หัวข้อ: Loving you too much กิ๊กหลอกๆอยากบอกว่ารัก* [บทสุดท้าย] จบแล้วรบกวนย้ายได้เลยค่ะ

[monoo]

คนเดียวกับที่ชนไหมเนี้ย

[hotladyanyavee]

+1มารอตอนต่อไปค่ะ

[KimGeeHu]

รอตอนต่อไปด้วยคนคับ
ท่าทางงานนี้นานาจะมีแต่เจ็บกับเจ็บ
จาไหวมั้ยเนี่ย
 

[BeeRY]

เริ่มไม่อยากกิ๊กแบบหลอกๆแล้วดินานา

[hotladyanyavee]

มาต่อไวๆๆๆๆๆๆๆค่ะ

[tsukiko]

มาต่อด้วยน่ะค่ะ

[jojobuffy]

โหหห น่ารักนะ ชอบอยู่  มาบ่อยๆนะจ๊ะ

[สวนส้ม]

ตอนที่ 6 Pub

   < Tinn talk >

   ผมหักพวงมาลัยเมื่อรถเคลื่อนตัวมาถึงหน้าคณะอักษร วันนี้ผมกะว่าจะมารอรับนานาซะหน่อย ช่วงนี้ผมไม่มีเวลามาเจอกับนานาเลยเพราะเรื่องคู่ดูตัวที่พ่อผมหามาให้นั่นแหละครับ ทั้งวุ่นวาย ยุ่งยากจนผมปวดหัว

   ยิ่งเมื่อคืน...ที่ผมโทรไปหาดูน้ำเสียงเจ้าตัวจะไม่ร่าเริงเอาซะเลย ผมก็เลยเป็นห่วง

   ผมลงจากรถเพื่อลงไปรอนานา รอและรอ...จนกระทั่งเจ้าตัวเดินออกมา

   “นานา” ผมเดินเข้าไปหา นานาดูเลิกลั่กเล็กน้อย

   “มะ...มาทำอะไร”

   “มาหา” ผมตอบและยิ้มให้ “ไปทานข้าวกับผมนะ”

   “…”

   “นะ”

   นานานิ่งไป และจู่ๆ ก็วิ่งหนีผมไปเฉยเลย เฮ้ย! ไหงงั้นล่ะ พอเห็นอย่างนั้นผมก็วิ่งตามสิครับ ยิ่งตามนานาก็ยิ่งวิ่งเร็วขึ้น แต่ด้วยช่วงขาที่ยาวกว่าผมเลยถึงตัวนานาก่อนที่เค้าจะวิ่งหายไป

   “ปล่อย วันนี้ไม่ว่าง นัดวุ้นกับกราฟไว้” ทันทีที่ผมจับต้นแขนเล็กได้ เจ้าตัวก็โวยวายทันที

   “งั้นก็ชวนสองคนนั้นไปด้วยก็ได้ ผมไม่ถือ”

   “…” นานาเงียบ เม้มปากแน่น

   “งอนอะไรผมอยู่รึเปล่า”

   “เปล่าซะหน่อย!!” นานาทำหน้าตกใจ ตะคอกผมเสียงดัง ผมยิ้ม

   “แล้วทำไมต้องเสียงดังด้วยล่ะ”

   “ก็เปล่า...” ตอบพลางหลบตา

   “งั้นก็ไปทานข้าวด้วยกันนะครับ” ผมลองขอร้องดูบ้าง นานามองผม ก่อนจะถอนหายใจ และพยักหน้าให้ช้าๆ

   ...ว่าง่ายแบบนี้ค่อยน่ารักหน่อย

.
.
.
.

   “อาหารไม่อร่อยหรอ”

   “เปล่า” นานาตอบเสียงเบา

   ปากบอกว่าเปล่าแต่ช้อนกับส้อมที่เขี่ยข้าวไปมานั่นทำให้ผมต้องดึงจานข้าวตรงหน้านานาออกมาและดันของผมให้แทน นานาถลึงตาใส่แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร

   “ของผมอร่อยนะ ลองทานดูสิ”

   “….”

   ให้ตายเถอะ ทำไมผมถึงรู้สึกไม่ดีขนาดนี้นะ หน้าตาหงอยๆนั่นไม่เข้ากับนานาเลย ผมอยากให้เค้าหัวเราะแล้วก็ยิ้มมากกว่า ยิ่งตอนร้องไห้...
   
   ผมนึกถึงตอนที่เราทะเลาะกันครั้งนั้น ผมไม่ควรไปบังคับนานาขนาดนั้นเลย ผมพึ่งมีปากเสียงกับพ่อ แล้วก็ดันนึกถึงนานาเป็นคนแรก แต่พอเค้ามาขัดใจผม ผมก็หงุดหงิดขึ้นมา แล้วก็เผลอใช้แรงไป โชคดีที่นานายกโทษให้ผม แถมยังมาขอโทษทั้งที่ตัวเองไม่ผิดด้วย น่ารักจริงๆ ก็ถือว่าที่ทำไปก็ไม่สูญเปล่าล่ะนะ

   “มีเรื่องอะไรไม่สบายใจรึเปล่า บอกผมได้นะ” ผมบอก และนานาก็ยังตอบคำเดิม

   “…เปล่า”

   เฮ้อ... แล้วผมจะทำยังไงล่ะครับ

.
.
.
.

   (Tell Tell Tell)

   ผมมองหน้าจอโทรศัพท์

   ‘ปาร์ค’

   เพื่อนที่คณะผมครับ

   “ไง” ผมทักง่ายๆ

   (ติณห์มึงว่างป่ะวะ วันนี้พวกกูนัดกินเหล้ากัน)

   ผมเหลือบมองคนข้างๆ ที่ยังทำหน้าอมทุกข์ไม่เลิก ตั้งแต่ขึ้นรถมานานายังไม่ปริปากพูดซักคำ ทั้งที่ปกติเป็นคนพูดเยอะแท้ๆ

   “ผมไม่ว่างว่ะ” ผมตอบปาร์ค

   (ไรว้า อ๋อ กูจำได้ละ ได้ข่าวว่าช่วงนี้มึงติดแฟนแจเลยดิ ที่ไม่ยอมมาแดกกับพวกกูนี่เพราะแฟนใช่มั้ย)

   “หึ...” ผมมองคนที่ถูกพาดพิงขำๆ ก่อนจะกดเปิดลำโพง ผมว่าผมพานานาไปเที่ยวด้วยดีกว่า “อะไรนะ เมื่อกี้ผมไม่ทันได้ฟัง”

   นานาหันมามองด้วยความสงสัย

   (อะไรของมึงเนี่ย มึงมันก็เงี้ยแหละ มีแฟนแล้วลืมพวกกู แม่ง กูบอกกว่ามึงอ่ะติดแฟนโว้ยยย!!!)

   ปาร์คตะโกนผ่านลำโพง ทำเอานานาหน้าแดง แล้วตะโกนออกมาอย่างลืมตัว

   “เฮ้ย ไม่ใช่!” ผมยิ้มมองนานา

   (อ้าว มึงอยู่กับแฟนหรอวะ) ปาร์คที่ได้ยินเสียงนานาถาม

   “เออ ผมกำลังจะไปส่งแฟนที่หอ” ผมเน้นคำว่าแฟนชัดๆ นานาถลึงตามองผม

   (เฮ้ย อย่าพึ่งไป ชวนแฟนมาเที่ยวกันดิ จะได้สนุกๆ) อืม ตรงใจผมมาก แต่ไม่รู้ว่าเจ้าตัวจะยอมไปรึเปล่านี่สิ

   “ว่าไง” ผมหันไปถามความเห็นคนที่ยังมองออกไปนอกหน้าต่าง ไม่สนใจผม

   “ไม่รู้”

   “งั้นอีกยี่สิบนาทีผมถึง จะพาแฟนไปด้วย”

   (เออ เจอกันว่ะ)

   ผมกดวางสาย นานามองผมด้วยสายตาไม่เข้าใจ...

   ...ไม่เข้าใจอะไรวะ -*- แค่จะพาไปเที่ยว

    “อยากกลับหอ” นานาบอกเสียงอ้อน (ไม่รู้เจ้าตัวตั้งใจรึเปล่า แต่ผมว่า อืม...น่ารักดีนะ)

   “จะรีบกลับทำไม ไปเที่ยวกับผมดีกว่านะ จะพาไปรู้จักเพื่อนๆ”

   “ไม่อยากรู้จัก”

   “แต่เพื่อนผมอยากรู้จักนานานี่นา”

   “ไหนบอกจะไม่บังคับแล้วไง” นานาบอกตาละห้อย

   “…”

   “…”

   “ไม่บังคับแต่เป็นคำชวน ไปเที่ยวด้วยกันนะ”

.
.
.
.

   “เฮ้ย ไอ้ติณห์มาแล้วว่ะ”

   หลังจากเจอคำขอร้องของผมไปนานาก็ได้แต่ถอนหายใจแล้วพยักหน้ารับส่งๆ ผมจึงทำการลากนานามาที่ผับที่นัดกับเพื่อนเอาไว้ครับ ไอ้พวกเพื่อนตัวดีก็ดูดี๊ด๊าเหลือเกินตอนเห็นผมเดินจับมือนานามาเนี่ย ก็แหม...กลัวหลง

   “แฟนมึงน่ารักอ่ะ” ผมหันมองไปคนหน้าบึ้งที่นั่งข้างๆ ก่อนจะตอบไอ้ปาร์คกลับ

   “เออ น่ารัก ขี้งอน”

   ไอ้ปาร์คขำ

   นานาน่ารักครับ อืม...จะว่าไงดีล่ะ ตัวขาว แก้มสีชมพูป่อง ตากลม ปากก็แดงน่า...รัก

   “เค้างอนมึงหรอ” ไอ้ปาร์คถาม ผมส่ายหน้า

   “ผมก็ไม่รู้ว่ะ”

   ผมสั่งน้ำผลไม้มาให้นานาครับ ไม่รู้กินเหล้าเป็นหรือเปล่า ส่วนผมตอนอยู่อังกฤษก็กินบ่อย (ไม่รู้มีอะไรให้ฉลองได้ทุกวัน) คนข้างๆก็ยังทำหน้าบึ้ง ไม่รู้สึกสนุกกับบรรยากาศโดยรอบเลยซักนิด ผมคิดผิดหรือเปล่าที่ลากนานามา

   “ดีครับ พี่ชื่อปาร์คเป็นเพื่อนไอ้ติณห์” ไอ้ปาร์คหันมาทักนานา

   “ผมชื่อนานาฮะ” นานาบอกและยิ้มให้น้อยๆ

   “แฟนมึงโคตรน่ารัก” ไอ้ปาร์คหันมากระซิบ ผมเลยตบหัวมันไปทีนึง “โหย แค่นี้ทำเป็นหึง ไอ้หมาหวงก้าง” มันลูบหัวป้อยๆ

   แล้วเพื่อนๆผมก็ผลัดเปลี่ยนกันมาทักทายนานา แล้วไอ้ที่มาทำเสียงอ่อนเสียงหวานใส่ผมก็โบกหัวพวกมันทุกคนอย่างเท่าเทียม แต่ละตัวผมก็รู้นิสัยพวกมันดีครับ เจ้าชู้กันทั้งนั้น แต่เรื่องนิสัยใจคอก็โอเคครับ ไว้ใจได้ กับแฟนเพื่อนพวกมันไม่ยุ่งอยู่แล้ว

   “ติณห์ ดูท่าสาวโต๊ะนั้นจะสนใจมึงว่ะ” มองตามสายตาไอ้ปาร์คที่ยังโต๊ะข้างๆ สาวสวยในชุดสีดำรัดรูปยิ้มให้ผมอย่างเชิญชวน ผมก็ยิ้มรับนิดหน่อย แต่ก็ไม่ได้สนใจ

   “นานาหิวหรือยัง ทานอะไรมั้ย”

   นานาส่ายหน้า

   “อยากกลับหอแล้ว” นานาบอกผมด้วยน้ำเสียงเหมือนจะร้องไห้

   ความรู้สึกบางอย่างตีขึ้นมา ผมว่าผมพานานากลับหอดีกว่า

   ผมยิ้มให้นานา และกำลังจะหันไปบอกลาเพื่อนๆ แต่ยังไม่ได้ทำอะไร น้ำเสียงยั่วยวนก็มากระซิบชิดริมหู

   “ไงคะ” สาวชุดดำโต๊ะข้างๆเดินเข้ามาหาผมเมื่อไรก็ไม่รู้

   “โทษนะ ผมจะกลับแล้ว” ผมบอก พยายามปัดมือที่ไล้ตามตัวผมออก ผมมองตากลมที่มองผมเหมือนขอร้อง

   ...ไม่ไหว ผมต้องรีบพานานากลับแล้ว

   “ปล่อยเถอะครับ ผมมีธุระ”

   “โธ่ นิดเดียวเองนะคะ ดื่มกับปลายก่อนนะ” เธอพยายามดันตัวผมให้นั่งลงกับโซฟา ผมมองนานาที่เม้มปากแน่น และหันไปทางอื่น

   ผมอยากจะผลักเธอออก แต่ความเป็นผู้หญิงของเธอทำให้ผมต้องให้เกียรติ ไม่ทำให้เธอขายหน้า ให้ตาย รำคาญความรู้สึกบ้าๆพวกนี้ชะมัด!

   เธอดันผมให้นั่งลง ผมไม่ได้ยินเสียงอะไรแล้วตอนนี้ ผมเป็นห่วงนานา

   “ชื่ออะไรคะ”

   “ขอโทษนะครับ ผมมีธุระ”

   “อย่าพึ่งไปเลยค่ะ มาสนุกกันก่อนดีกว่า”

   เธอส่งแก้วเหล้ามาให้ ผมรับมาดื่มรวดเดียวหมด และกำลังจะลุกขึ้น แต่ก็ถูกเธอรั้งไว้

   “จะรีบไปไหนล่ะคะ อยู่คุยกับปลายก่อนสิ”

   เธอไล้มือไปตามแผงอกของผม ผมข่มตาและพยายามตั้งสติไม่ให้ต่อยหน้าผู้หญิงมากมารยาคนนี้

   ป่านนี้พวกเพื่อนๆผมคงออกไปเต้นกันหมด ...นานา...

   “ว๊าย!” ผมผลักเธอออกอย่างเหลืออด แล้วเดินออกมาโดยไม่สนใจเสียงโวยวายของเธอ

   “นานา!?”

   หายไปไหน!!??

   ผมรู้สึกเหมือนตัวเองสติแตก ไม่มีใครอยู่ที่โต๊ะซักคน ห้องน้ำเป็นที่แรกที่ผมคิดว่านานาจะไป ผมวิ่งไปทางห้องน้ำที่เปิดเข้าไปพบเพียงความว่างเปล่าและประตูทุกห้องถูกเปิดไว้

   “โธ่เว้ย!” ผมสบถอย่างหัวเสีย

   “อ้าว ติณห์” ผมหันไปมองตามเสียง โซลหนึ่งในกลุ่มเพื่อนของผมครับ

   “เห็นนานามั้ย”

   “ไม่ว่ะ ไม่ได้อยู่กับมึงหรอ”

   ผมส่ายหน้า โซลบอกจะช่วยหา ผมขอบคุณมัน และเดินไปตามโต๊ะต่างๆทั่วผับ

   (Tell Tell Tell)

   “ฮัลโ...”

   “พี่ติณห์! นานาอยู่กับพี่รึเปล่า”

   “ใคร”

   “ผมกราฟพี่ เมื่อกี้โทรไปหานานามันรับสายแต่พูดไม่รู้เรื่องเลย ได้ยินเสียงผู้ชายด้วย ใช่พี่รึเปล่า” คนในสายพูดอย่างรีบร้อน

   ผมใจเต้นเหมือนจะระเบิดออกมา

   “ไม่ต้องห่วง ไม่เป็นไร พี่เอง”

   “โล่งอกหน่อย นานามันคออ่อนกลัวจะเมาไม่รู้เรื่องซะก่อน งั้นแค่นี้นะพี่”
   
   หลังจากวางสาย ผมก็วิ่งไปทั่วด้วยความเป็นห่วง ถ้าใครทำอะไรนานาผมฆ่ามันแน่!

   “นา...!?”

   ผมวิ่งมาหยุดที่โต๊ะมุมร้าน มองคนตัวเล็กนอนคอพับอยู่กับอกผู้ชายคนหนึ่ง และมันกำลังไซร้คอนานาอยู่

   “เฮ้ย อะไร...โอ๊ย!” ผมเข้าไปดึงตัวนานาออกมา และชกเข้าไปที่หน้ามันเต็มๆ   

   “...ติณห์” คนในอ้อมกอดครางชื่อผม ผมยิ้มให้

   “ไม่เป็นไร ผมจะพานานากลับหอ”

   พลั่ก!

   ไม่ทันตั้งตัวไอ้บ้านั่นก็ต่อยผมกลับมา มันทำท่าจะเข้ามาซ้ำอีก แต่ผมก็ถีบมันออกไปก่อน เสียงวี๊ดว๊ายเริ่มดังขึ้นเมื่อมันเซล้มไปโดนโต๊ะแถวนั้น

   “มึง!!”

   มันทำท่าจะเข้ามาชกผมอีกรอบ ผมก็เตรียมตัวเหมือนกัน แต่ไม่ทันที่มันจะเข้ามาถึงตัว ไอ้ปาร์คก็วิ่งเข้าไปต่อยมันก่อน

   “ติณห์ เป็นไงมั่งวะ…มึงปากแตกด้วยนี่หว่า” ไอ้โซลที่พึ่งวิ่งมาบอก

   “ไม่เป็นไร ฝากจัดการต่อด้วย”

   โซลพยักหน้า ผมช้อนตัวนานาขึ้น และพาไปที่รถ

.
.
.
.

   (ครับพี่)

   “กราฟ คืนนี้นาค้างที่คอนโดพี่นะ”

   (มีอะไรรึเปล่าครับ) กราฟถามน้ำเสียงเป็นห่วง

   “ไม่เป็นไร ไม่ต้องห่วงนาอยู่กับพี่”

   (ขอบคุณครับ ไอ้วุ้นนอนได้แล้ว เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็ตื่นไปเรียนไม่ทันหรอก)

   ผมกดวางสาย มองคนที่หลับสนิทที่เบาะข้างๆ ถ้านานาโดนทำอะไรผมคงให้อภัยตัวเองไม่ได้ ตัวขาวๆตอนนี้กลับขึ้นสีเป็นสีชมพูระเรื่อเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ ผมปัดผมที่ปรกหน้านานาออก

   “…ผมขอโทษ”

.
.
.
.

   ผมค่อยๆวางนานาลงบนเตียง ปกติผมจะอยู่บ้านใหญ่ แต่ถ้าวันไหนที่ผมกลับดึกผมก็จะมานอนที่คอนโด

   0.30 น.

   ผมเอากะละมังไปใส่น้ำ กะว่าจะมาเช็ดตัวให้นานา

   “นานา” ผมตรงเข้าไปหานานาที่ตื่นขึ้นมาและทำสีหน้า...แปลกๆ

   ผมเอามือเข้าไปอังที่หน้าผากนานา ตัวไม่ร้อน แต่ตอนนี้มันแดงมากเลยครับ เหงื่อมากมายก็เกาะอยู่ตามไรผม เกิดอะไรขึ้นวะ!

   “นานา ผมเช็ดตัวให้นะ นานาไม่สบายรึเปล่า”

   “ติณห์....ร้อน....” ผมมองอาการแปลกๆของนานา และพอจะเดาออก

   ...ยาปลุก

   บ้าเอ๊ย!

   “ติณห์ ร้อน อืออ ช่วยนาที....” นานาพยายามถอดเสื้อผ้าตัวออก

   ผมคว้ามือนานาไว้ รวบตัวคนที่บอกว่าร้อนๆเข้ามาแนบอก และอุ้มเข้าห้องน้ำทันที

   “ติณห์ อืออ” ผมวางนานาลงในอ่างและเปิดน้ำ หวังว่ามันจะช่วยได้

   “นานา ไม่เป็นไรนะ ผมอยู่นี่ นานาทำได้ผมรู้” ผมลูบหัวนานา

   “ทำอะไร ติณห์ นาร้อน นาทรมาน ช่วย อืออ ช่วยนาด้วย” นานายังไม่ละความพยายาม ยังจะถอดเสื้อผ้าตัวเองออก แต่มือผมก็ปัดป่ายเพื่อห้าม

   ไอ้บ้านั่นถึงกับใช้ยาปลุกกับนานาเลยหรอ แล้วถ้าผมไม่ไปเจอ... ผมมองคนในอ่างด้วยความรู้สึกใจหาย

   “แช่น้ำก่อนนะ แล้วนาจะรู้สึกดีขึ้น อดทนหน่อยนะ”

   “นาไม่ไหวแล้ว นา...” นานาทำหน้าเหมือนเจ็บปวดมาก ผมทำได้แค่ยิ้มให้

เหมือนเจอคนรู้จัก ตอนฉันหลงทาง
เหมือนเจอต้นไม้ใหญ่ กลางทะเลทราย

เหมือนมาเจอของที่สำคัญ
ที่ได้เคยทำหล่นหายไป
เหมือนชีวิตเราเจอกับแสงไฟ
สว่างไสว เมื่อฉันได้มาพบเธอ

เธอทำให้ฉันสุขใจเวลาที่พบกัน
เธอทำให้ฉันได้มา พบเจอกับสิ่งที่ขาดหาย

ได้มาเจอเธอ ทั้งชีวิตฉันเปลี่ยนไป
เพราะว่าเธอคือความฝันที่ฉันต้องการจะรู้จัก
เธอคือความรักของคนที่มันเงียบเหงา
และไม่เหลือใคร เหมือนพบเจอคนรู้ใจ

   ผมฮัมเพลงที่พึ่งร้องให้นานาเมื่อคืนฟัง ตอนนี้นานาสงบลงมากแล้ว แต่ก็ยังครางเป็นระยะๆว่าร้อน ผมก็ได้แต่ใช้น้ำลูบหน้าให้นานาเพื่อคลายความทรมานลง

   “ชอบมั้ย”

   “อืออ”

   ผมถือว่านั่นแปลว่าชอบแล้วกัน

   “รู้สึกดีขึ้นแล้วใช่มั้ย”

   “อืมม ม” นานาครางในลำคอ “แต่ยังไม่หายเลย ติณห์”

   “เดี๋ยวก็หาย อดทนหน่อยนะ”

   “แต่นาเจ็บ เจ็บตรงไหนไม่รู้ ติณห์ช่วยนาหน่อย”

   “ถ้าผมช่วยนาจะเกลียดผม”

   “ทำไม....”

   ผมยิ้มกับคำถามน่ารักนั่น ตอนนี้นานาทำไปเพราะไม่รู้ตัว แต่พอพรุ่งนี้...พอหมดฤทธิ์ยาแล้ว ถ้าทำผมทำอะไร คงจะโดนเกลียดแหงๆ ถึงตอนนี้ความรู้ลึกลึกๆมันจะเรียกร้องก็เถอะ

   “ติณห์ ช่วยทำให้หายร้อนหน่อย” นานาพูด น้ำเสียงขอร้อง
   
   “ไม่ได้หรอก” อย่าเชิญชวนกันบ่อยนักจะได้มั้ย ถ้าผมทนไม่ไหวขึ้นมา...

   “นิดเดียวก็ไม่ได้หรอ”

   ผมมองนานาที่ตอนนี้ร่างกายพราวไปด้วยหยดน้ำ เสื้อสีฟ้าตัวบางแนบไปกับลำตัวทำให้เห็นอะไรๆข้างในหมด ปากเล็กที่เผยอเล็กน้อยอย่างไม่รู้ตัวราวกับชวนให้ผมเข้าไปลิ้มลองดูซักครั้ง

   “…ถ้านิดเดียว ผมทำได้”

   ผมรั้งตัวคนในอ่างเข้ามาใกล้ ก่อนจะประกบปากลงไปกับปากอิ่ม ดูดดุนริมฝีปากนั่นเบาๆ ก่อนจะสอดลิ้นเข้าไปภายใน ลิ้นนานาสัมผัสกับลิ้นของผมอย่างไร้เดียงสา มือไม้ผมตอนนี้ก็เริ่มอยู่ไม่สุก ลูบไล้ไปตามแผ่นหลังเล็กร้อน...

   ...และผมก็ชะงัก ถอนริมฝีผากออก

   “อือออ ติณห์ ติณห์” นานาพยายามจะคว้าคอผมไปจูบอีก

   “พอแล้วนานา”

   “ติณห์... ติณห์...”

   “อยู่ในนี้นะครับคนดี” ผมลูบหัวนานา แล้วจูบเบาๆที่ขมับ

   แล้วผมก็รีบออกมาจากห้องน้ำ ล็อคจากด้านนอกเพื่อไม่ให้เจ้าตัวดีออกมาป่วนหัวใจผมอีก

   ...อีกนิดเดียว

   ...อีกนิดเดียวผมก็จะควบคุมตัวไม่ได้แล้ว






จบตอน แบบไม่ค้าง
เจอกันตอนหน้านะคนอ่าน ขอบคุณที่มาตามทวงกันทุกวัน

คนอ่านว่าคนเขียน เขียนน่าเบื่อไปมั้ย
ลองวิจารณ์กันได้นะ

สำหรับผู้หญิงคนนั้น ก็ลองทายกันต่อไป~ ( คนอ่าน :  )

'สวนส้ม'

[tsukiko]

ชอบมากค่ะ มาต่อด้วยน่ะค่ะ

[สวนส้ม]

คอมเม้นที่ 99 ต้องเป็นของช๊านน~
 


สวนส้วม ขอขอบคุณที่ดันกันมาถึงนี่
และขอเก็บ คอมเม้น 99 ไว้เป็นที่ระลึกด้วยค่า 

[jimmyFG]

เกือบๆ ไปไมนั้น ติณห์ นะ ติณห์ แบบนี้ตลอดอ่า 

ดีนะที่ผลักอีชะนีนั่นออกไป แล้วไปช่วยทันเสียก่อน

ทำอะไรให้ชัดเจนหน่อยสิติณห์ สงสานนานา จัง เฮ้อ 

พออ่านมาถึงตอนยาปลุกเซ็กอ่ะ

แบบว่าคืนนี้ต้องเรียบร้อยโรงเรียนจีนแน่ๆ คิดไว้

แต่ดันไม่มีไรเกิดขึ้นซ่ะงั้น บอกไม่ค้างก็เหมือนค้างอ่ะ

เพราะคนอ่านคิดไปไกลแล้ว T^T 

รอตอนต่อไปจร้า จุ๊ฟๆๆ ชอบเรื่องนี้มากๆ เยย

ป.ล. แอบหวัง NC จะมีไหม?

ป.ล. สำหรับผู้หญิงคนนั้น ร่านมาก ขอตบมันสักที  คงไม่ใช่คนที่อยู่กับติณห์หรอนะ

อย่าม่าม่าเลย ไม่อยากกิน เฮ้อ

[THiiCHA]

ติณก็สุภาพบุรุษเกิ๊นนน  นานาก็งอนจนได้เรื่อง

ไม่ค้างจ้ะ ขอบคุณที่มาอัพนะ : )

ปล.  “หามา” ผมตอบและยิ้มให้ “ไปทานข้าวกับผมนะ”

"มาหา"  รึเปล่าค่ะ

[TanyaPuech]

 

เรื่องนี้น่ารักมากกกก

นานาขี้งอน

ติณสุภาพบุรุษจัง

แต่เอ๊ะ  สองคนนี่เค้าลืมรึป่าวว่าเป็นแฟนหลอกๆ 

[lidelia]

สนุกมากเลยค่ะ มาลงตอนต่อไปไวๆนะค่ะ 

[lai-la]

น่าลั๊คอะ ชอบบบบบ

[iranen]

คุณพี่ติณรักนานาแล้วละสิเนี๊ย
แต่ก็นะพี่ติณสุภาพบุรุษเกินไปแล้วนะ
แคร์คนของเราสิ

[hotladyanyavee]

ไอ้บ้าที่ไหนนะมาทำน้องนานาแบบนี้ เลดี้ไม่ยอมจะไปฆ่ามัน
แต่ยอมรับคิณสุภาพบุรุษอะ ไม่ทำร้ายน้องนานา เลดี้เป็นนารักตาย
แค่ยยากให้นานาถามติณไปตรงๆว่า รู้สึกอย่างไ ค้างๆในใจคิดไปเองแบบนี้
เดี๋ยวจะมีปัญหา แต่ตอนนี้แค่ฟังความคิดน้องติณ น้องติณคงรักน้องนานาแล้ว

[myall]

เธอคือใครมาทำให้นานาวุ่นวายใจ ดูซิ
นานาน่ารักมากๆ ฮิฮิ นี่ถ้าตินไปช้าอีกนิดเดียวนะ
รอตอนต่อไป 555

[4559]

อู๊ย

นานาเกือบมีสามีโดยประมาทละ

[Poseidon]

สุภาพบุรุษมากๆติน นานาเกือบเสร็จไอหื่นซะแล้ว

[yeyong]

เฮ้อ! ดีนะที่รอดมาได้

[yayee2]

ติณห์ เอาไปเต็ม100เลยไป สุภาพบุรุษสุดประเสริฐมากจ้ะ

[BeeRY]

ติณห์สุภาพบุรุษมากอ่ะ
ถึงนานาจะโดนยาปลุก แต่ก็ร้องหาติณห์คนเดียวน้า
นานาน่ารัก ใครๆก็อยากรังแกทั้งนั้นแหละ คอยดูแลดีๆน้าติณห์

[litlittledragon]

เฮ่อ เกือบไปแล้ว ยังไม่เคลียร์เรื่องเก่า นานาก็เจอเรื่องอีก คราวนี้นานาอาจมองติณห์ในแง่ดีขึ้น หรือไม่ก็อาจคิดว่า
ติณห์ไม่รักไม่ชอบ รังเกียจกันถึงได้ทำแบบนี้ แล้วนานาจะคิดแบบไหนกัน

[monkaew]

น่าัรักจังเลยนะครับ

[chae]

สุภาพบุรุษมากกกก
ที่สุดของที่สุด พระเอก -w-

[ooopimmyooo]

เพิ่งเข้ามาอ่าน  น่ารักมากเลย><!

ปล.ไม่รู้มีใครเป็นเหมือนกันไหม เวลาพระเอกแทนตัวเองว่าผม แล้วเรียกอีกคนว่านายมันแปลกๆอ่ะ ส่วนใหญ่จะเป็น ฉันกับนาย  หรือไม่ก็ ผมกับคุณอ่ะ แหะๆ

[A-J.seiya*]

นานาน่ารักมากกกกกกกกกกกกก
><
เรื่อง ผญ. คนนั้นยังไม่เคลียร์เลยนะ
แล้วยัยปลายนี่ ไม่น่าทนเป็น สุภาพบุรุษซะตั้งนานเลย
นานาเลยโดนเลยเห็นมั้ยยยยย
อ่อยยย น้องน่ารักมาก เวลางอน ชอบ!!!
+1

[KimGeeHu]

ติณห์แมนมากๆ
นานาอดทนเอาไว้นะคับ คริคริ
 

[G_U_I_N]

มาต่อไวๆนะค้าบบบ....ติดตามๆๆๆๆ