโล่มันอยู่ทางด้านขวาของเวที”
ไอ้ฮักมันเดินเข้ามากระซิบข้างหูของผมมือของมันก็เลื้อยไปตามตัว วิญญาณสิงห์นักเต้นเข้าไปในเส้นเลือดยั่วมาผมก็เลื้อยขึ้นลงตามตัวของฮักลูบขาของมันเลิกกระโปรงของกี่เพ้าขึ้นสูงไอ้พวกผู้ชายหน้าเวทีเนี่ยเบิกตากว้างตะโกนคลั่ง ผมหมุนตัวออกจากไอ้ฮักแล้วเดินมาด้านขวาของเวทีกวาดสายตามองไปทั่วแล้วก็เห็นไอ้โซโล่ที่ยืนกอดอกมองผมอยู่ ผมยิ้มมุมปากนิดหน่อยแล้วเลียริมฝีปากของตัวเองช้าๆ ใช้มือลูบไล้ตามตัว ส่งสายตาไปให้กับมันอย่างเต็มที่
With a tast of your lips I'm on a ride
ด้วยรสชาติจุมพิตของเธอ ฉันเหมือนซิ่งอยู่บนรถ
You're toxic I'm slipping under With a taste of poison paradise
เธอน่ะมันยาพิษทำให้ฉันลื่นไหลลงไป รสชาติยาพิษที่แสนเย้ายวน มันเหมือนอยู่บนสวรรค์เลย
I'm addicted to you Don't you know that you're toxic
ฉันเสพติดเธอเข้าแล้ว เธอรู้ไหมว่าเธอน่ะเป็นเหมือนยาพิษ
Intoxicate me now With your lovin' now
ทำให้ฉันมึนเมาสิ ด้วยความรักของเธอนั้นแหละ
I think I'm ready now I think I'm ready now
ฉันพร้อมแล้วนะ ฉันคิดว่าฉันพร้อมแล้วล่ะ
Intoxicate me now With your lovin' now
มอมเมาฉันสิ ด้วยความรักของเธอ
I'm ready now
ฉันพร้อมแล้วล่ะ
ผมชี้นิ้วไปที่ไอ้โซโล่อย่างจงใจ เจ้าพวกเพื่อนของมันก็โยกย้ายตัวตอบรับ ผมหันตัวเดินกลับมาตรงกลางเวทีแล้วเข้ามาควงแขนกับไอ้ฮักเท้าสะเอวเป็นท่าโพสจบเพลงได้พอดิบพอดี เสียงตบมือโห่ร้องผิวปากดังลั่นอยู่นานสองนาน พอจบเพลงผมก็ยืนวิญญาณหลุดลอยทันที เมื่อกี้กูทำอะไรไปหนอ!!?
( เอาล่ะครับ!! มาถึงการประมูลรายการเด็ดของเรา บันนี่น้อยสุดเซ็กซี่กับอาหมวยสุดสวย ให้เท่าไร!? )
ผมเกร็งตัวรับเสียงที่เงียบกริบแล้วก็มีคนชูมือขึ้นเต็มไปหมดพร้อมกับร้องตะโกนบอกจำนวนตัวเลขอย่างบ้าคลั่ง ผมมองภาพนั้นแล้วหลุดยิ้มออกมา โฮะๆๆๆ เป็นไงล่ะ กูก็เซ็กซี่เป็นเหมือนกันนะโว้ย!! ฝูงชนแข่งกันประมูลผมกับไอ้ฮอยฮักตัวเลขครั้งแรกสูงนำลิ่วพวกที่ประมูลไปก่อนแบบที่เทียบไม่ติด กูชนะแล้ววว~!! ยะฮ้า!! ไม่ต้องไปเป็นสาวน้อยตกน้ำแล้ว!! แต่นั่นไม่ใช่เป้าหมายที่แท้จริงหรอกนะเพราะยังไงผมก็มั่นใจว่าตัวเองรอดพ้นจากการลงโทษแน่นอนแต่จุดประสงค์ที่แท้จริงน่ะคือคนประมูลต่างหากล่ะเฟ้ย
ไอ้โซโล่อยู่ไหนนน!!?
ผมพยายามมองหาไอ้โซโล่ที่ตอนนี้ไม่รู้อยู่ที่ไหน เวรแล้ว! ไอ้โซโล่หายไปไหนกันวะ ผมเริ่มใจแป้ว กัดริมฝีปากแล้วสอดส่องสายตามองหามันแต่จนแล้วจนรอดก็ไม่เห็นมันเลย จำนวนเงินของการประมูลสูงจนจะเหยียดบสองหมื่นอยู่แล้วครับ ใครรร!!? ใครมันเอาเงินมาทิ้งเล่นเพราะต้องการคนไปลอยกระทงด้วยเยอะขนาดนี้วะ!? แล้วนี่ไอ้โซโล่มันไปไหน ทำไมไม่มาประมูล!!
“สองหมื่นครั้งที่หนึ่ง! สองหมื่นครั้งที่สอง! สองหมื่นครั้งที่...”
หัวใจของผมเริ่มเต้นแรง ม่ายยย!! อย่าเพิ่ง ไอ้โซโล่หายไปไหน!!? แถมยังไม่เห็นพวกแก๊งของมันอีก อ๊ากกก!!! พวกมันหายไปไหนเนี่ย จะปล่อยกูให้คนอื่นประมูลไปจริงๆ งั้นเหรอ ไอ้โซโล่โว้ยยย~!!!
“เดี๋ยว!!”จู่ๆ ก็มีเสียงตะโกนผ่ากลางประชาชีดังขึ้น
“หลบหน่อย พระเอกมา!”ไอ้ชินโบกไม้โบกมือไล่พวกตาดำตาแดงออกไปแล้วผมก็เห็นพระเอกเดินผ่าฝูงชนมาที่เวที ขอบอกว่าโคตรเท่! ไอ้โซโล่กระโดดขึ้นมาบนเวทีพร้อมกับไอ้วินเซอร์พวกมันถือกระเป๋าใบใหญ่มาด้วย ไอ้โซโล่มันเปิดกระเป๋าแล้วเทของที่อยู่ข้างในออกมากองบนพื้น เสียงฮือฮาดังขึ้นจากคนข้างล่างเมื่อสิ่งที่ถูกเทลงมาก็คือธนบัตรเป็นปึกๆ
“หนึ่งแสน!”ไอ้โซโล่เอ่ยเสียงมั่นใจ ทุกคนก็เงียบกริบไปทันที ผมอ้าปากเหวอ มันเยอะไปไหมไอ้บ้า!! พี่แทนอ้าปากค้างแล้วไอ้โซโล่มันก็เอ่ยทักท้วงด้วยน้ำเสียงเรียบ
“ไม่นับหรือครับคุณพิธีกร?”
“อะ หนึ่งแสนครั้งที่หนึ่ง! หนึ่งแสนครั้งที่สอง! หนึ่งแสนครั้งที่สาม! จบการประมูลครับผม!!”
“ขอตัวบันนี่น้อยไปล่ะนะ”
ไอ้โซโล่เดินเข้ามาดึงผมเข้าไปหาแล้วมันก็พาผมกระโดดจากเวทีแล้ววิ่งออกไป ผมมองด้านหลังของไอ้โซโล่แล้วหันกลับไปมองเวทีที่พวกเราวิ่งห่างออกมาเรื่อยๆ ให้ตายสิ! มันโคตรตื่นเต้นเลยล่ะครับ ฮ่าๆๆๆ ผมจับมือไอ้โซโล่ไว้แน่นแล้ววิ่งตามมันไปจนกระทั่งพวกเรามาหยุดหายใจหอบเมื่อมาไกลพอสมควร ไอ้โซโล่เหลือบมองมาที่ผมนิ่ง
“มองอะไรวะ?”
“กำลังคิดว่าจะใช้งานยังไงให้คุ้มเงินที่จ่ายไป”
“ไอ้บ้า ทะลึ่งเหอะมึง”
“มึงเริ่มก่อน หรือจะปฏิเสธว่าไม่?”
“อืม~ ไม่ปฏิเสธหรอก กูตั้งใจเอง”ผมเงยหน้ามองไอ้โซโล่แล้วใช้นิ้วลูบตามแผงอกของมัน ไอ้โซโล่มันก็จับมือที่แสนจะซุกซนของผมไว้แล้วเอ่ยเสียงแหบพร่า
“อย่าซนตอนนี้น่า เดี๋ยวก็ได้กลับก่อนที่จะได้ลอยกระทงหรอก”
“โอเคๆ”
ผมดึงมือออกจากมันแต่ไอ้โซโล่กลับจับไว้แน่นทำให้ผมดึงมือออกมาไม่ได้ มันดึงมือของผมให้ออกเดินพร้อมกันโดยที่พวกเรากุมมือกันไว้ ผมมองมันนิดหน่อยแล้วยิ้มกว้างเดินอยู่ข้างๆ มันไปเรื่อยๆ คนในงานลอยกระทงเยอะจริงๆ แฮะ ผู้คนหันมามองผมที่ใส่ชุดซะเว่อร์ กูเริ่มรู้สึกอายขึ้นมาแล้วล่ะ รีบๆ ลอยกระทงแล้วกลับกันเลยดีกว่า!
อ่านต่อรีล่าง 
หัวข้อ: >>> คู่กัดที่รัก <<< [เปิดจองรวมเล่ม วันนี้-9เมษายน2558] (อ่าน 1523095 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก