หัวข้อ: The rainbow project เรื่องสั้น 7 เรื่อง 7 คนเขียน (อัพให้ใหม่ง่ายกว่าทำลิ้งค์)

[kyoya11]

หวานเชียว >//<

[สายลมห่มฟ้า]

รักสายลมก็ต้องหันมารักปลายฟ้ากันให้มาก ๆ นะครับ 

ปลายฟ้าจะได้ปรับปรุงตัว เป็นอย่างที่สายลมต้องการได้ มาเอาใจช่วยปลายฟ้ากันดีกว่าเนอะ

โปรเจ็คก็ใกล้จะจบแล้วด้วย วันอาทิตย์นี้แล้วนะครับ

อย่าลืมทายชิงรางวัลกันนะครับ

ปล. ที่แรกผมกะจบที่ตอน 12 แต่ขอยืดอีกตอนเป็น 13 ตอนนะครับ จะว่ากันไหมน้อ

ปลล.  ผมไม่ได้อยากทำให้เสียน้ำตานะครับ ตอนเขียนผมก็น้ำตาซึมเหมือนกันน้า 

[ordkrub]

รอกินเค้กด้วยคน

[ordkrub]

เศร้ามากมาย!!!!!!!
ทำไมๆๆๆๆๆๆ

[ordkrub]

ไม่อยากนึกเลยว่า  ผีเสื้อหมายถึงกริช  ต้องเป็นดักแด้ที่ลอกคราบก่อนถึงจะกลายเป็นผีเสื้อได้

[Chinnosuke]

ท้ายสุดแล้วไฟแค้นก็เผาผลาญทุกอย่างมลายสิ้น

[Chubby]

อารมณ์เหมือนดูหนังสยองขวัญเลยจ๊ะ กลัวก็กลัว แต่มันอยากรู้อ่ะ
*****************************************
เอามือปิดตา แล้วแอบกางนิ้วให้เห็นแว๊ปๆต่อ อิอิ

[Na_RimKLonG]

คนเขียนใจร้ายอ่า

ร้องไห้เลย  T^T 

[TanyaPuech]

 

สุดท้ายเพลิงกุหลาบก็หมอดไหม้ตัวเอง

[onjazz26]

แวะมาบอกว่ากำลังพยายามปั่นอยู่ และกำลังลบรื้อเขียนใหม่อยู่
ไม่น่าเลยเรา แอบเข้าไปชิมมาม่าชามโตจนเสียรมย์ แต่ตอนนี้ พยายามไม่เข้าไปอ่านแล้วค่ะ
เพราะนอกจากประเด็นจะเปลี่ยนไปแล้ว
แถมจำเลยก็จากลาไกล คิดว่าน่าจะเป็นแบบถาวรด้วย
แต่ก่อนไป เล่นเอาแทบฟ้าถล่มดินสะเทือน ปฐพีเลื่อนลั่น
ระเบิดที่ชีวางเอาไว้ กระทบแตกระเบิดกระจุยกระจาย
อะไร ๆ ไม่เหลือเป็นชิ้นดี และจำเพาะเจาะจงให้ เหล่าบรรดาแอดมินฯ โมฯ และทีมงาน
กระจายกระเจิงด้วยเสียขวัญและกำลังใจกันไปถ้วนหน้า
อ่านไปแล้วเราก็ทุกข์ไปกับบรรดาเขาเหล่านั้น จนหมดอารมณ์เขียนไปเลย สองวันเต็ม ๆ

จะว่าไปการจากลากันด้วยดี น่าจะทิ้งเหลือไว้แต่ความอาลัย
แต่แบบนี้ นอกจากศพไม่สวยแล้ว มีแต่ชนเค้าแช่งชักหักกระดูกกันเนาะ

เออ... ช่างมันเถอะ อะไรจะเกิดก็ปล่อยมันไป ฉันไม่ได้อิจฉาใคร ไม่ได้เป็นนักเขียนใหญ่แต่ตัว
ซีรีบรั่มไร้รอยหยัก พฤติกรรมไร้ยางและขาดสามัญสำนึกแบบใคร ๆ บางคน

พอเหอะ บ่นมากมายได้น่ารำคาญมาก
ว่าแล้วไปแต่งต่อดีกว่า เดี๋ยวสักพักจะมาเสิร์ฟของหวานให้มิตรรักนักอ่านทุกท่านได้เสพกันต่อไป   

หุ หุ ม่ายอยากจะบอกว่าเรื่องนั้น มันกว่าออกนิยายทั้งเล้ารวมกันเสียอีก
น่าเสียดายไม่มีตอนต่อไป

เจ๊จงบอกว่ารีบปั่นนะ...ปั่นพริกแกงหรอ....
ว่าแล้ว....วิ่งหนีเร็วไว ... ย้ากกก

[fahsai]

หวานนนนนนน    
ชอบไนท์ กะพี่เต จังเลย

พี่เต ช่างเอาใจที่สุด อิจฉามากๆ   





 

[なおみ™]

สนุกมากค่ะ แต่แลดูหลายๆ คนจะเครียดกับนิยายเรื่องนี้มาก

นิยายเรื่องนี้ยาวไหมคะ อีกกี่ตอนจบคะ

[zandwizz]

ฮืมมมมม หายไปนะ

มาต่อไว ๆ นะจ๊ะ

[zandwizz]

หายไปไหนน๊าาาาาาาาาาา

[@BUA@]

กด 3 บรูโน่แพ้ยาตาย คุณสมบูรณ์กลายเป็นพระเอกแทน
 

[kkmm]

1111111111111111111111111111111111111111111

[PrinceTae]

“คุณหนูครับ คุณหนูริช อืออ” เสียงแหบพร่าที่ชายหนุ่มครางออกมาเบาๆ ชิดใบหูเล็กๆ ของเด็กชายและลมหายใจอุ่นๆ ที่เป่ารดจนร่างเล็กขนลุกเกรียว
“บรูโน่ อืออ อย่า” ลลิตระล่ำระลักบอกส่ายหน้าไปมาเพื่อหนีปากจมูกซุกซนของชายหนุ่ม




  มาสปอยสร้างกระแส

[huimei]

  สปอยแบบนี้

รีบๆมาลงเลยยยยยย   

[ภาพฝัน]

เตชวัฒน์กำลังใช้เวลาสังเกตวริศรินทร์นอนดูทีวีอยู่บนเตียงอย่างอารมณ์  เขากำลังคิดว่าจะทำยังไงให้อีกฝ่ายยอมคุยกับ ธรรศกฤตจิตแพทย์ที่เขาติดต่อมา เตชวัฒน์ได้ติดต่อไป ธรรศกฤตเป็นเพื่อนสนิทในวัยเด็กที่เตชวัฒน์ยังคงติดต่ออยู่เรื่อยๆ ในวันนี้เขาลองนัดให้อีกฝ่ายมาดูอาการของไนท์

   “ไนท์ครับ เดี๋ยวเพื่อนพี่จะมานะครับ พี่นัทคุยธุระนิดหน่อย ไนท์มีปัญหาไหม” เขาเลือกที่จะเปิดบทสนทนาขึ้นมา วริศรินทร์หันมาส่ายหน้าแล้วหันกลับไปดูซีรี่หนังฝรั่งอย่างเพลิดเพลินโดยไม่สนใจเขา เตชวัฒน์หยิบถุงขนมที่ซื้อมายื่นไปให้ใกล้ๆ เขาหัวเราะเมื่อเห็นมือเรียวเลื่อนเข้ามาจะจับ

   “อยากกินขนมเหรอครับ” เตชวัฒน์ยิ้มเมื่อเห็นไนท์หันมามองห่อขนมในมือเขาเลื่อนตัวไปนั่งเคียงข้าง อ้อมแขนอบอุ่นโอบเอวของวริศรินทร์ไว้หลวมๆ

   “หอมแก้มพี่ก่อนสิครับ” เตชวัฒน์หยอกล้อร่างในอ้อมกอด เขาชู่ห่อผลไม้อบแห้งให้วริศรินทร์ดู เขามองใบหน้าที่นิ่งเฉยไม่แสดงที่สายตามองห่อขนมในมือเขา เท่าที่อาศัยอยู่ด้วยกันมา ไนท์เป็นประเภทไม่สนใจในการหาอะไรทานถ้าหิว แต่ถ้ามีก้กินหมดจัดว่าเป็นประเภทกินง่ายเลยทีเดียวระหว่างที่เขาครุ่นคิดอยู่นั้น แขนเรียวก็แย่งห่อขนมในมือของเขาไป

   “ขี้โกงนี่ครับ เตชวัฒน์หยอกล้อเสียงสดใส เขาอยากให้วริศรินทร์พูดอะไรมากกว่านี้ เพราะการพูดคนเดียวในคราแรกก็ทำให้เขาคิดว่าตัวเองเป็นคนบ้า เขามองใบหน้าที่เคียวผลไม้แห้งในถุงโดยไม่สนใจเขา เขาถือโอกาสหอมแก้มไนท์อีกครั้ง

   “ก็ไนท์ไม่หอมพี่นี่ พี่ก็หอมไนท์แทน” เขายิ้มเมื่อเห็นสายตาที่มองมา ใจก็อยากรู้ว่าไนท์จะโวยวายไหม แต่สิ่งที่ได้รับก้คือความเฉยเมย ขณะที่เขาคิดว่าอีกฝ่ายคงไม่เห็นเขาอย่ในสายตา ศีรษะอุ่นก็พิงลงมาที่หัวไหล่ของเขา เตชวัฒน์รู้สึกดีขึ้นเมื่อสัมผัสว่าอีกฝ่ายยอมเข้าใกล้ตนไม่ใช่เขาที่มีไนท์อยู่ในใจเพียงฝ่ายเดียวเขารู้สึกว่าไนท์เริ่มจะเปิดใจรับเขามากขึ้น สังเกตจากความใกล้ชิดที่ไนท์มอบให้

   เสียงกดออดที่ดังขึ้นมาทำให้เขาต้องผละออกจากร่างกายที่อบอุ่น เตชวัฒน์เดินไปเปิดประตูให้ ธรรศกฤต เข้ามา นายแพทหนุ่มทักทายเพื่อนด้วยรอยยิ้ม

   “เป็นไงบ้าง คนนั้นเหรอที่แกหมายถึง” เขาพยักเพยิสไปทางวริศรินทร์ที่นั่งดูโทรทัศน์อยู่ที่โซฟา

   “ใช่ นี่แหละที่บอก” ธรรศกฤตตบไหล่เพื่อนเบาๆ อย่างให้กำลังใจเขาพอรู้อาการของวริศรินทร์จากคำบอกเล่าของเตชวัฒน์ นายแพทย์หนุ่มยิ้มให้อย่างเป็นมิตรเมื่อได้สบตากับดวงตาคู่สวย

   “สวัสดีครับ ธรรศกฤต เรียก พี่ทอยก็ได้” ธรรศกฤตแนะนำตัวอย่างเป็นมิตร เขาเห็นใบหน้าหล่อเหลามองเขานิ่งๆ สายตาไม่ได้เหม่อลอยแสดงออกถึงการรับรู้ แต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับ วริศรินทร์หันหน้าหนีไปดูรายซีรี่หนังฝรั่งโดยไม่สนใจ ธรรศกฤตยังคงมีรอยยิ้มแม้จะได้รับการเมินเฉยของอีกฝ่าย

   “ใช่สิเต ฉันเอาของมาให้แก” เขาหยิบหนังสืออ่านเล่นออกมา ตลอดเวลาเขาเหลือบมองการกระทำของวริศรินทร์ก็พบว่าสายตาของอีกฝ่ายเหลือบมองเป็นระยะ ทั้งคู่คุยกันเรื่อยเปื่อยสักพักธรรศกฤตก็ขอตัว เตชวัฒน์อาสาเดินไปส่งที่รถเขาในทันที

   “เดี๋ยวพี่ไปส่งทอยก่อนนะไนท์” เตชวัฒน์ลูบหัวอย่างแผ่วเบาและเดินออกมาส่งเพื่อนสนิทที่เดินคู่กันออกมา

   “เป็นไงบ้าง อาการ” ทันทีที่ออกมาพ้นจากห้องเตชวัฒน์ก็รีบถามเพื่อนทันที ร่างสูงใหญ่ของจิตแพทย์หนุ่มสั่นด้วยเสียงกลั้นหัวเราะ

   “แค่คุยด้วยไม่กี่ประโยคจะรู้ได้ยังไง มันต้องใช้เวลาเว้ย” จิตแพทย์หนุ่มขำเพื่อนตัวเองที่ดูร้อนรนเสียเหลือเกิน

   “ก็ เป็นห่วงนี่หว่า” เตชวัฒน์เสียงอ่อยๆ

   “เป็นห่วงหรือว่าอะไรกันแน่” ธรรศกฤตขำอาการของเพื่อนที่ดูกระวนกระวายเกินเหตุ

   “เท่าที่ดูก็ไม่มีอะไรต้องใช้เวลาอะ แต่โดยทั่วไปก็ดูปกติ มีแค่อาการไม่ยอมพูดกับอยากตายเท่านั้นใช่ไหมล่ะ” ธรรศกฤตสอบถามอาการของนายแบบหนุ่มอย่างคร่าวๆ

   “ก็แค่นั้น นอนนั้นก็ดีว่าง่าย แค่พูดด้วยไม่พูด กับเผลอไม่ได้ ถ้าเผลอกลัวว่าจะพยายามฆ่าตัวตาย” เตชวัฒน์นึกทบทวนอาการของวริศรินทร์ที่ผ่านมา

   “ก็ให้เขาทำอะไรที่เขาชอบ คอยสังเกตุ แล้วก็หากิจกรรมให้ทำอย่าปล่อยให้นอนแห้งเหี่ยวอยู่เฉยๆ โดยส่วนใหญ่โรคซึมเซาจะเป็นแบบนี้นะ ถ้าไม่ดีขึ้นก็ต้องใช้ยารักษาแต่ไม่อยากให้
ใช้ ก็ลองค่อยๆ ศึกษาดู ตอนนี้แนะนำแค่ว่าให้ใช้เวลาอยู่ด้วยกันมากๆหน่อย เท่าที่ฟังไนท์แทบไม่มีคนเข้าใกล้นี่ หรือไม่ก็กอดซะ อาจจะหาย” ประโยคสุดท้ายจิตแพทย์หนุ่มหยอกล้อเพื่อนของตน

   “ไนท์ยังเด็ก” เตชวัฒน์รีบบอกเพื่อนของตนเสียงแข็ง ซึ่งเขาก็ไม่แน่ใจว่าที่เขาพูดนั้นเพื่อบอกเพื่อนของตนหรือว่าเตือนตัวเองกันแน่

   “เออ 22 นี่เด็กเหรอ จะทำอะไรก็ตามใจมีปัญหาอะไรก็โทรมาเท่าที่ดูวันนี้ก็ไม่มีอะไร” ธรรศกฤตขำเพื่อนของตนที่ปกติเป็นคนที่จัดว่าใจเย็นพอมาเจอนายแบบหนุ่มเจ้าปัญหาเข้าไปถึงกับอยู่นิ่งไม่ได้ต้องโทรมาเรียกเขาให้มาสังเกตอาการคร่าวๆ

   “อ่อ 22นะไม่เด้กแล้วนะเว้ย ถ้าอยากกอดแล้วเจ้าตัวยอมก็ทำได้” ร่างสูงหัวเราะร่าด้วยความชอบอกชอบใจ เมื่อเห็นเพื่อนของตนเองยิ้มเฟื่อนๆ ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าเพื่อนของเขาตอนนี้สนใจนายแบบเจ้าปัญหาขนาดไหน

   เตชวัฒน์อยากจะถีบเพื่อนตัวเองสักทีที่เอาแต่ทำเป็นเล่นกับเพื่อนของเขา แต่เขาก็โล่งใจเมื่อได้รับการยืนยันจากจิตแพทย์ว่าไนท์ต้องได้รับการดูแลเอาใจใส่และโดยรวมเจ้าตัวก็ปกติดี

   เตชวัฒน์กลับเข้าห้องอีกครั้งเขายิ้มให้ไนท์อย่างสดใสเมื่อทันทีที่เปิดประตูก็เห็นสายตาที่มองมา

   “ไปข้างนอกกันเถอะ” เขาปิดทีวีและดึงไนท์ให้เข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้า เตชวัฒน์พาไนทืกลับไปที่บ้านของตัวเองอีกครั้ง เขารู้สีกพอใจเมื่อเห็นร่างสูงโปร่งเล่นกับลูกสุนัขอย่างสนุกสนาน

   “ไนท์ตั้งชื่อให้มันสิ ไอ้สามตัวนี้ยังไม่มีชื่อเลย” เตชวัฒน์ตะโกนบอกไนท์ที่กลิ้งอยู่ที่สนามหญ้าใต้ต้นไม้ เขารู้สึกดีใจที่สวนบ้านเขามีต้นไม้ต้นใหญ่สามารถให้ร่มเงาได้ เตชวัฒน์เดินไปนั่งเคียงข้าง

   “ว่าไงครับ ชื่ออะไรดี” เตชวัฒน์ถามย้ำ เมื่อเห็นท่าทางครุ่นคิดของไนท์ทำให้เขาอดยิ้มไม่ได้

   “ไวท์ แบล็ค บราว” เตชวัฒน์ขำเมื่อไนท์ตั้งชื่อออกมาง่ายกว่าที่คิด

   “โอเคก็น่ารักดี” เขาหัวเราะเบาๆ เมื่อเห็นอีกฝ่ายจ้องหน้าเขานิ่ง ชวัฒน์เอื้อมมือไปขยี้ศีรษะไนท์ด้วยความหมั่นเขี้ยว สำหรับเขาไอ้ที่น่ารักนะไม่ใช่หมาหรอกแต่เป็นไนท์ต่างหาก

   “เหวอ” เตชวัฒน์ผงะทันทีเมื่อไนท์เหวี่ยงลูกหมาในอ้อมกอดเฉี่ยวหน้าของเขา ยังไม่ทันที่เขาจะพูดอะไรนายแบบหนุ่มก็ลุกขึ้นวิ่งเข้าไปบ้านไปกินขนมหน้าตาเฉย เขาได้แต่สายหน้า
อย่างระอาใจแล้วตามเข้าไปดุเรื่องที่กินขนมไม่ยอมล้างมือ

   เตชวัฒน์พาวริศรินทร์กลับมาที่คอนโดค่อยข้างเย็นเพราะไนท์ติดลูกสุนัขค่อนข้างมาก ถ้าเขาไม่ชวนกลับก็ไม่รู้ว่าเจ้าตัวจะปริปากบอกเมื่อไหร่

   “ไนท์จะกินอะไรอีกไหม” เขาส่งเสียงกระซิบเพราะไม่รู้ว่าไนทืหลับหรือว่าแค่หลับตา วริศรินทร์ลืมตาขึ้นมามองรอบๆรถตอนนี้เขาขับรถอยู่บนถนนกำลังจะกลับไปที่คอนโด เมื่อรู้ว่าอยู่ที่ไหนแล้ววริศรินทร์ก็ส่ายหน้าในทันทีและล้มตัวลงนอนต่อ

   กลับมาถึงห้องเขาย้ำเตือนตารางของวันพรุ้งนี้ที่ไนท์ต้องเริ่มทำงานบ้างแล้ว ซึ่งเจ้าตัวก็พยักหน้าเข้าใจเป็นอย่างดีแบบนี้ก็ไม่ถือว่าเป็นปัญหา เตชวัฒน์ปล่อยให้อีกฝ่ายเข้านอนไปส่วนตัวเขาเข้าไปจัดการโทรคอนเฟิร์มตารางงานเมื่อเรียบร้อยแล้วเขาก็เข้าไปจัดการธุระส่วนตัวของตน

   หลังจากอาบน้ำเสร็จแล้วเตชวัฒน์เดินไปเช็คความเรียบร้อยที่ห้องนอนของวริศรนทร์เขาเห็นร่างโปร่งที่นอนหลับสบายอยู่บนเตียงแล้วอมยิ้ม

   “ฝันดีนะเด็กน้อย” เขาก้มลงจุมพิตแผ่วเบาที่หน้าผากแล้วห่มผ้าให้เรียบร้อยก่อนจะปิดไฟหัวเตียงแล้วกลับเข้าห้องนอนเพื่อพักผ่อน

   เตชวัฒนืหลับไปแล้วแต่เขาต้องสะดุ้งตื่นเมื่อได้ยินเสียงก๊อกแกีกและมีอะไรบางอย่างขยับอยู่บนเตียงนอนเขา เขารีบเอื้อมมือไปเปิดโคมไฟหัวเตียง

   “ไนท์” ทันทีที่เปิดไฟเขาเห็นไนท์ในชุดนอนที่ซุกอยู่ใต้ผ่าห่มผีนเดียวกับเขา

   “มาอยู่นี่ได้ยังไง นอนไม่หลับหรือครับ” เขารู้สึกงุนงงที่อยู่ๆ ไนท์ก็มาโผล่ที่เตียงเขาตอนตีหนึ่ง วริศรินทร์ยังคงนิ่ง

   “ไนท์จะนอนห้องพี่เหรอ” เขาลองเลียบๆเคียงๆถามดู ซึ่งคำตอบที่ได้ก็คือความความเงียบ

   “จะให้พี่ไปนอนห้องไนท์” เตชวัฒน์ถามย้ำอีกครั้ง เขาเริ่มรู้สึกไม่แน่ใจกับการกระทำของอีกฝ่าย แต่แทนคำตอบวริศรินทร์ผลักร่างของเขาล้มลงบนเตียงแล้วทิ้งตวลงมานอนคู่กัน

   “นอนด้วย” คำตอบที่สั้นและห้วนเหมือนเช่นปกติ แต่เตชวัฒน์ก็อดยิ้มอย่างมีความสุขไม่ได้ เขารวมตัวอีกฝ่ายเข้าสู่อ้อมกอดอย่างรวดเร็วซึ่งนั่นก็ทำให้วริศรินทร์ตัวแข็ง

   “นอนด้วยกันก็ต้องกอดกันสิ เดี๋ยวตกเตียงนะ” เขาหยอกล้ออีกฝ่ายอย่างมีความสุข เขารู้สึกดีใจที่ไนท์เปิดใจรับเขามากขึ้นทุกวันทุกวัน

   “ฝันดีนะครับ เด็กน้อย” เขาจุมพิตที่หน้าผากอีกครั้ง ก่อนจะเปลี่ยนมากอดเอวของไนท์อย่างหลวมๆ อย่างมีความสุข


...

[Giniz]

 :z13:เสียบตูดภาพฝัน 555+
ทีหลังก็นอนด้วยกันทุกวันไปเลยดิ จะได้ไม่ต้องแอบย่องเข้าห้องพี่เตตอนดึกอีก

[fuku]

อ๊ากกกกกกกกกก
อยากให้ไนท์มาอ้อนมั่ง

[yunjaelover]

แค่กอดก็ตัวแข็งแล้ว แต่ถ้ามากกว่านั้นละ 

เชียร์พี่เตรุกไนท์เยอะๆ ไม่ต้องปรึกษาจิตแพทย์แล้ว กินยาไม่หาย ต้องจับฉีดยาอย่างเดียว อิอิ

 

[littleFiNgeR]

พี่เตก็หาเศษหาเลยตล๊อด ตลอด ไนท์ตัวแข็งเลย 5555+

[onjazz26]

กด 1 ล้วนๆ
ยังไม่มี Nc ให้พระเอกตายได้ไงอ่ะ

ถ้าแน่จริงให้พระเอก..."เสียวตาย"....ได้อ่ะป่ะ.....ก๊ากกก

[stormphoenix]

นี่นี่ ไม่ใช่ว่าไนท์ได้กะพี่ทอยนะ  เพราะที่จริงแล้วพี่เตเป็นบ้าอ่ะ



อร๊ายยยยยยยยยยยยชั้นคิดอะไรอยู่

[@BUA@]

OMG!!  สปอยแล้วหายไปแบบนี้
เอาส้อมมาแทงกันเลยดีกว่ามั้ยคะ   

[Nassiiz]

[Nassiiz]

[Nassiiz]

-------------------------------------------------------------------------------------------------

3 ตอนเบา ๆ ค่ะ เรียกเลือดพอเบาะ ๆ
ให้พอได้พักหายใจกันบ้าง
3 ตอนนี้ก็ไม่มีอะไรมากค่ะ แค่กลับมารวมตัวกัน
วันมะรืนจะมาลงที่เหลือให้นะคะ
ขอบคุณที่ติดตามและขอบคุณทุกความเห็นค่ะ ^^

[tarkung]

ขอให้กำลังผู้เขียนนะครับ สู้ๆนะคร้าบบบ