หัวข้อ: ]* love is a drug! *[RIP my Bro______________UP! Aug 22

[i-love-you]

พี่พุ จะโดน  อ๊ากกกกกก  ไหมอ่า

น่ากลัว

โอ้ยอยากอ่านต่อ

ตอนนี้ ค้างได้ปวดตับ จิงๆๆ

[monster]

เชียร์เคน 

[Loin_diciz]

ใจหนึ่งก็เชียร์เคน แต่ไมี่ชอบตรงไอ้นิสัยสัยที่แลดูจิตๆ หลายๆเรื่องของเคน แต่ก็อดเชียร์ไม่ได้
เราเป็นพวกชอบรักแรกอะ 555+
ถ้าเคนมันนิสัยโตขึ้น เลิกทำตัวจิตๆจนหน้าขนลุกก็ดีนะ เพื่อนเราเคยมีแฟนแบบนี้แหละ
โคดน่ากลัวเลย เลิกกันสามรอบอะ ไม่ยอมไป เพื่อนเราหมดรักแล้วก็มาทำให้เพื่อนเราสงสารยอมใจอ่อนกลับไปคบ
เป็นงี้อยู่สามครั้ง ยืดเยื้อหลายปีโคดๆ

ถ้ากลับมาคบกันคราวนี้เคนใจเย็นขึ้น ฟังมากขึ้น พุขี้รำคาญน้อยลง แล้วเลิกโกหกเพราะรู้สึกว่ายุ่งยาก พูดอธิบายอะไรมากขึ้น
เป็นตัวของตัวเองมากขึ้น ก็คงคบกันรอด แต่ถ้ายังทำตัวแบบเดิม ไปคบพี่นัทดีกว่า
 
ส่วนพี่นัท ชอบหมดเลย ทั้งความกวน ความรู้ทัน ความเป็นผู้ใหญ่ ดูเป็นคนคิดได้ มีสติสุดในบรรดาแฟนๆของพุอะ
แต่ไม่อยากเชียพี่นัท ทั้งๆที่คิดว่าพี่นัทเนนี่ยแหละหน้าจะอยู่กับพุได้

ดันฝังใจเชียร์เคนไปตั่งแต่แรกซะแล้ว

แต่พออ่านมาถึงตอนนี้ก็สงสารพี่นัทว่ะ ทั้งๆที่พยายามทำความเข้าใจนิสัยแบบพุ แล้วก็เว้นระยะไม่ให้อึดอัด
ดูเป็นคนที่เข้าใจพุดีอะ คงกะว่าเด๋วก็ต้องได้อะ แต่พอยอมช้า ไอ้เจ้าพุดันไม่เอาด้วยซะงั้น
แต่พี่นัทอีกนั่งแหละที่ทำให้พุคิดได้ จนกลับไปหาเคน

ปวดใจว่ะ เชียร์เคน แต่ก็ชอบพี่นัท ใครได้พุไป เราก็ปวดใจอะ

[u-only-one]

 

[foyer]

/
 

“สงสัยจะเบลอว่ะ ทิ้งขยะไม่ลงถังซะงั้น” พี่นัททำลายความเงียบอันน่ากลัว โดยการลุกเดินไปเก็บซากกระป๋องเบียร์ทิ้งคับ

ผมดูแล้วก็ไม่เห็นว่าเค้าจะเบลอตรงไหน แต่พี่นัทก็ทำผมตกใจ เพราะอยู่ๆ เค้าก็ระเบิดลงเปรี้ยงซะงั้น
ผมมาคิดๆ ดูอีกที สาเหตุมันคงเป็นเพราะผม... ที่ไปพูดเหมือนโกหกเค้าไว้เมื่อตอนนั้น

ผมพูดว่าอยากกลับไปคบกับเคน แต่เป็นแค่เพื่อนกันเท่านั้น ผมรู้สึกว่าอยากได้แค่นั้น เพราะรักของเราที่ผ่านมามันจูนกันไม่ติด
แต่สุดท้าย... เรื่องมันกลับกลายเป็นแบบนี้ แล้วผมก็แพ้ใจเคนจนได้

ผมไม่แน่ใจในสาเหตุหรอกคับ มันอาจจะเกิดจากความรัก ความใจอ่อน หรือความสงสาร อะไรก็แล้วแต่เหอะ แต่เหตุผลมันก็ไม่สำคัญอีกแล้ว เพราะตอนนี้ผมเป็นแฟนเคนไปแล้ว

หลังจากทิ้งขยะเสร็จ พี่นัทก็เดินกลับมานั่งที่เดิมโดยไม่ได้หนีไปไหน
ผมมองหน้าเค้าแบบกลัวๆ ไม่ได้กลัวว่าจะด่าว่าอะไร แต่กลัวว่าเค้าจะหมดความศรัทธาในตัวผม แล้วสุดท้ายก็เลือกที่จะไป...

ใช่แล้วครับ ถ้าผมคบเคน ไอ้ที่พร่ำบอกว่าที่ 1 มันก็ไม่มีความหมายสำหรับพี่นัท
เค้าไม่จำเป็นต้องอยู่ตรงนี้อีกแล้ว

“...พี่..นัท.....”
“มีไรก็พูดมาเลย ฟังอยู่” ผมลำบากใจเพราะกลัวที่จะบอก แต่ก็โล่งใจที่เค้าดูไม่โกรธมากอย่างเมื่อกี้

“พุคบกับเคนแล้ว” ผมกลั้นใจบอกออกไป

“ยินดีด้วย” และเค้าก็ตอบมาทันที
“....................”
“ทำไมทำหน้าเหมือนปวดขี้ ก็เอ็งพูดเองไม่ใช่เหรอวะว่าอยากกลับไป ตอนนี้ได้คบแล้วก็ดีไม่ใช่เหรอ?”
“แต่ว่า...ไม่ใช่แบบเพื่อนนะพี่ คบเป็นแฟน” ผมนึกว่าเค้าไม่เข้าใจ แต่คิดดีๆ อย่างพี่นัทคงไม่มีทางไม่เข้าใจ เพราะไม่อย่างงั้นเมื่อกี้เค้าจะโกรธทำไม

“พุขอโทษ...” ผมทั้งรู้สึกผิดและกลัว
“เลิกขอโทษเถอะ” พี่นัทว่า
“ชีวิตเอ็ง ๆ จะตัดสินใจคบใครก็ได้ พี่ไม่มีสิทธิ์จะไปยุ่งแล้วก็ไม่อยากยุ่งอยู่แล้ว”

“.................” ผมไม่รู้จะพูดอะไรต่อ ได้แต่นั่งก้มหน้ามองพื้นสนามหญ้าเงียบๆ
มันมีมากมายหลายอย่างในใจอยากบอกเค้าอ่ะคับ แต่คิดดูแล้วมีแต่ความเห็นแก่ตัวของผมทั้งนั้น ผมเลยพูดไม่ออก

“ถ้าเลือกมันก็อย่ามาแคร์พี่เลย เจอแต่เรื่องซ้ำๆ ไม่รู้สึกเบื่อบ้างรึไง?”
“ก......ก็พุ.....ร..รัก...รักพี่นัทเหมือนกัน!” ผมตอบทั้งที่รู้ว่าเรื่องที่เค้าด่าน่ะมันจริง
“แต่ว่าเคน ถ้าพุไม่อยู่กับมัน ไม่รับผิดชอบความรักของมัน พุก็รู้สึกผิด...” ผมพยายามอธิบายให้พี่นัทรู้เรื่องมากที่สุด ซึ่งมันก็ไม่ค่อยจะตรงใจผมซักเท่าไหร่ในประเด็นนี้

“พุอยากรักมันให้เท่ากับที่มันให้มาบ้าง เคนมันน่าสงสารอ่ะ พุทนหักหลังมันอีกไม่ได้หรอก”
“สรุปว่ารัก เพราะความสงสาร?” พี่นัทเหมือนพูดจี้ใจดำผม แต่ผมไม่ได้คิดว่าเป็นเพราะความสงสารอย่างเดียว มันหลายๆ อย่างรวมกันอ่ะคับ
“มันจะรักเพราะอะไร แต่พุก็รักไปแล้ว แต่ที่อยากขอโทษพี่นัทก็เพราะพุไม่ได้บอกพี่ แล้วก็ไม่รักษาคำพูดตัวเอง”

“หลายใจ” พี่นัทว่า แล้วเค้าก็แหงนหน้ามองฟ้า
ในกรุงเทพฯ ไม่มีดาวซักดวง ตอนนี้ข้างบนมันมีแต่ความมืด ผมเห็นก็รู้สึกเหงาๆ เหมือนกัน
แล้วก็ยิ่งเหงาขึ้นไปอีก เมื่อคิดว่าผมต้องห่างกับพี่นัท เพราะต้องซื่อสัตย์กับเคน

ก็ตอนนี้ผมยังรักเค้าอยู่ ถึงจะสะกดอารมณ์ความรู้สึกตัวเองแค่ไหน แต่ใจมันก็อยากกอด อยากจับมือเค้าเหมือนที่เคยอยู่ดี

ถ้ากอดโดยไม่ได้คิดอะไรผมคงไม่รู้สึกหนักใจเท่านี้ แต่นี่ผมคิดว่าผมรักเค้า หรือบางทีก็คิดไปถึงขั้นว่าอยากมีอะไรด้วย อยู่กับพี่นัทผมรู้สึกดีมากและไม่อึดอัด ถึงเค้าจะมีใครมันก็ไม่ใช่ปัญหาสำหรับผมมากนัก เพราะผมเข้าใจและเราก็อยู่ในจุดที่พอดี

แต่ที่ไม่พอดี คือตัวผมที่ต้องรับผิดชอบต่อการกระทำของตัวเองเรื่องเคนมากกว่า

“พี่ทำอะไรพลาดไปรึเปล่าวะ?” พี่นัทถามขึ้นมาลอยๆ
“เอ็งไปคบมันประชดที่พี่ไม่ทำให้รู้ว่า ‘รัก’ จริงๆ หรือว่าไปคบมันเพราะมันจะตายถ้าเอ็งไม่ ‘รัก’ กันแน่?”

ผมนิ่งคิดตามคำพูดพี่นัทก่อนตอบ
“ก็ทั้งสองอย่าง...” ผมชอบพี่นัทเหมือนที่เป็นมาทุกอย่าง แต่ลึกๆ แล้วมันก็ต้องการให้เค้ารักผมจริงๆ อยู่ดีนั่นแหล่ะ

“แล้วถ้าตัดเหตุผลของมันกับเหตุผลของพี่ ใจเอ็งตอบว่าไง?”
“..........................”
“หรือมันไม่ตอบอะไรเลย? ปล่อยให้มันเป็นไปแบบนั้น?”
“..........................”
“พูดอะไรมาซักอย่างเถอะ! คิดว่าเอ็งไปเป็นแฟนใครแล้วพี่สนนักเหรอ? มันก็แค่คำๆ เดียว แต่ที่พี่สนใจคือเรื่องของความรู้สึก ไม่ใช่เหตุผล ไม่ใช่ข้ออ้างสารพัด”

ผมรู้ว่าพี่นัทคงรำคาญกับเรื่องของผมเต็มที ผมเองก็เบื่อแล้วก็อึดอัดเหมือนกัน แต่ในเมื่อเลือกไปแล้ว ผมก็ต้องทำให้ดีที่สุด


“ความรักมันคืออะไรครับ ถ้ามันเป็นความสุขที่ได้ให้กับได้รับสิ่งดีๆ จากใครซักคน มันก็คงเป็นความรู้สึกที่เกิดกับพี่” ผมพยายามถ่ายทอดสิ่งที่เค้าอยากรู้ให้พี่นัทเข้าใจ
“แต่สำหรับเคน พุรู้สึกดีที่ได้ให้มัน แต่รู้สึกแย่ที่ต้องรับ บางทีพุรู้สึกว่ามันมากเกินไป”
“..............”
“แต่พุไม่โทษเคน เพราะตลอดเวลาที่คบกันพุไม่เคยบอกมัน พุเอาแต่ทำนิสัยเสีย รำคาญแล้วก็หนีปัญหา” ผมคิดถึงวันเก่าๆ แล้วก็เศร้า จนจะร้องไห้
“ถึงตอนนี้จะรักใครมากกว่า แต่คนที่พุอยากให้มีความสุขมากที่สุดก็เป็นเคนอยู่ดี”
การจะตัดสินใจทำอะไรซักอย่าง ผมเชื่อว่าเหตุผลและความรู้สึกของแต่ละคนต่างกัน
ที่ผมพูดออกไปอาจจะไม่โดนใจใคร แต่ผมคิดอย่างงี้
 
“โอเค....สุดท้ายก็ต้องเลือกใช่ไหม” พี่นัทถอนใจและทำหน้าเซ็ง
“แล้วคนที่ชนะก็ไม่ใช่กูซะงั้น เฮ้ออออ” เค้าพูดเหมือนบ่นอยู่คนเดียว
“อุตส่าห์งัดทุกวิธีออกมาจนจะครบทุกเซลล์สมองอยู่แล้ว แต่แม่งก็ยังไม่ได้เค้า ทำไมวะเนี่ย”
“ได้ดิ ทำไมจะไม่ได้พี่นัท” ผมบอก
“ถึงไม่ได้เป็นไรกัน แต่พุก็รักพี่ รักมากด้วย ความรู้สึกนี้จะไม่เปลี่ยน”
“..........” พี่นัทหันมาแบบตาลอยๆ
“อยู่กับพี่อ่ะ มีแต่ความทรงจำดีๆ ทั้งนั้น ถ้าความรักมันสวยงามก็มีครั้งนี้แหล่ะที่สวยที่สุด เพียงแต่ว่าเราไม่ได้ครอบครองมันเท่านั้น”

“อืม ฟังดูดี แต่จบเศร้าชิบหาย” พี่นัทพูดหลังจากเงียบกันไปอีกพักนึง
“หลังจากวันนี้พี่ขอหายหัวไปซักพักแล้วกัน ทำใจไม่ให้ต่อยหน้าเอ็งได้เมื่อไหร่พี่จะกลับมา”
“หง่ะ ทำไมต้องอยากต่อยหน้าพุด้วย”
“ก็เอ็งไม่เลือกพี่ แต่ถ้าแน่ใจแล้วว่าเป็นมันก็ช่างเหอะ พี่เข้าใจ”
“พี่นัทจะไม่หายไปเลยใช่มั้ย?”
“ถ้าเอ็งยังอยู่ พี่ก็ยังอยู่ ไม่ได้จะตายจากกันซักหน่อย”
“งั้น.........พี่นัท พุขอกอดหน่อยดิ”
“กอดอย่างเดียว?”
“ครับ”

ผมกับเค้ามองหน้ากันนิดนึง จากนั้นก็ขยับเข้าหากันแล้วสวมกอดกันช้าๆ
จากลมเย็นบนดาดฟ้าตึกสูงตอนนี้ถูกแทนที่ด้วยไออุ่นของพี่นัท
ผมและเค้านั่งกอดกันเงียบๆ โดยไม่พูดอะไร

ผมเสียใจนะครับที่ทุกอย่างมันไม่เป็นไปตามใจต้องการ แต่ก็คิดว่าแค่นี้ก็ถือว่าโชคดีแล้ว
อย่างที่บอก พี่นัทไม่ได้จะไปไหน
ผมเองก็ไม่ได้จะไปไหนเหมือนกัน เพียงแต่ว่าเราต้องยอมรับความจริงที่มันเกิดขึ้น แล้วก็ยอมเดินต่อไปข้างหน้าไม่ว่าสิ่งที่ตัดสินใจไปแล้วนั้นจะถูกหรือผิด


/

หลังจากนั้นสองอาทิตย์เคนก็ออกจากโรงพยาบาล ส่วนผมก็ต้องไปติวสอบกับสมาคม ณ ม.แห่งหนึ่ง เพื่อน-พี่จากต่างสถาบันมากันเยอะมากกก ส่วนการติวก็ดูไม่เล่นๆ หัวๆ เหมือนที่พวกรุ่นพี่ผมเค้าทำกัน - -“

ผมก็เหมือนเดิมคับ ไปกินอยู่กับไอ้โม แต่ที่ต่างไปนิดหน่อยก็ตรงที่มีเคนโผล่มาด้วย
มันว่างมากกก (เสาร์อาทิตย์คับ ก็เลยมาได้)
ชอบแวะมาตอนพักแล้วก็ยังแวะมาตอนเย็น เพื่อมารับผมกับไอ้โมกลับหอ ทีนี้เคนกับไอ้โมก็เลยเริ่มจะคุยกันได้โดยไม่รู้สึกตะขิดตะขวงใจเหมือนแต่ก่อนอีก

คิดไปคิดมาก็นึกถึงอดีตหง่ะ ตอนที่เคนชอบมานั่งรอผมที่เรียนพิเศษ แล้วผมก็เป็นต้องอัญเชิญมันกลับเพราะไม่อยากให้เสียเวลา

“ก็เราว่าง ไม่มีอะไรทำ” มันว่างั้น
“เคนรออยู่เราก็ไม่มีสมาธิติวดิ” พะวงอ่ะคับ ห่วงหน้าห่วงหลัง
“มัวแต่คิดถึงเราเหรอครับ?” มันยิ้มแป้นแล้นถาม
“ก็คิดถึงไง เลยไม่อยากให้รอ”
“มันยังไงเนี่ย งง.. ถ้าคิดถึงต้องให้รอดิ จะได้เจอกันเร็วๆ”
“ก็ห่วงไง จะรอตรงไหน จะทำอะไร เบื่อรึเปล่า เข้าใจมั้ยเนี่ย” ผมอธิบายให้มันฟัง (คือปกติจะไม่พูดแบบนี้เลยคอยแต่บ่นว่ามันงี่เง่าอย่างเดียว) ถึงจะออกแนวเหวี่ยงๆ นิดหน่อย แต่เคนมันไม่สนใจหรอกคับว่าผมจะอารมณ์เสียมั้ย มันก็แค่ฟังไปงั้นๆ

ผมยังคงมีความรำคาญติดอยู่ ไม่สามารถเปลี่ยนได้ทันที
ก็เหมือนเคนที่ไม่ชอบฟังเหตุผล ก็กูจะทำอย่างงี้..........ก็กูจะรอแบบนี้.......มึงห้ามกูไม่ได้หรอก
ประมาณนั้น

มีหลายทีคับที่ต้องเถียงกันเรื่องไม่เป็นเรื่อง และต้องใช้เวลาเคลียร์กันนาน
แต่ที่เปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้นก็มีคือผมใจเย็นขึ้น ส่วนมันก็ฟังแล้วคิดตามมากขึ้น

ผมก็มีเหตุผลของผม
เคนก็มีเหตุผลของมัน

แต่ถ้ารับฟังแล้วยอมกันครึ่งทางก็พอจะไปกันได้อยู่ เหมือนวันนี้
“งั้นเราไปเดินเล่นที่ห้างรอก็ได้” เคนว่า
“จะได้ไม่ต้องห่วงว่ารอที่ไหน ทำอะไร แล้วเดินไปเรื่อยๆ หาซื้อไรกินคงไม่เบื่อ อย่างนี้โอเคมั้ยครับ?”
“โอเค” ได้ฟังแบบนี้แล้วโล่งอกเลย คือแต่ล่ะอย่างที่มันทำเนี่ย... เป็นอะไรที่ทำให้ผมคิดมาก
แต่ที่คิดมากก็เพราะเป็นห่วงมันเนี่ยล่ะ

พอรู้อย่างนี้ผมค่อยมีสมาธิเรียนหน่อย ไม่ใช่ว่ามารอกดดันกันแบบนั้น
เลิกติว ผมลงมาก็ต้องมองหาเคนก่อนเลย มันก็นั่งรออยู่บันไดทางลง นั่งเก็กแบบชิบหายวายวอด ผมเห็นก็หมั่นไส้ แต่จะไปบอกให้มันเลิกเก็กก็ไม่ได้อีก

“เฮ้ย” ผมยกมือตีหลังเคน มันเหม่ออยู่ พอเคนเห็นว่าเป็นผมมันก็บ่นทันที
“ทำไรอยู่ นานจัง เราเห็นเค้าออกมากันตั้งนานแล้ว” ผมนั่งลงข้างมันและบอก 
“คุยกับเพื่อนอยู่ กว่าจะออกมาได้ รีบแล้วนะเนี่ย” เพื่อนผมมันพากันออกไปอีกประตูนึงกันแล้วครับ ไปเที่ยวต่อ แต่ผมไปไม่ได้
“รีบแล้วเหรอ? มานี่เลย ต้องโดนทำโทษ” มันคว้าคอผมไปหอมแก้ม ไอ้นี่เอาอีกและ
“ไอ้บ้า คนเห็น” ผมดันหน้ามันออก
“ก็ทำให้เห็น”
“ชอบโชว์เหรอ?” ไอ้โรคจิต
“ชอบโชว์ให้แฟนเห็นว่ารัก” เน่า   
“ก็คนอื่นเห็นด้วย”
“เค้าจะได้รู้ไงว่าเรารักกัน”
“ไม่อยากให้รู้นี่”
“ทำไมล่ะ?”
“อายอ่ะดิ” เข้าใจไหมไอ้หน้าด้าน
“งั้นทำตอนอยู่สองคนก็ได้”
“อันนั้นโอเค”
“แต่ขอมากกว่าเดิมสองเท่านะ เอ๊ย ซักสาม สี่ ห้าเท่าเลยละกัน เพราะพุทำให้เราเก็บกด” ไอ้หื่น น่ากลัวว่ะ

“ใจเย็นดิเคน” พูดงี้และใครจะกล้าอยู่สองคนกะมึง แค่ปกติก็หื่นแทบแย่ละ
“รอมาหลายปีแล้ว จะให้เย็นอยู่อีกรึไง” เคนพูดจบก็ลุกขึ้นยืน แล้วดึงมือผมขึ้นมาด้วย
“ไปไหน?” ผมถาม
“กลับดิ ไปหาไรกิน หิวแล้ว” อ่ออออ

พอไปถึงรถยังไม่ทันได้ไปหาอะไรกินอย่างที่ว่า เคนก็จัดการกินปากผมก่อนเลย (บอกและว่ามันหื่น)
ทั้งขบ ทั้งกัด ทั้งดูด จนปากผมบวมเลย
“เมื่อไหร่จะเลิกไปนอนห้องคนอื่นซักที?” มันถามเสียงเรียบแถมยกมือผมขึ้นมาบีบและจูบเบาๆ อีก อะไรที่เป็นการสัมผัสเคนชอบหมดล่ะคับ ไม่รู้จะอะไรขนาดนั้นเหมือนกัน

“ติวเสร็จ เดี๋ยวเราก็กลับไปอยู่บ้านเหมือนเดิมแล้ว” ผมบอกเคน คือบ้านผมเป็นอะไรที่มาคุประจำวัน ระหว่างพ่อ แม่ และผม วนเวียนๆ พ่อผมเป็นคนไม่ค่อยมีเหตุผลเท่าไหร่ บางทีโกรธผมเรื่องอะไรยังไม่รู้เลย
เจอแบบนี้บ่อยๆ ก็เบื่อ เลยไม่ค่อยอยากอยู่บ้าน แต่บางทีก็อยู่ เพราะแม่บอกว่าให้อยู่กวนตีนมัน (พ่อผม) ไปเถอะ
“ไม่อยากมาอยู่กับเราบ้างเหรอ?” เคนถาม
“ดูก่อนนะ”
เหอะๆ ขืนไปอยู่ด้วย สวัสดิภาพตรูดกูจะเป็นยังไงบ้างวะเนี่ย ผมได้ยินเคนมันเปรย บ่นๆ หลายทีละคับไอ้เรื่องขึ้นเตียงกันเนี่ย ดูมันจะอยากมากเหลือเกิน ซึ่งก็พอจะเข้าใจหัวอกอยู่
แต่........ไม่ไปอ่ะ ไม่เอา ยังไม่อยากทำ และมึงจะทำไมกรู

“จะดูอีกนานไหมเนี่ย?” มันบ่น แล้วก็คาดเบลท์เตรียมออกรถ
“พ่อแม่ พี่ชายเคน รู้เรื่องเรายังอ่ะ?” ผมเปลี่ยนเรื่องไปก่อน เพราะยังหาคำตอบเรื่อง sex ไม่ได้
สงสัยส่วนหนึ่งเพราะกลัวเจ็บ อดีตฝังใจ ความทารุณของมัน ไม่รู้ดิคับ กลัว

“มีไม่ตอบนะ” มันแอบกัดผม แต่ก็ยอมเปลี่ยนเรื่องตาม
“พี่รู้แล้ว แม่รู้แล้ว แต่พ่อยัง” พี่รู้แล้วเหรอวะ!
“พี่ว่าไง”
“ก็โดนด่า ด่าไม่มีดี แต่ก็ช่างมัน มันอยากด่าให้มันด่าไป เราไม่แคร์อยู่แล้ว เราแคร์พุมากกว่า” หง่ะ
“เทนบอกว่าครอบครัวเคนไม่ชอบเราทั้งบ้าน” คิดเรื่องนี้แล้วก็เครียดเหมือนกัน
“อย่าไปสนใจที่มันพูดเลยไอ้ปากมอม พอดีมีตุ๊ดมาจับไข่มัน มันก็เลยพาลคนอื่นไปทั่ว” และกูเกี่ยวไรกับตุ๊ดหนิ

“แต่ที่ไม่ชอบก็จริงนี่”
“พุ เราบอกแล้วไงว่าไม่ต้องไปสนใจมาก เค้าจะคิดยังไงก็ช่าง ไม่มีใครมาบังคับเราได้หรอก”           
“...................”
“เราทำงานหาเงินใช้เองไม่ได้ไปยุ่งกับที่บ้าน สิ้นเดือนก็ส่งเงินให้ใช้ พอมีธุระก็ไปช่วยตลอด เราก็ไม่ได้ทำตัวเหลวไหลนะ แล้วจะมาบังคับไม่ให้เราคบกับพุมันก็เกินไป เราไม่ยอมอ่ะ” ดูท่าเคนจะของขึ้นกับเรื่องนี้พอสมควร แสดงว่าก่อนหน้านี้มันคงโดนหนัก

แต่ผมว่าที่เค้าเป็นห่วงก็ไม่แปลกหรอกคับ เพราะผมเคยทำเคนแย่มาแล้ว ตอนนี้ก็ระวังตัวปรับปรุงนิสัยตัวเองอยู่ ไม่รู้ดีขึ้นรึเปล่า แต่ถ้าดูจากสถานการณ์โดยรวมก็ถือว่าดีขึ้นกว่าเมื่อก่อน ผมคิดไงก็พูด แม้จะกั๊กๆ อยู่บ้างแต่ก็ยังดีกว่าเงียบไปเลย 
ส่วนเคนก็.........จะว่าไงดี เอาเป็นว่ามันมีเหตุผลมากขึ้นแล้วกัน แต่ก็ยังง๊องแง๊งชอบจับชอบลูบเหมือนเดิม

ก็ไม่ได้ว่าไรมันหรอกคับถ้าอยากจับหง่ะ แต่ต้องไม่ให้คนอื่นเห็น
ผมเป็นพวกแคร์สายตาชาวบ้าน แล้วก็ไม่ชอบให้ใครรู้ว่าเป็นเกย์ 

เย็นวันนั้นผมก็ไปหาไรกินกะเคนที่เดิม เซนทรัลเวิร์ล 

ทีนี้ตอนกำลังเดินผ่านโรงหนังเพื่อไปร้านอาหารนั้น อยู่ๆ ก็มีผญ.คนหนึ่งเดินมาสะกิดไอ้เคนคับ (เป็นสาวออฟฟิศ) เค้าถามครับว่ามาดูหนังเรื่องอะไรกัน พอดีเพื่อนที่นัดไม่มาแต่ซื้อตั๋วไว้แล้ว จะดูเรื่อง xxx มั้ย เค้าให้ฟรี
ผมกับเคนมองหน้ากันแล้วปฏิเสธทันที ไม่ใช่ไรคับ ไม่อยากดู แล้วก็...หนังคอมเมดี้ผมไม่ค่อยชอบด้วย
แต่พี่สาวคนนั้นก็บอกว่าไม่เป็นไร ไม่ต้องเกรงใจ บลาๆๆ สุดท้ายอยู่ๆ ก็ได้ดูหนังฟรีคับ
 
“จะดูไหมพุ?” ผมกับไอ้เคนรับมาแบบงงกันถ้วนหน้า
“ดูก็ได้ ของฟรี” 
“โชคดีว่ะ อยู่ๆ ก็ได้ดูหนัง” เคนยิ้มครับ ส่วนผมก็เริ่มระแวงมันนิดหน่อย มึงคิดอะไรพิเรนอยู่รึเปล่าหนิ?   
 
อีกประมาณชั่วโมงนึงหนังฉายคับ ก็เลยรีบไปหาอะไรกินก่อน
“ชอบกินอาหารญี่ปุ่นเหรอ?” เดินวนซักพักผมก็ตัดสินใจเลือกเองเลย เพราะเคนมันไม่ยอมเลือก
“ก็ข้างบนมีแต่อาหารญี่ปุ่น” เยอะเกินหน้าชาติอื่น เลือกไม่หวาดไม่ไหว   
“เห็นมาทีไรก็กินแต่อาหารญี่ปุ่นจนหน้าจะเป็นคนญี่ปุ่นแล้ววว” มันดึงแก้มผม ไอ้บ้านี่
ผมดึงคืนบ้าง แรงกว่าจนเคนหน้าทิ่ม
“โอ๊ย เจ็บนะตัวเอง” 
“อย่าพูดได้ป่ะ”
“ใจร้าย... ระวังตัวไว้เหอะ เจอดีแน่พุ!”
     

H
ถึงพี่นัทไม่ได้เป็นแฟนน้ำพุ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าพี่เค้าไม่ใช่พระเอก
เศร้านิดนึง   

[Loin_diciz]

เอ๊ะยังไงกันเนี่ยกับประโยคสุดท้าย 

นี่กำลังจะบอกว่าพี่นัทเป็นพระเอกรึ เริ่มสงสารเคนขึ้นมาทันที 

[shiro_niji]

ไรเตอร์ชอบให้ความหวัง 555

[indy❣zaka]

นิยายยังไม่จบ อย่างเพิ่งนับศพปู้จายย 
เพราะฉะนั้น ยังไม่มีหมดหวังนะพี่นัท 


แต่เค้าเชียร์เคนอ่ะนะ   

[lasom]

เข้าใจแต่......เสียใจอ่ะเค้าเชียร์เพ่นัท

[nunamicky]

เศร้าอ่ะ
พี่นัทของชั้น
พุรักพี่นัทที่สุด แต่ก็เลือกที่จะเป็นแฟนกับเคน

[pichayakamon]

พี่นัทจ๋าาาาา ยังไงนู๋ก็เชียร์พี่นะ รักพี่ที่สุด ส่วนเคน...อืม ถ้าทำตัวดีๆอย่างนี้ต่อไป เราอาจจะเชียร์เธอบ้างก็ได้ หุหุ

[kenshinkenchu]

สงสารทุกคนเลย   

[lucifel]

พี่นัทไม่ชัดเจนเอง
ช่วยไม่ได้
ของอย่างนี้ใครดีใครได้

[u-only-one]

ขอบคุณน้องโบที่มาต่อให้หายคิดถึง...

.... ความรักเป็นเรื่ืองของ"ใจ" ไม่ได้ขึ้นอยู่กับใครดีใครได้ การที่คนสองคนรักกันเข้าใจกันสำคัญอย่างยิ่ง ส่วนคนที่ไม่ได้ครอบครอง
ก็ไม่ได้หมายความว่าเค้าเสียหน้า แต่นั่นคือการไม่ดันทุรังเอาคนที่ไม่มีใจให้ตัวเองมาครอบครอง ได้มาแต่ตัวแล้วจะมีความสุขมั้ย ถ้า..
เค้าอยู่กับเราแ้ล้วเค้าคิดถึงอีกคน รักอีกคน ตลอดเวลา ...อ่านตอนนี้แล้วถึงจะเสียดายแต่ไม่ได้เสียใจ แต่ขอกอดนัททีนึง  

.... ยังชอบนัทที่เป็นนัทแบบนี้อยูี่เสมอ ยังคงความแมนได้เสมอต้นเสมอปลาย ยอมรับความพ่ายแพ้
ยอมที่จะหยุดและปล่อยให้คนที่ต้วเองรักได้ตัดสินใจ และเลือกในทางที่เค้าคิดว่าดีที่สุด คนแบบนี้แหละได้ใจไปเลย ยังไงก็พระเอกในใจเจ้

.... ดีใจด้วยกับการคบกันครั้งนี้ของเด็กน้อยสองคนที่เริ่มโตเป็นผู้ใหญ่ มีความคิดเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น ใจเย็นขึ้น สื่อสารพูดคุยกันมากขึ้น
ดีใจที่น้ำพุรู้ว่า การที่ได้ให้ความรักนั้นสำคัญกว่าการได้รับมากมายแค่ไหน
............................

การอ่านเรื่องที่น้องโบเรียบเรียง มีข้อดีๆที่สังเกตุได้หลายอย่างเลยล่ะ
- เขียนคำสะกดไม่ผิดเลยก็ว่าได้ เพราะพี่ไม่เคยเห็นสักครั้ง ทำให้การอ่านเรื่องไม่เสียอรรถรส (ถ้าจะผิดจริงก็คงน้อยยยยยมาก เพราะพี่ยังหาไม่เจอเลย)
- การวางเรื่องแต่ละตอนน่าติดตามอย่างมาก ถึงแม้เรื่องราวจะผ่านมาแล้ว แต่ไม่เคยเดาได้เลยว่าตกลงใครคือตัวจริงคนนั้นของน้ำพุ
- ถึงตอนนี้แล้ว....... ยังไม่รู้ว่าสรุปเรื่องจบตรงนี้แล้วหรือยัง? เดาไม่ได้เลยจริงๆ ต้องขอยกสองนิ้วโป้งให้คนเรียบเรียงเลยค่ะ +1 น้องโบ

ลป...แก้ไขตัวสะกดผิดค่ะ ^ ^

[BeeRY]

เป็นผู้ชายที่เท่มากจริงๆแหละ พี่นัทอ่ะ
พอจะเข้าใจแล้วว่าทำไมน้พุถึงได้กล้าบอกว่ารักพี่นัท ^^
แต่เอาจริงๆเค้าก็กลัวประโยคสุดท้ายของพี่โบมากอ่ะ อย่าเป็นงั้นจิ เค้าเชียร์เคนนะ
ขอให้น้ำพุมีความสุขกับสิ่งที่ตัวเองเลือกแล้วกันเนอะ (เค้าก็มีความสุขเพราะเลือกเคน  )

[w1234]

พี่นัทเท่่จิงๆๆ แต่ประโยคท้ายนี่ยังไงกันอะ
 

[a_tapha]

 

[ordkrub]

ดีใจที่พุได้รู้จักกับนัทนะ

ไม่ใช่แฟนตัวจริงก็ไม่เป็นไร  ขอให้เป็นพระเอกในใจก็แล้วกัน

[โจ๊กกุ้ง]

ปวดใจวุ้ย จะรักใครซักคนต้องคิดอะไรมากขนาดนี้เลยเหรอ เฮ้อๆๆ แม้แต่ความรู้สึกของใจตัวเองพุก็ยังสับสน
ทำเอาเราสับสนไปด้วย กริ๊ดดด (ฟาดหัวฟาดหาง)

[love2y]

เหอ!! พุก็แค่....สงสารแล้วรู้สึกผิดกับเคนก็เท่านั้นเอง


ถ้าการรักใครซักคน เรารู้สึกดีที่เป็นฝ่ายให้ แต่กลัวการรับจากอีกฝ่ายนึง
มันจะเป็นความรักที่มีความสุขได้ไง? แล้วเมื่อไหร่จะมีความสุขจริงๆซะที!!!

[เพื่อนบ้าน]

" ถึงพี่นัทไม่ได้เป็นแฟนน้ำพุ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าพี่เค้าไม่ใช่พระเอก " ปอยว่ะ นิสัยไม่ดี 
พูดแบบนี้เค้าคิดลึกนะเนี่ย (นี่ตูยังแอบหวัง)ไม่ใช่ว่า เคนพุมีเหตุให้ต้องเลิกแล้วพี่นัทก็คือพระเอกตัวจริงนะ
พูดแบบนี้กลัวว่าจะโดน เคนพุ FC  ว่ะ เค้าก็ชอบเคนน๊า แต่โบอ่ะชอบมาพูดให้เขว

ปล.หลังไมค์กันมั้ย อยากได้บทสรุปอ่ะ ว่าตอนนี้พุอยู่กะใคร หึหึ (ไม่ไหวจะลุ้นแล้วอ่ะ)

[sokoloy]

แล้วพี่นัทเค้าอ่ะ อยากให้เป็นพี่นัท ขอให้เคนนอกใจพุ เลิกกันไปเลยย

พุจะได้ไปหาพี่นัท 

[SoYiLovE]

มันช่างทรมานกับการรอคอยการเป็นพระเอกตัวจริงของพี่นัทอ่ะ (ใช่ป่าวหว่า)   

[SweetSacrifice]

ผิดไหมอะถ้าไม่ชอบน้ำพุ

เชียร์ให้พี่นัทกับเคนเป็นแฟนกันไปเลย

เคนหน้าเหมือนการ์ตูนญี่ปุ่น แถมนิสัยงุ๊งงิ๊งอีก เหมาะกับพี่นัทสุดๆ

[Na_RimKLonG]

ใช่!!

นิยายยังไม่จบ  อย่าพึ่งตัดสินพระเอก

[gummin]

อะพูดแบบนี้สงสารเคนนะ
ตกลงเป็นพี่นัทจริงๆเหรอ
(ยังแอบหวังให้เป็นเคนตลอดไปนะ)

[i-love-you]

ถึงพี่นัทไม่ชั้ยพระเอก

แต่พี่นัท หัวใจ หล่อเสมออออ



 

[Nichdia]

ฮืออ สงสารพี่นัทอ่ะ
นี่แสดงว่าตลอดมารักพุมากๆจิงๆใช่มั้ยอ่ะ
แต่แสดงออกไม่ชัดเจนไปหน่อย
แต่ถ้าแสดงออกชัดเจน แรงมากๆ
ก็คงโดนพุปฏิเสธไปแล้วแหละ
เอาเป็นว่า พุเป็นคนที่เดาใจยากมาก
ถึงมากที่สุด 55555

[snice_cz]

พี่นัทสุดยอดอ่า โคตรพระเอกเลย แต่ว่าประโยคสุดท้ายยังไงเนี่ยพี่โบ รอต่อไปนะ

[sin]

ประโนคสุดท้าย !!
เป็นแฟนกับเคนแล้ว บอกเลิกกับพี่นัทแล้ว
ทำไมยังรู้สึกมาคุอยู่ ==