หัวข้อ: Loving you too much กิ๊กหลอกๆอยากบอกว่ารัก* [บทสุดท้าย] จบแล้วรบกวนย้ายได้เลยค่ะ

[lovetn]

ชอบชอบชอบ

ใจนึงอยากอ่าน nc แต่ใจนึงก็ไม่อยาก 5555

เขียนสนุกดีจ้า ชอบ Tinn's talk มากอะ

[สวนส้ม]

ตอนที่ 7 อรุณสวัสดิ์

   ผมเดินลงจากคณะด้วยความรู้สึกห่อเหี่ยว เมื่อคืนผมทำอะไรงี่เง่าลงไปเนี่ย ทำแบบนั้นไม่ดีเลยนะไอ้นานาเอ๊ย แบบนี้ถ้าติณห์ไม่โทรมาอีกจะทำไงอ่ะ เฮ้ย ไม่ใช่ๆ ผมไม่ได้หวังให้เค้าโทรมาซักหน่อย T.T

   “นานา” เสียงทุ้มต่ำคุ้นเคยเรียก ผมมองคนข้างหน้า ทำอะไรไม่ถูก

   “มะ...มาทำอะไร”

   “มาหา” ติณห์ตอบแล้วส่งยิ้มมาให้  “ไปทานข้าวกับผมนะ”

   “…” ผมนิ่งคิด ตอนนี้ผมยังไม่พร้อมคุยกับติณห์เลยอ่ะ ผม...ยังรู้สึกผิดกับเรื่องเมื่อคืนอยู่

   “นะ”

   คำอ้อนนั่นเหมือนฟางเส้นสุดท้ายที่รั้งผมให้เผชิญหน้ากับติณห์ ผมหันหลังและวิ่งหนี แต่ยิ่งผมวิ่งติณห์ก็ยิ่งวิ่งเร็วขึ้นจนทันผม

   “ปล่อย วันนี้ไม่ว่าง นัดวุ้นกับกราฟไว้” ผมโกหกคำโต

   “งั้นก็ชวนสองคนนั้นไปด้วยก็ได้ ผมไม่ถือ”

   “…” ผมเงียบ เม้มปากแน่น

   “งอนอะไรผมอยู่รึเปล่า”

   “เปล่าซะหน่อย!!” ผมตอบกลับไปทันทีที่ฟังคำถามจบ

   “แล้วทำไมต้องเสียงดังด้วยล่ะ” อ่า....

   “ก็เปล่า...” ผมหลบตา

   “งั้นก็ไปทานข้าวด้วยกันนะครับ”

   ผมมองสายตาอ้อนๆคู่นั้นแล้วลอบถอนหายใจ เออ ไปก็ไปวะ

.
.
.
.

   ผมนั่งเขี่ยข้าวในจานไปมาอย่างไม่มีอารมณ์จะกิน

   “อาหารไม่อร่อยหรอ” ติณห์ถาม

   “เปล่า” ผมตอบทั้งที่ยังเอาช้อนกับส้อมเขี่ยข้าวอยู่ ติณห์จึงยึดจานผมไป และดันจานของตัวเองมาให้แทน

   “ของผมอร่อยนะ ลองทานดูสิ”

   “….”

   ผมมองติณห์ที่พยายามเอาใจ(?)ผมแล้วยิ่งรู้สึกผิด แต่จะให้ผมทำไงล่ะครับ ก็ตอนนี้ยังไม่รู้จะพูดอะไรออกไปนี่นา ให้เวลาผมบ้างเถอะ

   “มีเรื่องอะไรไม่สบายใจรึเปล่า บอกผมได้นะ”

   “…เปล่า”

   ผมบอกแล้วใช่มั้ยว่าผมไม่รู้จะพูดอะไร...

.
.
.
.

   (Tell Tell Tell)

   เสียงโทรศัพท์ของติณห์ครับ

   “ไง” ติณห์ทักง่ายๆ

   ผมไม่รู้ว่าใครโทรมา แต่ก็สังเกตได้ถึงสายตาของติณห์ที่มองมาเหมือนกัน

   “ผมไม่ว่างว่ะ”

   คนในสายพูดอะไรไม่รู้แต่ผมได้ยินติณห์หัวเราะ แล้วก็เปิดลำโพง

    “อะไรนะ เมื่อกี้ผมไม่ทันได้ฟัง”

   ผมก็งงสิครับท่าน

   (อะไรของมึงเนี่ย มึงมันก็เงี้ยแหละ มีแฟนแล้วลืมพวกกู แม่ง กูบอกกว่ามึงอ่ะติดแฟนโว้ยยย!!!)

   เสียงห้าวดังชัดเต็มสองรูหู นี่พวกเค้าคุยกันเรื่องผมหรอเนี่ย แล้วยิ่งไปกว่านั้น...ยังหาว่าติณห์ติดผมอีก อ๊ากก เขิน!

   “เฮ้ย ไม่ใช่!” ผมตะโกนใส่สายไปทั้งที่หน้ายังแดงอยู่

   (อ้าว มึงอยู่กับแฟนหรอวะ)

   “เออ ผมกำลังจะไปส่งแฟนที่หอ” ติณห์เน้นคำว่าแฟนชัดๆ ผมเลยถลึงตาให้ทีนึง

   (เฮ้ย อย่าพึ่งไป ชวนแฟนมาเที่ยวกันดิ จะได้สนุกๆ)

   “ว่าไง” ติณห์หันมาถามความเห็น

   “ไม่รู้” ...ผมอยากกลับหอต่างหาก

   “งั้นอีกยี่สิบนาทีผมถึง จะพาแฟนไปด้วย”

   (เออ เจอกันว่ะ)

   ผมหันไปมองติณห์ ไม่เข้าใจผู้ชายคนนี้เลย จะพาผมไปทำไม ผมไม่อยากไปเลย

    “อยากกลับหอ” ผมบอกติณห์

   “จะรีบกลับทำไม ไปเที่ยวกับผมดีกว่านะ จะพาไปรู้จักเพื่อนๆ”

   “ไม่อยากรู้จัก” ผมตอบทันที

   “แต่เพื่อนผมอยากรู้จักนานานี่นา” ติณห์พยายามหว่านล้อม

   “ไหนบอกจะไม่บังคับแล้วไง” ผมงัดเอาไม้ตายมาใช้ จะว่าผมดื้อ เอาแต่ใจ ขี้งอนก็ช่าง มันอึดอัดนะเว้ย!

   “…” ติณห์เงียบ

   “…” ผมก็เงียบ

   ผมว่าผมคงได้กลับหอแล้วล่ะ ฟู่...

   “ไม่บังคับแต่เป็นคำชวน ไปเที่ยวด้วยกันนะ”

   เก๊ง! ผมโดนน็อคดาวน์แบบไม่ทันตั้งตัวได้ไงวะ! ที่เงียบไปนี่คิดหาคำพูดที่ผมจนปัญญาโต้ตอบล่ะสิ ฮึ่ย!    

.
.
.
.

   “เฮ้ย ไอ้ติณห์มาแล้วว่ะ”

   สุดท้ายแล้วผมก็ต้องมาที่ผับนี่จนได้ แถมยังโดนจูงมือมาอีก อย่างกับเด็กๆแน่ะ แล้วดูซิ พอเพื่อนติณห์เห็นก็แซวกันใหญ่เลย อายอ่ะ

   ติณห์สั่งน้ำผลไม้มาให้ผม ซึ่งตรงใจมาก ผมเป็นคออ่อนอ่ะครับ กินนิดๆหน่อยได้ แต่ถ้าเยอะไปซักหน่อยก็เริ่มเมาแล้วครับ แถมกินไปก็แสบคอด้วย เหล้าไม่เห็นอร่อยเลย (ทำหน้าแหยะ)

   “ดีครับ พี่ชื่อปาร์คเป็นเพื่อนไอ้ติณห์” พี่ปาร์คเพื่อนพี่ติณห์หันมาทัก

   “ผมชื่อนานาฮะ” ผมตอบแล้วส่งยิ้มให้

   ผมเห็นพี่ปาร์คหันไปกระซิบอะไรติณห์ก็ไม่รู้ แล้วก็โดนพี่ติณห์ตบหัว -0-^ เออ เค้าดูสนิทกันดีเนอะ

   จากนั้นกลุ่มเพื่อนของติณห์ก็เข้ามาทักทายผมเป็นพักๆ บางคนก็แซวผมบ้าง แอบแอ๊ะอั๋งผมบ้างก็โดนติณห์ตบกันไป พวกเค้าน่ารักดีครับ

   “ติณห์ ดูท่าสาวโต๊ะนั้นจะสนใจมึงว่ะ” ผมมองตามสายตาพี่ปาร์ค ยัยสาวชุดดำหันมายิ้มให้ติณห์อย่างน่าหมั่นไส้

