หัวข้อ: [____________มองไม่เห็น สัมผัสไม่ได้] # ตอนพิเศษโคตรๆ...คลิปหลุด 290954 (คุณไม่ได้ตาฝาด)

[P★RiTŸ]

แต่มันอึดอัดจริงๆนะ
เวลามีคนมาคอยนั่งจับผิดอยู่ตลอดเวลา
มันรู้สึกแบบเซ็ง หงุดหงิด และก็รำคาญอ่ะ
เชื่อว่าต้านก็กำลังรู้สึกแบบนั้น

[wisa]

 

[DexTunG]

 

[m_pop91]

พี่ธันนี่ยังไงเนี่ย คนเขาจะรักกัน

[ordkrub]

อ่านแล้วอึดอัดแทน ต้านกล้าๆหน่อย คุยกับธันไปเลย

[foyer]

53
#

นรกชัดๆ....... ไม่นึกเลยว่างานมันจะเยอะขนาดนี้....
จะให้พูดตรงๆ ไหม...... กูไม่ได้คุยกับอิฐแบบจริงๆ จังๆ มาอาทิตย์นึงแล้ว
อาจเจอกันบ้างนิดหน่อย เพราะวันดีคืนดีกูขับรถผ่านก็เห็นมันช่วย รปภ. โบกรถให้ลูกค้าอยู่.....

ฮึ่ม...ไอ้นี่ อยู่ไม่เคยเป็นสุขเลยสักที

อิฐมันเป็นคนเงียบๆ แต่เอาเข้าจริงก็มนุษยสัมพันธ์ดีแบบไม่น่าเชื่อ.....
ตอนนี้คนทั้งรีสอร์ทรู้จักมันกันหมดแล้ว ถ้าพูดถึงอิฐ ใครไม่รู้จักมันอ่ะ ไม่มีหรอก.....
เพราะมันไปช่วยเค้าทำนั่นทำนี่ไปทั่ว...... แล้วคนเค้าก็ชื่มชม เอ็นดูอ่ะนะ......จะว่าดีก็คงดีมั้ง
แต่กูไม่ชอบ.......

....ไม่เข้าใจ......จะอยู่เฉยๆ บ้างไม่ได้รึไงวะ



“พี่ธัน ผมว่าตรงนี้ไม่น่าทำพาร์คกิ้งหรอก มันบังวิว สโลปก็ชัน เดี๋ยวต้องคัต-ฟิล ใหม่อีก” กูถอนหายใจ... สี่วันแล้วตกลงผังโซนกันไม่ได้สักที
อย่างงี้ล่ะ... ทีมออกแบบมีหลายคน ต่างคนก็ต่างมีความคิดของตัวเอง หลังประชุมเสร็จ กูรู้สึกรำคาญที่พวกเค้าเถียงกันไม่เลิกสักที... เลยเอางานมาคุยกับพี่ธันนอกรอบ
“ก็จริงอย่างนายว่า... แต่คุณชัยเค้าก็มีเหตุผลน่าฟังอยู่เหมือนกัน ถ้าหากเอาพาร์คกิ้งไปไว้ที่อื่น กลุ่มของอาคารมันก็จะกระจัดกระจาย”
“มันดีไซน์ได้น่าพี่... แต่ผมว่าตรงนี้ย้ายดีกว่า”
“ถ้านายมีเหตุผลพอ พรุ่งนี้ก็ทำกราฟฟิคไปเสนอที่ประชุมสิ ข้อดีข้อเสียมันมีกันหมดทุกคน เพียงแต่ว่าดีไซน์ของใครจะมีข้อเสียน้อยที่สุด” งานเข้าอีกสิกู ถ้าจะให้

คนทั้งหมดยอมรอบแบบของกู กูก็ต้องทำให้เค้าเห็นแนวความคิดที่ออกมาเป็นรูปธรรม.... แต่ที่ผ่านมา......แมร่งยังเป็นรูปธรรมไม่พออีกรึไงวะ?
เชี้ยเอ๊ย..........เกิดเป็นคนนี่มันลำบากจริงๆ

เลิกงาน กูอาบน้ำกินข้าว...... และทำแบบ
แต่มันไม่มีอารมณ์ว่ะ....... เบื่อ เซ็ง รำคาญ

สี่ทุ่ม กูทนรับสภาพตัวเองไม่ไหวเลยหยิบมือถือขึ้นมา
RRRR- - -
“ครับ”
“อิฐ เปิดประตูให้พี่หน่อย”

ไม่ปงมันปีนแมร่งแล้วกำแพง.... เหนื่อย พี่ธันมันคงไม่บ้ามาหากูตอนนี้หรอกมั้ง ถึงมาก็ช่างหัวมันเถอะ ต่อไปมันจะพูดอะไรก็ช่างหัวมันใครจะไปสน และทำไมกูถึงต้องสนล่ะ.... อย่านึกว่ากูไม่รู้นะว่าพี่ธันมันให้กูทำงานหนักขนาดนี้เพื่ออะไร .......ก็เพื่อไม่ให้กูมีเวลาว่างไปเจออิฐน่ะสิ

-กริ๊ก-
เสียงปลดล็อคประตู พออิฐเปิดออกมา กูก็พุ่งเข้าไปกอดมันทั้งตัวทันที
“อื้อ พี่ต้าน...ขอปิดประตูก่อน” มันพูดเสียงอู้อี้กับอกกู
กูเลยผละออกเดินไปปิดให้
“คิดถึงมึงโคตรเลยว่ะ กูทำงานจนจะเป็นบ้าอยู่แล้ว” อิฐเดินมาจูงมือกูไปนั่งที่เก้าอี้สีขาวริมสระว่ายน้ำ มันปิดไฟรอบสระทำให้เห็นวิวทะเล ท้องฟ้าสีดำและแสงไฟ

ของเมืองเป็นจุดเล็กๆ ชัดเจน
“ไม่รู้เพราะตกลงแบบกันไม่ได้หรือว่าทำใจเย็นไม่อยากให้เสร็จจริงๆ กันแน่......” กูระบายความอึดอัดออกมา ใจอยากให้งานเสร็จไวๆ จะได้ลงผังสักที แต่นี่ป่าน

นี้แล้วโซนยังไม่ได้
“แล้วพี่มีงานค้างอยู่รึเปล่า?” อิฐถาม
“มี...แต่เลิกทำแม่งแล้ว ไม่เห็นจะมีใครสนวะ..... ถ้าเป็นแบบนี้ก็ให้มันเสร็จชาติหน้าไปเลย!”
“เครียดก็พักก่อนก็ได้พี่ต้าน” มันพูดแล้วเอานิ้วคลายรอยย่นตรงหัวคิ้วกู
 
“อืม” กูถอนหายใจแรงๆ มองดูภาพทะเลยามค่ำคืน
“กินไรไหม?”
“ขอว๊อดก้าแรงๆ แก้วนึง” กูพูดเล่นนะ แต่อิฐมันทำจริงว่ะ
“เดี๋ยวเอามาให้” ในรีสอร์ทจะมีเครื่องดื่มประดับตู้เย็นเอาไว้ทุกห้องอยู่แล้ว ทั้งน้ำเปล่า น้ำอัดลม เบียร์ และเหล้า
อิฐมันหายไปสักพักก็ยื่นแก้วน้ำสีใสให้กู
“น้ำเปล่า?” เทมาประมาณสองอึก...คงไม่ใช่หรอก แกล้งถามไปงั้นล่ะว่ะ
“ลองกินดู” ซัดไปหนึ่งจอก..... ว๊อดก้าจริงด้วยว่ะ ปรี๊ดเดียวก็สะอื้นแล้ว ..แสบคอ
“เอาอีกมั้ย?”
“ทำไมตามใจจังวะ นึกว่าจะห้าม” กูยื่นแก้วคืน รู้สึกแปลกใจนิดๆ แต่ก็แค่นั้น.... กูรู้แล้วว่าวันนี้อิฐต้องตามใจกูทุกอย่างแน่ๆ

“ว่ายน้ำกันป่ะ?” กูถาม เพื่อให้แน่ใจความคิดตัวเอง
“.................” อิฐนิ่งไปแป้บนึงก่อนจะพยักหน้า .....อย่างที่คิด ไม่งั้นที่รักกูจะพูดเหรอว่ากูเป็นคนเดียวที่เข้าใจมัน
“พี่ต้านจะไปเอาเกงว่ายน้ำก่อนป่าว?” กูใส่ขาสั้นเสื้อยืดมา....
“ไม่อ่ะ เดี๋ยวใส่ตัวนี้แหล่ะ” พูดจบกูถอดเสื้อโดดลงสระทันที อิฐยืนมองอยู่ครู่นึง
“ไปเปลี่ยนชุดดิ” มันใส่ชุดนอนแล้วครับ.... เหอะๆ
อิฐเดินหายเข้าไปในห้องนอนพักนึงก็ออกมาพร้อมร่างเปลือยท่อนบนกับกางเกงว่ายน้ำขาสั้นสีดำหนึ่งคืบ
...........อ๊าก ใจสั่นเลยกู เลือดกำเดาจะไหล
“ไม่ต้องมองแบบนั้นเลย” มันทำหน้างอที่ถูกสายตาโลมเลีย หลังจากวางผ้าขนหนูไว้บนเก้าอี้ อิฐถึงค่อยๆ หย่อนขาลงมาในน้ำ.....

“เที่ยวทั่วรีสอร์ทรึยัง?” ถามเสร็จก็ว่ายเข้าไปใกล้มัน กูดึงแขนอิฐมาที่ขอบสระ... อิฐเอามือไปเกาะไว้แล้วหันมาตอบ
“ทั่วแล้วมั้ง... พี่ทรายบอก”
“นอกจากเป็นคนโบกรถแล้วยังแอบไปทำอะไรอีกรึเปล่า?” กูถามพร้อมกับก้มหน้าไปที่ต้นคอขาว กูลากปลายลิ้นจากฐานคอไปจนถึงใบหู อิฐสะดุ้งเอามือเกาะไหล่

ตอนกูแหย่ลิ้นเข้าไปข้างใน
“.....อ่ะ อืออ”
“หืม.... แอบไปทำอะไรรึเปล่า?” กูยกมือลูบไล้ทั่วแผ่นอกเนียน พอสัมผัสถึงเม็ดเล็กๆ กูใช้นิ้วบีบและสะกิดเบาๆ จนอิฐเริ่มร้องครางออกมา
“....ทะ...ทำ...อือ”
“ทำอะไร?” กูอุ้มสะโพกอิฐขึ้น แล้วครอบปากลงดูดเลียยอดอกทั้งสองข้าง
“..อะ....กับ..ข้าว อืออ พี่ต้าน....” กูปล่อยมือข้างนึง แล้วใช้อีกข้างดึงกางเกงอิฐลง
“....นอกนั้นล่ะ? มีใครมายุ่งกับอิฐรึเปล่า?” กูจับของอิฐมาไว้ในอุ้งมือ แล้วรูดขึ้นลงตามความยาวช้าๆ
“...........................” มันเงียบว่ะ... ได้ยินแต่เสียงหอบหนักๆ ดังอยู่ข้างหู
“......มีเหรอ?” กูปล่อยมือแล้วล้วงต่ำลงไปกว่านั้น
“.....มะ...อิฐ....ไม่ น...อ๊ะ! อื้อออ” กูเงยหน้าขึ้นประกบปากมันแล้วกดนิ้วไปที่ช่องทางคับแคบด้านหลัง...
“อือออ” เมื่อลิ้นของเราสัมผัสกัน กูก็ดูดกลืนความหวานไปทั่วริมฝีปากบาง... ส่วนข้างล่างก็ชักเข้าออกเป็นจังหวะจนอิฐตัวสั่นเกร็งไปหมด.....
“ไม่อะไร?” กูถามพร้อมเลียปากสีแดงของมัน
“.....ม...ไม่แน่ใจ” จบคำ กูหยุดการกระทำทุกอย่างแล้วเลิกคิ้วถามเสียงเครียด
“.....ใคร?” ใครเสือกมายุ่งกับเมียกูอีกวะ!

เสียงกริ่งหน้าประตูดังขึ้นพอดี...... อิฐสะดุ้งจะดันตัวเองออกมา แต่กูกดมันไว้
แมร่ง....ไอ้เวรตัวไหนมันถึงมาเอาป่านนี้ เวลาคนพักผ่อนมันไม่รู้จักมารยาทรึไง
“พี่ต้าน...ป...ปล่อย มีคนมา” กูไม่ปล่อยแต่สอดนิ้วเข้าไปอีกนิ้ว
“อ๊ะ...อา...เจ็บ พี่ต้าน”
“ตอบมาว่ามันเป็นใคร?”




“น้องอิฐ อยู่รึเปล่าครับ!?”


เสียงกริ่งเงียบไป แต่เสียงพี่ธันดังโพล่งขึ้นมาแทน....

...........................มาทำบ้าอะไรวะ!!?

“อืออ พ...พี่ต้าน....ปล่อยก่อน พี่ธันมา”
“ไม่.....”



“น้องอิฐไม่อยู่เหรอครับ!? น้องอิฐ!” พี่ธันยังตะโกนไม่หยุด


กูขยับนิ้วเข้าออกถี่ขึ้น อิฐทำท่าจะร้องครางออกมา กูเลยรีบเอาปากประกบปิดเสียงเอาไว้
“ฮื่อออ อือ” ช่างหัวพี่ธันดิ พอเห็นว่าไม่มีใครไปเปิดประตู เดี๋ยวก็คงเลิกตะโกนแล้วกลับไปเอง


เสียงพี่ธันเงียบไปแล้ว กูเลยถอนจูบออกมา
“พ...พี่ต้าน...ปล่อยเถอะ” กูกอดเอวมันแน่นขึ้น แล้วส่งนิ้วที่สามเข้าไป แต่ยังไม่ทันได้ขยับ.... กูได้ยินเสียงกุกกักดังที่หน้าประตู..... พร้อมเสียงปลดล็อค
เท่านั้นล่ะมึง... สติสตังที่แตกกระเจิงไปแล้วแม่งกลับมาอยู่กับเนื้อกับตัวทันที....

“พี่ต้าน...ห...หาที่หลบเร็ว!” อิฐบอกเสียงตื่น
"ช่างดิ! ให้มันรู้ไปเลย" ...ลืมตัวพูดว่ะ
"อย่าพี่ต้าน อย่าบอกคนอื่น" อิฐพยายามดันหลังกูขึ้นจากสระ "อย่าผิดสัญญา" .......สัญญาอีกแล้ว.......
เหอะ ก็ได้วะ
....ก่อนที่จะไม่ทันการ กูรีบว่ายน้ำขึ้นฝั่งแล้ววิ่งเข้าไปหาที่ซ่อนตัวในห้องนอนอิฐแบบเฉียดตาย.....
จะว่าไป....ถ้าพี่ธันจับได้ กูก็แพ้มันอ่ะดิ......

“น้องอิฐ!” กูได้ยินเสียงพี่ธันร้องเรียกที่รักกูตอนเดินเข้ามา แมร่งมีเหี้ยอะไรนักหนาวะ...... ถึงได้ตามรังควาญกันไม่เลิก
“ใจหายหมดนึกว่าเป็นอะไร ทำไมถึงไม่ยอมเปิดประตู พี่เรียกตั้งนาน...” กูชะโงกตัวไปมองอิฐ..... เห็นมันกำลังลอยคออยู่ในสระฝั่งที่ไกลกับทางเดินมากที่สุด

เพราะเพิ่งผ่านเรื่องสยิวมาหน้าอิฐเลยยังคงแดงระเรื่ออยู่ ปากก็บวมช้ำ...... รอยจูบก็มีทั่วคอ......
เฮ้อ...... จะทำยังไงดีวะเนี่ย กูจะโผล่ออกไปตอนนี้ก็ไม่ได้ซะด้วย หวังว่าพี่ธันคงไม่ทันสังเกต เพราะที่ตรงนั้นก็ไม่ได้สว่างอะไรมาก
“เอ่อ....ผมกำลังจะออกไป..... แต่พี่เปิดเข้ามาก่อน” อิฐตอบเสียงยังติดสั่นอยู่นิด

“…………..ต้านอยู่ที่นี่รึเปล่า?” บรรลัยแล้วกู อิฐจ้องตาพี่ธันเขม็งก่อนตอบ
“...............ไม่อยู่ครับ”
“เมื่อกี้พี่ไปหาที่ห้องแล้วไม่เจอ มือถือมันก็ไม่ได้เอาติดตัวไป........ รู้ไหมว่าต้านหายไปไหน?”
“........ไม่ทราบครับ”

“น้องอิฐ.....ไม่รู้ไม่เห็นจริงๆ น่ะเหรอ......?” กูเห็นพี่ธันมองรอยน้ำเปียกๆ ลากเป็นทางยาวจากสระมาถึงในห้อง......  ชิบหาย... ไม่รู้ว่าเห็นรอยเท้ารึเปล่าเพราะ

พื้นมันสีเข้ม แสงก็ไม่ค่อยมี
“จริงครับ... พี่ต้านอาจจะออกไปเดินเล่น เพราะผมเคยได้ยินเค้าพูดว่าชอบเดินเล่นตอนกลางคืน” อันนี้เรื่องจริง พี่ธันเลยไม่เถียง
“เฮ้อ......มันจะกลับมาตอนไหนก็ไม่รู้ เดี๋ยวพี่ต้องรีบไปแล้วด้วย”
“.......................” ไปไหนวะ
“พี่ฝากงานให้ต้านหน่อยได้ไหมน้องอิฐ เพราะเดี๋ยวพี่ต้องไปธุระที่พังงาสามวัน มันจะได้เอาข้อมูลที่ให้ไปนำเสนอพรุ่งนี้” พี่ธันชูเอกสารในมือไปมา....
อิฐอึ้งไปแป้บนึงก่อนจะค่อยๆ ว่ายไปที่ขอบสระฝั่งที่พี่ธันยืนอยู่...

พี่ธันเดินไปหยิบผ้าขนหนูเตรียมยื่นให้.... แต่อิฐมันยังไม่ยอมขึ้นจากน้ำ
“มาสิครับ พี่จะได้อธิบายงานให้ฟัง ..เดี๋ยวจะไปไม่ทันห้าทุ่ม”
“……..คือ...ผม”
“ให้พี่ช่วยดึงขึ้นมาไหม?” พี่ธันนั่งลงและยื่นมือไปให้อิฐ
“พี่บอกตรงนี้เลยได้ป่าวครับ เดี๋ยวกระดาษจะเปียก” อิฐเงยหน้าพูด เห็นพี่ธันมันยิ้มนิดๆ ให้แล้วบอกว่า
“มันมืดนะ จะมองเห็นเหรอ?” อิฐกัดริมฝีปากล่างอย่างชั่งใจ..... จากนั้นมันถึงรีบปีนขึ้นจากสระแล้วดึงผ้าขนหนูจากมือพี่ธันมาปิดๆ ไว้โดยเฉพาะที่รอบคอและกึ่ง

กลางลำตัว
“.....................”
“ไปคุยในห้องมั้ย ตรงนี้ไม่ค่อยมีแสงเลย” กูชักจะอึดอัดกับสถานการณ์คับขันตรงหน้า... คิดในใจว่าถ้ากูออกไปตอนนี้.. มันจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง
บางทีอาจจะไม่เกิดอะไรก็ได้ แค่พี่ธันรู้ว่ากูแอบมาทำอะไรกับอิฐที่นี่
แต่กูสัญญากับแม่ไว้ว่าจะไม่ให้ใครรู้เรื่องของเราเด็ดขาด..... คำสัญญามันจะไม่มีความหมายอีกต่อไป
และแม่อาจจะไม่ปล่อยกูแบบนี้อีกแล้วก็ได้ ถ้ากูผิดคำพูด......

อิฐเดินตามพี่ธันเข้ามาในห้อง.... ในขณะที่กูหลบอยู่หลังฉากกั้น

“จะไปไหนครับ?” พี่ธันถามอิฐ
“ผมจะไปเปลี่ยนเสื้อผ้า”
“ไม่ต้องหรอกครับ คุยแป้บเดียว....ผู้ชายเหมือนกันไม่เห็นต้องอายเลย”
“.......................”
“หรือว่าน้องอิฐไม่ใช่ผู้ชายครับ?” กูชะงัก...รู้สึกโกรธกับคำพูดของพี่ธัน
มือสองข้างกำแน่นจนปวดข้อไปหมด....

พี่ธันทิ้งตัวลงนั่งบนเตียง จากนั้นกางกระดาษออก อิฐนั่งลงข้างๆ แล้วฟังที่พี่ธันพูด
“ฝากงานให้ต้านคืนนี้ด้วยนะ พี่ต้องไปแล้ว” พออธิบายจบ เค้าก็ลุกขึ้นเดินไปที่ประตู
กูถอนหายใจโล่งอก แต่ก็ได้แค่ไม่กี่วินาที..... พี่ธันหันมาพูดกับอิฐที่นั่งอยู่ที่เดิม...


“.....น้องอิฐ... หน้าแดงมากเลยนะ..... ที่ค้างไว้ก็ทำต่อให้เสร็จล่ะ....”


H
thank you!
สวัสดีนักอ่านหน้าใหม่ทุกท่านด้วยนะ...
ส่วนหน้าเก่าทุกท่านก็ขอบคุณมากกก ที่อยู่เป็นเพื่อนกันมาจนบัดนี้
คุยกับคนอ่านนิดนึง.... หลังจากไม่ได้คุยมานาน..... แหะๆ

คุณ 4life - ต้านอยากบอกนะ แต่คุณแม่ขอร้อง..
คุณ heavenly**yaoi - ต้านอยากบอกจะแย่แล้ว เหอะๆ แต่ก็อยากเอาชนะพี่ธันด้วย
คุณ parity_yc - ถูกต้องที่สุดเลยคับ คนที่ชอบจับผิดเนี่ย... น่ารำคาญมาก อยากกระทืบ
คุณ wisa - แต๊งกิ้วเน้อ
คุณ DE SaiKuNee - ขอบคุณคร้าบ
คุณ m_pop91 - พี่ธันมี something... น่ะนะ สตอร์คมีอยู่อ่ะเลยลงได้เรื่อยๆ
คุณ ordkrub - มันก็น่าอึดอัดอยู่หรอก แต่ทั้งอิฐทั้งแม่ก็ไม่อยากให้เปิดเผยอ่า

เวลคั่มนะคับ/ค่ะทุกท่าน
อาจจะเขียนไม่หนุกเท่าไหร่ แต่ตั้งใจเต็มที่!

[P★RiTŸ]

ตกลงรู้หรือไม่รู้กันแน่เนี้ย
แต่น่าจะรู้แล้วนะ คิดว่าพี่ธันคงไม่โง่หรอก
รอยน้ำยาวเป็นทางขนาดนั้น

ปล.แอบหงุดหงิดแทนต้านกับนู๋อิฐเล็กๆ

[wisa]

 

[4life]

ง่ะ ห่วย
เฮียธันรู้ทันซะเเล้ว เฮ่อๆ

[vk_iupk]

กำ  เฮียแกรู้ทันซะแล้ว  พี่ต้านโดนเฮียแกแกล้งแล้ว  หุหุหุหุหุ

[Little Devil]

พี่ธันน่าจะรู้มาตลอด
แต่ไม่พูด??

[sukie_moo]

  พี่ธัน ขัดจังหวะนะเนี่ย ต้านค้างไปเลย   

จริงๆแล้วรู้ใช่ไหม  อารมณ์แบบอยากแกล้งน้องอะไรประมาณนี้ล่ะซิ

[SoYiLovE]

 

ติดตามทุกวัน ไรเตอร์ขยันมากมาย

ชอบอิฐอ่ะ ความจริงก็ชอบต้านด้วย อิอิ

[raintear]

เหอะๆๆ รู้สึกเซ็งไอ่พี่ทันเล็กน้อย   
ขัดจังหวะได้ขัดจังหวะดี ชิ   
รออ่านตอนต่อไปค่ะ
 
 

[sky-cafe]

ไอ้พี่ธันนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน! หลายทีแล้วนะคะคุณณณณณณณณณ!

[โมโม่ที่รัก]

เหมือนโดนแกล้งอ่ะ
 
พี่ธันรักหรอกเลยหยอกเล่นอ่ะเปล่า

[DexTunG]

 

[a_tapha]

 

[m_pop91]

อิพี่ธํนจะฉลาดเกินไปแล้วเดี๋ยวจะโดน

[P★RiTŸ]

 

[foyer]

54
#

“พี่ต้าน...พี่ธันต้องรู้แล้วแน่เลย” อิฐเข้ามาบอกกู หลังจากที่พี่ธันออกจากบริเวณบ้านไปแล้ว
ปกติกูต้องตอบอิฐว่า ช่างหัวมัน... ใครจะไปสน แต่ครั้งนี้ไม่สนไม่ได้ว่ะ
“....พี่ธันไม่เห็นสักหน่อย อย่าคิดมาก” กูพยายามพูดปลอบใจอิฐ ทั้งที่รู้ว่า..... ไม่ได้ง่ายอย่างนั้น
“แต่ผม..........” กูจ้องตามันให้หยุดพูด
“พี่ธันมันเป็นคนชอบพูดแบบนี้อยู่แล้ว ถ้าไม่ทำพิรุธให้เห็นเดี๋ยวเค้าก็เลิกความคิดไปเอง” แต่เมื่อกี้แมร่งพิรุธไปเต็มๆ เฮ้อ...... คิดไม่ออกโว้ย

คืนนั้นกูเอางานกลับไปทำ..... ในอกเดือดพล่านจนแทบจะระเบิด
...........มาขวางกูหลายทีแล้วนะพี่ธัน.... จะจับกูให้ได้คาตาเลยใช่ไหม
ฝันไปเถอะ!


สามวันหลังจากนั้นพี่ธันกลับมา... เค้าเรียกกูเข้าไปหาที่ห้องทำงาน.... บอกตรงๆ ตอนนี้แค่หน้ากูก็ยังไม่อยากมอง
“พี่ไปดูไซต์ที่พังงามานะต้าน... ตอนแรกก็ว่าจะพานายไปด้วย แต่มันกะทันหันแล้วนายเองก็ต้องพรีเซนต์งานวันรุ่งขึ้น พี่เลยไปคนเดียว เดี๋ยววันไหนถ้านายและพี่ว่าง ก็ค่อยไปดูกันใหม่ว่าทำเลเหมาะที่จะสร้างรีสอร์ทแห่งใหม่รึเปล่า” พี่ธันพูดรวดเดียวจบโดยที่ไม่เงยหน้าขึ้นจากแลปท้อป
“ว่าแต่คืนนั้นนายหายไปไหนมาต้าน?” เค้าเหลือบตาขึ้นมองกูแวบนึงเหมือนคนที่รู้อะไรอยู่แล้ว
“........ผมจำเป็นต้องบอกมั้ยพี่ธัน?” กูถามแบบคนใกล้หมดความอดทน
“ไม่หรอก เพียงแต่ถ้าพี่มีธุระแบบครั้งนี้แล้วติดต่อหานายไม่ได้ นายคิดว่าพี่ควรจะทำยังไงดีล่ะ?” กูเห็นรอยยิ้มจุดขึ้นที่มุมปาก.....
กูชักไม่แน่ใจว่าพี่ธันต้องการอะไรกันแน่
ทำแบบนี้แล้วได้อะไร?
เพื่ออะไร?
ทำให้กูขายหน้าเหรอ?
หรือจะไล่ให้กูไปพ้นๆ ไม่อยากให้กูทำงานที่นี่

หรือว่า.... เค้าทำอะไรบางอย่างไปแล้ว แต่ไม่อยากให้กูรู้.....?

 
“ไปทำงานเถอะ เวลาจะออกไปไหนแค่พกมือถือติดตัวไว้บ้างก็พอแล้ว” พี่ธันบอกปัดแล้วไล่กูออกจากห้อง.......
เออ...ยังกับกูอยากอยู่นักนี่ กูเองก็เบื่อมึงเต็มทนแล้วเหมือนกัน


บ่ายวันหนึ่งกูเดินสวนกับอิฐตรงทางเดิน มันมากับเมดสองคน ท่าทางแบบนี้เดาได้เลยว่ามันจะไปช่วยเค้าทำความสะอาด....
“คุยไรด้วยหน่อยดิ” กูบอกอิฐ มันหันไปยิ้มให้พี่เมดแล้วขอตัวออกมา
“เบื่อไหม?” กูถามมันระหว่างที่เรากำลังเดินเล่นกันอยู่ในสวน
“ไม่ครับ ที่นี่มีไรให้ทำเยอะเลย” อิฐตอบยิ้มๆ
“กูคิดถึงมึง” กูทำงาน กูเครียด... กลับมาหวังจะได้เจอหน้าเมีย แต่ทำไมมันถึงไม่เป็นแบบนั้นวะ
“กูไม่อยากทำแม่งแล้ว แต่กูจะแพ้พี่ธันไม่ได้ มันจงใจยื้อเวลาให้แบบกูไม่ผ่านที่ประชุม”
“.....พี่ต้านมาช่วยทำงานแล้วเค้าจะทำแบบนั้นทำไมอ่ะ?” ก็นั่นน่ะสิ
“ไม่รู้แม่งดิ กูไม่รู้ แต่มันต้องมีเรื่องอะไรแน่” 
“.........อิฐช่วยไหมพี่ต้าน” มันพูดขึ้น
“.......ช่วยอะไร?” กูงง ไม่แน่ใจว่ามันจะช่วยอะไรกู
“งานไง” อ้าว...นึกว่าเรื่อง xxx ซะอีก


ระหว่างที่เดินคุยกันอยู่ คนที่ไม่อยากเห็นหน้าดันโผล่เข้ามาพอดี..... กูเกลียดมึงสราด...... พี่ชายใจดีของกูหายไปไหนแล้ววะ คงตายไปแล้วมั้ง
“ว่าไงครับ เดินคุยอะไรกันสองคนเหรอ?” กูหันหน้าหนีไม่อยากมอง.....มันน่าหงุดหงิด น่าโมโห อิฐเลยตอบแทน
“คุยหลายเรื่องครับ”
“ฮะๆๆ ทานข้าวเที่ยงกันรึยัง พี่ว่าจะชวนไปทานอาหารข้างนอกพอดี”
“ชวนใคร?” กูถามเสียงห้วน
“........ก็ชวนทั้งสองคน หรือนายอยากให้พี่ชวนน้องอิฐคนเดียว” เส้นเลือดกูปุดขึ้นบนขมับทันทีตอนที่เห็นพี่ธันเลิกคิ้วถาม
“ผมกับพี่ต้านทานเรียบร้อยแล้วครับ” อิฐตอบทั้งที่เรายังไม่ได้กินอะไรกันเลยสักนิด
“เหรอ......น่าเสียดาย งั้นไว้มื้อเย็นเราค่อยไปทานแล้วกัน ร้านนี้เค้าทำอาหารอร่อยมาก พี่เลยอยากให้ลองไปชิมน่ะ” ใครเค้าอยากไปกับเมิง....
“ตอนหกโมงรอพี่ที่ล๊อบบี้ละกันนะ...”

#

“ไอ้บ้าเอ๊ย ถามกูรึยังว่ากูอยากไปมั้ย!” กูพูดหลังจากพี่ธันเดินลับสายตาไปแล้ว
“กูไม่ไป ถ้ามันอยากไปก็ให้มันไปคนเดียว” ไม่เหลือแล้ว.... ความเคารพ ช่างแม่งแล้ว   
“.........พี่ต้าน พี่กับพี่ธันไม่ชอบหน้ากันเหรอ?” อยู่ๆ อิฐก็ถาม
“เพิ่งไม่ชอบหน้ามันก็คราวนี้ล่ะ” ตั้งแต่มาเนี่ย แม่งขัดขากูทุกเรื่องเลย
“ใจเย็นดิ่”
“ไม่ยงไม่เย็นแล้วโว้ย กูต้องรู้ให้ได้ว่ามันต้องการอะไรกันแน่ ขวางงานกูไม่พอ ยังขวางไม่ให้กูอยู่กับมึงอีก”
“..อ่า มันเสี่ยงนะ”
“........ไม่เสี่ยงก็ไม่มันส์ดิวะ”

หกโมงกูไม่สนไอ้พี่ธัน.... แต่พาอิฐนั่งรถไปเที่ยวที่หาดป่าตอง เราเดินเล่นหาอะไรอร่อยๆ กินจนดึกถึงกลับรีสอร์ท
พอเดินเท้ามาถึงที่พัก กูเห็นพี่ธันยืนรออยู่หน้าบ้านอิฐ... ดูจากสีหน้าแล้ว คงโกรธพวกกูมิใช่น้อย
“ไปไหนกันมา พี่บอกให้รอที่ล๊อบบี้ตอนหกโมงไม่ใช่เหรอ?” พี่ธันใส่ทันที
“..ลืม” กูตอบกวน พี่ธันเลยอึ้งไปแป้บนึง เหมือนกำลังดูเชิงกูอยู่
“พี่บอกให้นายพกมือถือไม่ใช่เหรอต้าน.... รู้ไหมว่าที่ชวนไปกินข้าวเย็นข้างนอกน่ะ เพราะพี่นัดผู้รับเหมาเอาไว้นายจะได้ไปฟังดีเทลและจะได้ช่วยกันตัดสินใจ”

..........เหอะ แล้วไง............คิดว่ากูเชื่อดิ?

“แต่นายดันปิดมือถือแล้วหายตัวไปเฉยๆ ...หึ.....ถ้านายไม่สนใจทำงาน จะเลิกตอนนี้ก็ได้นะต้าน พี่จะช่วยพูดกับพ่อนายให้” อะไรของมัน
“......นัดผู้รับเหมาแล้วทำไมไม่บอกผมตั้งแต่แรก” กูถามเสียงเครียด
“เค้าเพิ่งโทรมาคอนเฟิร์มตอนบ่าย พี่จะโทรบอกก็ติดต่อไม่ได้.....ทั้งเบอร์นายแล้วก็น้องอิฐ”
“แต่พี่ก็ต้องบอกผมไม่ใช่ไง ว่านัดเค้าไว้”
“........ก็แล้วนายอยู่ให้พี่บอกมั้ยล่ะ” ฮึ่ม แถได้หน้าตายมาก


“พูดตรงๆ นะพี่ธัน... พี่ไม่อยากให้ผมทำงานนี้ใช่ไหม?” กูตัดสินใจพูดสิ่งที่ข้องใจอยู่ตอนนี้
พี่ธันหัวเราะหึ ก่อนตอบ
“ทำไมพี่ต้องไม่อยากให้นายทำด้วย?”
“จะยอกย้อนผมทำไมวะ เพราะไม่เข้าใจอยู่นี่ไง ถึงถาม...... ไม่อยากให้ทำก็บอกกันมาตรงๆ ไม่ใช่เล่นวิธีเฮงซวยแบบนี้”
“.......จะมากไปแล้วนะต้าน”
“แล้วที่พอดีมันเป็นยังไง.....ห๊ะ....พี่ธัน... พี่อ่ะ กลายเป็นพวกชอบขี้แล้วค่อยขุดส้วมตั้งแต่เมื่อไหร่?”
“..........................” พี่ธันทำท่าจะพูดอะไรออกมาอีกแต่ก็เงียบแล้วคิดจะชิ่งไปซะเฉยๆ


“.......วันนี้คงคุยไม่รู้เรื่องแล้ว พรุ่งนี้ค่อยว่ากัน พี่ไปล่ะ” แม่งหนีชัดๆ กูกำลังจะตามไปเอาเรื่องต่อ แต่อิฐดึงแขนห้ามกูไว้
มันลากกูเข้ามาในบ้าน...

