หัวข้อ: Loving you too much กิ๊กหลอกๆอยากบอกว่ารัก* [บทสุดท้าย] จบแล้วรบกวนย้ายได้เลยค่ะ

[สุขาพาเพลิน]

ให้อิตานายน์ได้กับพี่ตุลย์ หรือพี่เต้นก็ได้นะ 555555

[nightsza]

แอบหวงนานาก็ไม่บอก อิอิ

[roseen]

 

[Yunatsu]

ถึงจะเหมือนเข้าใจกันแล้ว

แต่ตินก้ยังไม่ชัดเจนหรือเปล่าา

การกระทำ บางทีก้ไม่ชัดเจนเท่าคำพูดหรอกน้าาาา

[myall]

มา่รอนะคะ

[hotladyanyavee]

โรคไข้ขี้หวงอะ ติณเป็นโรคนี้ สงสัยโรคนี้เชื้อคือนานานะนี่
หวานไปไหนค่ะ อ้าย ฉันอาย

[สวนส้ม]

ตอนที่ 12 ผู้หญิงคนนั้น คือ...

   “นานา”

   “อ้าวริต้า”

   ผมยิ้มให้สาวผมยาวน่ารักที่นั่งลงตรงข้าม ผมกับริต้าเริ่มสนิทกันมากขึ้นเรื่อยๆแล้วครับ เธอเป็นคนที่มนุษยสัมพันธ์ดีแถมยังน่ารักมากๆเลยล่ะ

   “อ่านอะไรอยู่หรอ”

   “อ๋อ ไดอารี่ของนักเขียนน่ะ พอดีเราตามผลงานของคนนี้อยู่”

   ไม่มีบทสนทนาอะไรออกมาอีก ลมเอื่อยๆพัดมา ริต้าอ้าปากหาวอย่างน่ารัก ผมมองเธอยิ้มๆ บรรยากาศในม.ตอนเช้าๆนี่ดีที่สุดจริงๆ

   “นา”

   “หื้ม” ผมครางรับ ตายังไม่ละจากหนังสือ

   “ต้าขอปรึกษาอะไรหน่อยสิ”

   “เอาสิ ถ้าช่วยได้จะช่วยนะ”

   “นา เคยมีแฟนรึเปล่า”

   ผมหยุดกึก เงยหน้าไปมองหน้าใสๆแล้วยิ้ม

   “ก็....จะว่ามีก็ใช่” ผมนึกถึงหน้าคนที่ถูกพูดถึง แล้วแอบยิ้ม

   “แล้ว รักกันมากมั้ยอ่ะ”

   “อ่า....ก็ไม่รู้สิ” ผมตอบเลี่ยงๆ เพราะตัวเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันยังไง

   “งั้น ถ้าตอนนี้นาจะไม่ได้อยู่กับคนนั้นแล้วจะเป็นยังไงหรอ”

   ผมนิ่งคิดตามที่ริต้าบอก ถ้าวันนึงไม่มีโทรศัพท์ดังตอนสี่ทุ่ม ไม่มีเสียงทุ้มๆกับเสียงกีตาร์ ไม่มีออดี้ ไม่มีตาคมๆ ไม่มี....ติณห์

   มันคงเหงาแปลกๆแฮะ

   “จะคิดทำไม ก็มันยังไม่มาถึงเลย” ผมยิ้มให้ริต้า

   “แต่ต้าไม่สบายใจ ต้าไม่รู้จะทำยังไง”

   “ริต้า” ผมมองตาเธอ “อย่าพึ่งกังวลกับสิ่งที่มันยังมาไม่ถึงสิ มันอาจจะไม่เลวร้ายอย่างที่เราคิดก็ได้”

   “……..”

   “เอาเวลาที่มานั่งกังวลแบบนี้มาคิดดีกว่าว่าจะทำยังไงให้มันดี”

   “นั่นสินะ ขอบใจนะนา งั้นเดี๋ยวต้าไปก่อนนะ”

   “ตั้งใจเรียนนะ”

   “อื้ม!”


.
.
.

.


   “ติณห์”

   “หื้ม”

   “ถ้าวันนึงติณห์จะไม่ได้อยู่กับแฟนติณห์จะทำไงหรอ”

   ผมเอาปัญหาที่คุยกับริต้าเมื่อเช้ามาถามติณห์ครับ ผมอยู่ระหว่างทางกลับคอนโดของติณห์ อย่าถามว่าไปทำไม เพราะผมเองก็ไม่รู้เหมือนกัน ต้องบอกว่าเป็นความประสงค์ของพี่ท่านที่นั่งขับรถอยู่ข้างๆผมเนี่ยแหละครับ

   “ไม่ได้อยู่กับนาผมคงเหงาแย่” พูดแล้วหันมาทำหน้าอ้อน

   “ไม่ใช่สิ ยังไงเราก็ไม่ใช่แฟนกันจริงๆนี่ เอาแฟนจริงๆสิ”

   “เดี๋ยวก็เป็นจริงเองนั่นแหละ” ติณห์พึมพำอะไรวะ ผมไม่ได้ยินเลย

   “ว่าไงนะ”

   “เปล่าๆ ผมไม่รู้หรอก ผมไม่เคยมีแฟน”

   “โกหก!” ฮึ่ยๆ ติณห์เป็นเดียวในโลกที่ผมไม่เชื่อว่าเค้าจะไม่เคยมีแฟน หล่อ รวย แสนดี ขี้อ้อน ขี้เอาใจขนาดนี้ ผู้หญิงไม่รุมเลยหรอ ชิๆ

   “ผมไม่ได้โกหกนะ โธ่ นา... นายเป็นคนแรกของผมนะ”

   อะ...ไอ้ติณห์ น็อคผมเลยสิพูดแบบนี้ คนแรกอะไรกัน พูดอย่างกับผมไปเปิดบริสุทธิ์มันอย่างนั้นแหละ

   “พอเถอะๆ นอกเรื่องใหญ่แล้วๆ”

   ผมทำหน้าหน่าย ติณห์หัวเราะอารมณ์ดี

   และแล้วผมก็ได้กลับมาเยือนคอนโดสิบล้านอีกครั้ง ในห้องเหมือนเดิมทุกอย่าง รู้สึกเหมือนได้กลิ่นติณห์ลอยอบอวลอยู่ในนี้ด้วย เอ๊ะ นับวันตัวเองยิ่งจะโรคจิตใหญ่แล้วแฮะ

   ผมหันไปสะดุดตากับเสื้อคลุมตัวบางสีขาวชมพูพาดอยู่บนโซฟา มองยังไงๆไอ้เสื้อเพนท์สีหวานแหววตัวนี้ก็ไม่น่าจะเป็นของติณห์แน่ๆ

   “เสื้อใครอะติณห์”

   “มีคนฝากเอาไว้น่ะ ผมลืมเก็บ” ติณห์ยิ้ม และเอาเสื้อไปแขวนเก็บ

   “อยากให้หอกว้างแบบนี้จังเลย จะนอนกลิ้งทั้งวัน”

   “งั้นก็มาอยู่กับผมสิ รับรองว่าจะเลี้ยงอย่างดี”

   “จะบ้าหรอ” ผมแว้ดใส่ ติณห์หัวเราะ

   ผมทิ้งตัวนอนบนโซฟาตัวใหญ่ ตาก็มองเพดาน หูก็ฟังเสียงกุกกัก ไม่รู้ติณห์ทำอะไรอยู่ แล้วจู่ๆ ผมก็โพล่งออกไป

   “เรื่องคู่หมั้นนี่มันยังไงหรอ”

   ... เงียบ

   ผมยังรอฟัง

   “ก็เป็นสัญญาที่คนสองคนจะแต่งงานกัน”

   “งั้น ถ้าไม่รักทำได้มั้ย”

   “ร่างกายน่ะได้ แต่หัวใจคงทำไม่ได้”

   ผมแอบยิ้ม แต่ก็ต้องหุบเมื่อนึกขึ้นได้ว่าหัวใจติณห์เองก็ไม่ได้อยู่กับผมซักหน่อย ติณห์เค้าจะคิดเกินเลยแบบที่ผมคิดรึเปล่านะ เฮ้อ...

   ผมยอมรับแล้วสิ ว่าผมคงจะชอบผู้ชายคนนี้เข้าจริงๆ

   “ติณห์”

   “ครับ”

   “แล้วกับคู่หมั้นของนายเป็นไงบ้าง”

   “ก็เหมือนเดิม แต่ผมไม่ได้รักเค้า” หัวใจผมพองโตอย่างประหลาด

   “แล้วเค้ารักติณห์รึเปล่า”

   “ไม่รู้”

   “แต่ยังไงก็ต้องแต่งงานกับเค้าไม่ใช่หรอ”

   คราวนี้ติณห์เงียบ ผมได้ยินเสียงฝีเท้าก้าวเข้ามาใกล้ๆ ติณห์เดินเข้ามาและนั่งคุกเข่าข้างๆผมที่นอนอยู่

   “ผมไม่แต่งหรอก ก็ผมน่ะ....”

   ติณห์เลื่อนหน้าเข้ามาใกล้ๆ ตาคมคู่นั้นเหมือนมีเวทมนตร์ สะกดไม่ให้ผมถอยหนี ติณห์หยุดทั้งที่อีกนิดเดียวปากเราก็จะสัมผัสกัน แล้วเลื่อนไปที่ข้างแก้ม จมูกโด่งเฉี่ยวแก้มผมไป ติณห์กระซิบข้างหู

   “ก็ผมมีคนที่ชอบอยู่แล้วนี่”

   ทั้งๆที่คนที่ติณห์ชอบก็ไม่ใช่ผม แต่ทำไมเหมือนรู้สึกว่าถูกสารภาพรักยังไงก็ไม่รู้

   ให้ตายเถอะ ปล่อยไว้อย่างนี้ผมจะโงหัวไม่ขึ้นเอานะ


.
.

.
.


   “นา”

   “อะไรวะ”

   “ห้างนี้แหละที่กูกับไอ้วุ้นเคยบอกว่าเจอพี่ติณห์กับกิ๊กอ่ะ”

   “ทำไมพวกมึงไร้สาระกันจังวะ”

   วันนี้ฤกษ์งามยามดีที่พวกผมสามคนจะออกมาหาอะไรดีๆกินในห้าง แต่ไอ้หมากราฟดันเป็นพวกความจำดีเกินเหตุ เอาเรื่องที่ผมลืมไปแล้วมาพูดจนสะอึกอีกจนได้ ชิ ไม่ว่ายัยผู้หญิงคนนั้นจะเป็นใครก็ช่าง ผมก็ไม่สนหรอกชิ

   เอ๊ะ หรือว่าผู้หญิงคนนั้นจะเป็นคนที่ติณห์ชอบวะ

   คิดอย่างนี้แล้วเหี่ยวเลยเรา (หมายถึงหัวใจนะครับ อย่าเรท)

   “กินไรกันดีวะ”

   “Up to มึงเลยว่ะ”

   “กินเสร็จแล้วไปร้านหนังสือด้วยนะ จะไปหาหนังสือสัตว์เลี้ยงอ่าน”

   “ที่หอไม่ให้เลี้ยงสัตว์เว้ย สมองเสื่อมหรือไงไอ้วุ้น”

   “ซื้อไปอ่านเฉยๆ ไม่ได้จะซื้อมาเลี้ยงซักหน่อย” ไอ้วุ้นงอนไปแล้วครับ ปากหมาจริงๆไอ้กราฟเนี่ย

   “พวกมึงเลิกทะเลาะกันได้แล้ว จะกินมั้ยข้าวน่ะ”

   ต้องให้ผมออกโรง ไอ้พวกนี้นี่ไม่ได้จริงๆ

   สุดท้ายก็เป็นร้านอาหารญี่ปุ่นตามใจไอ้วุ้นมัน โธ่ ไม่ได้อยากกินซักหน่อย ความจริงอยากไปอีกร้านนึงมากกว่า เพราะมึงแท้ๆเลยไอ้กราฟ ไม่น่าไปทำให้มันงอนเลย ดูดิ๊ แม่ง

   หลังจากเช็คบิลและมีไอ้กราฟเป็นคนจ่ายแล้ว พวกเราก็เดินมาที่ร้านหนังสือร้านเดิม ก็ไอ้ร้านเจ้ากรรมที่เจอติณห์ไงครับ ความจริงไม่ค่อยอยากเข้าใกล้หรอก มาทีไรมีเรื่องทุกที

   แต่ไหนๆก็มาแล้ว ผมเลยไปดูโซนการ์ตูนหน่อย เผื่อมีเรื่องไหนออกใหม่

   ซักพักไอ้กราฟก็เดินมาตามครับ บอกว่าไอ้วุ้นจะคิดเงินแล้ว ผมเลยเดินออกไปตรงแคชเชียร์

   ระหว่างรอก็มีเสียงใสๆกับมือขาวๆสะกิดผม

   “ริต้า” ผมหันไปยิ้มให้ริต้า

   “นาจริงๆด้วย” ริต้ายิ้มกว้าง อดคิดไม่ได้ว่าถ้าเธอทักคนผิดคงจะตลกดีพิลึก

   “วันนี้มาซื้ออะไรหรอ”

   “กระดาษน่ะ พอดีมันหมด”

   ผมมองริต้าในชุดเอี๊ยมสีน้ำตาล กับเสื้อคลุมสีชมพูลายเพนท์คุ้นตา เหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อน

   “นาล่ะมาซื้ออะไร”

   “มาเป็นเพื่อนเพื่อนน่ะ มันมาซื้อหนังสือ แล้วก็มาหาอะไรกินด้วย แล้วต้าล่ะมาคนเดียวหรอ”

   “เปล่าหรอก พอดีมากับ....”

   “ต้า!” ยังไม่ที่ต้าจะพูดจบ เสียงทุ้มคุ้นหูก็ลอยเข้ามากระทบโสตประสาท

   “พี่ติณห์ ช้าจังค่ะ ต้าซื้อของเสร็จนานแล้ว”

   ....ติณห์







........... (มาแบบลากเลือด)
ในที่สุดสวนส้วมก็สอบเสร็จแล้วเจ้าค่ะ
ที่บ้านของข้าน้อยไม่ได้ประสบภัยพิบัติแต่อย่างใด ดังนั้นโปรดสบายใจได้

ในที่สุดก็ได้มาอัพซักที หายไปนาน ขออภัยด้วยค่ะ
ช่วงนี้พายุเข้าหลายลูก ดูแลสุขภาพกันด้วย

ขอบคุณสำหรับการติดตามและกำลังใจค่ะ
ผู้หญิงคนนั้นก็คือริต้านี่เอง คิดว่าหลายคนคงรู้อยู่แล้วล่ะ ฮิๆ

เจอกันตอนหน้าค่ะ

 

'สวนส้ม'

[koikoi]

ชักจะอลวนอลเวงแล้วสิเนี่ยนานาจะทำไงเนี่ย

[yeyong]

แปล๊บๆๆ ใจหวิว แทนนานา
ไม่รู้พี่ติณห์จะแนะนำว่าริต้าคือใคร
หรือเป็นคนที่คุณก็รู้ว่าใครอยู่แล้ว

[HappyMelon]

ติณห์งานงอกอีกแล้วนะ สงสารนานา
ทำให้มันชัดเจนหน่อยสิ จะสารภาพรักก็บอกไปตรงๆ
นี่อะไรอะ คลุมเครือชะมัด เง้ออออ

[roseen]

 

[palmistry]

คิดว่าริต้าเองก็คงจะมีแฟนอยู่แล้ว

[killy]

ต้า-ติณ ชื่อ ต  เหมือนกันเลย เป็นพี่น้องกันรึป่าวอ่ะ รึว่าเป็นคู่หมั่นกัน เฮ้อ นานาคิดมากอีกแระ 

[THiiCHA]

พี่น้อง หรือ คู่หมั้น ???

[TanyaPuech]

   จะยังไงเนี่ย

ขอทายว่าดราม่าไว้ก่อน

ติณน่ะเหมือนจะชัดเจนแต่ก็ไม่  จะดีก็ไม่ถึง

[iranen]

หายไปนานมาก
กลับมาก็เจอเรื่องดากส์เลยนะ

แต่ติณนะไม่เคลียร์เลย ให้ตาย 
ต้องให้พี่นายออกโรงอีกแน่เลย

สงสารนานา

[l3iZal2l2e]

นั่นสิ พี่น้องหรือคู่หมั้นนะ -___-

[A-J.seiya*]

+เป็ด และ +คนแต่งก่อน
งื้ออออ
ริต้า เป็นอะไรกับติณห์น่ะ
สงสารนานาจัง
ติณห์ทนได้เหรอถ้าจะเห็นน้องร้องไห้อ่ะ!!!

[maytarapat]

น้องสาวใช่ม่ะ
ถ้าเป็นคู่หมั้น นานาคงเศร้าแน่เลย 

คิดถึงนานา คิดถึงติณห์ คิดถึงคนเขียนด้วย อิอิ ! ! !

[อาคิรา]

ต้าเป็นน้องตินณ์ใช่ไหมเอ่ย

[hotladyanyavee]

ชักจะวุ่นแล้วซิ ทำไมน้องริต้า เรียกติณซะสนิทอะ คือคู่หมั้นใช่ไหม
ดูแววเศร้ามาเลยอะ แต่ไงรออ่านนะค่ะ ขอยาวๆหน่อย เรื่องออกมาไง
สงสารนานาคอยเลยอะ รู้สึกดีแล้วแท้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[KimGeeHu]

เฮ้อๆ นานาเจอเข้าให้แล้ว จะทำยังไงเนี่ย
 

[p_phai]

ซวยละ

[lomekung]

ยุ่งหละสิงานนี้

 

[Yunatsu]

งานงอเลย
ทีนี้

ยังไงเนี่ยยยย

[Forever_Love]

  งานเข้าแล้วไง

[ranaways]

อ่ะ

ติณห์

ทำไมทำกับนานา แบบนี้

เฮ้อออออออออ

[nightsza]

คงไม่ใช่อย่างที่คิดนะ ไม่ๆๆๆ

[minimonmon]

ถ้าพี่ติณห์เห็นนาจะทำหน้ายังไงหว่า .....


พี่ติณห์เคลียร์ด่วนนะเจ้าค้ะ

[pklove]

รอตอนต่อไปนะคะ