ตอนที่ 39 เปิดเทอม
...หลังจากที่กลับมาจากกรุงเทพฯ ผมก็นอนเล่นอยู่บ้านอีกใหญ่ๆ ก่อนกลับพวกผมไปเที่ยวสวนสนุกกันก่อนเป็นการปิดทริปนี้อย่างถาวร และแน่นอนไอ้แสบมาด้วยตอนนี้มันกลายเป็นเดอะแก๊งค์ของผมไปแล้ว และก็เพิ่งรู้ว่าแซนกลัวทุกอย่างในสวนสนุก ไม่ว่าจะเป็นความสูง หรือ ผี ซึ่งต่างกับผมโดยสิ้นเชิง เพราะผมชอบทุกอย่าง ถ้าถามตัวผมจริงก็ยอมรับว่ากลัวทั้งความสูง และผี ที่อยู่ถูกสร้างขึ้นมาอยู่บนความปลอดภัย ผมเริ่มมั่นใจและสนุกกับมันเต็มที่
...เกือบๆ 1 สัปดาห์ที่ผมอยู่บ้าน ผมหมกตัวอยู่แต่ให้ห้องกับกองกันพลาที่ซื้อมาจากกรุงเทพฯ และหนังสือการ์ตูนที่ซื้อมาจากงานสัปดาห์หนังสือแห่งชาติ (งานนี้ผมได้เจอกับเพื่อนเก่าๆสมัยผมเรียนพิเศษที่กรุงเทพ และลากผมเข้าสู่วงการโอตาคุอย่างเต็มตัวด้วย)
...และแล้ว 1 สัปดาห์ที่แสนน่าเบื่อก็จบลงวันแรกของการเปิดเทอมเริ่มขึ้นเทอมนี้ผมมีเรียนเพียง 3 ตัวเท่านั้น แต่ผมไปเรียน 4 วันตามปรกติ เพราะมีวิชาเลือกที่ผมอยากเรียนแต่ลงเกินไม่ได้เลยไปขออาจารย์เรียนด้วยอี 2 วิชา (เรื่องของเรื่องหาเรื่องออกจากบ้านไปนั่งคุยกับเพื่อนมากกว่า) ส่วนเจ้าแซนเปิดเรียนวันอังคารครับ ตอนนี้กำลังเดินทางมาอยู่
“เห้ยไอ้โอ๊ต มึงมีเรียนวันนี้ด้วยเหรอ” ไอ้แบงค์ทักผม เปิดเทอมวันแรกทั้งทีทำไมต้องเจอมันคนแรก
“ไม่มี”
“แล้วมึงมาทำไม”
“มาให้ความถาม”
“โห้ยไอ้สาด กูถามดีๆ”
“ก็กูอยากมาเรียนวิชา...อ่ะ”
“ก็ลงเรียนดิ”
“รักพี่เสียดายน้อง”
“ยังไง”
“ก็วิชาที่กูลงกูได้เกรดบีอัพแน่ๆ แต่อีกวิชากูก็อยากรู้ไว้ใช้โกงไง”
“เออว่ะ”
“ว่าแต่วันนี้มึงมาเร็วเป็นด้วยเหรอ”
“ออ กูมาส่งเด็กใหม่ กูเลยต้องมาเร็วนะ”
“ปิดเทอมมาเด็กใหม่กี่คนล่ะ”
“ไอ้เหี้ยนี้นิ”
“กี่คน” ผมย้ำ
“คนนี้ คนที่ 3”
“เออ...ก็แค่นั้น”
...แล้วผมก็ไปหาอะไรกิน เพราะเริ่มเบื่อไอ้แบงค์มากพอแล้ว ไม่เจอมันมานานแต่ไม่มีความอยากเจอมันเลยให้ตายสิ ผมนั่งเล่นสักพักเพื่อนๆ ผมก็ทยอยมารวมทั้งเพื่อนกลุ่มของผมด้วย ที่มากันก็ด้วยเหตุผลเดียวกันนั้นแหละครับ คือขี้เกียจอยู่บ้าน/หอ พวกผมเข้าเรียนตามเวลา และมันเหมือนเป็นธรรมเนียมที่ว่า สัปดาห์แรกไม่มีเรียน ทำให้วันนี้เป็นวันพบปะสังค์สรรกันมากกว่า วันนี้อาจารย์ผู้สอนเป็นอาจารย์ที่เคยเป็นที่ปรึกษาเก่าให้กับพวกผมเมื่อปีก่อนหน้านี้ เนื่องจากมหาวิทยาลัยมีการเปลี่ยนแปลง ทำให้มีสาขาวิชาที่เปิดสอนเพิ่มขึ้นและอาจารย์ก็ต้องย้ายไปประจำสาขาดังกล่าวทำให้อาจารย์ท่านต้องย้ายไปอยู่สาขาดังกล่าว (รู้นะว่าคิดว่า พวกผมแย่มากจนอาจารย์ขอย้ายหนีพวกผม เสียใจด้วยนะครับ 555+) อาจารย์ท่านแนะนำหลายๆ เรื่องที่ไม่เกี่ยวกับเนื้อหาการเรียนการสอน ส่วนใหญ่ก็เรื่องสอบ (คำคำนี้มันชวนปวดหัวจริงๆ สิน่า) หลังจากที่อาจารย์ปล่อยกลับบ้านพวกผมมารวมตัวที่โรงอาหารใต้ตึกอีกครั้ง
...กริ๊ง...กริ๊ง...กริ๊ง
“ไอ้โอ้ต พ่อมึงโทรตาม” เพื่อนผมตะโกนแซว
“สาด ไม่ใช่โว้ย” ผมตอบพลางดูที่หน้าจอว่าใครโทรมา
“อ่าวไม่ใช่พ่อยอดขมองอิ่มมึงเหรอ” (ฮา)
“ไม่ว่ะ” ผมนั่งดูมันไม่ได้ขึ้นชื่อครับ มันเบอร์ใหม่โทรมา เพื่อนผมเริ่มนั่งเงียบ เพราะเบอร์ใหม่ๆ ส่วนมากจะเป็นเบอร์โทรของอาจารย์ ผู้ใหญ่ หรือ โทรผิด “สวัสดีครับ”
“สา-หวัด-ดี-คร๊าฟ~ ที่รัก” เสียงแปลกๆ
“เออไม่ทราบว่าจะเรียนสายใครครับ” ท่าทางโทรผิดแน่นอน
“ไม่ผิดหรอกครับ” ฟังก็คุ้นๆนะ “ไม่เจอกันไม่กี่สัปดาห์จำกันไม่ได้แหละ น่าน้อยใจจริงๆ”
“ไอ้แสบเหรอ แกอยู่ไหน”
“แหะๆ ไอ้พี่แซนนะเพิ่งขึ้นรถกลับครับ นี้น้องเอิร์ธครับ”
“อ่าววันนี้ไม่มีเรียนเหรอ”
“มีครับแต่โดดมาคุยโทรศัพท์” เออเจริญล่ะเด็กไทย
“เห้ย แล้วมีเบอร์พี่ได้ไง”
“ขโมยมา”
“ขโมย?”
“ก็รู้ๆ กันอยู่ว่าพี่แซนขี้เซาแค่ไหน วันนี้ผมมาเรียนด้วยเลยตื่นเช้าแล้วแอบย่องไปดูเบอร์อ่ะ กว่าจะหาเจอแทบตาย”
“ทำไมอ่ะ ชื่อพี่หาไม่น่ายากนะ”
“หาไม่ยากหรอกครับ ถ้าเมมชื่อพี่”
“ฮื้อ”
“ตอนแรกผมนึกว่าเมมชื่อพี่ หรือไม่ก็ที่รัก แต่ไม่มีเลย ลองไปหาดูในกล่องข้อความก็ไม่มี ในข้อมูลการโทรก็ไม่มี เบอร์ที่โทรบ่อยๆก็ไม่มี” เออ ผมนั่งคิดๆ ดูผมไม่เคยส่งข้อความหาไอ้แสบเลยนะเนี้ย ก็อยู่ด้วยกันจะส่งทำไมใช่ไหมครับ 555
“แล้วเอามาได้ไง”
“ไล่ดูรูปที่โชว์เวลาโทรเข้าโทรออกไงพี่”
“ไล่ดูที่ละคนเนี้ยนะ”
“ใช่...”
“แล้วแซนเมมชื่อพี่ว่าอาไรหล่ะ”
“พี่เต๋า”
“หา”
“พี่เต๋า”
“มันเอามาจากไหนว่ะ”
“พี่โอ๊ต ชื่อพี่ภาษาอังกฤษสะกดอย่างไง”
“OAT”
“อืมเอากลับกันดิ”
“TAO เออว่ะ” ผมเพิ่งรู้ไอ้แซนมันฉลาด ฉลาดแกมโกงนะ “ว่าแต่โทรมีอาไร ไปส่งไอ้แซนมาหรือไง”
“เปล่า พอดีถามมันมันบอกว่าจะนั่งรถไปรอบ 10 โมง เลยโทรมาบอก”
“จริงเหรอ”
“ไม่จริง ความจริงคือคิดถึงเลยโทรหา” --*--
“ได้เบอร์แต่เช้า แต่เพิ่งโทรเนี้ยนะ”
“แง่มๆ คนเราก็ต้องทำใจบ้าง กลัวพี่จะไม่รับรักผม”
“น้อยๆหน่อย อายุห่างกันขนาดนั้น”
“อายุเป็นเพียงตัวเลข ไม่มีปัญหากับแนวราบหรอกครับ เอิ๊กๆ”
“เออ ไปเรียนไป” ผมเริ่มไล่
“ครับผม จุ๊ฟๆนะครับ ค่อยมีกำลังใจในการเรียนหน่อย”
“อ่ะนะ”
“คิดถึงแก้มหอมๆนั้นจัง ว่างจะลงไปหานะ บะบายครับ”
...พี่น้องคู่นี้เหมือนกันอย่างหนึ่ง เหมือนกันตรงที่คิดจะวางก็วางสายกันดื้อๆ
...กริ๊ง ...กริ๊ง ...กริ๊ง
“สวัสดีครับ”
“ที่รักครับ...” คราวนี้ไอ้แสบ วันนี้วันอาไรเนี้ย วางสายน้องมารับสายพี่
“ตอนนี้อยู่รังสิตใช่ไหม”
“เห้ยรู้ได้ไง”
“นั่งรถรอบ 10 โมงมาหล่ะสิ”
“เห้ยอยู่ไหนเนี้ย”
“ก็อยู่รังสิตนะ รถเพิ่งผ่านหน้าพี่ไปเมื่อกี้”
“จริงดิ เห้ยๆจะลงๆ แล้วมาไมอ่ะ”
“มาเที่ยว พอดีลงที่รังสิตว่าจะซื้อของแล้วจะไปหาที่บ้าน” ผมอำ
“เห้ย วันนี้เรียนวันแรกไม่ใช่เหรอ”
“สัปดาห์แรกรู้กันว่าไม่มีเรียน อีกอย่างปี 4 แล้วนะครับ เรียนไม่กี่ตัว” ผมยังไม่เลิกอำ
“เห้ยทำไมไม่บอกกันบ้างอ่ะ”
“เซอร์ไพรส์นะ”
“แงงงงงง” ผมว่าคนบนรถคงเริ่มมองที่มันแล้วหล่ะ “ผมอยากเจอพี่อ่ะ”
“เออ งั้นก็รอไป เออเดียวแค่นี้ก่อนนะ”
“ครับ” เสียงอ่อยเล่นทีเดียว แล้วผมก็ตัดสายไป รู้สึกอารมณ์ดีแปลกๆได้แกล้งคน
...ผมเดินกลับมาที่กลุ่มเพื่อน ซึ่งมันก็ยังนั่งคุยกันไม่เลิก ชั่งหาเรื่องราวมานั่งเม้าส์ได้ตลอดจริงๆ หลังจากที่นั่งก็อยู่เป็นชั่วโมง น้ำย่อยก็เริ่มทำงานอีกครั้งเพียงเท่านี้ก็เริ่มมีคนเริ่มประเด็นว่าจะกินอะไรกันดี ตัวผมอยากอยู่ต่อจนถึงบ่าย 3 เพราะรถของไอ้แสบจะมาถึงประมาณนั้น จะได้ไปรับมันได้ หลังจากที่เพื่อนๆผมส่ง SMS โหวตร้านอาหารในดวงใจเสร็จ ก็รู้ผล วันนี้เราไปกินส้มตำหลัง ม. อืม...แซนก็ยังไม่ได้ไปด้วยอยู่ดี 555
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
จบตอนที่ 39
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
เรื่องเล่าหลังคอม
...สวัสดีครับ ปิดเทอมกันแล้วล่ะสิ เป็นไงบ้างครับสุนัดไหม ผมเปิดเทอมแหละ เรียนสามเทอมนะ ว่าไปก็เคยบอกแล้วเนอะ เห้อ...ช่วงนี้ยังวุ่นไม่หายเลยครับ นู้นนี้ นี้นั้น แต่ก็มีเวลาหายใจมากกว่าเทอมที่แล้ว ส่วนมากหาเรื่องวุ่นวายเองมากกว่า 555
...พอดีกลับไปหาข้อมูลเก่าๆ ของเรื่องนี้ อ่านๆไปรู้สึกอารมณ์ฮาๆ สมัยก่อนหายไปเนอะ เริ่มคิดถึงมันตะหงิดๆ อารมณ์แซนหึงพี่โอ๊ตแบบจ้องกินเลือดกินเนื้อ จนต้องมานอนหนุนตักแสดงความเป็นเจ้าของ ไอ้จั้ม กับไอ้ดิวก็ไม่เคยมีบทบาท (ก็คงไม่มีต่อไป) เรื่องจะดำเนินต่อไปแบบไหนติดตามกันด้วยนะครับ...
รักนะจุบุ๊ จุบุ๊
โฟล์คเต่า
ผู้แต่ง
หัวข้อ: วุ่นนัก...รักรุ่นพี่ UP UP UP!!! ตอนที่ 65 จุดเริ่มต้น 28-03-2553 (อ่าน 345924 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก