หัวข้อ: ]* love is a drug! *[RIP my Bro______________UP! Aug 22

[sin]

อ่านแล้วจะร้องไห้ ขนาดเคนมาแต่ชื่อยังทำให้ลุ้นได้ขนาดนี้
ทำไมชีวิตจริงไม่เหมือนในนิยาย ถ้าเป็นนิยายน้ำพุวิ่งตามมาก็คงเจอเคน
แต่ชีวิตจริงมันไม่ง่ายอย่างนั้นนี่สิ แล้วพุจะทำยังไงต่อไป
ขนาดรับปริญญาตั้งใจจะชวนยังไม่ได้ชวนเค้าเลย
เฮ่อ!! อยากรู้มากว่าของที่เคนให้คืออะไร ถึงทำให้น้ำพุมีปฏิกิริยาขนาดนี้

ปล. คบกับพี่นัทน้ำพุดูเป็นตัวของตัวเองดี แต่รู้อะไรไหม มันเหมือนพี่ชายน้องชายมากกว่า
พุกับพี่นัทเหมาะที่จะเป็นแค่กิ๊กเท่านั้นแหล่ะ ไม่เหมาะจะเป็นแฟนหรอก
เหมือนที่แม่พุว่าแหล่้ะ คบกับคนนี้ไม่นานก็เลิก พอเปลี่ยนสถานะความรู้สึกก็เปลี่ยน

ปล2. แต่เราเริ่มไม่อยากเชียร์ิเคนแล้ว เพราะเราสงสารเคนมากเลยอ่ะ เจ็บมาหลายครั้งแล้ว
ถ้ามันจะไม่มีครั้งต่อไปอีก ก็น่าเชียร์นะ แต่ถ้ากลับมาแล้วเป็นเหมือนเดิม อย่ากลับมาคบกันอีกเลย
(ยกเคนให้เราเหอะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ)

[ordkrub]

พุ  ตัดสินใจในสิ่งที่หัวใจบอกเถอะ
อย่าทรมานตัวเองและตนรอบข้างอีกเลย

[maruko]

กรี๊ดกร๊าด วีดว๊าย เคลิ้มๆ ช็อตพี่นัทเถื่อนกับน้ำพุสุดๆ (*ทึ้งหัวตัวเองสองที)
ชอบให้เค้าอยู่ด้วยกันมากกกกกกก แต่ไม่รู้เค้าจะได้คู่กันมั้ยเนี่ยสิ  TT^TT
อ่านตอนท้ายแล้วรู้สึกคดีจะพลิกเป็นเคนยังไงก็ไม่รู้ ส่วนตัวศรัทธาในความรักของเคนมากจริงๆ
เพียงแต่เคนอาจจะมีการแสดงออกของความรักในอีกรูปแบบนึงที่ไม่ค่อยพอดี แต่ยกนิ้วให้เลยค่ะ
ผู้ชายแบบนี้มีอีกมั้ยบนโลกนี้ ทางนี้มีคนอยากได้ 55555 อยากมีคนตามหึงหวงมั่ง(เริ่มนอกเรื่อง)
สุดท้ายท้ายสุดยังไงก็ขอให้น้ำพุได้ใช้ใจเลือกคนที่รักและอยู่ด้วยแล้วมีความสุขที่สุดก็พอ
ปล.กอดขอบคุณนักโพสนักเขียนทะลุไปถึงน้ำพุสามที (ไม่สมยอมก็จะกอด ฮ่ะฮ่ะฮ่าาาา) 

[foyer]

/

อันนี้สเปเชียลนะคะ เพราะเห็นว่าพี่ Uonlii_I ถามเรื่องที่อยากสื่อสารพอดี 
ทั้งเรื่องนิสัยและหน้าตาน้ำพุค่อนข้างตอบยากอ่ะค่ะ (สำหรับโบนะ)
ภาพรวมเค้า...เป็นเด็กคิ้วเข้มตาโต หน้าเล็กๆ ยิ้มตาหยีเหมือนเด็กน้อย น่ารักดี (และที่สำคัญ ขาวไปทั้งตัวเลย)
แต่ที่เสริมหน้าตาคือบุคลิก... กวนๆ ที่จริงเป็นคนกวนมาก ทั้งหน้าตาทั้งการพูด บางทีก็ชอบทำหน้าตาย (ไม่รู้แล้ววว) 

อธิบายยากอ่ะค่ะ
ก็เลยลองเอาความในใจของบรรดาเพื่อนๆ (ตัวจริง) ของน้ำพุมาลงสัก 3 คน

นาย A

   “กูไม่คิดเลยนะว่าจะมาสนิทกับมึงได้ ตอนแรกที่เห็นรู้สึกว่าคนๆ นี้ชอบทำอะไรแปลกแยกว่ะ – คิดงั้นจริงๆ นะ! แต่ที่จริงตอนนี้ก็ยังมีความคิดแบบนี้หลงเหลืออยู่เหมือนกัน เคยถามมึงเหมือนกัน จำได้มั้ยมึงตอบกูว่าอะไร – ‘กำลังประมวลผลอยู่ว่าทำอย่างงี้มันดีแล้วเหรอ’ นี่แหละคือคำตอบที่กูได้ ฟังแล้วอึ้งเลยนะเว้ย แบบว่า จริงดิ? คิดงั้นจริงดิ!? เออ ดีว่ะ ก่อนทำอะไรก็คิดก่อนจะทำ – ดูเป็นผู้ใหญ่ดี แต่บางครั้งเพื่อนทั้งห้องเนี่ย เค้าทำกันหมดแล้ว เพื่อนมีมติมาแล้ว ก็ทำตามมติไปเหอะ (แอบคิดงี้วะ) แต่ก็นะ มันสมกับเป็นมึงว่ะ!
   กูว่ามึง ‘น่ารัก’ ดีว่ะ เวลามึงพูดถึงสิ่งที่ตัวเองกำลังสนใจหรือเรียกว่ากำลัง ‘คลั่ง’ อ่ะ หน้าจะแดง หูแดง ตาเป็นประกายวิบวับ แล้วก็จะพูดอย่างตื่นเต้น เวลากูฟังนะ ไม่ว่าจะเห็นหน้าหรือไม่เห็นเนี่ย.... นึกภาพออกเลยว่ะ ถ้าเห็นก็จะไม่ค่อยกล้ามองเท่าไหร่ เพราะมันจะเป็นไปด้วย แล้วก็รู้สึกสนุกเวลาได้ฟังมึงพูด เพราะแบบทั้งตลกท่าทางหน้าตามึง (คงนึกออกนะ เวลาเล่าเนี่ยตัวเองเป็นไง)”

นาย B

   “ก่อนอื่นต้องบอกว่าดีใจที่ได้รู้จักและก็เป็นเพื่อนกัน เวลาเรียนเราไม่ค่อยได้คุยกันเท่าไร เพราะ..... กูกลัวว่าเพื่อนจะเอาไปแซวอีก ซึ่งมันก็คุยเป็นเพื่อนธรรมดา แต่มึง POP เองนี่หว่า เพื่อนในห้องปลื้มมึงกันทั้งนั้น (รวมทั้งกูด้วย) มึงชอบทำตัวแปลกๆ กูเองก็บอกไม่ถูก เรื่องหนึ่งที่เพื่อนชอบพูดถึงมึงก็คือ การพูดของมึง (ที่มันไม่ค่อยรู้เรื่อง) กูเองก็เฉยๆ กับเรื่องนี้นะ เพราะกูว่ามันก็ยังรู้เรื่องอยู่ แต่สไตล์การพูดของมึงแปลกๆ จะว่าพูดเหมือนเด็กก็ไม่ใช่ เลียนแบบการ์ตูนก็ไม่เชิง สรุปว่ามีมึงคนเดียวที่มั้งที่พูดแบบนี้ ถึงจะมีใครเลียนแบบก็ไม่เหมือนหรอก
   ท่าทางมึงเวลามึงพูดก็เป็นเอกลักษณ์ คิดแล้วน่ารักดีว่ะ! ยิ่งสีหน้าของมึงนะ โอ๊ย! เฉยๆ แบบไม่รู้สึกรู้สาอารายกับใครเขาเลย ถามจริง? เคยรู้สึกผิดบ้างหรือเปล่า เวลาทำคนอื่นเค้าโกรธ หรือว่า คิดว่าถึงโกรธก็ช่าง (ไม่สน) ถ้าเป็นอย่างนั้นจริง กูขอเข้าข้างอีกฝ่ายนะ เพราะคงมีคนเห็นใจมึงเยอะแล้ว
   อีกเรื่องที่กูชอบในตัวมึงก็คือ ความตรงไปตรงมาของมึง ดูจริงใจ แล้วก็เป็นกันเอง แบบว่าโดนสุดๆ เพราะบางคำหรือบางประโยคที่มึงพูดออกมา มันตรงกับที่กูคิดเป๊ะเลย ไม่ต้องพูดอ้อมค้อม ตรงๆ ง่ายๆ พูดทีเดียวเข้าใจ อะไรแบบนี้”
   

นาย C

   “กูประทับใจมึง จากบุคลิกท่าทาง การพูดจา แบบว่า... ไม่ค่อยรู้เรื่อง ออกกวนๆ นิดๆ (ได้ใจ...) กูก็คิดๆ ว่า ไอ้นี่เป็นตัวของตัวเองดีจังเลย แล้วอีกอย่างที่ทำให้กูสนใจมึงก็คือ มีใครหลายต่อหลายคน ประทับใจมึง (เป็นพิเศษ) ไอ้เราก็เลยเกิดอาการ ‘เอ๊ะ!’ ไอ้นี่มันมีอะไรดีวะ! ทำไมมีคนสนอกสนใจเยอะชะมัด.... พอได้ลองมองดูมึงดีๆ แล้ว ไอ้อาการ ‘เอ๊ะ’ ก็เลยหายไป
   เออ! มันจริงนี่หว่า ที่ทำไมถึงมีคนสนใจมึงเยอะ
   ความเป็นตัวของตัวเอง การพูดจาที่ไม่ค่อยเหมือนใคร หน้าตาน่ารักในแบบของมึง แล้วก็อะไรอีกมากมายที่กูไม่สามารถอธิบายออกมาได้ นี่แหล่ะ! ที่ทำให้มึงเป็นขวัญใจของใครหลายๆ คนไปโดยที่อาจจะไม่รู้ตัว”


สรุปแล้วน้ำพุก็เป็นอย่างที่เพื่อนๆ เค้าบอกมานี่ล่ะค่ะ...
แต่แถม.... ตอนที่คุยกับเพื่อนแบบจริงจังว่ากวนแค่ไหน
OK = เพื่อน, P = น้ำพุ

(14:32) OK :   แสดดด
(14:33) P:   ว่างนะเมิง
(14:35) P:   ไอ้ x ขอเบอร์มึง
(14:35) P:   ไม เพื่อนเมิง ไม่มีเบอร์มึงวะ
(14:42) OK :   กรุใช้เบอเดิม ตลอด
      ไม่เคยเปลี่ยน
      มันมีเหอะ
      มันยังเคยโทรมาหากรุเลย
(14:43) P:   เหอะ ๆ และจะถามกรูทำไมวะ
      งง
(14:43) P:   เคยโดนหลอกถามแบบนี้สองทีละ
(14:43) OK :   อาจจาใช้เรื่องนี้เป้นการเปิดเรื่องคุยกะเมิง
(14:44) P:   เหอะ ๆ
(14:45) P:   มันบอกไม่มีเบอร์มึงเว้ย อย่างจริงจัง
(14:46) P:   เคๆ มือถือหาย
(14:46) OK :   ก้มันเคยโทรมาหากรุอ่ะ
(15:01) OK :   ฟาย
(15:02) P:   เสลดเป็ด
(15:04) OK :   มะพร้าวพ่อเมิงดิ (สำเนียงฝรั่ง)
(15:05) P:   ยังไม่ลืมนะเมิง
(15:05) OK :   อืมมม
(15:05) P:   เออ แต่ฮาดี
(15:05) P:   เล่าให้แจ๋วฟังป่ะ?
(15:05) OK   ป่าว
(15:06) OK :   พักนี้แจ๋ว อารมขึ้นๆลงๆ
      กรุเลยถอยออกมา 2 เซน
(15:07) P:   เยอะมากมึง
      ฮ่าๆๆ
(15:09) OK :   อะไรเยอะ
(15:09) P:   สองเซนไง
(15:09) OK :   อืมม
      ไม่อยากห่างมาก
(15:13) OK :   เมิง
      อยากจุ้บแจ๋วอะ
(15:13) P:   และมาบอกไรกรู
      ก็ขอเด่ะ
(15:13) OK :   เผื่อเมิงแนะนำไรได้
(15:13) P:   อิอิ
(15:14) P:   กรูก็ขอก่อน และก็ไม่รอคำตอบ
      ทำเลย
(15:23) OK :   เมิงแม่ง
      แรงว่ะ
      เซ้กจัด
(15:23) P:   ทีหลังอย่ามาถามนะ
(15:23) OK :   555555
      ถามบ้างไรบ้างไม่ได้งัย
(15:25) P:   เชี้ย บอกไปก็ว่ากู
(15:25) P:   อ่อนว่ะ
(15:26) OK :   แซว ไม่ได้ว่า
      ออกจาชมด้วยซ้ำ
(15:27) OK :   ว่าแรงดี  สมเป้นเมิง   ไรงี้
(15:28) P:   ขอก่อน แรงตรงไหนวะ
(15:28) OK :   ขอก่อนไม่แรง
      แต่ทำเลย  มานแรง
      แล้วถ้า แจ๋วมันหลบอะ 
(15:29) OK :   แบบไม่ให้เงี้ย
(15:29) P:   มีเทคนิคหน่อยดิ
(15:30) P:   ของแบบนี้มันบอกกันไม่ได้เว้ย
(15:33) OK :   เมิงก้เอาประสบการเมิงมา ช่วยกรุหน่อยดิ
(15:33) P:   กูใส เหอะ สัส
(15:34) OK :   ไม่จิงอะ
      เมิง แอบแรง  กุรุ้
(15:34) P:   ไม่เชื่ออีก
      เวง 555
(15:36) OK :   555
      แร้งงง
(15:37) P:   แรงป๊อเมิงดิ
(15:38) OK :   แร้ง  มะพร้าวพ่อเมิง
(15:55) OK :   งอนกรุเหรอออ
      แสดดดด
      กรุ รุ้สึกผิดเลยเมิง
(15:56) P:   เหอะๆ
      ไม่ได้งอน
      บ้าป่ะ
(15:56) OK :   5555
(15:57) P:   ไม่ใช่เมิง จะได้ขี้งอน
(16:02) P:   จอกกกว่ะ
(16:03) OK :   ไอเด้กมีปม
(16:03) P:   เอ อ กรูเด็กมีปม
(16:06) OK :   ปมไรวะ
(16:07) P:   ฮอตเกิน
(16:12) OK :   ถุย


555 จบแล้ว ตอนต่อไปยังไม่ได้พิมนะคะ...
เรื่องตัวจริง...ไม่ขอสปอยล์ แต่อยากให้อ่านไปเรื่อยๆ จนจบ

[Wordslinger]

ชอบตรงที่...ขาวไปทั้งตัว นี่แหละค่ะ 

[eastwind]

ลองจิ้นภาพน้ำพุดูแล้ว ก็ออกจะน่ารับประทานอยู่นะ มิน่ากิ๊กชิบเป๋ง

[เพื่อนบ้าน]

ชอบตรงที่...ขาวไปทั้งตัว นี่แหละค่ะ  

ชอบเหมือนกัน กร๊ากกกกกกกกก !!~

อ่านๆมามีแต่คนบอกว่ากวนๆ สรุปน้ำพุมาจากดาวไหนคะ
ดูท่าว่าจะพูดจาไม่ค่อยรู้เรื่อง ฮ่ะๆๆ *ล้อเล่นน๊า*
ทุกวันนี้พุยังเล่นเอ็มอยู่อีกหรอคะ เหอๆๆ
แต่เค้าคุยกะเพื่อนน่ารักดีนะ อยากเลี้ยงเด็กจริงๆ อ๋อยย ~

ส่วนเรื่องพระเอก โบอ่า ~ ยังไงก็คือ 1 ใน 3 นี้ใช่ม่ะ
ถ้าตอบว่าไม่ใช่ จะไม่อ่านล่ะนะ งอน ~ ชิร์
ถ้าสุดท้ายแล้วคือหนึ่งในนี้และยังรักกันดี ก็ขอให้รักกันไปนานๆๆๆๆๆๆ
เพราะกว่าจะมาถึงวันนี้ได้เล่นเอาปวดกระโหลกเลย เน๊อะ ๆๆ หึหึ

ปล.ไปพิมพ์ต่อเร็วๆ กร๊ากกกกกกกก มาสปอยๆแล้วก็คิดถึงพุว่ะ มาๆกอดที ไอ่เด็กต่างดาว  
อ่อๆๆ อยากรู้อีกอย่างนึง พุสูงป่ะ ฮ่ะ ๆๆ หน้าตาบอกมาแล้ว แล้วรูปร่างล่ะ (เอาให้หมด กร๊ากกก)

[u-only-one]

กอดน้องโบ Hug Hug (ขนาด)  
(พี่ขอ)สรุป(เอาเอง)ว่าน้ำพุ... เป็นเด็กผู้ชายตัวขาวๆ หน้าตาน่ารัก กวนๆ ตาโต คิ้วเข้ม หน้าเล็ก ยิ้มแล้วเหมือนเด็กน้อย
เป็นบุคคลป๊อบมากๆ เพื่อนๆชอบทั้งห้อง คงเป็นคนกวนที่น่ารัก น่าเข้าหาที่สุดในโลกเลยนะเนี่ย  อื้มม
คือพี่นึกภาพตามที่น้องโบบรรยายแล้วนึกถึงโรงเรียนชายล้วนที่หนึ่ง พอดีว่าไปเจอตอนเค้าเลิกเรียนแล้วขึ้น BTS กันมาคับคั่งน่าเอ็นดูเยอะเลย เหอๆ
อ้อ...อีกประเด็น...เพื่อนๆบอกว่าน้ำพุ"น่ารัก" แสดงว่าไม่ได้ออกแนวหล่ออ่ะสิ น่าร๊ากกกกก ^O^

ส่วนตัวจริงของน้อง...ก็รอต่อไปค่ะไม่ได้เครียดอะไร(เหรอ?) คือเรื่องแบบนี้มันเ็ป็นเรื่องส่วนตัวของน้องเค้าจะเลือกใคร จะชอบใคร
เราก็รอลุ้นตามแหละเนาะ เพียงแต่อาจจะมีเชียร์ใครเป็นพิเศษ(มากๆ)บ้างไรงี้ไง นอกนั้นก็ลุ้นทุกตอนอยู่แล้ว ฮ่าๆๆ

ปล.น้องโบสู้ๆค่ะ ฝากกระซิบน้องแบ้งค์ขอตอนพิเศษสักนิ๊ดดดได้ป่าวคะ นะนะ

[kenshinkenchu]

เค้าอยากได้ในรอบด้วยน้าๆๆๆ  จุ๊บๆ กอดๆ บวกๆ   

[snice_cz]

สรุปแล้วงานรับปริญญาของพี่พุนี่เหมือนงานรวมกิ๊กไงงั้นอ่าเลยอ่าพี่โบ พี่แบงค์ โหยแล้ววันนั้นพี่แบงค์เหนื่อยเปล่าเนี่ยที่ต้องเทคแคร์พี่พุทั้งวัน อ่านนอกรอบไปแล้วก็พอจะเข้าใจว่าทำไมพี่พุถึงป๊อป ฮาา อาจเพราะความเป็นตัวของตัวเองด้วยเปล่า ข้อความที่เป็นแชทที่พี่พุคุยกับเพื่อนแล้วขำอ่า ตลกดี ^^ รอตอนต่อไปนะค่ะ

[BeeRY]

ทุกคนคิดเหมือนกันว่าำชอบน้ำพุตรงที่พูดไม่ค่อยรู้เรื่อง

[nunamicky]

รออ่านตอนต่อไปอยู่นะคะ
ลุ้นตัวจริงของพุจะเกร็งไปหมดแล้วนิ
มาไวไวนะคะ

[gummin]

เคนอย่าเพิ่งไปนะรอพุก่อน
เค้ารอให้สองคนนี้กลับมารักกัน

[foyer]

/

แบงค์ไม่บอกผมก็รู้คับ ผมรู้แต่ไม่ยอมรับ
ผมปฏิเสธความรู้สึกเคน เพราะตัวผมเองในตอนนั้น...ไม่อยากหยุดอยู่ที่ใคร ผมยังสนุกกับการลอยไปลอยมากับคนอื่น..โดยไม่ได้สนใจว่าคนที่คบด้วย ไม่ว่าจะเป็นเคนหรือใครก็ตาม จะรู้สึกยังไง

แต่ตอนนี้ผมรู้แล้วครับ...

รู้จนอยากทรมานตัวเองให้สาสม


สิ่งที่เห็นในกล่องนั้น..
เป็นสร้อยที่คล้องแหวนไว้เหมือนของที่เคนเคยให้ตอนวันเกิดผมปีที่แล้วอ่ะคับ แต่ที่ทำให้เห็นว่าไม่ใช่ของเดิม ก็ตรงชื่อที่สลักไว้ในแหวน

อันเก่าเป็นชื่อมันหง่ะ

แต่อันนี้... ไม่ใช่ชื่อใครทั้งนั้น แต่เขียนว่า ‘ETERNITY’


ผมยังจำวันนั้นได้อย่างชัดเจน เพราะสิ่งที่เคยทำเอาไว้มันตามหลอกหลอนผมอยู่ทุกเวลาที่นึกถึง
ผมจำได้
ตอนที่บอกเคนว่าทิ้งสร้อยไปแล้ว แต่มันบอกว่า ไม่เป็นไร เดี๋ยวซื้อให้ใหม่
แล้วอยู่ๆ พอเห็นของที่น่าจะไม่ได้คืนแล้วกลับมา แม้ว่ามันจะไม่ใช่ของเดิมแต่ก็ทำให้ผมสะเทือนใจจนบ่อน้ำตาแตก

คือ... ไม่ใช่แค่ผมที่ลืมไม่ได้ เคนก็เหมือนกัน

แต่ตอนนี้จะให้ทำยังไงอ่ะคับ มันทำอะไรไม่ได้แล้ว เคนก็มีคนของมัน
ส่วนผม... ก็.....มีพี่นัท (หรือเปล่าวะ?)
ถ้าจะให้ทำอะไรลงไปตอนนี้แล้วคนรอบข้างจะเป็นยังไง มันทำตามใจตัวเองไม่ได้หรอกคับ 
ผมควรมองภาพตามความเป็นจริง แม้ว่า...     
ความจริงมันก็ไม่ได้อยู่บนพื้นดิน แต่มันอยู่ในใจคนก็ตาม   
     
 /

หลังรับปริญญา ผมไม่ได้อยู่ทำกิจกรรมกับที่คณะต่ออย่างที่ตั้งใจไว้อ่ะคับ เพราะไม่มีอารมณ์อยู่ไปก็ไม่สนุก แล้วก็ไม่อยากให้คนอื่นมากังวลกับผมด้วย ก็เลยกลับดีกว่า
ที่จริงแล้วผมอยากอยู่คนเดียว ไม่อยากคุยกับใครเลย 

ผมยังคิดอะไรไม่ออกสักอย่างอ่ะคับ บอกแบงค์ไปมันก็เข้าใจ และก็ปล่อยผมไว้อย่างที่ขอ

ผมไปนั่งที่เดิมตรงที่ชอบไปตอนเรียนอ่ะคับ นั่งมองสนามหญ้าสีเขียว...ในหัวคิดอะไรอยู่ก็จับประเด็นไม่ถูกเหมือนกัน

แต่ที่แน่ๆ คือ...มันรู้สึกเบื่อหน่ายกับชีวิตสำมะเลเทเมาของตัวเองจริงๆ 

ถ้าเป็นเมื่อก่อนผมอาจจะไม่ลังเลในการทำตามใจตัวเอง... แต่ตอนนี้มันไม่ใช่แล้ว
ถ้าหากมีใครสักคนจะต้องเสียใจ ผมขอประเดิมคนแรก
ไอ้วิธีหักดิบเหมือนเดิมอย่างที่เคยทำมันไม่ช่วยให้อะไรดีขึ้น นอกจาก ทิ้งความไม่เข้าใจให้คนข้างหลัง 

ผม.........ไม่ชอบรอเลยครับ... อึดอัด ทรมาน..... แต่ทำอะไรไม่ได้ก็ต้องอดทน

/

นั่งอยู่นานจนไฟสนามปิด ผมก็ต้องกลับ... ลังเลว่าจะให้พี่นัทมารับดีไหม แต่ไงๆ ก็ต้องโทรบอกอยู่ดีนั่นแหล่ะวะ พอเค้ารู้ว่าผมไม่ได้อยู่ในที่ๆ บอกไว้ตอนแรก พี่นัทก็ถามทันทีเลยคับว่ามีเรื่องอะไรรึเปล่า? ทำไมผมยังอยู่ที่นั่น?
“ไม่มีอารมณ์ไปแล้ว” ผมตอบ
“แล้วจะให้ไปรับมั้ย?”
“.....................”
“จะให้ไปมั้ย?” พี่นัทถามย้ำ
“คับ”

ผมนั่งรอพี่นัทแบบหมดสภาพ มันเหนื่อยหง่ะ ทั้งใจทั้งกายเลย
นั่งหายใจทิ้งอยู่เป็นนานไม่ได้ช่วยอะไรมากไปกว่าสงบสติอารมณ์ของตัวเอง
พอพี่นัทมาถึงผมเข้าไปนั่งก็มีน้ำกระป๋องมายื่นให้
“ขอบคุณครับ” ผมรับไปเปิดดื่ม
”เพื่อนเค้าไปเลี้ยงกัน แล้วเอ็งเป็นอะไร ทำไมไม่ไปกับเค้า ฮะ ไอ้เด็กน้อย” พี่นัทเอามือมายันหัวผมซะงั้น
“จ่ายตังค์แล้ว ไม่ไปก็ไม่เป็นไรหรอก” คณะผมปิดร้านเลี้ยงเลยคับ เมาเละเทะตามเคย มันก็ไม่เห็นจะมีอะไรแปลกใหม่
“เงินมันไม่ใช่ประเด็น ที่เค้าสนใจคือ...ทำไมตัวเอ็งถึงไม่ยอมไปต่างหาก”
“คร้าบ...” ก็เข้าใจอยู่นะ “เบื่ออ่ะ เซ็งชีวิตแบบสุดยอด ไปในสารรูปนี้เดี๋ยวก็มีคนมาเซ้าซี้อีก น่ารำคาญ” แค่คิดก็เวียนหัวแล้ว
“ฮ่าๆๆ จะขี้รำคาญอะไรนักหนาวะ” พี่นัทว่า
“ถ้าเกิดวันนึงไม่มีใครสนใจเอ็งขึ้นมา เอ็งยังจะพูดงี้อยู่อีกมั้ยวะ” พอเห็นผมไม่ตอบ พี่นัทก็หันมายิ้มกวนตีนใส่
“หึ ขี้คร้านจะร้องไห้แงๆ อ่ะดิ...ยิ่งถ้าเป็นคนสำคัญไม่สนใจนะ สงสัยคงแทบอยากจะไปโดดน้ำตายล่ะมั้ง”
“....อย่าพูดได้ไหมพี่” ผมเริ่มจะหงุดหงิด

“ทำไมล่ะ พูดตรงไหนผิดเหรอ?” ยังทำเป็นลอยหน้าลอยตาอยู่ได้

อ๊ากกกส์ อย่ามากวนโมโหได้มั้ยเนี่ย

“พี่นัท!”
“เรียกทำไม?”
“เงียบได้ป่าว!”
“พี่ไม่ชอบความเงียบว่ะ ไม่พอใจอะไรก็พูดมาดิ”

“.........................”


“ไม่แน่จริงนี่หว่า” อ๊ากก อย่ามาท้ากันอย่างงี้นะ

“ก็พี่นั่นแหล่ะ! พูดอยู่ได้”
“อ้าว ถ้าไม่ได้เป็นอย่างงั้นจริงก็อย่าร้อนตัวดิ หรือถ้าเป็น ก็แค่ยอมรับ มันยากตรงไหนวะ?” ผมหันหน้าออกนอกหน้าต่าง เพราะไม่รู้จะโต้ตอบเค้ายังไง
“เสียฟอร์มนิดหน่อยมันจะตายเหรอ ลดๆ ลงบ้างแม่คงไม่ว่าหรอก”
เออ ก็ได้วะ
“พี่จะให้พุยอมรับอะไร?”
“อ้าว แล้วที่พูดมาอะไร มันก็อันนั้นนั่นแหล่ะ” 
ผมคิดตามนิดนึง “โอเค ก็ได้คับ ยอมรับก็ได้ทุกข้อกล่าวหา”

“ก็แค่นั้น...”
“พุเสียใจอ่ะพี่นัท”
“เรื่อง?”
“เรื่องเคน” ผมตอบ
 
“มันมาด้วยเหรอ?” พี่นัทถามเสียงเรียบๆ
“ก็มา... แต่ไม่ได้เจอตัว มันฝากของมาให้เฉยๆ อ่ะ”
“เฮ้อ แล้วจะเสียใจไปทำไม มันก็แคร์เอ็งอยู่หนิ”
“...............”
“ดูท่าเอ็งก็คงไม่ต่างกัน” พี่นัททำหน้าเซ็งนิดหน่อย แล้วเค้าก็ถาม
“ไปหามันที่บ้านเลยไหม รู้สึกไงก็บอกมันไปซะเรื่องจะได้จบ ถ้ามานั่งเครียดกันอยู่แบบนี้แล้วชาติไหนถึงจะรู้เรื่อง”

“พุไม่กล้าหรอก” แค่นึกว่าต้องไปเจอกันก็กลัวแล้วคับ กลัวไปมากมาย โดยเฉพาะถ้าไปเจอแล้วมันไม่เป็นอย่างที่ผมคิด ผมก็คงเศร้าหง่ะ
“งั้นตกลงจะยอมให้เป็นอย่างนี้ใช่ไหม?” พี่นัทถาม แต่ผมพูดไม่ออก
“....................”
“ถ้ายอมแล้ว ก็อย่ามาพูดเรื่องนี้ให้ฟังอีก! แล้วก็อย่ามาบอกว่าเสียใจ ทั้งที่ตัวเองไม่ได้ทำเหี้ยอะไรเลย!”

 
 
โห..... แรงหง่ะ โดนว่าไปขนาดนี้ผมน้ำตาซึมเลย  แต่ว่ามันไม่ใช่น้ำตาของความเสียใจหรอกคับ แต่เป็นความกล้าที่พี่นัทให้ผมต่างหาก 

ผมนั่งคิดไปตลอด... รู้สึกใจมันหน่วงแบบแปลกๆ ผมไม่รู้หรอกว่าที่คิดมันถูกไหมจนกว่าจะได้ลองทำ

ตอนแรกผมนึกว่าพี่นัทจะพาไปไหนต่อรึเปล่า แต่สุดท้ายเค้ากลับมาส่งที่บ้านเลย 

“พี่นัทโกรธพุใช่ไหมเนี่ย?” ผมเห็นหน้าเค้าแล้วอดถามไม่ได้อ่ะคับ
“แล้วคิดว่าไง” พี่นัทถอนหายใจ
“ไม่อยากให้โกรธอ่ะ”
“เห็นเอ็งพูดงี้นับครั้งไม่ถ้วน สุดท้ายก็เหมือนเดิม”
“พี่นัทก็เหมือนเดิม”
“จะไม่เหมือนเดิมแล้ว ถ้าเอ็งยังเป็นอยู่แบบนี้” แบบนี้?

“พี่นัทอย่าทิ้งพุนะ”
“แล้วเอ็งล่ะ จะทิ้งพี่ไหม?” ถามแบบนี้ก็ตอบแบบไม่ต้องคิดเลยคับว่า
“ไม่มีทาง!” ถึงผมอยากจะกลับไปคบกับเคน แต่มันก็ไม่ใช่ฐานะแฟน ผมแค่อยากเป็นเพื่อนมัน

“หึหึ ตอนนี้เราก็ทิ้งกันไม่ได้อยู่แล้ว เพราะพี่กับเอ็งไม่ได้เป็นไรกัน”
“........................” -*-
“แต่ถ้าวันนึงมันต้องเป็นอะไรกันจริงๆ พี่คงไม่ยอมให้เรื่องแบบนี้มันเกิดขึ้น”

“ไม่เข้าใจ” เรื่องแบบไหนง่ะ หรือว่าเรื่องผมกับเคน???
“พุแค่อยากเป็นเพื่อนเคน” ผมอธิบายพี่นัทไป
“น้ำพุ... เอ็งคิดงั้นจริงเหรอวะ?” หน้าตาเค้าดูไม่เชื่อผมเลย เหอๆๆ เห็นพี่นัทมองแบบนี้ผมก็ชักจะไม่ไว้ใจตัวเองเหมือนกัน
“ถึงจะรักกันแค่ไหน แต่ถ้ามันเป็นไปไม่ได้ มันก็คงเป็นไปไม่ได้”

“..........................” พี่นัทขมวดคิ้วกับคำพูดผม

“พุรักเคน แต่เราเป็นได้อย่างมากก็แค่เพื่อนกัน” อย่างที่มีคนบอกไว้ล่ะคับ ว่านิสัยผมกับเคนมันเข้ากันไม่ได้ ตลอดห้าปีที่ผ่านมาก็พิสูจน์ได้แล้ว แต่ที่ทั้งผมและมันยังตัดใจไม่ได้ก็คงเป็นเพราะ เราไม่คุยกันให้เข้าใจล่ะมั้ง

“รักมันเหรอ?” พี่นัทถามขึ้นมาลอยๆ แบบไม่ต้องการคำตอบ
“ถ้ารักกันมันจะเป็นเพื่อนกันได้ยังไง นี่เอ็งไม่ฉลาดหรือว่าพี่โง่วะเนี่ย” พี่นัทถึงกับยกมือกุมขมับ

“ก็...รักกันแต่ไม่จำเป็นต้องเป็นแฟนกันไงพี่ รักกันก็เป็นเพื่อนกันได้ รักแบบเพื่อน”
“เอ็งไปถามมันก่อนไปว่ามันอยากเป็นเพื่อนกับเอ็งรึเปล่า”
“....................”

‘กูเป็นเพื่อนมึงไม่ได้พุ’

 
อยู่ๆ ประโยคนี้ก็ผุดขึ้นมาในสมองผม

เคนมันไม่อยากเป็นเพื่อนผมจริงๆ ด้วย... ถ้าอย่างงั้น

“ไปถามใจตัวเองให้ดีก่อนไปว่ารักมันแบบไหน” พี่นัทสรุป
“พี่ว่าเอ็งตีกรอบให้ตัวเองเพราะอดีตมากไป สมมติว่าเคนมันเปลี่ยนตัวเองได้ เอ็งจะทำยังไง? พูดว่าเพื่อนน่ะมันพูดง่าย แต่ความจริงมันทำได้ไหม...? เอ็งโอเครึเปล่าถ้าสมมติว่าเคนยอมเป็นเพื่อนเอ็ง แต่มันกอดจูบ...มีอะไรกับเอ็งทุกวัน...”
“......................”
“ใช้คำว่าเพื่อนเพื่อให้ตัวเองเป็นอิสระจากความจริง มันช่วยให้อะไรดีขึ้นวะ รักมันก็อย่าหลอกตัวเองอีกเลยว่ะ ...พี่ไม่เป็นไร”

/
 
   


‘พี่ไม่เป็นไร’


ถึงพี่นัทจะพูดอย่างงั้น แต่ใครมันจะไปได้ง่ายๆ ผมแคร์เค้านะคับ มากด้วย ถึงตอนนี้จะเริ่มรู้แล้วว่าคิดยังไงกับเคน แต่พี่นัทก็ยังสำคัญกับผมที่หนึ่งอยู่ดี

เค้าอาจจะลืมเรื่องนี้ไปก็ได้...

เฮ้อ... ผมควรทำยังไงดีวะเนี่ย??? ไม่รู้เหมือนกัน!!!
ถ้ารู้ผมคงทำไปแล้ว พระเจ้าจอร์ช 

“เอ็งมาทำไมวะ?” พี่นัทถามตอนเห็นหน้าผมช่วงพักเที่ยงที่ออฟฟิศในวันถัดมา คือ... ผมมาหาเค้าเองล่ะคับ
“ไม่รู้อ่ะ มาเฉยๆ” ผมตอบไปตามตรง
“พี่จะไปกินข้าวใช่ป่ะ พุไปด้วย”
พูดจบพี่นัทถอนหายใจเลย “ไม่ได้ นัดคนอื่นไว้แล้ว”     

“..................” หง่ะ หน้าชาไปเลยคับผม

“ไปส่ง BTS มั้ย?” พี่นัทถาม
“ไม่เป็นไรคับ พี่ไปเหอะ” รู้สึกแย่ชะมัด แต่ผมก็ผิดเองที่มาปุบปับ
“ทีหลังถ้าจะมาบอกก่อนนะ จะได้เลื่อนนัดทัน” ยังมีหน้ามาพูดงี้อีกไอ้บ้า!!
พอผมบอกไม่ไป เค้าก็ไม่ส่งจริงด้วยคับ แต่พี่นัทเค้าก็เป็นคนแบบนี้แหล่ะ ผมทำใจได้แล้ว

“อยากไปกินข้าวกับพี่เหรอ?” พี่นัทหันมาถามอีกครั้งก่อนเดินไปลานจอดรถ
“ไม่เชิง”
“ตอนเย็นละกัน”
“ว่างเหรอ?”
“ไม่ว่างก็ทำให้ว่างได้”
“....งั้นเดี๋ยววันหลังมาใหม่ดีกว่า”
พี่นัทจ้องหน้าผมหน่อยนึง เค้าก็โอเคแล้วก็ไป ผมว่าเรื่องเมื่อวานต้องทำให้พี่เค้าไม่พอใจแน่ๆ เลย

เค้าไม่พอใจแล้วผมพอใจนักเหรอวะเนี่ย ไอ้เรื่องมีกิ๊กเป็นร้อยหง่ะ ผมก็ไม่พอใจเหมือนกันนะ แต่ก็เข้าใจที่พี่เค้าเป็น ผมยอมรับได้ เพราะเชื่อในสิ่งที่พี่นัทพูดว่าถึงเค้าจะมีใครแต่ผมก็ยังเป็นที่ 1 ซึ่งที่เค้าทำผมก็ไม่นึกว่ามันเป็นการเอาเปรียบอะไรอ่ะคับ เพราะผมเองก็ไม่ได้ทำตัวให้เค้ามั่นใจได้เหมือนกัน 

/

การกินข้าวคนเดียวนี่ผมไม่ชอบเลยคับ มันรู้สึกแปลกๆ ไงไม่รู้ คนชอบมองง่ะ เวลาไปไหนคนเดียวก็เหมือนกัน (หรือผมคิดไปเองฟระ) 
เหงาก็เหงาอยู่ แต่ไหนๆ ก็แวะมาแถวห้างแล้วก็เลยเดินดูของขวัญวันเกิดให้เคนซะเลยคับ
ประมาณว่าซื้อไว้ก่อน จะได้ให้หรือไม่ได้ให้ ก็แล้วแต่ดวง...

แหง่ะ... ถ้าพูดงี้ให้พี่นัทได้ยินมีหวังโดนด่า
คือ..เค้าไม่ชอบให้ทำอะไรแบบเลยตามเลยอ่ะคับ ถ้าตั้งใจแล้วก็ต้องทำให้มันสุดๆ พี่นัทจะเป็นแบบนั้นซะมากกว่า

ถ้าผมเป็นได้ซักครึ่งนึงของเค้าก็คงไม่ต้องมานั่งปวดหัวอย่างงี้หรอก...
ถ้าผมเป็นได้อย่างเค้า เรื่องคงจบไปนานแล้ว

“สนใจสอบถามได้นะครับ” ผมเดินเฉียดๆ ไปตรงโซนเครื่องประดับอ่ะคับ เห็นเคนมันซื้อแหวนซื้อสร้อยให้สวยดี อยากใส่เหมือนกัน แต่ไม่กล้า กลัวทำหายอีก
คราวนี้เห็นร้านนี้ดีไซน์เท่ดีหง่ะ ผช. ก็ใส่ได้ ถามราคาพี่เค้าแล้วก็ไม่แพงมาก แต่ประเด็นคือ...

ซื้อแหวนให้มันเนี่ย... จะดีเหรอ? 

ถ้าไม่คิดไรมาก ก็คงได้อ่ะคับ
ประเด็นคือผมคิดมากเนี่ยดิ

ไอ้ที่ทำให้พี่นัทไม่พอใจคือผมไม่ยอมไปคุยกับเคนให้รู้เรื่องแล้วปล่อยคาราคาซัง ผมคิดเอง มันก็คิดเอง สรุปไม่คุยกันก็ไม่รู้เรื่อง ต่างคนต่างเครียด เค้าไม่รู้ผมจะเอาไง พี่นัทเลยรำคาญมั้ง
ผมก็รำคาญตัวเองเหมือนกันนั่นแหล่ะ ถ้าวันเกิดเคนคราวนี้ ผมมีข้ออ้างไปเจอมัน ได้คุยกันจริงๆ จังๆ คงดี ผมรู้แล้วว่าตัวเองคิดยังไง แต่จะให้ยัดเยียดสิ่งที่ตัวเองรู้สึกให้เคน เหมือนที่มันเคยทำกับผม ผมว่านั่นคงทำให้เรื่องแย่ลงมากกว่า

ถ้าหากมีคนกำลังคิดอยู่ว่าผมอยากเก็บเอาไว้ทั้งพี่นัททั้งเคน มันก็ถูกคับ ผมเลือกไม่ได้ แต่ถ้าเจาะลึกรายละเอียดแล้ว สถานะมันต่างกันนะคับ ดูจากความเป็นจริงถ้าคิดง่ายๆ
1. เคนรักผม ผมรักเคน แต่เราไม่ได้เป็นไรกัน และเคนมีแฟนแล้ว
2. พี่นัทเป็นคนสำคัญของผม ผมเป็นคนสำคัญของเค้า แต่เราไม่ได้เป็นอะไรกัน และพี่นัทมีกิ๊กตั้งเยอะแยะ

ผมดูเหมือนจะมีทางเลือก แต่จริงๆ มันไม่มีทางให้เลือกซักเท่าไหร่


สรุปผมซื้อแหวนให้เคน... นิ้วกลางผมกับนิ้วนางมันหง่ะเท่ากัน ผมรู้แค่นี้ ก็เลยต้องซื้อไซส์นี้
ได้ของมาแล้วก็แอบดีใจนิดนึง อยากให้มัน อยากเจอมันเหมือนกัน แต่ก็ต้องเตรียมทำใจไว้ด้วยว่า... เรื่องมันอาจจะยากกว่าที่คิด


 

 
H
รักที่หาทางออกไม่ได้มันเจ็บปวด แต่เดี๋ยวก็ไปเคลียร์กันแล้วคะ
ปล. เคนอาจมาในสภาพที่คาดไม่ถึง!
[at] เพื่อนบ้าน : น้ำพุสูงเกือบร้อยแปดสิบค่ะ แต่ผอม ขาเล็กว่าแขนโบอีกมั้ง 555 ชอบที่เรียกพุว่าไอ้เด็กต่างดาว ฟังดูน่ารักดี หุหุ ส่วน MSN เอาตอนที่ยังเรียนมหาลัยมาลงค่ะ ปัจจุบันเลิกเล่นแล้วทุกสิ่งอย่าง
[at] Uonlii_I : แบงค์ฝากถามว่าตอนพิเศษอะไรครับ? (ด้วยน้ำเสียงหวาดๆ กลัวได้เขียนเรื่อง)
[at] snice_cz : พี่แบงค์เทคแคร์พุไม่เหนื่อยหรอกจ้า 
 
ปล.๒ ขออภัยล่วงหน้าหากตอบไม่ทั่วถึง
สุขสันต์วันวิสาขบูชา อย่าลืมไปเวียนเทียน ทำบุญที่วัดกันนะจ้ะ ชาวพุทธทั้งหลาย 

[sin]

น้ำพุ ตบซักเปรี้ยงดีไหมเนี่ย 55+
อ่านแล้วอึดอัดเว้ยยยย

สงสารพี่นัท สงสารเคน พุคนใจโลเล หึ!

[viky_mama]

อยากให้เคนเป็นพระเอก สงสารเคนมากมาย

[Wordslinger]

เคนมาแบบ...แต่งหญิง??? 

เลือกซะน้องพุ เดี๋ยวจะยุ่งเหยิงไปกันกว่านี้

ปล. อยากอ่านเรื่องแบงค์ค่ะ 

[ordkrub]

ความลังเล สับสน  มันทำร้ายจิตใจมากกว่าการกล้าเผชิญความจริงนะพุ

[eastwind]

eternity สงสารเคนจัง น้ำพุก็ดูเหมือนจะคิดอะไรได้บ้างแล้ว

[u-only-one]

นัทพูดถูกทุกอย่าง...
...ถ้าเคนยอมเปลี่ยนตัวเองได้จริงๆ น้ำพุจะำทำอย่างไร ?
...ถ้าเป็นเพื่อนกัน แล้วการแสดงออกไม่ต่างจากคนรัก แล้วจะเรียกว่าเพื่อนทำไม?
...ถ้าน้ำพุยังคงเป็นแบบนี้ ยังเลือกใครไม่ได้ คำว่าพี่นัทสำคัญที่ 1 ก็ไม่มีความหมายสำหรับนัทหรอกค่ะ
แล้วคนอย่างนัท...ถ้าพูดว่าไม่เป็นไร ก็คงไม่เป็นไรจริงๆ น้ำพุเสียอีกที่จะเสียใจมากถ้าถูกเค้า ignore
...ถ้าน้ำพุเลือกน้องเคน ก็คงต้องยอมปรับเปลี่ยนตัวเองเพือเคนอีกมากทีเดียว คงต้องทำแบบจริงจังล่ะไม่งั้นก็ไม่มีอะไรเปลี่ยน
...บางครั้งคนเรากว่าจะคิดได้เลือกได้ก็เกือบจะสายเกินไป แต่ก็มีอีกหลายคนที่กว่าจะคิดได้ก็สายไปแล้ว เรียกกลับคืนมาไม่ได้...

ขอพูดไรตรงๆนิดนึงนะอย่าเพิ่งเคือง..อ่านจนถึงตอนนี้...น้ำพุก็ยังชอบให้ความหวังคนอยู่เสมอ หรือตั้งใจจริงๆอยากให้เค้าหวัง(?)
การที่ต้องการเป็นเพื่อนกันแต่ให้แหวนเป็นของขวัญวันเกิดมันก็แปลกๆอยู่แล้ว เพราะงี้้นัทถึงเข้าใจน้ำพุทะลุไปถึงม้ามเลยค่ะ
แล้วคนเคยเป็นแฟนเ่ก่าจะไม่คิดมีความหวังเหรอคะน้องพุ.....
((ไม่รู้ว่าพี่คิดเยอะไปรึป่าวเนี่ย เฮ้อ... ปวดตับ))

ปล.ดีใจนะที่ทุกวันนี้น้ำพุเลือกได้แล้ว และก็คงมีความสุขมากกับคนที่เลือกแล้วก็รักกันให้มากๆนะคะ
ปล.2 น้องแบ้งค์..แหม..เขียนนิดๆหน่อยๆ ไปเดทไปไรก็น้ำพุมาก็แบ่งปันกันมั่งไรมั่งสั้นๆ  
ปล.3 น้องโบ..ยาวดีตอนนี้ถูกใจมาก แถมอาการปวดตับสองซีก เอาไป +1เลยน้อง  

[indy❣zaka]

ตอนนี้แอบสั้น
หนักใจแทนพุอ่ะ

[nunamicky]

น้ำพุเลือกคนที่อยู่ด้วยแล้วเป็นตัวของตัวเอง
อยู่ด้วยแล้วสบายใจดีกว่านะคะ

[love2y]

สงสารตัวเองที่มาติดเรื่องนี้ T^T
ถ้าบทสรุปมันไปตรงข้ามกับที่เราคิด
เราคงนอยด์แน่เลย T^T
อ๊าคคคคคคคคคคค หนีไปทำใจ >_<

[gummin]

พุรักเคน เคนก็รักพุ
ทำใจกล้าๆไปเปิดอกคุย
กันเลยดีกว่าจะได้ไม่ต้อง
มานั่งเสียใจทีหลังนะ
(เชีียร์เคนอยู่นะ)

[โจ๊กกุ้ง]

เราว่าสุดท้ายคนที่พุเลือกคงเป็นเคนแหละ  ถึงเคนมีแฟนแล้ว ก็เลิกได้นะพุ ฮ่าๆ  พี่นัทแกกิ๊กเยอะเหลือเกิน

[WhatLoveIs]

ทำไมอ่านจบแล้วเราเจ็บจังเลย T^T

[shiro_niji]

/

“รักมันเหรอ?” พี่นัทถามขึ้นมาลอยๆ แบบไม่ต้องการคำตอบ
“ถ้ารักกันมันจะเป็นเพื่อนกันได้ยังไง นี่เอ็งไม่ฉลาดหรือว่าพี่โง่วะเนี่ย” พี่นัทถึงกับยกมือกุมขมับ

ชอบพี่นัท แต่เชียร์เคน พี่นัทเข้าใจอะไรง่ายดีอ่ะ ดูเป็นผู้ใหญ่มากก

[snice_cz]

เคนจะมาในสภาพในเนี่ยพี่ อยากอ่านตอนต่อไปละ ลุ้นๆ

ปล..ขอถามนิดนึงนะค่ะ อ่านมาตั้งนาน จริงๆ เรื่องนี้มีคนเขียนสองคนใช่ป่ะค่ะ คือพี่โบ กับ พี่แบงค์ ใช่เปล่า?

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

เครียดจริงจังเลยตอนนี้ เป็น paradox ที่แก้ไม่ออกจริงๆ

[เพื่อนบ้าน]

อ๊ากกกกกกกกกกกก วิ่งมากระโดดกอดโบ *หมับ* 
กอดๆ ไอ่เด็กต่างดาวที่น่ารักด้วย งุงิ (นอกจากผอม สูง แล้วยังหัวโตด้วยใช่มั้ย ฮ่ะ ๆๆ เด็กต่างดาวชัดๆ)

อ่านตอนนี้แล้วแอบน้ำตาซึม(อีกแล้ว) ยังสติวสงสารเคน 
แต่เข้าใจนะ อารมณ์แบบพุอ่ะ คือรักไง แต่อยากเป็นแค่เพื่อนเฉยๆ
แบบนี้ไม่ได้หรอ ? ทำไมพี่นัทบอกรักแล้วเป็นเพื่อนกันไม่ได้ล่ะ

แต่ก็อีกนั่นแหละ ถ้าลองเป็นเคน เค้าก็คงทำใจเป็นเพื่อนไม่ไหวเหมือนกันอ่ะ แซดดดดดดดด
ตอนนี้ยังทำใจไม่ได้ ก็คงไม่อยากเป็นเพื่อน แต่ถ้าวันนึงทำใจได้แล้ว
ก็คงจะมองหน้ากันติด และพูดได้เต็มปากแหละ ว่าเราเป็นเพื่อน(ที่ครั้งนึงเคยรัก)กัน
เฮ้อออ ความรักเข้าใจยาก เค้าไม่เข้าใจเล๊ยยยย หนีไปบวช -"-

มาถึงนัทพุ ตอนที่เค้าพูดกันเรื่องทิ้งไม่ทิ้งอ่ะ โดนนนนนนนนนน
เข้าใจเลยไอ่ความรู้สึกแบบ เราเป็นที่หนึ่งของกันและกัน แต่เราไม่ใช่ของกันและกัน
มันเป็นความสัมพันธ์ที่ไม่บ่งบอกสถานะที่ชัดเจน ไม่รู้จะอึดอัด หรือสับสนดี
ครั้งหนึ่งเคยผ่านมันมา แล้วก็ผ่านมันไปแบบมึนๆ กร๊ากกก ก็บอกแล้วความรักเข้าใจย๊ากก (หรือเค้าไม่เข้าใจมันเองว๊า)

อ่อๆๆ แอบน้ำตาซึมอีกตอนนึงที่พุไปหาพี่นัทแล้วพี่นัทไม่ว่างอ่ะ
ใจร้ายว่ะ !!! ก็เข้าใจนะว่าไม่ได้บอกล่วงหน้า แต่ก็นะ .. ใจร้าย !!! 

โบจ๋าเอาอีกแล้ว ชอบมาสปอยเคนอีกแล้ว ฮือ ๆๆ
จะมาปู้ยี่ปู้ยำอะไรน้องเคนของเค้า(?)
คราวนี้ไม่ได้มาแต่ชื่อหรือของใช่มั้ย ไปเคลียร์กันจริงๆใช่มั้ย
ไม่ใช่ทำไปทำมาเคนโกรธลากพุไปซ้อมอ่ะ ไม่ใช่ล่ะโหดไป หุหุ

จบ(เม้นท์)เหอะ รู้สึกว่าแพล่มไร้สาระมาก ="=

ปล.(แม่งมีทุกเม้นท์ โบคงคิดว่ามันจะถามอะไรนักหนาฟร่ะ ฮ่ะ ๆๆ )อยากได้ตอนพิเศษแบบที่พี่ Uonlii_I ว่า กร๊ากกก แบงค์จ๋า