   “นานาหิวหรือยัง ทานอะไรมั้ย”

   ติณห์หันมาถาม แต่ผมไม่อยากกินอะไร

   “อยากกลับหอแล้ว” ผมบอกน้ำเสียงเครือๆ

   ติณห์ลุกขึ้น ผมก็เตรียมลุกตาม แต่ทุกอย่างต้องหยุดเมื่อยัยชุดดำเมื่อข้างๆเข้ามาประชิดตัวติณห์

   “ไงคะ”

   “โทษนะ ผมจะกลับแล้ว”

   ติณห์บอกและพยายามดันเธอออก ผมมองภาพข้างหน้าด้วยความรู้สึกที่บอกไม่ถูก ติณห์มองผม...

   “ปล่อยเถอะครับ ผมมีธุระ”

   “โธ่ นิดเดียวเองนะคะ ดื่มกับปลายก่อนนะ”

   เธอพยายามดึงติณห์ไปให้ได้ และเค้า...ก็ไม่ได้มีทีท่าจะขัดขืนอะไร ผมเม้มปาก เสมองไปทางอื่น

   ผมตัดสินใจเดินออกมาจากตรงนั้นทั้งๆที่ไม่รู้ทาง มองรอบตัวพยายามหาทางออก แต่คนก็เยอะเหลือเกิน

   “เชิญครับ” บริกรเดินถือถาดที่วางแก้วน้ำสีสวยหลายแก้วส่งแก้วสีฟ้าให้ผม “บริการฟรีจากทางร้านครับ” เค้ายิ้มให้อย่างน่ารัก ผมเลยจำต้องรับแก้วนั้นมา กระดกทีเดียวหมด

   หวานอร่อยดีแฮะ...

   “อีกแก้วมั้ยครับ” เค้าถามยิ้มๆ ผมก็ตกลง

   ...สามแก้วเต็มๆ เลยครับ

   “อะ...” ผมรู้สึกเบลอๆ เดาว่าที่กินเข้าไปคงมีแอลกอฮอล์อยู่ไม่มากก็น้อย

   แต่ผมกินไป 3 แก้ว จากเบลอๆก็เริ่มมึนครับ เดินชนใครไม่รู้มั่วไปหมด

   “ไงครับ หนุ่มน้อย” ผมมองคนมาใหม่ด้วยตาที่เริ่มเบลอๆ

   “อืมม” ทำไมอย่างกับร้านนี้ถูกแบ่งเป็นสองส่วนเลยอะ

   “เมาหรอครับ ไปนั่งกับพี่ที่โต๊ะดีกว่านะ”

   ผู้ชายคนนั้นประคองผมขึ้น แต่ผมขัดขืนไม่ยอมไป อะไรเนี่ย ทำไมไม่มีแรงเลย

   ผมถูกจัดให้นั่ง และมีคนเอาอะไรไม่รู้มาดื่ม ผมก็ดื่ม อืม อะไรเนี่ยหวานจัง หอมด้วย แต่ทำไมยิ่งกินยิ่งมึนนะ อืม... ติณห์อยู่ไหน ปวดหัวจัง

   “ไหนดูซิ เมาขนาดนี้เลยหรอ หืม” ผมโดนดันให้ไปพิงอกใครก็ไม่รู้ แล้วก็รู้สึกจั๊กจี้ ผมเลยหดคอหนี

   (Rrrrrrrrrr)

   “อืออ ว่างายย” ผมกดรับทาศัพท์แม้สติจะอยู่ไม่ครบเท่าไร

   (นา ทำไมมึงยังไม่กลับหอวะ ไปไหนทำไมไม่บอกพวกกูเลย)

   “อืออ อารายหรอ ก๊าฟฟ~”

   “เพื่อนโทรมาหรอครับ” ผู้ชายที่ง่วนอยู่ตรงคอผมถาม ผมพยักหน้ารัวๆ

   ไอ้กราฟวางสายไปแล้ว โอ๊ย เมื่อไรเค้าจะเลิกยุ่งกับคอผมซักที แล้วทำไมต้องเอามือมาลูบด้วย ผมพยายามปัดมือนั่นออกแต่ก็ไม่เป็นผล

   “อยู่เฉยๆสิครับ”

   “อืออ ไม่อาว จานอน”

   “หึ ไปนอนกับพี่มั้ย”

   ผมส่ายหน้ากับอกของเค้า ได้ยินเสียงหัวเราะเบาๆด้วย อะไรนะ...

   แต่แล้วจู่ๆ ผมก็ถูกกระชากออกมาอย่างแรง

   “เฮ้ย อะไร...โอ๊ย!” ผมได้ยินเสียงเหมือนวัตถุหนักๆกระทบกัน

   ผมเงยหน้ามองคนที่ประคองผมไว้

   “...ติณห์”

   “ไม่เป็นไร ผมจะพานานากลับหอ”

   พลั่ก!

   เสียงอะไรน่ะ โอย...ผมมึนจนไม่รู้อะไรแล้ว

.
.
.
.

   ในความมืด ผมได้ยินเสียงทุ่มต่ำคุ้นเคยกระซิบคำขอโทษแผ่วเบา...

.
.
.
.

   อืม อุ่นจัง ผ้าห่มจ๋า ผมซุกตัวเข้าหาไออุ่นที่พันรอบตัวผม

   สบายจัง แต่ผมมึนๆนะ จริงสิ เมื่อคืนนี้เมานี่นา ผมกลับหอมาได้ไงเนี่ย

   “อืมม กราฟกี่โมงแล้วอ่ะ” ผมงัวเงียถามพลางเอาหัวถูๆกับผ้าหุ่ม

   “เก้าโมงแล้ว ทำไมนายตื่นสายแบบนี้” เสียงห้าวๆของไอ้กราฟถูกแทนที่ด้วยเสียงทุ่มต่ำที่พักนี้ผมได้ยินบ่อยๆแทน

   เฮ้ย!

   “เฮ้ย!” ผมคงจะตกใจมากไปหน่อย คำที่อยู่ในใจเลยหลุดออกมาด้วย

   ผม...กับติณห์... บนเตียงเดียวกัน

   “อ๊ากกกกกกกก” ผมดิ้นสุดกำลัง แง๊! มันพรากบริสุทธิ์หนู ไอ้แฟนเฮงซวย!

   ยิ่งดิ้นผมก็รู้สึกว่าไอ้ผ้าห่มบ้านี่มันรัดแน่นขึ้นทุกที ผมเลยหยุดและมองผ้าห่มแสนอุ่นดีๆ ผมเบิกตากว้างเมื่อพบว่าตัวเองอยู่ในอ้อมกอดของติณห์ บนเตียงของติณห์ และชุดนอนของติณห์...

   “อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก มึงทำอะไรกูอ่ะ ไอ้ติณห์บ้า ฮือๆๆๆ” ผมร้องไปดิ้นไป

   “เดี๋ยว นาใจเย็นๆก่อน ฟังผมก่อนสิ นา~” ติณห์พยายามจะรวบตัวผมให้ได้ แต่ผมก็ดิ้นสุดฤทธิ์

   “ไม่ฟัง นายทำอะไรฉันไอ้บ้า ไอ้ติณห์บ้า!” 

   “ผมไม่ได้ทำอะไร นานาฟังผมก่อน นานา!” ติณห์เสียงดัง ผมหยุดดิ้น “เฮ้อ ฟังผมหน่อยได้มั้ย ผมไม่ได้ทำอะไรนานาเลยนะ”

   “...จริงนะ”

   “ครับผม” ติณห์ตอบและยิ้มกว้าง

   “งั้นทำไมต้องนอนกอดด้วยอ่ะ” ผมถาม ครับ ถึงตอนนี้เค้าก็ยังไม่ปล่อย แต่ไม่เป็นไร อุ่นดี ผมชอบ (เขิน)

   “เมื่อคืนนาบอกผมว่าหนาว”

   “โกหก” แง่ง พูดอย่างกับผมไปเล่นน้ำป๋อมแป๋มมางั้นแหละ

   “ฮ่าๆ ไม่ได้โกหกซักหน่อย” ติณห์หัวเราะ ก่อนจะทำหน้าจริงจัง “ตอนนี้รู้สึกเป็นไงบ้าง โอเคมั้ย”

   ผมเอียงคอ

   “ก็สบายดีทุกวันแหละ ถามทำไมหรอ”

   “เปล่า ก็ดีแล้ว” ติณห์ยิ้ม เอามือมาลูบหัวผม

   ผมหลับตา รับสัมผัสอบอุ่นนั่น

   ติณห์หยุดมือ ผมลืมตาและเห็นหน้าติณห์โน้มหน้าเข้ามาใกล้ ก่อนที่จะริมฝีปากนั่นจะเลื่อนมาประทับกับปากของผมแผ่วเบา และผละออกโดยไม่ได้ทำอะไร

