หัวข้อ: The rainbow project เรื่องสั้น 7 เรื่อง 7 คนเขียน (อัพให้ใหม่ง่ายกว่าทำลิ้งค์)

[zombi]

  ขอหวานๆสักตอนได้ไหม

ปล.ไม่น่ามาอ่านตอนตี3 เลย 

[malula]

ใจหายใจคว่ำ นึกว่าจะเป็นโศกนาฏกรรมอีกเรื่องซะแล้ว

นิดนึง พี่หมอโรคจิต น่ากลัวจริง ๆ

[stormphoenix]

เรื่องนี้พี่หมอจะได้กะนายพีหรือเปล่าครับ

[malula]

ขอให้รอดทีเถอะ ก็มันตายเยอะแล้ว

[wan]

  ต้องมาลุ้นกันต่อว่า ใครจะเป็นรายต่อไป 

[m_pop91]

เปิดคู่มือควบคู่กันไป ฮ่าาาาาาาาาาาาาาาา

[MadamLilac]

ถ้าโดนรุมแล้วฆ่านะคะ
หรั่งจ๊ะ ลากมันลงไปฝังโคลนต่อไป

โหด แบบนี้ชอบจริงอะไรจริง

[fuku]

คนบ้าโรคจิตสมัยนี้มันเยอะจริงๆ
แอบอยากรู้ว่าคุณหมอจะจัดการยังไง


หึหึ

[Muzik]

โชคดีไป

[yeyong]

เหตุการณ์ซับซ้อนขึ้นเรื่อยๆ
และดูเหมือนว่าจะมีคู่กัดเพิ่มขึ้นอีกหนึ่ง

[m_pop91]

ไม่เอา ไม่เอา สายลมต้องไม่ตาย
ตื่นซิครับปลายฟ้า ตื่นสักที
ปลายฟ้าแค่ฝันไปใช่มั๊ยครับ

[jiki]

ทำไมมันดูซับซ้อนขึ้นล่ะ จะจบแล้วนะ

[zandwizz]

หายไปไหนว้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาา

[zandwizz]

สงสัยจะมีอีกคู่นะเนี่ย อิอิ *-*

[nubuggy]

โอว ..............  เหมือนนิยายรักปน ปนเรื่องสืบสวนเลยอะ แต่ก็สนุกดี   

อยากตามไปดู นายแบบหนุ่มของเราแล้วสิ จะโดนคุณหมอ ชำเราอะไรบ้างน้า........

โชคดีนะ ที่มี GPRS ไม่งั้น คงหาไนท์ไม่เจอ เพราะ ไนท์ ก็คงไม่หนี ไม่ร้องให้ใครช่วยแน่ 

GPS เฉยๆหรือเปล่าครับ

ถ้า GPRS มันใช้ต่อเน็ตมือถือนิ

จีพีเอส (GPS) เป็นระบบหาพิกัดบนพื้นโลกโดยการอ้างอิงจากดาวเทียมที่มีความแม่นยำสูงสามารถใช้หาพิกัดใดๆ บนพื้นโลก ได้ ทุกเวลา ทุกสภาพอากาศ ซึ่งในปัจจุบันเทคโนโลยีที่เริ่มเข้ามาบทบาทในชีวิตประจำวันมากขึ้น มีการนำไปใช้ในกิจกรรมต่างๆ มากมาย เช่น การช่วยวางแผนเดินทางด้วยแผนที่(โดยรถยนต์) ระบบติดตามตำแหน่งบนพื้นผิวโลก

GPRS หรือ General Packet Radio Service ซึ่งเป็นตัวสร้าง Direct Link ระหว่างโทรศัพท์มือถือ และ Internet เข้าด้วยกัน ซึ่ง GPRS นี้ จะทำให้สามารถ มีอัตราในการส่งถ่ายข้อมูลได้มากที่สุดถึง 100 kbps เลยทีเดียว GPRS นั้น จะสร้าง IP ให้อย่างต่อเนื่อง และมี Bandwidth กว้าง ทำให้สามารถนำเอา Application ต่างๆ มาใช้ได้อย่างหลากหลาย
เช่น Multimedia Messaging, Wireless Corporate Intranet, Remote Control และ อื่นอีกมากมาย โดยผู้ใช้ จะเสียค่าใช้จ่าย เพียงแค่ในส่วนของจำนวนข้อมูลที่มีการส่งถ่ายเท่านั้น

กลัวเข้าใจคลาดเคลื่อนกัน ครับ

[nubuggy]

ทำไม เป็นแบบนี้อะ         

 แล้วปลายฟ้าจะอยู่ยังไง   

อยู่กับตาก้อง  งั้นเหรอ 


แล้วสายลม ไปอยู่กับ อเล็กซ์ ด้วยปะ
 

[nubuggy]

รอลุ้นต่อไปว่าใครคือท่านคนนั้น   อยากรู้ซะแล้ว สิท่านไหนเนี้ย
แล้วท่านจะโดนอะไร บ้างหว่า

[m_pop91]

สุดท้ายทุกคนก็คงไม่มีความสุขใช่มั๊ยครับ เศร้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[runynam]

อ่านตอนนี้แล้วชอบพี่หมอจัง...ดูโรคจิตสมชื่อหมอ จิตแพทย์เลยย
แกเสร็จแน่ รพีพัฒน์ บังอาจมาทำไนท์ โดนดีแน่
สงสารพี่เตจัง น้องไนท์น่ารักเกือบอดใจไม่ไหวแน่ะ

[m_pop91]

พี่เตคงใช้ความอดทนมาก  ฮ่าาาาาาาาาาาาาาาาาาา

[runynam]

ไอพวกนั้นไม่เข็ด....เดี๋ยวหรั่งออกโรงแล้วจะหนาว 
แต่ว่า อยากให้หน่องกับหรั่งคู่กันจัง สงสัยต้องให้หมวดเพชรดูแลแทนละ
ปล. หนูติดใจคนกับผีอ่ะ
รอตอนต่อไปนะค่ะ 

[runynam]

แล้วสายลม ไปอยู่กับ อเล็กซ์ ด้วยปะ
 

เข้ามารอตอนต่อไปค่ะ และก็งอนคนแต่งด้วย

[taroni]

น้องไนท์ปลอดภัยแล้ว
พี่หมอสั่งสอนพีให้หนักไปเลย 

[yunjaelover]

โชคดีนะ ที่มี GPRS ไม่งั้น คงหาไนท์ไม่เจอ เพราะ ไนท์ ก็คงไม่หนี ไม่ร้องให้ใครช่วยแน่ 

GPS เฉยๆหรือเปล่าครับ

ถ้า GPRS มันใช้ต่อเน็ตมือถือนิ

กลัวเข้าใจคลาดเคลื่อนกัน ครับ

ขอบคุณค่ะ  พอดีพี่รีบพิมพ์ แล้ว ก็ใช้ มือถือต่อเน็ตอยู่จริงๆ ด้วย ค่ะ 55+ เขินส์เลย 
แต่ได้ความรู้เยอะเลย จะได้ไม่ใช้สับสน เน๊อะ  

[คนของเธอ]

พี่หมอทอย น่ากลัวกว่าระพีพัฒน์อีก หึหึ 

[m_pop91]

ใครอยู่เบื้องหลังกันแน่

[yayee2]

คุณเจ๊จงขา ชอบจังนะคะแบบสั้นๆน่ะค่ะ  ดิฉันยังไม่จุใจเลย หมดแระ
งานนี้สงสัยหมวดพชรกับหน่องอาจมีเจ็บตัวบ้าง แต่คาดว่าคงไม่มาก(ปลอบใจตัวเอง)
คาดว่าหรั่งต้องมาช่วยทัน (คาดหวังเข้าข้างตัวเองอี๊ก)
และคาดวว่า(คาดอีกแล้ว)เป็นคราวที่หน้ากากของไอ้ตัวบงการบิ๊กๆ
จะถูกกระชาก แล้วเผยโฉมหน้าที่แท้จริง ซะที
แหะ แหะ คุณเจ๊จง โปรดทำให้ความคาดหวังของดิฉันเป็นจริงด้วย
จะจบคืนนี้เหรอคะ

[hahn]

ลุ้นมากมายว่าใครเป็นผู้อยู่เบื้องหลัง แต่ว่า หน่องกับผู้หมวดจะรอดปลอดภัยใช่มั๊ยหวังว่าหรั่งจะมาช่วยเพื่อนนะ

[MonarcH]

Butterfly 9
…ผมยังรักษาซิงไว้ได้อย่างเหนียวแน่น แม้ว่าจะเกือบเผลอตัวเผลอใจไปกับยุทธหลายครั้ง เพราะผมยังไม่แน่ใจว่ายุทธจะคิดจริงจังกับผมเหมือนที่เค้าพูดแค่ไหน บ่อยครั้งที่ผมยังเห็นเค้ามักจะยิ้มตอบคนที่เดินผ่านแล้วยิ้มให้เค้า เรายังไม่ได้ตกลงเป็นอะไรกัน ผมจึงไม่มีสิทธิ์ที่จะวีนหรือแสดงอาการไม่พอใจ...
“สวัสดีค่ะ มาได้แล้วเหรอพ่อดาวบัตเตอร์ฟลายคนใหม่” พี่ธัญญ่ารับไหว้ยุทธแล้วทักด้วยน้ำเสียงประชดประชัน
“ยุทธเค้ามาเป็นเด็กเสิร์ฟนะพี่ ไม่โชว์ ไม่รับออฟ”  ผมบอกพี่ธัญญ่าด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
“อะไรนะ”
“ผมคุยกับคุณกริชแล้วว่าขอมาทำเสิร์ฟอย่างเดียว ผมขอโทษครับพี่”  ยุทธอธิบายซ้ำ
“ฉันบอกลูกค้าไปแล้วว่าวันนี้จะมีดาวคนใหม่มาโชว์ ลูกค้าก็รับปากมากันเยอะแยะ ทำไมเบี้ยวกันอย่างนี้ล่ะ แล้วฉันจะเอาหน้าไปไว้ไหนเนี่ย”  พี่ธัญญ่าโวยวาย
“บาร์เราควรจะให้เด็กทำงานด้วยความสมัครใจ เราไม่ใช่พวกค้ามนุษย์นะพี่” ผมเบรก
“โอเค ไม่รับออฟก็ได้ แต่พี่ขอให้โชว์เรียกแขกซักคืนนึงนะ”  พี่ธัญญ่าทำอะไรผมไม่ได้จึงหันไปกดดันยุทธแทน
“.................................” ยุทธมองหน้าผมกับพี่ธัญญ่าสลับกัน
“ว่าไงล่ะ”
“คุณกริชคิดว่ายังไงครับ”  ยุทธถาม พี่ธัญญ่าหันขวับมามองด้วยความสงสัย
“คุณกล้าโชว์มั้ยล่ะ”
“ถ้าคุณให้โชว์ ผมก็โชว์” 
“เอางี้ ยุทธเต้นอะโกโก้โชว์ก็พอ ไม่ต้องถอดหมด ถ้าแขกจะออฟ พี่จะบอกว่ามีจองแล้วละกัน”  พี่ธัญญ่ารีบสรุป
“ขอบคุณครับ”  ยุทธยิ้มให้
“ไปเตรียมตัวได้แล้ว”  ผมไล่ยุทธเพราะพี่ธัญญ่าเริ่มมองเราสองคนแปลก ๆ
“เดี๋ยว”  พี่ธัญญ่าเรียกไว้
“อะไรครับ” 
“ไปตรวจเลือดมาหรือยัง”
“ผมไม่ได้มารับงานออฟ ต้องตรวจด้วยเหรอครับ”
“พนักงานที่เกี่ยวข้องพบเจอกับแขกต้องตรวจเลือดทุกเดือน เพื่อความปลอดภัยและชื่อเสียงของบัตเตอร์ฟลายบอย”
“ขอเป็นพรุ่งนี้ได้มั้ยครับ”
“อืม พรุ่งนี้จะมีคนถึงคิวต้องไปเหมือนกัน มาถึงนี่ซัก 6 โมง แล้วเดี๋ยวจะมีคนพาไป ผลตรวจจะส่งมาที่บาร์เราเลย ส่วนค่าใช้จ่ายพี่จะหักจาเบี้ยเลี้ยงนะ”
“ได้ครับ ไม่มีปัญหา”
*
*
...ในที่สุดยุทธก็ต้องขึ้นโชว์เรียกลูกค้า เป็นครั้งแรกที่ผมเปิดม่านจากห้องดูยุทธใส่กางเกงชั้นในสีขาวตัวจิ๋วโยกตัวเบา ๆ ตามจังหวะเพลง แสงไฟสีส้มขับให้ผิวของเค้าดูเด่นขึ้น ผมมองกวาดไปที่บรรดาแขกในร้าน ทุกสายตาจ้องไปที่ยุทธเป็นตาเดียว...
“ทำไมถึงลงมาดูโชว์ได้ล่ะ”  พี่ธัญญ่าทักเมื่อเห็นผมลงมานั่งกับพี่เค้าที่ข้างเวที
“เคลียร์งานข้างบนเสร็จแล้วครับ”
“พี่คิดว่ากริชกำลังมีอะไรปิดบังพี่อยู่นะ” 
“ไม่มี”  ผมปฏิเสธทันที
“ยุทธน่ะ มันหล่ออย่างเดียว แต่ไม่มีอนาคต ถ้าคิดอะไรเกินเลยกับมันพี่ขอให้หยุดแค่นี้เถอะ พี่เห็นคนที่หลงเด็กบาร์มาเยอะแล้ว”
“พี่ธัญญ่ารู้จักยุทธดีแล้วเหรอ”
“ไม่มีผู้ชายดี ๆ ที่ไหนมาทำงานอย่างนี้หรอกค่ะ”
“เค้าตัดสินใจเป็นเด็กเสิร์ฟแล้วนะพี่”
“ทำไมไม่ไปเสิร์ฟตามร้านอาหาร ตามผับ ตามเธคล่ะ พี่รู้ว่าที่มันมาเสิร์ฟในบาร์เกย์เพราะเกย์มันโง่ไง หลงผู้ชาย จ่ายไม่อั้น ยุทธมันฉลาดนะ กริชไม่ทันยุทธมันหรอก ถ้าเป็นเด็กขายน้ำมันโก่งค่าตัวไม่ได้เจอแขกใจดีก็ได้เยอะ แต่ถ้าเป็นเด็กเสิร์ฟไม่รับออฟ ปฏิเสธแขกได้ ถ้าเกย์อยากได้จริง ๆ มันก็อัพค่าตัวเวอร์ ๆ ตกลงค่าตัวได้ก็นัดเจอกันหลังเลิกงานข้างนอก ไม่ต้องเสียค่าออฟให้ทางร้าน มันได้เต็ม ๆ สันดานเกย์มันชอบอะไรที่ท้าทาย พี่เห็นมาเยอะแล้ว เด็กเสิร์ฟร้านนี้ทุกคนรับงานออฟทั้งนั้นแหละ พวกนี้ไม่อยากถูกเรียกว่าเป็นเด็กขายน้ำถึงได้แอบ ๆ ซ่อน ๆ บางคนไม่ขายในบาร์ แต่ออกไปยืนขายหน้าโรบินสัน ถ้ากริชไม่เชื่อพี่ บาร์เลิกแล้วไปเดินดูเองก็ได้นะ”
“ขอบคุณพี่ธัญญ่าที่หวังดีเตือนกริชนะครับ”
*
*
...ผมเดินคิดถึงคำพูดของพี่ธัญญ่าจนมาถึงห้องทำงานและแง้มผ้าม่านแอบมองยุทธบนเวทีต่อ กางเกงชั้นในสีขาวตัวนั้นมันดูคับแน่นเมื่อเค้าโดนเด็กบาร์ที่เป็นเกย์หลายคนเต้นเอาสะโพกสีเฉียดไปเฉียดมา บางคนก็เต้นราวกับว่ายุทธเป็นเสาหินถึงได้โน้มตัวเด้งหน้าเด้งหลังใส่ยั่วยุอารมณ์จนส่วนนั้นดันกางเกงชั้นในตัวจิ๋วจนสิ่งที่อยู่ข้างในเกือบจะโผล่ออกมาทิ่มหน้าคนดูแล้ว...
*
*
...ยุทธดูมีความสุขกับการได้โชว์เป็นตัวเด่นท่ามกลางแสงไฟและมีเกย์หนุ่มเกย์สาวหลายคนที่สมัครใจเดินขึ้นเวทีมาเต้นถูไถจนบ่อยครั้งที่ยุทธเป็นฝ่ายลูบไล้เด้งเอวสวนผู้ที่มายั่ว...ป้าธเนศเคยบอกว่าที่เลือกเอาผีเสื้อเป็นชื่อบาร์ก็เพราะว่า ผีเสื้อมันมีลวดลายสีสันที่สวยงาม ใคร ๆ ก็ชอบและอยากได้เป็นเจ้าของ และวงการบาร์เกย์ เด็กขายน้ำทุกคนมีวงจรชีวิตที่สั้นเหมือนผีเสื้อ อยู่ข้างนอกเป็นดักแด้ พอเข้าสู่วงการนี้ก็เป็นผีเสื้อ แต่ไม่นานนักก็ต้องตายจากวงการนี้ ไม่ว่าจะตายจริงด้วยโรคร้าย หรือหายไปจากวงการเพราะมีคนเลี้ยง หลายคนที่ต้องผันอาชีพไปทำสิ่งผิดกฎหมายจนต้องติดคุกติดตาราง แต่บาร์นี้ก็จะมีดักแด้ตัวใหม่ ๆ ที่จะกลายเป็นผีเสื้อสีสวยอยู่ตลอดไม่เคยขาด...
*
*
...คืนนั้น ยุทธทำหน้าที่เด็กเสิร์ฟและเด็กเต้นได้คุ้มค่ามาก เค้าใส่กางเกงชั้นในตัวเดียวเดินเสิร์ฟตลอดคืนให้แขกในร้านลูบคลำรับทิปจนแทบไม่มีที่จะเก็บเงิน ยิ่งดึกเค้าก็ยิ่งเดินไม่ตรงทางเพราะเมื่อลูกค้าซื้อดริ้งให้เค้าก็ต้องรับมาดื่ม...
“ยุทธ พอเถอะ แต่งตัวแล้วกลับบ้านได้แล้ว”  ผมแอบเดินมาหายุทธที่ล็อกเกอร์หลังบาร์ปิด
“ทามมายอ่ะ โผมยางซาหนุกอยู่เลย” ยุทธพูดเสียงยานคาง ตาเยิ้ม กลิ่นเหล้าหึ่ง
“ยุทธเมามากแล้วนะ”  ผมเตือนเพราะเห็นเด็กบาร์คนอื่นกำลังตั้งวงดื่มกันในมุมนึงของร้าน
“ม่ายต้องห่วงคร๊าบบบบ โผมมาวม่ายขาบ เพราะโผมม่ายมีรถ”  ยุทธพูดพลางหัวเราะชอบใจตามประสาคนเมา
“งั้นก็ตามใจ”
“เดี๋ยวคร๊าบ คูณกริช โผมร๊ากคูณนะ”  ยุทธโผเข้ามากอดผมแน่น
“ปล่อย”
“คูณม่ายร๊ากโผมม่างเลยเหรอ”
“ถ้าอยากให้รักก็กลับบ้านสิ” ผมพยายามพูดให้คนเมารีบกลับบ้าน
“อืม คูณกลับปายก่อนน้า เดี๋ยวโผมตามปาย”
*
*
...คงจะเป็นอย่างที่พี่ธัญญ่าเตือนจริง ๆ เพราะก่อนนอนตอนตีห้าผมโทรเข้าร้าน เด็กที่รับสายบอกว่ายังมีคนกินเหล้ากันอยู่ และหนึ่งในนั้นก็คือยุทธ ผมถอนหายใจแล้วล้มตัวลงนอน แต่ตามองเพดานคิดถึงคำเตือนของพี่ธัญญ่าสลับกับคิดถึงตอนที่ผมกับยุทธมีความสุขกันที่ทะเล แม้ว่าจะเป็นช่วงเวลาสั้น ๆ แต่คนที่ไม่มีความรักเข้ามาเกือบห้าปีอย่างผม รู้สึกมีความสุขจนล้นใจ น้ำตาที่มันเหือดแห้งมานานกลับไหลออกมาอย่างง่ายดาย มัวแต่หลงรูป หลงคารม หลงเชื่อว่ารักแท้จะมีจริงในหมู่เกย์...
“ฮัลโหล คุณกริช ผมจะไปตรวจเลือดแล้วนะ”  ยุทธโทรมาหาผมในเย็นวันต่อมา
“อืม”
“ตื่นเต้นอ่ะ ผมกลัวเข็มด้วย ตรวจเลือดครั้งสุดท้ายตอนเข้ามหาลัย ผมกลัวจนแทบเป็นลม”
“อืม”
“คุณเป็นอะไรหรือเปล่า”
“เปล่า กำลังขับรถอยู่ มีอะไรอีกมั้ย”
“ผมขอโทษ เมื่อคืนเพื่อน ๆ ในร้านเค้าเห็นผมได้ทิปเยอะก็เลยขอให้ผมเลี้ยงเหล้า”
“..............................................”  ผมเงียบ
“ผมดีใจอ่ะ เมื่อคืนได้ทิปเยอะ ก็เลยฉลองหนักไปหน่อย”  ยุทธรีบอธิบายต่อ
“แล้วเหลือเงินกลับบ้านเท่าไหร่อ่ะ”
“ก็ พอกินได้หลายวันอ่ะครับ”
“เมื่อคืนคุณทำรายได้คืนเดียวเท่ากับค่าแรงขั้นต่ำในโรงงานทั้งเดือนเลยนะ”
“เดี๋ยวคืนนี้ค่อยหาใหม่” ยุทธพูดพลางหัวเราะเบา ๆ
“อืม มีตำรวจอยู่ข้างหน้า แค่นี้นะ”  ผมวางสายทันทีที่พูดจบ
*
*
...ผมมาถึงบาร์หลังยุทธเพราะเย็นนี้เค้าต้องมาตรวจเลือดที่สถานพยาบาลแถวนั้น เราสบตากันนิดนึงก่อนที่ผมจะเมินและเดินเชิดขึ้นห้องทำงานไป ยุทธอึ้ง แต่ทำอะไรไม่ได้ เพราะความสัมพันธ์ของเรายังคลุมเครือ และผมอยู่ในฐานะนายจ้างของเค้าอย่างเต็มตัวตั้งแต่เมื่อคืนแล้วด้วย...
“อ่ะ ผลตรวจเลือดมาแล้ว”  พี่ธัญญ่าวางซองเอกสารที่โต๊ะผม
“รบกวนเก็บใส่แฟ้มเลยครับ”
“พี่ยังไม่ได้ดูเลย ข้างล่างแขกกำลังเยอะ พี่ขอลงไปช่วยกัปตันก่อนดีกว่า เอกสารนี่เอาไว้จบโชว์รอบแรกแล้วพี่จะมาเก็บให้”
“งั้นไม่เป็นไรพี่ เดี๋ยวกริชจัดการเอง”
“ขอบใจจ้า”
*
*
...เมื่อจัดการบิลบนโต๊ะเสร็จ ผมก็หันมาสนใจกับผลตรวจเลือดที่คลินิกมีบริการนำส่งถึงบาร์เพราะเราคือลูกค้ารายใหญ่ที่ส่งเด็กทุกคนไปตรวจเลือดเป็นประจำทุกเดือน...เมื่อเปิดออกดูเห็นกระดาษ 2-3 แผ่นพออ่านเสร็จผมก็เก็บผลตรวจเข้าแฟ้มประวัติพนักงานจนถึงแผ่นสุดท้าย นายยุทธกร ผมต้องอ่านทวนเป็นครั้งที่สองเผื่อว่าครั้งแรกที่ผมเพิ่งอ่านผ่านไปจะเป็นเพราะผมตาฝาดที่เห็นผลตรวจเลือดของยุทธเป็นผลบวก...หลังจากอ่านซ้ำครั้งที่สาม ผมต้องยอมรับความจริงที่ว่ายุทธเป็นผู้ป่วยติดเชื้อ HIV…
*
*
...ผมวางเอกสารในมืออย่างอ่อนแรง เดินไปแง้มผ้าม่านดูด้านล่างเห็นยุทธเดินถือถาดเครื่องดื่มยิ้มหวานให้แขกซึ่งมีการพูดคุยกันอยู่นาน คาดว่าจะเป็นอย่างที่พี่ธัญญ่าบอกว่าอาจจะมีการตกลงค่าตัวกัน เพราะเด็กเสิร์ฟไม่จำเป็นต้องพูดคุยกับลูกค้ามากนัก แค่สั่ง-รับเครื่องดื่มก็พอ บาร์นี้มีกัปตันไว้คอยเชียร์แขกหรือเรียกเด็กให้แขกอยู่หลายคน...ผมจะทำยังไง จะบอกยุทธเรื่องนี้เมื่อไหร่ และถ้าพี่ธัญญ่ารู้ว่ายุทธมีเลือดบวกเค้าก็ต้องให้ยุทธออกจากงาน...ผมไม่รู้จะรับมือกับเรื่องที่คาดไม่ถึงนี้ยังไงเลย...

****************************************************************************************************
คืนนี้จะปิดโปรเจคแล้วนะครับ ดังนั้นตอนจบก็จะพยายามมาให้ทันภายในคืนนี้เช่นกัน รออีกไม่นานครับ

MonarcH

[ordkrub]

ดีใจที่ไนท์ปลอดภัยนะ

หมอ  จัดไปหนักๆเลยนะ  เอาให้ครางเลย