หัวข้อ: ]* love is a drug! *[RIP my Bro______________UP! Aug 22

[lasom]

ลืมไปว่าเคยอ่านเรื่องนี้แล้ว ตามไล่อ่านใหม่แต่ต้น
2วันเต็มๆๆ งานการ หนังสือแทบไม่สนใจ ลุ้นกะพุมากมาย
เฮ้อ เหนื่อยแทนแต่เข้าใจอารมณ์พุอ่ะบางอย่างเราก้อเป็นไอเรื่องพูดเนี้ย
แบบเดียวกันเป๊ะ  รอๆๆตอนต่อไป

[เพื่อนบ้าน]

ดัน อึบ อึบ อืบบบบบบบบบบบบบบ
กลับไปอ่านอีกรอบเรื่องของขวัญพี่นัทล่ะ -*-
ลืมๆ งงๆ สับสนกะชีวิตจริงๆ เฮ้ออ

[foyer]

/

ลองมาคิดๆ ดู ผมกับเคน
......ก็รักกันนะครับ แต่ทำไมถึงอยู่ด้วยกันไม่ได้ก็ไม่รู้
รักอย่างเดียวมันไม่พอจริงๆ
เราไม่คุย ไม่ฟัง ไม่เข้าใจกัน แล้วก็ไม่............ เอ่อ มันมีแต่คำว่า ‘ไม่’ เต็มไปหมดเลยครับ
ผมไม่ชอบพูด เป็นประมาณเด็กเก็บกดอ่ะคับ ส่วนเคนก็ไม่ยอมฟัง มันชอบคิดไปเองฝ่ายเดียว แล้วก็บังคับให้ผมเป็นอย่างที่มันคิด ทุกอย่าง.... ทั้ง ๆ ที่ผมรักมัน แต่ก็ไม่ได้ช่วยอะไรเลย

“เคน...ให้เรากลับไป แล้วไม่กลัวมันจะเป็นแบบเดิมอีกเหรอ?”
นี่คือสิ่งที่ผมกังวล

พอผมตอบไม่ตรงกับที่มันถาม เคนก็จ้องผมนิ่งอยู่สักพักหนึ่ง
สายตามันทำให้ผมรู้สึกโคตรหวาดหวั่น คือ... มันเป็นคนจริงจังจนน่ากลัว ผมเองก็บอกไม่ถูก
รู้แต่ว่าพอมันอารมณ์ไม่ดี ผมก็จะรู้สึกอึดอัดใจมาก

“พุจะให้เรากลัวไหมล่ะ?” เคนถามกลับ
“ถ้าจะให้เรากลัว ก็อย่าพูดว่าจะไม่ทำให้เสียใจอีก มันไม่มีประโยชน์”

ผมพยายามจะอธิบายอะไรสักอย่าง แต่ก็พูดไม่ออก เคนมันนิ่งมากๆ

“ที่ผ่านมา... ไม่มีอะไรจะทรมานไปกว่าที่เราต้องเลิกกัน” เคนบอก
“ที่เราไม่ได้อยู่ด้วยกัน พุเจ็บบ้างไหม อยากเจอ อยากคุยกับเราบ้างไหม?”
“....................” ผมก้มหน้าเงียบ
“หรือว่าไม่รู้สึกอะไรเลย?”
“..เ..จ็บดิ เราเจ็บมาก” ผมพูดแทบจะร้องไห้ออกมา
“งั้นก็อย่ากลัวเลยว่าอนาคตจะเป็นยังไง อย่ากลัวว่าเราจะคบกันได้ไหม ...เราพร้อมจะแก้ไขตัวเองนะ แค่พุบอกมา...”
“................”
“หรือถ้าไม่กล้าบอกก็เขียนใส่กระดาษก็ได้ ทำยังไงก็ได้ให้เรารู้ว่าพุไม่ชอบอะไรที่เราทำ”
ผมพยายามอดทนไม่ให้สะเทือนใจกับคำพูดของเคนไปมากกว่านี้

“ทำไมอ่ะเคน..?” ผมไม่เข้าใจเลยจริงๆ
“ทำไมต้องทำถึงขนาดนี้ด้วย” เหมือนมีแต่มันที่พยายามอยู่ฝ่ายเดียว

“ไม่รู้” เสียงเคนตอบ

“รู้แค่ว่ารักมาก... เกินกว่าจะทิ้งไปได้”


ไอ้คำว่ารักผมไม่รู้หรอกว่าแปลว่าอะไร แต่ถ้าสิ่งที่รู้สึกอยู่ตอนนี้มันพอจะเรียกได้ ผมก็อยากบอกเคนเหมือนกัน


“เราก็รักเคน!”

ผมลุกขึ้นบอกมันเสียงดังพอสมควร ความรู้สึกเหมือนจะเป็นลมเลยคับ ใจเต้นแรง หน้าร้อนผ่าว แล้วก็เหงื่อแตกพลั่ก
ตอนนี้เหตุผลและคนอื่นผมไม่สนใจแล้ว ผมอยากบอกมัน ผมก็รักเคนเหมือนกัน


“...................”

เกิดความเงียบขึ้นชั่วขณะ
เราสองคนจ้องตากันเหมือนรอวันสิ้นโลก จากนั้นผมก็เห็นเคนยิ้มออกมาหน่อยนึง เป็นยิ้มที่ผมไม่ได้เห็นมานานมากแล้ว

“ว่าไงนะ ไม่ค่อยได้ยิน?” เคนถาม
“..................” ผมยืนอึ้งกับบรรยากาศที่เปลี่ยนไป
“เมื่อกี้พูดว่าอะไรนะ ได้ยินไม่ชัด” หืออ? มุกเก่าจริงแสด ผมมองหน้ามัน ตาที่ไม่ค่อยจะใหญ่อยู่แล้ว ดูเล็กยิ่งกว่าเดิมอีก
แต่ถ้าจะให้พูดคือ... มันยิ้มได้แล้วคับ ทั้งตาและปาก

ผมเดินไปยืนข้างเตียง แล้วก้มหน้าไปพูดข้างหูเคน ตะโกนใส่หูให้ได้ยินไปถึงปลายนิ้วโป้งตีนมันเลยว่า

“พุรักเคน!!!!”

“โอยยย” มันรีบเอามือปิดหู หน้าแหยเลย
“หูจะหนวกมั้ยเนี่ย ทีหลังพูดเบาๆ ก็ได้คร้าบ..กลัวหูหนวกแล้วจะไม่ได้ยินคำว่ารักอีก” มันว่า แล้วก็รีบยกมือขึ้นมาจับมือผมกุมไว้

“คิดถึงนะ รออยู่นานแล้ว” ความอ้วกนี่ยกให้เลย แต่คราวนี้ผมเขินมันโคตรๆ
“อืม”
“พรุ่งนี้จะมามั้ย?”
“.......ไม่รู้ดิ” กูอาย
“ไม่มีใครอยู่เป็นเพื่อนเลย โคตรเหงา” เวอร์
“......ฟ้าล่ะ?” ผมหลุดปากถามออกไปโดยไม่ทันคิด แหง่ะ... เหมือนเปิดประเด็นเดือดยังไงไม่รู้ครับ

“เราไม่ได้รักเค้านะ” เคนรีบพูดก่อนเลย แล้วก็อธิบายว่าจำใจคบไปงั้นๆ เพราะเค้าดูแลมันที่ค่อนข้างเละเทะตอนที่เลิกกับผมดี ครอบครัวเคนก็ชอบฟ้าด้วย มันก็เลยไม่ตอบรับและไม่ปฏิเสธที่มีคนเข้าใจไปว่าทั้งสองคนเป็นแฟนกันเพื่อที่จะได้ไม่ต้องตอบคำถามอะไรใครมาก   

กรณีของฟ้าผมเข้าใจคับ ผมเคยเจอเคสนี้เลยเล่าเคนไปเหมือนกันเรื่องแอน

“ไม่รู้เลยนะเนี่ย เห็นมาคุยกับเราดี ก็นึกว่าเต็มใจช่วยให้คืนดีกับพุ” ช่วยให้เลิกกันเร็วขึ้นซะมากกว่า เหอๆ เรื่องแอนจบๆ ไปเหอะคับ

“แล้วที่พุเคยบอกเราล่ะ?” เคนถามอีก
“เรื่อง?” 
“คนที่รู้สึกดีด้วย... ตอนนี้ยังคบกันอยู่รึเปล่า?” หง่ะ

“..............เอ่อ.......” พี่นัท
ผมหุบยิ้มแทบไม่ทันเลยครับ เป็นไปได้ก็ไม่อยากบอกมันเลย แต่ก็จำเป็นต้องบอกไปตามตรงว่าพี่นัทมีความสำคัญกับผมเพียงใด เค้าดีกับผมแค่ไหน อธิบายสรรพคุณและส่วนประกอบเสร็จสรรพ

ผมพูดไม่ค่อยรู้เรื่องหรอกครับ มันอธิบายความสัมพันธ์ไม่ถูก แล้วผมก็กลัวเคนจะโกรธด้วย
แต่ผมก็ไม่ได้โกหกนะคับว่าคบ พิเศษ สำคัญ อย่างมากมาย (แต่ไอ้ที่หนักๆ ไม่กล้าพูด เพราะคิดว่าบางเรื่องไม่ต้องบอกหมดก็ได้ เหอๆ)
เคนกึ่งนั่งกึ่งนอนฟังเงียบๆ ไม่หือไม่อือ จนผมพูดจบ มันถึงถามว่า

“สำคัญขนาดไม่ยอมเลิกกันเลยเหรอ?”
“เอ่อ...ก็.....ไม่ได้เป็นไรกัน จะเลิกกันได้ไง” เหอๆ ยังกับเดจาวู
แหง่ะ! จำได้แล้วคับ คราวก่อนเป็นพี่นัท (ฟันเหล็ก) คราวนี้เป็นพี่นัท (เถื่อน)

อ่า.... ดันชื่อเหมือนกันแล้วยังต้องมาตอบคำถามเหมือนกันอีก มันช่าง...น่าประหลาดใจจริงๆ!
ผมเริ่มรู้สึกร้อนๆ หนาวๆ กลัวประวัติศาสตร์ซ้ำรอย แต่เคนมันคงเรียนรู้อะไรได้เยอะตอนที่เลิกกันไปแสนนาน มันก็เลยนิ่ง...... ไม่แสดงอารมณ์อะไร มากไปกว่าสายตาที่บ่งบอกความหมายได้ดีไม่ต่างกัน

“พุ”
“หือ?” ผมล่ะกลัวใจมันจริงๆ   
“พุกับพี่นัท... ไม่ได้คบกันถึงขั้นที่เรารับไม่ได้ใช่ไหม?”

เอ่อ เท่าที่ผมรู้มา... ไอ้ที่เคนรับไม่ได้นี่ยังไม่ถึง medium เลยครับ แค่เพื่อนหอมแก้มมันก็โกรธผมจะเป็นจะตายแล้ว

“อย่าให้เค้าทำอะไร เหมือนที่เราทำกับพุ เข้าใจรึเปล่า?” เคนบอกด้วยสีหน้าจริงจัง
“เข้าใจ” ในเมื่อตกลงปลงใจแล้ว ผมก็ควรพยายามปรับตัวให้เคนบ้างเหมือนกัน
“อย่าทำนะพุ” มันย้ำอีก
“ถึงเค้าจะชอบแกล้งหรือล้อเล่นบ้าๆ ก็อย่าให้เค้าทำ” ผมรู้ว่าเคนมันอดกลั้นเรื่องนี้มาก ที่ยอมให้ผมกับพี่นัทยังคบกันได้นี่ก็โคตรมหัศจรรย์แล้วคับ

ผมรับปากเคน ไม่ได้รับปากส่งๆ เหมือนก่อน แต่คราวนี้จะทำจริงๆ

ก่อนกลับ ผมขอบใจเคนที่มันเข้าใจผมเรื่องพี่นัท มันใจกว้างได้อย่างไม่น่าเชื่อ ผมล่ะโคตรตกใจจนแทบช็อกเลยที่มันเปลี่ยนแนวคิดไปได้ขนาดนี้
 
แต่ก็ใช่ว่าจะโล่งอกซะทีเดียวนะคับ มันแฝงความกังวลอยู่เหมือนกัน
ก็.... เท่าที่ดูจากสายตา...... เคนไม่ได้ชอบใจเลยที่ผมยังมีพี่นัทอยู่ 
ความคลุมเครือระหว่างผมกับเค้าทำให้มันไม่สบายใจ แต่เคนก็ไม่ได้ห้าม เพราะอะไร...ไม่รู้เหมือนกัน

ผมเองก็ไม่รู้จะทำยังไง ก็ผมทิ้งพี่นัทไม่ได้
สองคนนี้ผมรักนะครับ แต่ว่าเป็นรักที่ต่างกัน... เพียงนิดเดียวก็เรียกว่าต่าง

แต่ในเมื่อตอนนี้เลือกจะกลับมาหาเคนแล้ว ความสัมพันธ์ไม่ว่าจะทางกายหรือใจกับพี่นัทก็ต้องลดลงไปตามสภาพล่ะคับ จะให้มากอดจูบกันเหมือนเดิมก็ไม่ได้ ส่วนความรักที่มีให้มากกว่าพี่ชาย (ไปถึงขั้นไหนก็ไม่รู้) ก็ต้องลดให้เหลือแค่พี่ชาย

...ไม่อย่างนั้น...
ผมก็จะกลายเป็นคนที่ทรยศเคนซ้ำซาก ผมไม่อยากให้เป็นอย่างนั้นอีก

แต่ผมก็เป็นทุกข์.....ที่บอกเคนไม่หมดว่าผมเคยมีอะไรกับคนอื่นไปแล้ว.........
...โดยเฉพาะกับพี่นัท...


/

ช่วงนั้นผมทำงานอิสระอยู่คับ ไม่เป็นหลักแหล่ง ที่จริงก็หาไอ้ที่เป็นหลักแหล่งอยู่เหมือนกันแต่ว่าถ้าอันไหนที่ไกลบ้านมันไม่อยากทำ ขี้เกียจเดินทางหง่ะ เกลียดรถติด คนแน่น ความแออัด และอีกอย่างผมต้องอ่านหนังสือสอบวิชาชีพผมด้วยคับ พวกรุ่นพี่ก็จะหาข้อสอบเก่าๆ มาให้อ่าน แล้วก็มีติวด้วย

สอบอันนี้ก็เครียดนะคับ เพราะผมได้ยินมาว่ารุ่นพี่บางคน เช่นพี่ซี เป็นต้น สอบมาสองปียังไม่ผ่านเลย (ติดอยู่วิชานึง)
เหออ มันจะยากปานนั้นเลยเหรอวะ? พอลองปริ๊นมาอ่านดู เริ่มเครียดจริง เพราะทำไม่ได้เลยสักข้อ ย้ำ ! ไม่ได้เลยสักข้อ ยิ่งข้อสอบปีเก่าๆ ให้เขียนตอบ... มันไปไม่ถูกเลยคับ เหมือนไม่ได้เรียนมา เอาเป็นว่าเหมือนกรูไม่ได้เรียนคณะนี้เลยก็ได้ 

ผมเป็นคนไม่ชอบการสอบตก ไม่ใช่ขยันนะคับ แต่ขี้เกียจสอบใหม่เลยอยากให้ผ่านทีเดียว
และด้วยความขี้เกียจ แต่ไหนแต่ไรมา ผมจะอ่านหนังสือแค่รอบเดียว พอ (หรือบางทีก็ไม่อ่าน) ไม่เบิ้ล ถ้าเบิ้ลคือ ให้เพื่อนพูดๆ มา แล้วรอฟัง

ส่วนเทคนิคในการจำของผมคือการวาดรูปง่ายๆ เป็นคำตอบคับ (เผื่อใครจะนำไปใช้ สนุกดีด้วย)
ทำนองว่า แปลงตัวหนังสือให้เป็นภาพอย่างง่าย บางทีถ้าสมองจำหนักแล้วก็จะใช้บางอย่างในร่างกายประกอบ เหอๆๆๆ ไม่ใช่เขียนอะไรลงไปนะคับ แต่แค่ใช้จินตนาการเอา โดยเฉพาะมองฝ่ามือนี่ได้หลายข้อเลย (ล้ำมะผม?)

ตอนนี้ผมไม่ได้ทำไรมากไปกว่าอ่านหนังสือสอบกับ...ไปอยู่เป็นเพื่อนเคนที่โรงบาลคับ
ตอนกลางวันไม่มีใครว่างมาอยู่กับมันหรอก ขนาดฟ้ายังต้องทำงานเลย
แต่ผมเคยเจอเค้าทีนึงตอนเที่ยงๆ ฟ้าดูอึ้งมากที่เห็นผมโผล่ไป (กะแล้ว) แต่เค้าไม่ใช่ผญ. ขี้โวยวายอ่ะคับ ก็เลยคงได้แต่ซ่อนความเศร้าเอาไว้

ทีนี้เคนมันไล่ผมออกไปข้างนอกก่อน มันจะเคลียร์ เหอๆๆ อย่างมันง่ะ ไม่ได้ใจดีกับผญ. เหมือนผมนะคับ (หรือใครว่าผมใจร้าย ไม่จริงนะ) มันเย็นชาจะตายชักคับ กับคนที่ไม่ชอบหง่ะ

ผมปล่อยให้เค้าคุยกัน รู้สึกผิดที่สุดท้ายก็ต้องมาแย่งแฟนคนอื่น (แต่เคนบอกว่าไม่ได้ยอมเป็นแฟนซะทีเดียวนี่หว่า)

ผมลงมานั่งจ๋องชั้นล่างโรงบาล... (เหม็นกลิ่นยาชิ๊บเป๋ง) ซักพักมีคนมานั่งข้างๆ คับ ปรากฏเป็นไอ้น้องเทน มาในชุดนักเรียน เง้อ เห็นสัญลักษณ์แล้วก็คิดถึงสถาบันเก่าตงิดๆ
 
“รีเทิร์นกันได้แล้วดิ” น้องมันทักได้เยี่ยม
“อืม ขอบใจนะที่โทรบอก” ถ้าไม่ได้น้องมัน ป่านนี้ก็อาจจะไม่ได้เจอเคน
“สัมมนาคุณให้ผมด้วยล่ะ อุตส่าห์ช่วย”
“จะเอาอะไร?”
“โห ถามซะห้วน” แล้วมึงจะเอาไงแสด เริ่มรำคาญมันและ
“ล้อเล่น ไม่อยากได้ของๆ พี่หรอก ไม่ชอบของเกย์” ไอ้นี่ ปากน่าตื๊บจริงๆ พี่เมิงก็เกย์ มึงยังขอตังค์ใช้เลย

“แล้วคิดไงช่วยพี่” ผมถามเรื่องที่สงสัยมาตั้งแต่แรก
“ไม่ได้อยากช่วยหรอก แต่เคนมันจะฆ่าผมดิ ถ้าผมไม่โทรบอกให้พี่มา”
“อ่าว” สรุปเคนรู้เหรอว่าผมโทร? แล้วที่ผมเข้าใจว่ามันลบเบอร์ผม ความจริงก็ไม่ใช่นะคับ
“เมมชื่อไว้ว่า ‘ที่รักกู’ ซะด้วย... แหว่ะ จะอ้วก นี่พวกพี่ไม่รู้สึกขนลุกกันบ้างรึไง?” 
“ก็เป็นบางที” ที่เคนชอบเลี่ยนใส่
“ไม่ใช่ ผมหมายถึงที่เป็นแฟนกันเนี่ย ไม่รู้สึกอยากจะอ้วกกันบ้างเหรอพี่?” แสดดด

“จะอ้วกทำซากอะไรวะ กรูเป็นเกย์”
“เต็มปากเต็มคำ” เทนเหมือนจะรังเกียจไงไม่รู้อ่ะคับแต่ก็ยังมานั่งแขวะผมอยู่ได้

“ผมไม่ได้ยอมรับพี่หรอกนะ และเชื่อว่าคนทั้งบ้านก็เหมือนกัน โดยเฉพาะเฮียกับป๊า” หง่ะ ตัวพ่อทั้งนั้น
“ขอบใจที่เตือน” กังวลอยู่เหมือนกันคับ แต่ผมไม่อยากคิดไกล คือป๊าผมก็ไม่ชอบเพศที่สามคับ เห็นเคยเล่าว่าตอนหนุ่มๆ มีตุ๊ดมาเกาะแกะแล้วพี่แกถีบกระเด็นเลย แถมชี้หน้าด่า
‘เฮ้ย อย่าเข้ามาใกล้กูอีกนะ อีตุ๊ด แม่ง.... เข้ามาอีก กูจะเตะให้หายเป็นตุ๊ดเลยมึง’
(ปล. พ่อผมเคยเป็นเด็กเทคนิคที่มีความโหดมากก -*-)


“พี่แม่งตลกดีว่ะ ไม่น่าเกิดมาเป็นผช.เลย” เทนพูดต่อ   
“ถ้าพี่เป็น ญ. ผมคงไม่รู้สึกผะอืดผะอม เหมือนคนขี้ไม่สุดแบบนี้” มึง....
“นี่พูดจริงๆ นะ”
“รู้แล้ว! คนเรามันเลือกเกิดไม่ได้นี่หว่า” พอเริ่มสนิทใจที่พอจะคุยกันได้ผมก็เลิกสุภาพกับไอ้น้องเทน ที่มันก็ไม่ค่อยเคารพผมแต่แรกเหมือนกัน
“พี่รู้สึกแย่มั่งป่ะ ที่เป็นแบบนี้?”
“แย่ที่ทำตัวเหี้ยมากกว่า” น้องเทนเลิกคิ้ว
“คนเราจะเป็นอะไรไม่สำคัญ สำคัญว่าดีหรือเลว”
“แล้วพี่ว่าตัวเองเป็นไง?”
“กลางๆ ค่อนไปทางเลว” พูดจบเทนหัวเราะตาปิดเลยคับ แหง่ะ มันฮาตรงไหนวะ

ผมไม่เคยคิดว่าตัวเองดีอะไรนักหนา... เป็นคนที่เฉยเมยและขี้รำคาญติดอันดับโลก
แต่ที่ผมมองตัวเองไม่เห็น แล้วคนอื่นดันเห็น... ก็มีอยู่หลายอย่างเหมือนกัน

ผมนั่งคุยกับเทนจนเคนโทรมาตามให้ขึ้นไปหา พอถึงห้องเทนก็ว่าพี่มันเรื่องฟ้า...
แขวะ กระแนะกระแหนต่างๆ นานา ที่ดันทิ้งผญ. ดีๆ มาเลือกผช. กลางๆ ค่อนไปทางเลวแบบผม
เหอๆ ตอนแรกก็ว่าจะโกรธมันเหมือนกัน แต่ไม่โกรธดีกว่าเพราะผมก็รู้สึกผิดกับเรื่องนี้

“นี่พี่น้ำพุ ใจคอจะนั่งดูทีวีทั้งวันเลยรึไง?” ผมมองหน้าเทน และมึงจะอะไรกับกูอีกหา?
“ในตู้เย็นมีแอปเปิ้ล ปอกให้เคนกินหน่อยดิ”
“อยากกินเองก็บอกมาเถอะ” เคนว่าน้องมัน “พุปอกไม่เป็น อยากกินก็ทำเอง”
“เฮ่ยยย อะไรกันเนี่ย!” เทนหันไปตะโกนใส่พี่มัน “ทำอะไรไม่ได้ แล้วเคนจะเลี้ยงไว้ทำไม เสียข้าวสุก!”
“มึงไปไกลตีนกูเลย ไอ้เวร” เคนม้วนหนังสือที่อ่านอยู่เขวี้ยงใส่น้องมันทันที ผมเพิ่งเคยเห็นอะไรแบบนี้อ่ะคับ ก็ดูตลกดีเหมือนกัน

เทนกระโดดหลบทันหวุดหวิดแล้ววิ่งไปเปิดตู้เย็นหยิบแอปเปิ้ลมายื่นให้ผมสองลูก...
ผมเอาไปล้างแต่โดยดี เพราะอยากทำให้เคนกินจริงๆ นะ
แต่เรื่องงานบ้าน งานครัวผม ติดลบอ่ะคับ

แอ่ด แอ่ด 

พอทุกคนเห็นสภาพผม แค่จับมีดก็ไม่ผ่านแล้วครับ เคนทนดูไม่ไหวเลยกวักมือเรียก คว้ามีดเอาไปปอกเอง
เฮ้อ.... อนาถจริงๆ กู

“โทษนะเคน” คนไม่เจ็บ ให้คนเจ็บปอกผลไม้ให้กินซะงั้น
“ไม่เป็นไร ทำได้”
“เลือดซึมแล้วเว้ย” เทนพูดไปด้วยกินไปด้วย 
“เฮ้ย! จริงเหรอ?” ผมตกใจ รีบมองดูแผลตรงมือ และพอสังเกตดีๆ ถึงเห็นว่าบนนิ้วของมันมีแหวนที่ผมให้ใส่อยู่ด้วย เอ่อ เพิ่งเห็นคับ ผมค่อนข้างเซ่อและสายตาไม่ดี (บอกแล้ว)

ผมมองหน้าเคนนิดนึงมันก็ยกมือมาขยี้หัวเล่นและบอกผมว่าไอ้เทนโกหก
“เห้ย ยิ้มไร?” เคนถาม
“เคนก็ยิ้มเหอะ ยิ้มไร?”
มันไม่ตอบคับ แต่หันหน้าหนีแบบเขินนน......เหอๆ จะเขินตรูทำไมเนี่ย           

“เคน มึงพอเหอะ กูจะอ้วก!”
ไอ้น้องเทนทำลายบรรยากาศรอบที่แปดล้าน

“มึงช่วยออกจากห้องกูซักสองชั่วโมงได้ไหมเทน” เคนพูดแบบอารมณ์เสีย
“ก็ได้ เอาตังค์มา” พูดจบเคนโยนกระเป๋าให้เลยคับ
“สองชั่วโมงพอจริงดิ?” เทนถามก่อนไป
“เออ อย่าใช้เงินกูหมดด้วย” หง่ะ มันช่างเป็นอะไรที่ง่ายดายเสียจริง ใช้เงินปิดปากเนี่ย 

พอในห้องไม่มีไอ้ตัวแสบแล้ว เคนก็เริ่มจะยิ้มออกอีกครั้ง
“ใส่พอดีเลย” มันหันมายิ้มโชว์นิ้วให้ดู แหะๆ แสดงว่ามันก็รู้ว่าเมื่อกี้ผมเห็น
“ชอบป่ะ?”
“ซื้ออะไรให้ก็ชอบหมดแหล่ะ” ไอ้ปากหวานเอ๊ย
“ไม่เห็นพุใส่ของที่เราให้เลย” เคนมองๆ ดูคอผมแล้วไม่เห็นก็เลยถามครับ
“กลัวหาย”
“หายอีกก็ซื้อให้ใหม่ได้” มันเนี่ยน้า....
“ใส่นะๆ อยากเห็น พรุ่งนี้ใส่มาให้ดูด้วยนะ” เคน...ในบางโอกาสก็เด็กกว่าผมเยอะ ซึ่งมันก็เด็กกว่าจริงๆ ผมชอบคนแก่กว่านะครับ เพราะผมชอบอ้อน แต่กรณีเคนมันมาอ้อน ผมเฉยๆ หง่ะ

ผมคุยเล่นกับเคนไปพักใหญ่ แต่แล้วอยู่ๆ งานเข้าคับ เคนมันปวดฉี่ และมันก็บอกให้ผมหยิบไม้เท้ามาให้ มันจะไปห้องน้ำ แหง่ะ..โคตรงงคับว่ามึงเดินได้แล้วหรือ??
คือ... ผมเนี่ย ปกติก็ทำอะไรไม่เป็นอยู่แล้ว แถมไม่ค่อยรู้เรื่อง ก็ไม่รู้จะช่วยมันยังไง นอกจากจำวิธีการจากในหนัง 

พอผมพยุงมันแถมลากสายน้ำเกลือมาด้วยถึงห้องน้ำ เคนมันก็ทำเป็นร้องโอดโอยเจ็บแขน     
ส่วนผมก็ทำตัวไม่ค่อยจะถูก คิดในใจ มันไม่มีวิธีอื่นฉี่แล้วเหรอวะ (คือโง่อะคับ ไม่รู้ว่ามันมีอุปกรณ์อยู่ด้วย เคนมันก็ไม่บอก)
“ยืนไหวมั้ยเคน?” เห็นท่าทางมันเนี่ยสำออยเหลือเกิน
“ได้ๆ ปวดฉี่อ่ะ”
“ก็ฉี่เด่ะ” 
“เจ็บแขน มือไม่ว่าง” แล้วจะให้กู.......
“พุช่วยหน่อยดิ” ว่าแล้ว.... ผมชั่งใจหน่อยนึงแต่เห็นมันเดี้ยงอ่ะคับเลยทำให้

ผมให้เคนเอาตัวมาพิงที่หลัง จากนั้นก็ดึงกางเกงลง ไอ้เคนไม่ได้ใส่ กกน. ก็นั่นล่ะคับ...... เห็นไปเต็มๆ สองตา   
“พุ เรากลัวเลอะอ่ะ” แหง่ะ มึงก็บังคับทิศทางเองไม่ได้เหรอ คือผมอายคับ ไม่กล้าจับหง่ะ แต่ผมก็รู้เคนมันอยากให้จับ ไอ้บ้านี่ ถ้าไม่เดี้ยงหนักผมไม่ทำให้หรอก   
ผมจับน้องชายมันเล็งให้ตรงชักโครก โคตรอาย ไม่กล้ามองและไม่เคยทำอะไรให้ใครถึงขนาดนี้มาก่อน
“อือ” ทนรอไปสักพัก มันครางครับ ผมหันขวับไปมองหน้าเลย
“เสียว”
“ไอ้ลามก” ผมรู้สึกว่าไอ้ที่อยู่ในมือมันชักจะกึ่มๆ และ
“มือนิ่มดี เสียวเลย” เคนก้มหน้าพูดกับซอกคอผม ไอ้นี่... ไม่ทันไร เริ่มออกลาย

คือ...มันเสียว ผมก็เสียวเหมือนกันนะ แต่ผมเสียวจะโดนมันปล้ำมากกว่าอ่ะคับ




H
รีบมาลง คำถามยกยอดไปวันหลังนะจ้ะ 

[อิสระ]

 
โฮะๆไม่รู้ว่าควรจะเสียใจหรือดีใจดีที่พุคืนดีกับเคนได้
กลัวประวัติศาสตร์ซ้ำรอยน่ะ
ยิ่งคนรอบตัวเคนก็ :เฮ้อ:ทั้งนั้น
เหนื่อยแทนพุเลย
แล้วถ้าพี่นัทรู้จะเป็นไง?รายนั่นยิ่งเดาใจยากอยู่
แต่เทนนี่กวนตีนฉิบหาย
เป็นเราคงตอกให้หน้าหงายหรือไม่ก็ต่อยไปแล้ว
นี่เป็นพุหรอก :a14:เฮอะ
ขอให้เจอดีสักวัน
ระวังจะเสียตูดไม่รู้ตัวนะเทน
หลายรายล่ะ เกลียดอะไรมั่งจะได้อย่างนั้น
เห็นเข้าตัวเองตลอดคนแบบนี้
  :call:แช่งขอแช่งให้เทนได้แฟนเป็นเกย์

[bowbeauty]

หึหึ พุเสร็จแน่!!!!

[Nichdia]

แง้ พี่นัทไปไหน

พุรีเทิร์นกะเคนแล้วอ่า

เสียดายพี่นัท T^T

[kenshinkenchu]

เยส.................................

จุดพลุ !!!   ปัง  ปัง

อ่านไปยิ้มไป  แอร๊ย.......... 

ให้มันได้อย่างงี้   

[indy❣zaka]

ดีใจที่พุรู้ใจตัวเองสักทีนะ  คืนดีกับเคนแว้ววว 

แต่ยังอุปสรรคให้ฝ่าอีกเยอะเหอะ อย่าเพิ่งรีบดีใจ อนาคตยังไม่แน่ไม่นอนเลย 

[โจ๊กกุ้ง]

เคนเหมือนจะเย็นลงเนอะ โดยเฉพาะเรื่องพี่นัท  นั่นเพราะตัวเคนเองก็มีเรื่องฟ้ารึเปล่า
เห็นแบบนี้ก็ดีใจด้วยนะที่ทั้งสองคนมีความสุขกัน ตั้งแต่แรกอ่านไปก็ลุ้นๆดีแต่หลังๆหนึบๆหัวใจเพราะพุไม่เลือกใครซะที
แต่ก็ยังชอบพี่นัทที่สุดอยู่ดีนะในเรื่อง

[meduza]

ดีใจนะที่พุกับเคนกับมาคบกันอีกแต่สงสารพี่นัทจัง
กับมาคบกันใหม่คราวนี้ก็อยากให้ทั้งสองคนใจเย็นๆกันมีอะไรก็พูดกันให้รู้เรื่องเดียวจะทะเราะกันเปล่าๆ
ไม่ใช่พี่นัทแกมาซ้ำรอยพี่ซีอีกนะแต่ไม่น่าพี่นัทแกน่ารักจะตายเนอะๆ
รออ่านตอนต่อไปอยู่น๊า

[suginosama]

อ่านแล้วรู้สึกเหมือนมันจะมีอะไรมากกว่านี้เลยค่ะ
รอนะคะ

[Wordslinger]

รักกับพี่นัทเหมือนกับจะไม่ต้องเจออุปสรรคอะไรมาก แต่รักกับเคนเหมือนกับจะต้องฟันฝ่าขวากหนามมากมาย ก็แสดงว่าพระเอกคือเคน ?

ขอติดตามดีกว่าค่ะ ไม่กล้าพูดอะไรตอนนี้

[sin]

เคนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน

ฮ่าๆๆๆ เราชอบเคน เรารักเคน ฮูเร่ ฮูเร่ ฮูเร่ !!!!

[eastwind]

welcome back นะจ๊ะ เคน ขอให้รักกันตลอดรอดฝั่งนะ
เค้าเชียร์เคน

[love2y]

ไม่ชอบผู้ชายแบบเคน ผู้ชายแบบนี้น่ากลัว อยู่ด้วยแล้วอึดอัด
แถมครอบครัวก็ตั้งท่าจะรังเกียจพุอีก เป็นเรา เราไม่ทนหรอก
รักแล้วต้องทนอะไรแบบนี้ไม่ไหวแน่ๆ สุดท้ายก็เลิกกันอยู่ดี
ตอนนี้ดูเหมือนจะมีความสุขทั้งสองคน แต่พุจะมีความสุขจริงๆเหรอ?
พุจะทนได้นานแค่ไหนกับนิสัยเคน จะรอดูว่าพุจะมีความสุขกับเคนได้จริงๆมั้ย?
ปล.เกลียดปากอิเด็กเทนมาก     

[sokoloy]

กว่าจะรีเทิร์นกันได้

แล้วพี่นัทจะไปอยู่ไหนอ่ะ

[shiro_niji]

  ลุ้นมาหลายตอน เหนื่อยมากก
แอบสงสารพี่นัทนะ แต่พี่แกกิ๊กเยอะ(เกี่ยวไหมนี่)
ที่สำคัญเคนตอนนี้น่ารักมากกก

[เพื่อนบ้าน]

คืออออออ จะว่าดีมันก็ดีอ่ะนะ ที่กลับมาคบกัน
ก่อนหน้านี้ย้อนกลับไปอ่านอันเก่าๆ ก็สงสารเคน
อยากให้กลับมาคบกัน แต่เอาเข้าจริงๆใจหายอ่ะ
พี่นัทเค้าล่ะ เง้อออออออออ  
นี่คือสุดท้ายแล้วใช่ป่ะ ?? เคนจะไม่เสียใจอีกใช่มั้ย ??
เอาน่าพี่นัทมีกิ๊กเยอะ คงไม่เป็นไรหรอก เง้อออ บอกไม่ถูกเลยว่ารู้สึก ..
คบเคนแต่ก็ยังมีพี่นัทเป็นพี่ คอยปรึกษาได้อยู่ คอยเข้าใจ ดีแล้วๆ ดีแล้ววววววว ไง

มันจบหรือยังเนี่ย ? มันจบแล้วหรอ ? ไม่อยากจะเชื่ออ่ะ
อะไรว่ะเนี่ยยยย เค้าหวังอารายอยู่ ฮือออออ 

[nunamicky]

มันต้องไม่ใช่อย่างนี้สิ
จะเอาพี่นัท 

[ordkrub]

พี่นัท  ในที่สุดก็เป็นแค่พี่!!!!
คุณดีเกินไป ....เศร้า

[i-love-you]

อร๊ายยยยยยยยยยย  แฮปปี้


 



แอบชอบน้อง เทน อ่ะ 


 

[yoyo]

แอร๊ยยย
คบกันแล้วว
ดีใจจังค่า > <แฮปปี้ๆ เอเวอร์รี่ จิงเกอร์เบล

[@21]

ีดีใจที่คืนดีกับเคน หวังว่าต่อไปนี้คงไม่แยกจากกันอีกนะ

เคนน่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกก

เชียร์เคนเสมอ อิอิ

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

ขอให้มีความสุขแบบนี้ไปนานๆนะ สาธุ อย่าเพิ่งมีปัญหาไรมาเกิดเลยเพี่ยง

[aekporamai2]

สงสารเคน

[BeeRY]

แบบว่ามีความสุขมากมาย ที่น้ำพุคืนดีกับเคนแล้ว
เป็นแบบนี้ไปนานๆน้า อย่าเพิ่งมีเรื่องอะไรเข้ามาเลย 

[u-only-one]

มันก็ดีนะที่ยอมปรับเปลี่ยนกันคนละนิดละหน่อย รู้สึกดีที่ยิ้มกันออก เข้าใจกัน แต่................

ไม่รู้ทำไม โคตะระใจหายเลย มันอึนๆ โหวงๆ พูดไม่ออก 

รู้สึกว่าพี่นัทคงจะเสียใจนะถ้าเป็นแบบนี้ ดูจากคนประเภทนี้จะเสียใจหรือเสียดายก็มักแสดงออกตรงข้าม
เพราะกลัว "เสียฟอร์ม"มากกว่า ก็นะคนกวนโอ้ยแบบนี้ (กิ๊กเยอะอีกตะหากคนเรา..ชิส์)

...นัทเอ๊ยยยยยยยย เจ๊เชียร์ตลอด ช่วงนี้ไม่มีบทเลย

ปล. น้องโบนี่เรื่องยังไม่จบใช่ป่าวคะ โอ้ย...ปวดใต ปวดตับ ปวดม้าม แต่อยากอ่านอีกอ่ะ
     เอาให้อวัยวะภายในแตกซ่านเลยเหอะ ยอมตาย 

[หัวเเม่มือ]

เองเรื่องนี่ทีไรเสียวทุกที

[snice_cz]

แล้วพี่นัทรู้เรื่องยังเนี่ย เสียดายพี่นัทเหมือนกันแหะ แต่เรื่องแบบนี้มันอยู่ที่ใจมากกว่าเปล่านะที่จะตัดสินใจเลือกรักใครสักคนหนึ่ง แต่เคนเจ้าเล่ห์จริงๆ เลยอ่า สงสัยพี่พุจะเสร็จเคนแน่ๆ ฮ่าาาาา รอตอนต่อไปนะพี่โบ ^^

[FiZZ]

คิดถึงพี่นัท