เล่ห์ร้าย
ตอนที่ 9.
ลลิตที่อยู่ในชุดนอนขายาวสีฟ้าอ่อนลายทาง เดินวนไปวนมาอยู่หน้าเรือนคุณปู่ บางครั้งก็ชะเง้อคอเขย่งเท้าดูตามแสงไฟที่สาดเข้ามา แต่ก็ต้องผิดหวังเพราะไม่ใช่คนที่เด็กชายเฝ้ารอ จนกระทั่งเสียงรถที่คุ้นเคยดังมาแต่ไกล เด็กชายยืนกระสับกระส่ายมองตามแสงไฟหน้ารถ เมื่อรถจอดสนิทร่างเล็กรีบวิ่งเข้าไปทันที เด็กชายเปิดประตูรถออกเองด้วยความใจร้อน เห็นบอดี้การ์ดช่วยพยุงร่างของวิธวินท์ที่ห่อด้วยผ้าห่มผืนใหญ่ออกมาอย่างทุลักทุเล เด็กชายจึงถอยออกมาเพื่อไม่ให้กีดขวาง
รถอีกคันตามมาจอดเทียบ บอดี้การ์ดอีกสองนายเข้ามาช่วยกันหิ้วปีกชายหนุ่มเข้าไปในตัวบ้าน ลลิตเดินตามเข้าไปอย่างรวดเร็ว และสั่งให้พาชายหนุ่มขึ้นไปนอนบนเตียงเสียก่อน แล้วจึงหันมาพูดคุยกับสมบูรณ์
ลลิตต้องการให้สมบูรณ์นำเงินจำนวนที่ชายหนุ่มเป็นหนี้ของสาวใหญ่นั้นไปคืน แล้วให้เซ็นสัญญาว่าเธอจะไม่เข้ามายุ่มย่ามกับชายหนุ่มอีก แล้วก็ให้รูปถ่ายคลอเลคชั่นลับเฉพาะของเธอเองไปดูต่างหน้าหนึ่งชุด สมบูรณ์รับคำ แล้วนำทีมบอดี้การ์ดออกไปจัดการ
เด็กชายเดินกลับเข้ามาดูชายหนุ่มที่นอนกระสับกระส่ายอยู่บนเตียง ลลิตดึงผ้าที่ห่อตัวชายหนุ่มออกอย่างรังเกียจ จึงได้เห็นร่างของชายหนุ่มอย่างถนัด ยิ่งเห็นชุดที่ร่างที่นอนอยู่บนเตียงนั่นสวมใส่แล้ว อารมณ์โมโหยิ่งพุ่งสูงขึ้น ชุดหนังสีดำที่เปิดเผยเนื้อแน่นๆ ด้วยกล้ามเนื้อพองาม ที่ข้อมือยังติดกุญแจมืออยู่ข้างหนึ่ง อีกข้างถูกไขออกตอนที่ช่วยชายหนุ่มมาจากสาวแก่ซาดิสม์คนนั้น เด็กชายจึงขึ้นไปนั่งบนเตียงข้างๆ ชายหนุ่ม หมายจะปลดชุดหนังสีดำนั้นออกแต่ก็ไม่รู้จะปลดอย่างไร จึงเดินออกไปหากรรไกรมาตัดชุดนั้นออกจนหมดแล้วโยนลงไปกองรวมกับผ้าห่ม แล้วลากทั้งหมดออกไปโยนทิ้งไว้หน้าห้อง
“อืออ ร้อนน” เสียงครางเบาๆ จากชายหนุ่มที่อยู่บนเตียงเรียกให้ร่างเล็กที่กำลังกระทืบกองผ้าห่มอยู่ให้กลับไปสนใจ เด็กชายรีบวิ่งกลับไปดู
“ร้อนเหรอ” ลลิตเกาะที่ข้างเตียงถามด้วยความร้อนรน หยิบรีโมตคอนโทรลเครื่องปรับอากาศมาลดอุณหภูมิในห้องลง ทั้งที่ไม่ได้ห่มผ้าและไม่มีเสื้อผ้าติดกายชายหนุ่มอยู่เลย แล้วทำไมถึงยังบอกว่าร้อนอีกนะ
“บรูโน่ไม่สบายเหรอ” เด็กชายเอื้อมมือไปจับที่ตัววิธวินท์แต่ก็ไม่รู้สึกถึงความร้อนอะไร ทั้งที่ร่างกายของชายหนุ่มเต็มไปด้วยเหงื่อจนชื้นไปทั้งตัว
“อืออ” ชายหนุ่มยังดิ้นยุกยิกไม่หยุด ร่างเล็กจึงตัดสินใจนำอ่างใส่น้ำกับผ้าขนหนูผืนเล็กมาเช็ดตัวให้ชายหนุ่ม ลลิตนั่งลงข้างๆ บิดผ้าหมาดๆ แตะผ้าเริ่มซับไปที่ใบหน้าของชายหนุ่ม ลูบลงไปที่ซอกคอเช็ดเบาๆ ไล้ผ้าชุบน้ำเย็นชื่นใจมาที่บ่าไล่ตามแขนลงไปเรื่อยๆ จนลงมาถึงมือของชายหนุ่ม เด็กชายพยายามดึงมือที่กำแน่นกับผ้าปูที่นอนให้คลายออกแต่ไม่สำเร็จ ขณะที่ร่างเล็กกำลังพยายามแกะมือ วิธวินท์ก็ใช้มืออีกข้างมารั้งร่างเล็กเข้าไปกอดแนบแน่น เด็กชายตกใจผ้าขนหนูผืนเล็กหลุดจากมือดิ้นขลุกขลักอยู่ในอ้อมแขนแข็งแกร่ง
วิธวินท์พยายามอดทนกำมือกับผ้าปูที่นอนแน่น กัดริมฝีปากล่างให้เจ็บเพื่อเรียกสติตัวเองจากฤทธิ์ยาเพิ่มความกำหนัดในกามารมณ์ แต่เส้นความอดกลั้นของเขาก็ขาดผึงเมื่อร่างเล็กหอมกรุ่นด้วยแป้งเด็กเข้ามาสัมผัสใกล้ๆ ใบหน้าของชายหนุ่มซุกไซ้อยู่ที่ซอกคอขาว มือลูบโลมไปตามร่างเล็กเปะปะอย่างควบคุมไม่อยู่
“บรูโน่ๆ อืออ” เด็กชายเสียงสั่นด้วยความตกใจที่ถูกจู่โจมอย่างกะทันหัน แขนเล็กดันอกและหน้าของวิธวินท์เอาไว้ เอียงคอถอยหนีอย่างลำบากเพราะชายหนุ่มโถมน้ำหนักทั้งตัวเข้าหา
“คุณหนูครับ คุณหนูริช อืออ” เสียงแหบพร่าที่ชายหนุ่มครางออกมาเบาๆ ชิดใบหูเล็กๆ ของเด็กชายและลมหายใจอุ่นๆ ที่เป่ารดจนร่างเล็กขนลุกเกรียว
“บรูโน่ อืออ อย่า” ลลิตระล่ำระลักบอกส่ายหน้าไปมาเพื่อหนีปากจมูกซุกซนของชายหนุ่ม แต่วิธวินท์ที่ตอนนี้ไม่สามารถหยุดตัวเองได้แล้ว ชายหนุ่มดึงเสื้อนอนของเด็กชายจนกระดุมหลุดออกจากรังดุมแล้วซุกจมูกลงมาตามผิวเปลือยเปล่าที่ถูกเผยอออกมาจากเสื้อนอนเนื้อนุ่ม มือใหญ่ยังทำหน้าที่ต่อไปด้วยการพยายามดึงทึ้งชุดนอนของเด็กชายให้หลุดออกไปให้พ้นทาง ก่อนลูบขึ้นสูงไปตามเรียวแขนเพื่อดึงให้แขนเล็กหยุดการต่อต้าน ปากและจมูกก็ยังซุกไซ้อยู่ที่ซอกคอขาวขบเม้มไปตามอารมณ์รัญจวน
กิ๊ก!!!
เสียงล็อคดังเบาๆ จากหัวเตียง เด็กชายรีบถดตัวหนีออกมาจากร่างของชายหนุ่มมายืนหอบหายใจอยู่ข้างเตียง มือเล็กที่ยังสั่นดึงสาบเสื้อให้ปิดเข้าหากัน ใบหน้าขาวแดงก่ำลงมาถึงคอ ลลิตรู้สึกโล่งใจที่ยังไม่ได้ไขกุญแจมือออกให้ชายหนุ่มทั้งที่สมบูรณ์ได้ให้ลูกกุญแจมาแล้ว
ชายหนุ่มพลิกตัวขึ้น ข้อมือสองข้างติดล็อคกุญแจมือที่คล้องไว้กับหัวเตียง ขยับตัวบิดไปมาอย่างทรมาน
“อืออ คุณหนูครับ ปล่อยผมนะครับ” วิธวินท์เอ่ยเสียงหอบอ้อนวอนเด็กชาย
“ไม่ปล่อย นายทำอะไรน่ะ”
“คุณหนูครับ ผมทนไม่ไหวแล้ว” เสียงชายหนุ่มยิ่งหอบกระเส่ากว่าเดิม
“เป็นไร ป่วยหรอ” เด็กชายพูดตอบเสียงเบาด้วยความเป็นห่วง แต่ก็ยังไม่กล้าเข้าไปใกล้เพราะยังตกใจกับเหตุการณ์เมื่อครู่
“อืออ คุณหนูครับได้โปรด” เสียงแหบพร่ายังอ้อนวอนโดยไม่ได้ฟังว่าเด็กชายถามอะไรไปบ้าง
ลลิตมองสำรวจร่างที่นอนบิดไปมาอย่างทรมานของชายหนุ่ม แล้วก็ต้องยกขึ้นปิดปากด้วยความขัดเขินเพราะความแข็งแกร่งที่ชูชันโดดเด่นอยู่กลางลำตัว
“คุณหนูครับ ผมทนไม่ไหวแล้วครับ ช่วยผมด้วย”
“แล้วๆ ฉันต้องทำยังไงบ้าง”
“ช่วยผมด้วยครับ คุณหนู อืออ” เด็กชายจึงเอื้อมมือไปแตะที่ตัวชายหนุ่มเบาๆ
“อ่ะ อืออ” เสียบพ่นลมหายใจออกอย่างพอใจ ลลิตจึงลูบไล้จากหน้าอกของชายหนุ่มลงมาที่หน้าท้อง นิ้วเล็กๆ ไล้ลงมาช้าๆ กล้ามเนื้อแน่นเกร็งรับการสัมผัสแผ่วเบา
“ฉันต้องทำยังไงบรูโน่” ลลิตถามเสียงสั่น แต่ชายหนุ่มเหมือนไม่รับรู้ในคำถามนั้น หลับตาพริ้มบิดร่างกายไปมา ครางออกมาแผ่วๆ
“บรูโน่ให้ฉันช่วยยังไง” มือเล็กๆ เริ่มลูบไล้ช้าลงเมื่อใกล้จุดไวต่อความรู้สึกของชายหนุ่ม
“ช่วยผมด้วยครับ ปล่อยผมนะครับ คุณหนู อืออ” วิธวินท์แอ่นสะโพกขึ้นให้ส่วนกลางลำตัวลอยเด่น ฤทธิ์ของยาทำให้เขาปวดหนึบอยากจะปลดปล่อย
เด็กชายเห็นปฏิกิริยาของชายหนุ่มก็เริ่มเข้าใจ จึงทำใจกล้าไล้มือต่อไปแล้วแตะกับส่วนตื่นตัวนั้นเบาๆ แต่ก็ต้องรีบชักมือกลับเหมือนแตะของร้อน เพราะความตกใจกับสัมผัสที่ไม่คุ้นเคย ลลิตก้าวถอยหลังออกมาจากเตียงอีกก้าวหนึ่ง มองวิธวินท์ที่กระสับกระส่ายด้วยความทรมานอย่างสับสนไม่รู้ว่าตัวเองจะต้องปฏิบัติอย่างไรบ้างที่จะช่วยให้ชายหนุ่มสงบลงได้
ลลิตรีบวิ่งออกจากห้องเหมือนนึกอะไรขึ้นได้ เด็กชายวิ่งตรงไปที่ตึกใหญ่ เข้าไปในห้องส่วนตัว รีบเปิดลิ้นชักลับใต้เตียงแล้วหยิบของสำคัญที่คิดว่าพอจะช่วยให้ชายหนุ่มหายจากอาการกระสับกระส่ายลงได้ พอได้ของที่ต้องการเด็กชายก็รีบวิ่งกลับมาที่เรือนคุณปู่อย่างรวดเร็ว
ร่างเล็กเปิดประตูห้องนอนแล้วปิดล็อคอย่างแน่นหนา พิงประตูหอบหายใจอย่างแรงเหงื่อเม็ดเล็กผุดขึ้นตามใบหน้า จนทำให้รู้สึกเย็นวูบเมื่อสัมผัสอากาศภายในห้อง ลลิตเอื้อมมือไปเปิดไฟกลางห้องให้สว่างไปทั่วทั้งห้อง เพราะเมื่อสักครู่ต้องการให้ชายหนุ่มได้นอนพักจึงเปิดแค่เพียงไฟหัวเตียงให้แสงเพียงสลัวๆ
เด็กชายวางหนังสือการ์ตูนหอบใหญ่ไว้บนเตียง ลลิตขึ้นไปนั่งคุกเข่าข้างๆ ร่างของชายหนุ่มที่ยังหอบและบิดร่างไปมาไม่หยุดนิ่ง หยิบหนังสือเล่มหนึ่งขึ้นมากางในฉากที่ตัวเอกทั้งสองกำลังแนบเนื้อเล้าโลมกัน มือซ้ายกางหนังสือ ส่วนมือขวาก็ต้องพยายามบังคับไม่ให้สั่นกอบกุมส่วนนั้นที่ชูชันและเต้นตุบๆ เหมือนภายในมีหัวใจอยู่อีกดวง ลลิตทำตามที่เห็นจากหนังสือ รูดมือขึ้นลงช้าๆ เรียกเสียงครางและการตอบรับจากชายหนุ่มได้เป็นอย่างดี
“อืออ คุณหนูครับ”
เมื่อเด็กชายเห็นว่าวิธวินท์พอใจจึงทำต่อไปให้เร็วยิ่งขึ้น ร่างใหญ่แอ่นสะโพกขึ้นรับสัมผัสเต็มที่ ปล่อยเสียงครางอย่างมีความสุขออกมาเป็นระยะ ลลิตรับรู้ถึงความชื้นที่มือที่ชายหนุ่มได้ปลดปล่อยออกมา เด็กชายจึงทำตามในหนังสือต่อ
วิธวินท์ขยับสะโพกตามจังหวะมือของเด็กชาย มือเล็กร้อนๆ ที่แตะต้องส่วนนั้นอย่างกล้าๆ กลัวๆ ถึงจะไร้การควบคุมแต่ชายหนุ่มก็รู้สึกดีที่คนที่กำลังคลุกเคล้าอยู่ด้วยตอนนี้คือร่างเล็ก ที่นั่งเกร็งตัวตามองจ้อง กางหนังสือ เหมือนกำลังทำการทดลองงานวิทยาศาสตร์ชิ้นสำคัญ
“อ่ะ อ่าาา” ชายหนุ่มนอนเปล่งเสียงครางออกมาไม่หยุด มือเล็กยังปรนนิบัติส่วนนั้นของเขาอย่างต่อเนื่อง และถี่กระชันยิ่งขึ้น
“อืออ อ๊ะ คุณหนูริช” วิธวินท์หลุดเสียงครางหอบออกมา เพราะลิ้นนุ่มๆ เปียกชื้นที่ปัดผ่านส่วนยอดอย่างแผ่วเบา ก่อนที่จะละลิ้นร้อนๆ ลงไปตามส่วนไวต่อความรู้สึกของเขาไปเรื่อยๆ
“อืออ” ชายหนุ่มแอ่นกายขึ้นอีกครั้งที่รับรู้ถึงริมฝีปากเล็กๆ ที่กำลังครอบลงมาที่ส่วนนั้นแล้วรูดขึ้นลงช้าๆ ชายหนุ่มหลับตาพริ้มนอนเกร็งรับความสุขที่ได้จากเด็กชาย มือที่ติดอยู่กับกุญแจถูกดึงจนเกิดเสียง กึกๆ ตลอดเวลาเพราะอยากจะควบคุมให้เด็กชายกลืนกินเขาให้มากกว่านี้ แต่ทำได้เพียงแอ่นกายขึ้นเพื่อเสนอเท่านั้น
ลลิตรับส่วนนั้นเข้ามาในริมฝีปากอย่างช้าๆ รูดริมฝีปากขึ้นลง มือน้อยก็ยังช่วยขยับไม่หยุด จนรู้สึกถึงอาการเต้นอย่างรุนแรงที่ส่วนนั้น เด็กชายเหลือบตาขึ้นมองชายหนุ่มที่นอนหลับตาแน่นหายใจถี่กระชั้น ปล่อยเสียงครางขาดเป็นห้วงๆ สะโพกก็แอ่นรับสัมผัสไม่หยุด แสดงถึงความความสุขที่ได้รับ เด็กชายจึงปฏิบัติต่อไปไม่หยุดพักและเพิ่มความเร็วขึ้นเรื่อยๆ
“อืออ อ่าาาาา” จนได้ยินเสียงแหยพร่าครางยาวของวิธวินท์ เด็กชายเหลือบตาขึ้นไปมองด้วยความแปลกใจ แต่จู่ๆ ก็รู้สึกถึงกระแสธารบางอย่างที่กรุ่นอยู่ในปากจนต้องผงะหน้าขึ้น แต่กระแสนั้นก็ยังไม่หยุด น้ำข้นๆ ถูกปลดปล่อยออกจากตัวชายหนุ่มอย่างแรง จนกระเด็นไปติดที่ริมฝีปากสีชมพูอิ่มด้วย
รสชาติแปลกๆ ภายในโพรงปากและความตกใจที่ชายหนุ่มปลดปล่อยออกมาลลิตจึงโดดลงจากเตียงแล้วก้าวถอยหลังเร็วๆ เข้าไปนั่งกองอยู่ในห้องน้ำ ปลายนิ้วเล็กๆ แตะที่ริมฝีปากของตัวเอง แล้วยกขึ้นมาดูสิ่งที่ติดอยู่ เด็กชายหน้าแดงก่ำและร้อนฉ่า ตากลมใสมองหยาดรักที่ติดอยู่ที่ปลายนิ้ว
“ไอ้บรูโน่บ้า ทำเลอะหมดเลย”
=========> โปรดติดตามตอนต่อไป
หัวข้อ: The rainbow project เรื่องสั้น 7 เรื่อง 7 คนเขียน (อัพให้ใหม่ง่ายกว่าทำลิ้งค์) (อ่าน 266071 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก