หัวข้อ: [____________มองไม่เห็น สัมผัสไม่ได้] # ตอนพิเศษโคตรๆ...คลิปหลุด 290954 (คุณไม่ได้ตาฝาด)

[4life]

ยัยป้านั้นจะว่ายังไงนะ

[jasmin]

ซึ้งอ่ะ ต้านเป็นคนดีเหมือนกันนิ
ตั้งแต่อ่านมา ประทับใจตอนนี้มากอ่ะ
ต้านไม่โหดและไม่หื่น 
อยากรู้ว่าต้านจัดการเรื่องนี้ยังไง

[จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า]

ต้านไม่หื่นแล้วใครหื่นอ่ะ  ยิ่งอ่านอิฐแม่งยิ่งน่ารักอ่ะ

ชอบตอนนั่งตักอ่ะ

แบบว่าไม่อยู่หลายวัน กลับมาอ่านเพลินเลยอ่ะไรเตอร์ แต่ว่าก็เหมือนจะไม่พออ่ะเอาอีกได้ไหม๊

+1 น้าคร๊า

[P★RiTŸ]

ป้ากับลูกๆแม่งงงงง
ไม่น่าเกิดมาเป็นคนเลย
อยากให้เรื่องจบๆไปซะที
เอาให้อิป้ากับลูกมันกระเด็นไปไกลๆยิ่งดี
ชีวิตอิฐจะได้ดีขึ้น ได้มีความสุขเหมือนคนอื่นมั่ง
+1 ให้ไรเตอร์ 

[som]

เข้ามาอ่านต่อแล้ว  ชีวิตคนเราเจออะไรมากมายขนาดนี้กลับประคองชีวิตให้อยู่ได้นี่เก่งมากนะ
เจอปัญหารอบด้านโดนบีบบังตับให้ต้องยอมโดนกระทำ  ไม่มีปัญญาที่จะปฎิเศษ น่าสงสารมาก

[Killua]

ชอบตอนนี้เป็นพิเศษ อ่านแล้วยิ้มได้ อ่านแล้วสบายๆ ไม่เครียดอ่ะนะ
ในเมื่อปัญหาทุกอย่างกำลังจะครี่คลาย ก็ขอให้ลงท้ายด้วยดี
เป็นกำลังใจให้ไรเตอร์นะ รู้ว่าไรเตอร์ก็เหนื่อยเหมือนกัน

[foyer]

28
.
“บอกว่าอย่ากวน”
แต่อิฐไม่ฟังคับ มันร้องต่อจนถึงท่อนฮุก
click
C9
“cause I need…. you
G                     C9
Like the dragonfly's wings need to wind
G                        C9
Like the orphan needs home ones again
Em                           D           C9
Like heaven needs more to come in
D                            C9
I need you here like you’ve always been.”
G   C9   Em  C9
เพลงจบ กูถาม
“ที่ร้องๆ มาเนี่ย รู้ป่าวว่ามันแปลว่าอะไร” ไอ้เด็กดื้อหันมายิ้มน่ารัก แถมยักคิ้วให้กู
“ไม่ได้สนคำแปล... แค่เห็นว่าเพราะดีเลยร้องให้ฟัง” ไอ้นี่... สัญชาตญาณล้วนๆ เลยป่าววะ
"งั้นกูบอกให้เอาป่ะ?"
"...หืม?"
"ทั้งหมดนี้มันแปลว่ามึงรักกูไง"
"..........." ฮะฮะ มันหน้าแดงว่ะ ขอหอมทีเหอะ...

ฟอดดดด....
"โห... แก้มหลุดทำไง" มันบ่นกู
"หลุดเดี๋ยวเอายู้ฮูแปะคืนให้" UHU กาวครับกาว ฮ่าๆ

อิฐมันเอาคืน โดยการเอาปากมาประกบปากกูแรงๆ แล้วสอดลิ้นเข้ามา
กูรีบเอามือกดหัวมันไว้ เดี๋ยวจะขาดทุน
"อืออ..." เสียงครางในลำคอดังแผ่วๆ
กูเล่นกับลิ้นมันอยู่นานจนอิฐต้องเอามือมาดันหน้ากูออก

"แฮ่ก....กดไว้ทำไม หายใจไม่ออก" กูยิ้มขำอาการเขินของมัน
"เพราะกูต้องการมึง... like the butterfly's wings..need to wind" กำลังจะเอาเพลงที่มันร้องมาแกล้งสักหน่อย
"แมงปอพี่ แมงปอ"
"ฮ่าๆๆ กูจำเนื้อไม่ได้ แต่เพราะดีนะ กูชอบ"
“บางทีนะพี่ต้าน ความหมายมันก็ไม่สำคัญ ผมว่าแค่ทำนองก็ทำให้คนฟังมีอารมณ์ร่วมได้แล้ว”
มันยิ้มให้กู กูก็ยิ้มให้มัน
ไอ้นี่ชอบคิดอะไรไม่เหมือนคนอื่น คือถ้าไม่แปล ฟังทำนองอย่างเดียวก็จะเข้าใจที่มันพูด
แต่ก็ดี เป็นตัวของตัวเองดี
“งั้นถ้ากูร้องว่า ฟัคยู ฟัคยูวววว ไอ วอนนา ฟัคยู  เวรี่ เวรี่ มาชชช วิล ยู อะกรี วิท มี ฮานนี่? มึงจะมีอารมณ์ร่วมกะกูป่ะ?” ฮ่าๆ ขำ หน้ามัน โดนกูเล่นคืนซะหน้าหงาย
“งั้น ฟัค มี เลยไหม? แต่ทีหลังไม่ร้องให้ฟังแล้วนะ เพลงอ่ะ ไอ้แก่บ้ากาม........ป้าบ!” มันตบหน้ากู...
"........."
“แหะๆ ตบยุง ...ตายเลย” มันแกล้งแบมือขาวๆ ให้กูดู ไม่เห็นซากยุงสักตัว เชี้ย หลอกตบหน้ากูป่าววะ
“ไหนอ่ะยุง” กูกอดเอวมันแน่นขึ้น อิฐมันดิ้นขลุกขลักแถมโวยวาย
“มันหล่นไปไหนแล้วไม่รู้อ่ะ โอ้ย อึดอัด”
“ตบหน้ากันทำไม?” กูโกรธนะเนี่ย เล่นไม่รู้เรื่องใหญ่แล้วมัน กูยอมแต่ก็แค่บางเรื่อง
“ตบยุง”
“ไม่ใช่เพื่อนเล่นนะ”
“ขอโทษคร้าบ ขอโทษๆ ก็พี่มาหื่นใส่ผมก่อนไมอ่ะ”

กูคลายอ้อมแขนหน่อยนึง อิฐมันเลยขยับตัวหันหน้ามาหากู
“โทษน้า เล่นแรงไปหน่อย แหะๆ แก้มแดงเลย” มันยิ้มแห้ง แล้วยกมือมาลูบหน้ากูเบาๆ
กูจับมือมันให้หยุด
“กูพูดเล่น มึงไม่ชอบใช่ไหม ต่อไปกูจะได้ไม่ทำ”
“.......คือ อิฐ ป่าวครับ ป่าวไม่ชอบ อิฐขอโทษ....” มันส่งสายตาอ้อนกูอีกละ... เดี๋ยวก็จับจูบปากซะเลยนี่
“ทีอิฐยังชอบกวนพี่ต้านบ่อยๆ ทำไมพี่จะทำไม่ได้อ่ะ” เห็นมันสำนึกผิดได้ก็พอใจละ ปกติไม่เคยสำนึกอะไรกับเค้าหรอก

“งั้นชอบอะไรอ่ะ?”
“หมายถึง?”
“ชอบให้กูทำอะไร?”
“ปกติอย่างที่เป็นอ่ะดีแล้ว คิ้วตี้สุดๆ เวรี่คู่ลแม๋น”
“ฮ่าๆๆ” ฟังมันพูดแล้วตลก น่ารักชะมัด 
“ฟังมะ sorry”
“จัดมา”

ร้องจบ ...กูรู้สึกเหมือนอากาศรอบตัวมันอบอวลด้วยความสุขและเศร้าจนล้นทะลัก เมื่อกูนึกถึงวันนั้น
กูเข้าใจที่อิฐบอกแล้วว่า แค่ทำนองก็กินใจคนฟังได้
“รู้ป่าวตอนมึงร้องเพลงนี้ให้กูฟัง กูนึกว่าจะไม่ได้เจอมึงแล้ว” ความหมายมันใช่หนิ
“ก็ตอนนั้นพี่คงเกลียดผมปานจะกลืน ...เลยพอดีกว่า”

“กูไม่เคยเกลียดมึง” ไม่เคยเลยจริงๆ
“ขอบคุณครับที่ไม่เกลียดกัน แล้วก็..... ขอบคุณที่ช่วยอิฐทุกอย่าง” อิฐจ้องตากู
กูดึงตัวมันมากอดอีกครั้งเพราะเห็นในตาเริ่มมีน้ำเอ่อคลออีกแล้ว... คงอดทนมานานใช่มั้ย
ต่อไปนี้ล่ะ มึงไม่ต้องทนอีกแล้ว
 

#


วันที่รอคอยมาถึงแล้ว กูปลุกอิฐที่นอนขี้เซาอยู่บนเตียงให้ลุกไปอาบน้ำ
มันงอแงขอนอนต่อ แต่กูอยากรีบไปจัดการเรื่องป้ามันให้จบไวๆ เลยอุ้มไอ้เด็กดื้อไปที่ห้องน้ำ

“เดินไหวไหมเนี่ย” เมื่อคืนก็จัดไปหลายยกอยู่ มันอดใจไม่ไหวต้องเข้าใจหัวอกกูด้วยนะ
“ม่ายหวายแล้ว กินช้างกระทืบโลงมาเหรอป่าวเนี่ยพี่... เป็นแบบนี้บ่อยๆ อิฐตายแน่”
“อย่าน่ารักดิ จะได้ไม่ทำ” อิฐแบะปากทันที กูบีบยาสีฟันใส่แปรงยื่นให้
“ชอบแค่หน้าใช่ไหมเนี่ย”
“พูดเล่นหรอก หน้าอย่างงี้ให้ฟรีกูยังไม่เอาเลย” ตอแหลได้อีกกู ใครไม่เอาก็บ้าและ
“ไม่อยากคิด ถ้าพี่เอาจะขนาดไหน” มันยังต่อได้อีก

อิฐมันแปรงฟันไป กูก็ถอดเสื้อผ้าให้มันจนเกลี้ยง เหลือแต่ตัว
“จะหื่นอีกไหมเนี่ย ถ้าทำอีกเตรียมพาไปนอนโรงบาลได้เลยพี่” เห็นแววตากูไม่น่าไว้ใจอ่ะดิ แหะๆ
อยากก็อยาก แต่มีธุระต้องไปทำ เลยต้องเก็บไว้ก่อน
“หื่นแน่ ถ้ายังไม่หยุดพูด อาบเร็วๆ นะ สิบโมงกว่าแล้ว” กูรีบเดินออกจากห้องน้ำ เพราะกลัวจับมันทำมิดีมิร้ายอีก

อาบน้ำแต่งตัวเสร็จ อิฐเดินกะเผลกเข้ามาหากูที่โซฟา
ดูไปก็น่าสงสารแฮะ หรือว่ากูหนักไปจริงวะ
“อุ้มมั้ย?” กูลุกขึ้นเดินไปหามันก่อนจะถึงตัว
“เอ้ย ไม่ต้องๆ เดินไหว” อุ้มแล้วว่ะ กูเดินไปที่โต๊ะกินข้าว แล้วปล่อยมันลงนั่ง
“กินไรก่อนค่อยไป” ตอนมันหลับอยู่ กูลงไปซื้อข้าวต้มมาให้อ่ะ
“เซอร์วิสหลังการขายเหรอพี่” ปากมันนี่นะ...
“จะคิดไงก็คิดไปเถอะ” ขี้เกียจต่อปากต่อคำ
“อ่า โทษทีน้าพี่ ถ้าอารมณ์ดี อิฐจะชอบพูดกวนตรีนแบบแมวๆ ตลอดเลย ไม่รู้เป็นไร” นี่มันอาการอะไรของมันวะ พิลึกคน

“ปกติมึงก็กวนขั้นเทพอยู่แล้ว แต่ถ้ากูอารมณ์ไม่ดีล่ะ อย่าหวังว่ามึงจะรอด”
“อ่า... งั้นตอนนี้อารมณ์ดีดิ?”
“จะไม่ดีก็เพราะปากมึงเนี่ยแหล่ะ”
“งั้นไม่ชอบใช่ไหม จะได้ไม่ทำ” มันเลียนแบบคำพูดกูเมื่อคืนป่าววะ?
“...................”
“ชอบเหรอ ไม่ยอมตอบ”
“บอกไม่ถูกว่ะ จะกวนก็ได้อยู่ แต่อย่าให้มันมากนัก มึงดูไม่ออกเหรอว่ากูเป็นคนยังไง” กูไม่ใช่คนที่จะยอมให้ใครมาเกรียนใส่ง่ายๆ แต่ถ้าเป็นอิฐ มันก็บอกไม่ถูกว่ะ ไม่ชอบ แต่ก็ไม่ปฏิเสธ

ที่มันกวนตรีนก็ดูเป็นเสน่ห์อย่างนึง กูก็ชอบ แต่บางทีเหมือนจะมากไป   
แต่ถึงจะมากไป ก็เป็นสีสันอย่างนึง.... แม่งเอาไงแน่วะกรู

“พอดูออก พี่ต้านเป็นคนอารมณ์แปรปรวนอ่ะ เหมือนเมนส์มาไม่ปกติ” ไอ้ห้านี่...
“อยากเมนส์ทะลักออกปากมั้ย”
“โห ดุว่ะ อย่างผมเค้าเรียกว่าอารมณ์ติ๊สพี่”
“ติ๊สบ้านแมวเมิงดิ”
“โอเคๆ จะพยายามไม่กวนพี่แล้ว กลัวขีปนาวุธบึ้มใส่หัวเอา” อิฐกินต่อจนหมดชาม
กูถึงได้ฤกษ์ออกจากบ้านสักที
#
“ร้อนเหรอ เหงื่อท่วมหน้า หรือว่าไม่สบาย?” กูเห็นอิฐมันนั่งหน้าซีดมาได้สักพักละ แถมเหงื่อยังผุดขึ้นเต็มทั้งที่แอร์ในรถกูเย็นเจี๊ยบ
“ป...ป่าวครับ”
“กลัวเหรอ?”
“.............” กูคว้ามือมันมาวางไว้บนตัก มืออิฐเย็นมาก
“อยู่กับกูมึงกลัวได้ แต่ต่อหน้าคนอื่นมึงต้องเข้มแข็ง” อาจจะปรับอารมณ์กันไม่ทัน แต่ตอนนี้ได้เวลาเครียดกันแล้ว
“.............”
“กูรู้ว่ามึงอดทนมาตลอด อดทนอีกแค่วันเดียวนะ เดี๋ยวกูจะซัดพวกแมร่งให้เอง เอาให้ลุกมาทำร้ายใครไม่ได้อีกเลย” อิฐบีบมือกูตอบเบาๆ แค่นี้กูก็เบาใจแล้ว

พอมาถึงหน้าบ้าน กูก็เห็นรถคันนึงจอดรออยู่ก่อนแล้ว รถทนายกูเองว่ะ
“สวัสดีครับ ขอโทษที่มาช้าครับ คุณพิชิตรอนานรึเปล่า?” กูรีบเดินเข้าไปทัก ขอบอกไว้ก่อนวันนี้กูเตรียมตัวมาดี
“ผมก็เพิ่งมาเมื่อกี้นี้เองครับคุณอาทิตย์ คนนี้เหรอครับ เด็กที่เล่าให้ฟัง แหม น่ารักจิ้มลิ้มดีจัง...” ทนายกูหันไปยิ้มให้อิฐ นี่ถ้าคุณพิชิตไม่อายุห้าสิบเจ็ด และมีลูกมีเมียแล้ว กูก็จะหึงอยู่หรอก

“ครับ นี่รัชตะครับ” อิฐยกมือไหว้
“ยังไงวันนี้ก็ฝากด้วยนะครับ” กูบอก
“หลักฐานเรามี ผมเชื่อว่าทุกอย่างจะเรียบร้อยครับ” คุณพิชิตยิ้มรับ แต่กูรู้สึกไม่ค่อยสบายใจยังไงไม่รู้

“คุณพิชิตครับ”
“ครับ”
“ช่วยผมดูแลน้องด้วยนะครับ”


H
อยู่ว่างๆ ไม่มีไรทำ เลยมาอัพเรื่องต่อ... มันจะดราม่าแล้ว
อ่อ ขอบคุณทุก rep และทุก + ด้วยนะท่าน

[จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า]

พร้อมรับดราม่า

มาอีกนะไรเตอร์

แล้วก็ขอ :z13:ให้ทะลุถึงใจไรเตอร์เลยน้า

[iiดาวพระสุขლii]

อย่าดราม่าหนักน๊าาาา  สงสารน้อง..ตัวเล็กนิดเดียวแบกอะไรไว้ตั้งมาก....

[P★RiTŸ]

อยากให้มันจบซะที
เพราะอิฐแบกปัญหาใหญ่เกินตัว
มานานพอแล้ว น้องควรมีโอกาส
ได้รับความสุขเหมือนคนอื่นเค้าบาง
ไรเตอร์อย่าดราม่ามากนะ
เพราะที่ผ่านมาก็เล่นเอาเกือบกระอักตั้งหลายครั้ง

[Little Devil]

happy ending ใช่มั๊ย
นายต้านจัดให้เลย
สงสารน้องอิฐ

[uknowvry]

เจ๋งโคตร...อยากได้อย่างต้านสักคน...ทุกคนก็มีปัญหาเหมือนกันสินะครับ ขึ้นกับว่าเหี้ยมากเหี้ยน้อย...อย่างน้องอิฐเจอเหี้ยมาก อย่างผมเรียกพอประมาณ เห้ออออ....

โลภะ ศัตรูของศานติ (กูเอามาฝากจากกำแพงวัด)

..............สมัยนี้ ละโมภกล้า อย่างป่าเถื่อน
..............จะรวบเดือน ดาวใส่ ในกระเป๋า
..............สิวิไลซ์ ล้วนแต่หมาย ว่าจะเอา
..............โลกของเรา ย้อนกลับหลัง ดังป่าเอย

ขอกดบวกให้ด้วยเลย...มันโดน!!!

[โมโม่ที่รัก]

ทำไมถึงรู้สึกไม่ดีอ่ะ
ใจเสียเลย
 

[sukie_moo]

แอบอ่านมานาน  ได้ฤกษ์เม้นต์ซะที  (เว่อร์ไปเหรอ)
เรื่องนี้มันได้หลายรสชาติจริงๆ เปรี้ยว หวาน เค็ม มัน ขม เฝื่อน เหมือนกินแหนมเนือง เหอๆ ไอ้พี่ต้านน่าเป็นคนโรแมนติกเป็นเถื่อนๆ อ่ะ คือ หวานแบบต้องสัมผัสด้วยใจ  อธิบายไม่ถูก ไอ้น้องอิฐชีวิตรันทดได้อีก คนแบบนี้ชอบทำตลกกลบเกลื่อน ประชดชีวิต  ยังไงก็สู้ต่อไปลูก สู้ๆ

[wisa]

 

[jasmin]

มีเตือนก่อนจะดราม่าด้วยล่ะ
แอบใจไม่ดีนะเนี่ย
ไม่อยากให้อิฐเจอกับเรื่องแย่แล้วอ่ะ
แบบเจอมาเยอะเกินพอล่ะ
ขอทำใจ เตรียมรับมาม่าก่อนก่อนนะ

[som]

อยากรู้ต่อแล้วดิ  มันจะเป็นอย่างไรต่อไป แล้วนังป้ากับลูกๆจะทำอย่างไรเมื่อโดนกระทำกลับแบบตาต่อตา

[ordkrub]

หวังว่าคงไม่หักมุมนะครับ ไม่งั้นใจสลายแน่

[EunJin]

อยากรู้ตอนต่อไปแล้วละค่ะ
ลุ้นๆอ่ะ ว่าจะคุยกับยัยป้านั่นยังไง
+1 ให้ีฮะ

[foyer]

29
#


กูกดกริ่ง สักพักคนที่มีเปิดประตูคือลุงของมัน ชื่อไกร
ไอ้ลุงทำหน้าตกใจที่เห็นอิฐมากับกู และคุณพิชิตที่ดูท่าทางภูมิฐานอีกคน

“มาทำอะไรกันเยอะแยะ” สีหน้าไอ้ลุงไกรดูสงสัยปนระแวง เห็นมองไปที่คุณพิชิตบ่อยๆ สงสัยกลัวจะเป็นตำรวจ ก็แมร่งทำเลวไว้เยอะนี่
“ผมมาขอพบคุณและภรรยาของคุณครับ อยากตกลงเรื่องเงินอะไรนิดหน่อย”
“อะไร ผมจ่ายหนี้ทุกเดือน จะมาตกลงอะไรกันอีก”
“ให้พวกผมเข้าไปคุยดีๆ เถอะครับ” กูพูดแบบข่มขู่ แมร่ง...ข้างนอกมันร้อนนะเว้ย เดี๋ยวที่รักกูเป็นลม
“ถ้าไม่ให้เข้า สงสัยว่าหลักฐานที่มีอยู่ตอนนี้คงต้องเอาไปให้ตำรวจแทน ว่าไงครับคุณพิชิต?”
“คุณเกรียงไกร ผมมีเอกสารการปลอมแปลงบัญชีเงินที่หายไปสองล้านของบริษัทxxx ที่คุณทำงานอยู่ คุณอยากดูบัญชีนั้นไหมครับ ว่าเงินมันหายไปได้ยังไง?”
ไอ้ลุงไกรหน้าเปลี่ยนสีทันที จะแดงก็ไม่แดงจะเขียวก็ไม่เขียว สงสัยจะโกรธปนตะลึงอยู่

“เข้ามา!!”

#

ระหว่างเดินเข้าบ้านกูก็จับมืออิฐไว้ตลอด วันนี้ไอ้เด็กดื้อของกูเงียบผิดปกติ หน้าตาก็ดูไม่สดใสเหมือนเคย
ทนอีกนิดเถอะนะ...
ตอนนี้คงทำได้แค่จับมือเอาไว้ให้รู้ว่ากูอยู่ข้างๆ มันเท่านั้น
“อ๋อออ ที่แท้ก็ไอ้เด็กที่เคยมาป้วนเปี้ยนหน้าบ้านนี่เอง” เสียงป้ามันดังมาก่อนตัว ด่ากูเสร็จก็ปลายตาไปมองอิฐแบบเหยียดๆ
“แกพาใครเข้าบ้านมาเนี่ยหาไอ้อิฐ นี่แกคิดจะเล่นงานป้าแท้ๆ ของแกเหรอ ไอ้เนรคุณ” ป้ามันทำท่าจะเดินเข้ามาหาอิฐ กูเลยต้องขวางไว้ก่อน สงสัยไอ้ลุงเมื่อกี้จะเข้าไปรายงานให้ป้ามันฟังแล้วก็หายหัวไป
“อย่าด่าใครพล่อยๆ สิคุณผู้หญิง ผมมีเรื่องจะมาตกลงกับคุณ มานั่งคุยกันก่อนดีกว่าไหมครับ?”
“ฉันไม่ดูไม่คุยอะไรทั้งนั้น นี่ไอ้อิฐ แกนี่มันเลวมาก เนรคุณยังไม่พอ ยังพาคนมาหาเรื่องฉันถึงบ้าน แกมันชั่ว ไอ้เด็กเลว แกทำได้ยังไง ห๊า ทำได้ยังไง!” แผดเสียงร้องลั่นเสร็จ คราวนี้พยายามจะเข้ามาคว้าตัวอิฐไป กูคงยอมหรอกนะ แต่ยัยป้าพอไม่ได้ตัวก็เข้ามารัวมือเป็นตั๊กแตนใส่กูทันที แม่งเอ๊ย.... ตบหญิงแก่จะผิดไหมวะ

กูดันอิฐไปหาคุณพิชิต ก่อนจะใช้สองมือรวบมือเหี่ยวๆ ของป้ามันให้หยุด

“ปล่อยฉันนะไอ้วิปริต ฉันรู้นะว่าแกเป็นอะไรกับมัน หนอย...... ไอ้อิฐ เชื้อร่านผู้ชายเหมือนแม่มันไม่มีผิด”
“หยุด! .....ช่วยมองดูตัวเองก่อนนะ คุณไม่มีสิทธิ์มาว่าคนอื่นอย่างนี้!” โกรธจนเลือดขึ้นหน้าเลยกู แมร่งมีอะไรเทใส่อิฐหมด กูจะทำยังไงต่อไปดีวะ... แล้วเมื่อไหร่มันจะได้คุยกันจริงๆ สักที เริ่มรำคาญจนจะหมดความอดทนแล้วนะเว้ย
“ทำไมจะไม่มีสิทธิ์ มันเป็นหลานฉัน แกสิ มายุ่งวุ่นวายเรื่องในครอบครัวคนอื่น ไอ้อิฐ แกดูไว้นะ แกกำลังทำให้ป้าของแกเดือดร้อน ฉันเดือดร้อนแม่แกก็ต้องเดือดร้อน แกมันลูกอกตัญญู แม้แต่แม่ของตัวเองยังทำร้ายได้ลงคอเหรอ!”

กูหันไปมองอิฐมันก้มหน้ากำมือทั้งสองแน่นจนข้อขาวซีด
อย่าร้องไห้นะอิฐ

“จะพอได้รึยัง!” กูตะคอก
“โอ้ย ฉันเจ็บนะ หน้าตาก็ดี ผู้หญิงมีเป็นล้านเสือกไปเลือกมัน โง่รึเปล่า ไอ้อิฐน่ะเห็นหน้าแบบนี้ แต่มันไม่ได้ใสซื่ออย่างที่คิด ตั้งแต่เด็กผ่านมือผู้ชายมาไม่รู้เท่าไหร่ต่อเท่าไหร่ ระวังนะ...ใช้ของเน่าๆ มือที่สิบยี่สิบ ไปเอากับมันระวังจะติดโรคไม่รู้ตัว โอ้ยยยย” กูบีบมือป้ามันแน่นมาก คิดว่าถ้าออกแรงอีกนิดกระดูกหักแน่
“ถ้ายังพูดมากอีกครั้งเดียว! ....เรื่องที่จะมาคุยกันคงต้องยกเลิก....” กูกัดฟันพูดอย่างสุดทน
“ไปสู้เอาในศาลละกัน คดีทั้งหมดของคุณกับผัวและลูกชายคุณ คงทำให้ติดคุกได้หลายปี” 

“อะไรกันแม่ เสียงดังไปถึงบนบ้าน” ลูกชายมันเดินลงมาคนหนึ่ง ท่าทางเหมือนคนเพิ่งตื่น ดูเบลอๆ ไอ้นี่ชื่ออัน เป็นลูกคนเล็ก
“อ้าว อิฐ......” สายตาเหลือบไปเห็นอิฐก่อน มันแสยะยิ้มทุเรศออกมา แต่พลันก็ต้องหุบ
“เฮ้ย มึง ทำอะไรแม่กู!” มันรีบวิ่งลงมาดึงแม่มันออกจากมือกู

“ขอดูหลักฐานหน่อย จะเอาไงก็ค่อยว่ากัน” เสียงป้ามันอ่อนลง แต่ก็แค่นิดเดียว จากนั้นก็เดินนำพวกกูไปที่โซฟา
“คุณภัทราอยู่ไหน?” กูถามถึงแม่ของอิฐ รู้สึกแปลกใจที่ไม่เห็นมาตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว
“ไม่ค่อยสบาย สงสัยยังหลับอยู่ ไอ้อิฐแกไม่คิดจะไปดูแม่แกเหรอ ไอ้ลูกทรพี!” ป้ามันตะคอกก่อนจะหันไปเร่งคุณพิชิต
เหี้ยเอ๊ย ปากงี้อยากเตะสักที เผื่อมันจะทำให้เงียบลงได้บ้าง
“ไหนล่ะจะให้ดูอะไร!?” กูหันมองอิฐที่เริ่มตัวสั่นขึ้นอย่างเห็นได้ชัด

คุณพิชิตยื่นซองให้ยัยป้านั่นอ่านเอกสาร แล้วอธิบายอะไรๆ ให้ฟัง

ระหว่างนั้นไอ้อันก็หันมาคุยกับอิฐ
“ไม่กลับบ้านนาน น่ารักขึ้นนะ”
กูล่ะโคตรเกลียดสายตาที่มันมอง ทั้งโลมเลีย ทั้งหื่นกระหาย...
กูเลยเดินไปจับมืออิฐให้มาอยู่ใกล้ๆ ไอ้อันชะงักมองหน้ากูแบบโกรธๆ
“มึงเป็นใครเนี๊ยะ มาจับมือน้องกูทำไม” มันขึ้นเสียง
“กูก็แฟนอิฐไง... กูรู้นะว่าพวกมึงเคยทำอะไรไว้กับอิฐ ขอเตือนนะ อย่ามายุ่งกับแฟนกูอีก” กรูพูดกับมันเบาๆ สายตาที่มองเป็นยังไงไม่รู้ รู้แค่ว่าทำให้ไอ้อันหุบปากลงได้

“พี่ต้าน อิฐไปหาแม่นะ” อิฐพูดกับกูเสียงเครือ ในดวงตามีน้ำใสๆ เอ่อคลออยู่
“รู้ว่าห่วง แต่ตอนนี้กูว่ามึงอยู่กับกูก่อนดีกว่า ......กูไม่ไว้ใจว่ะ” หันไปมองรอบๆ บ้าน
ไอ้อัตพี่ชายคนโตกับไอ้ลุงไกรหายหัวไปไหนก็ไม่รู้ กูต้องอยู่ตกลงกับป้ามัน จะปล่อยอิฐไปคนเดียวกูไม่ทำแน่ กูไม่อยากห่างมัน

กูดึงอิฐมานั่งที่โซฟาต่อจากคุณพิชิต ส่วนป้ามันก็กำลังอ่านเอกสารหลักฐานและหนังสือสัญญาอยู่ด้วยใบหน้าซีดเผือด
“แกต้องการอะไรจากฉัน ฉันไปทำอะไรให้แกห๊า หลานฉันแกก็ได้เอาไปกกกอดแล้วแกจะมาทำกับฉันอย่างนี้ทำไม!?” ป้ามันแผดเสียงร้องลั่น มือกำเอกสารจนยับยู่
“อ่านแล้วไม่เข้าใจเหรอ ผมขอให้พวกคุณออกจากบ้านนี้ไป และสัญญาว่าจะไม่มาไถเงินและระรานครอบครัวของอิฐอีก แค่นี้อ่ะ ทำได้ไหม!?”
“บ้านฉันอยู่ที่นี่ ฉันจะไม่ไปไหนทั้งนั้น แกไม่มีสิทธิ์มาไล่ฉันออกจากบ้านฉัน!”
“ผมคิดว่านี่ไม่ใช่บ้านของคุณนะครับ”
“ไอ้อิฐ แกพาคนอื่นมาไล่ป้าแกออกจากบ้าน แกเป็นบ้าไปแล้วเหรอ ไอ้หลานชั่ว! มานี่นะ มาให้ฉันตบแกสักที ไอ้หลานไม่รักดี มานี่ มา! ทำไมไม่ยอมมา แก้กล้าหือกับฉันเหรอไอ้อิฐ!” กูลุกขึ้นไปขวางมือตั๊กแตนของป้ามันอีกครั้ง ส่วนอิฐก็ยกมือมาบังหน้าไว้ด้วยความหวาดกลัว

ตั้งแต่เข้ามา มันยังไม่ตอบโต้ป้ามันสักคำ ทั้งที่จริงๆ แล้วมันไม่ใช่คนที่จะนิ่งเฉยอะไรแบบนี้
“จะไม่ยอมออกไปดีๆ ใช่ไหม ผมชักจะหมดความอดทนกับคุณแล้วนะ!” ถ้ากูใช้กำลังเหมือนป้ามันตอนนี้ ป้ามันคงไปนอนนิ่งบนพื้นนานแล้ว! แต่นี่กูต้องใช้เหตุผล... ต้องใช้กฎหมาย สัดเอ๊ย... เดี๋ยวก็ใช้ศาลเตี้ยตัดสินแม่งซะเลยนิ
“ไม่ออก ฉันไม่ไป แกไม่มีสิทธิ์มาทำอย่างงี้กับฉัน! ไอ้อิฐ แกต้องเสียใจแน่ที่ทำอย่างนี้...” แววตาป้ามันดูดุดันยิ่งกว่าเดิม จนกูนึกระแวงว่าจะทำอะไรไม่ดีอีก

“อัน! ไปตามพ่อแกให้มาหาแม่เดี๋ยวนี้!!”

#

กูนิ่งอึ้ง อ้าปากค้าง.... เลือดในกายเย็นเฉียบ แถมสมองไม่สั่งการอะไรไปชั่วขณะ
ก็ภาพตรงหน้ากูนี่มัน....

“แม่!!! อ....อย่า........อย่าทำอะไรแม่อิฐ! ฮือออ ป้าฉัตรครับ อย่าทำอะไรแม่อิฐ ฮืออออ อิฐขอโทษครับ อิฐขอโทษ” อิฐมันถลาเข้าไปไหว้ป้ามันอย่างอ้อนวอน แถมยังนั่งเกาะเข่าป้ามันร้องไห้อย่างน่าสงสาร

เพี๊ยะ! เพี๊ยะ! เพี๊ยะ!