#

“.....พี่ธันจะจนมุมอยู่แล้ว มึงห้ามกูทำไมเนี่ย!?” กูถามแบบหงุดหงิดสุดขีด
“ก็.... ผมไม่อยากให้พวกพี่ทะเลาะกัน” ห่ะ....
“พี่ต้านไม่ได้เกลียดพี่ธันใช่ไหม งั้นก็ให้เวลาพี่เค้าเถอะ ทำแบบนี้เดี๋ยวก็มองหน้าไม่ติดกันไปตลอดหรอก”
“ก็มึงดูมันดิ มันไม่ยอมพูดความจริงกับกู จะมองหน้าไม่ติดก็ช่างหัวแม่งปะไร........มันทำตัวมันเองนี่”

“......พี่ต้าน คือบังเอิญผมไปได้ยินมาว่า พี่ธันจ้างทีมออกแบบโปรเจคนี้ไว้เสร็จแล้ว”
“ห๊า.....!?” กูอึ้งไปกับคำบอกเล่า
“จ้างได้ไงวะ พ่อกูยังไม่อนุมัติโครงการเลย” งั้นที่กูคิดไว้ก็มีส่วนถูกดิวะ.... ไอ้พี่ธัน ทำแบบไปก่อน โดยไม่ได้บอกให้บ้านกูรู้
พอกูมาช่วยทำ แบบเลยไม่ผ่าน เพราะมันทำกันไปหมดแล้ว........ ให้ตายเหอะว่ะ อย่างนี้มันน่าฆ่ามั้ย?

“ผมว่า....พี่ธันเค้าคงไม่พร้อมที่จะบอกพี่ต้าน มันก็เลยกลายเป็นแบบนี้.... พี่ต้านไปคุยกับพี่ธันดีๆ เหอะนะ จะได้ไม่ต้องเกิดปัญหาใหญ่”
“มันสร้างปัญหาไว้ แล้วจะไม่ให้มีปัญหาได้ไงวะ?” กูขมวดคิ้วมองหน้าอิฐ
”......พูดแบบนี้ไปคุยอะไรกับพี่ธันมารึไง?”
“.........................” มันเงียบก้มหน้า แสดงว่ากูพูดถูกอีก.....
“เออ...ดี แม่งทำไมกูถึงกลายเป็นควายอยู่คนเดียววะ!” กูพูดแบบโมโห
“ไม่ใช่นะพี่ต้าน พี่ธันบอกผมว่า เค้าจะบอกพี่ต้านเอง ...ผมเลยไม่อยากยุ่ง” แล้วชาติไหนมันถึงจะบอกกูไม่ทราบ
“พวกมึงไปคุยกันตอนไหน?”
“เมื่อเช้าอ่ะ”
“.........................” กูถอนหายใจแรง รู้สึกทั้งเซ็งทั้งโมโห...
“พี่ต้านโกรธอิฐเหรอ?”
“โกรธดิวะ” กูตอบทันที “มึงเห็นใจพี่ธันแล้วมึงไม่เห็นใจกูเหรอ? กูโดนมันหลอกอยู่นะเว้ย”
“.......ขอโทษ........อิฐไม่ได้รู้รายละเอียดขนาดนั้น กลัวเอามาบอกแล้วมันไม่ใช่อย่างที่คิดอ่ะ...” อิฐทำคอตก.... เสียงหงอยไปเลย เฮ้อ
“เออ ช่างเหอะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็รู้ ....คนอย่างไอ้พี่ธันจะนอนเอาตรีนก่ายหน้าผากได้สักกี่วันกัน!”

#

ตอนเช้ากูเข้าออฟฟิสตามปกติ... ขณะกำลังคุยงานกับทีมสถาปนิกอยู่ ไอ้พี่ธันก็เดินมาเรียกกูให้เข้าไปหาที่ห้องทำงาน...
พี่ธันถามกูนิ่งๆ “ตอนนี้นายรู้อะไรบ้างต้าน?”
“จะให้ผมรู้อะไรล่ะ...... ในเมื่อไม่มีใครบอกอะไรผมสักอย่าง” กูพยายามทำใจเย็น และให้โอกาสพี่ธันแก้ตัว
“น้องอิฐไม่ได้บอกนายเหรอ...?” พี่ธันเลิกคิ้วถาม
“......จะให้บอกอะไรล่ะ?” เรื่องอะไรกูต้องดึงเอาที่รักกูมาเกี่ยวด้วย...

“ต้าน..... เรื่องแบบรีสอร์ท พี่ทำเสร็จไปแล้ว” พี่ธันสารภาพพลางถอนหายใจยาวเหยียด กูนิ่งฟังต่อโดยไม่โวยวายอะไร
“พี่ไม่นึกว่านายจะมา เลยเริ่มทำกับทีมจนลงพิมพ์เขียวไปแล้ว ...กะว่าหลังปรับไซต์เสร็จก็จะเอาแบบไปพรีเซนต์พ่อนายรอเซ็นต์อนุมัติเงินโครงการก็เริ่มสร้างได้เลย ...แต่อยู่ๆ แม่นายก็โทรมาบอกว่าจะให้นายมาออกแบบ... พี่ไม่ได้ตั้งใจปิดบังเรื่องนี้ และรู้ตัวว่าผิดที่ไม่บอกก่อน พี่แค่อยากเร่งงานให้เสร็จต้นปีหน้าเพื่อผลประโยชน์ทางธุรกิจของครอบครัวเรา พี่รู้ว่านายอยากทำงานนี้นะต้าน... แต่ในเมื่อเรื่องมันเป็นแบบนี้แล้ว นายจะให้พี่ทำยังไง?”

“.........พี่ตัดสินใจเริ่มโครงการโดยไม่เห็นหัวพ่อผม..... พี่จะให้ผมทำยังไงกับพี่ดีล่ะ?” ความหวังดีของพี่ธัน กูก็เข้าใจ... เค้าไม่ใช่คนไม่น่าไว้ใจ กูรู้... แต่เพราะความมั่นใจในตัวเองอย่างสูง เค้าเลยมองข้ามการทำงานโดยคิดปรึกษาผู้ใหญ่ก่อน

“แล้วแต่นายละกันต้าน.... จะล้มแบบไปเลยก็ได้ พี่รับผิดชอบเรื่องเงินที่เสียไปเอง” หน้าพี่ธันซีดลงอย่างเห็นได้ชัด ที่จริงกูควรจะลงโทษเค้าแบบนั้น... แล้วเอาเรื่องนี้ไปบอกพ่อให้ย้ายพี่ธันไปทำงานที่อื่นซะ
แต่อาจจะเป็นเพราะคำพูดของอิฐเมื่อคืน... กูจะลองให้โอกาสพี่ธันดูก็ได้...
“.......ใช่ มันควรจะเป็นแบบนั้น แต่ในเมื่อพี่กล้าสารภาพผมก็จะทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นก็ได้” พี่ธันเงยหน้ามองกูเหมือนไม่เชื่อหูตัวเอง
“จริงเหรอต้าน?”
“อือ แต่ถ้าผมรู้ว่าพี่ทำงานโดยไม่บอกพ่อผมอีก.... พี่ก็เตรียมตัวย้ายที่อยู่ได้เลย” พี่ธันเริ่มยิ้มออก....หลังจากทำหน้าเครียดอยู่เป็นนาน
“......ขอบใจนะ ที่นายให้โอกาสพี่”
“โอกาสสำหรับผม มันมีไม่บ่อยหรอก คราวนี้ถือว่าพี่โชคดีไปละกัน” กูกำลังจะเดินออกจากห้อง แต่พี่ธันเรียกไว้ก่อน

“ต้าน.....พี่รู้นะ เป็นเพราะน้องอิฐช่วยพูดให้ใช่ไหม?”
“......................”
".....ไม่ต้องห่วงนะ ถึงพี่จะรู้ว่านายสองคนเป็นอะไรกัน แต่พี่ไม่บอกใครหรอก" ทำเป็นปากดี รู้จริงรึเปล่าก็ไม่รู้.. อย่าหลงกลมัน
"...................................." กูไม่ตอบ แต่เปิดประตูออกไปทันที


#

ตอนเย็นกูกลับเข้าบ้านพัก เซ็งจริงโว้ย.... แบบเสร็จแล้ว และกูเสียเวลาทำเชี้ยอะไรอยู่ตั้งนานวะ
ต่อไปจะทำอะไรล่ะ งานก็ไม่มีให้ทำ กลับดีกว่าว่ะ อยู่ไปก็เบื่อขี้หน้าไอ้พี่ธัน

เสียงกริ่งหน้าประตูดังขึ้น กูเดินไปเปิด แล้วต้องแปลกใจเมื่อเจออิฐ ยืนถือกระเป๋าใบโตยืนรออยู่



“พี่ธันบอกให้ย้ายมาเพราะเดี๋ยวมีลูกค้าเข้ามาอยู่ต่อ ....ห้องมันไม่พอ....” อิฐพูดยิ้มๆ กูดีใจสุดขีดจนต้องคว้าตัวมันมากอดไว้แน่น

..........ฝันเป็นจริงแล้วกู!


H
haha ปัญหาคลี่คลาย ขอบคุณทุก rep ทุก + เลยจ่ะ!

ตอบเม้นท์

คุณ parity_yc - ยังคงน่าสงสัยต่อไปว่ารู้หรือไม่... คือพี่ธันชอบพูดเหมือนรู้น่ะ แต่บางทีอาจจะไม่รู้ อืม...งงไหม
คุณ wisa - thank you นะตัวเทอว์
คุณ 4life - ธัน = ทัน ฮ่าๆๆ แจ่ม
คุณ vk_iupk - ต้านโดนไปเต็มๆ แต่อาจจะมีเหตุผลอื่นด้วย คือเรื่องงาน...
คุณ Little Devil - รู้รึเปล่าหว่า... อาจจะไม่รู้ก็ได้ ฮะๆๆ
คุณ sukie_moo - ต้านค้าง อิฐก็ค้างด้วย บาปมากพี่ธัน
คุณ SoYiLovE - ขอบคุณที่ชอบคร้าบ ติดตามต่อไปเรื่อยๆ นะท่าน มีคนอ่านก็มีคนลง หุหุ
คุณ rainter - ไม่แน่ใจว่าพี่ธันเกิดมาเพื่อสิ่งนี้รึเปล่า เหอะๆ
คุณ sky-cafe - ได้นอนด้วยกันละ อิอิ
คุณ emo bboll - แกล้งให้หมดความอดทน แล้วก็จากไป.... นิสัย
คุณ DE SaiKuNee - จายเย๊น
คุณ a_tapha - ขอบคุณคร้าบ
คุณ m_pop91 - โดนรายคับ

 

[P★RiTŸ]

เหอะ ที่แท้ก็เป็นแบบนี้นี่เอง
แต่ไอ้พี่ธันมันทำไม่ถูกจริงๆอ่ะ

ทริปนี้ก็จบแบบแฮปปี้ซะที
ตอนหน้าจะมี Nc ไหมน้อ
ไหนๆก็ได้อยู่ด้วยกันแล้ว

[wisa]

 

[4life]

ห้องไม่พอจริงป่าวเฮียธัน

[sukie_moo]

อืม ไอ้พี่ธัน ทำไม่ถูกจริงๆน่าจะบอกต้านไปตั้งแต่แรก

 :angry2:ทำแบบนี้เหมือนกดดันต้านให้ทนไม่ไหว แล้วให้จากไปเอง แล้วจะโยนความผิดให้ต้านซินะ ว่าต้านไม่รับผิดชอบ เลยต้องจ้างคนมาออกแบบให้ เชอะนิสัย

ดีนะเนี่ยที่ต้านมีอิฐคอยรั้งเอาไว้

สมหวังซะทีนะต้าน

[EunJin]

ลงเอยได้ด้วยดี โอ้ววววววววว
แฮปปี้แทนพี่ต้านจริงๆๆๆฮะ
^ ^

[Little Devil]

ทำไม่ถูกนะนายธัน
มาแก้ตัว ก้อสายไปแล้ว
เกือบงานเข้ากันหมด

[DexTunG]

 :laugh:มันเป็นอย่างนี้  นี่เอง   

[โมโม่ที่รัก]

555+
พี่ธันแม่งสุดยอดอ่ะ
ต้านน่าจะแจก :z6:ไปนะ
ไม่ไหวๆ

[vk_iupk]

พี่ธัน  แม่มทำผิด  แล้วมาแกล้งน้องทำไม สงสัยไม่กล้าบอก
พี่ต้านเลยได้ผลพลอยได้เลยเห็นมะ   ได้นอนห้องเดียวกันแล้ว
พี่ต้านที่โมโหง่ายเพราะ  ไม่ได้ xxx   กับน้องอิฐอ่ะเดะ   รู้ทันหรอกน่า  เอิกๆๆ