   “อรุณสวัสดิ์ครับ”

   อ่า... เค้าทำให้ผมลืมทุกอย่างเลย





ซา - หวัด - ดี - ค่า
วันนี้คนเขียนอัพให้อีก 1 ตอน

ปล.  “หามา” ผมตอบและยิ้มให้ “ไปทานข้าวกับผมนะ”

"มาหา"  รึเปล่าค่ะ

ขอบคุณสำหรับคำผิดนะคะ

เจอกันตอนต่อไป วู๊วววว

'สวนส้ม'

[Akamei]

นานาน่ารัก อ่ะ มีหวงด้วยนะเรา
555555555

[Poseidon]

ติณห์  น่ารักอ่ะ  พระเอกสุดๆ

[tsukiko]

น่ารักมากค่ะ
เป็นกำใจให้น่ะค่ะ

[4559]

อิอิ


นานาสู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[LalaBam]

นานาเคลิ้มเชียวนะ
 

[lidelia]

ติณน่ารักจัง 

[bulldog17]

เราว่าใจติณห์นะให้นานาไปแล้วแหละ
แต่ขอเถอะ ทำอะไรให้มันชัดเจน
ให้ความมั่นใจกันานาหน่อยเด้
 

[IRIS]

ขอบคุณค่า..

ติณห์คิดถูกนะที่เมื่อคืนไม่ทำอะไรลงไป..แค่นี้ยังโวยวายจะแย่..

ตอนนี้้น่ารักมากอ่ะ

[BeeRY]

ตอนแรกนึกว่าอ่านซ้ำซะอีก
นานาจ๋า พี่ติณห์นอนกอดทั้งคืน อุ่นไหมเอ่ย

[TanyaPuech]

 

ติณน่าร๊ากกกก

นานาเคลิ้มม

[monoo]

 

[THiiCHA]

ยินดีจ้า : )

น่ารักทั้งสองคนเลย มีมอร์นิ่งคิสด้วย

โอ้ย ใจละลายค๊า

[A-J.seiya*]

น่ารักอ่ะะะะ
งื้อออ ชอบบบบบ
นานา น่ารักมากๆเลยจริงๆ อบอุ่นจัง
หุหุ

[BossZa]

 

[roseen]

 

[hotladyanyavee]

มีมอร์นิ่งคิสด้วย หวานมากอะน้องติณอะ ทำเลดี้ละลายเลย
แต่น้องนานาจำไรไม่ได้เลยเหรอ...........

[thejaoil]

น่าร้ากกกก สุดๆ

[p_phai]

 

[KimGeeHu]

เป็นเช้าที่แสนสุขมากๆ สำหรับนานา คริคริ
 

[litlittledragon]

เป็นคำทักที่แปลก "เก้าโมงแล้ว ทำไมถึงตื่นสาย" ดื่มเมาโดนยาหลับ ตื่นแค่เก้าโมงไม่เห็นจะแปลกเลย แอบงงกับคำทัก
หรือมีแต่เราที่รู้สึกประหลาด เพราะเมาหลับมักตื่นเที่ยงเลย

[jojobuffy]

บา่งที ชะนี อย่างพวกเรา ก็ถือเป็นปัญหาใหญ่ สำหรับคู่เกย์เหมือนกันนะเนี่ย


เพราะฉะนั้น ทำใจซะเถอะ55555

[ladymoon_yy]

เรื่องนี้น่ารักมากกก นานาน่ารัก ติณก็แสนดี 

[rubbitmoon]

อ๋ายยยยยยยยยยยยยยยยยยย   หวานมาก  แบบว่า อยากให้หวานกว่านี้จะได้ไหม 555

[Monochrome]

อ๊างงงงง  นานา """"

หนูช่างน่ารัก  ขี้อ้อน  ขี้งอน 

..............

อ่านทันแล้วเน้อ เฮอะๆ

[Yunatsu]

กริ๊ดดดดด
น่ารักมากกกกกกกกกกกกกก


แต่ ตรินยังไม่เคลียร์เลยนะ ว่าผู้หญิงคนนั้นคือใคร
 

[kenghan]

เริ่มจะรักกันจริงๆแล้วอะจิ นานาเสร็จแน่

[Sorso]

สรุปแล้วผู้หญิงคนนั้นคือใคร??

[tarkung]

ขอต้อนรับเรื่องใหม่

อ่านแล้วน่าสนใจดี
จะติดตามต่อไปนะครับ อย่าลืมมาอัพต่อไปเรื่อยๆนะครับ