หัวข้อ: "ตกลงเราเป็นอะไรกัน" (ถ้ารู้แล้วกูจะบอกมึงเอง) ตอนพิเศษ ครับ 31/5/58

[sazzy_pee]

มาต่ออีกที เล่นเอาเขินไปเลย

โอ่ยยยย จะน่ารักกันไปไหน น่ารักมากกกกกกกกกกกกก ลืมอดีตที่เคยลุ้นตัวโก่งแทบตายไปเลยอะ

ชอบประโยคนี้ 'เมื่อไรมึงจะยอมเป็นของกูละ..'

อยากจะตอบว่า "กูยอมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม" กรี๊ดดด

รักโจ๊กที่สุดในสามโลก แหมมม บรรยากาศเป็นใจ ทำให้อ่อนกำลังจะยอมแล้วในอนาคตอันใกล้นี้ หึหึ

ช่วงนี้พี่ดิวมาต่อเร็วจัง ดีค่ะ ชอบที่สุดดดด

[bleach]

หวานมากอ่า 
ขอบคุณคุณดิวมากนะค้าบบ
สู้ๆนะค้าบ ติดตามกระทู้นี้อยู่ทุกวันเลย

[np]

หวานนนนนนนนนนนนนนนมากกกกกกกกก   

[Magis]

หวานได้อีก น่าอิจฉาอะ

[MoMoRin]

ขอให้ได้หวานเถอะคู่นี้อ่ะ ฮ่าๆๆๆๆ

[Bejae]

เขินรุนแรงไปป่าวว่ะจูน
โจ๊กหนิเค้าพระเอกตัวจริง จริงๆนะ สุดท้ายก็ต้องยอมอ่อนมันละนะ
น่ารักตลอดเล้ยยย

[malula]

หวานจนคนอ่านละลายไปเลย

[- คราส -]

หวานกันจริง 
ขำจูน เขินแล้วกัดหู
 

[debubly]

 

[Rafael]

กรี๊ดด เบาหวานขึ้นแล้วค่า
อะไรมันจะหวานปานน้านนน 555

[Ilesa]

หวานๆๆๆๆ

แต่ทำไมอ่านไปๆแล้วร้องไห้ละเนี่ย

[MinKKniM]

+1 น่ารักเน้ ^^

[takara]

หวานกันจริง หวานกันจัง

[due]

เรื่องเล็กๆน้อยๆในความน่ารักของทั้งสองคนนี้นะครับ


วันนี้ผมมาดูหนังกับมันอันมีเหตุเนื่องมาจากไม่อยากนอนเน่าตายอยู่บ้านมิหนำซ้ำต้องเปลืองตัวให้มันแทะโลมอีกยิ่งตอนนี้นะมันแทะเก่งยิ่งว่าปลวกอีก มีหวังวันไหนผมยอมมันขึ้นมาจริงๆฟ้าเหลืองเป็นเดือนแน่ ขนาดตอนนี้นะฟ้ายังแทบจะน้ำเงินเลย

โอ้โหแม่เจ้าเว้ยเอ้ย....ทำไมคนมันเยอะแยะยัวะเยียะปัวะเปียะกันขนาดนี้ ไม่คิดจะอยู่บ้านอยู่ช่องกันบ้างรึไง แล้วทำไมไม่มาวันอื่นกันบ้าง ทำไมต้องมาในวันที่ผมมาด้วย

ส่วนมากที่เห็นก็เป็นวัยรุ่นวัยเรียนกันทั้งนั้น ทำไมเดี๋ยวนี้วัยรุ่นบ้านผมเยอะจัง เมื่อก่อนไม่เห็นเยอะกันขนาดนี้เลย หรือว่าเด็กสมัยนี้มันโตกันเร็ว ถ้าพวกมันโตเร็ว....ผมก็ต้องแก่เร็วงั้นสิ...บอกได้คำเดียว เซ็ง

