50
#
อิฐเปิดประตูเข้ามาในห้อง บนหัวมีผ้าขนหนูคลุมอยู่บนเส้นผมเปียกชื้น มันทำท่าจะอ้าปากพูดอะไรสักอย่าง แต่แล้วก็ชะงัก... สีหน้ามันดูตกใจเล็กน้อยเมื่อเหลือบไปเห็นภาพที่อยู่ในมือกู......
กูไม่รู้ว่าตัวเองทำหน้ายังไงมันถึงนิ่งอึ้งไปแบบนั้น... กูเดินเข้าไปใกล้อิฐ ได้ยินเสียงเย็นๆ เปร่งออกมาจากลำคอของตัวเอง
“ภาพนี้...................ขอนะ........” กูพูดพลางเอื้อมมือไปจับปอยผมเปียกๆ ของมันขึ้นมา
“.........................” อิฐเงียบ มองกูด้วยแววตาสั่นระริก
กูก้มลงสัมผัสจมูกกับเส้นผมหอม......แชมพูกลิ่นนี้ชื่นใจดีว่ะ ริมฝีปากกูลากจากเส้นผม ผ่านข้างแก้ม....... ปลายจมูก........ มาหยุดที่ริมฝีปากบาง กูจูบปากแดงที่แสนรักอย่างนุ่มนวลแผ่วเบา
อิฐยังยืนนิ่ง ได้ยินเพียงเสียงสูดลมหายใจติดขัดเท่านั้น
“กลับก่อนนะ” กูพูดด้วยน้ำเสียงไม่ต่างจากตอนแรก
อิฐกลืนน้ำลายแล้วพยักหน้า.... มันมองภาพนั้นแล้วทำท่าจะพูดอะไรบางอย่าง แต่กูไม่อยากฟัง กูไม่อยากได้ยินอะไรอีกแล้วตอนนี้
#
ลมเย็นกับสายฝนที่สาดโครมลงมาทำให้กูต้องรีบโยนบุหรี่ทิ้งพร้อมกลับเข้าไปซุกตัวในรถอีกครั้ง....
ตอนนี้กูอยู่บนดาดฟ้าที่จอดรถ mrt อยู่มานานร่วมชั่วโมงจนเมฆดำที่ตั้งเค้ามากลั่นตัวกลายเป็นสายฝน
กูมาทำอะไรที่นี่
และอะไรที่ทำให้กูต้องผิดสัญญากับอิฐ
‘TTRIA’
ช่างหัวมัน..... ในเมื่ออิฐไม่ใส่ใจในคำพูดของกู แล้วทำไมกูต้องใส่ใจคำพูดมันด้วย...
ตอนอยู่ในห้อง กูแทบควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่อยู่ จะให้กูใจเย็นเป็นเทวดาเหรอ ตอนที่เห็นชื่อเมียกู ไปปรากฏคู่กับชื่อของไอ้อาทเพื่อนมัน.. ในภาพบ้าๆ นั่น!
TTRIA – AIRTT
A I R T T
ART - IT
ไอ้ภาพที่เห็นเป็นกระจกเงาแบบนั้น จะให้คิดเป็นอย่างอื่นคงไม่ได้แล้ว
กูขับรถกลับคอนโด หลังจากจุดไฟแช็คเผาภาพนั้นทิ้ง
ที่กูเสียใจไม่ใช่แค่ไอ้อาทที่บังอาจวาดภาพส่อเจตนารมณ์นี้แล้วเขียนโค้ดบ้าๆ ขึ้นมา
แต่กูเสียใจที่อิฐเก็บมันเอาไว้แล้วไม่ยอมบอกกูต่างหาก!
ไม่ว่าเหตุผลมันจะเป็นยังไง...... กูรู้อย่างเดียว ตอนนี้กูกำลังโกรธและไม่พอใจเอามากๆ
#
กลับมาถึงห้อง.... กูยืนเคว้งมองเปเปอร์มาเช่ที่อิฐทำให้ด้วยสายตาว่างเปล่า
ระหว่างที่กูมัวแต่ทำงานจนไม่ได้เจอไม่ได้คุยกับมัน..... มันไปที่ไหน ทำอะไรกับใคร
กูไม่รู้เลย.....
