หัวข้อ: วุ่นนัก...รักรุ่นพี่ UP UP UP!!! ตอนที่ 65 จุดเริ่มต้น 28-03-2553

[XTeND]

เรื่องนี้เชียร์แซนนะคับ
ว่าแต่ Earth กับ Sand
คิดได้เนอะ น่ารักดี

ตอบ... เนื่องจากอาจักรกับอาหงษ์อยากให้ลูกลูกเป็นคนแข็งแรง และมีความอดทน แซน ก็คือทราย ทรายที่มีความแข็งแกร็งสูง

และเมื่อรวมกันแล้วก็กลายเป็นตึกใหญ่ เป็นบ้านที่พวกเขาพักอาศัยได้ ส่วนเอิร์ธ เอิร์ธ คือพื้นดิน ดิน ดินที่สมบูรณ์เป็นที่เจริญเติบโต

ของไม้ใหญ่ทำให้พวกเขามีผลไม้ไว้เก็บกิน สรุปอาจักรและอาหงษ์อีอยากให้ลูกพึ่งพาตนเองได้ สามารถดูแลตนเองและดูแลพวกอีได้

[Cha Ris Ma]

  โฟล์คเต่า

  แค่ชื่อน้องลึกซึ้งมากมาย

เลย +1 ไปเลย

[namtaan]

^
^
 
จิ้มน้องมาร์ค จึ๊กๆ

น้องเอิร์ธฉลาดดีนะ มีความพยายาม ไล่หาจนได้เบอร์
คู่แข่งคนนี้น่ากลัวมากนะแซน
พี่โอ๊ตก็แกล้งน้องได้อีกนะ

บวกไป 1 แต้มจ้า

[morrian]

แซนผู้น่าสงสาร 

[Koa-ka]

สวัสดีครับ

แหม่ เนื้อหอมมมมม
มีทั้งศึกนอกศึกในเนาะ เอ้า ใครจะเป็นพระเอกตัวจริง

ก๊ากกกกกก

จะบอกว่าวันที่ 1 หนังเซ็งเป็ดฉาย และมีมิตติ้งเล้าเล็กๆ
และจะบอกอีกว่า ไปไม่ได้ เหตุเพราะติดอบรมที่พัทยา

หึหึ

แต่จะกลับบ้านวันที่ 24 คงถึงเย็นๆ

ขอบคุณและจะติดตามครับ

[kungyung]

 
เกิดอาการรักพี่เสียดายน้องแทนโอ๊ตจังอ่ะ

[yowyow]

มารอคร้าบบ

[XTeND]

ตอนที่ 40 เซอร์ไพรส์

...หลังจากเดินทางมาถึงร้านส้มตำพวกผมก็หาที่นั่งที่ไกลผู้คนมากที่สุด แต่มันก็ยากที่จะหา เพราะตอนนี้เวลาเพิ่ง 11 โมง พอมาถึงแน่นอนครับเราก็คุย คุย คุย และคุย (ชาตินี้พวกมึงไม่เคยคุยกันหรือไง) ไม่น่าเชื่อร้านที่มีลูกค้านับหัวได้ แต่เสียงดังยังกับมีงานวัด ออ...ลืมบอกไปพวกผมเมาด้วยครับ แต่เมาดิบ ปราศจากแอลกอฮอตลอดงาน เวลาผ่านไปรวดเร็วครับ ซึ่งต่างจากการกินโดยสิ้นเชิง พวกเรากินกันช้ามาก เรียกว่าเล็มจะถูกกว่า ผมดูนาฬิกาตอนนี้ก็บ่าย 2 ครึ่งแล้ว มันเป็นเวลาที่เพื่อนๆ ผมเริ่มเคลื่อนพลกลับบ้าน ผมไปส่งเดอะแก๊งค์ ก่อนไปนั่งรอไอ้แสบที่ท่ารถ ผมจอดห่างจากท่ารถพอควรเพราะกะว่าจะทำเซอร์ไพรส์พอไอ้แสบลงมาปุ๊บก็แกล้งขับรถผ่านช้าๆ ให้มันวิ่งตามรถเล่น หึ หึ ผมนั่งรอบนรถอยู่พักใหญ่ๆ นี้มันก็เลยเวลารถจอดมาจะครึ่งชาโมงแล้ว เพลงที่ฟังก็เพลงเดิมๆมาจากแผ่นซีดี

...ผมนั่งรอได้เกือบๆชั่วโมงรถก็มาถึงครับ แต่ไม่แน่ใจเพราะมีรถหลายสายที่ผ่านทางนี้ แต่ก็ไม่ผิดคาดครับ เหลนรหัสตัวดีของผมลงมาจากรถคันนั้น มันเดินลงพร้อมกระเป๋าเป้ใบเดียวครับ มันมองซ้ายมองขวาอยู่พักหนึ่ง ผมจึงสตาร์ทรถ แล้วรีบเข้าเกียร์ขับโฉบหน้ามันก่อนไอ้ตัวแซบจะนั่งวินมอเตอร์ไซค์กลับหอ ผมมองซ้ายมองขวาอยู่พักหนึ่งก่อนออกรถ แต่ก็ต้องสะดุดกับภาพที่เห็น แซนรับกระเป๋าจากหญิงสาวคนหนึ่งแล้วสะพายอีกข้าง แต่งดูหวานและเรียบร้อยมากกระโปรงยาวเลยเข่า สีชมพูอ่อน กับเสื้อคลุ่มสีฟ้า แซนเดินข้ามถนนกับเธอคนนั้น ผมพยายามเพ็งมองหวังว่าคงเป็นน้องเหมื่ยว แต่ไม่ใช่ครับ ไม่ใช่เลย แต่หน้าคุ้นๆอยู่ เด็กที่ ม. นี่แหละ แซนตรงไปที่รับฝากรถจักรยานยนต์ จัดการเอาสัมภาระวางไว้ที่ตระกร้าหน้ารถแล้วถอยมา แล้วเธอคนนั้นก็ซ้อนท้ายแซน ก่อนที่แซนจะขับรถออกไป

...งานนี้ผมคงไม่ต้องไปส่งแล้ว ผมเลี้ยวรถกลับตรงกลับบ้านทันที ในหัวผมมีแต่เธอคนนั้น เธอคือใคร รู้จักแซนได้ไง หลากหลายคำถามที่ผมจะคิดได้ ผมพยายามคิดว่า ผมความจะดีใจใช่ไหม ที่แซนจะมีแฟนเป็นผู้หญิง  มันถูกต้องกับสิ่งที่ม้าขอไม่ใช่หรือม้าต้องการลูกสะใภ้ ม้าต้องการหลานสืบสกุล มันถูกต้องแล้ว...ใช่ไหม?

...ผมขับรถไปเรื่อยๆจนเลยบ้านผม ตอนนี้ผมอยากไปไหนก็ไม่รู้ ผมขับไปเรื่อยตามเส้นทางที่มีให้ผมไป ผมขับช้าที่สุดเท่าที่จะทำได้ เพราะผมรู้ว่าตอนนี้ผมไม่สมาธิสักเท่าไร จนมาถึงสุดความสามารถ ความอดทนของผม ผมจอดรถแล้วปิดเครื่อง ผมจอดอยู่ริมถนนในย่านชานเมือง ต้อนข้าวสีเขียวอ่อนพลิ้วไสวตามสายลม ท้องฟ้ายามเย็น ผมยืนอยู่ข้างๆรถของผม โทรศัพท์มือถือผมสั่นอยู่ในรถ ผมไม่สนใจมันเอาแต่มองดูวิวภายนอกเพื่อคิดทบทวนในสิ่งที่ควรจะเป็น คำตอบที่ดีที่สุดสำหรับทุกคน ผมไม่เข้าใจว่าผมคิดได้ว่าผมควรทำอะไร แต่ทำไมผมกลับทำมันไม่ได้

...ผมยืนดูวิวตรงหน้าจนสงบจิตสงบใจได้แล้ว ผมจึงกลับเข้าไปที่รถก่อนขับรถกลับบ้าน

ครืด... ครืด... โทรศัพท์ผมสั่นเวลาผมถึงบ้านพอดี แถมเบอร์แปลกๆ อีกแล้ว

“สวัสดีครับ”

“พี่โอ๊ตอยู่ไหนทำไมไม่มารับสายผม แล้วมากรุงเทพเหรอ อยู่ไหน ผมจะไปหา” เอิร์ธโวยวาย

“ใจเย็นๆ พี่อยู่ที่บ้านพี่ครับ”

“อ่าวเหรอ”

“ข่าวเร็วนะ”

“ก็โทรไปหามันมา มันบอกว่าพี่บอกมันว่าอยู่กรุงเทพฯ ผมก็เลยขอยกเลิกงานรีบกลับบ้านมาเนี้ย อาม้ารู้เรื่องก็รอเหมือนกัน เป็นห่วงว่าพี่จะเป็นอาไรไหม” --*-- เรื่องใหญ่แล้วไงตู

“พี่แกล้งมันนะ ฝากขอโทษคุณแม่ด้วย”

“(ม้า...ม้า... แฟนผมฝากขอโทษม้าครับ เขาหยอกเฮียเล่น) โอเคบอกแล้วครับ)

“ขอบใจ...” เกินบรรยายครับ งานนี้ “แล้วนี้ยกเลิกงาน งานอะไร”

“ถ่ายแบบอ่ะพี่ ลงหนังสือนะไม่มีอะไรหรอก พี่เขาคุยกันได้” --*--

“เห้ย ไม่ต้องขนาดนั้นก็ได้มั้ง”

“ไม่เอาอ่ะ อยากเจอที่รัก”

“แล้วไม่เรียนพิเศษไง”

“ก็โดดงานโดดเรียนที่เดียวเลย มานั่งรอพี่เนี้ย โทรไปก็ไม่รับ ที่บ้านก็เป็นห่วงไอ้เฮียมันก็โทรมาถามว่าพี่ถึงบ้านยัง”

“เออ...ขอโทษครับ เอาเป็นว่าต่อไปพี่จะแกล้งมันพี่จะเตี้ยมเราก่อนแล้วกัน”

“เตี้ยมม้าด้วยก็ดีนะครับ เฮียมันโทรเข้าบ้านด้วย” อืมๆยิงเบอร์บ้านมาด้วย

“งั้นยิงเบอร์บ้านมาด้วย”

“พี่ครับเบอร์บ้าน 3 สาย เบอร์ผม 3 สาย พี่ยังไม่ได้ดูเหรอ”

“แหะยังครับ ขับรถนะ เลยไม่ได้ดู”

“ออ...ครับ งั้นแค่นี้ก่อนนะครับ จะช่วยทำอาหาร”

“ครับ ฝากสวัสดีและขอโทษด้วยนะ”

“ม้าไม่ว่าพี่หรอกครับ มีผมเนี้ยแหละต้องรีบไปช่วยม้า โดดทั้งงาน โดดทั้งเรียนพิเศษ”

“ครับ ไปเลยครับ บายบ่าย”

“รีบไล่เชียว”

“ไปได้แล้วครับ”

“ครับ...จุ๊ฟๆ”

...ผมดูโทรศัพท์มีสายไม่ได้รับ 6 สาย กับ 2 ข้อความ ผมได้คำของ 6 สายแล้ว แต่อีก 2 ข้อความนี้แหละ ผมจัดการเมมเบอร์โทรศัพท์ ก่อนเปิดอ่านข้อความ ข้อความเป็นของเอิร์ธกับไอ้แสบนั้นแหละครับ ไอ้แสบส่งมาว่า “ถึงหอแล้ว เหนื่อยมาก ขอพักผ่อนก่อนนะ” ส่วนเอิร์ธ “คิดถึงนะ อยู่ไหนครับ ทำไมไม่รับสาย โทรกลับด้วยนะ” รู้สึกข้อความมันต่างกันอย่างไงก็ไม่รู้ระหว่างข้อความของคนที่รู้จักกันเป็นอย่างดี กับของคนที่เพิ่งรู้จัก แต่เราควรจะดีใจสิ ควรจะดีใจเข้าไว้ เพราะอย่างน้อย “สัญญาต้องเป็นสัญญา” สิ

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

จบตอนที่ 40

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

เรื่องเล่าหลังคอมพ์

...สวัสดีครับท่านผู้อ่าน ผมไม่ได้มาหลายวัน คิดถึงกานบ้างไหม ส่วนผมช่วงนี้ชีพจรลงเท้ามา ผมเพิ่งกลับจากเชียงใหม่เหนื่อยดีครับ รู้สึกผิดที่ไม่ได้บอกก่อน แต่หวังว่าคงไม่โกรธกันนะ อยากบอกว่าเปิดเทอมที่ผ่านมา พอได้ทราบงานบางส่วนแล้ว อยากบอกว่างานนี้หืดขึ้นหัวเลย งานไม่เยอะนะครับ มี 2 งาน แต่เล่มใหญ่มาก ก็ทำโปรเจคจบนี่เนอะ

...งานนี้อาจจะไม่ได้อัพเดธบ่อยเหมือนเทอมที่แล้ว แต่อย่างไงจะพยายามให้จบให้ได้ แต่เมื่อไรอีกเรื่องนะครับ วันนี้เพียงเท่านี้ก่อนนะครับ บะบายครับผม

รักและคิดถึง

โฟล์คเต่า

ผู้เขียน

[ปี้ปี้ปี้~PalmY]

คิดถึงครับบบ

แล้วก็ทำให้ค้าง แบบคิดมาก 

[Cha Ris Ma]

พี่โอ๊ต อย่าคิดมากซิครับ สาวคนนั้นอาจจะเป็นเพื่อนที่เจอกันบนรถก็ได้
แล้วข้อความอ่ะ แซนคิดว่าพี่โอ๊ต อยู่กรุงเทพ ก็น้อยใจบ้าง งอนบ้างเป็นธรรมดา
ถ้าแซนรู้ว่าพี่โอ๊ตอยู่ต้องรีบมาอ้อนแล้วแหละ

 :angry2:แซน เอาค่าแก้ต่างแทนมาให้เลยนะ

ปล.พี่โอ๊ต เจอเซอร์ไฟรส์ซะเอง ผิดแผน

[namtaan]

sms ของแซน ช่างห้วนสั้นจริงๆเลย
สัญญานี้โอ๊ตจะทำได้จริงๆหรือ
บวก 1 แต้มจ้า เป็นกำลังใจให้คนแต่งนะจ๊ะ 

[gboy]

คิดถึงครับ
แต่คิดถึง นิยายนะ
 
เซ็งว้อย
นานๆมาทียังค้างอีก

 

[l_k]

อำจนได้เรื่อง

[DexTunG]

      สั้นไปอะ



เลยไม่รู้เรื่องเลย




       

[lizzii]

คิดถึงโฟลคเต่า
แซนทำอะไรอีกแล้วเนี่ย ๆๆๆ
ผู้หญิงที่ไหนนนนนนนนนน

[DEMON3132]

+1 ให้น้องโฟล์คเต่านะ ขอให้ทำโปรเจคจบสำเร็จด้วยดี
ส่วนเรื่องนิยาย มาลงช้าหน่อยคงไม่เป็นไร คนอ่านเข้าใจดี
เรื่องเรียนย่อมสำคัญ อีกแป๊บก็จะจบแล้ว สำหรับแซนดูมีท่าที
แปลก ๆ ไปนะ โอ๊ตเห็นกับตาก็ต้องมีอาการหวั่นกันบ้าง แม้จะ
คอยปลอบใจตัวเองว่า แซนมีแฟนเป็นผู้หญิงก็ดีสมใจม้าแล้ว
แต่ก็เป็นแค่ความคิดแบบบวกนะ แต่เรื่องจริงไม่มีทางทำใจได้
อยู่แล้ว สู้ สู้ ...ทั้งคนแต่ง ทั้งน้องโอ๊ตนะ .....

[morrian]

  หงุดหงิดเฟ้ยยยยยย!!!!!

มานอาไรกันเนี่ยยย 

[Koa-ka]

สวัสดีครับ

แหม่

เห่อของใหม่ซะละ
 

เพื่อนเค้ามั้ง ผู้หญิงคนนั้นน่ะ
คนเขียนก็ซาดิส ชอบหาเรื่องให้ตัวพี่จัง

ขอบคุณและจะติดตามครับ

[ToeY_@_KP]

งานเข้า..

[kungyung]

สั้นๆครับ


ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงวะ
 

[หัดดิน เอ้ยหัดกิน]

เรื่องนี้เชียร์แซนนะคับ
ว่าแต่ Earth กับ Sand
คิดได้เนอะ น่ารักดี

ตอบ... เนื่องจากอาจักรกับอาหงษ์อยากให้ลูกลูกเป็นคนแข็งแรง และมีความอดทน แซน ก็คือทราย ทรายที่มีความแข็งแกร็งสูง

และเมื่อรวมกันแล้วก็กลายเป็นตึกใหญ่ เป็นบ้านที่พวกเขาพักอาศัยได้ ส่วนเอิร์ธ เอิร์ธ คือพื้นดิน ดิน ดินที่สมบูรณ์เป็นที่เจริญเติบโต

ของไม้ใหญ่ทำให้พวกเขามีผลไม้ไว้เก็บกิน สรุปอาจักรและอาหงษ์อีอยากให้ลูกพึ่งพาตนเองได้ สามารถดูแลตนเองและดูแลพวกอีได้

โอ้แม่จ้าววววววว
มีที่มาด้วยเ้วย
นึกว่าเอาน่ารักเฉยๆ

ปอลอ น่าอิจฉาอ่าคับ
ได้ไปเที่ยวตจว.]

[||toxic-love||]

 

มาต่อไวๆนะครับบ บ

อิอิ

[K2KARN]

คงไม่ใช่อย่างที่โอ๊ตคิดหรอก
ว่าแต่ว่า,, จะเลือกใครกันเนี่ย
เชียร์แซนอะ แซนมาก่อน

[bamimimisan]

คิดถึง ๆ พี่แซน แล้วอ่ะ

มาต่อไว ๆนะ

[หัดดิน เอ้ยหัดกิน]

มารอคร้าบบบ

[4559]

ไอ้แซนทำเรื่องละ



เอน้องมานดีกว่าง่ะ

[XTeND]

ตอนที่ 41 ลอย ลอยกระเทย เอ้ย ลอยกระทง

...แดดส่องฟ้าเป็นสัญญาณวันใหม่ ท้องฟ้าสดใสพาหัวใจสุขสัน เพื่อนๆพร้อมหน้าเพื่อนฝูงพากันยินดีปรีดา...เช้านี้มาเป็นเพลงเลย รู้สึกหดหู่มาเกือบทั้งวัน นอนได้ก็ถือว่าบุญเท่าไรแล้ว พยายามหลอกตัวเองอยู่นาน มันก็ไม่ช่วยอะไร กลับรู้สึกแย่กว่าเก่าเสียอีก แล้วไหนจะเจ้าเอิร์ธอีกคนโทรมาป่วนเกือบทั้งคืน เอิร์ธบอกว่า ได้ยินเสียงผมแปลกๆไม่เหมือนตอนเจอกันที่กรุงเทพฯ คะยั้นคะยอผม ถามว่าเป็นอะไรหรือเปล่า ผมว่าผมก็ไม่เป็นไรนะ แค่เริ่มแพ้กลางคืน 555+

...ว่าไปช่วงนี้ก็ห่างหายจากการทำบุญเสียนานวันนี้ขี้เกียจก็ไม่เป็นอยู่ดี แล้วจะคิดทำไมใช่ป่ะ ผมไปอาบน้ำแต่งตัวเตรียมไปโรงเรียน (พูดเหมือนเด็กเลย ไปมหาวิทยาลัยนั้นแหละ) ไม่น่าเชื่อครับ ไปอาบน้ำไม่ถึง 15 นาที ฝนตกแบบไม่ลืมหูลืมตา น่าหดหู่ยิ่งนัก จะว่าไปฝนตกแบบนี้ผมต้องไปรับไอ้แสบนะสิ รู้สึกไม่พร้อมจะเจอเลย เห้อ... พอผมแต่งตัวเสร็จผมคว้ากุญแจรถโฟล์คเต่าคู่ใจไป ม. ทันที (ตอนนี้ 8 โมงแล้ว ถ้าไม่รีบสายแน่) ผมใช้เวลาเดินทางตามปรกติประมาณ 30 นาที ก็ถึงมหาวิทยาลัย

...เอ๋...ลืมอาไรหรือเปล่านะ ไม่มีนี่นา ผมจัดการเลี้ยวรถเข้าตึกเรียนทันที ผมรู้สึกว่าวันนี้ผมมาเรียนเร็วกว่าปรกติ เพราะใต้ตึกมีคนมาน้อยมาก สงสัยติดฝนมาไม่ได้ ผมเลยนั่งเล่นแล้วพิจารณาว่าจะทานอะไรในเช้าวันฝนตกเช่นนี้ ...การทานข้าวคนเดียวมันเหงาเนอะ ผมซื้อน้ำมานั่งเป่าลมผ่านหลอดเล่นฆ่าเวลา รู้สึกว่าเวลาแต่ละนาทีมันยาวนานเหมือนครับ เพื่อนผมเริ่มมากันทีละคนสองคน ส่วนใหญ่เป็นพวกที่ขับรถยนต์มา เหมือนฟ้าจะเป็นใจครับ ฝนเริ่มซาลงเพื่อนเดอะแก๊งค์ผมก็มา หนึ่งในนั้นคือเจ้าแซน มันมากับไอ้ดิว

“ว่าไงพี่ไม่เจอสะนาน” หลานรหัสผมทักขึ้น

“ไม่ว่าไง แกดร๊อปกี่ตัวแล้ว”

“โอ๊ยพี่เปิดเทอมอย่าถามเรื่องดร๊อปปวดหมอง” ไอ้ดิวบ่ายเบี้ยง ไอ้นี้ดร๊อปเยอะมากครับ “ว่าแต่พี่ทำไมไม่รับไอ้แซน มันมารอพี่ที่หน้าหอ”

“พี่ลืม” ผมตอบเรียบๆ ผมมองอีกทีเพื่อนผมย้ายโต๊ะหมดแล้ว เมิงทิ้งกูทำไม

“ลืมเหลนได้เหรอ เห็นเทอมหนึ่งติดอย่างกับสามี ภรรยา”

“น้อยๆ หน่อยไอ้ดิว เดียวโดน”

“ง่ะแซวแค่นี้มีงอน” มันกวนไม่เลิกครับ ตอนนี้ไอ้แซบนั่งตรงข้ามผม จ้องผมเขม่งเลย ผมไม่แคร์ไม่เคยเห็นหน้าตาดีอ่ะดิ “เออไปแหละพี่”

“อ่าวไม่กินข้าวเหรอ”

“ไม่อ่ะ เดี่ยวกินตอนกลางวันทีเดียวเลย”

“อืม”

“เออ แซนเมื่อวานขอบใจมากนะ”

“ขอบใจมันทำไม” ผมปากไว

“เมื่อวานมันขับรถให้หนู มาส่งที่หอ ตอนแรกบอกให้รอเปลี่ยนเสื้อผ้าแป๊บ แต่มันก็หนี เดินกลับไปก่อน” ดิวพูดเสียงเรียบ แซนมันส่งดิว ส่งตอนไหน มันไปกับสาวช๊อกกี้พิงค์ต่างหาก

“หรือว่าแกใส่ชุดสีชมพูนั้น” ผมเคยคิดอยากเห็นมันใส่กระโปรงแต่งหวานๆ แต่มันไม่ยอม

“พี่รู้ได้ไง” ดิวสวนขึ้นทันที

“เออ...เออ”

“หรือพี่ไปรออยู่ที่ท่ารถ” แซนแทรกขึ้น ผมกลืนไม่เข้าคายไม่ออก ละทีนี้ ไอ้ดิวนั้งข้างแซนทั้งคู่จ้องหน้าผม ...กูไม่ผิดนะ

“เออ ใช่แล้วจะทำไม”

“พี่เห็นหนูเหรอ โอ้ไม่น่ะ”

“ไม่บ้านแกนะสิไอ้ดิว ดูดีออก แต่เมื่อวานผมยาวนิ”

“สมัยนี้เขามีวิกพี่ เห้อ พ่อหนูเขาไม่ชอบที่หนูเป็นทอม เขาอยากให้ลูกสาวเป็นสาวหวาน หนูกลับบ้านก็ต้องแต่งตัวตามใจท่าน แน่หล่ะธนาคารของหนูนิ ทำไมดีอาจโดนตัดบัญชีได้”

“อ่าวแล้วไมเป็นทอมว่ะ”

“พ่ออยากได้สาวหวานที่ซ่อมเป็นทุกอย่าง งานไม้ งานไฟฟ้า ช่างซ่อมรถทุกชนิด รวมถึงคอทองแดง” ผมฟังมันขัดกันสุดๆ “เอาเหอะถือว่าบุญตาพี่ เพราะงานบายเนียร์หูนไม่ใส่แบบนั้น ไปแหละ เซ็ง” แล้วมันก็เดินจากไป คิดจะไปก็ไป ผมหันกลับมาเจอสายตาเจ้าเล่ห์ของไอ้แสบ ถึงกับสะดุ้งโหย่ง เอาไงดี กินข้าวแก้อายดีกว่า

“งอนผมเหรอ”

“ใครไหนไม่มี”

“แล้วทำไมไม่รับผมหล่ะ”

“ไม่รู้”

“แบบผมน่างอนมากกว่านะเนี้ย”

“งอนอะไร” ผมถาม

“ลองคิดดูดิ แฟนเราเห็นเราไปกับคนอื่นไม่แสดงตัว ไม่แสดงความเป็นเจ้าของเลย”

“แล้ว”

“ตั้งแต่วันนี้มาอยู่กับผมเลย”

“ไม่มีทาง”

“โห้ไม่มีง้อเลยอ่ะ”

“เกินไปและ ไปขึ้นเรียนได้แล้ว” ผมทานข้าวอิ่มพอดีนาทีนี้รีบชิ่งหนีครับ หุหุ แซนก็เดินตามมาสะกดจิตผมต่อ จนถึงทางแยกไปห้องเรียนใครห้องเรียนมัน

...วันนี้อาจารย์ให้แบ่งกลุ่มเตรียมทำรายงานแล้วก็ปล่อย ปี 4 นี้สบายจริงๆ ผมลงมาเจอไอ้แสบอยู่ข้างล่างเรียบร้อย ผมเลยต้องแยกไปกินข้าวกับมันก่อนไปส่งไอ้แสบที่หอ และแน่นอนผมไม่ค้างหอมัน 555+

...เวลาเป็นสิ่งหนึ่งที่ผมยอมรับว่ามันตลกสิ้นดี บ้างก็เร็ว บ้างก็ช้า ผมใช้เวลาส่วนใหญ่แทบไม่ทันเลย จนมาถึงสุดสัปดาห์ วันนี้ถือว่าเป็นว่าที่ผมและเพื่อนๆตั้งหนาตั้งตารอเลยก็ได้ เพราพวกผมรวมหุ้นกันซื้อพลุ ดอกไฟ มาเล่นกัน ผมจัดการโทรบอกที่บ้านว่าผมพักหอแซน เพื่อจะได้สนุกกับเพื่อนๆได้เต็มที่ จะว่าไปปีนี้เป็นปีแรกที่ผมได้ลอยกระทงคู่ เพราะไอ้แสบมันงุงิ ตะแง้วๆ จะลอยกระทงอันเดียวกันจนผมต้องยอมมัน เพราะผมอยากเล่นพลุมากแล้ว ที่มหาวิทยาลัยของผมมีที่สวนที่ค่อนข้างกว่า พวกผมจะหลบไปเล่นที่ห่างกับผู้คนกันเพราะไม่ต้องการให้ไปกระทบ หรือความเสียหายต่อผู้อื่น และพลุส่วนมากที่ซื้อมาผมเล่นพลุสวยงามเป็นส่วนใหญ่ ไม่เน้นเสียง ผมให้เพื่อนจุด ส่วนผมนั่งดูกับตั้งกล้องชักภาพอย่างเดียว กว่าจะเสพสมอารมณ์หมาย สมปรารถนา

...หลังจากที่สนุกสนานกับดอกไม้ไฟ พวกผมก็ไปทานข้าวกันและแน่นอนร้านที่ไปร้านข้าวมันไก่หน้า ม. ขณะที่ผมทานข้าวเอิร์ธโทรมาหาบอกว่า “ตอนนี้กำลังถ่ายแบบอยู่ อยากลอยกระทง” แล้วก็ถูกที่เขาเรียกไปทำงานต่อ เอิร์ธโทรมาหาผมทุกวันจนผมเห็นเรื่องมันเป็นปรกติ มีแซนนี้แหละนั่งจ้องทุกครั้งที่ผมคุยกับเอิร์ธ หุหุ

…เมื่อผมกลับถึงหอพักผมก็อาบน้ำเตรียมตัวนอน แต่เจ้าแสบมันไม่ยอมมันอาบน้ำเสร็จมันก็ไม่ยอมให้ผมนอน ผมมองนาฬิกานี้ก็ตีหนึ่งกว่าแล้ว มันให้ผมทำอะไรให้มันหน่อย ผมไม่ยอม จนมันบอกว่าแค่เอาผ้าปิดตา ผมใจอ่อน อ่อนใจกับสิ่งที่มันรบเร้าสุดท้ายก็ยอม พอปิดตาเสร็จแซนจูงมือผมไปไหนไม่รู้ก่อนก็อุ้มผมครับ ตัวผมก็ใช่จะเบา แซนมันบอกให้ผมกอดคอมันผมก็กอดถ้าตอนนี้มีคนเห็น ก็คงคิดว่ากำลังเห็นจ้าวบ่าวอุ้มเจ้าสาวขึ้นเรือนหอ แค่เป็นผู้ชายกับผู้ชายเท่านั้น(แค่นั้นหรือ?) มันอุ้มผมอยู่พักใหญ่ๆ ผมไม่รู้ว่าไปไหน เดียวขึ้นเดียวลงอะไรไม่รู้ ผมว่ามันพยายามทำให้ผมงง สุดท้ายมันก็วางผมลงบนที่พื้นที่แข็งเอาการอยู่ แซนล้มตัวลงนอนข้างๆผมก่อนเปิดผ้าปิดตาให้ผม

...สิ่งที่เห็นคือหมู่ดาวนับร้อย เรียกว่านับล้านถึงจะถูกอยู่บนท้องฟ้า ดวงดาวพยายามส่องแสงแข่งขันกันว่าใครจะสว่างไสวกว่ากัน ตัดกับท้องฟ้าที่กรม ลมพัดอ่อน ตอนนี้ผมอยู่ด่านฟ้าขอหอแซน บริเวณที่ตากผ้าแหละครับ แซนเตรียมพื้นที่ไว้แล้วโดยดูจากผ้าที่มันปูรอไว้แล้ว ไอ้แสบค่อยๆเอาปลายนิ้วมาสัมผัสเบา ก่อนที่เราจะประสานมือกัน และนอนดูดาวด้วยกันสักพักหนึ่ง ผมและแซนก็พูดคุยกันเล่นกันบ้างตามประสา ผมสบายใจทุกครั้งที่อยู่กับแซน อยากพูดอะไรก็พูดอยากทำอะไรก็ทำ เหมือนผมอยู่กับเพื่อนในแก๊งค์ของผม ผมชอบก็ตรงนี้แหละ หลังจากที่เล่นกันสักพักก็เริ่มเข้าโหมดซึ้ง มาตอนไหนอันนี้ไม่ทราบแต่ด้วยดวงดาวและท้องฟ้าที่เป็นใจ บรรยากาศโรแมนติคสุดๆ แซนมองหน้าผม ผมหันไปสบตาก่อนต้องเบือนหน้าหนีด้วยความอาย ก่อนที่จะหันกลับไปมองอีกครั้ง แซนยิ้มให้มันเป็นรอยยิ้มที่ผมชอบ เปลี่ยมล้นไปด้วยความรู้สึกดีๆที่มีให้กัน ผมมองตากันจนไม่รู้ว่าตอนไหนที่ปลายจมูกเราเริ่มสัมผัสกัน และเราก็จูบกันในค่ำคืนที่เต็มไปด้วยหมู่ดาว ที่เหมือนเทียนเล่มน้อยนับล้านเล่น บนผ้ากำมหยีสีกรมผื่นใหญ่ และรสจูบที่เหมือนขนมหวาน ด้วยข้ออ้างดังกล่าวที่ทำให้ผมไม่อาจจะดิ้นหนี หรือหยุดยั้งความรู้สึกนั้น

...หลังจากที่ดื่มดำกับความโรแมนติค เราก็กลับลงมาที่ห้อง แซนเข้ามากอดแล้วเริ่มจูบผมอีกครั้ง ความรู้สึกจากครั้งเก่าก่อนยังคงอยู่จึงทำเอาผมปฏิเสธมันไม่ได้ มือของแซนเข้ามาถายในเสื้อลูบไล้บริเวณหน้าอก ส่วนอีกข้างลูบไล้บริเวณแผ่นหลัง และสุดท้ายแซนก็ถอดพันธนาการนั้นออก แซนเองก็ถอดเสื้อของตนเช่นกัน แซนผลักผมลงบนเตียงก่อนค่อมผมไว้ แล้วบรรจูบอีกครั้ง ปลายนิ้วของแซนวนเวียนอยู่บริเวณยอดอกจนผมเสียวพละออกจากจูบนั้น แซนไม่รอช้าไซร้บริเวณคอผมเพิ่มความเสียวอีกครั้งก่อนลากลิ้นลงบริเวณยอดอก แล้วดูดมันสลับกับเลียปลายยอดเป็นระยะ ผมเก็บอารมณ์ไม่ไหวจนครางออกมาเป็นระยะ มือของแซนล้วงเข้าไปใต้ร่มผ้ามือของแซนกำลังสำรวจบริเวณต้องห้าม สัมผัสมันอย่างอ่อนโยนก่อนปลดเปลืองพันธนาการอีกครั้ง ตอนนี้ผมและแซนต่างเปลือยเปล่ากันทั้งคู่ แซนบรรจงจูบอีกครั้งแล้วค่อยๆทาบลำตัวลงมาจนท่อนเนื้อสัมผัสกันแล้วค่อยถูกันอย่างช้าๆ ตอนนี้หัวผมเริ่มหมุน ไม่รู้จะลำดับอารมณ์เสียวตรงไหนก่อนดี แซนค่อยๆ ถางขาผมออกก่อนใช้นิ้วค่อยสอดเข้า-ออกเป็นจังหวะ ก่อนจะถอนริมฝีปากออกแล้วค่อยๆเอาแซนน้อยจอบริเวณทางออกแล้วสอดเข้ามา

...ตอนนี้ผมยอมรับว่าเจ็บมาก ครั้งที่แล้วไม่ยักกะรู้สึกมาขนาดนี้ สงสัยเพราะรสน้ำเมา เล่นเอาผมน้ำตาไหล เมื่อแซนน้อยเข้ามาสุดแล้วก็ค่อยๆถอนออก แล้วค่อยๆซอยถี่ขึ้น ผมพยายามสะกดกลั้นความรู้สึกไว้ ไม่พยายามส่งเสียงแต่ก็อดไม่ได้ แซนเองก็เริ่มให้ใจเร็วและแรงขึ้น ก่อนจะหยุดพักแล้วริมฝีปากมาบรรจบกันอีกครั้ง พอเสียงหายใจเริ่มแผ่วลงแซนก็เริ่มซอยอีกครั้งก่อนถอนออก แล้วเหวี่ยงผมให้ค่อมแซน ผมทำอะไรไม่ถูกแซนเลยทำการเอาน้องชายตนจอบริเวณช่องนั้น ก่อนโอบเอวแล้วดันตัวเองขึ้นมา สับกับกดผมลง พอเป็นจังหวะแซนก็หันมาเล่นกับน้องชายผมที่ยังตั้งชันอยู่ แซนค่อยๆชักให้ผมตามจังหวะ ผมเสียวจนต้องหยุดตัวเอง แต่มือแซนไม่หยุดผมทนความเสียงไม่ไหวจนน้ำรักผมทะลักออกมาเลอะบนตัวแซน แซนเอากระดาษเช็ดออก หลังจากนั้นแซนค่อยๆลุกขึ้นก่อนดันผมลงไปนอนคว่ำ ตอนนี้ผมไม่เห็นอะไรนอกจากปลายเตียง แซนสอดใส่เข้ามาอีกครั้ง ก่อนซอยถี่ขึ้น ถี่ขึ้น ผมครางตามจังหวะเสียงแซนเองก็เช่นกัน ก่อนหยุดพักไซร้ที่หลังผมแล้วจับผมนอนหงาย ก่อนเริ่มกระแทกอีกครั้ง แต่คราวนี้ขาเข้าเร็ว แต่ขาออกช้า เน้นจังหวะและความแรง จนผมจุกก่อนซอยถี่ แล้วถอนมันออก แล้วน้ำรักของแซนก็เปรอะลงที่ตัวผม แซนล้มตัวลงนอนทับแล้วกอดผมอยู่อย่างนั้นจนถึงเช้า

...หลายคนบอกว่า วันสำคัญๆ อย่างวันลอยกระทงเป็นเหมือนวันเปิดบริสุทธิ์ หรือวันเสียตัว แต่สำหรับผมเสียมาก่อนหน้านี้แล้ว...เศร้า จะว่าไปผมก็มีความสุขที่ได้อยู่กับแซน แต่ผมไม่รู้จะจำกัดความว่าอะไร จะเรียกแซนว่าอะไร เรียกว่าน้องหรือเหลนรหัส แต่ความสัมพันธ์มันก้าวล้ำไปมากกว่านั้นมากๆ จะเรียกว่าแฟน ผมก็ยั้งไม่พร้อม ผมไม่รู้ว่าคนรอบข้างจะเรียกมันว่าอะไร แต่สำหรับผม มันคือ “ไอ้ตัวแสบ”

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

จบตอนที 41

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

เรื่องเล่าหลังคอมพ์

...สวัสดีครับพี่น้อง...ไม่ได้มาต่อนาน ตอนแรกว่าจะอัพเดธให้วันศุกร์ แต่พอดีญาติมาเลยไม่ได้นอนห้องตัวเอง อดสะงั้น 555+ หวังว่าคงชอบกันนะครับ อย่างไงรบกวนรอด้วยนะ

รักครับ

โฟล์คเต่า

ผู้แต่ง

[ปี้ปี้ปี้~PalmY]

“พ่ออยากได้สาวหวานที่ซ่อมเป็นทุกอย่าง งานไม้ งานไฟฟ้า ช่างซ่อมรถทุกชนิด รวมถึงคอทองแดง”

อันนี้ พี่สาวผมเป็นครบทุกอย่าง  น่าสงสารมัน เรียนวิศวะ แต่มันชอบ - - " เอ๊ะ ตรูชักงง

ปล. NC ไม่เสียว แต่หวานแบบนุ่มนวล 

[XTeND]

“พ่ออยากได้สาวหวานที่ซ่อมเป็นทุกอย่าง งานไม้ งานไฟฟ้า ช่างซ่อมรถทุกชนิด รวมถึงคอทองแดง”

อันนี้ พี่สาวผมเป็นครบทุกอย่าง   น่าสงสารมัน เรียนวิศวะ แต่มันชอบ - - " เอ๊ะ ตรูชักงง

ปล. NC ไม่เสียว แต่หวานแบบนุ่มนวล  

...เนอะๆ NC ไม่ดีเลยเนอะ ลบทิ้งดีกว่าเนอะ อิอิ

ปล. ตอนนี้ผู้แต่งไม่มีอารมณ์ฝังเรื่องผีอยู่ อารมณ์ไม่อยู่กัยล่องกับลอย 555+

[DexTunG]