หัวข้อ: ]* love is a drug! *[RIP my Bro______________UP! Aug 22

[u-only-one]

น้องโบเท่ร๊าก คิดถึงอย่างแรง ดันๆ
นั่งรอ นั่งหากระทู้นี่ตลอดอ่ะ เรื่องกำลังอึดอัดเลยล่ะ มาต่อเต๊อะพลีสสสส 

[BeeRY]

เง้อ ปวดใจ แต่ยังไงก็ยังเชียร์เคนอยู่น้า
มันก็พูดไม่ออก บอกไม่ถูก เรื่องแบบนี้ไม่เจอกับตัวเองก็พูดไม่ได้หรอก
ขอให้เคลียร์กับเคนให้ได้นะน้ำพุ แต่ซื้อแหวนให้เนี่ย น่าคิดมากจริงๆนั่นแหละ
แล้วที่ว่าเคนไม่เหมือนเดิมนี่มันยังไงค้า อยากรู้มากมาย

[foyer]

/

วันนี้วันเกิดเคนแล้วครับ

ผมนอนกังวลอยู่ทั้งคืนว่า
จะ ‘ไป’ หรือ ‘ไม่ไป’ ดีวะ!!!?

คือตั้งแต่คบกันมา ทุกปี...วันเกิดมันหรือผม อย่างน้อยต้องได้เจอกัน ให้ของขวัญกัน...
ไม่ว่าจะต้องทำเพราะหน้าที่หรืออะไรก็แล้วแต่ มันก็ต้องทำ ถ้าจะไม่ทำ...ผมก็รู้สึกไม่ดี เหมือนขาดอะไรไป คิดมาก ต่างๆ นานา

ถ้าเอาเข้าจริง ในความรู้สึกลึกๆ ของผม... ผมอยากให้เรา (หมายถึงผมกับเคน) เป็นเหมือนตอนแรกๆ ที่รู้จักกัน คือมันไม่ต้องทำอะไร ไม่ต้องสนใจผมมากมายขนาดนี้ แค่มันอยู่เฉยๆ ไม่ต้องแสดงออกมากว่าชอบ แต่ก็รู้ว่าชอบก็พอแล้ว

ผมอยากให้เป็นอย่างนั้น... ไม่อึดอัดดีอ่ะคับ ไม่ต้องแคร์สังคมมาก มันก็ไม่ต้องหึงผมมากด้วย ไม่ต้องเหนื่อย ไม่ต้องโมโห 
แต่ถ้าจะคบกันมันก็ห้ามความรู้สึกคนไม่ได้อีก ยิ่งผมรู้ดีว่าเคนเป็นไง ผมว่าก็ยากถ้ามันต้องฝืนใจทำ
เพราะฉะนั้น ถ้าหากว่าผมรักมัน และยังตัดใจจากมันไม่ได้ ผมก็คงต้องพยายามแก้ไขตัวเองบ้าง

แต่ประเด็นสำหรับตอนนี้ก็คือว่า... ผมจะไปทำอย่างนั้นได้ยังไง?
รักก็ส่วนรัก ความจริงตอนนี้ผมทำอะไรไม่ได้มากไปกว่าคุยอย่างคนเคยรู้จักกัน หรือถ้ามากสุดๆ คือเป็นเพื่อนกัน

ผมไม่อยากแย่งแฟนใคร
แล้วผมก็ไม่อยากให้ความสำคัญกับใครมากกว่าพี่นัท เฮ้อออ ถ้าผมเป็นเพื่อนเคนได้ก็ดีสิ 

และที่พี่นัทพูดก็ถูกคับ ผมเป็นอย่างนั้นนั่นแหล่ะ และที่ผมให้ความหวังเคนก็เพราะผมรักมัน แต่ผมไม่รู้และปฏิเสธว่าตัวเองรักมัน
ก็ไม่รู้เหมือนกันนะคับว่าทำไม? นั่งคิดนอนคิดมาหลายคืน คงเป็นเพราะผมรับนิสัยโรคจิตบางอย่างของเคนไม่ได้มั้ง และผมก็ไม่กล้าบอกเคน ผมกลัวอ่ะ

แต่พอมานึกถึงสาเหตุ... ผมเองหรือเปล่าที่ทำให้มันเป็นแบบนี้?
.....ก็คงใช่....
ถ้าผมไม่เจ้าชู้ ไม่นอกใจเคน... ป่านนี้เราก็คงยังคบกันอยู่

เฮ้อ....... ผมมันเลวเองหง่ะ
คนเราจะเห็นค่าของสิ่งหนึ่ง ก็เมื่อกลัวว่าจะเสียของสิ่งนั้นไป
ผมก็เป็นหนึ่งในคนเหล่านั้น ถึงในใจยังหวังว่าจะได้กลับคืนมา แต่ถ้ารักษาไม่ได้หรือไม่พร้อมที่จะดูแลเป็นอย่างดี มันก็คงต้องจบลงแบบเดิม   


ผมไม่รู้หรอกคับว่าทางไหนมันดีที่สุด และถ้ายังคิดเอาเองคนเดียวอยู่แบบนี้ มันก็หาทางแก้ปัญหาที่อยู่ในใจผมและเคนไม่ได้สักที
สุดท้าย... ไม่ว่าจะยังไงก็ต้องไปเจอกันอยู่ดีนั่นแหล่ะคับ!
 
/

ผมพยายามทำใจให้สบายมากที่สุด ไอ้ที่กลัวอยู่ก็พยายามลืมๆ มันไป ทำอย่างที่ใจต้องการ โดยบอกตัวเองให้กล้าเผชิญหน้าความจริงคับ อะไรจะเกิดก็ให้มันเกิด
และไอ้ที่ไม่ชอบ ถ้าถึงคราวจำเป็นมันก็ต้องทำ
อันดับแรกเลยคือโทรศัพท์หาเคนคับ ต้องนัดเจอก่อน มันจะมาหาหรือไม่ก็อีกเรื่องนึง

ผมใจเต้นไม่เป็นจังหวะตอนรอสาย... รออยู่นานมากกก จนต้องโทรไปรอบสองถึงมีคนรับ

“ฮัลโหล”
“น.....นี่..พุนะ!” ผมพูดออกไปด้วยความตื่นเต้น เหงื่อแตก หน้าซีดยังกับคนจะเป็นลม
“คือ...ทำไรอยู่เหรอ ว่างคุยป่าว?” ผมพูดรัวแทบฟังไม่รู้เรื่อง

“เดี๋ยว ใครนะ ฟังไม่ถนัด”

“........................”
 
พอได้ยินเสียงชัดๆ แล้ว ผมนิ่งไป... เวรกรรม นี่ไม่ใช่เสียงเคน เสียงผช.ที่ไหนก็ไม่รู้ (มารู้ทีหลังคือพี่ชายเคน...)

“ใครโทรมานะคับ ที่ขึ้นหน้าจอ ไม่มีชื่ออ่ะ” อึ้งรอบสอง เคนลบเบอร์ผมเหรอ??? ช้อคมากคับ   
“เอ่อ น้ำพุครับ ขอสายเคนหน่อยได้มั้ยครับ”
“เคนนอนอยู่ ยังไม่ตื่น” ผมมองดูนาฬิกา มองดูปฏิทินอีกที วันนี้วันธรรมดา และตอนนี้เวลาบ่ายสามโมงกว่า มันจะเป็นไปได้ไง?
 
“เคนไม่ได้ไปทำงานเหรอครับ?” ผมสงสัย
“ไม่ได้ไป” เสียงปลายสายเริ่มห้วนอย่างบอกไม่ถูก

“...ตอนนี้เคนอยู่คอนโดเหรอคับ?”
“ไม่ใช่ มีไรอีกมั้ยคับ ยุ่งอยู่” เค้าถามเหมือนอยากรีบวาง แต่ผมไม่วางหง่ะ ยังคุยไม่รู้เรื่องเลย
“เคนไม่สบายเหรอคับ?” ก็มันนอนและไม่ไปทำงาน... ผมก็เลยสงสัย ส่วนเรื่องคนที่รับสายแทนเป็นอะไรกับมันหรือไม่นั้น ผมไม่แคร์ จนกว่าจะเห็น 

และดูเหมือนคำถามนี้จี้ไปถูกจุดพอดี ปลายสายก็เลยตอบมานิ่มๆ ว่า
“ใช่ ไม่สบายมาก ตอนนี้นอนให้น้ำเกลือขาหักอยู่โรงบาลเนี่ย แค่นี้นะคับ”
 
หง่ะ เฮ้ย วางสายไปซะงั้น
แต่ที่เค้าบอกเมื่อกี้... มันทำให้ผมอึ้งคับ
 

เคนอยู่โรงพยาบาล!!!

ด้วยความอยากรู้แล้วก็เป็นห่วง ผมเลยลองเสี่ยงโทรไปถามที่บ้านเคน เผื่อว่าจะเจอใครที่ถามได้ว่าเคนอยู่โรงบาลจริงป่าว และมันเกิดอะไรขึ้น อย่างนี้น่าจะชัวร์กว่า
และพอผมโทรไป คนที่รับสายเป็นน้องชายเคนอ่ะคับ บอกว่านอนอยู่โรงบาลจริง เคนเมาขับมอไซต์ชนปิ๊กอัพอ่ะคับ ขาหักไปข้างนึง นอกนั้นก็ฟกช้ำไปทั้งตัว

แล้วที่ทำผมช้อคมากกว่าเดิม คือช่วงเวลาที่ชนคับ... น้องมันบอกว่า ชนเมื่อห้าวันที่แล้ว
ห้าวันที่แล้ว..... มันเป็นวันรับปริญญาผมอ่ะคับ! 
เฮ้ยยย ได้ยินแบบนี้แล้วยิ่งรู้สึกไม่ดีเข้าไปใหญ่... ผมไม่รู้หรอกว่าเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้เคนเจ็บหรือเปล่า แต่ก็โทษตัวเองไว้ก่อนว่าใช่

“จะไปหาเคนเหรอพี่?” น้องเทนถาม..
“อย่าเพิ่งไปตอนนี้เลย ป๊า-ม๊า เฮียก็อยู่ ขืนไปเฮียได้จับพี่โยนออกนอกโรงบาลแน่”
“...........................” ไม่รู้ว่าพูดเกินจริงไปรึเปล่า แต่ผมรู้ว่าพี่ชายเคนอ่ะ ไม่ชอบหน้าผมซักเท่าไหร่ ส่วนพ่อกับแม่เคนผมไม่รู้คับว่าเค้ารู้เรื่องลูกตัวเองหรือยัง?
“ผมต้องไปนอนเฝ้าเคนคืนนี้ ไว้ซักสามสี่ทุ่ม เดี๋ยวผมพาไป เคป่ะ?” ผมไม่รู้จะทำยังไงก็เลยตอบตกลงอ่ะคับ

ที่จริงผมกับน้องชายเคนไม่เคยคุยกัน เจอกันครั้งแรกเคนก็แค่แนะนำไปงั้นๆ เทนตอนนี้อยู่ ม.หก โรงเรียนเดียวกับผมคับ ตอนผมอยู่ก็ไม่เคยเจอหน้าน้องเค้านะคับ แต่จะชอบเห็นตอนออกนอกโรงเรียนแล้ว

น้องเทนนัดผมทุ่มครึ่งที่ห้างแห่งหนึ่ง ตอนแรกก็สงสัยว่านัดเร็ว
แต่จังหวะนี้ใครให้ทำไรก็ทำอ่ะคับ แค่ได้ไปหาเคนแบบไม่ต้องทำให้ใครวุ่นวายก็พอแล้ว
พอถึงเวลาเจอกัน 
“กินข้าวยังพี่?” เทนถาม ผมก็ส่ายหัว กับคนไม่สนิทผมไม่ชอบพูดมากอ่ะคับ
ไปๆ มาๆ ที่แท้นัดเร็วมาเพื่อให้ผมเลี้ยงข้าว... เหออ แต่ไม่เป็นไร ตอบแทนที่ช่วยพาผมไปโรงบาลแบบไม่ต้องโดนใครเขม่นก็โอ
 
“นี่พี่” เสียงคนข้างตัวทัก
“ได้ข่าวว่าเลิกกับเคนแล้วไม่ใช่เหรอ? กลับมาอีกทำไมอ่ะ?” ข้าวที่กำลังกินอยู่แทบจะสำลักเลยคับผม

“เฮ้อ เบื่อเคนจริงๆ ว่ะ ไม่รู้ต้องเจ็บตัวอีกกี่ทีมันถึงจะเข็ด แม่งแค่เป็นเกย์ชีวิตก็บัดซบพออยู่แล้ว นี่ยังมาโดนเกย์หักอกอีก บ้าชะมัดเลยว่ะ พี่ว่ามะ?”
 
เอ่อ ผมพูดไม่ออก น้องมันช่างประชดผมและพี่มันได้เจ็บปวดจริงๆ 
   
“พี่บอกผมหน่อยได้ป่ะ เป็นเกย์มันดียังไง? ผมได้ยินมาว่าข้างหลังผช. ถ้าได้ลองเอาแล้วมันจะติดใจจนลืมของผญ.ไปเลย เคนมันก็คงเป็นงั้นเหมือนกันใช่มะพี่?”
“......................” ผมรู้สึกฉุนกับคำถามน้องมันซะจริง แต่ก็เลือกไม่ตอบโต้เพราะตอนนี้ยังไม่ได้ถามเลยว่าเคนอยู่โรงบาลไหน ห้องอะไร

ว่าแล้วก็ถามเปลี่ยนเรื่องซะเลย แต่เทนไม่ยอมตอบง่ายๆ แถมกินข้าวเสร็จยังจะให้ผมเลี้ยงหนังอีก
เฮ้ยยย มันจะมากเกินไปแล้วนะเว้ย

“ไม่รีบไปหาเคนเหรอ?” ผมถามอย่างข้องใจ ถ้าจะให้เลี้ยงทำได้นะคับ แต่ไม่ใช่ตอนนี้
“เหลืออีกตั้งเกือบสองชั่วโมง ดูหนังเสร็จก็พอดีแหล่ะพี่”
“พี่ไม่อยากดู เคนอยู่โรงบาลไหน เดี๋ยวพี่ไปหาเองก็ได้” ใครจะไปดูหนังสบายใจอยู่ได้ล่ะคับ บ้าแล้ว ถึงจะดูจากท่าทางเทนแล้วเคนไม่น่าจะเป็นไรมากก็เหอะ แต่ผมก็ยังกังวลใจอยู่ดี

“จะทำให้เรื่องยุ่งยากไปทำไมเนี่ย เดี๋ยวพอเฮียจะกลับมันก็โทรหาผมเอง ถึงตอนนั้นแล้วค่อยไปก็ได้ ขามันหักอย่างงั้นน่ะเคนมันหนีไปไหนไม่ได้หรอกคร้าบพี่” ล้อเลียนอะไร กูไม่มีอารมณ์นะเว้ย
แล้วยิ่งเซ็งมากขึ้นไปอีก ตอนผมเห็นเพื่อนไอ้น้องเทนอยู่ๆ ก็โผล่มาอีกสองคน ผมดูท่าแล้วคงจะนัดกันมา แต่เทนไม่ยอมบอกผม

“นี่พี่น้ำพุ เมียพี่ชายกู” หง่ะ ผมอึ้งที่โดนแนะนำไปอย่างงั้นอีก แต่เพื่อนเทนก็ไม่เห็นว่าอะไร เหมือนจะรู้อยู่แล้ว

“เทน พี่จ่ายค่าตั๋วหนังให้หมดทุกคนเลยก็ได้ แล้วเดี๋ยวพี่ไปรอโรงบาล โอเคป่าว?” ผมยื่นข้อเสนอ เพราะไม่อยากจะอยู่อย่างนี้แล้ว มันเหมือนโดนหลอกหง่ะ
“เรื่องอะไร มาด้วยกันก็ต้องไปด้วยกันดิ”
“ก็พี่ไม่อยากดู!” ผมขึ้นเสียง
“เฮ่ย มีตะคอกด้วยเว้ย” เพื่อนมันล้อ ผมยิ่งโกรธมากกว่าเดิม
“อย่าเพิ่งโมโหสิคร้าบ ผมแค่อยากฆ่าเวลา จะได้ไม่ต้องรอเบื่อๆ ไง มันอีกตั้งนานอ่ะ พี่จะรีบไปไหน หรือว่าอยากรีบไปให้เฮียด่าที่พี่ไปทำให้เคนเป็นเกย์?”

เวร...ประสาท เคนไม่ได้เป็นเกย์เพราะผมซักหน่อย มันเป็นมาก่อนผมอีกด้วยซ้ำ

“พี่ไม่ได้ทำ” ผมตอบ
“อ้าว ถ้าไม่ใช่พี่ไปจีบเคนก่อน แล้วเคนจะเป็นเกย์ได้ไง ก่อนหน้านั้นอ่ะ ผมยังเห็นเคนคบ ผญ.อยู่เลย ถ้าพี่ไม่รู้ผมจะบอกให้ก็ได้ เคนมันเป็นเกย์เพราะพี่นั่นแหล่ะ! ที่เฮียไม่ชอบพี่เพราะพี่อ่ะ ทำให้เคนเบี่ยงเบน พี่รู้ไว้ซะด้วย!”

“……………….”

ไม่จริงอ่ะคับ ผมไม่ได้ทำ

“เห้ย เทน มึงอย่าไปว่าพี่เค้าแรงอย่างนั้น” เพื่อนน้องมันคนนึงดูเหมือนจะเข้ามาห้าม
“ถ้าพี่เคนแมนจริง เค้าคงไม่ชอบค**หรอกสัด” อ้าว ไอ้เด็กเปรตนี่
“ไอ้เหี้ย มึงหาว่าพี่กูแอ๊บแมนเหรอ?” เหมือนเทนจะปกป้องพี่ชายนะคับ แต่หน้าตาไม่ใช่อย่างงั้นอ่ะ ดูออกจะสนุกมากกว่าที่ได้พูดเรื่องนี้
“เออ แล้วชายแท้ที่ไหนจะเ-ดตูด ดูดค***ผช.ล่ะวะ”

“พอสักทีได้ไหมน้อง?” ผมทนฟังไม่ได้และ
“พูดงี้ไว้หน้าพี่ชายเพื่อนน้องบ้างดิ”

“ผมพูดความจริงคับพี่... พวกเกย์ก็ทำกันอย่างนี้ไม่ใช่เหรอ?” ไอ้หัวเกรียนพูดยิ้มๆ
“พี่ก็เหมือนกัน อย่าทำเป็นไม่เคยหน่อยเลย เฮ้ย เทน พี่มึงตัวใหญ่ขนาดนั้น แล้วค**ล่ะใหญ่ด้วยป่ะ?”
“ของกูใหญ่ ของพี่กูก็ต้องใหญ่ดิสัด”
“งั้นพี่น้ำพุโดนไปทีก็ตูดแหกดิ ฮะๆๆ”
“คงงั้น... ยิ่งตูดขาวๆ เคนมันชอบ คงเ-ดมันส์น่าดู หึหึ ถึงว่า...โง่โดนเค้าทิ้งไม่รู้กี่ทีก็ยังติดใจไม่หาย”

พูดจบก็หัวเราะกันสนุกสนานเลยคับ ผมโดนพูดถึงแบบนี้ก็โกรธมากแล้ว นี่ยังไปพาดพิงถึงเคนคนที่นอนเจ็บอยู่โรงบาลอีก

แม่ง กูไม่ทนแล้ว!!! ผมผลักไหล่ไอ้เทนเต็มแรงให้มันหยุดหัวเราะ
 
“มึงเป็นน้องภาษาเหี้ยอะไรวะ ถึงเอาเรื่องเคนมาพูดแบบนี้!!” ผมตะโกนไปอย่างสุดกลั้น
“พี่มึงนอนเจ็บอยู่นะ! มาพูดลับหลังกันแบบนี้มึงเห็นพี่มึงเป็นอะไร!?”

ปึ๊ก!! เทนผลักอกผมคืนแรงกว่าจนผมเซเกือบล้ม
“.....แล้วมึงล่ะเห็นพี่กูเป็นอะไร มึงเห็นพี่กูเป็นควายไม่ใช่เหรอ!?” น้องมันชี้หน้าผมเลยคับ

“งั้นมึงก็ด่ากูคนเดียวสิ!!” ผมพูดแบบโกรธมาก
“มึงไม่ชอบกู มึงก็ด่ากูคนเดียว! เคนมันไม่ได้ผิดอะไรด้วย!” 
“....................” สามคนนั้นนิ่งไปแป้บนึงคับ
“เอาเลยดิ! ด่ามาเลย อยากกระทืบกูก็ได้ กูผิดเอง!!”
 
นานๆ ทีผมจะระเบิดอารมณ์แบบนี้ออกมา แล้วพอเวลาที่หมดความอดทน ไม่ใช่แค่น้ำเสียงกับสีหน้า แต่ว่าน้ำตาผมมันก็จะไหลตามมาด้วย
ผมกับเทนจ้องหน้ากันอยู่พักใหญ่ จนในที่สุดน้องมันก็หลบตาผมแล้วถอนใจแรงๆ ทีนึง
“ตอนเคนฟื้น” เทนเอ่ยขึ้น   
“มันถามผมว่า..... ‘ทำไมพี่ไม่มา?’”

“........................”

“....มันบ้าไปแล้ว! แม่งเอ๊ย!! ไม่เข้าใจจริงๆ โว้ย!!!” น้องมันพูดแบบหัวเสียมากกก
“ถ้าไม่รักเคนแล้วก็อย่าไปเลย สงสารมันเหอะ!”
สรุปที่เทนนัดผมมาน้องมันก็ไม่คิดจะพาผมไปตั้งแต่แรกแล้ว?

เท่าที่ฟัง... ทำไมผมจะไม่รัก ไม่สงสารเคนคับ
แต่ผมทำพลาดไป ผมหาเรื่องใส่ตัวต่างๆ นานาจนปัญหารัดตัวจนดิ้นไม่หลุด

ผมรู้ซึ้งแล้วว่าตัวเองผิดมาก ผมเสียใจจริงๆ
ถ้าเป็นปกติ... บางคนอาจจะพูดไปแล้วว่า ‘รัก’
‘รักนะเว้ย ไม่ใช่ไม่รัก’ ไปแล้ว แต่สถานการณ์ตอนนั้นผมได้แต่เงียบ พูดอะไรไม่ออก ไอ้คำที่คิดในหัวอยู่มากมายก็ได้แต่พูดในใจ

เวลาสำคัญๆ ผมมักจะแสดงออกไม่เก่ง แล้วก็ไม่พูด

.........และสุดท้ายผมก็ไม่พูดอะไรเลย........ ทั้งที่อาจจะไม่มีโอกาสอีกแล้วก็ได้   

/


ผมเดินเศร้าออกจากห้างฯ พอคิดเรื่องไหนสะกิดใจก็จะเดินไปร้องไห้ไปเป็นพักๆ บางทีสะอื้นก็ต้องหยุดเดินเช็ดหน้าเช็ดตาตัวเองก่อน
ผมไม่เคยรู้สึกเสียใจอย่างนี้มานานมากแล้วคับ เคนอยู่โรงบาลผมยังไม่มีปัญญาไปเยี่ยมเลย
เบื่อ....! เซ็ง.....! เกลียดความขี้ขลาดของตัวเอง! 
 
ทำไมกูต้องเป็นคนแบบนี้ด้วยวะ?

ถ้ากล้ามากกว่านี้ ผมอาจจะได้ไปหาเคนแล้วก็ได้ วันนี้วันเกิดมัน แถมมันยังโดนรถชนอีก!
ผมอยากไป
.......ผมอยากไปจริงๆ ลองเสี่ยงโทรไปอีกทีดีไหม?

คิดได้ก็ตั้งสติหยุดร้องไห้แล้วโทรเข้ามือถือเคนคับ แต่ว่า... ไม่มีคนรับ โทรไปอีกหลายทีก็ยังไม่มีคนรับ (โทรไปที่บ้านตอนนี้ก็ไม่มีคนอยู่คับ เทนบอกแล้ว)   

ผมนั่งหมดอาลัยตายอยากตรงป้ายรถเมล์ คนก็มอง แต่ผมไม่แคร์
ผมอยากโทรบอกพี่นัทจังคับว่าโดนด่า โดนเกลียด... แล้วก็ไปหาเคนไม่ได้

แต่ผมไม่อยากเอาเปรียบเค้า ไม่อยากเป็นคนที่พอเวลามีปัญหาก็โทรให้เค้าช่วย ให้เค้าแก้ปัญหาให้ ถ้าเมื่อก่อนอาจจะไม่คิดอะไรคับ แต่ตอนนี้ผมเริ่มคิดได้แล้วว่าอย่าเลย     

อย่าหลอกใช้ความหวังดีของใครอีกเลย
ทำไปก็มีความสุขแค่ชั่วคราว ...แต่ไม่ยั่งยืน

/

ไม่รู้เวลามันผ่านไปนานเท่าไหร่ แต่ในที่สุดความหวังก็เริ่มเกิดเมื่อมือถือผมสั่นและเห็นเป็นชื่อเคนโทรมา

ผมตกใจมาก รีบรับสายใจเต้นรัวแต่ว่าปลายสายก็ยังไม่ใช่เคน
“โทรมาทำไมมากมายเนี่ยพี่?” ลองจับน้ำเสียงดีๆ ผมก็เข้าใจว่าเป็นน้องเทน
“.......................”
“ฮัลโหล ฟังอยู่ไหม?” เทนถามย้ำ
“อื้ม”
“โทรมาถูกเบอร์ป่าววะ.. พี่น้ำพุป่ะเนี่ย?”
“ใช่” อะไรของมัน --*--
“ตกลงจะมาไหม เคนอยู่โรงบาล xxx ตึก.......ห้อง..... ถ้าจะมาก็มาก่อนสี่ทุ่มนะ”

ผมงงมากคับ อยู่ๆ ทำไมถึงบอก ก็เมื่อกี้ยังโกรธผมจะเป็นจะตายอยู่เลย
แต่ผมก็ไม่ได้ถามคับ พอรู้แล้วก็บอกขอบใจเทนแล้วรีบเรียกแท็กซี่ไปเลย

ลงจากรถได้ก็รีบวิ่งไปถามพยาบาลว่าห้องเคนไปทางไหน เหนื่อยมากคับวิ่งไม่หยุด ผมเคยเป็นแบบนี้ครั้งสุดท้ายตอนสอบ คือพอดีเพื่อนมันโทรมาตาม แล้วผมยังไม่ตื่น เรียกว่าลืมตาปุ๊บวิ่งปั๊บ เกือบตาย...

ครั้งนี้ก็เหมือนกันแต่หนักกว่า คือทั้งเหนื่อยทั้งตื่นเต้น ทั้งกลัว มันเครียดจนแทบอ้วกเลยล่ะคับ รู้สึกหน้ามืดจริงๆ แต่ก็พยายามสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ให้ไม่เป็นไรไปซะก่อน

พอรู้สึกดีขึ้นผมถึงเคาะประตูแล้วเดินเข้าไป... (ด้วยอาการกล้าๆ กลัวๆ)
ภายในห้องเงียบกริบคับ... ไม่มีใครอยู่เลยนอกจากเคนที่กำลังนอนมองผมอยู่บนเตียง
ผมชะงักกับสายตามัน โดยไม่ทันได้สำรวจสภาพที่ขาหักใส่เฝือกแล้วก็มีผ้าพันแผลแปะอยู่ที่หน้าที่แขนอีกประปราย

เราสองคนจ้องตากันอยู่เป็นนาน จนสุดท้ายเคนมันก็หันหน้าหนีออกไปนอกหน้าต่างก่อน
ผมใจแป้ว... กลัวว่ามันไม่อยากให้มาแต่เสือกมา

“เคน..... เป็นไงบ้าง?” ผมเดินไปหยุดยืนข้างเตียงแล้วถาม
“ยังไม่ตาย” มันตอบโดยที่หน้ายังอยู่ที่เดิม

ผมสะอึกคับที่มันตอบแบบนี้ รู้สึกว่าไม่กล้าถามไรมากเลยทีนี้
แต่ก็ไม่อยากเงียบให้บรรยากาศมันแย่ลง

“ทำไงให้รถชนอ่ะ?” ไม่อยากมองก็ไม่เป็นไรคับ   
“เมา” อยากถามเหมือนกันว่า เมาแล้วขับทำไม แต่เดี๋ยวจะหาว่ายุ่งเรื่องส่วนตัว
“แล้วจะได้ออกจากโรงบาลเมื่อไหร่?”
“อีกสองอาทิตย์”
“คนอื่นหายไปไหนหมด?” 
“น้องลงไปซื้อของข้างล่าง”

ผมทนหน้าด้านต่อ เพราะอยากคุยกับมันจริงๆ

“ยังเจ็บอยู่ไหม?”
“......................” เคนเงียบคับ ส่วนผมก็นึกไม่ออกว่าจะพูดอะไรถ้ามันไม่อยากตอบ
 

“เราเพิ่งรู้อ่ะว่าเคนรถชน”
มันนิ่งไปแป้บนึงแล้วถามว่า “สนใจด้วยเหรอ?”   
“ถ้าไม่สนใจคงไม่มา”
“อย่างเช่นต้องให้เราเข้าโรงบาลก่อนใช่มั้ย?” มันหันมามองหน้าผมนิดนึงแล้วก็หลบตาเหมือนเดิม

“เราตั้งใจจะมาอยู่แล้ว” ผมบอกเคนโดยทำเป็นไม่รู้สึกอะไรกับอาการเมิน+ประชดของมัน
“หายไวๆ นะ”
“.......................”
“แล้วก็ happy birthday”

มันไม่ยอมมองหน้าผมเลยคับ ถ้าเป็นปกติผมคงไม่อยู่ให้ทนอึดอัด แต่ตอนนี้... บอกไม่ถูก
มันเหมือนยังไปไม่ได้หง่ะ

“ของขวัญเราวางไว้บนโต๊ะนะ” ไม่รู้จะให้ยังไงถ้ามันไม่รับ เฮ้อ
อับจนคำพูดแล้วจริงๆ คับ ผมยืนมองมันอยู่นาน มองสำรวจสภาพร่างกายที่เกือบเยินไปทั้งตัว
หัวก็คิดไปด้วยว่าจะพูดอะไรต่อดี

“เมื่อไหร่ไอ้เทนจะมาวะ!” เสียงเคนเอ่ยขึ้นมาเบาๆ แบบหงุดหงิด
ผมชะงักกึกเลยคับ เพราะรู้ว่ามันไล่แล้ว
หง่ะ เซ็งตัวเองจริงๆ กว่าจะมาถึงนี่ได้ก็ร้องไห้จนตาบวม แล้วพอมาถึงเค้ายังไม่ต้อนรับไม่สนใจอีก

“เคน” ผมไม่เชื่ออ่ะว่ามันจะไม่สนใจผมจริงๆ
“ทำไมไม่หันมาคุยกันดีๆ อ่ะ” ผมถาม และมันก็หันมาจริงคับ ด้วยอาการเฉยเมยสุดๆ   
“มีอะไร?” ไอ้นี่

“ขอโทษ เราผิดไปแล้ว!” ไม่สนใจอะไรแล้วคับ ผมจะพูด แถมก้มหัวขอโทษมันด้วย 
“เรารู้ตัวแล้วว่าผิด ..มาคุยกันดีๆ เหอะนะ” 

พูดจบผมก็ค่อยๆ เหลือบตามองเคน... มันทำหน้าไงไม่รู้บอกไม่ถูกอ่ะคับ ส่วนผมก็ได้แต่ลุ้นจนตัวเกร็งไปหมด

“รู้ตัวว่าไง?” เคนหันมาถามน้ำเสียงหาเรื่อง
“ก็ผิดที่ทำเคนเสียใจ” ผมตอบ
“เรื่องอะไรล่ะ?” ไอ้นี่... รู้อยู่แล้วจะให้พูดทำไม
“ทุกเรื่อง”

“พุรู้ด้วยเหรอว่าเรื่องไหน?”
“รู้ดิ” 
“แล้วต่อไปจะทำอีกไหม?”
“ไม่แล้ว”
“....หึ เชื่อได้ไหมวะ” สบประมาทกันอย่างแรงเลยสาส
“เคนก็ดูเอาเองแล้วกันว่าเชื่อได้ไหม”

เฮ่ยย อะไรวะ ชักมึนส์กับบทสนทนา 
สรุปว่า...

“เคนหายโกรธเรารึยังอ่ะ?” 
“เราพูดตอนไหนว่าโกรธ” เคนก้มหน้าตอบ ผมสังเกตอาการมันแล้วก็ค่อยโล่งอกว่าคงพอจะคุยกันได้แล้ว

แต่ผมนี่จะมีความแย่อยู่หลายอย่างคับ คือเป็นคนพูดจาขวานผ่าซากเกินไป โดยเฉพาะเรื่องสำคัญ..ต้องการจบให้เร็วที่สุด (หมายถึงได้บทสรุปที่เร็วที่สุดนะคับ)
ถ่ายทอดความรู้สึกก็ไม่เก่ง บางคนอาจจะหาว่าผมไม่รู้สึกรู้สากับอะไร แต่จริงๆ แล้วมันก็ไม่เชิงหรอกคับ เป็นบุคลิกซะมากกว่า

พอรู้อย่างนี้แล้วก็ชักไม่อยากคุยเรื่องซีเรียสต่อ ....จริงๆ คับ ผมรู้ว่าตัวเองจะพูดอะไร แล้วก็พอรู้ว่าเคนมันต้องไม่ชอบแน่ๆ แต่ถ้าไม่บอกก็คงไม่มีทางออก ไม่มีบทสรุป

เอาวะ.... ตายเป็นตาย!

ผมรวบรวมสติอีกที ทั้งที่จริงแล้วกำลังหัวหมุนอยู่ แล้วก็คิดอะไรไม่ออกเลย
“เคน....”
“ยืนไม่เมื่อยเหรอ นั่งดิ” มันพูดขึ้น ผมก็สติหลุดรีบหาเก้าอี้ซะงั้น
พอก้นแตะเก้าอี้ได้ผมก็ถามแบบซีดดดไปทั้งตัวว่า

“เคน! เรายังเป็นเพื่อนกันได้อยู่ไหม!?”

ไอ้คำว่า ‘เพื่อน’ เนี่ย... เหมือนคำต้องห้ามยังไงไม่รู้คับ แล้วตอนแรกผมก็ทิฐิเกินกว่าที่จะขอ
แต่ตอนนี้มันไม่รู้จะพูดยังไงแล้วคับ (และอย่าลืมว่า... เคนมันไม่โสด มันมีแฟนนะ....)

พอผมถาม เคนมันก็แค่นยิ้มมาหน่อยนึง ไอ้บรรยากาศที่ดูเหมือนจะดีเมื่อกี้หายวับทันทีเลยคับ

“เราเคยเป็นเพื่อนกันด้วยเหรอพุ?”

 

“.........................”

หง่ะ พูดแบบนี้ก็อึ้งสิครับ มันไม่คิดว่าผมเป็นเพื่อนเลยเหรอเนี่ย ช้อค!

“งั้น...จะเป็นเพื่อนกันได้ไหม?” มีประโยคไหนที่ดีกว่านี้ช่วยบอกหน่อยคับ
“เพิ่งพูดไปเมื่อกี้ ลืมแล้วเหรอ? ...ไหนพุบอกว่าจะไม่ทำให้เราเสียใจอีกไง”

เอ่อ... งงครับ ผมทำอะไรผิด 

“ก็ใช่อ่ะ งั้นเคนจะให้เราทำไง?” ผมตกอยู่ในสภาวะมึนส์มาก
“ไม่ต้องทำยังไง” เคนบอก
 


“แค่กลับมาหาเราก็พอ”




H
มึนส์ตามพุ ยังเคลียร์ไม่จบนะ
[at] Uonlii_I and BeeRY : ที่น้ำพุให้แหวนน้องเคนอาจจะเพราะ คุณน้องเต้เค้าก็เคยให้แหวนพุด้วยอ่ะค่ะ เจ้าตัวก็เลยคิดว่าน่าจะไม่เป็นไร แหะๆๆ       
[at] love2y : เชียร์พี่นัทอยู่แน่เลย...   
[at] snice_cz : แบงค์เอาเรื่องน้ำพุมาเล่าให้ฟังค่ะ บางทีถ้าฟลุ๊คเจอน้ำพุก็จะถามเอง (เจอ-ยากมาก) จากนั้นโบก็เอามาแต่งเป็นนิยาย... โฮะๆๆ แต่สรุปไว้ก่อนว่าเป็นร่างโคลนที่ไม่เหมือนตัวจริงเท่าไหร่ - -“ (พวกคำพูดไรเงี้ย)
[at] เพื่อนบ้าน : ‘เราเป็นที่หนึ่งของกันและกัน แต่เราไม่ใช่ของกันและกัน’ < โดนหง่ะ

ส่วนผู้อ่านที่ถามถึงแบงค์... ถ้าจะให้มาเขียนเรื่องคงยากค่ะ อ้างโน่นอ้างนี่...  ถามว่าได้ไปเดทกับน้ำพุบ้างไหม? ตั้งแต่วันนั้นก็ยังไม่ได้ไปเลยยยจ้า หุหุ 

[Akad3ar]

โอ้ย...จะขาดใจ

[โจ๊กกุ้ง]

กริ๊ดดดดด ใกล้แล้วๆ กลับไปหาเคนป่ะพุ แล้วก็เลิกเจ้าชู้ซะจะได้เข้าใจกันซะที สงสัยจะเชียร์พี่นัทไม่ขึ้นละ

[kenshinkenchu]

กรี๊ด...........
ตอบเยสไปเลยคำเดียวจบ  555+   

[sin]

เคนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน ++

[Wordslinger]

ชักไม่แน่ใจว่าใครคือพระเอก แต่อ่านตอนนี้แล้ว เหมือนเคนจะมีโอกาส โอ๊ย ตกลงมันยังไงคะ?!

ปล. จูจุ๊บคุณโบว์

ปปล. น้องแบงค์เคยไปเดทกับพุด้วย??!!!!

[u-only-one]

พอหายไปนานก็คิดถึงอย่างแรง

แล้วพอมาก็เกิดอาการ...........  

อ่านแล้วลุ้นเหงื่อท่วมมือไม้ไปหมดเหอะค่ะ   

เอาไงเอากัน น้ำพุเลือกใครก็ดีใจทั้งน๊านนนนนนนน (นัทเอ๊ย..พี่เชียร์อยู่ตลอดนะ T^T )

... วิ่งออกจากกระทู้อย่างเร็ว.....

[yun]

ได้แต่บอกว่า น้องโบมาต่อไวๆ  เด้อ
 

[Nichdia]

เริ่มเห็นใจเคน หรือเพราะเคนมีบทเยอะตอนนี้

ฮี่ๆๆๆ

แอบคิดถึงพี่ซีเบาๆ

[shiro_niji]

โคตรเครียดอ่ะ โดยเฉพาะตอนเจอกับน้องแทนนี่ -*-
ตอนคุยกับเคนก็ ลุ้นมาก
ถ้าพุบอกว่า ขอเป็นแฟนนะ เคนคงเหวี่ยงฟ้า(ชื่อฟ้าเปล่า ลืม)ทิ้งแล้วมาหาพุทันที
สุดท้าย
ค้างงง

[maruko]

อ่านแล้วแอบจุกในอกเหมือนเป็นน้ำพุซะเอง 
พิมพ์ไม่ออกกันเลยทีเดียววว ฮือออออออ รอดูว่าน้ำพุจะตอบอย่างไร
สงสารเคนด้วยยย ใครจะหลุดจากวงกลมความทรมานนี้ก่อนกันน้ออ TT^TT
ปล.เอากำลังใจแพ็คลงถุงฝากให้คุณโบสิบกล่อง รอติดตามค่ะ >w<
ปล2.คุณโบบอกว่าำน้ำพุหาตัวจับยากแบบนี้ แฟนคนปัจจุบันคือใครเนี้ยถึงจับไว้ได้อยู่ อร๊ายย ลุ้นนน!!

[เพื่อนบ้าน]

อ๊าววววววววววววววว มันยังไม่จบๆๆๆๆ
ลุ้นจนเยี่ยวเหนียวกันต่อปายยยยยยยยย โฮะๆๆๆ

แต่อ่านแล้วก็มึนๆกะน้ำพุและเคน เหอๆๆ
เหมือนเคนจะเนียนพูดให้พุกลับมาคบกัน
แล้วพุมันก็มึนพอที่จะไหลไปตามคำพูดเคนเฉยเลย
บทสนทนามันเลยออกมาชวนให้เค้าคิดไปว่า ,,
เอ๊า !! สรุปแกจะกลับมาคบกันเร๊อะ ??
พุเอ๊ย มีสติหน่อยลูก ="=

แต่ตัดจบได้แบบ โบบบบบบบบบบ เอามีดมาจิ้มพุงเค้าเลยดีกว่า  
ยังแอบรักพี่(นัท)เสียดายน้อง(เคน)อยู่ ครืออออ ~ ลุ้นกะคำตอบของพุอ่ะ
ไม่อยากจะเดา ไม่อยากจะคิดแทน ไม่อยากหวงแหน ไม่อยากเสียดาย
ก็รอละกัน พุมันเลือกไปแล้วนี่ ไม่ใครก็ใครละวะ แต่ถ้าเคนเจ็บเดี๋ยวเค้าโอ๋ให้  
อ้าว !~ สรุปตูยังเชียร์พี่นัทอยู่ใช่มั้ยเนี่ย แอร๊ยยยยย >~<

ปล.(อีกแล้ว ฮ่ะ ๆๆ ) ทำไมโบถึงเจอพุยากกกกกกกกกกกกอ่ะ น้องไม่ค่อยแวะมาดาวโลกใช่ป่ะ หึหึ
แล้วน้องทำการ ทำงานหรือยัง สื่อสารกับใครเค้ารู้เรื่องมั้ยเนี่ย แอบเป็นห่วง ฮ่ะ ๆๆ -- อ่ะ ล้อเล่งน๊า ^^

[w1234]

สงสารเคน อะนะ ดูเหมือนยังรักพุอยู่เหมือนเดิม

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

จนคำพูดสงสารเคนที่สุดเลยอะ

[supery]

ชอบทั้งนัททั้งเคน แต่ถ้าคบเคนแล้วพุยังเป็นแบบเดิมก็ไปคบนัทเหอะ ต่างคนต่างมีกิ๊กจำนวนมาก ไม่มีใครเสียเปรียบใคร

[indy❣zaka]

เหอๆ  ชะนีเกาะแข้งเกาะขาก็มีอยู่เป็นตัวเป็นตนแล้วนะเคน  ไหนจะครอบครัวแก ที่โคตรรรรจะแอนตี้น้ำพุอีก 

เคลียร์ตัวก่อนค่อยให้เค้ากลับดิ 

ไหนจะพี่นัทอีก ฮ่วยยยยยยยยยยย 

[eastwind]

น้ำพุกับเคนคงเป็นเพื่อนกันไม่ได้หรอก ถ้าไม่ได้กลับมาเป็นแฟนกัน เคนคงไม่อยากอยู่ใกล้ๆ น้ำพุให้ปวดใจหรอก น่าสงสารทั้งคู่เลย

[nunamicky]

+1 ค่ะ
แล้วจะตอบเคนว่าไงดีอ่ะ
จะกลับมาเป็นเพื่อนแต่เคนดันบอก "แค่กลับมาหาเราก็พอ"
ลุ้นเว้ย

[i-love-you]

ลุ้นจนใส้บิด น้ำตาไหลเลยทีเดียว



เคนนนนนนนนน  ท่าทางจะรัก พี่พุ มากแน่เลย


พุจะตอบไงเนี้ย



แล้วพี่นัท หล่ะ



 

[love2y]

  ต่อไปจะแอบอ่านเงียบๆ
ท่าทางพี่นัทจะตกกระป๋อง

ปล. ผช อย่างเคนน่ากลัวที่สุด 

[snice_cz]

อ้าวพี่โบไหงตัดจบแบบนี้ล่ะ เอ๊ะยังไงเนี่ยเคน แหมแค่กลับมาหาเราก็พอ หุหุ แล้วพุจะตอบว่าไงอ่า ลุ้นกับคำตอบของพุที่จะตอบเคน ฮ่าๆ ให้พี่แบงค์มาเขียนบ้างซิพี่โบ อยากอ่านๆๆ ^^

[yoyo]

กรี๊ดดดดดดดดดดด 
จะได้กลับไปคบมั๊ยอ่าา โฮกกก อยากให้แฮปปี้จริงเว้ยย

[ordkrub]

โอยยย  ปวดหัวกันพุ  มันไม่เด็ดขาดสักที

[moouan]

รอๆๆๆๆๆๆ

[BeeRY]

อ่านตอนนี้น้ำตาซึมเลยอ่า น้องเทนทำไมร้ายจัง สงสารน้ำพุสุดๆ
เคนรักน้ำพุมากจริงๆ อยากให้กลับมาคบกันอีกจัง
แต่มันจะเป็นไปได้ไหมเนี่ย เหมือนจะคุยกันไม่รู้เรื่องอีกแล้ว
น้ำพุสู้ๆ คราวนี้อย่ายอมแพ้ เอาชนะใจตัวเองให้ได้นะ
ตื่นเต้นมากเลยอ่าพี่โบ มาต่อเร็วๆนะค้าาา

[suginosama]

ตอนนี้ปวดใจมากค่ะ
อยากอ่านต่อแล้ว ลู้นทุกตอนเลยจริงๆ

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

แวะมาดันอยากอ่านต่อแล้วนะเนี่ย อิอิ

[u-only-one]

น้องโบคนสวย มาเคลียร์น้องน้ำพุด้วยจ้า

ค้างคานานๆ อึดอัดง่า