กูเชื่อใจมัน
ตอนนี้ก็ยังเชื่ออยู่
อิฐไม่มีทางรักคนอื่นนอกจากกู.... กูรู้..... เข้าใจดีเลย ทุกอย่าง....... แต่คนอื่น กูห้ามไม่ให้มันมาชอบเมียกูไม่ได้
อาการหึงหวงคงกำเริบอีกแล้วล่ะมั้ง....... เหตุผลทุกอย่างมันก็มีคำตอบอยู่ในตัวมันเองอยู่แล้ว จะคิดมากไปทำไม ไม่เข้าใจว่ะ....
#
“ไอ้ต้าน ไอ้ต้านโว้ย!” ไอ้กล้ากระโจนพรวดเข้ามาตอนกูกำลังนั่งทำงานอยู่ในคณะ... วันนี้กูมาตรวจทีสิส เพิ่งคุยกับอาจารย์เสร็จเมื่อกี้เอง
“น้องอิฐมาหามึงเว้ย ตอนนี้นั่งรอมึงอยู่ในโรงอาหาร” ห่ะ
“สัด ทำไมให้รอตรงนั้นวะ” กูพูดอย่างหัวเสีย แล้วรีบเก็บของลงไป
นี่เป็นครั้งแรกเลยมั้งที่อิฐมันมาหากูที่คณะในเวลาทำการ..... จะบอกว่าแม่งตอนนี้คนเพียบ
ยิ่งที่โรงอาหาร คนยิ่งเยอะ...
กูเดินไปเห็นอิฐก้มหน้ากินน้ำปั่นท่ามกลางสายตาที่กำลังจับจ้องอยู่นับสิบๆ คู่........ เดาได้เลยพรุ่งนี้ต้องมีคนมาถามกูเรื่องคนน่ารักที่มาหาแน่
“อิฐ มานี่เร็ว” กูเรียก มันลุกขึ้นเดินมาหาทันที จากนั้นเสียงแซวก็ดังกระหึ่มขึ้นทั่วโรงอาหาร
“พี่ต้าน คนนั้นใครเหรอคะ น่ารักจัง”
“พี่ต้านคร้าบ.... แนะนำหน่อยสิครับ ใครอ้ะ.....?”
กูไม่สนใจจะตอบคำถามพวกรุ่นน้องที่มองกูกับอิฐหน้าสลอนอยู่ แต่เดินนำอิฐมาข้างหน้าคณะตรงที่จอดรถ แล้วเอ่ยปากถาม
“มาทำอะไร?”
“คือ.... ผมโทรหาพี่ไม่ติด ก็เลยมาหา....” อิฐบอกเสียงค่อย
“กูตรวจทีสิส ...เลยไม่ได้เปิดมือถือ” ตอบไปตรงๆ
“อิฐ.....ขอโทษ”
“เรื่องอะไร?” อิฐเงยหน้ามองกูแล้วพูดว่า
“เรื่องรูป..... คือ ภาพนั้นอาทเป็นคนวาด... ตอนนั้นหัดเขียนแนวแอ๊บสแตรคกัน แล้วมันไม่ชอบก็เลยให้ผม... พอดีอาจารย์เรียกขึ้นเรียนเลยรีบเก็บมากองรวมไว้ ถึงตอนนี้ก็ยังไม่ได้ดูเลย......” อิฐมันรีบอธิบายทันที...
“.......แล้วไง?”
“ก็แค่นั้นครับ” ก้มหน้าลงอีกครั้ง แต่กูเชยคางมันขึ้นมาให้สบตากู
“จะบอกอะไรให้นะ...... กูรู้แล้วว่าไอ้อาทเป็นคนวาดภาพนั้น และกูก็เผาทิ้งไปแล้วเมื่อวาน”
อิฐชะงักมองกูนิ่งงัน
“ทำไมกูถึงรู้ใช่ไหม.... ก็ลายเส้นกับวิธีการลงสีไม่เหมือนกัน แถมไอ้เหี้ยนั่นเล่นเขียนชื่อมันกับมึงลงไปใต้รูปด้วย"
".....อาทเขียนชื่อผมด้วย?" อิฐกลืนน้ำลายเอื้อก
"ไม่รู้รึไง?"
"ไม่ครับ ...ผมไม่เห็น......" มันขมวดคิ้วนึกตาม
ก็อาจจะใช่ถ้าไม่ได้สังเกตหรือคิดอะไรมาก แต่พอดีกูคิด..... แถมคิดถูกด้วย
"หึ... ยังมีอะไรอีกมั้ยที่ไอ้ห่านั่นทำให้มึงแต่กูไม่รู้”
“ผมไม่ได้คิดอะไรกับอาทนะพี่ต้าน” มันจับแขนกูแล้วบอกด้วยสีหน้าจริงจัง
“มึงไม่คิดแต่ไอ้เหี้ยนั่นมันคิด! ..แล้วที่กูบอกให้อยู่ห่างๆ มันไว้ มึงไม่ได้ทำใช่ไหม!?” กูพูดกลับไปด้วยแรงโทสะ
"ผมไม่ได้อยู่กับอาทสองคนนะ คนอื่นก็อยู่ด้วย"
"........ขนาดมีคนอื่นอยู่ด้วย มันยังกล้าทำ แล้วถ้าไม่มีล่ะ เคยคิดบ้างไหม!?"
“.....แล้วพี่จะให้ผมทำยังไง อาทมันก็เพื่อนผม มันจะคิดยังไงผมไม่สน ผมไม่ได้ชอบมัน!” กูกระชากแขนตัวเองออกมาแล้วหันหน้าหนี
อิฐนิ่งค้างไปชั่วครู่....
"พี่ต้าน.... ไม่เชื่อผมเหรอ?" มันถามเสียงเบา... กูหันไปมองเห็นอิฐน้ำตาไหลกลิ้งลงมาข้างแก้ม
กูตกใจคว้ามือมันมาจับไว้แน่น แล้วดึงตัวเข้ามากอด .....กููไม่เคยไม่เชื่อใจมันเลย...
“....พี่ต้าน..ปล่อย” ตรงนี้มันลานจอดรถว่ะ เดี๋ยวมีคนมาเห็น กูเลยจูงมืออิฐเดินไปที่รถ
พอเข้ามานั่ง กูก็เอานิ้วเช็ดคราบน้ำตาให้เบาๆ
หลายๆ ครั้งที่่อิฐทำอะไร แล้วไม่บอกกู เพราะมันเห็นว่าเป็นเรื่องเล็กน้อยไม่น่าสนใจ... ในเมื่อมันใส่ใจ มันก็จะไม่พูด
กูเคยเข้าใจผิดบ่อยๆ เพราะมันเป็นคนไม่ชอบแก้ตัว หรือถ้าจะแก้ตัว ก็บอกไปแบบรวบรัด ไม่เล่ารายละเอียด
“ฟังกูนะอิฐ กูเชื่อใจมึง กูไม่เคยคิดว่ามึงจะนอกใจกูเลย แต่รู้ไหมที่ไอ้อาทมันทำ เพราะมันอยากเรียกร้องความสนใจจากมึง... มันทำดีกับมึงเพราะมันหวังอะไร มึงก็น่าจะรู้... มุขตื้นๆ แบบนี้กูเคยเจอมาเยอะแล้ว ......คุยกับมันซะ.... ไปบอกมันให้หายโง่สักที ยิ่งปล่อยไว้นานจะยิ่งหนักข้อแล้วมันจะถอนตัวลำบาก ...กล้าพูดไหม?”
“.....................”
“ถ้าไม่กล้ากูจะไปบอกมันให้”
“อย่าพี่ต้าน ผมพูดเอง” อิฐรีบร้องห้าม สงสัยกลัวกูลุยแล้วจะเกิดเรื่องใหญ่
กูพยักหน้าแล้วลูบหัวมันเบาๆ
"อย่าให้เกิดเรื่องแบบนี้เป็นครั้งที่สาม... เพราะกูจะไม่ใจดีเหมือนวันนี้อีกแล้ว"
บอกไว้ตรงนี้เลย..... คนนี้กูหวงมาก ใครจะมาตอดเล็กตอดน้อย แทะโลมที่รักกูไม่ได้.....
เพราะอิฐเป็นของกู....
....ของกู...คนเดียวเท่านั้น...
#
วันหนึ่ง....ระหว่างที่ปั่นงานอยู่ อิฐโทรมาหากู มันบอกว่า คุยกับอาทเรียบร้อยแล้ว..... ไอ้อาทมันชอบอิฐจริง แต่มันไม่ได้คิดจะแย่งอิฐมาจากใคร... มันขอแค่ให้ได้
ทำอะไรเพื่ออิฐบ้างก็แค่นั้น มันอยากบอกอิฐแทบตายว่ารู้สึกยังไง แต่มันก็พูดไม่ได้..... ชีวิตมันก็น่าสงสารนะ แต่กูไม่สงสาร
ไอ้เด็กเวรเอ๊ย.... ก็รู้ว่าเค้ามีแฟนแล้วยังจะมาทำหน้าด้าน ไม่รู้ไม่ชี้อีก....... แบบนี้กูจะเรียกว่าหวังดีแต่ประสงค์ร้ายว่ะ
ไว้กูว่างจากงานเมื่อไหร่กูจะไปดูว่ามันเลิกยุ่งกับแฟนกูจริงอย่างปากว่าไหม
ชีวิตกูดำเนินไปแบบลุ่มๆ ดอนๆ เพราะตัวเองยังแทบเอาตัวไม่รอด ก่อนส่งไฟนอลทีสิส อิฐมันมาช่วยกูทำงานจนดึกดื่น บอกให้ไปนอนมันก็ไม่นอน..... อยู่ทำงานเป็นเพื่อนกูถึงเช้า จนกระทั่งกูเอางานไปส่งมันยังช่วยขับรถให้ เพราะกูอดนอนมาสามคืนติด
เหอะ......ดูละกันว่ากูเรียนหนักขนาดไหน
ทีสิสเทอมแรกจบซักที วันที่กูพรีเซนต์อิฐก็มาดูด้วย..... อับอายขายหน้าแฟนโคตรๆ แต่มันก็ช่วยทำให้กูมีกำลังใจมากขึ้นอย่างไม่น่าเชื่อว่ะ
ส่วนเรื่องไอ้อาท กูให้เนตรจัดการ... วิธีจะดีจะเลวยังไงกูไม่สนหรอกว่ะ อย่างไอ้เนตรถ้าทำคงเป็นอะไรที่น่าหมั่นไส้แต่เด็ดขาดดีมากกว่า
เนตรมันบอกกูว่าไอ้อาทมันออกจากกลุ่มของอิฐไปแล้ว หลังจากที่มันไปคุยอะไรบางอย่างกัน.......
"มันออกจากกลุ่มไปแล้วอิฐว่าไงบ้าง?" กูถามเนตร
"ก็ไม่เห็นว่าไงนะ น้องเค้าก็เฉยๆ"
".............." ข้างนอกมันอาจเฉย แต่ข้างในล่ะ?
"ไม่ต้องคิดมากหรอกต้าน น้องอิฐบอกว่าเป็นแบบนี้ก็ดีแล้ว..... แกจะได้สบายใจ" ......นี่กูบังคับมันขนาดนั้นเลยเหรอวะ
"อย่าไปรื้อฟื้นเรื่องนี้ขึ้นมาอีกละกัน... ทุกอย่างมันจบลงด้วยดีแล้ว มันต้องมีใครสักคนผิดหวังบ้างก็ไม่แปลกหรอก แต่รู้ไว้อย่างนะ น้องอิฐไม่ใช่ของหายากในพิพิธภัณฑ์ คนถึงได้แค่มอง แต่แตะไม่ได้..... น้องเค้าเป็นคนมีเพื่อน มีสังคมบ้างมันก็เป็นเรื่องปกติ .....แกต้องมองถึงข้อนี้ด้วย"
เออ......รู้แล้ว...... เข้าใจแล้ว....... แต่เอาเข้าจริง..... คนเรามันจะยังทำได้ตามทฤษฎีเหรอวะ เป็นไปไม่ได้ทั้งหมดไม่ใช่รึไง...?
...จะว่าไปแล้วเนตรก็มีส่วนดีเหมือนกัน ถึงตอนแรกจะอดโมโหที่อิฐมีแฟนกำมะลอเป็นมันซะได้ ไม่รู้มันเป็นอย่างนี้ได้ยังไง แต่นานๆ ไปก็ทำใจได้เองว่ะ..
#
ส่งงานเสร็จปิดเทอม เหมือนชีวิตกลับมาเป็นเหมือนคนปกติอีกครั้ง กูพาอิฐไปที่บ้าน เพราะแม่กูและหลายๆ คนในบ้านบ่นคิดถึง
อิฐกับทุกคนในบ้านกูเข้ากันได้ดี จากอาการเกร็งๆ ตอนแรก... ตอนนี้แทบไม่มีเหลือแล้ว คุยกันอย่างกับคนรู้จักกันมานานเลยว่ะ
กูว่าอิฐมันเป็นคนที่แสดงออกหลายมุมมองดี ถ้าหากเราจะพูดว่าใครเป็นคนยังไง ยกตัวอย่างไอ้เนตร พี่สาวกู มันเป็นคนแรงๆ แบบผู้หญิงสมัยใหม่ กล้าคิดกล้าพูด ทำตัวสวย เริศ เชิด หยิ่ง แต่ไม่โง่
ป้านิ่มแม่บ้านกู ก็เป็นคนมีน้ำใจ อ่อนน้อม ยิ้มแย้มแจ่มใส จิตใจดี ธรรมะธัมโม
ส่วนอิฐ.....
มันดูเป็นคนเงียบๆ หน้านิ่งๆ กวนๆ แต่ถ้าสังเกตดีๆ ก็ไม่ใช่..... กลายเป็นว่า เป็นตรงข้ามกับที่เห็นหมด
กูหาคำมานิยามไม่ได้ว่ะ เพราะกูก็บอกไม่ถูกว่ามันเป็นคนยังไง .......เท่าที่ฟังกูเล่ามา......คุณว่าอิฐเป็นไงล่ะ?
หลังจากคุยกับแม่กูเสร็จ อิฐมันก็ขอเข้าไปช่วยลุงจันในสวน ท่าทางมันจะชอบสวนบ้านกูมากเลยว่ะ เห็นมาทีไรก็ต้องขอโฉบไปดูนั่นดูนี่ทุกที
ขณะนั้นแม่กูก็เรียกให้เข้าไปหา กูเลยไม่ได้ตามไปแอบดูอิฐว่ามันจะเล่นอะไรประหลาดๆ อีกรึเปล่า...
“ปิดเทอมแล้วใช่ไหมลูก?” แม่ถาม
“ครับ ปิดประมาณเดือนนึง”
“ต้านอยากไปดูงานที่รีสอร์ทไหม?” .......อืม ......คือบ้านกูทำธุรกิจท่องเที่ยวอยู่น่ะ พ่อกูเป็นคนดูแล แล้วที่กูเรียนสายนี้มาก็เพื่อช่วยกิจการที่กำลังจะขยายเพิ่มเติมในอนาคต โปรเจคใหญ่ทีเดียว กูอยากทำของจริงแบบนี้มานานแล้ว
“อยากครับแม่ เห็นพ่อบอกว่าตอนนี้กำลังปรับพื้นที่อยู่ ถ้าว่างก็อยากให้ต้านไปดูจะได้ช่วยพี่ธันออกแบบ” พี่ธันเป็นลูกพี่ลูกน้องกู ตอนนี้ทำงานเป็นวิศวกรประจำออฟฟิสพ่อกูที่นั่น เค้าเป็นคนเก่งมาก ตอนเด็กๆ กูสนิทกับพี่ธันมากกว่าเนตรซะอีก แต่พอโตขึ้นก็ต้องแยกย้ายกันไปเรียนไปทำงาน ตอนนี้เลยไม่ค่อยได้คุยกันแล้ว
“ดีครับ ต้านจะไปวันไหนก็โทรบอกพี่ธันเค้าแล้วกัน แม่ว่าได้เวลาที่จะต้องไปคิดไปทำกันแล้ว รอช้าไม่ได้เดี๋ยวจะถูกคู่แข่งตัดหน้าเอา แถมราคาเหล็กราคาปูนก็กำลังปรับสูงขึ้นเรื่อยๆ ถ้าเร่งทำแบบให้เสร็จก่อนปีหน้าแม่ว่าก็น่าจะดีกว่านะ”
“โอเคครับ เดี๋ยวต้านรีบไปวันศุกร์นี้เลยแล้วกัน” แม่ยิ้มอย่างชอบใจที่กูว่างไปทำงานให้สักที... ถึงกูจะยังเรียนไม่จบ แต่กูก็พอจะรู้อะไรบ้างแล้ว ปีก่อนกูก็ไปช่วยพี่ธันทำงาน แล้วผลลัพธ์ก็ออกมาโอเค พ่อแม่กูเลยไว้ใจและไม่ห่วงเรื่องที่กูจะไปช่วย
“...พอดี....จะได้พาอิฐไปเที่ยวที่รีสอร์ทด้วย” กูพูดจบแม่เลิกคิ้วทันที
“พาน้องอิฐไปด้วยมันจะดีเหรอต้าน.... ลูกไปทำงานนะ ไม่ได้ไปเที่ยว”
“มันก็ต้องมีเที่ยวบ้างแหล่ะแม่ คงไม่มีใครทำงานตลอด 24 ชั่วโมงหรอก”
“อยู่ๆ พาเด็กผู้ชายไปค้างที่รีสอร์ทสองต่อสอง.... แล้วต้านจะบอกคนอื่นว่ายังไง? พาน้องชายไปเที่ยวเหรอ..... แม่ว่าถ้ามีคนเชื่อโดยไม่สงสัยอะไร คนนั้นคงจะบ้าเต็มทน”
“แม่อย่าคิดมากสิครับ...” กูกอดแม่อ้อนๆ “ต้านไม่ทำอะไรประเจิดประเจ้อต่อหน้าคนอื่นหรอก อีกอย่างน้องอิฐก็ดูเป็นผู้ชายปกติธรรมดา ไม่เห็นจะเหมือนเกย์เหมือนตุ๊ดตรงไหนเลย ...ต้านสัญญาว่าจะไม่ให้ใครรู้เด็ดขาดว่าเราเป็นอะไรกัน”
“สัญญาแล้วต้องทำให้ได้นะต้าน”
“โห แม่ครับ ต้านเคยสัญญาอะไรแล้วทำไม่ได้บ้าง”
#
แม่กูยอมแล้ว.... จะให้ไปทำงานเดือนนึงโดยไม่เจออิฐ กูคงเป็นบ้าตายก่อนพอดี
พาไปด้วยนั่นแหล่ะ เวิร์คไอเดียที่สุดแล้ว.....
กูเดินไปหาอิฐในสวน จะได้บอกให้มันเตรียมตัวย้ายไปทดลองอยู่ด้วยกันที่รีสอร์ทริมทะเลอันดามันชั่วคราวหนึ่งเดือน.... เหอะๆ สำลักความสุขตายแน่กรู
แค่คิดก็สยิวแล้ว
“ทำอะไรของมึง?” กูเดินไปเห็นอิฐมันเอาจอบขุดดินฉับๆ อยู่ ข้างตัวมีปุ๋ยกระสอบใหญ่กับต้นไม้หนึ่งต้น.....
“อยู่ดีๆ ไม่ชอบ อยากเป็นกรรมกรเหรอวะ?” กูเดินไปดึงจอบโยนทิ้ง แล้วคว้ามือมันมาดู โห...... แดงเถือกเลย
“ก็อิฐอยากปลูกต้นไม้..... ช่วยเพิ่มออกซิเจนในบ้านให้ไม่ดีเหรอ”
“ดูมือตัวเองซิเนี่ย แดงหมดแล้ว... ทำอะไรที่ต้องเจ็บตัวอ่ะ อย่าทำ ..เข้าใจไหม?”
“ไม่ได้เจ็บสักหน่อย แค่อยากลดโลกร้อน”
“อย่ามากวน...”
“พูดจริง ไม่ได้กวน” ดูมันชักจะต่อปากต่อคำบ่อยเกินไปแล้ว
“เออ ช่างเหอะ ไปบอกแม่กูไป เดี๋ยวจะกลับแล้ว”
“ขอปลูกให้เสร็จก่อนดิ แป้บเดียว.... นะพี่ต้าน นะๆๆ ให้เค้าทำนะ...” มันเอาหัวมาไถๆ แขนกูเหมือนลูกแมวเลย..... เข้าใจอ้อนนะไอ้น่ารัก
“ก็ได้ เดี๋ยวกูขุดให้ละกัน อิฐค่อยเอาต้นไม้ลง” กูเดินไปคว้าจอบมาขุดดินแทนมัน..... เฮ้อ ขั้นตอนสุดท้ายกลบดินเสร็จ อิฐมันก็ไปเอาฝักบัวมารดน้ำ
กว่าจะได้ออกจากบ้าน
เสียงมือถือดังพอดี
ไอ้เชี้ยเก่ง.... เพื่อนกูที่เคยไปเตะบอลด้วยกัน จำมันได้ไหม
“ไม่รับอ่ะ?” อิฐถาม... กูอารมณ์ชักจะกรุ่นๆ เพราะไอ้พวกเชี้ยนี่รวมหัวกันจะล้วงไส้กู
“ฮัลโหล” ยังไม่ได้คิดบัญชีกับไอ้ลิฟท์เลย... สาด
“ไอ้ต้าน ไมพักนี้มึงไม่ไปเตะบอลกับพวกกูเลยวะ”
“ติดเรียน” กูตอบแบบเย็นชา
“แต่นี่มหาลัยมึงปิดเทอมแล้วไม่ใช่เหรอ มาเล่นด้วยกันดิวะ คนขาด ชวนน้องอิฐมาด้วย” สัด มันยังกล้ามาชวนแฟนกูอีก
“ไอ้เชี้ยลิฟท์อยู่แถวนั้นป่ะ?” ไอ้เก่งเงียบไปแป้บนึงก่อนตอบ
“............ไม่อยู่”
“ฝากบอกมันหน่อย ว่าอย่าแส่มาลวนลามแฟนพี่สาวกูอีก”
เสียงหายไปอีกสามอึดใจ มันถึงถามกู
“..........ใครวะ?”
“น้องอิฐไง แฟนเนตร ถ้ามันยังไม่เลิกคิดเหี้ยๆ อีก เดี๋ยวกูจะไปช่วยทำให้มันเลิกเอง” พูดจบกูกดตัดสายทิ้ง
แม่งเอ๊ย อารมณ์เสียเว้ย
อิฐมองหน้ากูแบบสงสัยว่ากูคุยกับใคร แต่มันก็ไม่ได้ถาม....
กว่าอารมณ์กูจะเริ่มเข้าที่เข้าทาง รถก็มาจอดตรงหน้าบ้านอิฐพอดี
“วันศุกร์นี้เตรียมเสื้อผ้าไปซักเจ็ดแปดชุดนะ เดี๋ยวไปภูเก็ตกัน”
“..............หา?............”
“มึงต้องไปอยู่กับกูที่นั่น เดือนนึง.... กูจะไปช่วยงานรีสอร์ทพ่อกู และมึงต้องไปด้วย”
“.......เดี๋ยวดิพี่ อยู่ๆ จะให้ไป แล้วผมจะไปทำอะไรอ่ะ?” อิฐถามแบบงงๆ
“อยากทำอะไรก็ทำ ..ตามใจ ......แล้วไม่ต้องคิดหาข้ออ้างจะไม่ไปด้วย เพราะมึงต้องไปสถานเดียว”
H
โค๊ะ... มีคนทายถูกแบบจริงจังด้วย ขอแปะมือให้หน่อยนะคร้าบพี่น้อง
........จะเกิดอะไรขึ้นที่รีสอร์ท โปรดติดตามตอนต่อไป
หัวข้อ: [____________มองไม่เห็น สัมผัสไม่ได้] # ตอนพิเศษโคตรๆ...คลิปหลุด 290954 (คุณไม่ได้ตาฝาด) (อ่าน 523853 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก