หัวข้อ: "ตกลงเราเป็นอะไรกัน" (ถ้ารู้แล้วกูจะบอกมึงเอง) ตอนพิเศษ ครับ 31/5/58

[Bejae]

เดี๋ยวไปลองเล่นเกมนี้บ้าง 555555555555 ท่าทางจะสนุก

[Magis]

โจ๊กช่างหากำไรจากจูนจนได้นะ

[hotladyanyavee]

หนุกหนานอีกแล้ว โจ๊กจูน

[andaseen]

ดีใจจังที่คนเขียนมาต่อเรื่องนี้อีก ชอบมากกกกกกกกก

[sazzy_pee]

เย้ อ่านทันแล้วววว ดีใจมากๆๆจะได้คอมเม้นซักที

อยากบอกว่ารักเรื่องนี้มากๆ สนุกมาก อ่านแล้วชอบโจ๊กขนาดพร่ำเพ้อ ๕๕๕ ว่าผู้ชายคนนี้มีตัวตนจริงๆรึป่าว ถ้ามีจะไปหาได้ที่ไหน เซเว่นมีมั๊ย

อยากให้เรื่องนี้มีไปเรื่อยๆ อัพเดตไปเรื่อยๆ เพราะมันรู้สึกเหมือนอ่านไดอารี่ เป็นเรื่องจริงที่อ่านไม่มีวันเบื่อ อยากเห็นการเติบโตของพวกเค้าทุกคน ไม่ว่าจะสุข ทุกข์ เศร้า เหงา ดีใจ เสียใจ

ปล. รักโจ๊ก แต่แอบดีใจที่นู๋ซีนจะมีคู่ ๕๕ ตอนแรกแอบหมั่นไส้อยู่ มีเตเข้ามาก็ดีแล้ว ซีนจะได้สดใสๆ  รอตอนต่อไปนะคะ

ปล.อีกที พี่ดิวคนใต้ป่าวนิ สังเกตบางคำแล้วเหมือนอยู่ใต้เลยนะ หุหุ

[beambeam]

  โจ๊กเจ้าเล่ห์อ่ะ...แต่เวรกรรมมีจริง คิดว่าตอนต่อไป โจ๊กต้องมีงานเข้าแน่ๆ 555+

[ต้นสน]

รอ รอ รอ คิดถึงสองจอคะ

[gumrai3]

น่ารักๆ โจ๊กชอบแกล้งจูน

[sazzy_pee]

พี่ดิวจะรู้มั๊ย ว่ามีคนๆนึงเข้ามารออ่านทุกวันเลยนะ

[suginosama]

เย้ อ่านทันแล้ว ยังคงความน่ารัก ไม่เปลี่ยนแปลงค่ะ^^

[OHmeza019]

ยาวมาสะใจดี น่ารักอีกเเล้วคู่นี้ คริคริ

[Sirimongkol]

ช่วยด้วยคร้าบ... ผมว่าผมกำลังจะเป็นบ้าอ่ะคับ
อ่านเรื่องนี้อยู่ดีๆ ก้ออมยิ้ม  o18บางทีก้อหัวเราะคนเดียว บางทีก้อตาแดงๆ บางทีหนักเลยคับน้ำตาไหลเลยอ่ะ
บางทีก้อคิดถึ๊ง...คึดถึงน้องดิว
มีใครเป็นเหมือนผมมั่งป่าว
ไปหาหมอ หมอบอกว่าเป็น Due Syndrome ( คาดว่าเป็นพี่น้องกับ Downs' Syndrome แต่อาการหนักกว่าคับ )
ซึ่งกำลังแพร่ระบาดในหมู่นักอ่าน แต่หมอบอกวิธีรักษาว่า ให้เข้ากระทู้นี้ทุกวัน เดี๋ยวจะดีขึ้นเอง

[thyme812]

ชอบๆ

[Sohso]

ค้างงงงง 

เรื่องนี้มันส์ ชอบดี  รออ่านอยู่นะครับ

[~MiKi~]

ชอบจัง น่ารักทั้งโจ๊กทั้งจูน
อยากอ่านต่ออีกจังค่ะ >///<

[gumrai3]

ปูเสือรออ่านคะ

[sazzy_pee]

เมื่อไหร่พี่ดิวจะมาต่อ คิดถึงแล้ววว คิดถึงชายโจ๊กกก

[RyuJo]

         สุดยอดอ่า มาต่อเร็วๆนะคร้าบบบบ อ่านแล้วมีความสุขสุดๆ

[due]

ปาล์มขอเล่าบ้างนะครับ


ผมดีใจนะครับ ดีใจแบบมากๆด้วย เอาเป็นว่ามากๆๆๆๆๆๆๆๆก็แล้วกัน
ดีใจที่ได้เห็นเพื่อนที่ผมรักมากที่สุดคนหนึ่งมีความสุขได้มากขนาดนี้
เพื่อนคนหนึ่งที่ผมเคยทำอะไรที่แบบเหี้ยๆใส่
เพื่อนคนหนึ่งที่คอยช่วยเหลือผมมาตลอด
เพื่อนคนหนึ่งที่ผมจะสามารถมองเห็นได้เสมอเวลาที่ผมลำบาก เสีย เศร้าใจ ทุกข์ใจ
เพื่อนคนหนึ่งที่สามารถทำอะไรเพื่อผมได้มากมายโดยที่ไม่เคยเรียกร้องอะไรเป็นสิ่งตอบแทน
เพื่อนคนหนึ่งที่ไม่เคยทิ้งผมไปไหนไกล.....เพื่อนกูรักมึงวะ....โจ๊กกูรักมึงวะ (เวิ่นมากไปแล้วกู)

ที่ผมกำลังนั่งยิ้มบ้าอยู่เพราะภาพตรงหน้าที่คู่รักสะท้านพิภพกำลังหยอกล้อหรือกำลังตีกันแน่ก็ไม่รู้
จะว่าอย่างนั้นก็ไม่ถูกนักเพราะเห็นแต่จูนฝ่ายเดียวหรอกที่รัวหมัดใส่ไอ้โจ๊กยิกๆ ส่วนไอ้โจ๊กได้แต่ปัดๆป้องๆ
โจ๊กกับจูนเป็นอะไรที่ลงตัวมาก เมื่อคนหนึ่งร้อนอีกคนก็จะเย็น.....เมื่ออีกคนเร็วคนหนึ่งจะช้า....มันเป็นอะไรที่อยู่ตรงกลางของความพอดี...ไม่มากไม่น้อย ไม่หย่อนไม่ตึง....ก็ใครจะไปนึกละครับว่าสองคนนี้จะรักกันได้จากที่เจอกันครั้งแรกก็กระโจนต้อยกันซะขนาดนั้น...ความรักนี่เกินบรรยายจริงๆนะ

"ปาล์ม"

"ปาล์ม"

"ปาล์ม"

"ปาล์ม"

"ไอ้ปาล์มโว้ย!!!!!!!!!"
"เชี่ย!!!!!!" ผมก็ทันทีทันใดเหมือนกัน...หันไปมองเห็นไอ้เสกมันนั่งมองหน้าผมอยู่ก่อนแล้วส่วนคนอื่นก็ยังตั้งหน้าตั้งตาล้อโจ๊กกับจูนต่อหลังจากหันมาสนใจผมแวบหนึ่ง
"ไม่ต้องมาจ้องหน้ากูเลยเชี่ยเสก....หูกูบอดขึ้นมาทำไง...."
"เวอร์เหอะมึง"
"เวอร์บ้านมึงสิ....ในหัวกูยังวิ้งๆอยู่เลย...เล่นไรไม่รู้เรื่อง" ผมเลยโบกหัวมันไปเบาๆทีหนึ่ง แต่ปวดหูจริงๆนะครับ
"เลิกจ้องหน้ากูได้แล้ว....กูไม่ใช่จูนไม่ต้องจ้อง" อะไรของมัน
"อะไรของมึง....มั่วว่ะแล้วตะโกนใส่หูทำไม"
"ก็เป้มันเรียกมึงได้เป็นเข่งๆแล้วมั้ง กูเลยช่วยด้วย"
"ช่วยได้มาก...เชี่ยจริง"ผมละหน่่ายกับมันจริงๆ
"ช่วยได้สิอย่างน้อยก็ดึงมึงออกจากการจ้องหน้าจูนได้" มันเล่นไม่เลิกเว้ย
"มึงพูดบ้าไรของมึงวะ..."
"กูสิต้องถามมึง...เป็นไร"
"เปล่า...เปล่าเลย" ผมตอบได้เลยแบบบไม่ต้องคิดเพราะผมไม่ได้เป็นอะไร...แล้วมัรคิดว่าผมเป้นอะไร
"มึงอย่ามาไอ้ปาล์ม มึงกับกูเพิ่งรู้จักกันเมื่อวานรึไง กูถึงดูไม่ออกว่ามึงกำลังโกหกกูอยู่"
"มึงรู้อะไรมั๊ยเสก...ถ้ามึงลดความแสนรู้ลงหน่อย มึงจะน่ารักมากกว่านี้ขึ้นเยอะเลย"
"อย่างกูเค้าเรียกน่ารักอยู่ตัวอยู่แล้วเว้ย....ว่าแต่มึงเหอะเป็นไร กูเห็นนั่งยิ้มพิมใจจ้องจูนเอาๆอยู่ได้ตั้งนานสองนาน...อย่านะมึงอย่าแม้แต่จะคิด ไอ้โจ๊กเอามึงตายกูไม่ช่วยนะเว้ย" มึงคิดได้ไงวะ ไม่เลวจริงนี่คิดไม่ได้นะ
"แต่จูนมันก็น่ารักจริงไรจริงไม่ใช่เหรอ....หรือมึงว่าจูนมันไม่น่ารัก......"
"เชี่ยแล้วมั๊ยละมึงไอ้ปาล์ม....มึงพูดจริงพูดเล่นเนียะ" ท่าทางมันจริงจังมากครับ....ส่วนผมเหรอ....
"แล้วมึงคิดว่าไง...คิดว่ากูควรพูดจริงหรือพูดเล่น" ไอ้เสกหน้าเหวอไปเลยครับ
เกตเห็นผมคุยกับไอ้ปาล์มอยู่เลยหันมาถามว่าคุยไรกันผมส่ายหน้าให้น้อยๆเธอเลยหันไปสนใจกับคนอื่นๆในกลุ่มต่อ
หันมาทางไอ้เสกอีกครั้ง...คราวนี้หน้ามันจริงจังครับ
"ไอ้ปาล์ม....จูนเพื่อนมึงนะ...อีกอย่างจูนมันก็เป็นแฟนเพื่อนของเรานะ" มันพูดเสียงตำ่เชียวครับ ส่วนคนอื่นๆยังแซวบ้าแซวบอไอ้โจ๊กกับจูนอยู่เลยไม่มีใครสนใจผมกับมันที่แทบจะพ่นลูกไฟใส่กันอยู่แล้ว
"คนที่เชียนะคือมึงต่างหาก.....คิดได้ไงวะว่ากูคิดอะไรกับจูน..." ผมผลักหน้าผากจนหน้าหงายไป
"ก็มึงบอกว่ามันน่ารัก..." มันพูดแบบ...กูเข้าใจผิดเหรอ
"ใช่....แล้วไง ก็จูนมันน่ารักจริงๆนี่หว่า มึงเองยังเคยพูดเลยว่าจูนมันน่ารักอย่างโน้น น่ารักอย่างนี้"
"ก็กูเห็นมึงมองจูนแล้วนั่งยิ้มบ้าอยู่นี่หว่า...กูเลยนึกหว่า...."
"นั่นแหละที่กูด่ามึงเชี่ย.....กูก็มองทั้งจูนทั้งไอ้โจ๊กนั่นแหละ ดูพวกมันสองคนมีความสุขรักกันดี กูเลยยิ้มด้วย มันก้แค่นั้นแหละ ไม่ได้คิดชั่วๆอย่างมึงซะหน่อย"
"ก็ใครจะไปรู้ล่ะ....ก็จูนมันออกจะน่ารักซะขนาดนั้น" มันบุ้ยบ้ายไปทางจูน...ซึ่งก็เอ้อ.....น่ารักจริงๆ
"กูว่าถ้าจะมีใครซักคนที่คิดไม่ซื่อกับจูน...คนแรกคือมึงนะ ไม่ใช่กูหรอก..."
"ปากหมานะมึง....แต่ก็นะ จูนมันน่ารักจริงๆนี่นา" มันพูดเสียงแบบถอนหายใจด้วย...เป็นเอามากว่ะ นั่นมึงเสียดายจริงอ่ะ...มันคนรู้ว่าผมจ้องมันอยู่..มันเลยหันมายิ้มแหยๆให้...
จูนมันไม่ได้บอบบาง...แต่ดูแล้วให้ความรู้สึกว่ากับคนๆนี้ต้องถนุถนอม...
จูนไม่ได้อ่อนแอ...แต่อยู่ใกล้แล้วอยากเป็นคนปกป้องมัน
จูนไม่อ่อนหวาน นุ่มนวล นุ่มนิ่ม...แต่ดูแล้วก็ไม่แข็งกระด้าง ไม่เถื่อน ไม่ดิบเหมือนพวกเราทั้งที่พฤติกรรมมันทุกอย่างก็ไม่ต่างจากเพื่อนฝูงคนอื่นๆ...ไม่แปลกหรอกครับที่ไอ้โจ๊กจะรักจะหวงของมัน...
"โอ๊ย!!!!" อีกแล้วนะมึงเชี่ยเสกก็มันดีดหูผมไง
"ตานะอย่าให้เชืื่อมนัก....ไอ้โจ๊กมันเกิดบ้าหน้ามืดจับมึงฝังทรายขึ้นมา กูจะช่วยน แต่ช้วยไอ้โจ๊กนะ"
"ปากเลวว่ะมึง" ผมเลิกสนใจมันและเลิกสนจูนหันกลับมาสนใจกับเพื่อนๆในวงต่อ
"โจ๊กขา อย่าทำแบบนี้บ่อยนะค่ะ หัวใจเกตจะวาย...โอ๊ยยยยยยเลือดสูบไปเลี้ยงหัวใจไม่ทันแล้วอ่ะ แบบว่าฉีดไปเลี้ยงที่หมดแล้ว...ชั้นตายขึ้นมาใครจะรับผิดชอบล่ะ สามีก้ยังไม่มี มรดกพันล้านของชั้นจะให้ใคร"
"เกตกูเอามรดกนะ...แต่มึงกูไม่เอา" มึงคิดเหมือนกูเลยเสก
"แล้วคิดเหรอว่ากูจะเอามึงอีเสก....ถ้าเป็นไอ้ปาล์มว่าไปอย่าง" เหวเอ๊ย...กูเงียบปากแล้วโดนจนได้
"เอ้าๆๆๆ...เล่นเกมส์ต่อเหอะ ใครคนต่อไปค่ะ" แพมรักษาหน้าที่เธอได้อย่างดีเยี่ยม
"เจนเองจ๊ะ"
"อ๋อ...ว่าที่แม่ของลูกอีเสกนี่เอง"
"เกต...พูดถูกใจว่ะ อยากได้ไรบอกมา เดี๋ยวจัดให้...โอ๊ย..." แบบเจนหยิกท้องมันไง ร้องเป็นควายออกลูกเลยนะมึง สำออยว่ะ
"แน่นะอีเสก" เกตพูดกับไอ้เสก แต่ตาไหงมองผมล่ะ
"คนอย่างป๋าเสก คำไหนคำนั้น"
"กูอยากได้ไอ้ปาล์มเป็นสามี...จัดใส่พานให้หน่อยสิ"
"พรวดดดด...แค่กๆๆๆๆๆ" เหล้าทะลุจากปากผมทะลุกลางวงเลยแหละ...เอ๊ยเหวไรกันวะเพื่อนพวกนี้หัวเราอยู่ได้ โดยเฉพาะยัยเป้แฟนตัวดีของผมเอง หัวเราะซะจนนึกว่าเกลียดผมเลย
"ไอ้ปาล์ม....เกตอยากได้มึงเป็นผัวว่ะ...ยอมปะละ" เชี่ยเสกเกตมันอยากได้กูเป้นสามี ไม่ใช่ผัวซะหน่อย มั่วว่ะมึง....โธ่เอ๊ย..กูอยากกระทืบปากมึงจริงๆไอ้เสก ไอ้เพื่อนชั่วววววว
"อึ๋ยยยยยยย...เล่นเกมส์กันต่อได้ยัง ก่อนที่กูเสียตัวเนียะ...เจนจับคำถามสิ" ผมหันไปเร่งงเจนยิกๆ...เปลืองตัวจริงๆเล้ยยยยยย





น้ำจิ้มไปก่อนนะครับ
ส่วนลูกชิ้นจะมาทีหลัง
ขอบคุณคร้าบบบบบบบบบบบบ

[ONNTUM]

มาต่อแล้ว เย้ๆๆๆๆ

รออ่านตลอดดดดดดดดดดดดด

รีบๆมาต่ออีกนะค้าบ ติดตามนะค้าบบบบบบ

[sazzy_pee]

เย้ๆๆมาต่อให้หายคิดถึงแล้ว

แหมม ปาล์มขอเล่า แต่ก็ไม่วายไม่พ้นเรื่องโจ๊กกับจูนอีกแน่ะ ดีๆๆ

ลูกชิ้นรีบมาเร็วๆนะ ขอโจ๊กจูนเต็มๆให้หายคิดถึง ขอน้องซียด้วย กำลังสนุก ฮ่าๆๆๆ

ปล. อยากบอกว่า "โจ๊กกูรักมึงว่ะ" ชอบผู้ชายคนนี้อะ ที่บ้านเธอมีอีกไหม มีอีกไหม มีอีกคนไหมเธอ ขอหน่อยๆๆ

พี่ดิว น้ำท่วมป่าว รักษษสุขภาพด้วยน๊า มาน้อยๆได้ แต่มาต่อบ่อยๆนะคะ เดี๋ยวโบว์ขาดใจตาย ^^

[ho-mo_mikiiz]

อ่านเรื่องนี้มาแต่ต้นต้องบอกว่าเสียดายมากที่ไม่ได้เม้นทุกตอน(<<<นิสัย....!!!) เรื่องนี้อ่านไปแล้วทำให้รู้สึกอินกับพัฒนาการของตัวละครอย่างมากๆเลยค่ะ(ไม่แน่ใจว่าเพราะมีเค้าโครงเรื่องจริงด้วยรึเปล่า แต่ยอมรับว่าคนเขียนเรียบเรียงเรื่องได้ดีมากเลยค่ะ) อ่านไปแล้วทำให้รู้สึกเชื่อไปด้วยเวลาที่ตัวละครรู้สึกอะไรกัน ความสัมพันธ์ที่น่ารักเป็นไปตามเวลา อ่านแล้วสบายใจมากๆเลยค่ะ ส่วนเรื่องNC หึหึ รู้สึกว่าไม่มีก็ไม่เป็นไรแล้วเน้อถ้าเรื่องจะน่ารักขนาดนี้(แต่ถ้ามีก็จะขอบคุณมากค่ะ ฮ่ะๆๆๆ<<<หื่นเนอะแก="=)
  ที่จริงคิดว่าเข้าใจนะว่าทำไมจูนถึงเลี่ยงมาเรื่อยกว่าจะได้คบกัน ก็เพราะเค้าคงกลัวจริงๆอ่ะ อย่างเช่นว่าต่อให้เป็นแฟนกันแล้ว ก็ยังมีอุปสรรคที่ต้องผ่านอีกมาก(โดยเฉพาะพ่อแม่ คือในขณะนั้นจูนไม่รู้ใช่มั้ยละว่าพ่อแม่จะยอมรับแบบมันเป็นเรื่องใหญ่ใช้ได้เลยละ)
และเมื่อกลัวก็คงทำให้ไม่พร้อมที่จะเริ่ม แต่นับถือใจโจ๊กมากๆเลยล่ะ เสมอต้นเสมอปลาย(+ขยันหยอด ฮ่ะๆ) แต่ในที่สุดทั้งสองคนก็.... อ่ะนะ ดีใจจริงๆคู่นี้ เป็นเรื่องที่ประทับใจมากๆเรื่องนึงเลยล่ะ คิดว่ามันคงจะอยู่ในใจไปอีกนานเลยค่ะเรื่องนี้ อิอิ ขอบคุณที่เขียนเรื่องดีๆให้ได้อ่านกันนะค่ะ
..................เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะจ๊ะ สู้ๆค่ะ   

[Magis]

ไม่ใช่ว่า เสกกับปาล์ม ก็แอบมีใจให้กันอีกคู่นะ

[Rafael]

แหมะ จะได้กันอีกคู่รึเปล่าน้ออ อิอิ
ขอบคุณที่มาต่อนะคะคุณดิว

[tumtok]

รอลูกชิ้นเอ้ยรอตอนต่อไปนะคับ
 

[อ้าลาลา]

ขอบคุณมากๆค่ะ สำหรับเรื่องเล่าดีๆ

มาต่ออีกนะคะ

[AbcPrince]

อ่านจบแล้วคัฟ อ่านรวดเดียวเลยคับ 3 วันจบ โอ๊ย...ปวดตามากมาย แต่สนุกมากเลยน้า

ไม่นึกเลยว่าจะสามารถอ่านได้ยาวนานขนาดนี้ จำได้ว่า ตั้งแต่เกิดมา...เคยอ่าน Harry Potter รวดเดียวจบเล่ม แล้วเรื่องนี้ก็เป็นเรื่องที่สองที่สามารถอ่านรวดเดียวจนจบได้โดยไม่ทำอย่างอื่นเลย นอกจาก "กิน นอน อาบน้ำ"

ขอบคุณดิวมากเลยค้าฟ นายแน่มาก....สรวดยอด

ป.ล. คำถาม - เข้าใจว่าเรื่องนี้แต่งมาจากชีวิตจริงของดิว นั้นอยากถามว่า ณ วินาทีนี้ ยังรักกันดีอยู่หรือเปล่าอะคัฟ อยากรู้อ่าคัฟ

[Bejae]

รอเนื้อกับเส้นค้าบบบ 
ดูท่าทางราตรีนี้ของผ่องเพื่อนโจ๊กจูนจะอีกยาวไกล

[gumrai3]

รอต่ออ่ะคะ

[MinKKniM]

รอลูกชิ้นด้วยคนค่ะ ตอนนี้กินน้ำจิ้มจนหมดละ

สองจอนี่เค้าน่ารักที่สุดเลยอ่ะ