ตอนพิเศษ (โคตรๆ)
ความว่า... Happy birthday my dear boyfriend (O8-O8-xx)
อีกสองอาทิตย์จะถึงวันเกิดของอิฐ...
จะให้อะไรมันดีวะ?
อีกหนึ่งอาทิตย์จะถึงวันเกิดของอิฐ...
กูจะให้อะไรมันดี กูคิดมาสองอาทิตย์แล้ว... คิดอยู่หลายตลบก็คิดไม่ออกว่ะ
สิ่งของ..........? อะไรล่ะวะ นึกไม่ออก
ของกิน..........? ไม่เห็นมันจะชอบกินอะไรเป็นพิเศษ
งานอดิเรก......? พวกวาดๆ กับเพลงนอกกระแส
อือ แล้วไงต่อ คิดไปไม่เห็นมันจะได้คำตอบวะ
ไอ้วิธีการเสี่ยวๆ กับของขวัญที่พบเห็นได้ทั่วไป กูไม่อยากให้ว่ะ...
เพราะทุกวันนี้ก็เป็นแบบนั้น ไม่เห็นจะพิเศษตรงไหน
ปกติกูไม่เคยจะตื่นเต้นกับวันเกิดของใคร...
แต่กับอิฐ.... กูรู้ล่วงหน้าเป็นเดือนๆ คิดสารพัดว่าจะทำอะไรให้มันประทับใจ.... คิดมากบางทีหลับฝันก็ยังไม่เลิกคิด
วันหนึ่งกูลองไปหยิบไอพอดของอิฐมาเปิดดูว่ามันฟังเพลงแนวไหนบ้าง.... เผื่อจะเกิดแรงบันดาลใจคิดออก
เพลงที่มันฟังมี…….Pop, Punk, Alternative, Rock, Instrumental, Jazz, Electronica, Rapcore, Metal, Emo scremo, Indie.
นอกนั้นก็จะเป็นซับเซตของไอ้พวกนี้อีกที เช่น Alternative punk, power pop.
ฟังหลายแนวว่ะ....... แต่ที่มันเอามาลงไว้มากที่สุดก็......Indie
อืม.......
กูลองดูปริมาณเพลงที่มันฟังบ่อยที่สุด กลับกลายว่ามันฟังพวก Instrumental, Electronica และ Jazz มากที่สุดในแต่ละวัน....
อืม.................
คิดออกแล้วว่ะ ว่าจะให้อะไร....
#
08-08-xx เวลา 00.00 AM.
กูหันไปมองคนที่นอนหลับสนิทอยู่ข้างๆ เอ่อ.......อยู่ๆ มันก็รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาว่ะ....... ก็สิ่งที่จะให้... มันจะดีใจรึเปล่าก็ไม่รู้......?
ตอนเช้ามันตื่น
“ว้ากกกก พี่ต้าน.......!!!” อิฐร้องลั่นเสียงดังออกมาจากในห้องน้ำ
“อะไร?” กูหันหน้าไปถามที่รักกูที่เดินกระแทกเท้าเข้ามาหา
“เอาม้า*มาเขียนหน้าผากอิฐทำไม?”
“อ้าว.... วันเกิดไม่ใช่ไง?” กูยิ้มตอบขำขำ
“รู้แล้ว! แล้วเขียนไมอ่า มันล้างออกยากนะ มันเป็นเพอมาเน้น ไอ้พี่ต้าน.......ไอ้เลว”
“ฮะๆๆ ก็กลัวอิฐจะลืม เลยลงหมึกถาวรให้”
“....ไอ้บ้า!!!” มันด่ากูเสร็จก็เดินกลับเข้าห้องน้ำไป.....
เหอะๆๆ..... ตลกดีว่ะ (*ม้าคือ ปากกาหมึกซึมหัวใหญ่ๆ กันน้ำและลบไม่ออก)
วันนี้ไม่ใช่วันหยุด อิฐมันเลยต้องไปเรียน กว่าจะเลิกก็ตอนบ่าย......
“นี่ เดี๋ยวมารับตอนเลิกเรียน มาให้มันตรงเวลาด้วย” กูบอกอิฐ ก่อนมันจะลงจากรถ
“...........ชิ” มันหันมองกูเคืองๆ แล้วทำปากยื่นแบบไม่พอใจ
“ฮ่าๆๆๆ” กูขำ .....ไม่เข้าใจทำไมอารมณ์ดีพิลึกแบบนี้วะ งง
“วันนี้อย่าหยุดหัวเราะนะพี่ต้าน” อิฐว่ากูเสร็จก็ลงจากรถแล้วปิดประตูเสียงดัง กูมองตามหลังเห็นมันเอามือมาลูบผมปิดหน้าผากตลอดเวลา ...มองแล้วก็น่ารักดี ฮ่าๆๆ
#
กว่าจะเลิกเรียน และกว่าจะไปถึงที่ที่ตั้งใจไว้ก็ทุลักทุเลพอสมควร....
“มาทำไมที่นี่อ่ะพี่ต้าน?” อิฐถามตอนกูขับรถพามันเข้ามาในเขตสนามบินสุวรรณภูมิ
“มารับใครเหรอ?”
“อย่าถามมากน่า” กูเอื้อมมือไปขยี้ผมมัน อิฐโมโหจับมือกูออกแล้วเอาไปตีคอนโซลหน้ารถ...... โอ้ย มันเจ็บนะเว้ย แต่วันนี้กูยกให้
กูจอดรถเสร็จก็เดินนำไปที่เค้าท์เตอร์.... ต่อคิว
“จะ....จะไปไหนอ่าพี่ต้าน......?” อิฐมันเริ่มตื่นตูมแล้วทีนี้ แถมพยายามจะลากแขนกูออกมาคุยนอกแถว
“แล้วคิดว่าไง?”
“จะไปรู้เหรอ..... ทำอะไรบอกกันบ้างดิ”
“ถึงคิวแล้ว” กูทำเป็นอุบเงียบ แล้วยื่นกระดาษที่ปริ้นท์จองตั๋วเครื่องบินไว้ให้พนักงานพร้อมกับพาสปอร์ตทั้งของกูและของอิฐ....
มันมองกูแบบอึ้งๆ ที่เห็นว่าพาสปอร์ตของมันอยู่กับกู
“ขโมยพาสปอร์ตอิฐมาเหรอ?”
หลังจากได้ตั๋วที่นั่งมาสองใบ กูก็คืนพาสปอร์ตให้มัน
“ถ้าให้ของคืน เค้าไม่เรียกขโมยหรอก เค้าเรียกว่าขอยืมชั่วคราว” กูตอบยิ้มๆ อิฐเลยหน้าบึ้งเข้าไปใหญ่
“พี่ต้านจะไปไหนอ่ะ ถ้าไม่บอกอิฐไม่ไปด้วยนะ” มันเริ่มจะอเลิร์ทอีกแล้ว
“ไม่ไปได้ไง ซื้อตั๋วมาแล้ว มาเถอะน่า..... ไม่พาไปขายหรอก”
กูลากแขนอิฐเข้าไปใน ตม. เขียนใบเข้าเมืองยื่นให้เจ้าหน้าที่แสตมป์เสร็จก็ไปรอขึ้นเครื่อง...
อิฐคงรู้ว่าถามกูไปก็ไร้ประโยชน์มันเลยเลือกที่จะเงียบแทน.....
จนกระทั่งได้ขึ้นเครื่องมันถึงเริ่มอารมณ์ดีขึ้นมาบ้าง.... แม่ง...เหมือนเด็กจริงๆ ที่ชอบตื่นเต้นเวลาเครื่องบินค่อยๆ เทคตัวขึ้นไปบนฟ้า
ปลายทางมันคงรู้แล้วว่ากูจะพาไปที่ไหน... แต่มันก็เลือกเงียบและเดินตามเฉยๆ ผ่าน ตม. จนกระทั่งกูไปเอารถที่เช่าไว้แล้วขับออกมา.... เราถึงได้คุยกันจริงๆ สักที
“อ่ะ ดูแผนที่ให้หน่อย กูไม่ใช่คนที่นี่ ไม่รู้ทาง”
“ชิ....นึกว่ารู้ เห็นคล่องซะเหลือเกิน” อิฐประชดแล้วคว้าแผนที่ไปดู
จากสนามบินเข้าไปในตัวเมืองก็ใช้เวลาพอสมควร.... ถนนหนทางไม่เหมือนบ้านเราก็ตรงที่มีด่านเก็บตังค์ค่าถนนนอกเมืองอยู่ตลอด (ไม่ใช่ทางด่วนนะครับ)
“โห......” อิฐตาโตตอนที่พวกเราหลุดออกมาจากทิวทัศน์ของป่าเข้ามาเจอเมืองที่ลดหลั่นกันไปตามความชันของภูเขา
“เคยมาป่ะ?” กูถาม เพราะเห็นอิฐดูตื่นเต้นกับสภาพแวดล้อม
“ไม่เคย นี่ครั้งแรก” มันหันมายิ้มตอบกู
“ดีใจว่ะ ได้เปิดบริสุทธิ์แล้ว หึหึ” รอยยิ้มสดใสหุบลงทันที.......ฮ่าๆๆ
#
กูแวะพามันไปหาอะไรกินก่อน...... มันคือร้านที่ขายเนื้อชนิดต่างๆ เสียบไม้ รสชาติก็ประมาณสะเต๊ะบ้านเรา ครั้นจะให้กินอาหารประจำชาติของที่นี่กูว่ามันเลี่ยน แล้วก็ไม่อร่อย
เลยพามากินไอ้นี่ดีกว่า..... น่าประทับใจกว่ากันเยอะ
“กินเนื้อไร?” ที่กูมานี่ไม่ใช่ครั้งแรก ก็เลยพอจะรู้อะไรกับเค้าอยู่บ้าง.....
“มีเนื้อไรมั่งอ่ะ” กูชี้ให้มันดูเมนูที่แปะไว้ข้างเสา
Chicken, beef, beef tripe, chicken liver, fish, rabbit, mutton(เนื้อแกะ), venison(เนื้อกวาง)
ก็เลือกๆ กันมาอย่างละสี่ห้าไม้....... รวมแล้วก็กินกันไปประมาณสี่สิบไม้ ฮ่าๆๆ ดูเหมือนจะเยอะ แต่มันเพลินว่ะ .....ได้เรื่อยๆ ไม้นึงเฉลี่ยก็ประมาณสิบกว่าบาทไทย ส่วนข้าวเค้าจะปั้นเป็นก้อนสามเหลี่ยมพอดีคำ จิ้มกับน้ำจิ้มรสชาติก็ไปด้วยกันได้
“อร่อยอ่าพี่ต้าน..... ซื้อกลับไปกินบ้านได้ไหม?”
“เอาดิ ฮะๆๆๆ ชอบกินไร?”
“กระต่ายอ่ะ นุ่มดี” มันล้อเล่นครับ ที่บอกว่าจะซื้อกลับไทยอ่ะ หลังจากกินอิ่ม คราวนี้ก็ใกล้จะถึงเวลาเซอร์ไพร์สที่รักกูแล้ว
กูขับรถพามันไปที่ออดิทอเรียมแห่งหนึ่ง หาที่จอดรถได้ ก็เดินมั่วๆ ไปที่ทางเข้า...... บริเวณด้านหน้าจะมีคนยืนออกันอยู่เต็ม... เพราะใกล้จะได้เวลาเปิดให้เข้าชมแล้ว
“....Satoru shionoya group……..Jazz!!! เฮ้ยยยย” อิฐมันเห็นโปสเตอร์ที่ติดไว้ข้างหน้าทางเข้าพออ่านจบตัวอักษรก็ร้องออกมาเสียงลั่นจนคนที่ยืนอยู่ข้างๆ ต้องหันมามอง
“พี่ต้านนน...... สุดยอด! คนนี้เค้าเล่นเปียโนเก่งโคตรๆ อิฐอยากดู! อยากดูมากเลย!!” มันเก็บความตื่นเต้นไว้ไม่ไหวจนต้องโผเข้ามากระโดดกอดคอกู
“รู้ได้ไงอ่ะ ว่าอิฐชอบ” อิฐมันลืมหรือว่าไม่สนใจคนนับสิบที่กำลังมองพวกเราอยู่ก็ไม่รู้
ช่างเหอะ.... พวกกูไม่ใช่คนประเทศนี้ เพราะงั้นไม่จำเป็นต้องสนใจ
“ฮะๆๆ พี่ดูจากไอพอดอิฐ... เห็นมีชื่อคนนี้อยู่ด้วย แล้วเค้าก็มาเปิดคอนเสิร์ตตรงกับวันเกิดอิฐที่นี่พอดี” กูบอกความจริงไป อิฐจ้องตากูสักพักอยู่ๆ มันก็ร้องไห้โฮออกมา
“.........ฮือออ พี่ต้าน ขอบคุณครับ ขอบคุณมาก รักพี่ต้านสุดๆ เลย ฮืออ” กูตกใจปนขำ คว้าตัวมันมาซบที่อก อิฐร้องไห้จนน้ำตาเปียกเสื้อกูเป็นดวง.... จะหยุดเอาก็ตอนที่ได้เวลาเปิดการแสดง.......
