หัวข้อ: "ตกลงเราเป็นอะไรกัน" (ถ้ารู้แล้วกูจะบอกมึงเอง) ตอนพิเศษ ครับ 31/5/58

[Bejae]

ฟ้าหลังฝนมักจะสดใสแบบนี้สินะ

[Minny_matzu68]

ทุกอย่างดีขึ้นเรื่อยๆ แฮปปี้ๆๆ รักกันนานๆนะโจ๊กจูน

[tumtok]

รอตอนต่อไป
รักโจ๊กกับจูนที่สู๊ดดดดดด

[Magis]

อ๊าก น่าอิจฉาาาาาาา โจ๊ก-จูน ขอให้รักกันไปนานๆนะครับ

[Rafael]

น่ารัก น่ารัก น่ารัก
น่ารัก มากๆคู่นี้ ชอบจัง

[sazzy_pee]

ตอนนี้ ขอเม้นสั้นๆ

ร้องไห้เลย

จบ

โจ๊กจูนน่ารักมาก

[MoMoRin]

Nai thii sud kor dai rakkan yaang mai tong lobsorn laew nor,,dii jai  duai khaa!!!

[ParkArin]

เป้นอีกเรื่องที่รู้สึกว่าสนุกมากถึงมากที่สุด
คือชอบแนวแบบลักษณะนี้อยู่แล้วมั้ง
อ่านจบแล้ว แต่รู้สึกเหมือนจะมีตอนพิเศษต่อ อิอิ
อ่านแล้วแบบมีความสุขดี แล้วก็รู้สึกร่วมไปด้วยเลย แบบ เข้าใจอ่ะ
แค่บางทีรู้สึกว่า เอ่อะ จะอมพะนำอะไรกันนักหนาวะ แค่นั้น
แต่โดยรวมแล้วดีค่ะ ))

ปล เมื่อไหร่จูนจะเสร็จโจ๊กซะทีล่ะคร้าบ งิงิ

[bosszukung]

  โจ๊ก จูน ทำเรายิ้มอีกแล้ว น่ารักมากๆเลยครับผม

[due]

ถึงบ้านปุ๊บ...ลงจากรถปั๊บ...ผมก็จัดการโทรหาสุดที่รักของผมในทันใด แค่ตื๊ดแรกยังไม่จบมันก็รับสายแล้ว....ใจกูให้มึงไปหมดแล้วนะเว้ย...เหลือแต่ตัวเนียะ เมื่อไรมึงจะเอาซะที...แบบว่ากูอยากให้จนมันปริ่มแล้วนะเว้ย...
"ถึงบ้านแล้วเหรอ"
"อืม...นี่ก็กำลังเดินขึ้นห้องนอนอยู่......โอ๊ะๆๆๆ!!!กี้ลูกพ่อ....โฮ่งๆๆๆๆ...ไม่เอาไม่เล่นแล้วเดี๋ยวพ่อลงมาเล่นด้วยพรุ่งนี้นะ...พ่อขอขึ้นไปคุยโทรศัพท์กับแม่เอ็งก่อน...."
"ไอ้โจ๊ก!!!!" เสียงเหวี่ยงมาเชียว....
"โอเคๆๆ...เดี๋ยวพ่อขอขึ้นไปคุยกับพ่ออีกคนของเอ็งก่อนหรือก็คือสุดที่รักของพ่อนั่นเอง...." คราวนี้มันไม่ด่าสวนกลับมา แสดงว่าพอใจกับคำให้การของผมอยู่....
"อ่อน...."
"หืม?..."
"คิดถึงว่ะ...." ก็ผมคิดถึงมันจริงๆนิ คิดถึงมากด้วย
"คิดถึงเหมือนกัน..."
"หืม?" อันนี้ผมไม่ได้ตั้งใจจะกวนจริงๆนะ แต่กลัวว่าตัวเองจะหูฝาดไปเองเท่านั้น
"หูบอดรึไง..."
"แค่อยากได้ยินอีกครั้งให้แน่ใจไง....นะนะนะนะ...พูดใหม่นะครับ"
"ไม่พูดแล้ว...อยากไม่ตั้งใจฟังเอง...กูจะไม่พูดแล้วว่าเมื่อกี้ก็ 'คิดถึงเหมือนกัน'...หึหึหึหึ"
"เอ๊ย....น่ารักมากไปแล้วนะมึง...มาให้กูขย้ำซะดีดีเลย....อึ๋ยยยยยยยยยยยยย" หมั่นเขี้ยวครับหมั่นเขี้ยว เข้าใจอารมณ์ผมกันใช่มั๊ยครับ
"ประสาท...."
"..............." เดี๋ยวนี้อ่อนมันน่ารักจนไม่รู้จะอธิบายยังไงแล้ว...น่ารักจนผมอยากจับมันให้นั่งนิ่งๆแล้วผมก็จะนั่งจ้องหน้ามันอยู่อย่างนั้นแหละ...จ้องหน้ากันให้ท้องกันไปซักข้างเลย.....อ่่อนแสดงความรู้สึกทุกอย่างออกมา จนผมไม่ต้องคาดเดาหรือคิดไปเองให้ปวดหัวเหมือนเมื่อก่อน หึงก็ออกอาการชัดเจนแม้ปากจะบอกว่าไม่ เมื่อผมบอกคิดถึงไป ผมก็จะได้ความคิดถึงกลับมา เวลาผมบอกรักไป ผมก็จะได้คำรักนั้นกลับมาให้ใจผมเต้นแรงเล่น....ชื่นใจดีแท้
"โจ๊ก...เงียบทำไม...เป็นไรรึเปล่า...."
"อ๋อ...เปล่าๆๆๆ...กำลังล้างมืออยู่นะ...." ล้างมือเสร็จผมก็มานอนกลิ้งไปกลิ้งมาบนเตียง อยากมีหมอนข้างหน้าเหมือนอ่อนไว้นอนกอดทุกคืนเลยเว้ย....ซึ่งคาดว่าจะไม่นานแล้วแหละ ที่หนูอ่อนจะเสร็จจอมโจรโจ๊กจี้ใจจน.....จ๊ากกกกกกกกกกกก
"โจ๊ก......" มันเรียกผมซะเสียงนุ่มเชียวครับ อยากเห็นหน้ามันขึ้นมาทันทีเลย
"ครับ"
"วันนี้มีความสุขมากๆเลยเนาะ ...คิดเหมือนกันมั๊ย"
"สุขจนทำให้ตัวกูพองลมอยู่นิ"
"บ้า...นั่นมันอึ่งอ่างแล้วมึง"
"เป็นอะไรก็ยอมครับ แค่ขอให้เป็นที่รักของหนูอ่อนก็พอ....นี่่...โดนป่ะ"
"ชิส์ เน่า แต่โดนว่ะ...ฮ่ะๆๆๆๆๆๆ" ดูมันๆ น่ารักจนผมจะฝังหน้าตัวเองทะลุที่นอนอยู่แล้ว ถ้าอยู่ข้างๆนะผมจะจับมันสำเร็จโทษเลย โทษฐานระรานหัวใจโจ๊กให้สั่นไหว....
"กูคิดถึงมึงจะบ้าแล้วเว้ย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
"โจ๊กเป็นไรรึเปล่าลูก....เสียงดังทำไม!!!!" ซวยแล้ว
"เปล่าๆๆๆครับแม่...ไม่มีไร ขอโทษครับที่เสียงดัง....."
"สมน้ำหน้าไอ้บ้า...ตะโดนออกมาได้ แม่ไม่เปิดประตูเข้ามาด่าก็บุญเท่าไรแล้ว...หึหึหึ" แต่ดูท่าทางแล้วมึงจะมีความสุขจริงนะ หัวเราะใหญ่เลย
"ก็คนมันคิดถึงนี่หว่า คิดถึงจนล้นอกนะ ไม่ใช่แค่จุกนะ แต่มันล้นออกมาเลย จะให้ทำไงละ...พูดเบาๆก็กลัวมึงจะไม่รู้นิ..."
"รู้สิ....เพราะความคิดถึงของเราเป็นทางตรงที่ส่งถึงกันได้....กูได้ยินทุกครั้งที่มึงบอกว่าคิดถึงเพราะกูเองก็ตั้งใจรอฟังคำนั้นอยู่ ต่อให้มึงพูดเบาแค่ไหนกูก็ได้ยิน สัมผัสได้...."
"จูน....."
"ครับ....."
"รัก รัก รัก รัก รัก รัก....รัก รัก รัก รัก รัก รัก รัก รัก รัก รัก...." ผมพูดช้า ชัดๆ เน้นๆ ทุกคำ ทุกครั้งที่พูด
"........." จูนไม่ได้ตอบอะไรกลับมาแต่ผมได้ยินเสียงสะอื้นแทน.....แต่ผมกลับดีใจที่ได้ยินเสียงร้องไห้ของจูนในครั้งนี้ คำว่ารักของผมได้ถูกฝังแน่นตรึงในใจของมันแล้ว.......
"โจ๊ก..." หลังจากเสียงสะอื้้นหายไป มันก็เรียกผม แต่เสียงอู้อี้มากเลยครับ...จะปวดหัวมั๊ยนะ
"จูนครับ...ปวดหัวมั๊ย..."
"ไม่ปวดเลย...."
"งั้นไปล้างหน้าล้างตาหน่อยนะ...เดี๋ยวโจ๊กถือสายรอ...."
"งั้นรอแป็บนะ....."