"เป็นไร...ทำหน้าอย่างกะคนโดนแฟนทิ้ง.." แง่งงงงงงง ผมแง่งใส่มันไง เปรียบเทียบให้มันดีกว่านี้หน่อยไม่ได้รึไง มันแสลงใจรู้มั๊ย
"คนเยอะ เบื่อ รำคาญ เซ็ง หงุดหงิด โมโห ตาลาย คล้ายเป็นลม จะอ้วก......ไม่รู้จะมาเที่ยวไรกันนักหนา"
"บ่นเก่งจังนะมึง เป็นไงละ อยู่บ้านดีดีไม่ชอบ ก็มึงเองไม่ใช่เหรอที่รำ่ร้องจะเป็นจะตายอยากมาดูหนังวันนี้...ไม่ต้องมาทำหน้าเบื่อโลกเลย...เดี๋ยวกูโบก..." คืองี้ครับหน้าตาผมกับมันในตอนนี้ต่างกันโดยสิ้นเชิง คือหน้ามันเหมือนวันที่ฟ้าสดใส ส่วนหน้าผมประมาณคืนเดือนดับไรประมาณนั้น มันมองไปทางไหนก็สดใส แหวะ.....ได้ข่าวว่าเมื่อกี้กว่ากูจะลากมึงออกจากโซฟาได้แทบกระอักเลือดตาย แต่พอตอนนี้กลับเริงร่าท้าแอร์กันซะงั้น.....ใช่สิ๊...เจอของสวยของงามจิตใจมันเลยเบิกบาน...กูนี่ก็บ้าเนอะ คิดเอง งอนเอง เอ้ออออออออออ
"ถอนหายใจทำไม?"
"ไม่ต้องมาสนกูหรอก  มองสาวของมึงไปเหอะ...." ก็ผมเห็นมันมองสาวๆกลุ่มนั้นจริงนิ มองแบบตั้งใจมากนะ มองแล้วยิ้มด้วย แหงสิ ออกจะสวยซะขนาดนั้น
"กูจะถือว่ามึงอนุญาตแล้วนะ จะได้มองด้วยความสบายใจ....อืม...สวยจริงๆ กะทัดรัด ถ้าได้มาจริงคงมันน่าดู มองมุมไหนก็สวย ท่าจะสบายขึ้น...." อึ๋ยยยยยยยยยยยย มองไม่พอแถมยังวิจารณ์ด้วย มันจะหยามกันเกินไปแล้วนะ มันมองโดยไม่หันมาสนใจผมอีกเลย....ใช่สิ....กูมันไม่ได้มีส่วนเว้าส่วนโค้ง ส่วนคอดกิ่วนิ นมกูก็ไม่มี สะโพกก็ไม่บึ้ม ขาก็ไม่ได้เรียวยาว ใส่เสื้อก็ไม่ได้รัดติ้ว แก้มก็ไม่ได้แดงปลั่ง....โมโห โมโห โมโหหหหหหหหหหหหหหหหหหหห
"เอาเอ๊ย!!!!!!!อ่อน อ่อน จะไปไหน มึง มึ้ง.....รอกูด้วยซิ..."
"อยากมองก็มองไปสิ ตามกูมาทำไมละ จะไปไหนก็ไปเลย....."
"เอ๊ยอ่อนหยุดก่อน เฮี้ยนไรขึ้นมาอีกละ หยุดก่อนสิ กูวิ่งตามเหนื่อยแล้วนะ หยุด..." มันคว้ามือผมไว้ทัน ผมเลยต้องหยุดกึก
"เป็นไร จู่ๆก็มาเดินหนีกันซะงั้น"
"เปล่า..."
"กูเคยบอกมึงแล้วใช่มั๊ย ถ้าคิดจะโกหก อย่าให้ใครจับได้...."
"เหมือนมึงใช่มั๊ย......" โอ๊ย....มันดีดปากผมอ่ะ เจ็บนะเว้ย คืนนี้ไม่ต้องมาจูบกูเลย จูบดูนะกูจะกัดให้ปากแหกเลย....
"ไม่ต้องมามองแบบนั้นเลย เดี๋ยวตาก็คว่ำหรอก...เอาจริงๆ ตกลงมึงเป็นอะไร เมื่อกี้เห็นยังดีดีอยู่เลย..." นี่ตกลงมึงไม่รู้จริงๆใช่มั๊ยว่ากูเป็นอะไร .....ประเสริฐดีแท้แฟนกู
"โมโหหิวมั้ง....."  มันมองหน้าผมเหมือนไม่เชื่อ แต่ก็ยอมถามต่อ
"แล้วมึงอยากกินอะไร...."
"กูอยากกินอาหารญี่ปุ่น" แล้วผมก็ชิ่งหนีทันที ไม่อยากคุยกับควายต่อ ....ถึงจะเป็นควายหล่อก็เหอะ






"ถ้ามึงกินที่สั่งมาไม่หมดนะ...กูสาบานว่าจะจะจับยัดใส่ปากมึงจกว่าจะหมด...."
"เรื่องของกู..." มันจะบ่นไรนักหนาก็ไม่รู้ ผมก็แค่สัั่ง สั่ง แล้วก้สั่ง พอรูตัวอีกทีอาหารก็มาเต็มโต๊ะหมดแล้ว พวกผมมากันค่สองคน แต่สั่งอย่างกับมาซักเจ็ดแปดคน ทำไงได้ละก็ตอนสั่งมันโมโหจนลืมตัว แต่ก็แล้วยังไงละ ผมอยากกิน จ่ายเองก็ได้ ชิส์




"มึงไม่คิดจะกินบ้างเหรอ.....อึ้ก..." ผมเริ่มหันมาสนใจมันบ้างหลังจากตะบี้ตะบันกินจน อึ้ก....จุกแล้ว  แต่ผมไม่เห็นมันแตะอะไรเลย เอาแต่นั่งมองผมอย่างเดียว มองไปก็แสยะยิ้มไป
"ไม่ดีกว่า...รอจับยัดใส่ปากมึงทีเดียวท่าจะสนุกกว่า....ว่าแต่อิ่มรึยังละ...กินต่อสิ...อ่ะกูเลื่อนจานให้ จานนี้หยิบไม่ถึงใช่มั๊ย...อ่ะกูยกให้....แล้ว..." แล้วมันก็หยิบจานนั้น ส่งจานโน้น ย้ายถ้วยนี้มาวางซะเต็มหน้าผมเลย ส่วนอันไหนที่ผมกินหมดแล้วมันก็เก็บไว้ให้ข้างๆโต๊ะฝั่งของมัน แต่อย่าคิดว่ามันจะตั้งใจเอาใจผมนะครับ   มันกวนประสาทผมต่างหาก
"กูยังไม่พูดเลยซักคำว่าอิ่ม....ยังกินได้อีกเยอะเหอะ...ชิส์" วิ่งมาจุกที่คอกันแล้วครับ
"ดี งั้นเอาเลย รับรองกูไม่แย่งมึงแน่...เชิญ..." อึ้ก...ถ้าผมกินหมดโต๊ะนี้ รับรองผมคงเกลียดอาหารญี่ปุ่นไปเป็นชาติ


"โจ๊ก....หึหึหึ...กูกินไม่ไหวแล้ว...มันวิ่งมาจุกที่คอกูกันหมดแล้ว..." ผมบอกมันพร้อมกับยิ้มแหยๆ
"ไม่ทำเก่งต่อแล้วเหรอ ชอบนักไม่ใช่เหรอไอ้อวดดีนะ....อวดต่อสิ..."
"อย่ามาประชดได้มั๊ย!!"
"ใครกันแน่ที่ประชด คิดให้ดีนะ.."
"........."สวนกันมาแบบนี้ผมก็เงียบสิครับ ก็คนมันไม่ทันได้ตั้งตัวนิ
"ทำเก่งต่อสิ..."
"...." ทำไรมากไม่ได้ครับ เพราะคราวนี้ผมผิดเต็มๆ ถึงไม่อยากจะยอมรับก็เหอะ
"อืมๆๆๆๆกินไม่หมดก็ไม่ต้องกินแล้ว....ไอ้ที่ยัดเข้าไปก็ฝืนจะแย่อยู่แล้วไม่ใช่เหรอ....ทำไมไม่บอกซะตอนจะอ้วกเลยละ...มันน่านัก...ปวดท้องรึเปล่าเดี๋ยวจะไปซื้อยาให้..."
"ยังไม่ปวด...."
"หมายความว่าต่อไปก็ไม่แน่ใช่มั๊ย....ภาระกูอีกละซิที่ต้องดูแล" กล้าดียังไงมาส่ายหน้าใส่กันแบบนี้
"ไม่อยากดูแลก็ไม่ต้องดูแล ใครเค้าไปขอ อยากไปดูแลใครก็เชิญเลย" ทำไมต้องพูดกันขนาดนี้ด้วย แล้วไอ้ใจบ้านี้ทำไมต้องน้อยใจจนอยากร้องไห้ด้วยละ
"เอ๊ย!!!...เบาๆก็ได้ คนเค้ามองกันเต็มแล้ว" ใครสน?
"ใครอยากมองก็มองไปสิ เรียกเก็บตังค์กูจะกลับบ้าน...กูจ่ายเอง" ผมหยิบเป๋าตังค์และลงมือหยิบแบงค์ในกระเป๋าแต่โดนมือดีแย่งไปซะก่อน
"เอาของกูคืนมาเดี๋ยวนี้นะ..."
"ไม่ให้...เพราะกูยังกินไม่อิ่ม"
"งั้นมึงก็กินต่อไปสิ....ส่วนกูจะลับ...เอาเป๋ากูคืนมา ให้ไว..." ผมยังคงยื่นมือไปตรงหน้ามัน....
"มึงจะทิ้งกูจริงเหรอ?" มันถามนิ่งๆ แต่เล่นเอาใจผมแกว่งไปทั้งดวงเลย
".........." บ้า....ไอ้โจ๊กบ้า แล้วนี่ตกลงผมเป็นบ้าอะไรเนียะ
"นั่งกับกูก่อนและต้องดูหนังด้วย มึงอยากดูหนังไม่ใช่เหรอ...." มันพูดพลางก็กินพลาง สนใจกูจริงจริ๊ง ส่วนเป๋าตังค์ผมโดนมันเก็บใส่เป๋ากางเกงมันเรียบร้อยไปแล้ว
"ไม่อยากดูหนังแล้ว อยากกลับบ้าน..." ปลายเสียงแอบเหวี่ยงหน่อยๆ
มันไม่ยอมพูดอะไรอีก...ตั้งหน้าตั้งตากินอย่างเดียว แต่ผมรู้สึกว่ามันกำลังกวนบาทาผมอยู่นะ
มันไม่พูด ผมเองก็ไม่อยากพูด นั่งกันไปเงียบๆแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน
นอกร้านเห็นวัยรุ่นเดินกันเกลื่อนเลย เดินจับมือกันโดยไม่ต้องแคร์สายตาของใคร...แต่ผมเองก็ไม่ได้้สนใจนะถ้าจะจับมือกับมัน แต่มันไม่ใช่นิสัยของผมกับมันไงที่จะเดินจับมือโชว์คนอื่นแบบนี้...ให้ตายสิ ผมไม่ชอบสายตาที่โจ๊กมองผู้หญิงกลุ่มนั้นเลย...พยายามจะคิดเรืองอื่นแล้วนะ แต่ไหงกลับมาวกเรื่องนี้ได้อีก....สายที่มองด้วยความชื่นชม สายตาที่มองแล้วอยากได้....ถ้ามองอีกนะจะจิ้มให้ตาบอดเลย คอยดู...ก็เคยบอกแล้วไงว่าให้มองได้แค่กูคนเดียว กูคนเดียวเท่านั้น ไม่เข้าใจรึไง....ชิส์..หล่อแล้วแถมโง่อีก
"คิดไรอยู่ หน้าบึ้งเชียว"
"สนใจไมละ หน้ากู"
"เอาจริงๆเป็นอะไรครับ.....จะงอนก็บอกกูจะได้ง้อถูก...ถ้ามึงงอนแล้วกูเสือกไม่รู้..วันนี้ทั้งวันไม่มึงก็กูประสาทแดกแน่...ตกลงเป็นไรครับ...."
"เป็นแฟนมึงไง....กูเป็นแฟนมึง...ลืมไปแล้วรึไง..."
"โห...เล่นนี้กันเลยเหรอมึง...กูไม่ลืมหรอกว่ามึงอ่ะแฟนกู ทั้งที่กูอยากจะขยับฐานะมึงให้เป็นมากกว่าแฟนด้วยซ้ำ แต่มึงเองไม่ใช่เหรอที่ไม่ยอมเองอ่ะ..."
"พูดให้ดีดีนะมึง..." ผมชี้หน้ามันทันที...ตกลงนี่ผมต้องโกรธหรืองอนหรือเขินดีละนี่
"เอาให้ชัดกว่านี้อีกใช่มั๊ย...ได้...กูจัดไป....กูอยากจะทำให้มึงเป็นเมียกูซะด้วยซ้ำ...แต่มึงก็ไม่ยอม..." ชัดไปมั๊ยมึง
"ไอ้โจ๊ก ไอ้บ้า ไอ้ทะลึ่ง ไอ้ ไอ้ ไอ้....อึ๋ยยยยยยยย เกลียดจริงเลย...ชิส์ "
ผมผลักเก้าอี้ออกให้พ้นทางและเดินออกจากร้านมาโดยไม่ได้สนใจมันอีก ทำไมต้องพูดแบบนั้นด้วย เกลียดที่สุดเลย ผมตั้งใจจะเรียกมอไซต์กลับบ้านแต่พอตบเป๋าเกงดู เป๋าตังค์ผมอยู่ที่มัน
ผมเลยเดินเล่นๆเรื่อยๆจนมาถึงชั้น G ชั้นนี้คนไม่พลุกพล่านเท่าไร ส่วนมากจะเป็นครอบครัวซะมากกว่า ลูกเด็กเล็กแดงน่ารักดี
ผมเดินไปนั่งข้างสระน้ำพุ นั่งมองปลาว่ายน้ำไปมา เพลินดี...นั่งต่ออีกหน่อยใจผมก็เย็นลง คิดเรื่องที่เกิดขึ้นผมนี่ก็งี่เง่าได้โล่เหมือนกันเนอะ โจ๊กมันไม่ได้ทำไรผิดซะหน่อย แต่ผมก็ไปพาลใส่มัน โวยวายใส่มัน....


"อ๊ะ!!!!!!" ก็มีอะไรเย็นๆมากระทบที่แก้มผมนะสิ...พอหันไปดูก็เห็นควายนั่งหล่อหน้าแป้นแล้นอยู่แล้ว
"อะไร?" ผมยังไม่ยอมรับของที่มันยื่นให้
"ควายมาก ไม่รู้จักรึไง...ไอติม...เอ้า เอาไป" มันจำได้ด้วยว่าผมชอบกินไอติมเวลาอารมณ์ไม่ดี แล้วถ้าผมถามมันต่อว่า 'มึงจำได้ด้วยเหรอ?' มันก็จะตอบกลับมาว่า 'กูไม่ได้โง่เหมือนมึงไง' เพื่อเป็นการป้องกันไม่ให้ตัวเองต้องโดนด่าไปมากกว่านี้เพราะ
งั้นผมไม่ถามดีกว่า เก็บไว้ดีใจเล่นๆคนเดียวท่าจะเวิร์คกว่านะ
"ไม่อยากกิน"
"จะกินเองดีดีหรือจะให้กูจับยัด...." มึงจะใจร้ายกันเกินไปแล้วนะ นี่จะง้อหรือจะหาเรื่อง มาถึงก็ขู่เอาๆ
"......" น้อยใจชะมัด หันหนีใส่มันเลย ชิส์
"กินไอติมก่อนนะครับ นี่รสมะนาวรสโปรดของมึงเลยนะ ช่วยแก้เลี่ยนอาหารญี่ปุ่นด้วย กินหน่อยนะ นี่กูตั้งใจไปยืนเข้าแถวซื้อให้ตั้งนานถึงได้มาหาช้าไง....กูรู้ว่ามึงเลี่ยนก็เล่นยัดเข้าไปซะขนาดนั้น กินเร็ว ละลายหมดอดนะครับ....." หึหึหึ มันรู้ใจผมจัง
"ขอบใจ" ผมรับมาแล้วลงมือเลียแผล็บๆ รู้สึกดีขึ้นนะ
"ถ้าปวดท้องก็บอกนะ กูไปซื้อยามาให้แล้ว..." มันยังดูแลผมเหมือนเดิมทุกอย่าง คงมีแต่ผมมั้งที่บ้าไปเอง


