หัวข้อ: Loving you too much กิ๊กหลอกๆอยากบอกว่ารัก* [บทสุดท้าย] จบแล้วรบกวนย้ายได้เลยค่ะ

[litlittledragon]

เริ่มจูนหากันติดแล้วมั้งเนี่ย ท่าทางจะเป็นไปได้ราบรื่นขึ้น

[HappyMelon]

มาแบบนี้ต้องชอบกันแล้วแน่ๆเลยอ่า
ขอให้คิดเหมือนกันทีเถ๊อะ
ปล.นานา น่ารักอะ มีง้อมีงอน อิอิ

[monoo]

 

[THiiCHA]

น่ารัก ทั้งสองคนเลย

ปล.คนเขียนค่ะ !!! กราฟน่ะเราขอได้มั๊ย คนอ่านชอบเป็นการส่วนตัว 55555

[Poseidon]

รักกันไวๆนะ คนอ่านรอลุ้น

[fannan]

พี่ติณห์แอบวางแผนอะไรไว้หรือเปล่าไม่ค่อยน่าไว้ใจอ่ะกลัวน้องนานาต้องเสียน้ำตาอีกเยอะ

[Akamei]

นานา น่าร้าก ก กก
ชักอิจฉานายติณห์สะแล้วสิ

+1 ค่ะ

[สวนส้ม]

ตอนที่ 5 ผู้หญิงคนนั้น

   ผมเดินกินโดนัทด้วยความสบายใจหลังจากผ่านการสอบย่อยในช่วงเช้าที่ผ่านมา เดินผ่านร้านหนังสือแห่งความทรงจำที่ผมกับติณห์เจอกันครั้งแรกแล้วมันเจ็บจี๊ดๆในหัวใจ ใช่แล้วครับ ผมกำลังเดินทอดน่องสบายอารมณ์อยู่ในห้างเก่าที่เดิม

   “อ๊ะ ขอโทษนะคะ”

   “เอ่อ มะ...ไม่เป็นไรครับ” สาวคนหนึ่งที่ผมเห็นเธอถือของพะรุงพะรังออกมาจากร้านชนผม ข้าวของกระจัดกระจาย...

   ...โดนัทผม T_T!

   “ขอโทษนะคะ เราขอโทษ ไม่ได้ตั้งใจ” เธอขอโทษผมพลางก้มลงหยิบข้าวของ ไอ้ผมด้วยความที่เป็นสุภาพบุรุษซะเหลือเกินก็ช่วยเธอเก็บด้วย

   เฮ้ย...อย่างกับมีเดจาวู

   ไม่หรอก ผมคงคิดมากไปเอง เหตุการณ์แบบนี้มันมีโอกาสเกิดขึ้นด๊าย - -

   “เดี๋ยวผมช่วยถือของไปให้นะครับ” แมนจังวะเฮ้ย

   “ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ต้าถือเอง...ว๊าย” พูดยังไม่ทันขาดคำกล่องสีน้ำมันของเธอก็ร่วงออกมาจากถุง เธอหัวเราะแหะๆ

   “งั้นผมช่วยถือไปให้ด้วยดีกว่า”

   ครับ มันคือเดจาวู...

.
.
.
.

   ผมนอนเอกเขนกอ่านหนังสือการ์ตูนด้วยความเกียจคร้านอย่างทุกวัน ก็ไม่มีอะไรผิดปกติครับ ผมมีสองตา อ่านการ์ตูนเรื่องเดิม เตียงผมก็อยู่ที่เดิม ไอ้ที่ผิดปกติก็คือไอ้วุ้นเส้นกับกราฟที่พยายามแอบมองผมและเหมือนมีเรื่องอะไรจะพูดซักอย่างแต่ก็อ้ำอึ้งไม่ยอมปริปาก

   “เฮ้ย พวกมึงเป็นไรป่ะวะ เห็นแล้วมันน่ารำคาญ”

   “ก็...นิดหน่อยว่ะ” ไอ้กราฟก็พูดตรงไปตรงมาเหมือนเคย

   “มีอะไรก็พูดดิวะ ไม่เห็นต้องคิดมาก” ผมบอกสบายๆ

   “แต่เรากลัวนานาคิดมากนี่นา” ไอ้วุ้นบอกเสียงอ่อย ผมนี่คิ้วขมวดแทบเป็นปม

   “เรื่องอะไรอ่ะ ไหนลองพูดมาซิ”

   ไอ้สองตัวนั้นมองหน้ากัน ก่อนที่ไอ้วุ้นจะพยักหน้าให้ไอ้กราฟเป็นคนพูด ไอ้กราฟทำหน้าตกใจและส่ายหัวรัวๆ ไอ้วุ้นก็เอาศอกสะกิด ไอ้กราฟก็สะกิดคืนบ้าง

   เฮ้ย! เดี๋ยวก็เอาการ์ตูนปาหัวหรอก! =__=^

   “ไอ้วุ้นครับ ไอ้กราฟครับ พวกมึงจะลีลากันอีกนานมั้ย”

   “เออ แม่งกูก็ได้วะ” ในที่สุดไอ้กราฟก็ต้องเป็นฝ่ายพูด “ก็วันนี้อ่ะพวกกูไปห้างกันมา”

   “มึงบอกกูแล้วก่อนไป” ผมเตือนความจำมัน

   “เออ กูรู้ แต่มันไม่ใช่ประเด็นเว้ย”

   “แล้วประเด็นคือ…?” ผมยักคิ้วกวนๆถามมัน

   “ก็พวกกู...เห็น เห็น...” ไอ้กราฟทำหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออก

   ผมเห็นไอ้กราฟสะกิดไอ้วุ้นอยู่หลายครั้งจนมันยอมเปิดปากในที่สุด

   “พวกเราเห็นพี่ติณห์เดินควงกับผู้หญิงคนอื่นอ่ะ” และไอ้วุ้นก็เป็นไขความกระจ่างให้ผมร้องอ๋อ

   “ตาฝาดเปล่า” ผมถามและแอบเหล่พวกมัน

   ฮึ่ย ทำไมใจผมต้องแกว่งๆด้วยวะ

   “ไม่อ่ะ ชัดมากกกกก แถมยังเทคแคร์กันอีกเนอะ ดูพี่ติณห์เค้าเป็นห่วงผู้หญิงคนนั้นมากเลยอ่ะ”

   กึก... ผมหยุดฉากความตื่นเต้นในการ์ตูนเอาไว้ ก่อนจะโผล่หน้าออกไปพูดกับมันด้วยความรู้สึกที่ตรงข้ามกับใจตัวเองแบบสุดๆว่า...

   “ช่างมันดิ ไม่เกี่ยวอะไรซักหน่อย”

   กว่าจะเตือนตัวเองได้ว่าผมกำลังแกล้งเป็นแฟนมันอยู่ คำพูดประชดนั่นก็หลุดปากออกไปแล้ว... งามไส้

.
.
.
.

   สามทุ่มแล้ว วันนี้ก็เหมือนทุกวัน ผมนั่งรอโทรศัพท์จากติณห์ ผมบอกไปแล้วใช่มั้ยว่าเค้าโทรมาทุกคืนเลย และมันก็เหมือนเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตประจำวันของผมไปแล้วว่าตอนสามทุ่มเค้าจะโทรมา บางวันก็สี่ทุ่ม บางวันก็เที่ยงคืน ก็ไม่รู้ว่าทำไมต้องรอด้วยเหมือนกัน   

   (Rrrrrrrrrr)

   “ฮัลโหล” ผมรับโทรศัพท์ด้วยน้ำเสียงร่าเริงเหมือนเคย แต่เมื่อนึกคำพูดของไอ้วุ้นเมื่อตอนกลางวันก็ทำให้ผมไม่อยากคุยกับคนในสายยังไงก็ไม่รู้

   (ดีนานา คิดถึงผมมั้ย) หนึ่งในคำพูดประจำที่เค้าต้องถามผมครับ

   “ก็นิดหน่อย” และผมก็ยังตอบแบบกลางๆเหมือนเดิม

   (หรอ แต่ผมคิดถึงนายมากๆเลยนะ)

   “...” ผมเงียบ เพราะไม่รู้จะตอบกลับไปว่าอะไร

   (วันนี้นายอยากฟังเพลงอะไร ผมจะตามใจเป็นพิเศษ)

   “ไม่รู้ นึกไม่ออก อยากเล่นเพลงอะไรก็เล่นสิ” ผมบอกไปเสียงเนือยๆ โอ๊ย ทำยังไงเสียงไอ้วุ้นกับกราฟถึงจะหายไปหัวผมได้เนี่ย

   เสียงเกากีตาร์ดังขึ้น ก่อนจะเป็นเสียงร้องทุ้มต่ำคุ้นเคยที่เริ่มต้นเนื้อเพลง

เหมือนเจอคนรู้จัก ตอนฉันหลงทาง
เหมือนเจอต้นไม้ใหญ่ กลางทะเลทราย

เหมือนมาเจอของที่สำคัญ
ที่ได้เคยทำหล่นหายไป
เหมือนชีวิตเราเจอกับแสงไฟ
สว่างไสว เมื่อฉันได้มาพบเธอ

เธอทำให้ฉันสุขใจเวลาที่พบกัน
เธอทำให้ฉันได้มา พบเจอกับสิ่งที่ขาดหาย

ได้มาเจอเธอ ทั้งชีวิตฉันเปลี่ยนไป
เพราะว่าเธอคือความฝันที่ฉันต้องการจะรู้จัก
เธอคือความรักของคนที่มันเงียบเหงา
และไม่เหลือใคร เหมือนพบเจอคนรู้ใจ

   “ชอบมั้ย” น้ำเสียงมีความสุขถามหลังจากที่เค้าร้องจบ ถ้าเป็นวันอื่นผมก็คงจะตอบไปว่า ‘ชอบมากๆ’ แต่วันนี้ ผม...ไม่ค่อยได้ฟังเลยแฮะ

   “ก็...ดี”

   ผมตอบไปเพียงแค่นั้น และเราก็เงียบ

   (นานาง่วงแล้วใช่มั้ย งั้นผมไม่กวนแล้วนะ แล้วค่อยคุยกัน)

   ผมเงียบไปซักพักหลังจากปลายสายถาม สุดท้ายผมก็พูดออกไปได้แค่คำเดียว

   “...อืม”

.
.
.
.

   ผมมานั่งกินไอติมในห้างคนเดียวด้วยความเซ็ง อะไรเนี่ย ทำไมวันนี้อะไรๆมันก็ดูน่าเบื่อไปหมด และยิ่งไอ้เอ็คโคในสมองผมที่เล่นเสียงไอ้กราฟกะไอ้วุ้นสลับไปสลับมายิ่งทำให้ผมเซ็งเป็ดกว่าเดิม เฮ้อ

   ผมถอนหายใจเป็นรอบที่ล้าน

   “ดูพี่ติณห์เค้าเป็นห่วงผู้หญิงคนนั้นมากเลยอ่ะ”

   ว๊าก! ผมกำลังจะเป็นบ้าครับ นี่ผมเป็นอะไรไปเนี่ย

   ผู้หญิงคนนั้น... เค้าเป็นใครวะ?

   ... แล้วผมก็ต้องหยุดทุกความคิดลง เมื่อตาดันเหลือบไปเห็นร่างสูงคุ้นเคยเดินเคียงคู่มากับผู้หญิงอีกคน

   ...ติณห์...

   “ดูพี่ติณห์เค้าเป็นห่วงผู้หญิงคนนั้นมากเลยอ่ะ”

   ไม่ผิดอย่างที่ไอ้กราฟกับไอ้วุ้นพูดไว้มากนัก ติณห์ดูตั้งใจกับการพูดคุยกับผู้หญิงคนนั้นมาก เค้ายิ้มและหัวเราะ แถมยังจับมือกันด้วย จี๊ดเลย ทำไมมันจี๊ดแบบนี้ ผมทำอะไรไม่ถูก โชคดีที่นั่งอยู่ร้านในของร้านจึงทำให้ผมสามารถมองพวกเค้าจนลับสายตาได้

   ผมมองตามแผ่นหลังกว้างอย่างขุ่นเคือง

   ผู้หญิงคนนั้น... แม่ง

   ใครวะ!?





มาอัพให้ตามสัญญาค่ะ
ตอนนี้ตั้งใจจะโปรโมทอีกหนึ่งตัวเดินเรื่อง (แม้จะไม่มีบทมากนัก แต่ก็เป็นอีกหนึ่งตัวละครที่ทำให้เกิดราววุ่นวายในครั้งนี้ค่ะ)
พบกันอีกครั้งในอีกไม่นานนี้

ปอลอ. ขอบคุณคอมเม้นคำผิดด้วยนะคะ

เย้ย คนเขียนคะ หมั่นไส้ นะคะ ไม่ใช่ หั่นไส้ เล่นเอาเสียวแว้บ

คนเขียนก็เสียวเหมือนกัน แต่มาแก้ให้แล้วค่ะ 

แล้วสรุป...ผู้หญิงคนนั้นเป็นใครวะคะ!?

'สวนส้ม'

[yeyong]

เป็นคนที่ทำให้เรื่องวุ่นวายเกิดขึ้น
ไปๆมาๆ นานาอาการออกเยอะนะเนี่ย

[THiiCHA]

เอ่อ ยังไงดี 'เกือบงง'ตอนแรกๆอ่า
ที่เป็นพาร์ทพี่ติณเดินชนกะชะนี
ตอนแรกนึกว่าเป็นพาร์ทของนานา มึนไปสิบวิ 5555
ปล. ตกลงผู้หญิงคนนั้นมันเป็นใครว่ะคะ ??

[fannan]

ง่ะมาซะค้างเชียว


เง้ิอซะงั้นอ่ะพี่ติณห์ทำกันได้เน้อ

[hotladyanyavee]

เอ้าค้างซะงั้นอะ แล้วจะรู้ไหมนี่ผู้หญิงคนนั้นเป็นใครอะ
แต่เทคแคร์แบบนี้ น่านักใช่ไหมน้องนานาๆ แต่เอ๊ะงานนี้น้องนานาคงหึงติณใช่ไหมอะ
เอาเป็นว่าถือเป็นความก้าวหน้าอีกขั้นของรักน้องนานากะติณ

[diFil]

ผู้หญิงคนนั้น ฮึ่ยย ใครกันนะ 
เดาว่าจะออกมาแบบนางมารร้ายรึเปล่าหว่า?
รอติดตามกันต่อปาย~

ป.ล.หั่นไส้คนเขียน 555+ (โดนพี่สวนส้ม  )

[Akamei]

งานเข้าแล้วว ว
แต่ไม่รู้วาจะเข้าใครก่อน
๕๕๕๕๕๕๕๕
รอตอนตอนไปค่ะ

[HappyMelon]

นานา แสดงตัวเลยยยยยย ว่ากรูเห็นนะ!!
จะได้รู้ความจริงซักที บางทีอาจจะเป็นน้องสาว?หรือเปล่า?
ยังไงก็ถามดีกว่าเก็บไว้คนเดียวแล้วก็คิดไปเองน๊าา

[lomekung]

 

[Sorso]

อย่าบอกนะว่าเป็นผู้หญิงที่ชื่อต้า ที่นานาช่วยเก็บของน่ะ
=[]=!!!!!!!

[litlittledragon]

คนที่นานาชนปะ มีความเป็นไปได้หลายอย่าง หนึ่งในนั้นคือ นานาทำให้ติณห์คิดถึงผู้หญิงคนที่ว่า ติณห์เลยมาสนิทด้วย
น่าจะเป็นพวกติสต์ด้วย รอคนเขียนมาเฉลย หวังว่าไม่ใช่รักแรกของติณห์หรอกนะ

[thejaoil]

ใครคือผูหญิงคนนั้นๆๆๆๆๆๆ

[4559]

ก็คนที่นานชนไง

ไอ้พี่ติณนี้นะ

นานาต้องเตือนตัวเองนะว่าเราเป็นแฟนกำมะลอของมันอ่า

[LalaBam]

พี่ติณห์เคลียร์ด่วน

[kibumkung]

เพิ่งอ่านตอนแรกๆค่ะ สะดุดประโยคเด็ดนี้

 “เออๆ ใส่แล้วคร้าบ ไม่ต้องขู่ แค่นี้ก็กลัวจนขี้ไม่ออกไปสามวันแล้ว” ผมตอบประชด และรับเสื้อนักศึกษาตัวโคร่งของติณห์มา

   “ขี้ไม่ออกเดี๋ยวผมเข้าไปสวนให้”

ชอบมากกกกกกกกกกกกกก โดนใจอ่ะ ฮ่าๆๆๆ

[jimmyFG]

มือที่ 3 หรือเปล่าเนี่ย

 

รอต่อไป

[roseen]

 

[A-J.seiya*]

><
+1 ค่ะ เรื่องนี้น่ารักมากเลย
ชอบน้องนานาอ่ะ
มีเขิน มีงอน
แบบนี้คงจะคบกันหลอกไม่ได้แล้วล่ะ
ต้องจัดเต็มอย่างเดียวแล้วนะ
^^

[tsukiko]

อัพด้วยน๊าคร๊าบบบ 

[hotladyanyavee]

+1รอตอนต่อไป อยากรู้หญิงนั้นเป็นใคร

[lovetn]

เพิ่งมาเจอเรื่องนี้ ช้อบชอบ

รอติดตามนะคะ

[hotladyanyavee]

รอตอนต่อไปค่ะ

[Poseidon]

ยายผู้หญิงคนนั้นมันคือครายยย  มารายงานตัวด้วยเด้อ  อิอิ