“นี่ไอ้อิฐ โทษฐานที่แกกล้ามาหือกับฉัน! ไอ้เนรคุณ สารเลว!” ป้ามันตบอิฐ ทั้งดึงทั้งกระชาก กูไม่ทนแล้ว
กูดึงอิฐออกมาได้ ก็ซัดมือเข้าใบหน้าป้ามันทีเดียว ล้มกลิ้งไปนอนกองบนพื้น
พอไอ้อัตและไอ้อันเห็น เลยเข้ามาช่วยรุมกู
แต่ขอโทษเหอะ... ยิ่งมันเข้ามาซัดกูก่อนแบบนี้ ...ความแค้น ความเซ็ง ความหงุดหงิดที่กูเก็บสะสมไว้ตั้งแต่เหยียบเข้ามาที่นี่...เหล่านี้จะถูกใช้ให้เป็นแรงผลักดันในการบดขยี้พวกมัน!

แต่หลังจากซัดกันไปได้สักพัก.....

“ไอ้อิฐ! ถ้ามึงไม่บอกให้ผัวมึงหยุด กูจะเอามีดปาดคอแม่มึงให้เป็นศพเดี๋ยวนี้!” ไอ้ลุงไกรตะโกนขึ้นมา
กูถึงกับชะงักปล่อยมือจากคอเสื้อไอ้อันที่เลือดกำลังไหลซึมลงมาตรงหางคิ้วและมุมปาก ส่วนไอ้อัตพี่มันนอนหมอบไปแล้ว
“อ...อย่า ครับ อย่า! ลุงไกรครับ ปล่อยแม่เถอะ อิฐขอร้อง.....อิฐไหว้ล่ะครับ อิฐขอโทษ อย่าทำอะไรแม่เลยนะครับ” อิฐพูดทั้งน้ำตานองหน้า มือก็ยกไหว้ลุงมัน
“ขอร้องเหรอ แล้วดูที่พวกมึงทำกับกู มันน่าอภัยให้ไหม มึงจะเอาพวกกูเข้าคุก กูไม่ยอมหรอก!” ไอ้ลุงไกรเอามีดจ่อติดลำคอของคุณภัทรจนเลือดเริ่มไหลซึมออกมา แม่อิฐส่งเสียงอู้อี้ในลำคอ ที่ปากมีเทปกาวแปะอยู่หลายชั้นได้แต่ส่ายหน้าเบาๆ ให้อิฐน้ำตาไหลพราก
“ปล่อยแม่เถอะครับ อิฐไม่ทำแล้ว อิฐไม่ทำแล้วจริงๆ ฮือออ อิฐขอโทษ ลุงกับป้าอยากอยู่บ้านนี้ อยากได้เงินเท่าไหร่อิฐจะหามาให้ แต่อย่าทำแม่อิฐ ฮืออๆ นะครับ อย่าทำแม่อิฐ”

“มันสายไปแล้วไอ้อิฐ ที่กูทำแบบนี้ เพราะกูไม่มีทางเลือก มึงมันแส่หาเรื่องเอง จะโทษกูไม่ได้!” 
“.....................” อิฐตะลึงเบิกตากว้าง
“อโหสิให้ฉันนะภัทร” 




“ม่ายยยย!!!!!” 

H
drama นิดนึงนะ 

[P★RiTŸ]

แม่งเลวได้สุดตรีนจริงๆ

[heavenly**yaoi]

ไม่จริงใช่มั้ย!!!!

[จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า]

เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

ไม่เอานะไรเตอร์ อย่าทำแบบน้านนนนนนนนนนนนนนนนนนนน

โธ่ น้องอิฐของเค้า  เค้าสงสารน้องอิฐอ่ะ

ทำไมได้เหี้ยสองคนนี้มันเหี้ยแบบนี้

ไรเตอร์มาต่อให้อีกเห๊อะ เค้าปวดตับจนมันจะระเบิดอยู่แล้ว

[som]

เครียดเลยออกมาเป็นแบบนี้
ใครก็ได้ช่วยอิฐด้วย

[uknowvry]

โอ้โห......กุพูดไม่ออกว่ะ....เอิ่ม ขอโทษครับเรื่องมันขุดด้านมืดผมออกมามากไปหน่อย
....ขอไม่เม้นต์นะครับ
....ขอสงบสติอารมณ์หน่อย
....แล้วจะตามมาอ่านตอนที่ 30

[iiดาวพระสุขლii]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

[ordkrub]

เครียดดดดดด!!!!!!!!!!!!

[Killua]

แม่งเลวได้สุดตรีนจริงๆ

มันเชรี่ยทั้งครอบครัวเลยรึไงว่ะ

[โมโม่ที่รัก]

เอามันเข้าคุกให้หมดเลยดีกว่า
แม่ง เลวกันขนาดนี่แล้ว
ไม่ต้องคุยมันแล้ว ไม่สำนึกกันเลย

 

[jasmin]

^
^
เห็นด้วยกับรีข้างบนสุดๆ
  ทำร้ายคนที่ไม่มีทางสู้ นิสัย!!!!!!!