"ขอโทษ" กินไอติมเสร็จ ปรับโหมดตัวเองเรียบร้อย ผมก็พูดประโยคนี้ออกมา มันคงคิดว่าผมเกิดเฮี้ยนอะไรขึ้นมาอีกแน่ๆเลย ถึงได้มาขอโทษกันอย่างนี้
"ไม่ต้องขอโทษเพราะไม่ได้โกรธ แต่ที่อยากรู้คือเป็นอะไร หืม ว่าไงครับคนดี"
"ถ้าบอกแล้วห้ามล้อนะ...สัญญามาก่อน"
"นี่มันใช่เวลามาต่อรองมั๊ย....แล้วมีสิทธิ์อะไรมาต่อรอง ตัวเองก็ยอมรับอยู่ว่าผิด...หึ๊?"
"ก็สิทธิ์การเป็นคนที่มึงรักไง สิทธิ์แค่นี้พอจะต่อรองได้มั๊ย..." อย่าให้เหวี่ยงๆ ขอร้อง
"โอเคเลย...สิทธิ์นี้ยิ่งใหญ่มาก  ชนะทุกอย่าง เอาว่ามา สัญญาว่าจะไม่ล้อ..." มันชูสามนิ้วเพื่อเป็นการยืนยันหลังจากที่ผมทำหน้าไม่เชื่อใส่มัน...ถึงมันจะทำแบบนั้นผมก็ไมาเชื่ออยู่ดี....แต่กูจะพูด
"มึงมองผู้หญิงกลุ่มนั้น" ผมก้มหน้าพูดเบาๆ กำลังวิจัยอยู่ว่าการหักเหของแสงทำให้มองเห็นฝุ่นชัดขึ้นได้ขนาดนี้เลยเหรอ ช่างเป็นทฤษฎีที่น่าสนใจจจริงๆ
"อืม..กูมอง แล้ว?"
"กูไม่ชอบ...ไม่ชอบๆ...มันข่วนๆที่ใจแปลกๆ"
"อะห๊า....มึงไม่ชอบ แล้ว?" เห็นมั๊ยมันกวนผมอีกแล้ว
"โอ๊ย!!!!...." ผมกระทืบเท้ามันไง หน้าตาดีอย่างเดียวไม่พอ ยังจะปากดีอีกมันเลยต้องโดนอย่างนี้
"ก็ไม่ชอบ ไม่ชอบ ไม่ชอบ ไม่เข้าใจรึไง ไม่ชอบ"
"โอเคๆ เข้าใจแล้ว...ก็แค่มองไม่ได้มีอะไรซะหน่อย" ง่ายไปมั๊ยมึง เดี๋ยวกูทำบ้างมึงจะรู้สึก
"ยังไงก็ไม่ชอบ...ถ้าอยากมองก็อย่าให้กูเห็น...มองเวลาที่ไม่อยู่กับกู"
"หึง?" มันยื่นหน้าจนชิดหน้าผม แต่ผมก็ผลักออกในทันทีเหมือนกัน ก็ผมยังงอนมันอยู่นิ ถึงจะใจอ่อนบ้างแล้วก็ตาม ตามใจมันเยอะๆเดี๋ยวมันเหลิง
"แล้วกูไม่มีสิทธิ์รึไง...กูทำไม่ได้เหรอ ถ้าทำไม่ได้ต่่อไปจะได้ไม่ทำอีก"
"หึหึหึ...แล้วทำไมถึงหึง" ควายได้อีก
"ก็ผู้หญิงพวกนั้นเหนือกว่ากูทุกอย่าง " เสียงเบาแถมสั่นไปมั๊ยจูน
"ถูก!!!!!!!!!!!!!!!!" ชัดมาก ชัดจริงๆ....เชี่ยยยยยยยย
"..........." ผมมองมันจนรู้สึกว่าตัวเองเริ่มแสบๆ แต่เจ้าตัวกลับไม่รู้สึกอะไรเลย แถมยิ้มใส่หน้าผมซะด้วย
"............" ยัง ยังไม่สำนึกอีก






"เอ๊ยอ่อน....ไม่เอาไม่ร้อง...ไม่ร้องนะ ไม่แกล้งแล้ว..."
ผมไม่รู้หรอกว่าผมกำลังร้องไห้อย่างที่มันบอกจริงรึเปล่า แต่ที่ผมรู้คือ....หน้าชา ใจหยุดเต้นไปเฉยๆ แขนขารู้สึกหนักไปหมด
"อย่าร้องนะ...มึงก็รู้ว่ากูทนเห็นน้ำตามึงไม่ได้" แต่มึงเองไม่ใช่เหรอที่ทำให้กูร้อง...ผมแหงนหน้าขึ้น ค้างไว้แป็บหนึ่งและกลับมาอยู่ในท่าปกติ

 





"เอ๊ย!!!!!" ก็จู่ๆมันลากผมมาขึ้นบันไดเลื่อนและลากมาต่อยังบริเวณที่มันมองสาวกลุ่มนั้น
"ปล่อย...กูเจ็บ...เมื่อกี้ยังมองไม่พออีกเหรอถึงต้องกลับมาดูอีก" ผมแกะมือมันออกจนสำเร็จ แต่เจ็บใช่ย่อยเลย
"อืม...กูยังมองไม่พอเลย...ของเค้าสวย ดูดีออกซะขนาดนั้น กูเลยต้องถ่อมาดูอีกรอบไง"
"ไอ้โจ๊ก!!!!!!!!!!!!!!!" มันรู้ว่าผมประชดแล้วจะประชดกลับมาทำไม
"กูชอบอะไร?"
"........."
"กูถามว่ากูชอบอะไร"
".........." มึงชอบแล้วมาถามกูทำไม ถามตัวเองสิ
"จูน...โจ๊กถามว่าโจ๊กชอบอะไร" มันกดเสียงให้ต่ำลงอีก...หื้อออออออออออ
"มึงชอบกู...มึงรักกู....มึงต้องมีแต่กูคนเดียวไง....!!!!!"  ไม่รู้ผีฟ้าตนใดเข้าสิงผมถึงทำให้ผมพูดออกไปแบบนั้น โจ๊กเองก็ถึงกับผงะหน้าออกไปเหมือนกัน มันคงคิดไม่ถึงว่าผมจะพูดแบบนั้นออกไป.....แต่ตอนนี้ผมอยู่ในอารมณ์กรุ่นๆและพร้อมระเบิดได้ทุกเวลาถ้าโดนเชื้อเพลิงดีดีมายั่ว
"รู้ด้วยเหรอว่ากูรักมึง...แล้วยังรู้ต่ออีกมั๊ยว่ารักมากแค่ไหน..." มันถามยิ้มๆ แต่ผมว่าเจ้าเล่ห์มากกว่านะ
"รู้..." เสียงเบาได้อีก
"รู้ก็ดีแล้ว...แต่นี่ไม่ใช่ประเด็น...นี่แน่"
 "โอ๊ย....ดีดหน้าผากกูทำไม เจ็บนะ"
"ดีดให้หายโง่หายคิดเองเออเองไง....แต่มีหวังกูคงต้องดีดไปทั้งชาติแน่เลย เพราะเห็นเก่งเหลือเกิน เก่งเกินมนุษย์ธรรมดากับเรื่องพวกนี้"
"นี่มึง"
"อย่ามาเถียงนะ"
"ชิส์"
"เอาจริงๆ ตอบมาว่ากูรักอะไร...ฟังให้ดี กูถามว่ารักอะไร...ไม่ใช่รักใคร..ตอบมา" หึหึหึ  มันคงรู้แกวผมแหละว่าผมจะกวนมันอีก มันเลยปิดทางซะเลย
"มึงรักฟุตบอล..." ผมตอบแบบเนือยๆ ทำท่าเหมือนไม่สนใจอะไร.....อยากกวนประสาทมันไง
" ถ้างั้นมึงก็กรุณาแหกตาโตที่แสจะถั่วของมึงไปฝั่งโน้นนะ...." มันชี้นำสายตาผมด้วย แต่ผมไม่ยอมมองตาม มันเลยผลักหัวผม
"อะไรเล่า!!!!!!!!"
"บอกให้มองไง...มอง..."
"ยุ่งจริง...." แล้วผมก็มองตามที่มันชี้....แล้วผมก็เห็น................อยากแทรกแผ่นดินหนี....อยากหายตัวได้...อยากมีปีก...จริงๆ....







แล้วจะมาต่อให้อีกนะครับ
ขอบคุณมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆครับ

[sazzy_pee]

พี่ดิววววววว

มันค้างแบบผ่ากลางดับฉับมาก

มาต่ออีกที โห ความหวานกระจาย โจ๊กน่ารักมากกกกกกกกกกกก  เอาอกเอาใจกันซะ

ชอบอะ ชอบเวลาพูดเพราะๆกันน่ารักดี

และก็นะ ถ้าอ่อนจะหึงได้น่ารักขนาดนี้ แนะนำว่า ตอนหน้า จับกดเลยโจ๊ก ปากแบบนี้มันต้องสั่งสอน

ฮ่าๆ

กำลังอารมณ์ไม่ดี มาอ่านเรื่องนี้แล้วยิ้มแก้มปริเลย

[~MiKi~]

หึหึ น้องจูนหึงได้น่ารักมาก
ว่าแต่น้องจูนเห็นอาร๊ายยย ค้างมากค่ะ ^^

[Bejae]

อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก เห็นอะไร เห็นอะร๊ายยยย
อย่ามาทำให้เค้าค้างนะ
แต่จูนหึงได้น่าเตะมาก เอ้ยไม่ใช่ น่ารักๆๆมาก
เค้า ＋１ให้ตอนนี้

[MoMoRin]

คนมันน้อยใจ...อะไรก็หยุดไม่อยู่หรอกเนาะ ฮ่าๆๆๆๆ

[tumtok]

ค้างที่สุ๊ดดดดดดดดดดดดดอ่ะ
 
รีบมาต่อนะค๊าบบบบบบบบบ

[Rafael]

ค้างงงงงงงง
ม๊ากกกกค่าคุณดิวขา

[debubly]

เห็นร้านขายของที่เกี่ยวกับฟุตบอล ซึ่งอยู่ในพิกัดใกล้เคียงกับกลุ่มสตรี ถูกป๊ะ

[ต้นสน]

รอคะรอ มาต่อไวๆนะคะ

[np]

ค้างมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
เหงไรอะ??

[Pizeiro]

เพิ่งเข้ามา่อ่านเรื่องนี้

โฮกกกกกกกกกก อ่านจนเหนื่อย

อ่านจบแล้ว ปรากฏว่า ...

ค้างมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

[poppycake]

บรรยายได้คำเดียว
น่ารักอ่ะ~~~~~~~~~~!!!!

[- คราส -]

จูนหึงได้น่ารักมาก
  

[gumrai3]

คือทั้งดีดทั้งตีทั้งประชด กันในวันเดียวกันเลยค่ะ 555

[Karn12]

ใช้เวลาอ่านเกือบอาทิตย์จนอ่านมาถึงบทล่าสุดนี้  มันบรรยายความรู้สึกไม่ถูกจริง ๆ ว่าเป็นแบบไหน  รู้แต่ว่าชอบเรื่องนี้มาก 

ขอบคุณครับสำหรับเรื่องราวดี ๆ ที่เขียนมาให้อ่าน  และรอตอนต่อไปอยู่นะครับ

[nOn†ღ]

ขอบคุณสำหรับนิยายค่ะ 

[Bejae]

คุณดิวมาต่อรึย๊างงงงงง อยากรู้ว่าเห็นอะไร
เค้าขอเดาว่าเป็น 'รองเท้า'...