หัวข้อ: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ปิดฟาร์มค่ะ

[littleFiNgeR]

555+ ชอบอะเรื่องนี้ กะทินี่น่าสงสาร ต้องอยู่กลางวงล้อมแพนด้าซะงั้น อิอิ ขอสมัครเป็นแฟนคลับด้วยคนนะคะ!!

[krappom]

ปีนี้กะทิไปลอยอีกป่าว
ชวนเค้าด้วยจิ่
 

[koraorni]

และแล้วกะทิก้อรอดพ้นจากประทัดไปได้
แต่ว่าแผนสูงเหมือนกันนะพี่ 1 อะ
ให้งานพ่อเยอะๆๆจะได้แอบพาลูกเค้าไปเที่ยว

[PPK]

กะทิขอพล่าม
   
           โฮ่ง  สวัสดีครับมิตรรักแฟนหมาทุกท่าน  ( ยกขาหน้าไหว้แบบหมาๆ  )  ฮ๊า  เกิดเป็นหมาอย่างผมนี่มันมีความสุขจริงจริ๊ง  แต่ว่านะครับ  ธรรมะท่านว่าไว้   ใดๆในโลกล้วนอนิจจัง  ตอนแรกผมก็ไม่ค่อยจะเชื่อหรอกครับ  แต่เดี๋ยวนี้  ผมว่าผมเชื่อดีกว่า  ก็ดูเถอะครับ  คนที่เราคิดว่าเป็นมิตรแท้ที่สามารถฝากผีฝากไข้ และฝากเจ้านายที่แสนจะน่ารักได้  จู่ๆ  ก็กลายเป็นศัตรูที่แสนร้ายกาจซะงั้นอ่ะ  หา  ใครเหรอครับ  นี่ไงๆ  นี่เลยครับ  ฟ้องครับฟ้อง  หมาขอฟ้อง   คนหล่อขี้จุ๊  เบ่เบ๊  ขี้จุ๊ ตะลาล๊า

         ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

หมาครับ .. ผมเป็นหมา.. Special รักแรกพบ..แล้วก็จบเห่   No.7 ( จบซีรีย์ )
ตอน    กำเนิดศัตรูคู่อาฆาต

           " ไม่เป็นไรหรอกครับคุณนิวัติ  ผมไปได้  แค่เอางานไปส่งเอง  เกรงใจคุณธิติด้วย  แค่กๆๆ "  
   เกือบครึ่งชั่วโมงแล้วครับที่คุณราชเจ้านายที่แสนดีเลิศประเสริฐศรีของผมโทรไปคุยกับเจ้านายขาโหด ( คุณรินทร์เรียกแบบนี้ครับ  ผมเป็นหมาที่ดีก็ต้องเรียกตามเจ้านาย  ฮี่ๆ ) เพื่อขอลาหยุดเพราะเป็นหวัด  แต่เพราะเอกสารงานที่สำคัญดันมาอยู่กับคุณราช   คุณราชเลยจะเอาไปส่งให้  แต่ท่าทางว่าทางนู้นเขาจะส่งคนมาเอาเอง  คุณราชของผมก็เลยเกรงใจครับ จะเอาไปส่งเองให้ได้  ผลก็คือ  เถียงกันมาจนไข้จะหายแล้วมั้งครับ  แต่เอ๊ะ  ผมลืมอะไรไปหว่า  อ่อ .. แหะ นู่นครับ  นู่นเลย  ( ชี้ขาหน้าไปหาคุณรินทร์ที่แปลงร่างเป็นปลาทองสยองขวัญไปแล้ว )

           " พ่อฮะ  ก็พ่อไม่สบายจะไปทำไม  ก็เขาบอกว่าจะส่งคนมารับเอกสาร  พ่อก็เตรียมไว้ก็พอสิฮะ "  
           เอาแล้วครับ  คุณรินทร์ที่อดทนฟังมาเป็นครึ่งชั่วโมงเริ่มออกฤทธิ์เพราะทนความดื้อของคุณพ่อผู้น่ารักไม่ได้  จริงๆ  ผมก็เห็นด้วยกับคุณรินทร์นะครับเนี่ย  

           " ไม่ได้หรอกรินทร์  นี่เป็นเอกสารประมูลสำคัญนะ  ให้คนอื่นมาเห็นไม่ได้หรอก  พ่อเป็นห่วง  อุ๊บ  แค่กๆๆ "  
           หวาย  ไอใหญ่เลย  คุณราชไอหนักเลยครับ  หน้าแดงก่ำ  อ๊า  น่ารัก  ( ผมเปล่าโรคจิตนะ  แต่คุณราชกับคุณรินทร์ของผมอ่ะ  ทำอะไรก็น่ารัก  ดูดี  โดยไม่ต้องพึ่งน้ำดื่มอะไรสักอย่างที่เห็นโฆษณาทางทีวี )

           " เอางี้ฮะ  ผมเอาไปส่งให้เอง  พ่อกินข้าว  กินยา  แล้วก็นอน  ผมรับรอง  ส่งถือมือแน่ ฮึ่ "  
           เอ่อ  คุณรินทร์ครับ  เข้าใจนะครับที่จะช่วยคุณราชแต่ทำไมบรรยากาศรอบตัวมันแผ่รังษีอาฆาตแบบนี้ล่ะครับ

           " รินทร์ไปได้เหรอลูก  วันนี้ไม่มีเรียนเหรอ "
           คุณราชที่ท่าทางแย่เต็มทนหันมาถามเพื่อความแน่ใจครับ  ผมว่าคุณราชคงไม่ได้ห่วงว่าคุณรินทร์จะมีเรียนหรือเปล่าหรอกครับ  แต่ห่วงว่าคุณรินทร์จะไปอาละวาดเจ้านายที่เคารพเสียมากกว่า

           " แค่ส่งเอกสารไม่ใช่เหรอฮะ  พ่อก็บอกไปสิว่าเดี๋ยวผมไปส่งให้เอง บอกเจ้าหน้าที่ให้รอละกันข้อมูบจะได้ไม่รั่วไหล "  
           คุณรินทร์บอกเสียงห้วนๆ  มือก็จัดโต๊ะอาการวางชามข้าวต้ม  ยาแก้ไข้  และน้ำให้คุณราชอย่างไม่บกพร่อง  ลูกที่ดีครับ  เจ้านายผม  

           " ครับคุณนิวัติ  เดี๋ยวรินทร์ลูกชายผมจะเอาเอกสารไปส่งให้เองครับ  ไม่เป็นไรครับ  วันนี้แกไม่มีเรียน  ครับ ฝากบอกคุณธิติด้วยนะครับ ครับขอบคุณมากครับ "  
           ฮู้ย  อะไรจะพินอบพิเทาขนาดนั้นคร๊าบ ... หมาหมั่นไส้  ผมล่ะอยากเห็นเจ้านายคุณราชซะจริง   สงสัยต้องเป็นตาแก่ขาโจ๋  เจ้าระเบียบแน่ๆ  ชิๆ

           " งั้น  รินทร์ช่วยหน่อยนะ  นี่เอกสารประมูล  ห้ามให้ใครนะนอกจากคุณนิวัติ   ไปติดต่อประชาสัมพันธ์ว่าพ่อให้เอาเอกสารมาส่งคุณนิวัติ "
           คุณราชเดินหายใจหอบๆมาหายื่นเอกสารซองใหญ่มาให้  คุณรินทร์พยักหน้าหงึกหงัก  ตาเป็นประกายหงุดหงิด  จะไม่หงุดหงิดยังไงล่ะครับ  ก็เพราะไอ้เอกสารปึกนี้แหละที่ทำคุณราชของผมเดี้ยงไม่เป็นท่าแบบนี้  ฮึ่ย  นึกแล้วอยากฟัดให้เละ  ถ้ามันไม่ติดว่าเป็นเอกสารของเจ้านายอ่ะนะ   ( ฟัดเละจริง  คงโดนไล่ออกกันหมดละครับ )
   
           แล้วพอจัดการคุณราชให้ทานข้าวทานยาและก็กลับไปนอนเสร็จ  คุณรินทร์ก็ไปแต่งตัวเพื่อทำหน้าที่คนส่งเอกสารที่น่ารักที่สุดในโลกครับ ( หา  ว่าผมเวอร์เหรอ  เปล่าน๊า  คุณรินทร์ของผมน่ารักที่สุดเลย   อิอิ )   และเนื่องจากบ้านพักของพวกผมกับสำนักงานใหญ่ไม่ห่างกันเท่าไหร่  พวกเราก็เลยเดินไปครับ  ออกกำลังไปในตัว  เดินไปคุณรินทร์ก็บ่นไปครับ  ได้อารมณ์สุนทรีย์มาก  ฮ่าๆๆ

           " เพราะตาเจ้านายบ้านั่นคนเดียว  ให้งานพ่อหนักจนไม่สบายแบบนี้ มันน่าจับเหวี่ยงเข้ารั้วซะจริง "  
           คุณรินทร์บ่นอุบ ทำแก้มป่อง  ตางี้วาวเลยครับ  ผมเห็นแล้วเสียแทนเจ้านายของคุณราชจริงๆ  เอ .. ชื่ออะไรนะ  อ๋อ    นิวัติ     ไม่รู้หน้าตาจะเป็นไงนะครับ  แต่ก็คงหล่อล่ำ  สู้คุณหนึ่งสุดหล่อของผมไม่ได้หรอก  โฮะๆ  คนนั้นอ่ะ  หล่อไม่พอ  ใจดีอีกต่างหาก   แหม  คุณรินทร์เป็นสาวน้อยหน่อยไม่ได้  ผมจะแปลงร่างเป็นกามเทพหมาจับคู่ให้เลยเอ้า  หมาจองครับ  คนนี้หมาจอง
   
           และไม่นานผมกับคุณรินทร์ก็มาถึงสำนักงานใหญ่จนได้   หูย ตึกใหญ่มากเลยครับสมแล้วที่เป็นบริษัทขนาดใหญ่ของเชียงใหม่  ว่าแต่ว่าเขาจะให้ผมเข้าไปไหมครับเนี่ย  ก็แหมไอ้ตึกแบบนี้อ่ะ  ไปทีไรที่ไหนๆก็บอกห้ามสัตว์เลี้ยงเข้าอ่ะครับ  หมาเซ็ง  อ๊ะ  คุณรินทร์จ้ำพรวดๆไปหาฝ่ายประชาสัมพันธ์สาวสวยแล้วครับ  

           " ขอโทษครับผมเป็นลูกชายเลขาของคุณนิวัติ  ผมเอาเอกสารมาส่งคุณนิวัติครับ "  
           คุณรินทร์ฉีกยิ้มน่ารักให้กับคุณประชาสัมพันธ์คนสวยชนิดเปิดสวิตซ์ไฟเลยครับ  ทีเมื่อกี้ล่ะด่าเขาเป็นวรรคเป็นเวรเลยอ่ะ  คุณริ๊นทร์

           " อ๋อ  จ้ะ  น้องรินทร์สินะจ๊ะ  หน้าตาน่ารักอย่างที่คุณราชบอกเลยน๊า "  แหม  พี่คนสวยพูดถูกใจหมาครับ

           " อ่า  ขอบคุณฮะ  แต่หล่อไม่ได้เหรอ  ผมไม่อยากน่ารักนี่นา "  
           กว๊ากกกกกก   คุณริ๊นทร์  อย่าทำตาเชื่อมอย่างง๊านนน  น่านๆ  สาวจะละลายแล้วคร๊าบบ

           " ต๊าย คารมแบบนี้สงสัยสาวตรึมแน่เลยนะเรา  ไม่เอาละ  เดี๋ยวพี่อดใจไม่ไหวอยากจะพรากผู้เยาว์ล่ะยุ่งเลย  น้องรินทร์เดินเข้าไปแล้วเลี้ยวขวานะจ๊ะ จะมีลิฟต์ส่วนตัวท่านประธานอยู่  ขึ้นไปชั้น 9  นะจ๊ะ คุณธิติรออยู่ "  
           พี่ประชาสัมพันธ์คนสวยชี้บอกทางให้ครับ  แต่ดูเหมือนคุณรินทร์จะงงนิดหน่อย

           " เอ๋  แต่พ่อบอกว่าให้ส่งให้คุณนิวัติคนเดียวนี่ฮะ "  คุณรินทร์ทำหน้างง เอียงคอนิดๆ   โฮกกกก   หมาจะเป็นลม  จะน่ารักไปไหนคร๊าบบบ

           " อ๋อ  คุณธิติเป็นเลขาอีกคนของคุณนิวัติจ้ะ  พอดีคุณนิวัติยังไม่เข้ามาเห็นว่าต้องแวะไปไหนก่อนนี่ล่ะ สั่งไว้ว่าถ้าน้องรินทร์มาก็ให้ส่งเอกสารให้คุณธิติได้เลยจ้ะ " พี่เขาบอกแบบนั้นฮะ  

           " โถ่เอ้ย  ตัวเองก็ยังไม่เข้าบริษัทแล้วจะรีบเอาทำไม  เฮอะ บ้าอำนาจชะมัด "
           นั่นไงครับ  คุณรินทร์ของผมบ่นอีกละ  เฮ้อ  แล้วพวกเราก็ขึ้นลิฟต์ขึ้นไปชั้น 9 ของอาคารด้วยลิฟต์ที่ส่วนตั๊วส่วนตัวครับ  แหม   เกิดมาพึ่งเคยขึ้นครับ  โว้วๆๆๆ  หมาตื่นเต้น

           " กะทิ  อยู่นิ่งๆสิ  แกยิ่งอ้วนๆอยู่  เดินไปเดินมา  ลิฟต์ขาดตกไปตายเลยนะ "  
           ง่ะ  คุณรินทร์ใจร้าย  'ทิไม่ได้อ้วนขนานั้นสักหน่อย  งอนแล้วด้วย   ( สะบัดหน้าพรืด  เดินไปนั่งเข้ามุมหันหลังให้เลย  ฮึ่ )

           " กะทิ๊~~  งอนเหรอ  งอนจริงอ่ะ "  นั่น  ไม่ต้องทำเสียงอ้อนเลย  ไม่สนหรอก
             " กะทิ๊~~~~ "  ร้อยไม่ยอม  พันไม่ยอม  แต่ ... ( หันหลังไปเหลือบดู )
           " ...................................... "

           โอเค  ยอมก็ได้  เล่นมาทำตาอ้อน  เอียงคอส่งยิ้มหวานให้แบบนี้  ................. ยอมก็ได้  งี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

           " กะทิล่ะก็  ล้อเล่นหน่อยเดียวเอง"  
           ฮ๊า  ให้ตายแล้วเกิดเป็นหมาอีกสัก 3-4 ชาติ  เหอะครับ  มีเจ้านายแบบคุณรินทร์นี่ยังไงก็ยอมครับ  แล้วไม่นานลิฟต์ก็มาถึงชั้นที่ต้องการแล้วครับ  และพอมันเปิดออก  เราก็ได้เจอกับผู้ชายคนหนึ่งครับ  เดินหอบเอกสารมาเป็นตั้ง  

           " สวัสดีครับ  ผมมาหาคุณธิติครับ "  คุณรินทร์เดินเข้าไปหา  ผู้ชายคนนั้นหันมายิ้มให้แล้วก็บอกว่า

           " ฉันเอง  นี่รินทร์สินะ  ราชเคยเล่าให้ฟังเอาเอกสารประมูลมาให้เองแบบนี้ขอบใจมากนะ  พอดีเป็นเอกสารสำคัญราชเขาก็เลยไม่ยอมให้ใครไปเอาน่ะ  ถ้าหลุดไปนะ  งานใหญ่คงโดนแย่งแน่ๆ  ขอบใจมากเลย "
           โฮ่  เจ๋งครับพี่  ร่ายยาวได้ครบถ้วนจริงๆ  หมาตบอุ้งเท้าให้   หา  ตบมือ  ได้ไง  ก็ผมไม่มีมืออ่ะ  มีแต่อุ้งเท้าอ่ะครับ

           " ไม่เป็นไรครับ  นี่ครับ  จริงๆพ่อบอกว่าต้องส่งให้คุณนิวัติกับมือด้วยซ้ำ "  เสียงออกจะขุ่นนิดๆ  ก็แหมนะ

           " พอดีท่านประธานบอกว่าจะแวะไปที่ไหนสักที่นะ  แต่ไม่ได้บอก  แต่ก็ฝากขอบใจรินทร์ด้วย  แล้วนี่  กะทิสินะ "  ค๊าบบบ  ผม  กะทิ ค๊าบ

           " ฮ่าๆ  ตัวโตสมเป็นเซนต์เบอร์นาร์ดเลย  สวัสดี  "  โอ๊ะ  เขาทำท่าขอมือทักทายด้วย  อ่ะ  ทักทายๆ   แล้วผมก็วางอุ้งเท้าลงบนมือเขาครับ  ท่าทางจะถูกใจแฮะ  หัวเราะร่วนเลย  

           " ฮะๆ  เก่งมาก "   ฮ๊า   ชมอีกสิๆๆๆ

           " พอโดนชมก็ทำเก่งเลยนะกะทิ  เสร็จธุระแล้ว  ผมกลับก่อนนะครับ  สวัสดีครับ "  
           คุณรินทร์หันมาแซวผมก่อนจะลากลับ  แปลกครับ  กับคุณธิตินี่ไม่มีวี่แววว่าจะมีอะไรไม่น่าไว้ใจเลย  โอ้โชคดีจริงๆ

           " อื้อ  ขอบใจมากนะ  แล้วก็ฝากบอกราชด้วยว่าไม่ต้องห่วงงานทางนี้  พักให้หายก่อน   ที่เหลือผมจะจัดการเอง  สบายใจได้ "  
           โอ้ว   พ่อคนดี  พ่อมหาจำเริญ  ทำไมเจ้านายพี่ไม่ดีแบบนี้บ้างอ่ะค๊าบ  คนป่วยยังให้ทำงานจนป่วยหนักเนี่ย  หมาเซ็งอ่ะครับ

           " ครับ  ขอบคุณมากนะครับ ลาล่ะครับ "  แล้วพวกเราก็เสร็จภารกิจครั้งนี้ครับ  เย่  กลับบ้านกันดีกว่า  แต่เอ๊ะ  เสียงอะไรแว่วๆ  เหมือนคุณธิติ  คุยกับใคร  ..  

           ... ครับ   อ๋อ  แวะไปเยี่ยม ... อ๋อครับ  กำลังกลับครับ .. ครับ

           เอ  คุณธิติคุยกับใครเนี่ย  แต่ช่างเหอะ  ผมอยากกลับบ้านละ  เป็นห่วงคุณราชครับ  อยู่บ้านคนเดียว  ไม่สบายด้วย  ต้องรีบกลับไปดูแลครับ  โฮ่ง

           ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

ในเวลาเดียวกันนั้นเอง  ที่บ้านหลังน้อยของพวกผม  ก็มีแขกมาเยือนครับ  ( จะมาทำไมเนี่ย )

           " ขอบคุณนะครับที่อุตส่าห์มาเยี่ยม "  เอกราชยิ้มบางพร้อมกับยื่นแก้วน้ำให้ชายหนุ่มร่างสูงที่นั่งตรงข้าม

           " ไม่เป็นไร  จริงๆแค่ลืมเอกสารอีกตัวเลยแวะมาเอา  แต่ไหนๆก็มาแล้วเลยเอาขนมติดมือมาด้วย  เผื่อไว้เซ่นลูกชายของคุณโทษฐานให้งานคุณหนักจนไม่สบาย  "  เสียงทุ้มเอ่ยล้อเลียน  จนอีกฝ่ายอดยิ้มไม่ได้

           " คุณนิวัติก็อย่าล้อเล่นสิครับ  นี่ได้ยินเสียงรินทร์โวยวายล่ะสิครับ  ขอโทษด้วยนะครับ "
           เอกราชทำหน้าไม่ถูกเพราะลูกชายตัวเองไปโวยวายเข้าหูเจ้านายเสียขนาดนั้น

           " ฮะๆ  ไม่หรอก  แต่จริงๆนะราช  ผมว่าคุณก็ทำงานหนักไปหน่อยนะ บอกแล้วไงถึงจะอยากได้งานนี้แต่ผมก็ไม่อยากเสียลูกน้องดีๆนะ   เอาเถอะยังไงคุณก็ดื้ออยู่แล้วนี่   พักเถอะ  ผมจะไปแล้วล่ะ "
           ชายหนุ่มว่าก่อนจะลุกขึ้น  โดยที่เอกรินทร์ก็ลุกตามโดยที่อาการไข้ทำให้หน้ามืดและเซลงไปแต่ก่อนที่จะล้มลงร่างสูงก็รีบเข้ามารับได้ทัน

           " พ่อฮะ  ผมกลับมาแล้ ......................... "


           ครับ   กลับเข้าสู่การรายงานสถานการณ์ปัจจุบันโดย หมาน้อยน่ารัก  กะทิ  ศิษย์เอกรินทร์   โว้ววววว   งานเข้าครับงานเข้า

   
           " เอ๋  รถพี่หนึ่งนี่นา แล้วอยู่ไหนล่ะเนี่ย  ป่ะ  กะทิเข้าบ้านกัน "
           ทันทีที่เรากลับถึงบ้าน   คุณรินทร์ก็ทำตาโตครับ  ก็รถของคุณหนึ่งสุดหล่อมาจอดหน้าบ้านครับแต่ไม่รู้ไปเดินหล่ออยู่ไหนนะเนี่ย  แต่ว่าตอนนี้เข้าบ้านก่อนครับไปดูคุณราชกันก่อน

           " พ่อฮะ  ผมกลับมาแล้ ......................... "  
           เสียงไม่ทันได้ครบคำครับ  เพราะภาพกีฬามันส์ๆดันเข้าตาเสียก่อน  ทั้งตาคนและตาหมาเลยครับ  

           " พ่อ ..  พี่หนึ่ง .. "  คุณรินทร์แหกปาก   เอ้ย   ส่งเสียงดัง ( ไปหน่อย )

           " อ้าวรินทร์กลับมาแล้วเหรอลูก "  
           คุณราชที่โดนคุณหนึ่งสุดหล่อประคองไว้ในอ้อมแขนยิ้มบางๆ  แต่แล้วก็ต้องแทบร้องเมื่อคุณรินทร์วิ่งไปดึงออกมาจากอกล่ำๆ  โดยที่คุณหนึ่งทำหน้ายิ้มๆ  เอ่อ  ผมว่าชักไม่เข้าท่าละครับ

           " พี่หนึ่งมาทำอะไรในบ้านผมครับ "  
           เอาแล้วครับ  เรียกพี่แต่น้ำเสียงนี่  สวยประหารเลยทีเดียว   แต่ยังไม่ทันที่คุณหนึ่งจะพูดอะไร  คุณราชก็ทะลุกลางปล้องเสียก่อน

           " หือ รินทร์รู้จักคุณนิวัติด้วยเหรอลูก  แล้วไปรู้จักกันตอนไหน "

           " .............................. "  เงียบครับ   เงียบยิ่งกว่าเป่าสาก  เป่าครก

           " คุณ .. นิวัติ "  
           คุณรินทร์ทวนชื่อครับ  ตางี้วาวโรจน์  คุณหนึ่งที่แสนดีของผม  คือ  ตาเจ้านายโรคจิตที่คุณรินทร์แสนเกลียดเหรอเนี่ย  ม่ายยยย

           " ยินดีที่รู้จักอย่างเป็นทางการนะ "  ยังมีหน้ามายิ้มอีก   คนอะไร  หล่อแต่ขี้จุ๊   หมาโกรธแล้วนะ

           " คุณหลอกผม "  
           คุณรินทร์เสียงเครียดเลยครับ  เอ่อ  อย่าพึ่งอาละวาดครับคุณรินทร์  วางคุณราชลงก่อนครับแล้วค่อยจัดการ   ( อ้าว .. )

           " รินทร์ มีอะไรเหรอลูก "  
           คุณราชคงผิดสังเกตครับ  เลยหันมาถามคุณรินทร์ที่ตอนนี้หน้าบึ้งสุดติ่งไปละครับ  คุณรินทร์หันมายิ้ม ...  ให้คุณราชแล้วประคองคุณราชนั่งลงครับ  แล้วยืนมองหน้าคุณหนึ่ง  ไม่ดิ  ต้องเรียกว่า   คุณนิวัติสิเนาะ  เชอะ

           " ทำไมไม่บอกผมว่าคุณคือเจ้านายพ่อ "  ตรงประเด็นครับ

           " ก็เธอไม่ได้ถามว่านี่ "  อันนี้ก็ตอบตรงประเด็น  แต่ออกแนวกวนอย่างแรง

           " แล้วทำไมตอนผมบ่นเรื่องคุณ  คุณก็ไม่บอกว่านั่นคือคุณ "  ใช่ๆๆ   เจอตอแบบเต็มๆเลยเนี่ย

           " ก็ทำไมต้องบอกล่ะ  ฉันชอบความจริง  ขืนบอก  เธอก็ไม่ยอมพูดความจริงสิ "  น่าน  ยังสติลความกวนได้อย่างคงเส้นคงวา
   
           " คนหลอกลวง "  น่าน  แพร่  พะเยา  ลำพูน

           " หือ "

           " ไปให้พ้นเลยนะ  ต่อไปนี้ห้ามมาบ้านนี้  ผมไม่รู้จักคุณ  "  อ้าวๆ  เอาแล้วครับ  ใจเย็นครับคุณรินทร์  นั่นเจ้านายคุณราชนะคร๊าบ

           " คงไม่ได้  เพราะฉันเป็นเจ้านายพ่อเธอ "  โอ้  แม่เจ้า  นี่หรือคือความจริงของโลก  คุณหนึ่งที่แสนดีของผมหายไปไหน  

           " งั้นก็เป็นเจ้านายที่ทำงานซะ  ที่บ้านคุณไม่เกี่ยว  ไม่ต้อนรับ "  โฮก   คุณรินทร์ตะเบ็งเสียงเต็มบ้านเลยครับ  ดูดิ ตาวาวๆยังกะจะร้องไห้  โฮก  คุณรินทร์ค๊าบ

           " รินทร์ทำไมพุดแบบนั้น  แค่กๆ  ขอโทษนะครับคุณนิวัติ "
           คุณราชเห็นท่าไม่ดีเลยจะลุกมาห้ามแต่ก็วูบอีก  แต่คราวนี้คุณรินทร์เป็นคนถลาเข้าไปรับได้ทัน  พร้อมกับหันมาไล่แขกที่ไม่พึงประสงค์

           " กลับไปได้แล้ว  พ่อผมจะพักผ่อน  อ้อ  แล้วก็หวังว่าคุณคงไม่ใจร้ายเรียกตัวคนป่วยไปทำงานนะ   กะทิ ส่งแขก "  อ้าว  ไหงส่งไม้ให้ผมล่ะ  เอ่อ  คุณ..นิวัต ิ  เชิญครับ  กลับเถอะ  หมาขอร้อง

           " เอาเถอะ  ก็นึกอยู่นะว่าสักวันคงเป็นแบบนี้  แต่ช่วยไม่ได้นะ  ยังไงฉันก็คงมาที่นี่บ่อยๆอยู่ดี  พ่อเธอคงไม่ได้บอกนอกจากจะเป็นเจ้านายลูกน้องกัน  ฉันกับพ่อเธอก็ยังเป็นเพื่อนกันมาก่อนด้วย  แต่ราชเขาชอบเรียกฉันว่าคุณนิวัติเท่านั้นเอง  เอาเป็นว่านายพักเถอะนะราช  หายแล้วค่อยไปทำงาน  เดี๋ยวลูกชายนายจะตามไปลากฉันมาเหวี่ยงลงรั้วชะอม "  
           นั่น ยังจำได้อีก  ไม่ตามอ่ะ  เหวี่ยงตอนนี้เลยได้ป่ะ  แง่งง

           " ไม่ต้องส่งหรอกกะทิ  ไปดูแลราชเถอะ  ไปล่ะ  แล้วเจอกัน "  
           เขาว่างั้นครับแล้วก็หัวเราะออกไป  เอ่อ  คุณราชครับ  ตาคนนี้บ้าเปล่าครับ  หงึ  หล่อ  แต่บ้า  โรคจิตด้วยอ่ะ  ผมขอลบคำพูดที่บอกว่า  คุณหนึ่งแกดีเลิศละกันนะครับ  หมารับไม่ได้อ่ะ  
   
           แล้วหลังจากนั้นก็อย่างที่คุณๆรู้กันนั่นล่ะครับ   จากพี่ชายที่แสนดี  ก็กลายเป็นศัตรูคู่อาฆาตไปซะ  คุณรินทร์ของผมที่แต่เดิมวีนระดับชาติอยู่แล้ว  ตอนนี้ก็เลยอัพเกรดเป็นนักวีนระดับโลก   ทั้งด่าทั้งไล่  แต่อีตาคุณนิวัติก็ไม่เคยจะสนใจ  ยังคงเทียวไล้เทียวขื่อบ้านผมเป็นประจำ  ทำเอาพวกผมต้องปวดหัวกันบ่อยๆ  ยิ่งคุณรินทร์นะครับ   ทุกๆวันต้องเตรียมต้อนรับด้วยสารพัดวิธีเลยล่ะ  ทำไงได้ล่ะครับ  ก็แหมมาหลอกให้ตายใจ   เกือบไปแล้วไหมละ  ไม่อยากคิดครับว่าถ้าวันนั้นพวกผมกลับช้าอีกนิด  อะไรจะเกิดขึ้น   ว่าแต่บางทีผมก็ชักจะสงสัยตะหงิดๆนะครับว่า   อีตาคุณนิวัติเนี่ย  ตกลงจะเอาไงกับบ้านผมกันแน่  ชอบมาคุยกับคุณราช  แต่ก็ยังมากวนประสาทคุณรินทร์อีกประจำ  หมางงครับ  แต่ยังไงก็   มากี่ครั้งก็ปะทะกันทุกครั้งล่ะครับ  ทำไงได้ล่ะ  เฮ้อ


END  OF  SERIE   ทีนี้ก็รู้กันแล้วนะครับว่า  ทำม๊าย  คุณรินทร์และผมถึงได้เกลียดขี้หน้าอีตาคุณนิวัติขนาดนี้  โฮ่ง

เจอกันตอนหน้าครับผม  โฮ่ง  ( โบกขาหน้าลาแบบหมา ๆ )

อ.ล.  ( โอ๊ะลืม )
        คุณ  posshiza   ครับ  ขอบคุณมากนะครับที่ช่วงท้วงเรื่องเวลา   ระยะเวลามันเพี้ยนจริงๆแหละครับ  แหะๆ   เพราะเรื่องหลักผมเล่าไว้นานมาก  พอมาทำซีรีย์พิเศษก็เลยเพี้ยนไปนิดหน่อย  แต่ว่าดีใจจังน๊ามีคนที่ฟังผมเล่าแล้วเข้าใจละเอียดขนาดนี้  ขอบคุณมากนะคร๊าบ  ขอบคุณทุกๆคนด้วย  ที่ยอมทนฟังหมาปากมากอย่างผมพล่ามแบบนี้   หมาซึ้งใจจริงๆ   ( ยกขาหน้าไหว้แบบหมา ๆ )
   
   

[dukdikdukdik]

โธ่รินทร์ผู้น่ารักของเรา ต้องเสียใจแน่ ๆ เลยที่โดนหลอก

ชริ ๆ ตานิวัติบ้า มัวแต่แกล้งแบบนี้ไปเรื่อย  ๆ  จะมีอะไรคืบหน้าปะเนี้ย

[b27072010]

ความลับไม่มีในโลก

คุณพี่หนึ่งก็เลยซวยไป

ไม่ยอมบอกไปแต่แรก

[win200]

สงสัยตานิวัติจะโรคจิตแน่ๆเรย

ชบให้รินทร์โกรธ

[golove2]

งืม    อะเค   เก็ตและ      


ช่วงนี้ทำงานหนัก เลยค่อนข้างสับสนในชีวิต       

[iforgive]

อย่าลืมหาคนมาดูแลราชด้วยน๊า 

[puenfriend]

ท่าทางรินทร์จะโกดเอามากกกกกกก

ตายเเน่พี่หนึ่งงงง

อยากโกหกน้องรินทร์ดีนักก

เด่วก้อเจอวีนเเบบขั้นเทพหรอก

เห่อๆๆๆๆ จิงมั้ยกะทิ

[ayanae]

สมควรแล้วที่รินทร์เรียกอีตาเจ้านายโรคจิต ชอบทำให้รินทร์โกรธ ไม่รู้มีความสุขอะไรนักหนา  แถมไปหลอกรินทร์ซะขนาดนั้นต่อไปจะญาติดีกันได้มั้ยเนี่ย

[minchy]

ว่าแล้วเชียว

[taniyone]

มาแล้ววววว

แอบตามอ่านมาหลายวัน แต่ขอเม้นท์รวบรัดวันนี้วันเดียว

อยากจะบอกว่าช่วงนี้งานเยอะ และต้องทำอะไรหลายๆอย่างรัดตัวมากๆ

เหนื่อย เครียด กดดัน แต่ก็มารอกะทิทุกวัน (เอ๊ะ ยังไง)

เพราะว่าอ่านกะทิแล้วเหมือนเป็นการผ่อนคลายทางนึงจริงๆนะ

คือถ้าวันไหนไม่อัพ ไม่รู้จะไประบายความเครียดทางไหน =*= เฮ้อออ

เข้าเรื่อง ต้นกำเนิดศัตรูคู่อาฆาตน้องรินทร์

ที่แท้ นิสัยไม่ดี มาขี้จุ๊เบ่เบ๋ ขี้จุ๊ตาลาลา ใส่นี่เอง น้องถึงได้เขม่นนักหนา

สมควรแล้วละ ฮ่าๆๆๆๆๆ

แต่ดูไปดูมาท่าจะเป็นรักในรอยแค้น 

ยังไงก็รอกะทิรีพอร์ตกันต่อไป

ตลกกะทินั่งรถแดง เราเคยไป เชียงใหม่ แต่ยังไม่เคยนั่งซักที

พอดีบ้านญาติอยู่นั่นเค้าไปรับไปส่งตลอด แต่จากอาการกะทิ

คงจะพอๆกะสองแถวโคราช 

น่ารักมากๆจ้า ขอบคุณไรท์เตอร์ ขอบคุณโพสเตอร์ ขอบคุณกะทิ

[Jesale]

อย่างนี้นี่เอง

[krappom]

และแล้วก็ได้รู้ว่าทำไมนู๋รินทร์ถึงได้จงเกลียดจงชัง(รึป่าว)คุณเจ้านายของพ่อนัก
อิอิ
ขอบใจน้า กะทิ 

[koraorni]

และแล้วก้อถึงเวลารุ้ความจริงซะที

[ordkrub]

พี่หนึ่งอะ ทำอย่างนี้น้องเขาก็โกรธแน่นอน
รีบรวบหัวรวบหางเลยดีกว่า 55555

[p_phai]

สงสารกะทิ เนอะ

[posshiza]

โอเคจ้ากะทิ เป็นอันว่าเข้าใจตรงกันแล้วน้า

อิอิ หนูรินทร์นี่ฟอร์มใช่มั้ยที่โกรธเพราะว่าคุณนิวัติไม่บอกความจริงตั้งแต่แรก
หลงรักคนนิวัติแล้ว แต่กลัวเสียหน้าที่เคยบอกว่าจะจัดการถ้าเจอเจ้านายพ่อ
ก็เลยต้องทำเป็นโกรธ ใจตรงกันแล้วก็บอกวันตรง ๆ เหอะนะ คนอ่านรอฉากหวาน ๆ อยู่
+๑ ให้กะทิจ้าที่มาเราเรื่องสนุกให้ฟัง เป็นกำลังใจให้คนแต่งด้วยนะคะ
 

[PPK]

กะทิขอพล่าม
           สวัสดีครับมิตรรักแฟนหมาทุกท่าน  ( ยกขาหน้าไหว้แบบหมา ๆ ) สบายกันดีป่าวค๊าบ ฮ่าๆ  เป็นไงครับทีนี้ทุกคนก็รู้แล้วเนาะว่าทำไมคุณรินทร์กับผมถึงได้เกลียดขี้หน้าอีตาคุณนิวัติได้ขนาดนี้   เอาล่ะ  เฉลยปัญหาแล้ว  ทีนี้  เราก็มาดูกันดีกว่าครับว่าที่บ้านผมตอนนี้เป็นยังบ้าง  ส่วนถ้าใครจำไม่ได้ว่า   ผมเล่าเรื่องที่บ้านถึงไหนแล้ว  อนุญาตให้กลับไปอ่านใหม่ก่อนนะครับ  โฮ่ง

           +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

ACT 8 : ไซโค โรคจิตข้างบ้าน 1

           กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว นานจนจำแทบไม่ได้ เออ จำไม่ได้แล้วจะมาเล่าทำไมจริงป่ะ อ๊ะ ๆ ล้อเล่น แหม ๆ ๆ อย่าโมโหสิครับ  หมาล้่อเล่นนิดๆหน่อยๆ   วันนี้นะผมมีเรื่องมาเล่าให้ฟังอีกแล้วล่ะ  มาเลนครับมา ล้อมวงกันเข้ามา มามะ ๆ ๆ อะแฮ่ม ๆ ๆ ๆ ๆ
           ความจริงวันนี้ก็เป็นวันธรรมดา ธรรมดาจริง ๆ นะครับ  แต่อาจจะมีอะไรที่ไม่ธรรมดาอยู่นิดหน่อยเหมือนเพลงของพระเอกลิเกหน้าหวานคนหนึ่งก็ตรงที่ปกติผมจะต้องได้ยินเสียงล้งเล้งเอะอะของคุณรินทร์เจ้านายสุดที่รัก สุดสวาทขาดใจของผมที่วัน ๆ เอาแต่ตะเบ็งเสียงไล่อีตาเจ้านายประสาทกลับของคุณราช คุณพ่อผู่น่ารักและอินโนเซนต์อย่างแรง แต่วันนี้ ไม่มีครับ ไม่มี๊ ไม่มีเลย ไม่มีจริง ๆ จะว่าไปมันก็ไม่มีมา 2-3 วันแล้วล่ะฮะ ไม่รู้อีตาคุณนิวัติหายไปไหนสิน่า ดูดิ๊บ้านผมนะเหงาไปเลย คุณรินทร์ก็ดูเบื่อ ๆ ไปสงสัยจะเหงาไม่มีใครมาให้ด่าแน่ ๆ นั่น ๆ ดูดิ เผลอเหม่อ แป๊บ ๆ ถอนหายใจ เฮ้อ เจ้านายผม

           "รินทร์ รินทร์อยู่ไหนลูก"
           อ๊ะ ๆ เสียงคุณราชนี่ ทางนี้ครับ ทางนี้... ผมรีบกระวีกระวาดไปรับคุณราชทันทีเลยฮะ ก็แหม คุณราชไปจ่ายตลาดมาก็ต้องเหนื่อยใช่ม๊า แฮ่ ๆ ๆ ว่าแต่มีไรให้ผมกินมั้ยฮะ ... (ที่แท้ก็ห่วงกิน โด่ ...)

           "ไง กะทิ รินทร์อยู่ไหนล่ะ"
           คุณราชลูบหัวผมถามยิ้ม ๆ ผมล่ะช๊อบ ชอบ เวลาคุณราชลูบหัวเนี่ย ,,^^,, แล้วผมก็คาบดึงขากางเกงคุณราชให้ตามผมไปหลังบ้านคุณราชแกก็รู้ฮะ แหมเลี้ยงผมมาตั้งนานตั้งกะผมตัวเท่าหน้าแข้งจนตอนนี้จะเท่าเอวละ ไม่รู้ว่าผมจะให้ตามไปก็แย่ดิครับก็ตามมาเลย แล้วก็ได้แต่ส่ายหน้ากับอาการของคุณรินทร์ที่นั่งเหม่อมองต้นหญ้ายามเช้าอยู่ แหม อารมณ์สุนทรีย์น่าดูนิ

           "คิดอะไรอยู่เหรอ รินทร์"
           คุณราชเข้าไปนั่งใกล้ ๆ พร้อมกับยิงคำถามที่ตรงใจผมยิ่งนัก คุณรินทร์หันมาครับ ช้า ๆ สโลว์มาก....ได้อารมณ์แล้วก็กำลังจะปริปากบอกครับแต่ว่าก่อนที่คุณรินทร์จะไอ้เอ่ยปากบอกเล่าความในใจออกมาก็มีเสียงหนึ่งดังขัดจังหวะขึ้นมาก่อน เสียงแหลมสุด ๆ ยังกะเสียงนกหวีดที่เขาเป่าตามสนามฟุตบอลเลยครับ

           กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด....

           O_o อ่ะ อะไรอ่ะ เสียงชะนีที่ไหนกรีดร้อง มีใครฆ่ากันตายรึไงกั๊นนนนน

           "อะไรน่ะ"
           เออ ไม่ต้องได้รู้กัน ทั้งคุณรินทร์คุณราช เปลี่ยนความสนใจไปที่ต้นเสียงทันทีครับ ที่ไหนเหรอ นู่นครับนู่นเลยข้างบ้านแม่สาวคนงามที่พยายามจะหว่านเสน่ห์ให้คุณราชมาตั้งกะย้ายมาใหม่ ๆ จนตอนนี้ก็ยังพยายามไม่เปลี่ยนแปลง แต่ ... คุณราชแกก็ไม่รู้เช่นเคยครับ งานนี้ผมเลยไม่รู้จะสงสารคุณราชที่โดนหวังจะจับหรือจะสงสารยัยเจ๊คนนี้ดีที่พยายามยังไง๊ คุณราชแกก็ไม่กิ๊กสักกะที เฮ้ออ...

           "คุณแตน เป็นอะไรหรือเปล่าครับ"
           ด้วยความเป็นสุภาพบุรุษครับคุณราชก็วิ่งแท่ด ๆ ไปเกาะรั้วชะเง้อถามแม่สาวที่เหลือน้อยไปหน่อยซึ่งกำลังยืนกระทืบเท้ากรีดร้องเหมือนกับกระบือโดนเชือดตามโรงฆ่าสัตว์เลยฮะ โหยยย เหมือนมากเลยนะเนี่ย หมายืนยันครับ นั่งยันด้วยเลยเอ้า

           "ฮือออ คุณราชชชขาาาาาาา"
           ครับ ทันทีที่เห็นคุณราช คุณแตนสารพัดพิษ อ่า.... แตน เฉย ๆ ก็รีบวิ่งปรี่เข้ามาหาหวังจะมาซบอกคุณราชให้ช่วยซับน้ำตาให้ แต่ ... ช้ากว่าคุณรินทร์ครับ ที่ทันทีที่เห็นแม่ตอปิโดแตนวิ่งมาคุณรินทร์ก็รีบคว้าคุณราชหลบไปด้านหลังตัวเอง ยัยคุณแตนเลยได้แต่ซบกับรั้วบ้านไปพลาง ๆ พร้อมกับตวัดตาค้อนคุณรินทร์ไปหลายที ด้วยความไม่พอใจ แล้วหันมาบีบน้ำตาออเซาะคุณราชต่อ

           "พวกโรคจิตค่ะ คุณราช มัน มัน ...ฮึก ... โฮ..... แง"  ตกลงจะรู้เรื่องมั้ยเนี่ย อ่ะ แหกปากเข้าป้า แหกปากเข้าจะรู้เรื่องกันไหมเนี่ย

           "เอ่อ คุณแตนหยุดร้องไห้แล้วค่อยเล่าดีไหมครับ"
           คุณราชซึ่งตอนนี้โดนคุณรินทร์ดึงไปไว้ด้านหลังพยายามปลอบและยื่นหน้ามาหา แต่ก็ต้องรีบหลบเพราะกลัวคุณแตนแกปีนรั้วเข้ามาหา เจ๊แกทำจริง ๆ นะครับ โชคยังดีที่รั้วบ้านผมปลูกต้นชะอมไว้แกเลยปีนไม่สำเร็จ แหะ ๆ ๆ โชคดีจริง ๆ เลย นี่ถือเป็นความดีความชอบของผมกับคุณรินทร์เลยนะเนี่ยที่ช่วยกันปลูกแทบตายตอนแรกก็กะว่าจะเอาไว้กันพวกหนุ่ม ๆ บ้าเลือดที่มันจะย่องมาหาคุณราชครับ ไม่ยักรู้ว่ากันแม่พวกไก่แก่แม่ปลาชะโดก็ได้ด้วย ดีจัง

           "คือ พวกโรคจิตค่ะ มันมาขโมยชุดชั้นในของแตนไปหมดเลยยยย โฮๆๆ " พอเล่าได้ใจความแม่คุณก็ปล่อยน้ำตาและเสียงโวยวายมาอีกรอบ

           "หือ ชุดชั้นใน"
           คุณรินทร์ทำหน้าแหยง ๆ ครับ ฮั่นแน่ รู้นะ คิดอะไรอ่ะ เอ๋ ทำไมคุณรินทร์ทำหน้าแบบนั้นเหรอฮะ แหะ ๆ ๆ คืองี้ครับ  คือว่าชุดชั้นในธรรมดาเนี่ยก็คงไม่เท่าไหร่หรอกครับ แต่ของคุณแตนเนี่ยนะฮะ แต่ละแบบ แต่ละสี เหลือรับทั้งนั้น แถมชอบเอามาตากโชว์ทางบ้านผมอีก ประหนึ่งว่าจะโชว์คุณราชแหละครับ ว่าคุณเธอใช้ชุดชั้นในหรู ทั้งจีสตริง ทั้งแบบเว้าสูง บราแบบตะขอหน้า ตะขอหลัง ตะขอข้าง ไม่มีสาย โอ้ย สารพัด สีสรรก็นะ สุดจะแสบตา ไม่รู้แกไปซื้อมาได้ไง ที่สำคัญ เจ้าโจรโรคจิตนั่น มันคิดนานมั้ยเนี่ยกว่าจะตัดสินใจขโมยชุดชั้นในของยัยคุณแตนนี่อ่ะ ถามจริงเหอะ

           "นี่น่ะคะ ........"
            ครับ สารพัดเรื่องเล่าเช้าวันนี้ ทั้งที่เกี่ยวและไม่เกี่ยวกับชุดชั้นใน คุณนายเธอก็ขุดขึ้นมาคุย ตั้งกะแดดอ่อนๆจนมันแรงจนแยงตาบอดได้ ก็ไม่ยอมเลิก คุณราชกับคุณรินทร์เองก็ทำหน้าพะอืดพะอม อยากจะขอตัว แต่เจ๊แกก็ไม่ยอมยังเกาะรั้วคุยต่อ พอจะไป ๆ ก็บีบน้ำตาเรียกร้องความสนใจ จนผมอยากจะกระโดดถีบขาคู่ให้กระเด็นไปนอนนับดาวตอนกลางวันให้รู้แล้วรู้แร่ด แต่ก็ทำไม่ได้ อ๊ะ ก็ผม สุภาพบุรุษนี่ครับไปทำร้ายผู้หญิงได้ไง ถึงจะอยากมากถึงมากที่สุดก็เถอะ ฮึ่ม แฮ่ ... ว้อยยย หิวข้าวแล้วนะว้อยยย อ๊ะ ๆ ๆ ๆ แล้ว . สวรรค์ก็เมตตาผมครับ เมื่อ....

           ปิ๊น ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ เสียงแตรรถครับ เสียงที่คุ้นเคย ทั้งที่มันเคยบาดหูผมทุกวันยามที่มันมา แต่วันนี้มันช่างเพราะเหลือเกินครับ

           "หือ คุณนิวัติมานี่ รินทร์" คุณราชหันไปแล้วหันมาบอกคุณรินทร์ด้วยความดีใจ ไม่ใช่ไรฮะ จะได้หาเหตุไปจากยัยปากมากนี่ซะทีอ่ะ

           "คือ พวกผมต้องขอตัวก่อนนะฮะ เจ้านายคุณพ่อมา"
           คุณรินทร์รีบสมอ้างเลยครับแล้วลากคุณราชตรงดิ่งไปหารถอีตาคุณนิวัติทันที เป็นภาพที่น่าประทับใจและทรงคุณค่าที่จะจะบันทึกไว้เป็นอนุสรณ์ในครั้งหนึ่งของชีวิตหมา ๆ เลยครับว่า มีภาพคุณรินทร์ที่รีบเดินไปหาอีตาคุณนิวัติด้วย โฮ ... ช่างซาบซึ้งยิ่งนัก ><!!!

           "สวัสดีครับคุณนิวัติ" คุณราชเดินนำหน้าไปทักก่อนเลยครับ ตามด้วยคุณรินทร์ที่แม้จะตามมาติด ๆ แต่ก็ปั้นหน้าบูดเหมือนแกงกะทิค้างคืนมาสัก 3 คืนอ่ะ

           "สวัสดีราช สบายดีไหม" อีตาคุณนิวัติยิ้มกว้าง ปากทักทายพร้อมกับอ้าแขนกว้างยังกับจะรับคุณราชเข้าไปในอ้อมแขน แต่คนที่เข้าไปอยู่เต็มรักกลับเป็นคุณรินทร์ของผมซะนี่

           "สบายดีฮะ และจะสบายกว่านี้ถ้าไม่เห็นหน้าคุณ"
           นั่นคุณรินทร์ของผม พอเห็นว่าพ่อจะเดินทะเล่อทะล่าไปเข้าอ้อมแขนเจ้านายเลยพลักคุณราชออกแล้วตัวเองก็เสียบแทน สงสัยจะหาเรื่องแกล้งอีตานิวัติอีกละ แต่... ทำไมผมเห็นไอ้ลูกกะตาของตานั่นมันส่งประกายวิบวับ ๆ เหมือนถูกใจยังไงไม่รู้ดิ

           "อืมม เหรอ น่าเสียดายจังที่ฉันกลับมาเร็ว" อีตาหน้าหนานิวัติยิ้มกว้างกอดคุณรินทร์ที่พยายามดิ้นดุ๊กดิ๊กแน่นเลยครับ อ่า นี่ ๆ ๆ ๆ มันจะแน่นไปหน่อยมั้ย - -;;

           "นี่ปล่อยนะ คุณนิวัติ" คุณรินทร์เริ่มอาละวาดแล้วครับ ส่วนตานิวัติเหรอ เหอะ อ้อยเข้าปากช้าง เอกรินทร์เข้าสู้อ้อมอก (นิวัติ) ปล่อยง่าย ๆ ก็บ้าแล้ว

           "อ้าว ก็เธอ เข้ามากอดฉันเองนะจะมาว่ากันได้ยังไง ฮะ ๆ ๆ ๆ"
           นั่นหัวเราะร่าอีก คุณรินทร์โมโหจนหน้าแดงเลยฮะ หันไปหาคุณราช คุณราชก็เอาแต่หัวเราะเลยได้แต่ทำหน้าหน้าบูดหน้างอไป จะดิ้นให้หลุดก็ทำไม่ได้ โถ ๆ ๆ ๆ

           "อ้าว ๆ ๆ หน้างอแบบนี้แก่เร็วนะ โอ๋ ๆ ๆ ๆ" เอ่อ คุณนิวัติครับ เหยียบเข้าบ้านไม่กี่นาทีก็วอนจะจุดระเบิดตายกันทั้งบ้านมั้ยฮะ ง่าาา

           "เอาน่ารินทร์ ก็ลูกไปแกล้งคุณนิวัติก่อนนี่นา เอาเป็นว่าเข้าบ้านกันก่อนเถอะครับ ไปกะทิ อ้อ รินทร์ ช่วยคุณนิวัติถือของด้วยนะ" คุณราชบอกก่อนจะเข้าบ้านไปโดยมีผมวิ่งตามไปด้วย ขืนอยู่ก็โดนลูกหลงดิครับ ไม่เอาอ่ะ บรื่อส์ ...

           แล้วหลังจากนั้น ทุกคนก็เข้ามาในบ้านอย่างปลอดภัย แต่ก็มีเสียงแว๊ด ๆ ของคุณรินทร์เป็นระยะครับ ตามประสาคนเค้าหนิดหนมกัน ฮะ ๆ ๆ ๆ ^ ^;; อย่าคิดมากฮะ อย่าคิดมาก

           "ตกลงเรื่องสัญญาเรียบร้อยแล้วเหรอครับ" คุณราชถามพร้อมกับรินน้ำให้คุณนิวัติ

           "อื้อ เรียบร้อยทุกอย่าง อีก 3 อาทิตย์ก็เปิดโครงการล่ะ ราชคงเหนื่อยหน่อย" อีตาคุณนิวัติยิ้มกว้างเลยฮะ สงสัยจะภูมิใจจัด ส่วนคุณรินทร์เหรอ ทำหน้าเบ้หมั่นไส้เต็มที่ล่ะฮะ

           "เหนื่อยน่ะไม่ว่า แต่ค่าตอบแทนน่ะต้องคุ้ม" นั่นงกอีก คุณรินทร์นะคุณรินทร์ มิน่าเกล็ดอะไรไม่รุขาว ๆ ร่วงเต็มเลย

           "แน่นอน ว่าแต่รินทร์สนใจทำงานพิเศษหน่อยไหมล่ะ" อีตาคุณนิวัติหันมาถามท่าทางเป็นการเป็นงาน ทำเอาคุณรินทร์ทำหน้าไม่ถูกเลยฮะ

           "ก็ ... ต้องดูก่อน..." ฟอร์มครับ ฟอร์ม โด่ สนก็บอกดิ๊ คุณรินทร์นี่ล่ะก็...

           "เอ่อ พ่อ เดี๋ยวผมไปเก็บผ้าก่อนนะ เมื่อวานลืม"
           คุณรินทร์ลุกขึ้นแล้วเดินไปหลังบ้านครับ ส่วนผมเหรอครับ รู้หน้าที่ครับหน้าที่ที่จะต้องนั่งเฝ้าคุณราชกับอีตาคุณนิวัติที่พอคล้อยหลังคุณรินทร์ปุ๊บก็คุยเรื่องงานกันท่าเดียวจนกระทั่ง

           ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ...

           O_o อะ อะไร อะไรกั๊นนนน คุณรินทร์ เสียงคุณรินทร์ เกิดไรขึ้นเนี่ยยยยยย ไม่ได้ ผมต้องรีบไปดู ใครมาทำอะไรคุณรินทร์สุดที่รักของผมเนี่ย ไม่นะ ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยย คุณรินทร์คร๊าบบบ ‘ทิมาแล้ววววววว


เจอกันตอนหน้าครับ  โฮ่ง  ( โบกขาหน้าลาแบบหมา ๆ )

[win200]

เดี๋ยวเต๊อะเจ้าทิน้ำเชื่อม


มาต่อซะค้าง





เดี๋ยวจับงดข้าวปลาสัก 5 วันเรยนิ 





 


ละเล่นนะครับ อย่าคิดมาก

มาต่เร็วๆน่ะครับ


ว่าแต่หนูรินทร์ร้องทำไมหว่า...???

 

[dukdikdukdik]

อย่าบอกนะว่ารินทร์ก็โดนขโมยกางเกงในด้วย

อร้ายยยยยยย ใครมาตัดหน้าเราอะเนี้ย กร้ากกกก

[zitronen-tee]

ค้าง    ค้างสุดๆ

[krappom]

กะทิตัดตอน
กร๊ากกกกกกกกก
 

[minchy]

กะทิ  กลับมาเล่าต่อโดยไวเลยนะ

[papa]

อ๋า กะทิทำอย่างงี้ได้ไง รีบมาต่อด่วนเลยนะ เจ้าหมาอ้วน

[mankey]

กะทิไปไหนเนี่ย มาเล่าต่อเดี๋ยวนี้เลยนะ

[wisa]

กะทิ น่าจะมีกิ๊กบ้างนะ



 

[a_tapha]

 

[kuruma]

เอ่อ เดี๋ยวนะ ... พี่หนึ่งอายุเท่าคุณราช ...
ก็เท่ากับว่า พี่หนึ่งขา ที่กลายเป็นอิตานิวัติ ฮักเมาลูก(บ่าว)เพื่อน แม่นก่อออ
ไม่ได้คิดเลยว่าตัวเองแก่แล้วนะคะ พี่หนึ่งขา