"ดีขึ้นมั๊ย...."
"ดีขึ้นแล้ว...."
"ร้องไห้หลายครั้งแล้วนะวันนี้..."
"ไม่ต้องมาแซวเลยมึง เพราะใครละ...ชิส์"
"ถ้ามึงจะร้อง ก็ร้องนะ แต่คนที่ปลอบมึงได้คือกูคนเดียวเท่านั้น...จำไว้..."
"กูไม่ได้ขี้แยขนาดนั้นซะหน่อย....ชิส์"
"เหรออออออออ"
"ถ้าล้ออีก กูวาง..."
"โอเคๆครับ ไม่ล้อแล้ว.....แล้วพ่อตาแม่ยายหลับยัง...." ผมรู้นะว่าตอนนี้มักำลังเขินกับคำนี้อยู่
"ถามไม"
"ก็แค่เป็นห่วงสุขภาพพ่อตาแม่ยายนะ ไม่ได้เหรอ"
"เป็นเอามากแล้วนะมึง...."
"ยอมรับ"
"หึหึหึ...พวกท่านไม่อยู่หรอก....อาโทรมาบอกว่าลุงไม่สบายอยู่ที่โรงบาล พ่อกับแม่เลยออกไปหลังจากที่บ้านมึงออกไปได้ไม่นาน"
"แล้วพวกท่านจะกลับมาตอนไหน"
"โรงพยาบาลต่างอำเภอกันนะ...พวกท่านก็เลยจะกลับพรุ่งนี้เลย"
"โอเค...งั้นแค่นี้นะ...."
"เดี๋ยวๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆเอ๊ย......" ผมชิงวางสายก่อนที่มันจะสวดจบ



"โจ๊ก....วิ่งลงบันไดทำไมลูก...แล้วนั่นจะออกไปไหนอีก....ดึกแล้วนะ"
"ไปหาลูกสะใภ้ของแม่นั่นแหละครับ..." ผมพูดไปก็ใส่รองเท้าไป
"เจ้านี่นิ...ขับรถระวังๆด้วยละ....คิดถึงจูนมากละสิ ถึงต้องแจ้นไปป่านนี้..."
"ครับ...ไปนะครับแม่ ผมกลับพรุ่งงนี้นะ ไม่ต้องห่วงครับ...."
"จะห่วงก็ตรงที่บอกว่าจะกลับพรุ่งนี้นั่นแหละ....อย่าเอาแต่ใจนะโจ๊ก..." เอ๊ะ...ยังไง
"ครับนายแม่....บอกพ่อด้วยนะครับ....ฟอด...." ผมหอมแก้มแม่เสร็จก็วิ่งปรู๊ดมาที่รถคู่ใจทันที




และแล้วผมก็มายืนหล่อแบบมืดๆเกาะรั้วบ้านมัน...กดกริ่งป่านนี้มีหวังโดนด่าเปิงแน่ งั้นโทรดีกว่า

"โทรมาทำไมอีก...." เสียงเหวี่ยงเว้ยเอ้ย..สงสังงอนที่วางสายใส่เมื่อกี้
"ลงมาเปิดประตูให้หน่อย"
"อะไรนะ!!!!!!!!"
"กูยืนอยู่หน้าบ้านมึงเนียะ...รีบลงมาเปิดประตูเร็วเลย หนาว...." ห้าทุ่มกว่านะมึงไม่ใช่ห้าโมงเช้า
"แล้ว...แล้ว...มึงมาทำไม" ผมจับได้ว่าน้ำเสียงมันสั่นๆ....กลัวอีกแล้วละสิ
"ที่ถามเนียะ....ไม่ฉลาดหรือโง่....รีบลงมาเปิดประตูเลย...ให้ไว กูหนาวจนแข็งไปหมดแล้วนิ" หึหึหึ
"อะไรแข็ง!!!!!!" นี่มันไร้เดียงสา โง่ ไม่ฉลาด หรืออยากรู้จริงๆวะเนี่ย....น่ารักได้อีกแฟนกู
"ขาแข็ง มือแข็ง แล้วก็.....หึหึหึ.......เร็วๆ ให้ไวเลย กูหนาว..."
"เออ...แล้วจะมาทำซากไรก็ไม่รู้...." มีบ่นๆๆๆๆ

มันคงลงมาแล้ว เปิดไฟซะบ้านสว่างโร่เลย
นั่นไงมันเดินออกมาแล้ว มาถึงก็ทำหน้าหงุดหงิดใส่เลย....ปนๆสายตาแบบไม่กล้ามองหน้าผมอ่ะ
แกร็ก....ครืด....เสียงมันเปิดประตู
"เข้ามาดิ...จะมาทำไมก็ไม่รู้ดึกๆดื่นๆ..."
"บ่นจริงเลย...." ผมเดินตามมันเข้ามา แต่โน่นมันเดินเข้าไปในบ้านโน่นแล้ว ส่วนผมกำลังปิดประตูรั้วอยู่.......ให้มันได้อย่างนี้สิ นี่ไม่เคยคิดเหมือนกันเลยใช่มั๊ย



ผมเดินเข้ามาในบ้านเห็นมันนั่งกอดหมอนอยู่บนโซฟาหน้าทีวี อย่างมันนี่นะจะสนใจรายการวิเคราะห์ข่าว...แต่ดูสายตามันจะหวาดๆแปลกๆยังไงไม่รู้ ไม่กล้ามองหน้าผมตั้งแต่หน้าบ้านแล้ว ...นี่ตกลงมันกลัวจริงๆใช่มั๊ยเนียะ ถ้ามันกลัว มันก็คงจะรู้สินะว่าผมมาทำไมป่านนี้...ว่าแต่มันจะพร้อมรึยังละทีนี้


"จูน...ขึ้นห้องนอนกัน" หลังจากที่ผมปล่อยให้มันเงียบอยู่แป๊บหนึ่ง....ผมก็ดึงหมอนมันออกแต่มันไม่ยอมปล่อยแถมยังมาเอามาฟาดหน้าผมทีหนึ่งด้วย
"ขึ้นทำไม!!!!!" ผมว่าผมชวนมันด้วยน้ำเสียงและสีหน้าธรรมดาๆนะ ไม่ได้หื่นออกนอกหน้าแต่อย่างใด แม้ในใจจะทะลุไปนอกโลกแล้วก็ตาม....แล้วว่าแต่ทำไมมันต้องตกใจซะขนาดนั้นด้วยละ เห็นหน้ามันแบบนี้แล้ว....แล้วผมจะเผด็จศึกมันลงมั๊ยล่ะ เอ้อ...เกลียดตัวเองจริงๆเลย ใจอ่อนกับมันตลอด...ส่วนอ่อนนี่ก็โคตรจะใจแข็ง
"ก็นอนไง....นี่มันจะเที่ยงคืนแล้วนะ....มันเลยเวลาที่ต้องนอนมาตั้งนานแล้ว....ไปนอนกัน..." หึหึหึ...เห็นหน้ามันแล้วขำอ่ะ เดี๋ยวโกรธ เดี๋ยวเขิน เดี๋ยวบึ้ง...หน้าเปลี่ยนสีได้อย่างกับไฟจราจร
"แล้วทำไมไม่นอนบ้านตัวเองละ "
"ก็บ้านกูไม่มีมึง...."
"................." มันไม่ตอบอะไร ได้แต่ขว้างหมอนใส่หน้าผมแล้ววิ่งขึ้นห้องนอนไปเลย...ผมลองจับของในกระเป๋ากางเกงดู ว่าแต่มัน ผมเองก็ตื่นเต้นเหมือนกัน


ผมเปิดประตู แต่ยังไม่เดินเข้ามา เสียงประตูเปิดทำให้จูนสะดุ้งนิดหนึ่ง...มันคงกลัวจริงๆ
ผมเดินช้าๆไปหามันที่ยืนอยู่กลางห้องพอดี จนติดกับตัวมัน....จับมือมันไว้ทั้งสองข้าง ผมรับรู้ได้ทันทีว่ามันกำลังสั่น สั่นทั้งตัว...ผมค่อยๆพามือของมันให้โอบรอบคอผมไว้...แล้วพามือของตัวเองไปสวมกอดเอวมันแทน.....
ค่อยๆลดหน้าผากตัวเองไปชนกับหน้าผากของมัน
"กลัวเหรอครับ....หืม...."
"อ้ืม........"  มันส่ายหน้าไปมาเบาๆ...แต่ปากบอกอื้ม...งง
"ไม่กลัวแล้วหลบตาทำไมครับ...หืมคนดี...."
"ก็....ก็....ใจสั่น....มันสั่นมากๆเลย...." มันตอบเบาๆอู้อี้ๆ....น่ารักว่ะ
"หึหึหึ...งั้นเดี๋ยวโจ๊กช่วยให้หายสั่นนะ...." ผมลดหน้าตังเองลงจากหน้าผากมันแล้วไปฝังไว้ที่อกข้างซ้ายของมันตรงตำแหน่งก้อนเนื้อเล็กๆที่เก็บความรู้สึกดีดีของเราเอาไว้มากมาย...ผมจูบที่อกมันค้างไว้อย่างนั้น จนรับรู้ได้ถึงแรงเต้นที่ค่อยๆกลับเข้าสู่ภาวะปกติ.....
"หายใจสั่นรึยังครับ....."
"ไม่รู้...." อ้อนไปนะมึง....
 
ผมหอมแก้มซ้ายขวาของมัน..แล้วกลับมาจ้องตามันใหม่....พอมันจะหลบผมก็จับคางมันไว้ให้มองตรงมายังผม....แล้วค่อยๆพาหน้าตัวเองเข้าใกล้มัน...และหยุดเอาไว้ในระยะที่จมูกชนกันพอดี.....
"อย่าแกล้งกันสิโจ๊ก....เขินจะตายอยู่แล้วนะ...."
"น่ารักจัง...หึหึหึ..."
"........"
"งั้นไม่แกล้งแล้วก็ได้ครับ....." ผมเลยจูบปากมันแทน......
เริ่มจากเบาๆ...แตะๆ...ไล้จนทั่วริมฝีปากมัน
และค่อยๆกดให้หนักขึ้นเมื่อมันสามารถตามผมได้แล้ว....ผมคงเผลอกดแรงไป จูนถึงกับถอนปากหนี
"ขอโทษครับ.....เจ็บเหรอ...." มันส่ายหน้ากลับมา แล้วผมก็เริ่มจูบมันอีกครั้ง...ไล้ข้างแก้มนุ่มเนียนลงมาเรื่อยๆ เรื่อยๆ จนถึงซอกคอขาวที่ตอนนี้อกจะเป็นสีแดงซับเลือดไปแล้ว....ผมดูดแรงจนเกิดรอยแดงสองสามจุด แต่นั่นผมตั้งใจ...พอผมใช้ลิ้นลากผ่านเบาๆจูนจะย่นคอหนี...สงสัยไม่จั๊กจี้ก็คงเสียว....เสียงมันครางเบาๆ..จนผมรู้สึกว่าตัวเองก็เจ๋งนี่หว่า

"จูน....."
"ว่าไง..." มันเงยขึ้นมาสบตาผม ตามันฉ่ำเชียวครับ...แต่ก็ยังอายๆอยู่นั่นแหละ
"ทำรอยให้กูหน่อยดิ....ตรงนี้..." ผมชี้ที่ซอกคอซ้ายตัวเอง....
"ทำไม่.....ทำไม่เป็น...."
"หรือว่าต้องแสดงให้ดูอีกครั้ง...." ผมโน้มหน้าตัวเองลงไปที่ซอกคอขาวมันอีกครั้งแต่โดนมันยันไว้
"ไม่ต้องเลย.....เดี๋ยวทำให้ก็ได้...." หึหึหึ...มันเขย่งจนหน้าตัวเองอยู่ตรงซอกคอผมพอดี....ดูมันกล้าๆกลัวๆ ผมเลยจับหัวมันให้โน้มจนติดกับซอกคอผม....มันเริ่มแล้ว....ถ้าผมไม่กลัวมันงอนนะ...ผมจะปล่อยขำก๊ากให้ลั่นห้องเลย....ก็มันเหมือนมีแมลงตัวเล็กๆมาคลานๆไต่อยู่นะสิ.....แต่ก็รู้สึกดีนะ....ที่มันยังพยายามทำตามที่ผมขอ....



ผมค่อยๆดันร่างจูนให้ถอยหลังจนล้มลงบนเตียง....แล้วร่างของผมคร่อมร่างของจูนไว้อีกที....
ผมค่อยๆไล้วงหน้าของจูนจนมันต้องดึงหน้าผมไปจูบ.....กล้าว่ะ....
"อ๊ะ!!!!..." ผมพลิกให้ตัวจูนนอนทับผมไว้.....ก็ผมกลัวมันจะหนักนิ .....เมื่อทุกอย่างอยู่ในที่เหมาะสม ผมก็โน้มคอจูนลงมาจูบ มือก็แทรกผ่านเสื้อเข้าไปสัมผัสผิวอ่อนนุ่ม....สัมผัสได้ถึงแรงสั่นน้อยๆของมัน....

"จูนครับ...ยกแขนขึ้น...."
"หืม..."
"ยกแขนขึ้นครับ เดี๋ยวโจ๊กถอดเสื้อให้...." มันก็ว่าง่ายครับ ผมบอกให้ยกก็ยก คงเพราะเมาจูบผมมั้งก็ปากผมคลอเคลียเนื้อตัวมันตลอดเวลานิ...โว้ว.....ทำไมตัวมันแดงระเรื่อแบบนี้ละ เห็นแล้วผมนี่แทบจะมุ่งตรงสู่จุดหมายทันที...แต่ไม่ได้ๆ ผมจะเอาแต่ใจตัวไม่ได้...ก็แม่สั่งมาแบบนั้น ลูกที่ดีต้องเชื่อฟังพ่อแม่ หึหึหึ...ถอดเสื้อมันเสร็จผมก็ถอดของตัวเองบ้างโดยที่มีมือน้อยๆในความรู้สึกผมเองนะช่วยแบบเงอะงะๆจนสำเร็จ...

"จูนครับ....อ้าปากหน่อย...." ว่าง่ายอีกแล้ว....ผมเลยมอบลิ้มของตัวเองให้มันไปเคี้ยวเล่นๆ.......จากตอนแรกเงอะๆงะๆ...แต่พอตามผมทัน...เล่นเอาผมหาลิ้นตัวเองแทบไม่เจอ...ก็ฮีเล่นเกี่ยวลิ้มผมไม่ปล่อยเลย....หึหึหึ..แต่ชอบ


จูบ ลูบไล้ สัมผัสแผ่วเบากันซักพักผมก็พลิกตัวขึ้นคร่อมจูนอีกครั้ง....ไล้จูบลงมาเรื่อยๆตั้งแต่หน้า.....จนถึงกลางลำตัว....จูนเองก็ยังคงกระตุกบ้างเป็นครั้งคราวเวลาที่ผมกดแรงๆ.....ผมไล้จูบอยู่ที่กลางลำตัวมัน

"อื้มมมมมมม....โจ๊...โจ๊ก......อื้มมมมมมม....พอ....แล้ว....." มันบิดตัวเร่าเพราะความเสียว.....คงทนไม่ไหวมั้งเลยดึงหน้าผมขึ้นไปจูบปากซะเองเลย......



ผมไล้จูบแผ่วเบาตามรูปหน้าของมัน ตอนนี้ไม่มีส่วนไหนของมันที่ผมยังไม่สัมผัส
"โจ๊ก....กู...กู...รู้สึกเหมือน.....เหมือนมีไฟฟ้าวะ....วิ่งทั่วตัว.....กูเลย.....อื้มมมม...." กว่ามันจะพูดจบประโยค....ก็้เข้าใจนะว่าคนมันกำลังมีอารมณ์....หึหึหึ....เมื่อเห็นว่าทุกอย่างน่าจะพร้อมแล้ว

"ยอมมั๊ยครับ...หืม..ว่าไงครับคนดี" มันหลบตาผมพรึบเลยครับ.....ผมเลยกัดจมูกมันเบาๆไปทีหนึ่ง  น้านนนนนนตาเขียวเลย...โดนผมครอบครองซะขนาดนี้ยังจะแสดงอิทธิฤทธิ์อีก
"ถ้าบอกว่าไม่ยอม...จะเลิกมั๊ยละ" ปากดี...แต่หน้าแดงไปนะ
"คิดว่าไดีละ...มาจนถึงขนาดนี้แล้วนะครับ..." อ้อล้อได้อีกกู
"แล้วจะถามเพื่อ...."
"นะนะนะนะ...นะครับบบบบบบ.... คร่อมเฉยๆนานๆ..เมื่อยนะ...ถ้าเกิดได้ขยับบ้าง....."
"หยุดเลยนะ...ไม่อายกู อายตัวเองบ้างเหอะ...." ด่าไปหน้าแดงไป หึหึหึ สะใจ...แต่เมื่อยจริงๆนะครับ ให้ดิ้นตายเหอะ
"นะ..."
"ขอไรอย่างได้ป่ะ...."
"นาทีนี้ขอสิบอย่างก็ให้ได้ครับ...บอกมาเหอะ..." หึหึหึ....มีค้อนๆ
"กูว่ามึงหื่นไปนะโจ๊ก......" โอ๊ย...มันทุบหลังผมอ่ะ.....แล้วหน้าตตามันก็โหดแบบน่ารักๆขึ้นทันที...กวางน้อยที่ตื่นกลัวเมื่อกี้หายไปไหนซะแล้ว ทำไมเหลือแต่กระต่ายป่าแสนซุกซนละเนี่ย
"ขอไรละครับ...ว่ามาดิ...กูเมื่อย"
"อย่าทำแรงนะเว้ย...ครั้งแรก...กู....กู...กลัว.....แบบว่า.....กลัวเจ็บนะ" หึหึหึ...น่ารักได้อีกว่าที่เมียผมในอีก 1 นาทีข้างหน้า
"โห...ไม่ต้องกลัวนะครับคนเก่ง....กูก็ครั้งแรกเหมือนกัน.......โอ๊ย....ทุบหลังกูไมเนี่ย"
"เชี่ย....มันเหมือนกันมั๊ยละมึง...มึงนะผู้กระทำ ส่วนกูนะผู้ถูกกระทำนะเว้ย..." ดูมัน...กวนส้นจนวินาทีสุดท้ายจริงๆ เพราะมันเป้นอย่างนี้ไงครับ ผมถึงรักมันได้มากขนาดนี้...ตอนนี้ผมไม่เลยจัดระบบตัวเองไม่ถูกว่าจะอยู่ในโหมดในดี...หื่น ฮา หรือโรแมนซ์ดี
"เดี๋ยว....จูนมึงบอกว่าครั้งแแรกอย่าทำเจ็บ...งั้นครั้งต่อไปและต่อๆไปทำเจ็บได้ใช่ป่ะ...."
"ไอ้โจ๊ก!!!!!!!!!"
"โอเคครับ....ไม่แกล้งแล้ว...งั้นกุขออนุญาตดำเนินภารกิจระดับสหประชาติก่อนนะ"
"เชิญ!!!!...." เสร็จโจรโจ๊ก....หลังจากที่ผมปฏิบัติการขั้นพื้นฐานเพื่อให้จูนผ่อนคลาย หายกลัว ไม่เกร็ง ซึ่งก็ได้ผลเป้นที่น่าพอใจ ผมสามารถทำให้มันมีเสียงครางออกมาได้ แต่พอจ๊ะเอ๋กับตาผมเท่านั้้นแหละ หุบปากฉับซะงั้น.......เมื่อทุกอย่างดำเนินไปได้ดีดี....ผมก็ลงมือปฏิบัติการขั้นเด็ดขาด.....โดยการยิงตอปิโด...แล้ว................







ตอนหน้าเป็นตอนสุดท้ายแล้วนะครับ...หึหึหึ...
ออกตัวก่อนนะครับว่าเขียนฉากอะจึ๋ยๆไม่เป็น...ก็เลยออกมาแบบนี้...หึหึหึ...แต่ก็ตั้งใจให้เป็นอย่างนี้แหละ
ถ้าเป็นแบบเลือดกำเดากระจายก็ไม่ใช่โจ๊กจูนสิ....โจ๊กจูนต้องยิ้มไป ฮาไป เขินไป
อย่าว่ากันนะครับ...ที่ค้างแบบนี้ แต่ก็ตั้งใจแหละ....หึหึหึ....
แล้วมาลุ้นกันว่า...เหตุการณ์ของทั้งคู่จะจบยังไง....ฮา เศร้า เคล้าน้ำตา.....
เจอกันตอนสุดท้าย
ขอบคุณครับ

[khunstar]

จิ้มๆ...รักกันนานๆนะคู่นี้55+

[MoMoRin]

55555 kwaa ja dai kan nor...hu hu hu

[eaey]

 :impress2:อ่อนน่ารักอ่ะ

[sazzy_pee]

เอร๊ยยยยย น่ารักมากกกกกกกกกก

ลุ้นกันจนเหนื่อย

แต่ว่ามีต่ออีกนิดก็ดีนะ คือแบบไม่ต้องเรทมาก เอาพอสวยงาม ตัดบทแบบนี้มันห้วนไปอะ (หรอออ แกคิดแค่นี้จริงอะ)

ชอบบบบเรื่องนี้มากกกกกกกกกกกกกกกกก มากกกกกกกกกกกกก

ไม่อยากให้จบเลยนะ อยากให้มีไปเรื่อยๆ เหมือนอัพไดอารี่งี้อะ

วันนี้กลับมาจากทำงาน เหนื่อยๆ มาเจอโจ๊กจูนแบบนี้ ยิ้มออกเลย

อยากบอกว่า โจ๊กเป็นผู้ชายคนแรกที่ทำให้หวั่นไหว ไหวหวั่น รู้สึกอมยิ้มได้ขนาดนี้

มีตัวจริงไม่เนี่ย อยากเจออออออออออ

[tumtok]

ว๊าาาาาาาาาาาาจะจบแล้วจริงๆหรอ
ยังอยากให้มีต่อเรื่อยๆ
ตามอ่านมาก็นานพอคิดว่าจะไม่ได้อ่านมันก็....
 

[Bejae]

งื้ออออออออ ฉากนี้จูนน่าร๊ากกกก
ภารกิจกู้ชาติของไอ้โจ๊กจะสำเร็จไปได้ด้วยดีมั้ยนะ ติดตามชม!!!!

ไม่อยากให้จบเลย ต้องคิดถึงสองจอนี้มากแน่ๆ

[Ilesa]

แอร้ยยยยยยย
รอตอนหน้า........


ตอนนี้ก็หวานได้อีก
ตอนหน้าจบคงคิดถึงเรื่องนี้มาก

(พี่ดิว *เนียนเรียกพี่* ไม่รวมเล่มหรอ?)

[Rafael]

ลุ้นกันจนตายไปข้างหนึ่ง

ป.ล.ขอบันทึกไว้เป็นหน้านึงของประวัติศาสตร์ชีวิตตัวเองว่านั่งอ่านเรื่องนี้ในขณะที่รอประกาศผล

[due]

มาบอกเพิ่มเติมครับ...เห็นว่าทุกคนหลงหนุ่มโจ๊กกัน

อยากจะบอกว่าโจ๊กมีตัวตนจริงๆ...


โจ๊กเป็นผู้ชายมีแก้ม....เหมือนกัน คิบอม วงเอสเจ คิ้วหนา
ตาโต ใส คล้ายน้ำ รพัภัทร
ปากเจ่อๆ น่าจูบ เหมือน บิ๊ก ดีทูบี
โครงหน้าเหมือนกับ พอร์ช ศรัณย์
ประมาณนั้นแหละตัวมัน
มันสูง เกือบ 180
ฟันสวยเวอร์
เสียงมันน่าฟังมาก....เวลาหัวเราะทีโลกนี้โคตรจะสดใส
นิ้วมือมันก็สวย....เสียอย่างเดียว ปากแมว


แฟนคลับโจ๊คงถูกใจนะครับ

[Minny_matzu68]

ง่ะ ค้างเลย โจ๊กกำลังจะยิงตอปิโดเลย55555

ตอนหน้าจะจบแล้วหรอ ขอแบบแฮปปี้นะ ไม่อยากได้เศร้าๆ

รอตอนต่อไปนะคะ ขอบคุณที่มาต่อค่ะ

[kinjikung]

หุหุ อย่าว่าแต่โจ๊กรอเลย คนอ่านก็รออยู่เหมือนกัน
โจ๊กแกล้งจูนตลอด ฮ่า ฮ่า

[Ilesa]

เอารูปมาลงเลยดีกว่า...อยากเห็นอ่ะ

แล้วจูนอ่ะ มีตัวตนจริงๆรึเปล่า?

-----
ชอบเรื่องนี้สุดๆเลย

อ่านพาร์ทพ่อแม่ โจ๊กจูน แล้วน้ำตาไหล

[sazzy_pee]

มากรี๊ดเบาๆ

รู้ว่าโจ๊กมีตัวตนอยู่จริงๆก็ดีใจแล้ว ดีใจมากๆ

อย่างน้อยก็ทำให้รู้ว่า ผู้ชายแบบที่เราชอบ แบบที่เราอยากเจอไม่ได้มีอยู่ในนิยาย (ฮ่าๆ ไม่ได้เวอร์นะ แต่แบบ อ่านเม้นน้องดิวมะกี้แล้วเราร้องไห้อะ ฮ่าาาา)

ถ้าโจ๊กตัวจริงรักกับจูนขนาดนี้ก็ดีใจด้วยนะคะ ขอให้รักกันนานๆนะ นานๆๆมากๆ
ถ้าเรื่องนี้เป็นเรื่องจริงของโจ๊กกับจูน ก็อยากจะบอกว่า ความรักของพวกคุณทำให้เรามีความสุข เป็นกำลังใจเวลาเราเหนื่อย

ขอบคุณน้องดิวที่แต่งเรื่องดีๆแบบนี้มาให้อ่าน

ปล. ไม่อยากให้จบเลยนะ ไม่อยากให้จบเลยจริงๆ ..

ลป. น้องดิวจะจบ แล้วซีนล่ะ ??? กำลังลุ้นซีนอยู่ ไปเปิดเป็นนายเอกเรื่องใหม่มั๊ย

รวมเล่มสิคะ อยากได้เก็บไว้มากๆ

กอดน้องดิววว

[hedwig]

เอิ่ม ค้างงงงงงงงงงงงงงง มากถึงมากที่สุดคับ 

มาต่อเร็วๆนะครับ ขอเป็นก่อนสอบนะ จะได้มีเรื่องดีๆไว้เป็นกำลังใจในการสอบ

    

[sato]

 :z1:ผมว่าน่ารักกำลังดีนะครับคุณดิว ไม่หวือหวามาก โอเคครับ ชอบ ชอบ

[shoi_toei]

 

ง่ะ ค้างงงงง ไม่เป็นไรจูนน่ารัก

รออยู่จร้าาา

[Karn12]

ประทับใจเหมือนเดิม

[due]

"ย้ากกกกกกกกกกกกกกกไอ้โจ๊กกกกกกกกกกูเจ๊บบบบบบบบบบบบบบบบบ....โครม...." และนั่นคือเสียงสุท้ายของมันก่อนที่ผมจะมานอนแอ้งแม้งอยู่บนพื้นข้างเตียงนอน...เชี่ยยยยยย กูเจ็บก้น ถีบมาได้ ก้นกูจะหักมั๊ยเนี่ย....เออแต่กูก็ทำก้นมันเจ็บเหมือนกันนี่หว่า....เจ็บว่ะ...แล้วนั่นมันทำอะไรอยู่ ทำไมไม่มาดูกันบ้าง...อ๋อ..มันกำลังเอาผ้าห่มมาห่อตัวอยู่นั่นเองและปาหมอนมาให้ผมใบหนึ่ง นึกว่าของผมจะปิดหมดด้วยหมอนใบเดียวเหรอครับ...หึหึหึ
"เป็นไงบ้างมึง...เจ็บมากมั๊ย..." โผล่หัวมาได้แล้วเหรอ...ส่วนมือมันก็จับผ้าห่มพะรุงพะรังไปหมดเลย....น่านนนนมีหน้าแดงด้วย
"เจ็บดิ....แต่คงไม่เจ็บเท่ามึงหรอก..มึงคงเจ็บมากเลยสินะถึงถีบกูซะกระเด็นตกเตียง...." มันก้มหน้าลงมาอีกหน่อย จนผมมองเห็นหน้ามันชัดขึ้น...หน้ามันกำลังรู้สึกผิดอยู่...
"ขอโทษ....ก็เมื่อกี้จู่ๆมันก็เจ็บ...เจ็บแบบร่างกายสามารถระเบิดออกมาได้เลยนะ...ขามันไวเลยถีบมึงนี่แหละ..." มันอธิบายเสียงอ่อยๆ
"หึหึหึ...ไม่เห็นเป็นไรเลยครับ...กูไม่ได้เจ็บมากซะหน่อย เอ้า ถ้าอยากไถ่โทษดึงมือกูหน่อย" ผมยื่นมือมือให้มันทั้งสองข้าง มือที่จับหมอนเอาไว้เลยหลุด
"เอ๊ย!!!!!ไอ้โรคจิต...." มันปล่อยมือผมแล้วเอาไปปิดตามันแทน ส่วนผมก็หล่นลงพื้นดังแอ๊กอีกครั้ง....คราวนี้กูชักจะเจ็บจริงแล้วนะ
"ดึงมือกูขึ้นไปหน่อย.....จูน..กูบอกให้ดึงมือกูขึ้นไปหน่อย...เร็วเลย"
"ขึ้นมาเองเลย...ไอ้พวกชอบโชว์ ชิส์...." นี่ตกลงผมกลายเป็นพวกชอบโชว์ไปแล้วเหรอ....





"จูน...มึงจะถีบกูอีกมั๊ย...." ผมถามมัน แต่ตัวผมนี่คร่อมตัวมันเรียบร้อยแล้ว ถามเพื่อ?
"งั้น...เอาไว้คื่นอื่นได้ป่าว คืนนี้กูขอทำใจก่อน" แผนสูงนะครับที่รัก...
"คิดว่ากูจะเป็นคนใจดีขนาดนั้นเลยเหรอครับที่รัก...จุ๊บ" ดูดปากไปทีหนึ่ง...น่าน มีงอน
"อยากถูกถีบอีกก็เอาเลย...เชิญ..." มันเชิญจริงๆนะครับ..แต่มือนี่ดึงผ้าห่มมาคลุมถึงคอเชียว...ลำบากผมต้องดึงออกสิ...
ดึงยังไงมันก็ไม่ยอมปล่อย...

"จูน...ตกลงจะไม่ยอมจริงๆใช่มั๊ยครับ" คราวนี้ผมถามจริงจัง แต่ไม่ได้มีอารมณ์โกรธร่วมแต่อย่างใด เหมือนที่เคยบอกไปแล้วถ้ามันไม่พร้อมผมจะฝืนใจมันเด็ดขาด เดี๋ยวผมไปจัดการตัวเองในห้องน้ำก็ได้ ดีกว่าต้องบังคับใจมัน
"..........." มันไม่ตอบ แต่หลบหน้าผมแทน...ผมรู้ว่ามันกลัว...โอเคเมื่อกลัว ผมก็จะไม่ฝืน...แต่พอผมจะผละออกจากกตัวมัน...มันก็ดึงมือผมไว้ซะก่อน ผมเลยก้มจูบหน้าผากมัน เพราะดูแล้วมันเองก็ใจเสียเหมือนกัน คงกลัวผมโกรธ
"โจ๊ก...โกรธเหรอ..." มันถามเสียงอ่อยๆ
"ไม่ได้โกรธครับ...ถ้ายังไม่พร้อมไว้วันอื่นก็ได้ครับ...เรายังอยู่กันอีกนาน ไม่ต้องคืนนี้ก็ได้....จุ๊บ"
"จะอดทน...."
"หืม?" มันพูดเบาจนผมฟังไม่ถนัด
"จะอดทน...จะไม่ถีบแล้ว...สัญญา...ทำต่อได้นะ" หึหึหึ....น่ารักจัง
"ครับผม....โจ๊กจะทำเบาๆนะ....ถ้าไม่ไหวก็บอก....รู้ใช่มั๊ยครับว่ารัก...รักมากด้วย..."
"อืมมมม" มันยิ้มออกแล้ว







"ย้ากกกกกกกกกกกกก....เชี่ยโจ๊กกกก....กูเจ็บ....ไอ้เลว...อึก..อื้ออออออออ ...อืมมมมม...ไหนบอกจะ....อื้มมมมมมทำเบาๆไง...ซี๊ดดดดด" ....เอาซักอย่างได้ไหมครับที่รัก จะอารมณ์ไหนก็เอาซักอย่าง...นี่มาทั้งด่า เสียว บ่น....ส่วนมือมันนี่ทั้งจิกทั้งข่วนหลังผมจนแสบไปหมดแล้ว...น่านนนนมีกัดไหล่ด้วย...ผมรู้ว่ามันเจ็บ...แต่ผมก็เจ็บเหมือนกันนะ ไหนจะเจ็บที่หลังที่ไหล่แล้วไหนจะเจ็บบเจ้าลูกชายที่โดนรัดซะแน่นติ้วอีกละ แทบจะขยับไม่ได้เลย....แต่ความเจ็บของผมคงเทียบไม่ได้กับของมันหรอก
"กูทำเบาๆแล้วนะครับ...จุ๊บ..." ผมจุ๊บเบาๆที่หน้าผากมันเพื่อให้มันผ่อนคลายลงบ้าง ผมสงสารมันจังเลย เหงื่อนี่ผุดเต็มหน้ามันเลย
"เบากับผีมึงสิ....อื้มมมมมม อึ้ยยยยยย...ฟู่ววววววววววว...กูเจ็บจะตายอยู่แล้วเนี่ย....โอ๊ย ซี๊ดดดดดด" พรุ่งนี้หลังผมมีหวังได้กลายเป็นแผนที่โลกแน่...แล้วนี่มันจะเจ็บหรือจะเสียวกันแน่......

หลังจากที่ผมอยู่นิ่งๆสักครู่แล้ว...ผมก็ลองขยับดูอีกครั้งเบาๆ
"โอ๊ยยยย...โจ๊กกูเจ็บ ฮือๆๆๆๆๆๆ" คราวนี้มาเต็มเลยครับทั้งเสียงทั้งน้ำตาและฟันมันที่ไหล่ผม....งานนี้ต่อให้ผมหื่นแค่ไหน ต้องการยังไง แต่ถ้าจูนต้องเจ็บและร้องไห้ขนาดนี้ผมก้ทำไม่ลงหรอก....ผมค่อยๆถอนตัวออกมา ก็ไม่ใช่อ้อยอิ่งอะไรหรอก แต่กลัวจะไปเพิ่มความเจ็บให้มันต่างหาก....จูนมันคงรู้สึกถึงอะไรบางอย่างในตัวมันกำลังถูกถอนออกไปเลยถาม
"จะทำ...อึกอึก...อะไรนะโจ๊ก..." มันกอดผมทั้งตัวแล้วรั้งตัวเข้าหามันจนอกของเราแนบชิดกันเลย....ส่วนข้างล่างของผมก็กลับเข้าไปในตัวมันอีกครั้ง
"ก็มึงเจ็บ...กูก็จะเลิกทำไง...จุ๊บ"
"มันก็ไม่ใช่เจ็บอย่างเดี่ยวหรอก....มันก็รู้สึกดีอยู่ด้วยแหละ...บ้า...อย่ายิ้มนะ...กูเขิน"ฮ่าๆๆๆๆๆๆ
"แต่มึงร้องไห้ด้วย..." ผมพูดไปแต่ก็รู้สึกว่าข้างล่างเริ่มจะพองตัวอีกครั้ง จนเริ่มจะคับอีกแล้ว
"อื้มมมมมมม" จูนเองก็คงจะรู้อย่างนั้นเหมือนกัน เลยเผลอครางออกมา
"ทำต่อได้จริงอ่ะ"
"ถ้ามึงเลิกทำ...อืม....อื้มมมมมคราวหลังกูจะไม่ยอม อ๊ะ...ไห้มึงเข้ามาในตัวกูอีกแล้ว...." นี่ขนาดผมยังไม่ขยับตัวเลยนะ มันยังซี๊ดได้ทุก 2 วินาทีเลย...หึหึหึ...แกล้งให้มันร้องซี๊ดดดดอีกหน่อยดีกว่า เห็นหน้ามันแดงๆแล้วอดแกล้งไม่ได้
"ก็ตัวเองเจ็บอ่ะ...เค้าไม่อยากเห็นตัวเองเจ็บ"
"กูเจ็บเรื่องของกู...โอ๊ยยยย....อื้มมมมมมม"
"แต่กูไม่อยากให้มึงเจ็บ..." จริงจังครับคราวนี้....ผมไม่อยากให้มันเจ็บจริงๆ...ผมทนไม่ได้
"อันนั้นเรื่องของมึงอื้มมมมม...เร็วดิ...ตัวหนักอย่างกะควาย...นอนทับเฉยๆอยู่ได้....อื้มมมมม....ฟู่วววววววว เจ็บสุดๆเลยวะ" งั้นก็หมายความว่าถ้าทับแล้วขยับมึงจะไม่ว่าใช่มั๊ย...ผมเข้าใจถูกมั๊ยเอ่ย เพื่อความชัวร์ต้องถาม
"แน่ใจนะว่าให้กูทำต่อ"
"Go on โล้ดดดดดดดดดด" งั้นผมก็เดินเครื่องเต็มที่ต่อนะ....จัดไปปปปปปปปปปปปปป




"จ๊ากกกกกกกกกกกโจ๊กกกกกกก กูเจ็บ....เอาออกไปเลยนะ...อื้มมมมมอื้อออออ...." นี่ผมเพิ่งขยับไปเบาๆเองนะ...มันร้องซะดังอย่างกะโดนตอนแน่ะ....ทำไรได้ละครับ ต้องหยุดฉับสิ
"ได้ๆๆๆๆๆครับ เจ็บมากเลยเหรอ" แต่พอผมจะดึงออก
"อย่าถอนออกนะมึง!!!!!" หืม....พอผมดำเนินต่อและเร่งจังหวะขึ้นอีกหน่อย...
"ย้ากกกกกกอื้มมมมมมระบมไปหมดแล้วตูดกู...เจ็บๆๆๆๆๆๆอาาาาาาา" คราวนี้ไม่ไหวจริงครับ กลั้นมานานแระ...ผมปล่อยขำก๊ากออกมาเลย แล้วมันก็ทุบหลังผมดังอั๊กในทันทีเหมือนกัน

ผมเริ่มจะขยับตามผมได้บ้างแล้ว หน้าตามันตอนนี้โคตร....ผมไม่เรียกว่าเซ้กซี่นะ แต่ขอบอกว่าโคตรทำให้อารมณ์ผมกระเจิงแตกกระจายไปเลย...อ๊ะ..อีกแล้ว
"จูนครับ...อื้ม....อาาาา...อย่ารัดสิ...โจ๊กขยับไม่ได้...มันเสียว...อื้มมมมม" ตอดมาก แน่นไปหมด
"ชิส์...กู...ไปรัด...ตอนไหนละ....มันเป็นของมันเองเว้ย...อื้ม....."
"งั้นอย่าเกร็งสิครับ...นะนะนะ.....รู้มั๊ยทางมึงตอดน้องกูจนเกือบล่มแล้ว...."
"ทำไงล่ะ...อื้มมมมมม...กูไม่รู้....มันเป็นของมันเอง.....เจ็บ....." ผมเลยจูบปากมันและไล้ไปตามรูปหน้า ซอกคอ จนลามถึงอก...มันเด้งตัวตอนที่ผมดูดแรงๆด้วย เรียนเร็วจริง หึหึหึ น่ารักอ่ะ....

พอเห็นมันเริ่มผ่อนคลาย เกร็งน้อยลง ผมก็เลยแทงเกือบมิด ถ้าไม่มีเสียงนี้ซะก่อน

"อ้ากกกกกกฮืออออออออออ อึก...เจ็บ.....เจ็บตายเลย...ฮืออออออ" คราวนี้ไม่มีเสียงครางมีแต่เสียงร้องไห้กับคราบน้ำตาเท่านั้น
"งั้นกูหยุดนะ....." จะหาว่าผมใจหมาก็ได้ ขี้ขลาดก็ยอมที่ไม่กล้าทำให้เสร็จๆไป...แต่ผมทนไม่ไม่ได้จริงๆที่ต้องมาเห็นจูนเจ็บขนาดนี้ด้วยน้ำมือของผมเอง....
"โอ๊ย....ถ้ามึงหยุดคราวนี้....อย่าหวังอย่ามีคราวหน้า...ต่อเหอะ...จูนทนได้ครับ....จุ๊บ...."
ผมได้ยินอย่างนั้นก็หมดห่วงครับ...
"ซี๊ดดดดดดดดดดดด"
"โอ้วววววววว"
"เสียวววววววววว"
"ย้ากเจ็บบบบบบบ"
"อื้มมมมมมมมม"
"อื้ออออออออออออ"
"เชี่ยโจ๊กกกกก กูเจ็บบบบบบบ"
"ฟู่ววววววววววว" นั่นแหละครับเสียงร้องของมันทั้งหมด...ฮ่าๆๆๆๆผมนี่ขำถึงแม้อารมณ์ตอนนี้ก็ไม่ค่อยอำนวยเท่าไรก็เหอะ เค้ามีแต่รักระหว่างรบ แต่นี่ผมเหนือกว่าเพราะขำน้ำตาเล็ดระหว่างมีเซ็กส์...เจริญดีแท้คู่กู....
นี่ถ้าไม่ได้อยู่ในช่วงรอยต่อ...หึหึหึ..ผมคงโบกกบาลมันไปหลายทีแล้วแหละ...เพราะเหตุการ์ที่มันบอกให้ผมหยุด เพราะเจ็บ แต่พอผมหยุดก็..........ว่าผมสารพัด....
"ป๊อดเหรอมึง.....ต่อดิ...." แล้วตามด้วยเสียงครางอย่างโหยหวนทั้งซี๊ด ทั้งเสียว ทั้งอืม ทั้งอ้ืมมม ทั้งอ้าาาาาาา ทั้งเชี่ยโจ๊ก เหี้ยโจ๊ก ไอ้เลว มึงตาย ขอโทษเหอะครับที่รักสุดดวงใจของกู...มึงช่างสรรหาคำโอดครวญได้โคตรเซกซี่เลย....ประชด

"ย้ากกกกกกกกก เจ็บบบบอ้าาาาาาาา ทน ทน ทน ทน ทนได้...อื้มมมมมมโว้ววววววว" นี่ผมกำลังมีความสุขอยู่บนความเจ็บปวดของมันรึเปล่า...น้ำตามันคลอๆที่หน่วยตาตลอดเวลาที่ผมทาบทับร่างมัน...ผมขยับตัวไปก็สงสารมันไป
"โจ๊ก....กูมีความสุขนะ...อย่าทำหน้าอย่างนั้น....อ้ืมมมมมม...ตอนนี้ก็ไม่ค่อยเจ็บแล้ว มันแบบบ คือ แบบเสียวมากกว่านะ"
"จริงนะครับ!!!!แฮกกกกก" ผมนี่ถึงกับหอบเลยครับไหนจะทั้งปลอบมัน ไหนจะทั้งเร่งเดินเครื่อง
"จริงครับ......ย้ากกกกกกกไอ้โจ๊ก...กูเจ้บ มึงตายยยยยย"  นั่นไง...แต่คราวนี้ผมไม่ยอมหยุดแล้ว....ก็มันอยากยั่วผมก่อนทำไมละ...จัดเต็ม
กว่าจะเสร็จกันได้ถึงฝั่งถึงฝา..หัวผม ไหล่ผม หลังผมระบมไปหมด เสียน้ำตาไปก็หลายหยดก็เพราะขำมันนั่นแหละ ส่วนมันนี่ถึงกับสลบเหมือดกันเลยทีเดียว
 ผมจัดการตัวเองให้ไม่อยู่ในสภาพแรกเกิดเสร็จก็หาผ้ามาชุบน้ำเช็ดหน้าตาเนื้อตัวให้มัน...จนมันมีสีหน้าดีขึ้นหน่อย อย่าป่วยนะครับ...ถ้ามึงป่วย นั่นคือความเห็นแก่ตัวของกู.....จุ๊บบบบ ผมจูบมันเบาๆที่หน้าผาก
แล้วจัดการเอาผ้ามาห่มมันจนถึงคอ......จุ๊บบบบบบ
"ยังมีหน้ามาลักหลับกูอีกเหรอ....พรุ่งนี้ถ้ากูลุกไม่ไหวนะ...โอ๊ย....มึงตายแน่...." ตื่นงาแฮะ
"อย่าขยับมากสิ.....เจ็บอยู่ไม่ใช่เหรอ" ผมจับมันให้นอนนิ่งๆแทนที่จะพยายมถีบตัวผม
"ก็รู้ว่ากูเจ็บแล้วทำทำไมละ" มันว่าเสียงงอนๆ อ่อยๆ แถมอายๆด้วย พอเห็นผมจ้องมันหนักเข้า มันเลยเอามือตัวเองปิดตามันซะเลย หึหึหึ
"เจ็บมากเลยเหรอครับ...โจ๊กขอโทษนะ..." ผมดึงมือมันออกแล้วก้มลงจูบหน้าผากมันเบาๆ
"เจ็บ...แต่ก็พอทนได้ ไม่ต้องห่วงหรอก...แล้วก็ไม่ต้องรู้สึกผิดด้วย กูเต็มใจของกูเอง...."
"งั้นเหรอคร้าบบบบบบ" ผมรู้สึกว่าตัวเองตาพราวขึ้นมาอีกครั้ง
"ไม่ต้องมาทำหน้าหื่นใส่กูเลยนะมึง....คราวนี้กูไม่ยอมจริงๆนะเว้ย....." มันชี้หน้าคาดโทษผมอย่างแรง
"โจ๊กสัญญาครับ....โจ๊กจะทำเบาๆ...สัญญาไม่ทำให้เจ็บด้วย...." ผมค่อยๆคลานเข้าหาตัวมัน
"ไม่เจ็บกับผีมึงสิ....ย้ากกกกกกกกก"  ไม่ทันแล้วครับเพราะผมขึ้นคร่อมมันเรียร้อยแล้ว พร้อมกับมัดมือมันไวทั้งสองข้าง หึหึหึ
"อีกครั้งนะ...คราวนี้น่าจะไม่เจ็บเท่าครั้งแรก..นะนะนะ" อ้อนไว้ๆ
"ไม่เจ็บก็ไม่ให้ทำโว้ย.....จ๊ากกกกก ไอ้โจ๊ก ไอ้บ้า ไอ้หื่น ไอ้กาม กูเจ็บบบบบ...โอ๊ยยยยย.....อื้มมมมมมมมมมมม...ซี๊ดดดดดดด" หึหึหึ..แล้วมันก็เสร็จผมไปอีกรอบ อีกรอบ อีกรอบ และอีกรอบจนได้

ผมตื่นขึ้นมาในตอนเช้าเห็นจูนยังหลับซบอกผมอยู่เลย ส่วนมือนี่กอดอกผมซะเต็มเหนี่ยเลย แถมมีคราบน้ำลายบูดที่ปากด้วย มันเอาเวลาไหนมาน้ำลายไหลว่ะ.....มันขยับตัวนิดหน่อย ผมเลยถือโอกาสจูบมันซะเต็มรักเลย ทั้งปาก ตาทั้งสอง จมูก แก้มซ้ายขวา ต่อให้ผมจูบมันบ่อยแค่ไหน ผมก้ไม่เคยเบื่อเลยจริงๆ
"หืม...ตื่นแล้วเหรอครับ"
"อืม......โจ๊ก" เสียงมันแหบๆแห้งๆนะ
"ว่าไงครับ...ไม่สบายรึเปล่า....ทำไมเสียงแหบจัง" 
"อ๊ะ......" เพราะผมดึงตัวมันให้ขึ้นมานอนบนตัวนะสิ ผมจะได้กอดมันถนัดหน่อย....แต่ไม่ต้องห่วงกันไปนะครับเพราะมีผ้าห่มเป้นปราการด่านสำคัญอยู่ หึหึหึ
"จุ๊บบบบบ ๆๆๆๆ ปวดหัวรึเปล่า"
"ไม่รู้เหมือนกัน.....แต่...." แล้วมันก้ซุกหน้าลงกับอกผม...
"แต่อะไรครับ..."
"@#$%^&*()_+"
"พูดอะไรฟังไม่รู้เรื่องครับ ไหนเงยหน้าขึ้นมาคุยกันดีดีสิ " ผมพยายามงัดหน้ามันขึ้นมา แต่ดูมัน...ขืนได้ขืนดี แล้วตกลงจะคุยกันรู้เรื่องมั๊ยละ
"!@#$%^&*("
"จูนพูดีดีครับ...ไม่สบายตรงไหนก็บอกสิ....โจ๊กเป้นห่วงก็น่าจะรู้" ได้ผลครับทีนี้ มันยอมเงยหน้าจากอกผมแล้ว...หื้มมมม หน้าแดงไปไหนครับที่รัก
"ก็บอกว่าเจ็บก้น เจ็บก้น ฟังไม่รู้เรื่องรึไง....ไอ้บ้า...ชิส์!!!! " แล้วมันก็ซุกหน้าลงกับอกผมอีกครั้ง แต่คราวนี้มันกัดไหล่ผมด้วย...
"หึหึหึ....ฮ่าาาาา โอ๊ยยยยหนูอ่อน...กูเจ็บ...โอ๊ยยยยย"
"กูเจ็บกว่าอีก" มันบอกเสียงอู้อี้เพราะปากยังคงกัดไหล่ผมอยู่
"น่ารักจังเลย แฟนใครครับเนี่ย...นี่แนะๆๆๆ จุ๊บบบบบบบบบ" ผมงัดหน้ามันขึ้นมาแล้วระดมจูบปากมันจนนับไม่หวาดไม่ไหว
"โอ๊ย...เจ็บนะมึง....พอแล้วๆๆๆ ฮ่าาาาาา"  ผมเลียปากมันในตอนท้าย สงสัยจั๊กจี้มั้ง


"จูนครับ?"
"หืม?" มันเงยหน้าขึ้นมาสบตาผม
"รู้ใช่มั๊ยว่าโจ๊กรักจูนมากแค่ไหน"
"ก็เท่าๆกับที่จูนรักโจ็กไง....หึหึหึ"
"รักกัน รักกัน รักกัน ฮ่าาาาา หึหึหึ" เราสองคนประสานเสียงกันบอกรัก ประสานเสียงกันหัวเราะ ผมว่านี่คำบอกรักที่ไพเราะที่สุดในสามโลกนี้แล้วแหละ.....ว่ากันมั๊ยครับ.....






"ถ้าเราเลือกแล้วที่จะรักใครซักคน เราต้องพยายามให้เต็มที่เพื่อที่จะคว้าเค้าให้มาอยู่ข้างๆเรา อย่าไปยอมแพ้กับการถูกปฏิเสธแค่ครั้งแรก เมื่อวานไม่รัก แต่ก็ใช่ว่าวันนี้จะรักไม่ได้....ถึงแม้วันนี้ก็ยังไม่รัก แต่เราก็ยังมีพรุ่งนี้ที่จะทำให้เค้าคนนั้นหันมามองเราบ้าง เหมือนผมไง พยายามมาเท่าไร ต้องอดทนแค่ไหน แต่ในที่สุดหนู่อ่อนคนนี้ก็ไม่รอดมือผมจนได้....รักมึงนะ หนูจูนอ่อน"





"ถ้ามีใครซักคนหนึ่งรู้สึกดีดีกับคุณและคุณเองก็รู้สึกดีกับเค้าเหมือนกัน อย่ากลัวที่จะรับรักนั้น และอย่ากลัวที่จะให้รักนั้นกลับไป ทุกอย่างมีเวลาของมัน อย่าปล่อยให้เวลาผ่านไปอย่างไร้ประโยชน์ เพราะคำว่า กลัว เพราะเมื่อเวลาดีดีเหล่านั้นผ่านไป ไม่ว่าคุณจะร้องไห้คร่ำครวญแค่ไหน วันเวลาเหล่านั้นก็ไม่อาจกลับมาหาคุณได้หรอก ต่อให้คุณตายตรงหน้าก็เถอะ....ผมเองก็เป็นหนึ่งในนั้นที่กลัว แต่ยังโชคดีที่คนๆนั้นยังคงรอผมได้อยู่และรอมาตลอด จนเราได้มีวันนี้ จนเราได้มีกันและกัน แต่อีกหลายๆคนอาจจะไม่โชคดีเช่นผม.....เพราะฉะนั้นถ้ากล้าที่จะรัก ก็อย่ากลัวที่จะคว้ารักนั้นมาอยู่ข้างๆเรา....โจ๊ก....คนที่ผมรักและรักผมสอนมาครับ.....จนผมสามารถผ่านความกลัวนั้นมาได้...ชิส์...รักมึงนะไอ้คุณโจ๊ก......."







จบแล้วครับ
จบแบบจริงๆ จังๆๆๆๆ

ขอบคุณที่อ่านกันมานานเป็นปีๆเลย...
ขอบคุณครับ

[eaey]

เป็นncที่ได้อารมณ์ :m20:มาก

[khunstar]

กรี้ดดด55+