หัวข้อ: Ooo๐...นางในไดอารี่...๐ooO ...นิวกุ้ยเฟย...

[namtaan]

ช่วงนี้น้องนิวขยันเล่าอ้ะ

แต่พอมาอ่่านถึงตอนล่าสุด มึนตึ้บ ปวดตับ   

คิดไม่ออก บอกไม่ถูกเลยน้องเอ๋ย 

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

หวัดดีครับพี่กุ้ง ที่จริงไม่ได้ขยันเล่าเท่าไหร่หรอก แต่ตอนนี้ ออกมอยู่อพาร์ทเม้นท์เอง ก็เลยติดเนทล่นโน้ตบุคได้
อยากเล่าอะไร เจออะไรก้เปิดคอมฯเข้ามาพิมพ์ๆๆได้เลย ถ้าอย่างแต่ก่อน มีเรื่องมากมายอยากเล่า
แต่ดึกไปบ้าง คนในร้านเนตเยอะเกินบ้าง เหนื่อย เพลีย หลับยาว อะไรต่างๆ ก็ทำให้ไม่ได้เข้าร้านเนต
บางทีงานยุ่งๆ ก็เลยไม่ได้ปร้านเนต ทีนี้ไอ้ที่อยากเล่า พอนานๆไปมันก็ขี้เกียจเล่าอ่ะ เพราะมันก็ผ่านไปซักพักแล้วครับ

[SUKSABYB]

^
^
^
^
ยอมจริงป่ะครับ pmมาดิ พี่อ่ะได้เสมอ ช่วงนี้ทั้งฮอโมนและฟีเลโมน พุ่งปรี๊ดๆอยู่ด้วย

สงสัยจะพุ่งปริดไปซะไกล 



ปล.พักผ่อนมากๆนะครับ ผมเป็นห่วง 

[kunkai]

พี่นิวมีความสุขก็ดีสิค้าบ
แต่
จะนานแค่ไหนเท่านั้น
 

[mma419109]

       คิดถึงน้องนิว สบายดีหรือเปล่า

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

เล่าเรื่องอื่นๆไปซะเยอะ แทบจะไม่ได้เล่าเรื่องงานเลยเนาะ ตอนนี้พักเรื่องของคนรอบตัวไว้ก่อน มาเล่าเรื่องงานกันบ้าง เพราะมีอะไรสนุกๆไม่แพ้กันครับ

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

ยังไม่ทันจะได้เล่าเรื่องสนุกเลย ก็มีเรื่องเศร้ามาเล่าซะแล้ว

ผมกำลังจะตกงานครับ หัวหน้าเพิ่งบอกวันนี้ว่า มีการลดพนักงาน

โดยพนักงานที่ถูกปลด ก็คือบรรดาพนักงานลูกจ้างชั่วคราว(แบบผม)

ผมมีเวลาทำงานถึงแค่สิ้นเดือน ที่หัวหน้าบอกวันนี้เพราะในสัปดาห์หน้าเมื่อถึงวันหยุดของผม

ผมจะได้มีเวลาตั้งหลักไปสมัครงานที่ใหม่ไว้ก่อน เพราะเหลือเวลาน้อยเต็มทีแล้ว แต่...ทำไมต้องเป็นผมด้วยล่ะเนี่ย

[beemanufan]

  พี่นิว สู้ๆนะคะ อย่าพึ่งท้อค่ะ

ขอให้หางานใหม่ได้ไวๆนะคะ

เป็นกำลังใจให้ค่ะ สู้ๆ

[kunkai]

:L2:มาให้กำลังใจพี่นิวค้าบ

[salemon]

พี่นิวคะ
สู้ๆนะค่ะ น้องคนนี้เป็นกำลังใจให้ค่ะ
น้องเชื่อว่า ความพยายามอยู่ที่ไหนความสำเร็จอยู่ที่นั้นค่ะ

 

[Little Devil]

เป็นกำลังใจนะ

[mma419109]

        น้องนิวอย่าเพิ่งหมดกำลังใจ คนดีมีความสามารถ
 ยังไงก็ต้องผ่านพ้นไปได้ เอาใจช่วยสุดฤทธิ์

[ltahset]

 

อย่าพึ่งท้อแล้วถอยนะคะพี่นิว
สู้ๆ
คิดในแง่ดีเราอาจจะได้งานที่ดีกว่าเจอคนที่ดีกว่าเดิม

^^
เป็นกำลังใจให้เน้อ

[SUKSABYB]

ให้กำลังใจครับพี่

อาจจะเจอสิ่งที่ดีขึ้น สบายใจขึ้นก็ได้นะครับ

คิดบวกไว้ก่อนนะครับไม่เสียหายอะไรนะ

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

เรื่องดีๆกำลังจะมีมาแบ่งปันครับ รอให้รายละเอียดชัดเจนก่อน แล้วจะกลับมาเล่าให้ฟัง ขอบคุณทุกๆกำลังใจที่ให้มาครับ

[ltahset]

^
^
^
จิ้มพี่นิว
สู้ๆนะคะ

^^

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

ณ ปัจจุบันคือ วันที่27 มีนาคม 2553
ตอนนี้ผมอยู่ในสภาพคนตกงาน
ซึ่งแม้จะยังไม่ถึงกำหนดเวลานั้นแต่ก็แค่4วันเท่านั้น
 
เรื่องดีที่ผมจะเล่าก็ยังไม่แน่ชัดหรอกครับ เอาไว้ให้ชัวร์ก่อนค่อยบอก
แต่รายละเอียดหลายเรื่องเลยที่ผมไม่ได้เล่ามาก่อน
ผมว่าเดี๋ยวผมไปตั้งสติ รวบรวมเรื่องที่เล่า เรียบเรียงเป้นตัวอักษร
แล้วค่อยพาเพื่อนๆย้อนเวลากลับไปในช่วง3เดือนที่ผ่านมาอีกครั้ง

อดใจรอสักนิดนะครับ (คาดว่าจะเล่าในรูปแบบเรื่องเล่า)
ผมจะเล่าย้อนแบบเรื่องเล่า เพราะนับจากนี้ไปบางสิ่งจะไม่เหมือนเดิม
ชะตาชีวิตมีขึ้นมีลง ถ้าผมต้องร่วงลงกับพื้น ก็จะมีวันฟื้นคืนได้ใหม่แน่ๆ ผมเชื่อ

แล้วพบกันทีนี่ เร็วๆนี้

[mma419109]

        :man1:น้องนิว ใช่ถึงเราจะล้มแต่เราก็จะลุกขึ้นมาได้ใหม่ สู้ สู้
 คอยการกลับมาของน้องนิว และจะคอยเป็นกำลังใจให้นะ

[beemanufan]

รอพี่นิวมาเล่าค่ะ สู้ๆ

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

กำลังจะมีข่าวดีเร็วๆนี้แล้วครับ แวะมาส่งข่าวแค่นี้ก่อนนะ ขอไปนอนก่อนครับ เหนื่อยมากเลย

[ltahset]

 

หลับฝันดีนะคะ

^^

[Little Devil]

Take care

[mma419109]

       น้องนิวจะได้เป็นซังกุงสูงสุด หรือฮองเฮาล่ะ :mc4:ฉลองคอย
 ล่วงหน้าเลย

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

ตอนแรกเข้าไปทำงานใหม่ๆเหมือนไปเป็นนางกำนัลต่ำค้อย

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

ถูกกลั่นแกล้งรังแกต่างๆนานาจากคนเก่าที่คิดว่าตัวเองเจ๋งซะเหลือเกิน

แต่ถึงจะต้องเจอคนร้ายกาจ แต่ก็พอจะมีคนที่ดีกับเราและยังเพื่อนแท้ในยามที่ผจญเรื่องร้ายๆ

[Ploy-Tawan]

เดาว่าน้องนิวไม่ได้ถูกลอยแพไปเหมือนเพื่อนร่วมงาน (ลูกจ้างชั่วคราว) คนอื่น
สวรรค์มีตา ในที่สุด....ตำแหน่งไทเฮากำลังจะมาถึง 

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

ไม่อาจรับเกียรตินี้ ไทเฮา ดูจะอลังการและแก่ไปหน่อย (แม่ฮ่องเต้เชียวรึ...หึหึ)
เอาเป็นว่า จากนางกำนัลต่ำต้อย ถูกกลั่นแกล้งรังแก ถูกแย่งชิงผลงาน
มีคนตัดหน้าเอาความดีความชอบ ถูกใส่ความทั้งที่ไม่ได้ทำอะไรผิด
และถูกจองจำในตำหนักเย็น จนเกือบจะถูกเนรเทศออกนอกวัง
ตอนนี้ ก้าวข้าม(ศรีษะใครบางคน)ขั้นบันไดไปเป็น "เจ้าจอม" เท่านั้นก็พอ

[kunkai]

เป็นเจ้าจอม
ถ้าบังเอิญโชคดีความงามกระแทกตาฮ่องเต้
ก็มีโอกาสเป็นฮองเฮานะค้าบ
คารวะฮองเฮา

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

เมื่อผมเข้ามาทำงานนั้นก็เจอพี่ๆที่ทำงานหลายคน หลายแบบ หลายแนว บางคนก๊ดีกับผมมาก บางคนก็ดูจะเฉยๆเดาไม่ถูก
บางคนก็แสดงออกมาเลยว่าร้าย แต่ก็มีบางคนที่เวลาและสถานการณ์นำพาให้จากร้ายกลายเป็นดีและจากดีเป็นร้ายไปได้


เดือนแรก นั้นเหมือนที่ผมเล่าไปช่วงต้นๆน่ะครับ ดูเหมือนอะไรๆก็แปลกใหม่แต่ก็พยายามปรับตัวจนพอจะเอาตัวรอดไปได้
เพราะถึงแม้ว่าจะมีพวกคนเก่าๆที่ค่อนข้างแรงใส่ผม แต่ผมก็มีเพื่อนพนักงานชั่วคราวอยู่อีกหลายคน ที่ผมสนิทมากสุด
เป็นเพื่อนผู้หญิงชื่อ ซันนี่ ซึ่งเข้ามาทำงานก่อนผมประมาณ4เดือนแต่ก็ยังเป็นพนักงานชั่วคราวเช่นกัน เรียกได้ว่าเจออะไร
มาก่อนผมก็จะคอยให้กำลังใจบ้าง คอยแนะนำบ้าง บางทีเราสองคนก็แบ่งขนมกันกินเพราะขโมยมาจากห้องเบเกอรี่ได้น้อย

หลายครั้งที่เราสองคนผลัดกันออกรับแทนอีกคน บางทีซันนี่โดนดุว่าทำไมไม่อยู่เฝ้าสเตชั่นทอดไข่ ผมก็ออกรับว่าผมอาสามา
ทำให้เพราะซันนี่ปวดท้องมาก ซันนี่ก็คอยเออๆออๆกันไป บางทีผมโดนตะคอกว่าทำไมไม่ทำนั่นนี่ให้พวกพี่เค้าทันที
ซันนี่ก็จะออกรับว่าเป็นคนขอร้องให้ผมช่วยงานเองเพราะทำคนเดียวไม่ทันจริงๆ ผลที่ได้คือเราสองคนก็ผลัดกันโดนด่า 555


ที่ยังกลัวก็คือจะทำงานได้ไม่ดีเพราะพี่ๆเค้าบอกว่าเชฟใหญ่น่ะโหดมาก เนี๊ยบและโคตรดุเลย อย่างที่เคยบอกว่าพอผมเจอ
เชฟใหญ่แกเดินผ่านมาเท่านั้นผมก็เหงื่อแตก ทำอะไรไม่ถูกเพราะกลัวแต่ว่าที่ทำๆไปน่ะจะผิดรึเปล่าว๊า แล้วจะโดนด่ามั้ยเนี่ย
เพราะพี่เค้าเล่าว่าเมื่อก่อนนี้ขนาดผู้ชายแท้ๆตัวโตๆยังโดนเชฟใหญ่ด่าจนร้องไห้มาแล้ว ขนาดพี่หนิงหัวหน้าผมยังโดนด่า
ซะจนเปลี่ยนชุดกลับบ้านระหว่างเวลาทำงานเลย แถมกลับมายังเจอวอร์นนิ่งอีกด้วย ดังนั้นผมจึงคิดจะเลี่ยงให้ไกลเชฟใหญ่

แต่พอมาคิดอีกทีถ้าผมหนีๆหายๆไม่เป็นที่สนใจ เชฟก็จะไม่รู้จักผมเวลาประเมินผลงานก็คงไม่มีอะไรน่าจดจำน่ะสิ
จากนั้นผมก็เปลี่ยนแนวทางใหม่คือเห็นเชฟตรงไหนผมก็โผล่ไปทำงานใกลๆกับแถวนั้น ทำให้เชฟเห็นและชื่นชมผม
จากการได้พูดคุยกันครั้งแรก ผมก็กลายเป็นคนโปรดของเชฟในทันที เชฟมักจะแวะมาพูดเล่น มาแซวมาสอนงานผมตลอด
จนบางครั้งพี่ๆเค้ายังแซวเลยว่า ผมกับเชฟดูจะใกล้ชิดกันมากกว่าปกติ พี่บางคนพูดกันว่าผมจะมาช่วงชิงความเด่นของเค้า
ตอนนั้นผมเนื้อหอมมาก รองเชฟคนที่รับผมเข้ามาทำงานก็คอยแวะมาสอนงานผมอยู่เรื่อยๆและชอบเอ่ยชมผมต่อหน้าคนอื่นๆ

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

เดือนที่สอง จากความสงบสุขที่ผมคิดว่าพอจะหาได้ในที่ทำงานก็เริ่มไม่เป็นอย่างนั้นอีกแล้ว ผมเริ่มเจอแรงกดดันจากพี่เก่าๆ
แรงกดดันนั้นก็มาเป็นคำพูดกรทบกระเทียบบ้าง เป็นการถูกตะหวาดเสียงดังๆบ้างในเวลาที่ผมทำอะไรไม่ถูกใจเค้า รวมทั้ง
คำพูดและการกระทำที่พวกเค้ามากดดันหัวหน้าผมอีกที ซึ่งแรงกดดันที่ว่าสืบเนื่องมาจาก พี่หนิงหัวหน้าผมไปดุด่าเด็กของพี่นุ๊ก
ซึ่งอยู่อีกครัวนึงจนเด็กของเค้าลาออกไป พี่นุ๊กก็รวมหัวหับพี่ต่าย พี่อ๊อบ ซึ่งชอบอยู่แล้วกับการได้วางท่าใหญ่โตใส่ผม


พวกเค้ากะว่าถ้าเค้าเล่นงานผมให้ลาออกไปได้ พี่หนิงก็จะไม่มีคนในปกครอง การทำงานก็จะหนักเหมือนที่เค้าเจอกันอยู่
แล้วที่ร้ายกว่านั้นหัวหน้าของผมเองก็ดันไปเต้นตามเค้า พอเค้าด่ามา พี่หนิงก็ไม่ฟังอะไรทั้งนั้นมาด่าผมต่อ พอผมจะบอก
ก็กลายเป็นว่าผมเถียงไปซะอีก แม้แต่งานที่ผมทำได้ดีก็กลายเป็นว่าพี่ต่ายตัดหน้าเอาไปเป้นผลงานตัวเอง มีครั้งนึงที่ของ
สำหรับขายออเดอร์เสียและคนที่เตรียมเป็นพี่ลออแต่พี่ลออเลิกงานกลับบ้านไปแล้ว ส่วนผมยังไม่เลิกงานปรากฏว่าพี่หนิง
มาด่าผมว่าทำงานชุ่ย พอผมบอกว่าพี่ลออทำก็กลายเป็นว่าผมไม่ช่วยเป็นหูเป็นตาซะงั้น แต่พี่หนิงกลับไม่ไปด่าพี่ลออ


นอกจาแรงกดดันจกคนใกล้(เพื่อนพนักงานและหัวหน้าตัวเอง)แล้ว หัวหน้าอีกระดับ อย่างพี่โดมก็มากดดันผมด้วย
“หวัดดีครับพี่” ผมกำลังจะยกมือไหว้พี่โดมแต่ยังไม่ทันทำไรเลยพี่โดมก็หันมาตะคอกใส่ผมและทำหน้าตาบึ้งตึงด้วย

“เฮ้ย ไอ้นิวมึงไปเดินบุปเฟท์ไปไม่ต้องมาอยู่ในนี้” เนี่ยครับคำพูดแรกที่ผมได้รับจากพี่โดมหัวหน้าขั้นสามของครัว
แต่พอผมไปเดินเติมของในไลน์บุฟเฟ่ท์ได้ซักพัก พี่โดมก็เข้ามาเจอผมกำลังเปลี่ยนจานผลไม้และพี่หนิงกำลังเตรียมอยู่


พี่โดมก็ตะคอกพี่หนิงว่า “มึงไปเดินดูบุปเฟ่ท์ซิหนิง ในนี้ให้นิวมันทำไป” พี่หนิงก็บอกว่าอีกแป๊นึงเพราะกลัวผมไม่ทัน
“ช่างมัน กูสั่งมึงก็ไปสิ ในนี้ปล่อยให้มันทำไป ยังไงก็ต้องให้ทันคนอื่นทำได้มันก็ต้องได้” พูดจบพี่โดมก็ออกไปเลย
แล้วหลังจากนี้นผมก็โดนพี่โดมเล่นงานอีกหลายครั้งแต่ทุกครั้งผมก็รอดมาได้เพราะมีทั้งเชฟใหญ่และรองเชฟคอยช่วยเหลือ