เฮ้อ... เพิ่งเคยเห็นคนดีใจแล้วน้ำตาไหลได้น่ารักสุดๆ ก็มันเนี่ยแหล่ะ
Satoru shionoya เป็นนักดนตรีแจ๊สชาวญี่ปุ่น รวมวงกับเพื่อนคนอื่นๆ เล่นแจ๊สในทำนองที่มีเอกลักษณ์เฉพาะตัว นุ่มนวล ฟังสบาย ปนสนุกสนาน....ทุกเพลงมันพลิ้วและเข้ากันจนทำให้คนฟังมีอารมณ์ร่วมไปกับเสียงดนตรีและทุกๆ การแสดงออก...... ไลฟ์ของเค้าสุดยอดจริงๆ ว่ะ!
ระหว่างที่อิฐกำลังเคลิบเคลิ้มกับเพลงหนึ่งจนจบ.... กูเลยขยับหน้าเข้าไปแล้วกระซิบข้างหูมันว่า...
“Happy birthday นะ น้องอิฐของพี่ต้าน” พูดจบก็ขโมยหอมแก้มนิ่มไปทีนึง... อิฐหันมายิ้มกว้างให้ แล้วคว้ามือกูไปประสานกับมือมันไว้แน่น แต่ที่ทำกูอึ้งก็ตอนมันก้มลงจูบมือกูเบาๆ เนี่ยล่ะ
“ชอบไหม?” กูถาม
“.........ชอบมาก” แล้วมันก็จับมือกูไปทาบที่อกข้างซ้าย..... โห... หัวใจเต้นโคตรแรงเลยว่ะ
“.......ตื่นเต้น” พูดแล้วยิ้มน่ารักใส่กูอีก..... “ไม่ได้ใจเต้นแรงแบบนี้มานานมากแล้วนะเนี่ย... กลัวหลุดออกมาอ่ะ”
“ฮะๆๆๆ” กูหัวเราะขำคำพูดมัน...แล้วแซว “กลัวหลุดมาอยู่กับพี่ใช่ป่าว?”
อิฐส่ายหัว.... “ถ้าไปอยู่กับพี่ต้าน อิฐไม่กลัว..... จะให้ไปหมดเลย”
กูยิ้มจ้องตามันแล้วถาม...
“ตลอดไปไหม?”
“......ตลอดไป”
ความอบอุ่นที่ถ่ายทอดผ่านระหว่างเราสองคน.... ทำให้หัวใจกูเต็มไปด้วย....ความสุขที่มันยากจะอธิบายได้จริงๆ
รู้ป่าว.....หากคุณทำให้คนรักมีความสุขในวันเกิดของเค้าได้ คุณเองนั่นแหล่ะที่จะมีความสุขยิ่งกว่า........
รู้ป่าว.....ของขวัญไม่จำเป็นต้องเป็นสิ่งของ สุนทรียภาพก็เป็นสิ่งหนึ่งที่เป็นของขวัญทางจิตใจที่ยอดเยี่ยมได้เช่นกัน....
รู้ป่าว.....กูโคตรจะรักอิฐเลยว่ะ ไม่ว่าวันนี้จะเป็นวันเกิดของมันหรือไม่ กูก็จะรักของกูแบบนี้ต่อไป ต่อไป.....และ
ต่อไป........เรื่อยๆ ไม่มีที่สิ้นสุด
O8-O8-XX
อิฐอายุครบ 18 ปี…………….
เย้....... o7ต่อไปนี้ก็ไม่ต้องกังวลกับข้อหาพรากผู้เยาว์แล้วกู
H
เหอะๆ วันนี้วันเกิดน้องอิฐพอดี พอจะเดากันได้ไหมว่าพี่ต้านพาน้องอิฐไป ปท. อะไร ละแวกบ้านเราเนี่ยล่ะ ไม่ต้องใช้วีซ่า
.........น้องอิฐชอบวงนี้มากนะ.......เลยประทับใจพี่ต้านสุดๆ ไปเลย
หัวข้อ: [____________มองไม่เห็น สัมผัสไม่ได้] # ตอนพิเศษโคตรๆ...คลิปหลุด 290954 (คุณไม่ได้ตาฝาด) (อ่าน 485907 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก