ร้านเติมรัก♥♥...โดย จันทน์กะพ้อ(อวสาน) "เปิดเผยภาพลับที่นี่ที่เเรก "110610
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: ร้านเติมรัก♥♥...โดย จันทน์กะพ้อ(อวสาน) "เปิดเผยภาพลับที่นี่ที่เเรก "110610  (อ่าน 170206 ครั้ง)

ออฟไลน์ fannan

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2453
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +141/-6
ง่ะแม่ผ่องเป็นโรคหัวใจเหรอ


เง้อสงสารน้องจังเลยขนมหม้อแกงแม่กิมที่ขึ้นชื่อหรือป่าวเนี่ย

ออฟไลน์ Goodfellas

  • mgKapleGD
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1832
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +384/-2
    • Find Beautiful Womans from your town for night
เป็นห่วงแม่แฮะ   :เฮ้อ:

แวะมา + ครับ o13

โจ๊กกุ้ง

  • บุคคลทั่วไป
น้องตัวต่อหึง ฮ่าๆๆ  ขนาดน้องสาวพี่อ๋องยังหึงอีกเนอะ ขี้หวงจริงๆอ่ะ :laugh:
น้องตัวต่อก็มาอยู่ดูแลแม่สิ ไม่ต้องไปทำงานที่กรุงเทพแล้วน้า

ออฟไลน์ papa

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 818
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +70/-3
อยากกิน หม้อแกง จังเลย

แหม ๆๆ น้องมีแอบหึงแบบไม่รู้ตัวด้วยน้า   :impress2:

ออฟไลน์ dukdikdukdik

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2520
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +233/-3
น่ารักทุกตอนเลยค่า ^^

pandaๅ123

  • บุคคลทั่วไป
แม่กิมไหนๆหลบไป...เมื่อเจอแม่กิมต่อ ก๊ากกกกกกกก  :mc4:
เอาไม้พายกวนขนมฟาดหัวคู่ต่อสู้ แล้วยกถาด "หม้อแกง" ออกมาวางขาย
เร่เข้ามา ช้าหมดอดกินไม่รู้ด้วย
โปรฯพิเศษวันนี้ ใครซื้อ 3 ถาด ให้ยืมพี่อ๋องไปป้อนถึงที่ (ข้ามศพอิน้องกันเองนะ ข้าพเจ้ามีหน้าที่โฆษณาเจ๋ยๆ ) :laugh:
ว้าย..ว้าย..เทคนิคการตลาดของหนูด้านี่โหดไปปะ อิ อิ
เอิ่ม..แล้วโปรฯพิเศษนี่ คิดๆไปก็น่าลองเสี่ยงดูเนอะ(ในขณะที่หนูน้องกำลังเดี้ยงนี่และเหมาะล่ะ)
คำตอบไม่ได้ลอกดาด้านะ ขอหม้อแกงแม่กิมต่อ3ถาดจ้ะ อิ อิ
น้องต่อจ๋า โครงเรื่องนิยายของหนูน่ะ น.เริ่มเปลี่ยนคาแรคเตอร์จากตัวร้ายเป็นตัวอื่นแล้วน้า
ดู๊ ดู เริ่มหึงดะแล้วไหมล่ะ

การตลาดของน้องตัวต่อเจ้าค่ะ ใช่ความคิดด้า  :m26:
ด้าโดนเอาไม้พายจี้คออยู่ ตอนติดประกาศ
อย่าลืมเชียวนะคะ ว่าแม้น้องจะเดี้ยงอยู่ น้องก็ยังเอาไม้ค้ำเป็นอาวุธได้ ก๊ากกกกกกก
เพราะงั้นถ้าไปยุ่งกะพี่อ๋องมากๆเข้า ด้าก็ไม่รับประกันนะ   :haun5:

ไปแร้ว...ยังขูดมะพร้าวไม่เสร็จ เด๋วโดนหักตังค์ฺ  :jul3:

samsoon@doll

  • บุคคลทั่วไป
เดี๋ยวแม่ก็หายนะคะ น้องตัวต่อ

ken_krub

  • บุคคลทั่วไป
เป็นกำลังใจให้ครับ

ออฟไลน์ roseen

  • เก็บความทรงจำที่ดีๆของวันวาน เพราะมันคือกำลังใจของวันนี้
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8646
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +947/-16
กำลังหวานมันส์อยู่ดีๆ

มาตอนนี้จะดราม่าซะงั้น :เฮ้อ:

อย่านะๆ

ออฟไลน์ Horizon

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1731
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +300/-22
มาให้กำลังใจน้องต่อและคุณแม่ :L2:
มีว่าที่ลูกเขยมาช่วยแล้ว
คุณแม่จะได้พักผ่อน

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ ArCaNiNe

  • Let's go!
  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 150
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +76/-0
ชอบกาพย์ตอนเริ่มเรื่องอะ แม้จะแปลไม่ค่อยออก

ตอบ หม้อแกงถั่ว เพราะคำเฉลยมันอยู่ในตอนนี้อยู่แล้ว

lek001

  • บุคคลทั่วไป
ขอตอบว่าขนมหมอแก่งค่ะ

ออฟไลน์ NannY

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 861
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +125/-1
อยากกินหม้อแกงถั่วจังน้อ~ :z1: :z1:

แม่ผ่องคงไม่เป็นมากเนอะ หรือว่าเป็นแผนให้น้องตัวต่ออยู่บ้านกับแม่ผ่องไปนานๆ  :monkeysad:

พี่อ๋องฝากดูแลแม่ผ่องและน้องตัวต่อด้วยนะจ๊ะ  o13

ออฟไลน์ Cherry Red

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 882
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +232/-0
ที่น้องตัวต่อหงุดหงิดงุ่นง่านชนิดเฉียบพลัน จริง ๆ แล้ว คงเป็นอาการหึงหวงไม่รู้ตัวซะมากกว่า... :-[

พี่อ๋อง นอกจากจะเป็นพระเอกแสนดี อบอุ่น อ่อนโยนแล้ว ยังเป็นพระเอกสารพัดประโยชน์อีกด้วยสิ
รู้สึกพี่แกจะทำได้ทุกสิ่ง(ที่คุณน้องสั่ง) จัดการได้ทุกอย่าง(ที่คุณน้องทำไม่ได้)
ฮึ...ถ้าขาดพี่อ๋องแล้วคุณน้องจะรู้สึก !!!

ส่วนคำถาม แม่กิม...ผ่อง???
ไม่น่าพลาดว่าเป็น "ขนมหม้อแกง" (ของแม่กิมผ่อง ท่าทางจะเป็นหม้อแกงสูตรสุพรรณ)
 

ออฟไลน์ i1_to*pp

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1476
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +683/-5

เป็นห่วงแม่ผ่อง :กอด1:

ขนมหม้อแกง

yellowriver

  • บุคคลทั่วไป
แม่ผ่องหายไวๆ นะจ๊ะ
พี่อ๋องเอาไปให้ห้ากระโหลก ทำดีมากมาย o13
ตัวต่ออย่าให้หลุดมือนะเอออ

ออฟไลน์ TONG

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2535
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +191/-4
สงสัยต้องกลับบ้านมาช่วยแม่แล้วแน่ๆ

ออฟไลน์ aft22423

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 201
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +12/-1
ง่า...น้องน่ารักจริงๆเลยอ่า แต่สมแล้วที่เรียนการแสดงมาด้วย คิดอะไรเป็นพล็อตเรื่องหมด 555+
เชียให้ตัวร้ายคนนี้คู่กับพระเอกนะจ้ะ

ปล.รอทานขนมตอนต่อไปอยู่ อ่านไปเช็ดน้ำลายไป เหอเหอ

butajang

  • บุคคลทั่วไป
หม้อแกงรสละม่อม   แต่งด้วยหอมแดงงามตา
รสมือของน้องยา      อาหารทิพย์ไม่เทียมทัน...





       น้องตัวต่อแอบแวบไปอ่อนแอๆแค่เดี๋ยวเดียวแหละครับ ซุกพุงแข็งๆซบไม่สบายหัวแค่ไม่ถึงห้านาทีเลย ก็ถึงจะอุ่นแต่มันแข็งนี่นา สู้ห่วงยางแม่ผ่องไม่ได้สักนิด

           ไอ้พี่อ๋องมันก็ดี๊ดีนะครับ ถ้าเป็นผมนะ มีไอ้เด็กหัวเกรียนผมตั้งเป็นตอๆมาเกลือกหัวบนตัวผมคงไม่ยืนนิ่งๆให้มันเกลือกง่ายๆหรอก นี่นอกจากไม่ถีบน้องตัวต่อออกมา ไอ้พี่อ๋องยังโน้มตัวลงมากอดตอบด้วย พี่อ๋องมันบอกว่า....

“ไม่เป็นไรนะครับ ยังไงน้องก็มีพี่อยู่ตรงนี้นะ”

          แหะๆ น้องตัวต่อเลยกอดมันซะแน่นเลยอะครับ แบบว่ารัดแน่นแบบงูเหลือมที่รัดลูกวัวก่อนขยอกกินอ้ะ คิดไปคิดมากอดคนตัวแข็งๆก็ดีเหมือนกันนะครับ เวลากอดคนตัวนิ่มๆเราก็จะกลัวเขาเจ็บใช่มั้ยล่ะเลยไม่กล้ากอดแรงๆ แต่พอมากอดไอ้ตัวโตๆแข็งๆแบบพี่อ๋องแล้วอยากจะกอดแน่นแค่ไหนก็ได้ เพราะกอดไปมันก็ไม่ยวบ ถึงเสื้อกับกางเกงที่มันใส่อยู่จะมีกลิ่นอับๆนิดหน่อยเพราะเป็นของที่พวกพี่ฟ้าพี่ชมพูเอามาทิ้งไว้เวลามาค้างบ้านผมก็เถอะ

         ผมกอดมันแน่นๆซุกหน้านิ่งอยู่อย่างนั้นจนรู้สึกดีขึ้น แล้วจึงดันตัวมันออก ในใจอดคิดไม่ได้ว่าถ้ามันไม่ได้หวังอย่างอื่นนอกเหนือไปจากความเป็นพี่เป็นน้องก็คงดี ผมคงจะคบมันได้อย่างสะดวกใจมากกว่านี้ แต่ทำไงได้ล่ะครับ เมื่อบทมันถูกขีดเขียนมาแบบนี้ และสปอตไลต์ก็เริ่มฉายแสงส่องมาแล้ว เรานักแสดงก็มีแต่ต้องเล่นไปตามบทเท่านั้น ‘the show must go on’ ครับ น้องตัวต่อจะไม่เลิกรากลางครันหอบผ้าหอบผ่อนหนีกองละครแน่ๆ

“ทำงานกันเถอะพี่อ๋อง ขนมเปียกปูนต้องใช้เวลา เดี๋ยวพรุ่งนี้เรายังต้องตื่นแต่เช้ามาทำหม้อแกงอีก.....”

        นายไผทตั้งสติได้เต็มร้อยแล้วล่ะครับ กะอีแค่โรคหัวใจ แค่ไม่ให้แม่ต้องเหนื่อย ไม่ทำให้กระทบกระเทือนใจก็น่าจะไม่เป็นไรหรอกน่า....มั้ง อย่างน้อยสำหรับตอนนี้ ผมต้องลงมือทำงานตรงหน้าให้เรียบร้อยก่อนแหละครับ ไม่งั้นพรุ่งนี้ถ้าคุณนายผ่องพรรณตื่นขึ้นมาแล้วงานยังไม่เรียบร้อย ขนมทั้งสองอย่างไม่พร้อมส่งล่ะก็......หัวใจของคุณนายต้องทำงานหนักกว่าปกติแหงๆ

        ขนมเปียกปูนทั้งสองสีทำด้วยวิธีเดียวกัน ต่างก็แค่สิ่งที่จะนำมาใช้ผสมลงในแป้งให้เกิดสีตามต้องการเท่านั้นเอง สำหรับเปียกปูนสีดำ เราจะใช้สีจากกาบมะพร้าวที่นำมาเผาไฟจนไหม้แล้วละลายกับน้ำ กรองด้วยผ้าขาวบางจนแน่ใจว่าเศษผงจากกาบมะพร้าวนั้นไม่มีเหลือทิ้งไว้ แล้วจึงนำมาละลายผสมขณะกวนเนื้อขนมบนเตาไฟจนเข้ากันดี ซึ่งต้องใช้เวลาเป็นชั่วโมงๆเชียวล่ะครับ กว่าเนื้อขนมจะมีความหนืดและเนียนได้ที่

       ส่วนเปียกปูนสีเขียวก็ทำวิธีเดียวกันครับ ต่างไปก็แค่ตัวให้สีคือน้ำคั้นจากใบเตยเท่านั้นเอง สรุปว่าหลังทำขนมเปียกปูนเสร็จคืนนี้ทั้งกล้ามแขนทั้งนมของไอ้พี่อ๋องมีแววว่าจะยิ่งถึกบึกบึนเข้าไปใหญ่แหงเลยครับ ฮ่าๆๆๆ

        ลิงพี่อ๋องทำอะไรไม่เป็นสักอย่างจริงแท้ น้องตัวต่อต้องคอยกำกับบทให้ตลอดทุกช็อตเลยอะครับ ตอนเตรียมน้ำกาบมะพร้าวกับน้ำใบเตยน่ะไม่เท่าไหร่ แต่อิตอนกวนแป้งนี่สิครับ ไอ้พี่อ๋องตัวโตซะเปล่า มันดั๊นนนนน....คนเบาๆเหมือนกลัวว่าขนมในกระทะจะเจ็บซะอย่างนั้น ต้องให้ผมยักแย่ยักยันถัดก้นไปทำให้ดูไม่พอ ยังแถมอ่อนหัดเสียจนผมต้องจับมือมันกวนเป็นตัวอย่างอยู่เป็นนานแน่ะครับ

“พี่อ๋องต้องทำแบบนี้สิ ไม้พายน่ะต้องจ้วงลงไปลึกๆ เอาให้ถึงก้นกระทะแบบนี้.....ไหนลองซิ....ไม่ช่ายยยยย แบบนี้ไง ไหนปล่อยมือก่อน....”

“น้องยังเจ็บมืออยู่นะครับ เดี๋ยวพี่ทำเอง”

“ไม่ต้องเลย มือมันจะหายสนิทแล้วเหอะ เหลือแค่เสียวแปลบๆบ้าง นานๆครั้งแค่นั้นเอง แล้วกวนแบบนี้มันก็ไม่ได้ขยับข้อมือมากสักหน่อย เห็นแล้วนะ.....อ้ะ ลองใหม่”

        ผมเพิ่งจะเห็นข้อดีของการวางเตาถ่านไว้กับพื้นก็ตอนนี้แหละ เพราะผมนั่งแหมะอยู่บนเตียงตั่งที่ใช้เป็นที่นอนแบบนี้ก็ยังทำขนมได้ เห็นท่าทางเก้ๆกังๆ กวนขนมของลิงตัวโตแล้วขำชะมัดเลยครับ แต่ไม่ได้ ถ้ามัวแต่ขำอยู่คืนนี้อาจไม่ได้นอน แล้วพรุ่งนี้งานใหญ่ที่บ้านลุงกำนันคุณนายผ่องพรรณอาจถูกเก็บกลับไปนินทาได้ว่าฝีมือตก

“พี่อ๋องมานั่งนี่.......เขยิบเข้ามาใกล้ๆอีกสิ เอาล่ะทีนี้ลองออกแรงตามน้องนะ”

         ด้วยเทคนิคการกวนขนมขั้นต่ำเตี้ยเรี่ยดินของไอ้พี่อ๋องสมกับที่มันเป็นกอริลลาไม่ใช่คน น้องตัวต่อเลยต้องกระดิกนิ้วเรียกให้มันเข้ามานั่งใกล้ๆแล้วกุมมือลิงยักษ์เอาไว้ก่อนจะออกแรงขยับไม้พายให้มันเคลื่อนไหวตาม ต้องทำอยู่อย่างนั้นเกือบสิบนาทีแน่ะครับ คุณครูน้องตัวต่อถึงปล่อยให้นักเรียนพี่อ๋องทำขนมทำต่อไปเองได้ ไอ้พี่อ๋องเป็นนักเรียนที่อธิบายให้เข้าใจได้ยากมากๆอะครับ ขนาดจับมือทำยังต้องจับตั้งนาน พอจะละมือออกก็บอกว่า

เดี๋ยวสิครับ ตกลงใช่แบบนี้รึเปล่า?’

‘อ๊ะ....น้องอย่าเพิ่งเลิกสอนนะ พี่ยังไม่มั่นใจเลย เดี๋ยวเนื้อขนมออกมาไม่อร่อย’

        แหม.....ตอนแรกน้องตัวต่อก็คิดนะครับ คิดเหมือนกันกับที่ทุกท่านคิดนั่นแหละ ว่าไอ้ลิงนี่มันต้องเล่นละครบทเซ่อเพื่อจะได้แต๊ะอั๋งผมแหงๆ แต่ที่ไหนได้ครับ พอผมเนียนๆทำท่าบิดตัวเมื่อยเหลียวกลับไปมองหน้ามัน หน้าตามันก็ยังคงใสซื่อ แถมโปะเครื่องหมายปรัศนีแบบ ‘กอริลลาเอ๋อ’ อยู่เต็มหน้าเชียว

        เฮ้อ นี่น้องตัวต่อลืมไปได้ยังไงนะครับว่าไอ้พี่อ๋องมันซื่อจะตาย แบบว่าถ้ามันเป็นพระเอกหนังไทย มันก็คงเป็นไอ้ขวัญของอีเรียมน่ะครับ ไม่ใช่ผู้ใหญ่ลีของนางมา ฮ่าๆๆๆๆๆๆ

        กว่าจะกวนเปียกปูนเสร็จทั้งสองสีแล้วเทลงถาดรอเย็นก็ปาเข้าไปดึกดื่นโน่นแหละครับ แถมเราทั้งสองคนยังเหงื่อออกจนต้องอาบน้ำล้างตัวกันใหม่ทั้งคู่ด้วย
ไหน? ใครคิดครับว่าน้องตัวต่อนั่งชี้นิ้วสั่งเฉยๆ ผมก็ไม่ได้ใจร้ายขนาดจะให้ไอ้พี่อ๋องมันนั่งถ่างตากวนขนมอยู่คนเดียวหรอกน่า แหะๆ สารภาพก็ได้ครับ คือว่าขนมเปียกปูนน่ะ ต้องกวนอย่างต่อเนื่องสม่ำเสมอถึงจะออกมาอร่อย

       ทีนี้ถ้าปล่อยให้ไอ้พี่อ๋องมันกวนอยู่คนเดียวตลอดเกือบสองชั่วโมงนั่น ขนมออกมาไม่อร่อยเสียชื่อแย่ ผมก็เลยต้องสลับให้มันพักคราวละสามนาทีห้านาทีไงล่ะครับ ช่วงที่มันพักผมก็ไล่ให้มันขึ้นเรือนไปดูแม่ผ่องบ้างว่าอาการเป็นยังไง มันก็ดีครับ วิ่งๆขึ้นไปเดี๋ยวเดียวก็กลับมารายงาน

       ผมเห็นว่าไอ้พี่อ๋องมันเหนื่อยมากแล้ว ที่จริงน้องตัวต่อนี่ก็แอบน้ำใจงามนะครับ เห็นมันทำงานให้ไม่มีปริปากบ่นก็สงสาร ทีนี้พอมันจัดการกางมุ้งให้ผมเรียบร้อยแล้วยืนงงๆอยู่นอกมุ้งน้องตัวต่อถึงเพิ่งนึกขึ้นมาได้สิครับ ว่ายังไม่ได้เตรียมที่ทางไว้ให้มันนอนเลย ห้องข้างบนของผมก็มีแต่เตียงเปล่าๆ ทั้งฟูกปูนอนทั้งหมอนมุ้งก็ขนลงมาใช้ตรงนี้หมด แล้วจะให้ไอ้พี่อ๋องไปหาเครื่องนอนมาเองก็กระไรอยู่ ยิ่งปล่อยให้มันนอนโดยไม่มีมุ้งก็จะยิ่งแย่ใหญ่
 
       คิดดูสิครับ ว่าแค่มดไม่กี่ตัวมันก็แดงเป็นผื่นขนาดนั้น ถ้ามาเจอฤทธิ์ยุงดุๆบ้านผมเข้าไปอีกไอ้พี่อ๋องไม่กลายเป็นกอริลลาพิเศษพันธุ์ลายไปทั้งตัวหรอกเหรอ? อี๋ๆๆ แค่ล่ำเป็นกอริลลาก็แย่แล้ว นี่ถ้าทั้งล่ำทั้งลาย คงดูไม่ได้แหงๆเลยนะครับ

      น้องตัวต่อก็เลย.....แบบว่า....ด้วยความสงสารแท้ๆ ไม่ได้คิดอะไรเกินเลยสักนิด.....ก็เลยบอกไปด้วยเสียงเบาๆ เคล้าความตะกุกตะกักราวสาวน้อยเขินอายในคืนเข้าหอว่า....

“พี่อ๋อง...ก็..ก็เข้ามานอนด้วยกันสิ...”

“ครับ?”

“ก็...นอนข้างนอกเดี๋ยวยุงก็หามเอาหรอก...พี่อ๋องขึ้นไปหยิบหมอนแล้วมานอนในมุ้งกับน้องนะ....”

       ผมทำเป็นอายไม่กล้ามองหน้ามัน ซุกหน้าเข้ากับหมอนหนุน แต่ที่จริงน่ะคือแอบหรี่ตาจับสีหน้ามันจากในมุ้งหรอกครับ แหม....แค่ชวนนอนในมุ้งด้วยนี่ไอ้ลิงยักษ์มันเริงร่าลั้ลลาออกนอกหน้าจนน่าหมั่นไส้เชียว ผมเห็นนะว่านอกจากมันจะยิ้มกรุ้มกริ่มจนเริ่มสงสารกล้ามเนื้อบนใบหน้าของมันแล้ว ในเบ้าตาตี่ๆนั่นยังฉายแวววิบๆวับๆ น่าขนลุกอีกด้วย

       ช่างไม่รู้อะไรเลยว่าไอ้ที่น้องตัวต่อบอกว่ากลัวยุงมาหามมันน่ะ มันแค่เห็นผลประกอบหรอก เหตุผลหลักของการชวนให้มันมานอนด้วยเป็นเพราะพรุ่งนี้เราต้องตื่นแต่เช้ามืดมาทำหม้อแกงถั่วกันต่างหาก ถ้าปล่อยให้มันไปนอนไกลๆแล้วมันเกิดตื่นสายขึ้นมาผมจะงัวเงียไปปลุกมันได้ยังไงล่ะครับ เสียงานเสียการเสียรายได้ แถมเสียชื่อเสียงที่สั่งสมมากว่ายี่สิบปีกันพอดี

“ขอบคุณนะครับที่เป็นห่วงพี่.....”

“อื้ม เลิกพูดได้แล้วล่ะ นอนเถิดพี่อ๋อง พรุ่งนี้เราต้องตื่นกันแต่เช้า”

        ไอ้พี่อ๋องหายไปสักพักก็กลับมาพร้อมหมอนหนุนหุ้มผ้าลายขิดหนึ่งใบถ้วน มันจะซื่อไปไหนครับ? บอกให้ไปหยิบหมอนมันก็หยิบแต่หมอนจริงๆ ผ้าห่มผ้าผวยอะไรแถวนั้นไม่รู้จักหยิบติดมือมาบ้างล่ะวะครับ?! สองสามวันมานี้อากาศตอนกลางคืนก็หนาวจะตาย เฮ้อ....ผมล่ะอ่อนใจกับมันจริงๆ

“งั้นก็ฝันดีนะครับ...คนเก่งของพี่”

        อึ๋ย.......ก็กะว่าต้องมีมาแน่ๆ เตรียมใจไว้แล้วด้วยซ้ำ แต่....คราวนี้จุ๊บเบาๆของไอ้พี่อ๋องมันดันมาพร้อมกับเสียงกระซิบอวยพรให้ฝันดีกับลมหายใจอุ่นๆแถวริมหูนี่ครับ ผมเลย...แบบว่า ทั้งๆที่เตรียมพร้อมเต็มที่ก็รู้สึกหน้าร้อนวาบๆขึ้นมาซะอย่างนั้น ตามธรรมดาตัวร้ายต้องหน้าด้านสิครับ เอาล่ะ ผมต้องสงบใจระงับอาการ สูดลมหายใจเข้าหนึ่งเฮือก เสร็จแล้วก็ทำแบบที่ตัวร้ายควรจะทำ

       น้องตัวต่อควานๆไปข้างๆได้มือยักษ์ที่หนาแต่กลับไม่ด้านมาก็เอามาแตะปากลงไปเร็วๆ

“ราตรีสวัสดิ์พี่อ๋อง....อ๊ะ!”

      ไอ้พี่อ๋องมันคงคิดว่าผมเคลิ้มกับมันนะครับ ถึงชะโงกตัวมาคร่อมไว้ให้ผมเสียวหัวใจวาบน่ะ กลัวสิครับพี่น้อง นอนแหง็กเป็นลูกหมูอ้วนพีจะขยับแต่ละทีก็แสนลำบากแล้วมีเกย์ตัวเท่ากอริลลามาชะโงกค้ำอยู่ด้านบน ใครไม่กลัวน้องตัวต่อให้สิบบาทเลยเอ้า

      เราสองคนสบตากันในความมืด แล้วไอ้พี่อ๋องมันก็ก้มหน้าลงมาเรื่อยๆ เรื่อยๆ...จนปลายตะหมูกของมันห่างจากผมไม่ถึงคืบ แล้ว.....ผมก็หนีตายด้วยการหลับตาปี๋ แหะๆ ก็ไม่รู้จะทำไงนี่ครับเลยหนีหลับดีกว่า

“น้องง่วงแล้ว!!”

        ผมรู้สึกถึงลมหายใจอุ่นๆของคนด้านบนที่ผ่อนออกมายาวเหยียด ก่อนจะมีเสียงสูดลมหายใจเข้าเบาๆดังขึ้นยืดยาวไม่แพ้กัน พอผมจะหยีตาขึ้นมอง ก็ไม่เห็นอะไรนอกจากปากแดงๆของไอ้พี่อ๋องในระยะประชิดที่กำลังจะแตะลงตรงเปลือกตาพอดิบพอดี

        ผมรีบหลับตาปี๋อีกครั้ง กลั้นหายใจจนตัวแข็ง รอจนสัมผัสอุ่นๆนุ่มๆนั่นผละออกห่าง ไม่เข้าใจตัวเองว่าทำไมไม่ปฏิเสธสัมผัสจากไอ้พี่อ๋องบ้าแม้แต่นิดเดียว แต่กลับรู้สึกหัวใจเต้นแรงราวจะกระโจนออกมานอกอก.....นี่น้องตัวต่อกำลังรออะไรอยู่กันแน่? ผมกำลังรอลุ้นสัมผัสต่อไปทั้งที่รู้ทั้งรู้ว่าเราสองคนเป็นผู้ชายเหมือนกันเนี่ยนะ?

       ขณะที่ผมกำลังสับสนวุ่นวายความคิดในหัวสมองที่ตีกันจนอื้ออึง ความรู้สึกเหมือนมีกำแพงหนาๆมากั้นเอาไว้จากสิ่งแวดล้อมรอบนอกก็หายไป พร้อมกับเสียงการเคลื่อนไหวของคนตัวโตที่เขยิบเข้ามานอนแนบข้างจนแทบจะไม่มีระยะห่าง ก่อนที่จะคิดอะไรไปไกลกว่านั้น  ผมก็รู้สึกถึงปลายนิ้วอุ่นจัดเกลี่ยอยู่บริเวณหัวคิ้ว พร้อมเสียงกระซิบแผ่วทุ้มดังขึ้นที่ข้างหูอีกครั้ง

“หลับซะนะน้อง....พี่อ๋องอยู่ข้างๆนะครับ”


       ไก่ขันแค่เอ้กแรกผมก็ตื่นแล้วครับ พอตื่นแล้วก็อายตัวเองขึ้นมาทันทีเพราะน้องตัวต่อช่างประพฤติตนเป็นไอ้ตัวร้ายในละครน้ำเน่าได้แม้ยามหลับ ดูสิครับ ผมไม่มีอาการหวงเนื้อหวงตัวแบบนางเอกแสนดีบ้างเลย ปล่อยตัวเองหลับสนิทให้ไอ้ลิงพี่อ๋องนอนกอดไว้เสียเต็มอ้อมเชียว แหม.....แต่จะว่าไปมีคนนอนกอดนี่ก็ดีนะครับ เมื่อก่อนผมคิดว่าจะน่ารำคาญเสียอีก แต่ที่เป็นอยู่ตอนนี้ก็อุ่นดีออกนี่นา

“พี่อ๋อง ตื่นๆ”

       แหม.......ไอ้พี่อ๋องหลับสบายเชียวครับ แถมยังมีหน้ามาหายใจแผ่วๆอยู่ตรงซอกคอผมอีก น้องตัวต่อเข้าใจครับว่าสบู่บ้านเราหอม แต่อย่ามาสูดไปหลับสนิทท่าทางสบายแบบนี้สิ นี่มันได้เวลาทำงานแล้ววู้

“พี่อ๋อง ตื่นสิ ตื่นๆๆๆๆ ถ้าไม่ตื่นน้อง.....น้องจะนอนต่อบ้างแล้วนะ เร็วดิ”

       แหะๆ ก็ผมไม่รู้จะขู่อะไรนี่ครับ ขืนเร่งวอลลุมมากไปเดี๋ยวแทนที่ไอ้พี่อ๋องจะตื่นกลายเป็นแม่ผ่องตื่นล่ะ ไม่เอานะครับ ผมอยากให้แม่พักเยอะๆ

“หึๆๆ น้อง.....ฮ่าๆๆๆ น้องไม่มีอย่างอื่นจะขู่พี่แล้วหรือครับ? ฮ่าๆๆๆ”

       ฟอดดดดด~

      ไอ้บ้า หอมแก้มมาได้แต่เช้า หน้าก็ยังไม่ได้ล้าง ฟันก็ยังไม่ได้แปรง ไม่รู้เมื่อคืนเผลอนอนน้ำลายไหลรึเปล่าด้วย สมน้ำหน้าถ้าเปื้อนน้ำลายขอให้มันเป็นขี้กลาก แบร่ๆๆๆ

      ไอ้พี่อ๋องลุกขึ้นตลบมุ้งออกไปเปิดไฟ แล้วก็กลับมาเก็บมุ้งให้ผม จัดการหาน้ำหาท่ามาให้ผมล้างหน้าแปรงฟันมันบนที่นอนนั่นแหละ ส่วนตัวมันก็ถือแปรงเข้ามานั่งยองๆข้างเตียงแปรงกับผมด้วย พอจัดการเข้าห้องน้ำเรียบร้อยล้างมือสะอาดจนแน่ใจว่าจะไม่พาสิ่งไม่พึงประสงค์ติดมือมาหาขนมหม้อแกง ผมก็ให้ไอ้พี่อ๋องเทน้ำที่แช่ถั่วเหลืองไว้ตั้งแต่เมื่อคืนออก แล้วยกมาให้ถึงที่เพื่อตรวจดูว่าถั่วนิ่มดีแล้วหรือไม่ จากนั้นก็เริ่มทำตามขั้นตอนที่เห็นแม่ทำมาตั้งแต่เล็กแต่น้อยโดยการติดไฟให้ลุกพอเหมาะ รินน้ำใส่ลงไปพอท่วมถั่วอีกครั้งแล้วยกขึ้นตั้งไฟ รอจนน้ำเดือดก็ใช้แรงงานประจำตัวให้คนถั่วในหม้อไปเรื่อยๆ พอน้ำแห้งเมล็ดถั่วบานแล้วจึงเอาลง  

        ระหว่างที่รอถั่วพร้อมผมก็เตรียมส่วนประกอบอื่นไว้ เอาน้ำตาลปึกไปละลายพอนิ่ม แล้วเทผสมกับไข่เป็ดที่ตอกรอในกะละมัง จากนั้นใช้ใบเตยเคล้าทั้งสองอย่างให้เข้ากัน จากนั้นก็เติมกะทิที่แรงงานส่วนตัวคั้นรอไว้ตั้งแต่เมื่อวานที่ตั้งให้หายเย็นจัดตั้งแต่ตื่นนอนใหม่ๆลงไปแล้วขยำต่ออีก ใส่น้ำมันหอมเจียวลงไปอีกนิด แค่นี้กลิ่นยั่วน้ำลายก็แทบจะฟุ้งไปถึงหน้าบ้าน
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 28-04-2011 10:42:48 โดย butajang »

butajang

  • บุคคลทั่วไป
      
       ผมชะโงกหน้าดูถั่วกวนในหม้อเรียบร้อยว่ากำลังเขละๆเละๆได้ที่ไม่ต่างจากโจ๊กถั่ว แล้วก็เอาส่วนผสมทั้งหมดเทลงกระทะทองเหลือง เคล้าๆกวนๆให้เข้ากันอีกนิดเอาให้แน่ใจว่าสุก ก็จัดการอบแบบไม่พึ่งเตาอบด้วยการเททั้งหมดนั่นลงถาด แล้วก็ลักไก่ด้วยการนึ่งสักห้านาทีให้เนื้อขนมเริ่มเหลืองแต่ยังไม่ทันสุก แล้วจึงยกทั้งถาดนั่นแหละไปผิงไฟ โรยหอมแดงซอยที่เจียวไว้ใหม่ๆแต่งหน้าขนมให้ทั่ว พอเนื้อขนมด้านหน้าเริ่มกลายเป็นสีเหลืองทองก็เป็นอันสำเร็จ

      ผมให้ไอ้พี่อ๋องราไฟในเตาปุ๊บแม่ผ่องก็เดินสวยเช้งแต่หน้าตายังคงไม่สดใสเหมือนเคยลงมาจากเรือน เห็นหน้าตาหม้อแกงแล้วก็เลยไปเปิดผ้าขาวบางดูขนมเปียกปูน แล้วลองแตะปลายนิ้วกดลงนิดๆ ก็ยิ้มออก

“แหม......แม่ก็ ฝีมือระดับน้อง ไม่ทำให้เสียชื่อร้านขนมแม่ผ่องหรอกน่า”

“เฮ้อ......แม่อยากให้น้องกลับมาอยู่บ้านเรา ไม่ต้องไปทำงานกับอบต.ก็ได้ แค่กลับมาทำขนมขายกับแม่ เราก็อยู่กันได้แล้วนะลูก”

       หืม?.....คุณนายผ่องพรรณคิดอะไรอยู่ครับ? กลับบ้านมาเป็นพ่อค้าขายขนมอยู่กับบ้านเนี่ยนะ? แล้วทำไมแม่ผ่องของผมต้องยิ้มเศร้าๆ แบบนั้นด้วยล่ะครับ?

“แม่เข้าใจ ว่ามันคงเป็นการขัดขวางความเจริญก้าวหน้าของน้อง แต่ถ้าไม่มีน้อง.....แม่ก็ไม่มีใครเลย แม่อยากอยู่กับน้องไปนานๆ แต่พอมาไม่สบายแบบนี้ก็ไม่รู้เสียแล้ว จะอยู่ต่อไปได้อีกนานแค่ไหน.....”

      แม่ละความสนใจจากขนมพวกนั้น แล้วเดินเข้ามายืนตรงหน้าก่อนจะวางมือนุ่มนิ่มลงกลางกระหม่อมของผม ผมที่หลบตาลงต่ำแทนที่จะสบายใจขึ้นเมื่อไม่ต้องมองเห็นแววตาแสนเศร้าของแม่กลับได้เห็นสิ่งที่ทำให้ยิ่งรู้สึกผิด.....มืออีกข้างที่ปล่อยอยู่ข้างตัวของแม่กำลังสั่น....สั่นสะท้านสลับกับกำจนแน่นราวพยายามข่มอารมณ์บางอย่าง

“แม่.....”

“น้องจะใจร้ายปล่อยแม่ไว้ที่นี่ แล้วกลับไปทำงานที่กรุงเทพฯจริงๆหรือลูก?”

     นายไผทจะทำอย่างไรดีล่ะครับ?

     ผมยังไม่ลืมว่าตัวเองอยากพิสูจน์ว่าอยู่ด้วยตัวเองได้ ไม่ใช่น้องคนเล็ก ลูกชายตัวเล็กๆที่ต้องคอยให้แม่กับพี่ผึ้งโอ๋ แต่ว่าผมโตพอจะปกป้องทุกคนได้ ผมจะประสบความสำเร็จในชีวิตและหน้าที่การงานได้ด้วยตัวเองให้แม่กับพี่ผึ้งภูมิใจ

    แต่ถ้าผมเลือกที่จะกลับไป.....มันจะทำให้แม่เสียใจได้มากขนาดไหน ผมไม่อยากจะจินตนาการเลย....

~~~~~~♥♥~~~~~~

     สวัสดีค่ะ ยินดีต้อนรับลูกค้าประจำ ลูกค้าใหม่ เเละขาจร ขนมวันนี้เป็นไงมั่งคะ วันนี้เปิดร้านสายไปนิด ฮี่ฮี่ฮี่ พอดีเเม่ผ่องไม่สบาย ไปช่วยกันทำขนมขายอยู่ เเอบอยู๋หลังบ้าน กรั๊กกกกก  เรื่องกาพย์ถ้าใครอ่านคำเเปลเเล้วสงสัย ทิ้งคถามไว้ได้นะคะ เดี๋ยวเราจะให้จันทน์กะพ้อเเปลให้ หึหึหึ ตอนนี้พี่อ๋องน่ารักไม๊คะ สงสารน้องตัวต่อรึเปล่า  เจอกันตอนหน้านะคะ ขอให้สนุกเเละ อร่อยกับขนมที่ร้่านค่ะ

คำถามตอนหน้า "ทำให้เละเเล้วเเผ่ให้บาง"

♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥
[/color]
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 28-04-2011 10:45:24 โดย butajang »

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






pandaๅ123

  • บุคคลทั่วไป
คำตอบสุดท้าย...."ทองม้วนสด"  :mc4:

ปล. แม่ผ่อง โห่ววววว์  :monkeysad:



ออฟไลน์ DarKLasT

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 595
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +47/-0
เรื่องกาพย์เริ่มเรื่องนี้ คือความรู้สึกของพี่อ๋องใช่ไหม

ถ้าใช่ก็หวานเลี่ยนเลยนะนั่น

วันนี้ตอบไม่ได้อ่ะคิดไม่ออก

butajang

  • บุคคลทั่วไป
คริคริ ขอบคุณนะคะ คุณ DarKLasT ที่เข้ามาอุดหนุนอย่างเร็ว อย่างที่  จันทน์กะพ้อฝากมาบอกทุกคนเรื่องพี่อ๋องเล่าเรื่องนะคะว่า" ให้กลับไปอ่านที่กาพย์ขนมหวานข้างบน อ่านให้ละเอียดนะคะ ทุกตอนเลยด้วย"

ken_krub

  • บุคคลทั่วไป

ออฟไลน์ ♠♥♦♣

  • ex-ChCh13
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1612
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +223/-7
Re: "ร้านเติมรัก♥♥
«ตอบ #264 เมื่อ28-04-2011 12:22:50 »

ไปอ่านมาแล้ว พาร์ทของพี่อ๋อง รู้สึกว่าพี่แกหวานซะ
สรุปว่าแกรู้ทางน้องแล้วหรอคะ นี่แกเอกสถาปัตย์ โทการละครเหมือนกันรึเปล่าเนี่ย
ที่น่าสงสัยที่สุดก็แม่ผ่องเนี่ยแหละ ดูน่าสงสัยม๊ากกกกก
ปล. มะม่วงกวนรึเปล่าน้า ครั้งก่อนเก็บมะม่วงไว้นี่ ฮุๆ
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 28-04-2011 12:35:00 โดย ChCh13 »

โจ๊กกุ้ง

  • บุคคลทั่วไป
น้องตัวต่อไม่ต้องไปทำงานที่กรุงเทพแล้วววว เป็นห่วงแม่น้า
คำตอบ มะม่วงแผ่น รึเปล่า ตอบมั่วเลย อิอิ

ออฟไลน์ LalaBam

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2864
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +227/-2
น้องอยู่กับพี่อ๋องที่นี่แหละ ช่วยกันดูแลแม่ผ่องไง

คำถามตอนนี้ไม่รู้อ่ะ ยากจัง

ออฟไลน์ ChiOln

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2475
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +167/-3
น้องกลับมาอยู่ช่วยแม่ผ่องเหอะ

samsoon@doll

  • บุคคลทั่วไป
ฟังแม่พูดแบบนี้แล้วรู้สึกไม่อยากจะไปทำงานในกทมเลย อยากอยู่ทำงานแถวบ้านมากกว่าง่ะ

somwill

  • บุคคลทั่วไป
กรี๊ดดดดด  น้องตัวต่อให้ท่ารึป่าวเนี่ย :-[ :-[

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด