10.
เสียงหัวเราะ กับเสียงเอะอะโวยวายเหมือนคนกำลังเถียงกัน คนที่กำลังนอนหลับสบาย ถึงได้ปรือตาขึ้นมา เหลือบมองไปรอบ ๆ ตัว (- -;) บ้านพักนี่หว่า...จำได้ว่าก่อนหน้านี้ นั่งซ้อนรถคุณปู่ เนียน ๆ กอดคนขับ แล้วลมมันก็แบบว่าเย็นสดชื่น กะว่าจะแกล้งหลับ แล้ว...พอดีว่าเข้าตำรา หนังท้องตึงหนังตาหย่อน ก็เลย.....
"พี่หมอเนสแพ้แล้ว..555+" จะเป็นเสียงใครไปได้ ถ้าไม่ใช่เสียงของชีต้าห์ ที่กำลังดันตัวหมอเนสเจ้าของเครื่องคอมฯ ให้หลุดไปจากตำแหน่ง สาเหตุก็เหมือนที่ได้ยิน แพ้....!!
"โห่...ไม่มีให้แก้ตัวอ่ะคนเรา" ไอ้คุณเพื่อนทำเป็นบ่น แต่ก็ยอมขยับไปนั่งข้าง ๆ จนได้
"คราวนี้ผมไม่ปล่อยให้พลาดแน่" ไอ้เด็กแสบเข้ายึดตำแหน่งคืนมาได้ หมอปุ่นลองชะโงกหน้าเหลือบมองจอคอมฯ ก็พบว่า...มาริโอ้นั่นเอง เถียงกันจะเป็นจะตาย
'โดด!!! โห่ พลาดได้ไง!!''เร็วๆ ปล่อยพลังใส่!!!' จะเป็นใครไปได้นอกจากชีต้าห์ที่นั่งลุ้นหมอเนสที่กำลังเล่น คงลืมตัวเสียงดังลั่นบ้าน แล้วพอแพ้ ก็ดันหัวเราะเยาะซะงั้น
"ช้าเหมือนกันอ่ะ เล่นเป็นป่ะ!!" โห่...ไอ้คุณเพื่อนช่างกล้าหาญมาก แต่เดี๋ยวก่อน แล้วแกจะมานอนมองสองคนนั่นทำไมวะ!! หน้ามันจะใกล้ไปแล้วไอ้เพื่อนเนสโว้ย!!
"เล่นอะไรกันเหรอ!!" ไม่รอช้า หมอปุ่นยื่นหน้าเข้าไปแทรกกลางระหว่างสองคนที่กำเล่นกมได้อย่างเนียน ๆ
"เฮ่ย!!" คนที่กำลังเล่นเกมสะดุ้ง
"อ้าว ตกเหว สมน้ำหน้า 555+" ชีต้าห์ปรายตามองมาทางหมอปุ่นอย่างเคืองจัด ยิ่งได้ยินเสียงหมอเนสหัวเราะลั่นบ้าน ก็ยิ่งหงุดหงิดเข้าไปอีก
"เพราะหมอปุ่นคนเดียวเลย!!" กรรม!! ผิดซะงั้นอ่ะ ก็คนเค้าไม่อยากถูกทิ้งไว้คนเดียวนี่หว่า
"พี่หมอ..แค่เข้ามาทักอ่ะนะ" หมอปุ่นชี้มือไปที่อกตัวเองพลางทำหน้างง แล้วที่สงสัยสุดๆ คือ ไอ้สองคนนี่มันไปสนิทกันตอนไหน!!
"อย่าไปโทษคนอื่นเลย มานี่ เดี๋ยวจะโดดให้ดูเป็นขวัญตา" ไอ้คุณเพื่อนเบียดชีต้าห์ขยับไปข้างๆ ทำเป็นไม่สนใจใบหน้าบูดบึ้ง กับเสียงถอนหายใจ
"ผมจะกลับแล้ว!!" นั่นไงล่ะ ไอ้นิสัยไม่ได้ดังใจก็ไม่เอาอะไรแล้ว แต่ไอ้คุณหมอปุ่นที่นั่งอมยิ้มต่างหากที่แปลกกว่า
"เออ..แล้วพี่ขึ้นบ้านมาได้ไง อย่าบอกนะ ว่าชีต้าห์....!!" หมอปุ่นแกล้งแซวทั้งที่รู้ว่าไม่มีทางเป็นไปได้
"ไอ้นี่ก็เวอร์ น้องเค้าจะแบกหมียักษ์ขึ้นมาได้หรอก เลี้ยงข้าวด้วยเลย!!" หมอเนส ตาก็มองเกม มือก็ยังขยับคีย์บอร์ด ส่วนปากก็หันมาเหน็บเพื่อนด้วยความหมั่นไส้
"โคตรจะทวงบุญคุณอ่ะ" ที่จริงคิดว่าจะเลี้ยงตั้งแต่ที่เห็นว่าไอ้เด็กแสบมันชอบคุณปู่แล้ว ต้องแกล้งทำหยิ่งไว้ก่อน
"แล้วแกนะ!! ห้ามหลับคารถอีก เหนื่อยก็นอนซิวะ ออกไปร่อนแต่เช้า!!" ชีต้าห์นั่งมองหมอเนสที หมอปุ่นทีอย่างงงๆ เหมือนพ่อดุลูกไม่มีผิด
"เออๆ รู้แล้วน่า ยืมคุณปู่อีกรอบโว้ย!!"
ก่อนที่จะโดนไอ้คุณเพื่อนบังเกิดเกล้าบ่นยิ่งกว่านี้ หมอปุ่นก็หันมาคว้าแขนชีต้าห์ให้ลงไปด้วยกัน ไอ้ยินเสียงเหมือนบ่นพึมพำตามหลังมา ที่ไหนได้ มันตะโกนสั่งอาหาร (-*-)
"เมื่อคืนออกเวรกี่โมง!" หมอปุ่นชะงัก หยุดหันมามองคนที่ตัวเองลากติดมือมา อย่าเรียกว่าเมื่อวานเลย เรียกว่าเพิ่งเลิกงานเมื่อตอนเช้ามืดจะเหมาะกว่า
"ตี 2 มั้ง ไม่แน่ใจเหมือนกัน ไม่ได้สนใจดูเวลา" อีกแล้ว ชีต้าห์ทำหน้าบูดกี่รอบของวันแล้วก็ไม่รู้ อยากจะลองเอื้อมมือไปหยิกแก้มป่องๆ นั่นดูซักที
"ตี 2 !! แล้วทำไมไม่บอก ได้นอนบ้างรึเปล่า โทรไปบอกผมก็ได้" ชีต้าห์แทบจะตะโกนใส่หน้าคุณหมอ ขนาดหลับบนรถมอไซค์ได้ก็ไม่ธรรมดานะ เอาเวลาไปดูแลคนอื่น แล้วตัวเองไม่ดูแล
"ไม่เป็นไร พี่หมอก็ไปหาชีต้าห์ได้เห็นไหมล่ะ" หมอปุ่นก้าวขาไปนั่งประจำตำแหน่งคนขับ แต่กลับเอาหมวกกันน็อคมาสวมให้คนซ้อน ไม่รู้ว่าไอ้เด็กแสบจะจับพิรุธในประโยคเมื่อกี้ได้รึป่าว ที่ว่าอยากไปหานะ เรื่องจริง...
"ถ้าง่วงก็นอนพักซิ ผมน่ะจะมาหาเมื่อไรก็ได้!!" หือ!!? หูไม่ได้ฝาดไปใช่ไหมเมื่อกี้ ที่ว่าให้ไปหาเท่าที่อยากไป
"งั้น...พี่หมอไปหาชีต้าห์ได้ทุกวันเลย ได้....ใช่ไหม!?" แทบจะต้องกลั้นหายใจรอฟังคำตอบ เมื่อชีต้าห์เงียบไป แล้วก็ก้าวขึ้นมานั่งซ้อน ก่อนจะได้ยินเสียง 'อือ' เบาๆ แต่มันชัดเจนสำหรับคนฟัง ยิ้ม....ไม่หุบอีกแล้วครับท่าน
----------------
ตอนมาเป็นคนขับ ตอนกลับเป็นคนซ้อน ผมไม่ได้เมานะ แต่คุณหมอเค้าอยากขับเองต่างหาก เหตุผลเหรอ....ผมลืมถาม!!?
"อะไรเล่า!!" ตั้งใจว่าจะนั่งเกร็งตัวไม่อยากจะยื่นแขนไปโอบเอวคนขับ แต่ก็โดนคุณโชเฟอร์หัวหมอรั้งมือไปเกาะเอวอีกจนได้ แถมยังหันมาสงสายตาดุๆ เหมือนจะกำชับไม่ให้ปล่อยอีก
"เกาะแน่นๆ จะซิ่งล่ะนะ" พอได้ยินหมอปุ่นพูด จากที่กำลังหน้าบึ้ง ชีต้าห์ก็แทบจะระเบิดหัวเราะออกมาซะเดี๋ยวนั้น ก็คุณปู่นะ แค่วิ่งได้ก็ดีแล้ว อย่าพูดถึงเรื่องให้ซิ่งเลยดีกว่า ทั้งที่รู้แบบนั้น แต่แขนก็ไม่ได้ดึงกลับมา
"ซิ่งมาก จนใครบางคนหลับอ่ะ" ตอนแรกก็แอบคิดว่าหมอปุ่นอาจเล่นตุกติก แต่ขนาดที่หมอเนสแบกขึ้นบ้านก็ยังไม่ตื่น แล้วยังจะมาคุยว่าไหว(- -)
"ก็ได้หมอนทั้งหอม ทั้งนุ่มนี่"
"อะไรนะ!!" (- -?) ได้ยินไม่ชัดเพราะรถกำลังวิ่ง
"เปล่าๆ สงสัยจะง่วงจริง" ในที่สุดก็ยอมรับแล้วซินะ
ตลอดทางขากลับแทบจะเงียบสนิท เมื่อคนขับก็ยิ้มไม่หุบเพราะอ้อมแขนเล็กที่เกาะกอดอยู่ที่เอวเริ่มแน่นขึ้นเรื่อยๆ ส่วนคนซ้อนที่ไม่ได้รู้ตัวเอง ก็มัวแต่สนใจดื่มด่ำกับบรรยากาศข้างทาง ...ชักเริ่มเข้าใจความรู้สึกคนซ้อนขึ้นมา เพราะชีต้าห์เริ่มเปิดปากหาววอด
"หมอปุ่นกับหมอเนส เรียนด้วยกันเหรอ" ชีต้าห์เปิดประเด็นชวนคุย กลัวว่าตัวเองจะหลับและกลัวว่าคุณหมอจะแอบงีบเหมือนคราวที่แล้วอีก
"อืม.. จำได้ว่ามันเป็นเพื่อนคนแรกนะ" เพื่อนคนแรก บังเอิญมาเรียนคณะเดียวกัน แล้วก็เป็นรูมเมทกันอีก ไม่สนิทกันก็ให้มันรู้ไป เจอหน้ากันมากกว่าคนที่บ้านอีก ตอนที่โดนไอ้สองเพี้ยนนั่นตามจีบ ก็ได้ไอ้หมอเนสนี่แหละเป็นไม้กันหมาบางครั้งบางครา
"แล้ว...คนนั้นล่ะ ในรูปที่ตั้งอยู่บนโต๊ะเขียนหนังสือ" ชีต้าห์เงียบไปได้ซักพัก เหมือนกำลังตัดสินใจที่จะถามออกไป ถึงรูปคู่บนโต๊ะทำงานของหมอปุ่น
"ว่าไงนะ ไม่ได้ยินเลย!!" หมอปุ่นยื่นมือมาแตะที่แขนคนซ้อนเบาๆ เรียกไม่ตอบกลัวว่าจะเพลิน แทบจะต้องจอดรถดูด้วยความเป็นห่วง
"ปะ..เปล่านี่ ไปช้าแบบนี้เมื่อไรจะถึง" แถไปได้เรื่อยๆ ที่จริงกำลังสงสัยอยู่ว่าทำไมทางตอนกลับ ไม่เห็นจะเหมือนกับตอนมาซักนิด หรือว่าตอนมาเราจะรีบไปหน่อยก็เลยไม่ได้มอง
"เดี๋ยวถึงจนได้แหละ อย่าบนน่า!!" หารู้ไม่...ว่าคนขับได้ขับอ้อมโลกมาอีกทาง
กว่าจะถึงก็เล่นเอาตะวันเกือบตกดิน น้ำมันเกือบหมดถัง เดือดร้อนต้องให้คนที่รีสอร์ทไปซื้อมาให้
ชีต้าห์บ่นอุบมาตลอดทาง เพราะเพิ่งจะมารู้ที่หลัง ว่าโดนพาอ้อมโลกเอาก็ตอนที่คุณปู่คลานมาจอดหน้าบ้านพัก มีพี่เต้ยืนรออยู่ คงเป็นห่วงเพราะไม่ได้โทรมาบอกก่อนว่าจะกลับค่ำ ...ใครมันจะไปรู้ (-*-)
"นึกว่าจะต้องส่งคนไปค้นหาซะแล้ว" พี่เต้ที่ยืนกอดอกอยู่หน้าบ้านแกล้งประชด ชีต้าห็ก็เลยบุ้ยปากไปทางโชเฟอร์ที่ยังยืนอยู่ที่รถ
"ขอโทษครับพี่เต้ สงสัยว่าคุณปู่จะทำงานหนักไปหน่อย" สังขารคงไม่เที่ยงมากกว่าละมั้งน่ะ
"ชีต้าห์ แม่โทรมา รอสายอยู่.."
"โห่..แล้วทำไมไม่รีบบอก!!" เท่านั้นแหละ ชีต้าห์ก็วิ่งหายเข้าไปในบ้านทันที ไม่ได้หันมาบอกร่ำลาคุณหมอที่เอาแต่ชะเง้อคอมองตาม จนหันไปเจอสายตาช่างสงสัยของพี่เต้เข้า หมอปุ่นก็รีบเหล่มองโน่นนี้ไปเรื่อยเพื่อกลบเกลื่อน
"เออ...ผมคงต้องกลับแล้วครับ" หมอปุ่นหันไปบอกเจ้าของรีสอร์ท ที่พยักหน้าให้
"หมอปุ่น...ถ้าว่างๆ ก็แวะมาเที่ยวได้นะ ชีต้าห์จะได้มีเพื่อน" นายเต้เกือบจะลืมบอก ยังดีที่ยังเรียกเอาไว้ทัน ตอนแรกก็ทะเลาะกันเหมือนจะฆ่ากันตาย มาวันนี้หายไปเที่ยวด้วยกันมาซะงั้น
"ครับ...ไว้ว่างๆ ผมจะมา..." หมอปุ่นแทบจะเก็บอาการดีใจไว้ไม่อยู่ แสร้งทำเป็นจูงคุณปู่เพื่อหาทางเลี่ยง...วันนี้ไม่เจอไม่เป็นไร พรุ่งนี้ยังมีนี่ ทางสะดวกแล้วโว้ย!!
"หมอปุ่น!!!" เสียงเรียกคุ้นหู ไม่ต้องหันไปมองก็รู้ว่าเป็นใคร ชีต้าห์ที่หายเข้าไปในบ้านได้ซักพัก ออกมายืนตรงหน้าประตู เหมือนกำลังชั่งใจอะไรบางอย่าง
"ว่าไงเรา ลืมอะไรรึป่าว" ชีต้าห์ส่ายหัวแทนคำตอบ
"กลับดี ๆ นะ ผมเป็นห่วง....คุณปู่!!" วิ่งมาบอกแค่นั้น ก่อนจะวิ่งกลับเข้าไปในบ้าน ได้ยินเสียงตะโกนเรียกแม่ทางโทรศัพท์
คืนนี้หมอปุ่นก็คงนอนหลับไป ยิ้มไปอีกคืน.....
แถมท้าย...อีกนิดหมอเนสที่นอนกระดิกเท้ารอเสบี่ยงจากไอ้คุณเพื่อน แทบจะกระโดดพุ่งตัวไปรับหน้าทันที ที่ได้ยืนเสียงคุณปู่จอดที่หน้าบ้าน
"ไอ้หมอปุ่น ไหนอ่ะข้าว!!?" มันเดินขึ้นบ้านมามือเปล่าจริง ๆ ..มองโลกในแง่ดีเข้าไว้ไอ้เนส เพื่อนมันอาจจะลืมไว้ที่รถ
"โทษวะเนส คือ....ลืมซื้ออ่ะ" ถ้าคืนนี้...กระผม..หมอเนส กระทำการฆาตกรรมเพื่อนรัก!! จะผิดปาบแค่ไหนนะ (-*-)
"ไปเลยไอ้ปุ่น เจียวไข่ มาม่า ไม่งั้นโดนเตะแน่!!"
=====================
กดอัพซะงั้น จะบ้าตาย
ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาเสพความเปรี้ยวจี๊ดดดด
(และถ้ามีพี่หมอ "เนส" เป็นคนขี่ก็จะดีด้วยมากๆ .. คนนี้วีจองเลยแล้วกัน อิอิ) 
จองวันนี้ เรามีบริการคนขับให้ฟรี แล้วแต่อายุขัยของคุณปู่ 555
(เอ่อ..ดูเหมือนพี่เต้ยังว่างๆอยู่นะ ขอ เป็นพิเศษได้ป่ะคะ) สำหรับพี่เต้นั่น ได้ข่าวว่าน้องชายหวงม๊ากกก
(กอดลับหลังเราไม่ว่ากัน เด๋วดูต้นทางให้ 555+)
:กอด1:โอบกอดทุกเม้นท์แน่น ๆ
มาเป็นกำลังใจให้คุณปู่เป็นสื่อรักสำเร็จกันเถอะ
อึ้บ!! จิ้มทุกคนแรง ๆ อีกที
หัวข้อ: "รักร้าย...ไอ้ตัวแสบ"[ตอนพิเศษสั้น(ที่สุด!)3เมษา,55] (อ่าน 636514 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก