หัวข้อ: [____________มองไม่เห็น สัมผัสไม่ได้] # ตอนพิเศษโคตรๆ...คลิปหลุด 290954 (คุณไม่ได้ตาฝาด)

[Killua]

อามิจังงอนซะแระ

ไม่งอนก็บ้าแระ หื่นสะขนาดนั้น แล้วพรุ่งนี้จะเที่ยวไหวป่ะเนี่ยะ

[จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า]

กูว่าน้องอิฐแม่งเป็นแฟนไอ้พี่ต้านได้ไม่เกินสามเดือนอ่ะ น้ำหมดตัวตายแน่แท้


หวานกว่านี้อีกได้ไหมไรเตอร์ แบบว่าหวานเลือดท่วมนะ

 
เอาอีกสักตอนเห๊อะ แบบว่าติดเรื่องนี้นะเนี่ยะ 

[DexTunG]

+1

[som]

หึหึ   ตื่นตอนเช้ามาลุกใหวก็ยอดแล้ว

[wisa]

 

[foyer]

33
#

“อิฐ อิฐ ตื่นเร็ว เช้าแล้ว ลุกไหวมั้ย?”
อิฐงัวเงียลุกขึ้นนั่งพิงหัวเตียงมองไปรอบๆ ห้อง แล้วมาหยุดที่หน้ากู

“กี่โมงแล้ว” มันถามพลางเกาคอตัวเองแกรกๆ หัวนี่ยุ่งไปหมด แต่ก็น่ารักดี กูชอบ
“เก้าโมงกว่าแล้ว”

อิฐขยับตัวลุกขึ้นจากเตียง แต่ก็ร้องซี๊ดนิ่วหน้าด้วยความเจ็บเมื่อขาแตะพื้น

“แสบอ่ะพี่ต้าน”
“เหรอ งั้นนั่งลงก่อน พี่ดูให้” กูดึงแขนมันให้นั่งบนเตียง กำลังจะดึงกางเกงลง อิฐรีบร้องห้าม
“เฮ่ย ไม่ ไม่ต้อง ไม่เป็นไร แสบนิดหน่อย อิฐรีบไปอาบน้ำก่อนนะ เดี๋ยวสาย”

จากนั้นมันก็เดินสะโหลสะเหลเข้าห้องน้ำไป

แต่งตัวเสร็จเรียบร้อย เราก็ออกไปกินข้าวกัน ถึงจะเดินขัดๆ แต่อิฐบอกกูว่ามันไหว แถมไม่มีบ่นสักคำ
จากนั้นก็เอารถมอไซต์ที่เช่าไว้เมื่อวานขับเที่ยวรอบเกาะ เนื่องจาก...
ให้ดำน้ำวันนี้ อิฐมันต้องจมแน่

“พี่ขับนะ” กูพูดเป็นเชิงบังคับ ไม่อยากให้น้องอิฐออกแรงมากว่ะ
“อืม ครับ” มันก็ยอมกูง่ายๆ วันนี้

เราขับรถชมบ้านเมือง และธรรมชาติไปเรื่อยๆ จนหยุดพักที่หาดแห่งหนึ่ง พอดีมีของกินขาย และดูเหมือนเป็นแหล่งนักท่องเที่ยว เพราะแถวนี้รีสอร์ทจะสร้างติดๆ กันเยอะ และมีหาดค่อนข้างยาว มองไปไม่ไกลจากฝั่งเห็นคนกำลังดำปะการังน้ำตื้นอยู่ประปราย

“ซื้อของไปกินหาดที่ขับรถผ่านมาดีกว่าอิฐ ตรงนี้คนเยอะว่ะ” กูบอกอิฐที่กำลังเลือกซื้อปลาหมึกย่างอยู่
“กินนี่เลยดิ หิวแล้ว” พอย่างสุกไม้นึง มันขอลุงเค้าโซ้ยตรงนั้นเลย ท่าจะหิวจริงๆ
“คนมันเยอะ” กูยังไม่ยอม
“ก็ไม่ได้ไปยุ่งกับเค้าสักหน่อย เดี๋ยวอิฐไปซื้อส้มตำตรงนั้นก่อนนะ คนเยอะดี ท่าจะอร่อย” มันชี้ไปยังรถเข็นส้มตำที่คนกำลังมุงซื้อกันอยู่
“ไม่ต้อง อิฐรอปลาหมึก เดี๋ยวพี่ไปซื้อให้” เห็นท่าเดินแล้วรู้สึกผิดว่ะ.....
"อื้ม" อิฐพยักหน้าแล้วยื่นปลาหมึกจ่อปากกู
กูส่ายหัวยิ้มๆ กินไปคำนึง ก็รีบเดินไปร้านส้มตำ

แมร่ง.....เชี้ยเอ๊ย กี่คิววะเนี่ย

“ป้าครับ ตำไทยไม่เผ็ดจานนึง” อิฐมันไม่กินเผ็ด ส่วนกูก็แดกชนิดอื่นไม่เป็น เอาเถอะ
สิ้นเสียง ทุกคนหันมามองหน้ากู

กูงง

“พี่ต้านใช่ไหมคะ?” ผู้หญิงในกลุ่มนั้นคนหนึ่งถามกู
“ครับ” ใครวะ มาไกลถึงนี่ยังมีคนรู้จักกูอีก สาด
“พี่ต้านจำอ้อมได้ไหมคะ อ้อมเป็นเพื่อนของดาน่ะค่ะ” ดา........ไหนวะ
“อ่าคับ หวัดดี”
“พี่ต้านมาเที่ยวเหรอคะ มากับใครอ่ะ อ้อมมาเที่ยวกับเพื่อนสมัยมัธยม ดาเลยไม่ได้มาด้วย อ้อ แล้วนี่ปลา แก้ม แล้วก็บีค่ะ” ไม่ต้องแนะนำ กรูไม่อยากรู้จัก
“สวัสดีคะ ยินดีที่ได้รู้จัก ชื่อพี่ต้านเหรอคะ ...น่ารักจัง” ถามโง่ๆ คุยกันมาตั้งนานไม่ได้ยินเหรอกูชื่ออะไร
“.............” กูไม่ตอบแต่ยิ้มให้นิดหนึ่ง ถ้ากูคิวตี้แล้วเมียกรูจะบัญญัติศัพท์ไหนให้ดีวะ บิวตี้ฟูล บอยละกัน ฮ่าๆๆ

“ทำไมพี่ต้านมาซื้อคนเดียว แล้วคนที่มาด้วยไปไหนล่ะคะ พี่ต้านมากับใครอ่ะ?” โอ้ยเมื่อไหร่จะไปสักทีวะ ส้มตำก็ได้แล้ว จะชวนกูคุยเพื่อ... รำคาญ
“ป้าครับ ใกล้ถึงคิวผมยังครับ” กูหันไปสนใจป้าที่กำลังเร่งตำอยู่
“กำลังทำให้อยู่จ้า พ่อรูปหล่อ” ให้ไวเลยครับ กูหันไปมองอิฐอย่างเป็นห่วง

แต่..
เฮ่ย มันทำอะไรของมันวะนั่น
 
“พี่ต้านพักอยู่รีสอร์ทไหนเหรอคะ อ้อมอยู่ใกล้ๆ นี้เอง ตอนเย็นเราจะมีปาร์ตี้บาร์บีคิวริมหาด พี่ต้านมาทานด้วยกันสิคะ” อะไรนักหนา จะเอาไรกะกูอีก
“ได้แล้วจ้า” ป้าช่วยชีวิต กรูรีบยื่นเงินให้
“แหม รูปหล่อจริงๆ นะพ่อหนุ่ม มาจากไหนเหรอจ๊ะ” ตกลงป้าจะช่วยหรือจะลากกูดิ่งเหววะเนี่ย กูจะรีบไปหาเมียกู เอาส้มตำมานะป้า
“กรุงเทพฯ ครับ ขอส้มตำด้วยครับ” กูฝืนยิ้มให้

“คืนนี้มานะคะพี่ต้าน มาปาร์ตี้ด้วยกัน”
“ถ้าพี่มาด้วยต้องสนุกแน่ๆ มีของกินและเครื่องดื่มเยอะแยะเลย”

โว้ยยยยยย

“ป้าครับ ขอส้มตำด้วยคับ ผมรีบ” กูทำไม่สนใจเสียงชวน กูรำคาญ กูไม่ไปโว้ย
“ไว้มาอุดหนุนใหม่นะจ๊ะ”

พอได้ของกิน กูรีบเดินหนีทันที
แต่ก็ยังไม่วายถูกตาม เหอะๆ
“พี่ต้านจะไปทานที่ไหนเหรอคะ ให้พวกเราไปด้วยได้มั้ย?” นี่กูทำขนาดนี้ ยังมองไม่ออกอีกเหรอว่าไม่อยากเสวนาด้วย
“โทษนะ ผมมากับแฟน ไม่อยากให้คนอื่นมาทำลายบรรยากาศดีๆ เลิกตามได้แล้วครับ ขอตัว”

หลุดออกมาได้ กูเดินกึ่งวิ่งไปหาอิฐทันที
“ทำอะไรวะ?” กูถามเสียงดัง
“เตะบอลชายหาดมั้งพี่ ก็เห็นอยู่ว่าย่างปลาหมึก” ตอบกวนอีกละ ลุงเลยหันมาช่วยพูดแทน
“เห็นคนมาซื้อเยอะ หลานเขาเลยอยากช่วยลุงน่ะ บอกว่าไม่ต้อง ไม่ต้อง เตามันร้อนเดี๋ยวมือจะพองก็ไม่เชื่อ” กูหันไปมองคนที่ยืนรอซื้ออยู่ มีทั้งหญิงและชายกำลังจ้องมันตาไม่กระพริบ ส่วนไอ้อิฐก็หน้ามัน ย่างปลาหมึกอยู่ตรงเตา ไม่ได้รู้เรื่องอะไรกับเค้าเลย

“มานี่ จะกินมั้ยส้มตำ”
“แป้บนึงพี่ จะสุกแล้ว ลุงๆ อันนี้สุกยังอ่ะคับ?” มันหยิบไม้ขึ้นถาม ลุงพยักหน้า “สุกแล้วๆ”
คนที่ยืนรอนี่ยิ้มมองกันเป็นแถว แมร่ง.... ของกู กูหวงนะเว้ย

“อิฐ เร็วๆ” กูเร่ง
“ได้แล้วคร้าบๆ สี่สิบบาท” กลายเป็นพ่อค้าไปแล้ว...

ทอนตังค์เสร็จ กูไปดึงแขนมันออกมา
“เดี๋ยวก่อนหนุ่ม อ่ะนี่ ลุงแถมให้ ขอบใจที่ช่วยลุงนะ” ลุงใจดียื่นปลาหมึกให้มันอีกถุงนึง ไอ้อิฐยิ้มร่า
“ขอบคุณคร้าบ ไปก่อนนะคับลุง” มันโบกมือให้ลุง แต่คนอื่นเสือกโบกกลับซะงั้น

“บายครับ น้องอิฐ” 
“ไว้เจอกันนะจ๊ะ บ๊ายบาย”

#


“ไปไหนอ่ะพี่ต้าน” กูลากมันมาที่มอไซต์ แล้วยื่นส้มตำให้มันถือ
“อย่าถามมากได้ป่ะ” อารมณ์ไม่ดี
“โกรธไร แค่ย่างปลาหมึก” กูว่ามันรู้นะว่ามีคนมาจีบ แต่มันแกล้งทำเป็นไม่รู้

กูขับรถไปหาดที่ไม่ค่อยมีคน แล้วเดินไปหาที่นั่ง เอาผ้าที่พกมาปูลงพื้นทราย
“ปลาหมึกเนี่ย สดนะ ลุงเค้าบอกว่าเพิ่งตกมาเมื่อคืนเอง ดูดิพี่ ขาวจั๊วะ แถมชิ้นใหญ่โคตร” ชูให้ดูเสร็จก็กินอย่างเอร็ดอร่อยอีก

นี่แดรกไปกี่ไม้แล้ววะ

“กินเยอะเดี๋ยวก็ท้องเสีย” 
“ก็อร่อยอ่ะ กินมั้ย? อ่ะ ผมป้อน” มันเอาปลาหมึกมาจ่อหน้ากูอีก
“ไม่กิน” กูเบนหน้าหนี ไม่ใช่ว่าไม่อร่อย แต่ไม่มีอารมณ์จะกินเชี้ยอะไรทั้งนั้น
“อ่า” อิฐไม่ตื๊อ แถมเอาหยัดใส่ปากตัวเองต่อ
“ไอ้พวกนั้นคุยไรกับมึง?” กูเปลี่ยนเรื่อง
“ทั่วไป” มันรู้ว่ากูหมายถึงใคร แต่มันตอบกวน
“ทั่วไปน่ะอะไร มันขอเบอร์มึงป่าว แล้วบอกอะไรไปบ้าง”
“เยอะแยะ จำไม่ได้หรอก ไม่ได้สนใจ”
“ตอบดีๆ สิวะ” กูเสียงดังมันเลยหยุดกิน
“ก็ถามชื่อ ที่อยู่ เบอร์โทรศัพท์”
“แล้วไงต่อ?”
“ถามว่ามีแฟนยัง และมากับใคร อิฐบอกมากับแฟน ‘โน่นไงแฟนอิฐ ยืนคุยกับสาวๆ อยู่’ เหอะๆ แต่เค้าไม่เชื่ออ่ะ คิดว่าอิฐพูดเล่น” ประโยคใน (‘) คือมันล้อเลียนกู จริงๆ มันตอบแค่ว่ามากับแฟน เข้าใจที่มันพูดกันมั้ย
 
“ทำไมไม่เชื่อ?”
“ก็อิฐอยู่คนเดียวเค้าเลยไม่เชื่อ” กูเริ่มคิดอะไรได้
“อืม คิวมันเยอะ แถมยังมีคนมาชวนคุยอีก กูเลยมาช้าน่ะ”
“เห็นอยู่” ไม่แน่ใจว่ามันหึงกูป่าว กูดูไม่ออก เพราะมันก็เฉยๆ
“เห็นกูคุยกับคนอื่น มึงหึงป่ะ?” ลองถามดู
“ถ้าหึงคืออาการแบบที่พี่เป็นเมื่อกี้ ผมว่า ผมไม่หึง”
“เออ กูหึงมึง” แสด
“ไม่หึงแต่หวงอ่า ไม่อยากให้มีคนมาจีบพี่ แต่มันห้ามไม่ได้ ก็ช่างแม่งละกัน” อิฐพูดแบบเซ็งๆ กูหัวเราะกับความตรงไปตรงมาของมัน

และที่พูดอ่ะ กูเริ่มจะเข้าใจอิฐขึ้นมาอีกนิดแล้ว
มันมีความหมาย ถึงความเชื่อใจ
และเพราะมันเชื่อใจกู มันถึงไม่หึง
แต่ที่กูหึง ไม่ใช่กูไม่เชื่อใจมัน แต่กูแค่ไม่ไว้ใจไอ้พวกนั้น กูดูแลตัวเองได้ แต่มัน... กูว่าอันตรายว่ะ

“ตอนเย็นไปพายเรือแคนูกันป่ะ ขับรถผ่านมากูเห็นอยู่ที่นึง” กูชวน
“ดีพี่ แต่พี่ต้านพายนะ อิฐจะนั่งเฉยๆ ฮะๆๆ” เออ ยอม

กินเสร็จ ไอ้น้องอิฐหลับครับ
เออ... เหมือนเด็กเลยเว้ย แต่คงไม่ใช่หรอก อิฐมันดูเพลียๆ มาต้ังแต่เช้าละ ....ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าฝีมือใคร
แมร่ง....สงสัยต้องห้ามตัวเองบ้างแล้วว่ะ ว่าแต่....จะเอาพระไตรปิฎกบทไหนมาสวดให้กูจิตใจสงบได้วะเนี่ย
เฮ้อ....

#
 


กว่าน้องอิฐจะตื่นก็เย็นพอดี มันนอนกลิ้งสักพักถึงลุกขึ้นได้
จากนั้นเราสองคนก็ไปยังจุดที่มีเรือแคนูให้เช่า สวมชูชีพเสร็จ กูอุ้มอิฐขึ้นนั่งก่อนแล้วค่อยๆ ว่ายพร้อมลากเรือไปกลางทะเลถึงกระโดดขึ้นตาม

ระหว่างทางนั้น พวกเราผ่านผาหินสูงตระหง่าน กลางทะเลเวิ้งว้างดูน่ากลัวแต่ธรรมชาติที่สวยงามก็กลบความกลัวจนเหลือเพียงความตื่นเต้น เหมือนเราได้ไปผจญภัยในที่ที่เหลือแค่กูกับมันสองคน

เอาเข้าจริงอิฐมันก็ช่วยกูพาย แรงเท่ามด แต่อยากทำ
พอกูนั่งนิ่งๆ ให้มันพายคนเดียว เรือนิ่งเลย...

จนพระอาทิตย์ใกล้ตกดิน กูยังลอยเคว้งกลางทะเลกับอิฐบนเรือ อยู่ตรงนี้รู้สึกตัวเองตัวเล็กลงเมื่อเทียบกับธรรมชาติรอบตัว ตรงนั้นไม่มีแม้แต่เรือชาวประมง มีเพียงเสียงนกบินกลับรังดังกังวานไปทั่ว

“สวยเนอะพี่ต้าน” อิฐมันนั่งอยู่หน้ากู เลยไม่รู้ว่าที่พูดน่ะ หมายถึงอะไร
“อะไรสวย?”
“ทุกอย่างเลย... โดยเฉพาะนั่น”

พูดจบมันชี้ไปที่ดวงอาทิตย์กำลังลับขอบทะเล

“สวยมาก.... อิฐไม่เคยดูพระอาทิตย์จากตรงนี้เลย ดูมันดวงใหญ่กว่าปกติ ดูดิ่พี่ต้านเหมือนลอยอยู่กลางแสงระยิบระยับเลยอ่ะ” อืมสวยจริงๆ แสงสะท้อนจากน้ำทะเลทำให้เหมือนอยู่ในความฝัน ขนาดกูเที่ยวบ่อยยังไม่รู้สึกประทับใจเท่าที่นี่ คงเพราะมีอิฐอยู่ด้วย ทุกอย่างมันเลยสวยงามแบบนี้

“.....มีความสุขจัง....ที่ได้อยู่กับอาทิตย์” พูดจบอิฐหันหลังมายิ้มให้ ....เป็นยิ้มที่กูจะไม่มีวันลืมเลย.... เพราะมันแทบทำให้หัวใจกูหยุดเต้น

อาทิตย์คือชื่อจริงกู หน้ามันร้อนขึ้นมาเฉยๆ เมื่อได้ยิน
นี่ถ้าไม่ได้ลอยเรืออยู่กลางทะเล กูคงดึงมันเข้ามาจูบแล้ว

มันจะรู้ไหม ว่าความรักของกูกำลังล้นทะลักออกมาจากอก จนกูเก็บไว้ต่อไปไม่ไหวอีกแล้ว...



H
เก็บไว้ไม่ไหวก็คงต้องปล่อยออกมา อิอิ

[จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า]

“.....มีความสุขจัง....ที่ได้อยู่กับอาทิตย์”

โอ๊ยน้องอิฐแม่งจะน่ารักไปไหนวะ เป็นต้านกูก็รักปางตายเหมือนกันล่ะว้า

มันปล่อยอีกสักตอนเหรอไรเตอร์จ๋า

[4life]

ช่ายๆ เก็บไม่ไหวก็ปล่อยออกมาเลยดิเฮียต้าน ฮ่าๆๆ

[P★RiTŸ]

โอยยยยยยยยยย
อ่านตอนนี้แล้ว
ยิ้มจนแก้มแทบปริ 
ไรเตอร์ อีกซักตอนนะๆๆๆๆๆ

[Little Devil]

อยากไปทะเล
นายต้านหวงของ
+1

[warin]

ขอบคุณ writer มากจ้า

หวานมากๆ
ปล.พี่ต้านขี้หึงไปแระ

[heavenly**yaoi]

โรแมนติกอ่า ยิ้มไม่หุบ
ระงับอารมณ์ไว้นะต้าน เดี๋ยวเรือร่ม
จะดีกว่านี้ ถ้าไม่มีฉาก ตอนซื้อส้มตำ
555
น่ารำคาญพวกมาเกาะแกะแทนเนอะ^^

[daizodiac]

พี่ต้านน่ารัก !
ชอบ ผช แบบนี้จัง ตรงๆ แรง ๆ แต่รักหมดใจ ฮิ้ว ว ~

[EunJin]

หวานมากกกกกกกกกกกกค่ะ
ชอบพี่ต้านที่สุดอ่ะ กรี๊ดดดดดด

[jasmin]

แม่เจ้า พี่ต้านสำนึกผิด
  จะคิดอย่างนี้ได้อีกเท่าไร เดี๋ยวก็อดใจไม่ไหวอีก
อิฐน่ารักอ่ะ ชอบแนวคิดแปลกของอิฐซะแล้ว
ไม่เหมือนใครดี 

[ordkrub]

มีหยอดหวานด้วยนะอิฐ แล้วพี่ต้านจะไหวเหรอ

[clubza]

          ไม่ได้มาเม้นหลายตอนเลย

[wisa]

 

[P★RiTŸ]

 

[foyer]

34
.

#




“พอแล้ว เดี๋ยวพรุ่งนี้ไม่มีแรงดำน้ำ” อิฐหันหน้าหนีริมฝีปากกู ที่ตั้งแต่กลับเข้าบ้านพักมาก็ระดมจูบมันไม่หยุด
“ที่รักครับ พี่รักอิฐมากนะ” กูยังตามดูดเม้มริมฝีปากเล็กอย่างกระหาย

“พี่ต้าน ไม่ทำนะ อิฐไม่ไหว” กูคว้าก้นมาขยำ แต่อิฐมันดิ้นหนี
“พี่ก็....ไม่ไหว” กูกัดฟันพูด พยายามจะปลุกอารมณ์ให้
“อย่า! อิฐไม่ไหวจริงๆ” อิฐดันกูไว้สุดแขน


......ท่าจะไม่ได้จริงๆ ว่ะ

“โทษนะ” กูจับแขนอิฐ ก้มหน้าบอก


ช่วยไม่ได้ งั้นคงต้องช่วยตัวเอง

“ไป... ไปไหนพี่ต้าน?” กูกำลังจะเข้าห้องน้ำไปเอาออก ก็ตอนนี้มันปวดมากเลยว่ะ
“ห้องน้ำ” กูใช้สายตาชี้ไปที่กลางลำตัว

อิฐนิ่งไปแป้บนึง
“ช่วยมั้ย แต่ไม่เข้าข้างหลังนะพี่”

“....ปากเหรอ?” กูถาม อิฐทำท่าลังเล
“อ...อื้ม”

“ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวทำเอง” เห็นมันทำท่าไม่อยากนี่หว่า
“ไม่ๆ ให้อิฐช่วยนะ” มันกลัวกูโกรธรึเปล่าวะ ที่ไม่ยอม
“เฮ้ย ไม่เป็นไรจริงๆ พี่ไม่อยากฝืน เดี๋ยวรอแป้บ”
“ไม่ๆ ไม่ฝืน อิฐทำได้” มันวิ่งเข้ามาจับแขนกู แล้วมองด้วยแววตาฉ่ำเยิ้ม ..เอ่อ....ปรอทกูใกล้แตกอีกและ....สัดนะไอ้ต้าน

“แน่นะ?” กูลูบผมอิฐจ้องตามันไปด้วย ก็ที่ผ่านมามันไม่เคยใช้ปากให้กูเลย... เหอะๆ เพราะกูชิงลงมือก่อนทุกที
“แน่ดิ” มันยกมือจับท่อนลำกูลูบเบาๆ ผ่านเนื้อผ้า กูพยักหน้าให้อิฐ มันเลยค่อยๆ เลื่อนตัวก้มลงเลียที่หัวนมกู ลิ้นของมันลากผ่านแผ่นอกทั้งสองข้าง จนมาถึงหน้าท้อง...

อิฐรัวลิ้นลงบนสะดือ
จนกูต้องซี๊ดปาก เพราะมันเสียวจริงๆ  
"เอาเลย" ....กูถอดกางเกงออกให้อิฐจัดการได้อย่างถนัด...

#



อิฐใช้ปากให้กูจนเสร็จ เท่าที่ดู กูว่า... ไม่ใช่ครั้งแรกที่ทำแน่
แต่มันจะเคยทำกับใครกูไม่อยากรู้

“เล่นซะเกือบหมดแรง” กูพูดจริงๆ อิฐทำกูเสียวจนแตกคาปาก... แถมเสียวต่อรอบสองเพราะมันกลืนน้ำกูเข้าไปด้วย พร้อมทั้งดูดเลียให้จนสะอาด... เฮ้อ จะคลั่งตายอยู่แล้ว อย่าทำอย่างน้าน... กูกลัวใจตัวเองจนต้องสะกดจิตทุกๆ สองวินาทีให้ไม่จับมันทำ..........เมียอีกหลายๆ รอบ



“อ่า....ก็.....นะ เมื่อก่อนเคยทำนี่นา” เจอประโยคนี้เข้าไปอารมณ์สะดุดเลยกู
“......อย่าพูด ไม่อยากฟัง” กูดึงกางเกงขึ้น แล้วเดินไปนั่งบนเตียง
“ไม่พูดก็ได้ นึกว่าอยากรู้” ไม่อยากรู้สักนิด
“..................”
“อย่าโมโหดิ่ ก็พูดความจริง”
“รู้แล้ว ไปอาบน้ำไป” กูบอกไม่ได้มองหน้าอิฐ กูแค่ยังทำใจไม่ได้ตอนนี้
กูแค่รู้สึกแย่ที่ไม่ใช่คนแรกของมัน

อิฐเดินเข้าห้องน้ำไป ส่วนกูลุกออกไปนั่งอยู่นอกบ้าน
หยิบบุหรี่มาดูด กูแม่งเครียดเหี้ยไรนักหนาวะ... เรื่องมันก็ผ่านมาแล้ว อย่าทำตัวบัดซบสิกู

“อาบเสร็จแล้วพี่ต้าน” สักพักอิฐตามออกมาเรียก
“อืม แป้บนะ” อัดควันเข้าปอดมองทะเลต่อ
“ยี่ห้อไรอ่ะ?” มันคว้าซองจากข้างตัวกูไปดู ไอ้นี่...

“เจพีเอส? ขอลองมั่งดิ” John Player & Sons อันนี้เพื่อนกูซื้อมาฝากจากญี่ปุ่น ซื้อมาโหลนึงได้ เมื่อก่อนดูดจัด แต่พออยู่กับอิฐกูแทบไม่แตะ  
“เป็นเด็กเป็นเล็ก อย่ายุ่งน่า” กูดึงซองกลับคืน
“ไม่เด็กนะ อิฐก็เคยสูบ”
“ห๊า... ดูดอะไรของเมิง” กูหันไปตะคอก ไม่อยากให้มันยุ่งเรื่องแบบนี้
“ก็...xxx” มันบอกชื่อยี่ห้อนึงมา
“รสชาติหมายังไม่ดูด ห่วยแตก ทีหลังอย่าทำนะเว้ย กูไม่ชอบ”
“แล้วทีพี่ทำอ่ะ?”
“กูโตแล้ว”
“อิฐก็โตแล้ว”
“อย่าเถียง” คราวนี้กูเสียงดังกว่าเดิม อิฐมองหน้ากูแบบโกรธๆ

“ตัวเองทำได้ คนอื่นทำไม่ได้รึไง ไอ้พี่บ้า” อิฐมันด่ากู
“แล้วจะทำไม!?” กูเขวี้ยงบุหรี่ลงพื้น แล้วหันมาปะทะกับมันเต็มตัว

“มันไม่ดี กูแค่ไม่อยากให้มึงดูด แล้วมึงฟังกูบ้างไหม”
“ไม่ดีแล้วพี่ดูดทำไม พี่นั่นแหล่ะไม่ฟังคนอื่น!”

เชี้ยเอ๊ย ทะเลาะกันเรื่องบุหรี่
เมื่อวานก็ทะเลาะ วันนี้เอาอีกแล้ว

กูพยายามใจเย็น

“โอเค กูไม่สูบแล้ว พอใจยัง!?” กูเขวี้ยงซองลงถังขยะหน้าบ้านพัก จะว่าประชดก็ไม่เชิง แค่อยากยุติปัญหา
“บ้าเอ๊ย” พูดจบไอ้อิฐเดินกลับเข้าบ้านอย่างโมโห

เออ! กูไม่โมโหไง
คราวนี้กูคิดว่ากูไม่ผิด กูยอมมันสุดๆ แล้วยังจะโกรธกูก็เรื่องของมัน

“เฮ้อ....” จะทำไงดีวะเนี่ย..

เข้าบ้านไปอีกที อิฐมันปิดไฟนอนไปแล้ว
กูคุกเข่าลงนั่งข้างเตียง แล้วลูบหัวมันเบาๆ
อิฐ.....กูจูบแก้มมันไปอีกทีนึงถึงเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำ แล้วมานอนกอดเด็กน้อยของกูไว้ทั้งคืน



#

เช้าวันนี้อากาศดีมาก แดดพอดีๆ ไม่ร้อน
กูตื่นมา นึกว่าอิฐยังโมโหกูเรื่องเมื่อคืนอยู่ แต่มันทำตัวกวนตรีนกูปกติ เหมือนไม่เคยมีเรื่องอะไรกัน
กูเลยงง

มันไม่พูดถึงกูก็ไม่อยากรื้อฟื้นตอนนี้ จะได้ดำน้ำแล้ว เดี๋ยวเสียบรรยากาศ
พอเราเช่าสนอกเกิ้ล และตีนกบจากเจ้าหน้าที่รีสอร์ทเสร็จ
พี่เค้าก็พาพวกกูไปยังจุดดำน้ำ

พอพวกกูใส่อุปกรณ์เรียบร้อย ก็กระโดดน้ำลงตู้ม

“พี่ต้าน ดูดิ่ ปลาเต็มเลย” น้ำใสไหลเย็น เห็นตัวปลา ปลาอะไรไม่รู้ลืมแล้ว ตัวเล็กๆ ฝูงใหญ่ๆ สีเขียว น้ำเงิน เหลือง
“อืม ไป พร้อมยัง ไปดูปะการังกัน”
อิฐพยักหน้า กูเลยหยิบสนอกเกิ้ลคาดตาให้ อิฐยิ้มแล้วพูดขอบคุณ  

กูใส่เสร็จ ก็ดำลงไป พร้อมจับมืออิฐให้ว่ายไปด้วยกัน
ใต้ทะเลเห็นปะการังหลากสี สัตว์ต่างๆ มากมาย กูไม่รู้ชื่อหรอก รู้แต่ว่าสวยดี

ว่ายไปนานพอดู อิฐกระตุกมือกูให้หยุด

พอหน้าโผล่พ้นน้ำทะเล มันบ่นทันที
“เหนื่อยแล้ว ไมพี่ดำไม่หยุดพักเลยเนี่ย”
“อ้าว จะไปรู้เหรอวะ งั้นกลับขึ้นฝั่งกัน”

อิฐหันไปทางที่เรามา

“ไกลอ่ะ” หน้ามันเริ่มซีด สงสัยจะว่ายไปไม่ไหว
“งั้นเกาะไหล่ไว้ เดี๋ยวจะช่วยพยุงว่ายขึ้นไปเอง”
“ไม่เป็นไรอ่ะ พอไหว”
“บอกให้เกาะไว้ เดี๋ยวจมน้ำขึ้นมาทำไงห่ะ” กูพูดเสียงดุ อิฐเลยยอม

“พูดง่ายๆ งี้ดิ ถึงจะน่ารัก เข้าใจป่าว” กูหันไปพูดกับลูกลิงที่เกาะอยู่บนหลัง
“ไมพักนี้ดุจังวะ” มันบ่น
“ดุดิ ก็เด็กมันดื้อ เลยต้องปราบ” พูดจบหันไปหอมแก้มอิฐทีนึง หมั่นเขี้ยวอ่ะ มันน่ารัก
“พูดความจริง เรียกดื้อรึไง”

กูนึกอะไรขึ้นมาได้
“อิฐ เมื่อวานพี่ขอโทษที่ตะคอกใส่นะ” มันยังคาใจอยู่ ถ้าไม่เคลียร์
“อิฐก็ขอโทษ” พูดเสียงหงอยเชียว
“กลัวพี่ต้านโกรธอ่ะ ที่ไปยุ่งเรื่องส่วนตัวพี่”
“เรื่องของพี่ ก็เรื่องของอิฐด้วย อิฐมีสิทธิ์ในตัวพี่ทุกอย่าง อยากให้พี่ทำอะไรก็บอกนะ ถ้าทำได้จะทำ“
“อิฐก็เหมือนกัน” ได้ยินเสียงหงอยๆ ของมันแล้วใจอ่อนทุกที
“ทีหลังอย่าสูบบุหรี่นะ พี่ก็จะเลิกด้วย” ถึงจะแอบเสียดายมากก็เหอะ...
“ครับ”

พอถึงฝั่งพวกเราก็แวะกินข้าวแล้วนั่งเรือต่อไปยังถ้ำมรกต
โห ปากถ้ำมีเรือนักท่องเที่ยวจอดเต็ม... กูเริ่มไม่อยากเข้าไปแล้วดิ
“ช่วงวันหยุดก็คนเยอะอย่างงี้แหล่ะครับ” พี่คนขับเรือ พอเดาสีหน้ากูออกเลยพูดขึ้น

หลังจากทอดสมอเรือเสร็จ เราทั้งคู่ก็จัดการสวมชูชีพ ร่วมกับชาวต่างชาติที่พักรีสอร์ทเดียวกันอีกสี่ห้าคน ซึ่งเค้ามาขอถ่ายรูปพวกกูด้วยว่ะ

ทางที่จะเข้าไป จนท.รีสอร์ทจะเป็นคนว่ายนำ
พวกเรากระโดดน้ำตามกันลงไป ปลาที่เคยเห็นเมื่อเช้า ตรงนี้ก็มีพวกมันว่ายวนเวียนอยู่แบบไม่กลัวคนเลย

ระหว่างทางกูจับมืออิฐว่ายน้ำตลอด เพราะในถ้ำมืดมาก กลัวหายอ่ะ
จนมาถึงที่หมาย คือถ้าทุกท่านนึกภาพไม่ออกให้หาภาพใน google นะครับ
กูขี้เกียจอธิบาย

จนกลับออกมา ก็ไปดำน้ำกันอีกสองเกาะ ถึงนั่งเรือกลับที่พักกัน
คืนนี้เป็นคืนสุดท้ายแล้วที่เราจะอยู่ที่นี่ก่อนกลับกรุงเทพฯ

กินอาหารค่ำเสร็จ กูกับอิฐก็ออกมานั่งที่ชายหาดกันอีก
อิฐเอากีต้าร์ออกมาเปิดคอนเสิร์ตอีกแล้ว แต่กูชอบนะ นั่งฟังเสียงเพราะๆ เคล้าบรรยากาศริมทะเล
ไม่มีอะไรจะสุขไปกว่านี้แล้วว่ะ

ไม่อยากไปไหนเลยจริงๆ

ไม่อยากจะคิดถึงวันเปิดเทอม ที่เวลานั้นกูกับอิฐคงไม่มีเวลาอยู่ด้วยกันเหมือนตอนนี้

“พี่ต้านร้องให้ฟังมั่งดิ่” อิฐมันเงยหน้าขึ้นมาบอกกู ตอนนี้มันนั่งอยู่หว่างขาพิงอกกูอยู่ พอเงยหน้าขึ้น หน้าผากมันก็อยู่ใกล้ปากกูพอดี
กูจูบหน้าผากมันเบาๆ แล้วเลยไปจูบปากมันด้วย
 
“เมื่อย” อิฐพูดยิ้มๆ ตอนกูถอนจูบออกมาเลียริมฝีปากมัน
“อื้มมม” ขอหอมแก้มอีกสักที หมั่นเขี้ยว
กูดึงกีต้าร์ออกจากมือ อิฐขยับตัวไปนอนหนุนขากู ท่าทางตั้งใจฟังเต็มที่...

“อยากฟังเพลงไร” กูถาม
“umbrella ....อันเดอ มาย อั้มเบรลล่า เอลล่า เอลล่า เอ่ เอ่ เอ่” มีทำไม้ทำมือ กูฮาโคตร จะตลกไปไหนนิ
“ร้องเองเลยไป ไอ้เกรียน”  
“อ่า งั้นเพลงไรก็ได้ ร้องเร็วๆๆๆ อยากฟัง” ดูมันเร่งกู น่าตบกะโหลกจริงๆ

มาทะเลก็เพลงนี้ละกัน

Intro: Dmaj7/Bm7 Em7 G/Asus2
“ริมชายหาดมีเพียงแค่สองเรา
มีลมแผ่วเบาโชยทุกเวลา
เป็นความสุขใจที่เคยตามหา
ฉันเพิ่งได้เจอ เมื่อมีเธอ เข้ามา….
Dmaj7/Bm7   Em7   G/Asus2
ขอบฟ้าเจอตะวันลับไป
จะใช้ดาวที่มีชี้ทางเหมือนดวงไฟ
กว่าจะพบเจอ กว่าจะพบเธอ
กว่าจะรู้ความสุขมันหวาน เพียงใด...
Dmaj7/Bm7  
โว้ โอ โว้ โอ โว้ โอ้...
Em7   G/Asus2
อยากจะอยู่ตรงนี้ทั้งคืน...”

อิฐมันมองหน้ากูงงๆ สงสัยเพลงมันซึ้งไปมั้ง
อ่ะ งั้นเดี๋ยวเพิ่มดีกรีความซึ้งอีกนิด

“มีคำหนึ่งคำเตรียมไว้ในใจ
เวลาอย่างนี้คงต้องพูดไป
บรรยากาศเป็นใจให้หวั่นไหว
เสียงหัวใจบอก
ว่าอิฐคือทุกอย่าง…

C                                 Bm7             Em7                G                      Asus2
เมื่อก่อนมองทะเล ไม่สวยอะไรอย่างนี้...    เพราะว่ามีเธอ เลยเจอโลกในมุมที่สวยงาม....
.
.
.

“ขอบฟ้าเจอตะวันลับไป
จะใช้ดาวที่มีชี้ทางเหมือนดวงไฟ
กว่าจะพบเจอ กว่าจะพบเธอ
กว่าจะรู้ความสุขมันหวาน เพียงใด...

โว้ โอ โว้ โอ โว้ โอ้...

อยากจะอยู่ตรงนี้ทั้งคืน...

Dmaj7/Bm7 Em7   G/Asus2
.......อยากจะกอดอิฐไว้ ทั้งคืน
Dmaj7/Bm7   Em7   G/Asus2       Dmaj7
อยากจะหยุดเวลาไว้.................ตรงนี้.......”

เพลงจบน้องอิฐเงียบกริบเลย กูก้มลงมองหน้าชัดๆ

“อ้าว กำ” มันหลับครับ!


H
ตอนนี้ soft soft ละกันเด๋วติดเรท X
หุหุ  

[wisa]

 

[P★RiTŸ]

โหหหหหหหหหหหห
ไอ้เรารึ ก็บิ้วท์อารมณ์ตามเต็มทีเลยนะ
บรรยากาศแม่งดีสาดๆ โรแมนติกสุดๆอ่ะ
ดันหลับซะงั้นอ่ะนู๋อิฐ

ปล.1 ความหื่นก็ยังอยู่คงทนกับไอ้ต้านเสมอ
ปล.2 ทะเลาะกันบ่อยจริงวุ้ยคู่นี้ แต่ก็ดี ทะเลาะกันก็ทำให้เข้าใจกันมากขึ้น แต่อย่าบ่อยเกินไปและกัน เหนื่อยแทน
ปล.3 อ่านแล้วรู้สึกดีอ่ะ ต่างคนต่างใส่ใจความรู้สึกของอีกฝ่าย มีปัญหาก็คุยกัน น่ารักดี แม้จะทะเลาะกันก่อนที่จะคุยก็เถอะ เหอะๆ

[4life]

คู่นี้มันกัดกันบ่อยเนอะ ฮ่าๆๆ

[teerasak]

  แหมมีมันทุกรสชาดิเลย รัก โกรธ โมโห เอาให้คนอ่านลุ้นไปด้วย 

[DexTunG]

 

[warin]

เฮ้อ  ค่อยยังชั่ว  พี่ต้านหื่นพอประมาณ
คนเขียนสงสารน้องอิฐบ้างนะ  ถนอมน้องมันบ้าง
อีตาพี่ต้านโคตรหื่น (ก็น้องอิฐมันน่ารักนี่เนอะ)

[ordkrub]

อยากบอกว่า ตอนนี้ Soft กะฉูดเลยครับ 55555

[uknowvry]

ทะเลที่นี่สวยจริง
อ่านแล้วก็นึกถึงตอนที่ไป
ไม่อยากจะกลับกรุงเทพเลยหล่ะครับ

[Killua]

ต้านหื่นได้อีก ไม่รู้จะหื่นเอาโล่ไง สงสารอิฐ
บรรยายซะเห็นภาพเลย ทะเลสวยเน๊าะ ว่าแล้วก็อยากไป อิอิ

[foyer]

35
#



ได้เวลากลับกรุงเทพฯ
หลังส่งอิฐถึงบ้านเรียบร้อย กูกลับมาคอนโด เข้าห้องมาไม่ถึงห้านาที เสียงโทรศัพท์ห้องดัง

“ฮัลโหลครับ”
“หายไปไหนมาลูก ไม่เปิดโทรศัพท์แม่ติดต่อไม่ได้เลย” เสียงห่วงใยส่งมาตามสาย
“อ่า ครับ ขอโทษครับแม่ ต้านไปเที่ยวต่างจังหวัดมา”
“ไปเที่ยวที่ไหนมาครับ?” น้ำเสียงของแม่อ่อนโยนมาก
“กระบี่ครับ เพิ่งกลับมาเมื่อกี้เอง เดี๋ยวพรุ่งนี้ต้านเอาของฝากไปให้นะครับ”
“จ้ะ แล้วไปกับใครเหรอลูก?”
“กับน้องอิฐครับแม่” กูตอบไปตามตรง

“อืม... ต้านบอกจะพาน้องมาหาแม่ ทำไมไม่พามาสักทีล่ะ” ลืมเลยกรู
“อ๋อครับ งั้นพรุ่งนี้ต้านพาไป”
“ดีจ้ะ งั้นพรุ่งนี้แม่จะรอนะ”
“ครับ”

วางสาย กูก็รีบโทรไปหาอิฐที่บ้าน กลัวมันจะหลับไปซะก่อน

“อิฐ พรุ่งนี้ไปบ้านพี่นะ แม่พี่อยากเจอ” โชคดีมันยังไม่หลับ
“อยากเจอ?...... จะดีเหรอพี่?”
“อืม ไปนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ตอนบ่ายจะไปรับที่บ้าน”
“เอ่อ........”
“โอเค ตามนี้ล่ะ แค่นี้ก่อนนะ ไว้เจอกัน”
กูกดวางสายก่อนมันได้คิดปฏิเสธ... แต่ถึงปฏิเสธพรุ่งนี้มันก็ต้องไป


บ่ายของวันต่อมา กูได้รับการต้อนรับอย่างอบอุ่นจากแม่อิฐ คือคุณภัทรานั่นเอง เรียกน้าภัทรละกัน ยังดูสาวอยู่ แถมสวยมากด้วยว่ะ
เรื่องที่กูคบกับลูกชายเค้า เหมือนน้าภัทรจะรู้อยู่ก่อนแล้วว่าอิฐเป็นอะไร เราคบกัน เค้าก็ไม่เห็นว่าอะไร เพียงฝากว่าให้ดูแลกันและกันดีๆ 

น้าภัทรชวนกูกินข้าว กูกินมาแล้ว แต่ก็เกรงใจ เลยซัดไปอีกดอกนึง
อร่อยแฮะ ถึงว่าอ่ะ อิฐมันทำกับข้าวอร่อย ได้รับการสืบทอดมาจากแม่นี่เอง

“อิฐทำอะไรให้ลำบากใจรึเปล่าจ๊ะต้าน?” แม่อิฐถามกู หลังกินข้าวเสร็จ
“เปล่านี่ครับ” ก็ตอบไปตามตรง มีกวนตรีนบ้าง ถ้าไม่นับช่วงแรกๆ ที่ทำกูเกือบบ้าอ่ะนะ
“อิฐเข้าใจยากใช่ไหม?” คำถามนี้โดน...
“ก็ใช่ครับ แต่ผมพยายามเข้าใจน้องเค้าอยู่”
“อิฐเค้าเป็นคนไม่ชอบพูด มีอะไรก็เก็บไว้ในใจ ที่เห็นทำหน้านิ่งเหมือนไม่ได้คิดอะไร แต่ที่จริงแล้วเค้าคิดเรื่องราวไปต่างๆ นานา เพราะการที่อิฐไม่ยอมพูดไม่ยอมบอก ทำให้ไม่มีใครเข้าใจความรู้สึกเค้า ...ต้านจ๊ะ น้องอาจจะทำให้อารมณ์เสียไปบ้าง ก็อย่าถือโทษเอาความเลยนะ อิฐเจออะไรมาเยอะ น้าไม่อยากให้เค้าต้องแบกรับอะไรไว้อีกแล้ว”
“.....ครับ” กูเองก็ตอบรับได้แค่นี้ว่ะ แต่ที่แม่อิฐบอกทำให้กูเริ่มเข้าใจมันมากขึ้นเรื่อยๆ

“ที่ไม่พูด ไม่ใช่ว่าอิฐไม่อยากให้มีคนเข้าใจนะ ...อิฐเคยบอกน้าว่าต้านเข้าใจเค้า น้าขอบใจต้านมากนะจ๊ะ”


#


อิฐแต่งตัวเสร็จลงมาพอดี แม่มันก็เรียกให้กูไปนั่งพร้อมกันที่โซฟาอีกครั้ง

“คือ... น้าอยากคุยเรื่องเงินที่ต้านช่วยน้าน่ะจ้ะ น้าขอบคุณสำหรับความหวังดีที่ต้านช่วยครอบครัวเรา แต่น้าเกรงใจและคงรับเงินของต้านไว้ไม่ได้ เงินก้อนใหญ่น้าคงไม่มีให้ตอนนี้ แต่น้าจะทยอยคืนให้นะ” อะไร... กูบอกอิฐไปแล้วไงว่าไม่เอาเงินคืน
“แต่ผม....” กูหันไปมอง อิฐมันก้มหน้าไม่สบตากูเลย
“รับไว้เถอะจ้ะ ไม่งั้นน้าคงรู้สึกไม่ดีไปตลอดชีวิต โปรดเข้าใจเราด้วยนะต้าน” พูดจบแม่อิฐยื่นซองเงินให้กู แต่จะไม่เอาก็โดนสายตารบเร้าจากทั้งสองคน

“น้าภัทรเก็บไว้ก่อนเถอะครับ ไว้มีครบเมื่อไหร่ค่อยใช้ผมแล้วกัน”
“...............พี่ต้าน........” อิฐเหมือนจะพูดอะไรขึ้นมาอีก
“..ไป อิฐ เดี๋ยวแม่พี่รอนาน” กูหันไปคว้ามือมันให้ลุกขึ้น 
เรื่องเงิน.... กะว่ากว่าจะครบ ก็หลายปี ปล่อยๆ ไปคงลืม

อิฐทำหน้าเหรอหรา มองสบตากับแม่มันอย่างทำอะไรไม่ถูก

“พอดีผมจะพาอิฐไปรู้จักกับคนที่บ้านน่ะครับ เดี๋ยวตอนค่ำๆ จะพามาส่ง” มันยังไม่ขยับ กูเลยไปดึงขึ้นมาจากโซฟา
“ไปก่อนนะครับ สวัสดีครับ” ไหว้น้าภัทรเสร็จก็จูงมืออิฐออกมาที่รถ ตรงดิ่งไปบ้านกูทันที
กูรู้ว่าทั้งมันแล้วก็น้าภัทรอึดอัดที่รับเงินกูไป แต่กูก็อึดอัดเหมือนกันถ้าจะเอาคืน เพราะฉะนั้นก็ไม่ต้องเอานั่นแหล่ะ ดีแล้ว

#

จนกระทั่งกูขับรถมาถึงบ้าน น้องอิฐถึงกับนั่งไม่ติดเก้าอี้

“แม่พี่ต้านดุมั้ยอ่ะ?” ดูมันจะเกร็งๆ ตลอดทางก็เหมือนมันคิดอะไรอยู่คนเดียว
“เจอเดี๋ยวก็รู้ .....กลัวรึไง?” ขำท่าทางลุกลี้ลุกลนของมันว่ะ
“แม่พี่ต้านรู้ไหมว่าเราเป็นไรกัน?”
“รู้”
“เหรอ!? แล้ว....แล้วแม่พี่ไม่ว่าเหรอ?”
“ว่า .....พี่โดนบ่นจนหูระบม”
“........งั้น อย่าพาอิฐไปเลย เดี๋ยวแม่พี่จะว่าเอา”
“โดนอยู่แล้ว จะกลัวอะไร ฮ่าๆๆ” กูล้อมันเล่น แม่ไม่ว่าอะไรหรอก แม่กูใจดี ตามใจกูทุกอย่าง

พอถึงบ้าน...
กูพาอิฐไปห้องรับแขก แม่นั่งรออยู่ก่อนแล้ว

“สวัสดีครับ” อิฐรีบยกมือไหว้ แม่กูพอเห็นน้องถึงกะตะลึง...
“แม่ครับ นี่ไงน้องอิฐแฟนผม ถูกใจแม่ป่าวครับ” 
“อะ เอ่อ... จ๊ะ สวัสดี มานั่งใกล้ๆ แม่หน่อยสิจ๊ะ” อิฐถอยหลัง แต่เหมือนจะนึกได้ว่าต้องก้าวไปข้างหน้า มันเลยเดินตัวแข็งเข้าไปหาแม่กู ส่วนกูก็นั่งโซฟาตัวข้างๆ

“แม่พอจะเข้าใจแล้วว่าทำไมต้านถึงชอบน้องเค้านักหนา ดูสิ น่าตาน่ารักน่าเอ็นดู นี่เรียนม. อะไรแล้วจ๊ะ” แม่ถามแล้วลูบหัวอิฐไปด้วย
“ม.หก เอ๊ย ไม่ใช่ครับ จะขึ้นปีหนึ่งแล้วครับ”
“ตายแล้ว หน้ายังเด็กอยู่เลย จะขึ้นปีหนึ่งงั้นน้องอิฐก็ห่างกับต้านสี่ปีสินะ....ว่าแต่...คบกับต้านมานานรึยังครับ?” จะให้กูบอกมั้ยอ่ะ ว่าที่ผ่านมากูพรากผู้เยาว์ไปแล้ว เวรกรรมจริงๆ
“ประมาณสามเดือนครับ” อิฐหันมามองเหมือนขอความช่วยเหลือ กูกับอิฐรู้จักกันมาเกือบปี แต่เพิ่งคบกัน...

แม่สอบประวัติอีกนิดหน่อย ถึงบอกให้กูไปในครัวบอกป้านิ่มให้ทำขนมหวานให้น้องอิฐ แล้วแม่จะพาน้องไปนั่งเล่นที่สวนหลังบ้าน

อิฐเริ่มคุ้นเคยกับแม่กูแล้วก็เลยคุยกันสนุก แม่กูคงไฟเขียวแล้ว ไม่น่าเป็นห่วงอะไร
กูเดินเข้าไปในครัว เจอป้านิ่มก็คุยกันเยอะแยะ เพราะกูไม่ค่อยกลับบ้าน
ป้านิ่มทำฟรุ๊ตสลัด กับ เต้าฮวยน้ำแข็งใส สูตรสิงคโปร์สำหรับอาหารว่างครั้งนี้

ทำเสร็จกูก็เดินยกไปให้ที่ม้านั่งไม้ในสวนหลังบ้าน ตรงนี้จะเย็นร่มรื่นและบรรยากาศดีมาก สดชื่นสุดๆ เพราะมีสระว่ายน้ำและต้นไม้ใหญ่ๆ หลายต้น 
“มาแล้วคร้าบ อิฐ มากินเร็ว อันนี้อร่อยมาก พี่ลองชิมแล้ว” อิฐมองหน้ากูแปลกๆ ตอนเห็นกูยื่นถ้วยขนมให้
“อ้าปาก” กูจะป้อนมัน แต่อิฐรีบจับช้อนฝืนไว้
“ก..กินเองดีกว่าครับ แหะๆ” มันเหลือบไปมองหน้าแม่กู ที่กำลังยิ้มอยู่
“ทานเลยจ๊ะ ไม่ต้องเกรงใจ ไม่อิ่มก็เติมได้นะน้องอิฐ ....ต้าน แม่ทำงานค้างอยู่ ถ้ายังไงดูแลน้องดีๆ นะครับ”
“ครับ” ไม่แปลกใจที่แม่กูต้องกลับไปทำงานแล้ว
“แม่ไปก่อนนะน้องอิฐ ไว้ว่างๆ เราค่อยมาคุยกันใหม่”
“ค..ครับ สวัสดีครับ” อิฐรีบยกมือไหว้ แม่ก็ยิ้มลูบหัวเบาๆ อีกที ก่อนจะเดินกลับเข้าบ้านไป


“อร่อยป่าว?” กูหันมาถามที่รักกู
“ครับ”
ดูแม่กูก็ไม่เห็นจะไม่ชอบใจลูกสะใภ้ตรงไหนนะ แต่ทำไมอิฐสีหน้าไม่ดีเลยวะ
 
“มีไรป่าววะ?”
“ป่าวครับ อร่อยดี”
“อืมมมม” กูมองแบบจับผิด มันเลยตักขนมยื่นใส่ปากกู

“หวานเนอะ” อิฐพูดยิ้มๆ ตักกินอีกคำ กูเลยคว้าคอมันมาจูบแล้วส่งลิ้นไปแย่งขนมในปากมัน
“แบบนี้หวานกว่า” เห็นมันยิ้มแหยๆ กูฮา

กินกันจนหมด กูก็ชวนมันว่ายน้ำในสระ
“ไม่เอาดีกว่า เกรงใจ” ตอบแล้วยิ้มแห้งๆ อีกและ มันเป็นอะไรของมัน
“แฟนกัน ไม่ต้องเกรงใจหรอก เอาเกงว่ายน้ำกูก็ได้”
“คนละไซส์ชัดๆ ไว้วันหลังได้ป่าว?” ดูท่าจะไม่อยากจริงๆ
“โอเค งั้นไปห้องกูไหม?” มันทำท่าคิดหนัก

“ไม่ต้องคิดละ ไปกัน” กูลากอิฐเดินขึ้นบ้าน


H
thank you! ทุกท่านที่ให้กำลังใจ