The rainbow project เรื่องสั้น 7 เรื่อง 7 คนเขียน (อัพให้ใหม่ง่ายกว่าทำลิ้งค์)
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: The rainbow project เรื่องสั้น 7 เรื่อง 7 คนเขียน (อัพให้ใหม่ง่ายกว่าทำลิ้งค์)  (อ่าน 293180 ครั้ง)

จงกลนี

  • บุคคลทั่วไป
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

สรุปข้อสำคัญดังนี้

1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์  และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม

5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง  ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน

ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

6.อย่าพูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เีดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วย เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน


เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
 
_______________________________________________________
ประกาศ
เรื่องแจ้งเพื่อทราบ
ตามที่นักเขียนทั้งเจ็ดคน อันประกอบด้วย


anajulia, Cha Ris Ma, eiky, nataxiah, PEENAT1972, RemySexyCool และอนันตกาล

ได้มีโครงการร่วมกันในนาม The rainbow project โดยการนำสีของสายรุ้งทั้งเจ็ดสี
มาตีความหมายตามทรรศนคติของแต่ละคน เพื่อนำเสนอเรื่องสั้น 7 เรื่อง 7 แนว 7อารมณ์
แก่ผู้อ่านทุกท่าน โดยมี จงกลนี สีม่วง เป็นเรื่องสั้นเรื่องแรก
และได้ลงมาให้ท่านได้อ่านกันไปแล้วจำนวน 9 ตอนนั้น

ดิฉันขอเรียนให้นักอ่านทุกท่านทราบว่า
เนื่องจาก นักเขียนจำนวน 1 ท่าน ที่ร่วมโครงการ คือ ananulia
และ pandaๅ123 ซึ่งเป็นผู้ลงเรื่องให้ทุกท่านได้อ่าน ติดภาระกิจส่วนตัว
ไม่สะดวกที่จะร่วมโครงการต่อไป ดังนั้น

สีของสายรุ้งทั้งเจ็ดสี จะขาดไปสีใดสีหนึ่งมิได้
จึงได้ทำการเชิญนักเขียนอีกท่านหนึ่งให้มาทำหน้าที่เขียนเรื่องสั้นแทน คือ
Restinest

ส่วนเรื่องการลงเรื่อง นักเขียนแต่ละท่านจะเป็นผู้ลงเรื่องให้ทุกคนได้อ่านด้วยตัวเอง
ด้วย User ที่ได้สมัครใหม่ ตามนามปากกาของแต่ละท่าน โดยแต่ละเรื่องจะแยกลงตามอิสระ
แต่ละท่าน ขอเชิญนักอ่านทุกท่านคอยติดตามได้ในห้องนิยายนะคะ เร็ว ๆ นี้

สำหรับการทายปัญหาชิงรางวัล กติกาคงเดิม แจกของเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง
แต่ขอให้ทุกท่านส่งคำทายไปที่ ห้องพูดคุย (จิ้มเบา ๆ นะคะ)
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=23990.msg1411954#msg1411954

จึงเรียนมาเพื่อทราบและซักซ้อมความเข้าใจให้ตรงกัน

สำหรับของรางวัล มีชิ้นเดียว อันเดิมเลยแหละ




จงกลนี


ปล. เดี๋ยวจะเอาของเก่ามาอัพใหม่อีกครั้งนะคะ



ลิ้งรวมของทุกสี
The rainbow project
สีม่วง "เพลิงพราย" โดย จงกลนี
สีคราม "รักลวงตา" โดย ภาพฝัน
สีน้ำเงิน "หยุดหัวใจที่ปลายฟ้า" โดย สายลมห่มฟ้า
สีเขียว "DOOM" โดย Nassiiz
สีเหลือง "เล่ห์ร้าย" โดย เจ้าชายรองเท้าแตะ
สีแสด "Butterfly" โดย Monarch

สีแดง "เพลิงกุหลาบ" โดย แรงเทียน

......................................................................................

เพลิงพลาย เริ่มอัพใหม่ ที่หน้า 57 ตอนที่ 1-13 วันที่ 1/12/54


Share This Topic To FaceBook
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 01-12-2011 21:56:15 โดย จงกลนี »

สายลมห่มฟ้า

  • บุคคลทั่วไป
 :serius2: คราวนี้ทุกอย่างคงเรียบร้อย


เม้นโผมมมมมมมมมมม หายหมดเลย

onjazz26

  • บุคคลทั่วไป
เรนเจอร์ทั้งสอง ผู้อ่านพร้อมแย้วววว :m14:
แต่เหล่าๆเรนเจอร์ ยังไม่พร้อม :m21:
ทู้นี้รวม เรนเจอร์ ได้แค่ 2 เอง  หุ หุ  :m12:

ภาพฝัน

  • บุคคลทั่วไป
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

สรุปข้อสำคัญดังนี้

1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์  และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม

5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง  ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน

ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

6.อย่าพูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เีดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วย เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน


เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 13-06-2011 01:11:12 โดย ภาพฝัน »

สายลมห่มฟ้า

  • บุคคลทั่วไป
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

สรุปข้อสำคัญดังนี้

1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์  และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม

5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง  ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน

ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

6.อย่าพูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เีดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วย เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน


เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 05-06-2011 21:24:29 โดย สายลมห่มฟ้า »

สายลมห่มฟ้า

  • บุคคลทั่วไป
สีน้ำเงิน: ท้องฟ้าสีน้ำเงินเข้มก่อนฝนตกมักพาเรื่องเศร้า เหงา และหดหู่มาให้เสมอๆ แต่ถ้าในความรู้สึกเหล่านั้นแฝงไว้ด้วยความมั่นคงและการปกป้องคนที่รัก แล้วจะทำให้คุณมองท้องฟ้าเปลี่ยนไป...สายลมห่มฟ้า

เตรียมพบกับเรื่องสั้นสีน้ำเงินได้เร็วนี้ครับ




« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 16-05-2011 05:54:06 โดย สายลมห่มฟ้า »

ออฟไลน์ iforgive

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 6805
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +844/-80
Re: The rainbow project [Indigo] "รักลวงตา"
«ตอบ #6 เมื่อ15-05-2011 22:46:52 »

เจาะไข่คนโพสต์ 

onjazz26

  • บุคคลทั่วไป
Re: The rainbow project [Indigo] "รักลวงตา"
«ตอบ #7 เมื่อ15-05-2011 23:03:03 »

เหล่าเรนเจอร์มาโฆษณาไว้มากมาย :m11:
รีบๆมาลงนะคับ รอชื่นชมผลงานอยู่
 :m24:
สู้เค้า...เรนเจอร์สีคราม o13

runynam

  • บุคคลทั่วไป
Re: The rainbow project [Indigo] "รักลวงตา"
«ตอบ #8 เมื่อ15-05-2011 23:09:43 »

นั่งรอเรื่องใหม่เจ้าค่ะ
มาลงไวว่องนะค่ะ
 :L2: :L2: :L2:

Nassiiz

  • บุคคลทั่วไป
    ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
    เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
    กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

    สรุปข้อสำคัญดังนี้

    1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

    2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,หยาบคาย,เป็นที่รังเกียจ,ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้งในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์  และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด

    3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ

    4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม

    5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

    6.อย่าพูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วย เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน


    เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

    ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใด ๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
    -กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่-

    ลิ้งรวมของทุกสี
    The rainbow project
    สีม่วง "เพลิงพราย" โดย จงกลนี
    สีคราม "รักลวงตา" โดย ภาพฝัน
    สีน้ำเงิน "หยุดหัวใจที่ปลายฟ้า" โดย สายลมห่มฟ้า
    สีเขียว "DOOM" โดย Nassiiz
    สีเหลือง "เล่ห์ร้าย" โดย เจ้าชายรองเท้าแตะ
    สีแสด "Butterfly" โดย Monarch
    สีแดง "เพลิงกุหลาบ" โดย แรงเทียน
    « แก้ไขครั้งสุดท้าย: 06-06-2011 06:29:41 โดย Nassiiz »

    CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

    ประกาศที่สำคัญ


    ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
    https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



    รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
    https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



    สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
    https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0







    onjazz26

    • บุคคลทั่วไป
    มาจิ้มๆ เรนเจอร์สีเขียว :z13:
    ดีใจมากมายที่จะมีนิยายใหม่ให้อ่าน :z2:
    มาจองพื้นที่ก่อนนะคับ

    เรนเจอร์เขียว....สู้ต่อไป :a9:

    PrinceTae

    • บุคคลทั่วไป
    ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
    เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
    กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

    สรุปข้อสำคัญดังนี้
    1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
    2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์  และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
    3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
    4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
    โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม
    5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง  ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

    ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน
    ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
    6.อย่าพูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วย เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
    เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
    ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

    กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
    http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
    « แก้ไขครั้งสุดท้าย: 05-06-2011 23:13:50 โดย PrinceTae »

    PrinceTae

    • บุคคลทั่วไป
    Re: The rainbow project [Yellow] "เล่ห์ร้าย"
    «ตอบ #13 เมื่อ15-05-2011 23:59:26 »

    สีเหลือง: ความสดใส เจ้าเล่ห์ และอ่อนวัยแต่ไม่ไร้เดียงสา จะร้อยเรียงเป็นเรื่องราวเช่นไรติดตามได้ในมุมมองความรักของ
    ...เจ้าชายรองเท้าแตะ

    เตรียมพบกับเรื่องสั้นสีเหลืองได้เร็วๆนี้


    กดเบาๆ ส่งคำตอบชิงรางวัลและพูดคุยนอกเรื่องกับนักเขียนทั้งเจ็ด


    รางวัลสำหรับผู้ชนะเกมทายชื่อนักเขียน

    เรื่องสั้นระบำสีรุ้ง
    สีม่วง "เพลิงพราย" โดย จงกลนี
    สีคราม "รักลวงตา" โดย ภาพฝัน
    สีน้ำเงิน "หยุดหัวใจที่ปลายฟ้า" โดย สายลมห่มฟ้า
    สีเขียว "DOOM" โดย Nassiiz
    สีแสด "Butterfly" โดย Monarch
    สีแดง "เพลิงกุหลาบ" โดย แรงเทียน

    « แก้ไขครั้งสุดท้าย: 17-05-2011 23:09:58 โดย PrinceTae »

    จงกลนี

    • บุคคลทั่วไป

     
    ตอนแรก "คำสัญญา"
    เด็กชายหน้าตาน่าเอ็นดูด้วยเหตุที่มีลักษณะถอดแบบชาวตะวันตกทั้งที่แม่เป็นคนไทย อาจเพราะพ่อของเด็กคนนี้เป็นชาวต่างชาติ แต่กระนั้นเจ้าตัวก็ไม่เคยเห็นหน้าทั้งพ่อและแม่ นับตั้งแต่วันที่ได้ลืมตาขึ้นมาบนโลกใบนี้
    เขาวิ่งไล่ตามท้ายรถญี่ปุ่นกลางเก่ากลางใหม่ที่กำลังแล่นออกไปอย่างช้าๆ เพราะเพื่อนตัวน้อยของเขาได้ผู้อุปการะพาไปอยู่ด้วยในฐานะสมาชิกใหม่ของครอบครัว
    เด็กทั้งสองคนเติบโตมาด้วยกันในบ้านหลังนี้ บ้านที่เป็นที่อุปถัมภ์ค้ำชูพวกเขา และบรรดาเด็กน้อยอีกหลายชีวิต บ้านที่มีคนเอาใจใส่ดูแลด้วยความรักจนพวกเขาเรียกได้อย่างเต็มปากเต็มคำว่าแม่ บ้านที่คนภายนอกรับรู้กันด้วยคำว่า "บ้านเด็กกำพร้า"
    นัยน์ตาสีอ่อนซึ่งเปรอะไปด้วยม่านน้ำตา เช่นเดียวกับเพื่อนรักซึ่งหันกลับมามองเขาอยู่ในที่นั่งตอนหลังผ่านกระจกบานหนาของรถพร้อมกับมือน้อยที่โบกส่ายให้อยู่ไหว ๆ หน่วยตาก็ฉ่ำน้ำไม่ยิ่งหย่อนไปกว่ากันเลยสักนิด ถึงแม้ว่าเมื่อคืนที่ล่วงมาทั้งสองจะผ่านการร่ำไห้และนอนกอดกันจนหลับสนิทไปทั้งคู่เมื่อช่วงรุ่งสางของวันนี้เอง
    "หน่อง! สัญญานะว่าจะไม่ลืมหรั่ง... หน่อง!!" เสียงตะโกนของเด็กน้อยที่วิ่งตามมาด้วยสองขายาวเก้งก้างซึ่งโบกมือใหญ่ตามส่วนผสมแห่งชาติพันธุ์ของเจ้าตัวส่งให้เพื่อน ร้องบอกมาจากด้านหลังรถคันนั้นทั้งที่ยังร่ำไห้ จนสองสามีภรรยาที่อยู่ในที่นั่งตอนหน้าของรถ ต้องชะลอความเร็วลงก่อนที่ฝ่ายสามีซึ่งเป็นคนขับ จะกดปุ่มเลื่อนกระจกข้างในตอนท้ายให้กับลูกชายคนใหม่ของเขาเพื่อให้ได้ยินคำสั่งลานั้นอย่างชัดเจน
    เด็กชายตัวน้อยได้เพียงแต่ชะโงกหน้าออกไปนอกตัวรถพลางตะโกนตอบกลับไปให้กับเพื่อนรักของเขาเหมือนเป็นคำมั่นสัญญา
    “หน่องไม่ลืมหรั่งหรอก! หรั่งก็อย่าลืมหน่องนะ!”  มือน้อยที่เกาะอยู่บนขอบประตูเพื่อใช้พยุงตัวเองข้างหนึ่ง ถูกส่งออกไปโบกลาเพื่อนรักของตนเองส่งท้ายจนรถเคลื่อนออกไปพ้นอาณาเขตรั้วของสถานที่ ซึ่งนับจากนี้จะเป็นเพียงความทรงจำ ก่อนที่เจ้าตัวจะหดศีรษะกลับเข้าไปในตัวรถ แต่ก็ยังคงหันมาทอดสายตาอาลัยให้เพื่อนที่เห็นอยู่ไกลๆ กระทั่งลับสายตาไป
     
    ในบ้านหลังน้อยที่อบอุ่น คุณสุมาลี และคุณอธิป สองสามีภรรยา ที่แต่งงานมาด้วยกันหลายปีแต่เป็นที่ตัวคุณอธิปเองไม่สามารถมีลูกได้ สามี ภรรยาคู่นี้จึงไปขออุปการะเด็กมาเป็นลูกบุญธรรม พวกเขาฟูมฟักเลี้ยงดูหนูน้อยด้วยความรักจนบัดนี้เด็กคนนั้นเติบใหญ่เป็นคนร่าเริงแจ่มใส ช่างเจรจา และไม่ได้คับแค้นใจในเรื่องที่ตนเองไม่ใช่ลูกแท้ๆ แต่กลับเรียกทั้งสองว่า พ่อ กับ แม่ ด้วยความสนิทใจ   
    “หน่อง… หนูไปสมัครงานไว้ที่ไหนบ้างล่ะลูก” ผู้เป็นแม่ถามขึ้นระหว่างมื้อเช้าบนโต๊ะอาหาร ก่อนจะหันไปสบตากับลูกชายที่ฝั่งตรงข้าม
    “หน่องก็ร่อนจดหมายสมัครไปเรื่อยแหละแม่ ที่ไหนเรียก ที่ไหนรับ หน่องก็ทำที่นั่นแหละครับ” หน่องตอบกลั้วหัวเราะเบาๆ   
    “ถ้าไม่ไหวจริงๆ เดี๋ยวพ่อจะฝากงานให้แล้วกันนะ” คุณอธิปพูดขึ้นมาลอย ๆ ทั้งที่กางหนังสือพิมพ์บังตัวเองเอาไว้เสียมิด หน่องได้แต่หันไปมองทางมารดาพลางทำหน้าเจื่อนพร้อมกับส่งยิ้มปุเลี่ยน ๆ ให้
    "ไม่ต้องมาทำเป็นสลดใส่แม่เลยนะหน่อง ดีแล้ว... จะได้ไม่ต้องหาให้เหนื่อย ให้พ่อฝากให้ก็ดี เราน่ะรับปริญญามาได้ก็หลายเดือนแล้วนะ อีกอย่าง...งานสมัยนี้มันหายากนะลูก ถ้าไม่มีเส้นมีสายกับใครเค้าไม่ต้องตระเวนหาไปเป็นปีหรอกรึไง” คนเป็นแม่ได้แต่บ่นด้วยไม่อยากให้ลูกต้องเหนื่อยกับการตระเวนหางานแบบนี้ไปเรื่อย ๆ พอฝ่ายสามีออกปากจึงออกเสียงสนับสนุนให้ในทันที                                               
    “ครับพ่อ ครับแม่ เอาไว้อีกสักเดือน ถ้าไม่มีใครเขาเรียก หน่องจะทำตามที่พ่อว่าก็ได้ครับ”
    หน่องจำใจต้องยอมตกปากรับคำออกไป แต่ก็ขอเติมข้อแม้ให้ผู้เป็นพ่ออีกสักหน่อย                                                 
    “ตกลงว่าหน่องสัญญากับพ่อแล้วนะ” คุณอธิปได้ทียึดถือคำพูดลูกชายเป็นสัญญาพลางยกยิ้มบางก่อนพับหนังสือพิมพ์ลงวางไว้ข้างตัว แล้วลุกจากโต๊ะอาหารเพื่อเตรียมตัวออกไปทำงาน
     
    ภายใต้แสงไฟสีสวยเย้ายวนตาซึ่งมีแสงวูบวาบจากแฟลชกระพริบประกอบตามจังหวะที่ถูกกำหนดไว้อยู่เป็นระยะ เรือนร่างกำยำที่แทบจะปราศจากอาภรณ์ของเหล่าชายหนุ่มซึ่งพากันยักย้ายส่ายเอวออกลีลาอย่างยั่วตายั่วใจตามจังหวะเสียงดนตรีที่เร่งเร้าอยู่บนเวทีขนาดพอประมาณที่ประดับไว้ด้วยเสาสแตนเลสสีเงินวาววับ เสียงเบสหนัก ๆ ราวกับว่าจะปลุกเร้าจังหวะการเต้นของหัวใจผู้ที่ได้รับฟังให้แทบจะกระดอนออกมาเต้นอยู่นอกช่องอก
    ม่านควันที่ถูกฉีดพ่นออกมาจากเครื่องกำเนิดควันพาให้บรรยากาศรายรอบแลดูสลัวเลือนรางราวกับม่านแห่งความฝัน
    ภายในร้านที่เต็มไปด้วยชายหนุ่มหลายวัยและหลากชาติพันธุ์ ต่างพากันเป่าปากส่งเสียงเล็กแหลม ปรบมือและหัวเราะร่าอยู่ในส่วนของโซฟาหนังหนานุ่มสีส้มสดที่หันหน้าไปยังเวที เสียงตะโกนยั่วยุพวกหนุ่ม ๆ ที่อยู่บนเวที ให้ถอดปราการสุดท้ายบนเรือนร่างที่สมบูรณ์ไปด้วยกล้ามเนื้อของวัยหนุ่มให้หลุดออกจากส่วนสงวน โดยที่ที่นั่งริมขอบเวทีมีสารพัดเพศพันธุ์ ทั้ง เก้ง กวาง หรือแม้แต่ ชะนี นั่งรายล้อมอยู่เต็มไปหมด เสมือนว่าเป็นทำเลทองแห่งการโลมเลียด้วยสายตาและวาจา รวมไปถึงการจาบจ้วงด้วยสัมผัสตามแต่ใจจะปรารถนา
    เหล่าผู้ชมต่างพากันโบกธนบัตรมูลค่าหลักร้อยไปจนหลักพันให้สะบัดไปตามแรงมือ แต่ก็มีบางคนที่ทำเป็นใจดี ทั้งที่จริง ๆ ใจกล้าถึงขั้นจงใจเอาธนบัตรสอดใส่ลงไปในขอบของปราการด่านสุดท้าย เพียงเพื่อต้องการจะได้สัมผัสกับส่วนแข็งขันที่ซุกซ่อนอยู่ด้านในแบบเต็มไม้เต็มมือ
    มีเพียงกะเทยสาวแอ็คชงค์หนึ่งเดียวซึ่งไม่เพียงแต่จะเอาธนบัตรห้าร้อยบาทในมือของตนสอดเข้าไปเท่านั้น แต่เขากลับแนบนามบัตรที่ระบุชื่อและเบอร์โทรใส่ไปในเครื่องนุ่งห่มที่แสนจะเล็กและรัดรูปอวดสรีระร่างกายของชายหนุ่มที่ดูโดดเด่นกว่าคนอื่นด้วยกัน
    บนเวทีแห่งนั้น ชายหนุ่มซึ่งเพื่อนร่วมอาชีพกล่าวขานเรียกนามของเขาแบบง่ายๆ ตามลักษณะที่ปรากฏให้เห็นเด่นชัดอย่างภาพลักษณ์ของเขาว่า "หรั่ง"
     
    ในห้องชุดพักอาศัยของคอนโดมิเนียมหรูกลางใจเมือง ร่างล่ำสันบนที่นอนหนานุ่มซึ่งเปลือยเปล่าอวดกล้ามเนื้อแน่นตามแบบฉบับของคนที่ออกกำลังกายอยู่เสมอ แต่แท้ที่จริงแล้วความสมบูรณ์ของเรือนร่างและมัดกล้ามนั้นได้มาจากการรับจ้างทำงานหนักเมื่อครั้งอดีตแต่เยาว์วัย ผิวขาวอมชมพูตามชาติพันธุ์ ส่วนผสมที่กลมกลืนกันระหว่างตะวันออกและตะวันตก ริมฝีปากอวบอิ่มสีชมพูสด ประดับรอยบุ๋มบนสองข้างแก้มให้ชวนมอง โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อยามที่เจ้าตัวแย้มยิ้มหรือหัวเราะ
    เสียงเพลงเรียกเข้าของโทรศัพท์มือถือที่วางอยู่บนโต๊ะข้างเตียงนอนหนานุ่มทำให้เจ้าตัวหลุดออกจากนิทรารมย์พร้อมกับเอื้อมมือออกไปคว้ามากดรับก่อนจะแนบที่ข้างหู
    "อเล็กซ์ ตื่นรึยัง วันนี้พี่ไม่ได้ไปรับเองนะ พี่ให้รถตู้ของหนังสือแฟชั่นที่เธอจะไปถ่ายแบบให้เขาเข้าไปรับแทน เธอไปถ่ายแฟชั่นชุดว่ายน้ำให้เสร็จก่อน แล้วพี่จะพาไปแคสต์หนัง พี่ติดต่อทีมงานไว้ให้แล้ว เร็ว ๆ นะ เดี๋ยวเจอกันเราค่อยคุยรายละเอียดกันอีกที"
    อ๊อบที่เข้ามาเป็นผู้จัดการและชักนำให้เขาเข้ามาสู่วงการบันเทิงโทรมาปลุกเขาแต่เช้า แถมร่ายยาวจนคนรับแทบลืมหายใจไปชั่วครู่ก่อนจะวางสายไป
    ชายหนุ่มกระเด้งตัวขึ้นจากที่นอนก่อนผลุนผลันพาร่างเปลือยเปล่าของเขาเข้าห้องน้ำ โดยไม่ลืมที่จะเร่งรีบทำเวลาด้วยรู้ดีว่า ที่พี่อ๊อบโทรมาปลุกนั้น แสดงว่าในเวลาอีกไม่เกิน 30 นาที เขาจะต้องพร้อมและลงไปรอรถที่จะมารับเขาไปทำงานก่อนเวลานัดหมายเล็กน้อย และนี่ก็จวนได้เวลาแล้วจริง ๆ 
     
    "เป็นไง... เมื่อคืนหนีไปเที่ยวไหนมา เช้านี้ถึงมานั่งทำเป็นเซื่อง" อ๊อบหันไปต่อว่าอเล็กซ์พลางส่งสายตาดุ ๆ ไปให้ชายหนุ่มรุ่นน้องที่ตนเองกำลังปลุกปั้นเพื่อเป็นดาราในสังกัดของตนด้วยเห็นว่าปลอดสายตาของผู้สอดรู้สอดเห็น หลังจากชายหนุ่มแต่งหน้าจนเสร็จและรอเวลาเซตฉากในสตูดิโอ
    "ผมไปหาเพื่อนที่บาร์มาน่ะพี่ ไม่ได้แอบไปเที่ยว สามทุ่มผมก็กลับมานอนที่ห้องแล้ว" อเล็กซ์ตอบตามตรง
    "ทีหลังอย่าไปอีกเลยนะ พี่ขอ เรากำลังจะมีชื่อเสียง พี่ไม่อยากให้ใครมาระแคะระคายเรื่องอดีตของเรา" อ๊อบสั่งห้ามพร้อมกับแจกแจงเหตุผล
    "ครับ" อเล็กซ์เองทำได้เพียงแค่ตอบรับไปเท่านั้น ลึกๆ ในใจแล้ว เขาเองก็เหงา แค่อยากออกไปเจอะเจอกับคนรู้จักในบ้างครั้งก็เท่านั้น
    "เดี๋ยวถ่ายแบบชุดนี้เสร็จพี่จะพาเราไปหาหม่อมเอียด ผู้กำกับชื่อดังเลยนะ พี่เอารูปและพอร์ตโฟลิโอของเราไปให้ท่านดู ท่านสนใจ... เลยให้เรียกไปคุยด้วย เห็นว่าท่านกำลังหานักแสดงประกบพระเอกดังเลยนะ... น่าจะเป็นโอกาสดีของเราล่ะ" อ๊อบบอกยืดยาวตามนิสัย
    "เสร็จจากนี่ก็คงบ่ายแก่ ๆ กว่าจะไปถึงไม่ค่ำเลยเหรอพี่" อเล็กซ์ท้วงเสียงอ่อย
    "ไม่เป็นไร... ท่านนัดที่วังตอนค่ำๆ ท่านบอกไม่ได้ไปไหน... ท่านจะรอ" อ๊อบแย้ง
    "แหม! แหม! แหม! คุณป้ากับคุณน้องสองคนนัดจะไปไหนกันเหรอคะ" ช่างแต่งหน้าสาวประเภทสองฝีมือดีแซวทักเสียงดังขณะก้าวเข้ามาในห้องแต่งตัว
    "คืนนี้ไม่ไปปาร์ตี้กับพวกหนูรึคะคุณป้า" หล่อนกรีดกรายพลางร้องถามด้วยโทนเสียงสูงที่ดัดจนเล็กแหลม
    "ฉันกับอเล็กซ์คงไปด้วยไม่ได้หรอก นัดหม่อมเอียดเอาไว้น่ะ เสร็จจากนี่ก็ต้องรีบไปกันเลย" อ๊อบปฏิเสธกะเทยรุ่นน้องไปตามตรง
    "เสียดายจังป้า นาน ๆ จะได้เจอกันสักที ปาร์ตี้นี่ก็เหมือนเป็นเลี้ยงขอบคุณป้ากับน้องอเล็กซ์นะคะ" คุณน้องช่างแต่งหน้าพยายามชักชวน
    "พี่หมี... เจ๊ภาให้มาตามนายแบบแล้วครับ" เสียงทีมงานที่มาชะโงกหน้าประตูร้องบอก
    "ไอ้หมาวัด ทีหลังเรียกชื่อชั้นเต็ม ๆ นะแก ไม่ต้องย่อ รัศมีย่ะรัศมี" กะเทยสาวช่างแต่งหน้าแทบจะกรีดร้องด้วยเคืองที่ถูกเรียกชื่อตัวเองย่างย่อๆ จากชายหนุ่มรุ่นน้องที่เพิ่งจะหัวเราะใส่ซะเสียงดังก่อนจะเดินจากไป
    "อเล็กซ์ไปเถอะ เดี๋ยวพี่จะตามไปก็แล้วกัน พี่ขี้เกียจแสบตาถ้าต้องไปดูเค้าถ่ายแบบนานๆ ขอนั่งเล่นอยู่นี่ก่อนดีกว่า" อ๊อบบอกพลางรุนหลังของอเล็กซ์ให้เดินตามช่างแต่งหน้าสาวประเภทสองออกไป
     
    "อ๊อบ... ฉันถูกใจพ่อคนนี้ของเธอจัง รูปร่างหน้าตาเป็นอย่างที่ใจฉันคิดเอาไว้เลย"
    หม่อมราชวงศ์รังสรรค์ เทวฤทธิ์ หรือที่คนในวงการมักเรียกว่า 'หม่อมเอียด' เอ่ยปาก
    หลังจากที่อ๊อบพาอเล็กซ์เข้าไปนั่งบนเก้าอี้หลุยส์พร้อมกับยกมือไหว้อย่างนอบน้อม ในห้องรับแขกที่หรูหรา ซึ่งอยู่ภายในตำหนักไม้เก่าสไตล์วิคตอเรีย มรดกตกทอดจากท่านพ่อของหม่อมเอียด ซึ่งได้สืบทอดจากท่านปู่ของหม่อมเอียดมาอีกต่อหนึ่งเช่นกัน
    "อ๊อบดีใจที่หม่อมชอบค่ะ พ่อคนนี้น่ะ... อ๊อบเห็นแววก็เลยชวนมาเข้าวงการ ถ้าหากว่าหม่อมจะให้อเล็กซ์ทำอะไร... หม่อมก็บอกได้เลยนะคะ"  อ๊อบตอบพลางส่งยิ้มประจบประแจง
    "เขาเหมาะมากที่จะให้เล่นหนังของฉันนะอ๊อบ แต่..." หม่อมเอียดพูดยังไม่ทันจะจบดี
    "แต่..อะไรคะหม่อม ถ้าเรื่องเรียนการแสดง อ๊อบก็กะจะให้อเล็กซ์เข้ามาเรียนกับหม่อมที่วังอยู่แล้วน่ะค่ะ" อ๊อบจีบปากจีบคอตอบ
    "เธอนี่รู้ใจฉันดีจังนะ แล้วพ่อคนนี้เขาจะว่างมาได้วันไหนบ้างล่ะ" หม่อมเอียดถามพลางส่งยิ้มไปทางอเล็กซ์
    "หม่อมสะดวกวันไหนบอกมาได้เลยนะคะ อ๊อบจะกันคิวเอาไว้ให้ ช่วงนี้ก็มีแค่งานพวกถ่ายแบบนิตยสาร กับเดินแบบนิดหน่อย อเล็กซ์เองก็เพิ่งจะเข้าวงการใหม่ๆ ถ้ายังไงอ๊อบรบกวนฝากหม่อมให้ช่วยอบรมสั่งสอนอเล็กซ์ด้วยนะคะ พ่อคนนี้เค้าตัวคนเดียว... หาเงินส่งเสียตัวเอง เพราะไม่มีพ่อมีแม่เหมือนคนอื่นเขาน่ะค่ะ" อ๊อบร่ายสรรพคุณของอเล็กซ์เสียยืดยาวพร้อมกับเรียกคะแนนความสงสารจากหม่อมเอียดเต็มที่

    PrinceTae

    • บุคคลทั่วไป


    เล่ห์ร้าย
    ตอนที่ 1.

    “ถอดสิ”

    ...แค่เพียงประโยคคำสั่งสั้นๆ จากริมฝีปากบางอิ่มอมชมพูระเรื่อของเด็กชายคนหนึ่ง แต่กลับทำให้ผู้ได้รับคำสั่งนั้นตกใจจนถึงกับต้องสะดุ้ง
    ชายหนุ่มร่างสูงโปร่งทำตาโตมองไปยังร่างเล็กที่นั่งเอกเขนกสบายอารมณ์บนโซฟาสีดำหลังใหญ่
    “ถอดเสื้อผ้าออกให้หมด ฉันอยากเห็น” เมื่อเห็นอีกฝ่ายยังไม่กระทำอย่างที่ตนต้องการ ร่างเล็กจึงออกคำสั่งอีกครั้ง โดยที่สีหน้ายังคงนิ่งเฉยดังเดิม มีเพียงนัยน์ตาที่วาววับ ฉายแววเอาแต่ใจของเด็กชายที่กำลังมองของเล่นชิ้นใหม่อย่างถูกใจ
    ดูเหมือนคำสั่งครั้งที่สองจะเป็นการเรียกสติของชายหนุ่มให้กลับมา ด้วยรู้ดีว่าไม่มีทางที่จะปฏิเสธได้ เขาจึงทำได้เพียงทำตามคำสั่งนั้นอย่างช้าๆ ในสมองก็ครุ่นคิดถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้


    ...เมื่อวาน...

    “ฉันคงจะช่วยเธอไม่ได้อีกแล้ววิธวินท์” เสียงเรียบของประมุขคนปัจจุบันของคฤหาสน์หลังงามเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงปกติ แต่กลับทำให้คนที่ได้ฟังต้องก้มหน้าลงต่ำด้วยความรู้สึกสิ้นหวังที่กำลังเอ่อขึ้นมาในใจ
    “แต่คุณท่านครับ ผม...”
    “ตั้งแต่สมัยคุณพ่อยังอยู่ ท่านก็ช่วยเหลือครอบครัวเธอไว้ตั้งเท่าไรแล้ว”
    “แม่ผมจะต้องผ่าตัด ผมต้องใช้เงินจำนวนมาก มันจำเป็นจริงๆ นะครับ”
    “ฉันทำธุรกิจนะไม่ใช่การกุศล”
    คำพูดของคุณท่านที่เอ่ยมา ทำให้ชายหนุ่มน้ำตาคลอขึ้นมาเล็กน้อย คำที่จะเอ่ยอ้อนวอนจุกอยู่ในลำคอไม่อาจเปล่งเสียงออกมาได้ ในใจก็รู้ดีว่าครอบครัวของตัวเองนั้น เคยมารบกวนเรื่องเงินกับคุณท่านหลายต่อหลายครั้งตั้งแต่วิธวินท์ยังเด็ก เพราะตาของชายหนุ่มเป็นคนสนิทของคุณปู่พ่อคุณท่าน และแม่ของวิธวินท์เองก็เคยช่วยงานอยู่ในคฤหาสน์แห่งนี้จนแต่งงานมีครอบครัวจึงได้ย้ายออกไป

    ...ครอบครัวของชายหนุ่มประกอบธุรกิจเล็กๆ เมื่อเขาอายุ 7 ปี พิษเศรษฐกิจก็ทำให้มันล้มอย่างไม่เป็นท่า ก็ได้ใบบุญของคุณปู่ที่เข้ามาช่วยพยุงเอาไว้ พอธุรกิจกำลังจะฟื้นคืนขึ้นมาได้ ผู้เป็นพ่อก็เกิดโชคร้ายต้องจากไปก่อนวัยอันควรด้วยอุบัติเหตุ ครั้งนั้นแม้จะมีเงินประกันเข้ามาช่วยอีกทาง กว่าที่แม่พาธุรกิจยืนขึ้นได้อีกครั้งก็ช่างยากลำบากเหลือเกิน จนเมื่อ 5 ปีที่แล้วธุรกิจของครอบครัวก็ล้มลงอีกครั้งและครั้งนี้ไม่อาจจะยืนขึ้นมาได้อีก แม่ของชายหนุ่มต้องยอมเป็นบุคคลล้มละลาย ขายทรัพย์สินทุกอย่างไม่เว้นแม้แต่บ้านที่พ่อและแม่สร้างกันมาด้วยน้ำพักน้ำแรงก็ต้องขายทอดตลาดเพื่อชดใช้หนี้สิน หลังจากนั้นวิธวินท์และแม่ต้องทำงานหนักเพื่อช่วยกันชดใช้หนี้สินที่ยังคงเหลืออยู่ แม้ต้องย้ายมาอาศัยอยู่ในห้องเช่าราคาถูก ก็กัดฟันสู้กันเรื่อยมา แต่ก็พอจ่ายแค่เพียงดอกเบี้ย หนี้สินนั้นแทบไม่ได้ลดลงเลย จนเมื่อปีที่แล้วแม่ของชายหนุ่มล้มป่วยลงด้วยโรคหัวใจ จึงไม่สามารถทำงานหนักได้เหมือนเดิม เจ็บออดๆ แอดๆ เข้าออกโรงพยาบาลอยู่เป็นประจำ และเมื่อไม่กี่วันมานี้อาการก็กำเริบจนต้องรับการผ่าตัดด่วน แต่วิธวินท์ก็ไม่มีเงินมากพอที่จะจ่ายค่ารักษาพยาบาล จึงต้องเข้ามาพบคุณท่านอีกครั้ง
    “ฉันคงให้ได้แค่นี้เท่านั้น เพราะเห็นแก่แม่ของเธอที่เป็นคนเก่าคนแก่ของที่นี่” ชายวัยกลางคนลุกขึ้นจากโต๊ะไม้สักตัวใหญ่หลังจากก้มหน้าลงเขียนอะไรอยู่สักครู่ แล้วเดินอ้อมโต๊ะมาที่วิธวินท์ คุณท่านส่งเช็คเงินสดสั่งจ่ายไว้ด้วยจำนวนเลขห้าหลัก ในเวลาปกติเงินจำนวนนี้คงทำให้วิธวินท์และแม่อยู่กันได้อีกหลายเดือน แต่มันกลับไม่เพียงพอในเวลานี้
    เสียงฝีเท้าของคุณท่านเดินห่างออกไปเรื่อยๆ น้ำตาก็ไหลออกจากดวงตาของชายหนุ่มที่สิ้นหวังที่ยังนั่งอยู่ในท่าเดิม ในมือของวิธวินท์กำเช็คเงินสดไว้มั่น ถึงจำนวนจะไม่เพียงพอกับค่าผ่าตัด แต่มันก็จะทำให้เขาและแม่อิ่มท้องไปได้อีกหลายวัน

    ...วิธวินท์เดินลากเท้าออกไปตามทางเดินของคฤหาสน์อย่างช้าๆ สวนสวยและน้ำพุจำลองขนาดใหญ่ที่สร้างไว้อย่างงดงามแต่ชายหนุ่มกลับไม่มีใจที่อยากจะชื่นชมมันแม้แต่น้อย ในใจคิดทบทวนถึงหนทางที่จะหาเงินให้เพียงพอกับจำนวนที่จะต้องจ่าย
    “คุณครับ” น้ำเสียงสุภาพดังขึ้นจากด้านหลัง วิธวินท์จึงหันกลับไปตามเสียงเรียก
    “เอ่อ..ครับ” ชายหนุ่มตอบรับเบาๆ กับชายร่างสูงใหญ่ที่คิดว่าเป็นคนของคฤหาสน์เพราะแต่งกายด้วยสูทสีดำเหมือนพวกบอดี้การ์ด
    “เชิญทางนี้สักครู่ได้ไหมครับ” ชายคนนั้นพูดด้วยน้ำเสียงระดับเดิม พร้อมกับผายมือไปที่รถเก๋งคันใหญ่ที่จอดติดเครื่องอยู่ถัดออกไป เพราะวิธวินท์มัวแต่จมอยู่กับความคิดเลยไม่ได้สังเกตว่ามีรถคันนี้ขับสวนเข้ามา
    “เอ่อ..คือ”
    “คุณหนูคิดว่าพอจะมีทางช่วยคุณได้น่ะครับ” ชายคนเดิมพูดอีกครั้ง แต่ประโยคที่เอ่ยออกมาครั้งนี้ทำให้วิธวินท์เริ่มมีความหวังขึ้นมาอีกครั้ง
    “ครับๆ” ด้วยความดีใจ  ชายหนุ่มจึงตอบรับโดยไม่ลังเลอีกต่อไป รีบสาวเท้าตามชายคนนั้นไปยังรถคันใหญ่ แล้วขึ้นไปนั่งบนรถทางประตูหลังที่เปิดรอไว้

    ...เมื่อชายหนุ่มขึ้นไปนั่งที่เบาะหลังเรียบร้อย เสียงของเด็กชายที่นั่งอยู่ข้างๆ เขาก็ดังขึ้น
    “ไปเรือนคุณปู่” แล้วรถคันใหญ่ก็แล่นไปอย่างช้าๆ ผ่านตึกใหญ่ที่วิธวินท์พึ่งเดินออกมาเมื่อครู่ ชายหนุ่มรู้สึกใจชื้นขึ้นเมื่อคิดว่ามีหนทางที่จะช่วยแม่ของตัวเองได้จึงไม่สนใจทุกสิ่งรอบตัวว่ารถคันนี้จะพาไปที่แห่งใด
    จนกระทั่งได้ยินเสียงเปิดประตูรถ ชายหนุ่มก็ไม่รอช้า รีบเปิดประตูแล้วก้าวตามเด็กชายร่างเล็กความสูงประมาณหน้าอกของชายหนุ่มเท่านั้นที่เดินนำเข้าไปในเรือนคุณปู่ วิธวินท์กวาดสายตามองไปรอบๆ ตัว
    เรือนเล็กหลังนี้เป็นแบบกึ่งไม้กึ่งปูน ทางเดินเข้าเรือนทำเป็นสระน้ำกว้างประมาณสองช่วงตัว ในสระปลูกบัวหลวงสีชมพูอยู่กระจัดกระจายไม่หนาตาแซมด้วยกกราชินีตามขอบมุมไว้อย่างลงตัว มีสะพานไม้พาดไว้เป็นทางเดินยาวรูปตัวแอล ที่มุมสะพานมีศาลาเล็กๆ เลี้ยวขวาเดินไปอีกสามสี่ก้าวก็ถึงตัวบ้าน ด้านหน้ามีระแนงไม้ที่ปลูกต้นมาลัยทองไม้เลื้อยออกดอกสีเหลืองสะพรั่งห้อยเป็นระย้า ด้านซ้ายของตัวบ้านยังปลูกไม้เลื้อยเกาะอยู่จนเขียวชอุ่มไปทั้งกำแพง และรอบๆ บ้านยังปลูกไม้ดอกไม้ประดับไว้อย่างสวยงาม
    วิธวินท์คิดในใจว่าเรือนหลังนี้สมแล้วที่เป็นของคุณปู่ที่ล่วงลับไปแล้ว บรรยากาศรอบตัวบ้านช่างดูอบอุ่นเสียเหลือเกิน ชายหนุ่มอดไม่ได้ที่จะคิดถึงใบหน้าเปื้อนยิ้มและฝ่ามือใหญ่ที่เคยลูบหัวเขาเมื่อสมัยที่แม่พาเข้ามากราบท่าน เมื่อคิดถึงตอนนั้นก็ทำให้ชายหนุ่มอมยิ้มเล็กๆ ได้ในสถานการณ์ที่บีบคั้นเช่นนี้

    “นั่งสิ” วิธวินท์แทบไม่รู้ตัวว่าตัวเองเดินตามคุณหนูเข้ามาในเรือนตั้งแต่เมื่อไร จนกระทั่งคุณหนูสั่งให้นั่งลงบนโซฟาตัวใหญ่สีดำดูนุ่มสบาย ชายหนุ่มกระพริบตาสองสามครั้งก่อนจะนั่งลงอย่างช้าๆ
    เด็กชายที่อยู่ตรงหน้าวิธวินท์คนนี้ คือคุณลลิตคุณหนูเล็กแห่งตระกูลนี้ ชายหนุ่มเคยได้ยินชื่อของคุณหนูและเคยเห็นในระยะไกลมาบ้าง ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่ได้พูดคุยและได้เห็นหน้าคุณหนูริชใกล้ๆ แบบนี้
    “มาหาพ่อฉันทำไม” คุณหนูริชถามต่อทันทีที่วิธวินท์นั่งลงเรียบร้อย ชายหนุ่มจึงเล่ารายละเอียดไปตามความจริง
    สักพักคนสนิทของคุณหนูที่เป็นคนลงไปเรียกวิธวินท์ก็ขออนุญาตและเดินเข้ามาในห้องพร้อมกับกระดาษสองแผ่น เนื้อความในกระดาษเป็นสัญญาระหว่างเขาและคุณหนูที่จะต้องแลกเปลี่ยนซึ่งกันและกัน
    ในสัญญาระบุว่าชายหนุ่มต้องทำตามคำสั่งของคุณหนูทุกประการ และต้องมาคอยรับใช้คุณหนูในช่วงเย็นสามวันต่อสัปดาห์ และวันหยุดเสาร์หรืออาทิตย์วันใดวันหนึ่ง สัญญานี้จะจบลงเมื่อคุณหนูพอใจ หรือจนกว่าชายหนุ่มจะชดใช้เงินจนหมด
    เขาสามารถทำงานที่อื่นได้ แต่ต้องแจ้งให้คุณหนูทราบก่อน รวมทั้งตารางเรียนในชั้นปีสุดท้ายของเขาด้วยเช่นกัน
    วิธวินท์ลงลายมือชื่อของเขาในกระดาษทั้งสองแผ่นโดยแทบจะไม่ต้องใช้เวลาคิดทบทวนเลยแม้แต่น้อย เพราะเวลาที่กระชั้นชิดขนาดนี้ เมื่อมีข้อเสนอที่ไม่ต้องไปทำเรื่องผิดกฎหมายแบบนี้เค้าก็ยินดีที่จะแลก


    “!!!” วิธวินท์สะดุ้งหลุดออกจากภวังค์ความคิด เมื่อปลายนิ้วเย็นๆ มาแตะที่เหนือสะโพกด้านหลัง
    “รอยอะไร” นิ้วเล็กๆ นั้นยังคงลูบเบาๆ บนรอยแผลเป็นจางๆ เรื่อยๆ ลมหายใจอุ่นเป่ารดอยู่แถวกลางหลัง
    “แผลเป็นเคยลงไปช่วยคนตกน้ำแล้วโดนกิ่งไม้เกี่ยว หลายปีแล้วครับ”
    “มีตำหนินะ..” มือเล็กๆ นั่นยังไล้วนต่อ และลงมาเรื่อยๆ อย่างไม่มีท่าทีว่าจะหยุด
    ชายหนุ่มเกร็งตัวขึ้นรับสัมผัสแผ่วเบานั้นด้วยความตกใจ
    ร่างเล็กเดินวนดูทุกส่วนโดยที่มือเล็กยังไล้เบาๆตามผิวของชายหนุ่มไปด้วย จนมาหยุดอยู่ทางด้านหน้าของชายหนุ่ม

    “ทำให้มันแข็งสิ” ดวงตากลมโตจับจ้องที่จุด ที่ชายหนุ่มใช้มือกุมเอาไว้อย่างมิดชิด
    “ฮะ!! ครับ”
    “ทำไอ้นั่นของนายให้มันแข็งๆ สิ ฉันจะดู”
    เมื่อพูดจบเด็กชายในชุดนักเรียนกางเกงสีน้ำเงิน เสื้อเชิ้ตสีขาวแบบชายตรงปล่อยชายลงมาปิดหัวเข็มขัด ที่หน้าอกปักตราโรงเรียนนานาชาติชื่อดังก็ถอยห่างออกไปสองสามก้าว
    “คือ..ผม..เอ่ออ”
    “ทำไม ฉันรออยู่ อย่าช้า” เสียงเล็กๆ เริ่มขึ้นจมูกเล็กน้อย แสดงถึงอาการขัดใจ เด็กชายรออยู่ครู่หนึ่งเมื่อเห็นชายหนุ่มยืนรีๆ รอๆ ก้มซ่อนหน้าแดงๆ จึงเดินเลี่ยงไปที่เคาท์เตอร์ใกล้ๆ หยิบขวดเจียระไนคริสตัลทรงสวยขึ้นมา แล้วยกขวดเทน้ำสีอำพันลงในแก้วใสทรงเตี้ยที่ดึงออกมาจากที่เก็บเกือบเต็มแก้ว แล้วเดินถือแก้วบรั่นดีชั้นเยี่ยมมาส่งให้วิธวินท์
    “อ่ะ ดื่มซะ” ชายหนุ่มรับแก้วมา มองอยู่ชั่วครู่ แล้วกระดกน้ำสีเหลืองทองกลิ่นหอมอ่อนๆ ลงคอไปแบบรวดเดียวหมด หน้าที่แดงเพราะความไม่ชินที่ต้องเปลือยกายต่อหน้าใคร ก็แดงยิ่งขึ้นด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์
    เด็กชายดึงแก้วคืนจากมือชายหนุ่ม แล้วหันกลับไปวางไว้ที่โต๊ะกระจกหน้าโซฟาอย่างไม่ไยดี
    วิธวินท์ได้แต่หลับตาแน่น ความร้อนวูบจากลำคอไล่ลงไปถึงช่องท้อง สติเริ่มไม่อยู่กับเนื้อกับตัวสำหรับคนคออ่อนไม่ค่อยมีโอกาสได้แตะของมึนเมา

    “ทีนี้ก็ทำให้มันแข็งได้แล้ว” เด็กชายยกแขนขึ้นกอดอก คิ้วเรียวเริ่มขมวดเข้าหากัน
    เมื่อได้รับคำสั่งอีกครั้งชายหนุ่มจึงเริ่มลงมือทำตาม ในสมองก็สั่งแต่ว่าต้องทำ นี่คือคำสั่งของคุณหนูริช คิดวนไปวนมาซ้ำๆ เพราะสัญญาที่ได้ลงชื่อไว้เมื่อวาน กับเงินในบัญชีที่ถูกถอนไปแล้ว เพื่อนำไปจ่ายค่าผ่าตัดให้แม่ของเขาเมื่อเช้า


    =========> โปรดติดตามตอนต่อไป
    « แก้ไขครั้งสุดท้าย: 17-05-2011 23:11:36 โดย PrinceTae »

    Mileson

    • บุคคลทั่วไป
    เด็กอะไรนี่..อยากเห็นซะจริง..น่าติดตามครับ

    สายลมห่มฟ้า

    • บุคคลทั่วไป

    ตอนที่ 1 ยิ่งสูงยิ่งหนาว

                    “คุณปลายฟ้าคะ คุณรู้สึกยังไงที่ได้รับบทเป็นพระเอกของหนังเรื่องใหม่ของหม่อมเอียดคะ แล้วนี่เป็นเรื่องแรกที่ได้ร่วมงานกันใช่ไหมคะ”
    นักข่าวสาวร่างเล็กจีบปากจีบคอถามอย่างใคร่รู้

                    “ผมก็รู้สึกดีใจครับที่ได้ร่วมงานกับท่าน เพราะว่าผลงานที่ผ่านมาของท่านยังเป็นที่จดจำของใครหลาย ๆ คนจนทุกวันนี้ ผมก็จะพยายามทำให้ดีที่สุดครับให้สมกับที่ท่านไว้ใจยกบทพระเอกให้ผมเล่น”
    เสียงนุ่มตอบคำถามอย่างราบเรียบราวกับเตรียมตัวไว้อย่างดี

    ปลายฟ้าเด็กหนุ่มผิวขาว หน้าตาหล่อสูง 180 กว่า กับรูปร่างที่สมส่วนเพราะการออกกำลังกายอย่างสม่ำเสมอ ด้วยความที่รูปร่างหน้าตาดี ทำให้มีแมวมองติดต่อเข้าวงการบันเทิง โดยเริ่มจากการถ่ายแบบ จนมีงานโฆษณาตามมาอีกหลายชิ้น หลังจากนั้นค่าย เนไรว่า โปรดักชั่น ค่ายที่มีนักแสดงชื่อดังมากมาย ชักชวนให้เซ็นต์สัญญาเข้าสังกัด เพื่อเล่นละครอีกหลายเรื่อง จนชื่อเสียงของ ปลายฟ้า นวกมล โด่งดังมากขึ้นในชั่วระยะเวลาไม่กี่เดือน

                    ชื่อเสียงเงินทองข้าวของทุกอย่างที่เคยฝันไว้ ตอนนี้มันเป็นจริงทั้งหมดแล้ว เขาเคยคิดว่ามันคงทำให้มีความสุข และจะได้เจอความรักที่อบอุ่นอย่างที่ใฝ่ฝัน หามาตลอด เพราะตั้งแต่เด็กเขาแทบไม่เคยได้รับความรักจากบุพการีทั้งสองคนที่เลี้ยงมา ทุกวันนอกจากเสียงก่นด่าแล้วยังโดนทำร้ายร่างกายแถมมาด้วยเสมอ ๆ จนบางครั้งทำให้คิดว่าทั้งสองไม่ใช่พ่อกับแม่ที่แท้จริงของตน พออายุครบ 18 ปี เขาจึงตัดสินใจหนีออกจากบ้านเพื่อหาทางเดินให้กับตัวเอง แล้วก็มาพบกับแมวมองที่พาเข้ามาปลุกปั้นจนมีชื่อเสียงพร้อมกับย้ายมาอยู่กับ สังกัดยักษ์ใหญ่อย่างตอนนี้

                   ประวัติส่วนตัวของปลายฟ้าถูกปกปิดพร้อมกับสร้างขึ้นมาใหม่อย่างสวยหรู เพื่อให้เหมาะสมกับที่มาของซุปเปอร์สตาร์ชื่อดัง ถ้าใครที่เคยรู้ประวัติของเขาจะถูกปิดปากด้วยเงินก้อนโต รวมถึงพ่อกับแม่ของปลายฟ้าด้วยเช่นกัน ยิ่งทำให้ยากที่ใครจะรู้ความเป็นมาเป็นไปที่แท้จริงได้ และตัวเขาเองก็ถูกสั่งให้เลี่ยงการตอบคำถามที่เกี่ยวกับครอบครัวหรือความเป็นมาทั้งหมด จึงทำให้ ปลายฟ้า นวกมล กลายเป็นบุคคลที่สมบูรณ์แบบที่สุดในสายตาของคนอื่น

                    “แล้วรู้สึกยังไงกับการที่ต้องแสดงกับนักแสดงดาวรุ่งอย่าง อเล็กซ์ คะ”
    นักข่าวสาวคนเดิมถาม
                    “ก็ไม่รู้สึกยังไงนี่ครับ เรายังไม่เคยร่วมงานกันเลยสักครั้ง ก็ได้แต่หวังว่าคงร่วมงานกันได้ดีก็เท่า นั้นแหละครับ”
    คำตอบง่าย ๆ ที่หลุดออกจากริมฝีปากหนาได้รูปของดาราหนุ่ม
                    “แต่มีข่าวลือว่าอเล็กซ์กำลังพยายามทำตัวเทียบเคียงกับคุณอยู่ตอนนี้ คุณรู้สึกยังไงคะ”
    นักข่าวสาวคนเดิมตั้งคำถามต่อ ราวกับอยากได้คำตอบอะไรที่มีค่ามากพอจะไปใส่สีใส่ไข่เขียนข่าวขายเพื่อให้ ได้เงินเพิ่มขึ้น
                    “เรื่องนี้ผมไม่ทราบครับ พวกคุณคงต้องไปถามเจ้าตัวเอาเองนะครับ ส่วนผมไม่มีปัญหาหรอกครับ ใครจะดังใครจะดับมันก็ไม่เกี่ยวอะไรกับผมอยู่แล้ว”
    คำถามของนักข่าวสาวเริ่มทำให้รู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาบ้างในตอนนี้
                    “ขอตัวปลายฟ้าก่อนนะครับ ยังมีงานที่อื่นที่เราต้องไปต่อขอโทษด้วยนะครับ ไว้งานเปิดกล้องหนังเราจะให้สัมภาษณ์อีกครั้งครับ”
    สายลมผู้จัดการส่วนตัวรีบแทรกทันทีเมื่อรู้ว่าปลายฟ้าเริ่มอารมณ์ไม่ดี
        “ขอถามอีกคำถามเดียวค่ะ ข่าวลือที่ว่าคุณแอบคบกับดารารุ่นพี่อย่างคุณก้องเกียรติ เป็นความจริงหรือเปล่าคะ”
    คำถามนี้ยิ่งทำให้ปลายฟ้าต้องรีบแยกตัวจากนักข่าว มาขึ้นรถตู้สีบรอนซ์ที่ เตรียมไว้ด้านหน้าอย่างรวดเร็ว
                    “นักข่าวคนนั้นมันเป็นใคร มาจากไหน ทำไมถึงกล้ามาถามผมแบบนี้ คราวหน้าพี่สายลมช่วยกันออกไปด้วยนะครับ ผมไม่อยากตอบคำถามเขาอีก”
    ปลายฟ้าบอกอย่างหัวเสียเมื่อเข้ามานั่งในรถตู้ โดยมีสายลมนั่งอยู่ด้านหน้า
                    “ได้เดี๋ยวพี่จัดการให้ครับ พี่จะแจ้งไปยังต้นสังกัดของเขาให้เปลี่ยนคนอื่นเวลามาสัมภาษณ์ครั้งต่อไปนะครับ”
                    “อ้อ พี่ช่วยหาประวัติของไอ้คนที่ชื่ออเล็กซ์อะไรนั่นให้ผมด้วยนะครับ”
                    “ได้สิ แต่ว่าทำไมเราเกิดสนใจเขาขึ้นมาหรือยังไงกัน”
                    “ไม่ใช่หรอกครับ ผมแค่อยากรู้ไว้เท่านั้นเอง เพราะยังไงก็ต้องร่วมงานด้วยกันอยู่แล้ว รู้เขารู้เราไว้ไม่ดีกว่าหรือครับ"
    ปลายฟ้าบอกก่อนเอนตัวพิงเบาะนอนหลับตาสงบสติอารมณ์

    คอนโดหรูใจกลางกรุง

    ที่อยู่ของปลายฟ้าซึ่งทางบริษัทจัดไว้ให้ ภายในมีสิ่งอำนวยความสะดวกครบครัน จนแทบจะไม่ต้องหาอะไรมาเพิ่มเติม มีห้องนอนสองห้องนอนอยู่ตรงข้ามกัน ชุดโซฟาหรูสั่งจากนอกบุด้วยหนังอย่างดีสีฟ้าอ่อนตั้งอยู่กลางห้อง กับโทรทัศน์ LCD 50 นิ้ว พร้อมด้วยชุดโฮมเธียร์เตอร์เต็มรูปแบบราวกับโรงหนังขนาดเล็ก อีกฝั่งของห้องติดกระจกใสแผ่นใหญ่ ที่เปิดออกรับลมพร้อมกับมองบรรยากาศของมหานครได้ตลอดเวลายามต้องการ มีโซฟาตัวเล็กสีชมพูอ่อน พร้อมโต๊ะกระจกใสตัวเล็กตั้งอยู่ ปลายฟ้าชอบนั่งที่มุมนี้เพื่อมองท้องฟ้าทุกครั้งเวลาว่าง ห้องนอนมีเตียงขนาดใหญ่ปูด้วยผ้าปูที่นอนสีฟ้า อ่อนตรงหัวนอนมีตุ๊กตาหมีตัว ใหญ่ที่ได้มาจากแฟนคลับวางเรียงรายอยู่เต็มไปหมด แตกต่างจากอีกห้องที่มีเพียงเตียงเล็ก ๆ สำหรับนอนคนเดียว และแทบไม่มีเฟอร์นิเจอร์อะไรเลยนอกจากคอมพิวเตอร์ตั้งโต๊ะเพียงเครื่องเดียวเท่านั้น ที่มุมห้องครัวมีโต๊ะกินข้าวขนาดเล็กนั่งได้สี่คนวางอยู่

                    “โครม”
                    ปลายฟ้าโยนบทภาพยนตร์ที่เพิ่งไปรับมาทิ้งลงบนโต๊ะกลางห้องก่อนทิ้งตัวลงนอนบนโซฟานุ่มสีฟ้าอ่อน
                    “ตกลงเขาจะให้ผมเป็นพระเอกจริง ๆ หรือเปล่าแบบนี้ พี่สายลมคิดดูสิบทของไอ้อเล็กซ์อะไรนั่น มันเด่นเกือบเท่ากับบทของผมเลยนะ”
    ปลายฟ้าหัวเสียเมื่ออ่านบทไปได้บางส่วน
                    “ใจเย็นๆ ก่อนสิครับ ยังไงเขาก็สู้ปลายฟ้าดาราเจ้าบทบาทไม่ได้หรอก พี่ว่ามันอาจจะเป็นผลดีก็ได้นะครับ เพราะถ้าเกิดเขาแสดงได้ไม่ดีพี่ว่าเขาคงดับอนาคตทางการแสดงของตัวเองก็คราวนี้แหละ”
    สายลมพยายามยกเหตุผลต่าง ๆ มาพูดให้ปลายฟ้าสบายใจขึ้นถึงจะไม่มากทำได้สักเล็กน้อยก็ยังดี
                    ปลายฟ้าทิ้งตัวลงนอนบนโซฟา หลับตาสงบสติอารมณ์ตามที่สายลมบอก
                    “ฟ้าทานอะไรก่อนไหมครับ เดี๋ยวพี่ทำให้ทาน เรายังไม่ได้ทานอะไรตั้งแต่เที่ยงแล้วนี่นา”
    สายลมพูดเปลี่ยนเรื่องเมื่อทิ้งเวลาผ่านไปซักระยะหนึ่ง
                    “จะว่าไปก็เริ่มหิวแล้วเหมือนกัน ยิ่งโมโหก็ยิ่งหิวมากขึ้นไปอีก”
                    “งั้นรอแปบนะครับ”

                    ปลายฟ้าลุกขึ้นไปนั่งโซฟาตัวเล็ก หน้าบานกระจกมุมห้องเหมือนทุก ๆ วัน เขาชอบนั่งมองท้องฟ้ายามค่ำคืน ที่แม้จะมองไม่เคยเห็นดวงดาวเลยสักครั้ง เพราะแสงนีออนจากตึกสูงระฟ้าสว่างไสว จนกลบแสงดาวที่ประดับบนท้องฟ้าไปจนหมดสิ้น มองเห็นเพียงท้องฟ้าเป็นสีน้ำเงินเข้มจนเกือบดำสนิท

    เขาปล่อยอารมณ์ผ่านท้องฟ้าสีน้ำเงินหม่น ความคิดเดิม ๆ วนกลับมาทุกครั้ง เพราะตั้งแต่โด่งดังมีชื่อเสียง เขายังไม่เจอคนที่จริงใจกับเขาเลยแม้แต่คนเดียว ส่วนมากที่มาคบก็เพียงเพราะความมีชื่อเสียงที่มีอยู่ หรือไม่ก็หวังพึ่งเรื่องเงิน ๆ ทอง ๆ  แล้วสิ่งเลวร้ายที่สุดก็คือ พวกที่ต้องการเพียงร่างกาย โดยที่ไม่สนใจในความ รัก หรือความรู้สึกของเขาเลย มันเลยทำให้เขารู้สึกเหงา และเหน็บหนาวที่หัวใจมากเหลือเกิน

    ปลายฟ้าอยากได้รับความอบอุ่นจากคนที่จริงใจบ้าง แม้เพียงสักครั้งก็ยังดี  ไม่ใช่คนที่หวังแต่ผลประโยชน์จากตัวเขาอย่างทุกวันนี้ แบบนี้ใช่ไหมที่คนเขาพูดกันว่ายิ่งสูงยิ่งหนาว ปลายฟ้าคงเป็นคนที่เข้าใจในความรู้สึกนี้อย่างดีที่สุดคนหนึ่ง

                    แต่ตอนนี้มีพี่ก้องหรือก้องเกียรติดารารุ่นพี่ที่คบกับเขา ซึ่งตัวเขาเองก็ยังไม่แน่ใจว่าดารารุ่นพี่คนนี้ต้องการสิ่งใดกันแน่ แต่มันก็ยังดีกว่าที่ต้องรู้สึกโดดเดี่ยวเหมือนเมื่อก่อน อย่างน้อยก่อนนอนก็มีคนโทรหาบอกฝันดี ระหว่างวันมีคนคอยห่วงใยถามไถ่ว่าทำอะไรอยู่ เหนื่อยไหม ถึงมันจะดูเหมือนเล็กน้อย แต่มันก็ทำให้รู้ว่ายังมีคนต้องการเขาอยู่



                    สายลมเตรียมอาหารเสร็จเดินออกมาเพื่อเรียกปลายฟ้า สิ่งที่เห็นคือภาพดาราหนุ่มนั่งเงยหน้ามองท้องฟ้า พร้อมกับแววตาที่บ่งบอก ถึงความเหงาจนถึงก้นบึ้งของหัวใจ สายตามองทอดยาวไปบนท้องฟ้ามืดมิดที่ไร้แสงดาว ถึงจะเป็นภาพที่เห็นจนชินตา แต่มันกลับทำให้ความรู้สึกสงสารปลายฟ้ามากขึ้นทุกครั้ง

    เขาเป็นคนหนึ่งที่อยากเข้าไปปลอบประโลม ให้คนที่อยู่ตรงหน้ารู้สึกดีขึ้นมา แต่ก็ไม่สามารถทำได้ทั้งภาระหน้าที่ รวมทั้งไม่รู้ว่าปลายฟ้าจะต้องการการ ปลอบโยนจากคนอย่างเขาหรือไม่

                    สายลมเดิมทีเป็นเลขาส่วนตัว พร้อมกับควบตำแหน่งบอดี้การ์ดให้กับเจ้าของบริษัทที่ปลายฟ้าสังกัดอยู่ แต่พอปลายฟ้าย้ายเข้ามาเลยขอมาเป็นผู้จัดการส่วนตัวให้ เพราะรู้สึกตั้งแต่แรกเห็นว่าอยากดูแล และปกป้องเด็กคนนี้ เขาเลยอ้างเหตุผลว่าจะได้ตามกลบข่าวลือเรื่องต่าง ๆ ให้กับนักแสดงคนนี้ได้โดยง่าย และด้วยความไว้ใจของเจ้าของบริษัทเลยยอมให้มาดูแลปลายฟ้า พร้อมกับให้ทั้งสองคนอยู่ที่คอนโดเดียวกันเพื่อสะดวกต่อการดูแล

                    “อาหารเสร็จแล้ว รีบมาทานได้แล้ว ฟ้าบ่นหิวไม่ใช่หรือไง”
    ฟ้า เป็นชื่อเรียกที่สายลมใช้เรียกปลายฟ้าเวลาอยู่ด้วยกันตามลำพัง และมีเพียงเขาคนเดียวเท่านั้นที่เรียกปลายฟ้าด้วยชื่อนี้ได้

                    เสียงของสายลมเรียกสติของปลายฟ้ากลับคืนมาจากห้วงแห่งความเหงาคะนึง ปลายฟ้าหันมามองต้นเสียงที่เรียก แล้วยิ้มให้ก่อนจะลุกเดินไปที่โต๊ะอาหาร
    โต๊ะที่ทำจากกระจกหนาใสทรงกลม มีลายกุหลาบดอกใหญ่จาง ๆ อยู่ตรงกลาง แต่ตอนนี้ถูกบดบังด้วยจานผัดผักรวมมิตร ที่บรรจงคัดสรรแต่ผักที่มีคุณค่าทางอาหารสูง และถูกผัดด้วยการใช้ไฟอย่างบรรจง เพื่อไม่ให้สูญเสียสารอาหารเหล่านั้นไป จานไข่เจียวหมูสับสีเหลืองฟูกรอบตัดกับขอบจานสีขาวส่งกลิ่นหอมของไข่ออกมา จาง ๆ พอแค่ชวนน้ำลายสอ และชามต้มจืดเต้าหู้ไข่หมูสับ ที่มีควันลอยออกมาบ่งบอกว่าเพิ่งทำเสร็จ

                    “พี่ยังไม่ได้ไปจ่ายตลาด ทำได้แต่อาหารง่าย ๆ แบบนี้ฟ้าคงทานได้นะครับ”
    สายลมบอกเมื่อปลายฟ้านั่งลงเรียบร้อย พร้อมกับยกจานข้าวสวยที่หุงจนเรียงเม็ดขาวมาวางให้ตรงหน้า
                    “อะไรผมก็ทานได้ครับ เพราะพี่สายลมทำอะไรก็อร่อยอยู่แล้วล่ะครับ”
    คำชมทำเอาสายลมดีใจจนต้องแอบอมยิ้ม ถึงแม้เขาจะได้ยินบ่อย ๆ แต่ก็ยังไม่ชินซักที เมื่อมันออกมาจากปากคนที่แอบห่วงใย
                    “พี่สายลมทานพร้อมกันเลยสิครับ พี่ก็ยังไม่ได้ทานอะไรเหมือนกันนี่นา”
    ปลายฟ้าเงยหน้าขึ้นมาชวนคนที่ยืนมองอยู่จากด้านข้าง
                    “ฟ้าทานไปก่อนเลย เดี๋ยวพี่ขอตัวไปทำอะไรนิดหน่อยก่อน เดี๋ยวค่อยมาทาน”
                    “ครับ”
    ปลายฟ้าก้มหน้าทานอาหารต่อไป
                    “เออ!! ผมเกือบลืมไปเลย แล้วนักข่าวเขารู้เรื่องผมกับพี่ก้องได้ยังไงกัน พี่ช่วยลองสืบหน่อยนะครับ ว่ามันรั่วมาจากใคร”
    คำขอถูกบอกออกมาโดยที่คนขอไม่ได้เงยหน้าขึ้นมามองเลยแม้แต่น้อย

                    สายลมเดินเข้าในห้องของตนเองที่อยู่ตรงข้ามกับห้องสายฟ้า เปิดคอมพิวเตอร์ค้นหาข้อมูลของอเล็กซ์ผ่านทางอินเตอร์เน็ต แต่ข้อมูลที่ได้มามันช่างดูผิวเผินเสียเหลือเกิน เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาเพื่อนที่อยู่ฝ่ายข่าวบันเทิง เพื่อนคนนี้ชอบล้วงข้อมูลลับของดาราหน้าใหม่มาตีแผ่ ถ้าไม่ยอมจ่ายเงินค่าปิดปากอย่างสมน้ำสมเนื้อ

                    “เอ ผมอยากรู้ประวัติคนๆ หนึ่งช่วยหาให้หน่อยได้ไหม”
    สายลมพูดทันทีที่ปลายสายรับ
                    “แหม นี่จะไม่ทักทายเพื่อนก่อนหรือไงยะ แล้วกรุณาเรียกฉันใหม่ด้วยนะบอกแล้วไม่จำว่าให้เรียกว่า เอมมี่ เรียกใหม่เดี่ยวนี้เลย”
    เสียงเพื่อนชายที่ใจเป็นหญิงดัดแหลมสูงตอบกลับมาอย่างไม่พอใจ
                    “เอมมี่ ก็ เอมมี่”
    สายลมตอบอย่างขอไปที เพราะไม่อย่างนั้นเขาอาจไม่ได้ข้อมูลที่ต้องการก็ได้
                    “อืมโอเค แต่ว่าอยากให้ฉันหาใครอะไรรีบ ๆ บอกมาฉันกำลังยุ่ง”
                    “ดาราดาวรุ่งที่ชื่อ อเล็กซ์ เอกวิน นรลักษณ์ เอมมี่หาให้ผมได้ไหม”
                    “แหม อะไรมันจะช่างประจวบเหมาะกระท้อนร่อนขนาดนี้ยะ ฉันเพิ่งจะไปสืบเจอความลับของนายคนนี้มาได้พอดี แต่ว่าฉันจะได้อะไรตอบแทนล่ะงานนี้”
    เธอไม่ลืมสัญชาตญาณของนักต่อรอง
                    “ต้องให้ผมดูข้อมูลก่อน ถ้าข้อมูลมันสำคัญอย่างที่เอมมี่บอก ผมตอบแทนสมน้ำสมเนื้อแน่นอน”
                    “โอเค นี่เห็นว่าเป็นเพื่อนหรอกนะถึงยอมให้ข้อมูลก่อน ถ้าเป็นคนอื่นอย่าหวังเลยว่าจะได้เห็น”
                    “ยังไงก็ขอบใจเอมมี่มากนะ ผมรอข้อมูลอยู่นะส่งให้ผมที่เมลเดิมได้เลย”
                    “จ๊ะๆ แล้วยังไงเดี๋ยวจะยื่นค่าเหนื่อยไปตอนท้ายด้วยเลยแล้วกันนะ”
                    สายลมนั่งรอรับเมลอยู่ในห้องพักใหญ่ ถึงได้รับข้อมูลที่เอมมี่ส่งมาให้ เมื่อเปิดอ่านก็ถึงกับยิ้มออกมาราวกับได้ของขวัญชิ้นสำคัญ เขารีบปรินต์ข้อมูลทั้งหมดออกมาเพื่อเอาไปให้ปลายฟ้าอ่าน แล้วคิดว่าปลายฟ้าคงดีใจกับข้อมูลเหล่านี้แน่ ๆ

                    เมื่อออกมาข้างนอกโทรทัศน์กลางห้องเปิดหนังเรื่องโปรดที่ปลายฟ้าชอบดูทิ้งไว้ เขาเริ่มมองหาไปทั่วห้องก็เห็นปลายฟ้านั่งอยู่ที่โซฟาริมหน้าต่างเหมือนเดิม แต่ต่างจากเดิมตรงที่ปลายฟ้าไม่ได้เงยหน้ามองท้องฟ้า แต่กลับนั่งหลับ เหยียดขาทิ้งมือทั้งสองข้างที่ข้างโซฟาอย่างสบายอยู่แทน สายลมวางเอกสารไว้ที่โต๊ะกลางห้องแล้วเดินเข้าไปห้องของปลายฟ้า ก่อนกลับออกมาพร้อมผ้าห่มสีฟ้าอ่อนผื่นใหญ่จนต้องโอบไว้ทั้งสองมือเพื่อถือออกมา

                    สายลมค่อย ๆ ห่มผ้าให้อย่างแผ่วเบา เพราะกลัวจะทำให้คนที่กำลังหลับตื่นขึ้นมา แล้วเอาเก้าอี้สตูลแต่งหน้าตัวเล็กมาพร้อมกับค่อย ๆ ยกขาปลายฟ้าไปวางไว้ เพื่อให้คนที่นอนหลับรู้สึกสบายยิ่งขึ้น  ปลายฟ้าขยับตัวเล็กน้อยพร้อมดึงผ้าห่มให้กระชับตัวยิ่งขึ้นทั้งที่ยังหลับอยู่ สายลมถอยออกมาดูท่าทางของดาราหนุ่มที่นอนอยู่ตรงหน้าอย่างพึงพอใจ

                    ใบหน้ายามหลับของปลายฟ้าดูบริสุทธิ์ และไร้เดียงสากว่าสิ่งใดที่คิดได้ ขนตางอนดำแนบชิดติดกันรับกับจมูกโด่งเป็นสันสวยเข้ากับโครงหน้าโดยไม่ต้องตกแต่งเพิ่มเติม  ริมฝีปากหนาได้รูปสีชมพูเรื่อปิดสนิท สีหน้าที่ผ่อนคลายลงมากกว่าตอนตื่น นี่สินะเป็นใบหน้าที่แท้จริงของ ปลายฟ้า นวกมล และคงมีแค่สายลมคนเดียวเท่านั้นที่ได้เห็นมัน

                    “หลับฝันดีนะครับปลายฟ้า” สายลมกระซิบที่ข้างหูเบาๆ

    =======> โปรดติดตามตอนต่อไป

    Mileson

    • บุคคลทั่วไป
    Re: The rainbow project [Blue] "หยุดหัวใจ
    «ตอบ #18 เมื่อ16-05-2011 02:02:50 »

    จองก่อนครับเด่วอ่าน 55

    ปลายฟ้ามีเบื้องหลังที่ต้องปกปิด..อเล็กซ์ ก็มีเบื้องหลังที่กำลังโดนค้นหา

    เลยงงๆว่าวงการดารานี่เขาจะขุดคุ้ยเบื้องหลังเพื่อมาเข่นฆ่าชื่อเสียงกันให้ได้เลยใช่ไหมครับ
    « แก้ไขครั้งสุดท้าย: 16-05-2011 02:12:37 โดย Mileson »

    สายลมห่มฟ้า

    • บุคคลทั่วไป

    ^
    ^
    ^
    ^
     :z13: :z13: ข้อหาปาดหน้า  :laugh:

    กว่าจะได้ลงตอนแรกได้ นั่งปาดเหงื่อหลายรอบ

    ยังไงก็ต้องขออภัยที่ต้องทำให้รอนะครับ  :L2:

    CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






    Mileson

    • บุคคลทั่วไป
    Re: The rainbow project [Blue] "หยุดหัวใจ
    «ตอบ #20 เมื่อ16-05-2011 02:14:52 »

    ^
    ^
    ^
    ขอโต๊ทที่แอบมาปาดหน้าคร้าบ ให้ดอกไม้เป็นกำลังใจแล้วกัน :L2: :L2:
    « แก้ไขครั้งสุดท้าย: 16-05-2011 08:35:46 โดย Mileson »

    ออฟไลน์ PEENAT1972

    • Red Rhino
    • เป็ดArtemis
    • *
    • กระทู้: 4698
    • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +563/-106
    เจิมเฉยๆยังไม่ว่างอ่านเนะ อิๆ

    ออฟไลน์ PEENAT1972

    • Red Rhino
    • เป็ดArtemis
    • *
    • กระทู้: 4698
    • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +563/-106
    เจิม ยังไม่ว่างอ่านเนะ อิๆ

    ออฟไลน์ nco1236

    • เป็ดHestia
    • *
    • กระทู้: 882
    • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +75/-3
     :เฮ้อ: เด็กมัธยม ผมอยู่ ม.6 ยังเล่นซ่อนแอบกันอยู่เลย  :laugh:

    ออฟไลน์ PEENAT1972

    • Red Rhino
    • เป็ดArtemis
    • *
    • กระทู้: 4698
    • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +563/-106
    เจิม รออ่านตอน 10 อิๆ

    ออฟไลน์ nco1236

    • เป็ดHestia
    • *
    • กระทู้: 882
    • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +75/-3

    สายลมห่มฟ้า

    • บุคคลทั่วไป
    เข้ามาอ่านรวบรวมข้อมูลก่อน

    แต่ ท่าทางจะร้ายจริงๆ  :z1:

    สายลมห่มฟ้า

    • บุคคลทั่วไป
     :z2: :z2: :z2:

    เข้ามาเต้นต้อนรับสีเขียวครับ

    ถึงจะมาแบบกระทันหันแต่มาเต็ม

    ขอบคุณแทนคนอ่านเลยครับ  :L2:

    ออฟไลน์ nataxiah

    • โปรดอย่าถามว่าเขาเป็นใคร เพราะฉันไม่ตอบ อิอิ
    • เป็ดนักขาย
    • เป็ดDemeter
    • *
    • กระทู้: 1894
    • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +423/-56
     :z13: :z13:

    แวะมาจิ้มเฉย เพราะอ่านแล้ว  :laugh: :laugh:

    ออฟไลน์ nataxiah

    • โปรดอย่าถามว่าเขาเป็นใคร เพราะฉันไม่ตอบ อิอิ
    • เป็ดนักขาย
    • เป็ดDemeter
    • *
    • กระทู้: 1894
    • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +423/-56
    Re: The rainbow project [Indigo] "รักลวงตา"
    «ตอบ #29 เมื่อ16-05-2011 02:43:17 »

     :z13: :z13: :z13:


     

    สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


    สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
    สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด