CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Boy's love => Boy's love story => นิยายที่โพสจนจบแล้ว => ข้อความที่เริ่มโดย: PPK ที่ 23-07-2010 12:45:03

หัวข้อ: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ปิดฟาร์มค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: PPK ที่ 23-07-2010 12:45:03

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

สรุปข้อสำคัญดังนี้

1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์  และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม

5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง  ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน

ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

6.อย่าพูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เีดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วย เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน


เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่

http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

*** ขออนุญาตแก้ไขคำห้อยท้ายของชื่อเรื่อง เพื่อลดความรุงรังของหัวข้อ  แต่หากผู้แต่งมีเรื่องแจ้งเพิ่มเติม ก็สามารถแก้ไขชื่อเรื่องได้ตามปกติค่ะ
 ทิพย์โมบอร์ดนิยาย

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - ACT:1
เริ่มหัวข้อโดย: kuruma ที่ 23-07-2010 12:58:15

แวะมาเจิม .... กะทิๆๆๆ คิดถึงอย่างแรง ^^

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - ACT:1
เริ่มหัวข้อโดย: bbyuqin ที่ 23-07-2010 13:03:34

มาเจิมด้วยยย  น่าอ่านๆๆ

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - ACT:1
เริ่มหัวข้อโดย: PPK ที่ 23-07-2010 13:05:18

หมา 1: ย้ายบ้านใหม่กับคุณเจ้านายมหาภัย

           โฮ่ง หวัดดีค๊าบบบ ^^;; แฮ่ เสียงทักทายแบบนี้ทุกท่านก็คงจะรู้กันดีแล้วใช่มั้ยละครับว่าตัวกระผมนี้เป็นสิ่งมีชีวิตประเภทใด อ๊ะ ๆ ถ้ายังไม่ get all ready ผมจะบอกให้เอาบุญเอากุศลว่าผมนั้นเป็นใคร(ถ้าเอ็งลำบากนัก ไม่ต้องก็ได้)

           อะแฮ่ม ๆ ๆ ๆ ๆ ( ได้ข่าวว่ามีอะไรสักอย่างหน้าตาคล้ายปลาห้าหัวติดคอ )

           หมาครับ..ผมคือหมา หมาน้อยยยยย ธรรมด๊า ธรรมดา น่ารักน่าชังผมเป็นลูกหมาตาดำ ๆ พันธุ์เซนเบอร์นาร์ด ย้ำครับว่า ลูกหมา อายุอานามก็ได้ 3 ขวบกว่า ๆ (3 ขวบกว่า เซนเบอร์นาร์ด แกน้อยตรงหนาย ) กำลังน่ารักเลยเนาะความจริงผมเนี่ยนะเป็นหมาที่โชคดีและมีความสุขที่สุดในโลกเลยรู้ป่ะ ทำไมเหรอครับ เหอะ ๆ ๆ ๆ จะมีหมาตัวไหนที่จะโชคดีในชีวิตอย่างผมอีก เกิดมาในฟาร์มชั้นดี เป็นสายพันธุ์แท้ที่ใคร ๆ ก็ต้องการแถมพอมีคนมาขอซื้อไปเลี้ยง พ๊มก็ยังดวงเฮงได้เจ้านายที่แสนจะประเสริฐเริ่ดสะแมนแตน (อ๊ะ..คำนี้ผมได้ยินเค้ามาอีกทีอ่ะนะ  เลยเอามาใช้ เพราะงั้นอย่ามาหาว่าผมทำภาษาคนวิบัติเป็นอันขาด โฮะ ๆ )

           จริง ๆ นะครับบ้านที่ผมอยู่ตอนนี้ ก็มีผม แล้วก็เจ้านาย 2 คนพ่อลูกล่ะ ส่วนคุณแม่ไม่รู้ไปอยู่ไหน แต่ก็เป็นครอบครัวที่มีความสุขกันดี คุณพ่อชื่อคุณเอกราช ส่วนลูกชายชื่อเอกรินทร์ ผมก็เลยเรียกคุณราชกับคุณรินทร์ แหะ ๆ ๆ แต่ก็เรียกไปเหอะยังไง ๆ คุณ ๆเขาก็ฟังออกแต่โฮ่ง ๆ แหละ ขืนผมเรียกได้เป็นคำผมก็คงได้ไปแสดงความสามารถพิเศษหาเงินแถวงานวัดแล้วล่ะคุ๊ณ ไม่เอาอ่ะ ผมหมาพันธุ์ดีนะไม่ใช่พวกของโชว์ไร้เกรดเหมือนพวกเมียงู เวตาล ชิ ๆ ๆ

           ชีวิตของผมตลอด 3 ปีมานี่มีแต่ความสุขครับ ไม่มีเรื่องใดมาทำให้ผมวิตกทุกข์ร้อนได้ จนกระทั่งปีนี้ขึ้นปีที่ 4 ไม่รู้มันเป็นเวรเป็นกรรมอะไรของผมกันแน่ หรือว่าจะเป็นเหมือนปีเบญจเพศของคนเขาอ่ะ ทำไมเหรอครับก็ดูดิตั้งกะต้น ๆ ปีผมก็มีแต่เรื่องง๊าาาา ตอนนี้ผมก็เลยกลายเป็นหมาที่มีแต่ทุกข์เต็มหัวอกครับ ไม่ใช่เพราะตัวผมเองนะผมเป็นหมาดีไม่เคยก่อเรื่องก่อราวที่ไหนออกจะสุภาพเรียบร้อย แต่มันเกี่ยวกับคุณเอกราชหรือคุณราชของผมอ่ะครับ เรื่องมันเป็นไงน่ะเหรอ ม่ะ เข้ามาฟังใกล้ ๆ เดี๋ยวผมจะเหลา เอ้ย เล่าให้ฟัง คือว่ามันเป็นงี้นะ.....เรื่องมันเกิดขึ้นเมื่อประมาณ 3 เดือนก่อน

           เย็นวันหนึ่งหลังจากที่คุณรินทร์กลับมาจากโรงเรียนซึ่งก็ไม่ได้เรียนอะไรแล้วละครับสอบเสร็จแล้วนี่แต่แกก็ยังไปครับไม่เข้าใจเหมือนกัน พอคุณรินทร์กลับมาก็พาผมไปเดินเล่นตามปกติแล้วก็รีบกลับมาเตรียมอาหารเย็น อย่าหาว่าอวดเจ้านายตัวเองนะครับแต่ว่าคุณรินทร์ของผมทำกับข้าวเก่งมาเลยล่ะ แล้วคุณป๋า(คุณเอกราช) ก็ยิ้มหน้าบานเป็นกระด้งบานมาเลยครับบานเป็นกระทงหลงทาง เอ้ยไม่ใช่ บานเฉย ๆ เข้ามา

           "รินทร์ พ่อมีข่าวดีมาบอก" พอเข้าบ้านคุณราชก็เริ่มเลยเชียวส่วนคุณรินทร์ก็เอ๋อไปสิครับประมาณว่ารับมุขท่านพ่อไม่ทันจนคุณราชต้องเฉลย

           "พ่อได้งานใหม่แล้วนะ เป็นเลขานุการของท่านประธานใหญ่เลยล่ะ"  ฮะ ว่าไงนะนี่ผมหูฝาดไปป่ะเนี่ย คุณได้ยินเหมือนผมมั้ยครับ

           "ฮ้า พ่อเนี่ยนะฮะ ได้เป็นเลขาท่านประธาน ไหวเหรอพ่อแน่ใจนะว่ารอดอ่ะ"
         นั่น..คุณรินทร์ของผมไม่ได้เชื่อฝีมือพ่อตัวเองเล้ย แต่ - -' ความจริงมันก็ไม่น่าเชื่อจริง ๆ แหละครับท่านผู้อ่าน ก็ทำไมน่ะเหรอ เหอะโอเคอยากรู้ใช่ป่ะได้เลยจะเล่าเล่าให้ฟังว่าคุณเอกราชเนี่ยนะ แกเป็นคนยังไง

          ...คุณเอกราช มีความสูงอยู่ที่ 170 เซนติเมตร น้ำหนัก 60 กิโลกรัม
           ...คุณเอกราช รูปร่างเพรียวบางร่างน้อย อ้อนแอ้น ทั้งที่ก็พยายามเพาะกล้ามมาแล้ว 30 กว่าครั้งตั้งกะผมมาอยู่ด้วยใหม่ ๆ ตัวสูงเท่าหน้าแข้งจนตอนนี้ตัวผมสูงจะเท่าเอวอยู่แล้ว แต่ก็ไม่เคยเห็นได้ผลสักที ไม่รู้จะพยายามไปทำไม
           ...คุณเอกราช ซุ่มซ่ามยิ่งกว่าอะไรทั้งหมด เอ๋อยิ่งกว่าเอ๋อ ไม่รู้ว่าเอ๋อแบบนี้ไหงผลิตคุณเอกรินทร์ที่แสนจะแสบออกมาได้ไง ผมล่ะเป็นงง อเมซซิ่งเลยนะเนี่ย ขอบอก ๆ หมาทึ่งเลยละครับ
           ...คุณเอกราช ซื่อบื้ออย่างแรง โดนลูกชายอำข้ามปีก็มีมาแล้ว
           ...คุณเอกราช ไม่ทันคน โดนเซลล์แมนขายของตามบ้านหลอกซื้อของด้วยความสงสารจนของเต็มบ้านแล้วก็ไม่เคยได้ใช้ (แต่คุณราชแกก็หาทางออกได้ด้วยการเอาไปบริจาค แกบอกว่าได้บุญ อืมม โอเคพอถูไถ )
           ...คุณเอกราช มี 3 ดี ที่ผมเห็นครับ ใจดี อ่อนโยนดี(เกินเหตุ) และ สวยดีย้ำครับ สวย อื่มมมม เข้าใจไหมฮึ สวย น่ะ สวย สวยจริง ๆ นะครับ ผมขอเอาเกียรติของหมาเป็นประกัน ปากนิดจมูกหน่อย ใบหน้ารูปใข่ ขาวเนียนไปทั้งตัว แล้วใครมันจะเชื่อว่าคุณป๋าเอกราชคนนี้น่ะ อายุตั้ง 35 แล้ว มีลูกชายอายุ 18 อยู่อีก 1 คน ฮึ่ย ผมล่ะเครียด แล้วนี่ที่อยู่มาทุกวันนี้ได้ก็เพราะทำงานเป็นพนักงานบัญชีต๊อกต๋อยของบริษัทขนาดกลางแต่แล้วเหตุไฉนใดเล่าสวรรค์บันดาลหรือว่าซาตานประทานให้คุณราชของผมถึงได้เลื่อนขั้นไปเป็นเลขานุการประธานบริษัทยักษ์ใหญ่ได้ฮ๊าาา ใครก็ได้ตอบผมทีเหอะ หมางงนะครับหมางง

           เอาล่ะ ๆ กลับเข้าเรื่องกันดีกว่าขณะที่ผมกำลังสับสนอยู่คุณราชก็บอกกับคุณรินทร์ให้ไปเก็บข้าวของเพราะว่าอาทิตย์หน้าต้องย้ายบ้านกันแล้วเนื่องจากว่าต้องย้ายตามเจ้านายใหม่ไปไกลถึงเชียงใหม่เลยครับ ก็พอดีแหละครับเพราะคุณรินทร์เองก็สอบเอนท์ได้ที่มหาลัยมีชื่อในเชียงใหม่พอดีก็เลยได้ย้ายไปพร้อมกัน ตามฟอร์มครับก็หอบหิ้วกันไป 3 ชีวิตครับ 2 คนกับ 1 หมาโชคดีหน่อยที่บริษัทมีบ้านให้อยู่ฟรีสบายไปไม่ต้องเสียค่าเช่าบ้านจะได้มีเงินเหลือซื้อเพดดีกรีให้ผม

           อันที่จริงเรื่องราวทุกอย่างมันน่าจะจบลงแบบ Happy ending ใช่มั้ยล่ะครับแต่ไม่ครับ ดังคำว่าพระท่านว่าชีวิตนี้ไม่มีอะไรแน่นอน (นี่เห็นมั้ยว่าผมเป็นหมาธรรมะธัมโมแค่หนาย โฮะ ๆ ๆ ๆ) มันง่ายไปครับ ไม่ใช่นิยายเล่มละ 50 ตังค์นี่จะได้จบง่าย ๆ เพราะว่าตั้งกะพวกเราทั้งนายและหมาย้ายบ้านไปอยู่เชียงใหม่ กิจวัตรประจำวันของเราก็เปลี่ยนไปครับเปลี่ยนไปมากเลยโดยเฉพาะผมกับคุณรินทร์ ฮั่นแน่อยากรู้ใช่มั้ยล่ะว่ากิจวัตรประจำวันของผมกับคุณรินทร์คืออะไร เหอะ ๆ ๆ ก็ไม่มีอะไรมากหรอกครับ ก็แต่มันเป็นภาระกิจเพื่อปกป้องคุ้มครองสวัสดิภาพของประตู(หลัง)ของใครบางคนเท่านั้นเองแหละ อ่ะ..ได้เวลาทำหน้าที่แล้วครับเข็มยาวของนาฬิกาที่ห้อยอยู่ข้างฝาบ้านกำลังวิ่งไล่เข็มสั้นไปจนจะถึงเลข 12 แล้ว เอาล่ะ ผมขอไปประจำหน้าที่ก่อนนะครับ เดี๋ยวคุณรินทร์จะหาว่าผมอู้งานมา นับถอยหลังได้ 3…2…1 ... ติ๊งง

>>> 7 โมงเช้า

           "ราช...เสร็จหรือยัง"เสียงเคาะประตูบ้านพร้อมทั้งเสียงเรียกอยู่หน้าบ้าน เสียงที่แสนจะเสียดแทงอารมณ์และความรู้สึกของผมกับคุณรินทร์ ขอบอกด้วยความรักและรำคาญเป็นอย่างสูงมาแล้วครับมันมาแล้ว ผมผลุดลุกขึ้นวิ่งไปที่ประตูทันทีหูตั้งหางชี้เลยแหละแยกเขี้ยวพร้อมรบตามมาด้วยคุณรินทร์ที่เผ่นจากโต๊ะกินข้าวมาเปิดประตูชนิดไม่ให้ใครได้แตะแล้วก็ …

           "สวัสดีครับคุณวินัย พ่อยังแต่งตัวไม่เสร็จแถมยังต้องกินข้าวก่อนไม่อย่างงั้นโรคกระเพาะจะถามหาถ้าคุณรีบก็เชิญไปทำงานก่อนได้เลยไม่ต้องรอ ที่ทำงานใกล้แค่นี้เองไม่ต้องไปด้วยกันก็ได้พ่อผมมีขาครบสองข้างไม่ได้พิการหรือหมดสมรรถภาพทางการเดินเพราะงั้นไม่ต้องให้ใครมารับหรือมาส่งส่ง ขอบคุณในความมีน้ำใจที่มารับพ่อผม แต่จะให้ดีไม่ต้องจะดีกว่าและยิ่งถ้าไม่มาเลยจะดีมาก ตัวผมเองก็ต้องเตรียมตัวไปเรียนไม่มีเวลามาคุยกับคุณเพื่อฆ่าเวลาในการรอพ่อเพราะฉะนั้นด้วยเหตุผลประการใด ๆ ทั้งปวงที่ผมพูดมาคาดว่าระดับสติปัญญาอย่างคุณคงเข้าใจ จึงไม่ขอเชิญคุณเข้าบ้านดีกว่าแล้วก็ถ้าไม่มีธุระอะไรก็ไม่ต้องมาอีก ครอบครัวเราต้องการความสงบ ขอบคุณ .. ปัง"

           ปิ๊ววววว
           เงียบครับความเงียบเข้าครอบคลุมหลังจากที่คุณรินทร์รัวเป็นชุดชนิดไม่ต้องมีการพักยก เก่งมั๊ยครับเจ้านายผมเป็นความสามารถพิเศษที่ไม่มีใครอาจหาญมาเลียนแบบเลยนะเนี่ยกับการด่าแบบ Non stop แบบนี้ไม่ต้องใช้ตัวแทนหรือลวดสลิงและแสตนอินด์ทำเอาอีตาคุณวินัย ซึ่งเป็นหนึ่งในอีกหลาย ๆ คนที่ทำท่าว่าจะมาหลงเสน่ห์คุณราชแล้วก็มาคอยวนเวียนเป็นผีอยากได้ส่วนบุญมาเกือบ 2 อาทิตย์แล้วตอนแรกก็แค่ตามที่บริษัทครับพอหนึ่งอาทิตย์ผ่านไปพ่อคุณบุกมาที่บ้านเลยแบบนี้ยอมไม่ได้มันต้องเจอคู่หูพิฆาตมารอย่างผมและคุณรินทร์ซะแล้ว
ผมนั่งยิ้มร่าอยู่ข้าง ๆ คุณรินทร์ด้วยความสะใจที่เจ้าบึ้กจอมตื๊อนั่นไม่สามารถพูดไรได้นอกจากอ้าปากพะงาบ ๆ เป็นปลาทองฮุบอาหารจนกระทั่งประตูปิดไป แล้วผมก็ยังนึกสงสัยว่าอีตาคุณวินัยแกจะได้สติหรือยังนะเนี่ยหรือว่าจะยังซาบซึ้งกับคำด่าของคุณรินทร์ต่อไปแต่ช่างมันเหอะนั่นไม่ใช่ปัญหาสำคัญของพวกผมสักหน่อยจะสนไปใย เหอ ๆ ๆ ๆ พอปิดประตูได้คุณรินทร์ก็ถอนหายใจเฮือกด้วยความเหนื่อยเลยครับ ..

           เอ่อคุณ ๆ พอมีถังออกซิเจนแบบพกมาไหมครับแบบว่าผมกลับคุณรินทร์แกขาดออกซิเจนจนเป็นลมอ่ะ คุณรินทร์ยืนหอบครู่ใหญ่แล้วก็ก้มลงมองหน้าพร้อมกับยิ้มให้ด้วยความสะใจ

           "เสร็จไป 1 ล่ะนะ กะทิ (คุยมาตั้งนานพึ่งนึกได้ ชื่อผมฮะ ชื่อผม น่ารักใช่ม๊า อิอิ)" ผมครางในลำคอตอบรับ แล้วก็หูกระดิกอีกครั้งเมื่อคุณรินทร์บอกว่า

           "ยังเหลือที่สำคัญอีกหนึ่งล่ะนะ..." คราวนี้เสียงเครียดเลยง่ะ ก็เพราะรายใหม่ที่จะมานี่นัครับรับมือยากสุด ๆ เลยแหละขอบอก นั่นไงมาแล้วตายยากเป็นบ้าพูดถึงก็มาเลยชิ ๆ ๆ

           ก๊อก ๆ ๆ ๆ ๆ
           นั่นไง มาแล้ว แฮ่ ...... ผมคำรามใส่ประตูก่อนที่คุณรินทร์จะเปิดเสียอีก เพราะกลิ่นแบบนี้ เสียงเดินแบบนี้ไม่มีผิดอยู่แล้ว หมอนั่นแน่และตามแผน พอประตูเปิดปุ๊บคุณรินทร์ก็ซัดก่อนเลยครับ ลงมือก่อนได้เปรียบอยู่แล้ว

           "สวัสดีครับ คุณนิวัติ จะมาแวะรับพ่อเหรอครับ พอดีวันนี้พ่อผมตื่นสายไปหน่อย เมื่อคืนเห็นบ่นว่านอนไม่หลับแถมยังต้องหอบงานจากที่ทำงานมาทำต่อ ไม่รู้จะรีบทำอะไรนักหนาหรือว่าใครที่ไหนสั่งก็ไม่รู้ (พูดไปตาก็จ้องอีกฝ่ายไป) นี่ก็กำลังอาบน้ำเดี๋ยวก็จะแต่งตัวข้าวก็ยังไม่ได้กิน ถ้าคุณยังอยากจะมีเลขาที่ทรงประสิทธิภาพก็อย่าพึ่งลากพ่อผมออกบ้านตอนนี้จะดีกว่านะครับ อ้อแล้วก็ผมว่าไอ้ระยะทางไม่เกิน 300 เมตรจากบ้านพักพนักงานไปที่ทำงานนี่มันก็ไม่ไกลเท่าไหร่หรอกนะครับ คุณไม่ต้องมารับพ่อก็ได้ พ่อผมจะได้ออกกำลังกายด้วยการเดินไปทำงานแทนที่จะนั่งรถคุณไปไงครับอีกอย่างนะคุณจะได้มีเวลาเตรียมตัวทำงาน ไม่ก็จี๋จ๋ากับพนักงานสาว ๆ ได้เป็นการฆ่าเวลาไปในตัวเวลาที่รอพ่อไงฮะ โอ๊ะ 7 โมงครึ่งผมต้องไปกินข้าวละ คุณก็ไปทำงานก่อนแล้วกันนะครับ เดี๋ยวพ่อผมกินข้าวเสร็จแล้วจะตามไป ไม่เชิญเข้าบ้านนะครับ เวลาไม่ค่อยมี สวัส.... อื้อออออออออ ....."

           ง่า... ขณะที่ผมกำลังฟังคุณรินทร์พล่าม เอ้ย สกัดดาวรุ่งมุ่งอะไรสักอย่างอยู่นั่นเองก็มีอันต้องชะงักไปเพราะว่าจู่ ๆ   อีตาคุณนิวัติเจ้านายของคุณราชก็เดินเข้ามาประชิดแบบสายฟ้าแลบตามด้วยการล็อคคุณรินทร์ไว้แน่นแล้วก็จับบิดให้หันหลังเอามือใหญ่ ๆ ปิดปากจากนั้นก็ลากไปโยนที่โซฟา คุณรินทร์คนเก่งของผมพอโดนโยนลงไปนั่งก็ได้แต่อ้าปากค้างเลยครับ ก็เจ้าหมอนั่นมันไม่ได้รู้สึกรู้สาอะไรกับการกีดกันของคุณรินทร์เล้ยยยย ทั้งสองคนจ้องกันเป๋งเลยครับผมว่านะถ้าจ้องตากันแล้วไฟมันสปาร์คกันเหมือนในการ์ตูนได้ละก็ ไฟไหม้บ้านไปแล้วละครับแต่นี่ไม่ได้สองคนเขาก็เลยได้แต่จ้องกันไปจ้องกันมา

           โว้ว  ๆ ผมว่างานนี้ไม่ใครก็ใครล่ะต้องเลือดสาดกระจายกันมั่งแหละ ฮี่ ๆ ๆ หมาซาดิสต์อย่างผมก็ชอบสิครับ (อ้าว ดันเผยธาตุแท้ซะละ ) แต่ว่าก่อนที่มวยรับอรุณจะเริ่มต้นขึ้น ระฆังทองก็ดังขึ้นซะก่อน ว้า~~ อดเลย

           "รินทร์ ไม่กินข้าวเช้าเหรอเดี๋ยวไปเรียนไม่ทันนะ อะ... อ้าว คุณนิวัติ... มาหาผมถึงนี่เลยเหรอครับ มีงานอะไรด่วนหรือเปล่าครับทำไมไม่โทรตามผมจะมาที่นี่ให้ยุ่งยากทำไม แล้วนี่ตกลงมีอะ..อุ๊บ... อื้อ ๆ ๆ ๆ ๆ"
           ง่า...มือใหญ่ ๆ ของอีตาคุณนิวัติยื่นไปปิดปากคุณราชเฉยเลยครับแต่ก็ดี เพราะถ้าไม่ทำยังงี้คุณราชก็คงพล่ามไปเรื่อยนั่นล่ะ เวลารนล่ะก็เป็นพูดไม่หยุดยังกะมีสวิตส์ปิดเปิดเลยล่ะครับ

           "ใจเย็น ๆ ราช ฉันมารับนายเพราะผ่านมาพอดีกะว่านายจะได้ไม่ต้องเดินไปให้เมื่อยแต่ว่าดูท่าจะทำให้ใครไม่พอใจแฮะ"
           พูดน่ะกับคุณราชแต่ทำไมน๊อ ทำไมตาหมา ๆ ของผมมันดันเพี้ยนเห็นว่าลูกกะตาคม ๆ ของอีตาคุณนิวัตินั่นน่ะมันเหลือบแลมาทางคุณรินทร์ที่ยังนั่งบื้ออยู่ที่โซฟานั่นอ่ะ จ้องแบบตาวาวเลยอ่ะ บรื๋อส์ น่ากลัว   แต่ก็ยังมีอยู่คนหนึ่งละครับที่ไม่ได้รับรู้บรรยากาศมาคุเลยแม้แต่น้อย จะใครล่ะครับมีคนเดียวแหละนั่นไงทำตาใสอยู่ข้าง ๆ อีตาคุณนิวัตินั่นแหละ

           "หือ ใครเหรอครับ คุณนิวัติคิดมากไปหรือเปล่าที่บ้านผมก็มีแต่ผม รินทร์ แล้วก็เจ้ากะทิไม่เห็นมีคนอื่นนี่นา ผมว่าเราไปกันเลยดีกว่าขอไปเอาเอกสารก่อนนะครับ" พูดจบก็วิ่งกลับเข้าห้องไปทันทีพร้อมกับเสียงของตกเป็นระยะ เฮ้อ!!! ผมล่ะปลงจริง ๆ กับเจ้านายตัวเองเนี่ย

           "พ่อ แล้วจะไม่กินข้าวเช้าหรือไงเดี๋ยวก็ปวดท้องอีก" คุณรินทร์ถามเสียงงอน ๆ ทำให้คุณราชซึ่งยังหากระเป๋าอยู่ในห้องต้องตะโกนตอบออกมาไม่งั้นมีงอนครับ

           "ไม่เป็นไรหรอกเดี๋ยวพ่อไปหากินที่โรงอาหารก็ได้มีของหวานด้วยนะรินทร์ไม่ต้องห่วงพ่อหรอก ตัวเองต่างหากรีบไปเรียนได้แล้วจะสายแล้วนะ ไปกันเถอะครับคุณวัติ" คุณราชบอกคุณรินทร์จบก็รีบดึงแขนเสื้ออีตาคุณนิวัติเจ้านายของตัวเองออกไปทันทีปล่อยให้คุณรินทร์ยืนกำหมัดแน่นด้วยความแค้นแน่นหัวอกที่ถูกมือดีฉกพ่อไปได้ต่อหน้าต่อตา

           แต่ว่าคุณรินทร์คงไม่ความดันพุ่งกระฉูดมากไปกว่าเก่าหรอกครับถ้าหากว่าก่อนที่ทั้งคุณราชจะลากอีตาคุณนิวัติออกไปจากบ้านน่ะอีตาคุณนิวัติจะไม่หันกลับมาทำสายตาประหนึ่งเยาะเย้ยและถากถางว่าให้คุณรินทร์ของผมเจ็บกระดองใจเล่นประมาณว่า

           (b)(color=red)"เห็นหรือยังว่าใครเจ๋ง" (/color) (/b)

           เอ๊อ เอาเข้าไป เอาให้เหมาะจำไว้เลยถือว่าหล่อนะ หนอยยยยยยย คอยดู อย่าให้เจอที่มืดนะแก พ่อจะขย้ำให้จมเขี้ยวเล้ย ฮึ่ย

           "เออ ฝากไว้ก่อนเหอะ คิดเหรอว่าฉันไม่รู้ว่าคิดอะไร หนอยจะเคลมพ่อฉันเหรอ ยากเว้ย ไอ้บ้า ไอ้โรคจิต ไอ้คนขี้หลีหน้าหม้อ หน้ากะทะ ไอ้เจ้านายเฮงซวยไอ้... โว้ย นึกไม่ออกแล้ว ..." คุณรินทร์โวยลั่นหลังจากที่ทั้งคู่ออกไปได้แล้วหลายนาทีด้วยความอัดอั้นตันใจ
โถ ๆ ๆ ๆ เจ้านายผมจะเป็นโรคประสาทมั้ยเนี่ย  ผมล่ะแสนห่วงจริง ๆ เลยครับ ดูดิทุกเช้า ๆ เลยที่คุณรินทร์ของผมต้องความดันขึ้นสูงแบบนี้ แล้วนี่คุณราชของผมจะเป็นอะไรมั้ยน๊าจะโดนจับกดตอนเผลอหรือเปล่ายิ่งเอ๋อ ๆ อยู่ด้วยไม่น่าไว้ใจเลยอ่ะ

           ฮือ คุณพระคุณเจ้าครับ ช่วยปกปักรักษาความบริสุทธิ์ของประตูหลังของเจ้านายผมด้วยน๊าาาาา ไหว้ล่ะครับ   นึกว่าสงสารหมาน้อยตาดำ ๆ อย่างผมเหอะครับ (ย้ำอีกที เซนเบอร์นาร์ดอายุ 3 ขวบ )

เจอกันใหม่ตอนหน้าครับผม   โฮ่ง!

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - ACT:1
เริ่มหัวข้อโดย: Jimmeiiii* ที่ 23-07-2010 13:09:39

เจิมๆๆ จิ้มๆๆๆ :mc4:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - ACT:1
เริ่มหัวข้อโดย: nolirin ที่ 23-07-2010 13:31:50

 :jul3: ฮ่าๆๆๆ เริ่มเรื่องก็น่ารักแล้ว
เล่าเรื่องผ่านเจ้ากะทิ ผนึกกำลังกับรินทร์เพื่อปกป้องประตูหลังของปะป๋า
+1 เปงกำลังใจยะจ๊ะไรเตอร์

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - ACT:1
เริ่มหัวข้อโดย: ï_Kiss_U♥ ที่ 23-07-2010 13:46:39

+1 โล้ด

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - ACT:1
เริ่มหัวข้อโดย: a_tapha ที่ 23-07-2010 14:57:28

เห็นชื่อเรื่องแล้ว +1 ก่อนเลย

อิอิ เคยอ่านนานแล้วแต่เราก็จะอ่านอีก

อ๊าค รอๆ   :L2:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - ACT:1
เริ่มหัวข้อโดย: wisa ที่ 23-07-2010 16:27:44

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - ACT:1
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 23-07-2010 16:40:39

น่าร้ากกกกกกกกก
เค้าชอบมุมมองของหมาน้อย บวก1 ไปก่อนค่ะ

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - ACT:1
เริ่มหัวข้อโดย: Noi ที่ 23-07-2010 17:52:44

เคยเสียน้ำตาให้กับเรื่องนี้มาแล้ว :o12: :o12:
เป็นกำลังใจให้ค่ะ  :mc4: :mc4:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - ACT:1
เริ่มหัวข้อโดย: เกริด้า(๐-*-๐)v ที่ 23-07-2010 18:47:59

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด :m3: กะทิบุกเล้า  :m11:

คิดถึงกะทิมากมายค่ะ :กอด1:

อยากบอกว่าเรื่องนีเอาใจไปเต็มๆเลยค่ะ o13

ถามๆ ไรเตอร์จะเพิ่มตอนพิเศษๆให้อีกไหมคะ :m13: นะๆๆๆ

ป๋อหล๋อ ไอก็เคยเสียน้ำตาให้กับเรื่องนี้เหมือนกัน กระซิกๆๆ  :impress3:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - ACT:1
เริ่มหัวข้อโดย: JJHJJH ที่ 23-07-2010 23:17:00

กรี๊ดดดดดดดดดดด พลอตน่าร๊ากมากกกกกกกกกกกกก คิดได้ยังไงให้หมาเล่า 555
ว่าแต่คุณเจ้านายจะเคบมคุณพ่อ หรือคุณลูกกันแน่เอ่ย หรือว่าาาาา จะเคลมกะทิน้อย(ตรงไหน-'-)

สรุปว่าบวกให้เลยจ้า ชอบมากๆ

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - ACT:1
เริ่มหัวข้อโดย: jasmin ที่ 23-07-2010 23:54:39

จัดไป +1 พลอตแปลกดี
แต่ก็น่ารักมากกกกกกกกกก  :-[
กะทิน่ารักอ่ะ แต่คุณพ่อราชน่ารักกว่า

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - ACT:1
เริ่มหัวข้อโดย: KaorPaor ที่ 24-07-2010 07:55:13

ชอบหมาค่ะ น่ารักๆ เอาอีกนะ

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - ACT:1
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 24-07-2010 08:07:55

กะทิน่ารักจริงๆเลย :กอด1:
เริ่มมาก็น่ารักแล้ว อย่างนี้ต้องติดตาม อิอิ
+1 ขอบคุณค่ะ รออ่านตอนตอไปน้าาา

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - ACT:1
เริ่มหัวข้อโดย: seisui ที่ 24-07-2010 08:42:25

เย้ ได้อ่านกะทิอีกแล้ว  :mc4:
คิดถึงกะทิ คุณรินทร์ คุณราช  :กอด1:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - ACT:1
เริ่มหัวข้อโดย: PPK ที่ 24-07-2010 12:48:11

 
กะทิขอพล่าม

         สวัสดีคร๊าบ ( ยกขาหน้าไหว้แบบหมาๆ )  กระพ๊มกะทิรายงานตัว  แบบว่า ๆ   กราบขอบพระคุณทุกท่านที่เมตตาหมาน้อย ??  อย่างกระผม   แบบว่าตอนนี้คุณๆรู้เปล่าครับว่า  บ้านแสนสุขของผมกำลังจะไม่สุขแล้วครับ   แถมไม่สงบอีกต่างหาก   หา .. ทำไมเหรอครับ   ฮึก  เรื่องมันเยอะครับ  เดี๋ยวผมจะค่อยๆเหลา  เอ้ย! เล่านะครับ  ว่าแต่ว่า  พวกคุณๆ อย่าพึ่งเบื่อผมน๊า   อ๊ะ  กราบสวัสดีมิตรรักแฟนหมาที่ยังจำผมได้ด้วยนะครับ  ดีใจจังที่พวกคุณยังจำผมได้  คิดถึงผมกันหรือเปล่าครับ  ผมคิดถึงพวกคุณมากเลยล่ะ  ถึงได้ออกมาวิ่งเล่นอีกไง  ไม่ต้องห่วงครับ   ผมมีเรื่องเก็บตกมาฝากด้วย   คิกๆๆ  แต่  เก็บไว้ก่อนเอาไว้เล่าทีหลังนะ  ฮี่ๆๆ  ว่าแต่ว่าตอนนี้   ขอผมบ่น  เอ้ย! อัพเดทความวุ่นวายของบ้านกระผมก่อนนะครับ  แบบว่า  มันชักจะไปกันใหญ่แล้วล่ะครับ  เฮ้อ  ความสุขของผม  มันกำลังจะลอยไปกับสายลมและแสงแดดแล้วครับ  หงิง ~  หมาเศร้่าครับ  หมาเศร้า
   
   ฮืออ   ความสงบจ๋า  อยู่หนใดหนอ  ทำไม  ทำไม ... โลกนี้ช่างไม่ยุติธรรมกับหมาน้อยอย่างผมเลย   วัน ๆ หาแต่เรื่องปวดหัวเวียนเฮดมาให้  ดูครับดู   วันนี้ก็มาอีกละ  จะให้ผมอยู่สบายๆสักวันไม่ได้เรอะไง  ฮ๊า  แง๊  หมาอยากกรีดร้องคร๊าบบบ


ACT  : 2   มื้อเย็นเข็ญใจ


          " อย่าลืมนะกะทิ วันนี้ฉันมีกิจกรรม คงกลับบ้านค่ำ ไม่ก็ดึกๆเลย   เพราะงั้น   แก จะต้องทำหน้าที่ผู้รักษาประตู (หลัง)ให้ดี   ถ้าพ่อกลับมาอย่าปล่อยให้คลาดสายตาไปได้เป็นอันขาด ถ้ามีอะไรไม่ชอบมาพากล โดยเฉพาะอีตาคุณนิวัติเจ้านายมหาภัยนั่น แกต้องระวังให้ดี  ตามพ่อไว้เข้าใจไหม "
          คุณรินทร์ถามเสียงเข้ม

          โฮ่ง ผมเห่าตอบไป 1 ที เป็นอันรู้กัน จากนั้น ก่อน 9 โมงคุณรินทร์ก็ออกบ้าน โชคดีวันนี้มีเรียนสาย ไม่งั้นคุณรินทร์ของผมหวังโดนอาจารย์เล่นงานแน่เลย   ส่วนตัวผมหลังจากนี้ก็คงต้องไปนอนพักเอาแรงไว้ฟาดฟันกับเหล่ามารผจญที่มาตามก้อร่อก้อติกคุณราชล่ะครับ   ก็มีมาไม่มากไม่น้อย แต่ผมกับคุณรินทร์ก็จัดการได้หมด  จะไม่ได้ก็ตรงอีตาคุณนิวัติ เจ้านายโดยตรงของคุณราชเนี่ยแหละ พ่อมามาดนิ่ม แต่แฝงความหื่นไว้เต็มพิกัดเลยอ่ะ ผมล่ะห่วงใยสวัสดิภาพเจ้านายเหลือเกิ๊นน เฮ้อ จะรอดมั้ยว๊า

          สายก็แล้ว   บ่ายก็แล้ว เวลาวันนี้มันผ่านไปช้าจริงๆให้เกิดใหม่เป็นคนสิเอ้า   อืมมมอีกตั้งนานกว่าจะเย็น   ยังไงๆก็ของีบสักหน่อยดีกว่า ว่าแล้วก็หนังตาก็ชักจะหนักลงทุกทีๆแล้วสิเนี่ย ฮ้าว ขอผมนอนกลางวันหน่อยนะครับ Zzzzzz

                              .................................................................................

          " ขอบคุณมากนะครับคุณวัติที่มาส่ง  แต่ความจริงไม่ต้องมาส่งก็ได้ แค่นี้เอง "
          เสียงใคร คุ้นๆ อย่ามาคุยกันใกล้ๆได้ป่ะ หมาจะหลับจะนอน ไม่รู้จักเกรงใจกันมั่ง แน่ะ ยังคุยต่ออีก เอ๊ ...

          " ไม่เป็นไรหรอกน่า มันค่ำแล้วด้วย เดี๋ยวลูกชายคุณจะหาว่าผมใช้งานคุณแบบทาสแล้วยังไม่ดูแลปล่อยให้เดินกลับบ้านคนเดียวอีก   ฮึๆๆ .. " นะ อะไรพูดไปหัวเราะไปแบบมีเลศนัย อะไร แต่เสียงมันคุ้นจริงๆนะ  

          " อ้าว  นี่หมานายไม่ใช่หรือไง   สงสัยจะร้อนแฮะเลยออกมานอนผึ่งลม เซนต์เบอร์นาร์ดสินะ ตัวโตจนจะตะครุบเจ้านายได้เลยนะเนี่ย ว่าแต่ลูกนายนี่มีสมุนตัวโตน่าดูเลยแฮะ "
          นั่น ผมชักจะแน่ใจแล้วล่ะว่า ใครมันมาพูดกันบนหัวผม กลิ่นก็คุ้นๆ แฮ่ ...ไหนลองลืมตาดูหน่อย หน่อย .........หน่อย ... อะ...อะ...

     อะจ๊าก  ว๊าก  โว้ว

          ขอหมาอย่างผมกรีดร้องหน่อยเถอะ ตกใจครับตกใจ ขอบอก โคตะระจะตกใจ คนบ้าไรวะมาจ๊ะเอ๋หมา  พอผมลืมตาขึ้นดู ก็เจอหน้าหล่อๆ (อันนี้ผมต้องยอมรับว่ามันหล่อ หล่อลากไส้เลยอ่ะ - - ) มาจ้องแบบระยะประชิด ผมก็เลยร้องด้วยความตกใจลุกพรวดเลยครับ แล้วเป็นไงรู้มั้ย เฮอะ อีตาคุณนิวัติมันก็หัวเราะลั่นเลยอ่ะ มีแต่เจ้านายที่เข้ามาลูบหัวลูบหางปลอบใจผม   ฮึ่  โกรธแล้วนะ  มาแกล้งหมาน้อย ?? น่ารักอย่างผมได้ไง  ไม่ยอมนะ  ไม่ยอม แฮ่   แง่ง

          " โอ๋ๆๆ กะทิ   ตกใจเหรอลูก  คุณวัติเค้าล้อเล่นน่ะ อย่าโกรธนะ โอ๋ ไม่เอาน่า อย่าขู่สิ "
          เออ พูดมาเหอะ แต่ผมไม่ยอมอ่ะ แฮ่ๆๆๆ เตรียมกระโจนสุดฤทธิ์ เซนเบอร์นาร์ดอย่างผมแม้จะมีความเป็นมิตรสูง แต่มาทำกันแบบนี้ก็ตายกันไปข้างเลยละกันวะ   ก๊าซ เอ้ย โฮ่ง ฮึ่ม แฮ่

          โฮ่งๆๆๆๆ    ผมเห่าแบบประชิดขา   กะจะบอกให้เจ้าหมอนั่นรู้ว่า ผมเกลียดมันสุดๆเลยอ่ะ แต่ .. แต่ว่า ง๊าา  Help me ใครก็ได้ช่วยด้วย โอ้ แม่เจ้า จะอะไรซะอีก ก็พ่อเจ้าประคุณนิวัติท่านก็แบบจ้องมาด้วยแววตาอมหิตมากเลยอ่ะครับ แล้วก็เดินมากอดผมเหมือนว่ารักมาก  รักจริงๆนะ  มีลูบหัวไปมาแล้วก็กระซิบเบาๆให้ได้ยินกัน 1 คนกับ 1 ตัว โดยมีคุณราชดูอยู่อย่างดีใจที่เห็นเจ้านายไม่โกรธหมาตัวเอง  แต่..มันไม่ใช่หยั่งงั้นอ่ะเซ่    รู้ไหมครับว่าอีตาเจ้านายสุดหล่อจอมโหดพูดกับผมว่าไง

          " (กระซิบครับ กระซิบ ) กะทิ ทำตัวดีๆหน่อยนะเจ้าหนู รู้มั้ยแถวนี้พวกกินหมามันเยอะ ยิ่งอ้วนๆแบบนี้เตะตาคนนะ .. "
          เนี่ย มันพูดกับผมแบบนี้อ่ะค๊าบ   ผมก็เหงื่อแตกพลั่กๆเด่ะ ขนเขินพาลจะร่วง ฮือ  คุณรินทร์ค้าบ คุณรินทร์อยู่ไหนคร๊าบ มาช่วยกะทิด้วยค้าบ ฮือ~~  คนใจร้ายมันจะเอากะทิไปทำลูกชิ้นแล้ว  แง๊ๆๆๆๆ คุณราชนะคุณราช ไม่สังเกตไรเลย เค้าไม่ได้กอดผมด้วยความรักซะหน่อย จะมายืนยิ้มซาบซึ้งมิตรภาพคนกะหมาทำพระแสงของ้าวอะไรเนี่ย แง๊ ๆ ๆ คุณรินทร์รีบกลับบ้านเร็วๆน๊า ฮึก ๆ

          ......................................................................

          ครับ แต่ด้วยหน้าที่ที่คุณรินทร์มอบหมายมา  ยิ่งอีตานิวัติอยู่ด้วยผมก็ยิ่งต้องเกาะติดคุณราชไม่ห่างเลยครับ คุณราชไปไหนผมก็ไปด้วย เรียกว่าถ้านั่งผมก็แทบจะตะกายไปนั่งตักเลยแหล่ะ ไม่รู้ล่ะ เดี๋ยวคุณรินทร์จะหาว่าผมละเลยหน้าที่ เพื่อหน้าที่กะทิยอมตาย (ซะที่ไหนเล่า คุณรินทร์ กลับมาซะทีเด๊  )

          " หมานายนี่รักเจ้าของดีนะ ไปไหนไปด้วย ยังกับใครสั่งไว้" แน่ะ เจือกรู้อีก คนอะไร ฉลาดหยั่งกับลิง  ชิ

          " อ่ะครับ ทั้งฉลาด แสนรู้ รินทร์เค้าก็เลยรักมากเป็นพิเศษ ตั้งแต่ได้มาก็อยู่ด้วยกันมาตลอด ไปไหนไปด้วยไม่ห่างเลยล่ะครับ  "
          คุณราชเล่าไปก็ลูบหัวผมไป ผมก็เงยหน้ามองเป็นระยะๆอ่ะนะ ไม่ได้สิ ถ้ามัวแต่ก้มหน้าก้มตา แล้วเค้าแอบส่งสายตาปิ๊งๆกัน ผมก็ไม่เห็นเด่ะ แต่ว่า ..พอเงยไปทีไร ผมก็ต้องเจ๊อะกับไอ้ลูกกะตาคมๆ กับรังสีอมหิตจากอีตาคุณนิวัติทุกทีเลยอ่ะ โธ่ กะทินะกะทิ ทำไมต้องมาผจญกับชะตาชีวิตแบบนี้ด้วย  ฮือ

          " เอ ป่านนี้แล้ว รินทร์ยังไม่กลับ สงสัยว่าจะไปทำกิจกรรมแน่ๆเลย วันนี้ผมคงต้องลงมือทำกับข้าวเองละ ถ้าคุณวัติไม่รังเกียจจะทานด้วยกันมั้ยครับ "
          นั่นถามแบบนั้นมันก็เข้าทางตานั่นเด่ะ   คุณราชน๊า  คุณราช  เฮ้อ  ( หมาถอนหายใจครับ  เคยเห็นไหมครับ  อ่อ  ไม่เคย  ไม่เป็นไร  ไม่เคยก็เคยซะครับ  เฮ้อ !! )

          " ไม่หรอก ผมชอบอาหารบ้านนี้นะ ถึงคนทำเค้าจะไม่ค่อยเต็มใจให้กินเท่าไหร่ " มีการแขวะไปหาคุณรินทร์ครับ ก็แหงล่ะ ทุกทีคุณรินทร์เป็นคนทำกับข้าวนี่นา

          " งั้น รอเดี๋ยวนะครับ เมื่อวานผมกับรินทร์ไปตลาดมาได้ของสดมาเยอะ เดี๋ยวผมจะทำอาหารไว้เลย พอรินทร์กลับมาจะได้ทานพร้อมกัน " คุณราชยิ้มแย้มตามปกติ พร้อมกับลุกขึ้นเตรียมไปห้องครัว ผมก็ตั้งท่าจะตามล่ะครับ แต่ว่า

          " อ๊ะ . "
          คุณราชร้องอุทาน ทำให้ผมหันขวับไปทันควัน เฮ้ย!!  โอ้แม่เจ้า คุณราชของผมไม่รู้ลุกขึ้นเดินอีท่าไหนแล้วเกิดเสียศูนย์ เลยเอียงกะเท่เร่ แล้วก็หล่นปุลงบนตักอีตาคุณนิวัติแบบเข้าซองเลยอ่ะครับ ช่างเป็นภาพที่น่าดู เอ้ย  น่าสยองขวัญอย่างแรง พอหล่นลงตักปุ๊บอีตาคุณนิวัติก็กอดหมับ (ในสายตาผมนะ ผมว่ามันกอด  )   ตาย ตายเลยผม คุณรินทร์มาเห็นได้วอดวายกันแน่ แล้วสิ่งที่ผมกลัวมันก็เป็นจริงอ่ะ โธ่เอ้ย ผมไม่ใช่พระร่วงนะแต่ทำไมคิดอะไรมันได้ดังใจแบบเน๊

          " พ่อ .. "
          เสียงโวยจากด้านหลัง ทำให้รู้ว่าหายนะกำลังจะมาเยือนบ้านแล้วครับ ม่าย... คุณรินทร์กลับมาแล้ว จะกลับมาทำไมตอนนี้ มาได้เห็นตอนฉากเด็ดอีก ตาย ๆ  กะทิตายแน่ โทษฐานปล่อยปละละเลยจนคุณราชไปอยู่ในอุ้งตัก เอ้ย อุ้งมือและอ้อมกอดมาร ถ้าตอนนี้ผมหายตัวได้ผมจะหายไปให้สุดโลกเลยครับ แต่นี่ มันไม่ได้อ่ะ

          " นี่มันอะไรกัน .. " เสียงคุณรินทร์เย็นเยือกเป็นน้ำแข็งขั้วโลกเลยอ่ะ คุณรินทร์จ้องตาอีตานิวัตินิ่งเลย เอ ผมคิดไปเองรึเปล่าเนี่ย ผมว่าผมเห็นประกายไฟฟ้ามันสปร์าคกันกลางอากาศระหว่างคุณรินทร์กับอีตาคุณนิวัติล่ะ

          " หือ ก็อะไรล่ะ ก็อย่างที่เห็นไง " นั่น ตอบกำกวมอีก วอนตายจริงๆ ฝ่ายคุณราชก็ยังไม่รู้เรื่องรู้ราวตามเคย รีบลุกขึ้น

          " พอดีพ่อนั่งแล้วลุกเร็วไปหน่อย เลยล้มไปทับคุณวัติเค้าน่ะ เจ็บไหมครับคุณวัติ ขอโทษนะครับ "
          ทับ ....  ไอ้อาการหล่นปุ๊ลงกลางตักแบบนั้นไม่เรียกว่าทับครับคุณราช คุณเข้าใจอะไรผิดไปไหมครับ   คุณเข้าใจกริยาอาการของการนั่งที่เค้าเรียกว่านั่งตักมั้ยครับ เข้าใจไหมฮึ นั่งตักอ่ะครับนั่งตัก ไม่ใช่นั่งทับ    เครียดครับ หมาเครียด  คุณรินทร์เองก็ทำท่าจะไม่จบง่ายๆเหมือนกัน อีตาคุณนิวัติก็เหมือนจะรู้ก็แกล้งเข้าไปสิครับ ยังจับเอวคุณราชให้นั่งตักต่อไปเหมือนว่าจะหวังดีกลัวจะล้มอีก  แต่ผมว่าเฮียแกประสงค์ร้ายซะมากกว่าล่ะครับแบบนี้  โอ้ ทำไมผมรู้สึกร้อนแบบนี้ อ้อ โหหห ไฟลุกเต็มตัวคุณรินทร์เลยอ่ะ กลิ่นไอฆาตรกรเต็มไปหมด เอ่อ โทรศัพท์อยู่ไหนอ่ะ ผมจะโทรแจ้ง 191 เอ หรือ 199 ดี

          " เอ่อ รินทร์มาเหนื่อยๆไปอาบน้ำดีกว่านะ วันนี้พ่อจะทำกับข้าวเอง แต่งตัวเสร็จก็มาเป็นเพื่อนคุยกับคุณวัติแล้วกัน รอแป๊บนะครับ คุณวัติ "
          และเช่นเคยเมื่อสงครามทำท่าจะปะทุ เทพีสันติภาพอย่างคุณราชก็จะมีเรื่องมาขัดจังหวะได้ทุกครั้งไป  อัจฉริยะบุคคลล่ะครับท่าน

          "ผมไม่กินล่ะ ไม่หิว ไม่มีอารมณ์ "  ย้ำคำสุดท้ายพร้อมกับมองอริแบบเหยียดหยาม แต่มีรึคนอย่างนายนิวัติจะยอม เพ่แกก็เหยียดยิ้มเลยครับ แล้วก็พูดแบบกะจะเกทับ

          " ไม่เป็นไรหรอก ราช ทำมาเลย ดีเหมือนกัน ไม่ได้กินข้าว 2 คนกับคุณนานละ แถมวันนี้ได้กินที่บ้านอีกต่างหาก ไม่มีใครรบกวนด้วย เออ รินทร์เดี๋ยวก็คงจะอาบน้ำนอนเลยใช่มั้ย ไม่กินนี่ .. "
          ครับ พูดไปยิ้มไป กวนอวัยวะเบื้องต่ำสิ้นดี ผมหันไปมองคุณรินทร์อีกที โถ..คุณรินทร์ของผม ตัวสั่นเลย ไม่ใช่เพราะกลัวหรอกครับแต่เป็นเพราะโมโหจนสุดขีดมากกว่า แต่ก็นะ ทำอะไรไม่ได้ ต้องปล่อยให้อีกฝ่ายยักคิ้วยียวนอยู่อย่างนั้นสุดท้ายก็ได้แต่สะบัดหน้าเดินเข้าห้องไป แต่ก็ยังไม่วาย

          " พ่อ ทำเผื่อผมด้วยนะ เดี๋ยวจะออกมากิน " สิ้นเสียงก็มีเสียงประตูปิดดังปังไล่หลังสนั่นสะท้านแก้วหูชนิดปูนกระเทาะหล่นใส่หัวได้

          " ฤทธิ์มากจริง จริ๊ง ตัวแค่นี้ หึ ."
          เหอ อะไร บ่นไรอ่ะ แล้วทำไมต้องยิ้มอย่างงั้นด้วย ไรอ่ะ บ้าป่าว ไม่เอาดีกว่าผมไม่อยู่ใกล้ละ คนไร หล่อซะเปล่า สติไม่เต็มเต็งนี่หว่า พูดคนเดียว หัวเราะคนเดียว บรึ๋ย ไม่เอาๆ เค้ากัว ..... ว่าแล้วก็หางตกถอยกรูดล่ะครับท่าน
   แล้วหลังจากนั้น  มื้อเย็นวันนี้ก็เลยเป็นการกินข้าวที่เหมือนกับทำสงครามเลยล่ะครับ  นั่น  ฟังครับ  ฟัง

          " ราช  นี่อร่อยดีนะ  คุณน่ะต้องกินเยอะมากกว่านี้รู้มั้ย  ผอมจนจะปลิวเลยนะ  เอ้า "  
          เสียงอีตาเจ้านายจอมกวนดังเป็นระยะ  พร้อมกับตักอาหารใส่จานคุณราชแบบ  Non Stop แล้วก็มีเสียงแหวๆของคุณรินทร์ตามมา

          " นี่คุณนิวัติ  พ่อผมมีมือ  ตักกินเองได้  แล้วไอ้กับข้าวนี่พ่อผมก็ทำเอง  ไม่ต้องมายุ่งได้มั้ย  จะกินก็กินซะ  อิ่มแล้วก็กลับบ้านกลับช่องไปซะที  "  
          นั่น  เอากับเค้าสิครับ  คุณรินทร์ของผม  แต่อย่างว่าล่ะครับ  ด้านอย่างอีตาคุณนิวัติมีหรือจะสะทกสะท้านต่อการไล่แบบกรายๆของคุณรินทร์  เหอๆๆ  ฝันไปเหอะ

          " เหรอ  อืมมม  มิน่า  รสชาติถึงได้แตกต่างกันลิบลับเลย  "  พูดไปกินไป  ยิ้มไป  ช่างสุขแสนจริงนะ อีตาคุณนิวัติ  หลีพ่อแล้วก็มากัดกะลูก  ได้รสชาติชีวิตเหลือเกิ๊น  

          สงครามระหว่างคุณรินทร์กับอีตาคุณนิวัติยังคงดำเนินต่อไปตลอดระยะเวลาอาหารแหละครับ  เกทับบลัพแหลกกันสุดฤทธิ์  และแล้วสุดท้ายมื้อเย็นวันนี้ก็เป็นข้าวมื้อที่แสนจะทรมานที่สุดสำหรับคุณรินทร์ล่ะครับ  ผมคิดว่านะ   แล้วก็คงจะเป็นมื้อที่แสนสุขของอีตาคุณนิวัติด้วยเหมือนกันแหละ  ท่าทางเฮียแกลัลล๊าน่าดูชม   เฮ้อ ผมล่ะสงสารคุณรินทร์จริงๆ กลัวข้าวจะติดคอตาย เห็นกินเอาๆ ตาก็มองพ่อกับคู่อริขวางๆไปด้วย เอ่อ ปวดตามั้ยครับคุณรินทร์ ให้ผมช่วยไหมครับ  แบ่บ ช่วยมองอ่ะ สงสาร  คือ กลัวลูกกะตากลมๆน่ารักๆของคุณรินทร์มันหลุดออกมาข้างนอกอ่ะครับ คงน่ารักน่าดูเนาะ ออกมากลิ้งๆเล่นอ่ะ แหะ ๆ


เจอกันใหม่ตอนหน้าครับผม   โฮ่ง!!  
สวัสดีคร๊าบ  .. ( ยกขาหน้าไหว้ลาแบบหมา ๆ  พอดีเป็นหมามีมารยาทครับ  ไปลามาไหว้  ฮี่ๆ )

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:2 24/07/53
เริ่มหัวข้อโดย: seisui ที่ 24-07-2010 12:58:30

มาตามอ่านกะทิต่อ อิอิ  :-[

อ่านทีไร ก็ชอบนิสัยคุณวัติที่ชอบกวนประสาทหนูรินทร์ทุกที 555  :impress2:

PS.หนังสือ หมาครับ ผมเป็นหมา  ยังเก็บไว้อย่างดีนะคะ
    แต่ก็เอามาอ่านบ้าง ยามคิดถึง 

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:2 24/07/53
เริ่มหัวข้อโดย: ♠DekDoy♠ ที่ 24-07-2010 13:10:21

อีตาวัติจะจีบใครอ่ะ แลดูเหมือนคู่กัด กัดไปกัดมาแล้วมารักกันมากว่านะ

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:2 24/07/53
เริ่มหัวข้อโดย: ï_Kiss_U♥ ที่ 24-07-2010 16:24:59

คุณราชกับคุณวัฒิ น่าจะมี Something Wrong  กันนะค่ะ ดูน่ารักจัง

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:2 24/07/53
เริ่มหัวข้อโดย: kikumari_1 ที่ 24-07-2010 17:18:50

ojkiydqqq :o8:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:2 24/07/53
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 24-07-2010 17:39:57

คุณวัตินี่กวนดีแท้ เป็นคู่กัดกับรินทร์(หวงพ่อเว่อร์)ท่าจะมันส์ :laugh:
เล่าเรื่องผ่านน้องหมา น่ารักมากเลยค่ะ อยากเลี้ยงน้องหมาบ้างเหมือนกัน แต่สถานที่ไม่อำนวย :monkeysad:
+1 ขอบคุณค่าาา รออ่านตอนต่อไปน้าาา :L2:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:2 24/07/53
เริ่มหัวข้อโดย: ordkrub ที่ 24-07-2010 17:54:42

ชื่อเรื่องก็มันแล้ว
พอได้อ่านเรื่องยิ่งน่าสนใจ
ขอเป็นแฟนคลับด้วยคนครับ

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:2 24/07/53
เริ่มหัวข้อโดย: PPK ที่ 25-07-2010 11:33:17

กะทิขอพล่าม

   เอ่อ พอจะมีใครบอกผมได้บ้างครับว่า ทำไมผมต้องมาอยู่ในสถานการณ์ที่ล่อแหลมต่อชีวิตผมแบบนี้   แบบว่า  เกิดเป็นหมานี่  ต้องผจญชะตากรรมขนาดนี้เลยเหรอครับ   งั้นชาติหน้าผมขอเกิดเป็นอย่างอื่นที่ไม่ใช่หมาดีกว่านะ   ฮึก ... ช้ำใจ   ทำไม ผมผิดอาไร   ผมผิดอาร๊าย  ทำไมเหรอครับ  มานี่เลยครับ  มาใกล้ๆแล้วหมาจะเล่าให้ฟัง

                  ..................................................

ACT  :  3   วันโลกาวินาศของกะทิ

          สวัสดีครับทุกท่าน  วันนี้คุณว่าอากาศดีมั้ยครับ  อืม.. ผมว่าดีนะ  ท้องฟ้าสีฟ้าสดใส   มีก้อนเมฆประปราย สายลมอ่อนๆ โอ้เย้  ช่างมีความสุขเสียนี่กระไร   เป็นเช้าวันที่แสนจะสงบจริงๆเลยนะครับเนี่ย   สงบและปกติสุขจนไม่อยากเชื่อเลยล่ะครับ   แต่เอ ..... วันนี้ทำไมคุณรินทร์ตื่นสายจังน๊า  แล้วนี่จะไม่ไปเรียนหรือไง  เอ๊ะ  เดี๋ยวนะ ๆ  ( ยกอุ้งเท้ามานับ อืมมจันทร์  อังคาร  พุธ   พฤหัส  ...  อ่อ  ศุกร์  อื่มมมม  แล้วต่อไป   อ๋อ  รู้ละ วันนี้วันเสาร์  คุณรินทร์ไม่มีเรียนนี่หว่า  เออ โง่อีกละ ไอ้ 'ทิ   ถ้าอย่างนั้นให้คุณรินทร์นอนต่อไปอีกหน่อยละกันนะ  ผมว่าผมไปเดินเล่นรอบๆบ้านดีกว่า ถือซะว่าเป็นการออกกำลังกาย   พักนี้สงสัยจะกินมากไปหน่อยเลยดูเหมือนจะอ้วนเลยแฮะ   ไม่ได้ๆเดี๋ยวเสียหุ่นแย่เลย  โฮะๆ

          ลัลล๊าๆ ............ เพล้ง ....  อ่ะเหอ  เอ๋   เสียงอะไร  หันซ้าย  หันขวา  หรือว่าผมหูฝาด  สงสัยใช่    ....

          เพล้งง ตึง เพล้ง

          เอ่อ  ผมว่าหูผมมันคงจะไม่ได้ฝาดหรือว่าเพี้ยนแล้วล่ะครับ   ฮ่าๆ  เฮือก  โอ้!!มายพระพุทธเจ้า  หันซ้ายหันขวาอีกที   อะไร เกิดอะไรขึ้น   เสียงอะไร มันดังเหมือนกับอยู่ใกล้ๆเลยนะ  ผมว่ามันใกล้มากเหมือนในบ้านผมเลย .... ในบ้าน .. อ่ะ   อ้าวเฮ้ย   ก็บ้านผมน่ะสิเนี่ย ( พึ่งรู้เหรอแก ไอ้ทิ  ) คิดได้แบบนี้ผมก็รีบวิ่งปุเลงๆกะจะเข้าบ้านล่ะครับ   แต่ว่า ...

          .... เฟี้ยววววววว...ปึก ...  

          อ่ะ ...  อ่ะ    คือ   ก้าวขาไม่ออกครับ   แบบว่า   ... ไอ้ที่ลอยมาล่าสุดพร้อมกับเสียงเฟี้ยวผ่าอากาศเฉียดหัวโต ๆ ของผมไป 1 เซนกับอีก 3 มิล   มันคืออุปกรณ์อย่างนึงในการทำครัวครับ   ไอ้ที่เค้าเรียกว่ามีดอ่ะครับท่าน  รู้จักมั้ยครับ  มีด ..... มีด .....  มี๊ด~~  อ๊าก  หวิดดับไหมล่ะครับผม  อะไร  มันเกิดอะไรขึ้น  ไม่  หมานักสืบอย่างผม ( แน่ใจ๊ )  ก็จะต้องขอไปแอบดูซะหน่อย  เงียบๆนะ ... เงียบดิ ..เอ๊ะบอกว่าให้เงียบไง๊ ( แกแหละเงียบ ไอ้ทิ พล่ามอยู่ตัวเดียวเลยนะเอ็ง ) และทันทีที่ผมสามารถเล็ดลอดเข้าบ้านได้ ผมก็ต้องตกตะลึงตึงตึงล่ะครับเมื่อ.

          เฟี้ยววววว.....  เพล้งงงง .....  อ๊ายยยยย  จานบิน !!!  หลายใบด้วย   ว้อย.. นี่มันอะไรก๊าน  และมันก็บินไม่ได้บินมาเฉยๆครับ   มันบินมาพร้อมกับเสียงเหล่านี้ครับ

          " โว๊ย ว๊าก   ไอ้นายนิวัติบ้า  ไอ้บ้า ไอ้หัวขโมย ไอ้เจ้านายเฮงซวย ขี้หลี บ้ากาม เอาพ่อฉันคืนมาน๊า  อ๊าก นี่แน่ะ ๆ ๆ ฮึ่ม ๆ ๆ  โว้ย ไอ้คนเส็งเคร็ง ไอ้ ... "
          ครับ สารพัดคำด่า หลุดมาจากปากสวยๆบางๆจิ้มลิ้มของเจ้านายผม คุณเอกรินทร์แบบ  Non stop เลยครับท่าน พร้อมกันนั้น ทั้งมือทั้งเท้าก็ปัดป่ายไปทั่ว และในระยะรัศมีการทำลายล้าง 3 เมตรก็มีแต่ความยับเยินครับ  โห....ยังกะทอนาร์โดลงกลางบ้านเลยครับเนี่ย  ทอร์นาโดลูกใหญ่ ชื่อ เอกรินทร์ ความเร็วลมกลางจุดศูนย์กลางไม่อาจคาดเดาได้ ระดับการทำลายก็เข้าขั้นระดับวินาศสันตะโรล่ะครับ   แต่ว่า  อะไรน๊าที่เป็นสาเหตุให้คุณรินทร์ของผมวีนแตกวีนแตนแบบนี้ได้  ป่ะ  เราไปค้นหาความจริงกัน ว่าแต่ว่า   ( มองไปรอบๆ )

          อ่า แถวนี้เค้ารับทำประกันชีวิตหมาบ้างครับ  แบ่บ เผื่อไว้ไง แหะๆๆ   ป่ะๆๆ ไปเหอะ นั่นๆ กระดาษอะไรโดนขย้ำขยี้ทิ้งไว้มุมห้อง ท่าทางสำคัญเพราะมันเยินเป็นพิเศษ เดี๋ยวผมไปเอามาให้อ่านนะ   ( คลานกระเสือกกระสนไปเอาก้อนกระดาษมาแกะ )
 
          "............................."  ( 2 อุ้งเท้าพยายามแกะห่อกระดาษอ่านขมักเขม้น  อย่าดูถูกนะครับ  หมาก็อ่านหนังสือได้นะ  โฮะๆๆๆ  )
   โอ๊ะโอ   ผมรู้แล้วล่ะว่าทำไมเจ้านายผมถึงได้กลายร่างเป็นก๊อดซิลล่าแบบนี้ได้   นี่ครับ   อ่ะ  อ่านกันเองเลย   ในนี้เค้าเขียนไว้


รินทร์ ลูกรัก
          พ่อต้องไปธุระเรื่องงานกับคุณนิวัติด่วนที่เชียงราย  คงต้องค้าง  1  คืน  แล้วพรุ่งนี้จะรีบกลับ   รินทร์อยู่บ้านระวังนะลูก อย่าไปไหนไกลนักล่ะ พ่อเป็นห่วง อ้อ  ก่อนนอนปิดประตูบ้าน  หน้าต่าง  เช็คแก๊ส  สวิตส์ไฟให้เรียบร้อยนะลูก
                                                                      พ่อ

   ไงครับ รู้หรือยังว่าทำไม  แต่ไม่ ..  มันไม่ใช่เพียงแค่นี้ครับท่าน ... แค่นี้มันยังน้อยไป    มันยังมีอีกอย่างที่ทำให้ดีกรีของโทสะคุณรินทร์แก่กล้าแบบนี้  ลองดูบรรทัดล่างๆครับ ล่างๆเลย   นั่นอ่ะๆๆ  ไอ้ตัวหนังสือหวัดๆนั่นน่ะ  ( ทำหน้าพยักเพยิด )
   
          "  ป.ล. ไม่ต้องห่วง รับรองจะดูแลราชเค้าอย่างดี  ยุงไม่ให้ไต่ ไรไม่ให้ตอม (แต่อย่างอื่นไม่รับประกัน) แล้วพรุ่งนี้จะเอามาคืน ลงชื่อ นิวัติ  "
   
          ฮ่าๆ เอากะมันสิครับ ไอ้คุณเจ้านายโรคจิตนั่น รู้ทั้งรู้นะว่า คุณรินทร์น่ะหวงพ่อยิ่งกว่าอะไร ก็ยังมาแหย่อีก แล้วไงล่ะ คุณรินทร์ก็อาละวาดแบบนี้ไงครับ  อ๊ะ ...  คุณรินทร์หันมาทางนี้แล้ว

          " กะทิ ทำอะไร หือ ... "  ซวยแหล่วผม   คุณรินทร์หันมาเห็นผมที่กำลังยุ่งกับกระดาษเจ้าปัญหาแล้วก็เลยหยิบขึ้นมาอ่านอีกรอบแล้ว ตายแน่ แงง  Help  หมา  please  ฮืออ ....
 
   " หึ  ( คุณรินทร์แกแสยะยิ้มมากเลยครับ )    กะทิ  แก๊ ... จะเก็บไอ้กระดาษเฮงซวยนี่มาให้รกหูรกตาฉันทำไม๊ ว๊าก "
          อ๊าย ทอร์นาโดลงอีกแล้ว  แง๊  'ทิ ไม่ได้ตั้งใจ๊   ใครก็ได้ช่วยผมที   Help   Me  ... . โป๊ก ... แหง่ะ  ( เสียงนาฟิกากระทบกบาลหนาๆของสุนัขพันธุ์เซนต์เบอร์นาร์ด อายุ 3 ขวบ อย่างเหมาะเหม็ง โอ้  ช่างเป็นอะไรที่โชคดีม๊ากค่ะ )

          อ๊อก ...... ร้องได้แค่เนี้ย แล้วก็น็อคน้ำลายฟูมปาก

          "  ฮือ  คุณรินทร์ใจร้าย  'ทิไม่ได้ทำไรน๊าาา   คร่อก "  ฮือ ผมไม่ไหวแล้วครับ ขอสลบก่อนล่ะ สมองได้รับความกระทบกระเทือนอย่างหนัก อ่า เสียงอะไรแว่วๆ

          " กะทิ เฮ้ย เป็นอะไรมากไหม  ฉันขอโทษนะ  ไม่ได้ตั้งใจ เฮ้ย เดี๋ยวเด่ะ ..... " คุณรินทร์จะว่าไงต่อผมไม่รู้แหละ ผมขอสลบก่อนละกันล่ะ อ่อย คร่อก

                    .............................................................................................
   

          อืม เสียงอะไรโหวกเหวกโวยวายดังลั่น หนวกหู ๆ หมากำลังป่วย ไม่เห็นรึไงฟะ เกรงใจกันมั่งเซ่  ...  แต่   นี่มันก็บ้านผมนะ แล้วใครที่จะมาทะเลาะกันแบบนี้ได้ นอกจาก .... * o *  อ่ะ ตายชัก นี่กี่โมงละเนี่ย

          คิดได้แบบนั้นผมก็ลุกขึ้นเลยครับ แต่ ..อ๋อย ทำไมโลกมันหมุนแบบนี้อ่ะ  อูยฤทธิ์จานบินของคุณรินทร์นี่สุดๆเลยครับ มึนครับมึน แต่ด้วยความอยากรู้อยากเห็นแบบสอดรู้สอดเห็นสอดเป็นสอดตาย   ผมก็กระเสือกกระสนไปจนถึงที่หมายได้ล่ะครับ เอาล่ะ ผมขอไปหลบแถวๆโซฟาละกันนะ เอาไว้กันลูกหลง  นั่นๆ คุณรินทร์ของผมกำลังเปิดศึกกับอีตาคุณนิวัติหน้าดำหน้าแดงเลยครับ ส่วนเทพีเสรีภาพประจำบ้าน( คุณเอกราช ) ก็ได้แต่ทำหน้าพะอืดพะอมพูดไรไม่ออก  ซ้ายก็ลูกชาย ขวาก็เจ้านาย เหอะ ไม่รู้จะเข้าข้างใครแหละครับงานนี้

          " คุณนิวัติ ผมขอบอกเป็นครังสุดท้ายเลยนะ ต่อไปอย่ามายุ่งกับพ่อผมเกินกว่าที่ควรจะเป็น แล้วก็อย่าเรียกใช้ช่วงวันหยุดที่ควรจะเป็นวันของครอบครัว มีอย่างที่ไหนแทนที่จะได้พักกลับมาลากพ่อผมไปทำงานต่อ  ผมเข้าใจนะว่าคุณน่ะชอบทำงานแต่ไม่ต้องมาลากพ่อผมไปด้วย  ผมไม่ชอบ เข้าใจไหม .... "
          คุณรินทร์ใส่แบบไม่ยั้ง หน้าแดงก่ำด้วยความโมโห ส่วนอีตาคุณนิวัติเหรอ เหอะๆๆ ทำหน้าซื่อเลิกคิ้วมองคุณรินทร์ออกฤทธิ์อย่างสบายอารมณ์  สลับกับการหันไปยิ้มให้คุณราชที่ยืนหน้าซีดอยู่ข้างๆ และพยายามที่จะห้ามลูกชาย แต่ก็ไร้ผลล่ะครับ เบรกแตกไปนานแล้วล่ะรายนั้นอ่ะ

   " ยิ้มอะไร ผมพูดกับคุณนะ ไม่ต้องไปสนใจคนอื่นเลย พ่อ เข้าไปในห้องเลยนะ ตั้ง 5 ทุ่มแล้ว เมื่อคืนก็นอนดึก แถมวันนี้ก็ต้องไปตะลอนๆอีก เดี๋ยวได้ทรุดมั่งหรอก   ไปเลยนะ อาบน้ำแล้วก็นอน แต่ถ้าหิว มีกับข้าวในตู้กับข้าวไปอุ่นกินนู่น  "
          ดูครับ  ดู  ผมเองก็ชักจะสงสัยแล้วล่ะครับว่าตกลงใครพ่อใครลูก เพราะพอคุณรินทร์สั่ง เอ้ย บอก คุณราชก็ได้แต่พยักหน้าหงอยๆแล้วก็เดินเข้าไปข้างใน ส่วนอีตาคุณนิวัติก็ยังไม่เลิกเก๊กครับ ยังคงรักษาความนิ่งประดุจเกลือรักษาความเค็ม  แต่ก็ยังตั้งอกตั้งใจฟังคุณรินทร์ของผมแว๊ดๆๆๆ อย่างสนุกสนานลัลล๊าเลยครับ  ผมว่านะ หมอนี่ต้องเป็นโรคจิตแน่ๆเลยอ่ะครับ    คุณรินทร์ของผมโวยไปได้อีกเกือบชั่วโมง  โดยที่อีกฝ่ายไม่โต้ตอบจนเหนื่อยล่ะครับก็เลยหยุด แล้วก็ไปนั่งหน้าบูดที่โซฟา จ้องหน้าคุณนิวัตินิ่ง

          " อ้าว  ไม่โวยต่อล่ะ  เหนื่อยแล้วเหรอ   ว้า   กำลังสนุกเลย  "
          เอ้านั่น  วอน...วอน... ปากพาตายซะจริงๆ   อีตานิวัติ  คุณรินทร์เค้าหมดแรงด่า แต่แรงอย่างอื่นยังมีนะ เว้ย .. อ่ะ นั่นไง๊ ผมว่าแล้ว ผมหลบก่อนล่ะ

          เฟี้ยว..  ระเบิดลูกแรก ปลิวติดข้างฝาเปรี้ยงเบ้อเร่อเลยครับ เฉียดเป้าหมายไป 1 คืบ นายนิวัติหันไปมองเศษซากความเจริญของแจกันที่แตกเป็นเสี่ยงแล้วก็หันมามองคุณรินทร์ที่ตอนนี้กำลังคว้ากรอบรูปตั้งโต๊ะอีกอันไว้

          " เฮ้ เด็กจริงๆเลยนะเธอเนี่ย เอะอะก็โวยวาย  ทำลายของ  อายุเท่าไหร่แล้วฮะ แล้วที่ฉันไปกับพ่อเธอน่ะ ไปทำงานนะไม่ได้ไปเที่ยว " เหอ  อีตาคุณนิวัติเริ่มโมโหด้วยอ่ะ  แต่จะสู้คุณรินทร์ของผมได้เร้อ คุณรินทร์ของผมน่ะมือวางอันดับ 1 เลยน๊า  เรื่องวีนเนี่ย  เหอๆๆ

          " เรื่องของผม คุณกลับไปเลยนะ  ไป๊   แล้วบอกก่อนนะ   ถ้าคุณมายุ่งกับพ่อผมมากกว่านี้ล่ะก็ ผมจะให้พ่อลาออกจากบริษัทแล้วกลับกรุงเทพจริงๆด้วย ไป๊ ... "
          คุณรินทร์ไล่ใหญ่เลยครับ ส่วนคุณราชที่เมื่อกี้ได้ยินเสียงแจกันแตกก็รีบวิ่งออกมาในชุด .. เอ่อ ชุด ..ที่คุณรินทร์เห็นแล้วแทบกรี๊ดน่ะครับ

          " คุณวัติ  รินทร์  เสียงอะไรกัน " ไม่มีใครตอบครับเพราะมัวแต่อึ้ง แล้ว

          " พ่อ  ออกมาทำไม แล้วทำไมแต่งตัวแบบนี้ กลับเข้าห้องไปเลยนะ ปัดโธ่โว้ย ทำไมฉันมีพ่อแบบนี้นะ ไปเลยไป " คุณรินทร์ลากคุณราชที่วิ่งออกมาด้วยผ้าเช็ดตัวพันท่อนล่าง 1 ผืน ออกมายั่วน้ำลายใครไม่รู้ให้ไหลยืดเล่นกลับเข้าห้องแล้วก็หันมาทำตาขวางกับอีตาคุณนิวัติต่อ

          " มองไร กลับไปได้แล้ว  แล้วก็พรุ่งนี้หวังว่าคงไม่เจอคุณนะ เชิญ " คุณรินทร์ไล่รอบ 2 ตาคุณนิวัติยักไหล่ ก่อนจะเดินคว้ากระเป๋าเตรียมออกไปแต่ก็ยังไม่วายทวงบุญคุณ

          "เธอนี่ นิสัยไม่ดีเลยนะรินทร์  ฉันอุตส่าห์เร่งทำงานให้เสร็จวันนี้จะได้ไม่ต้องค้าง แถมยังรีบเอาพ่อเธอมาส่งทั้งคืน  ยังมาโวยวายอีก จะขอบคุณสักคำก็ไม่มี " เชอะ บุญคุณตายล่ะแก ก็ใครล่ะมันลากคุณราชของผมไป

          " ยังมีหน้ามาพูดอีกรึไง ก็ใครพาไป คุณใช่ไหม  ก็ลองไม่เอามาส่งสิ  พ่อจะตามไปฉีกอกถึงบ้านเล้ย "
          คุณรินทร์แว๊ดอีกระลอก อีตาคุณนิวัติมองอาการออกงิ้วของคุณรินทร์แล้วก็ขำอ่ะนะครับ ไม่ได้รู้สึกรู้สาที่ถูกด่าเลยอ่ะ คนเรานี่น๊า ผมล่ะเชื่อเลย  โรคจิตขนานแท้เลย  ( ค้อนปะหลับปะเหลือก )

          " งั้นฉันไปก่อนล่ะนะ  แล้วเจอกันใหม่  ฝากบอกราชด้วยว่านอนฝันดีนะ บาย " ฮู้ย ไปแล้วครับ ตัวก่อกวนความสงบไปแล้ว พร้อมกับการส่งจูบอีก 1 จ๊วบ อ้วก ไอ้บร้า ก่อนไปยังทิ้งระเบิดไว้อีก

          " ไอ้ ..... ว้อย คนแะไรวะหน้าตาหล่อซะเปล่าแต่ปัญญาอับ  ทั้งด่าทั้งไล่ยังไม่สำนึก โว้ย ฉันเกลียดแก๊ .... เพล้ง "
          ง่า กรอบรูปในมือที่ถือค้างไว้ตั้งกะเมื่อกี้ได้ฤกษ์ขว้างแล้วครับ แตกกระจายครับแตกกระจาย  โว้  สวยงามมากครับ  กระจายได้รูปมากเลย  โฮะๆๆ  บอกแล้วว่าผมเป็นหมาซาดิสต์    คุณรินทร์หันรีหันขวางคว้าได้ที่เขี่ยบุหรี่ มองอยู่นิดหนึ่งเหมือนชั่งใจ แล้วก็

          "ว๊าก" มาแล้วครับ ลอยมาเลย มาทางนี้ด้วย   เอ๊ะ  ทางนี้ ก็ทางที่ผมแอบอยู่ดิ   ม่ายนะ ม่าย
 
          ...พลั่ก....  

          เช่นเคยครับ ของแข็งลอยมากระทบกบาลน้อย ๆ ของผมอีกแล้ว รอยเดิมไม่หายรอยใหม่ก็มาอีกแล้วครับ อ่อก ไม่ไหว ทำไมโลกหมุนแบบนี้ โอย
 
          " เฮ้ย กะทิ แกมาตอนไหนเนี่ย  ตายแล้ว โดนหัวอีกแล้วเหรอ  ทิๆๆ ทำใจดีๆไว้  ทิ   อย่าเป็นอะไรนะ  ... " คุณรินทร์วิ่งมาหาผมที่หลังโซฟาทันทีที่ได้ยินเสียงผมโหยหวนเมื่อโดนของแข็งกระแทกหัว โธ่ ผมทำผิดอารายยยย

          " รินทร์ กะทิ เป็นอะไรร้องลั่นบ้าน "
          คุณราชที่ตอนนี่แต่งตัวเสร็จแล้ววิ่งออกมาแล้วก็รีบมาเขย่าตัวผม คิดดูสิครับ ผมฝ่าดงของแข็งมาแล้ว 1 รอบเมื่อเช้า  พึ่งฟื้นมาได้ไม่ถึง 2 ชั่วโมงก็โดนอีกแล้ว กะทิไม่ตายตอนนี้จะไปตายตอนหนายยยย อ๋อย ~~ อย่าเขย่าผมเด่ะ ผมจะตายก็เพราะเขย่านี่ล่ะคร๊าบ คุณรินทร์ คุณราช

          ไม่ไหวแล้วครับ ผมขอสลบต่ออีกรอบก่อนนะครับ  ฮือ ถ้าไม่ตาย กะทิจะกลับมารายงานสถานการณ์ต่อ คร่อก

เจอกันใหมตอนหน้าครับ   โฮ่ง ( ยกขาหน้าไหว้แบบหมาๆ )
 

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:3 ( 25/07/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: win200 ที่ 25-07-2010 12:01:44

หนุกดีครับมาต่ออีกน่ะ

อยากทราบว่าความจริงแล้วคุณเจ้านายนี่คิดจะจีบคุณรินทร์หรือคุณราชกานแน่ :laugh:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:3 ( 25/07/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: wisa ที่ 25-07-2010 13:09:53

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:3 ( 25/07/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: p_phai ที่ 25-07-2010 13:40:32

แอบสงสัยเหมือนกัน

ุว่าคุณเจ้านาย

สนใจใครกันแน่

ระหว่างคุณพ่อกะคุณลูก

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:3 ( 25/07/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: dahlia ที่ 25-07-2010 14:40:31

นั่นสิ อ่านแล้วชัก งงๆ ว่า ตกลงอิตานิวัติ จะจีบใครกันแน่เนี่ย หรือคิดจะเคลมทั้งคู่  :laugh:
รู้สึกอยากเลี้ยงเซนเบอร์นาด ขึ้นมาบ้างแล้วสิเนี่ย

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:3 ( 25/07/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: ♠DekDoy♠ ที่ 25-07-2010 16:11:01

คุณลูกชัวร์ ฮ่าๆๆ สงสารกะทิอ่ะโดนตลอด อิอิ

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:3 ( 25/07/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: ordkrub ที่ 25-07-2010 17:02:39

สงสารกะทิจัง ซวยหมาเลย 55555

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:3 ( 25/07/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: bakanishi1 ที่ 25-07-2010 20:05:05

ในเรื่องสงสารกะทิกว่าเพื่อนเลยนะ

โดนทั้งขึ้นทั้งล่อง .. โดนอยู่ตัวเดียว

ส่วนคุณราชก็ไม่รู้อะไรบ้างเลย

รอคุณกะทิมาเล่าเรื่องอีกรอบ

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:3 ( 25/07/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 25-07-2010 21:59:50

งานนี้น้องหมาซวย :z3:
เกิดเป็นกะทิช่างน่าสงสารจริงๆ โอ๋ๆ :กอด1:
หนูรินทร์นะ ไปเกลียดคุณวัติเค้า...ระวังเกลียดอะไรได้อย่างนั้นนะค้า :z1:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:4 ( 26/07/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: PPK ที่ 26-07-2010 16:15:47

กะทิขอพล่าม
   
   ( ตะกายมาสภาพเหมือนหมาผ่านสงครามโลกครั้งที่ 1 มาหมาดๆ )   สวัสดีคร๊าบ  มิตรรักแฟนหมาทุกท่าน ( ยกขาหน้าไหว้แบบหมาๆ )  แฮ่ก ๆ  โอย  มึนครับ  ผลพลอยได้จากทอนาโดยังไม่หายดีเลยครับ  โฮ้ย คิดดูสิครับ  เกิดเป็นหมาอย่างผมต้องรองมือรองเท้าเจ้านาย  เห็นตัวเล็ก ๆ งี้นะครับ  คุณรินทร์ของผมน่ะมือโคตะระหนักเลยจะบอกให้  รอยแผลบนหัวโตๆของผมการันตีได้เลยครับ   เนี่ย  เดือนนึงผ่านไปแล้ว  ผมก็ยังไม่หายดีเลยครับ( หา  อะไรนะครับทำไมเดือนนึง  อ้าว!  ก็นี่มันนิยายคร๊าบท่าน  แหมๆ  เวลาผ่านไปไวเหมือนหมาเล่าไงครับ  อิอิ อ๊ะ  ต่อๆนะครับ )  แบบว่าผมต้องไปหาหมอด้วยแหละครับ  ไอ้ตัวผมน่ะก็ไม่อยากไปหรอกแต่คุณรินทร์กับคุณราชสิครับ  ลากผมไปจนได้ผมล่ะแสนเซ็ง  ก็หมากับหมอ  มันถูกกันซะที่ไหนเล่า ...   เฮ้อ

ACT  :  4    เมื่อหมาไปหาหมอ
   
   ครับ หลังจากที่ผม กะทิ หมาน้อย ?? พันธ์เซนต์เบอร์นาร์ด อายุ 3 ขวบ กว่านิดๆ ได้ผ่านสงครามกลางบ้านระหว่างคุณเอกรินทร์ ลูกชายหัวแก้วหัวแหวนของคุณเอกราช กับคุณเจ้านายมหากาฬของคุณเอกราช คือ  อีตาคุณนิวัติมาได้แบบรากเลือดและสะบักสะบอม   ด้วยการที่ผมต้องโดนลูกหลงจากฝีมือคุณรินทร์จนน๊อคเดชะบุญที่หัวไม่แตกแต่บวมปูดเป็นลูกมะกรูด   แต่กระนั้นก็ ทำเอาผมเดี้ยงหวิดจะดับอย่างอนาถเลยต้องลี้หนีภัยไปหลบเลียแผลใจและแผลกายเสียก่อนนับเวลาได้่ก็เกือบเดือน  เอาเป็นว่าผมจะสรุปให้ทุกท่านดังนี้ครับ


          คือ มันเป็นงี้ครับท่าน หลังจากที่ผมโดนลูกหลงจากคุณรินทร์รอบ 2  จนสลบไปพอฟื้นมาแล้วก็กว่าจะเป็นปกติได้ มัน ก็ประมาณเกือบเดือนกว่าๆ ระหว่างนั้นผมก็โดนคุณรินทร์ลากไปเข้าโรงพะบาล เอ้ย โรงพยาบาลสัตว์ครับ ก็อยู่ไม่ห่างจากบ้านพักพวกผมสักเท่าไหร่ แหม้ มันช่างสะดวกสบาย แต่ผมก็ไม่ค่อยชอบเท่าไหร่อ่ะ ก็หมอเค้าชอบจับผมฉีดยานี่นา แต่ว่า อยากรู้มั้ยครับว่า คุณรินทร์ของผมเค้าเป็นยังไงหลังจากที่เผลอตัวทำผมเดี้ยง แบบมิได้ตั้งใจแบบนี้ ก็เป็นงี้ไงครับ

          หลังจากที่โดนจู่โจมกะทันหันด้วยที่เขี่ยบุหรี่อันเขื่อง ผมก็ได้แต่นอนน้ำลายฟูมปาก โดยมีคุณรินทร์และคุณราชนั่งโวยวายอยู่ข้างๆ คุณรินทร์น่ะ อาการหนักที่สุดเลยล่ะ

          " กะทิ ๆ ๆ 'ทิ  แกอย่าเป็นอะไรไปนะ  ฉันขอโทษ  ฉันไม่ได้ตั้งใจปาไอ้ที่เขี่ยบุหรี่นั่นไปโดนแกเลยนะ ฉันไม่รู้ว่าแกอยู่ตรงนั้น "
          เสียงคุณรินทร์ขอโทษผม คือ ทุกท่านต้องเข้าใจนะครับว่า  ผมเนี่ยเป็นหมาที่มีความสำคัญของบ้าน  เพราะฉะนั้น  เมื่อผมเป็นอะไรไป คุณรินทร์และคุณราชย่อมอยู่เฉยไม่ได้ ยิ่งคราวนี้คุณรินทร์เป็นคนทำให้ผมเจ็บ  คุณรินทร์แกเลยเสีย self  เลยครับ นั่งพร่ำพรรณาอยู่กับผมเป็นชั่วโมงแล้ว  
          คือ ถ้าผมพูดได้  รู้ไหมครับ ว่าผมจะพูดอะไร   ผมจะบอกว่า ' เลิกพูดได้แล้ว ผมไม่เป็นไร แต่ช่วยเงียบหน่อย ผมจะนอนนนนน  พวกคุณคิดดูเหอะครับ  โดนของแข็งไม่พอยังมาโดนคุณราชกับคุณรินทร์นั่งเขย่าตัวผมเป็นชั่วโมง  ผมไม่ตายเพราะที่เขี่ยบุหรี่ก็ตายเพราะโดนเขย่านี่แหล่ะ ฮ่วย กรรมของหมาน้อย?? น่ารักๆอย่างผมจริงๆ '  แต่ก็ยังดีนะที่รอดมาได้  หวุดหวิดเส้นยาแดงผ่าแปดเลยแหล่ะ  ขอบอก ๆ

          " รินทร์ ให้กะทิพักเถอะลูก แล้วพรุ่งนี้เราค่อยพาเจ้ากะทิไปหาหมอกันนะ มันคงไม่เป็นไรมากหรอก เชื่อพ่อสิ " นั่นแหละครับ ต้องให้คุณราช คุณพ่อสุดที่ Love มาปลอบคุณรินทร์ถึงได้ปล่อยให้ผมได้พักอย่างสงบสุข แต่คุณรินทร์ก็ยังไม่วายบ่นอะไรพึมพำๆนะครับ ผมจับประโยคได้แต่ว่า

          " เพราะไอ้หมอนั่นแท้ๆ ..."  อืมม คุณว่า ไอ้หมอนั่นของคุณรินทร์เป็นใครครับ แต่ผมว่าน๊า ไม่พ้นอีตาคุณเจ้านายหรอกน่า ชิ หนอยยย เพราะมันทีเดียวผมเลยซวยต้องมาเจอลูกหลงไปด้วย

          หลังจากนั้น รุ่งขึ้น คุณรินทร์ คุณราชก็รีบพาผมไปหาหมอเลยครับ พอดีอีตาคุณนิวัติเขาบอกว่าญาติเขาเปิดโรงพยาบาลสัตว์อยู่ไม่ไกลเลยพาไป ตอนแรก คุณรินทร์ก็ไม่ยอมไป หัวเด็ดตีนขาดไงก็ไม่ไป จนคุณราชต้องเอาผมที่ยืนเบลอเป็นหมาเมาหมัดมาขู่   คุณรินทร์แกเลยยอมครับ   คุณหมอเขาก็รักษาผมดีนะ ใจดีด้วย ไม่ดีอย่างเดียว ชอบจับผมฉีดยาอ่ะ    อันนี้ผมยอมไม่ได้  แล้วนี่ วันนี้ก็เป็นวันมหาวินาศของผมอีกแล้วอ่ะ ก็เป็นวันนัดตรวจร่างกายผมอ่ะดิ ทำไงดีเนี่ย คุณรินทร์ถือเชือกมาแล้วด้วย ไม่นะ ผมไม่อยากฉีดยา (กรีดร้องภาษาหมา ๆ )

          " พ่อ ผมจะพากะทิไปหาหมอนะ " คุณรินทร์ตะโกนบอกคุณราชพร้อมกับมุ่งหน้ามาทางผม    นั่น  มาแล้วครับ ทำไงดีๆๆ ทำไงดี๊ ...เอาวะ ขอผมเผ่นก่อนแล้วกัน เรื่องอื่นคุยกันทีหลัง

          " กะทิ หยุดน๊า แกต้องไปหาหมอ มานี่ " คุณรินทร์วิ่งไล่กวดผมใหญ่เลยครับ  เหอะ  จ้างก็จับไม่ได้ร๊อกกก  แฮะๆๆ ชอบอ่ะ  ได้วิ่งเล่น ไม่อยากไปหาหมอ คิดแบบนั้นผมก็วิ่งตะบึงเลยฮะ คุณรินทร์ก็วิ่งกวดใหญ่เลย เย้ๆๆๆๆ  เล่นไล่จับๆๆ

          แต่  เวรรกรรม  และเทวดาบนสวรรค์  ก็ไม่เคยปราณีผมครับท่าน   เพราะผมดันวิ่งทะเล่อทะล่าไปทางหน้าบ้านแล้วก็ต้องเจอกับสิ่งมีชีวิตที่ผมไม่อยากเจอจนได้  อ๊าก ไอ้ตัวซวย ใช่แล้วครับ ไม่ใช่ใคร  อีตาเจ้านายโรคจิต  วิปริตของคุณราช  อีตาคุณนิวัติ  ไม่นะ ผมไม่อยากให้คุณรินทร์อารมณ์เสียมากกว่านี้ ไม่ได้ๆต้องล่อไปทางอื่น เอาวะ หมาก็มีมารยา 1800 คันรถ 10 ล้อเหมือนกัน ลองเอามาใช้สักคันคงไม่เสียหลาย

          โฮ่ง ๆๆๆๆ   ผมรีบกระโจนเข้าไปหาคุณเจ้านายจอมกวนแล้วยืนขวางหน้าไว้ กระดิกหางดิ๊กๆ ประมาณส่งสัญญาณเป็นมิตรเต็มที่ ทำเอาอีตาเจ้านายจอมกวนงงไปเลยฮะ

          " หือ หวัดดีกะทิ วันนี้ไข้ขึ้นรึไง   ถึงมารับฉันตั้งแต่ประตูบ้านเลย " อีตาคุณนิวัตินั่งลงพร้อมกับลูบหัวผม ยิ้มแบบที่ผมต้องยอมรับครับว่ามัน  " หล่อโคตร~~ "

          แฮ่ๆๆๆๆ   ผมได้แต่ส่งเสียงตอบไป คือ ไม่ใช่มารับอ่ะ แต่แค่เอาตัวรอดว้อย  ขืนคุณรินทร์อารมณ์เสียก่อน  ผมก็ซวยเด่ะ  เดี๋ยวต้องไปหาหมอด้วย  เกิดคุณรินทร์แกเฮี้ยน จับผมฉีดยาเพิ่มอีกเข็ม ผมจะทำไงล่ะ ไม่เอาดีกว่า  ผมพยายามดึงแขนเสื้อตาคุณนิวัติให้หลบไปอีกทาง เพราะได้ยินเสียงฝีเท้าคุณรินทร์เข้ามาใกล้แล้ว อ๊ายยย เร็วๆสิว้อยยย ยืนทื่อเป็นท่อนไม้ตายซากไปได้   หล่อแล้วอย่าโง่เด้  เร๊ว ๆ

          " อะไรของแก กะทิ เฮ้ย เดี๋ยวๆๆ " ครับ ในที่สุดผมก็ชักเขย่อเอาตัวปัญหาไปหลบหลังพุ่มไม้ได้แล้ว ทั้งผมทั้งอีตาเจ้านายกวนประสาทก็นั่งหลบกันอยู่

          " แล้วทำไมฉันต้องมาทำแบบนี้กับแกด้วยล่ะ เจ้ากะทิ นี่แกเล่นอะไรกันแน่ เอ๊ะ .. "
          ครับ เค้าก็พยายามจะถาม แต่ว่าคงไม่ต้องตอบมั้ง นู่นๆๆคุณรินทร์มาลิบๆแล้ว เดินมาหอบแฮ่กๆ หันซ้ายหันขวาเหมือนหาอะไรสักอย่าง คราวนี้อีตาคุณนิวัติหัวเราะเลยครับ หันมามองผมตาเจ้าเล่ห์เลยอ่ะ   ง่า  นี่ผมหนีเสือปะจระเข้ไหมครับเนี่ย  

          " อ๋อ หลบเจ้านายนี่เอง จริงสิ วันนี้แกต้องไปหาหมอนี่นา ใช่มั้ยกะทิ "  
          เวรแล้วครับ เวรแล้ว ผมไม่น่าเอาไอ้หมอนี่มาร่วมขบวนการหนีหมอเลย ท่าทางจะบรรลัยแล้ว   มันเอาผมขายให้คุณรินทร์เพื่อทำคะแนนแหงเลยอ่ะ ผมพยายามทำตาอ้อนวอนสุดๆแล้วนะ แต่ว่าคนอย่างนายนิวัติ มีเหรอจะปราณีหมาอย่างผม

          อ๊าก มันลุกออกไปแล้ว ไม่นะ ผมเผ่นก่อนละ แต่ว่า อ๊าก ปล่อยน๊า

          " อยู่เฉยๆสิ กะทิ แกต้องไปหาหมอ มานี่ " ไวปานวอกครับ อีตาคุณนิวัติคว้าปลอกคอผมแล้วออกแรงลากออกจากพุ่มไม้ ผมพยายามขัดขืนเต็มที่เลยนะ แต่ .. ก็สู้แรงกระบือของอีตานี่ไม่ได้อ่ะ คนไรวะ แรงเยอะอิ๊บอ๋าย ฮือ ก็ผมไม่อยากไปอ๊าาา ไม่เอ๊าๆ

          " อ๊ะ กะทิ อยู่นี่ .............. "
          คุณรินทร์ได้ยินเสียงผมก็รีบเดินมาเลยครับคงตั้งใจจะรีบมาคว้าเลย แต่พอพบว่าใครที่ช่วยจับผมไว้เท่านั้นแหละ หน้าสวยๆของคุณรินทร์ก็งอเป็นจวักเลยล่ะ อย่ามาเถียงผมนะ คุณรินทร์น่ะ สวย น่ารัก เรียกว่าพอๆกับคุณราชเลย มีอย่างเดียวที่ยิ่งกว่าคุณราชก็คือปากแกนี่แหละ ยิ่งกว่าน้ำกรดซะอีก ด่าใครทีแสบไป 7 ชั่วโคตรเลย

          ผมเงยหน้ามองตาคุณนิวัติที่อมยิ้มที่เห็นหน้าบูดๆของคุณรินทร์ แล้วก็หันไปมองหน้าคุณรินทร์ที่บูดสุดๆเมื่อเห็นหน้าตาคุณนิวัติแล้วก็ได้แต่ถอนหายใจครับ เฮ้อ กรรมจริงๆ ผมพยายามจะสะบัดตัวให้หลุดจากมือใหญ่ๆของคนข้างๆแต่ก็ไม่หลุด สุดท้ายก็เลยได้แต่ยืนนิ่งๆ หน้าละห้อย คอตกละครับ

          " นึกว่าวิ่งไปไหน ที่แท้มารับคนหรอกเหรอ กะทิ "
          ครับ เสียงเหมือนถามเฉยๆ แต่ ... หน้าตาและแววตา ไม่ใช่เลยครับ ผมงี้หางตกแล้วตกอีก ฮือออ  ' ทิป่าวทรยศน๊า ' ทิแค่ไม่อยากไปหาหมออ่ะ แล้วอีตาเนี่ยมันก็เสล่อเข้ามาเจ๊อะ ' ทิ เอ๊ง

          " หึ ก็กะทิเป็นหมาน่ารักนี่นา เป็นเจ้าของบ้านก็ต้องต้อนรับแขกสิ  ใช่ไหม  กะทิ "
          นั่น ดูพูดเข้า ปากน่ะ ถ้าไม่คิดจะสร้างสรรค์สันติภาพให้โลกก็ไม่ต้องอ้าก็ได้นะ คิดแล้วอยากจะงับขาข้างๆนี่จริงๆ แต่ก็นะ กลัวว่าจะโดนกระทืบเอาหลังจากนั้น ล่ะนะ  

          " ไม่ได้ถาม .."  คุณรินทร์ตวัดเสียงตอบ เสียงอีตานิวัติหัวเราะหึๆ ผมว่านะ ตานี่ต้องโรคจิตแน่เลย เพราะทุกครั้งที่คุณรินทร์ด่า หรืออาละวาด อีตาคุณนิวัติก็มักจะอารมณ์ดีตลอดเลยอ่ะ   แถมยังชอบยั่วโมโหคุณรินทร์ด้วย

          " จะพาเจ้ากะทิไปหาหมอเหรอ " ตาคุณนิวัติถามดีๆ แต่คุณรินทร์ยังคงบึ้งและ บูด ...

          " รู้แล้วจะถามทำไม กะทิ มานี่ "
          คุณรินทร์เรียกผม ผมก็อยากไปหรอกนะ แต่ ...  มือใหญ่ๆของอีตาคุณนิวัติไม่ยอมปล่อยจากปลอกคอ ทำให้ผมไปหาคุณรินทร์ไม่ได้ คุณรินทร์มองหน้าคนตัวโตกว่า ทำเสียงฮึดฮัดไม่พอใจแล้วเดินเข้ามาหา พร้อมกับผลักคุณนิวัติออก  แปลกครับ อีตาคุณนิวัติกระเด็นไปเลย ผมว่าคุณรินทร์ไม่ได้ออกแรงอะไรมากเลยนะ แต่พอคุณรินทร์จะพาผมเดินออกไปนั่นแหละ เสียงแว่วๆก็ลอยตามมาให้คุณรินทร์เส้นประสาทกระตุกเล่น

          " เอ แบบนี้ราชก็อยู่คนเดียวสินะ เหงาแย่  ฉันไปคุยเป็นเพื่อนดีกว่า "  ครับ คุณรินทร์หยุดกึก แล้วก็หันกลับไปหาอีตาคุณนิวัติทันที

          " ไปส่งหน่อย " โอ้ว อะไรกัน คุณรินทร์บอกให้อีตาจอมกวนนี่ไปส่ง

          " หือ อะไรนะ พูดใหม่ซิ "
          ขอบอกครับ   ผมล่ะอยากกระโดดเตะหน้าหล่อๆที่เลิกคิ้วถามยียวนกวนประสาทนี่จริงๆ  คุณรินทร์หน้าบึ้ง กัดฟันกรอดเลยครับ กว่าจะเค้นเสียงรอดไรฟันมาได้

          " ก็บอกว่า ไปส่งหน่อย หูแตกรึไง ... วะ "
          ท้ายเสียงเบาครับ อุบอิบๆ พร้อมกับสะบัดหน้าเดินไปที่รถที่จอดอยู่แล้วเปิดประตูขึ้นรถเลย ประมาณขอร้องแกมขู่บังคับล่ะครับท่าน และแน่นอนว่าอีตาคุณนิวัติก็ต้องเดินตามมาพร้อมกับรอยยิ้มโรคจิตๆเหมือนเดิมอ่ะ

          " รัดเข็มขัดด้วยนะกะทิ "
          เหอ มาบอกผมทำไม ผมเป็นหมานะ  รัดเป็นซะที่ไหนเล่า  ประสะ .....  แต่เอ๊ะ  บอกผมแต่ตาอยู่ที่คุณรินทร์แฮะ อ๊ะลืมบอก ผมนั่งที่เบาะหลังครับ ส่วนคุณรินทร์นั่งด้านหน้าคู่กับอีตาคุณนิวัติ แล้วก็นะ ระหว่างทางทั้งคู่ก็เถียงกันมาตลอดเลย    ก็อีตาคุณนิวัติน่ะ   ชอบแหย่คุณรินทร์ให้โมโหตลอดเลย แล้วคุณรินทร์ก็จะเผลอตวาดและด่ากลับเสมอ แต่คนโดนด่าก็ยังยิ้มแถมยังสรรหาเรื่องมาให้โดนด่าอีกตลอด เห็นมั้ย ผมบอกแล้วว่าตาเนี่ย โรคจิต ประสาท เห็นด้วยกับผมไหมครับ เฮ้อ ...

          " นี่ คุณนิวัติ ช่วยหุบปากแล้วตั้งหน้าตั้งตาขับรถไปได้ไหมเนี่ย  อย่ามายั่วผมนะ " เสียงตวาดแว๊ดดังลั่นรถเลยครับ  เป็นงี้มาตั้งแต่กิโลเมตรแรกแล้ว

          " อ้าว ก็เธอทำหน้าบูดแบบนี้ ก็อุตส่าห์เป็นห่วงนะ กลัวจะเครียด  เสียสุขภาพแย่ "
          เสียงแหย่กลั้วหัวเราะดังมาพร้อมกับเสียงแว๊ดๆของคุณรินทร์ จนผมได้แต่ปลงล่ะครับ สงสัยจะเถียงกันจนถึงโรงพยาบาลแหละ กรรมครับ กรรมของหมาอย่างกะทิ ใครก็ได้ บริจาคที่อุดหูหมาให้ผมทีเหอะ ไม่ไหวแล้วง๊า โฮ่ง

เจอกันใหม่ตอนหน้าครับ  โฮ่ง   สวัสดีคร๊าบ ( ยกขาหน้าไหว้ลาแบบหมาๆ )

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:4 ( 26/07/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: ï_Kiss_U♥ ที่ 26-07-2010 16:26:55

^
^
จิ้มๆ อิิอิ
 +1 ให้นะค่ะ คุณนิวัตินี้สงสังจะชอบรินทร์ แน่ๆเลย ชอบยั่วให้โมโห

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:4 ( 26/07/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: p_phai ที่ 26-07-2010 16:37:26

คุณเจ้านาย ท่าทางจะชอบคุณลูกแน่ๆๆเลยอะ

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:4 ( 26/07/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: win200 ที่ 26-07-2010 17:47:09

คงม่ะใช่รักพี่ แต่เสียดายหรอกน่ะ (ล้อเล่น) :laugh:



แต่คิดอยู่แล้วหล่ะว่าคงจะสนใจคนลูกมากกว่าคนพ่อ หาเรื่องยั่วอารมณ์ได้ตลอดเลยหล่ะ :z1:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:4 ( 26/07/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 26-07-2010 18:07:05

เหอๆ แล้วอย่างเน้กะทิจะถึงมือคุณหมอมั้ยน้อ :z1:
+1 ขอบคุณค่ะ รออ่านตอนต่อไปน้าาา น้องกะทิ :กอด1:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:4 ( 26/07/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: nevergoodbye ที่ 26-07-2010 18:28:28

เอ๊ะ คุณวัตินี่ ท่าจะไม่ได้มาจีบคุณพ่อซะละมั้งค๊า
ว่าแต่ คุณเค้าอายุเท่าไรกันน่ะ =O=l

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:4 ( 26/07/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: bakanishi1 ที่ 26-07-2010 18:32:52

ชักสงสัยแล้วชิว่าชอบคนพ่อหรือคนลูกกันแน่

มาลุ้นดูดีกว่า

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:4 ( 26/07/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: ordkrub ที่ 26-07-2010 18:53:53

อ้างจาก: bakanishi1 ที่ 26-07-2010 18:32:52  

ชักสงสัยแล้วชิว่าชอบคนพ่อหรือคนลูกกันแน่

มาลุ้นดูดีกว่า

น่านนะซิ ชักสงสัย

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:4 ( 26/07/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: wisa ที่ 26-07-2010 20:16:48

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:4 ( 26/07/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: benben ที่ 26-07-2010 23:18:08

เอ....ท่าทางน่าจะมาจีบคุณลูกชายซะล่ะมั๊ง ก็นะเป็นถึงผู้บริหารนี่นา คงจะบริหารงานจนติดเป็นนิสัย จนต้องมาช่วยบริหารโทษะของคุณรินทร์  :laugh3:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:4 ( 26/07/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: goldfishpka ที่ 27-07-2010 02:30:36

กะทิ !!!!　คิดถึงจังเลย.....  :กอด1:
(จนเขาโพสต์ไปถึงไหนเพิ่งจะมาคิดถึง)  :z6:


รออ่านต่อไป หุหุหุ ก็นะ ปลาทอง ความจำสั้นนี่นา   :-[

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:4 ( 26/07/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: Ralf ที่ 27-07-2010 13:12:45

หนูกะทะ เอ๊ย! กะทิน่าร๊ากกกกกกกก  :mc4:

อิอิ คุณรินทร์คร้าบ~ เกลียดอย่างไหนได้อย่างนั้นเน้อ  o22

แล้วหนูกะทิจะไปถึง รพ.มั้ยนั่น?

เรื่องนี้ +1 จ้า~  o13

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:4 ( 26/07/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: b27072010 ที่ 27-07-2010 16:00:17

มารอลุ้นว่าจะปราบคนลูกได้หรือเปล่า  คู่นี้น่าลุ้นเหมือนกันนะ

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:4 ( 26/07/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: PPK ที่ 27-07-2010 16:16:39

กะทิขอพล่าม

   ฮ่า ๆ  โว้ว ๆ ๆ  กราบสวัสดีครับมิตรรักแฟนหมาทุกท่าน ( ยกขาหน้าไหว้แบบหมา ๆ ) สงสัยใช่ไหมครับว่าไมผมถึงหัวเราะได้ขนาดนี้  คือผมอยากหัวเราะให้ตายไปข้างเลยล่ะครับ   หัวเราะให้กับชะตากรรมอันบัดโซ๊บของผม  ทำไมเหรอครับ  ก็ไม่มีอะไรมากร๊อก  ก็แค่พ่อลูกเขาทะเลาะกันครับ  ....  ฮ่า ๆ ๆ  .....  ฮึก .... ฮึก..... โฮ............   คุณรินทร์กับคุณราชเขาทะเลาะกันค๊าบ   แล้วลูกหมาตาดำ ๆ อย่างผมจะทำยังไง  โฮ ๆ ๆ  หมาเศร้าครับหมาเศร้า


                     .............................................................................

ACT  :  5.1   สงครามกลางบ้าน ตอนที่  1

         เรื่องของเรื่องทุกอย่างมันเกิดขึ้นตอนเช้าวันเสาร์ครับ  ทั้ง ๆ ที่มันน่าจะเป็นวันเสาร์ที่แสนจะสดชื่นรื่นรมย์ของผม เพราะว่าวันนี้ทั้งคุณรินทร์และคุณราชเจ้านายทั้งสองของผมอยู่กันครบพร้อมหน้าพร้อมตา   มันน่าจะมีได้มีกิจกรรมที่แสนจะมีความสุขตามประสาเจ้านายกับหมาน้อย ??? น่ารักใช่ม๊า   แต่ ... เปล่าเลยครับ เปล่าเลย ความฝันอันแสนสุขของผมต้องมาพังทลายลงในพริบตา  จะเพราะใครล่ะครับ  ทุกท่านก็คงเดากันออกแหละ ก็นั่นอ่ะ คนเดียวเลย คนเดียว หนึ่งเดียวคนนี้  ไม่มีใครสามารถทำได้อย่างเค้าอีกแล้วครับ

         โครม ตึง

         อ่ะครับ   สัญญาณความวินาศสันตะโรจากคุณรินทร์ มือทำลายอันดับ 1 ของบ้านเริ่มขึ้นหลังจากที่ได้รับการแจ้งข่าวโดยตรงชนิดไม่ต้องอาศัยบริการจากหน่วยงานสื่อสารโทรคมนาคมหน่วยใดของประเทศเป็นตัวช่วย  ใช้อย่างเดียวครับ   ลมปากจากอีตาเจ้านายโรคจิตอันดับ 1 ในสายตาหมาอย่างผม จะมีใครล่ะ ก็อีตาคุณนิวัติสุดหล่อนั่นแหละ

         เรื่องหล่อผมไม่เถียงหรอกว่าเฮียแกหล่อ และที่ผมการันตีในคุณสมบัติที่ไม่เหมือนผู้ไม่เหมือนคนของอีตาคุณเจ้านายติงต๊องนี่ก็คือ   ไอ้เรื่องความยียวนกวนอวัยวะเบื้องล่างและสารตะกั่ว  ผมรับรองได้เลยครับว่าหาตัวจับยาก เอาหัวหมาอย่างผมเป็นประกัน  เอาล่ะ  ขอผมแอบย่องๆไปฟังหน่อยนะครับ ผมไม่ได้เสียมารยาทนะ แต่ว่าผมต้องติดตามรายละเอียดทั้งหมดเพื่อผลจะได้เตรียมการรับมือได้ถูกต้องอ่ะ เงียบ ๆ นะ ตามมา ๆ  โอ้ เห็นละครับ กลางห้องรับแขก โต๊ะล้มระเนระนาด ใกล้ ๆ มีอีตาเจ้านายจอมกวนยืนเอามือล้วงกระเป๋ามองคุณรินทร์ที่ทำท่าจะกระโดดเข้าฟัดอยู่รอมร่อด้วยความสนุกสนานลัลล๊ามากเลยครับ  ส่วนคุณรินทร์ของผมน่ะเหรอ นู่น โดนคุณราชลากไปอีกฟากหนึ่ง น่าสงสารคุณราชจังครับ สู้แรงลูกชายไม่ค่อยได้ คุณรินทร์เลยจะหลุดมือมาบ่อยๆ

         " ริ๊น~  ฟังก่อนซี่อย่าอาละวาดแบบนี้นะ " คุณราชตะโกนกรอกหูคุณรินทร์ที่ตอนนี้เลือดขึ้นหน้าไม่ฟังอะไร จะพุ่งเข้าใส่อีตาคุณนิวัติท่าเดียว ส่วนตัวปัญหาเหรอครับ ยิ้มกริ่มตามฟอร์ม   ผมละจะบ้าตาย

         " ฟังอะไร ผมไม่ฟัง พ่อจะให้ผมฟังอะไรอีก ไม่ฟังทั้งนั้น " คุณรินทร์หันมาตวาดพ่อตัวเองลั่น โฮ่ง สงสารคุณราชจัง  จากนั้นคุณรินทร์ก็หันไปแว๊ดอีตาคนตัวสูงที่ยืนนิ่งอยู่ตรงหน้าต่อ

         " คุณนิวัติ ผมขอยื่นคำขาดเลยนะว่า ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นผมก็ไม่ยอมให้คุณเอาพ่อผมไปหัวหินเด็ดขาด เข้าใจไหม " คุณรินทร์หอบแฮ่กๆ อ่า ไปทำไมอ่ะ หัวหิน

         อีตาคุณนิวัติทำหน้าเบื่อหน่าย  ถอนหายใจเฮือกๆเหมือนลำบากใจ แต่ขอประทานโทษเหอะ  ดูก็รู้แล้วว่าสตอร์เบอร์รี่อย่างแรง  ชิ  อย่ามาหลอกหมาอย่างผมเลยน่ะ แต่ท่าทางคุณราชจะโดนไอ้ท่าทางแบบนั้นหลอกสายตาเข้าจังเบ้อเร่อเลยอ่ะ

         " คือ คุณนิวัติครับ ไม่ต้องห่วงนะครับ ผมไม่มีปัญหาหรอกครับ เดี๋ยวไงผมจะพูดกับรินทร์เอง " ง่า.. คุณราชนะคุณราช ไปรับปากทำไมเนี่ย เดี๋ยวคุณรินทร์ของผมก็วีนแตกหรอก นั่นไง ๆ เ อาแล้ว

         " ว่าไงนะ พ่อจะไปงั้นเหรอ " คุณรินทร์หันมามองหน้าคุณราชตาแข็งเลยครับ คุณราชถอนหายใจเฮือกๆเลยล่ะ

         " ก็มันเป็นงาน รินทร์โตแล้วน่าจะเข้าใจนะ งานต้องเป็นงาน ... " คุณราชพยายามจะร่ายยาวเพื่อให้คุณรินทร์ยอมให้ไปทำงานซะที เฮ้อ พ่อลูกคู่นี้ตกลงมันสลับกันเป็นผู้ปกครองรึไงกันเนี่ย

         คุณรินทร์ยืนนิ่ง กัดฟันกรอด เงียบครับ เงียบมาก..... มากเกินความจำเป็น มากเกินความพอดี  พอคุณราชเห็นคุณรินทร์นิ่งก็คงนึกว่าลูกชายโอเคแล้วมั้งครับเลยปล่อยมือ เท่านั้นแหละ เหอะๆๆ

         โครม ... เก้าอี้ใกล้ตัวโดนดีดไปติดผนังเต็มที่ เล่นเอาคุณราชตาค้าง

         " รินทร์ ทำไมทำแบบนี้ พ่อไม่เคยสอนให้ลูกทำตัวก้าวร้าวแบบนี้นะ " คุณราชตวาดแว๊ดแบบไม่เคยทำเลยครับ หน้าตาจริงจังมากจนคุณรินทร์อึ้งอ่ะ แต่ว่าพักเดียวแหละครับ   ก็แว๊ดต่อ  โฮะ  เรื่องไรจะยอม

         " ใช่สิ  พ่อก็เหมือนกัน ผมก็จำไม่ได้นะว่าปกติพ่อจะเห็นงานสำคัญกว่าผม ไม่เคย...  "
         คุณรินทร์ตะโกนใส่หน้าคุณราชมั่ง อืออ ก็จริงนะครับ ตั้งแต่ผมมาอยู่กับคุณรินทร์คุณราช ผมไม่เคยเห็นคุณราชทิ้งคุณรินทร์ไปไหนไกลๆเลยครับ   ถ้าจำเป็นก็จะลากคุณรินทร์ไปด้วยขึ้นเขาลงห้วยไปไหนไปด้วยกันตลอดแต่คราวนี้กลับไม่ใช่ นี่คงเป็นสาเหตุหลักที่ทำให้คุณรินทร์แกอาละวาดล่ะมั้ง

         " ก็คราวนี้มันไม่เหมือนกันนะรินทร์ ... ครา .... "

         " ไม่เหมือนยังไง  งานไหนก็เหมือนกัน ทีเมื่อก่อนไปไหนเป็นต้องลากผมไปด้วย ผมไม่อยากไปก็ยังลากผมไป แล้วคราวนี้ล่ะ มาบอกว่าจะไปเองกับไอ้หมอเนี่ย จะให้ผมเข้าใจว่าไง "
         คุณรินทร์ทะลุกลางปล้องเลยครับ ดูท่าทางจะโมโหมากกว่าทุกครั้งด้วย ท่าทางไม่ได้การแล้วล่ะ   ผมเบนสายตาไปมองที่อีตาคุณนิวัติที่ตอนนี้ย้ายมานั่งที่โซฟาตัวยาวใกล้หน้าต่างดู 2 พ่อลูกทะเลาะกันหน้าตาเฉย นี่หมอจะสำนึกมั้ยน่ะว่าตัวเองเป็นคนทำให้พ่อลูกเค้าทะเลาะกัน จะรู้มั้ยฮึ สำนึกมั่งม๊าย
 
         "  ชั้นว่าเธอน่าจะฟังที่ราชเค้าอธิบายมั่งนะ รินทร์ " เออ ในที่สุดก็ยอมปริปาก แต่ไม่รู้ว่ามันจะได้เรื่องหรือเปล่านะ คราวก่อนก็ทีละ

         " ไม่ต้องยุ่งเลยนะ   นี่เรื่องของคนในครอบครัว   กลับบ้านคุณไปเลย  ไป๊   ยังไงๆผมก็ไม่ให้พ่อไปหัวหินกับคุณหรอก " คุณรินทร์หันไปแว๊ดเข้าใส่อีตาคุณนิวัติทันทีครับ เท่านั้นแหละ

         "รินทร์ ขอโทษคุณนิวัติเดี๋ยวนี้เลยนะ " คุณราชขึ้นเสียงกับคุณรินทร์อีกรอบ มือก็คว้าหมับที่ข้อมือคุณรินทร์ให้หันมาหาตัวเอง

         " ไม่ ผมไม่ขอโทษ เขาไม่มีสิทธ์มายุ่งกับเรื่องของครอบครัวเรา " คุณรินทร์ไม่ยอมแพ้ยังเถียงต่อ

         " เมื่อรินทร์ไม่ฟังเหตุผลที่พ่อพูด ก็ไม่ต้องพูดกันแล้ว แต่พ่อบอกไว้เลยว่าพ่อจะไปหัวหินกับคุณนิวัติ ยังไงๆก็จะไปรินทร์ไม่มีสิทธิ์มาห้ามพ่อ "
         คุณราชพูดเสียงดังฟังชัด คุณรินทร์กัดริมฝีปากแน่น ตาวาวเหมือนมีน้ำอะไรหล่อเลี้ยงมากผิดปกติ แล้วไอ้เจ้าน้ำนั่นมันก็ไหลลงมาอาบแก้มเลยอ่ะครับ เอ่อ ถ้ามองไม่ผิด คุณรินทร์ของผมกำลัง ... ร้องไห้ใช่ป่ะ  อ่ะ ร้องไห้ ไม่จริ๊ง ตั้งแต่อยู่ด้วยกันมาได้เห็นคุณรินทร์ร้องไห้ก็คราวนี้แหละ โอ้ย ตาย ทำไงดี

         คุณรินทร์ไม่ได้ร้องไห้ตีโพยตีพายเป็นเด็กเหมือนหรอกครับแต่ร้องเงียบๆ เอาแล้วมั้ยล่ะ  เห็นแบบนี้คุณราชก็อึ้งรับประทานล่ะครับ ทำอะไรไม่ถูก ส่วนอีตาคุณนิวัติก็ลุกพรวดเลยอ่ะ แต่ก็ยังไม่เข้ามาใกล้ ได้แต่ยืนมองอยู่ดูสถานการณ์

         " เอ่อ รินทร์ พ่อ .. " คุณราชชักสีหน้าไม่ดีครับ แต่

         " ไม่ต้องพูดแล้ว อยากไปไหนก็เชิญเลย  ไปนาน ๆ เลยก็ได้นะ   ผมมันไม่มีความสำคัญนี่นา อยากไปไหนกับใครก็ไป   ผมไม่สนใจแล้ว "
         คุณรินทร์สะบัดมือจากคุณราชที่จับไว้ แล้วก็วิ่งเข้าห้องตัวเองไปเลย คุณราชได้แต่ยืนนิ่ง ทำอะไรไม่ถูก หันมามองหน้าอีตาคุณนิวัติที่ยืนอึ้งอยู่เพราะไม่คิดว่าคุณรินทร์จะเป็นแบบนี้ไป   สะใจมั้ยล่ะ  หนอยยยย

         " ขอโทษนะครับคุณนิวัติ  ที่รินทร์เค้าก้าวร้าวกับคุณ "
         คุณราชหันไปขอโทษอีตาเจ้านายจอมกวนหน้าซีดๆ อีตาคุณนิวัติก็ถอนหายใจเฮือก เดินมาจับไหล่คุณรินทร์พูดปลอบใจ เออ ก็รู้จักพูดดีๆกับเค้าเหมือนกัน

         " ไม่เป็นไร อย่าคิดมากเลย ถ้าคุณไม่สะดวกก็ให้คุณธิติเค้าไปก็ได้ " คุณราชทำหน้าตกใจเลยครับทีนี้   

         " ไม่ได้หรอกครับ นี่มันหน้าที่ของผม ผมเป็นเลขาของคุณ จะให้คนอื่นไปได้ยังไง " คุณราชระล่ำระลักบอก ลนตามนิสัยเลยครับ แต่อีตาคุณนิวัติก็ยิ้มเหมือนจะรู้

         " ก็ไม่เห็นเป็นไร หรือว่าคุณจะยอมให้รินทร์เค้างอนแบบนั้นล่ะ " คุณราชก็เลยพูดไม่ออกครับ หน้าหงอยไปเลย เข้าใจครับเข้าใจว่าห่วงงานแต่ว่าลูกชายก็สำคัญนี่นา

         " เอาเถอะ ลองคุยดูก่อน ถ้าหากว่ารินทร์เค้าเข้าใจคุณก็บอกผม แต่ถ้าไม่ไหวยังไงก็บอกด้วยผมจะได้บอกคุณธิติเค้าเตรียมตัวไปแทน ไม่เป็นไรหรอก อีกตั้ง 3 วัน นะ ผมไปก่อนดีกว่า ค่อยๆพูดกันล่ะ " โอ้ ว้า โอมายพระพุทธเจ้า พึ่งเห็นพูดอะไรเป็นผู้เป็นคนเหมือนเค้าก็คราวนี้แหละ

         เอาละ อีตาคุณนิวัติออกไปแล้ว คงถึงคราวหมาอย่างผมออกโรงล่ะ ผมขอไปหาคุณรินทร์ก่อนดีกว่า เผื่อจะช่วยปลอบใจได้มั่ง

         ผมค่อย ๆ เดินขึ้นบ้านตรงไปยังห้องคุณรินทร์ ผ่านคุณราชที่กำลังเก็บกวาดห้องที่พังเพราะฝีมือลูกชายบังเกิดเกล้าอยู่ด้วยใบหน้าหงอยสุดชีวิต ท่าทางคงจะคิดหาทางคุยกับคุณรินทร์ไปด้วยมั้งครับ เห็นเก็บไปก็หยุดถอนหายใจเป็นพักๆ

         งี๊ด..  โฮ่งๆๆ

         ผมเห่าที่หน้าประตูเหมือนทุกครั้ง แต่คุณรินทร์ก็ไม่ยอมออกมาเปิดประตูให้ ผมเลยต้องเอาหัวโตๆของผมดันประตูเข้าไป ดีหน่อยที่คุณรินทร์ไม่ได้ปิดสนิท มันเลยแง้มๆอยู่ ผมค่อยๆเดินเข้าไปที่เตียง คุณรินทร์นอนคว่ำหน้านิ่งอยู่ แต่ไม่ได้หลับหรอกผมรู้ อย่ามาถามนะว่าทำไมรู้อ่ะ

         ผมค่อยๆก้าวขึ้นเตียงคุณรินทร์ ที่นอนนุ่มอ่อนยวบลงตามน้ำหนักผมล่ะครับ ผมค่อยๆคลานเข้าไปใกล้ๆคุณรินทร์แล้วก็เลียที่แขนเบาๆ

         " กะทิเหรอ " คุณรินทร์ถามเสียงอู้อี้เหมือนคนเป็นหวัดไงไม่รู้ แล้วก็หันมา ตางี้แดงเลยครับ

         โฮ่ง ผมเห่าตอบ พร้อมกับนอนตะแคงให้คุณรินทร์หมุนตัวมานอนหนุนแล้วก็ฟังคุณรินทร์บ่น

         " พ่อเปลี่ยนไปเยอะเลยนะกะทิ " หือ ยังไงอ่ะ

         " รู้ไหมกะทิ  เมื่อก่อนนะ พ่อไม่เคยปล่อยให้ฉันอยู่คนเดียวเลย  ถึงฉันจะบอกว่าอยู่ได้ พ่อก็ไม่เคยปล่อย แม้แต่ตอนมาเชียงใหม่แรก ๆ ความจริงจะให้ชั้นเรียนที่กรุงเทพก็ยังทำได้ พ่อก็ยังกระเตงชั้นมาด้วย แต่ดูตอนนี้สิ "
         พูดเท่านั้นคุณรินทร์ก็เงียบอีก ผมพึ่งซาบซึ้งเลยครับว่าคุณรินทร์เนี่ย ลูกติดพ่อของแท้เลยครับ

         ฮื่ออออออ ผมครางในลำคอตอบรับไป เพื่อบอกว่าผมก็ฟังที่คุณรินทร์เล่ารู้เรื่องนะ

         " ฉันผิดเหรอกะทิที่รักพ่อมาก ไม่อยากให้พ่อไปไหนไกลๆ ฉันอยากอยู่กับพ่อนะ ไม่อยากให้ใครมาแย่งพ่อไป โดยเฉพาะหมอนั่น " ท้ายเสียงแข็งนิดหน่อย ก็คงหมายถึงอีตาคุณนิวัติล่ะครับ

         " หรือว่าฉันจะยุ่งกับเรื่องส่วนตัวพ่อมากไป หรือแกว่าไง กะทิ " อึ้งครับ อึ้ง เอาไงดีเนี่ย คุณรินทร์ฟุ้งซ่านใหญ่แล้ว

         โฮ่งงง อิ๋งงงง โอ้ยยย อยากพูดได้อ่ะ จะปลอบคุณรินทร์ยังไงดีเนี่ย ตอนแรกก็นึกว่าจะทะเลาะกันตามปกติ แต่นี่มันแรงเกินไปละนะ คุณรินทร์บ่นอะไรต่อไปอีกยืดยาว ผมจำไม่ได้หรอก แต่ที่รู้ก็คือ คุณรินทร์ท่าทางน้อยใจคุณราชมากเลยครับ บ่นไปเป็นชั่วโมง จนเงียบ อ้าว หลับไปแล้วครับ หลับทั้งๆที่หนุนตัวผมอยู่ เอาวะ วันนี้ยอมเป็นหมอนให้ สักพักผมก็เริ่มง่วงแล้วครับเลยนอนมั่ง ไม่รู้ว่าผมฝันหรือเปล่านะที่พักหนึ่งก็รู้สึกว่าประตูมันห้องมันเปิดออกแล้วคุณราชก็เข้ามา    คุณราชเดินเข้ามาเงียบๆแล้วก็มานั่งใกล้ๆผมกับคุณรินทร์ แล้วก็ลูบหัวคุณรินทร์เบาๆ

         " ขอโทษนะรินทร์ แต่ว่าที่พ่อทำก็เพื่อลูกนะ " คุณราชพูดเบาๆ ผมไม่ค่อยเข้าใจนักหรอกนะ แต่เหมือนว่าคุณราชเค้าจะเศร้าๆไงก็ไม่รู้เหมือนกัน

         อืออ คุณรินทร์ครางในคอเบาๆ ขยับตัวนิดหน่อยแล้วก็เงียบไป คุณราชก็นั่งแบบนั้นนานเหมือนกันแล้วก็เดินออกไป ไม่เข้าใจครับ ผมเริ่มไม่เข้าใจคุณราชแล้วล่ะ พูดอะไรเข้าใจยากจัง


                  ++++++++++++++++++++++++++++++++++++


         หลังจากวันนั้น ทั้งคุณรินทร์และคุณราชก็แทบไม่ได้พูดกันเลยครับ ไม่ค่อยได้มองหน้ากันด้วยซ้ำมั้ง ก็มองได้ไง ก็คุณรินทร์น่ะ ตั้งท่าหลบหน้าคุณราชตลอดเลย คุณราชอยู่หน้าบ้าน คุณรินทร์ก็อยู่หลังบ้าน เวลาไปเรียนคุณรินทร์ก็จะตื่นเช้ากว่าปกติ เตรียมข้าวเช้าให้เหมือนเคยแต่ไม่ยอมกินด้วย แล้วก็ออกไป ตกเย็นก็บอกว่าทำกิจกรรมจนดึกถึงกลับ ข้าวเย็นเลยไม่ได้กินด้วยกันสักที จนวันนี้วันที่ 2  แล้วครับ คุณรินทร์ทำข้าวเย็นตั้งหลายอย่างเลยครับ แล้วก็รอคุณรินทร์กลับ ไม่ยอมกินก่อน 3 ทุ่มก็แล้ว 4 ทุ่มก็แล้ว คุณรินทร์ก็ยังไม่กลับ 5 ทุ่มผ่านไป ก็ยังไม่มา คุณราชเริ่มกระสับกระส่ายแล้วครับทีนี้

         ผมได้แต่นอนกระดิกหางดูคุณราชที่นั่งชะเง้อมองประตูบ้านทุกๆ 5 นาทีหรือทุกครั้งที่ได้ยินเสียงรถวิ่งผ่านหน้าบ้าน จนกระทั่งเที่ยงคืน คุณราชก็เลยฟุบหลับคาโต๊ะกินข้าว แต่คุณรินทร์ก็ยังไม่มา มันก็ดึกจริงๆนะ ผมว่าผมไปรอหน้าบ้านดีกว่า เผื่อคุณรินทร์จะมาแล้ว

         ผมค่อยๆเดินออกประตูบ้านมา คุณราชเขาทำช่องประตูให้ผมเข้าออกได้ครับ แล้วก็เดินไปที่ประตู ได้ยินเสียงก๊อกแก๊ก กับเงาคนตะคุ่มๆ ใครวะ กลิ่นไม่คุ้น หรือว่า  ขโมย !!!!! ใช่แน่ ฮึ่ม บังอาจมาก

         ผมค่อยๆย่องครับย่องไปใกล้ๆ แล้วก็ พุ่งเข้าใส่เต็มที่กะเอาตาเลยแหละ ฮึ่ อย่าคิดมาแหยมเด็ดขาดบ้านนี้

         "เฮ้ยยย กะทิ นี่ฉันเอง" เสียงโวยวายเมื่อผมกระโดดเข้าใส่ ทำเอาผมเบรคแทบไม่ทัน เสียงคุ้นๆ

         " จำฉันไม่ได้หรือไงกัน " ง่า !!! คุณรินทร์นี่นา เอื๊อก แต่ไหงกลิ่นมันไม่ใช่อะ มันแหม่งๆ คุณรินทร์เห็นผมทำจมูกฟุดฟิดๆๆ ก็เลยหัวเราะก่อนจะเข้ามาแล้วล็อกประตู

         " ผิดกลิ่นล่ะสิ จุ๊ๆ อย่าบอกพ่อนะว่าฉันดื่มเหล้ามาน่ะ "
         อ๋ออ มิน่า แต่ คุณรินทร์ไม่เคยดื่มเหล้านี่นา ผมดูคุณรินทร์ที่เดินเป๋ๆเข้าบ้านด้วยสายตางงๆ  พอเข้ามาในบ้าน คุณรินทร์ก็เห็นคุณราชที่นอนฟุบอยู่กับโต๊ะกินข้าวก็ชะงักกึก สายตาดูหงอยลงเล็กน้อยถึงปานกลาง

         " พ่อรอฉันกินข้าวเหรอกะทิ " คุณรินทร์ถามเบาๆ

         งี๊ดดดด
         ผมครางตอบ เลียมือคุณรินทร์ คุณรินทร์ไม่พูดอะไร แต่เข้าไปเอาผ้าห่มมาห่มให้คุณราช แล้วก็เดินเข้าห้องนอนไปเงียบๆ สรุปคืนนั้น กับข้าวทั้งหลายเลยเป็นหมันไปเลยครับ กรรมครับกรรมของเวร นี่ผมจะทำไงดีเนี่ย ตั่งแต่เกิดมาก็พึ่งจะเห็นคุณรินทร์คุณราชทะเลาะกันแบบนี้แหละ โอ้ย ปวดหัว ใครก็ได้ช่วยผมที๊

เจอกันตอนหน้าครับ  โฮ่ง  ( โบกขาหน้าลาแบบหมา ๆ )

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:5.1 ( 27/07/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: win200 ที่ 27-07-2010 16:25:32

คุณวัตินิม่ะมีทีท่าจะง้อรินทร์หน่อยเลยเนาะ  :confuse:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:5.1 ( 27/07/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: nevergoodbye ที่ 27-07-2010 16:42:23

 :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:5.1 ( 27/07/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: b27072010 ที่ 27-07-2010 17:10:15

เฮ้ออออพ่อลูกไม่เข้าใจกันซะแล้วเนอะ  น่าสงสารคุณรินทร์เนอะ  แต่ทำไมคุณราชไม่อธิบายหละ

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:5.1 ( 27/07/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: Ralf ที่ 27-07-2010 17:45:37

คุณราชมีเหตุผลนี่ครับ  :m15:

พ่อลูกต่างขั้วไม่เข้าใจกันซะแล้วอ่ะ เป็นเวรกรรมของกะทิต่อไป  :m20: :jul3: :laugh:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:5.1 ( 27/07/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: JJHJJH ที่ 27-07-2010 20:06:26

อย่าทะเลาะกันเลย สงสารกะทิมันน๊า

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:5.1 ( 27/07/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 27-07-2010 21:47:28

ทะเลาะกันอย่างนี้ เดี๋ยวกะทิซวยอีกแหงๆ :jul3:
มีกันสองคนพ่อลูก ก็อย่าทะเลาะกันเลยน้าาาา...รักกันๆๆ :กอด1:
พ่อราชเค้าก็ทำเพื่อลูกรินทร์นะ เข้าใจพ่อหน่อยสิคับหนูรินทร์ :เฮ้อ:
เพราะกะทิตัวเดียวเล้ย :angry2: ... เอ้ย ไม่ใช่ เพราะคุณวัติคนเดียวเลย :m16:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:5.1 ( 27/07/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: wisa ที่ 27-07-2010 22:10:28

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:5.1 ( 27/07/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: taniyone ที่ 28-07-2010 01:52:07

 :z3: :z3: :z3:




สนุกอ่าาาาาาาาาาาาาาาาา

ช๊อบบบบบบบบบบบบบบ

กะทิ๊อี๊ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

รีบๆมาต่อไวๆนะค้า

สงสารน้องรินทร์ อะฮร๊างงง :o12:

คุณวัติต้องรับผิดชอบซะโดยดีเลยนะ :impress2: อิอิ

อยากเห็นน้องรินทร์ดีกับปะป๊าไวๆ :pig4:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:5.1 ( 27/07/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: koraorni ที่ 28-07-2010 11:11:00

งานเข้ากระทิอีกแล้ว จะทำยังไงให้พ่อลูกคืนดีกันได้ล่ะเนี่ย

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:5.1 ( 27/07/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: sukie_moo ที่ 28-07-2010 14:06:45

สนุกจัง กะทิน่ารักโพด

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:5.1 ( 27/07/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: PPK ที่ 28-07-2010 17:14:04

กะทิขอพล่าม
         
         สวัสดีครับ  มิตรรักแฟนหมาทุกท่าน   เศร้าครับ  หมาเศร้า  เริงร่าไม่ออก  ทำไมเหรอครับ  ฮึก  ก็มัน..อะฮึก  ชีวิตหมารันทดครับ  มีเจ้านายก็ดันมาทะเลาะกัน  แล้วหมาอย่างผมจะทำยังไงดีล่ะคร๊าบ  แง๊ 

หมา 6: สงครามกลางบ้านตอนที่ 2

         เฮ้อ เหนื่อยใจครับ นี่ก็ครบอาทิตย์แล้วล่ะที่คุณราชกับคุณรินทร์ไม่พูดกันเลย แถมวันนี้คุณราชก็ต้องออกเดินทางแล้วด้วยอ่ะครับ

         "รินทร์ ... รินทร์"
         เสียงเคาะประตูพร้อมกับเรียกคนที่อยู่ข้างในห้องหลังบานประตูสีขาวดังอยู่เกือบสิบนาทีแล้วครับ แต่ว่าคนที่อยู่ข้างในก็ไม่ส่งเสียงตอบสักแอะ หือ ถามว่าผมพูดถึงใครเหรอครับ จะใครล่ะ ก็คุณราชกับคุณรินทร์ไง คุณรินทร์ไม่ยอมออกมาจากห้องตั้งแต่เช้าแล้ว คุณราชเรียกยังไงก็ไม่ออกมาคุณรินทร์ค๊าบบออกมาหน่อยเถอะ คุณราชต้องไปแล้วน๊า

         "พ่อจะไปแล้วนะลูก ดูแลตัวเองล่ะ" สุดท้ายคุณราชก็ต้องยอมแพ้ครับ ได้แต่ทำหน้าเศร้าถอนหายใจเฮือก ๆ ผมว่านะ ถ้าเจ้าหายใจมันเป็นเสาบ้าน คุณราชแกคงถอนจนบ้านถล่มแล้วล่ะครับ

         สุดท้ายคุณราชก็เลยต้องเดินคอตกออกไป เพราะจนแล้วจนรอด คุณรินทร์ก็ไม่โผล่หน้าออกมา คุณราชเดินมาหาผม ลูบหัวเหมือนทุกครั้ง ยิ้มเศร้า ๆ

         "อยู่เป็นเพื่อนคุณรินทร์ล่ะ กะทิ ฉันจะรีบกลับนะ"
         คุณราชบอกเสียงเบา หันไปมองห้องคุณรินทร์อีกทีแล้วก็เดินหงอย ๆ ออกไป แต่พอลับหลังคุณราชที่ลงบันไดไปแค่นั้นแหละคุณรินทร์ก็เปิดประตูห้องออกมาครับ  เวรกรรม จะออกมาแต่เมื่อกี้ก็กลัวเสียเชิงล่ะเส่ะ  คุณรินทร์นะคุณรินทร์

         คุณรินทร์เดินไปแอบ ๆ ที่ประตูเพื่อดูว่าคุณราชไปหรือยัง ท่าทางก็หงอยพอ ๆ กับคุณราชแหละครับ ผมก็เลยตามไปดูด้วย แต่ .. ผมว่าไอ้ที่เห็นเนี่ย ไม่เห็นดีกว่านะ เพราะว่าไอ้ที่เห็นน่ะ ก็คือคุณราชที่เดินไปขึ้นรถตู้ของบริษัทโดยมีอีตาคุณนิวัติลงมาช่วยถือกระเป๋าแถมให้ขึ้นก่อนอีกด้วยมีการประคองยังกะจะกอดกันอยู่แล้ว ผมเหลือบตามองคุณรินทร์ เสียวสันหลังวาบเลยครับ นี่ผมจะโดนลูกหลงอีกรอบมั้ยเนี่ย ฮึ๊ยย  อ๊ะ แต่ผิดคาดแฮะ ไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย โอ้อเมซซิ่ง

         คุณรินทร์ได้แต่แอบดูคุณราชขึ้นรถไปด้วยสีหน้าเหงา ๆ ติดจะเศร้าด้วยอ่ะ มืองี้กำหมัดแน่นเลยแต่ไม่ยักกะอาละวาดเหมือนเคยแฮะ คุณรินทร์คร๊าบบบ เป็นอะไรหรือเปล่าอ่ะ

         หงิง ผมพยายามเรียกพร้อมกับเลียมือนิ่ม ๆ ของคุณรินทร์ คุณรินทร์ก็เลยละสายตาจากด้านหันมาหาผม คุณรินทร์ยิ้มเศร้า นั่งลงกอดผมแล้วบอกว่า

         "ทีนี้เราก็อยู่กันเองละเนาะ กะทิ"
         ฮ่วย คุณรินทร์คร๊าบ  อย่าทำแบบนี้ดิ ‘ทิใจไม่ดีเลยน๊าา คุณราชไปไม่กี่วันเอง สักพักคุณรินทร์ก็ลุกขึ้นครับ แล้วก็ปิดล็อคประตูบ้าน หาข้าวให้ผมกิน แล้วก็กลับเข้าห้องไปเหมือนเดิม ฮืออ ผมไม่ชอบเลยอ่ะ ที่คุณรินทร์เป็นแบบนี้ ผมชอบให้คุณรินทร์วีนแตกอาละวาดเหมือนทุกวันดีกว่า ผมเปล่าซาดิสต์นะ (เชื่อผมเด่ะ ) แต่คุณรินทร์เวลาโวยวายอ่ะ น่ารักออก ไม่งั้นอีตาคุณนิวัติคงไม่ยั่วโมโหบ่อย ๆ หรอก ผมคิดว่านะ

                  +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

         ฮ้าว น่าเบื่อจังเลย ไอ้การอยู่เฉย ๆ โดยไม่มีเสียงแว๊ดของคุณรินทร์เนี่ย ตั้งแต่คุณราชไป วันนี้ก็วันที่สองแล้วล่ะครับ พรุ่งนี้คุณราชก็จะกลับแล้ว แต่คุณรินทร์ของผมนี่สิยังซึมกะทือเหมือนเดิมเลย นี่ก็หมกตัวอยู่ในห้องทั้งวัน มหาลัยก็ไม่ไปผมล่ะกลุ้ม ไอ้จะไปสั่งสอนรึก็ติดว่าผมเป็นหมา คุยกันไม่รู้เรื่องอีก เซ็งครับ เซ็ง ไม่เซ็งคราวนี้จะให้หมาอย่างผมไปเซ็งคราวไหนเนี่ย

         "กะทิ ไปเดินเล่นกัน" เหอ ผมหูฝาดหรือเปล่าเนี่ย คุณรินทร์ชวนไปเดินเล่น โอ้ สวรรค์ช่างเมตตาผมแล้ว ( ไอ้หมาสตอร์เบอร์รี่ เมื่อกี้ยังบ่นอยู่แหม่บ ๆ )

         "ทำไม ไม่ไปใช่ไหม งั้นเฝ้าบ้านนะ"
         คุณรินทร์ว่าพร้อมกับเดินออกบ้านไป เรื่องอะไรล่ะผมวิ่งตามไปติด ๆ เลยครับผมวิ่งเหยาะ ๆ ตามคุณรินทร์ไปเงียบ ๆ คุณรินทร์แกเดินเล่นจริง ๆ ครับท่าน แกเล่นเดินไปตามถนนยามเย็นตั้งกะ 5 โมงเย็น จนตอนนี้ปาเข้าไป 2 ทุ่ม แกก็ยังเดินอยู่ไม่รู้จะเดินเพื่อชาติหรืออย่างไร ฮ่วย นี่มันอะไรกั๊น

         'คุณรินทร์คร๊าบบบบ ไม่กลับอีกเหรอ ทิ เมื่อยแล้วน๊า'
         ผมเริ่มงอแงส่งเสียงครางบอก เพราะผมขี้เกียจเดินแล้วอ่ะ เหนื่อยด้วย

         "อะไรกัน กะทิ เหนื่อยแล้วเหรอ" คุณรินทร์หันมาถามยิ้ม ๆ แต่แบบยิ้มเนือยอ่ะครับ ปกติจะต้องเป็นการเยาะเย้ยและถากถางว่าผมอ้วนงั้น ขี้เกียจงี้ ไม่ก็แก่แล้วมั่ง แต่คราวนี้ผิดปกติอย่างแรง เฮ้อ ทำใจครับ ผิดปกติงี้ตั้งกะคุณราชไปหัวหินละ

         "เฮ้ กะทิ เร็วสิ ขืนช้าฉันไม่รอน๊าา"
         อ้าว เผลอคิดเรื่อยเปื่อยแป๊บเดียว คุณรินทร์หนีไปนู่นแล้ว อ๊า คุณรินทร์ค๊าบบ รอ'ทิด้วยค๊าบบบบบ ช้าไม่ได้แล้ว อ่ะ ดูดิ คุณรินทร์นะคุณรินทร์ มีการวิ่งถอยหลังด้วยนะ ฮึ่ม หนอยยยย ก็นะฮะ ยอมเหนื่อยหน่อยละกัน อย่างน้อยคุณรินทร์ก็ยังยิ้มได้ล่ะเนาะ เพื่อคุณรินทร์ 'ทิยอมได้

         ผมวิ่งไล่มากับคุณรินทร์จนเหนื่อยเลยครับ กลับมาถึงบ้านก็ 3 ทุ่มพอดี คุณรินทร์ก็จัดการหาอะไรให้ผมกิน ส่วนคุณรินทร์เหรอ บะหมี่กึ่งสำเร็จรูปตามฟอร์มครับ ขี้เกียจทำล่ะสิ ผมกินไปก็เงยหน้ามองคุณรินทร์ไป ก็เห็นคุณรินทร์แกนั่งเหม่อเป็นพัก ๆ สงสัยคิดถึงคุณราชแน่เลย ดูดิ ๆ ปากแข็งไปงั้นเอง

         'คุณรินทร์คร๊าบบ ไม่เป็นไรนะ พรุ่งนี้คุณราชก็กลับมาแล้วนะครับนะ'
         เมื่อไม่รู้จะปลอบยังไง ผมก็เลยส่งเสียงครางเบา ๆ แล้วเข้าไปนั่งใกล้ ๆ เอาคางเกยไว้กับขาคุณรินทร์ คุณรินทร์เลยหันมามองหน้าผมแล้วยิ้มบาง ๆ

         "ทำไมกะทิ เหงาเหรอ คิดถึงพ่อหรือไง" นั่นผมว่าคุณรินทร์มากกว่ามั้งที่คิดถึงอ่ะ คุณรินทร์ลูบหัวผมเล่นแล้วก็พูดยิ้ม ๆ

         "พรุ่งนี้ก็กลับมาแล้วล่ะ เนาะ" อื้อ พรุ่งนี้ก็กลับมาแล้ว แล้วก็ดีกันซะนะครับ อย่างอนกันอีกนะ

         เฮ้อ ดึกแล้ว ข่มตาน๊อนก็นอนไม่หลาบ เฮ้อ ชีวิตหมาน้อย?? อย่างผม อะไรจะรันทดปานนี้ เบื่อจัง ไปเดินเล่นดีกว่า หือ แต่เอ๊ะ ใครน่ะ เงาตะคุ่ม ๆ ดึกดื่นเที่ยงคืน มายืนได้ไงหลังบ้านคนอื่น ขโมยหรือเปล่าเนี่ย ไหนลองดูใกล้ ๆ ซิ

         อ้าว นึกว่าใคร คุณรินทร์นี่เอง ทำไมมายืนตากลมกลางดึกแบบนี้ล่ะเดี๋ยวก็ไม่สบายเอาหรอก ไม่ได้ ๆ ผมต้องรีบพาคุณรินทร์เข้าบ้าน คุณราชบอกว่าให้ดูแลคุณรินทร์นี่นา โฮ่งงง ผมเรียกคุณรินทร์ แต่เหมือนว่าจะไม่ได้ยินแฮะ เอางี้ละกัน

         "อ๊ะ กะทิ ตกใจหมด ไม่หลับไม่นอนหรือไงแก" คุณรินทร์สะดุ้งทันทีที่ผมเอาจมูกและหัวโต ๆ ไปดุนขา พร้อมกับย่อตัวลงนั่งคุยกับผมเลยกลายเป็นว่าผมกับคุณรินทร์ออกมานั่งชมจันทร์กันกลางดึกซะงั้นแหล่ะ

         เรานั่งเงียบ ๆ มองฟ้ายามค่ำคืนอยู่เป็นนานจนเวลาผ่านไปนานแค่ไหนผมไม่รู้แหล่ะรู้แต่ว่านานจนผมเมื่อยละกัน ไม่เมื่อยได้ไงก็เล่นนั่งให้คุณรินทร์พิงตั้งกะเมื่อกี้แล้วอ่ะ ไม่มีอะไรเลยนอกจากความมืด แสงดาวและพระจันทร์แหว่ง ๆ ลมเย็น ๆ ที่พัดมาแล้วก็ผมกับคุณรินทร์

         "พ่อจะคิดถึงพวกเราไหม กะทิ" คุณรินทร์ถามเสียงเบา พิงหัวกับตัวผมที่นั่งอยู่ ทำไงได้ เวลาผมนั่งนะ ความสูงพอ ๆ กับคุณรินทร์นั่งเลยอ่ะ

         ฮื่อ.... ผมครางตอบแหมคุณรินทร์ก็ คุณราชก็ต้องคิดถึงเราสิครับ ลูกทั้งคน หมาทั้งตัวไม่คิดถึงให้มันรู้ไปดิ

         "พ่อไปนู่นจะสนุกหรือเปล่า กะทิ พ่อจะลืมพวกเราไหม"  นั่นฟุ้งซ่านไปใหญ่แล้ว คุณรินทร์ค๊าบ

         "ไอ้เจ้านายเฮงซวยนั่น มันกำลังจะแย่งพ่อไป เวลาที่พ่อเคยมีให้ฉันหมอนั่นก็แย่งไปหมด ฉันเกลียดหมอนั่นที่สุด"
         เหอ คิดงี้เองเหรอเนี่ย มิน่าล่ะถึงได้ตั้งตัวเป็นศัตรูกับอีตาคุณนิวัตินัก นี่ไม่ใช่เพราะกลัวพ่อโดนจีบหรอกเหรอครับ คุณรินทร์ยังพร่ำเพ้อถึงคุณราชอยู่อีกพักใหญ่ก็เริ่มเงียบครับ

         "........................" เงียบ เอ๋ ทำไมเงียบไปล่ะ
         "...พ่อครับ ...." เหอ

         "... ผมคิดถึงพ่อจัง ..."
         ตุ่บ.. อ้าว  เวรกรรม เอาไงดีล่ะผม ทำไงล่ะ ไอ้ 'ทิ คุณรินทร์เล่นหลับฟุบไปแบบนี้ โฮ่ง คุณรินทร์ค๊าบบ อย่ามานอนที่สวนแบบนี้เด๊ เดี๋ยวไม่สบาย ปั๊ดโธ่ ขนาดเอาอุ้งเท้าน้อย ๆ ตบเบา ๆ ให้ตื่นแล้วนะ เอาไงดีเนี่ย ผมได้แต่หันซ้ายหันขวาล่ะครับ เอาวะ ลองดู
         และแล้วเพื่อสวัสดิภาพและสุขภาพของคุณรินทร์ ผมก็เลยใช้วิธีอย่างที่เห็นในหนังล่ะครับนั่นคือคาบที่คอเสื้อคุณรินทร์แล้วลากเข้าบ้านมันซะงั้นล่ะ เอ้า อึ๊บ ๆ ๆ ฮุยเลฮุยโฮ้ยหนักเหมือนกันนะเนี่ย กว่าจะลากคุณรินทร์เข้ามาได้ก็แทบแย่แน่ะ เอาวะ เข้ามาในบ้านได้ก็โอเค ให้นอนที่พื้นห้องรับแขกนี่ละกัน จะได้ไม่ต้องลากขึ้นบันได แค่เมื่อกี้เข้าบ้านเจอไปห้าขั้นยังแทบตาย เอ ผ้าห่มอยู่ไหนน๊า ผ้าห่ม เออ หลังบ้าน ๆ ๆ

         ผมวิ่งไปคาบผ้าห่มที่คุณรินทร์แกเอาไปตากไว้เมื่อเช้าแล้วลืมเก็บมาคลุม ๆ ให้คุณรินทร์ เอาน่า อย่างน้อยก็จะได้ไม่หนาวส่วนประตูบ้านก็ปิดละไม่ได้ล็อคก็คงไม่เป็นไร ส่วนหมอน อืมมให้คุณรินทร์นอนหนุนผมแทนละกัน
         สุดท้าย ผมก็เลยต้องนอนเป็นหมอนให้คุณรินทร์หนุนนอนที่พื้นห้องรับแขกด้านหน้าบ้านนั่นแหล่ะครับ ฮื้อ คุณรินทร์นะคุณรินทร์ ดื้อไม่เข้าเรื่อง ดูสิ งอนพ่อ แล้วก็มานั่งจ๋องคิดถึงพ่อเนี่ยนะ จริง ๆ เล้ยเด็กซะไม่มี

         ".. อือ.. พ่อครับ ..." นั่น ละเมอหาอีกต่างหาก โฮ้ย ลูกติดพ่อของแท้เล้ย ผมหันไปมองฟ้ามองดาวนอกหน้าต่าง ทอดถอนใจ คุณราชคร๊าบรีบกลับมาซะทีเหอะครับ คุณรินทร์จะแย่แล้วน๊า

เจอกันตอนหน้าครับ  โฮ่ง ( โบกขาหน้าลาแบบหมา ๆ ) 

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:5.2 ( 28/07/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 28-07-2010 17:55:58

ฮือออออออออ สงสารรินทร์
เหงาแย่เลย ดีนะมีกะทิอยู่อีกตัวนึง


กดบวกให้กับความน่ารักของกะทิค่ะ

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:5.2 ( 28/07/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: win200 ที่ 28-07-2010 18:16:58

คุณรินทร์กลายเป็นลูกแหง่ซะแล้ว


อยู่กับทิสองคน เอ้ย 1 คน 1 ตัว ก็ยังคลายเหงาได้มั้งน้อ :bye2:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:5.2 ( 28/07/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: taniyone ที่ 28-07-2010 18:35:30

(พุง)กะทิน่าร๊ากกกกกก :กอด1:

ีดีแล้วๆ ดูแล้วนายน้อยดีๆน้าา

ฟอร์มจัดจริงๆเลยลูกบ้านนี้

ที่แท้ก็ติดปะป๊า :o9:

หนูรินทร์มิรู้หรือว่า เกลียดอะไรมักจะได้อย่างงั้น o3

อิอิ

รอตอนต่อไปนะจ๊า

มาต่อไวๆๆๆๆน้า :pig4:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:5.2 ( 28/07/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: Ralf ที่ 28-07-2010 18:45:09

หนูกะทิเยี่ยมมาก!  o13

ดูแลคุณรินทร์ตามที่คุณราชสั่งเด๊ะเลย!

หนูกะทิน่าร๊ากกกกกกก  :-[ :-[

คุณรินทร์คร้าบ~ พอป๊ะป๋ากลับมาอย่าทะเลาะกับคุณราชอีกนะคร้าบ~  :oni3:

เพื่อหนูกะทินะคร้าบ~ หมาน้อยน่ารักขนาดนี้  :impress:

อิอิ สู้ๆนะคร้าบ~ กะทิด้วย! 555+  :a9: :a2:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:5.2 ( 28/07/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: b27072010 ที่ 28-07-2010 20:29:36

กะทิน่ารักมาก  เป็นน้องหมาที่ดูแลเอาใจใส่เจ้านายมากเลย อยากฟังเสียงบรรยายของคุณราชบ้างอะ 

ว่ามีความรู้สึกยังไงที่ต้องจากลูกไปทำงาน  คุณวัติด้วยก็ยิ่งดีนะ  อยากรู้ว่าจะรู้สึกยังไงที่ไปยั่วแกล้งคุณรินทร์

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:5.2 ( 28/07/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: TONG ที่ 28-07-2010 20:37:16

กะทิน่ารัก!!!!!!!!!!!!!!!!!~

แอบสงสัยว่าคุณนิวัตจะเอาพ่อหรือเอาลูกหรือจะเอาหมดกันแน่ 5555

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:5.2 ( 28/07/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: wisa ที่ 29-07-2010 03:07:47

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:5.2 ( 28/07/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: koraorni ที่ 29-07-2010 09:03:43

อ๊าแค่เด็กติดพ่อคนนึงแค่นั้นเอง ก้อเลยหวงเป็นธรรมดา

แต่ว่าพุงกระทิคงนุ่มน่าดูเลยเนอะ อยากหนุนบ้างจัง

ขอบคุณนะคะ

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:5.2 ( 28/07/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: sukie_moo ที่ 29-07-2010 14:20:41

กดบวกให้กำลังใจกะทินะ ดูแลคุณรินทร์ดีๆนะกะทิ สู้ๆ

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:5.2 ( 28/07/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: ordkrub ที่ 29-07-2010 15:09:49

กะทิน่ารักสุดๆ

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:5.2 ( 28/07/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: PPK ที่ 29-07-2010 16:36:43

กะทิิขอพล่าม

            สวัสดีครับ มิตรรักแฟนหมาทุกท่าน ( ยกขาหน้าไหว้แบบหมา ๆ )  ในที่สุด   ในที่สุดสิ่งศักดิ์สิทธิ์  จะเป็นศักดิ์สิทธิ์  แท่งทอง   หรือศักดิ์สิทธิ์อัลลอยด์ก็ช่างเถอะ  ในที่สุดผมก็ได้รับความเมตตาจากท่านทั้งหลายแล้วครับ  ทำไมเหรอครับ  ก็ .. ฮึุก   คุณรินทร์กับคุณราชคืนดีกันได้แล้วคร๊าบบบ   หมาปลื้มครับ  หมาปลื้ม   ใครว่างขอทิชชู่หน่อยครับ  หมาจะซับน้ำตา  งี๊ด~~

หมา 5.3: สงครามกลางบ้านตอนที่ 3

          ในที่สุดก็จะสว่างแล้ว ฟ้าเกือบสางแล้วครับ   ผมเริ่มเห็นแสงแดดที่ทอแสงมารำไรผ่านช่องว่างที่ปิดไม่มิดของผ้าม่านเข้ามาเป็นลำสวยเลยแหละ แต่ว่าคุณรินทร์ที่นอนหนุนผมอยู่นี่ดิยังไม่รู้สึกตัวตื่นเลยอ่ะ เฮ้อ แย่จัง จะเป็นอะไรมากมั้ยเนี่ย เมื่อคืนก็เล่นนั่งตากน้ำค้างทั้งคืนเลย

          "อืมมม"  หือ ท่าทางจะตื่นแล้วล่ะครับ เย้ ๆ ๆ ดีใจจัง ขืนนอนนานกว่านี้ตะคริวได้กินผมทั้งตัวแน่เลยเนี่ย ใครไม่เคยเห็นหมาเป็นตะคริวก็จะได้เห็นกันคราวนี้แหละครับท่าน เหอ ๆ ๆ

          "กะทิ นี่แกลากฉันเข้ามานอนในบ้านเหรอ" เอ นี่ผมคิดมากไปไหมเนี่ย ผมรู้สึกเหมือนว่าเสียงคุณรินทร์เปลี่ยนไปนะ มันแหบ ๆ ชอบกล แถมหน้าก็แดง ๆ ด้วย งี๊ดดดด   คุณรินทร์คร๊าบบเป็นอะไรไปหรือเปล่า

          "แค่ก ๆ ๆ"
          เอ้า เอาแล้วมั้ยล่ะ ธ่อเอ้ย ผมไม่ใช่พระร่วง ณ เมืองขอมนะเฟ้ย ทำไมคิดอะไรได้ยังงั้นฟะ นี่ขนาดพูดไม่ได้เหมือนคนนะเนี่ยถ้าพูดได้จริง ๆ มันจะขนาดไหนก๊านนน คุณรินทร์นะคุณรินทร์ ไม่สบายจนได้ ทำไงล่ะเนี่ย คุณราชก็ไม่อยู่ด้วยอ่ะ

          คุณรินทร์มองหน้าผมแล้วยิ้มเนือย ๆ ด้วยพิษไข้เริ่มออกฤทธิ์แล้วก็ค่อย ๆ พยุงตัวเองลุกด้วยท่าทางกระปลกกระเปลี้ยเต็มที เดินเกาะผนังไปจนถึงห้อง ไอ้ผมก็ต้องตามละครับคอยเดินใกล้ ๆ เอาตัวเบียดคุณรินทร์ไว้ให้เดินชิดผนังไว้ก่อน อย่างน้อยก็มีทีเกาะก่อนจะล้มล่ะ พอถึงห้องคุณรินทร์ก็ลากขาขึ้นไปนอนที่เตียงเลยครับ โฮ่ง ผมอยากบ้า ทำไงดี ท่าทางจะไข้ขึ้นสูงด้วย หน้าแดงเลยอ่ะ โธ่ คุณรินทร์ของ 'ทิ อย่าเป็นอะไรนะครับ

          งี๊ด~~ ผมเข้าไปใกล้ ๆ คุณรินทร์ พยายามเลียหน้าให้รู้สึกตัว แต่มันก็ได้ผลไม่มาก ท่าทางกำลังจะไข้ขึ้นด้วยสิ ไอ้ผมจะช่วยอย่างอื่นรึก็ทำไม่ได้ โธ่เอ้ย ทำไมต้องเป็นตอนนี้ด้วยว๊า คุณราชคร๊าบบ รีบกลับมาซะทีเหอะ

          อ๊ะ เสียงเคาะประตู หรือว่า หรือว่า อ๊าก...ขอบคุณสวรรค์คุณราช คุณราชแน่ ๆ ผมห้อแน่บไปที่ประตูเลยครับ ขอร้องล่ะ เป็นคุณราชทีเถอะครับ และ ประตูหน้าบ้านค่อย ๆ เปิดออก และ ... และ ... คุณราชจริงด้วย คุณราชคร๊าบ

          "เฮ้ กะทิ เบา ๆ หน่อยสิ จะล้มแล้ว ให้ฉันเข้าไปก่อน เดี๋ยว ๆ ๆ"
          คุณราชโวยใหญ่เลย แต่ผมไม่สนหรอก ทั้งตะกุย ทั้งงับ ทั้งลาก เพื่อให้คุณราชตามไปห้องคุณรินทร์ให้ได้ แต่คุณราชนี่ดิ ไม่เข้าใจเอาซะเลย โอ๊ยทำไงดี๊

          "โอเค รู้แล้วว่าคิดถึง นี่ฉันรีบกลับมาแทบแย่เลยนะ ไม่แวะที่ไหนเลย แล้วรินทร์ล่ะ" ปลายเสียงยังดูซึม ๆ ครับ แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาซึมนะครับท่าน ปัดธ่อ ไปดูคุณรินทร์ก่อนซี่  เร๊ว ๆ ๆ ๆ

          "ราช ฉันว่าเจ้ากะทิมันท่าทางแปลก ๆ นะ"
          อ๊ะ อีตาคุณนิวัติมาด้วยเหรอผมพึ่งสังเกตเห็น แต่ก็ดีแฮะดูเหมือนหมอนี่เข้าใจผมมากกว่าคุณราชเสียอีกนะเนี่ย ก็ดีหัดทำตัวเป็นประโยชน์ซะมั่งก่อเรื่องไว้เยอะละนี่ เฮอะ

          "หือ เดี๋ยว มีอะไรหรือกะทิหรือว่ารินทร์ กะทิ รินทร์อยู่ไหน"
          คุณราชหน้าซีดเลยครับทีนี้ เออ รู้ตัวแล้ว เห็นแบบนั้นผมก็เผ่นแน่บ โกยอ้าวไปที่ห้องคุณรินทร์เลยครับ และไม่ต้องบอกก็รู้ว่า อีกสองคนที่เหลือก็วิ่งหน้าตั้งตามผมมาเหมือนกัน แล้วพอเข้าห้องคุณรินทร์มาได้ คุณราชก็แทบจะเป็นลม ก็ที่นอนอยู่บนเตียงน่ะ มันคุณรินทร์นี่ครับ นอนแบ่บ หน้างี้แดงเถือก พอคุณราชเอามือแตะหน้าผากก็ทำท่าตกใจเลย

          "คุณนิวัติทำไงดีครับ รินทร์ตัวร้อนมากเลย" คุณราชหันไปหาตานิวัติที่ตามเข้ามาติด ๆ แต่เขาไม่ตอบครับ เขาทำเลยครับท่าน เดินตรงมาเลยแล้วก็อุ้มคุณรินทร์ขึ้นแนบอกแล้วก็หันมาบอกคุณราช

          "ราชไปเปิดประตู เอาผ้าห่มไปด้วยนะ ผมจะพารินทร์ไปโรงพยาบาล กะทิ แกอยู่บ้าน หมาห้ามเข้าโรงพยาบาล(ของคน)"
          นั่นสั่งการเรียบร้อย แต่ผมเป็นห่วงคุณรินทร์อ่ะ ได้แต่ทำตาละห้อย มองคุณรินทร์ที่ถูกอีตาคุณนิวัติอุ้มไปโดยมีคุณราชวิ่งตามไปติด ๆ ไม่รู้ว่าคุณรินทร์ของผมจะเป็นไงมั่งนะเนี่ย จริงสิ ผมให้คุณนกพิราบที่ชอบบินมากินอาหารที่บ้านไปดูลาดเลาดีกว่าครับ คุณนกพิราบก็ใจดีครับช่วยไปดูให้ แล้วก็กลับมาเล่าให้ผมฟังตอนเย็น เขาบอกว่า

          " นี่กะทิ คุณรินทร์ของนายอ่ะนะ ท่าทางจะหนักแหละ หมอเติมน้ำเกลือด้วย " คุณนกพิราบบอก

          "หา น้ำเกลือเหรอ คืออะไรอ่ะ" อ้าว อย่ามาว่าผมโง่นะก็ผมไม่รู้จักนี่นา

          "ไม่รู้เหมือนกันเห็นหมอเค้าว่างั้น ส่วนคุณราชก็นั่งเฝ้าไม่ห่างเลย แล้วก็นะ มีอีกคนที่หล่อ ๆ ล่ำ ๆ อ่ะ เฝ้าด้วยตลอดเลย" เอ๋ หล่อ ๆ ล่ำ ๆ อ่อ

          "อีตาคุณนิวัติมั้ง เขาช่วยอุ้มคุณรินทร์ไปอ่ะช่วยพาไปโรงพยาบาลด้วย"
          ผมบอกไปคุณนกพิราบก็พยักหน้าหงึกหงัก สรุปว่าคุณรินทร์ของผมเป็นไข้หวัดใหญ่ครับแถมปอดบวมด้วยอีกต่างหาก เลยต้องนอนโรงพยาบาลเป็นอาทิตย์เลยล่ะครับ นี่ล่ะน๊า นั่งตากน้ำค้างทั้งคืนเลยนี่นา

                     +++++++++++++++++++++++++++++

          หลังจากนั้น เกือบอาทิตย์ล่ะครับที่คุณรินทร์ต้องพักรักษาตัวที่โรงพยาบาล คุณราชก็ดูแลไม่ห่าง แต่ว่าความขี้งอนของคุณรินทร์ไม่ได้ลดลงเลยครับไม่ยอมพูดกับคุณราชเลย

          โธ่คุณรินทร์นะคุณรินทร์ ทีตอนนั้นล่ะร้องไห้หาพ่อเลยนะ โด่ และแล้ววันนี้คุณรินทร์ก็ออกจากโรงพยาบาลได้แล้วล่ะครับ ว้า ดีใจจังเลย ผมคิดถึงคุณรินทร์มากเลยล่ะครับ นั่นไง มาแล้ว ๆ ๆ

          โฮ่ง...ผมเห่ามาแต่ในบ้านเลยครับ วิ่งไปรับคุณรินทร์ที่ลงจากรถของตานิวัติเงียบ ๆ แล้วก็หันไปขอบคุณอย่างเสียไม่ได้

          "ขอบคุณ"
          สั้น ๆ ห้วน ๆ แล้วก็เดินเข้าบ้านมาหาผม โดยไม่สนใจอีกสองคนข้างหลัง คุณราชเดินตามเข้ามาสีหน้าไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ก็จะให้ดีได้ไงครับคุณรินทร์ไม่ยอมพูดด้วยสักคำตั้งกะฟื้นที่โรงพยาบาลอ่ะ

          "ไงกะทิ ฉันไม่อยู่ คิดถึงไหม" คุณรินทร์เข้ามากอดผมพร้อมกับขยี้หัวโต ๆ ของผมอย่างมันเขี้ยว เหมือนกับที่ผมกระโจนเข้าหา ดีใจจังเลย คุณรินทร์กลับมาแล้ว คิดถึงจังเลย

          "ป่ะ เข้าบ้านกัน นี่แกทำบ้านเลอะไหมฮึ" คุณรินทร์ลากผมเข้าบ้าน แต่ผมยังขืนตัวอยู่แล้วก็ได้ยินเสียงแว่ว ๆ ของคุณราชกับตาคุณนิวัติ

          "....... ไม่บอกเหรอ ราช ......."
          "..... อย่าพึ่งเลยครับ ... รอให้แกหายดีก่อน ..."

          เฮ้ย บอกไรอ่ะ ทำไมต้องรอให้คุณรินทร์หายดีด้วย แล้วนั่นตานิวัติตบไหล่คุณราชเบา ๆ คุณราชก็ยิ้มให้ด้วย มันยังไงกันเนี่ย แต่ยังไม่ทันได้ดูสถานการณ์ต่อเลยครับ คุณรินทร์ก็ลากผมเข้าบ้านไปแล้ว ฮ่วย นึกว่ากลับมาแล้วทุกอย่างจะดีขึ้น ที่ไหนได้  ห่วยไปกว่าเดิมเซ็งดิครับหมาเซ็ง


          ผ่านไปอีก 3 วัน คุณรินทร์ก็หายเป็นปกติ พร้อมจะไปเรียนได้แล้ว แต่ว่าพอดีที่ช่วงห้าวันนี้เป็นวันหยุดต่อเนื่องคุณรินทร์เลยโชคดีได้พักต่ออีกหน่อย แล้วเช้าวันหนึ่งท่ามกลางบรรยากาศอึมครึมที่เป็นมาครึ่งค่อนเดือน คุณรินทร์ยังนั่งกินข้าวเช้าเงียบ ๆ เหมือนเดิมมีคุณราชจัดการให้จู่ ๆ คุณราชก็โพล่งขึ้นมา

          "รินทร์ วันนี้เก็บเสื้อผ้าด้วยนะ เตรียมซัก 4-5 วัน แล้วก็เผื่อไว้ก็ดี" คุณราชพูดยิ้ม ๆ รินน้ำส้มใส่แก้ว

          "....." เงียบครับ ไม่มีเสียงตอบจากสวรรค์ ไม่มีเลย ผมล่ะอยากลงไปนอนชักดิ้นชักงอ

          "รินทร์ ที่พ่อไปหัวหินครั้งก่อน ก็เพราะพ่ออยากทำงานให้เสร็จจะได้ลาพักได้ เราจะได้ไปเที่ยวกันสองคนไง ไม่ได้ไปตั้งนานแล้ว" คุณราชพยายามอธิบายแต่ก็ยังไม่มีเสียงตอบจากคุณรินทร์ คุณราชเลยเริ่มหน้าเสีย

          "รินทร์ พ่อ...." คุณราชเริ่มพูดไม่ออกรอยยิ้มเมื่อครู่เริ่มหายไปจากหน้า เฮ้อ น่าสงสารจริง ๆ คุณรินทร์หันมามองคุณราชแต่สายตาเย็น ๆ ไงไม่รู้ อึ๋ย สยองครับ

          " ถ้าทำเพื่อแก้ตัวเรื่องที่ผมไม่สบายน่ะ ไม่ต้องหรอกนะ ผมไม่ต้องการ"
          คุณรินทร์บอกเสียงเย็น คุณราชก็อึ้งล่ะครับ แต่ไม่ทันได้พูดอะไรก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นก่อน อย่าถามผมนะว่าเสียงใคร

          "ทำไมพูดไม่รู้เรื่องแบบนี้นะรินทร์ รู้ไหมราชเขายอมทำงานหนักเพื่อให้เสร็จก่อนกำหนด จะได้ลาพักร้อนพาเธอไปเที่ยว อยากมีเวลาอยู่กับเธอแต่เธอกลับไม่ยอมเข้าใจอะไรเลย ทำไมเป็นเด็กไม่รู้จักโตแบบนี้"
          เสียงตานิวัตินี่เองครับ เอาแล้วไง จะมีสงครามอีกไหมเนี่ยคุณรินทร์เงียบไม่พูดไม่จานานเลยครับ จนในที่สุดก็ออกปากมาจนได้

          "ผมไม่ได้ต้องการให้พ่อทำงานหนักเพื่อผมนะ ไม่อยากให้พ่อต้องแลกวันหยุดมาด้วยการทำงานหนักแบบบ้าเลือดด้วย แค่เราอยู่ด้วยกันทุกวันก็ดีแล้ว ไม่จำเป็นต้องไปเที่ยวหรอกแค่วันหยุดธรรมดาแล้วพวกเราก็อยู่บ้านด้วยกันเหมือนเมื่อก่อนก็พอแล้วว"
          คุณรินทร์พูดเสียงเครือ คุณราชเข้ามากอดคุณรินทร์แน่นเลยครับ ฮึก หมาซึ้งครับหมาซึ้ง ใครมีผ้าเช็ดหน้าบริจาคไหมครับ

          " ผมแค่อยากอยู่กับพ่อกับกะทิ ไม่ต้องไปเที่ยวไหนก็ได้ ไม่ต้องทำเพื่อผมแบบนี้ก็ได้ พ่อรู้ไหมผมคิดถึงพ่อแค่ไหน" คุณรินทร์สะอึกสะอื้น คุณราชได้แต่นิ่งกอดคุณรินทร์ไว้แน่น หงิงงง

          "พ่อขอโทษนะรินทร์ ต่อไปพ่อจะไม่ทำอะไรแบบนี้อีก จะไม่ปิดบังอะไรรินทร์ ไปไหนก็จะพารินทร์ไปด้วยนะ"
          คุณราชพูดเสียงเครือกอดคุณรินทร์ไว้ ฮืออออ ไชโยในที่สุดก็เข้าใจกันได้แล้วซะที ดีใจจัง ผมเงยหน้าขึ้นมองตานิวัติที่ดูสองคนพ่อลูกอยู่ห่าง ๆ สีหน้านิ่ง ๆ เรียบ ๆ ไร้แววยียวนแบบนี้ก็ดูดีแฮะ เขาก้มลงมามองผมด้วยแหละ

          "เราไปข้างนอกกันดีกว่ากะทิ ให้สองคนพ่อลูกเขาคุยกัน"
          เขาบอกยังงี้ครับแล้วก็พาผมออกมา ผมหันไปดูคุณรินทร์กับคุณราชอีกครั้งก่อนจะตามตาคุณนิวัติออกไป เอาเหอะ วันนี้จะเชื่อฟังวันหนึ่งละกัน หยวน ๆ



          และหลังจากวันนั้น


          เย้ว  ๆ ทะเลครับ ทะเล ในที่สุดผมก็ได้มาทะเล หลังจากวันที่คุณรินทร์กับคุณราชปรับความเข้าใจกันได้ 2 คนก็ช่วยกันจัดของแพ็คกระเป๋ามาทะเลกันเลยครับ เรามาพักบ้านพักส่วนตัวที่ภูเก็ตครับ ตอนแรกก็ไม่รู้หรอกว่าของใครแต่มารู้เอาทีหลังครับว่าเป็นของอีตาคุณนิวัติ คุณรินทร์นะโวยใหญ่เลยจะกลับท่าเดียวทำเอาคุณราชต้องทั้งปลอบทั้งขอร้องเลยครับ ที่สำคัญอีตานิวัติก็ยังมาคอยยุ่มย่ามกับการพักผ่อนของครอบครัวพวกผมอีกทำเอาผมได้เห็นอาการวีนแตกของคุณรินทร์อีก แหม คิดถึงจังเลย นั่น เอาแล้วครับ ยกต่อไป

          "นี่คุณนิวัติ เมื่อไหร่จะกลับเชียงใหม่ไปซะที ปล่อยให้พวกผมพ่อลูกได้อยู่ด้วยกันมั่งซี่" เสียงคุณรินทร์แหวใส่หน้าหล่อ ๆ

          "เอาน่า ให้ฉันร่วมอีกคนจะเป็นไรไป คนเยอะน่ะสนุกออกนา" อีตาคุณนิวัติยังคงฟอร์มความกวนได้ดีราวกับทะเลรักษาความเค็มเหอะ ๆ ๆ ผมลองชิมมาแล้วครับเค็มจนน้ำปลายังอายเลย

          "เอาน่า รินทร์ ให้คุณนิวัติอยู่ด้วยก็ไม่เป็นไรนี่นานะ" คุณราชพยายามสวมวิญญาณเทพีเสรีภาพไกล่เกลี่ยแต่ท่าทางรังสีเสรีภาพมันไม่แรงพอที่จะสลายความอาฆาตของคุณรินทร์ได้ แต่เอ๊ะ ... ดูเหมือนจะเจือจางได้แฮะ โอ ไม่น่าเชื่อ

          "เฮอะ คนอะไรหน้าด้าน ฮึ่ ไปกะทิ ไปเล่นน้ำกันดีกว่า พ่อไปเล่นน้ำกัน" คุณรินทร์ลากมือคุณราชลุกขึ้นเดินออกมาพร้อมกับเรียกผมให้วิ่งตาม โดยมีอีตาคุณนิวัติตามมาห่าง ๆ แต่ก็ไม่วายมีเสียงแว๊ด ๆ ของคุณรินทร์มาเป็นระยะ

          "นี่คุณนิวัติ ไม่มีที่ให้ไปที่อื่นมั่งรึไง ไปที่ชอบ ๆ ซะไป๊"

          "ก็นี่ไงที่ฉันชอบ ที่ไหนมีพวกเธอฉันก็ชอบทั้งนั้นละ ฮะ ๆ ๆ ๆ"

          " หนอย  ไอ้ .... (สารพัดคำด่าล่ะครับ รอบนี้แต่มีเหรอที่อีตาคุณนิวัติจะสน  เหอะๆ ) " คุณราชได้แต่ส่ายหน้าไปมาครับ ได้แต่ดูเจ้านายกับลูกชายทะเลาะกัน แล้วก็หันมาหาผม

          "ป่ะ กะทิ ไปเล่นน้ำกัน ปล่อยให้เขาทะเลาะกันไปดีกว่าเนาะ"
          คร๊าบบ เห็นด้วย ไปก่อนนะครับคุณรินทร์ ลับฝีปากกับตาเจ้านายโรคจิตไปก่อนนะครับ แล้วทั้งผมทั้งคุณราชวิ่งลงทะเลไปครับ คุณรินทร์โวยวายตามมาแล้วก็วิ่งตามแต่กลับโดนอีตาคุณนิวัตติรั้งเอวไว้แล้วก็อุ้มเหวี่ยงไปมาเป็นเด็กเลยครับ เสียงคุณรินทร์แหววแว๊ด ดิ้นจะให้ตาคุณนิวัติปล่อย ผมกับคุณราชที่ยืนดูอยู่ในทะเลได้แต่ปลง คุณราชส่ายหน้าไปมาแล้วก็หัวเราะที่ลูกชายโดนแกล้งทั้งเสียงโวยวายของคุณรินทร์เสียงหัวเราะของคุณราชกับอีตาคุณนิวัติและเสียงเห่าของผมดังประสานกันไปทั่ว สนุกดีจัง แต่ เอ มันจะเล่นกันถึงเนื้อถึงตัวไปมั้ยนั่น

           อืมม เล่นกอดซะแน่นเลยอ่ะ  มันยังไง ๆ อยู่นะหรือพวกคุณว่าไงครับเนี่ย   โฮ่ง

เจอกันตอนหน้าครับ  โฮ่ง  ( โบกขาหน้าลาแบบหมา ๆ )

ป.ล.  
          โอ๊ะ  ๆ  ลืมครับ  แบบว่าผมจะมาสำรวจเสียงหน่อยครับว่า   หลังจากนี้  ผมจะเริ่มเล่านอกเรื่องแบบนอกรอบนะครับ   แบบว่า   ตอนนี้สถานการณ์บ้านคุณรินทร์กลับเข้าสู่ภาวะสงบละ  ก็เลยจะเก็บตกบางเรื่องมาเล่าสักหน่อย  แบบว่าๆ   บังเอิญผมมันหมาประชาธิปไตย  ก็เลยมาถามว่า  

               ใครอยากฟังหมาเล่าเรื่อง  นอกเรื่องแบบนอกรอบบ้างค๊าบ   ใครจะฟังยกมือขึ้นนนนนน  อิอิ  

ไปจริงๆละคร๊าบบบ   โฮ่ง

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:5.3 ( 29/07/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: b27072010 ที่ 29-07-2010 16:45:17

อยากฟังที่สุดเลย  ตอนนี้เอาไปก่อนเลย 1 เสียงแล้ว

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:5.3 ( 29/07/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: taniyone ที่ 29-07-2010 17:37:35

ยกมือๆ :impress2:

กะทิจะเล่าอะไรก็ฟังหมดแหละจ้า อิอิ

เพราะว่าต้องสนุกแน่นอน

รอตอนต่อไปน้า

ป.ล.กรี๊ดดดดดดดดดดส์ คุณวัติถึงเนื้อถึงตัวกะน้องรินทร์ละ

ปลื้ม :haun5:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:5.3 ( 29/07/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: minchy ที่ 29-07-2010 18:05:58

อ่านมาถึงตอนนี้   สรุปว่า อีตาเจ้านายจะเครมลูกว่างั้นเถอะ


มายกมือขอ นอกรอบ ด้วยคนค่ะ

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:5.3 ( 29/07/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: p_phai ที่ 29-07-2010 18:07:36

เิริ่มถึงตัวถึงตัวละ

อีกหน่อยถึงเตียงเเน่เลย

น้องรินทร์ของเรา

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:5.3 ( 29/07/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: wisa ที่ 29-07-2010 18:26:08

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:5.3 ( 29/07/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: win200 ที่ 29-07-2010 18:29:32

นอกกรอบๆด้วยคนคร๊าบ

ว่าแต่คุณราชจะรู้มั้ยเนี่ยว่าเจ้านายตัวเองแอบเครมลูกตัวเองอยู่ :z1:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:5.3 ( 29/07/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: ChiOln ที่ 29-07-2010 18:40:45

นอกรอบ ๆ  :mc4:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:5.3 ( 29/07/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: Ralf ที่ 29-07-2010 18:46:45

กะทิให้ 1 เสียง

เราให้ 10 เสียงเลยก็ได้นะ 555+  :mc4: :mc4: :mc4:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:5.3 ( 29/07/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: sukie_moo ที่ 29-07-2010 19:16:17

เรื่องที่กะทิเล่ามาก็ฟังหมดแหละจ้า

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:5.3 ( 29/07/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: Crazily Pretty ที่ 29-07-2010 19:35:25

หนุกค่ะๆๆๆ :m20: :m20:

เอาอีกๆๆ :o8:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:5.3 ( 29/07/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: shockoBB ที่ 29-07-2010 23:57:54

55+  กะทิเล่าสนุกมาก
รออ่านๆๆๆๆ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:5.3 ( 29/07/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 30-07-2010 02:57:36

กะทิหนูเล่าได้สนุกมากจ๊ะ

มีกี่เรื่องก็เล่ามาเลย รอฟังอยู่
*กระซิบ >> ตกลงจีบคนลูกใช่มะ  ถ้าใช่กระดิกหางสามที เป็นอันรู้กันนะกะทิ

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:5.3 ( 29/07/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: a_tapha ที่ 30-07-2010 10:15:20

+1 ค่ะ กะทิน่ารักมาก   o13

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:5.3 ( 29/07/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: silverspoon ที่ 30-07-2010 11:28:45

เรื่องน่ารักมากค่ะ พอดีชอบหมาด้วยอ่ะ  :man1: เวลาใช้สัตว์เล่าก็ดีนะ เพราะมันไม่ตรงๆซะทีเดียว คนอ่านต้องตีความหรือจินตนาการเอาเอง สนุกไปอีกแบบ

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:5.3 ( 29/07/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: bbyuqin ที่ 30-07-2010 14:20:05

น่าสงสารน้องหมาทิที่สุดเลย 5555 เหมือนต้องฝ่าดงสมรภูมิแทบทุกนาที เอิ๊กกก...
ตอนนี้เจ้านายดีกันแล้วก็โชคดีไปนะ

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:5.3 ( 29/07/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: PPK ที่ 30-07-2010 17:10:31

กะทิขอพล่าม

          สวัสดีคร๊าบ  มิตรรักแฟนหมาทุกท่าน ( ยกขาหน้าไหว้เแบบหมาๆ )  แฮะๆ  กลับมาแล้วครับ  มาทุกวันแต่ไม่ตรงเวลาสักวัน  ฮ่าๆ  วันนี้ก็ตามที่บอกไว้ครับว่าผมจะขอนอกเรื่องสักหน่อย  เพราะว่าช่วงนี้  ครอบครัวเจ้านายผมเขากำลังอยู่ในภาวะสงบศึกครับ  ผมก็เลยจะมานินทา  เอ้ย  จะเอาเพื่อนมาแนะนำให้ทุกท่านรู้จักสักหน่อย
          เพื่อนผม 2 ตัวนี้  ชื่อ  เบอนาร์ด  กับ  กุชชี่ครับ   สองตัวนี้เขาเป็นเพื่อนซี้กัน  แต่จะซื้ปึ้ก  หรือ  ซี้ม่องเท่ง  อันนี้ผมก็ไม่แน่ใจ  แต่ผมเรียกเค้าว่า  เจ้าเพื่อนต่างสปีชีย์ครับ   รู้ไหมครับ  เจ้าเบอนาร์ดมันย้อนผมว่าไง  มันบอกว่า  Friend  มิตรภาพนี้  สปีชีย์  ไม่เกี่ยว ดูมันครับ  เอาเป็นว่า  ลองไปดูเจ้าสองตัวนี้กันหน่อยครับว่า   ทำอีท่าไหนถึงมาเป็นเพื่อนกันได้  อิอิ

หมาครับ  นอกเรื่องแบบนอกรอบ   1
Friend  มิตรภาพนี้สปีชีย์ไม่เกี่ยว  ตอน  เพื่อนบ้านตัวใหม่

          ( ฮ้า~~ บ้านใหม่ล่ะ บ้านใหม่ ) 
          เสียงเล็ก ๆ ของสิ่งมีชีวิตตัวน้อยที่มีโอกาสได้วางเท้าเล็กๆของตนลงบนพื้นหญ้านุ่มหน้าบ้านใหม่ของเจ้านาย  มันค่อย ๆ เดินสำรวจไปรอบๆด้วยขาสั้นๆเท่าที่จะทำได้   

          ( ว้าว..) 
          ตากลมโตเบิกกว้างเมื่อค่อย ๆ วิ่งเต็มฝีเท้าแต่ก็ได้เพียงระยะเหมือนสัตว์ตัวโตที่ใช้วิธีคืบคลานมาทีละน้อย  เจ้าตัวขนฟูสีน้ำตาลอ่อนวิ่งไปยังต้นไม้ใหญ่ใกล้กับรั้วเตี้ย ๆ กั้นไว้ระหว่างบ้านอีกหลังและหยุดเอียงคอมองด้วยความสนใจ  หากแต่ไม่นานนักก็ละสายตาไปยังโคนต้นไม้แทน

          ( โห  ใหญ่จังเลย )  เจ้าขนฟูตัวน้อยวิ่งไปยังต้นไม้นั้น   ก่อนจะสำรวจไปรอบๆ 

          ( หญ้าแถวนี้ก็นุ่มด้วย  อากาศก็ดี  มิน่าล่ะเจ้านายถึงย้ายมา ว้าว ๆ ๆ ๆ  ชอบจังๆ  ) 
          ดวงตาเล็ก ๆ สอดส่องไปทั่ว  พร้อมกับร่างเล็กจิ๋วที่โยกกายไปมาเพื่อดูสภาพรอบๆด้วยความสนใจแต่แล้วร่างเล็ก ๆ ก็ต้องสะดุ้งเฮือกเมื่อมีวัตถุแปลกปลอมลอยหวือเฉียดหัวตัวเองไปแล้วตกลงพื้นกลิ้งโค่โร่อยู่ใกล้ๆ

          ตุ่บ..

          ( หือ   อะไรอ้ะ )  เจ้าขนฟูตัวน้อยเอียงคอมอง   อะไรอ่ะกลมๆ   เหมือนลูกบอลที่เจ้านายชอบเอาเล่นเลย   เค้าเรียกอะไรนะ  อ๋อ  เบสบอล  แต่นี่มันเล็กกว่านี่นา   เจ้าตัวจ้อยพยายามสำรวจ  แล้วหูเล็ก ๆ ก็แว่วเสียงใสจากอีกด้านของรั้ว 

          " แย่จริง  ขว้างแรงไป  เร็วเข้า  เบอนาร์ด  ไปเอาออกมาก่อนที่จะโดนดุ  เร็วๆๆๆ " เสียงใสนั้นเหมือนสั่งใครสักคนที่ยังไม่เห็น   เจ้าตัวเล็กยังคงยืนนิ่งข้างบอลเจ้าปัญหา  ไม่รู้เลยว่าชะตากรรมของตัวเองนั้นกำลังดิ่งลงเหวยิ่งกว่าดัชนีหุ้นช่วงเศรษฐกิจฟองสบู่เสียอีก

          โฮ่งๆๆๆ

          เสียงเห่าของสิ่งมีชีวิตชนิดหนึ่งดังขึ้น  แล้วเงาดำๆใหญ่ ๆ ก็พุ่งพรวดมาหยุดกึกในระยะห่างจากเจ้าตัวจิ๋วและลูกบอลไม่เกิน5 เซนกับอีก 8 มิล  เป็นที่น่าสยิวกิ้วอย่างแรง
             
          ( ง่ะ .... อ่ะ ..... ) 
          เจ้าขนฟูตัวน้อยยืนผงะนิ่งอ้าปากค้างด้วยความตกใจ   ตากลมๆเบิ่งกว้างมองเจ้ายักษ์ที่กำลังก้มหน้าลงมา  ดวงใจสะออนน้อยๆสั่นระรัวยิ่งกว่าแผ่นดินไหว  หรือภูเขาไฟระเบิด  ..

          และในขณะเดียวกัน  ขณะที่เจ้าตัวเล็กกำลังอึ้งทึ่งเสียวกับประสบการณ์เฉียดตายอยู่  เจ้าตัวต้นเหตุก็กำลังมองสิ่งมีชีวิตเล็กๆตรงหน้าเหมือนกัน  และตอนนี้ในสมองที่มีแต่ความคิดสนุกสนานขี้เล่นก็กำลังทำงานอย่างหนัก  ว่าจะเลือกเก็บอย่างไหนไปให้เจ้านายดี
             
          ซ้าย ... ลูกบอลของโปรด 
          ขวา...ตัวอะไรไม่รู้ฟูๆ 

          เอ  ยังไม่ตายด้วยนี่นา  น่าสนใจๆๆ  ไหนเขี่ยดูหน่อยเด๊ะ    นึกได้ดังนั้น  อุ้งตีนใหญ่ๆก็เลยประเบอนาร์ดไปหาเจ้าตัวเล็กที่ยืนนิ่งเหมือนโดนสต๊าฟทันที   

          กี๊ดดดด

          เสียงเล็ก ๆ นั้นเรียกความสนใจของเจ้าตัวโตขนสีดำมากเข้าไปอีก  ตาใส ๆ เบิ่งกว้างด้วยความสนุกและสนใจมากขึ้นเป็นร้อยเท่า ...( ซวยแล้วเจ้าค่าเอ้ย  )

          ( อย่าน๊า  เจ้านายช่วยด้วย )  เจ้าตัวน้อยกลิ้งไปตามแรงเขี่ย  พยายามหนีก็ไม่พ้น จนกระทั่งโดนเหยียบไว้ใต้อุ้งตีนอันใหญ่นั่น   ร่างเล็กๆสั่นระริก  ตากลมใสวาวน้ำตา  ... จะตายมั้ยเนี่ย  เจ้านาย...

          (  งี๊ด   นายเป็นตัวอะไรอ่ะ  ไม่เคยเห็น  ตัวเล็กจัง  )  เสียงครางถามมาจากเจ้าตัวโตที่เหยียบทับอยู่ 

          ( ปล่อยน๊า  ปล่อยช้าน  ปล่อย ๆๆๆๆ )  เจ้าตัวน้อยกลัวจัดจนไม่ได้ฟังเสียงถามเอาเลย  และก่อนที่จะโดนถามมากกว่านี้  เสียงใสปริศนาก็ดังขึ้นอีกครั้ง

          เบอนาร์ด....เบอนาร์ด   รีบกลับมาเร็ว
             
          เจ้าตัวใหญ่ทำหูตั้งทันทีพร้อมกับถอนอุ้งตีนที่เอาไปประทับบนอกเจ้าตัวเล็กออก  พร้อมกับหันรีหันขวางเหมือนสับสน   เจ้าตัวน้อยเมื่อเห็นดังนั้นก็รีบพยายามวิ่งหนีทันทีสุดกำลังขาที่มีแหละ  แต่ ... จะได้เรื่องอะไร  วิ่งให้ตายก็ไม่พ้น  และแล้ว  เจ้าตัวใหญ่ก็ตัดสินใจได้ว่ามันจะเอาอะไรกลับไปหาเจ้านาย

          ( ไปเล่นที่บ้านฉันกันนะ )  เสียงใหญ่ ๆ ดังขึ้นตามหลังทำเอาขนทั้งตัวตั้งชัน  เจ้าตัวเล็กหลับหูหลับตาวิ่งเต็มที่เมื่อรู้สึกถึงแรงสั่นสะเทือนจากน้ำหนักการเคลือนไหวของอีกฝ่าย
             
          แงง..... แม่จ๋า  พ่อจ๋า   เจ้านาย  ช่วยด้วย  เจ้าตัวเล็กกรีดร้องวิ่งหน้าตั้งด้วยความเร็วถึง ...เอ่อ..ถึง 1 ไม้บรรทัดต่อนาที

          เสียงนรกยังคงตามหลังมาพร้อมกับคำชักชวนที่ฟังแล้วยังไง๊ยังไงก็ไม่ได้ปลอดภัยต่อชีวิตแม้แต่น้อย  แล้วขาน้อย ๆ ก็สะดุดกับหินเล็ก ๆ บนพื้นจนกลิ้งหลุน ๆ ไปตามพื้นอย่างสวยงาม

          ( อย่านะ  อย่ากินฉันน๊า ) 
          เจ้าตัวน้อยถอยกรูด ๆ  ทั้งตัวเต็มไปด้วยฝุ่นและหญ้าพร้อมกับหลับตาปี๋เมื่อเจ้าตัวโตก้มลงมา  ....  ตายแน่ๆๆๆๆ
 
          แผล่บบบบบ....
          จ๊ากกกกกกก

          เจ้าขนฟูตัวจิ๋วปลิวไปตามแรงเหวี่ยงที่เกิดจากลิ้นนุ่มๆของเจ้าตัวโตที่เลียมาเต็มแรง   ทำเอาขนที่ฟูเพราะความตกใจเรียบลีบไปครึ่งตัวด้วยน้ำลาย

          ( เจ้าบ้า มาทำอะไรเนี่ย  อี๋  สกปรก ) 
          เจ้าตัวเล็กผู้เกลียดความสกปรกอึ้งไป 1 นาทีกับอีก 2 วิ  แล้วก็วีนออกมา  ความกลัวเมื่อครู่หายไปหมด  หนอย  ตายไม่ว่าแต่ข้าต้องไม่ซกมก
             
          ด้วยความโมโหจนเห็นช้างตัวเท่ามดทำเอาเจ้าตัวจิ๋วที่ตอนนี้สภาพดูไม่จืด  ยืนชี้หน้าด่ากราดเจ้าตัวโตที่บังอาจมาทำให้หมดรูป

          ( หนอย  เจ้าบ้ากล้าดียังไงมาทำให้ขนเอาเงางามและนุ่มสลวยของชั้นเป็นแบบนี้ฮะ  แหวะๆๆๆ  เหม็นก็เหม็น  สกปรกก็สกปรก  ดูเด๊ะแล้วแบบนี้เจ้านายชั้นจะกล้าลูบขนชั้นเรอะ )
 
          แต่จะด้วยว่าเจ้าตัวโตตรงหน้าจะขี้เล่นเกินหรือว่าแกล้งโง่ก็ไม่รู้ได้   เพราะหัวโต ๆ นั่นก็ยังคงเอียงไปมาด้วยความสนใจกับอาการที่เปลี่ยนไปของเจ้าตัวจิ๋วเพื่อนใหม่ที่อุบอิบเอาเอง 

          ( ไปเล่นกันเหอะนะ )  ประโยคเดิมดังขึ้นพร้อมกับหัวโตๆที่ก้มลงมา  รู้สึกเหมือนจะยิ้มด้วย  ไม่นะ ๆ ๆ  เจ้าตัวเล็กแทบจะกรีดร้อง  ความกลัวกลับมาอีกครั้ง

          แต่...จะหนีก็ช้าไปแล้วเมื่อโลกที่เคยสว่างไสวอยู่ดีๆก็กลับดับมืดลงเหมือนหลอดไฟฟ้าที่หมดอายุการใช้งาน  ดวงตาเล็กๆกลมใสเบิ่งกว้างเท่าที่จะทำได้เมื่อเห็นว่า  เจ้าตัวโตที่ก้มลงมามันอ้าปากกว้างขึ้นๆๆและกว้างขึ้น

          ม่ายยยย
          งับ!!!!!!

          "เบอนาร์ด"
          เสียงใส ๆ เรียกหาเจ้าตัวดีดังลั่น   หายไปไหนนะ

          ตุบ  .. งี๊ดดดด
          เด็กหนุ่มร่างเพรียวหันมาด้วยความตกใจ  เมื่อพบว่าเจ้าตัวดีที่เขาตะโกนเรียกหาคอแทบแตกเล่นกระโดดข้ามรั้วมาหาหน้าตามีความสุข   พร้อมกับปากตุ่ยๆเหมือนอมอะไรอยู่

          " อมอะไรน่ะ  เบอนาร์ด  อย่าบอกนะว่าลูกบอล  คายออกมาเลยเดี่ยวก็หลุดลงคอไปหรอก "  เด็กหนุ่มผมแดงยิ้มพร้อมกับลูบหัวโต ๆ ที่ปกคลุมด้วยขนสีดำเรียบนุ่มเบาๆ  แต่ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น   

          " เบอนาร์ด  คายออกมา "  เสียงสั่งเข้มขึ้น  แต่เจ้าตัวโตยังคงทำตาใสไม่ยอมคาย 

          " จะคายหรือไม่คาย  ไม่ต้องอ้อนเลย  คายออกมา  "
          เมื่อไม่ได้ดังใจ  รังสีอมหิตก็เริ่มรุนแรงขึ้น   เจ้าตัวดีหูลู่  ทำตาละห้อยแล้วค่อยๆคายสิ่งที่อมไว้ออกมาแล้วเมื่อเห็นชัดว่าคืออะไร  เด็กหนุ่มผู้เป็นเจ้าของก็แทบจะแหกปากร้องเมื่อพบว่า   เจ้าสิ่งที่หล่นออกมาจากปากกว้างๆของหมาคู่ซี้คืออะไร
           ...........
          .....................

          "  แฮมสเตอร์นี่   เบอนาร์ด  ไปเอามาจากไหน  ตายหรือยังเนี่ย  ของบ้านนู้นเหรอ  ปัดโธ่เอ้ย  " 
          เด็กหนุ่มโวยวายทันทีพร้อมกับพยายามเขี่ยสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่า  แฮมสเตอร์ที่อยู่ในสภาพเมาน้ำลายหมานอนครางเบา ๆ อยู่บนฝ่ามือ  สภาพจะตายมิตายแหล่ทำเอาเด็กหนุ่มเหงื่อตกเหลียวซ้ายแลขวาด้วยกลัวว่าเจ้านายของเจ้าตัวจิ๋วจะโผล่ออกมาจ๊ะเอ๋

          ( แง...เจ้านายช่วยด้วย  แง ...  )  เจ้าตัวเล็กร่ำร้องอยู่บนฝ่ามือนิ่ม  พยายามจะตะกายลุกขึ้นก็ทำไม่ได้  ฮือ

          เจ้าตัวน้อยดิ้นกะแด่วๆไปมาน่าสงสาร   เด็กหนุ่มพยายามเอาผ้าเช็ดหน้าเช็ดน้ำลายของเจ้าตัวแสบที่ยังตะกายขาเขาเพื่อขอเจ้าตัวน้อยบนฝ่ามือเจ้านายไปเล่น

          ( เจ้านาย ๆๆ  ขอนะ ๆๆ ขอคืนๆๆๆ  ผมเจออ่ะ  ผมเจอ ) 
          เจ้าตัวแสบร้องขอแบบหมาๆ  แต่เด็กหนุ่มก็ไม่ยอมให้ .. แน่สิ  ให้ก็ตายแหง  ดูเด๊ะ  สะบักสะบอมเชียว  นี่หลุดจากกรงมาเองหรือว่าเจ้าแสบของเขาไปพังกรงมาเล่นก็ไม่รู้

          " นี่ถ้าเจ้าของเขามาเห็น  แกไม่ตายก็คางเหลืองแน่  เบอนาร์ด " 
          เด็กหนุ่มขู่  แต่.. มีเหรอที่ที่เจ้าตัวดีจะรู้เรื่อง  ตาใสๆยังคงจ้องเป๋งกับหนูแฮมสเตอร์ที่ยังสลึมสลือบนฝ่ามือเจ้านาย
 
          " โทษที  รู้สึกว่าเจ้าตัวที่อยู่ในมือนนายจะเป็นหนูของฉันนะ  " 
          ไม่ทันที่เด็กหนุ่มจะทันหายสงสัย  เสียงหนึ่งก็ดังขึ้น   เหงื่อเม็ดโตเริ่มผุดที่หน้าผาก   ..เอาแล้วมั้ยล่ะ   เจ้าของเจ้าหนูดวงเฮงมาแล้ว 
             
          " เอ่อ   คือ   นี่... " เด็กหนุ่มร่างเพรียวค่อยๆยื่นมือทั้งสองที่ประคองสิ่งมีชีวิตที่เคยเป็นหนูแฮมสเตอร์ที่แสนน่ารักไปให้

          ดวงตาสีน้ำตาอ่อนเขม้นมองเจ้าตัวจิ๋วที่หมดสภาพอยู่บนฝ่ามือบางนั้น  ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองอีกฝ่ายที่ยืนทำหน้าไม่ถูกอยู่  พร้อมกับก้มลงไปมองหมาตัวโตที่นั่งเสนอหน้าอยู่ใกล้ๆ   

          " ตายยัง  กุชชี่ "  เสียงถามราบเรียบและโมโนโทนยิ่งนัก  พร้อมกับนิ้วเรียวที่เขี่ยหนูของตัวเองไปมาเหมือนจะให้แน่ใจว่ายังไม่ม่องเท่ง ..  เวร

          " เอ่อ  คิดว่ายังนะ  คือขอโทษด้วย  เบอนาร์ด  เอ่อ  หมาของฉันมันซนไปหน่อย ก็เลย ... "  เด็กหนุ่มผมแดงพยายามที่จะเอ่ยปากขอโทษแต่ดูเหมือนอีกฝ่ายจะไม่สนใจเท่าไหร่  ยิ่งเมื่อเห็นหนูของตัวเองเริ่มกระดิกตัวได้  ก็รับมาไว้ในมือพร้อมกับลูบไปมาเบาๆ 

          ( ฮึก .. เจ้านาย  กุชชี่กลัว ...  )  เจ้าหนูตัวน้อยตัวสั่นระริกซบตัวกับฝ่ามืออุ่นของเจ้านายหนุ่ม  ออดอ้อนเต็มที่

          ( อ๊า  เจ้านายให้ไปทำไม  ผมเจอก่อนนะ  ของผม )   เสียงครางขู่จากลาบาร์ดอร์รีทรีฟเวอร์ตัวโตพร้อมกับทำท่าจะกระโจนใส่  ทำให้ผู้เป็นเจ้าของต้องเอ็ดขึ้น

          " หยุดเลยเบอนาร์ด   เกือบทำเอ่อ   ชื่ออะไรนะ "  เด็กหนุ่มผมแดงหันไปถามชื่อหนูตัวจิ๋วจากอีกฝ่ายที่ดูยังไงก็น่าจะอายุน้อยกว่าเขาแน่อย่างน้อยก็สัก 2 ปี ละมั้ง??

          " กุชชี่ "  เสียงตอบสั้นๆเพราะมัวแต่ดูอาการหนูของตัวเองอยู่

          " อ่า  ขอบใจ   เห็นมั้ยเบอนาร์ด   กุชชี่แทบตายเพราะความขี้เล่นเกินเหตุของนายนะ "  เด็กหนุ่มผมแดงหันไปดุเจ้าตัวแสบที่ยังทำหน้าตาไม่สนโลก  พยายามจะแย่งเจ้าตัวจิ๋วมา

          งี๊ดดด  ( ไม่รู้ไม่ชี้  ของผมๆๆๆๆ  เอาคืนมานะๆๆๆๆ )   เจ้าตัวแสบไม่ยอมแพ้  ยังพยายามแย่งจนร่างสูงที่ยืนอยู่หันมาให้ความสนใจ

          " เอาไว้เล่นวันอื่นนะ  เล่นตอนนี้เดี๋ยวจะตายซะก่อน " เสียงสวรรค์ของเบอนาร์ดหมาสุดแสนไฮเปอร์ดังขึ้น  แต่กลับเป็นดั่งเสียงจากนรกของกุชชี่  แฮมสเตอร์ตัวจ้อย 

          ( ไม่เอานะ  เจ้านาย  กุชชี่ไม่เล่นกับไอ้หมาบ้านี่นะ  ไม่ไป๊ ๆๆๆๆ ) 
          เจ้าตัวจิ๋วตะเกียกตะกายอยู่บนฝ่ามือใหญ่จนผู้เป็นเจ้านายหันมามอง  ริมฝีปากได้รูปคลี่ยิ้มเมื่อเห็นว่าเจ้าตัวเล็กในมือลุกมาเล่นได้แล้ว ......... ซะเมื่อไหร่ล่ะนั่น

          " เอ้า  หายแล้วนี่  อ่ะ  ไปเล่นกับเพื่อนไป " 
          หนูน้อยกุชชี่อ้าปากพะงาบ ๆ เมื่อได้ยินเจ้านายบอกพร้อมกับวางร่างเล็กๆของตัวเองลงบนหัวโตๆของเบอนาร์ด  ที่กระดิกหางเริงร่าท้านรกอยู่

          ( ม่าย กุชชี่ไม่ไป ๆๆ  กลับบ้าน  จะกลับบ้าน )   
          กุชชี่ตัวน้อยที่น่าสงสารเกาะนิ้วเจ้านายแน่น  แต่มีหรือที่เบอนาร์ดจะยอม    เจ้าตัวดีค่อยๆถอยนิดนึงแล้วอ้าปากงับเบาๆพอให้จับเจ้าตัวเล็กที่ดิ้นดุ๊กดิ๊กอยู่  พลางกระดิกหางให้เด็กหนุ่มผู้เป็นเจ้าของเจ้าตัวจิ๋วที่ยอมให้พาไปเล่นได้ .....

          " พาไปเล่นดีๆนะ  แล้วก็เย็นๆเอาไปส่งด้วย "  เด็กหนุ่มร่างสูงบอกด้วยสีหน้าเรียบสงบราวกับคุณพ่อที่กำลังกำชับเด็กหนุ่มที่คิดจะพาลูกสาวไปเที่ยวนอกบ้าน

          งี๊ดด  ( ค๊าบ  ไปน๊า ) 
          กี๊ดๆๆๆๆๆ ( ม่ายยย  ปล่อยน๊าา  ไม่ไป  ไม่ไป๊  เจ้านายยยย )

          เสียงอันน่าสงสารของเจ้าตัวจิ๋วดังไปทั่ว  แต่ไม่มีใครเข้าใจได้   ก็ทำไงได้ล่ะภาษาแฮมสเตอร์นี่นา



          ฮ่าๆ  เป็นไงครับเพื่อนผม   น่ารักไหมครับ  วันนีิื้้พอแค่นี้ก่อน  ไว้จะมาเล่าอีกนะครับ  ถ้าพวกคุณยังไม่เบื่อผม  ฮ่าๆ


เจอกันตอนหน้าครับ   โฮ่ง ( โบกขาหน้าลาแบบหมาๆ )

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE นอกเรื่องครั้งที่ 1 ( 30/07/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: win200 ที่ 30-07-2010 17:36:17

ให้แฮมเตอร์เล่นกับมะหมาตัวโต


ไม่โดนเหยียบตาย ก็อยู่ในลำไส้ o22

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE นอกเรื่องครั้งที่ 1 ( 30/07/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: wisa ที่ 30-07-2010 17:42:25

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE นอกเรื่องครั้งที่ 1 ( 30/07/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: Ralf ที่ 30-07-2010 18:18:37

555+ น่ารักจัง

ทั้งกุชชี่และก็เบอร์นาร์ดเลย  :o8:

น่ารักไม่แพ้กะทิขนาดนี้ใครจะเบื่อลงล่ะเนี่ย  :o8:

ถึงจะน่ารักแต่... สงสารเจ้าหนูกุชชี่ไม่น้อยแฮะ  o22

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE นอกเรื่องครั้งที่ 1 ( 30/07/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 30-07-2010 18:32:55

ไม่กลืนลงท้องไปก็บุญแล้วยังจะส่งให้ไปเล่นต่ออีกเหรอ..

น่ากลัวเกินไปแล้วเจ้านายยยย

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE นอกเรื่องครั้งที่ 1 ( 30/07/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: akike ที่ 30-07-2010 18:53:17

น่ารักเว่อร์...ตอนแรกไอ้เราก้อนึกว่าเป็นน้องหมาพันธุ์ชิสุหรืออะไรที่มันเป็นกระเป๋าตัวเล็ก ๆ

ไม่นึกว่าจะข้ามไปเป็นหนูแฮม...เอิ้ก ๆ แล้วรักต่างสายพันธุ์จะเกิดขึ้นไหมเนี่ย

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE นอกเรื่องครั้งที่ 1 ( 30/07/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: pocoyo_ohh_yho ที่ 30-07-2010 20:06:30

อ๊าก!!!!!!!!!!!!!น่ารักมากมาย แล้วมาต่อเร็วๆเด้อค่ะ

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE นอกเรื่องครั้งที่ 1 ( 30/07/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 30-07-2010 20:10:41

น่ารักที่สุดเลยน้องหมา :man1:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE นอกเรื่องครั้งที่ 1 ( 30/07/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: taniyone ที่ 30-07-2010 20:19:23

 o22 อย่าอมให้มากนะก๊ะ

เดี๋ยวจะเผลอกลืนลงท้องไป

เดี๊ยนละเสียวววว :sad3:

ต่างสปีชีส์กันได้แบบสุดขั้วจริงๆ

แต่ไหงเจ้านายกุชชี่ไม่ห่วงลูกเลยหว่า

แต่กุชชี่ก็ดูเป็นหนูตอแหลน่าหมั่นไส้นิดๆ ฮ่าๆๆ

น่ารักดีจร้ากะทิ ขอบคุณมาก :pig4:

รอตอนต่อไปอยู่น้า :กอด1:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE นอกเรื่องครั้งที่ 1 ( 30/07/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: kuruma ที่ 30-07-2010 20:25:19

กุชชี่ วิธีการพูดจาคุ้นๆนะไรเตอร์ ...
ชอบเบอร์นาร์ดดดดดดด เหมือนน้องหมาที่บ้านเลย >.<

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE นอกเรื่องครั้งที่ 1 ( 30/07/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: ordkrub ที่ 30-07-2010 21:41:46

น่ารักมากมายทั้งตอนปรกติและตอนพิเศษครับ

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE นอกเรื่องครั้งที่ 1 ( 30/07/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: Na_RimKLonG ที่ 30-07-2010 23:21:48

อยากได้หมาแบบนี้มากอดสักตัว

ฮิฮิ  +1 จ้า

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE นอกเรื่องครั้งที่ 1 ( 30/07/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: kikumari_1 ที่ 31-07-2010 15:27:48

 :o8:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE นอกเรื่องครั้งที่ 1 ( 30/07/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: sukie_moo ที่ 31-07-2010 16:00:39

สงสารกุชชี่จริงๆ ที่มีเจ้านายอย่างงี้ 5555
เจ้าเบอนาร์ดจะเผลอกลืนกุชชี่ลงท้องไหมละนั่น

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE นอกเรื่องครั้งที่ 1 ( 30/07/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: TONG ที่ 31-07-2010 17:49:31

น่าสงสารเจ้ากุชชี่จริงๆ ดีนะไม่โดนเขมือยไป

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE นอกเรื่องครั้งที่ 1 ( 30/07/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: goldfishpka ที่ 31-07-2010 19:24:55

+1 ให้พี่พีพีเค อ่านแล้วอยากกลับบ้านไปเล่นกะหมาที่้บ้าน

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE นอกเรื่องครั้งที่ 1 ( 30/07/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: b27072010 ที่ 31-07-2010 19:54:18

คิดถึงกะทิจังยัง   แต่เอะทำไมวันนี้ยังไม่มานะ

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE นอกเรื่องครั้งที่ 1 ( 30/07/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: taniyone ที่ 31-07-2010 21:43:42

จิงด้วยๆ แอบไปเที่ยวไหนอ่ากะทิ๊ :z3:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE นอกเรื่องครั้งที่ 2 ( 31/07/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: PPK ที่ 31-07-2010 23:30:06

สวัสดีคร๊าบบ  มิตรรักแฟนหมาทุกท่าน

           แฮ่ๆ   กะทิเองครับ  เนื่องจากว่า    มีมิตรรักแฟนหมาบางท่านอยากได้ผมไปเลี้ยงที่บ้าน  เจ๊ PPK ก็เลยคุยกับเพื่อนว่าจะลองเปิดฟาร์มหมากะทิกันอีกสักรอบดีไหม   คุณเจ้าหน้าที่ฟาร์ฺมเค้าก็เลยบอกว่า  ถ้ายอดคนสนใจเยอะก็อาจจะทำครับ   เจ๊แกก็เลยส่งผมมาเป็นด่านหน้าในการสอบถามว่ามีใครสนใจอยากจะรับเลี้ยงโคลนนิ่งหมากะทิบ้างครับ   เรามีโครงการจะทำเป็น 2 เล่มต่อ 1 ชุดครับ  คือ  เรื่องหลัก กับเรื่องเล่านอกรอบ  เพื่อไม่ให้เกิดการสับสน  ถ้าใครสนใจ  กรุณา  PM  หาเจ๊ PPK  นะครับ  ถ้าจำนวนคนสนใจมีเยอะ   ฟาร์มหมากะทิ  อาจจะมีโอกาสเปิดอีกรอบ   ครับผมม  โฮ่ง



***************************************************************


กะทิขอพล่าม

           สวีดัส  สวัสดียามดึกครับ  มิตรรักแฟนหมาทุกท่าน ( ยกขาหน้าไหว้แบบหมา ๆ )   วันนี้มาตอนดึกครับ  แบบว่าแอบอู้งานนิดหน่อย  แหะๆ  น่าๆ  อย่าโมโหหมานะครับ  เดี๋ยวตีนกามาเยือนจะหาว่าหมาไม่เตือนนะครับ   ว่าแต่ว่าวันนี้ผมก็ยังจะนอกเรื่องต่อไป   กับเจ้าเบอนาร์ด  และ  เจ้ากุชชี่  เพื่อนซี้ต่างสายพันธุ์ครับ  ตอนแรกกะว่าจะไม่เล่า  แต่อดไม่ได้  เพราะเจ้าเบอนาร์ดมันไปก่อวีรกรรมวีัรเวรโดยมีเจ้ากุชชี่เป็นผู้ร่วมชะตากรรมอีกแล้วครับ ( ถึงจะแบบไม่เต็มใจก็เถอะ )  ยังไงเหรอครับ  ตามไปดูกันดีกว่า  แล้วคราวหน้า  ผมจะเก็บตกที่บ้านคุณรินทร์คุณราชกันบ้าง  อิอิ  แบบว่าผมแอบเก็บรายละเอียดไปไว้เยอะครับ  แต่ว่าตอนนี้  เราไปดูเจ้าเบอนาร์ดกับเจ้ากุชชี่กันก่อนดีกว่า  


หมาครับ   นอกเรื่องแบบนอกรอบ  ครั้งที่  2
Friend มิตรภาพนี้สปีชีย์ไม่เกี่ยว  ตอน   ไปเล่นกันเถอะ



          " ต๊าย ดูหมาตัวนั้นสิเธอ น่ารักเนอะ "    
          เสียงใสของสาวน้อยที่กำลังเดินตามถนนเรียกเพื่อนให้ดูเจ้าลาบาดอร์รีทรีฟเวอร์ตัวใหญ่ที่กำลังเดินตามตามถนนอย่างมีความสุขตามประสาหมา ๆ ถ้ามันยิ้มได้ มันคงยิ้มไปแล้วล่ะ แต่บังเอิญคงไม่ต่างจากแยกเขี้ยวเลยใช้วิธีกระดิกหางแทนยิ่งได้ยินคำชมเกี่ยวกับเจ้าเพื่อนซี้ ( ที่มันไปเหมาเอาเอง ) ว่าน่ารักยิ่งมีความสุข

          " นั่นสิ อ๊ะ ดูสิๆ มีหนูแฮมสเตอร์นั่งบนหัวมาด้วย น่ารักจัง "
          " แหม ดูสิ นั่งนิ่งถือเม็ดทานตะวันไว้ด้วย ต๊าย น่ารัก "

          ชมสิ ชมเข้าไป แต่ใครจะรู้มั่งว่า เจ้าตัวขนฟูที่นั่งจุมปุ๊กบนหัวโต ๆ นั่นน่ะ ไม่ได้ปลื้มอะไรกับคำชมเล้ย ให้ดิ้นตายไปเกิดเป็นต้นดอกทานตะวันสิเอ้า ไอ้ที่นั่งนิ่งน่ะ ก็เพราะกลัวจะตกหรอก แล้วไอ้ที่กอดเม็ดทานตะวันเม็ดเบ้งไว้แน่นเนี่ย ก็เพราะมันเป็นเสบียงอาหารที่เจ้านายให้มาตะหากเล๊า แง๊ !!

          ว่าแต่  ทำไมเจ้าตัวน้อยถึงจับพลัดจับผลูมานั่งเล่นบนหัวหมาแล้วพากันมาเดินกินลมชมวิวน่ะเหรอ ... มันก็มีเหตุมาจากความซวย เอ้ย ความโชคดี ( ในเชิงลบ ) ของเจ้ากุชชี่ตัวน้อยนี่แหละ

          งั้น.. มาย้อนรอยกันหน่อยดีกว่า เรื่องมันก็มีอยู่ว่า หลังจากที่เจ้ากุชชี่หนูน้อยรอดมาจากการ โดนหมาอม ย้ำ หมาอม จากตอนที่ 1 มาได้อย่างหวุดหวิดชนิดเส้นยาแดงผ่าแปด   มันก็เกิดอาการวิตกจริตมาตลอดและหวาดระแวงหมาทุกชนิดโดยเฉพาะหมาตัวใหญ่ข้างบ้านชื่อ  เบอนาร์ด ที่ดูเหมือนจะถูกอกถูกใจมันซะเหลือเกิน  
          มาเยี่ยมได้ทุกวัน ( ไม่ต้องการเว้ย >> กุชชี่ )  
          มาเล่นด้วยบ่อยๆ ( ขอบใจแต่ฉันชอบความสงบ ไป๊ >> กุชชี่ )  
          แต่เจ้าหนูตัวน้อยก็ยังไม่ยอมใจอ่อนยอมญาติดีด้วยสักที

          แต่..ใครจะสน ก็จะเล่นอ่ะ เบอนาร์ดเสียอย่างใครจะทำมาย   ฮี่ๆ แล้ววันนี้ก็เป็นอีกวันที่ความสงบไม่เคยมีอยู่ในพจนานุกรมของเจ้ากุชชี่ โอ้หนอ ฟ้าส่งกุชชี่มาเกิดบนโลกใบนี้ แล้วทำม๊าย ถึงได้ส่งเจ้าหมาบ้าพลังมาด้วย ไม่เข้าใจ ไม่เข้าจ๊ายยยย ( แฮมสเตอร์คลั่ง !! )


          ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

          ที่โต๊ะข้างหน้าต่างของบ้านหลังเล็ก ๆ น่ารัก บนโต๊ะนั้นมีกรงขนาดพอดีสำหรับเจ้าขนฟูตัวน้อยได้พักอาศัยอย่างสบาย และเมื่อแสงแดดส่องผ่านกระจกใสมายังบ้านน้อยๆของมัน เปลือกตาบางก็ค่อยๆเปิดขึ้น ร่างเล็กๆน่ารัก กลมๆ ฟูๆ ด้วยขนนิ่มสะอาดเพราะได้รับการดูแลอย่างดีก็เริ่มขยับ

          ( ฮ๊า วันนี้อากาศดีจังเลย )
          เสียงเล็กๆจากเจ้าตัวน้อยขนฟูในกรงขนาดพอดีรำพันกับตัวเอง สองขาหน้าเล็กๆจับเมล็ดทานตะวันแสนอร่อยไว้แน่น ดวงตาเล็กๆวาวใสเป็นประกายสะท้อนกับแสงแดดที่สาดส่องเข้ามาในห้อง ชีวิตน้อยๆกำลังจะเริ่มต้นในบ้านใหม่อย่างมีความสุข อา .. โลกนี้ช่างดีจริงๆ

          โฮ่งๆ .. เอ่อ .. ดี
          โฮ่งๆๆๆ ( กุ๊จจี่ .. อยู่หนายยยยยย ) ง่า .. ดีมั้ง แหะๆ เอื๊อก เสียงคุ้นๆแฮะ เจ้าขนฟูตัวน้อยเริ่มเหงื่อตกเมื่อรู้สึกคุ้นๆกับเสียงเห่านั้นและแล้วนรกสำหรับแฮมสเตอร์ก็มาบังเกิดตรงหน้าเมื่อ ...

          งี๊ดดดดดดดดดด ( เจอแล้ว กุ๊จจี่ ไปเล่นกานนนนนนนนน ) ...
          แล้วสวรรค์น้อยๆของแฮมสเตอร์ผู้น่ารักก็ถล่มลงต่อหน้าต่อมา เมื่อมันมา ... ม่ายยยย

          สิ่งมีชีวิตขนาดใหญ่กว่าเจ้าขนฟูตัวน้อยราว ๆ 300 เท่าก็โผล่พรวดเข้ามาราวกับผี ( ผีหมาด้วยอ่ะ แง๊ ~~ )
          และทันทีที่กุชชี่น้อยได้เห็นเต็มสองลูกตาว่า ใครเป็นคนมาขัดจังหวะความสุขของตัวเองชัดๆ ตาเล็กๆก็แหกโตเท่าที่จะได้พร้อมกับกรีดร้องแบบแฮมสเตอร์
 
          กี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆ ( อย่าน๊า ออกไป๊ ชิ่วๆๆ )
          เจ้าขนฟูตัวน้อยวิ่งพล่านไปทั่วกรงของตน หัวใจดวงน้อยๆแสนอ่อนไหวสั่นระริกด้วยความกลัว อารามตกใจทำให้สะดุดขาสั้นๆของตัวเองล้มกลิ้งเป็นลูกบอล ก่อนนะหนีไปซุกอยู่มุมกรงด้วยความสิ้นหวังน้ำตาคลอ ร่างน้อยสั่นระริกสองตามองหาชายหนุ่มผู้เป็นเจ้าของด้วยความหวังอันริบหรี่

          ( เจ้านายอยู่หนาย ช่วยกุชชี่ด้วย กุชชี่กลัว แงง เจ้านาย )
          เจ้าตัวน้อยร้องหาเจ้านายเสียงหลงน่าสงส๊ารรร น่าสงสาร แต่นั่นไม่ใช่สำหรับเบอร์นาร์ดผู้มุ่งมั่นในการจะพาหนูตัวน้อยไปท่องโลกกว้างตามประสาหมาๆ ( ชั้นไม่ใช่หมาน๊า >> กุชชี่กรีดร้อง )

          ( นี่ๆ ฉันไปเจอที่เล่นใหม่ล่ะ จะพาไปนะ ไปกันๆ )
          เบอนาร์ดหมายักษ์ในสายตากุชชี่หาได้ฟังเสียงกรีดร้องของมันไม่ เจ้าตัวแสบยังคงพยายามจะพาเพื่อนซี้ ( ซั้ว ) ของมันออกจากกรงให้ได้  และหากว่ามีใครจะตาดีเสียหน่อย ก็จะพบว่า ที่มุมหนึ่งของบ้านหลังนี้ มีเศษซากความเจริญของสิ่งที่เรียกว่า กรงหนูแฮมสเตอร์ กองสุมอยู่ในสภาพพังยับ แน่น๊อนว่าเจ้ากุชชี่น้อยมันคงไม่บ้าพังวิมานของมันหรอก นอกเสียจาก

          กี๊ดๆๆๆๆ ( จ๊ากก อย่านะ อย่ามาพังบ้านฉันนะ ไอ้หมาบ้า เจ้าน๊าย เจ้านายอยู่ไหน ไอ้ใบหนาดมันจะพังบ้านกุชชี่อีกแล้ว )

          เจ้าหนูตัวน้อยส่งเสียงหาเจ้านายลั่น เมื่ออุ้งตีนใหญ่ ๆ ของเจ้าเบอนาร์ดเริ่มตบกรงมันเบาๆ ( แต่สะเทือนไปทั้งกรง ) พร้อมกับปากกว้าง ๆ ที่งับและง้างเหล็กเล็ก ๆ ที่ประกอบกันเป็นกรงนั้นให้ง้างออก

          ในขณะที่เจ้าขนฟูตัวน้อยกำลังอกสั่นขวัญแขวนกับการโดนหมาบ้าพลังพังบ้านเป็นรอบที่เท่าไหร่ก็จำไม่ได้อยู่นั้น สวรรค์ก็ยังเมตตาต่อมันเมื่อร่างสูงของเด็กหนุ่มคนหนึ่งเดินเข้ามาในห้องนั้น

          " ถ้าแกพังกรงของกุชชี่อีกรอบ ฉันจะหาตะกร้อมาครอบปากแก ล็อคกุญแจโซโลแล้วเอาลูกกุญแจไปโยนทิ้งแม่น้ำเจ้าพระยา "
          เสียงมึนๆออกแนวเย็นชาดังขึ้นจากเด็กหนุ่มร่างสูงเจ้าของแฮมสเตอร์น้อยในกรงที่กำลังจะโดนหมาแทะอยู่รอมร่อนั้น ทำเอาเจ้าตัวแสบหงอยสนิท ยอมผละออกจากกรงแต่โดยดี ตากลมใสช้อนขึ้นมองเด็กหนุ่มออดอ้อน

          งี๊ดดดดด ( เค้าอยากเล่นกับกุ๊ดจี่อ่ะ นะๆ พาออกมาให้หน่อยจิ นะ น๊าา )
          ถ้ามันพูดได้ ที่มันจะพูดก็คงแบบนี้ละมั้ง และดูเหมือนว่าอีกฝ่ายจะเข้าใจเสียด้วย หางพวงใหญ่ของเจ้าเบอร์นาร์ดกระดิกแกว่งไกวไปมาด้วยความดีใจ เมื่อร่างสูงเดินผ่านหน้าไปยังกรงที่เกือบจะโดนมันพังเป็นครั้งที่ 20 ของเดือน

          จี๊ดๆๆๆๆ ( เจ้านาย กุชชี่กลัว ฮืออ )
          เจ้าตัวน้อยไต่มานั่งสั่นระริกบนฝ่ามือเจ้านายทันทีที่มือใหญ่นั้นเปิดประตูกรงให้ ดวงตาน้อย ๆ พยายามส่งประกายขอความช่วยเหลือไปยังเจ้านายให้ช่วยเหลือมันให้รอดพ้นจากปากหมาที่พร้อมจะคาบมันออกไปผจญภัยในโลกกว้างทุกนาที
 
          " ไงกุชชี่ หิวไหม "   เสียงโมโนโท๊น โมโนโทนเอ่ยถามคนละเรื่องกับสถานการณ์ ก่อนที่จะหยิบเอาเม็ดทานตะวันมายื่นให้เจ้าตัวน้อยบนฝ่ามือที่รับไปแทะแต่โดยดี ดวงตาสีน้ำตาลเข้มมองเจ้าตัวน้อยบนฝ่ามือที่ค่อยๆแทะเม็ดทานตะวันเม็ดโตอย่างเอ็นดู ก่อนจะนั่งลง โดยมีหมาตัวโตนั่งแหมะใกล้ๆ พร้อมกับเอาคางมาเกยขาเขาไว้

          " มาแต่เช้าเลยนะ บอกเจ้านายแกหรือยังว่าจะมา เดี๋ยวก็หน้าตาตื่นมาอีกหรอก "   มือใหญ่ลูบหัวโตๆที่ปกคลุมด้วยขนอันเงางามไปมา แล้วก็ปล่อยเจ้าตัวน้อยในอีกมือลงนั่งบนโต๊ะพร้อมกับหยิบเม็ดทานตะวันให้อีกหลายเม็ด

          งี๊ดดดด ( บอกแล้วค๊าบ เจ้านายไม่ว่าหรอก ก็มาเล่นกับกุ๊ดจี่อ่ะ )
          เจ้าตัวดีส่งเสียงครางงี๊ดง๊าดในลำคอ ดวงตาสีดำซุกซนยังคงจ้องมองหนูน้อยที่นั่งแทะเม็ดทานตะวันบนโต๊ะไม่คลาดสายตา

          " แกรู้ไหมว่าแกพังกรงกุชชี่มากี่กรงแล้ว "  
          เด็กหนุ่มถามเสียงเนือยๆ เดาไม่ถูกว่อารมณ์ไหน แต่เจ้าเบอร์นาร์ดหรือจะสนใจ เจ้าตัวแสบค่อยๆยกหัวโตๆของมันขึ้นก่อนจะเอียงคอมองใบหน้าหล่อเหล่าของคนที่นั่งอยู่ตรงหน้า ทำตาไม่รู้ไม่เห็น จนอีกฝ่ายอ่อนใจ

          " เฮ้อ ฉันว่านะ ถ้าแกพังกรงนี่อีกกรงล่ะก็ ฉันจะเลิกหากรงมาให้กุชชี่แล้วล่ะ ยังไง ๆ ก็เลี้ยงในบ้านอยู่แล้วนี่ "
          ร่างสูงถอนหายใจปลงตก จะให้ไปทำข้อตกลงกับหมาไฮเปอร์ก็คงไม่ได้ผลเท่าไหร่นักหรอก หมาอะไรบ้าพลังเสียจริง

          งี๊ดดดดดดดดดดด ( จริงเหรอ จริงนะ เย้ )
          เจ้าตัวแสบทำท่าดีใจเริงร่ากระดิกหางราวกับติดมอเตอร์ ในขณะที่เจ้ากุชชี่น้อยแทบมือไม้อ่อนทำเม็ดทานตะวันของโปรดหลุดมือ ร่างเล็กๆหยุดนิ่ง เงยหน้ามองเจ้านายด้วยดวงตาคลอน้ำตา

          ( ไม่อาว กุชชี่จะอยู่ในกรง ไม่นะเจ้านาย ) ร่างน้อยๆทิ้งเม็ดทานตะวันแล้ววิ่งไปเกาะนิ้วของเจ้านายทันที แต่ดูเหมือนว่ามันจะทำให้อีกฝ่ายเข้าใจผิดไปเสียนี่

          " หือ ชอบเหรอกุชชี่ ดีใจล่ะสิ ไม่ต้องอยู่ในกรง "
          เสียงทุ้มเอ่ยถามพร้อมกับรอยยิ้มเมื่อเห็นเจ้าขนฟูตัวน้อยมากอดนิ้วตัวเองแน่น พร้อมกับส่งเสียงกี๊ดๆ น่ารักน่าเอ็นดู

          กี๊ดๆๆๆๆๆๆ ( ม่ายช่ายน๊า กุชชี่ไม่อยากอยู่นอกกรง เจ้านายอย่าเอากรงกุชชี่ไปน๊า )
          ความจริงมันอยากจะบอกแบบนี้ต่างหาก แต่ ใครมันจะเข้าใจภาษาแฮมสเตอร์กันเล่า ><~~
 
          " เอ่อ ขอโทษนะ เบอนาร์ดมาที่นี่ไหม "  
          เสียงนุ่มดังขึ้นพร้อมกับร่างเพรียวของเด็กหนุ่มข้างบ้านที่ค่อยๆเดินเข้ามาด้วยความเกรงใจ เพราะเจ้าหมาตัวแสบของเขาที่ชอบเข้ามาก่อกวนหนูแฮมสเตอร์เป็นประจำ

          " ก็มาตามปกติแหละ "  เจ้าของดวงตาสีน้ำตาลเข้มตอบพร้อมกับลูบขนหนานุ่มของเจ้าตัวแสบเบาๆ

          " เบอนาร์ด เมื่อไหร่จะเลิกกวนกุชชี่สักที "  ร่างเพรียวบ่นจนเจ้าตัวดีทำหูตกหางลู่พร้อมกับกระเถิบไปอยู่หลังเด็กหนุ่ม

          " ก็ไม่ได้อะไรมากนี่พี่ยู กุชชี่เองก็ชอบด้วย เห็นพากันไปเที่ยวทุกวันจะได้ไม่เหงา "   เจ้าของเจ้าตัวน้อยขนฟูบอกเสียงนิ่งพร้อมกับพาหนูที่เกาะนิ้วตัวเองไม่ปล่อยกลับเข้ากรงแล้วลุกขึ้น

          " มาแต่เช้า ดื่มกาแฟมั้ยพี่ยู "  
          " อืมก็ดี เอ่อ แล้ว ... "
              
          ยูหันไปมองเจ้าหนูตัวน้อยที่กำลังซุกตัวอยู่ที่มุมของกรงด้วยความลำบากใจ ดวงตาคู่สวยมองไปที่เจ้าแสบที่กำลังทำท่าเหมือนอยากจะพังกรงตรงหน้าเพื่อเอาเจ้าตัวน้อยออกมาเล่นเหมือนทุกวัน

          " เบอนาร์ด ฉันไม่อยากซื้อกรงใหม่มาคืนลัญแล้วนะ "  
          ยูถอนหายใจก่อนจะเดินตามเด็กหนุ่มเข้าไปข้างในด้วยความหวังว่า หมาไฮเปอร์ของตัวจะเข้าใจในสิ่งที่พูด แต่ ... โบราณว่าไว้ อย่าไว้ใจทาง อย่าวางใจหมา โดยเฉพาะเจ้าเบอนาร์ด เพราะทันทีที่คล้อยหลังเจ้านาย เจ้าตัวแสบก็ย่างกรายไปหาเป้าหมายทันที

          งี๊ดดด ( กุ๊ดจี่ ... ไปเที่ยวกานน๊า ... )
              
          กี๊ดๆๆๆ ( ไอ้หมาบ้า ฉันชื่อกุชชี่ ไม่ใช่กุ๊ดจี่ หัดจำไว้ซะมั่งไอ้บ้าใบหนาด )
          เสียงเล็กโวยวายทั้งๆที่กำลังทำตัวกลมอยู่มุมกรงหาทางหนีสุดชีวิต

          ( ทีตัวเองยังเรียกชั้นใบหนาดได้ น่ากุ๊ดจี่ไปเที่ยวกานนน ป่ะ )
          สิ้นเสียงนั้น ปากกว้าง ๆ อันอุดมสมบูรณ์ด้วยเขี้ยวอันแข็งแรงและแหลมคมของหมายักษ์บ้าพลังก็เริ่มปฏิบัติการทันที

          งั่ม ...
          กี๊ดดดดดด ( เจ้าน๊ายยย ไอ้ใบหนาดมันจะพังบ้านกุชชี่แล้ว เจ้าน๊ายยยย ) เจ้าตัวน้อยวิ่งพล่านอีกรอบ กลัวก็กลัว และสุดท้ายบ้านน้อยของมันก็วินาศสันตะโรด้วยฝีปากเจ้าเบอนาร์ดจนได้

          ( แงงง เจ้านายช่วยด้วย ไอ้ใบหนาดมันจะกินกุชชี่แล้ว ) เสียงเล็กๆสั่นเครือ หนีไม่รอด และแล้วก็อีหรอบเดิม เมื่อมันโดนอุ้งตีนใหญ่ๆ เขี่ยๆออกมาจากซากกรง

          ( ป่ะ ไปเที่ยวกาน ) ปากใหญ่ๆคาบขนนุ่มๆของแฮมสเตอร์น้อยแล้วตวัดขึ้นจนร่างเล็กๆลอยปลิวหวือไปตกปุ๊บนหัวโตๆของตน

          กี๊ดๆๆๆ ( จ๊ากกก ไอ้หมาบ้า ฉันเกลียดแก๊ ) กุชชี่น้อยแหกปากด่าแต่ ก็ได้แค่นั้น กลัวตกก็กลัว สุดท้ายก็ต้องเกาะขนนิ่ม ๆ ที่รองรับตัวเองไว้แน่นยามเมื่อเจ้าเบอร์นาร์ดเริ่มเดิน

          งี๊ดดดดด ( เค้าจะพากุ๊ดจี่ไปเที่ยวนะ ) เสียงครางงี๊ดง๊าดเหมือนจะขออนุญาตพาลูกสาวชาวบ้านไปเที่ยว ในขณะที่ยูแทบตาถลนเมื่อเห็นเจ้าขนฟูตัวน้อยที่เกาะนิ่งบนหัวโตๆของหมาตัวเอง เพราะมันหมายถึง ...
 
          " เบอนาร์ด นี่พังกรงกุชชี่อีกแล้วเหรอ "  
          ยูโวยลั่น ในขณะที่เจ้าตัวดีถอยหลังไป 3 ก้าว ทำหูลู่ ส่วนลัญกลับไม่มีปฏิกิริยาอะไรนอกจากหยิบถุงเล็กๆออกมาพร้อมกับเรียกเจ้าหมาตัวดีให้มาไป

          " เบอนาร์ดมานี่ซิ "   สิ้นเสียงเรียก เจ้าหมาจอมแสบก็รีบวิ่งไปมาทันที ทำเอากุชชี่ตัวน้อยแทบหล่นจากหัวโตๆของมันทำเอายูแทบหัวใจวายตาย

          " เบอนาร์ด ระวังหน่อยซี่ กุชชี่ตกลงมาจะทำไงเล่า "  ยูโวยวายลั่น แต่พอจะจับกุชชี่ออกจากหัวเจ้าตัวดี มันก็รีบสะบัดตัวหนีทันที

          " ไม่เป็นไรหรอกพี่ยู เอ้ากุชชี่ "   ลัญบอกเสียงเรียบไม่แสดงอาการอื่นใด ก่อนจะยื่นอะไรบางอย่างให้กุชชี่ที่มองเขาอยู่

          ( อ๊ะ เม็ดทานตะวัน ว้าวๆๆ ) กุชชี่น้อยทำตาวาวรับเม็ดทานตะวันด้วยสองขาหน้าเล็กอย่างเริงร่าจนลืมไปเลยว่ากำลังอยู่ในสถานการณ์ใด แต่แล้วความเริงร่าของมันก็กลับมืดมนทันที เมื่อได้ยินประโยคนรกของมัน แต่เป็นสวรรค์ของเจ้าเบอนาร์ด

          " จะพาไปเที่ยวก็ระวังกุชชี่โดนแมวคาบไปด้วยล่ะ อย่ากลับค่ำด้วย "  
          คำสั่งเหมือนสั่งหนุ่มๆที่บังอาจมาขอลูกสาวไปเที่ยว ทำเอาเจ้าหมาบ้าพลังเริงร่า แต่เจ้าตัวน้อยแทบจะกระโดดจากหัวหมาลงมาเอาหัวทิ่มพื้นให้ตายๆไปซะ

          กี๊ดๆๆๆๆ ( ไม่อ๊าวววว กุชชี่ไม่ป๊ายยย ไม่ไปๆๆๆๆๆ ) ร่างเล็กๆ ดิ้นรนจะลงจากหัวโตๆ แต่ก็ทำไม่ได้ เลยได้แต่โยกตัวไปมา ดูแล้วเหมือนจะดีใจ ( เวร -"- )

          งี๊ดดดดดดดด ( ค๊าบบ ไปน๊าาาา ) เสียงครางรับคำสั่งก่อนจะวิ่งตรงออกบ้านทันที โดยมีเสียงเล็กๆ กรีดร้องสลับไป

          กี๊ดๆๆๆ ( ม่ายย ไม่ไป ช่วยด้วย เจ้าน๊ายยยย )

          ก็บอกแล้ว ร้องไปเหอะ ใครเข้าใจก็แปลกละ โชคดี กุชชี่ สู้เค้านะ อิอิ ...


          +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

          และนั่นก็คืออดีตอันแสนหวาน ( ตรงไหน ) ที่ทำให้เจ้าหนูน้อยกุชชี่ต้องมาใช้ชีวิต 1 วันบนหัวโต ๆ ของเจ้าเบอร์นาร์ดให้ผู้คนได้เอ็นดูเล่นอีกครั้ง และดูเหมือนว่า คงจะเป็นแบบนี้ไปอีกทุกๆวัน เพราะตอนนี้ ลัญ เจ้านายที่แสนดีของมันได้ตัดสินใจแล้วว่า เพื่อความประหยัดเงินที่จะต้องเสียไปในการซื้อกรงใหม่แล้วให้เจ้าเบอนาร์ดมาพังเล่นนั้นคงไม่คุ้ม ก็เลยจะเลี้ยงแบบปล่อยในบ้านมันเสียเลย แหม้ ช่างเป็นข่าวที่ดีเสียนี่กระไร แต่.. นั่นมันปัญหาในอนาคต ตอนนี้น้ะ มาแก้ปัญหาในปัจจุบันก่อนเหอะ

          งี๊ดดด ( นี่กุ๊ดจี่ จับแน่นๆ จะวิ่งล่ะ ไปละนะ 1.. 2.. )

          กี๊ดๆๆ ( บอกกี่รอบแล้วไอ้ใบหนาด ฉันชื่อกุชชี่ ไม่ใช่กุ๊ดจี่ แล้วแกจะวิ่งทำม๊ายย ช่วยด้วยยยยยย )

          โฮ่งๆๆๆๆๆ ( ไปละน๊าาาาา ) ใส่ตีนหมาโกยอ้าวทันทีอย่างเริงร่า เย้ๆๆๆ

          กี๊ดดดดดดดดดดดดดด ( ตายแน่ เจ้าน๊ายยยยยยยยยยย ช่วยด้วย กุชชี่อยากกลับบ้านนนนนนนนนนนน )

          และแล้ว การผจญภัยอันแสนสนุกของ 1 หมา และ 1 หนูแฮมสเตอร์ก็เริ่มขึ้น ขอให้ไปที่ชอบๆน๊า ^___^ เอ๊ะ เสียงอะไรลอยมา

          ....... กลับบ้าน จากลับบ้าน เจ้านายยยยยยยยยยยย ....

          สงสัยหูแว่วเนาะ เอาเหอะ เจ้าสองตัวนั่นก็ไปเที่ยวละ พวกเราก็ไปพักกันดีกว่าเนาะ บายยย




กะทิพล่ามรอบ 2
          เป็นไงครับ  สนุกไหมครับ  จะว่าไปเจ้าสองตัวนี่มันก็ป่วนแบบนี้ประจำเลยครับ  ผมว่าเราปล่อยเจ้าเพื่อนซี้ (ม่องเท่ง ) ไปเริงร่ากันตามสบายดีกว่าเนาะ  ผมว่า  ผมจะเก็บตกเรื่องสนุก ๆ ของคุณรินทร์คุณราชดีกว่า  เอ้าตีวงเข้ามาครับ  ตีวง   เอ่อ ... โทษครับ  ตีวงครับ  ไม่ใช่ตีเข่า   โธ่~~

เจอกันใหม่ตอนหน้าครับ   โฮ่ง  ( โบกขาหน้าลาแบบหมา ๆ )

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE นอกเรื่องครั้งที่ 2 ( 31/07/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: silverspoon ที่ 31-07-2010 23:51:19

น่าร้ากกกกกกก แฮมสเตอร์น้อยกับหมาหน้ามึน  :laugh:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE นอกเรื่องครั้งที่ 2 ( 31/07/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: kuruma ที่ 01-08-2010 00:26:20

ไรเตอร์

ยู+ลัญ ... ง่ายๆเลยนะ
รักคู่นี้แบบออริจินัลอะ .. มีโปรเจคจะเขียนไหมคะ

ใบหนาด+กุจจี่ หมดกันชื่อเจ้าพวกนี้ 555

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE นอกเรื่องครั้งที่ 2 ( 31/07/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: Ralf ที่ 01-08-2010 07:36:13

น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก >/////<

น่าสงสารกุชชี่จัง 555+

โดนเปลี่ยนเชื่อเป็นกุ๊ดจี่ซะงั้น

แต่เจ้าเบอนาร์ดก็พอกันนี่นะเป็นใบหนาดเฉยเลย 555+  :m20: :jul3: :laugh:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE นอกเรื่องครั้งที่ 3 ( 1/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: PPK ที่ 01-08-2010 22:41:44

กะทิขอพล่าม

              สวัสดียามดึกคร๊าบ  มิตรรักแฟนหมาทุกท่าน ( ยกขาหน้าไหว้แบบหมา ๆ ) วันนี้ก็มาดึกอีกตามเคย  หวังว่าทุกท่านคงจะยังไม่หลับไม่นอน  หรือถ้านอนก็ตื่นมาฟังหมาหอน  เอ้ย! หมาน้อยน่ารัก ? อย่างผมเล่าเรื่องกันดีกว่าครับ  หลังจากที่ผมพาเพื่อนรักสองตัวมาแนะนำแล้ว   เราก็ยังคงนอกเรื่องกันต่อไปครับ  เพราะตอนนี้ที่บ้านผมยังไม่มีอะไรคืบหน้า  ฮ่าๆ   เพราะงั้น  ยามว่างแบบนี้  เรามาคุยกันดีกว่าครับ  วันนี้ผมจะมาเหลา   เอ้ย  เล่าให้ฟังเกี่ยวกับ   เรื่องหมาหมาแบบพิเศษ  คิก ๆ


เรื่องหมาหมาแบบพิเศษ 1: หนึ่งวันของกะทิ

              1…2…3.. อ๊ะ จ๊ายย   
              โธ่มาไม่ให้เสียงหมาตกใจนะครับเนี่ย  หือ  ถามว่าผมกำลังทำอะไรเหรอครับ อ่า ..(รีบซ่อนกระดาษทันที)   ปล๊าวไม่มีอะไรครับมาหาคุณรินทร์กับคุณราชเหรอครับ  คือ  กำลังจะออกไปครับทั้งสองคนเลย ถ้าอยากเจอผมว่ามาอีกทีช่วงเย็นดีกว่านะครับ เชิญครับกลับก่อนดีกว่านะครับ ผมจะไปนอนซะหน่อย แหะ ๆ ๆ (ค่อย ๆ ถอยไปแล้วหันหลังกะชิ่งหนีแต่…)

              จ๊ากก มาดึงไว้ทำไมกันล่า  ปล่อยน๊าา (ดิ้นไปมาเพราะโดนดึงปลอกคอ )  แง๊ คนแถวนี้ใจร้ายชอบแกล้งหมา ช่วยด้วยค๊าบ   หือ ว่าไงนะไม่หุบปากจะจับตอน ม่าย  แฮ่ก ๆ ๆ  เหนื่อย โอเค ยอมก็ได้ มีอะไรก็ว่ามา อะไรนะ จะดูของที่ผมซ่อน  ไม่มี๊ ... อ่า มีก็ได้ไม่เห็นต้องเอาอะไรมาขู่เลย …. (เดินบ่นงึมงำไปเอาของที่ซ่อนออกมา)

              อ่ะ นี่ไงก็แค่แผนที่อ่ะ   ไม่เห็นมีอะไรสักหน่อยแต่ว่าห้ามบอกคุณรินทร์กับคุณราชนะนี่ความลับสุดยอด ทำไมเหรอครับก็นี่มันแผนที่แอบเที่ยวของผมนี่นา   อุ๊บ หวาย อย่านะห้ามมาทำตาวิบๆผมไม่พาไปด้วยหรอก ไม่มีทาง …. (กระดูกยื่นมาให้) .. พาไปก็ได้ แต่ต้องรอพวกคุณรินทร์กับคุณราชออกไปก่อนนะครับ นั่นไงๆ

              "กะทิ..กะทิ อยู่ไหนน่ะ" คุณรินทร์เรียกแล้วครับผมไปหาก่อนนะ..อยู่นี่ค๊าบบบบ
              โฮ่ง งี๊ด  ผมรีบวิ่งไปเสนอหน้าทันทีครับแล้ว คุณรินทร์ยิ้มพร้อมกับย่อตัวลงนั่งกอดผมโดยมีคุณราชยืนอยู่ใกล้ ๆ

              "ฉันกับพ่อมีธุระจะออกไปข้างนอกเฝ้าบ้านดี ๆ ล่ะแล้วจะซื้อของมาฝาก"
              เย้ คร๊าบ รีบไปรีบกลับนะครับ ผมเห่ารับคำสั่งพร้อมกับยกขาหน้าวางบนมือคุณรินทร์ที่ยื่นออกมารอเป็นการสวัสดีแล้วพวกคุณรินทร์ก็ออกไปครับ ฮ๊า ทางสะดวกโยธินแล้ว ป่ะ ได้เวลาทัวร์กะทิแล้วครับใครอยากไปยกมือขึ้น (มองไปรอบ ๆ โอ้ยกมือกันสลอน )

              อยากรู้กันใช่ไหมครับว่า 1 วันที่ผมอยู่บ้านผมทำอะไรมั่ง   เอาเป็นว่าวันนี้ผมจะพาพวกคุณทัวร์หมู่บ้านของผมละกันนะครับแล้วค่อยมาดูที่บ้านตอนเย็นกัน ที่นี่คงต้องเรียกหมู่บ้านเลยล่ะครับถึงมันจะเป็นแค่บ้านพักพนักงานแต่ก็มีการจัดโซนแบ่งซอยอย่างชัดเจนครับแถมบ้านที่พวกผมอยู่ก็ติดกับโครงการบ้านจัดสรรอื่น ๆ ด้วยเลยรู้จักคนเยอะหน่อย แหมไม่งั้นจะรู้จักคุณแตนแสนแสบนั่นเหรอครับ ป่ะไปกันเหอะ

              จุดแรกของการทัวร์วันนี้ ( ทำตัวเป็นไกด์อย่างแรงครับ โฮะ ๆ ๆ )  นี่ครับเมื่อเราเดินออกจากบ้านออกปากซอยมาประมาณ 300 เมตรเราก็จะพบกับร้านขายของชำซึ่งเป็นร้านที่มีคนขายที่ขายเก่งมากประจำอยู่ครับใครเดินเข้าร้านแกหรือผ่านไปแบบไม่ซื้อเป็นไม่มีครับ ต้องเสียเงินให้แกทุกรายไปเหอะ ๆ ๆ แต่ยกเว้นผมนะเพราะผมไม่ใช่คนนี่นา นอกจากจะไม่เสียตังค์ยังได้ขนมกินด้วยล่ะ อ๊ะเดี๋ยวนะครับขอแวะไปทักทายก่อน

              งี๊ด... ดีค๊าบลุง ทันทีที่เจอหน้าผมก็ทักก่อนละค๊าบทำไงได้หมามีมารยาทดีก็งี้ล่ะครับ ลุงแกหันมายิ้มเลยครับ บอกแล้วว่าผมดัง

              "โอ้ อากาทิ มาเที่ยวล่ะสิวันนี้เจ้านายไม่อยู่เหรอ" ลุงเจ้าของร้านร้องทักไปตามประสาพร้อมกับหยิบขนมมาให้ผมกิน ว้าวลาภปาก งั่ม ๆ ๆ ๆ ๆ อร่อย ๆ ๆ กินมั้ยครับ แต่อย่าดีกว่าเนาะแย่งหมากินไม่ดี ๆ ( ก้มหลบท่อนไม้ที่โดนเขวี้ยงมา )

              หือ อะไรสะกิดอะไร อะไรนะครับจะไปละเหรอว๊า ผมยังนั่งเป็นหมากวักได้แป๊บเดียวเองอ่ะ วุ ไปก็ได้ ผมไปก่อนนะค๊าบลุง ไว้ผมจะมาอีกน๊า

              "อ้าวไปละเหรอ เดินระวังรถนะอากาทิ" ลุงเจ้าของร้านส่งเสียงเตือน ค๊าบบบ โฮ่ง ๆ ๆ

              เอ้าต่อครับ เอไปไหนดีเนี่ย อ๋อ จริงด้วยไม่ได้ไปตั้งนาน ป่ะ ไปที่นั่นกันดีกว่าครับเดินไม่นานหรอก ลัลล๊า ๆ ๆ ๆ นี่ไง ๆ ที่นี่แหละที่ออกมาทุกครั้งผมต้องมา ป้อมยามครับอยู่ห่างจากร้านขนมเมื่อกี้ไม่มากประมาณ 500 เมตรที่นี่มียามหรือที่เราเรียกกันเท่ห์ ๆ ว่า รปภ. อยู่ประจำ 3 คน ซึ่งแน่นอนว่าผมรู้จักทุกคนล่ะครับ อิอิ

              "เฮ้ย ชาติ ไอ้หมายักษ์เพื่อนซี้แกมาแล้ว" ชิ ว่าใครหมายักษ์ผมแค่เซนต์เบอร์นาร์ตเองนะ หยาบคาย งอนครับหมางอนแน่ะว่าเขาแล้วยังมาหัวเราะกันอีก เออสนุกเข้าไป ชิ ๆ ๆ

              "เอ้าว่าไงกะทิ ออกมาเดินเล่นยามบ่ายเหรอ อากาศดีแบบนี้ขี้เกียจนอนกลิ้งอยู่บ้านล่ะสิ" เสียงยามอีกคนเดินมา เขาชื่อชาติครับเราซี้กันดีทั้ง ๆ ที่ตอนแรกก็แทบจะฆ่ากันตายทุกครั้งที่เจอครับ แต่พึ่งมาญาติดีกันตอนที่ผมแอบหนีมาเที่ยว.. อ่า .. ออกมาเดินเล่นครับ แหะ ๆ ๆ

              อย่าบอกพวกคุณรินทร์กับคุณราชนะครับ แหะ ๆ ๆ ๆ อ่ะต่อ ๆ (ทำหน้าระลึกความหลัง)

              ตอนนั้นผมจำได้ว่าผมมาอยู่ใหม่ ๆ ก็ตามประสาหมาแปลกถิ่นครับ เจอใครก็ทักดะแต่รู้สึกจะมากไปหน่อย ก็เวลาทักมันก็จะเป็นเสียงเห่านี่ครับคนเลยรำคาญมั้งรวมทั้งพี่ชาติคนนี้ด้วยเจอกันทีไรมีแต่จะหาเรื่องกันท่าเดียว

              แต่แล้วเราก็มาสามัคคีกันได้ครับเมื่อผมไปช่วยเด็กคนหนึ่งซึ่งเป็นหลานของแกที่กำลังหัดเดิน แล้วแม่เขาพามาเที่ยวที่นี่ตอนเย็น ด้วยความไร้เดียงสาเจ้าหนูตัวดีก็เลยเดินเตาะแตะ ๆ ๆ ๆ ไปตามถนนแล้วก็หายไปเลย กว่าพวกผู้ใหญ่จะรู้ก็ไปอยู่ตรงไหนแล้วก็ไม่รู้ เลยต้องตามหากันใหญ่ ผมเองตอนนั้นทั้งคุณรินทร์และคุณราชก็พาไปช่วยตามหาด้วย แล้วสุดท้ายผมก็ไปเจอที่พุ่มไม้ครับ นอนหลับปุ๋ยเลย ผมก็เลยคาบกลับมาส่งให้ แค่นั้นแหละตั้งแต่นั้นมาเวลาที่แกเห็นผมแกก็จะเข้ามากอด มาเล่นด้วย โฮะ ๆ ๆ ๆ ๆ กลายเป็นคนดัง เอ้ยหมาดังเลยครับ

              เอ้าทักทายเล็กน้อยพอหอมปากหอมคอ … ป่ะ ๆ เราไปที่อื่นต่อกันดีกว่าครับผมว่าพวกคุณต้องชอบแน่ ห่างจากนี้อีก 2 ซอยมีสระว่ายน้ำด้วยล่ะ สาว ๆ ตรึมเลย เร้ว ๆ ๆ ๆ ๆ ( วิ่งนำหน้าไปสุดฝีติง ไอ้หมาลามก )

              นี่งายยยย สาว ๆ เต็มเยยย ( ยกขาชี้ไปที่สระว่ายน้ำของหมู่บ้านด้วยความภาคภูมิใจ ) อ้าว ทำไมพวกคุณทำหน้าแบบนั้นอ่ะครับ นี่ไงสาว ๆ เลยนะเนี่ยวัยขบเผาะทั้งนั้น ( เอียงคอมอง ทำหน้างง แล้วหันไปมองสาวน้อยในชุดว่ายน้ำที่กำลังลัลล๊ากันอยู่ )  ว้าไม่ชอบกันหรอกเหรอครับเนี่ย อุตส่าห์พามาดูสาว ๆ น๊า นั่นไง ๆ กวักมือเรียกผมใหญ่เลย ไปครับ ๆ เราไปทักทายกันเหอะ … ( วิ่งนำไปอย่างรวดเร็ว )

              .. กรี๊ดดด กะทิ กะทิ ทางนี้ มาเล่นน้ำกานนน .. ฮ๊าดูสิครับผมดังแค่ไหน โฮะ ๆ ๆ นั่นคุณคนดูแลยังเหลียวมายิ้มให้เลยนะจะบอกให้ .. ( ยืดอกภูมิใจอย่างมาก ) อ๊ะแต่มีคนหนึ่งครับเขาเข้มงวดมาเลยนะ ชอบห้ามผมไม่ยอมให้ผมเข้าไปเล่นน้ำในสระอ่ะ นั่นมาละคุณป้ามหาภัย

              "เอ้าเด็กขึ้นจากน้ำได้แล้วจ้ะ หมดเวลาแล้วอย่ามัวเล่นกับหมาสิจ๊ะ เอ้าครูหน่อยพาหนู ๆ ไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าได้แล้ว"
              งี๊ดดด ไปละเหรอ ว๊าา แต่ก็นะได้เวลานอนของน้องๆเขาแล้วล่ะครับ หือ อะไรเหรอครับหาว่าผมหลอกมาดูเด็กเล่นน้ำ อะไร ไม่ใช่โลลิค่อน โอ๊ย เด็กที่ไหนกัน อายุตั้ง 6-7 ขวบแล้วนะ สาวน้อยน่ารักเล้ย …ฮ่า ๆ ๆ จ๊าก ใครเขวี้ยงจานมาเนี่ย

              โฮะ ไม่ชอบสาวน้อยในชุดว่ายน้ำก็บอกดี ๆ ก็ได้ เอ้าไปกันต่อ อะไรนะครับ อ่อ ไม่ไปดูเด็กเหรอ ด้ายย อยากไปเห็นสาวใหญ่ ๆ ได้เลย สาวใหญ่ใช่มะ ด๊ายย นู่น ๆ บ้านหลังนู้นครับผมไปบ่อยตามมา ๆ ๆ

              โฮ่ง ๆ  งี๊ดด นั่นงาย คุณยายค๊าบ  ‘ทิมาเยี่ยมค๊าบบบบบ พอไปถึงก็ต้องเรียกเสียงดัง ๆ ครับคุณยายแกหูไม่ดีเท่าไหร่แหะ ๆ ๆ ๆ

              "ต๊ายกะทิมาเที่ยวเหรอลูกหายไปนานเลยนะ เจ้านายสบายดีเหรอ"
              คุณยายสมศรี เจ้ามือแชร์รายใหญ่ของหมู่บ้านครับ แกอาจจะเหนียวหนี้กับคนนะแต่กับผมไม่มี ฮะ ๆ ๆ เพราะพอเปิดประตูให้ผมเข้าไปวิ่งเล่นในบ้านได้คุณยายก็เข้าไปเอาขนมออกมาให้ผมกินล่ะ ว้าว ๆ ๆ

              "เอ้า นี่นะยายเตรียมไว้ให้เลยนะ ฝากคุณแจ๊ดเขาซื้อมาให้" คุณยายบอกพร้อมกับยื่นขนมสำหรับหมาให้ผมครับ ว้าววว ชอบงั่ม ๆ ๆ ๆ ๆ เอามั้ยครับอร่อยนะ ว๊าไม่เอาเหรอ ไม่เป็นไรผมกินเองทั้งหมดก็ได้งั่ม ๆ ๆ ๆ

              งี๊ดดด คุณยายสบายดีเหรอครับ ‘ทิไม่ได้มาเยี่ยมตั้งนานเลย ผมพยายามส่งเสียงถามแต่ว่าคุณยายไม่ยักเข้าใจผมเหมือนอีตาคุณนิวัติแฮะ แต่กลับเข้าใจว่าผมอยากได้อีก

              "ในปากยังกินไม่หมดเลย เอาไว้คราวหน้ามาอีกยายจะเอาให้กินอีกนะลูกนะ"
              คุณยายบอกว่างี้ครับ แล้วก็เอามือลูบผมไปมา แล้วคุณยายก็นั่งถักไหมพรมไปเงียบ ๆ พร้อมกับนั่งดูผมแทะขนมไปด้วยจนหมด ฮ้า อร่อย อื๊บบ หือได้เวลาไปที่อื่นแล้วนี่นา ขอบคุณนะครับคุณยายไว้ ’ทิจะมาเยี่ยมใหม่นะครับ งี๊ดดด

              ว่าแล้วก็ได้เวลาร่ำลาคุณยายใจดีแล้วครับ บ๊ายบายครับขอบคุณสำหรับขนมอร่อย ๆ นะครับ โฮ่ง ๆ อ๊าาา ไปครับๆผมจะพาไปเยี่ยมเพื่อน ๆ อยู่ถัดไปจากนี้อีก 3 หลังเอ๊งนั่นไงครับ เสียงอยู่ทางนี้ ๆ ๆ ๆ หวาดดี ๆ ๆ เพื่อน ๆ อ่ะ …

              เอ่อ …ว๊าก  หมาตกใจครับหมาตกใจ แง๊ ไม่เอาแล้วหนีเหอะเร้ว ๆ ๆ หาว่าไงนะ ทำไมต้องหนี ก็ทำไมจะหนีไม่ได้เล่าก็นั่นอ่ะ นั่นมันแมวนะครับ แมวอ่ะ มอ – แอ – วอ – แมว อ่ะครับ ไม่เอ๊า ผมกลัวแมววว กรี๊ด

              เมี้ยวววววว .. เฮ้ยพวกเรา เจ้าหมากะทิมาแล้ว เราไปแกล้งกันดีกว่า ..
              เหมี้ยวววว .. เอาดิ เหอะ ๆ ๆ หมาอาไร๊ตัวโตซะเหล่าดันกลัวแมวแต่ก็ดีกำลังอยากระบายอารมณ์

              แง....  พ่อแก้วแม่แก้วช่วย ‘ทิด้วย แมวอ่ะ แมวทั้งฝูง แมวอันธพาล แมวเกเรมันจามาแกล้งโผมมม ฮือออ ( ยืนขาสั่น )

              แง ...มันเข้ามาแล้วไม่นะ ไม่เอา แง๊ ช่วยด้วย ..... อ๊ะนั่น เพื่อน ๆ ผมมากันแล้วววเย้ ๆ ๆ ช่วยด้วย ช่วย’ทิด้วยย แล้วเพื่อนๆของผมก็ช่วยผมออกมาจากดงแมวได้ครับ ฮู่เส้นยาแดงผ่าแปดเลยอ่ะ เกือบไม่รอด หงิง

              "นี่กะทิเมื่อไหร่นายจะเลิกกลัวแมวฮะ เสียสถาบันหมาอย่างพวกเราหมด" เจ้าหางแดงถามเซ็ง ๆ ครับ ก็จะให้ทำไงเล่ามันกลัวนี่นาอย่างอื่นกะทิสู้ตายอ่ะแต่ว่าให้ไปสู้กับแมวนี่ไม่ไหวอ่ะ

              "เอาน่าอย่าไปว่ากะทิมันเลย ทำไงได้มันมีแผลจาย"
              อ๊าหางดาบเพื่อนเลิฟ แล้วทุกตัวก็เลยทำท่าสนใจไอ้เจ้าแผลใจของผมใหญ่เลยครับ เอ่อ ไม่ต้องสนใจขนาดนั้นก็ได้ ว่าไงนะครับพวกคุณก็สน

              จะสนทำม๊าย  เรื่องมันนานมาแล้ว ฮะ ให้เล่าอื๊อไม่เอาอ่ะ แต่.. ( เหล่ตามองไม้หน้าสาม ง่า ..) เล่าก็เล่าเล่าก็ได้ครับ แหะ ๆ ๆ

              มันก็ไม่มีอะไรมากหรอกครับมันเป็นเรื่องสมัยเมื่อผมยังเป็นลูกหมาตอนอยู่ฟาร์มก่อนที่คุณรินทร์กับคุณราชจะมารับผมไปอยู่ด้วยอ่ะครับ ที่ฟาร์มจะมีแมวอันธพาลอยู่แล้วมันก็ชอบมาแกล้งผม แล้วที่ทำให้ผมไม่มีวันลืมก็คือ ผมโดนมันฟ้อนเล็บเต็มหน้าเลยอ่ะ คือผมไม่ได้ไปกวนอะไรเลยนะครับผมแค่เดินทะเล่อทะล่าไปเหยียบหางเขานิดเดียวเองอ่ะ เขาก็หันมาตวัดควับเลยเล่นเอาผมสยองไปนาน แถมยังกลายเป็นโรคจิตกลัวแมวมาตั้งแต่ตอนนั้นเลยอ่ะครับ

              "กว๊ากกกกกกกกกกกกก ฮ่า ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ"
              ดูครับดู ดูบรรดาเพื่อนพ้องแต่ละตัว ลงไปนอนหัวเราะชักกะแด่ว ๆ กันใหญ่ มันน่าหัวเราะตรงไหนกันเนี่ย เชอะ งอนครับ อะไรพวกคุณด้วยเหรอ ไม่ต้องมาทำเป็นปิดปากเลยนะ แง่งงง เชอะผมไปดีกว่าเชิญหัวเราะกันให้ท้องแข็งตายเลยนะ ชิ ๆ

              อะไร ตามมาทำไมไม่หัวเราะต่อล่ะ ไม่ต้องมาง้อเลย หือ จะให้พาเที่ยวต่อ ไม่มีแล้ววว หมดแล้ว เนี่ยหัวมุมนี่ก็สวนสาธารณะที่ผมกับคุณรินทร์คุณราชมาวิ่งเล่นกันบ่อย ๆ ตอนเย็น พวกคุณก็เคยมาแล้วนี่นาจะอยากดูอะไรอีกล่ะ หือ ว่าไงนะ อยากนั่งพัก เออเนาะเดินมาก็นานแล้วนี่นา ก็ได้ ๆ พาไปก็ได้ ที่สุดท้ายแล้วนะ

              นั่นไงครับที่ที่ผมชอบมาเลย เย็นสบายดีด้วยแหละ แฮะ ๆ ๆ สวนนี้นะตอนผมมาอยู่ใหม่ ๆ ผมมาเที่ยวที่นี่พร้อมกับคุณรินทร์และคุณราชบ่อย ๆ ครับแต่พอคุณราชทำงานมากขึ้นผมเลยไม่ค่อยได้มา พร้อมกันทั้ง 3 คน อย่างมากก็จะมีคุณรินทร์ที่จะพาผมมาออกกำลังกายอ่ะ บางทีคุณรินทร์ก็จะเอาหนังสือมาอ่านครับส่วนผมก็จะนอนเฝ้าใกล้ ๆ เป็นไงครับร่มรื่นใช่ไหมล่ะ ว่าแต่ว่าเราออกมานานแล้วนี่นา กี่โมงแล้วน๊า นี่ ๆ พวกเราออกมาเที่ยวกันนานหรือยังครับ จะได้เวลาคุณรินทร์กับคุณราชจะได้เวลากลับบ้านแล้วมั้ง เรากลับกันก่อนดีไหมครับไม่งั้นความลับแตกคราวหน้าจะอดออกมาเที่ยวอีกน๊า ( วิ่งนำหน้ากลับบ้านทันทีทันใด )

              ยะโฮ เลี้ยงซ้ายก็ถึงแล้วครับบ้านพักของผม จ๊ายยย ( เบรกแทบไม่ทัน )
              เอ่อ นั่นมัน … ชู๋ว์ เงียบ ๆ ครับเดี๋ยวคุณแตนแสนแสบแกจะเห็นเอา บรื๋อส์ผมสยองเสียงแปดหลอดของแกมากเลยอ่ะครับ คุณแตนแกอยู่ข้างบ้านนี่เองครับสงสัยแกอยากจะผูกมิตรกับคุณราชของผมอย่างมากอ่ะครับ เช้ามาเย็นมาไม่รู้จะมาทำไมบ่อย ๆ เราแอบไปเข้าทางลับกันดีกว่าครับผมไม่อยากรับแขกอ่ะ สาธุ คุณราชอย่ากลับมาตอนนี้เลยนะครับ ไหว้ล่ะ

              แต่ ท่าทางสิ่งศักดิ์สิทธิ์จะไม่รักผมแฮะ นู่นไงคุณราชกลับมาแล้วอ่ะ คุณรินทร์ด้วยสองพ่อลูกคุยกันกระหนุงกระหนิงกันมา คงยังไม่รู้ชะตากรรมของตัวเองมั้งครับว่าข้าศึกมาบุกประชิดรั้วบ้านแล้ว ขืนปล่อยให้เข้าไปนั่งเจ๋อในบ้านได้นะครับรับรองไม่ยอมออกง่าย ๆ คราวก่อนหลวมตัวให้เข้าไปกว่าจะยอมกลับนู่นเลยจะเที่ยงคืนทำเอาเข็ดกันทั้งบ้านเลยครับ เอาไงดีเนี่ย แต่เอ๊ะ ผมคงไม่ต้องทำอะไรแล้วล่ะครับ ดูดิ ๆ ใครมา โฮะ ๆ ๆ ๆ

              "สวัสดีค่ะคุณราช"
              ยัยคุณแตนแทบจะกราบแทบอกคุณราชเลยครับ ท่าทางคุณราชเองก็คงเกรงใจตามประสาคนมารยาทดี ดีเกินไปอ่ะครับ ก็ยิ้มกร่อย ๆ เหมือนจะเชื้อเชิญเข้าบ้านโดยไม่ได้รับรู้สัญญาณจากคุณรินทร์เล้ยให้ตาย แต่ไม่ต้องห่วงครับคนที่จะช่วยได้มาแล้ว

              "ไงราช" โอ้ เสียงสวรรค์ คุณรินทร์หันขวับไปหาทันทีแต่แทนที่จะเล่นงานเหมือนทุกครั้งกลับยิ้มแป้นเลยครับ แหม เจ้าเล่ห์เหมือนกันนะเนี่ย

              "สวัสดีครับคุณนิวัติ มาได้เวลาเลยเดี๋ยวทานข้าวเย็นด้วยกันนะครับ ป่ะพ่อเข้าบ้าน ขอตัวนะครับคุณแตน"
              คุณรินทร์สะกัดดาวรุ่งทุกดวงแล้วก็คว้าแขนทั้งพ่อและเจ้านายพ่อเข้ามาแล้วปิดประตูรั้วบ้านเลยครับทำเอาอีตาคุณนิวัติงงแต่ก็ไม่พูดอะไรครับก็ยอมให้ลากมา ผิดกับคุณราชที่ยังละล้าละลังอยู่

              "รินทร์ ทำแบบนี้ไม่ดีนะลูกคุณแตนอาจจะมีธุระก็ได้" คุณราชบ่นครับ เอ่อ คุณราชครับคุณแตนจะมีธุระอะไรมากมายนอกจากมาหาทางงาบคุณอ่ะครับ

              "พ่อ นี่ไม่รู้เลยหรือไงว่ายัยไก่แก่แม่ปลาชะโดนั่นอ่ะ อยากได้พ่อไปทำสามีจะตาย" โอ้ ตรงประเด็นครับคุณรินทร์ ตรงจนอีตาคุณนิวัติขำพรืดเลยอ่ะครับ

              "ขำอะไร ไม่ต้องเลยนะ แล้วนี่มาทำไม ถ้าไม่มีอะไรก็กลับไปเลย" อ้าว คุณริ๊นทร์ ก็ตัวเองลากเขาเข้าบ้านนะนั่น

              "อ้าวก็เธอลากฉันมาเองนะ แถมบอกว่าจะเลี้ยงข้าวด้วย เฮ้อ เอ้าไปทำกับข้าวสิ ฉันจะนั่งคุยกับราชรอ ว่าแต่หมาคู่บุญเธอไปไหนแล้วล่ะ" ง่าาา ถามหาผมทำไมเนี่ย ออกไปตอนนี้ก็โดนลูกหลงเด่ะ หงิง

              "ไม่รู้ มันไม่อยากเจอคุณมั้ง กะทิ ๆ ๆ ๆ ๆ" โอ้ย เรียกแบบนี้ต้องรีบครับ

              งี๊ด  โฮ้ง ๆ มาแล้วค๊าบ มีไรครับคุณรินทร์ ผมรีบวิ่งแร่ดไปนั่งเสนอหน้าใน 3 วินาทีเลยครับแหะ ๆ ๆ

              "กะทิอยู่เป็นเพื่อนพ่อรับแขกหน่อยนะฉันจะไปทำกับข้าวห้ามไปไหน เข้าใจ๋"
              แหะ ๆ ๆ   เข้าใจครับเข้าใจอย่างดีเลย จะไม่ขยับไปไหนเลยครับคุณรินทร์ แหะ ๆ ๆ น่ากลัวไม่ต้องบอกก็คงรู้นะครับว่าผมกลัวอะไร คุณรินทร์ของผมน่ะ เห็นเอวบางร่างน้อยแบบนี้มือหนักนะคร๊าบบ เหอ ๆ ๆ ใครอยากลองก็ได้นะครับแต่ผมตัวหนึ่งละขอลา

              "ขอโทษนะครับคุณนิวัติ รินทร์ไม่เคยเป็นแบบนี้เลย" หือ จะขอโทษทำมายคร๊าบ ก็เจ้านายคุณราชแหละตัวดีชอบกวนโมโหคุณรินทร์อ่ะ

              "ไม่เป็นไรหรอก สนุกดีไม่เหงาด้วยว่าแต่ไม่ว่ากันนะที่มารบกวนอาหารเย็น" หือ ยิ้มเท่ห์เลยนะ เชอะ เปลืองเด่ะแต่คุณราชไม่มีทางพูดแบบนั้นหรอกครับ

              "ไม่เป็นไรหรอกครับ ว่าแต่มาหาผมมีอะไรเหรอครับ"
              เฮ้อ คุณราชนะคุณราช เคยรู้ตัวบ้างไหมเนี่ยว่าตัวเองอ่ะน่าฟัดขนาดไหน เซ็งครับหมาเซ็ง แล้วคุณราชก็ลุกขึ้นบอกว่าจะไปหาน้ำมาให้ครับแต่ว่า.. แต่ว่าอีตาคุณนิวัติก็คว้าแขนเอาไว้ก่อน ยังไม่ทันได้พูดอะไรเลยครับ คุณรินทร์ก็โผล่ออกมาพร้อมกับน้ำที่จะเอามาให้ โฮ่ ๆ ๆ ๆ ๆ เป็นเรื่องสิครับ

              "พ๊ออ นี่คุณนิวัติปล่อยพ่อผมนะ" คุณรินทร์วางถาดแก้วน้ำลงบนโต๊ะแล้วคว้าแขนคุณราชอีกข้างทันที

              "รินทร์ทำไมน่ะลูกอย่าดึงสิ เดี๋ยว" คุณราชร้องบอกเมื่อคุณรินทร์ออกแรงดึงครับแต่ทำไมไม่หันไปว่าอีกด้านมั่งอ่ะ  อีกด้านก็ดึงน๊า

              "ก็บอกเจ้านายพ่อปล่อยก่อนดิ คุยกันดี ๆ ทำไมต้องมาจับไม้จับมือกันด้วยผมไม่ชอบ"  น่านคุณรินทร์ตาขวางเลยครับเฮ้อ

              "อ้าว ทำไมล่ะ ก็ราชบอกจะไปหาน้ำมาให้ฉันเลยจะห้ามเท่านั้นเอง" เอ่อ คุณนิวัติครับ จะพูดกันก็ปล่อยมือคุณราชก่อนดิ

              "งั้นก็ปล่อยมือพ่อผมได้แล้ว พ่อไปช่วยผมทำกับข้าวเลยนะ อยู่นี่ไม่ปลอดภัย" แล้วคุณรินทร์ก็ออกแรงดึงคุณราชตามไปห้องครัวด้วยจนได้ครับโดยมีเสียงคุณราชโวยวายเล็ก ๆ

              "แล้วคุณนิวัติล่ะ"  ใช่ครับใช่ นั่งหัวโด่อยู่เนี่ยครับ ( เหล่ตามองผู้บุกรุกอย่างไม่ไว้ใจ )

              "ก็ให้กะทิอยู่เป็นเพื่อนไปดิ ช่วยไม่ได้มาเองนี่นา" อ้าว!! โยนกันงี้เลยเรอะ   อ่าา แล้วจะให้ผมทำไงอ่ะ ก็ผมคุยภาษาคนไม่ได้สักหน่อย เอ่ออออออ

              "ไงกะทิ รินทร์เขาบอกให้แกอยู่ต้อนรับฉันแน่ะ มานี่สิ" แงงงง ใครก็ได้ช่วยหมาด้วยค๊าบบ ทำไมผมต้องมาทำหน้าที่นี้ด้วยอ่ะ ฮืออ

              "ต้อนรับแขกไม่ดี ฉันถือว่าเจ้าของไม่มีประสิทธิภาพนะ หรือว่าอยากให้ฉันไปเล่นงานคุณรินทร์ของแกแทน"
              จ๊ากได้ไง ได้ยินอย่างงี้ผมก็รีบเผ่นไปนั่งเอาคางเกยขาล่ำ ๆ ของตาคุณนิวัติไว้เลยครับ แบบว่าอ้อนสุดชีวิตทำเอาพี่แกหัวเราะชอบใจใหญ่ เออ แกล้งได้แกล้งไป อย่าให้ถึงทีกะทิมั่งแล้วกั๊น แง่ง

              มือใหญ่ของอีตาคุณนิวัติลูบหัวผมเล่นเบา ๆ ผิดคาดแฮะ ตานี่ยิ้มแบบนี้ได้ด้วย แล้วเขาก็ไม่ได้แกล้งอะไรผมต่อครับ นอกจากให้ผมลงนอนข้าง ๆ ที่เท้าส่วนตัวเองก็นั่งอ่านหนังสือไปเงียบ ๆ จนผมเกือบหลับแน่ะ ก็พอดีคุณราชกับคุณรินทร์ตั้งโต๊ะอาหารเสร็จ

              "ทานข้าวได้แล้ว คุณนิวัติ อ้าว" คุณรินทร์เดินหน้าบูดออกมาจากครัวคงโดนคุณราชใช้ให้มาตามคุณนิวัติครับ แต่เอ๊ะ อ้าว …

              ภาพที่เห็นก็คือ อีตาคุณนิวัติหลับไปตั้งแต่ตอนไหนไม่รู้ครับ มิน่าถึงเงียบไป ผมก็ขยับลุกครับกะว่าจะเรียกแต่คุณรินทร์ก็ส่งสัญญาณห้ามไว้ก่อน แล้วเดินมาใกล้ ๆ

              "อย่าเสียงดังกะทิ คงเหนื่อยน่ะ ปล่อยให้นอนไปก่อนก็แล้วกัน ป่ะไปกับฉันก่อน" เอ๋ น่าแปลกนะเนี่ยทำไมไม่ให้ปลุกแถมยังให้นอนต่ออีกอ่ะครับคุณรินทร์ แต่ผมก็ยอมตามไปแต่โดยดีครับหิวอ่ะ

              "รินทร์ แล้วคุณนิวัติละ" คุณราชที่พึ่งจัดโต๊ะเสร็จหันมาถามเมื่อเห็นผมกับคุณรินทร์เข้าไปครับ ผมเงยหน้ามองคุณรินทร์ที่ตอนนี้ทำหน้ามุ่ย

              "หลับ พ่อจะรอเขาตื่นก่อนหรือเปล่า" อ่า คุณรินทร์ไม่สบายแน่เลยเนี่ย

              "อืม งั้นเราปิดกับข้าวไว้ก่อน แล้วไปอาบน้ำกันดีไหม รินทร์ไปอาบก่อนนะ เดี๋ยวพ่อจัดอีกนิดก็เสร็จ กะทิ ทนหิวหน่อยนะลูกรอคุณนิวัติก่อนนะ" คุณราชสั่งการเสร็จก็ก้มลงบอกผม อืมม ก็ได้ ผมรอกินพร้อมทุกคนก็ได้ แล้วพวกเราก็เลยแยกย้ายกันไปทำธุระส่วนตัวเพื่อรออีตาคุณนิวัติตื่นครับ คุณรินทร์ไปอาบน้ำ ต่อด้วยคุณราชส่วนผมเหรอ นอนเฝ้าชามข้าวไม่ไปไหนด้วยความหิว จนเผลอหลับไปพอตื่นมาก็มองหาคุณ ๆ ล่ะครับ อ้าว ยังไม่ได้กินอีกเหรอ ว๊า คุณรินทร์ค๊าบบอยู่ไหน ‘ทิหิวแล้วนะ จะรออีกนานป่ะคะ ….. อ่า โอ้ววววว

              ตาฝาด ผมตาฝาดแน่ ๆ ครับ ดูดิ ๆ ๆ คุณรินทร์นั่งเอาพัดกระดาษพัดไล่ยุงให้อีตาคุณนิวัติหน้าตาเฉย ถึงจะด้วยใบหน้าเซ็ง ๆ ก็เหอะ แต่ไม่แน่นะครับเผลอ ๆ อาจมีการเอาพัดซัดหน้าหล่อ ๆ นั่นสักทีก็ได้ ใครจะรู้ แล้วในเวลาไม่นานร่างสูง ๆ ที่นอนนั่นก็เริ่มรู้สึกตัวครับ คุณรินทร์ของผมก็รีบลุก แล้ววางพัดลงทันทีก่อนที่อีตานิวัติจะลืมตาตื่นแป๊บเดียวเอง โห ฟอร์มจัดจริง

              "ไงล่ะ นอนสบายเลย ตื่นแล้วก็ลุกซะทีหิวข้าว" คุณรินทร์บอกว่างั้นครับแล้วก็เดินหน้างอออกมาเลย ทิ้งให้อีตาคุณนิวัติสะบัดหัวไปมาไล่ความง่วงและความเมื่อยแล้วลุกตามมา เย้จะได้กินข้าวแล้ว

              "อืมม ขอโทษนะนอนนานไปหน่อย หิวกันแย่เลยน่าจะกินกันก่อนนะ" โฮ่ รู้จักสำนึกด้วยเหรอเนี่ย

              "ไม่เป็นไรครับ รินทร์ตักข้าวเถอะ" คุณราชบอกพร้อมกับยื่นผ้าเย็นให้อีตาคุณนิวัติเช็ดหน้า ส่วนคุณรินทร์ก็เริ่มตักข้าวด้วยใบหน้า อ่า … ดูไม่จืดอ่ะครับ เอ ผิดกับเมื่อกี้เลย งงครับ แต่ช่างเหอะคุณรินทร์ค๊าบแล้วข้าวผมล่ะ ผมพยายามตะกายขาคุณรินทร์

              "อ้าวกะทิเดี่ยวนะ" คุณรินทร์ยิ้มให้ผมแล้วก็ไปหาอาหารของผมมาให้ โฮ่ ดีใจจังได้กินแล้ว พวกคุณจะหม่ำกับผมป่ะครับ ไม่เอาเหรออร่อยน๊า อิอิ ส่วนคุณ ๆ เหรอครับก็กินไป คุยไป ทะเลาะกันไปล่ะครับ ทำไงได้ล่ะอิอิ

              ฮ้าว อิ่มแล้วก็ง่วงแฮะวันนี้เหนื่อยมาทั้งวัน เป็นไงครับสนุกป่าว ไปเที่ยวทั้งวันแถมตอนเย็นมีของสนุกให้ดูอีกต่างหาก เอาไว้คราวหน้ามาใหม่นะครับ แต่วันนี้พอก่อนเหอะเหนื่อยละ ปล่อยพวกคุณ ๆ เขาทานข้าวไปละกัน ผมจะไปย่อยอาหารก่อน บ๊ายบาย แล้วเจอกันใหม่คร๊าบบบ




              แหะๆ   ผมว่าผมจะเล่าสั้นๆ  ทำไมมันยาวงี้ล่ะเนี่ย   พวกคุณ ๆ คงเบื่อแย่  ไว้คราวหน้าผมจะเอาสั้นกว่านี้ละกันนะครับ   ฮ่าๆ   แล้วก็อย่าหวังว่าผมจะเข้าเรื่องกันง่ายๆ  แบบว่าช่วงนี้  เจ๊ PPK  แกไม่รู้นึกอะไรก็เลยปล่อยผมมาเริงร่าแบบนี้   ก็สนุกสิครับ  อิอิ

เอาเป็นว่า  เจอกันตอนหน้าครับ  โฮ่ง  ( โบกขาหน้าลาแบบ หมาๆ )

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE เรื่องหมาหมาแบบพิเศษ 1 ( 1/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: bbyuqin ที่ 01-08-2010 23:20:20

รินทร์คิดอะไรกับนิวัติป่าวเนี่ย
แต่ก็ยังไม่เคลียร์เลยว่่ามาจีบพ่อหรือลูกกันแน่..สงสัยต้องรอกะทิมาบอก คึคึ

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE เรื่องหมาหมาแบบพิเศษ 1 ( 1/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: win200 ที่ 01-08-2010 23:42:23

สงกาสัย

คุณรินทร์ กะ คุณวัติ นี่ท่าจะใจตรงกันซะล่ะมั้ง :laugh:

แตคุณราชอะ ถ้าไม่มีใครเอา ผมจองได้มิ

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE เรื่องหมาหมาแบบพิเศษ 1 ( 1/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 01-08-2010 23:59:15

จีบลูกแน่ๆ ใช่มั้ยเนี่ย

เหอๆ น้องรินทร์ก็ซึนฯ ได้ระดับซะด้วยวิ้วววววววว แบบนี้ขอเชียร์ค่า

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE เรื่องหมาหมาแบบพิเศษ 1 ( 1/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: wisa ที่ 02-08-2010 05:17:21

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE เรื่องหมาหมาแบบพิเศษ 1 ( 1/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: Na_RimKLonG ที่ 02-08-2010 14:55:03

มีกะทิ ขายที่ไหมมัียอ่าา

หนุอยากได้้้้้!!

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE เรื่องหมาหมาแบบพิเศษ 1 ( 1/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: Ralf ที่ 02-08-2010 19:07:23

อ๊า~!! คิดถึงคุณรินทร์ คุณราชกะคุณวัติจังเลย~
อั่นแน่~ คุณรินทร์~! มีแอบพัดไล่ยุงให้ซะด้วยย 55+
กะทิก็ยังน่ารักเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนเลยจ้า! 555+ o13

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE เรื่องหมาหมาแบบพิเศษ 1 ( 1/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 02-08-2010 22:41:38

กะทิจ๊าาา..มาอยู่กับพี่มั้ยย  :o8: น่ารักจริงๆ
ส่วนคุณราช หนูรินทร์ และคุณนิวัติก็ปล่อยให้มึนๆกันต่อไป :m20:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE เรื่องหมาหมาแบบพิเศษ 2 ( 02/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: PPK ที่ 02-08-2010 23:47:13

กะทิขอพล่าม

         สวัสดียามดึกคร๊าบ  มิตรรักแฟนหมาทุกท่าน ( ยกขาหน้าไหว้แบบหมา ๆ )  ไม่รู้ว่าจะหลับกันหรือยังนะเนี่ย  วันนี้ก็มาตอนใกล้เที่ยงคืนอีกแล้วครับ  แบบว่าพอดีไปอ่านนิทานเรื่องซินเดอร์เรลลามา  ที่น้องซินแกหนีเจ้าชายกลับบ้านตอนเที่ยงคืน   แต่หมาอย่างผมครีเอทกว่าครับ  มาเอาตอนใกล้เที่ยงคืน  ฮ่าๆๆ  เอาเป็นว่า  เรามานอกเรื่องกันอีกสักหน่อยดีกว่า   มีใครสงสัยบ้างครับว่า   ทำไม  หมาน้อย ?? น่ารัก  พันธุ์เซนต์เบอร์นาร์ดอย่างผม  ถึงได้ชื่อกะทิ   มันมีที่มาครับ  มันมีที่มา


เรื่องหมาหมาแบบพิเศษ 2: Born to be KATI

         ลัลล๊า ๆ ๆ หือ
         อ๊ะ หวัดดีครับ   มีอะไรเหรอครับมาเยี่ยมคุณราชกับคุณรินทร์เหรอครับ ไม่อยู่หรอกครับเห็นบอกว่าจะออกไปหาซื้อของกันอ่ะ แถวร้านอะไรก็ไม่รู้แต่ว่าพาผมไปด้วยไม่ได้อ่ะครับเขาบอกว่าห้ามสัตว์เลี้ยงเข้าไป โด่เอ้ย ไม่ยุติธรรมเลยคุณว่าไหมครับ ผมออกจะน่ารัก เป็นหมามีมารยาท (ตรงหนายย) เชอะ แต่.. ช่างเหอะไม่เป็นไรผมเฝ้าบ้านก็ได้ อิอิ สบาย ๆ ๆ ๆ  ( นอนกลิ้งไปมาจนชนโต๊ะวางของใกล้ๆ )

         โป๊ก .. จ๊ากกก อะไรเนี่ย ใครเอาอะไรมาเขวี้ยงหัวพ๊ม .. ( หันรีหันขวาง ..)  อ่า แหะ ๆ ๆ ที่แท้ก็อัลบัมนี่เอง สงสัยผมจะนอนดิ้นไปหน่อยอ่ะ ทำไงดี อืมม ( พยายามเอาจมูกดุน ๆ อัลบัมรูปที่ตกลงมา  )  เอ๋ .. เฮ้ย นี่มัน ...โอ้ว้าว   นี่พวกคุณดูเจ้าลูกหมาในรูปนี่สิครับ

         ฮะ ๆ ๆ ๆ ไอ้ลูกหมาตัวนี้มัน .. มันผมนี่นา ผมตอนมาอยู่กับคุณรินทร์ คุณราชใหม่ ๆ ละครับ อดีตอันแสนสวยงาม คิดถึงจังเลย.. อ๊ะ เขาว่ากันว่าคนที่ชอบนึกถึงเรื่องอดีตคือคนแก่ แต่ผมยังไม่แก่นะครับจะบอกให้ ยังหนุ่มฟ้อหล่อเฟี้ยว ถ้าเป็นคนก็วัยขบเผาะเลยน๊า
         แต่ผมชอบคิดถึงตอนเด็กอ่ะครับสนุกดีแล้วก็มีความสุขด้วยแหละ หือ  อะไรนะครับให้เล่าให้ฟัง อืมมม อยากฟังเหรอ ( ทำท่าคิดลอยหน้าลอยตา )

         เอ๊ะ อย่าพึ่งสะกิดเด่ะ อืมม เอ้า เล่าก็ได้ ผมจะเล่าให้คุณฟังก็แล้วกันนะครับว่า ไปยังไงมายังไง หมาฝรั่งสายพันธุ์ดีและพันธุ์แท้ร้อยเปอร์เซ็นต์อย่างผมถึงได้มาอยู่กับครอบครัวของคุณรินทร์ ตีวงเข้ามาครับตีวง .. จ๊ากกกก ตีวงไม่ช่ายตีเข่าน๊าา   แง้ใจร้าย อะไรกัน หงิง คนอะไรชอบขู่หมา ก็ด๊ะ ๆ คืองี้ครับ เรื่องมันมีอยู่ว่า ( ทำตาเคลิ้มเหมือนเมายากันยุงคิดถึงอดีตอันนานแสนนานมาแล้ว …. พอ ๆ ๆ ไม่ต้องระลึกชาตินานเรื่องมันผ่านมาแค่ 3 ปีเอง )

         ณ ฟาร์มพันธุ์แท้ไม่มีเทียมของสุนัขเซนต์เบอร์นาร์ดแถบชานเมืองไม่ใกล้ไม่ไกลจากกรุงเทพอันแสนจะศิวิไลสักเท่าไหร่แค่พอนั่งรถจนเมื่อยก้นเล็กน้อยถึงปานกลางเท่านั้นเอง  ที่นั่นเป็นสถานที่ถือกำเนิดของหมาน้อยน่ารักตัวหนึ่งและพี่น้องของมัน มันน่ารักมาก มากจริง ๆ นะ

         ( เฟี้ยว ..โป๊กก )   หงิง อะไรเล่า ขอผมรำลึกความหลังหน่อยเด๊ ชิ ๆ  เอาใหม่ ๆ ก็ได้ อ่ะ ฟังครับฟังคราวนี้ของจริงละครับ แหะ ๆ ๆ   คืองี้ครับเรื่องมันมีอยู่ว่า
         
         3 ปีก่อนที่ฟาร์มสุนัขเซนต์เบอร์นาร์ดพันธุ์แท้ได้รับการรับรองมาตรฐานการค้าจาก สคบ. อย.และระบบมาตรฐาน ISO 2800  มาอย่างภาคภูมิใจ  วันนี้แม่พันธุ์เซนต์เบอร์นาร์ดนาม  แองเจลล่า ได้คลอดลูกออกมา 1 คลอกทั้งหมด 4 ตัวด้วยกัน   แต่ละตัวก็น่ารักน่าชังตามประสาหมาน้อยกันเป็นแถว และหนึ่งในนั้นก็คือผม อ๊ะ ๆ ๆ อย่าพึ่งถามนะครับว่าทำไมทั้ง ๆ ที่แม่ผมชื่อก็แสนจะอินเตอร์แล้วทำไมผมถึงได้ชื่อไท๊ไทย  โฮะ ๆ ๆ มันมีเหตุครับเดี๋ยวจะเล่าครับ เดี๋ยวเล่า  ต่อนะครับต่อและในเวลาไม่นาน พวกผมทั้งสี่พี่น้องก็เริ่มโตขึ้นตามสายพันธุ์ครับผมเริ่มวิ่งคล่องขึ้น และเรียนรู้ได้มากขึ้น คุณลุงเจ้าของฟาร์มก็เริ่มเรียกพวกเราด้วยชื่อที่เขาคิดว่ามันอินเตอร์สมกับสายพันธุ์ของเราครับแต่ขอโทษทีเหอะ ผมไม่ชอบเลยอ่ะ เอ๋ ชื่ออะไรเหรอครับ ไม่อยากบอกเล้ย มันสุดแสนจะเชยอ่ะ เฮ้อ อ่ะก็ได้ โด่ไม่เห็นต้องเอาไม้หน้าสามมาขู่หมาเลยอ่ะ ใจร้ายยย ... ทำหมาลงคอ

         อ้อ ลืมบอกไปครับ ผมเป็นน้องตัวสุดท้องครับ ในบรรดาพี่น้องทั้งสี่ตัว ตัวแรกพี่ใหญ่เขาเป็นพี่สาวเลยได้ชื่อว่า คลีโอพัตรา   โหยยย  เวอร์อ่ะ แต่ยัยพี่จอมจุ้นของผมแกชอบมากเลยนะวัน ๆ แกเลยทำตัวให้สมกับชื่อครับเดินเชิดไปเชิดมาเห็นแล้วอยากจะยื่นขาออกไปขัดเวลาเดินผ่านให้หกล้มหน้าทิ่มพื้น แต่ไม่เอาดีกว่าเจ๊แกโหดครับ โหดแต่เด็กเลยอ่ะขัดใจเป็นโดนบ้องหู ชิ ดุแบบนี่ใครจะไปขอมาเป็นเจ้าสาว สาธุขอให้ขึ้นคาน เพี้ยง ( ยกขาหน้าสาธุแบบหมา ๆ ) หือ ถามหาเจ๊เขาเหรอครับ เอ ไม่รู้เหมือนกันอ่ะครับรู้สึกว่าเจ๊แกเป็นตัวแรกของพี่น้องที่มีคนมารับตัวไปครับเห็นลุงเจ้าของฟาร์มเขาบอกว่าเพื่อนที่รู้จักกันอยากได้แม่พันธุ์เลยมาเอาพี่ผมไป ตอนที่จากกันผมร้องไห้เลยนะถึงจะโดนเจ๊แกซ้อมผมยังไงก็ยังเป็นพี่ผมอ่ะ   แถมแกก็รักผมเหมือนกันนะครับเวลาที่จะกินนมเจ๊แกก็จะกันที่ไว้ให้ผมด้วยล่ะ คือว่าผมน่ะตัวเล็กที่สุดในหมู่พี่น้องก็เลยไม่ค่อยมีโอกาสไปดูดนมแม่เท่าไหร่เพราะโดนพี่ ๆ อีกสองตัวเขาแย่งครับ แต่ว่าก็มีเจ๊คลีโอนี่แหละที่คอยกันคอยเรียกผมมาดูดนมไม่งั้นผมคงผอมแย่เลย ตอนที่จะไปเจ๊แกก็ร้องไห้นะแต่นิดหน่อยอ่ะเจ๊แกรักษามาดครับไม่ยอมเสียฟอร์มร้องไห้ต่อหน้าพวกผมหรอกแต่ตอนที่โดนอุ้มออกไปเจ๊แกก็หันมาลาพวกผมนะแล้วก็ยังสั่งพี่ ๆ อีกสองตัวให้ดูแลผมด้วยห้ามแกล้งห้ามแย่งของกิน ฮึก คิดแล้วก็อยากร้องไห้ครับ แต่ว่าพี่สาวผมเขาได้เจ้านายดีไปแล้วล่ะสุขสบายไปแล้วได้ข่าวว่าตอนนี้ก็ทำหน้าที่แม่พันธุ์ที่ดีได้ลูกมาหลายคลอกละ แหะ ๆ ๆ ส่วนพวกผมที่เหลืออีกสามตัวก็ต้องอยู่ด้วยกันต่อไปแต่ไม่ต้องห่วงครับไม่มีตัวไหนขึ้นคาน มีคนมาสู่ขอไปเป็นหมาประจำบ้านกันทุกตัวแหละ อิอิ

         แล้วคิวต่อมาก็คือพี่ชายตัวที่สองของผมครับ พี่ตัวนี้ค่อนข้างจะเกเรหน่อยครับแต่ก็โอเคนะหยวน ๆ ลูกผู้ชายให้อยู่หงิม ๆ ก็แย่ดิครับ พี่ผมตัวนี้ชื่อ อเล็กซานเดอร์ ครับ เป็นไรครับ หรูป่ะ หรูพอหรือยัง หรูมาก หน้าตาหล่อพอไปแสดงหนังได้เลยครับ รายนี้คนที่มารับตัวไปเป็นเศรษฐีที่ดินทางใต้ครับ เห็นบอกว่าลูกชายดูหนังเรื่องบีโธเฟนแล้วอยากเลี้ยงเซนต์เบอร์นาร์ตก็เลยมาติดต่อจะเอาพี่ผมไปเลี้ยง ซึ่งพักหลังได้ข่าวมาว่า จากอเล็กซานเดอร์ พี่ผมก็เปลี่ยนชื่อเป็น บีโธเฟน ไปเรียบร้อยโรงเรียนเซนต์เบอร์นาร์ดแล้วครับ ก็สมดีครับเพราะพี่ผมตัวนี้อารมณ์สุนทรีย์เหลือหลาย ยังไงเหรอครับก็เพลงอะไรขึ้นดังขึ้นเมื่อไหร่พี่ผมจะร้องคลอตามตลอดเลยครับ เสียงดีมากครับดีซะจนผมอยากจะกระโดดเตะก้านคอพี่ตัวเองทุกครั้งที่แกพยายามจะร้องเพลงอ่ะครับ

         ผมจำได้แม่นเลยครับตอนที่พี่อเล็กไปกับเจ้าของ พี่เขารู้ตัวครับว่าต้องจากพวกผมไปแล้วพี่ก็มาลาแม่ ลาพวกผม โอ้ยตอนนั้นนะบรรยากาศซึ้งมากครับขอบอกผมนะร้องไห้เลยล่ะน้องสุดท้องนี่นาพี่อเล็กก็เลยเอาหัวมาชนกับผมแล้วก็เอาตัวมาไถๆเป็นการปลอบผมก็เลยติดนิสัยนี้มาทำกับคุณรินทร์เวลาที่คุณรินทร์ทะเลาะกับคุณราชหรือว่าตอนคุณรินทร์เหงาอ่ะครับ แล้วพี่ก็จากไปครับแต่ไม่เป็นไรหรอกพี่ผมไม่ได้ไปลำบากสักหน่อยเนาะ

         หลังจากนั้นไม่นานครับก็ถึงวันที่ผมต้องลาจากพี่ตัวที่สาม ในที่สุดสี่พี่น้องก็เหลือผมตัวเดียว พี่ตัวนี้ของผมชื่อ ลีโอนาโด ครับ เป็นชื่อที่พี่แกโคตะระจะภูมิใจเลย วัน ๆ ทำตัวเด่น เริ่ดยังกับเป็นดาราผมละเซ็งแต่ก็แปลกนะครับที่คนที่รับพี่ผมไปเลี้ยงก็เป็นดารา โอ๊ย เฮียแกระริกระรี้เป็นปลากระดี่โดนทุบหัวเลยครับ ก่อนจะลากกันไปมีการหันมาโบกมือลาพร้อมกับส่งจูบด้วยนะครับ ตอนนั้นผมละอยากได้กระโถนอ้วกแทนผ้าเช็ดหน้าซับน้ำตาเลยจริง ๆ แต่เอ๊ะตอนนี้พี่ผมก็สมหวังดังตั้งใจแล้วนะครับเพราะแกได้เป็นดาราตามชื่อตัวเองแล้วครับ ทำไมผมรู้เหรอครับ ก็เมื่อเช้าอ่ะผมนั่งดูโทรทัศน์กับคุณรินทร์ผมเห็นเขาเล่นโฆษณาด้วยล่ะ อีกหน่อยคงปั๊ดตะนาไปเป็นเล่นหนังเล่นละครแน่ ๆ เลยครับ

         และสุดท้ายก็คือผมเอง นั่นแน่ตั้งหน้าตั้งตารอฟังกันอยู่ล่ะสิ หึ ๆ ๆ ๆ สำหรับผมเหรอครับ ผมติดแม่นะไม่ยอมไปง่าย ๆ คือทั้งฟาร์มมันไม่ได้มีแค่แม่กับพวกผมหรอกครับ ก็ยังมีตัวอื่น ๆ อยู่ด้วยซึ่งก็ทยอยถูกรับเลี้ยงกันไปครับ แต่ผมยังอยู่ ฮี่ ๆ ๆ ๆ ๆ ก็ทำไมอ่ะ ก็ผมไม่ชอบคนที่จะมาเอาผมไปนี่นาแต่ละคนนะเหลือรับทั้งนั้น   ไม่ไหวอ่ะครับดูดิวันนี้ก็มาอีกคนละมาเหมือนมาเลือกซื้อของชำเลย เซ็ง ฟังครับฟัง

         "ต๊ายยยย ตัวนั้นน่ารักจังเลย ชื่ออะไรเหรอคะเนี่ย"
         คุณป้าจิตป่วนผมม้าหน้าแป้นเดินกรีดกรายนวยนาดส่งกลิ่นน้ำหอมขวดละหลายหมื่นแต่กลิ่นเหมือนแค่ไม่กี่บาทมาแต่ไกล ทำตัวเหมือนนักอนุรักษ์สัตว์ที่รักหมาดั่งลูกหลาน อุ้มตัวนั้นตัวนี้มาดูมากอด มาหอม อ๊ากกมาทางนี้แล้ว ผมหลบก่อนล่ะ

         "อ้าว เอ๊ะ เมื่อกี้เหมือนจะเห็นอยู่แถวนี้อีกตัวหนึ่งนี่นา"
         เสียงแหลมดัดจริตชะอ้อมถามคุณลุงเจ้าของฟาร์มทำตามหวานเยิ้มจนผมนึกว่าแกจะขอรับลุงแกไปเลี้ยงมากกว่าพวกผมซะอีกนะครับเนี่ย แต่ดูท่าว่าลุงแกจะรู้นะครับว่าขืนให้พวกผมตัวใดตัวหนึ่งไปอยู่กับแก ท่าทางจะกลายเป็นหมานิสัยเสียแน่เลย แกเลยพยายามจะพูดให้เจ๊แกเปลี่ยนใจครับ แต่สุดท้ายก็มีเพื่อนผมซึ่งอยู่ต่างคลอกไปจนได้ซึ่งดูเหมือนเจ้าตัวนั้นจะเต็มใจไปเป็นอย่างดี ลุงเจ้าของฟาร์มแกเลยต้องยอมให้ไปครับ ผมละกลัวใจจริง ๆ ว่าเจ๊แกจะเห็นผมแล้วเอาไป บรื๋อส์ ตาย ไม่ตายวันนี้จะตายวันไหนเนี่ย

         แต่มันไม่หมดแค่นี้ครับ ความวัวไม่ทันหายความควายก็เข้ามาแทรกเพราะช่วงบ่ายก็ดันมีคนรักหมามาเดินเลือกพวกผมกันอีก   ก็เข้าใจหรอกครับว่าที่นี่อ่ะฟาร์มหมา คนที่มาที่นี่ต่างก็ต้องการหมาไปเลี้ยงกันทั้งนั้น จะด้วยเหตุผลกลใดไม่รู้ล่ะ จะรัก หรือหลง หรืออารมณ์ชั่ววูบก็ไม่รู้เหมือนกันแต่ก็ทำให้ประชากรในฟาร์มลดลงไปอีกเยอะเลยครับ ทุกวัน ๆ ผมเลยต้องนั่งใจตุ๊ม ๆ ต่อม ๆ อยู่ว่าผมจะดวงตกวันไหน ไหว้ล่ะครับขอเจ้านายที่ดูดีมีชาติตระกูลหน่อยเหอะ จะว่าเป็นหมาเลือกนายก็ยอมล่ะครับ

         แล้ววันหนึ่งก็ถึงคิวผมครับจู่ ๆ ก็มีมือ ๆ หนึ่งมาอุ้มผมขึ้นตอนที่ผมเผลอ   จ๊ากกกซวยแล้วครับท่าน ไม่เอานะไม่เอาผมไม่ไปนะไม่ไป ๆ  ๆ …. ผมทั้งดิ้นทั้งร้องเลยครับร้องลั่นเลยนะ นี่ถ้าผมหันไปงับได้นะผมงับแล้วแต่ดันกรรมที่ผมโดนอุ้มจากด้านหลังอ่ะ ไม่นะ ๆ ๆ ผมจะอยู่กับแม่ผมไม่ไปอยู่กับพวกเจ้านายปัญญาอ่อนเด็ดขาด ไม่เอ๊า ฮือออ

         แต่เอ๊ะ คนที่อุ้มผมเขาไม่ยักมีอาการรำคาญผมแฮะ แต่กลับค่อย ๆ อุ้มผมเข้าไปกอดแนบอกแล้วก็ลูบตัวผมไปมาเบา ๆ จนผมหยุดร้องไปเอง พอผมเงียบเขาก็อุ้มผมไปหาลุงเจ้าของฟาร์มล่ะครับ ผมใจหายวูบเลยอ่ะ หรือว่าถึงคิวผมต้องไปจากอกแม่แล้วอ่ะ ผมหันไปมองแม่ตาละห้อยเลยครับ แม่เองก็มองผมเหมือนกันครับแล้วผมก็ได้ยินเสียงคนที่อุ้มผมอยู่คุยกับลุงเจ้าของฟาร์มครับ

         "ลุงวินิจครับ เจ้าตัวนี้ชื่ออะไรครับ" เขาหมายถึงผมใช่ป่ะครับเนี่ย

         "อ๋อ เจ้าดื้อนี่นะเหรอ" อ๊าววว พูดงี้ก็หล่อสิครับลุง ผมดื้อตรงไหนกัน

         "ดื้อเหรอ หือ เจ้าตัวเล็ก" เสียงนุ่ม ๆ นั้นล้อเลียนผมล่ะ ชิ งอน ๆ ๆ ผมเลยเอาหัวซุกอกเขาไว้ครับ ชิ ดูดิหัวเราะผมใหญ่เลย ผมเปล่าดื้อสักหน่อย

         "ฮะ ๆ ๆ ดูสิงอนด้วย ลุงฮะ ผมเอาเจ้าตัวนี้นะ"
         ว่าไงน๊าา ผมโงหัวเลยครับ เงยหน้ามองทั้งลุงเจ้าของฟาร์มแล้วก็คนที่อุ้มผมอยู่กะจะอาละวาดล่ะครับ แต่ … แต่ แม่เจ้า ใครก็ได้บอกผมหน่อยว่านี่ไม่ใช่ความฝัน

         น่ารักอ่ะ คนที่อุ้มผมอยู่น่ารักมากเลยครับ ปากนิด จมูกหน่อย ใบหน้าเรียว ผมดำ ตาโต โอ้ สเปคเลยครับ นี่ล่ะเจ้านายที่ผมต้องการ หมาอ้าปากค้างครับ โอ้ ประทับใจ ฮืออ ต้องขอบคุณสิ่งศักดิ์สิทธิ์มากครับที่ช่วยให้ผมรอดพ้นจากเงื้อมมือมารมาจนถึงมือคุณหนูคนนี้ งี๊ดด

         "อืออ เจ้านี้ฉลาดนะ แต่ดื้อซนด้วยแถมยังติดแม่ รินทร์แน่ใจเหรอว่าเอาอยู่" ลุงเจ้าของฟาร์มหัวเราะเมื่อเห็นผมนิ่งเงียบในอ้อมกอดของเด็กหนุ่มตรงหน้า อ๋อ ชื่อรินทร์ อืมม ชื่อน่ารักคุณว่าไหมครับ

         "ไหวสิครับผมชอบ ตามันใสดี ท่าทางจะฉลาด" กี๊ดดดด ถูกต้องค๊าบบบผมน่ะฉลาดที่สุดเล้ย อิอิ ผมรีบกระดิกหูกระดิกหางรับเลยครับ พยายามส่งสัญญาณเต็มที่ว่าผมอยากไปอยู่ด้วยนะ

         "อืมม ท่าทางมันชอบรินทร์มากนะ ปกติออกจะไม่ยอมเจอคน ว่าไง ไอน์สไตล์ จะไปอยู่กับคุณรินทร์เขาหรือเปล่า"
         ชื่อผมครับ ชื่อผม เป็นไงครับเสร่อป่ะ ผมว่ามันเชยยังไงก็ไม่รู้แต่ลุงแกบอกว่าเข้ากับผมดีเพราะผมฉลาด โฮะ ๆ ๆ ๆ ๆ ผมเลยยอมรับชื่อนี้ครับอย่างน้อยก็จนกว่าจะมีเจ้านายใหม่แล้วก็ได้ชื่อใหม่ล่ะ

         "ชื่อไอน์สไตล์เหรอ อืมมเข้ากันดีนี่นา"
         คุณรินทร์ ว่าที่เจ้านายของผมหัวเราะพร้อมกับอุ้มผมชูขึ้นแล้วยิ้มให้ โอ้พระเจ้า ให้ผมตายตอนนี้ก็ยอม คนอะไรน่ารักเป็นบ้า คุณรินทร์อุ้มผมมากอดแนบอกอีกครั้งแล้วหันไปหาใครอีกคนด้านหลังที่ผมพึ่งสังเกตเห็น

         "พ่อฮะ ผมอยากได้เจ้าตัวนี้"
         คุณรินทร์เรียกเขาว่าพ่อล่ะครับ ไหน ๆ ดูดิ๊หน้าตาเป็นไง  โอะ โอ้แม่เจ้า หน้าตาไม่บอกก็รู้ว่าพ่อลูกกัน น่ารักอ่ะครับ แต่น่ารักแบบผู้ใหญ่ส่วนคุณรินทร์ที่อุ้มผมอยู่จะน่ารักใส ๆ แบบเด็ก โอ้ย ทำไมผมเป็นหมาที่โชคดีแบบนี้ จะมีเจ้านายที่หน้าตาดีและใจดีตั้งสองคน..อ่า ตอนนั้นผมก็คิดแบบนั้นจริง ๆ นะครับ แต่ตอนนี้ …. อ่า ผมว่าเล่าต่อดีกว่าเนาะ แหะ ๆ ๆ ๆ  แล้วคุณรินทร์ก็ขอตัวผมมาจากลุงเจ้าของฟาร์มครับโดยที่เสียค่าเลี้ยงดูผมให้ลุงแกไปเท่าไหร่ผมก็ไม่ทันได้ฟังอ่ะครับ

         "ดูแลมันให้ดีนะรินทร์ อ้อ ถ้าจะเปลี่ยนชื่อให้มันก็ได้นะ อายุขนาดนี้มันยังจำชื่อใหม่ได้ แต่ถ้านานไปมันจะไม่ยอมรับนะ"
         ลุงเจ้าของฟาร์มบอกครับ โว้ ดีใจจังชื่อใหม่ ๆ ๆ คุณรินทร์ค๊าบบรีบตั้งชื่อใหม่ให้ผมเร็ว ๆ นะ ผมไม่ชอบชื่อ ไอน์สไตล์ นี่เลยอ่ะครับ นะ ๆ ๆ ๆ ( ทำตาปิ๊ง ๆ ๆ )

         "ขอบคุณครับลุง" คุณรินทร์นี่เป็นเด็กน่ารักจริง ๆ นะครับเนี่ย ว่าแต่ว่าคุณพ่อชื่ออะไรเหรอครับ ไม่แนะนำตัวกับสมาชิกใหม่ของบ้านอีกเหรอ

         "เออราช ว่าแต่นายตอนนี้ยังอยู่ที่เดิมเหรอ" หือลุงเจ้าของฟาร์มเรียกใครอ่ะ อ๋อ หรือว่าคุณพ่อของคุณรินทร์ ใช่จริง ๆ ด้วย เพราะคุณพ่อของคุณรินทร์เขาตอบกลับมาด้วยล่ะครับ

         "อืมม อาทิตย์หน้าเริ่มงานใหม่ คงต้องทำงานเยอะขึ้น ฉันกลัวรินทร์จะเหงาก็เลยอยากหาเพื่อนให้เขาเล่นด้วยน่ะ" คุณราชบอกว่างั้นครับแล้วก็ยิ้มให้ผม อ๊ายย ผมชอบจังเลย

         "อืมม โอเค จะกลับเลยสินะ ขับรถระวังก็แล้วกัน แล้วมาอีกนะรินทร์ ฝากดูแลไอน์สไตล์ด้วย"

         หงิงง ลุงเจ้าของฟาร์มพูดแบบนี้ผมก็อดเหงาไม่ได้ครับ พอเริ่มรู้สึกกังวลผมก็เริ่มอยู่ไม่สุข เริ่มดิ้นและร้องครางออกมาจนทุกคนสนใจ

         "สงสัยจะรู้ว่าต้องไปน่ะ พาไปลาแม่มันหน่อยสิรินทร์" แงงง แม่จ๋า ผมไม่อยากไปแล้ว ผมอยากบอกยังงี้นะครับแต่พอคุณรินทร์อุ้มผมไปหาแม่ แม่ก็บอกว่า

         …..ไปอยู่กับคุณ ๆ เขานะลูก ลูกต้องมีความสุขแน่ เป็นเด็กดีนะจ๊ะ ห้ามดื้อ ห้ามซน ..


         หงิงงงงงง แม่ให้ผมไปอ่ะ ผมก็พอรู้นะครับว่าไปกับคุณรินทร์และคุณราชผมไม่ลำบากแน่ แต่ว่าผมไม่อยากจากแม่ไปนี่นาแล้วผมก็หงอยเลยครับแต่คุณรินทร์ก็กอดผมไว้แล้วบอกว่า

         "ไม่ต้องห่วงนะ ฉันจะดูแลแกเอง ไปอยู่ด้วยกันนะ"
         คุณรินทร์อุ้มผมกระซิบที่หูแล้วพอผมลืมตาหันไปก็เจอตากลม ๆ ใสแจ๋วของคุณรินทร์ ฮือออ ผมตกหลุมรักคุณรินทร์อย่างถอนตัวไม่ขึ้นเลยครับ เอ้า ไปก็ไปยังก็ต้องไปเพราะงั้นไปกับคุณรินทร์คุณราชดีที่สุด

         เมื่อตัดสินใจได้ดังนั้น ผมก็เลยยอมไปแต่โดยดีครับแต่ผมก็ไม่ลืมสิ่งที่แม่สอนครั้งสุดท้ายด้วยเหมือนกัน ผมจะเป็นหมาที่ดีครับ สัญญาด้วยเกียรติของหมาเลยครับ หลังจากนั้นผมก็ต้องเริ่มการเดินทางสู่บ้านใหม่ของผมต่อไป

         "เอ้าถึงบ้านแล้วนะ ไอน์สไตล์"
         คุณรินทร์บอกผมในขณะที่คุณราชเปิดประตูบ้านเข้าไป เป็นบ้านหลังเล็กๆน่ารักครับ แต่เอ๊ะ น่าแปลกนะครับเพราะที่นี่มีแต่ คุณพ่อคือคุณ เอกราช กับลูกชายคนเดียวคือคุณเอกรินทร์ แล้วคุณแม่หายไปไหนล่ะเนี่ย

         "ไง สำรวจบ้านเหรอ มานี่สิ หิวแล้วสินะ" คุณราชเดินมาหาผมที่โดนปล่อยให้เดินสำรวจบริเวณบ้านครับ ในมือคุณราชมีชามข้าวสำหรับลูกหมาอยู่

         " อ่ะนี่ " คุณราชวางชามลง เป็นชามที่ถูกแบ่งเป็นสองส่วน ส่วนแรกจะใส่นม ส่วนที่สองใส่อาหารเม็ดอย่างดี ผมก็กินไปนิดหน่อยครับแบบว่าไม่รู้ทำไมถึงไม่อยากกินอ่ะครับ

         "อ้าวไม่หิวเหรอ ไอน์สไตล์" คุณราชถามอย่างนั้นก็เลยทำให้คุณรินทร์ที่เดินเข้าครัวไปเมื่อครู่กลับออกมา ในมือมีกล่องอะไรสักอย่างอยู่ด้วย

         "ไอน์สไตล์ไม่กินข้าวเหรอพ่อ" คุณรินทร์ถามพร้อมกับชะโงกหน้ามามองชามข้าวและผม แล้วก็มองพ่อตัวเอง

         "อืมม สงสัยจะเพลีย พึ่งเปลี่ยนที่ด้วยคงต้องปรับตัวอีกหน่อย เนาะ" คุณราชบอกงั้นครับแล้วหันมาหัวเราะกับผม แฮ่ ๆ

         "อืมม โอ๊ะ" จ๊าย สงสัยคุณรินทร์เข่าอ่อนครับ มือที่ถือกล่องน้ำอะไรไม่รู้ขาว ๆ เลยเอียงกระฉอกน้ำข้างในออกมาใกล้ที่ผมยืนอยู่ อืมม กลิ่นหอมดี ชิมดิ๊.. แผล่บ ๆ ๆ

         อร่อย...  อร่อยอ่ะชอบ ๆ ๆ ๆ ผมเลยเลียใหญ่เลยครับทำเอาคุณรินทร์และคุณราชงงเลย แฮะ ๆ ๆ ๆ คุณรินทร์หัวเราะแล้วก็ไปเอาชามใบใหม่มาให้ผมแล้วก็เทเจ้าน้ำขาว ๆ นี่ลงไปให้เกือบครึ่งชามเย้ ขอบคุณค๊าบบบ

         "เอ้า ลองกินสิชอบไม่ใช่เหรอ" โอ๊ยยย ชวนแบบนี้ก็ไม่ขัดศัทธาล่ะค๊าบบบ ผมก็ตั้งหน้าตั้งตากินใหญ่เลยครับท่ามกลางสายตาของคุณ ๆ ทั้งสองจนหมด อ้า อร่อย

         "ท่าทางเจ้าไอน์ .. เอ่อ ไอน์สไตล์จะชอบน้ำกะทิเนาะ" คุณราชบอกพร้อมกับเกาหัวกับความลำบากใจการออกชื่อของผม

         "พ่อ เราเปลี่ยนชื่อให้มันกันเถอะ" โอ้ ดีมากครับดีเลย ผมล่ะเบื่อชื่อเสร่อ ๆ แบบนี้เต็มทีแล้วล่ะครับ ( เสร่อ … )

         "เหรอ ก็ดีนะ ชื่อไอน์สไตล์มันก็เท่ห์ดีนะแต่เรียกยากว่าแต่จะตั้งชื่ออะไรดี"
         คุณราชเปรยพร้อมกับมองมาที่ผม คุณรินทร์ทำท่าคิดครับ ผมเองก็ลุ้นดิ ได้ชื่อไม่ดีมาผมก็ซวยตัวเดียวดิครับ คุณรินทร์ทำท่าคิดนานมากครับก็ยังนึกไม่ออกจนกระทั่งผมนั่งจนเมื่อยก็เลยก้มลงไปกินอาหารต่อโดยไม่ลืมกินเจ้าน้ำขาวๆนั่นด้วย พอคุณรินทร์เห็นยังงั้นก็เลยโพล่งออกมาเลยครับ แล้วก็อุ้มผมขึ้นมา

         "ฉันรู้แล้วว่าแกจะชื่ออะไรดี" จริงเหรอค๊าบ ( กระดิกหางไปมา )

         "ต่อไปนี้ อันจะเรียกแกว่า กะทิ โอเค๊" 
         หา กะทิ .. ชื่อไทยดีแฮะแต่ เท่ห๊ดีอ่ะ  ชอบ ๆ ๆ เอาคร๊าบ โอเคเลยครับ ชอบอ่ะ ชอบมากกว่าชื่อ ไอน์สไตล์ซะอีก

         งี๊ดด ผมครางตอบไปพร้อมกับกระดิกหางและหูอย่างพอใจ ทำให้คุณรินทร์หัวเราะใหญ่เลยครับ

         "โอเค ๆ ต่อไปนี่ชื่อแกคือ กะทิ นะ จำเอาไว้ "
         แหม ๆ ๆ จำสิครับ จำจนตายเลยล่ะโฮะ ๆ ๆ ๆ ดีใจจังเลย ทีนี้ชีวิตผมก็จะมีแต่ความสุข มีทั้งเจ้านายที่ดี มีชื่อที่ดี (เหรอ)โอ้ใครจะมามีความสุขเท่าผมกันไม่มีทาง ฮ่า ๆ ๆ ๆ ๆ

         เป็นไงครับที่มาของชื่อผม เท่ห์ใช่ไหมละครับ เอาล่ะเล่าจบแล้วครับ อ้าวคุณรินทร์กับคุณราชกลับมาพอดี เราไปหากันเถอะครับ (วิ่งนำหน้าไปก่อนเลย) โฮ่ง ๆ ๆ ๆ ผมส่งเสียงเห่ารับคุณ ๆ ทั้งสอง คุณรินทร์ยิ้มเมื่อเห็นผมวิ่งไปหาแล้วนั่งลงกอดผมแน่น

         "ไง กะทิ ซนหรือเปล่าเรา" คุณรินทร์ถามยิ้ม ๆ แหมรู้ ๆ กันอยู่ไม่เห็นต้องถามเลย

         "ป่ะ เข้าบ้านกัน ฉันซื้อของโปรดมาให้แกด้วยนะ พ่อฮะ รีบเข้าบ้านนะ อ่ะ …"
         เอ่อ เงียบครับ เงียบไป ทำไม อ๋อ

         รู้แล้วครับว่าทำไมคุณรินทร์เงียบไป ที่แท้ก็คือแบบว่า ศัตรูบุกอ่ะครับ อีตาคุณนิวัติครับ   ว้อย ตาเจ้านายโรคจิตนี่มันจะเอาไงกันแน่นะ งานการไม่ทำเอาแต่มาเฝ้าเลขาอยู่ได้ ดูครับดู ทำเอาคุณรินทร์ความดันขึ้นเลยนะเนี่ย

         "คุณนิวัติ ใจคอคุณจะไม่ยอมให้พวกผมอยู่อย่างสงบเลยหรือไง" คุณรินทร์เริ่มแว๊ดแล้วครับ

         "ไม่เห็นเป็นไร หลายคนสนุกดีออก" น่านน ไม่มีครับคำว่าสำนึกครับ สงสัยต่อสำนึกอีตาคุณนิวัติจะฝ่อตั้งกะแกเกิดเลยอ่ะครับถึงได้ทนทานต่อเสียงด่าของคุณรินทร์ได้ถึงขนาดนี้อ่ะครับ

         "รินทร์ ไม่เอานะลูกเสียมารยาท" เหอะ ๆ ๆ คงฟังหรอกครับคุณราช  เห็นห้ามทีไรไม่เห็นได้สักทีเลยนา อย่าพยายามเลยครับเหนื่อยเปล่า

         เฮ้อ เอาละครับ พวกเขาคงเถียงกันอีกนานแหละ ประจำครับอย่าคิดมาก เหอะ ๆ ๆ ๆ แล้วเจอกันใหม่นะครับ เอาไว้คราวหน้าค่อยคุยกันใหม่น๊าา

เจอกันตอนหน้าครับ  โฮ่ง ( โบกมือเอ้ยขาหน้าลาแบบหมา ๆ )

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE เรื่องหมาหมาแบบพิเศษ 2 ( 2/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: wisa ที่ 03-08-2010 00:34:57

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE เรื่องหมาหมาแบบพิเศษ 2 ( 2/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: kuruma ที่ 03-08-2010 09:13:49

ว่าแต่ ... ยี่ห้อโปรดอะไรอะ..

ชาวเกาะ หรือ อร่อยดี

แล้วชอบที่อบควันเทียนรึเปล่า?

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE เรื่องหมาหมาแบบพิเศษ 2 ( 2/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: ordkrub ที่ 03-08-2010 10:32:20

ยิ่งอ่านยิ่งรักกะทิครับ มาบ่อยๆนะ อยากรู้ว่านิวัติจะทำให้รินทร์ใจอ่อนเมื่อไหร่

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE เรื่องหมาหมาแบบพิเศษ 2 ( 2/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: TONG ที่ 03-08-2010 11:14:03

กะทิน่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!

น่ารักและเด่นกว่าพระเอกนายเอกซะอีก

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE เรื่องหมาหมาแบบพิเศษ 2 ( 2/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: akike ที่ 03-08-2010 13:05:10

น้องหมาน่าฮัก

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE เรื่องหมาหมาแบบพิเศษ 2 ( 2/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: a_tapha ที่ 03-08-2010 13:06:23

คุณนิวัติเช้าถึงเย็นถึงขนาดนี้ เล็งใครไว้เอ่ย.. :z1:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE เรื่องหมาหมาแบบพิเศษ 2 ( 2/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: win200 ที่ 03-08-2010 14:01:50

น้องหมาน่าเหยียบ

เอ้ย!!

น้องหมาน่าฮัก :กอด1:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE เรื่องหมาหมาแบบพิเศษ 2 ( 2/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: pocoyo_ohh_yho ที่ 03-08-2010 15:11:53

สงสัยคุณรินทร์จะเสร็จเจ้านายของพ่อแหงๆ

แต่ยังไงกะทิก็น่ารักที่สู้ดดดดดดดดดดดด

มาต่อเร็วนะค้าบ

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE เรื่องหมาหมาแบบพิเศษ 3 ( 03/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: PPK ที่ 03-08-2010 16:33:22

กะทิขอพล่าม

             สวัสดีคร๊าบ  มิตรรักแฟนหมาทุกท่าน  ( ยกขาหน้าไหว้แบบหมา ๆ )   วันนี้มาแต่หัวค่ำครับ  แบบว่าคืนนี้ไม่รู้ว่าผมจะได้มาหรือเปล่า  พอมีโอกาสผมเลยรีบมาหาพวกคุณเลยครับ   ผมเป็นหมาที่ดีใช่ม๊า   ชมเค้าสิๆๆ    ฮ่าๆๆๆ    คืองี้ครับ  ก่อนที่เราจะกลับไปเริงร่ากับพวกคุณรินทร์และคุณราช   ผมก็ยังจะเก็บตกมาให้อีกเรื่องครับ  แบบว่าๆ  พอดีมีแขกสูงวัยมาเยี่ยมครับ  แต่ตาแกขี้ใจน้อยครับ  อยากรู้ไหมครับว่าใคร  งั้นเราไปดูกันดีกว่า


เรื่องหมาหมาแบบพิเศษ 4: พันธมิตรใหม่
            
             "รินทร์ เจอคุณตาไหมลูก"
             หือ เกิดอะไรขึ้นเนี่ย พวกคุณรู้ป่าวครับ พอดีเมื่อกี้ผมแอบไปงีบมาอ่ะครับ    ก็มันง่วงนี่นาแถม 2-3 วันมานี่ผมก็โดนแกล้งซะจนไม่ได้อยู่ดีมีสุขเลยนะครับ หือ ใครแกล้งผมเหรอ คุณนิวัตติ โอ้ยรายนั้นอ่ะทุกวันครับปกติจนผมชินละแต่รายนี้ดิไม่ชิน กี่ปีกี่ชาติก็ไม่เคยชิน เจอที่ไรผมอยากลาไปโดดน้ำตายซะให้ได้

             ถามว่าผมพูดถึงใครเหรอครับ   ก็คนที่พวกคุณรินทร์คุณราชกำลังตามหากันจ้าละหวั่นนี่ไงครับ เขาชื่อคุณบดินทร์ครับ   เขาเป็นใครเหรอ   เขาเป็นคุณตาของคุณรินทร์ครับ ฟังไม่ผิดหรอกครับว่านี่คือคุณตาของคุณรินทร์ ซึ่งมาเยี่ยมครอบครัวเราบ่อย ๆ เท่าที่จะทำได้ประมาณปีละ 2- 3 ครั้งแต่ละครั้งก็จะเอาความแสบ ความซ่าส์และปั่นป่วนมาให้เสมอ ผมไม่แปลกใจเลยรับว่าทำไมคุณรินทร์ของผมถึงได้มีอิทธิฤทธิ์ปาฏิหารย์ซะขนาดนี้ก็ดูคุณตาสิครับ เหอะ ๆ ๆ อยากรู้จริง ๆ ว่าคุณแม่ของคุณรินทร์จะเป็นยังไง นั่นสินะผมยังไม่เคยเห็นคุณแม่ของคุณรินทร์เลย …

             "กะทิ อยู่นี่เอง ไปไปตามหาคุณตาด้วยกันเร๊ว ๆ "  ง่า คุณริ๊นทร์อย่าลากปลอกคอเด๊   อ๊าก ช่วยด้วย แต่เอ๊ะจะตามหาคุณตาทำไมก็คุณตาอยู่ในบ้านไม่ใช่เหรอ มาตามหาในสวนทำไมอ่ะ
            
             ไม่ต้องถามอะไรมากมายครับเพราะไม่ทันได้หายเมาขี้ตา คุณรินทร์ก็ลากผมวิ่งออกจากบ้านทันที โดยมีคุณราชวิ่งแยกไปอีกทาง   มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย ใครบอกผมได้ไหมครับ ว่าแต่ว่าจู่ ๆ ทำไมคุณตาแกถึงได้หนีออกจากบ้านได้ละเนี่ยหรือว่า .. เอ หรือว่าเพราะเรื่องเมื่อวาน หือ เรื่องเมื่อวานเหรอครับก็ไม่รู้เหมือนกันนะครับรู้แต่ว่าเมื่อวานคุณรินทร์กับคุณตาทะเลาะกันด้วยแหละ อยากรู้เหรอครับผมจะเล่าเท่าที่ผมรู้ก็แล้วกันนะครับ เรื่องของเรื่องก็คือ

             ในขณะที่ผมกำลังโดนคุณตาแกล้งเอ้ยเล่นกับคุณตาไปตามเรื่องตามราวของผม คุณรินทร์ก็ส่งเสียงมาตั้งแต่หน้าบ้านครับแล้วไม่เกิน 3 นาทีคุณรินทร์ก็วิ่งถืออัลบัมรูปเข้ามาด้วย เป็นอัลบัมที่ผมไม่เคยเห็นด้วยครับไม่รู้ว่าไปค้นมาได้จากไหนสิเนี่ย

             "คุณตาครับ คุณตา" คุณรินทร์วิ่งมาหยุดยืนหอบก่อนจะนั่งลงข้าง ๆ คุณตาที่กำลังพยายามจะให้ผมออกกำลังกายแกบอกว่าจะให้ผมลดน้ำหนักอ้ะ

             "ว่าไงรินทร์ อ้าว เอาอัลบัมอะไรมาด้วยล่ะเนี่ย"   คุณตาถามพร้อมกับขยับที่ให้คุณรินทร์ครับ เย้ผมก็ได้โอกาสชิ่งหนีดิ หนีไปนั่งอยู่ไกล ๆ เลยแต่ก็ยังได้ยินนะ

             " คุณตาครับ นี่รูปคุณแม่เหรอครับ" คุณรินทร์เปิดอัลบัมในมือตรงหน้าที่อยากรู้ผมก็เลยคลานกระดื๊บ ๆ มาดูด้วย โห คุณแม่เหรอเนี่ยสวยจัง

             "อืมม นี่ล่ะแม่หลาน อะไรกันเจ้าราชพ่อเอ็งมันไม่ให้เอ็งได้เห็นหน้าแม่เลยเรอะ ใจคอมันจะตัดชาดเอ็งกับแม่เอ็งเลยเหรอไง" คุณปู่พูดอย่างมีอารมณ์ครับไม่รู้ทำไมนะแต่ผมรู้สึกว่าคุณตาไม่ชอบหน้าคุณราชอ่ะครับ พอถามแบบนั้นคุณรินทร์ก็หน้าเสียดิ เอ่อ ตาครับ ไหงพูดงั้นอ่ะ

             "ไม่ต้องมาทำเสียงครางเลย ไอ้หมายักษ์ ฉันพูดความจริง เจ้าราชมันเห็นแก่ตัว มันไม่ยอมให้ลูกได้เห็นหน้าแม่ คนมันใจดำ" อ้าวว ปากพาตายไหมครับคุณตา คุณราชของผมน่ะใจดีที่หนึ่งนะจะบอกให้

             " ตา ไหงมาว่าพ่อแบบนี้ล่ะครับ ผมไม่เคยเห็นรูปแม่ก็ไม่แปลกนี่นา"   คุณรินทร์โวยวายเลยครับแล้วก็กระชากเอาอัลบัมคืนทันที คุณตาก็โมโหดิ

             "เออ พ่อแกมันดี พ่อแกมันเลิศประเสริฐศรี เหอะ ดีซะจนเสี้ยมสอนแกไม่ให้รู้จักใครนอกจากมัน ญาติพี่น้องไม่สนใจ ใครจะรักจะห่วงก็ไม่สน" เอ่อ เริ่มต้นก็ออกจะดีแต่ไหงมาเสียกันตอนปลายล่ะเนี่ย

             "คุณตา ทำไมคุณตาถึงได้ทำท่าเกลียดพ่อนักนะ พ่อไปทำอะไรให้ตาโกรธ ผมสงสัยมานานแล้วนะ ทุกครั้งที่ตามาหาผมตาไม่เคยพูดดี ๆ กับพ่อเลยทั้ง ๆ ที่พ่อเอาใจตาสารพัด ถ้าตาพูดแบบนี้นะผมจะไม่พูดกับตาอีกแล้ว"
             คุณรินทร์ตะเบ็งเสียงใส่เลยครับ ก็แหงล่ะคุณรินทร์รักคุณราชมากใครมาแตะเป็นไม่ได้ ต่อให้เป็นคุณตาก็เหอะแล้วเมื่อคืนทั้งคู่ก็แยกย้ายกันเข้ามุม เอ้ยเข้าห้องครับ จะว่าไปมันก็ไม่น่าจะมีอะไรอีกนะครับ แต่มันมีครับ และมีแล้วด้วยเพราะคุณตา … คุณตาแกหนีออกจากบ้านไปแล้วค๊าบบบบ

             "โธ่เอ้ย อยู่ไหนนะ ตานะตาทำตัวเป็นเด็กไปได้ กะทิแยกกันหานะ"
             พอมาถึงสวนสาธารณะกลางหมู่บ้านคุณรินทร์กับผมก็ต้องแยกกันตามหาคุณตาก่อนที่จะมืดค่ำไปเสียก่อน แล้วผมจะเริ่มหาจากไหนดีเนี่ย เอ้าไปทางบึงก่อนแล้วกัน ที่นั่นโล่ง ๆ ถ้าอยู่คงหาง่าย ป่ะ เราไปกันเถอะครับ

             พอเดินได้สักครู่ครับผมก็ไปเจอ .. เปล่าครับไม่ได้เจอคุณตาแกหรอกแต่เจอสิ่งมีชีวิตอีกอย่างที่ชวนให้ปวดหัวเหมือนคุณตาเลยครับ ใครเหรอครับ ก็เด็กไงครับ สิ่งมีชีวิตที่นอกจากจะพูดจาไม่รู้เรื่องและดื้อด้านนอกจากคนแก่หัวดื้ออย่างคุณตาบดินทร์ ( ว่าใครตาหัวดื้อ…:คุณตา ) แหะต่อครับ ถึงไหนนะครับอ๋อ เออ สิ่งมีชีวิตทีพูดจาไม่รู้เรื่องและดื้อด้านนอกจากคนแก่หัวดื้อก็จะมีอีกอย่างก็คือเด็กครับเด็กเล็ก ๆ ด้วย ไม่รู้ว่าโผล่มาจากไหนครับจากพุ่มไม้ข้างทางนี่แหละมาถึงก็มาเดินเตาะแตะแบบเด็กเล็กมาเกาะผมเลย ว้อยยลูกใครเนี่ยไม่รีบมาเอาเดี๋ยวพ่อเอาไปด้วยเลย - -

             " หมา คิก ๆ  หมา "
             น่าน ยิ้มร่าเลย    ดูไปดูมาก็น่ารักนะเนี่ย  ( เฮ่ย ๆ ๆ ตามหาตาก่อน )  เจ้าหนูตัวเล็กในชุดเอี๊ยมยีนส์รองเท้าผ้าใบที่พึ่งมุดพุ่มไม้ออกมาหาผมหัวเราะร่า พอผมหยุดเดินเพราะกลัวเจ้าตัวเล็กก้าวตามไม่ทันจะหกล้มเอาก็ยิ่งชอบใจใหญ่เลยจากเกาะเฉย ๆ ก็เปลี่ยนมาเป็นกอดเลย เวรแล้ว ใครก็ได้เอาเจ้าเปี๊ยกนี่ไปที๊  ผมจะไปตามหาคุณตาอ๊า นั่น ๆ เกาะไม่พอจะปีนอีกจะปีนมาทำไม๊เดี๋ยวต๊ก

             ครับเวรและกรรมของผมยังไม่หมดเพราะเจ้าหนูแกเล่นปีนขึ้นหลังเลยอ่ะสงสัยจะอยากขี่ม้า เวรกรรมของผมเกิดตกลงมาพ่อแม่เจ้าเปี๊ยกนี่จะเอาเรื่องผมหรือเปล่าเนี่ย เอาวะเพื่อความปลอดภัยผมก็เลยต้องลงนอนหมอบเพื่อให้เจ้าหนูได้เล่นให้สะใจ แล้วก็สอดส่ายสายตาหาคุณตาไปด้วย แต่เอ๊ะทำไมเบา ๆ คงลงไปละมั้ง    แต่ ..... ลงไปไหนอ่ะ คิดได้แบบนั้นผมก็ลุกพรวดละครับหันซ้ายหันขวา ไปไหนว้าาา อ๊านั่นไง นั่น …  

             จ๊ากกกกก   เจ้าเปี๊ยกอย่าไปทางนั้น ผมอยากเอาหัวโหม่งต้นไม้แถวนั้นให้ตายไปซะไอ้เจ้าหนูเปี๊ยกนั่นเดินตะลาล๊าไปทางบึงใหญ่แล้ว ตาย ๆ ๆ ๆ ๆ โกยอ้าวเลยครับขืนช้าได้ตกน้ำตกท่าแน่ ว้อยยพ่อแม่ไอ้หนูนี่มันไปไหนก๊านนลูกเต้าไม่รู้จักดูแลเล้ยย กลับม๊าาาา ไอ้เจ้าเปี๊ยกก

             "อ๊าาาาาาาาาาาา"
             เออ เอาเข้าไปเจ้าหนูดิ้นดุ๊กดิ๊กร้องโวยวายใหญ่เลยครับก็ผมเล่นงับเสื้อข้างหลังไว้แน่นแล้วหิ้วออกมาจากขอบบึงเลยอ่ะ หนอยไม่เจียมตัวซะเลยคิดจะลงน้ำ ตัวยังสูงไม่พ้นหมาเลยนะเฟ้ยอยากเป็นผีเฝ้าบึงรึไง ผีน่ะผีเข้าใจไหมฮึ โอ้ย หมาจะบ้าครับทำไมผมต้องมาเป็นพี่เลี้ยงเด็กเนี่ย แต่เอ๊ะเสียงใครกรีดร้อง

             "กรี๊ดด ช่วยด้วย หมาบ้าที่ไหนมากัดลูกช้านน"
             อ้าว ปากหรือนั่นกัดที่ไหนเล่ามีตาหรือเปล่าเนี่ย หลับหูหลับตาแหกปากอยู่ได้ ผมก็เลยต้องค่อย ๆ ปล่อยเจ้าหนูที่ดิ้นอยู่ลงครับแล้วก็นั่งลง ไม่ใช่ไรครับนั่งดูยัยป้านี่ร้องกรี๊ด ๆ อ่ะครับเหอ ๆ ๆ ๆ ส่วนเจ้าตัวเล็กเหรอพอปล่อยได้ก็นั่งพิงผมหน้าตาเฉยเลยแถมยังเอาหน้ามาซุกกับขนผมแล้วหัวเราะอีกต่างหาก เอ๊อ มันก็น่ารักดีวุ้ย

             และด้วยเสียงกรี๊ดแบบไม่กั๊กก็ทำให้ประชาชีที่อยู่รอบ ๆ นั้นวิ่งมาด้วยคิดว่าลูกยัยป้านั่นโดนหมาฟัดตายไปแล้ว แต่พอมาถึงก็เจอแต่หมาอย่างผมนั่งอยู่พร้อมกับเจ้าตัวเล็กที่นั่งพิงอย่างสบายใจไร้ปัญหาทำเอาทุกคนอึ้งกิมกี่ แต่ยังครับเจ๊แกยังตั้งหน้าตั้งตาแหกปากไม่หยุด ไหว้ล่ะครับใครก็ได้ช่วยหาทางให้แกหุบปากหน่อยเถอะ ปวดหูอ่ะ

             "จะร้องไปทำไมล่ะ" หือเสียงคุ้น ๆ อ้าวคุณตา มาอยู่นี่เองเย้เจอแล้วแต่ยังไปหาไม่ได้แฮะเจ้าเปี๊ยกนี่ยังไม่ยอมไปไหนเลย

             "อ้าวก็ดูสิ ไอ้หมาบ้าเนี่ยมันจะกัดลูกฉัน ดีนะที่ฉันมาเสียก่อน" ยัยเจ๊ปากจัดนั่นหันมาแว๊ดคุณตา อ้าวประทานโทษผมกัดตรงไหน แล้วก็เพ่งมองดี ๆ แน่ใจนะว่าเจ้าเปี๊ยกที่นั่งพิงผมนี่คือลูกเจ๊อ่ะหน้าตาคนละประเทศเลยนะ

             "เหอะ ไม่เห็นแล้วยังมาโวยวาย จะบอกให้นะว่าลูกคุณน่ะวิ่งตามเจ้าหมานี่มาเอง แล้วก็ที่บอกว่ามันจะกัดน่ะ มันช่วยต่างหาก เพราะเจ้าเปี๊ยกนี่มันเล่นจะเดินลงบึงเจ้านี่มันก็เลยไปตามคาบกลับมา จะพูดอะไรก็หัดคิดซะมั่ง ไม่ใช่เห็นหมามันพูดไม่ได้ก็ว่ามันไปเรื่อย ตัวเองเป็นแม่ทำไมไม่ดูแล ปล่อยลูกมาเดินคนเดียวนี่ถ้าเจ้าหมานี่ไม่มาเห็น เจ้าหนูมันก็ไปนอนเล่นกับปู ปลาในบึงไปแล้ว"
             โหห คุณตาค๊าบบ เจ๋งอ่ะ Non stop เหมือนคุณรินทร์เปี๊ยบเล้ย ยัยเจ๊นั่นหน้าเขียวหน้าเหลืองเลยครับ กำลังจะอ้าปากเถียงแต่ก็ต้องเงียบไปเมื่อจู่ ๆ ก็มีผู้ชายคนหนึ่งหล่อ เท่ห์เดินแหวกผู้คนเข้ามาครับ

             "ริสา ไหนลูกผม" โหเสียงเท่ห์มากครับ ยัยเจ๊หน้าซีดเลย สมน้ำหน้าพร้อมกับกระวีกระวาดจะมาอุ้มเจ้าตัวเล็กที่พิงผมอยู่ พอเจ๊แกกรากเข้ามาเจ้าตัวเล็กก็หันมากอดผมแน่นเพราะหนีไม่ทันครับ อ้าว ๆ ๆ เฮ้ยอย่าดึงขนเด๊ ><!!

             "อยู่นี่ค่ะคุณเชษฐ์ ริสากำลังจะพาไปหาคุณแต่เจ้าหมานี่สิคะไม่ยอม" ตรงหนายยผมไม่ยอมตรงหนายย มีตาเปล่าครับเจ้าหนูนี่ต่างหากที่ไม่ไปกับคุณอ่ะ ดู๊เด็กไม่ยอมยังจะดึงเดี๋ยวก็เจ็บตัวไปนะไป๊ โฮ้ง ๆ ๆ ๆ แง่งงง

             เมื่อสุดทนเพราะกลัวเจ้าตัวเล็กเจ็บผมก็เลยต้องเห่าไล่ เฮอะทำขวัญอ่อนครับร้องกรี๊ด ๆ ๆ แล้วหนีไปซบอกคุณสุดหล่อที่พึ่งเข้ามา อ่า ไม่ได้น่ากลัวขนาดนั้นนะ อ้าวผมพึ่งสังเกตครับว่าตอนนี้ไทยมุงเริ่มถอยห่างไปแล้วเมื่อไม่เห็นว่ามีเรื่องนองเลือดเหมือนทีได้ยิน มันคงมีหรอกจะให้หมาที่ขึ้นชื่อเรื่องความเป็นมิตรกับคนอย่างผมฟัดเด็กจะบ้าเรอะ - - ว่าแต่ว่าจะซบหนุ่มไปอีกนานป่ะเนี่ย

             "ตกลงจะมากอดกันหรือจะมาตามเด็ก" กี๊ดดคุณตาครับถามได้ดีครับ

             "ขอโทษนะครับคุณตา แล้วก็ขอบใจแกมากนะ" โอ้ว หล่อ หล่อ และหล่อ กร๊ากกก โอ้ยไม่เป็นไรครับ ลูกเฮียน่ารักแหะ ๆ ๆ ( แล้วใครมันรำคาญเด็กเมื่อกี้อ่ะ )  เหอ ๆ ๆ ๆ เขาสะบัดยัยเจ๊ที่พยายามเกาะแขนออกไปอย่างไม่ใยดีพร้อมกับเข้ามาอุ้มเจ้าตัวเล็กทีอ้าแขนรอรับอยู่ หือ ยอมไปละแฮะ

             "ไงลูกทำไมมาซะไกลเลย อยากเล่นน้ำเหรอครับ" โอ้วนี่ลูกเหรอเนี่ยเหอ ๆ ๆ โอเคผมเชื่อ เชื่อกว่าที่ยัยเจ๊นั่นบอกว่าเป็นลูกละกันน่ะ ขี้จุ๊เบ่เบ๊แน่ ๆ เลย

             "หึ มันคงอยากเล่นน้ำหรอกนะ เดินแด่ก ๆ ไปบึงนู่นเลยถามจริงเถอะพ่อคุณนั่นอ่ะแม่ไอ้หนูนี่เหรอ" โหยตาครับวันนี้ตาถามคำถามถูกใจผมมากเลยอ่ะ

             "เอ้ย เปล่านะครับ นั่นน่ะพี่เลี้ยง" อ้าวแล้วทำไมเขาบอกว่าลูกล่ะ คุณสุดหล่อปฏิเสธเสียงลั่นเลยครับแล้วก็หันไปมองตาดุกับยัยเจ๊นั่น สมหน้าจืดไปเลย โฮะ ๆ ๆ ๆ

             "ริสา ผมบอกกี่ครั้งแล้วว่าให้เลิกทำแบบนี้ ผมสุดทนแล้วนะงานการอะไรก็ไม่ได้เรื่องแถมยังปล่อยลูกผมจนเกือบจะตกน้ำพอกันทีผมไล่คุณออก" กร๊ากกกก สะใจครับขอหมาเสียมารยาทหน่อยเหอะ แบบว่าสะใจอ่ะลงไปนอนกลิ้งได้ผมจะลงไปนอนหัวเราะให้ดิ้นเลยเอ้า

             "คุณ คุณใจร้ายยยย" โห เจ๊ ปล่อยลูกเค้ามาเดินตะลอน ๆ จนจะตกน้ำตายนี่แค่ไล่ออกผมว่าใจดีแล้วนะครับเนี่ย เป็นผมจะฟัดให้เดี้ยงเลย แง่งงง แล้วยัยเจ๊นั่นก็วิ่งฟูมฟายจากไปครับ เออดี

             "นี่คุณคราวหน้าจะหาพี่เลี้ยงเด็กก็หาที่มันดี ๆ หน่อยล่ะ โชคดีไม่ได้มีตลอดนะ" คุณตาแกบอกงั้นอ่ะครับแล้วก็เดินจากไปอ้าวรอผมด้วยย อุตส่าห์หาเจอเรื่องไรจะปล่อยให้คลาดสายตาล่ะ

             "บ๊ายบายยยย" อ๊ะ เจ้าหนูในอ้อมกอดของคุณพ่อโบกมือลาผมหยอย ๆ ด้วยล่ะ บ๊ายบายคราวหน้าคราวหลังอย่าไปเดินทะเล่อทะล่าอีกล่ะเจ้าเปี๊ยก จะไม่ได้โตเอาน๊า

             +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

             พอแยกจากสองพ่อลูกนิรนามได้ผมก็เดินตามคุณตาต้อย ๆ เป็นขี้ปลาทองเลยครับ คุณตาไปไหนผมก็ตามไปที่นั่น จนกระทั่งคุณตาแกหยุดที่ริมบึงอีกฟากที่ห่างจากความวุ่นวายของผู้คนที่มาวิ่งออกกำลังกายยามเย็น

             "ตามมาทำไม" นั่นถามได้ตานะตา
             งี๊ดดด ถ้าบอกได้ก็จะบอกว่าผมตามหาตาแหละงอนอะไรกัน แต่คุณตาก็ไม่ฟังเลยครับแกนั่งลงชันเข่ามองไปข้างหน้าอย่างเหงา ๆ ผมก็เลยนั่งตามหงิงง

             "เจ้ารินทร์มันรักพ่อมันมากเลยนะ" อ๋อ แน่นอนครับรักมากเลย แต่ไม่ดีเหรอครับตา

             "มันรักพ่อมันขนาดนี้แล้วมันจะเหลือหัวใจไว้รักแม่ของมัน ลูกของฉันอีกหรือเปล่า" เอ่อ ตาครับ ผมไม่เข้าใจอ่ะ ผมงงครับแล้วก็เห็นคุณตาดึงเอารูปในกระเป๋าเสื้อออกมาครับ เป็นรูปเก่าของผู้หญิงคนหนึ่งอ๋อ คุณแม่ของคุณรินทร์นี่เองผมจำได้เมื่อวานไงที่เห็นรูปอ่ะครับ

             "นี่ไง แม่ของรินทร์เขาล่ะชื่อ รุจี สวยน่ารักมากใช่ไหมล่ะ" อื้อครับผมไม่แปลกใจแล้วล่ะว่าทำไมคุณรินทร์ถึงได้หน้าตาน่ารักน่าชังแบบนี้ ก็เพราะคุณพ่อคุณแม่หน้าตาดีทั้งคู่เลยอ่ะ

             "แต่เขาบุญน้อย พอคลอดเจ้ารินทร์ก็ตาย" หงึก เอ่อ ตาครับอย่าเศร้าดิ

             "หลังจากนั้นเจ้าราชมันก็พาเจ้ารินทร์ที่กำลังตัวเล็กออกไปจากบ้านโดยที่ไม่เอาอะไรที่เกี่ยวกับรุจีไปด้วยเลยแม้แต่อย่างเดียว แกรู้หรือเปล่ามันเห็นแก่ตัวอยากให้รินทร์คิดถึงแต่ตัวเอง รู้จักแต่ตัวเอง" ง่า คุณตาค๊าบบบบเข้าใจผิดหรือเปล่า แต่เอ๊ะ เสียงเดินจากไหนเนี่ย หืออ้าว

             "ตาครับ" คุณรินทร์ เย้ ไปอยู่ไหนมาอ่ะ ไปตามถึงไหนมา แต่ดูคุณตาดิครับงอนครับสะบัดหน้าพรืดเลย ง้อหน่อยคุณรินทร์

             "ตา .. อย่างอนน่า คนแก่งอนไม่น่ารักนะ" คุณรินทร์ว่างั้นครับแล้วก็นั่งลงข้าง ๆ ทำหน้าตาอ้อนซะน่ารักเลยอ่ะ เหอ ๆ ๆ ใครจะทนได้

             "เฮอะ ใครจะน่ารักเหมือนพ่อเอ็งล่ะ" น่านน มีประชดครับ คุณรินทร์อย่าแอบขำเด่ะเสียมารยาท

             "โธ่ตาก็ ความน่ารักของใครก็ของใครสิ แหม ตาทั้งคนไม่น่ารักได้ไง อ๊ะ นั่นรูปแม่เหรอ" คุณรินทร์ตาโตชะโงกดูรูปในมือคุณตาครับ คุณตาก็เลยยื่นให้ครับ

             "สวยใช่ไหมล่ะ" นั่นแน่แอบยิ้มด้วย

             "ครับ นี่ตาแม่เป็นคนยังไงครับ พ่อบอกแต่ว่าแม่สวย ใจดี น่ารัก แล้วก็แม่รักผมมากตลอดเวลาเลย" หือ คุณตาอึ้งแฮะ

             "มันบอกอย่างนั้นเรอะ" แน้ะ ๆ ๆ ฟอร์มครับ โด่ ๆ ๆ ดีใจก็บอกมาเหอะน่ะ

             "อื้อ แต่พ่อบอกว่าพ่อไม่กล้าเอาของ ๆ แม่มาด้วยเพราะกลัวจะร้องไห้ จริง ๆ นะตาพ่อไม่ได้ลืมแม่อย่างที่ตาคิด ถ้าตาเกลียดพ่อเพราะคิดว่าพ่อลืมแม่ คิดจะฮุบผมไว้คนเดียวล่ะก็ไม่ใช่เลย" พูดดีมากครับคุณรินทร์

             "ที่รินทร์พูดเป็นความจริงนะครับพ่อ ผมไม่เคยลืมรุจี ผมรักรุจีมากแต่ว่าตอนนั้นที่ผมต้องออกมาจากบ้าน ต้องทิ้งพ่อก็เพราะว่าผมทนอยู่ในบ้านที่มีกลิ่นไอของรุจีไม่ได้ มันทำให้ผมอ่อนแอ และมันก็จะทำให้ผมไม่สามารถเข้มแข็งเพื่อดูแลรินทร์ได้"
             คุณราชไม่รู้ว่ามาจากไหนครับแต่คงมานานแล้วพูดขึ้นบ้าง ถึงตอนนี้ดูเหมือนคุณตาจะใจเย็นลงบ้างแล้วล่ะ ^^

             "เฮอะ ทำเป็นพูดดี"
             เหอ ๆ ๆ คนแก่ปากแข็งอ่ะ คุณราชยิ้มแล้วก็ส่ายหน้าระอา ดูเหอะครับดื้อเหมือนคุณรินทร์เลย คุณราชเข้ามานั่งข้าง ๆ คุณตามั่ง ผมก็เลยขยับให้ครับจะได้ปรับความเข้าใจกันไง

             "นี่ ตาครับ พ่อครับ จะว่าอะไรไหมถ้าผมจะขอเอารูปแม่มาแต่งบ้าน" จู่ ๆ คุณรินทร์ก็โพล่งออกมาครับ โอ้ กู๊ดไอเดียเลยครับ ดูดิ คุณตากับคุณราชทำตาโตเลย

             "รินทร์แล้วรินทร์จะไม่เสียใจเหรอลูก ที่พ่อพยายามไม่ให้ลูกเห็นรูปแม่ก็เพราะไม่อยากให้ลูกคิดมากนะ" คุณราชเสียงอ่อน อย่างงี้นี่เองเพราะกลัวคุณรินทร์สะเทือนใจนี่เอง

             "เอาน่า มันโตแล้วเอ็งอย่าห่วงมันนักเลย ตัวเองต่างหาก" เอ๋อ ... คุณตามาแปลกแฮะ

             "พ่อครับ" คุณราชได้แต่อึ้งครับ แล้วก็ก้มลงกราบที่แขนคุณตา อ๊ายคุณตาเขินด้วย คุณรินทร์ก็ยิ้มแป้นเลยอ่ะ

             "ขอบคุณนะครับที่เข้าใจผม" โหยคุณราชทำซึ้ง ส่วนคุณตาก็ฟอร์มจัดไม่เลิกครับ

             "เฮอะ เล่นมารุมกันทั้งคนทั้งหมาไม่ยอมได้ไง จะกลับหรือยังหิวข้าว เดี๋ยวจะได้ช่วยกันดูด้วยว่าจะจัดบ้านยังไง แล้วเสาร์-อาทิตย์หน้าพวกเอ็งค่อยไปเอาของของรุจีมา ฉันจะกลับไปทำความสะอาดให้ก่อน" โหคุณตาครับ เจ๋งเลย

             "คุณตาน่ารักที่สุดเลยครับ" คุณรินทร์ยิ้มกว้างเลยครับกอดคุณตาแน่น โดยมีคุณราชยืนยิ้มใกล้ ๆ แหะ คนแก่ยังไงก็แพ้การอ้อนของลูกหลานวันยันค่ำเนาะ

             แล้วพวกเราก็กลับบ้านด้วยความสุขครับ ทั้งสามคนเดินคุยกันมาหัวเราะกะหนุงกะหนิงอย่างมีความสุข ทำให้ผมอดดีใจไม่ได้วิ่งต้อนหน้าต้อนหลังไปเรื่อยจนกลับมาถึงบ้าน แต่ .. หน้าบ้านดิครับ ตัวมารยืนขวางอยู่ ตัวมารชื่อ นิวัติครับ - -

             "หวัดดีราช" จะมาทำไม มาทำไม และมาทำไมเนี่ย

             "มาทำไม" เป็นคำถามเบสิกครับสำหรับคุณรินทร์ แต่ไม่เบสิกสำหรับคุณตาเพราะแกตีเพียะที่มือคุณรินทร์ทันที

             "ทำไมถามแบบนั้นเสียมารยาทนะรินทร์" อ๋อ เหรอครับ แบบนี้เสียมารยาทเหรอ แล้วอย่างอื่นอ่ะครับ อย่างเช่น  ปาแจกัน จานชาม อะไรเงี้ยอ่ะครับ

             "ตาอ่ะ ตารู้ป่ะว่าตาคนนี้คิดจะแย่งพ่อไปจากผม" น่าน ได้ทีฟ้องเลยครับ พอได้ยินแบบนั้นคุณตาก็ตาโตหันขวับไปหาคุณราชที่ยืนทำหน้าไม่รู้ไม่เห็นไม่ใช่อยู่ข้าง ๆ

             "เปล่านะครับ คุณนิวัติเป็นเจ้านายผม ไม่ใช่อย่างที่รินทร์บอก" ปฏิเสธไปเต๊อะให้ไปอมพระประธานมาพูดผมยังไม่เชื่อเลย

             "สวัสดีครับคุณพ่อ" เหอ ใครเรียกใคร อีตาคุณนิวัติเรียกใครพ่อ

             "สวัสดี แต่ไม่ต้องเรียกพ่อก็ได้นะ ฉันไม่มีลูกหน้าตาแบบคุณ พอดีว่าเราพึ่งไปเดินออกกำลังกายมาคงไม่สะดวกรับแขกถ้ายังไงพรุ่งนี้ก็ต้องเจอเจ้าราชที่ทำงานอยู่แล้วนี่"  ฮ่า ๆ ๆ ๆ เหมือน เหมือนจริง ๆ เหมือนคุณรินทร์เด๊ะ คุณราชหน้าจ๋อยเลยครับ กร๊ากกกก

             "ครับ ความจริงผมก็แค่ผ่านมาเลยแวะมาดูเท่านั้นเอง ถ้ายังไงพรุ่งนี้เจอกันนะราช" มีการนัดแนะเรอะ เดี๋ยวเหอะ คุณรินทร์ตาขวางแล้วเดี๋ยวได้ระเบิดลงแน่

             "งั้นก็กลับได้แล้ว หิว เหนื่อยด้วย ตาครับผมเข้าบ้านก่อนนะจะไปเตรียมอาหาร ตาอย่าให้ใครมาฉกพ่อไปนะ" ผมว่าผมมีพันธมิตรแล้วครับ เพราะคุณตาแกทำหน้าขึงขังรับคำอย่างดีเลย โฮะ ๆ ๆ ๆ เสร็จแน่อีตาคุณนิวัติ

             "เอ้า เข้าบ้านได้แล้ว ขอตัวก่อนนะ ไปราชเข้าบ้าน"
             กว๊ากก   ขอหมาหัวเราะให้สะใจหน่อยเหอะ ไม่เคยเห็นอีตาคุณนิวัติหมดรูปก็คราวนี้ โฮะ ๆ ๆ เก๋าเจอเก๋ากว่าตายไปเรย กร๊ากกก  ( ลงไปนอนหัวเราะดิ้นปั๊ด ๆ  เดี๋ยวเหอะแกได้ชักสมใจแน่ )

             แล้วคุณตาก็ลากคุณราชตามไปครับ คุณราชก็เลยได้แต่เซหลุน ๆ ไปอย่างไม่มีข้อโต้แย้ง เหอ ๆ ๆ 10 คุณรินทร์ยังแพ้ 1 นิวัติแต่งานนี้ 10 นิวัติยังแพ้คุณตาบดินทร์ครับ โฮะ ๆ ๆ ๆ สะใจ ท่าทางผมจะได้พันธมิตรคนใหม่ในการปกป้องคุณราชแล้วครับ กอลลั่ม ๆ เอ้ยไม่ใช่ โฮ่ง ๆ ๆ ๆ ว่าแล้วผมก็เข้าบ้านก่อนดีกว่า ไปก่อนนะครับคุณนิวัติ ไปนะครับทุกท่านฝากดูแลอีตาเจ้านายจอมแสบที่ตอนนี้ยืนอึ้งกิมกี่อยู่นี่ด้วยนะครับ ผมจะเข้าบ้านล่ะ โฮะ ๆ ๆ ๆ ขอหัวเราะอีกทีด้วยความสะใจ บายย


เจอกันตอนหน้าครับ    โฮ่ง  ( โบกขาหน้าลาแบบหมา ๆ )

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE เรื่องหมาหมาแบบพิเศษ 3 ( 03/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: win200 ที่ 03-08-2010 17:32:05

น่ารักดีคับ

ท่าทางคุณตาจะร้ายเอาเรื่องเลย o16

แต่ดูท่าคุณตาบดินทร์จะยังไมรู้จริงๆอิตาเจ้านายนิวัติจ้องจะงับคุณหลานมากกว่าอ่ะจิ o3



เปนกำลังใจให้คับผม :bye2:

(http://upic.me/i/wr/jn111.jpg) (http://upic.me/show.php?id=156ca3a51b5307feab2c9870685fd3da)

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE เรื่องหมาหมาแบบพิเศษ 3 ( 03/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: Ralf ที่ 03-08-2010 17:52:55

รู้แล้วล่ะว่าความแสบของคุณรินทร์นี่มาได้ยัง  :jul3: :m20: :laugh:

สะใจมากครับคุณตา!!  o13 o13 o13

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE เรื่องหมาหมาแบบพิเศษ 3 ( 03/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: kuruma ที่ 03-08-2010 18:28:49

แอบดราม่านิดๆนะนี่~
ปล. ชอบรูปไรเตอร์ โรคุ+มาโอะ น่ารัก ...เนอะ

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE เรื่องหมาหมาแบบพิเศษ 3 ( 03/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: aimaim ที่ 03-08-2010 18:49:52

คุณตาคุณหลานแสบเหมือนกันเลย 55+

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE เรื่องหมาหมาแบบพิเศษ 3 ( 03/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: dukdikdukdik ที่ 03-08-2010 18:56:15

น่ารักดีนะเรื่องนี้  :o8:

เรายังสับสนอยู่ว่า ตานิวัติเนี้ย

จะจีบพ่อหรือลูกกันแน่ มึนตรึบเลย  :z3:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE เรื่องหมาหมาแบบพิเศษ 3 ( 03/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: ordkrub ที่ 03-08-2010 19:13:18

มิน่า ว่าแสบเหมือนใคร

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE เรื่องหมาหมาแบบพิเศษ 3 ( 03/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: wisa ที่ 03-08-2010 19:18:40

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE เรื่องหมาหมาแบบพิเศษ 3 ( 03/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: b27072010 ที่ 04-08-2010 21:04:42

เป็นไปได้ไงเรื่องนี้ตกไป  หน้า  2

ต้องเชียร์กันหน่อย ...

คืนนี้จะมาลงหรือเปล่า ?????

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE เรื่องหมาหมาแบบพิเศษ 4 ( 04/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: PPK ที่ 04-08-2010 21:57:00

กะทิขอพล่าม

           สวัสดีคร๊าบ  มิตรรักแฟนหมาทุกท่าน ( ยกขาหน้าไหว้แบบหมา ๆ ) วันนี้ฝนตกหนักเลยเนาะ  เป็นไงบ้างครับหวังว่าทุกคนจะสบายกันดีนะครับ   อย่าตากฝนนะครับ  เดี๋ยวจะไม่สบาย   หมาเป็นห่วงครับ  ฮ่าๆ   ว่าแต่ว่าพวกคุณจำได้หรือเปล่าครับว่า   หลังจากที่คุณรินทร์กับคุณราชทะเลา่ะกันบ้านแตกบ้านพัง   แล้วพอคืนดีกันได้  คุณๆก็ได้มีเวลาไปเที่ยวทะเลกัน  จริงๆ  มันมากกว่านั้นครับ  อยากรู้ไหมครับว่า  วันหยุดของบ้านผม  โหด  มันส์  และฮา  ขนาดไหน  ตามมาเลยครับ  หมาจะเล่าให้ฟัง  โฮ่ง


เรื่องหมาหมาแบบพิเศษ 4: วันหยุดสุดป่วน

           ยะโฮ   เย้ ๆ ไปเที่ยว ๆ วันนี้ผมจะได้ไปเที่ยวล่ะครับ หือ ที่ไหนเหรอ ไม่บอกหรอกอยากรู้ก็ตามมาเองดิ อิอิ นั่นคุณรินทร์เดินมาตามแล้วครับ ไปเร็ว ๆ ( วิ่งแร่ด ๆ ๆ ไปทันที )

           งี๊ด...  ผมรีบวิ่งไปดักหน้าดักหลังคุณรินทร์ทันทีครับไม่ต้องให้เหนื่อยมาตาม อิอิ คุณรินทร์วันนี้แต่งตัวน่ารักมากเลยน๊า กางเกงตัวใหญ่ๆซีดๆ รองเท้าผ้าใบ เสื้อยืดสีน้ำเงินพอดีตัว หมวกแก๊บสีดำ แบกเป้ด้วย อ๊าย

           ทำไมเจ้านายผมถึงได้น่ารักแบบนี้  .. ผัวะ ..อ๊ากกก ใคร ใครขว้างกระป๋องมาโดนผม ชิ ๆ ๆ ทำไมหลงเจ้านายตัวเองผิดตรงไหน ก็เจ้านายผมน่ารักอ่ะ โด่ ๆ ๆ อิจฉาล่ะซี่ ไม่ต้องเลยเฮอะผมรู้ทันหรอก ( สะบัดหน้างอน.. กร๊อบบบ  อ๊ากก คอเคล็ด .. สมน้ำหน้า เหอะ ๆ ๆ )

           "ไงกะทิ เตรียมตัวเสร็จแล้วเหรอ"
           เอ่อ คุณรินทร์ครับจะให้ผมเตรียมอะไรไม่ทราบครับนอกจากตัวและหัวใจ  แหะ ๆ ๆ ถ้าตอบได้เป็นภาษาคนก็คงจะตอบแบบนี้ละครับ อิอิ แต่นี่ตอบไปก็เท่านั้นมันก็เป็นเสียงงี๊ดง๊าดประสาหมาอย่างผมไปซะหมดแหละ

           "รินทร์ กะทิเร็วเข้าสายแล้วนะ"
           โอ๊ะ ๆ ๆ เสียงคุณราชครับตะโกนเรียกจากหน้าบ้านทั้งผมและคุณรินทร์ก็เลยต้องรีบวิ่งไปเย้สงสัยเรียกขึ้นรถครับด้วย ตอนวิ่งไปทั้งผมและคุณรินทร์ต่างอารมณ์ดี 100%ครับ แต่พอวิ่งไปถึงที่หมายนี่ดิ โหหห อารมณ์ดิ่งเหวเป็นดัชนีหุ้นตอนเศรษฐกิจฟองสบู่เลยครับ ม่ายย

           "ไงราช เตรียมของเสร็จหรือยัง"
           ใครก็ได้บอกผมหน่อยว่ามันไม่จริง ไม่จริงใช่ไหมที่ผมกำลังเห็นอีตาคุณนิวัติมายืนยิ้มเผล่ตรงหน้าพร้อมกับรถคันใหญ่ พี่แกมาด้วยมาดสุดหล่อแสนเท่ห์ ในชุดกางเกงที่ยาวประมาณเข่าอ่ะครับ เสื้อก็สี..อ่า ..สีแสบตาใช้ได้เลยครับลวดลายก็ชวนให้เวียนหัวอย่างแรง แถมด้วยแว่นตาดำ แต่รวม ๆ แล้วพี่แก .. หล่ออ่ะ .. ไม่อยากยอมรับนะแต่ มันหล่อค๊าบบ เฮียแกหล่อเจง ๆ อ่ะครับ

           "ไงกะทิ ฉันหล่อมากเลยหรอจ้องตาไม่กระพริบเลย"
           หือ เรียกผมเหรอ เรียกผมแล้วทำไมมองไปทางคุณรินทร์อ่ะ นี่ ๆ คุณว่าอีตาคุณนิวัติตาเหล่อ๊ะเปล่าครับ (เอียงคอมองทำหน้างง ๆ ) แต่เอ๊ะ แล้วทำไมคุณรินทร์ต้องทำหน้าแดงด้วยล่ะแถมกัดริมฝีปากบาง ๆ แน่นทำตาวาวแล้วสะบัดหน้าพรืดไปขนกระเป๋าช่วยคนขับรถของอีตานิวัติหน้าตาเฉยเลยครับ เห อะไรกันเนี่ย แน่ะ ๆ ๆ ชิอีตานิวัติก็หัวเราะคิกคัก ๆ ท่าทางชอบใจใหญ่เลยอ่ะครับ โวะ หมางงครับหมางง

           "พ่อ มีของแค่นี้ใช่ป่ะ หมดแล้วก็ขึ้นรถดิจะยืนตากแดดทำไม"
           นั่นเอาแล้วครับ ผมละสงสัยจริง ๆ ว่าคุณราชกับคุณรินทร์เขาสลับบทบาทพ่อกับลูกกันหรืออย่างไร เพราะพอคุณรินทร์แว๊ดเท่านั้นครับคุณราชที่กำลังยืนคุยกับอีตาคุณนิวัติก็รีบหันมายิ้มกร่อย ๆ ให้ลูกชายบังเกิดเกล้าแล้วหันไปชวนอีตาคุณนิวัติให้ขึ้นรถทันทีแต่ไม่ครับ ยังไม่หมดเพราะคุณรินทร์แกเล่นดึงคุณราชไว้ก่อนที่จะขึ้นรถไปนั่งข้าง ๆ อีตาคุณิวัติครับแล้วก็บอกว่า

           "พ่อนั่งข้างหน้ากับกะทิละกัน กะทิไม่ค่อยได้นั่งรถไกลเดี๋ยวจะเมารถ" ง่า แล้วคุณรินทร์อ่ะครับจะนั่งไหนอ่ะ อย่าบอกนะว่า

           "งั้นเธอก็มานั่งเป็นเพื่อนฉันก็แล้วกัน"
           เสียงห้าว ๆ ดังจากด้านในและไวปานลิงเขาวังครับมือใหญ่ ๆ ของอีตาคุณนิวัติก็ยื่นมาคว้าหมับที่ข้อมือของคุณรินทร์อย่างแม่นยำ แล้วร่างบาง ๆ ของคุณรินทร์ก็ปลิวหวือตามแรงดึงไปนั่งปุข้าง ๆ อีตาคุณนิวัติใกล้ชนิดที่เรียกว่าแทบจะเกยไปนั่งตักอยู่แล้วล่ะครับ

           "โอ้ย เจ็บนะ"
           คุณรินทร์โวยครับแต่ยังไม่ได้อะไรต่อ มือใหญ่ ๆ ของอีตาคุณนิวัติก็ตะปบปิดปากจิ้มลิ้มน่ารักนั้นไม่ให้ส่งเสียงได้อีก แล้วก็หันมาที่ผมและคุณราชที่ยังอ้าปากค้างกับสิ่งที่เห็นอยู่

           "เอ้า ยืนอยู่นั่นไม่ไปหรือไง ราช ขึ้นรถได้แล้วส่วนแกกะทิถ้าไม่อยากตกรถก็ปีนขึ้นมาเร็ว ๆ"
           อ้าว ๆ ไหงพูดม้า ๆ งั้นล่ะ โหยไปเด่ะเรื่องไรจะไม่ไป ได้ยินแบบนั้นผมก็กระวีกระวาดปีนขึ้นรถล่ะครับเกิดโดนทิ้งไว้ที่บ้านผมก็ตายดิ ส่วนคุณราชก็เอาแต่ยิ้มครับแล้วก็ขึ้นรถตามมาแล้วลุงคนขับรถก็ปิดประตูรถให้ และแล้วพวกเราก็เริ่มออกเดินทางครับ เย้ ๆ ๆ เอ ว่าแต่ว่าผมลืมอะไรไปหรือเปล่าน๊า เอ.. (หันซ้ายหันขวา) ผมก็ไม่มีอะไรต้องเอามานะ เอ แล้วผมลืมอะไร …. O_O อ่ะ ใช่แล้วผมลืม … อ่า …( ค่อย ๆ หันไปข้างหลัง ) แหะ ๆ ๆ ๆ นั่นไงครับที่ผมลืมอ่ะ

           คงไม่ต้องให้ผมบอกนะครับว่าผมลืมอะไร ก็นั่นไงครับที่นั่งอยู่ด้านหลังผมอ่ะดูเหมือนว่าอีตาคุณนิวัติกับคุณรินทร์จะสนุกกับการตีกันบนรถมากครับ นัวเนียกันใหญ่ หือ หาว่าผมพูดผิดเหรอเปล่านะผมว่าผมพูดถูกแล้วนา ก็ดูสิครับคุณรินทร์ยังนั่งดุ๊กดิ๊กอยู่บนตักอีตาคุณนิวัติอยู่เลยครับ แถมตานั่นก็ไม่ยอมปล่อยง่าย ๆ ด้วย เออ เอ้าเข้าไปสนุกจริ๊งง

           "โว้ยนี่ ปล่อยผมนะ"
           คุณรินทร์ดิ้นสุดชีวิตครับแต่แรงเท่ามดหรือจะไปสู้แรงตาหมีควายนั่นได้ไม่มีทาง คุณรินทร์เลยหันมาพยายามขอความช่วยเหลือจากคุณราชครับ แต่ …. ZzzzZzzz โว้ว ๆ ๆ สิ่งมหัศจรรย์ของโลกครับ คุณราชหลับไปแล้ววววว โอ้แม่เจ้า ขึ้นรถได้ไม่ถึง 10 นาทีรถยังไม่ทันออกจากตัวเมืองเลยคุณราชของผมก็หลับไม่รู้เรื่องแล้วอ่ะครับ โหหหห แล้วดูครับดูพอเห็นว่าคุณราชหลับเท่านั้นล่ะ อีตาคุณนิวัติก็รีบขู่คุณรินทร์เลยครับ

           "อย่าเสียงดังสิ ราชนอนเห็นหรือเปล่า" ตาไม่บอดนิจะได้ไม่เห็นจริงป่ะครับคุณรินทร์ (หนอย ไอ้หมาสอพลอ)  เหอะ ๆ ๆ เจอไม้นี้คุณรินทร์ก็เลยหมดฤทธิ์ครับ ทำไงได้ครับคุณราชอ่ะทำงานหนักมากเลยนะครับพอได้พักก็อยากให้พักเต็มที่ แต่ว่านะ

           (เหล่ตาไปที่ร่างสูง ๆ ที่ยังคงกอดคุณรินทร์อยู่) คนที่ทำให้คุณราชต้องทำงานหนักแบบนี้ก็ไอ้เจ้าสุดหล่อนี่แหละ ชิ ๆ ๆ แล้วนี่จะกอดคุณรินทร์ของกระผมอีกนานป่ะเนี่ย ไม่ชอบนะ แง่งงง

           "เอ้า นั่งดี ๆ ถ้าง่วงก็พิงอันได้นะ กะทิแกหันไปมองข้างหน้านู่นเลย เดี่ยวเมารถ"
           เอ้าได้ทีสั่งใหญ่ แต่ก็จริงของพี่แกครับเพราะว่าระยะทางยังอีกไกล คุณราชก็หลับไปแล้ว ส่วนคุณรินทร์ก็สงบศึกกับอีตาคุณนิวัติไปแล้ว เอาเหอะ ผมนอนมั่งดีกว่า ว่าแล้วก็ขอลงไปหาที่นอนที่พื้นล่ะครับ แบบว่าให้นอนบนที่นั่งนี่คงไม่ไหว โชคดีรถคันนี้จะทำที่ว่างไว้ก็เยอะแหม ๆ ๆ เหมือนเตรียมให้ผมเลย เอาวะมันเขย่าหรืออะไรก็ช่างมัน นอนก่อนดีกว่า ว่าแต่คุณรินทร์ของผมล่ะ (หันกลับไปดู)

           โห ทำคอแข็งตามองตรงเลยครับในขณะที่อีตาคุณนิวัติกลับเอนเบาะนอนสบายเลยอ่ะ เฮ้อ คุณรินทร์นะคุณรินทร์ ฮ้าว ผมนอนดีกว่าผมว่าผมง่วงนะไม่รู้ว่าทำไมหรือว่าเพราะน้ำที่คุณรินทร์ให้ผมกินเมื่อกี้ก็ไม่รู้ รู้สึกรสชาติมันปะแล่ม ๆ อ่ะหรือว่าคุณรินทร์จะใส่อะไรไปด้วย (เริ่มฉลาด) ฮ้าวว ไม่ไหวแล้ว อืมม ขอ’ทินอนก่อนน๊า

           แล้วผมก็หลับไปครับคงนานพอดีเลย เพราะพอผมตื่นขึ้นมาอีกทีคุณราชก็ตื่นแล้วแถมยังนั่งชวนคนขับรถคุยด้วยครับ เอแล้วคู่ศึกอัศวินดำประจำบ้านล่ะทำอะไรอยู่ หือ โอ้  แหะ ๆ ๆ เอ่อ แบบว่า แบบว่า ผมไม่เล่าได้ป่ะเนี่ยไม่อยากพูดให้แสลงหัวใจ แต่ไหน ๆ ก็ไหน ๆ เล่าก็ได้ คุณรู้เปล่าครับว่าผมเห็นอะไร เหอะ ๆ ๆ ๆ เต็มสองลูกกะตาหมา ๆ เลยครับว่าคุณรินทร์ซึ่งตอนนี้หมดฤทธิ์เดชองค์กุมารทองแล้วก็เลยพักด้วยการนอน อ่ะไรนะ แค่นอนเหรอครับ เหอะก็คงแค่นอนหรอกครับถ้านอนธรรมดาแต่นี่คุณดูเลยครับดู  ( ชี้ไปที่ด้านหลัง ) นั่นอ่ะ ๆ ๆ ๆ ๆ

           ดู๊ ดูครับคุณรินทร์ของผมนอนหลับไม่พอดั๊นไปเอาไหล่หนา ๆ ของอีตาคุณนิวัติซบหนุนนอนต่างหมอนไปได้ โอ้แม่เจ้าอย่าให้ตื่นตอนนี้นะ ก๊อดซิลล่าอาละวาดแน่ครับ แต่ยังไม่ทันที่สมองน้อย ๆ ของผมจะทันคิดอะไรมากกว่านี้รถก็จอดครับ อ้าวพึ่งสังเกตครับว่าเขาเข้ามาในปั๊มน้ำมัน สงสัยจะเติมน้ำมันแหง

           "รินทร์ ตื่นเถอะลูก"
           คุณราชหันไปเรียกคุณรินทร์ที่ยังหลับอุตุกับอกและไหล่กว้างอย่างสบายใจแต่คุณรินทร์ก็ไม่ตื่นครับ ส่วนอีตาคุณนิวัติเองก็ไม่ยักตื่นเหมือนกันขี้เซากันจริง ๆ เล้ย เมื่อเห็นว่าปลุกไม่ได้แน่ คุณราชก็เลยยอมแพ้ครับแล้วผู้โชคดีรายต่อไปก็คือผมเอง

           "กะทิ เราลงไปเข้าห้องน้ำแล้วค่อยหาขนมกินทีหลังเนาะ"
           คุณราชชวนครับ โอ้ นาน ๆ ทีจะหนีไปเถลไถลกัน แล้วผมกับคุณราชก็เปิดประตูลงจากรถครับ แล้วก็ตรงไปที่ร้านสะดวกซื้อแต่ไม่สะดวกจ่ายที่ตั้งอยู่ภายในปั๊ม ก็ได้มาเพียบละครับทำยังกับว่าจะไปอยู่เกาะมันสักเดือนงั้นแหละ พอหาซื้อของที่อยากได้ครบเราก็กลับมาที่รถครับ

           "พ่อไปไหนมา" น่านน ตื่นมาก็หาเรื่องเลย คุณรินทร์นะคุณรินทร์

           "ไปซื้อของกินนิดหน่อยเอ้าเช็ดหน้าเช็ดตาซะจะได้สดชื่น นี่ครับคุณนิวัติ"
           คุณราชยื่นผ้าเย็นให้กับคุณรินทร์และอีตาคุณนิวัติได้เช็ดหน้าเช็ดตาให้หายง่วงและไม่ลืมที่จะเผื่อแผ่ให้กับลุงคนขับรถด้วยครับ แหมนิสัยดีจริง ๆ

           แล้วผ้าเย็นก็ถูกจ่ายแจกให้ไปเช็ดหน้าเช็ดตากันให้สดชื่นครับ แต่ว่าผมสงสัยครับว่า ทำไมต้องเข็ดหน้าเช็ดตาล่ะ เช็ดหน้าอย่างเดียวไม่ได้เหรอครับ… อ่า ..แหะ ๆ ๆ ไม่สงสัยก็ได้ .. หงิงง ถามนิดถามหน่อยทำโมโห ก็หมาอยากรู้อยากเห็นอ่ะ

           พอสดชื่นแล้วเราก็ออกเดินทางต่อครับ ลุงคนขับรถก็ทำหน้าที่ต่อไปส่วนผม คุณราช คุณรินทร์และอีตาคุณนิวัติก็เริ่มปฏิบัติการใหม่นั่นคือ จัดการกับขนมที่คุณราชไปซื้อมาเมื่อกี้อ่ะครับ โดยที่คุณราชก็ไม่ลืมแบ่งให้ลุงคนขับด้วย แต่ลุงเขาไม่กินครับเขารับแค่เจ้าเครื่องดื่มขวดเล็ก ๆ ไปเท่านั้น ส่วนผมเหรอ เหอ ๆ ๆ มีไรให้กินกินหมดแหละ อิอิ

           "ราช อันนั้นอะไรน่ะน่ากินนะ"
           ดูท่าว่าการเดินทางจะน่าเบื่อไปหน่อยครับ อีตาคุณนิวัติเลยเริ่มปากพาจนด้วยการถามหาของกินในมือคุณราช ซึ่งก็เหมือนเคยครับคุณราชไม่เคยรับรู้อะไรกับเรื่องพวกนี้ ท่านก็เลยยื่นขนมไปให้อีตาคุณนิวัติแต่พี่แกไม่ยอมจกไปกินเองครับกลับบอกว่า

           "แขนเหน็บกิน โดนใครไม่รู้นอนทับ"
           บ่นยิ้ม ๆ ด้วยสีหน้าเจ้าเล่ห์ทำเอาคุณรินทร์หน้าบูดเลยครับ พร้อมกับดึงขนมในมือคุณราชมาถือเอง

           "อยากกินใช่ป่ะ ได้เดี๋ยวป้อนให้" โห เหมือนหวังดีครับแต่ประกายตานี่ …. รังสีอำมหิตกระจายเต็มรถเยย

           แต่ .. อีตาคุณนิวิติไม่มีคำว่าสะท้านสะเทือนครับ ยังคงยิ้มหน้าบานอ้าปากรอขนมที่คุณรินทร์ป้อน เอ่อ เอาเป็นว่าป้อนละกันนะครับถึงมันจะดูเหมือนการยัดเข้าปากมากกว่าอ่ะนะ แหะ ๆ อ่ะยัดเข้า ๆ เดี๋ยวได้ติดคอตายหรอกคุณริ๊นทร์

           "กะทิ เวียนหัวไหมลูก" งี๊ดดด คุณราชเข้ามากอดผมครับแล้วก็จับคางผมให้หันไปมาเพื่อเช็คอาการแต่ไม่ต้องห่วงครับผมไม่เป็นไร

           "อย่าให้กะทิกินขนมมากนะพ่อเดี่ยวจะอ้วก" แหม ๆ ๆ คุณรินทร์ก็มาขัดลาภปากผมอีกละ

           "ฮะ ๆ ๆ อย่างอนน่ากะทิ เอาเป็นว่าไปถึงแล้วอยากกินอะไรจะให้กินนะ เอ้ากินน้ำก่อนแล้วก็นอนซะนะ" คุณราชบอกงี้ครับแล้วก็ยื่นชามน้ำของผมให้อืมมว่าไปผมก็หิวน้ำนะ แหะ ๆ ๆ ว่าแต่ว่าอีกนานไหมเนี่ยจะถึง

           "แล้วนี่จะถึงสักกี่โมงครับ" โอ้ ถามได้ใจมากครับคุณราช

           "คงดึก ๆ น่ะแหละ ราชก็นอนเถอะเหนื่อยมาหลายวันนี่นา"
           อีตาคุณนิวัติบอกยิ้ม ๆ ครับอืมม พูดดีก็เป็นแฮะ ส่วนคุณรินทร์ก็ยังคงทำหน้าเป็นปลาชุบแป้งทอดตั้งหน้าตั้งตายัดขนมเข้าปากตัวเองและปากอีตาคุณนิวัติอย่างเมามันครับ เอ่อ ไม่ทราบว่าตายอดตายอยากมาจากไหนกันครับเนี่ย เฮ้อ เอาเหอะ คงอีกนานกว่าจะถึง ผมว่าผมนอนดีกว่า แต่นอนตรงนี้เบื่อละผมขอไถไปนอนส่วนอื่นของรถมั่งล่ะครับ เปลี่ยนบรรยากาศครับ โฮะ ๆ ๆ

           "กะทิ กะทิ" อืมมม คร่อกกกกกกก อะไรเล่าเรียกทำไมกำลังนอนสบาย งึม ๆ ๆ ๆ

           "กะทิ.. ตื่นนนน" โอ๊ยอะไรนักหนาหมาจะนอน

           "กะทิ ถ้าแกไม่ตื่น ฉันจะเอาแกไปปล่อยเกาะเลยนะ" ง่ะ อะไรปล่อยอะไร (ลุกพรวด) ไม่ได้แล้วครับนอนต่อก็ตายดิตื่นก็ได้ งี๊ดด

           ผมผวาตื่นด้วยคำขู่ของคุณรินทร์ครับ ว่าแต่ทำไมรอบ ๆ นี่มันมืดไปหมดเลยล่ะ อืม แต่กลิ่นอากาศแถวนี้มันแปลกนะครับมันชื้น ๆ แล้วก็เหมือนมีกลิ่นเค็ม ๆ ด้วยล่ะ แล้วก็มีเสียง ซ่า ๆ ๆ เอเหมือนมีอะไรไหลกระทบผิวอยู่ล่ะ อืมมม
ด้วยความงงของหมาอินเตอร์แต่บ้านนอกอย่างผมก็เลยเงยหน้ามองคุณรินทร์ที่ลงมานั่งยืนเท้าเอวมองบิดซ้ายบิดขวาอยู่ ข้างๆ ก็มีคุณราชและอีตาคุณนิวัติที่ก็กำลังบิดตัวไปมาเพื่อไล่ความเมื่อยอยู่เหมือนกันครับ อืมม เอ๊ะ ว้าว โน่นครับโน่น บ้านหลังเบ้อเริ่มเลยอ่ะ

           "ไงกะทิ ชอบล่ะสิ แต่ฉันว่าทางนู้นน่าจะชอบกว่านะ"
           ไหนอ่ะ ไหน ๆ ๆ ๆ คุณราชชี้ไปทางอีกด้านครับ ไม่เห็นมีอะไรนี่นาก็มีแค่สนามทรายกว้าง ๆ กับ อืมม ( ใช้สายตาหมา ๆ เฟ่งมอง ) โอ้ น้ำ น้ำอ่ะครับ โหห แม่น้ำเหรอแต่ทำไมแม่น้ำกว้างจังเลย

           "นั่นน่ะทะเลนะกะทิ"
           ทะเล ทะเลเหรอ ว้าว ๆ ๆ มิน่าล่ะถึงรู้สึกอากาศชื้น ๆ เย้ ๆ ๆ ทะเล ๆ ๆ ๆ อยากเล่น ๆ ๆ ( พุ่งพรวดทันที แต่... ) จ๊ากกก …อ๋อย คุณรินทร์อ่ะเรื่องอะไรมาดึงผมเล่าผมจาเล่นน้ำง๊าาาา

           "หยุดเลยกะทิ ดึกแล้วเอาไว้พรุ่งนี้ค่อยเล่น ไปขนของขึ้นบ้าน"
           ง่า คุณรินทร์แกไม่ยอมให้ไปเล่นอ่ะครับ หงิงงง พรุ่งนี้เหรอ … ก็ด๊ะ อ๊ะพวกคุณๆเริ่มหิ้วกระเป๋าเข้าบ้านละ เดี๋ยวค๊าบบรอ ‘ทิด้วยยย ( รีบวิ่งตามทันที กลัวล่ะสิ โด่ ..)

 

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE เรื่องหมาหมาแบบพิเศษ 4 ( 04/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: PPK ที่ 04-08-2010 21:58:20

          "ห้องของรินทร์ทางนั้นนะ ส่วนห้องโน้นของราข"
           อีตาคุณนิวัติเริ่มแจกแจงห้องหลังจากขนของเข้ามาเสร็จครับ ส่วนลุงคนขับรถก็ขอตัวไปพักในส่วนของตัวเอง คุณราชมองตามนิ้วของคุณราชไปครับแล้วก็พยักหน้าหงึกหงักหิ้วกระเป๋าขึ้นจะเข้าห้องอย่างว่าง่าย แต่ไม่ง่ายครับเพราะคุณรินทร์รีบดึงมือไว้ก่อนแล้วหันมาถามอีตาคุณนิวัติตาวาว ๆ

           "ทำไมต้องแยกห้องด้วยแถมให้ผมกับพ่อเล่นอยู่กันคนละฟากเลย แล้วห้องคุณล่ะ"
           เหอะ ๆ ๆ ๆ อยู่ที่ไหนคุณรินทร์ก็ไม่เคยจะไว้ใจอีตาคุณนิวัติเลยครับเออแต่มันก็จริงนะครับ (หันไปมองห้องเจ้าปัญหา) นู่นห้องคุณรินทร์ทางปีกซ้ายสุด ส่วนโน่นห้องคุณราชทางปีกขวาสุดห่างกันประมาณ 3 ห้อง เออแล้วห้องอีตาคุณนิวัติล่ะ

           "ก็นั่นไง"  ฮ่า ๆ ๆ ๆ นู่นครับชี้ไปนู่น พอรู้เท่านั้นละครับคุณรินทร์ก็กลายร่างเป็นปลาปั๊กเป้าทันที จ๊ายยย

           "ว่าไงนะ ทำไมห้องผมอยู่นู่นแล้วห้องคุณอยู่ที่แถมอยู่ติดห้องพ่อด้วยล่ะไม่เอาผมจะนอนกับพ่อ"
           น่านน จากปลาปั๊กเป้าคุณรินทร์ก็กลายเป็นลูกลิงไปเลยครับ เกาะแขนคุณราชแน่นเลยอ่ะเหอ ๆ ๆ ๆ เล่นกับใครไม่เล่น

           "อ้าวทำไมล่ะ ตอนที่มาทำงานก็นอนแบบนี้"  อ่าคุณนิวัติครับความจริงเป็นสิ่งไม่ตาย แต่มันพาตายนะครับเคยได้ยินไหมครับ  ปากวอนจริง ๆ

           "ว่าไงนะ พ่อทำไมไม่บอกผม นี่มานอนค้างคราวก่อนก็นอนแบบนี้เหรอทำแบบนี้ได้ยังไงกัน"
           โอ้ แม่เจ้าคุณรินทร์เปลี่ยนเป้าไปเล่นงานคุณราชแทนซะแล้น นี่ (เหล่ตาไปที่อีตาคุณนิวัติ) ไม่คิดทำไรมั่งเหรอครับ หือออ นั่นทำมาเป็นถอนหายใจ ชิ หมั่นไส้

           "เฮ้อ เอาล่ะ ๆ งั้นราชนอนทางนี้ ฉันไปนอนทางนู้น" ทางนู้นของตานั่นคือง่าาา ไม่เอ๊า  ก็ทางนั้นมันห้องคุณรินทร์ง๊า แง่ง

           โฮ่งๆ ๆ   ผมเห่ากระชั้นเลยครับแล้วก็แถไปยืนขวางคุณรินทร์กับคุณราชที่ยังงอแงกันอยู่กับอีตาคุณนิวัติไว้ หนอยไอ้คนเจ้าชู้ไม่ได้พ่อจะเอาลูกเดี๋ยวพ่อกัดให้เป็นหมันเลยนี่ แง่งงง

           "ฮะ  ๆ ๆ เจ้านายยังไงหมายังงั้นเลยนะโอเค ๆ ยอมแพ้พวกเธออยู่ห้องทางนี้แล้วกันส่วนฉันจะไปนอนทางนู้น ดึกแล้วไปอาบน้ำอาบท่าแล้วก็พักเสียพรุ่งนี้จะพาไปเที่ยว หึ ๆ ๆ"
           เฮอะตาคนโรคประสาทเดินหัวเราะไปละครับทิ้งให้คุณรินทร์ที่ยังสอบสวนคุณราชไม่เสร็จกับผมไว้โดยไม่สนใจอีก หนอยทิ้งระเบิดไว้นี่หว่า แง่ง
           
           "มานี่เลยพ่อมาเล่าให้ผมฟังเสียดี ๆ หนอยนี่ปิดอะไรผมอีก" น่าน คุณลูกบังเกิดเกล้าลากคุณพ่อเข้าห้องไปแล้วครับโดยมีผมคาบกระเป๋าตามไปด้วย

           มุขหรือเปล่าเนี่ยคุณรินทร์ไม่ยอมขนกระเป๋าปล่อยผมคาบให้ตัวเดียวเลยตั้งหลายใบกว่าจะหมดเล่นเอาหอบเลยครับ กรรมของหมาแสนรู้ครับ หงิง


           และหลังจากที่สอบสวนคุณพ่อผู้น่ารักและแสนซื่อไปจนพอใจแล้ว คุณรินทร์ก็ปล่อยให้คุณราชไปอาบน้ำแล้วก็นอนได้ครับส่วนตัวเองก็จัดของเข้าตู้แล้วก็อาบน้ำนอนมั่ง ไม่นานในห้องนอนก็มืดสนิททั้งคุณรินทร์และคุณราชหลับสนิทไปนานแล้วแต่ผมนี่ดิตาค้างอยู่สงสัยจะเพราะนอนมาทั้งวัน อืม อากาศดีแบบนี้ผมไปเดินเล่นดีกว่า ไปไหมครับถ้าไปก็ตามมาเล้ย ไม่ต้องกลัวเรื่องมืดครับเพราะผมไม่ทะลึ่งไปเดินหรอก ผมก็กลัวเป็นนา

           ผมค่อย ๆ ย่องออกมาครับ คุณรินทร์เปิดแง้มไว้ให้หน่อยหนึ่งเผื่อว่าผมอยากออกไปทำธุระส่วนตั๊วส่วนตัว เอาล่ะครับ ย่อง  ๆ อีกนิดเดียวก็จะออกไปได้แล้วอิอิ แกร่ก ๆ ๆ ๆ ( เสียงตะกายประตู ) อ้าว งี๊ดดดด เขาล็อคอ่ะ หงิง ผมอยากออกไปข้างนอกง๊าา   

           แต่เอ๊ะมือใครมาบิดประตูให้ขอบคุณคร๊าบ แต่เอ๊ะ  ง่ามือ มือใครอ่ะหรือว่า ( หางตกหูตก ค่อยๆหันไป ) ว๊ากกกกกกกกก ช่วยด้วย งี๊ดดดดดด

           อ๊ากกกกผีหลอก ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ

           "กะทิ"
           เหอ เสียง เสียงใครคุ้นๆ ลองมองดีๆดิ๊ อ้าว ปั๊ดธ่อ ที่แท้ก็อีตาคุณนิวัตินี่เองครับ โธ่เอ๊ยมาเงียบ ๆ หมาตกใจหมอ หนอย ตานั่นอยู่ในชุดกางเกงหลวม ๆ เสื้อเชิ๊ตเนื้อบางตัวใหญ่ ผมที่คงพึ่งสระยังหมาด ๆ แล้วก็ยุ่งนิด ๆ คงใช้มือเสยเอาอ่ะครับ แต่ดูยังไงมันก็หล่ออ่ะ

           "นอนไม่หลับหรือไง" หงึ ยิ้มครับ แง๊ ยิ้มพิมพ์ใจคุณรินทร์ค๊าบ’ทิไม่ได้ทรยศนะแต่ แต่

           "ไปเดินเล่นกันไหม" ไปค๊าบบบ อุ๊บส์ แหะ ๆ ๆ น่าขอแป๊บหนึ่งนะอยากไปไม่ใช่เหรอ (หาพรรคพวก)

           แล้วอีตาคุณนิวัติก็พาผมไปวิ่งเล่นยามดึกครับ โหไม่อยากบอกครับอากาศดีมากถึงมากทีสุดเลย ตลอดทางอีตาคุณนิวัติก็ไม่ได้ว่าอะไรครับ เขาเดินลากขาไปเรื่อยอืมทำไมผมรู้สึกว่าเขาเศร้า ๆ ยังไงก็ไม่รู้ เดินไปได้อีกสักพักร่างสูงที่เดินนำหน้าผมก็นั่งลงกับพื้นทรายครับผมก็เลยต้องนั่งด้วยเลยกลายเป็นเรานั่งพิงกันไปซะ แล้วจู่ๆก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นครับ

           "นึกว่าหายไปไหนที่แท้ก็มานั่งชมทะเลยามดึกนี่เอง"  นรกโปรด เสียงนี้มัน แงงง

           "ตามหาฉันเหรอ"
           อีตาคุณนิวัติหันไปหยอกเจ้าของเสียงที่มาใหม่ครับ แต่ผมงิแทบจะมุดทรายหนีอ่ะ คุณรินทร์ครับตามมาตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้ แล้วคุณรินทร์ก็นั่งปุ๊กลงข้าง ๆ ผม ฮ่า ๆๆ ๆ ทำไมสวรรค์เมตตาผมแบบนี้

           "เปล่า มาตามหาหมานอกคอกเท่านั้น"  แงง ผมเปล่าน๊า นี่อธิบายเซ่อีตาคุณนิว๊าดดดดด

           "อย่าไปดุมันเลยน่า ก็เห็นมันนอนไม่หลับเลยพาออกมาเดินเล่นว่าแต่เธอเถอะทำไมไม่พัก" หือ ทำไมคราวนี้ไม่กวนประสาทอ่ะ อืมมดูท่าว่าคุณรินทร์จะรู้สึกได้แฮะ ดูดิครับลดระดับอาการวีนลงละ

           "ขอบคุณนะ" โหว อะไรนะครับ

           "หือ"
           อีตาคุณนิวัติก็คงงครับหันมามองเลย แต่เออ ทำไมต้องมาคุยข้ามหัวผมด้วยอ่ะ โวะนอนดีกว่า ว่าแล้วก็เลยนอนครับนอนคั่นระหว่างสองคน เรื่องอะไรจะให้มานั่งใกล้กันล่ ไม่มีทาง แล้วผมก็เลยนอนฟังสองคนคุยกันครับ บางทีก็จะเงยหน้ามองคนนั้นคนนี้มั่ง แหะ ๆ ๆ

           "ก็เรื่องมาเที่ยว" เสียวคุณรินทร์อุบอิบ ๆ ในคอ ถ้าให้ทายนะคุณรินทร์ต้องหน้าแดงแน่ คุณรินทร์นะจริง ๆ แล้วขี้อายครับ แต่ชอบวีนเพื่อปกปิดแหะ ๆ ๆ

           "ไม่เป็นไร ฉันเองก็อยากมาเที่ยวด้วย ไม่ได้มาพักผ่อนหลายคนนานแล้ว" อืมเสียงอีตาคุณนิวัติเบาไปแฮะ เป็นไรป่าวอ่ะ …( เงยหน้ามอง ผมก็ห่วงนะ แต่ฟอร์ม )

           "แล้วครอบครัวคุณล่ะ"คุณรินทร์ถามตรงใจเลยครับอีตาคุณนิวัติเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะบอก

           "พ่อแม่ฉันเครื่องบินตกทั้งคู่ตั้งแต่ฉันเด็ก ๆ แล้วล่ะ" ง่าา พูดไม่ออกครับ อึ้ง คุณรินทร์ก็อึ้งด้วยเหมือนกัน

           "เอ่อ ผม .. ขอโทษ" คุณรินทร์ขอโทษด้วย อเมซซิ่ง

           "ไม่เป็นไรฉันทำใจได้นานแล้วล่ะ" งืออ ยิ้มกว้างเลยแต่ตาเขาไม่ได้ยิ้มตามเลยครับ

           งี๊ดดดดดด ผมครางเบา ๆ พร้อมกับลุกขึ้นเอาขาหน้าไปวางบนไหล่กว้าง ๆ ทำเอาอีตาคุณนิวัติงงครับแล้วก็หันไปมองคุณรินทร์ที่หัวเราะเบา ๆ แล้วลูบหัวผมไปมา

           "กะทิมันปลอบคุณน่ะ ใช่ไหมกะทิ" แหะ ๆ ๆ ถูกต้องค๊าบบบ โฮ่ง ๆ ๆ ผมเห่าตอบรับไปทำให้อีตาคุณนิวัติยิ้มออกมาแล้วก็ขอบใจผม สีหน้าเขาดีขึ้นมากเลยอ่ะ เย้

           "ขอบใจนะกะทิ" ไม่เป็นไรครับ แต่เอ๊ะเขาลุกแล้วล่ะ จะกลับแล้วเหรอ

           "ดึกแล้วเดี๋ยวไม่สบาย กลับกันดีกว่านะ" เขาชวนยิ้ม ๆ แล้วเดินนำไปโดยมีผมกับคุณรินทร์ตามไปติด ๆ ครับ ตลอดทางเข้าบ้านไม่มีใครอ้าปากพูดอะไรออกมาอีกเลยจนกระทั่งแยกกันเข้าห้อง คุณรินทร์ก็ล้างเท้าแล้วขึ้นเตียงนอน อืมได้เวลาพักแล้วครับ เอาไว้ค่อยสนุกต่อพรุ่งนี้ละกัน   

           "กะทิ ทางนี้ ๆๆ ๆ"
           คุณรินทร์ที่วิ่งนำหน้าไปโบกมือเรียกผมให้รีบวิ่งไปหาครับ โดยมีคุณราชตามมาด้วย ผมก็เลยรีบวิ่งไปก่อน แต่ก็ละล้าละลังเพราะรู้สึกว่าทั้งคุณพ่อและคุณลูกต่างก็ดึงดูดสายตาชาวบ้านเป็นบ้าเลยครับ เดี๋ยวก็มีคนมาทัก เดี่ยวก็มาทัก   ไม่สบอารมณ์หมาจริง ๆ เล้ย ว่าแต่อีตาคุณนิวัติไปไหนเนี่ย

           ผมมัวแต่มองหาอีตาคุณนิวัติพอหันมาอีกทีก็มีฝรั่งตัวโค่งมาเต๊าะคุณราชซะแล้ว

           กว๊ากกก อย่ามายุ่งกับเจ้านายช้านนนนนนน แง่งงง อ๊ะ อีตาคุณนิวัติมาขัดจังหวะได้พอดีแฮะ

           "…………….." อะไรสักอย่างครับที่อีตาคุณนิวัติพูดออกไป แต่ก็ทำให้ตาโย่งนั่นหน้าเสียแล้วก็ถอยฉากไปแทบไม่ทันเลยครับ

           "พ่อ หมอนั่นมาทำอะไร"
           โอ้ คุณรินทร์ก้ไม่น้อยหน้าครับรีบวิ่งกลับมาแต่ช้าไปหน่อยแฮะ บทพระเอกเลยตกเป็นของอีตาคุณนิวัติไป เอาน่าคุณรินทร์ไว้คราวหน้าค่อยแสดงฝีมือเนาะ

           "ไม่มีอะไรหรอกเขาก็มาทักทายน่ะ" ครับ คุณราชของผมยังรักษาระดับความเอ๋อได้คงเส้นคงวาคงศอกคงเมตรและคงกิโลเมตร หมาเซ็งครับหมาเซ็ง

           "พ่อ ผมขอร้องล่ะนะ ช่วยมองโลกในแง่ร้ายหน่อยได้ไหมเนี่ย" จริงของคุณรินทร์นะครับคุณราชมองโลกในแง่ร้ายมั่งก็ไม่มีใครจับเข้าตารางนะ

           "แต่ว่า .." ยังครับ ยังจะเถียงเดี๋ยวดีตายเลย - -

           "ที่รินทร์พูดก็ถูกนะราช เรื่องงานน่ะเธอไม่มีข้อบกพร่องแต่เรื่องอื่นเธอยังต้องปรับอีกเยอะเลยนะรู้ไหม"
           (พยักหน้าหงึกหงัก) เป็นครั้งแรกครับที่ผมเห็นด้วยกับคำพูดของอีตาคุณนิวัติครับ คุณราชเมื่อเห็นว่าเถียงไม่ออกก็เลยจ๋อยสนิทครับ คุณรินทร์ก็เลยต้องเปลี่ยนเรื่องแทน ใจอ่อนอ่ะครับ ^^

           "เอาเหอะ ๆ ป่ะไปเล่นน้ำทางโน้นดีกว่า กะทิเร็ว" คุณรินทร์ลากมือคุณราชนำไปโดยเรียกผมไปด้วย แต่เอ๊ะ ลืมใครไปป่ะครับ

           "ไปสิกะทิ" หือ อีตาคุณนิวัติบอกให้ผมรีบตามไปครับแต่ตัวเองไม่ขยับ เอาไว้ดีหมาลังเลอ่ะ แต่ไม่ต้องลังเลนานครับเพราะว่ามีคนช่วยตัดสินใจให้แล้วล่ะ นั่นไงครับ

           "จะยืนทื่ออีกนานมั้ยคุณนิวัติ รีบพาเจ้ากะทิตามมาด้วยล่ะผมกับพ่อจะไปก่อน"
           คุณรินทร์ที่วิ่งนำหน้าไปเมื่อกี้ชะงักกึกครับเหมือนนึกอะไรออกก็เลยหันกลับมาตะโกนบอก ถ้าผมตาไม่ฝาดนะผมเห็นคุณรินทร์แก้มแดง ๆ ด้วย เอ วิ่งเหนื่อยเหรอไงนะ แต่พึ่งวิ่งเองนะ

           "แกมีเจ้านายที่ดีนะ กะทิ"
           หือ เหรอ แน่นอนสิ เจ้านายผมดีที่สุดในโลกอยู่แล้วล่ะว่าแต่ว่ารีบตามไปเหอะ เดี๋ยวได้โดนฝรั่งลากไปทั้งพ่อทั้งลูกหรอก แล้วผมกับคุณนิวัติก็ออกเดินตามไปครับ ไม่ต้องรีบเดินตามไปติด ๆ แค่ให้ทั้งสองคนอยู่ในระยะสายตาก็พอ กว่าจะไปถึงจุดเล่นน้ำที่คุณรินทร์หมายตาไว้ ทั้งผมและอีตาคุณนิวัติก็เหนื่อยเหมือนกันเพราะต้องคอยกันบรรดาแมงหวี่แมงวันที่พยายามจะเข้ามาไต่ตอม

           คุณรินทร์ คุณราช แง่งงง เหนื่อย แล้วพวกเราก็ได้เล่นน้ำแบบส่วนตั๊วส่วนตัวสมใจครับ ไม่มีใครมาวุ่นวายให้อารมณ์เสียอีกนอกจาก …. พวกเดียวกันเอง นั่นไงครับ ๆ

           … นี่คุณนิวัติไม่ต้องมาจับได้มะ พ่อผมว่ายน้ำเป็นหรอกน่ะ..
           …. ก็เห็นคลื่นมันแรงกลัวจะโดนพัดไป …
           …. รินทร์อย่าทะเลาะกันเลยน่าา มาเล่นน้ำกัน..… ว๊ากกกกก … ริ๊นนนน ..
           …. แค่ก ๆ ๆ ๆ ๆ … ไงล่ะ อวดเก่ง… ยุ่งน่า …

           ฮ่า ๆ ๆ ๆ ก็งี้ละครับ ผมว่านะอีก 3 วันที่เหลือก็คงไม่ต่างจากวันนี้แหงเลย วันหยุดคราวนี้มันแสนจะป่วนจริง ๆ นะครับ เอาล่ะผมว่าผมไปเล่นน้ำมั่งดีกว่าเนาะ ไปละคร๊าบบบบ คุณรินทร์ คุณราชค๊าบบผมเล่นด้วยตัวว โฮ่ง

           เป็นไงครับวันหยุดของพวกผม   สนุกเนาะ  ถ้าไงผมไปเล่นน้ำต่อละนะครับ


เจอกันใหม่ตอนหน้าคร๊าบ  โฮ่ง ( ยกขาหน้าลาแบบหมา ๆ )

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE เรื่องหมาหมาแบบพิเศษ 4 ( 04/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: win200 ที่ 04-08-2010 22:38:19

ดูท่าทางเป้าหมายของตานิวัติคงจะเป็นรินทร์จริงๆจิน๊า

ส่วนคุณราชเหมือนจะเปนพ่อสื่อ

ถามจริงๆถ้าเรื่องนี้คุณราชม่ะคิดหาใหม่ ผมขอได้แมะ :laugh:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE เรื่องหมาหมาแบบพิเศษ 4 ( 04/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: Na_RimKLonG ที่ 04-08-2010 23:38:22

เฮ้ออ


น่ารักจิงๆ

แล้วแล้วก็ +1  หึหึ

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE เรื่องหมาหมาแบบพิเศษ 4 ( 04/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: wisa ที่ 04-08-2010 23:47:38

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE เรื่องหมาหมาแบบพิเศษ 4 ( 04/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: krappom ที่ 05-08-2010 00:18:28

กี๊ดดดดดดดดดดดดดด
หมู...เอ๊ย หมากะทิหมาแว้วววว
คิดถึงจังเลย
 :impress2:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE เรื่องหมาหมาแบบพิเศษ 4 ( 04/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: Ralf ที่ 05-08-2010 06:41:15

เฮฮาดีจังเลยยยยย   :o8: :-[

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE เรื่องหมาหมาแบบพิเศษ 4 ( 04/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: a_tapha ที่ 05-08-2010 09:40:45

 ครอบครัวสุขสันต์ :laugh:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE เรื่องหมาหมาแบบพิเศษ 4 ( 04/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: koraorni ที่ 05-08-2010 11:34:04

อิจฉากระทิ ได้ไปเที่ยวทะเลกะเค้าด้วย

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE เรื่องหมาหมาแบบพิเศษ 4 ( 04/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: minchy ที่ 05-08-2010 12:40:55

สรุปว่าที่เข้าทางพ่อนี่ จะเต๊าะลูกว่างั้นเถอะ

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE เรื่องหมาหมาแบบพิเศษ 4 ( 04/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: ordkrub ที่ 05-08-2010 13:38:11

น่าสงสารนิวัติเนอะ คงเหงาน่าดู

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE เรื่องหมาหมาแบบพิเศษ 4 ( 04/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: golove2 ที่ 05-08-2010 14:53:44

เป้าหมายคือลูก ใช่ไหมจ๊ะ   :z1:   :z1:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE เรื่องหมาหมาแบบพิเศษ 4 ( 04/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: taniyone ที่ 05-08-2010 14:57:07

(http://img696.imageshack.us/img696/662/katiix.png)

ตามไม่ทันเลยยย ช่วงนี้มีสอบ :a5:

แล้วก็ซ้อมเต้นอีก :z2: แต่วันนี้ไม่มีสอบเลยแวะมาหากะทิ

กะทินี่มีเพื่อนบ้านเยอะนะ ตอนไม่อยู่บ้านนี่คงไม่มีเหงา

เดินไปโน่นมานี่ก็ได้ของฟรีมากินละ อิอิ :pigha2:

คุณตาบดินทร์ก็สุดยอดเลย รินทร์ถอดแบบมาเป๊ะๆ ฮ่าๆ

คุณตาน่ารัก ถึงจะใจแข็งยังไงเจอหลานอ้อนก็ใจอ่อนได้

แถมรินทร์ยังมีหน่วยสนับสนุนแล้วด้วยน่ะ o17

ตอนสุดท้ายนี่ไปเที่ยวทะเลน่ารักมากๆ :-[

เห็นจุดประสงค์ objective purpose ของอิตานิวัติอย่างชัดเจน :laugh:

คนฉลาดก็งี้ละ เล่นแผนซ้อนแผน ฮ่าๆๆๆๆๆๆ สุดยอดที่สุดแล้ววคนนี้ o18

ส่วนคนที่คู่กะคุณราชจะใช่คุณวินัยที่มาตอนแรกแล้วหายไปเลยเปล่าน้า

ยังไงก็รอติดตาม รีบๆมาบอกนะกะทิ จุๆๆๆๆๆๆ(ทำเสียงเรียกน้องหมา) :impress2:

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT :6 ( 05/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: PPK ที่ 05-08-2010 23:05:34

กะทิขอพล่าม

          สวัสดีคร๊าบ  มิตรรักแฟนหมาทุกท่าน ( ยกขาหน้าไหว้แบบหมา ๆ )  วันนี้ก็มาซะเกือบครึ่งคืนอีกละ  ไม่รู้ว่าจะมีใครถ่างตารอ   เอ้ย  ตั้งตารอผมบ้างน๊า  ฮ่าๆ  หลังจากที่ผมพาทุกท่านนอกเรื่องออกทะเลไปเสียนาน   เราแวะมาดูที่บ้านกันหน่อยดีกว่าไหมครับว่า   ตอนนี้สถานการณ์เป็นอย่างไร  โฮ่ง

ACT 6 : เรื่องคาใจของกะทิ

         โฮ่ง เช้าวันเสาร์ที่แสนจะสบายติดจะเริ่มหนาวแล้วตอนนี้ก็หน้าหนาวแล้วครับ   ฮ้า ไวปานนิยายเล่มละหกสลึงเจง ๆ   อากาศแบบนี้ล่ะผมชอบอ้าวก็ผมน่ะหมาเมืองหนาวนะครับอากาศเย็น ๆ แบบนี้นะ สวรรค์ของผมเลยแหละ พอตื่นมาผมก็ออกไปทำกิจวัตรส่วนตัวให้เรียบร้อยตามประสาหมาที่ได้การศึกษาอบรมมาดี ไม่ต้องถามนะว่าผมทำไรอ่ะ อืมมม เอ นี่คุณรินทร์ยังไม่ตื่นอีกเหรอเนี่ย ได้ไงกัน ผมเงยหน้าขึ้นฟ้า เห็นดวงตะวันลูกโตกำลังลอยขึ้นมาเรื่อย สายแล้วนี่นา คุณรินทร์ยังไม่ยอมตื่นอีก ขี้เซาจริง ๆ เลยน๊าา หน้าหนาวแบบนี้อากาศดีจะตาย ถึงจะเป็นวันหยุดแต่ก็น่าจะตื่นแต่เช้ามาสูดอากาศบริสุทธิ์กับเค้ามั่งนะเนี่ย อย่าว่ากระนั้นกระนี้เลย ผมไปปลุกดีกว่า ลัลล๊า ๆ ( วิ่งกระแดะไปหาคุณรินทร์ที่ยังนอนอุตุอยู่บนเตียงเอาผ้านวมพันตัวเป็นดักแด้เลย )

         "คุณรินทร์ค๊าบ  ตื่นเถอะค๊าบ  คุณรินทร์ คุณรินทร์ คุณริ๊น"
         ผมพยายามเรียกคุณรินทร์ให้ลุกจากเตียงนุ่ม ๆ ด้วยความพยายามอย่างยิ่งยวด ไม่ว่าจะเห่ารอบเตียง คาบผ้าห่มลากไปทิ้ง หรือแม้กระทั่งปีนขึ้นเตียงเอาหัวไปซุก ๆ ๆ ๆ ให้ตื่นแต่...

         "หืออ อื้อ"
         คุณรินทร์ครางแบบไม่พอใจที่พร้อมกับมือที่ฟาดเปรี้ยงลงมากลางหน้าผากผมเต็ม ๆ เลยอ่ะ อ๋อย ดาวขึ้นเลยอ่ะ แง๊ ใจร้าย  ๆ คุณรินทร์ใจร้าย 'ทิแค่มาปลุกอ๊าาา ทำไมต้องมาตีเค้าด้วยยยย โฮ ...เจ็บน๊า

         "หือ กะทิ"
         นั่นทำเค้าเจ็บยังมาทำเสียงทองไม่รู้ร้อนอีก หมาก็งอนเป็นนะ ฮึ่ ดู๊ ดูครับท่าน คุณรินทร์เมาขี้ตางัวเงียตื่นขึ้นมาดูผมที่โดนฝ่ามือพิฆาตมารไปหนึ่งป๊าบ ไม่น่าหวังดีมาปลุกเล๊ยยย

         "ขอโทษทีนะ กะทิ มือมันไปโดนเองอ่ะ ฮ้าว ง่วงเป็นบ้า" ผมได้แต่นั่งฟังคุณรินทร์บ่นงึมงำ ๆ  ง่วง ง่วงได้ไงเนี่ย เมื่อคืนก็เห็นนอนตั้งแต่หัวค่ำ วุ้ย งง

         "นี่กะทิ เมื่อคืนฉันสะดุ้งตื่นขึ้นมากลางดึกล่ะ แล้วก็พอมองออกไปข้างนอกนะก็เห็นดาวตกด้วย สวยมากเลยล่ะ ฉันก็เลยลากผ้าห่มไปรอดูรู้ตัวอีกที ก็เกือบเช้าแล้วฮ้าววว"
         คุณรินทร์เล่าไปเรื่อย ๆ ประมาณว่าคิดว่าผมฟังเข้าใจ อ๊ะ แต่ผมก็ฟังรู้เรื่องระคร๊าบบ ไม่งั้นจะเอามาเล่าเป็นตุเป็นตะได้เหรอ อย่างนี้นี่เอง มิน่าล่ะท่าทางคุณรินทร์ง่วงเชียว แต่ไหน ๆ ก็ตื่นแล้วไปเดินเล่นกันดีกว่านะคุณรินทร์นะ ๆ ๆ ๆ ๆ
ผมวิ่งไปคาบเชือกที่ไว้สำหรับล่ามคอหมาเวลาไปวิ่งนอกบ้าน ความจริงผมไม่ค่อยชอบใส่หรอก แค่ปลอกคอก็ระคาญจะแย่แล้ว แต่คุณรินทร์บอกว่าจะได้ปลอดภัย ผมก็ต้องเชื่อคุณรินทร์ล่ะครับ พอคุณรินทร์เห็นผมคาบเชือกล่มคอมาก็ยิ้มเลยครับ เอามือมาลูบหัวผม แฮ่  ดีจัง ๆ ไปเที่ยว ๆ

         "อยากไปเที่ยวล่ะสิ รอเดี๋ยวนะไปเปลี่ยนเสื้อก่อน"
         ว่าแล้วคุณรินทร์ก็ลากสังขารไปล้างหน้าเปลี่ยนเป็นชุดออกกำลังกายครับ ยังไม่อาบน้ำเพราะเดี๋ยววิ่งกลับมาก็อาบอีก เสียเวลา ไม่ถึง 15 นาทีเราก็พร้อมจะไปกันแล้วว

         "เอ้า ไปกันเหอะ กะทิ" คุณรินทร์บอก แต่ไม่ทันทีที่พวกผมจะไปไหนเลยฮะ คุณราชก็โผล่ออกมาจากห้องพร้อมกับชุดวิ่ง อ้าว!! จะไปด้วยเหรอ

         "ไปวิ่งเหรอ พ่อไปด้วยสิ" คุณราชยิ้มแป้น คุณรินทร์ทำหน้างง ส่วนผมก็ตัวเอ๋อเกาะเลย ก็ปกติคุณราชแกชอบไปวิ่งกับพวกผมที่ไหนกันล่ะ ถามทีไรก็บอกว่าจะนอน

         "พ่อเนี่ยนะ" คุณรินทร์เสียงหลง ร้อยวันพันปีไม่เคยจะลากคุณราชไปได้ ชวนทีไรก็บอกยังไม่อยากไป แล้วนี่ไหงมาเสนอตัวเองเลยล่ะ

         "อืม พักนี้รู้สึกล้า ๆ เลยอยากจะออกกำลังซะหน่อย ว่าไง ไปได้หรือยัง"
         คุณราชถามเสียงสุดแสนจะลัลล๊าเลยครับ ตั้งแต่ทะเลาะกันคราวก่อนรู้สึกคุณราชจะเปลี่ยนไปมากเลยพยายามหาเรื่องมาอยู่กับคุณรินทร์มากกว่าเดิม ไปไหนก็ไปด้วยตลอด ท่าทางคุณรินทร์เองก็ชอบซะด้วย ดู ๆ ๆ ๆ อมยิ้มใหญ่เลย ยังกะเด็กแน่ะ โฮะ ๆ ๆ

         "โอเคฮะ ดีเหมือนกัน ออกกำลังกายซะมั่งจะได้แข็งแรง" คุณรินทร์เค้าว่างั้นฮะ แล้วพวกผม ก็เลยได้ไปวิ่งกันทั้งครอบครัวเลย เย้ ชอบจัง วันนี้ผมเลยคึกเป็นพิเศษเลยครับ โย่ว ๆ ๆ ใคร ใครจะมีความสุขเท่าผมกันคร๊าบ บรู๊วว....

         ที่ที่พวกผมมาวิ่งเป็นสวนสาธารณะใกล้ ๆ บ้านเองครับ อย่างที่บอกตั้งกะตอนแรกบ้านที่พวกผมอยู่เป็นที่พักพวกพนักงาน เขาเลยมีอะไรให้ครบครันเลยล่ะครับ พวกผมก็เลยได้สบายไป ผมวิ่งนำหน้าปุเลง ๆ ไปเรื่อย ๆ โดยมีคุณราชกับคุณรินทร์วิ่งตามมา วิ่งไปคุยไปกระหนุงกระหนิงตามประสาพ่อลูก น่ารักจริงจริ๊ง แต่ความสุขก็ไม่ได้อยู่คู่กับได้นานหรอกครับ อนิจาไม่เที่ยง  ไม่มีอะไรแน่นอนในโลก เป็นสัจธรรมครับ เศร้าครับ ทำไม๊ สิ่งศักดิ์สิทธิ์ถึงได้ชอบแกล้งหมาน้อย?? น่ารักอย่างผมนักฮึ๊  ทำม๊าย นั่นไงครับตัวทำลายความสุข มันมาแล้วครับมันมาแล้ว

         "ว่าไง ราช พาลูกมาวิ่งเหรอ ดีจังนะ"
         เสียงมารร้าย เอ้ย เสียงอีตาเจ้านายขี้เก๊ก จอมตื๊อ แล้วก็สุดแสนโคตะระกวนประสาทดังมาแต่ไกลพร้อมกับเจ้าของเสียงที่มาพร้อมกับความหล่อ ล่ำ เท่ห์ บาดตาบาดใจทั้งสาวและไม่สาวแถวนั้นให้เหลียวหลังมองตามจนคอเคล็ดกันเป็นแถบ ฮึ ความจริงผมก็ไม่ได้อยากจะชมหรอกนะ แต่มันหล่ออ่ะ ชิ ๆ แต่คุณราชกับคุณรินทร์ของผมก็ใช่ย่อยนะ มีเหมือนกันที่เหลียวมองกันคอแทบหัก แต่...มันดันเป็นผู้ชายกันหมดนี่สิ   ผมล่ะสุดจะเซ็ง แล้วก็นะ ไอ้เรื่องด่าคนคุณรินทร์ของผมไม่เคยแพ้ใคร แต่ทำไม ทำไม๊ไอ้เรื่องเซนส์เวลาคนมาสีนี่มันติดลบสิ้นดี งานมันก็เลยมาหนักที่หมาอย่างผมตัวเดียว ที่ต้องคอยวิ่งต้อนหน้าต้อนหลังไม่ให้คุณ ๆ ทั้งสองวิ่งหลงทางไปเข้าอ้อมแขนหมาป่าที่ไหนได้ใครแหยมเข้ามาใกล้เป็นต้องโดนผมยื่นหน้าไปทักทายก่อน กว่าจะยอมถอยไปหมดเล่นเอาเหนื่อย แต่ว่า อีตาที่มาใหม่นี่ดิ รับมือยาก ดีไม่ดี ผมจะพาลเสียชีวิตเอา

         "ฮึ ตัวมาร" นั่นคุณรินทร์ของผมเอาเชียว ทีงี้ล่ะไว ฮึ

         "หือ ว่าไงนะ รินทร์"
         อีตาคุณนิวัติทำหูเป็นไม่ดีหันมาหาคุณรินทร์พร้อมกับแจกยิ้ม โด่ ไปแจกสาว ๆ ไป๊ ชิ่ว อย่ามาล่อเด็กแถวนี้ คุณรินทร์พอเห็นงั้นก็ถลึงตาใส่สะบัดหน้าพรืดเลยครับ ทำเอาอีตาคุณนิวัติหัวเราะก๊ากเลยอ่ะ อีตาเจ้านายบ้านี่ยังวิปริตไม่เลิก

         "สวัสดิดีครับคุณนิวัติ มาวิ่งเหมือนกันเหรอครับ"
         คุณราช คุณพ่อผู้แสนดีและบริสุทธิ์ดุจน้ำค้างยามเช้า ทักทายนายตัวเองด้วยความรื่นเริง หารู้ไม่ว่ากำลังก่อกองไฟข้างตัวอยู่ เดี๋ยวเหอะ ๆ ๆ

         "อืมม นาน ๆ ทีน่ะ วันนี้เห็นอากาศดีเลยมาวิ่งดู ไม่นึกว่าจะเจอเธอกับรินทร์ .... แกด้วยนะกะทิ" เออ ยังดีที่รู้จักทักทาย ฮึ่

         "โฮ่ง (แปลว่า หวัดดี)"
         ฮึ บอกแล้วผมเป็นหมามีมารยาทเค้าทักมาผมก็ต้องทักตอบ แล้วก็สะบัดหน้าไปอีกทาง ทำเอาอีตาคุณนิวัติหัวเราะลั่นเลยครับ อะไรขำอะไร

         "ฮะ ๆ ๆ กะทินี่เหมือนเธอเลยนะรินทร์ เลี้ยงได้ดีจริง ๆ" เอ้านั่น ชมหรือด่าครับท่าน คุณรินทร์ลมออกหูแล้วมั้ง เนี่ย วอนแล้ววอนซะแล้ว

         "ขอบคุณที่ชม" กร๊อดดด เอ๊ะเสียงไรแปลก ๆ โถ คุณรินทร์กัดฟันกรอด ๆ เป็นมอดกินไม้เลยนิ อีตาคุณนิวัติยิ้มกริ่มลอยหน้าลอยตาท้านรกอยู่

         "เอ่อ คุณนิวัติมาคนเดียวเหรอครับ" เก๊งงง ระฆังทองช่วยชีวิต คุณราชทำหน้าที่เทพีเสรีภาพอีกตามเคย อีตาเจ้านายจอมแสบหันไปเก็กหน้าหล่อ

         "อื้อ ขอร่วมวงด้วยคนได้มั้ยล่ะ"
         นั่น มาฟอร์มเดิมครับ และแน่นอนว่าคนอย่างคุณราชมีหรือที่จะปฏิเสธ ไม่มีทาง ไม่มี๊ รอให้น้ำท่วมหลังเป็ดก่อนเหอะถึงจะมีคำว่าไม่ออกมาจากปากคุณราชอ่ะ ครับ โอ๊ยผมจะบ้า

         "ได้สิครับ ไม่มีปัญหาอยู่แล้วล่ะ"
         ครับ คุณราชไม่มีปัญหา แต่คนที่มีปัญหาน่ะ ยืนหน้าบูดเป็น ... อยู่นู่นแล้ววว ดูซะมั่งเด๊ ...หาเรื่องให้ 'ทิจะโดนกระทืบอีกแล้วนะ คุณราช

         "กะทิ ไป"
         นั่นเอาแล้วไง แล้วคุณรินทร์ก็นำผมวิ่งทิ้งห่างไปเลยครับ แต่ก็ไม่ห่างไรมากหรอกกลัวอีตาเจ้านายประสาทกลับนี่ฉกคุณพ่อสุดที่รักไปซะก่อน สุดท้ายขบวนการวิ่งของพวกผมก็ได้อีตาคุณนิวัติมาร่วมก๊วนจนได้ ท่าทางคุณรินทร์แกจะโมโหโทโส จนลืมฟังว่าสองคนนั้นเขาคุยอะไรกันแหละครับ แต่เนื่องด้วยว่าผมเป็นหมา ซึ่งประสาทสัมผัสดีกว่าคนหลายร้อยเท่า ไม่ต้องแอบฟังมันก็ได้ยิน อ๊ะๆๆ อย่ามาว่าผมนะ ผมไม่ได้เสียมารยาทซะหน่อย เสียงมันลอยมาเข้าหูผมเอง ไอ้ผมก็สมองดีเลยจำได้ เหอะ ๆ จากที่ผมแอบฟัง เอ้ย จากเสียงที่ได้ยินลอยมา ผมจับประโยคการสนทนาได้เลา ๆ ครับ คืองี้ฮะ

         "วันเสาร์หน้า ตอนเย็น คุณนิวัติว่างมั้ยครับ" คุณราชถามขึ้นขณะที่วิ่ง ๆ กันอยู่ อีตาคุณนิวัติทำท่าคิดอยู่พักหนึ่งถึงจะตอบ ลูกเล่นนัก

         "อืมม คิดว่าไม่มีอะไรนะ ทำไมเหรอ"
         คุณราชยิ้มอาย ๆ เอ่อ คุณราชครับ ลูกก็ยังอยู่นะครับจะสารภาพรักก็ไปไกล ๆ หน่อยเดี๋ยวได้มีศพแถวนี้หรอก ผมขี้เกียจหาเบอร์ร่วมกตัญญูนะครับ

         "คือว่า..."
         แล้วก็มีเสียงเด็กที่ไหนก็ไม่รู้ดังเจี๊ยวจ๊าวมา ปัดโธ่ เลยไม่รู้กันเลยว้อยยยว่าคุณราชบอกอะไรอีตาคุณนิวัติเล๊ยยย แฮ่ กัดเด็กตายนี่ผิดกฎหมายมั้ยครับ ฮึ๊ แง่ง ด้วยความที่ผมเป็นหมาที่ดี และรักเจ้านายอย่างแรงเลยต้องพยายามเข้าไปใกล้ ๆ เพื่อจะให้รู้ว่า คุณราชจะพูดอะไรกับอีตาคุณนิวัติ แต่อนิจจา ได้ยินแค่ว่า

         "อืมม" แค่นั้นอ่ะค๊าบ เซ็ง

         สรุปเลยไม่รู้กันเลยว่าพูดอะไรกัน แถมขากลับคุณรินทร์ก็ทำหน้าบูดไม่เลิกส่วนคุณราชก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ฮึ่ มันต้องเกี่ยวกับเรื่องที่คุยกันเมื่อกี้แน่ๆเลย แต่ ไม่นานคุณรินทร์แกก็ลืมเรื่องเมื่อเช้า กลับมาอี๋อ๋อออเซาะฉอเลาะกับคุณราชเหมือนเดิมเลยครับ เออนะ เป็นปลาทองซะแล้วคุณรินทร์ 3 นาทีลืม เฮ้อ แล้วนี่ผมจะทำไงล่ะเนี่ย ต้องทนเก็บความสงสัยไปตลอดเลยรึไง๊ ก๊าซ


เจอกันใหม่ตอนหน้าครับ  โฮ่ง

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT : 6 ( 05/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: Jesale ที่ 05-08-2010 23:40:00

อิอิ น่ารักมากมาย กะทิ น่ารัก
รินทร์ น่ารัก ราช น่ารัก อิอิ 

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT : 6 ( 05/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: wisa ที่ 06-08-2010 01:00:57

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT : 6 ( 05/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: minchy ที่ 06-08-2010 08:20:18

อารายเนี่ยกะทิ    ทำไมถึงพลาดตอนสำคัญเล่า :serius2:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT : 6 ( 05/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: koraorni ที่ 06-08-2010 09:52:50

โหยกระทิคะแนนตกฮวบเลยนะตอนนี้อะ

พลาดได้ไงเนี่ยประโยคสำคัญซะด้วย

ต้องไปสืบมาให้ได้นะว่าคุณราชพูดอะไร

ขอบคุณนะคะ

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT : 6 ( 05/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: a_tapha ที่ 06-08-2010 11:10:16

น่ารักเหมือนเดิมเลยนะทิน้อย

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT : 6 ( 05/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: win200 ที่ 06-08-2010 13:02:39

พูดอะไรหง่าๆๆๆๆๆๆๆ

อยากรู้ๆๆ :z1:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT : 6 ( 05/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: ordkrub ที่ 06-08-2010 15:53:30

มันมีความลับอะไรซ่อนอยู่นะ

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT : 6 ( 05/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: ayanae ที่ 06-08-2010 18:55:35

บกพร่องในหน้าที่แล้วกะทิ อดรู้เลยว่าทั้งคู่คุยอะไรกัน อย่างนี้ต้องแก้ตัวโดยรีบมารายงานความคืบหน้าด่วน
รอติดตามตอนต่อไปค่า

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT : 6 ( 05/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: b27072010 ที่ 06-08-2010 19:40:38

โห้แบบนี้ก็ไม่รู้นะซิว่าเค้าคุยกันอะไร

พลาดไปอย่างแรงนะกะทิ

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT : 6 ( 05/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: Ralf ที่ 07-08-2010 09:10:25

แบบนี้... ไม่ใช่กะทิหรอกที่คาใจ
คนอ่านก็คาใจเหมือนกัน  :jul3: :m20: :laugh:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT : 6 ( 05/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: PPK ที่ 07-08-2010 22:11:19

กะทิขอพล่าม

             สวัสดีคร๊าบ  มิตรรักแฟนหมาทุกท่าน ( ยกขาหน้าไหว้แบบหมา ๆ )  เป็นไงบ้างครับทุกท่าน  เมื่อวานไม่ได้มาทำหน้าที่เล่าเรื่อง   มีใครคิดถึงผมบ้างป่าวเนี่ย  อิอิ   พอดีว่าผมไปทำหน้าที่เจรจากับอาเจ๊  PPK  มาครับ  ส่วนเรื่องอะไรนั้น  เดี๋ยวผมจะบอกดีกว่า  ว่าแต่ว่า  อยากรู้กันแล้วใช่ไหมครับว่า  คุณราชของผมคุยอะไรกับอีตาคุณนิวัติ  ป่ะ  เราไปดูกันดีกว่าครับ


ACT 7 : HAPPY BIRTHDAY

             แฮ่ .... แง่ง ... กังขาครับ กังขา ไม่ ไม่ยอม มันคาใจครับ เรื่องอะไรเหรอ ก็เรื่องนั้นไง เรื่องนั้นน่ะ จำไม่ได้อีก ปั๊ดธ่อ ความจำสั้นกันจริ๊ง เนี่ย ๆ ๆ ๆ เรื่องนี้ไง เนี่ย

             "วันเสาร์หน้า ตอนเย็น คุณนิวัติว่างไหมครับ"
             "..........................."
             "อืมมมม..."  

             3 ประโยคครับ 3 ประโยคของการสนทนาสั้น ๆ ของคนสองคนเท่านั้นที่ทำให้ผมบ้าได้เป็นอาทิตย์ อะไร ทำไม ยังไง มันอะไรกัน ที่ไหนและเมื่อไหร่ทำไมคุณราชต้องทำท่ายิ้มแย้มอย่างมีความสุขตอนที่ถาม แล้วทำไมอีตาคุณนิวัตินั่นจะต้องทำท่าอมยิ้มตอนรับคำด้วย แล้วไอ้ประโยคการสนทนาที่สองที่คั่นกลางที่ผมไม่ได้ยินเพราะเสียงเจี๊ยวจ๊าวของบรรดาเด็กนรก เอ้ย .. เด็กน้อยทั้งหลายที่แสนจะน่ารัก (กัดฟันกรอด) ที่ดังจนทำให้ประสาทสัมผัสที่ผมว่าดีเลิศแล้วเสียไปกระทันหันจนฟังไม่รู้เรื่องว่าคุณราชกับอีตาคุณนิวัตินัดแนะอะไรกัน จนแล้วจนรอดก็ยังไม่รู้สักทีว่าเขาคุยอะไรกัน แถมตั้งแต่วันนั้นทั้งคุณราชและคุณรินทร์ก็พากันยุ่งไปหมด คุณราชเองก็ทำงานหนักออกบ้านเช้ากลับเย็นค่ำทุกวัน คุณรินทร์เองก็เรียนแบบไม่ลืมหูลืมตา เพราะว่าจะสอบแล้ว ปล่อยให้ผมนั่งกลุ้มนอนกลุ้มอยู่ตัวเดียว เชอะ แต่ว่านะครับทุก ๆ อย่างในบ้านก็ผ่านไปเหมือนจะปกตินะครับ แต่ไอ้ที่ผมว่าปกติเนี่ยมันอาจจะไม่ปกติสำหรับท่านอื่น ๆ ก็ได้นะครับ ก็แค่ว่า

ตอนเช้า:
 
             "รินทร์ ฉันมารับ"
             "มาอีกแล้วนะคุณนิวัติ เมื่อไหร่จะเลิกมายุ่งวุ่นวายกับพ่อผมซะทีฮะ น่าเบื่อจริง ๆ อยากไปทำงานเช้าก็ไปเองสิ ไม่ต้องมาลากพ่อผมไปด้วย ยุ่งจริง ........"
             "รินทร์ อย่าเสียมารยาทสิลูก พ่อกินข้าวเสร็จแล้ว รินทร์ก็ไปกินสิ เดี๋ยวก็ไปสายหรอก ไปครับคุณนิวัติ รินทร์เวลาปิดบ้านก็ตรวจดูหน้าต่างประตูก่อนนะลูก"
             "พ่ออ่ะ อีกแล้วนะ เดี๋ยวดิ พ่อ ..... โว้ยย ......"
             แหะ ๆ ๆ ๆ นี่ครับ ตอนเช้าแบบปกติ ปกติมากกกก ^^;; ในสายตาผมนะ

ตอนเย็น:

             "พ่อกลับมาแล้ว โอ้โห กับข้าววันนี้น่ากินจัง"
             "พ่อ อย่าเอามือจิ้มดิ ไปอาบน้ำก่อน เดี๋ยวข้าวก็สุกแล้ว"
             "อืมมม ชักหิวแล้วสิ วันนี้ฉันฝากท้องที่นี่ได้มั้ยเนี่ย"
             "นี่ ไม่ต้องเลยนะ หิวก็กลับไปกินข้าวบ้านตัวเองสิ"
             "ไม่เอาน่ารินทร์ คุณนิวัติอยู่ทานข้าวเย็นด้วยกันนะครับ มีตั้งเยอะ"
             "พ่อ ....... (เสียงโวยวาย)"
             "แหม ราชชวนทั้งทีจะปฏิเสธก็กระไรอยู่ งั้นไม่ขัดศรัทธาล่ะนะ"
             ".......... -- " -- ......"

ตอนดึก :
             "นี่คุณนิวัติ นี่มัน 3 ทุ่มจะปาไป 4 ทุ่มแล้วนะ กลับบ้านซะทีเซ่ คนเขาจะหลับจะนอน รู้จักมั้ยเวลาพักผ่อนน่ะ ฮ๊าาาา ..."
             "รินทร์ ...."
             "อยากนอนก็นอนสิ ฉันจะคุยกับราชต่อ"
             "นี่ ... คุณนี่มันยังไงนะ กลับไปได้แล้ว พ่อผมแล้วก็ผมต้องพักผ่อน เราไม่ต้องการรับแขกอีกแล้ว ไป๊ ..."
             "รินทร์ อย่าทำแบบนี้สิ …"
             "ไม่เป็นไรหรอกราช ผมชินแล้วล่ะ จะว่าไปคุณก็ได้เวลาพักแล้วนะ พรุ่งนี้เรายังมีเวลาคุยกันทั้งวัน"
             "แก๊ ................."
             "รินทร์ อย่าน๊าาาาา .... เพล้ง ..."
 
             ฮ่า ๆ ๆ เป็นไงครับเรื่องปกติของบ้านผม ก็เป็นซะแบบนี้แหละวันไหนไม่มีเสียงโวยวายของคุณรินทร์วันนั้นผมว่าท่าทางฝนจะตกห่าใหญ่เลยล่ะครับ แต่ก็มีอยู่เรื่องหนึ่งนะครับที่ผมคิดยังไงก็ยังงงไม่หาย ก็เรื่องข้าวเย็นนี่แหละครับ คุณ ๆ ก็รู้ใช่ม้าว่าคุณรินทร์ของผมไม่ชอบหน้าอีตาคุณนิวัติอย่างมากและอย่างแรง แต่ว่าทุก ๆ เย็นกับข้าวที่คุณรินทร์ทำจะต้องมีปริมาณสำหรับ 3 คนทุกทีเลย แถมอะไรที่อีตาคุณนิวัติกินได้หรือไม่ได้คุณรินทร์ก็จะรู้หมด แล้วก็เตรียมไว้แบบไม่ตกหล่นเลยล่ะครับ แถมมีนะบางวัน อีตาคุณนิวัติบอกว่าอยากกินนั่นกินนี่ ไม่เกิน 3 วันครับ บนโต๊ะอาหารเย็นก็จะมีเจ้ากับข้าวหน้าตาอย่างที่ว่ามาวางให้อีตาคุณนิวัติได้กินอ่ะครับ ผมล่ะเง็ง แต่ช่างเหอะ เรื่องนั้นน่ะ เพราะว่าตอนนี้ผมมีเรื่องที่ต้องคิดมากกว่านั้นอีก ก็เรื่องไอ้บทสนทนาที่หายไประหว่างคุณราชกับอีตาคุณนิวัตินี่แหล่ะครับ เฮ้อ มันคาใจอย่างแรงครับ   หมาเซ็ง เซ็ง เซ็ง เซ๊งงงง.........

             "อ้าว กะทิ เป็นอะไรเหรอ มานอนกลิ้งเกลือกแต่เช้าเลยนะ มานี่เลย วันนี้มีงานต้องทำเยอะเลยนะ"
             คุณราชเดินมาทักผมพร้อมกับลากผมไปหลังบ้าน ท่าทางคุณราชวันนี้อารมณ์ดีสุด ๆ เลยล่ะครับ ฮึ่ม ๆ ๆ มันต้องเกี่ยวกับเรื่องที่ผมสงสัยแน่ ๆ เลย ก็วันนี้มันวันเสาร์แล้วนี่นา คุณราชกับอีตานิวัตินัดแนะอะไรกัน จะได้รู้ก็วันนี้แหละครับ แง่งงง แต่เอ๊ะ นี่อะไรอะ คุณราชจะทำอะไรครับเนี่ย

             "กะทิ เอานี่ไปวางตรงนู้นนะ"
             คุณราชยื่นผ้าและอีกหลาย ๆ อย่างให้ผมคาบไปวางไว้อีกด้านหนึ่งของห้องเก็บของ ดูเหมือนว่าคุณราชกำลังพยายามทำความสะอาดตรงลานบ้านด้านหลังครับ จากนั้นก็ลากโต๊ะและเก้าอี้ในห้องครัวที่ไว้กินข้าวมาวางข้างนอก พร้อมกับเช็ด ๆ ๆ ไอ้กระผมก็ได้แต่นั่งงงอยู่ ไม่รู้จะทำอะไรสิน่าคุณราชเนี่ย เอ หรือว่าอยากเปลี่ยนบรรยากาศมาทานอาหารนอกบ้านล่ะเนี่ย

             คุณราชตั้งหน้าตั้งตาทำงานไปครับ พอจัดสถานที่เสร็จก็กลับเข้าไปในครัวโดยมีผมตามไปด้วย ตามอย่างเดียวล่ะครับ โหห นี่จะจัดงานอะไรกันเหรอเนี่ย ในครัวมีแต่ของสดทั้งนั้นเลยครับ ดูเหมือนคุณราชจะทำอาหารมื้อใหญ่เลยแหล่ะครับ คุณราชยิ้มแย้มแจ่มใส จับนั่นมาหั่น จับนู่นมาปอก ท่าทางลัลล๊าน่าดู แหง่ะ นี่มันอะไรเนี่ย ผมเริ่มสงสัยมากขึ้น แล้วนี่คุณรินทร์ไปไหนเนี่ย ผมไปตามหาดีกว่าเผื่อว่าคุณรินทร์จะช่วยให้คำตอบผมได้

             โฮ่งงง คุณรินทร์คร๊าบบ อยู่ในห้องม๊ายยยย เปิดตูให้ 'ทิ หน่อยเซ่ คุณรินทร์ ...... ผมพยายามจะเรียกคุณรินทร์ แต่ว่าก็ไม่มีเสียงตอบ เอ คุณรินทร์ไปไหนน๊า พอผมดันประตูห้องเข้าไป ก็พบว่าทั้งห้องว่างเปล่า ง่าาาาาา คุณรินทร์ไปไหนอ่ะ คุณรินทร์ค๊าบบบบบบ ท่าทางว่าผมจะส่งเสียงดังมากไปหน่อยมั้งครับ คุณราชที่อยู่ในห้องครัวเลยได้ยิน ก็เลยตะโกนขึ้นมาบอกผม

             "กะทิ รินทร์ไม่ได้อยู่ในห้องหรอก เห็นว่าไปทำกิจกรรมที่มหา'ลัยน่ะ เย็น ๆ ถึงจะกลับ ลงมาข้างล่างเถอะ"
              อ้าว ไหงงั้นล่ะ ทุกทีไปไหนต้องบอกผมก่อนนี่นา คุณรินทร์อ่ะ งอนแล้วนะ สุดท้าย ผมก็เลยต้องไปนอนแกร่วดูคุณราชทำอาหารไปครับ เฮ้อ ง่วงอ่ะ อากาศก็กำลังดี ผมไปนอนอาบแดดที่สวนดีกว่า เดี๋ยวค่อยกลับมาใหม่ ฮ้าวววว

             แสงแดดอ่อน ๆ ยามสายทำให้ผมตาปรือง่วงนอนมากขึ้นเรื่อย ๆ แต่ก่อนที่ผมจะม่อยกะรอกไปเฝ้าพระอินทร์หูผมก็แว่วเสียงโทรศัพท์แล้วก็เสียงคุณราชที่วิ่งตุ๊บตั๊บไปรับ

             "ครับ คุณนิวัติเหรอครับ จะมาเย็นเหรอครับ ได้ครับ งั้นฝากด้วยนะครับ ครับ"    แหง่ะ อะไร งานนี้อีตาคุณนิวัติมีเอี่ยวด้วยเหรอเนี่ย แง่งงง นี่มันอารายก๊านนน

             ผมแอบชำเลืองมองคุณราชที่เดินกลับเข้าครัว หน้าที่บานอยู่แล้วตั้งกะเมื่อกี้ก็บานขึ้นอีกเป็นสองเท่าบานเป็นจานดาวเทียมแล้วมั้ง ดีนะ ที่คุณราชของผมหน้าตาน่ารักไม่งั้นคงดูไม่จืดแหง ยิ้มเข้าไป นะ ยิ้มเข้าไป เฮ้อ เจ้านายผมแต่ละคน ผมล่ะเซ็งครับ อย่ากระนั้นเลย ในเมื่อไม่มีอะไรให้ทำ หรืออีกนัยหนึ่งคือทำอะไรไม่ได้ หมาอย่างผมก็คงได้แต่ปล่อยตามเวรตามกรรมล่ะครับจนสุดท้ายผมก็เลยต้องไสหัวตัวเองกลับไปนอนซุกที่มุมห้องล่ะครับ ทำไงได้ รอให้คุณรินทร์กลับมาก่อนดีกว่า เฮ้อ ฮ้าววววว ง่วงงงง ของงีบหน่อยแล้วกันนะครับ Zzzzzzzzz

             "กลับมาแล้วคร๊าบบบ พ่อคร๊าบบบ" เสียงใส ๆ ของคุณรินทร์ดังเข้ามาตั้งกะตัวยังไม่โผล่เลยครับ ทำเอาผมสะดุ้งตื่นเลยอ่ะ งืมมมม

             "ว่าไงกะทิ ขี้เกียจจริงนะแก มานอนกลางวันอยู่นี่เอง เอ้าลุกได้แล้ว เดี๋ยวได้เป็นหมูหรอก ยิ่งอ้วน ๆ อยู่ด้วย"
             นั่นมาถึงก็เล่นงานผมเลยอ่ะ ชิ คุณรินทร์นะคุณรินทร์ เห็นหมาอย่างผมเป็นหมูได้ไง แต่ว่าผมก็ต้องรีบบิดขี้เกียจแล้วตามคุณรินทร์เข้าบ้านล่ะครับท่าน หัวหน้าผมมาแล้วนี่

             "ทำอะไรกินมั่งครับพ่อ"  คุณรินทร์เข้าไปกอดคุณราชแน่นเลยครับมีหอมแก้มด้วย อ๊าาออน่ารัก   แล้วคุณรินทร์ก็ชะโงกหน้าไปดูบรรดากับข้าวที่คุณราชเตรียมไว้ตั้งกะบ่าย

             "ของโปรดของรินทร์ทั้งนั้นแหละ กลับเร็วกว่าที่คิดอีกนะ ไปอาบน้ำก่อนไป เดี๋ยวก็เสร็จแล้ว"
             คุณราชบอกให้คุณรินทร์ไปอาบน้ำอาบท่าครับ แหม ไม่ได้เห็นภาพน่ารักแบบนี้มาตั้งนานแล้วครับ ฮ้า แน่ะดู ๆ พ่อลูกเขาหยอกกัน คุณรินทร์หอมแก้มคุณราชก่อนที่จะวิ่งกลับห้องตัวเอง ทำเอาคุณราชยิ้มไม่หุบเลยครับ โอ้ วันนี้เป็นวันครอบครัวสุขสันต์หรืออย่างไร พระเจ้าครับ ขอบคุณมากนะครับที่ให้ผมเกิดมามีเจ้านายน่ารักแบบนี้ อ๊ายยยย มีความสุขจริง จริ๊ง

             เพียงไม่นานคุณรินทร์ก็กลับมาพร้อมกับชุดใหม่แล้วก็เปลี่ยนมาไล่คุณราชไปอาบน้ำมั่งส่วนตัวเองก็ลำเลียงกับข้าวออกไปตั้งโต๊ะข้างนอกครับ อ่า ตกลงนี่มีงานอะไรเหรอครับ บอกผมหน่อยได้ป่ะ และท่าทางว่าคุณรินทร์แกคงเห็นอาการเอ๋อรับประทานของผมที่นั่งจ๋องอยู่ล่ะครับ แกก็เดินมากอดผมแน่นเลย

             "ไงกะทิ งงล่ะสิ เอ้า มานี่ดีกว่า ฉันมีอาหารพิเศษให้แกด้วยน๊าา" โอ้ ของผมก็มีด้วยเหรอ คุณรินทร์ใจดีจังเลยยย

             "เอ้านี่ อาหารหมาอย่างดีที่แกชอบ วันนี้ให้เป็นสองเท่าเลยน้า" ว๊ากกกก โอ้ เนื้อสันในน้ำเกรวี่ของเพดดีกรี กรี๊ดดดด วันนี้ทำไมกะทิโชคดีแบบนี้ อ๊าย.. หม่ำ ๆ ๆ อ่ะ คุณรินทร์มาจับผมทำไมล่ะ ปล่อยดิ๊ ๆ ๆ

             "ใจเย็น ๆ ซี่ พ่อยังไม่ออกมาเลย ต้องกินพร้อมกันสิ กะทิล่ะก็ฮะ ๆ ๆ ๆ" คุณรินทร์บอกพร้อมกับหัวเราะ มือก็พยายามดึงรั้งปลอกคอผมไว้มั่นเลยครับ

             "กะทิ หิวมากหรือไง" คุณราชออกมาแล้วครับ ปล่อยผมดิ ปล่อย ๆ ๆ แง๊ ๆ ๆ เนื้อ ๆ ๆ แต่สวรรค์ก็ยังปรานีผมที่คุณราชออกมาพอดี ก็หัวเราะร่าเลยครับที่เห็นคุณรินทร์กับผมเล่นชักเขย่อกันอยู่

             "รอเดี๋ยวนะกะทิ อ๊ะ คุณนิวัติมาแล้ว"
             สิ้นเสียงคุณราชเท่านั้นแหละครับ คุณรินทร์ก็ปล่อยมือจากปลอกคอผมกระทันหันทำเอาผมหน้าทิ่มพื้นหวิดจะทิ่มลงในชามอาหารผมนิดเดียวเอง โห เกือบไม่ได้กิน แต่เอ๊ะ เมื่อกี้คุณราชว่าไงนะ นิวัติ คงไม่ใช่ไอ้หมอนั่นนะ ไม่นะ วิมานลอยฟ้าของผม ไม่นะ ไม่ ... แต่

             "สวัสดี มาช้าไปหรือเปล่าเนี่ย" ฮืออออ มันมาแล้วครับ มันมาแล้ว ไอ้มารร้ายประจำบ้านผม ฮือออ จะมาทำม๊ายยยย จะมาทำมายยยย จะมาช้า มาสายหรือไม่มาเลยก็ไม่อยากสนใจว้อยย

             ผมเหลือบไปมองคุณรินทร์ที่ตอนนี้หุบยิ้มไปแล้วครับ หน้าที่บานเท่ากระด้งหดเหลือแค่ฝ่ามือเองมั้ง อีตาคุณนิวัติเดินเข้ามาพร้อมกับดอกไม้ช่อใหญ่ ยื่นให้คุณรินทร์ เอ่อ ให้คุณรินทร์จริง ๆ นะครับ ไม่ใช่คุณราช นี่ผมดูผิดรึเปล่าเนี่ย

             "สุขสันต์วันเกิดนะรินทร์ เป็นผู้ใหญ่ซะทีล่ะ พ่อจะได้ไม่กลุ้มใจมากนัก" อ่ะ เหอ วันเกิด โอ้ วันนี้วันเกิดคุณรินทร์เหรอเนี่ย ผมพึ่งรู้นะเนี่ย
"ใครเชิญคุณมาไม่ทราบ นี่เป็นงานเลี้ยงในครอบครัว คนนอกไม่เกี่ยว" นั่นคุณรินทร์ นอกจากจะไม่ขอบคุณยังมาไล่เค้าอีก แต่ ก็สมควรไล่นะผมว่า เดี๋ยวจะได้มีสงครามอีก ผมล่ะสยอง

             "พ่อเชิญคุณนิวัติเองแหละลูก ก็ฉลองแค่เราก็แค่ 2 คน มีคุณนิวัติมาอีกคนจะได้สนุกไงลูกนะ มาเถอะครับ อาหารจะเย็นหมดแล้ว"
             คุณราชรีบออกมาห้ามศึกทันควันครับ มือซ้ายลากข้อมือลูกชาย มือขวาคว้าแขนเจ้านายลากไปนั่งประจำที่ก่อนจะกุลีกุจอตักอาหารให้ โดยมีคุณรินทร์นั่งฮึดฮัดอยู่

             "พ่ออ่ะ" มีงอแงครับ งานนี้

             "น่า นะ" ครับ คุณราชขุดลูกอ้อนทุกกระบวนท่าเลย สุดท้ายคุณรินทร์ก็ต้องยอมแพ้ ยอมนั่งกินข้าวกันสามคนจนได้ส่วนผมก็ขอสวาปามเอ้ยรับประทานเนื้อสันราดน้ำเกรวี่ของผมก่อนล่ะ หม่ำ ๆ ๆ

             พอทานอาหารเสร็จ ก็ได้เวลาเป่าเค้กครับ อีตาคุณนิวัติแกเดินกลับไปที่รถพร้อมกับกล่อง 2 กล่อง กล่องที่ 1 เป็นเค้กก้อนโตสวยมาก ท่าทางคุณรินทร์จะชอบครับ จ้องตาเป็นมันเลย แต่ก็ยังพยายามรักษาฟอร์มเหมือนไม่สนใจ แต่ก็มีชำเลืองมองเป็นระยะแต่ก็อยู่ในสายตาอีตาคุณนิวัติตลอดครับ เพราะผมแอบเห็นนะพี่แกอมยิ้มนิด ๆ เวลาที่เห็นคุณรินทร์ทำฟอร์มเมียงมองกล่องเค้กอ่ะ ส่วนกล่องที่สองเป็นของขวัญที่อีตาคุณนิวัติเอามาให้คุณรินทร์ ซึ่งเจ้าตัวก็อิดออดล่ะครับกว่าจะรับได้คุณราชก็ต้องเปลืองน้ำลายกล่อมไปหลายถังเลยล่ะ

             "ขอบคุณ" สั้น ๆ ห้วน ๆ ได้ใจความครับ อีตาคุณนิวัติก็ยิ้มร่าเลยครับ เหมือนประสบความสำเร็จที่ได้แกล้งคุณรินทร์งั้นล่ะ ไม่รู้เอาอะไรมาให้สิน่า ส่วนคุณราชก็มีครับเป็นสร้อยคอทองคำสวยเชียวล่ะ

             "ขอบคุณมากครับพ่อ" คุณรินทร์ยิ้มแป้นเลยครับ กอดคุณราชแน่นเลย แหมรักกันจริ๊ง ผมได้แต่นั่งปลื้มล่ะครับ ฮ้าาาา และแล้ววันเกิดของคุณรินทร์ก็ผ่านพ้นไปได้ด้วยดีครับ แล้วประมาณห้าทุ่มกว่า ๆ คุณรินทร์ก็ประสบความสำเร็จในการขับไล่อีตาคุณนิวัติกลับบ้านจนได้ แต่ก็ต้องเปลืองเนื้อเปลืองตัวด้วยการเดินไปส่งพ่อเจ้าประคุณถึงรถที่จอดอยู่หน้าบ้านก็ไม่ได้เต็มใจอะไรหรอกครับ คุณราชแกบังคับน่ะ

             "รินทร์ไปส่งคุณนิวัติหน่อยสิลูก ตัวเองเป็นเจ้าภาพนะ" นั่นคุณราชแกสรุปเองเสร็จล่ะครับ คุณรินทร์ก็เลยต้องเดินไปส่งพร้อมกับเสียงบ่นอุบอิบ

             "ก็ไม่ได้เต็มใจเป็นซะหน่อย" ถึงจะบ่นเบา ๆ แต่ผมว่าอีตาคุณนิวัติแกได้ยินนะครับ ผมเห็นแกยิ้มด้วยแหละ แว่บ ๆ อ่ะ

             "เอ้า ถึงรถแล้วนะ กลับได้แล้ว" คุณรินทร์บอกหน้าบูดหน้าบึ้งครับ ตั้งท่าจะหันหลังกลับ

             "เดี๋ยวรินทร์" จะเรียกทำมายว๊าาา

             "......" คุณรินทร์หันมาครับ ไม่พูดอะไร แต่ทำตารำคาญอย่างแรง

             "ปีนี้อายุเท่าไหร่แล้ว" อยู่ ๆ ก็มาถาม เออ แปลกแฮะ

             "19 แค่นี้ใช่มะ หวัดดี" คุณรินทร์ตอบแบบมะนาวหน้าแล้งตามเคยล่ะครับ แล้วก็สะบัดหน้าจากไป ไอ้ผมก็งง ได้แต่มองหน้าหล่อ ๆ ที่ยิ้มบาง ๆ เหมือนมีความนัย

             "19 เหรอ งั้นก็อีกปีเดียวสิ หึ ๆ ๆ ๆ" เอ่อ ... คุณพระคุณเจ้าช่วยด้วยเหอะ ทำไมเหมือนผมจะเห็นอีตาเจ้านายโรคจิตสุดหล่อนี่มีเขามีหางงอกออกมาล่ะครับเนี่ย ง่าาาา

             "กะทิ เข้าบ้าน จะไปด้วยรึไง" เสียงคุณรินทร์เรียกผมไว ๆ ทำให้ผมต้องรีบห้อสี่เท้ากลับไปทันที แต่ว่า ทำไมอีตาคุณนิวัติพูดแบบนี้อ่ะครับ ไม่เข้าใจ ว้า ทำไมพวกคนนี่เค้าชอบทำอะไรให้หมาอย่างผมงงอยู่เรื่อยเลยล่ะครับเนี่ย เฮ้อ อีกปีเหรอ แล้วจะทำไมอ่ะเนี่ย

             "กะทิ.....!!!!!" แว๊กกก เสียงดังเร่งมาอีกแล้ว ผมโกยแน่บเลยครับเรื่องอื่นเอาไว้ก่อนละกัน คร๊าบบบบ ไปแล้วครั๊บ ไปแล้ววววววววว

ป.ล. แถมท้ายครับ

             หลังจากที่เก็บของเรียบร้อยแล้ว คุณรินทร์กับคุณราชก็แยกย้ายกันเข้าห้อง คุณรินทร์เข้าห้องพร้อมกับกล่องของขวัญที่อีตาคุณนิวัติให้มา กล่องเบ้อเริ่มเลยครับอยากรู้จังหมอนั่นให้อะไร คุณรินทร์เองก็ท่าทางอยากรู้เหมือนกันครับ เห็นจับ ๆ วาง ๆ อยู่ตั้งหลายทีแล้ว คุณรินทร์คร๊าบบ แกะเลย ๆ ๆ ๆ ๆ ผมพยายามเอาหัวไปดุนมือคุณรินทร์ คุณรินทร์ทำท่าชั่งใจอยู่ครู่หนึ่งครับ

             "จะเปิดดีไหม 'ทิ" คุณรินทร์หันมาถามผมที่นั่งอยู่ใกล้ ๆ

             "ดี ๆ ครับ เปิดเลย ๆ ๆ ๆ" ผมทำท่าพยักหน้า ยกขาหน้าขึ้นเหมือนจะสนับสนุน

             "เอ้า เปิดก็เปิด"
             ว่าแล้วคุณรินทร์ก็ตั้งหน้าตั้งตาเปิดเลยครับ และเมื่อกล่องถูกเปิดขึ้น ก็เห็นของข้างใน คุณรินทร์ค่อย ๆ ดึงออกมาครับ ท่าทางจะชอบนะเนี่ย รู้ไหมครับของข้างในคืออะไร มันคือชุดสูทครั้บ สูทสีขาว โอ้ เท่ห์อย่างแรงครับขนาดก็พอดีตัวด้วยนะเนี่ย คุณรินทร์ลองเอามาทาบกับตัวเองด้วย โอ้ น่ารักครับ น่ารักมาก อยากเห็นคุณรินทร์ใส่ชุดนี้จัง ว้าว ๆ ๆ ๆ ๆ
 
             "เชอะ ดันรู้อีกนะว่าชอบสูทแบบนี้ ขอบใจละกัน"
             คุณรินทร์อุบอิบ ๆ ในลำคอ ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่กับกระจก ความจริงเรื่องมันน่าจะจบแบบแฮบปี้เอนดิ้งใช่มั้ยครับ แต่ไม่ หึ ๆ ๆ คุณคิดเหรอครับว่าอีตานิวัติจะทำอะไรที่ดีกับเค้าเป็น ไม่ครับ หมอนี่ก็ยังคงยียวนกวนประสาทอยู่เหมือนเดิม เพราะในกล่องนอกจากจะมีชุดสูทสุดเท่ห์แล้วยังมีอีกอย่างครับในกล่องเล็ก และพอคุณรินทร์เปิดดูแค่นั้นแหละ รอยยิ้มเมื่อกี้ก็เลือนหายไปกลายเป็นเสียงกรีดร้องเอ้ย เสียงก่นด่าประหนึ่งว่าจะให้ลอยไปหาตัวต้นเหตุครับ

             "ไอ้นายนิวัติ ไอ้บ้า ไอ้คนเฮงซวย ไอ้ทะลึ่ง ไอ้โรคจิต ไอ้ .... โว้ยยยยยยย"

             ฮ่า ๆ ๆ ๆ ๆ จนได้ครับ จนได้ รู้มั้ยครับ อะไรอยู่ในกล่อง แท่น แทน แท๊นนนนนนน มันคือ มันคือ มันคื๊ออออออออออออออออออ ....

             กกน. ครับ
             ปราการด่านสุดท้ายของท่านชาย ขนาดเดียวกับที่คุณรินทร์ใช้เลยนะครับ ยี่ห้อเดียวกันด้วย ที่สำคัญสีขาวครับ เข้ากับชุดเลยครับ คุณรินทร์ตัวสั่นเทิ้มด้วยความโมโหจัด หน้าแดงก่ำเลย โถ คุณรินทร์ ไม่รู้ว่าโกรธหรือว่าอายนะครับเนี่ย

             แต่ว่าอีตาคุณนิวัติรู้ได้ไงเนี่ยว่าคุณรินทร์ใช้ยี่ห้ออะไร ขนาดเท่าไหร่ อืมมม เป็นงง อืมมมม ,,- -,,

เจอกันตอนหน้าคร๊าบ   โฮ่ง  ( โบกขาหน้าลาแบบหมาๆ )

อ.ล.  ( โอ๊ะลืม )

             เกือบไป     แบบว่าๆ  ผมพึ่งไปเจรจากับเจ๊ PPK  มาครับว่า  ทำไมเจ๊แกไม่บอกชาวบ้านว่า  ทำไม  คุณรินทร์ของผมกับคุณนิวัติแกถึงได้กัด  เอ๊ย  ทะเลาะกันได้ขนาดนี้  จริงๆมันมีเหตุนะครับ   แต่เจ๊แกว่า  มันยาวถ้าจะเล่า   ผมก็เลยจะถามว่า  เล่า  หรือ  ไม่เล่าดีครับ  แบบว่า  หมาขอเสียงโหวต   อิอิ

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT : 7 ( 07/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: Na_RimKLonG ที่ 07-08-2010 22:48:47

จิ้มทะลวงไรเตอร์  55+

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT : 7 ( 07/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 07-08-2010 22:57:40

ฮึฮึ
ในที่สุดก็รู้แบบแจ่มชัด แจ่มแจ้ง กันเลยว่าเป้าหมายคือ ลูกชายน่ะเอง



กะทิ เล่ามาเลย ไม่้ต้องเก็บไว้ อยากรู้แล้วจ้า

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT : 7 ( 07/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: wisa ที่ 07-08-2010 23:04:53

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT : 7 ( 07/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: Jesale ที่ 07-08-2010 23:05:33

น่ารัก กะทิ น่ารัก  o13
รินทร์ ท่าทางจะเข้าใจผิดแล้วล่ะ คุณนิวัติน่ะ ไม่ได้มาจีบพ่อหรอก อิอิ :-[

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT : 7 ( 07/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: dukdikdukdik ที่ 07-08-2010 23:18:13

โอเค เริ่มมั่นใจแหละว่าตานิวัติมาจีบลูก 55+

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT : 7 ( 07/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: minchy ที่ 08-08-2010 13:16:51

อ้างจาก: dukdikdukdik ที่ 07-08-2010 23:18:13  

โอเค เริ่มมั่นใจแหละว่าตานิวัติมาจีบลูก 55+

ช่ายลูกชัวร์ๆๆ o18

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT : 7 ( 07/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: b27072010 ที่ 08-08-2010 19:05:13

เก็บอีก 1 แต้ม  กะทิเล่าเลย

แบบอยากรู้มาก ๆ 

นั่นไงอย่างที่บอกไปแต่แรก

เล็งคนพ่อหรือเล็งคนลูก

เจอคำถามว่าปีนี้อายุเท่าไหร่

เกทเลยว่ามะ

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT : 7 ( 07/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: win200 ที่ 08-08-2010 19:34:29

โสงสายอีก 1 ปี อีตาคุณนิวัติคงเตรียมตัวรับรินทร์เป็นภรรเมียชิมะ :impress2:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT : 7 ( 07/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: golove2 ที่ 08-08-2010 19:40:34

เข้าทางพ่อ หวังงาบลูกเค้า 




 :laugh:   :laugh:   :laugh:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE SPECIAL รักแรกพบแล้วก็จบเห่1 ( 08/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: PPK ที่ 08-08-2010 23:10:24

กะทิขอพล่าม

          มาแล้วคร๊าบ  มาแล้ว  สวัสดีครับมิตรรักแฟนหมาทุกท่าน ( ยกขาหน้าแบบหมาๆ ) มาแล้วครับมาแล้ว  หลังจากที่ไปขุดคุ้ยและกดดันอาเจ๊  PPK มาในที่สุดผมก็ได้บันทึกพิเศษเริ่มต้นความแค้นระหว่างคุณรินทร์และอีตาคุณนิวัติมาจนได้ ฮ่าๆๆ  จะว่าไปผมก็มีส่วนเอี่ยวด้วยละนะครับ  ทำไงได้  เอาเป็นว่า อยากรู้กันแล้วใช่ไหมครับว่า  ทำไม  คุณรินทร์ถึงได้เกลียดขี้หน้าอีตาคุณนิวัติได้ขนาดนี้  มาเลยครับ  ล้อมวงเข้ามา  หมาจะเล่าให้ฟัง เืรื่องมันเริ่มขึ้นเมื่อพวกผมย้ายมาเชียงใหม่แรกๆครับ

หมาครับ .. ผมเป็นหมา.. Special รักแรกพบ..แล้วก็จบเห่ 1 ตอน ฮัลโหลเชียงใหม่

ท่าอากาศยาน จ.เชียงใหม่

          สวัสดีครับ  ที่นี่เชียงใหม่ครับ  เมืองใหญ่และเจริญรุ่งเรืองเป็นอันดับ 2 ของเมืองไทย อ๊ะๆ อันนี้ผมเปล่ามั่วเอาเองนะครับ คุณรินทร์เค้าบอกมา ถ้ามันผิดก็ไปโทษคุณรินทร์ครับ เหอะๆๆๆ โหย นี่หรือคือสนามบิน ตั้งกะเกิดมาเป็นหมาก็พึ่งจะได้มีบุญได้นั่งเครื่องบินนี่แหละครับ โหย มันตื่นเต้นมากเลย พระเจ้าจอร์จมันยอดมากๆเลยครับ แต่ว่ามันก็น่าเสียดายนะครับ ผมอ่ะอยากจะไปนั่งดูวิวกับคุณรินทร์แต่ว่าเจ้าหน้าที่เขาไม่ยอมครับ  เขาจับผมยัดใส่กรงแล้วก็เอามาใส่ในส่วนของการขนย้ายสัตว์อ่ะ โอ้ย ไม่อยากบอกเลยว่ารำคาญอย่างมากมาย ก็คุณคิดดูนะครับว่าหมาเซนต์เบอร์นาร์ดวัยกระเตาะอย่างผม  ต้องมาอยู่ท่ามกลางพวกแมวเป็นสิบๆตัว โอ้ยผมจะตายซะให้ได้ หา ทำไมเหรอครับ อ้าว ก็ผมกลัวแมวอ่ะครับ  หงิง  ( ยืดอกทำเท่ห์ โด่  )

          พอเครื่อลงจอด พวกเจ้าหน้าที่เขาก็เอาพวกผมที่อยู่ในกรงออกมาครับ  ประมาณว่ารอให้เจ้าของมารับไป ตัวแล้ว ตัวเล่า พอใครมีเจ้าของมารับก็จะหันมาร่ำลากันพอเป็นพิธี จนกระทั่งเหลือผมกับเจ้าหมาชิสุ 2 ตัว ที่ยังไม่มีใครมารับ กรรมสิครับงานนี้ คุณรินทร์กับคุณราชหายไปไหนเนี่ย หงิง

          แล้วผมกับเจ้าชิสุก็ต้องแยกจากกันครับเมื่อเจ้าของทางนู้นเค้ากระหืดกระหอบมารับไป ก็เหลือแต่ผมอ่ะเด่ะ คุณรินทร์ค๊าบบบ มารับ 'ทิ สักทีเซ่   อย่าบอกนะว่าจะทิ้งผมไว้ที่นี่อ่ะ ผมไม่เคยทำผิดคิดร้ายอะไรเลยน๊า แค่ซนนิดๆหน่อยๆเองง่ะ อ๊ะ เดี๋ยวนะครับ ผมว่าผมได้ยินเสียงอะไรแหละ นั่นไง ๆๆๆๆ คุณรินทร์ของผม คุณราชด้วยวิ่งกระหืดกระหอบมาเลย กี๊ดดดดด ( เดินกระวนกระวายไปมาในกรง )

          " พ่อฮะ พ่อ เร็วเข้า "
          เสียงใสๆของคุณรินทร์ดังมาแต่ไกลเลยครับ ไม่อยากจะบอกนะครับเดี๋ยวจะหาว่าผมยอเจ้านายตัวเอง แต่ว่านะคุณราชกับคุณรินทร์ของผมอ่ะ น่ารักมากเลยน๊า ดูได้จากสายตาทุกคู่ที่หันมาสนใจคุณๆที่วิ่งปุเลงๆมาหาผม โอ้ ช่างเป็นภาพที่น่าประทับใจเสียนี่กระไรเหมือนดูหนังแบบสโลว์เลยครับเหอๆๆ

          โฮ่งๆๆๆ คุณรินทร์ค๊าบ คุณราชค๊าบ 'ทิ อยู่นี่ ทางนี้ๆๆๆ กลัวไม่ได้ไปครับต้องรีบส่งเสียง ผมไม่อยากเป็นหมาเร่ร่อนนี่นา ไม่นานครับคุณๆของผมก็มาถึง คุณรินทร์เหงื่อซกเลยครับ หน้างิแดงเลย อ๊ายยยน่ารัก คุณราชด้วย แต่เอ๊ะ ทำไมบรรยากาศมันแปลกๆ ( เหลียวไปดูรอบข้าง  )

          ง่ะ เอ่อ .. ผมว่าผมน่าจะหาทางคาบเจ้านายทั้งสองให้ออกนอกสนามบินโดยด่วนแล้วล่ะครับ แบบว่าสายตาที่มองจ้องมามันแปลกๆอ่ะครับ แล้วก็ดันมีแต่ผู้ชายด้วย ม่าย.. อุตส่าห์หนีจากกรุงเทพมาเชียงใหม่ ก็ยังมีพวกนี้อีกเรอะ ตายๆๆๆ

          ว่าแล้วพอออกจากกรงได้ผมก็รีบวิ่งนำออกมาลานจอดรถเลยครับ จะมีใครมารับหรือเปล่าผมไม่สนใจอ่ะ ขอพาคุณๆออกนอกเขตอันตรายก่อนละ สยองครับสยอง บรื๋อส์

          " กะทิ จะรีบไปไหนกัน เราต้องรอคนรถของบริษัทมารับก่อนนะลูก " คุณราชพยายามรั้งสายจูงที่คอผมแล้วก็ตะโกนบอกครับ ส่วนขาก็พยายามฝืนที่จะไม่ให้วิ่งตามแรงดึงของผม

          " กะทิ เป็นอะไรของแกน่ะ ฮึ "
          คุณรินทร์ร่วมด้วยอีกคน เข้ามากอดผมพร้อมกับลูบหัว สงสัยคิดว่าผมตื่นสถานที่แน่ ไอ้สถานที่อ่ะ ไม่เท่าไหร่ครับแต่คนนี่ดิ ไม่อาวอ่ะ ไปเหอะๆๆๆ จะรอคนมารับทำไมกัน ชักช้าๆๆๆ หมาใจร้อนอ่ะ เข้าใจป่ะ ชิๆๆ
 
          แล้วเราทั้ง 3 ชีวิตก็หอบหิ้วกันออกไปยังจุดของรถแท็กซี่รออยู่ครับ โอ้แม่เจ้า เชียงใหม่มีแท็กซี่ด้วย เหมือนกรุงเทพเลยครับ โว้วๆๆๆๆ

          " พ่อ ผมว่าเรานั่งแท็กซี่ไปเหอะ ผมอยากพักแล้วอ่ะ "
          คุณรินทร์เริ่มงอแงครับ คือว่า คุณรินทร์แกเป็นโรคไม่ชอบการรอครับ  ประมาณว่าอยากได้อะไรก็จะเอาให้ได้แหละครับ ส่วนผมเองก็พยายามจะเดินไปมาเหมือนกัน ก็มันเบื่ออ่ะ และแล้ว 2 เสียงย่อมชนะครับสุดท้ายคุณราชก็ต้องยอมขึ้นแท็กซี่จนได้ เหอๆๆๆ อ๊ะ ไม่ต้องถามนะครับว่าผมนั่งตรงไหน โฮะๆๆ แน่น๊อน หมาดีมีชาติตระกูลอย่างผม ไม่มีทางไปยัดในกระโปรงหลังรถให้เสื่อมเสียสายพันธุ์ นี่เลยครับ พอประตูเปิดปุ๊บ พ๊มก็กระโดดไปนั่งข้างคนขับทันที เหอๆๆๆ ได้ประโยชน์หลายสถานได้นั่งสบายไม่เวียนหัวและที่สำคัญ ให้คุณๆนั่งข้างหลังจะได้ไม่โดนคนขับหลีด้วยแหล่ะ ( ยิ้มกว้างแบบภูมิใจสุดๆ โฮะๆๆ)

          แล้วลุงคนขับแท็กซี่ก็พาพวกเราทัวร์เชียงใหม่ซะหนึ่งรอบ ไม่ได้เพิ่มระยะทางเพื่อเอาตังค์หรอกครับ มันเป็นเพราะว่าต่างคนต่างไม่รู้ทางตะหากว่าจุดหมายปลายทางมันอยู่หนใดกันแน่ กรรมจริงๆให้ดิ้นตายเหอะแล้วเจ้าแผนที่ที่คุณราชมีในมือเนี่ยมันก็ช่วยได้มากเลยครับ มากกกกกกกกก ( คือประชดครับประชด )

          กว่าจะมาถึงเจ้าบริษัทใหม่ก็เล่นเอาเกือบชั่วโมง แล้วก็กว่าจะลากสังขารไปถึงบ้านพักพนักงานได้ก็อีก 30 นาที เหอๆๆๆ แต่คุณลุงคนจับเขาไม่เดือดร้อนครับ เพราะคุณรินทร์ของผมชวนคุยตลอดทาง จะอารมณ์เสียได้ไงคุณรินทร์ของผมอ่ะ ทั้งน่ารัก ทั้งมีเสน่ห์ โด่ๆๆๆ

          " โห พ่อ นี่บ้านพักเหรอเนี่ย "
          คุณรินทร์ยืนอ้าปากค้างมองบ้านพักของพวกเราครับ ผมก็อ้าด้วยแหละ แม่เจ้า บริษัทบ้าอะไรโคตะระลงทุนเลยครับ ก็รู้นะว่าใหญ่ เป็นบริษัทที่ทำพวกสิ่งทอ ภายในบริษัทก็มีเนื้อที่มากกว่า 100 ไร่ เป็นอาณาจักรเลยครับ อยู่นอกตัวเมืองเยอะเหมือนกัน มีทั้งโรงงานผลิต และ

          สาธารณูปโภค บ้านพักคนงานแบบต่างๆ สวนให้ออกกำลังกาย อ่ากก แล้วนี่ครับ ที่พวกผมกำลังอ้าปากค้างมองบ้านให้แมงวันบินสำรวจฟันเล่นนี่ก็เหมือนกัน มันเป็นบ้านเดี่ยวครับ บ้านเดี่ยวน่ารักๆ มีสวนด้วยนะ มีรั้วเตี้ยๆน่ารักๆด้วย อ้อ ดูเหมือนเราจะอยู่ใกล้ๆสุดเขตหมู่บ้านพนักงานด้วยครับ เพราะอีกฝั่งดูเหมือนจะเป็นบ้านจัดสรรด้วยแหละ โอ้ แม่เจ้า สวรรค์จริงๆ

          " พ่อ นี่พ่อสมัครงานบริษัทนี้ได้ไงอ่ะ "
          คุณรินทร์หันไปถามคุณราชด้วยน้ำเสียงที่บ่งบอกถึงความอึ้ง และ ทึ่งครับ ส่วนคุณราชก็ได้แต่ยิ้มกร่อยๆให้ลูกชายที่ดูเหมือนว่าจะไม่ได้เชื่อในฝีมือป๊ะป๋าเอาซะเลย แต่มันก็ไม่น่าเชื่อแหละครับ ว่าแต่เราจะมามัวเสียเวลากันทำไมล่ะครับ เข้าบ้านกันเหอะ เนาะ

          โฮ่งๆๆๆๆ คุณรินทร์ค๊าบบ เข้าบ้านกันนะๆๆๆ ผมพยายามไปดึงขากางเกงคุณรินทร์ครับ คุณรินทร์หัวเราะใหญ่เลยแล้วก็เดินหิ้วกระเป๋านำผมเข้าบ้านไป ส่วนผมเหรอ ผมก็ทำงานนะครับ ผมก็ช่วยคาบกระเป๋าเหมือนกันนะไม่ได้กินแรงเจ้านายหรอกน่า แล้วผมก็หันไปหาคุณราชครับ อ้าว กำลังโทสับแหละ อ๊ะ ผมเปล่าแอบฟังนะครับมันได้ยินเองน๊า แต่มันก็กะท่อนกะแท่นละครับ อะไรนะๆๆๆ

          ... ครับ มาถึงแล้วครับ .. คุณ ... ครับขอบคุณมาก บ้านสวยมากครับ เกรงใจคุณ ... แย่เลย... ครับ พรุ่งนี้ผมจะเข้าไปรายงานตัวครับ .. อ๋อ ลูกชายกับหมาครับ ย้ายมาด้วยกันเลย พอดีรินทร์สอบเข้าที่นี่ได้พอดีครับ .. ครับบริหารครับ ครับ ได้ครับ สวัสดีครับ

 

          เอ๋ คุณราชคุยกับใครอ่ะครับ ท่าทางนอบน้อมจัง ชื่ออะไรก็ไม่รู้ ไม่ได้ยินอ่ะ แต่ช่างเหอะครับ เหนื่อยแล้วอ่ะ นั่งเครื่องมาเพลียจัง ง่วงด้วย เอาของไปเก็บแล้วนอนดีกว่า หา อะไรนะครับ ให้ไปช่วยคุณๆเหรอ ก็ด้ายๆไม่บอกก็ช่วยแหละครับ ไปนะครับ อะไรนะ จะไปด้วยเหรอ อืมม ก็ด๊ะ แต่ห้ามเสียงดังนะครับ อิอิ

          คุณรินทร์ค๊าบ 'ทิมาแล้วให้ทำไรป่ะคับ งี๊ดดดดดด ว่าแล้วผมก็เสนอหน้าทันทีครับ อ๊ายยย คุณรินทร์ คุณราชของผม เปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วครับ อ่าก นี่พวกคุณห้ามมองต่ำนะ มองเลยช่วงเอวเข้าไป เอ๊ะบอกว่าอย่ามองไงเล่า หือ ทำไมเหรอครับ ก็เนี่ย คุณรินทร์ของผมใส่กางเกงขาสั้นเลยอ่ะ โว้วๆๆๆ ไม่ได้ๆๆ เจ้านายข้าใครอย่าแตะ แล้วดู ดุ๊ คุณราชค๊าบบบ จะฆ่ามหมาแล้วก็คนแถวนี้เหรอครับ คุณรินทร์ใส่กางเกงข้าสั้นครึ่งขาอ่อน เสื้อยืดพอดีตัว ส่วนคุณราชล่อกางเกงขาสามส่วนกล้าม หมาอยากตายครับ หมาอยากตาย เคยสังวรณ์กันมั่งไหมเนี่ย ว่ามันล่อเสือล่อตะเข้ขนาดไหนกั๊น ป๊าด ถ้าผมเป็นคนนะ ผมจะจับตีก้นทั้งพ่อทั้งลูก เล้ย หมาเครียดครับ หมาเครียด ฮึ่ย อ๊ะ เสียงออดหน้าบ้านนี่ ใครมา

          โฮ่งๆๆๆๆๆ ผมวิ่งหน้าตั้งไปก่อนเลยครับ ไม่ได้ครับเกิดคุณรินทร์หรือคุณราชพุ่งพรวดออกไปตอนนี้ สภาพนี้ผมได้หัวใจวายตายแน่ ใครมาๆๆๆๆ ... ( วิ่งหน้าตั้งนำไปก่อน )

          โฮ่งๆๆๆๆ ใครอ่ะ มาทำไม ... แหะๆ ไม่ได้ไล่นะครับ แต่ภาษาหมามันก็ได้แค่นี้แหละครับ ไม่นานคุณราชของผมก็ออกมา อ่า สภาพเดิมอ่ะ กรี๊ดดดด หมาอยากบ้า คุณราชค๊าบ ทำม๊ายไม่ใส่เสื้อคลุมก๊อนนน ดูเด๊ ตายักษ์นั่นทำตาค้างแล้วง๊าาา

          " สวัสดีครับ "
          ง่ะ อยากตายครับ คุณราชเปิดโหมดมนุษย์มารยาทดีพร้อมกับรอยยิ้มสว่างสดใส ทำเอาผู้มาเยือนตาค้างรอบสอง คิดดุเหอะครับมันน่ากลัวแค่ไหนที่ผู้ชายตัวน้องๆควาย มายืนหน้าแดงอึกอักหน้าบ้านพวกผมอ่ะ

          " เอ่อ สวัสดีครับ ผมชื่อพิชิต เป็นพนักงานฝ่ายบัญชี คือ ได้ยินมาว่าคุณจะย้ายมาวันนี้เลยแวะมาทักทายเผื่อว่ามีอะไรให้ช่วย "
          หนอย ทำคะแนนครับ แถมยื่นมือมาหวังจะแต๊ะอั๋งคุณราชด้วย แง่ง เดี๋ยวปั๊ด กัดให้สูญพันธุ์เลยนี่ ดูๆทำตาเยิ้มเลย ฮึ่ย หมาหวงเจ้าของนะเฟ้ย แง่ง

          " ใครมาฮะพ่อ ... พ๊อ "
          อ่า ท่าทางผมไม่ต้องทำอะไรแล้วครับ นู่น มาแล้วครับ คุณรินทร์วิ่งหน้าตั้งมาเลย อ้อ เปลี่ยนกางเกงแล้วด้วยครับ แหมรอบคอบมากเจ้านายผม อิอิ  ไม่งั้นผมคงได้ฟัดตานั่นจริงๆแน่เลย

          " อ้าวรินทร์ มารู้จักเพื่อนบ้านสิ นี่คุณพิชิต เป็นเจ้าหน้าที่บัญชี คุณพิชิตครับนี่รินทร์ ลูกชายผมครับ "
          คุณราชผู้แสนซื่อของผมไม่ได้รับรู้บรรยากาศมาคุใดๆครับ รีบลากคุณรินทร์ไปยืนอวดชาวบ้านชาวช่องด้วยความที่เป็นคนรักลูกอ่ะครับ แต่คุณรินทร์เหรอครับ เหอะๆ หน้ายังกะทัพพีตักแกเลยอ่ะ แถมพอเหลือบดูคุณราชแต่งตัวเท่านั้นแหละ ก็ตาเขียวเรืองแสงเลยครับ อ๊ะๆ แต่คุณรินทร์ของผมมีมารยาทนะครับ ไม่แว๊ดต่อหน้าประชาชี แต่มีวิธีอื่นอีกเยอะ เหอๆๆๆ

          ว่าแล้วคุณรินทร์ของผมก็เริ่มปฏิบัติการไล่แขกที่ไม่พึงประสงค์ทันทีครับ แบบเชือดนิ่มๆ เพราะท่าทางเฮียแกอยากจะละเมิดอธิปไตยเข้ามานั่งเสนอหน้าในบ้านมากเลย แฮ่ แง่งงง

          " สวัสดีครับคุณพิชิต " คุณรินทร์ประนมมือไหว้อย่างสวยพร้อมกับรอยยิ้มพิฆาตมารทันที เหอๆๆ เล่นเอาเหวอครับ พ่อก็น่ารักละ มาเจอลูกอีก หัวใจละลายครับ ขอบอกๆ

          " อ่า สวัสดีครับ รินทร์ มีอะไรให้ช่วยไหมครับ "
          อีตาคุณพิชิตโชว์พาวน์ทันทีครับ อะไรนะครับ อ๋อ โชว์พาวน์เวอร์ไงครับ ประมาณว่าอยากแสดงพลังงานวัวและควายในตัวอ่ะคับ เฮอะ หนอย นี่ถ้าเบางกล้ามโชว์ได้ทำไปแล้วเนี่ย นั่นๆ ขาอ่ะ จะก้าวเข้ามาทำไม ไม่ได้เชิญว้อย แง่งงง โฮ่งๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

          เมื่อเห็นว่าไม่ได้การก็รีบสะกัดดาวรุ่งมุ่ง ... ประตูหลังชาวบ้านทันทีครับ ด้วยการเสนอหน้าคั่นกลางระหว่างคุณๆทั้งสองกับอีตายักษ์นี่ทันที เฮอะหุ่นแบบนี้ไม่น่ามาทำบัญชีเล้ย ผมว่าไปอยู่ฝ่ายช่างจะรุ่งกว่า ฝ่ายช่างหัวมันครับ แง่งงงงงง

          " กะทิ อย่าเสียมารยาทสิ แหม ขอโทษนะครับ คือหมาผมเนี่ย เป็นพวกปากตรงกับใจ มันรู้ครับว่าพ่อกับผมต้องการอะไร มันก็เลยทำแทนเพราะรู้ว่าพวกเราทำไม่สะดวก "
          กร๊ากกก เป็นไงล่ะเฮีย โดนไปเลย 1 ดอก กร๊ากกก บอกแล้วคุณรินทร์ของผมไม่โวยวาย แต่เชือดนิ่มๆครับ

          " อ่า ครับ " เหอๆ ใช้ได้ ฉลาดใช้ได้ เหมือนจะรู้ว่าคุณรินทร์มีความนัยครับ แต่ คุณราชดันไม่รุ้แฮะ เอ้อ แล้วแบบนี้จะเป็นเลขาท่านประธานได้ไงเนี่ย ผมละกลุ้ม

          " ไม่เป็นไรหรอกครับคุณพิชิต ไม่รบกวนดีกว่า เก็บของนิดเดียวเอง "
          คุณราชยิ้มหวานไปอีกรอบ แง่ง ดูดิครับเคลิ้มเลย ผมอยากเสียมารยาท โดดงับหัวตาบ้านี่จริงๆเลย กลับไปซะทีสิ ( ว้อยยย ) และดูเหมือนว่า คุณรินทร์จะมีอารมณ์เช่นเดียวกับผมครับ เพราะว่า

          " ถ้าไม่มีอะไรแล้ว พวกเราขอจัดบ้านต่อนะครับ ต้องขอโทษด้วยที่ ไม่มีเวลา ( เน้นเสียงมากครับ ฮี่ๆๆ ) ต้อนรับ ถ้ายังไงขอตัวก่อนนะครับ "
          เหอๆ  โดนอีกดอกครับ เหอๆๆ แล้วคุณรินทร์ก็ใช้จังหวะที่อีตาคุณพิชิตนั้นกำลังเหวอ ดึงคุณราชให้ถอยมาแล้วก็ปิดประตูทันที แล้วคอร์สอบรมคุณพ่อก็เริ่มครับ อ่า บางทีผมก็สงสัยปนกับสงสารคุณราชเหมือนกันนะครับ ผมว่าบางวันอาจจะสับสนว่าตกลงใครเป็นพ่อเป็นลูกอ่ะครับ ดูดิครับ เฮ้อ

 
          " พ่อ ทำไมจะออกมาเปิดประตูบ้านไม่รู้จักแต่งตัวให้เรียบร้อยก่อน " คุณรินทร์เอามือเท้าเอวแล้วแหวเลยครับ หน้าตาน่ารัก เอ้ย น่ากลัว แต่ ดูอีกทีก็น่ารักอ่ะครับ เหอๆๆๆ หมาคลั่งเจ้าของครับ

          " ทำไมล่ะรินทร์ ก็ร้อนนี่นา อีกอย่างพ่อก็ไม่ได้โป๊ด้วยนะ " ป๊าด~~  อยากเอาหัวโขกฝาตายครับ คุณราชค๊าบบบ เคยเอากระจกบานใหญ่ๆมาตั้งแล้วไปยืนส่องทั้งตัวม๊ายย ไอ้แต่งแบบนี้เค้าเรียกว่า ล่อเสือล่อตะเข้นะค๊าบบ

          " พ๊อ โอ้ย ผมไม่รู้จะว่าไงแล้วนะ หัดดูตัวเองซะมั่งเซ่ " คุณรินทร์โมโหหน้าดำหน้าแดงเลยครับ น่าสงสารจริงๆมีพ่อแบบคุณราชเนี่ย

          " อยากเจอพวกโรคจิตแบบกรุงเทพอีกหรือไงกัน "
          คุณรินทร์โวยครับ หา อะไรนะครับ อ๋อ ที่กรุงเทพ ก็ไม่มีอะไรมากหรอกครับ ก็แค่คุณราชของผมอ่ะ มักจะตกเป็นเป้าหมายของพวกจิตทรามทั้งหลายแค่นั้นแหละครับ แล้วมันก็เป็นสาเหตุให้คุณรินทร์ของผมกลายเป็นบอมเบอร์แมนอยู่ทุกวันนี้อ่ะครับ วีนได้วีนดี วีนเพื่อชาติก็เพราะคุณพ่อที่แสนน่ารักนี่ล่ะครับ

          " แต่ว่าที่เชียงใหม่นี่คงไม่มีหรอกรินทร์ อีกอย่างเราน่าจะผูกมิตรกับเพื่อนบ้านมั่งนะ " น่าน คุณราชครับ ไม่เถียงจะดีกว่านะครับ นั่นๆๆ คุณรินทร์ของขึ้นอีกละ

          " พอเลยพ่อ ผมเตือนไว้เลยนะ ถ้าพ่อไม่อยากให้ผมลุกขึ้นอาละวาดเหมือนคราวก่อนละก็ อย่าทำตัวสนิทสนมกับพวกผู้ชายให้มากนัก รักนวลสงวนตัวซะมั่ง "  ง่า คุณราชอึ้งครับ ผมก็อึ้ง ไอ้รักนวลสงวนตัวเนี่ย มันใช่กับผู้หญิงไม่ใช่เหรอครับ แต่ ( หันไปมองคุณราชแบบพิจารณา ) รวมคุณราชด้วยก็ได้ แหะๆๆ

          " เอ่อ รินทร์ .... " คุณราชอ้าปากจะพูดครับ แต่พอเห็นคุณรินทร์ถลึงตามองแล้วก็เลยต้องเงียบไป เหอๆ

          " ก็ได้ ต่อไปพ่อจะระวัง " กร๊ากก ขอหมาเสียมารยาทหน่อยเหอะครับ ( ลงไปนอนดิ้นด้วยความขำเจ้านาย ) มีอย่างที่ไหนครับ จะมีพ่อคนไหนที่อยู่ในโอวาทลูกขนาดนี้อ่ะครับ

          " งั้นไปจัดบ้านต่อแล้วอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าจะได้ไปหาของกินกัน "
          คุณรินทร์เริ่มหายหน้างอครับ ก็ได้อย่างที่ต้องการแล้วนี่ เหอๆ ลองคุณราชยังเถียงต่อดิ ได้เห็นก๊อดซิลล่าถล่มเมืองเชียงใหม่แน่ ว่าแล้ว ทั้งคุณราชและคุณรินทร์ก็ไปช่วยกันจัดของต่อครับ ส่วนผม ก็วิ่งไปวิ่งมารอบบ้านแหละครับ สำรวจครับสำรวจแบบว่าดูว่าจุดไหนมีช่องโหว่ให้คนมันปีนเข้ามาได้ ผมจะได้รีบไปบอกคุณรินทร์ได้ครับ เหอๆๆ

          และแล้วก็ถึงเวลาเย็นครับ แหม บรรยากาศเมืองเชียงใหม่ตอนเย็นๆนี่มันสบายจริงๆ ไม่เหมือนกรุงเทพเลยครับ ไม่ร้อนอบอ้าว อากาศก็ดี มลพิษก็ไม่มาก คุณรินทร์กับคุณราชของผมก็จัดบ้านจัดของเสร็จแล้วครับ คงจะอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้ากันเสร็จแล้วล่ะครับ นั่นไงออกมาแล้ว งี๊ดดดดดดด

          " ไงกะทิ ชอบบ้านใหม่หรือเปล่า " คุณราชย่อตัวลงนั่งกอดผม เหอๆๆ อิจฉาล่ะสิ โฮะๆๆ

          งี๊ดดด โฮ่งๆๆๆ ชอบครับ ชอบมากเลยยย ^^ ( กระดิกหางเป็นติดมอเตอร์ )

          " พ่อฮะ เราไปเดินสำรวจรอบหมู่บ้านกันเหอะ ท่าทางจะกว้าง " คุณรินทร์ทำตาใส มาดคุณหนูขี้วีนหายไปแล้วครับ เหลือแค่คุณรินทร์ขี้อ้อนคนเดิม อ๊ายย น่ารักครับ

          " อืม ก็ดีนะ เดี๋ยวเราแวะซื้อกับข้าวมาเลยละกัน นะกะทิ " คุณราชหันมาถามผม ค๊าบบบ ยังไงก็ได้ค๊าบบ ขอแค่ได้กินค๊าบบบ

          " ป่ะ " ว่าแล้วพวกเราก็เริ่มต้นจากการสำรวจรอบบ้านครับ อันนี้ผมสำรวจก่อนแล้ว 1 รอบ ไม่เป็นไร อีกรอบก็ได้

          " พ่อฮะ ตรงรั้วนี่ ผมว่าเราเอาอะไรมาปลูกดีไหม "
          คุณรินทร์หันมาถามความเห็นคุณราช ด้วยความทีเป็นคนมองการณ์ไกลครับ ซึ่งผมก็เห็นด้วยนะ เพราะไอ้เจ้ารั้วเนี่ย มันไม่ได้ช่วยอะไรเล้ย เตี้ยประมาณเอว เหมือนทำไว้เพื่อความสวยงามอ่ะครับ ไม่ไหวๆ

          " อืม จะปลูกอะไรล่ะ " คุณราชหันมาถามยิ้มๆ เหอๆ โอ น่ารัก ทำไมผมเป็นหมาโชคดีแบบนี้เนี่ย

          " ชะอมครับ " ง่าาา ชะอมเนี่ยนะ ทำไมอ่ะครับคุณรินทร์

          " ชะอม รินทร์จะปลูกไว้กินเหรอลูก " คุณราชทำหน้าเหรอหรา ส่วนคุณรินทร์ก็อมยิ้มไม่ตอบครับ แต่กลับทำท่าน่ารักๆด้วยการยักไหล่แล้วเดินต่อ แต่ดูจากแววตาแล้วผมว่าไม่ได้ปลูกไว้กินแน่เลยครับ อย่างอื่นแหงเลย เชื่อผมเหอะ

          " อืมม ด้านหลังนี่ผมจะปลูกผักสวนครัว ทำแปลงดอกไม้ด้วยดีกว่า พ่อฮะ ไว้วันหยุด เราลองหาตลาดต้นไม้กันนะฮะ ผมอยากปลูกดอกไม้มานานละ แต่ที่กรุงเทพเราไม่มีที่ให้ปลูก "
          คุณรินทร์หันมาถามท่าทางมีความสุขมากเลยครับ แหม เห็นแบบนี้หมาแบบผมก็ปลื้มล่ะครับ เหอๆๆ เจ้านายมีความสุข หมาอย่างผมก็มีความสุขครับ

          " ก็ดีนะ แล้วแต่รินทร์เถอะ ว่าแต่มีเวลาเหรอลูก " คุณราชคงห่วงเรื่องเรียนครับ แหม จะห่วงอะไรกัน คุณรินทร์ออกจะเก่ง เนาะๆๆ

          " ไม่ต้องห่วงหรอกครับพ่อ ไม่ได้เรียนทั้งวันทั้งคืนสักหน่อย เราไปสำรวจหมู่บ้านกันดีกว่าครับ "
          คุณรินทร์บอกยิ้มๆครับ แต่ว่าดูเหมือนว่าการออกไปคราวนี้จะเป็นการคิดผิดของพวกผมก็ได้ครับ ทำไมเหรอครับ เหอะๆๆ ก็อย่างว่านะครับว่าที่นี่มันหมู่บ้านพนักงานไปที่ไหนก็เจอคนของบริษัท แล้วคุณรินทร์กับคุณราชของผมก็แสนจะสดใสน่ารัก มันจะเหลือรอดเหรอครับ กว่าจะเอาตัวรอดกลับมาถึงบ้านได้ เล่นเอาคุณรินทร์เกือบแปลงร่างไปหลายรอบเลยครับ เริ่มจากนี่เลย ออกบ้านไป ก็เจอ สมาคมแม่บ้านที่ออกมาคุยกันเพื่อนินทาชาวบ้าน ทันที่ที่เห็นพวกผม คุณเธอทั้งหลายก็ออกอาการกรี๊ดกร๊าดกันใหญ่เลยครับ

          " ต๊าย พึ่งย้ายมาเหรอคะ ว่างๆก็ออกมาสังสรรค์กันได้นะคะ "
          แม่บ้านหมายเลข 1 ชักชวน เอ่อโทษครับ จะชวนคุณราชของผมมาร่วมสมาคมเหรอครับ แต่คุณราชอ่ะ พ่อบ้านนะครับ ไม่ใช่แม่บ้าน ไม่ได้การผมต้องรีบพาเจ้านายหนีก่อนละ แต่ก็ไม่วายจะมีเสียงไล่หลังครับ

          .. ต๊าย หน้าตาดีทั้งพ่อทั้งลูกเลยนะเธอ แหมๆๆๆ .... เหอะๆๆ ไม่ต้องถามก็รู้ครับว่า หลังจากนั้นหัวข้อการสนทนาจะเป็นเรื่องอะไร เฮ้อ
         
          ลำดับต่อไปครับ สวนสาธารณาในหมู่บ้าน อันนี้หนักหน่อยครับ เพราะเป็นช่วงเย็น บรรดาผู้รักการออกกำลังกายทั้งหลายเลยยั้วเยี้ยไปหมด แต่ว่า พอคุณรินทร์กับคุณราชเข้าไปเท่านั้นแหละ ทุกสายตาก็มุ่งมาที่คุณๆของผมทันที 
          อ๊ากก ผมล่ะอยากจะแยกตัวได้ครับ ทำไมเหรอ ก็คิดดูเหอะครับ ทุกคนพุ่งมาทักทาย ทักอย่างเดียวไม่ว่าครับ มียื่นมือมาหวังจะหากำไร ทำเอาผมกับคุณรินทร์ต้องลากคุณราชหนีแทบไม่ทัน แต่ความวัวไม่ทันหาย ความควายก็มาแทรกครับ ก็คุณรินทร์ดิครับพอลากพ่อหนีได้ ตัวเองก็ดันตกเป็นเป้าอีก คราวนี้เลยลำบากผมที่ต้องทำตัวเป็นเซนต์เบอร์นาร์ดนอกคอกครับ ทำไมเหรอครับ อ้าว ก็ผมน่ะเป็นพันธุ์ที่ไม่มีพิษภัยกับใครนี่ครับ แล้วนี่ต้องมาแยกเขี้ยวไล่ชาวบ้านอ่ะ เฮ้อ กว่าจะออกมาจากโซนนั้นได้ก็เล่นเอาแทบตายไม่ไหวๆ

          ที่ต่อไปก็คือ ร้านค้าประจำหมู่บ้านครับ โอ้ มีทุกสิ่งให้เลือกสรร ที่นี่ดีหน่อยครับที่ไม่มีใครเข้ามาเกาะแกะ หายเหนื่อยได้นิดหน่อย แล้วพวกผมก็เลยแวะซื้อของกันแล้วก็กลับครับ แต่ว่าระหว่างทางก็ต้องคอยยิ้มให้กับคนที่มาทักทายในฐานะหน้าใหม่ครับ ทักทายเฉยๆได้ครับ แต่พวกที่จะเข้าใกล้เพื่อหวังผลนี่ แทบจะต้องไล่งับเลยครับ โอ้ย นี่ผมคิดถูกหรือเปล่าเนี่ยที่บอกว่า ย้ายมาเชียงใหม่แล้วดีอ่ะ

          แล้วพวกผมก็กลับบ้านได้อย่างปลอดภัยครับ แต่จะว่างั้นก็ยังไม่ถูกเพราะว่ายังไม่ทันที่จะเข้าบ้านเลยครับก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้น เป็นเสียงที่ดังออกมาจากอีกฝั่งของหมู่บ้านครับ

           " ต๊ายยยยยย มาอยู่ใหม่เหรอคะ " อ่า เสียงอะไรๆ แหลมๆแป๋น o_O

          แล้วต้นกำเนิดเสียงก็ออกมาเสนอหน้า เอ้ย โผล่มาให้เห็นครับ เธอเป็นสาวสวยครับ สวยมาก ( สวยไปหมดเลย ) หญิงสาวในชุดที่คิดว่าสวยมั้งครับ แต่ผมเห็นแล้วอยากจะฟัดให้ยับเลยอ่ะ คุณเธอวิ่งมาเกาะรั้วด้านที่คุณรินทร์จะปลูกชะอมอ่ะครับ เล่นเอาผมผวา ไม่ได้กลัวแกเจ็บนะครับ กลัวคุณเธอจะปีนข้ามมาอ่ะ โหย คุณรินทร์ค๊าบ รีบหาชะอมมาเลย'ทิจะช่วยปลูก ไม่กินเราไม่ว่ากัน ขอแต่กั้นยัยคนนี้ได้เป็นพอ

          " เอ่อ สวัสดีครับ " คุณราชยิ้มให้ท่าทางเหวอๆ น่ารักเกินไปแล้วนะ  ส่วนคุณรินทร์เหรอครับ แทบจะลากคุณราชหนีเข้าบ้านเลยครับ

          " แหมสวัสดีค่ะ แตนค่ะ " ง่า .... ใครเข้าฝันให้ตั้งชื่อนี้เหรอครับ ผมว่าอย่างเจ๊นี่ น่าจะเป็นพวกจิ้งหรีดอ่ะครับ เสียงงิบาดแก้วหู

          " อ่าครับ ผมชื่อเอกราช นี่เอกรินทร์ลูกชายผม "
          ครับ เจ้านายผม มารยาทงามมากครับ คือ แต่ก็คงจะสยองมิใช่น้อยครับ เพราะว่าแนะนำตัวไป สองพ่อลูกก็จะค่อยๆกระดื๊บๆเพื่อเพิ่มระยะห่างกับเจ๊แกไปด้วยความผวา น่ากลัวกว่าพวกหื่นที่เจอเมื่อกี้อีกอ่ะ

          " แหม ดีใจจังที่ได้เป็นเพื่อนบ้านกัน แตนอยู่ข้างๆนี่เอง ถ้าว่างๆก็เชิญมาเยี่ยมกันบ้างนะคะ " ง่า เจ๊ครับ เชิญผู้ชายเข้าบ้านเลยเหรอครับ ง่า จะดีเหรอครับพึ่งเจอกันครั้งแรกเองนะครับเจ๊

          " ครับ ยินดีที่รู้จักครับ เอ่อ แต่ว่าเย็นนี้ก็มืดแล้ว พวกผมว่าคงไม่ดีถ้าไง ไว้วันอื่นคงสะดวกกว่านะครับ ขอตัวเข้าบ้านก่อนนะครับ " ว่าแล้วคุณราชก็โดนคุณรินทร์ลากเข้าบ้านทันที อ่ากกกก แม่เจ้าน่ากลัวจริงๆ

          " พ่อ พรุ่งนี้แวะตลาดเลยนะ " คุณรินทร์บอกคุณราชทันทีที่เข้าบ้านได้ครับ แถมทำท่าเหมือนกลัวว่าจะมีใครตามเข้าบ้านด้วย ผวาครับๆ

          " ทำไมเหรอรินทร์ " เอ่อ คุณราชครับ ไม่รู้สึกอะไรเหรอครับ ...

          " ไปซื้อชะอมมาปลูก " ... ง่า ... เหอๆๆๆๆ กร๊ากกกกกกกกกกกกกก ท่าทางคุณรินทร์จะกลัวยัยคุณแตนจริงๆนะครับเนี่ย เหอๆๆๆ แต่ผมก็กลัวนะ เจ๊แกเปล่งออร่าหื่นมากเลยอ่ะ สยอง

          " อ่า ก็ได้ แต่ตอนนี้กินข้าวก่อนดีกว่านะ เหนื่อยมาทั้งวันละ "
          คุณราชรับคำยิ้มๆครับ แล้วก็เดินเข้าห้องครัวไปอุ่นกับข้าวที่ซื้อมา ส่วนผมกับคุณรินทร์ก็ไปล้างมือ อ๊ะ คุณรินทร์คนเดียวครับที่ล้าง ผมไม่ต้อง เหอะๆๆๆ จากนั้นก็ได้เวลาหม่ำกันสักที หิวจัง ไม่นานครับด้วยความที่ตั้งกะพวกเรามาถึงเราก็ไม่ได้พักกันเลย เราก็เลยง่วง แล้วก็แยกย้ายกันเข้าห้อง ส่วนผมเหรอครับ ผมนอนกับคุณรินทร์ล่ะ ฮั่นแน่ ไม่ต้องมาทำตาค้อนปะหลับปะเหลือเลยครับ ทำไงได้ผมมันหมาหัวแก้วหัวแหวนนี่นา ( หลงตัวเองมากกก )

          ฮ้าววว ผมง่วงแล้วล่ะครับ ขอหลับก่อนนะ แล้วจะมารายงานใหม่ครับว่าเป็นยังไงต่อไป ตอนนี้ไม่หวายแล้วววหนักท้องตึงหนังตาก็หย่อนครับ เหอๆๆๆ คร่อกกกกกกกกกก Zzzzzzzzzzzzzz


เป็นไงครับ  นี่พึ่งเริ่มต้นครับ  ไว้เจอกันใหม่ตอนหน้าคร๊าบ  โฮ่ง ( โบกขาหน้าลาแบบหมาๆ)

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE SPECIAL รักแรกพบ..แล้วก็จบเห่ 1 ( 08/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: win200 ที่ 08-08-2010 23:36:17

คุณราชกับคุณรินทร์นิฮอตจิมๆ :laugh:

สงสัยงานนี้ตานิวัติไม่อยู่แล้ว นายกระทิทำหน้าที่แทนละมั้ง :z1:


ดูแลเจ้านายดีๆหน่อยน่ะเจ้าทิ :m20:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE SPECIAL รักแรกพบ..แล้วก็จบเห่ 1 ( 08/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: Jesale ที่ 08-08-2010 23:44:58

รินทร์ ต้องทำใจนา เพราะพ่อเค้าน่ารัก....
แต่ รินทร์ก็คงต้องระวังตัวพอกัน
อ่านแล้วนึกว่ารักแรกพบสบตา ของรินทร์กับ..... ซะอีก  :-[

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE SPECIAL รักแรกพบ..แล้วก็จบเห่ 1 ( 08/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: wisa ที่ 09-08-2010 01:12:43

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE SPECIAL รักแรกพบ..แล้วก็จบเห่ 1 ( 08/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: ayanae ที่ 09-08-2010 03:34:49

กะทิทำหน้าที่ได้ดีมาก แต่คงเหนื่อยหน่อยนะมีเจ้านายน่ารักทั้งคู่ อย่างนี้คงเหนื่อยอีกนาน

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE SPECIAL รักแรกพบ..แล้วก็จบเห่ 1 ( 08/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: dukdikdukdik ที่ 09-08-2010 10:53:13

กะทิน่าจะมีคู่เนอะ จะได้มาช่วยดูแลทั้งคุณราชกับรินทร์ได้สะดวกหน่อย

มีอยู่ตัวเดียวดูแลไม่ทั่วถึงเนอะ หุหุ

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE SPECIAL รักแรกพบ..แล้วก็จบเห่ 1 ( 08/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: golove2 ที่ 09-08-2010 12:23:49

น้องรินทร์  นอกจากจะต้องระวังพ่อแล้ว

ก็ต้องระวังตัวเองด้วยนะจ๊ะ


 :laugh:   :laugh:   :laugh:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE SPECIAL รักแรกพบ..แล้วก็จบเห่ 1 ( 08/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: koraorni ที่ 09-08-2010 12:44:27

โหยกระทิอ่ะหายคาใจจากเรื่องที่ค้างไว้
แต่ก้อมาทำให้ค้างกับอีกเรื่องนึง ได้ไงเนี่ย
แต่ก้อนะอิตาคุณนิวัติจะกะขนาดอะไรได้แม่นยำขนาดนั้น
มัวแต่ระวังพ่อเลยลืมระวังตัวเองซะได้
ขอบคุณนะคะ

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE SPECIAL รักแรกพบ..แล้วก็จบเห่ 1 ( 08/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: TONG ที่ 10-08-2010 10:22:03

กะทิแสนรู้จริงๆนะเนี่ย ยิ่งอ่านยิ่งรัก

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE SPECIAL รักแรกพบ..แล้วก็จบเห่ 2 ( 10/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: PPK ที่ 10-08-2010 13:36:40

กะทิขอพล่าม
   
          ยะโฮ่  สวัสดีครับ  มิตรรักแฟนหมาทุกท่าน ( ยกขาหน้าไหว้แบบหมาๆ )  วันนี้ผมมารอบกลางวันครับ   เพราะเมื่อคืนไม่ได้มา   เลยเกิดสำนึกผิด  แต่ว่าจะโทษผมก็ไม่ได้นะครับ  ก็อาเจ๊ PPK  แกอู้งานอ่ะครับ  ไม่ยอมมาเปิดคอมพิวเตอร์ให้ผม  ผมก็เลยอดมาหาคุณๆเลยครับ  นิสัยไม่ดีเนาะ ( แอบเหลือบตาดูเผื่อจะเจอไม้หน้าสาม )  เอาเป็นว่า  เรามาดูกันต่อดีกว่าครับว่า   เพราะอะไร  ทำไม  คุณรินทร์และผมถึงได้ตั้งป้อมกับอีตาคุณนิวัติได้ขนาดนี้  ก็แหมนะ  คนเรา   เฮ้อ   ว่าแล้วเราก็ไปย้อนอดีตกันต่อดีกว่าครับ  โฮ่ง


          ++++++++++++++++++++++++++++++++++++

หมาครับ .. ผมเป็นหมา.. Special     รักแรกพบ..แล้วก็จบเห่  2   ตอน    หนุ่มหล่อ..หอเจี๊ยะ
   
          กาลเวลาผ่านไปไวเหมือนนิยายน้ำเน่าเลยครับ    ตอนนี้พวกผมก็ย้ายมาอยู่เชียงใหม่ได้เกือบเดือนแล้วล่ะครับ   ทำความรู้จักกับบรรดาเพื่อนบ้านไปได้เกือบหมดละ  ความจริงไม่ได้อยากจะรู้จักเลยครับ  มากันเองทั้งนั้น  ทั้งทางหน้าบ้านและด้านข้างบ้านและหลังบ้าน  จนตอนนี้ผมกับคุณรินทร์กลายเป็นพวกวิตกจริตไปแล้วครับ  จะไปไหนทีต้องตรวจตราว่าประตูหน้าต่างปิดหรือยัง   ไม่งั้นกลับมาอีกทีพวกเราอาจจะได้สมาชิกในบ้านคนใหม่ก็ได้ครับ  เฮ้อ  

          " กะทิ  อยู่ไหนน่ะ  กะทิ "  
          อ๊ะ  เสียงคุณรินทร์นี่นา   นี่ๆๆคุณรินทร์เรียกผมแล้วนะ  ผมไปนะครับ  หา  อะไรนะ  จะไปด้วย ( ทำท่าคิด )  อืม  ก็ด๊ะ  ตามมาเงียบๆนะครับ   เนี่ยนะวันนี้คุณรินทร์จะพาผมไปเดินตลาดต้นไม้ด้วยแหละ  ว้าวๆๆๆ

          โฮ่งๆๆๆ  คุณรินทร์ค๊าบ 'ทิอยู่ทางนี้ค๊าบ  กำลังรับแขกอยู่เลยไปหาเดี๋ยวนี้แล้วค๊าบบ  ( วิ่งหน้าตั้งหางชี้ไปด้วยความรีบเร่ง )
          
          " อ้าวอยู่นี่เองเจ้าตัวยุ่ง "  
          งี๊ด  ผมไม่ได้ยุ่งซะหน่อย  แต่แหมวันนี้คุณรินทร์ยิ้มน่ารักมากเลยครับ แต่งตัวก็..  อ่าก  น่ารักๆๆ  กางเกงขาสามส่วนเกาะสะโพกนิดๆ  รองเท้าผ้าใบแล้วก็เสื้อยืดตัวโคร่งๆใส่หมวกด้วย  อ๊ายน่ารัก
          
           " เอ้า  มองอะไรไปกันเหอะ วันนี้พวกเราต้องไปไกลเลยรู้ไหม "  
          คุณรินทร์นั่งลงกอดผมแล้วก็บอกงี้อ่ะครับ  เหอ  ไปไกลเหรอ  ไกลถึงไหนอ่ะครับต่างจังหวัดเหรอ  แล้วว่าแต่คุณราชอ่ะครับ  เอไปไหนเนี่ย   ท่าทางคุณรินทร์จะรู้ครับว่าผมมองหาคุณราชอยู่ก็เลยรีบบอกว่า

          " วันนี้พ่อไปกับเราไม่ได้นะ เห็นบอกว่าจะเตรียมเอกสารสำหรับประชุมพรุ่งนี้แหละ  เราไปกันเองก็ได้เนาะ "  คุณรินทร์ยิ้มกว้าง  ค๊าบบ  ไงก็ได้ครับ  ไปไหนก็ได้  .. หมาหลงเจ้านายครับ  เจ้านายว่าไงก็ว่าตามกัน  โฮะๆๆทำไงได้เจ้านายผมน่ารัก

          " หนูรินทร์ค๊าาา "  
          ง่า  เสียงแหลมๆนี่  อย่าบอกนะว่า  ... ( หมาเหงื่อตกครับ  สยอง ) ทั้งผมและคุณรินทร์ชะงักกึกเลยครับ ในใจก็ภาวนาเป็นภาษาละติน ว่าอย่าให้เป็นเสียงของยัยคนนั้นเล้ยเจ้าประคุณ  แต่...พระเจ้าไม่เข้าข้างพวกเราครับ  เพราะทันทีที่หันไปทางต้นเสียงมหาปะลัยนั่น  เราก็พบสิ่งมีชีวิตที่น่ากลัวชนิดหนึ่งของโลกครับ .... ยัยคุณแตน  มาในชุดอะไรสักอย่างที่สะท้อนแสงเข้าตาจนแทบบอดเลยครับ  อ่าก

          " เอ่อ  สวัสดีครับคุณแตน "  
          คุณรินทร์ยิ้มแหยเลยครับ  จะเสียมารยาทไม่คุยด้วยรึก็เกินไปหน่อย  แหะๆ  แล้วยัยคุณแตนก็วิ่งแท่ดๆมาเกาะข้างรั้วที่ตอนนี้ผมและคุณรินทร์ได้ช่วยกันเอาชะอมมาปลูกกันเป็นแนวรอบบ้านกันผู้ไม่หวังดีจะปีนเข้ามาครับเหอๆ  และตอนนี้มันก็ทำหน้าที่ของมันได้อย่างดีเพราะยัยคุณแตนไม่กล้าแม้แต่จะแตะรั้วครับ  ไม่ได้กลัวหนามร๊อก  แต่เจ๊แกกลัวกลิ่นมากกว่าครับ  สมน้ำหน้า  โฮะๆๆ  ( ความจริงผมก็เหม็นนะ  แต่ยอมเพื่อคุณราชและคุณรินทร์สุดที่รักครับ ^^ )

          " จะไปไหนกันคะเนี่ย  แล้วคุณราชละคะ " แหมเจ๊ครับ  ถามหาแต่คุณราชนะครับ  เฮอะ

          " อ่อ  จะไปดูต้นไม้ครับ  ส่วนพ่อ ... ( เงียบอย่างใช้ความคิด  ).. ออกไปทำงานแต่เช้าแล้วครับ "  ..นั่นประไร  คุณรินทร์  คุณราชยังอยู่ในบ้านเลยนะครับคุณรินทร์ทำไมบอกงั้นอ้ะ  โกหกไม่ดีนะครับ  ( เอาขาหน้าเขี่ยขาคุณรินทร์ยิกๆ )

          ยัยคุณแตนพยักหน้าหงึกหงักครับ  ประมาณว่าทำเป็นเห็นอกเห็นใจคุณราชที่ต้องทำงานหนัก  พล่ามพรรณาไปสิว่าครอบครัวเราน่าเห็นใจ  ( ตรงไหน )  ไม่มีคนดูแล ( ไม่ต๊องง  พวกผมดูแลกันเองได้ )  น่าจะมีคนมาช่วยดูแล  มีการทำตาอ่อนตาหวานด้วยนะ  อยากอ้วกครับ  หมาอยากอ้วก  คือ  ถ้าผมพูดได้นะ  ผมจะบอกเลยครับว่า  ครอบครัวของเราไม่น่าสงสารครับ  ไม่ต้องมาเห็นใจ  ไม่ต้องมีใครหน้าไหนมาดูแลด้วย  เราดูแลกันเองได้ครับ  เรารักสามัคคีกันดีครับ  เป็นครอบครัวที่น่าอิจฉาด้วยซ้ำไป   เฮอะ  กว่ายัยคุณแตนจะยอมล่าถอยไปก็เล่นเอาแดดยามสายเริ่มแรงล่ะครับ  แง้ง  ร้อนอ่ะ  แต่ก็ยังดีกว่าที่กรุงเทพละครับ

          " เฮ้อ  กว่าจะไปได้  แกว่าไหมกะทิ  ถ้าพ่อเสียท่าเจ๊แกนะ   แกกับฉันต้องกลายเป็นคนห็หนวกเป็นใบ้แน่เลย "  
          คุณรินทร์หันมาคุยกับผมเบาๆหลังจากที่ลับหลังยัยคุณแตนไปแล้วครับ   ผมเห็นด้วยครับขอยกขาลงมติด้วย 1 ตัว    เฮ้อ  ในที่สุดก็จะได้ไปกันสักที  ว่าแต่ว่าเราจะไปกันยังไงล่ะครับเนี่ย  พวกเราไม่มีรถส่วนตัวนี่นา  หือ  เอ๊ะ  คุณรินทร์ทำอะไรอ่ะครับ  โบกไม้โบกมือ  เอ๋มีรถมาจอดด้วย  รถท่าทางประหลาดด้วยครับ  สีแดงๆ  มีหลังคา  อ้อ  มีหน้าต่างรอบ  เหอ  อ้าวๆคุณรินทร์ขึ้นไปละครับ  กวักมือเรียกผมด้วย  เอ้าเร็วๆครับเดี่ยวตกรถ  จ๊ากกก   ลุ๊ง  หมาขึ้นรถไม่เห็นเหรอจะรีบไปตายที่ไหนก๊านนนน  

          " นี่กะทิ นี่เค้าเรียกว่า  รถแดง  นะ  เป็นรถโดยสารของเมืองเชียงใหม่ล่ะ "  
          คุณรินทร์หันมายิ้มให้ผมที่ตอนนี้กำลังพยายามตะกายพื้นรถอยู่  จะให้ผมทำไงอ่ะ  ตาลุงคนขับแกขับยังกะจะรีบไปไหนแน่ะ  สงสัยแม่ยายแกจะคลอดมั้งเนี่ย  แง่ง สงสารหมามั่งสิว้อย มันทรงตัวลำบากนะ  จ๊ากกกกกกกกกก  ( รถเลี้ยวขวา  หมาเอียงซ้าย  โป๊ก )  หงิงงง   หัวปูดแน่เลย  แงง คุณรินทร์ค๊าบ

          " ฮะๆๆ   นั่งดีๆสิ กะทิ "  
          หงิงง  คุณรินทร์นะคุณรินทร์ยังมาหัวเราะขำผมอีก  จ๊ากกกกกกกก  อีกแล้ว ( คราวนี้เจอไฟแดง  เลยไถลจากท้ายรถเอาหน้าไปทิ่มกับกระจกด้านหลังรถ  ) แง่งงง   อย่าให้ลงมานะตาลุงบ้า  พ่อจะกัดให้จมเขี้ยวเล้ย  แล้วหลังจากที่ต้องฝ่าวิกฤตจราจรเมืองเชียงใหม่ไปได้  ผมกับคุณรินทร์ก็มาถึงตลาดต้นไม้แล้วครับ  ด้วยสภาพ  เอ่อ   ...  เฮ้อ  เอาเหอะ   รอดมาได้ก็บุญแล้วครับ

          " ขอบคุณครับลุง "  
          คุณรินทร์ยื่นเงินให้ลุงคนขับด้วยหน้าตายิ้มแย้ม  ส่วนผมเหรอ  ยืนยังไม่ได้เลย โอยโลกมันโคลงเคลง  อ๋อย  หมางงครับ  โอย  ไหนซ้ายไหนขวา  คุณรินทร์อยู่หนายยยย  

          " ไงกะทิ   สนุกไหม "  
          สนุกกกับผีดิครับ  คอแทบหักตาย  ชิๆๆ  อ๊ะๆๆ  จะไปไหนอ่ะครับ  ว่าแต่นี่ที่ไหนอ่ะครับ โห  มองไปทางไหนก็มีแต่ต้นไม้ กระถาง  โอ๊ะๆๆ  ทางนู้นมีตู้ปลาด้วย  ว้าวๆๆๆๆ  

          " กะทิทางนี้  "  อ๊ะ  อ้าว  คุณรินทร์ไปทางนู้นแล้วครับ  ป่ะๆ  รีบไปกันเหอะครับ

          " นี่กะทิ  ที่นี่ต้นไม่เยอะดีนะ  คราวหน้าพาพ่อมาด้วยดีกว่าพ่อต้องชอบแน่เลย  "  
          คุณรินทร์ชอบใจใหญ่เลยครับ  เข้าร้านนั้น  ออกร้านนี้เลือกต้นไม้มาได้เยอะเลย  ทั้งไม้ดอกไม้ประดับ  ผมว่านะเสาร์-อาทิตย์นี้ผมมีงานให้ทำอีกแล้วล่ะ  แต่ไม่เป็นไรครับคุณรินทร์ชอบผมก็ชอบ  ^^

          " เฮ้  กะทิดูนั่น  กระถางนั่นน่ารักเนาะ "
          คุณรินทร์ชี้นิ้วไปทางร้านขายกระถางครับ  อ่า  คุณรินทร์ครับ  มันไม่ใหญ่ไปเหรอครับแค่นี้ก็เต็มมือแล้วน๊า  เต็มปากผมด้วยอ่ะ  .. คือผมช่วยคาบถุงด้วยอ่ะครับ  คาบตามคุณรินทร์ไป  เวลามีคนเดินผ่านก็จะมองแล้วก็มาทักด้วย  แหมๆๆๆ   หมาน่ารักก็แบบนี้แหละครับ  โฮะๆๆๆ  อ๊ะ  แย่ละมัวแต่คุยคุณรินทร์นำหน้าไปละ  เร็วๆครับ

          " อ๊ะ  ขอโทษครับ "  
          หวาย  ดูดิคุณรินทร์ของผม  รีบไปซะจนไม่ดูทาง  เดินชนใครก็ไม่รู้แล้วนั่น   ไม่ได้ๆต้องรีบไปดู  อ๊ะ  หมอนั่นช่วยเก็บของที่ตกด้วย  ใจดีเหมือนกันแฮะ  โฮ่งๆๆๆ  

          ผมรีบเข้าไปหา  วางของในปากแล้วเข้าไปกันระหว่างคุณรินทร์กับตานั่นไว้ก่อนครับ  ไม่ได้ๆ  แต่พอเงยหน้าขึ้นปุ๊บ  ........ โอ้  แม่เจ้า  หล่อ   หล่อไม่เกรงใจใคร  อ่ากกกกกกก   หมาตาค้างครับ  หมาตาค้าง  อ๊ะๆ  อย่ามาว่าผมนะ  นู่นๆ  คุณรินทร์ก็ค้างครับ  ตากลมๆเบิ่งกว้างเหมือนไม่เคยเห็นคนหล่อ  ทำเอาพี่สุดหล่อ ( เนียนทันทีครับ  เหอๆ )  ยิ้มกว้าง  อ๊ากกกกก  หล่อไปใหญ่  ผมไม่ใช่หมาลักเพศนะ  แต่   แต่มันหล่อจริงๆน๊า   เข้าแนวพระเอกหนังเลย  หล่อ  เท่ห์  ล่ำ  อ๊ากก    วงแขนกล้ามเป็นมัด  อุ๊ย  น่าจะกัดแขนเล่นเบาเบ๊า   เหอๆๆๆ

          " เป็นอะไรหรือเปล่า "  
          โอ้  พระเจ้าจอร์จ มันยอดมาก    เสียงก็ทุ้มเพราะพริ้งสิ้นดี  แล้วเขาก็ช่วยดึงคุณรินทร์ที่ตอนนี้เอาแต่หน้าแดงเพราะอายความซุ่มซ่ามของตัวเองอยู่ขึ้นมาครับ  แล้วก็ยื่นถุงต้นไม้ให้  แถมทำหน้าตาประหลาดใจที่เห็นผมคาบอีกถุงด้วย

          " โอ้โห  จะไปทำสวนกันเหรอเนี่ย "   ^___________^  ค๊าบบบ   (  ผมเป็นหมาแพ้คนหน้าตาดีครับ  อ๊าาา  ><!!! )

          " อ่ะครับ  พอดีผมพึ่งย้ายมาก็เลยมาหาต้นไม้ไปปลูกที่บ้านครับ  ขอบคุณมากนะครับ "  คุณรินทร์ยิ้มกว้างเลยครับ  แหมๆ ถูกใจละสิ  แต่เอ๊ะ  คุณรินทร์ครับ   เราไม่รู้จักเขานะ  อย่าไปสนิทสนมเยอะดิ  ถึงผมจะเป็นหมามนุษยสัมพันธ์ดีแต่ก็ไม่ใจง่ายนะ  

          " อืมม   ต้นไม้แบบนี้ไม่ต้องใส่กระถางหรอก "  
          โอ๊ะโอ  มีความรู้เรื่องนี้ด้วย  โอเคหยวนๆ  ดูดิครับ  คุณรินทร์ตั้งใจฟังใหญ่เลย   แล้วพวกเราก็เลยได้คนนำเที่ยวตลาดครับ  อ๊ะ  อะไรนะครับ  ตลาดอะไรเหรอ อ้าว  ผมไม่ได้บอกเหรอครับ  ที่นี่ตลาดคำเที่ยงครับ  มีต้นไม้ขายเยอะมาก อุปกรณ์ปลูกต้นไม้ทุกประเภท  มีพวกปลาขายด้วยนะครับ   อ้อ  ใกล้ๆตลาดคำเที่ยงก็จะมีห้างโลตัสด้วยล่ะ  แต่ผมเข้าไปไม่ได้ครับ  เขาไม่ให้พาสัตว์เลี้ยงเข้าไป  ผมไม่เข้าใจเลยอ่ะ  ทำไมต้องห้ามหมาเข้าห้างด้วยล่ะ  ผมไม่ได้ไปป่วนวะหน่อย  ชิๆๆ  ลำเอียงกันจริงๆเลย
   
          พวกเราเดินเลือกต้นไม้กันอีกนานเหมือนกันครับ  แต่คราวนี้ไม่ต้องลำบากมากนัก   คุณรินทร์เองก็ไม่ต้องหิ้วของให้เหนื่อย  เพราะเรามีผู้ช่วยครับ  ใครเหรอครับ  ไม่ใช่ซุบเปอร์แมน  ไม่ใช่สไปเดอร์แมน  มดเอกซ์ซุปเปอร์วัน  หรือขบวนการ 5 สี  แต่เป็นเขาคนเดียวครับ  พี่ชายสุดหล่อ  ล่ำ ของผม  โฮะๆๆๆ  ( หมาจองครับ  หมาจอง ^^ )

          " ว่าแต่ซื้อของตั้งมากแล้วจะเอากลับไปยังไงล่ะ  มีรถมาหรือเปล่า  "  เสียงพี่สุดหล่อถามครับ  เออ  นั่นดิ  ก็ผมกับคุณรินทร์มารถรับจ้างนี่  อ่าาา  อย่าบอกนะว่าผมต้องไปกลิ้งเล่นในรถนั่นอีก   ม่ายยยย

          " อ๋อ  ผมมารถแดงครับ  เดี๋ยวก็คงหาจากแถวนี้ให้ไปส่งที่หมู่บ้านเลย "  หงิงงง  คุณรินทร์ค๊าบ  ไม่มีทางอื่นเลยเหรอ'ทิ ไม่อยากนั่งรถแดงง๊า

          " อ้าว  ทำไมเจ้านี่ทำหน้าเหมือนผวาเลยล่ะ  แต่พูดถึงรถแดงเอง "  พี่สุดหล่อหันมาหาผมที่ตอนนี้หางตกหูตกไปแล้วครับ  หงิงง  คุณรินทร์หันมามองผมแล้วก็ยิ้มครับ

          " เมื่อกี้เจอรถแดงขับซิ่งครับ  เลยกลิ้งไปหลายตลบท่าท่างจะขยาด "  งี๊ดด  ไม่ยอมๆๆ  พอคุณรินทร์บอกแค่นั้น  พี่สุดหล่อเขาหัวเราะผมใหญ่เลย  แต่   อภัยได้  ก็หัวเราะแล้วหล่ออ่ะ  หล่อมั่กมากกกกกกกกกกกกก  อ๊ากกกก   ผมหมาตัวผู้นะ แต่  ทำไมหล่อยังงี้

          " ฮะๆๆๆๆ   แย่หน่อยนะเจ้าหนู "  กี๊ด  เขานั่งลงลูบหัวผมด้วย  (  กระดิกหางระริกระรี้ )

          " แล้วอยู่ทีไหนกันเหรอ "  เขาหันไปถามคุณรินทร์ที่ตอนนี้กำลังพยายามมองหารถแดงครับ  สาธุอย่าเจอคันเดิมนะ  ได้โปรด

          " อ๋อ  หมู่บ้านพนักงานบริษัทสหบริพัฒน์ครับ  "  คุณรินทร์บอกไป  พี่หล่อเค้าก็เลิกคิ้วครับ  ทำหน้าเหมือนกับได้ฟังเรื่องบังเอิญ  

          " เห  บริษัทสหบริพัฒน์ ที่ทำพวกสิ่งทอน่ะเหรอ "  นั่นไงรู้จักจริงๆด้วย  

          " ครับ  พ่อผมพึ่งย้ายมาเป็นเลขาท่านประธานแหละครับ " คุณรินทร์จ้อใหญ่เลยครับ  สงสัยจะถูกใจเพราะปกติคุณรินทร์จะระวังตัวมากกับคนแปลกหน้าอ่ะครับ

          " หือ เลขา " พี่หล่อทำหน้าเอ๋ออีกแล้วครับ  น่ามองไปอีกแบบ  คราวนี้ยิ้มด้วยแล้วมองหน้าคุณรินทร์เหมือนจะจำให้ขึ้นใจอ่ะ  

          " อืมม  ฉันรู้จักนะ  จะไปส่งไหม "  โอ้  พี่เขาขันอาสาครับ  แต่...ไม่ดีๆ ไม่รู้จักกันให้ขึ้นรถเขาง่ายๆได้ไง   ดูเหมือนคุณรินทร์จะคิดได้เหมือนกันครับ  ก็เลยปฏิเสธไป  ใช้ได้ครับๆ

          " ไม่เป็นไรครับ  เดี๋ยวพวกเราไปกันเองดีกว่า  แค่รบกวนช่วยเลือกต้นไม็ก็เกรงใจแล้วล้ะ "  คุณรินทร์ยิ้มหวาน  พร้อมกับรถถุงในมือของพี่หล่อมาครับ   ส่วนผมก็คาบถุงที่วางบนพื้นขึ้นมาด้วย  อ้า  รถมาแล้วครับ  แต่เอ  ผมว่ามันคุ้นๆนะ  คันนี้   ง่า ...

          แล้วคุณรินทร์ก็โบกรถให้จอดครับ  มันมาแล้วครับ   คุ้นมาก   คุ้นจริงๆนะ   จ๊ากกกกกก   ม่ายยยยยยยยยย   ทำไมเนี่ย   ทำไมๆๆๆๆ  เชียงใหม่มันมีรถแดงคันเดียวหรือไง  ( ว้อยยยย )  แง๊  หมาเศร้าครับ  หมาเศร้า  จะไม่ให้ผมเศร้าได้ไงอ่ะ  ก็นี่มันรถคันเดียวกับที่ผมขึ่นเมื่อเช้าอ่ะ  หงิงงงงง  ทำไมสิ่งศักดิ์สิทธิ์ถึงได้กลั่นแกล้งหมาน้อยน่ารักอย่างผมได้

          "  ถ้าอย่างนั้นก็ลาเลยนะครับ  หวังว่าเราคงได้เจอกันอีกนะครับ "  คุณรินทร์หันไปลาพี่สุดหล่อหลังจากที่บอกจุดหมายปลายทางและขนของขึ้นรถหมดแล้วครับ  ส่วนผมเหรอ  ขอเตะถ่วงเวลาขึ้นรถจนวินาทีสุดท้ายล่ะ  หงิงง

          " ได้เจอแน่ "  
          พี่หล่อพูดเบาๆครับ  ท่าทางคุณรินทร์จะไม่ได้ยิน  แต่ผมได้ยินชัดเลย  ก็ผมเป็นหมานี่ครับ  หูดีกว่าคนอยุ่แล้ว  แต่พอคุณรินทร์ถามพี่หล่อก็กลับยิ้มแล้วก็ไม่พูดอะไรครับ  นอกจากจะโบกมือลาแล้วก็เร่งให้ผมขึ้นรถแทน  แม่เจ้า ผมอยากหายตัวได้ก็ตอนนี้แหละครับ

          " โชคดีนะ  แล้วคงได้เจอกัน "  พี่หล่อเขาบอกว่างี้ครับ  แต่เอ๊ะ  รถกำลังจะไปนี่ผมยังไม่ได้ขึ้นเลย  จ๊ากก  รอด้วยค๊าบบ  ( โดดขึ้นรถทันควัน )  แล้วรถก็เคลื่อนออกไปครับ  ส่วนผมเหรอ  

          จ๊ากกกกกกกกกกกกกกกก   ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก     

          เคยไหมครับ  เคยเห็นหมาตัวน้องๆควายน้อยกลิ้งไปมาในรถแดงไหมครับ  ถ้าคุณไม่เคยเห็น  ก็รีบๆเห็นเลยครับ  จ๊ากกกก   จะรีบไปตายที่ไหนลุ๊งงงงงงงง  


ป.ล.  แถมท้ายครับ
   
          " หึๆ  โลกกลมดีจัง "
           ชายหนุ่มร่างสูงยิ้มน้อยๆเมื่อรถรับจ้างสีแดง สัญลักษณ์เมืองเชียงใหม่อีกอย่างวิ่งห้อจากไปพร้อมกับหนุ่มน้อยหน้าใส ตากลม  กับหมาตัวโตแต่ท่าทางติงต๊อง   ชายหนุ่มมองจนลับตาแล้วก็หันหลังกลับพร้อมกับยกข้อมือดูนาฬิกาที่บอกเวลาใกล้เที่ยงวัน

          " อ้าว  ใกล้เวลาแล้วนี่นา มัวแต่เที่ยวเพลินเลยเรา   หือ "  ชายหนุ่มชะงักเมื่อมือถือในกระเป๋ากางเกงสั่นสะเทือนพร้อมกับส่งเสียงขึ้น

          " สวัสดีครับ  หือ  ราชเหรอ  ว่าไง  อ้าว  ผมไม่ได้เอาให้เหรอ  ไม่เป็นไรๆ เดี๋ยวตัวนั้นพรุ่งนี้ค่อยทำก็ได้  คุณร่างตัวอื่นไปก่อนก็แล้วกันนะ โอเค พรุ่งนี้เจอกัน  ขอบใจมาก  ขอโทษนะวันหยุดแท้ๆยังต้องให้ทำงานอีก " ชายหนุ่มสนทนากับปลายสายอย่างอารมณ์ดี  ทั้งๆที่ความจริงแล้วก่อนออกมาเขาอารมณ์เสียสุดๆด้วยซ้ำไป

          " เออ  ราช  คุณบอกว่าคุณพาลูกชายกับหมามาด้วยใช่ไหม  ชื่ออะไรนะ  อ๋อ  เอกรินทร์  กับ  กะทิ  อืมม  ไม่มีอะไรหรอก  แค่นึกขึ้นมาได้น่ะ  โอเค  พรุ่งนี้เจอกันนะ  "  

          ชายหนุ่มจบการสนทนาเพียงแค่นั้น  ริมฝีปากได้รูปคลี่ยิ้มเมื่อนึกถึงเด็กหนุ่มหน้าสวย  ดวงตาสดใส  จมูกโด่งรั้น ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าต้องเป็นเด็กป่วนเข้าขั้นแน่ๆแถมเจ้าหมาตัวโตนั่นอีก  ท่าทางจะแสนรู้ไม่เบา

          " ท่าทางเอาเรื่องเหมือนกันนะรินทร์  เห็นทีเราคงจะได้เจอกันบ่อยๆล่ะนะ หึๆ  หือ  อะไรอีกล่ะ  "   ใบหน้าคมที่ดุผ่อนคลายเมื่อครู่ดูเครียดขึ้นเล็กน้อยเมื่อเห็นเบอร์โทรศัพท์ที่ปรากฎขึ้นก่อนจะกดรับ

          " ครับ  นิวัติพูด   หือ  ว่าไงนะ ........ "  แล้วร่างสูงก็เดินจากไปพร้อมกับการสนทนาอันดุเดือดทางโทรศัพท์ที่ดูเหมือนว่าจะทำให้หงุดหงิดไม่น้อยเลย


โอ๊ะ โอ๊ะ  อีกนิดครับอีกนิด  ^^;;

บนรถแดงแรงฤทธิ์

          ระหว่างที่ผมกำลังสนุกสนานกับการเล่นทรงตัวบนรถนั่นเอง  คุณรินทร์ที่นั่งชื่นชมกับบรรดาต้นไม้ที่ซื้อมาได้  จู่ๆคุณรินทร์ก็โพล่งขึ้นมาครับ

          " จริงด้วย  กะทิ  เราลืมถามชื่อคุณคนนั้นล่ะ "  
          คุณรินทร์ทำหน้าเหรอหราน่ารักเชียวครับ  แต่ ... ตอนนี้ผมไม่มีเวลาชื่นชมครับ  เพราะ... จ๊ากกกกกกกกกกกกกก   อ๋อย  ทำไมถนนเชียงใหม่มันโค้งเรื่อยเปื่อยแบบนี้ ( ว้อยยยยย )  คุณรินทร์ค๊าบ  สนใจหมาหน่อยค๊าบ  จะตายแล้ว  ><!!

          " ถ้าได้พี่ชายแบบนี้ก็ดีนะ  ว่างั้นไหมกะทิ  ไม่ก็ให้พ่อเท่ห์ได้สักครึ่งก็ยังดี "  นั่น  คุณรินทร์คร๊าบบ  อย่าพึ่งฝันหวานค๊าบบบ  ช่วยสผมหน่อย  อ่ะ  โค้งอีกแล้ว   จ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก  ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก  เอ๊งงงงง  

          แง๊   ผมเกลียดรถแดง   แง๊  ><!!!

เจอกันใหม่ตอนหน้าครับ  โฮ่ง  ( โบกขาหน้าลาแบบหมา ๆ )

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE SPECIAL รักแรกพบ..แล้วก็จบเห่ 2 ( 10/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: ordkrub ที่ 10-08-2010 14:16:52

รักแรกพบนี่เอง

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE SPECIAL รักแรกพบ..แล้วก็จบเห่ 2 ( 10/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: a_tapha ที่ 10-08-2010 14:21:28

 :m20: กะทิน่าสงสาร

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE SPECIAL รักแรกพบ..แล้วก็จบเห่ 2 ( 10/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: amisezmin ที่ 10-08-2010 14:58:50

กระทิคงขยาดรถแดงไปอีกนาน :m20:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE SPECIAL รักแรกพบ..แล้วก็จบเห่ 2 ( 10/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: minchy ที่ 10-08-2010 15:09:40

ตอนนั้นคุณนิวัติ  ยังไม่มาป่วนใช่ป่ะ :laugh:


แล้วทำไมเจอกันต่อๆๆมา  ถึงไม่ถูกชะตาได้หล่ะ

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE SPECIAL รักแรกพบ..แล้วก็จบเห่ 2 ( 10/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: pocoyo_ohh_yho ที่ 10-08-2010 15:15:51

โหยๆๆๆๆ

แรกพบสบตาเมื่อเจอหน้าเธอ ปิ๊งๆๆๆๆ

เจ้าทิน่ารัก น่าสงสารมาก

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE SPECIAL รักแรกพบ..แล้วก็จบเห่ 2 ( 10/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: akike ที่ 10-08-2010 15:43:31

เป็นปกติของรถแดงเมืองเชียงใหม่เน้อกะทิ  เรียกได้ว่าพี่แกลงเอฟ 1กานได้ทุกคน  

แบบว่าออนเดอะร็อคเว่อร์มาก  ขึ้นซะว่าเล่นรถไฟเหาะในสวนสนุกล่ะกันเน้อ

มันแบบว่า  ขับแบบให้ความรู้สึกเหมือนหนังเครื่อง เล่นหฤโหด

ไม่ต้องถึงน้องหมาหรอก  คนยังกลิ้งเรย

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE SPECIAL รักแรกพบ..แล้วก็จบเห่ 2 ( 10/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: sukie_moo ที่ 10-08-2010 16:08:20

สงสารกะทิ กลิ้งไปกลิ้งมา  :really2:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE SPECIAL รักแรกพบ..แล้วก็จบเห่ 2 ( 10/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 10-08-2010 20:26:11

อย่าลืมหาคู่ให้ราชด้วยน๊าาาา

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE SPECIAL รักแรกพบ..แล้วก็จบเห่ 2 ( 10/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: dukdikdukdik ที่ 10-08-2010 21:00:42

สงสัยมารุ้ทีหลังว่าเป็นเจ้านายพ่อเลย

และอีตานิวัติชอบมาเกาะแกะพ่อตัวเองหรือเปล่าเลยไม่พอใจ

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE SPECIAL รักแรกพบ..แล้วก็จบเห่ 2 ( 10/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: Na_RimKLonG ที่ 10-08-2010 21:06:34

สงสารกะทิ


แล้วไหงมาเกลียดกันอ่ะนี่

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE SPECIAL รักแรกพบ..แล้วก็จบเห่ 2 ( 10/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: wisa ที่ 10-08-2010 23:04:17

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE SPECIAL รักแรกพบ..แล้วก็จบเห่ 2 ( 10/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: zingiber ที่ 10-08-2010 23:30:35

รักแรกพบ  :impress2:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE SPECIAL รักแรกพบ..แล้วก็จบเห่ 2 ( 10/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: Jesale ที่ 11-08-2010 02:08:16

ฮะๆๆ ในทึ่สุดก็เจอกัน เจอกันตอนแรกก็ถูกใจกันดีนี่นา
ไหงตอนนี้ เป็นแบบนี้ละจ้ะ แสดงว่าแอบรักแรกพบกัน แต่ไม่แสดงออกหรือเปล่า ฮุฮุ
+1 จ้ะ

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE SPECIAL รักแรกพบ..แล้วก็จบเห่ 2 ( 10/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: ayanae ที่ 11-08-2010 02:44:43

เอ เจอกันครั้งแรกยังคุยกันดีอยู่เลย ไหงตอนนี้กลายเป็นเจอกันก็ทะเลาะกันซะล่ะ
หลังจากนี้กะทิคงขยาดรถแดงไปอีกนาน ฮ่า ฮ่า

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE SPECIAL รักแรกพบ..แล้วก็จบเห่ 2 ( 10/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: PPK ที่ 12-08-2010 22:14:25

กะทิขอพล่าม

        โฮ่งๆๆๆ   .. หือ แปลว่าอะไรเหรอครับ  โห ...  o_O  อยู่กับผมมาตั้งนานแล้วนะครับ  ยังไม่เข้าใจภาษาหมาอีกเหรอ  นี่มาตรฐาน  ISO  9008   แล้วนา  เก๊าะแหม  แปลว่า  สวัสดี  ไงล่ะครับ  ปั๊ดธ่อ  คนแถวนี้ไม่เข้าใจหมาอย่างผมเล้ย  งอนแล้วนะ  หมางอนครับ  หมางอน  ( สะบัดหน้าไปมา .. )  แหม  ผมแค่หายหน้าไปแค่วันเดียว  จะตัดหางผมปล่อยวัดกันเลยเหรอคร๊าบบ

        หาว่าไงนะครับ  อ๋อ  ห่วงเรื่องรอบๆบ้าน โอ้ย  ไม่ต้องห่วงครับ  อย่าลืมว่าผมเป็นใคร  ผมลูกน้องใคร  ( ยืดอกภาคภูมิใจ )  ผม  .. กะทิ  หมาน้อยน่ารักแสนรู้และอัจฉริยะ ลูกน้องคนสนิทของคุณเอกรินทร์ผู้แสนจะแสบซ่าส์แต่ .. ยังไงก็น่ารักครับ  เหอๆๆๆ  ตอนนี้เหรอครับ  เราได้ทำการปูพรมและวางกับดักเหล่ามนุษย์อันไม่พึงประสงค์ที่ริอ่านจะคืบคลานเข้ามาในบ้านในเวลาที่ไม่ถูกกาลเทศะและไม่ได้รับเชิญแล้วครับ  เห  หมายความว่าไงเหรอครับ  นี่ไงๆ
        ++++++++++++++++++++++++++++++

หมาครับ .. ผมเป็นหมา.. Special     รักแรกพบ..แล้วก็จบเห่  3  ตอน    ผักสวนครัว .. แต่ที่รั้วอย่าไปแตะ


        ขุดๆๆๆ  เอ้า  ขุด ๆ ๆ  หา  อะไร  มาสะกิดหมาทำไม  ผมกำลังยุ่งนะอย่าพึ่งกวนดิ  อ่ะ  อ้าว  หวัดดีครับ ( ยกขาหน้าไหว้แบบหมาๆ  )  แหะ ๆ พอดีกำลังขุดหลุดเพลินเลยครับ  เห หลุมอะไรเหรอครับ  อันนี้คงต้องถามคุณรินทร์นะครับแบบว่าพักนี้ทำตัวเป็นเกษตรกรตัวอย่างอ่ะครับ  ถือนโยบายกินอยู่อย่างพอเพียงครับ  ผมก็พอเพียงนะ  เพียงพอให้อิ่มไง  

   เอ  ว่าแต่ว่านะครับ  ผมเองก็ยังงงๆนะครับว่า  ตกลงคุณรินทร์ของผมแกเรียนสาขาอะไรกันแน่  บริหาร  หรือว่า  เกษตร  ก็คุณๆดูเหอะครับ ..( ยกขาชี้ไปรอบๆตัว )  เนี่ยครับ  ตั้งกะย้ายมาคุณรินทร์ของผมก็ตั้งหน้าตั้งตาหาต้นไม้มาปลูกไม่ว่าจะพืชสวนครัว  ไม่ยืนต้น  ไม้มงคลและอัปมงคล  เอ้ยไม่ใช่ ไม้อัปมงคลไม่เอาครับแหะๆ  อ้อ  และที่ลืมไม่ได้ครับ  เพราะคุณรินทร์ของผมแกเล็งไว้ตั้งแต่มาอยู่ใหม่ๆคือ  รั้วครับ  รั้วรอบบ้านที่แสนจะเตี้ย ไม่รู้จะทำไปทำไมไอ้รั้วเตี้ยๆเนี่ยอ่ะ  ไม่ได้ช่วยอะไรได้เล้ย  ใครอยากจะปีนเข้ามาก็ทำได้สบายแหละครับ ฮ่วย

        อะไรนะครับ  อ่อ ที่รั้วผมปลูกอะไร  ไม่ต้องห่วงครับ  ต้นไม้ที่คุณรินทร์ของผมเอามาปลูกนั้นทำประโยชน์ได้มากกว่า 1 อย่างแน่นอนโดยเฉพาะที่รั้ว  แต่ดูเหมือนว่าถึงมันจะทำประโยชน์ต่างๆได้มากผมก็ว่าคุณรินทร์ของผมคงจะมีจุดหมายการใช้งานอย่างเดียวมากกว่าครับ  คือ  ป้องกันผู้ไม่หวังดีจะเข้าบ้านอ่ะครับ  ก็คุณลองคิดดูเหอะครับ  บ้านอื่นถ้าคิดจะปลูกต้นไม้ริมรั้วก้จะใช้พวก  ชาเขียว  ชาทอง  ไม้พุ่มไม้ใบใช่ป่ะครับ  ส่วนคุณรินทร์เหรอครับ  ม่าย  มันธรรมดาไปครับ  รู้ป่ะครับคุณรินทร์ปลูกอะไร  เหอะๆๆ  หลายคนคงนึกออกแล้วเพราะคุณรินทร์แกหมายมั่นปั้นมือแต่แรก  ก็คือนี่ครับ  ( ยกขาหน้าชี้ไปที่รั้ว )  ชะอมครับ  มันคือชะอม

        โฮะๆๆ  ทำหน้างงกันล่ะสิ  ไม่ต้องงงครับไม่ต้องงง  เพราะผมงงมาก่อนพวกคุณแล้วครับว่าทำไมต้องเป็นชะอม  คุณรินทร์ของผมมีเหตุผลที่น่ารักและกิ๊บเก๋ในการเอาปลูกมาครับ  แล้วไม่ได้ปลูกต้นเล็กๆครับ  แกไปขอซื้อที่ไหนมาก็ไม่รู้  เลือกเอาต้นโตๆพอใช้ได้แล้วทั้งนั้นเลย  จำได้ว่าตอนเอามาปลูกทุลักทุเลมากมายเลยครับ   คุณราชที่พยายามจะช่วยยังบ่นเลย  แต่คุณรินทร์ก็ยังตั้งหน้าตั้งตาปลูกต่อไปจนรอบบ้านเลยครับ  จำได้ว่าตอนนั้นคุณรินทร์คุยกับคุณราชไว้อย่างงี้อ่ะครับ


        เช้าวันเสาร์ที่แสนสบายเมื่อประมาณ  2 อาทิตย์หลังจากที่พวกผมย้ายเข้ามาอยู่ที่เชียงใหม่อย่างสะดวกโยธินแล้ว จู่ๆก็มีคนมาตะโกนอยู่หน้าบ้านครับ  ชิ  หมากำลังหลับพักผ่อนแท้ๆ  มารบกวนได้ไงเสียมารยาท   เนาะ

        "  สวัสดีคร๊าบ  เอาต้นไม้มาส่งคร๊าบ "  
        เสียงใครก็ไม่รู้ครับมาแหกปากอยู่หน้าบ้าน  ทำเอาผมที่กำลังนอนเคลิ้มๆจะหลับมิหลับแหล่ต้องสะดุ้งตื่น  โหย  เซ็งเลยครับ  ส่วนคุณรินทร์ที่กำลังนั่งดูรายการโทรทัศน์อยู่ก็รีบลุกขึ้นทันที  แต่ไม่ลุกเปล่าดิครับมีการเรียกผมตามไปด้วยอีกอ่ะ  หมาขี้เกียจลุกน๊า  คุณรินทร์ก็

        " ไปเร็วกะทิ  วันนี้มีงานนะ "  คุณรินทร์พยายามจะดึงปลอกคอผมให้ลุกขึ้นตามไปครับ  แต่  ไม่เอาอ่ะ  ขี้เกียจ

        " กะทิ  ถ้าไม่ลุก  ชั้นจะเอาแกไปวิ่งออกกำลังทุกเช้า - เย็นวันละ 1 ชั่วโมงเลยนะ "  
        ง่า ... คุณรินทร์ค๊าบ  อย่าใจร้ายเด๊  หงิง  ไปก็ได้  สุดท้ายผมก็เลยต้องลุกตามคุณรินทร์ไปอย่างไร้ข้อขัดขืนครับ  หงิง  เรื่องอะไรอ่ะ  วิ่งวันละ 2 ชั่วโมง  เช้า 1 ชั่วโมง  เย็น  1  ชั่วโมง  ผมก็ผมตายดิ  หงิงง

        แล้วพวกเราก็ตามกันไปรับแขกครับ  แต่เอ๊ะ  เค้าทำอะไรกันอ่ะครับ  

        แล้วผมก็ต้องงงเป็นหมาตาแตกครับ  หา  อะไรครับ  ผมพูดผิด  ตรงไหนอ่ะ  ต้องไก่ตาแตกเหรอ  อ้าว  ก็ผมเป็นหมาอ่ะครับ  ผมก็ต้องเป็นหมาตาแตกดิ อย่ามั่วๆ  ผมไม่อยากเป็นไก่นะยิ่งช่วงนี้หวัดนกระบาดด้วย  บรื๋อส์

        ว่าแต่ว่า  ลุงๆพวกนั้นเค้าทำอะไรกันอ่ะครับ  ดูดิ  ขนต้นอะไรก็ไม่รู้ลงมาจากรถด้วยครับ  เยอะด้วยนะ  อืมม  ใบเล็กๆ มีหนามด้วยแหละ  อืมมม ... ( แถเอาหน้าเข้าไปใกล้  .. )  แหงะ  กลิ่นตุ่ยๆด้วย  หงิงง

        " อ้าว  กะทิ   อย่าเอาหน้าไปใกล้สิ  มันมีหนามนะ  เป็นไงเจ็บเลยสิ "  คุณรินทร์รีบมาดูผมที่ดันทะเล่อทะล่าเอาจมูกไปชนกับหนามแหลมๆของเจ้าต้นปริศนาเนี่ยอ่ะครับ  หงิง  หมาเจ็บอ่ะครับ  

        " เดี่ยวเอาไปไว้ที่รั้วเลยนะครับ  ผมขุดหลุมไว้แล้ว "  
        คุณรินทร์หันไปบอกพวกคุณลุงที่ขนตนประหลาดลงรถให้เอาไว้ที่ข้างรั้วครับ  ก็ตรงที่ผมไปขุดเล่นเมื่อกี้แหละครับ  ขุดเป็นแนวเลย  อ่อ  จะเอามาปลูกเจ้าต้นนี่เอง  ว่าแต่ว่านี่มันต้นอะไรอ่ะครับ  หน้าตาประหลาด  กลิ่นก็แปลก  แถมมีหนามด้วยอ่ะ  เอามาปลูกรอบรั้วแบบนี้ผมก็มุดรั้วเล่นไม่ได้ดิ  หงิงงง

        " รินทร์ ใครมาเหรอลูก "  
        แล้วคุณราชวึ่งพึ่งจะงัวเงียตื่นมาก็ออกมาดูด้วยครับ  แต่ ... ง่า ...โอ้มายก๊อด  มายพระพุทธเจ้า  ค้างครับค้าง  ค้างกันทั้งคนทั้งหมา  เมื่อหันไปแล้วพบภาพอันแสนจะน่ารักแบบเต็มสองลูกกะตาครับ  คุณราชค๊าบบบ  จะฆ่าคนแถวนี้หรือง๊าย

        ดูครับดูเจ้านายผม   เดินขยี้ตาหน้ามึนๆ  หัวหูยุ่ง  ในชุดนอนแบบไอ้แฝดกล้วยหอม  กระดุมเสื้อหลุดมา 2 เม็ด  อ่าก  เลือดกำเดาหมาจะไหลครับ  ขาวเนียนกว่าใคร    ทำเอาเหล่าผู้ใช้แรงงานมือไม่อ่อน  ทำของตกกันหมด  ม่ายยยยยยย  เจ้านายข้าใครห้ามแตะ  ห้ามมองด้วยว้อยยย  

        " พ๊อ.... "  
        ฮ่าๆๆ  ไม่ต้องถามใช่ป่ะครับว่าเสียงใคร  เหอๆๆ  คุณรินทร์ที่แสนน่ารักของผมเองครับ  กระโดดทีเดียวถึงตัวคุณพ่อผู้แสนซื่อทันทีพร้อมกับแว๊ดลั่น  ตามฟอร์มครับ

        " จะออกมานอกบ้านก็แต่ตัวให้เรียบร้อยก่อนเซ่  ว้อย ทำไมชั้นมีพ่อแบบนี้ "  
        ง่า  เอ่อ  แล้วคุณรินทร์ก็ลากคุณราชเข้าบ้านไปเลยครับ  ปิดประตูดังปัง  ทำเอาผู้คนที่เหลือต้องน้ำตาตกด้วยความเสียดาย  แฮ่~~   แง่งๆๆๆๆๆ  ทำงานเด่ะลุง  ทำงาน  มองไร  

        กว่าจะตั้งสติกันได้ก็หลายนาทีละครับ  แล้วคุณรินทร์ก็กลับมาครับ คราวนี้มาดดุเลย  รีบสั่งการชี้นิ้วสั่งให้เอาเจ้าต้นประหลาดลงหลุม  กลบ  รดน้ำ  พรวนดิน  ใส่ปุ๋ย  เสร็จทุกขั้นตอนภายใน 1 ชั่วโมง  โห  ทำสถิติใหม่เลยครับพี่น้อง   เสร็จโดยที่คุณราชไม่มีโอกาสเยี่ยมหน้าออกมาดูอีกเลย  เพราะคุณรินทร์แกคาดโทษไว้ครับ  เหอๆๆ   น่าสงสาร  แต่ที่น่าสงสารกว่าก็คือ  ลุงๆคนทำสวนทั้งหลายที่คอยชะเง้อชะแง้หวังจะได้เห็นหน้านวลๆของคุณราช  ฝันไปเหอะ  เสร็จงานแล้วก็กลับไปได้แล้วไป๊  ชิ่วๆๆๆๆ

        และนั่นก็คือเหตุการณ์เมื่อประมาณ  2  อาทิตย์ก่อนครับ  และตอนนี้ไอ้เจ้าต้นประหลาดที่ผมเล่ามันก็เจริญเติบโตขึ้นมาได้อย่างไม่น่าเชื่อครับ  ดูคุณรินทร์จะถูกใจมากจริงๆ  แถมไม่พอนะครับยังเอาต้นอะไรไม่รู้มาปลูกเพิ่มอีกชั้นด้วยครับ  สวยงาม  เขียวขจี  อุดมสมบูรณ์ไปด้วยหนามแหลมๆกันทุกต้นเลย  เหอๆๆ  ผมไม่ได้พูดผิดนะครับ  ทุกต้นจริงๆ

        แต่เอ๊ะ  นี่ผมพล่ามมาตั้งนานแล้วนะ  คุณรินทร์กับคุณราช เจ้านายที่แสนดี น่ารัก ประเสริฐสุดหาใดเทียบไม่ได้ของผมหายไปไหน  ทำไมไม่ออกมาล่ะ  เอ ( หันไปมา  หรือว่าตูจะโดนปล่อยเกาะ )  อ๊ะ  นั่นไงๆ  อ้าวคุณราชจะไปไหนอ่ะครับ   

        " ดูบ้านด้วยนะรินทร์สัก 2 ชั่วโมงก็กลับมาแล้ว "  คุณราชบอกกับคุณรินทร์ที่เดินหิ้วของตามมาด้วยใบหน้าอ่า ..  ดีกว่าตอนกินยาขมหน่อยอ่ะครับ  แหะๆ

        " ทำไมพ่อต้องไปด้วยล่ะครับ ก็แค่เอาเอกสารไปส่งก็ให้คนอื่นไปสิ  ทีตาเจ้านายพ่อยังไม่ไปเลย งานตัวเองแท้ๆใช้ลุกน้องไป วันหยุดก็ไม่ได้หยุด เจ้านายบ้าอำนาจนี่นา "  คุณรินทร์ทำหน้ามุ่ยบ่นตลอดทางเลยครับ

        " น่ารินทร์  งานแค่นี้เองพ่ออาสาเองด้วย  นะไม่เกินบ่ายก็กลับมาละ  เป็นเด็กดีนะลูก  กะทิ ... "  อ๊ะ  คุณราชเรียกผมล่ะ  คุณราชเรียก  ( รีบวิ่งไปเสนอหน้าทันที )  ค๊าบบบ  'ทิมาแล้วค๊าบบบ  ..

        " เดี๋ยวพ่อมานะ  อยู่กับรินทร์อย่าซนนะลูก "  คุณราชลูบหัวผมไปมา  ชอบจังเลย  อิอิ  คับ  กะทิ ไม่ดื้อ  ไม่ซนหรอกคับ  แค่วิ่งเล่นไปมาเฉยๆเอ๊ง

        " งั้นพ่อไปนะ "  คุณราชบอกแล้วก็ดึงคุณรินทร์มาหอมแก้มทีนึง  ทำเอาแก้มป่องๆของคุณรินทร์เริ่มหายป่องแล้วยิ้มกว้างเลยครับ โด่  แน่จริงงอนให้เสร็จดิครับคุณรินทร์    

        " ไปนะกะทิ "  
        คุณราชหันมาลาผมแล้วก็ลูบหัวอีกที  ค๊าบบบบบบบบบ  ไปดีมาดีนะคับ  รีบกลับน๊าา  ( ทำตัวเหมือนศรีภรรยาส่งสามีไปทำงาน )  แล้วก็เหลือ 2 ชีวิตสิครับ  1 คน 1 หมามองหน้ากันทำตาปริบๆ จะทำไรกันดีครับคุณรินทร์

        " นี่กะทิ  ไหนๆตอนนี้แดดก็ยังไม่แรง เราไปช่วยกันแต่งสวนดีกว่ามั้ย "  คุณรินทร์หันมายิ้มให้ผม  อ่า  แหะๆ  ชวนผมไปเล่นดินแต่เช้าเลย  เหอๆๆ  ชอบดิครับป่ะๆ

        แต่ก่อนที่เราจะได้ไปไหนครับ  สายตาหมาๆของผมก็เห็นใครสักคนที่หน้าบ้านเสียก่อน  คุ้นๆแฮะ  ใครอ่ะ  ใครๆๆๆๆ

        โฮ่งๆๆๆๆๆ  ผมวิ่งหน้าตั้งไปหน้าบ้านเลยครับ  ก็หมอนั่นมาเกาะประตูบ้านนี่นา  แต่เอ๊ะ   เอ๊ะ  คุ้นๆ  ห๊าาาา

        " หวัดดี  เจ้าหนูใช่จริงๆด้วยเหรอเนี่ย " อ๊าาา  แม่เจ้า ทำไมโลกมันกลมยังงี้  พี่สุดหล่อที่พวกผมเจอที่ตลาดต้นไม้นี่นา  ธุค๊าบบบบ  

        " กะทิ มีอะไร  อ่ะ  อ้าวว คุณ "  คุณรินทร์ที่วิ่งตามผมมาก็อึ้งเหมือนกันครับ  ก็ใครมันจะนึกว่าจะได้เจอคนหล่อๆใจดีๆแบบนี้อีกล่ะครับ  โอ้วว  พรหมลิขิตบันดาลชักพา   ดลให้เรานั้นเจอกานนน  โฮะๆๆๆๆ

        " มาได้ไงครับเนี่ย  คุณ "  คุณรินทร์ทำท่าเขินๆครับคือ  ไม่รู้จักชื่ออ่ะครับทำไงได้

        " เรียกผมหนึ่งก็ได้ครับ  เอ่อน้อง  "  อ๊ะพี่สุดหล่อก็ยิ้มๆอ๊ากก  หล่อ  หล่อค๊าบ  เหอะๆๆๆ

        " รินทร์ครับ  นั่นเจ้ากะทิ "  แหะๆ  ผมครับผม  กะทิครับ

        " เชิญเข้ามาก่อนสิครับ  แต่จะไปธุระที่ไหนก่อนหรือเปล่าครับ "  คุณรินทร์เชื้อเชิญพี่สุดหล่อเข้าบ้านครับ  โอ้ว  อเมซซิ่ง  เพราะปกติยอมให้คนแปลกหน้าเข้าบ้านเสียที่ไหนล่ะ

        " ไม่หรอกครับ  ผมไปหาเพื่อนมาแล้ว  นี่บ้านรินทร์เหรอ "  พี่สุดหล่อเข้าบ้านมาด้วยความมาดมั่นครับ  โอ้ว  แต่ละท่าช่างบาดใจหมา อ่ากกก ใครก็ได้เรียกรถพยาบาลให้ผมที   ปอเท่งทึงก็ด๊ายยย

        " แล้วนี่ปลูกต้นไม้ที่ซื้อไปตอนนั้นหรือยัง "  
        ฮั่นแน่  ถามตรงเป้าเลยครับ  คุณรินทร์ยิ้มแก้มปริเลยล้ะ  แล้วด้วยความบ้าเห่อสวนและต้นไม้ที่ตัวเองปลูกกับมือ  คุณรินทร์ก็ลาก  ย้ำครับ   ลาก  เพราะมือน้อยๆของคุณรินทร์ลากแขนพี่สุดหล่อให้เดินตามไปสำรวจรอบบ้านด้วยความเริงร่าเลยครับ  อ่า  คุณรินทร์ครับอย่าออกนอกหน้าครับหมาขอร้อง  

        " นี่ไงครับ  โตขึ้นมากเลย  นี่ก็แปลงผักผมปลูกเอง "  คุณรินทร์ชี้ไปทั่วเลยครับ  ทั้งแปลงผักสวนครัว  ผักชี  ขึ้นฉ่าย  และอื่นๆที่ปลูกแล้วขึ้นเพื่อความประหยัดครับ  แล้วก็นู่น  ต้นมะม่วงไม่รู้กี่ปีจะได้กิน

        " หลังบ้านผมปลูกขนุนด้วยนะครับ  มีคนบอกว่าเป็นไม้มงคล  จะได้มีคนหนุนนำให้เจริญรุ่งเรือง  หน้าบ้านก็มีมะยม คนจะได้รัก "  
        คุณรินทร์จ้อไม่หยุดครับ  ส่วนพี่หล่อเหรอครับ  เอาแต่อมยิ้มมองคุณรินทร์เจื้อยแจ้ว  โอ้ววว  ทำไมพี่เป็นดียังงี้  หมารักหมาหลงครับ

        แล้วก็มาถึงจุดสำคัญครับ  รั้วบ้าน  ที่อุดมไปด้วยไม้พันธ์หนาม  ทำเอาคุณพี่สุดหล่อขมวดคิ้วเลยครับ  นี่ถ้าขยี้ตาได้คงทำไปละครับ  

        " รินทร์  ทำไมแถวบ้านมันเต็มไปด้วยเจ้าพวกนี้ล่ะ "  พี่สุดหล่อถามแล้วก็ชี้นิ้วไปที่เจ้าต้นพวกนั้นครับ

        " อ๋อ  ก็เอาไว้ทำรั้วอีกชั้นไงครับ  ก็มีชะอม  ต้นมะนาว  ต้นมะกรูด  ใครอยากทะลึ่งเข้าบ้านผมที่ไม่ใช่ประตูเข้าออกก็มาเจอหนามเจ้าพวกนี้ก่อน "  คุณรินทร์ยิ้มไปเล่าไปครับ  แต่ดูเหมือนพี่สุดหล่อของผมจะมีสีหน้าหวาดผวาเล็กน้อยถึงปานกลางครับ

        " ต้องป้องกันขนาดนี้เลยเหรอ "  อ่า  ไม่รู้อะไรครับพี่สุดหล่อ  ผมว่าน้อยไปนะ  มันน่าจะขุดหลุมพรางทำกับดักด้วย

        " จำเป็นครับ  บ้านผมมีบุคคลอันตรายอยู่ "  คุณรินทร์บอก  แล้วก็ถอนหายใจเฮือกๆครับ  ทำเอาพี่สุดหล่อของผมเอ๋อเลยแหละ  

        " ผมว่าไปนั่งคุยที่ม้าหินตรงโน้นดีกว่าเดี๋ยวผมจะเอาน้ำมาให้ด้วย " คุณรินทร์บอกว่างั้นครับ แล้วก็พาพี่สุดหล่อไปนั่งเล่น  แล้วก็แว่บไปเอาน้ำมาให้พี่สุดหล่อครับ  แต่ดูเหมือนพี่เค้ายังสงสัยอยู่นะครับ

        " เมื่อกี้รินทร์บอกว่า ที่บ้านมีบุคคลอันตราย  มันเป็นยังไง "  

        " อ่อ  ก็อันตรายต่อตัวเองไงครับ  พ่อผมเองแหละ  "
        คุณรินทร์เฉลยครับ  แล้วก็เริ่มเล่าแบบท้าวความเดิมตั้งแต่สมัยอยู่กรุงเทพ  แล้วโดนพวกโรคจิตไล่ปล้ำ  มาจนถึงเชียงใหม่ที่อยู่มายังไม่ครบเดือนดีก็มีแต่คนอยากมาเป็นสมาชิกครอบครัวให้พี่สุดหล่อฟังด้วยสีหน้าจริงจังมากครับ  เหอๆๆ

        " รินทร์ก็เลยต้องปลูกเจ้าพวกนี้ไว้กันคนที่มันจะปีนเข้าหาพ่อ "  พอได้ฟังจบพี่สุดหล่อก็สรุป   ปิ๊งป่อง  ถูกต้องแล้วคร๊าบบ  แหม้  คนอาร๊ายย  หล่อแล้วยังฉลาดอีกนะ

        " ใช่ครับ  นี่ขนาดผมทำแบบนี้แล้วนะ  ก็ยังมีคนพยายามอีก  ไม่ได้ด้วยเล่ห์ก็ต้องเอาด้วยกล  แล้วพ่อผมนะก็แสนจะซื่อตามไม่ทันอีก  นี่ก็กำลังหาทางกำจัดตาพนักงานคนนึงที่คอยตามมา 4-5 วันแล้วครับ "  คุณรินทร์บ่นยาวเลยครับ

        " หือ  พนักงาน ทำงานที่เดียวกับพ่อเหรอ " พี่สุดหล่อ  เลิกคิ้ว  ทำท่าสนใจ  

        " ครับ  ชื่อ วินัย  เป็นฝ่ายขายหรืออะไรนี่แหละ  ชอบมาหาพ่อ  เอาเรื่องลูกสาวมาอ้าง  หนอย  อยากมีที่ปรึกษา เฮอะ ไอ้หน้าม่อ  พ่อผมก็นะรักเด็กปล่อยให้เข้าบ้านผมกับกะทิพยายามไล่ก็ยังหน้าหนาอยู่ทนอีก  ลำพังยัยหนูนั่นไม่เท่าไหร่นะครับ  แต่พ่อนี่ดิ ผมเกลียดมันอ่ะ "  
        เอาแล้วครับ  คุณรินทร์ของผมอาละวาดแล้วพูดถึงไม่ได้ครับ  ของขึ้น  แก้มกลมๆเริ่มป่องแล้วง่ะ

        " อืมม  หมายความว่า  ถ้าหมอนั่นไม่อยู่รินทร์ก็จะสบายใจขึ้นล่ะสิ "  แหมพี่สุดหล่อครับ  ถุกต้องอีกแล้วครับ  ไม่ต้องได้เจอกันเลยจะดีมาก

        " อื้อ  แต่ถึงจะกำจัดตานี่ไปได้  ก็ยังมีอีกหลายคนครับ  เหนื่อยเป็นบ้า " คุณรินทร์ทำหน้าตูม  อ๊ายย  น่ารัก  

        " หึๆ  แต่ก็ยังดีนะที่สามารถกำจัดได้ตั้ง 1   เอาน่า  คงมีวันที่สวรรค์เข้าข้างรินทร์ ( งั้นนรกก็ต้องเข้าข้างตานั่นใช่ป่ะครับ ) ให้ตานั่นย้ายสาขาเร็วๆนี้ก็ได้นะ "  สาธุ ขอให้จริงครับ

        " ขอให้เป็นงั้นครับ  เร็วๆยิ่งดี  เนี่ย  วันนี้ก้ไม่รู้จะเสนอหน้ามาอีกหรือเปล่า "  นั่นดิครับ แต่เอ๊ะ  พี่สุดหล่อลุกขึ้นแล้ว  จะไปไหนอ่ะครับ

        " คงต้องขอตัวก่อนนะ  มีธุระ  จะว่าอะไรมั้ย  ถ้าจะมาเยี่ยมอีก " ไม่ว่าคร๊าบบ  ไม่ว่า  เนาะๆๆคุณรินทร์

        " ครับ  ถ้าว่างก็แวะมานะครับ เสียดายพ่อไม่อยู่จะได้แนะนำให้รู้จัก "  เห  คุณรินทร์จะแนะนำพี่สุดหล่อให้คุณราชรู้จักด้วยครับ โอ้

        " ก็  คงมีสักวันที่จะเจอกันแหละ  งั้นไปก่อนนะ ขอให้กำจัดเสี้ยนหนามหมดเร็วๆล่ะ หึๆ "  แหมๆๆพี่สุดหล่อ  อย่าหัวเราะดิครับ  พวกผมจริงจังน๊า  ><!!

        " ครับ  ขอบคุณมาก สวัสดีครับ "  
        คุณรินทร์หัวเราะชอบใจเลยครับ  พวกเราเดินไปส่งคุณพี่สุดหล่อถึงประตูบ้านแล้วก็กลับเข้าบ้านเลย เพราะแดดแรงแล้วคงไปทำสวนไม่ทันละ  ไว้เย็นๆละกันครับ  ตอนนี้ขอไปนอนดูทีวีให้สบายใจดีกว่า

        " นี่กะทิ  คุณหนึ่งนี่ใจดีเนาะ  " เหอ  เหรอครับ  อืม  จะว่าดีก็ดีนะ  อืมม  ผมชอบอ่ะ

        " ว่าแต่ว่า  ถ้ามันเป็นอย่างที่เค้าว่าก็ดีสิ  "  เรื่องไรเหรอครับคุณรินทร์  หมางงอ่ะ

        " ก็เรื่องตานั่นไง  ย้ายๆไปเลยจะดีมาก  ไปให้ไกลเลย "  คุณรินทร์แช่งเลยครับ  แล้วสักพักก็เงียบไป  อ้าว  หลับซะละ  อืมม  จะว่าไปผมก็เริ่มง่วงแฮะ  นอนด้วยตัวสิครับคุณรินทร์

        ฮ้าวว  สายันสวัสดิ์นะครับทุกท่าน เจอกันตอนหน้านะคร๊าบบบบบ


อ๊ะๆๆ  ลืมแถมครับ

        ทันทีที่มาถึงรถยนต์คันหรู  ชายหนุ่มร่างสูงก็ดึงเอาโทรศัพท์ออกมากดไปยังหมายเลขที่ต้องการ

        " ผมนิวัติพูดนะ  คุณทศยุทธใช่ไหม ขอโทษนะครับที่รบกวนพอดึผมมีเรื่องอยากให้ช่วยหน่อย  เรื่องคุณวินัยฝ่ายขาย  ผมอยากให้ช่วยส่งเค้าไปช่วยงานที่สาขาทางกรุงเทพน่ะ  อื้อ  ไปใน 2-3 วันได้ยิ่งดี  ใช่ฝากด้วยนะ  ขอบคุณมาก  "  
        ริมฝีปากได้รูปคลี่ยิ้มพอใจ  นึกไปถึงหน้าสวยๆที่บูดบึ้งเวลาพูดถึงนายวินัย  และรอยยิ้มที่น่าจะเกิดขึ้นเมื่อรู้ว่าตาวินัยจะไม่อยู่แล้วก็อดขำไม่ได้  นี่เขาตามใจเด็กมากไปหรือเปล่าเนี่ย   แต่เด็กน่ารักแบบนี้ตามใจหน่อยคงไม่ผิดหรอกนะ

        .. ไม่ผิดค๊าบบบบบ  ไม่ผิด  จริงจริ๊งงงงงงงง  ( เสียงหมาลอยมาแต่ไกล  เหอะๆๆๆ  ) ....


เจอกันใหม่ตอนหน้าครับ  โฮ่ง ( โบกขาหน้าลาแบบ หมาๆ )
   
   
   

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE SPECIAL รักแรกพบ..แล้วก็จบเห่ 3 ( 12/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: win200 ที่ 12-08-2010 23:19:36

        " ทำไมพ่อต้องไปด้วยล่ะครับ ก็แค่เอาเอกสารไปส่งก็ให้คนอื่นไปสิ  ทีตาเจ้านายพ่อยังไม่ไปเลย งานตัวเองแท้ๆใช้ลุกน้องไป วันหยุดก็ไม่ได้หยุด เจ้านายบ้าอำนาจนี่นา "  คุณรินทร์ทำหน้ามุ่ยบ่นตลอดทางเลยครับ

^
^
^

สงสัยเพราะงี้เลยไม่ถูกกับตานิวัติแหงม

อาการหวงพ่อ หรือ หวงว่าที่แฟน(?)กันแน่ :m20:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE SPECIAL รักแรกพบ..แล้วก็จบเห่ 3 ( 12/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: sukie_moo ที่ 12-08-2010 23:29:24

อาฮะ อิตาหนึ่ง หลอกให้คุณราชออกจากบ้าน เพราะจะแอบมาหาลูกละซิ

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE SPECIAL รักแรกพบ..แล้วก็จบเห่ 3 ( 12/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: akike ที่ 12-08-2010 23:48:44

รินทร์จะรู้ตัวไหมเนี่ย

ว่าอีตาหนึ่ง นิวัติเนี่ย  พี่แกเล็งลูกไม่ได้เล็งพ่อง่ะ

มัวแตปกป้องพ่อ  ลืมดูตัวเองไปด้วยอ่าเปล่าเนี่ย

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE SPECIAL รักแรกพบ..แล้วก็จบเห่ 3 ( 12/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: wisa ที่ 12-08-2010 23:59:23

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE SPECIAL รักแรกพบ..แล้วก็จบเห่ 3 ( 12/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: Na_RimKLonG ที่ 13-08-2010 00:03:57

ยิ่ง งง ว่าทำม๊ายยยยย

รินทร์  ถึงไม่ชอบคุณนิวัติ

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE SPECIAL รักแรกพบ..แล้วก็จบเห่ 3 ( 12/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: minchy ที่ 13-08-2010 01:35:11

แล้วไปเกลียดหน้า อิคุณนิวัต  ตอนไหนหล่ะ

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE SPECIAL รักแรกพบ..แล้วก็จบเห่ 3 ( 12/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: ayanae ที่ 13-08-2010 06:43:35

แอบชอบตั้งแต่แรกไหงตอนนี้ทะเลาะกันซะ  รินทร์ต้องรู้ตอนหลังแน่เลยว่าอีตานิวัติโกหกเรื่องชื่อแล้วก็เรื่องที่รู้จักรินทร์กับพ่ออยู่แล้ว รินทร์เลยโกรธ 
รอกะทิมาเล่าเหตุการณ์ต่อไปค่า

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE SPECIAL รักแรกพบ..แล้วก็จบเห่ 3 ( 12/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: b27072010 ที่ 13-08-2010 09:57:50

ในที่สุดเรื่องที่สงสัยก็ได้กะทิมาเฉลยแล้ว

แสบไม่ใช่เล่นเหมือนกันนะนี่

ไอ่หัวฟัดหัวเหวี่ยงตลอดนี่เกิดขึ้นเพราะมา

จากตัวต้นเหตุนี้นี่เอง

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE SPECIAL รักแรกพบ..แล้วก็จบเห่ 3 ( 12/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: koraorni ที่ 13-08-2010 11:55:06

อ๊ากะทิแล้วคุณรินทร์ไปรุ้จักชื่อพี่หนึ่งตอนไหนเนี่ย

แต่ก้อนะคุณรินทร์ขอมาพี่หนึ่งก้อจัดให้เหมือนกัน ย้ายด่วนภายใน 3 วัน

ก้อเล่นมาหลอกกันแบบนี้พอรุ้ความจริงถึงได้โกรธมากนี่เอง

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE SPECIAL รักแรกพบ..แล้วก็จบเห่ 3 ( 12/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: dukdikdukdik ที่ 13-08-2010 12:06:32

สนุกมากกก ยิ่งอยากอ่านตอนที่รู้ว่าตานิวัติเป็นเจ้านายพ่อเร็ว ๆ

อยากรู้จังว่ารินทร์จะทำหน้ายังไงน๊อ แต่ต้องน่ารักแน่ ๆ อยู่แล้ว อิอิ

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE SPECIAL รักแรกพบ..แล้วก็จบเห่ 3 ( 12/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: b27072010 ที่ 13-08-2010 21:22:23

รอกะทิมาเล่าเรื่องอยู่นะ

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE SPECIAL รักแรกพบ..แล้วก็จบเห่ 3 ( 12/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: berlyn ที่ 13-08-2010 22:02:58

ปกติเกลียดหมานะแต่เว้นกะทิไว้ตัวละกัน เป็นน้องหมาที่น่ารักๆๆๆสุดๆๆ
ยอมรับว่ามองข้ามเรื่องนี้ไปอย่างแรง แบบอ่านชื่อเรื่องแล้วคิดว่าไม่สนุก ที่ไหนได้สร้างรอยยิ้มให้เราตลอดเลยค่ะ
สรุปว่านิวัท เข้าทางพ่อแต่เนียนจีบลูก

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE SPECIAL รักแรกพบ..แล้วก็จบเห่ 4 ( 13/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: PPK ที่ 13-08-2010 23:56:11

กะทิขอพล่าม

            สวัสดีคร๊่าบ  มิตรรักแฟนหมาทุกท่าน ( ยกขาหน้าไหว้แบบหมา ๆ)  วันนี้ผมนั่งดูทีวีกับคุณรินทร์ครับแล้วก็เจอข่าวหมีแพนด้ากับลูก  แหม โตไวจริงๆเนาะ  ว่าแต่ว่าพวกคุณรู้ไหมครับ  ผมน่ะเคยเจอพวกเขาด้วยนะ  นับญาติกันมาแล้วด้วย  ช่วงที่พวกเขามาอยู่เชียงใหม่กันใหม่ๆอ่ะครับ  มีการแต่งงานด้วยนะ   อ๊ะ จริงสิ พวกคุณน่าจะเคยได้ยินข่าวงานแต่งงานของหมีแพนด้าที่สวนสัตว์เชียงใหม่นะครับ ก็แหมเขาออกจะจัดงานใหญ่โต  อยู่กันมาตั้งนานพึ่งจะมาแต่งเนาะ เหอๆๆ แต่ขอโทษนะครับที่เขาแต่งช้าอ่ะ ไม่ใช่เพราะเค้าไม่อยากแต่งนะครับ ก็แค่คู่รักเค้าไม่ยอมตกลงปลงใจกันต่างหาก ทำไมผมรู้เหรอ อิอิ .... ไม่บอก ..อ่า .. บอกก็ได้ๆ ไม่เห็นต้องเอาไม้หน้าสามมาขู่เลยอ่ะ ><~~ หมาล้อเล่นเองอ่ะครับ หงิงง โอเค๊ๆ คนแถวนี้นะ  เริ่มโหดตามเจ๊  PPK ละ กระซิกๆๆๆ ( หมาน้อยใจ หงิงงง ) โอเคๆ เล่าก็ได้ แหม เรื่องของเรื่องมันก็เพราะความหล่อของผมเป็นเหตุล่ะครับ โฮะๆๆๆๆ  


หมาครับ .. ผมเป็นหมา.. Special รักแรกพบ..แล้วก็จบเห่ No.4
ตอน หมา.. ในกรงหมี ( แพนด้า )

            เรื่องมันเกิดขึ้นในเช้าวันอาทิตย์ที่แสนจะสดใส อากาศก็ดีเหมาะแก่การออกไปท่องเที่ยวมากเลยครับ อยู่ๆคุณรินทร์ ซึ่งวันนี้ท่าทางจะอารมณ์ดีสุดๆก็ถลาเข้าไปหาคุณราชที่กำลังตั้งหน้าตั้งตาพิมพ์เอกสารอยู่ ไม่อยากบอกครับว่า คุณราชตอนใส่แว่นตาอ่ะ น่ารักมั่กๆ หมาคอนเฟริมเลยครับ โฮะๆๆๆ

            " พ่อฮ๊า .. "
            คุณรินทร์เริงร่ามาแต่ไกล โอ้แม่เจ้า น่ารักน่าชัง เวลายิ้มช่างเหมือนเทวดาน้อยๆจริงๆ แต่ .. อย่าให้ได้โมโหนะครับเหอๆๆๆระเบิดยังเรียกพี่เลยครับ หยองอ่ะครับ

            " ไงรินทร์ มีอะไรเหรอลูก "
            คุณราชยอมเงยหน้าจากกองเอกสารแล้วขยับแว่นตาให้เข้าที่อีกนิด อุ๊บส์ อ๊ายยยย น่ารัก ไม่ไหวแล้วๆๆๆๆๆ ( ลงไปนอนกลิ้งไปมา )

            " พ่ออ่ะ ทำงานอยู่ได้ วันนี้วันอาทิตย์ เราไปเที่ยวกันเหอะ นะๆๆๆ "
            คุณรินทร์อ้อนใหญ่เลยครับ ไม่ใช่เด็กเล็กๆแล้วนะเนี่ย แต่ จะยังไงก็ยังน่ารักครับ โฮะๆๆๆ ใครจะว่าผมเป็นหมาหลงเจ้านายก็ช่างเหอะ ก็เจ้านายผมน่ารักอ่ะ ทั้งพ่อทั้งลูกเลย เฮ้อ ผมนี่ช่างเป็นหมาที่มีความสุขจริงๆ

            " หือ แต่งานพ่อยังไม่เสร็จเลย รินทร์อยากไปเที่ยวไหนเหรอ "
            คุณราชทำหน้าเจื่อนๆ เพราะท่าทางจะงานเร่งจริงๆอ่ะครับ ทำมาตั้งแต่เมื่อวานแล้วอ่ะ บริษัทนี่อะไรก็ดีหมดนะครับ เสียอย่างเดียวใช้งานคนโหดเป็นบ้า เอ๊ะ หรือว่า คุณราชของผมจะบ้างานเองก็ไม่รู้เหมือนกันครับ ประมาณว่าเลขาใหม่ไฟแรงอ่ะครับ อิอิ

            " ผมอยากไปดูเจ้าสองตัวนี้อ่ะ "
            คุณรินทร์ยิ้มแป้น ชี้นิ้วไปที่รูปตัวอะไรไม่รู้กลมๆ มีสีดำสลับขาว หุ่นเหมือนตุ๊กตายักษ์เลยครับ ตัวไรเนี่ย มีสองตัวด้วยครับ

            " หือ แพนด้าเหรอ "  คุณราชชะโงกหน้ามาดูครับ อ๊ะ ผมด้วยดิ ( เข้าไปแทรกระหว่างคุณรินทร์กับคุณราชทันที )

            " อ้าว กะทิ อยากไปด้วยเหรอ " คุณรินทร์หันมายิ้มให้ผมด้วยครับ

            งี๊ดด โฮ่งๆๆๆ 'ทิอยากไปค๊าบบ พา'ทิไปด้วยน๊าาาา .. เหอๆๆ ถ้าพูดได้ ผมจะพูดแบบนี้เลยแหละ แต่ว่ามันพูดไม่ได้นี่นาเลยได้แต่ส่งเสียงงี๊ดง๊าดพร้อมกับกระดิกหางไปมา อยากไปๆๆๆๆ

            " ฮะๆๆๆ แต่เสียใจนะ เขาไม่ให้หมาเข้าไปหรอก ขนาดคนนะเค้ายังป้องกันเชื้อโรคจะตาย " คุณรินทร์ยิ้มเอานิ้วจิ้มหน้าผากผม แง๊ ไม่ยอม

            " น่า ก็พาไปเดินออกกำลังก็ดีนะ แต่ .. ทำไงดี งานพ่อยังไม่เสร็จเลย " คุณราชทำหน้ากังวล
 
            " ไม่เป็นไรฮะ ไว้รอพ่อว่างก็ได้ " คุณรินทร์ทำหน้าซึมครับ โอ๋ๆๆ ไม่ซึมนะครับคุณรินทร์ โอ๋ๆๆ

            " ไม่เป็นไร เดี๋ยวค่อยมาทำต่อก็ได้ ป่ะ ไปแต่งตัวกัน "
            เย้ ยอดคุณพ่อจริงๆครับท่าน เหอๆๆๆ ในที่สุดคุณราชก็พ่ายแพ้ต่อลูกอ้อนของคุณรินทร์จนได้ครับ คุณรินทร์ยิ้มแป้นเลย

            " ฮะ กะทิ ไปแต่งตัวกันเหอะ "
            แล้วก็วิ่งนำไปเลยครับ อ้าว เดี๋ยวดิ๊ รอด้วยค๊าบบคุณริ๊นทร์ เอ้า เร๊วๆๆ คุณรินทร์ไปทำหล่อละ ผมก็ไปมั่งดิ แต่เอ๊ะ เดี๋ยว คุณรินทร์ไปแต่งตัว ก็ต้องโป๊ดิ ไม่ได้ๆๆ ไม่ต้องตามเลย ชิๆๆๆ หมาหวงเจ้าของอ่ะ ไม่ยอมหรอก คุณรินทร์ของผม ผมดูได้คนเดียว ( นอนขวางประตูห้องกันไม่ให้ใครเข้าไป )

            " เสร็จแล้ว กะทิ ไปเหอะ "
            ไม่ถึง 10 นาทีคุณรินทร์ก็ออกมาในชุด อ่า ชุด .... แม่เจ้า ผมล่ะอยากจะกรีดร้อง ทำไมน่ารักแบบนี้เนี่ย คุณๆคิดดูนะครับ ลองนึกภาพตามเลยครับ คุณรินทร์ของผม ตัวบางๆ ผิวขาวๆใสๆ หน้าเนียนๆ ผมนุ่มสลวย ใส่เสื้อเชิ๊ตขาวยาวกรอมมือ กางเกงยีนส์ซีดๆหลวมๆ รองเท้าผ้าใบสีเข้มแล้วก็หมวก อ่ากกก ใครก็ได้บอกผมทีว่านี่เรื่องจริง ...โป๊ก ... เอ๊งงง อ๋อย เรื่องจริงแล้วครับ หงิงงงง ( หันไปมองไม้หน้าสามที่โดนเขวี้ยงมาช่วยพิสูจน์ )

            " รินทร์ กะทิ เสร็จหรือยังลูก " อ๊ะ คุณราชเรียกแล้วครับ

            " คร๊าบบ ไปเร็วกะทิ " คุณรินทร์ก้มลงกอดผมแล้ววิ่งนำเลยครับ คุณราชไปรอที่หน้าบ้านแล้วล่ะ อ๊าาาา รอด้วยๆๆ รอ'ทิด้วยค๊าบบบ

            " ว่าแต่เราจะไปกันยังไงครับพ่อ " คุณรินทร์ขยับหมวกแล้วถาม นั่นดิครับ ก็พวกเราพึ่งมานี่นา ยังไม่มีรถด้วย อย่าบอกนะครับว่าจะไปด้วย ...

            " ก็รถแดงไงลูก " .
            ..... โอ้ มายก็อด มายพระพุทธเจ้า สิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลาย ศักสิทธิ์ แท่งทองและศักดิ์สิทธิ์อัลลอยด์ ทำไมถึงได้รักผมกันแบบนี้ ทำไม ทำไมต้องรถแดงด้วยง๊าาาา หมาอยากร้องไห้ครับ

            " อ้าว กะทิเป็นอะไรเหรอลูก "
            หงิงง คุณราชหันมาหาผมที่ทำท่าเหมือนอยากจะโดดลงถนนให้สิบล้อทับตายซะเดี๋ยวนี้เลยครับ หงิงง ผมไม่อยากนั่งรถแดงอ่ะ

            " ไม่มีอะไรหรอกฮะ กะทิเค้าไม่ประทับใจรถแดงน่ะ ฮะๆๆ " ดู๊ ดูครับ ดูคุณเจ้านายสุดที่รักของผม ชิๆๆๆ งอนแล้วนะ ( สะบัดหน้าพรืด )

            " โอ๋ๆๆ งอนเหรอกะทิ ล้อเล่นน่า นะ วันนี้คงไม่เจอคันเดิมหรอก นะ " พอเห็นว่าผมงอนคุณรินทร์ก็รีบง้อเลยครับ โอ้ย ไม่ยอมหรอก ร้อยไม่ยอมพันไม่ยอม
 
            " กะทิ " ไม่ต้องมาทำเสียงอ้อนนะ หมาใจแข็งนะจะบอกให้ ( เหลือบตามองหน้าหวานๆของคุณรินทร์ )

            " งอนจริงเหรอ " แน๊ เอานิ้วมาจิ้มๆพุงเค้า ไม่เอานะจั๊กจี้

            " ดีกันนะๆ " ยื่นนิ้วก้อยมาด้วย ไม่ๆๆๆๆๆๆๆๆ .... ไม่ยอมก็บ้าแล้วเด๊ แง๊ ทำไมผมเป็นหมาไม่มีความอดทน ( ต่อความน่ารักของเจ้านาย ) แบบนี้ ยอมก็ได้

            " ฮะๆๆๆ รักกะทิที่สุดเลย " โอ้ พระเจ้า ขอบคุณมากครับที่ให้ผมเกิดมาเป็นหมาบ้านนี้ แบบนี้ขอเป็นหมาสัก 3-4 ชาติเลยเอ้า เหอๆๆๆ

            " รถมาแล้วลูก เร็วเข้ารินทร์ กะทิ "
            คุณราชเรียกแล้วครับ คุณรินทร์ก็ลุกพรวดพร้อมกับเอาสายจูงมาผูกกับปลอกคอผม ทำไงได้ครับ ตามหลักมาตรฐานสากล ไปไหนก็ต้องผูกหมาไว้ด้วย ผมล่ะอยากรู้จริงๆว่าใครอุตริคิดกฏบ้าๆนี่ออกมา พ่อจะกัดให้เป็นหมันเลย ฮึ่ย อ้าว มัวแต่คุยคุณราชกับคุณรินทร์ขึ้นไปนั่งแล้วครับ ผมก็ไปมั่งดิ แต่เอ๊ะ ... เอ๊ะ .. รถแบบนี้ รุ่นนี้ ด้านหลังคนขับคุ้นๆแบบนี้ .. หมาเริ่มเหงื่อตกครับ หวังว่าคงจะไม่นะ ไม่ แต่ ...

            บรืนๆๆๆๆ ฮ่าๆๆๆๆ ผมอยากหัวเราะให้ตกรถแดงตาย มันอีกแล้วครับ คันเดิม หน้าเดิม ทำม๊ายยย ทำไมกัน เชียงใหม่มันมีรถแดงคันเดียวหรือไงเนี่ย ทำไมต้องเป็นคันนี้ด้วย

            " กะทิเร็วเข้าลูก " คุณราชตะโกนเรียก จ๊ากกก อย่าทิ้งผมเด๊ ไปด้วยค๊าบบบ ( กระโดดขึ้นรถโดยเร็ว )

            จ๊ากกกกกกกกก ว๊ากกกกกกกกกกกกก ย๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก  

            แล้วก็อีหรอบเดิมครับ กลิ้งโค่โร่ ไม่มีท่าเลยครับ ซ้ายทีขวาที อ๊ากกกกกก จะรีบไปตายที่ไหนลุ๊งงงงงงงงงงงง ... ( กรีดร้องโหยหวนไปสุดทาง )

            ++++++++++++++++++

            อ๋อย มึนครับ ที่นี่ที่หนาย แล้วผมเป็นใคร อ๋อย ทำไมโลกมันหมุนยังงี้เนี่ย อ๋อย หมาเวียนหัวอ่ะครับ หงิงงงง

            " กะทิ เป็นไงมั่ง " คุณรินทร์ลงมานั่งโอ๋ผมครับ หงิงง คุณรินทร์ค๊าบ 'ทิ เวียนหัว ( เหอๆๆ อิจฉาผมใช่ม๊า )

            " พ่อฮะ สงสัยจะแย่นะเนี่ย ดูสิ " คุณรินทร์หันไปปรึกษาคุณราชที่พึ่งจ่ายตังค์เสร็จครับ

            " ไม่เป็นไร เดี่ยวไปนั่งพักก่อนก็แล้วกัน แต่เอ๊ะ พวกเจ้าหน้าที่สวนสัตว์ทำไมวันนี้ดูแปลกๆ "
            คุณราชหันไปมองพวกคุณเจ้าหน้าที่สวนสัตว์ที่กำลังเดินกันให้ไขว่ทำหน้าตาซีเรียสซะไม่มีเลยครับ อืมม นี่เหรอสวนสัตว์ ยังกับป่าเลยแฮะ ( เหลียวมองไปรอบๆ )อืมม มีแต่ต้นไม้แล้วก็ต้นไม้ อืมมม เอ๋ อะไรอ่ะ

             หงิงง งี๊ดด อ้าว คุณรินทร์กับคุณราชเดินไปคุยกับคุณเจ้าหน้าที่สวนสัตว์แล้วครับ ทิ้งผมให้ยืนโงนเงนอยู่นี่ ไม่รู้คุยอะไรครับ ท่าทางคุณรินทร์ตกใจด้วยนะ แว่วๆอะไรหนี ฮ่วงๆ ชุ่ยๆ ผมไปเดินเล่นสูดอากาศดีกว่า

            อืมม สวนสัตว์นี่ มันเป็นสวนจริงๆด้วยนะครับเนี่ย โอ้ว ต้นไม้ ต้นใหญ่จัง เอ๊ะ อะไรน่ะ ทำไมพุ่มไม้มันไหวๆ อะไรอ่ะ ... ตามสัญชาติญาณหมาครับ รีบวิ่งไปดู เอ๊ะ เสียงอะไร เหมือนใครร้องไห้เลย

            " ฮือออออ แงงงงง เค้าจากับบ้างงงง " เอ๋ ใครอ่ะ พูดไม่เห็นชัดเลย

            " หวัดดี "
            ไม่รู้ตัวอะไรครับ ขนนิ่มๆ สีดำสลับขาวด้วย โอ้ว หรือว่าจะเป็นพวกเดียวกับผม อ๊ะ หันมาแล้วครับ แต่ .. ไม่ใช่หมาเหมือนผมนี่นา ตัวอะไรเนี่ย ตากลมๆ ดูไปก็น่ารักดีนะครับ

            " ร้องไห้ทำไมอ่ะ " ผมเดินเข้าไปหาแล้วก็นั่งข้างๆครับ ท่าทางเขาไม่กล้าเข้าใกล้ผมแฮะ อืมม

            " ฮึก อั๊วอยากกับบ้างงง " หา อะไรนะ พูดไรอ่ะ บ้าง อ๋อ บ้าน

            " บ้านเหรอ ก็ที่นี่ไม่ใช่บ้านเธอเหรอ "
            ไม่รู้ตัวอะไรครับ แต่ด้วยความเป็นหมาที่ดีใครร้องไห้ต้องปลอบครับ ขี้แยแบบนี้ตัวเมียแหง สุภาพบุรุษหมาอย่างผมต้องช่วยครับ แน่ะ อย่าทำตางั้นดิ ผมเปล่าหน้าม่อนะคร๊าบบบบ ( หมาร้อนตัวครับ หมาร้อนตัว )

            " ม่ายช่าย บ้านอั๊วอยู่เมืองจีง " เมืองจีง เอ อ๋อ เมืองจีน

            " อ้าว แล้วมาอยู่นี่ได้ไงอ่ะ แล้วเธอเป็นอะไรอ่ะ ชื่ออะไร เราชื่อกะทิ เป็นหมาเซนต์เบอร์นาร์ด " ผมเริ่มแนะนำตัวครับ เหอๆๆ

            " อั๊วเป็งแพงด้า ชื่อ หลินฮุ่ย ฮึก "
            โอ๋ น้องแพนด้านี่เอง แต่เอ๊ะ แพนด้า อ้าว ก็ที่คุณรินทร์อยากมาดูอ่ะดิ แล้วมานั่งร้องไห้อยู่พุ่มไม้นี่ได้ไงเนี่ย ตายล่ะ ผมไม่รู้เรื่องนะ ( หมาก็ติดคุกได้นะเนี่ย ลักพาตัวแพนด้า อ่ากกกก )

            " เอ่อ แล้ว แล้วออกมาได้ไงเนี่ย " เริ่มแหยงครับ นี่ผมจะโดนยิงฐานพาหมีแพนด้าหนีออกกรงมั้ยเนี่ย

            " ฮึก ก็ช่วงช่วง แกล้งเค้าอ่ะ ฮืออ " เอ๋ ช่วงช่วง ทำไมแพนด้าถึงชื่อประหลาดจัง มีช่วงช่วง แล้วจะมี พักพัก มั้ยครับ

            " ก็ช่วงช่วงแย่งไผ่เค้าอ่ะ ฮืออ " อ๋อ โดนแกล้งเลยงอน เด็กเอ้ย

            " ก็ทำไมไม่แย่งคืนล่ะ " ผมนั่งลงเอาขาหน้าวางบนหัวทุยๆของหลินฮุ่ยเบาๆ เหอๆนุ่มแฮะ

            " ก็ .. แย่งไม่ได้อ่ะ ฮึก แงงงงงงงงงงงง อั๊วอยากกับบ้าง "
            เอ้า เอาแล้วมั้ยล่ะ เจอแพนด้าขี้น้อยใจแถมขี้แยอีกผม จะบ้าตาย อ่ะแหกปากร้องเข้าเดี๋ยวพวกเจ้าหน้าที่สวนสัตว์ก็มาเจอหรอก นั่นไงเสียงเหมือนคนวิ่งมาเลยครับ ตึกๆๆๆ แต่เอ๊ะ มันไม่ใช่เสียงคนเดินนี่นา

            แล้วพอผมหันไป ก็ได้รู้ครับว่าอะไรกำลังมาที่ผม ฮ่าๆๆๆๆ อยากหัวเราะให้ภูเขาแถวนี้มันถล่ม มันมาแล้วครับ แพนด้าอีกตัว นี่ออกมาสองตัวเลยเรอะและที่สำคัญ เจ้าแพนด้าตัวใหม่มันวิ่งมาทางผมด้วยอ่ะ ว๊ากกก อย่านะเว้ย หมาสู้นะ ( ตั้งการ์ดทันที ) แต่เอ๊ะทำไมขยับตัวยาก

            ง่ะ เอาเข้าไป ข้างหน้าแพนด้าวิ่งมาท่าทางเหมือนจะมาฆ่าผม ข้างหลังแพนด้าอีกตัวกำลังเกาะผมอยู่ นี่มันอะไรกันเนี่ย หมางงนะครับ

            " หลินฮุ่ย ร้องทังไม ใครทำลื้อ ไอ้ตัวนี้เหรอ ตายซะเหอะ "
            เอาแล้วไง จ๊ากก อย่านะเฟ้ย ชั้นเปล่านะ ... เอาละครับ ได้ฟุตเวิร์คหลบกรงเล็บหมีก็คราวนี้ แล้วยัยหนูหลินฮุ่ยก็เกาะจิ๊ง นี่แพนด้าหรือว่าโคอาล่าเนี่ย

             " หยุกนะ อาช่วงช่วง ถ้าลื้อไม่หยุก อั๊วจาไม่พูดกะลื้ออีกเลย " ยัยหนูหลินฮุ่ยออกโรงเลยครับ เหอๆๆ ผมนี่เสน่ห์แรงแม้กับหมาจริงๆ แล้วเจ้าตัวมาใหม่ก็หยุดครับ

            " อาหลินฮุ่ยกลับเหอะ ทุกคงเป็งห่วงลื้อนะ " เจ้าหมีตัวใหม่บอกครับ เอ ชื่ออะไรนะ อ๋อ ช่วงช่วง

            " ไม่เอา อั๊วจาอยู่ที่นี่ "
            ยัยหนูขี้แยสะบัดหน้าหนีแล้วก็กอดผมแน่นเลยครับ ง่า ไหนว่าหมีแพนด้าไม่น่ากลัวไงครับ แต่ตอนนี้ผมว่าเจ้าช่วงช่วงน่ากลัวกว่าหมีขั้วโลกอีกอ่ะ ( ยืนเหงื่อตกเลยครับ -- -- ;; )

            " อยู่ได้ไง อากากร้อง เหลี๋ยวลื้อก็ไม่ซาบาย "
            อืมม ช่วงช่วงพูดมีเหตุผลนะ แต่น้องหมีขี้งอนไม่ฟังครับ ยังกอดผมแน่นเอาหน้าซุกกับตัวผมอีก ฮ่าๆๆๆ อยากตายครับ นี่ผมจะเป็นหมาตัวแรกที่โดนหมีแพนด้าฆ่าตายไหมครับเนี่ย

            " อาหลินฮุ่ย อั๊วขอโทษที่แกล้งแย่งไผ่ลื้อน๊า สัญญาเลยเอ้า ต่อไปจะไม่ทำอีกเลี้ยวน๊า "
            เออ ง้อเข้า ง้อเข้า น้องหมีหลินฮุ่ยเริ่มเงยหน้ามองครับแต่ก็ยังไม่ยอมปล่อยผม อ่า ไม่ทราบว่าเจ้าหน้าที่สวนสัตว์อยู่แถวนี้ไหมครับ ช่วยมาเก็บหมีหน่อยครับ

            " อั๊วไม่เชื่อ ลื๊อชอบแกล้งอั๊ว "
            น่าน หมีขี้งอนอีกละ ดูท่าทางเจ้าช่วงช่วงจะหมดปัญญาเหมือนกันครับ เลยนั่งลงแหมะข้างๆผมอีกตัว เอ่อ ประทานโทษครับคุณหมีทั้งสอง ไม่ทราบเห็นหมาอย่างผมเป็นอะไรครับ แต่คิดไปคิดมาช่วยหมีหน่อยละกัน

            " นี่หลินฮุ่ย ช่วงช่วงมาง้อแล้วนา ก็คืนดีเค้าไปเหอะน่ะ นะ "
            ผมนั่งลงแล้วหันไปคุยกับหลินฮุ่ยที่กอดผมแน่นโดยมีช่วงช่วงนั่งมองอยู่ใกล้ๆ ดู๊ ทำตาละห้อยเชียว

            " ก็ ก็ช่วงช่วงชอบแกล้งอั๊ว แล้วอั๊วก็อยากกับบ้าง อึก "
            เอ้าๆ จะร้องอีกละ ที่แท้ก็คิดถึงบ้านนี่เอง ผมเลยหันไปหาช่วงช่วงที่ตอนนี้เริ่มเป็นหมีแพนด้าที่ดีแล้วครับ

            " ช่วงช่วง อีกนานมะกว่าจะได้กลับบ้านอ่ะ "

            " ม่ายรู้ เค้าบอกว่าอั๊วกับอาหลินฮุ่ยเป็นฑูตอะไรสักอย่าง แล้วก็เค้าส่งเรามาคู่กันเป็นแฟนกัน " ช่วงช่วงบอกท่าทางอายๆ เห เจ้าหนูนี่ชอบยัยหมีขี้แยข้างผมจริงๆด้วย

            " มากัน 2 ตัวแล้วทำไมยังแกล้งกันอีกล่ะ ดูดิ งอนจนหนีออกมาเลย ออกมาได้ไงเนี่ย " ผมบ่นทั้งคู่เลยครับทีนี้ ทำตัวเป็นหมีแพนด้าขาดความอบอุ่นไปได้

            " อาหลินฮุ่ยหนีออกมาตองคนเลี้ยงเผลออ่ะ อั๊วเป็งห่วงเลยตามมาด้วย แต่เมื่อกี้อั๊วเผลอเลยคลาดกัง " ช่วงช่วงพยายามอธิบายครับ แต่หลินอุ่ยยังคาใจเรื่องโดนแกล้ง โอ้ยหมีอะไรเนี่ย

 
            " แล้วทำไมต้องแกล้งอั๊วด้วย " อ่ะ ถามไป

            " ก็อั๊วอยากเล่งด้วยนี่ แต่ลื้อก็เอาแต่กิงไผ่อ่ะ อั๊วเลยเอาไปซ่อง " ป๊าดดดดดดด หมีแพนด้าจีบกันครับ เค้าหาเรื่องคุยด้วยตะหาก ยัยหนูเอ้ย

            " ลื้อไม่ล่ายเกียกอั๊วนะ " น้องหมีหลินฮุ่ยเริ่มขยับมาข้างหน้าแล้วครับ ดีมากๆ

            " ใครว่าเล่า "
            กร๊ากกกกกกกกกกกกก ขอหมาหัวเราะหน่อยครับ เคยเห็นหมีอายมั้ยครับ ฮะๆๆๆ น่ารักจริงๆ แหมๆๆ เอาขาหน้ามาปิดๆลูบๆหน้าด้วย ฮ่าๆๆๆๆ

            " งั้ง กลับก็ล่าย แต่ ต้องเอาเค้าไปด้วย " อ้าว เกี่ยวไรกับผมอ่ะ

            " ก็ล่าย " เฮ้ย เจ้าช่วงช่วง ง่ายไปป่ะ ถามหมาก่อนเด๊

            " ไม่เอา จะกลับบ้าน ไปล่ะ "
            ท่าจะไม่ดีครับ ผมลี้ดีกว่า แต่ ทำไมก้าวขาไม่ได้ ทำไมหนักๆ ( หันมองรอบตัว ) ง่า ใครก็ได้ครับ ช่วยมาแงะหมีสองตัวที่เกาะผมอยู่นี่ออกไปทีเหอะ คุณรินทร์ค๊าบบบ คุณราชค๊าบบ ช่วยผมด้วยยยยยยยยยยยย แง๊

            " พ่อครับ เสียงกะทิอยู่ทางนี้ คุณเจ้าหน้าที่ครับทางนี้ๆๆ "
            อ๊ะ เสียงคุณรินทร์นี่นา ทางนี้ครับ ทางนี้ๆๆๆๆๆ โฮ่งๆๆๆ และไม่นานคุณรินทร์ก็มาถึงครับพร้อมกับเจ้าหน้าที่สวนสัตว์อีกหลายคน และพอทุกคนมาถึงและพบว่าผมกำลังอยู่กับใครเท่านั้นแหละ ความโกลาหลก็กิดขึ้น

             ++  กรุณาตั้งใจอ่าน  สีเขียว  ภาษาเมือง   สีฟ้า  ภาษาไทย  พร้อมแล้ว  ลุย  โฮ่ง  ++

            " โห ปะละๆ หมีแพนด้ามีนี่ วอ.หาหัวหน้าเลย ขะใจ๋ๆๆๆ  ( โห เจอแล้วๆ หมีแพนด้าอยู่นี่ วอ.หาหัวหน้าเลย )" เป็นไงครับ ระบบสองภาษาเลยนะเนี่ย หมาอัจฉริยะก็แบบนี้แหละครับ

            " หัวหน้าครับ ปะหมีละครับ มีนี่ตึงสองตั๋วเลย คับ ตึงคำเอื้อย คำอ้ายเลยคับ คับ ขะใจ๋เน่อคับ พอดีมีเรื่องแปลกๆตวย คับๆ  ( หัวหน้าครับ เจอหมีแล้วครับ อยู่นี่ทั้งสองตัวเลย ทั้งคำเอื้อยและคำอ้าย ครับ รีบมานะครับ ครับ พอดีมีเรื่องแปลกๆด้วย ครับ )  "
            ส่งภาษากันใหญ่ครับแต่ไม่ยักกะมีใครกล้าเข้ามาหาผมกับเจ้าสองตัวที่เกาะผมแน่นเลยแม้แต่คนเดียว ได้แต่ยืนล้อมพวกผมไว้ คุณรินทร์กับคุณราชก็ทำหน้าแปลกๆจะหัวเราะก็ไม่ใช่ ร้องไห้ก็ไม่เชิงครับ แล้วพักใหญ่ๆก็มีคนอีกกลุ่มใหญ่ๆมาถึง แล้วก็ส่งภาษากันอีก

            " เฮาจะยะจะใดดี ผ่อเลาะ หมีสองตัวกอดหมาตัวใหญ่หยั่งควายมั่นทึ่ง ละจะไปเอามันมาจะใดเนี่ย  ( เราจะทำไงดี ดูสิ หมีสองตัวกอดหมาตัวใหญ่ยังกับควายแน่นเลย แล้วจะเอามันออกมายังไงล่ะเนี่ย )  "
            หนอยยย มาว่าผมตัวใหญ่เหมือนควายเหรอ เดี๋ยวพ่อกัดให้เลยนี่ ชิๆๆ หมางอนนะ ไม่ยอมด้วย

            " เอางี้ไหมครับ พวกคุณเอาอะไรก็ได้มาล่อเจ้าสองตัวนี่ออกไป ไม่ก็ให้มันปล่อยหมาผมก่อน คือ ผมกลัวหมาผมจะหายใจไม่ออกฮะ "
            คุณรินทร์เกาะแขนล่ำของหัวหน้างานสวนสัตว์ถามด้วยความเป็นห่วงผม คือ ผมเข้าใจนะครับว่าห่วงผม แต่ไม่ต้องเกาะแขนเค้าก็ได้ครับ คือ สายตาไม่น่าไว้ใจ

            " นี่ ปล่อยเราเหอะน่า นะ "
            ผมหันไปบอกเจ้าสองตัวที่ตอนนี้กอดผมแน่นให้ปล่อย แต่เหมือนสีซอให้หมีฟังเลยครับ ไม่ปล่อยไม่ว่า นี่ดันกอดแน่นกว่าเดิม กลุ้มครับ

            " ไม่เอาๆ อั๊วจาให้ลื้อไปอยู่ด้วย เนาะช่วงช่วง " น่าน ยัยหนูหลินฮุ่ยทำเรื่องแล้วไง

            " อื้อๆๆ ไปอยู่กะพวกอั๊วน๊า พวกอั๊วเหงา ลื้อมาเป็งพี่พวกอั๊วดีกว่า นะๆๆ " ช่วงช่วงเอามั่งครับ ใครก็ได้ บอกหมีสองตัวนี่ทีเหอะว่าผมอ้เป็นหมาครับ ไม่ใช่หมี

            " อ้ออ๊อย ผ่อเลาะ สีท่าจะชอบหมานี่แต๊ๆ ยะใดดีนิ นี่หมาคุณสองคนกะคับ ( เออนะ ดูสิ ท่าทางจะชอบหมานี่จริงๆ ทำไงดีเนี่ย นี่หมาคุณสองคนเหรอครับ )" เจ้าหน้าที่หันไปหาคุณๆทั้งสองของผมครับ
 
            " ครับ ผมพามันมาเดินออกกำลังด้วย สงสัยเมื่อกี้มันได้ยินเสียงหมีเลยเดินมาดู แต่ไม่รู้ไปทำอีท่าไหนให้หมีติดใจขนาดนี้ " คุณราชบอกเสียงอ่อน ทำหน้าปุเลี่ยนๆ

            " เอาจะอี้ละกั๋น เฮาเอาหมานี่เข้ากรงไปกับหมีเลย  ( เอางี้แล้วกัน เราเอาหมานี่เข้ากรงไปกับหมีเลย )" อ้าววว พูดหมีๆแล้วไง ไม่เอ๊า จะกลับบ้าน งี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

            " ใจเย็นๆกะทิ อย่าพึ่งโวยวาย แล้วจะทำไงต่อครับ " คุณรินทร์ปรามผมแล้วถามเจ้าหน้าที่ต่อ คุณรินทร์ค๊าบ 'ทิจะกลับบ้านน๊า

            " คือหยั่งอี้คับ หมีแพนด้าเวลามันกอดมันจะกอดแน่น เฮาแกะยาก แกะได้ข้างนึ่ง แหมข้างมันเกาะยังเกาะแหม ผมว่า เฮาเอาตึงสามเนี่ยะเข้ากรง แล้วก๊อยๆล่อตึงสองตั๋วหื้อปล่อยหมา แล้วค่อยเอาหมาออกมาจะดีกว่าคับ  ( คือ อย่างนี้ครับ หมีแพนด้าเวลากอด มันจะกอดแน่น แกะได้ข้างหนึ่ง อีกข้างมันก็ยังเกาะแน่น ผมว่า เราเอาทั้งสามตัวเข้ากรงแล้วค่อยๆล่อทั้งสองตัวให้ปล่อยหมา แล้วค่อยเอาหมาออกมาจะดีกว่าครับ )  "
            โฮก ไม่เอานะ จะให้ผมไปอยู่กับหมีเหรอ

            " งั้น วันนี้ก็ต้องปิดการเข้าชมสิครับ " คุณราชถาม ผิดเหอะค๊าบบ อย่าเปิดเล้ย ผมไม่อยากเป็นของโชว์นะ

            " ก็ไม่เป็นไรนะครับ เปิดได้ ดีซะอีก ซื้อตั๋วดูหมี 2 ตัว แถมดูหมาฟรีอีก 1 ตัว " อ่า คุณหัวหน้าพึ่งออกปากภาษาไทยคราวนี้เอง น่าจะพูดตั้งนานปล่อยลูกน้องพูดอยู่ได้ ลำบากหมาต้องแปลให้อีก

            " อืมม เอาไงล่ะ รินทร์ " ฮือออ ไม่เอาน๊า 'ทิจะกลับบ้าน

            " เอางั้นก็ได้ครับ " แง คุณรินทร์ค๊าบบบบบ

            " เย้ๆๆๆ อากาทิ ไปกับเราล่ะช่วงช่วง " ยัยหนูหลินฮุ่ยดีใจใหญ่เลยครับ อยากตายครับ

            แล้วทั้งผม ทั้งเจ้าหมีแพนด้าสองตัวก็เลยเข้าไปนั่งเล่นกันในกรงทั้งวันเลยครับ ก่อนเข้าก้โดนจับทำฆ่าเชื้อโรคกันยกใหญ่เลยแหละ โอ้ยลำบากจริง แล้ววันนั้น สวนสัตว์เชียงใหม่เลยได้สัตว์หน้าใหม่อีก 1 ตัว คือผมเองครับ เฮ้อ หมากลุ้มครับ คุ้มครับ คนมาดูหมีแพนด้าวันนี้ วันอื่น ซื้อตั๋ว 1 ใบดูหมี 2 ตัว วันนี้ตั๋ว 1 ใบ ดูหมี 2 ตัว แถมหมาอีก 1 ตัว ฮะๆๆๆ เฮ้อ

            ป.ล. ช่วงที่ผมยังอยู่ในกรงของหมีแพนด้า ตอนคนมาดูมีคนเค้าตั้งชื่อให้ผมด้วยนะ หลังจากที่รู้ที่ไปที่มาว่าทำไมมีหมามานั่งในกรงหมีแพนด้าครับ

ชื่อหมีแพนด้า
ชื่อจีน >> ช่วงช่วง หลินฮุ่ย
ชื่อไทย >> เทวัญ เทวี
ชื่อคำเมือง >> คำเอื้อย คำอ้าย

ชื่อผมที่เค้าตั้งให้
ชื่อจีน ( มั้ง ) >> ชุ่ยชุ่ย ( เพราะมากกกกก -"- )
ชื่อไทย >> เทเวศน์ ( เห็นผมเป็นบ้านจัดสรรค์เหรอเนี่ย )
ชื่อคำเมือง >> คำเอ๋ง ( บ่งบอกสัญชาติมากครับว่าเป็นหมา )


            อ้อ  ณ ปัจจุบันล่าสุดหลานสาวผม  ยัยหนูหลินปิงซึ่งตอนนี้ก็โตวันโตคืนจนเป็นเซเลปประจำเมืองเชีัยงใหม่ไปละ  ผมก็ยังไม่มีโอกาสไปเยี่ยม  ถ้าไงใครไปถึงเชียงใหม่และไปเยี่ยมยัยหนูปิง  ฝากบอกยัยหนูด้วยนะครับว่า  ลุงกะทิฝากความคิดถึงมาหา  อิอิ

เจอกันใหม่ตอนหน้าคร๊าบ  โฮ่ง  ( โบกขาหน้าลาแบบหมาๆ )

อ.ล. (  โอ๊ะลืม  )
         
            ขออนุญาตลางาน 2 วันนะครับ  วันจันทร์จะกลับมาเล่าใหม่  อย่าพึ่งตัดหางผมปล่อยวัดโทษฐานไม่ทำหน้าที่นะค๊าบบบ  โฮ่ง

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE SPECIAL รักแรกพบ..แล้วก็จบเห่ 4 ( 13/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: berlyn ที่ 14-08-2010 01:48:34

 5555555555+
คิดได้ไงเนี่ยยยยย แบบว่าขำมากมาย กับภาษาเหนือ
 ถ้าไม่มีซับให้ก็แปลไม่ออก
แต่ฟังเค้าพูดไม่ขำนะคะ พออ่านแล้วมันขำเอง55

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE SPECIAL รักแรกพบ..แล้วก็จบเห่ 4 ( 13/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: wisa ที่ 14-08-2010 02:32:18

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE SPECIAL รักแรกพบ..แล้วก็จบเห่ 4 ( 13/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: b27072010 ที่ 14-08-2010 07:51:12

ก๊ากกกกก

กะทิไปติดอยู่กับช่วงช่วง  หลินฮุ่ย

เข้ากันอย่างแรง

ปล.  กะทิไม่ชอบรถแดงที่สุด

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE SPECIAL รักแรกพบ..แล้วก็จบเห่ 4 ( 13/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: p_phai ที่ 14-08-2010 08:24:45

ไรซ์เตอร์ สุดยอดเลย

ชอบตอนนี้ สุด สุด

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE SPECIAL รักแรกพบ..แล้วก็จบเห่ 4 ( 13/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: ayanae ที่ 14-08-2010 10:29:21

ตอนนี้ก็ฮาสุดๆ กะทิติดกรงอยู่กับช่วงช่วง หลินฮุ่ย ฮ่า ฮ่า
เหมือนกะทิจะดวงสมพงกับรถแดงคันนี้ซะเหลือเกิน ไปไหนก็เจอตลอด

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE SPECIAL รักแรกพบ..แล้วก็จบเห่ 4 ( 13/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: ordkrub ที่ 14-08-2010 11:52:47

โอ้ว เข้าใจคิดเรื่องนะ
น่ารักมากมาย
เจอกันอาทิตย์หน้าครับ

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE SPECIAL รักแรกพบ..แล้วก็จบเห่ 4 ( 13/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: puenfriend ที่ 14-08-2010 13:32:38

เพิ่งเข้ามาอ่านน่ะค่ะ

น่ารักมากกกกกกกเลย หลงรักกะทิเข้าเเล้ว

ขอเข้ามาติดตามเรื่องนี้ด้วยคนน่ะค่ะ

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE SPECIAL รักแรกพบ..แล้วก็จบเห่ 4 ( 13/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: win200 ที่ 14-08-2010 19:50:44

ไอ้กระทิ o22


น่าร๊ากกมาก :m20:



อยู่คู่กะแพนด้า :laugh:



เหม้าเหมาะ :pigha2:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE SPECIAL รักแรกพบ..แล้วก็จบเห่ 4 ( 13/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: pocoyo_ohh_yho ที่ 15-08-2010 11:56:08

คำเอ๋ง กร้ากๆๆๆๆ

เหมาะกับกะทิมากๆเลยนะนี่

สู้ๆเขานะลุง'ทิ

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE SPECIAL รักแรกพบ..แล้วก็จบเห่ 5 ( 16/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: PPK ที่ 16-08-2010 13:59:54

กะทิขอพล่าม
         หวัดดีค๊าบ  มิตรรักแฟนหมาทุกท่าน  โฮ่งๆ ( ยกขาหน้าทักทายแบบเด็กแซ๊บบ รู้จักป่ะคับ  เด็กแซ๊บบบ  โฮะๆๆ )  โว้ๆๆ  คิดถึงผมม๊าย  หายหน้าหายตัวและหายหัวไป 2 วันเต็มๆ  อิอิ  อ๊ะ  อย่าว่าผมอู้นะครับ  ผมเปล่าน๊า  ผมน่ะไม่ได้อู้ถ้าจะอู้ก็นู่น  ( ยื่นอุ้งตีนไปที่ป้าแก่ๆคนหนึ่งที่นั่งหัวฟูปั่นงานอยู่อีกด้านไม่สนโลก  นินทาได้นินทาไป  ไอ้หมาปากมอม  ชิๆๆ )  ฮุๆ  ช่วงนี้นินทาได้ครับได้ข่าวเจ๊ PPK  แกงานหนักนรก  เห็นบ่นๆว่าอยากลาออกมาขายก๋วยเตี๋ยว  แต่ผมว่านะอย่าดีกว่าเดี๋ยวผมไม่มีข้าวกินครับ  ไม่ก็ลูกค้าอาจจะท้องเดินจนตายได้แค่คิดก็สยอง  ไม่ไหวๆ  ...อ่า  ผมว่าเราเลิกยุ่งกับเจ๊แกเถอะครับก่อนที่ผมจะกลายเป็นลูกชิ้น  แหะๆ  
         แบบว่าๆ  เมื่อวันก่อนผมไปเห็นอัลบั้มรูปของคุณรินทร์มาครับ  รูปปีก่อนตอนงานลอยกระทง  ฮ่า ปีที่แล้วใครไม่ได้ลอยกระทงปีนี้ก็อย่าพลาดนะครับ   เพราะผมก็ได้ไปมาแล้วด้วย  ฮุๆ   สนุกมากเลยอ่ะครับ  สนุกไงเหรอครับ  มามะ  หมาจะเหลา   เอ้ย  เล่า

หมาครับ .. ผมเป็นหมา.. Special รักแรกพบ..แล้วก็จบเห่   No.5
ตอน   เมื่อกะทิไปลอยกระทง.. ภาคต้น
         " วันเพ็ญเดือนสิบสอง  น้ำก็นองเต็มต๊าาาหลิ่งงงง "  
         โบร๊วววววววววววววววว  โฮ้วววว   เอ๊งงงง
          ...
         .....
         อ๋อย  มึนครับ  ใครก็ไม่รู้ปากระป๋องนมตราเรือใบมาลงกบาลผมเต็มๆเลยอ่ะ  หมามึนครับ  หมามึน  ขอยาดม  ยาลม  ยาหม่องด่วนครับ  ก็อะไรเล่า  พวกคุณลองคิดดูดิครับ   เนี่ย  มันกำลังจะเทศกาลลอยกระทงใช่ป่ะครับ  แถวบ้านเค้าก็เลยตะบี้ตะบันเปิดเพลงนี้กันทุกวั๊น  ทุกวัน  เปิดจนผมหูจะแตกตายแล้วอ่ะ  คลื่นเสียงมันแหลมแทงเข้าแก้วหูหมาอย่างผมจนต้องพากันหอนรับทุกครั้งที่เพลงนี้ดัง   แล้วสุดท้ายก็จะได้ของชำร่วยมาประเคนลงบนหัวโตๆของผมตลอด  ไม่ใช่แค่ผมนะครับ  เพื่อนๆผมตามซอยต่างๆก็พากันโดนทุกตัว  ความยุติธรรมยังมีในโลกครับ  เฮ้อ  

         " กะทิ  เป็นอะไรหรือเปล่า "  
         ครับ  เมื่อผม  หมาน้อยแสนน่ารักประจำบ้านโดนเขวี้ยงจนหัวปูด  มีหรือที่คุณเจ้านายที่แสนน่ารักอย่างคุณรินทร์จะละเลย  วิ่งอุตลุดเลยครับมาคว้าคอผมลากเข้าบ้าน  แบบคิดดูนะครับ  คุณรินทร์ของผมก็ตัวกระจิ๊ดเดียวต้องมาออกแรงลากผมที่ตอนนี้ขนาดตัวก็แทบจะทับคุณรินทร์ตายได้อ่ะครับ  น่าสงสารเนาะ  ( สงสารก็ไปกับน้องรินทร์ง่ายๆสิยะ  ไอ้หมาอ้วน  )

         เอ่อ .. คุณได้ยินเสียงอะไรมั้ยครับ  อ้วนๆ  หยาบคายเนาะ  อ่ะ.. ง่า  ผมว่าผมเล่าต่อดีกว่า  แบบว่าก่อนที่ผมจะโดนเจ๊แกวางยาเบื่อเสียก่อน  แหะๆ   คืองี้ครับ  อีก 2 วัน  มันก็จะเป็นวันลอยกระทงใช่ป่ะครับ   ที่เชียงใหม่น่ะ  งานลอยกระทง ถือว่าเป็นเทศกาลที่เชิดหน้าชูตาอีกงานเลยนะครับจะบอกให้  โฮะๆ  ใครที่เคยมาลอยกระทงที่เชียงใหม่คงไม่เถียงผมใช่ม๊า   ก็มันสวยแล้วก็อลังการมากๆ  ขนาดในหมู่บ้านที่พวกผมพักอยู่เค้าก็ยังมีการประดับประดากระถางเทียนเล็กๆ  เอาไว้จุดเลยนะครับ  เอาเรียกอะไรนะ   อ๋อ   ผางประทีบครับ  สวยมาก  คุณรินทร์เอามาลองจุดดู  ซ๊วยสวยล่ะ  ตามถนน  เค้าก็มีการทำโคมไฟเล็กๆมาตั้ง  เค้าเรียก  โคมหูกระต่ายครับ   น่ารักเชียว   เอาไม้ไผ่มาทำโครงโค้งๆบนฐานไม้สี่เหลี่ยมที่จะมีด้ามไว้ปักดินยาวประมาณ  เมตรกว่าๆ  แปะกระดาษแก้วสีต่างๆ  เอาเทียนปักข้างใน  พอกลางคืนมันเราจุดเทียน  แสงจะส่องผ่านกระดาษแก้วออกมา  สวยมากเลยครับ

         เท่านั้นไม่พอนะครับ  ถ้าตามทางที่ยาวๆ  เค้าก็จะเอาไม้ประมาณเมตรนึงมาปัก  เอาขวดเครื่องดื่มชูกำลังที่กินหมดแล้วมามัดไว้  ในขวดจะใส่น้ำมันก๊าด  เอาใส้เทียนใส่  เจาะฝาขวดเอาไว้เทียนร้อยผ่าน  แล้วก็จุดตอนกลางคืน  โอ้โห   สิ่งศักดิ์สิทธิ์มีจริง  มันสวยมากครับ  ช่วงนั้นแทบจะบอกลาการไฟฟ้าส่วนภูมิภาคกันเลยล่ะ  

         ฮ้า  อะไรๆมันก็ดี  สวยงามไปหมดละครับ แต่.. มีขาวก็มีดำ  มีดีก็ต้องมี ....  ใช่ป่ะครับ  เพราะว่า  ในงานลอยกระทงมันก็ยังมีของไม่น่าพิศมัยสำหรับหมาอย่างผมด้วยง่ะ  มันคือ  มันคือ .... ง่ะ

         ปังๆๆๆๆๆๆๆๆ

         จ๊ากกกกก  ข้าศึกบุกว้อย  คุณริ๊นทร์  คุณรินทร์อยู่หนายค๊าบ  ช่วยทิด้วย  แงๆๆๆๆๆ  ( วิ่งหัวซุนไปมา  หูลู่หางตก )  

         " กะทิ  กะทิอยู่ไหนน่ะ  ออกมาเถอะ  กะทิ "  
         เสียงคุณรินทร์เรียกครับ  แต่  .. แต่ผมไม่มีแรงเดินแล้วง่ะ  ฮืออ  กลัว  ไอ้เด็กเปรตข้างบ้านมันแกล้งผม  โฮๆๆ  อย่าให้หมดเทศกาลนะ  จะไปแก้แค้น  แง่งๆๆๆ  

         " นี่เจ้าพวกนี้  อย่ามาแกล้งกะทิสิ  ก็รู้อยู่ว่ามันกลัวน้ะ "  
         เอาเลยครับคุณรินทร์  ด่ามันเล้ย  มันแกล้งพ๊ม  หงึ  ได้แต่หมอบอยู่ใต้โต๊ะส่งแรงใจไปเชียร์ครับ  ไม่ไหวแล้ว  ทำไมถึงทำกับหมาน้อยน่ารักอย่างผมด้าย  โฮๆๆๆๆ

         " โห่พี่  อะไรเล่า  ก็เจ้ากะทิมันตัวใหญ่จะตาย  จะกลัวอะไรกับประทัดลูกแค่เนี้ย "  
         น่าน  ไอ้เด็กนรกยกล้อยังไม่ยอมครับ  มันทำลอยหน้าลอยตาท้าทายนรกสำหรับยุงร้ายอย่างคุณรินทร์  เหอะๆ ไม่รู้ฤทธิ์ซะแล้ว  ซวยแน่  เหอะๆๆๆ

         " อ๋อเหรอ "  
         คุณรินทร์ยิ้มเย็นตามสไตล์ครับ  แต่..มืองี้กำแน่นเลย  ง่า  ไอ้หนู  ถ้าไม่อยากตายก่อนโตก็หนีปายยย

         " หึๆ  นั่นสินะ  แค่ประทัดเล็กๆ  งั้นถ้าพี่เล่นมั่งพวกนายก็คงไม่เป็นไรเนาะ "
         ง่ะ  คุณรินทร์ของผมเข้าโหมดสวยประหารทันทีครับ  แล้วในบัดดลด้วยความรวดเร็วปานสายฟ้าแล่บ  คุณรินทร์ของผมก็ล้วงเอาประทัดในกระเป๋ากางเกงออกมา 1 พวง  ย้ำครับ  ไม่ใช่ลูกเล็กๆนะครับ  คุณริทนทร์ของผมล่อมาทั้งพวง  เคยเห็นประทัดแดงๆที่เค้าเอาไว้จุดตรุษจีนป่ะครับ  นั่นเลย  คุณรินทร์ควักออกมา  แล้วก็จุดไฟทันที  โดยมีเด็กเปรตทั้งหลายเอียงคอมองท่าทางน่ารัก  ไม่ได้รู้ชะตากรรมตัวเองกันเลยครับ  แล้วพอจุดติดคุณรู้ป่ะครับคุณรินทร์ของผมทำไง  นี่เลย

         " ถ้าชอบเล่นกันนักล่ะก็  พี่ก็จะให้พวกนายเล่นให้หนำใจไปเลย  เอ้า "  ง่ะ  แล้วคุณรินทร์ก็โยนประทัดทั้งพวงไปตกกลางวงเด็กเปรตครับ  แล้วมันก็ ..

         ปังๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ     
         ว๊ากกกกก  

         เสียงประทัดระเบิดดังยาวเกือบ 5 นาที  พร้อมกับเสียงร้องโวยวายของเด็กเปรตที่โดนกรรมตามทันแบบนั่งเครื่องเจ๊ตที่กระโดดหนีสะเก็ดไปมา  ดูแล้วน่าสนุก  เอ้ย  สมน้ำหน้าเป็นยิ่งนักครับ  โฮะๆๆ  รู้ยังผมหมาใคร  โด่  มาแกล้งผม  เป็นไงล่า

         " จำไว้นะ  พวกนายกลัวแค่ไหน  เจ้าหมาที่พวกนายไปแกล้งมันก็กลัวเท่านั้น  ดีไม่ดีมันก็กลัวมากกว่า  เพราะมันป้องกันตัวไม่ได้  อย่าให้รู้ว่าไปแกล้งหมาแมวที่ไหนอีก  พี่รู้นะ  ที่เจ้าดำซอยถัดไปหางไหม้เพราะพวกนาย  ถ้าพี่รู้ว่าแถวบ้านมีหมาตัวไหนโดนอีก  พี่จะบอกเจ้าของหมา  แล้วก็พ่อแม่พวกนายด้วย  หมามันก็เหมือนคนนั่นล่ะ  มันก็เจ็บก็ปวดเป็น  อย่าคิดว่ามันไม่มีหัวใจ  เข้าใจหรือเปล่า "  
         คุณรินทร์ด่าปนสอนลั่นซอยเลยครับท่าน  แบบว่าสุดยอดครับ

         " ก็แค่เล่นสนุกเองอ่ะ "
         เสียงอ่อยๆของเจ้าเด็กนรกเถียง  แต่เริ่มหน้าเสียแล้วครับ  เพราะคนข้างบ้านที่เห็นเหตุการณ์มาตลอดเริ่มมาดูแล้วก็เริ่มจับกลุ่มคุยกัน  เหอะๆๆ  เป็นไงล่ะ  

         " เหรอ  แล้วมันสนุกมั้ย  ตอนพี่โยนประทัดใส่น่ะ  "
         คุณรินทร์ยืนกอดอกสอนทำหน้าจริงจัง  เจ้าเด็กแสบก็เลยจ๋อยครับ  โฮะๆๆๆ  เจ๋งเลยครับคุณรินทร์

         " ไม่สนุกครับ " น่าน  เสียงอ่อย โด่ๆ

         " งั้นก็จำไว้  อย่าทำอีก  เข้าใจมั้ย "  
         เจ้าเด็กแสบพยักหน้าหงอยๆ  ก่อนจะยกมือไหว้ขอโทษคุณรินทร์ แล้วก็หันมาทางผมที่ค่อยๆกระเถิบๆออกมา  ง่า  หวังว่าคงไม่มีลูกหลงนะครับ  หมากลัวอ่ะครับ  หมากลัว  ><~~

         " ขอโทษนะกะทิ "  หือ  ขอโทษผมเหรอ  ก็ได้ๆ  ผมมันหมาใจดีนี่นา  

         " เอ้า  ถ้าสำนึกแล้วก็กลับบ้านได้แล้ว  มืดค่ำมันอันตราย  แล้วอย่าเล่นแบบนี้อีกล่ะ  ถ้าเจ้าของหมาเค้าเอาเรื่อง  พวกนายเดือดร้อนแน่ "
         คุณรินทร์บอกเสียงนุ่มๆ  แหม  เจ้านายผมช่างรักเด็กเสียจริงๆ  หา  อะไรนะครับ  อ๋อ  ถามว่ารักอีท่าไหนถึงได้จุดประทัดใส่เหรอ  แหมๆ   เค้าเรียกว่า  รักด้วยลำแข้ง  ไงครับ  โฮะๆๆๆ   โหดนิดๆจิตหน่อยๆ  น่ารักจะตาย  

         " ไม่เป็นไรนะกะทิ "  
         หลังจากที่จัดการเด็กเปรตได้แล้ว  คุณรินทร์ก็นั่งลงลูบหัวผมเบาๆ  ง๊า  ผมชอบจังเลย  คุณรินทร์กอดผมด้วยล่ะ  งี๊ดๆๆๆ  

         " ขวัญเอ๊ยขวัญมา  ขวัญมาอยู่กับตัวนะ "  
         โอ๊ย  ผมจะละลายตาย  อย่านะ  อย่ามาว่าผมเวอร์  คุณลองมานั่งประชิดกับคุณรินทร์ในระยะห่างไม่เกิน 3 เซนต์ดู  แล้วคุณจะรู้ว่าอาการหัวใจละลายเป็นไง  โฮ้ว  แม่เจ้า  โชคดีจริงๆที่เกิดเป็นหมา  ฮ่าๆๆๆ

         งี๊ดดดด   อ้อนครับอ้อน  ได้ทีต้องรีบอ้อนกันหน่อย  โฮะๆๆๆ   เฮ้อ  มีคุณรินทร์โอ๋แบบนี้  โดนประทัดอีกกี่ที 'ทิ  ก็ยอมค๊าบบบ  ( เอ่อ  ทุกท่านครับ ไม่ต้องเตรียมประทัดขนาดนั้นก็ได้   )   ผมว่านะครับ  เราไปคุยกันไกลๆเรื่องประทัดหน่อยดีกว่า  ก่อนที่ผมจะโดนคนแถวนี้ถล่มด้วยสารพัดสิ่ง  ง่า  พักนี้ทำไมคนแถวนี้เลือดร้อนกันจัง  หมาล้อเล่นนิดๆหน่อยๆก็ไม่ได้  หงิงง

         " กลัวเสียงประทัดหรือไงกะทิ "  หือ  เสียงใครอ่ะ  คุ้นๆ  ใครกัน ไหนๆ  คุณช่วยผมดูหน่อยสิครับว่าใครมาทัก  อ้าววว  ..

         " คุณหนึ่ง .. "   ง่า  ไม่ใช่เสียงผมนะ  ผมพูดได้เสียที่ไหนล่ะ   คุณรินทร์ครับ  คุณรินทร์  แหมๆ  หน้าบานเป็นจานดาวเทียมเลยครับ

         " พอดีแวะมาหาเพื่อนแถวนี้ก็เลยแวะมาทักทาย  สบายดีหรือเปล่า  "  
         ฮั่นแน่  จำได้ป่ะครับว่าใคร   ก็คุณหนึ่งสุดหล่อไงครับ  แวะมาเยี่ยม  งี๊ดด   ไม่เจอกันนาน  ยังหล่อ ล่ำ เหมือนเดิมเลยครับ  อ่ะๆ  สาวๆซับน้ำลายกันหน่อยครับ  ( เอาจมูกดุนผ้าเช็ดหน้าผืนเท่าผ้าเช็ดตัวให้สาวๆที่นั่งอ้าปากค้างในความหล่อของคุณหนึ่ง ^^;; )

         " สบายดีครับ  อ๊ะ เข้าบ้านก่อนสิครับ "  
         คุณรินทร์ยิ้มกว้าง จะเปิดประตูให้  แต่ว่าคุณหนึ่งก็ห้ามไว้ก่อน  ว้า วันนี้คนหล่อไม่ยอมเข้าบ้านอ่ะ  หมดสนุกเลย  ก็อยากเล่นด้วยง๊า

         " อย่าดีกว่า  วันนี้รีบน่ะ  ว่าแต่ว่า  ลอยกระทงนี้รินทร์ว่างหรือเปล่า "  
         คุณหนึ่งถามยิ้มๆเมื่อเห็นคุณรินทร์ทำหน้าหงอย  แหมๆ  คุณรินทร์ค๊าบ  รักษามาดหน่อยจิ  

         " หือ  ทำไมเหรอครับ "
         คุณรินทร์ทำตาแป๋วถามคุณหนึ่งที่ยืนเอาสองแทนเท้าวางรั้วเตี้ยๆหน้าบ้าน  แหม  น่ารักซะไม่มีครับ  คนนึงอยู่นอกบ้าน  อีกคนอยู่ในบ้าน ระยะห่างแค่รั้วกั้น  โอ้ววว

         " จะชวนไปลอยกระทงน่ะ "  
         อ๊ากกกก  ใครก็ได้เอาปืนมายิงผมที   คุณหนึ่งยิ้มง่ะ  หล่อ  หล่อบาดใจหมา  อ๊ากก  ขนาดหมาอย่างผมยังแทบไปนอนดิ้น  แล้วคุณรินทร์ของผมล่ะ  ..
         ....

         นั่นไง  ลงไปม้วนได้เหมือนกิ้งกือคงทำไปแล้วครับ  อ๊ากก  คุณรินทร์หน้าแดงอ่ะ  หน้าแดงแจ๊ดเลย  น่าร๊ากกกกกกกกก   ( ขอยาดมครับ  หมาจะเป็นลม  ขอยาดม )

         " แล้วคุณหนึ่ง .."

         " พี่หนึ่ง "  
         อ๊ะแน่ะๆ  คิดเลื่อนขั้นเหรอครับคุณหนึ่ง  คุณรินทร์ทำท่าคิดครับ  แล้วก็ยิ้ม  อ๊าก  ยิ้มละลายหัวใจหมาอีกแล้ว

         " ครับ  พี่หนึ่ง  แล้วพี่หนึ่งว่างเหรอครับ "  
         o_O  แม่เจ้า  คุณรินทร์เรียกคุณหนึ่งว่าพี่  โห  ครั้งแรกนะเนี่ยที่คุณรินทร์ของผมยอมรับไมตรีคนแปลกหน้าได้ขนาดนี้  แต่เอ๊ะ ไม่แปลกแล้วมั้ง  เจอกันตั้งหลายครั้ง  เนาะๆ

         " อื้อ  งั้นวันงานสัก 6 โมงเย็นจะมารับนะ ต้องไปแล้วล่ะ แล้วเจอกันนะ "  
         คุณหนึ่งทำท่าดูนาฬิกาแล้วก็บอกลาครับ   แล้วร่างสูงๆ  บึกๆ  ล่ำๆ  โคตะระจะแมนแอนด์แฮนซั่ม   ก็เดินจากไปโดยมีคุณรินทร์และผมมองตามจนลับตา   แล้วคุณรินทร์ก็หันมายิ้มกับผมครับ  งี๊ดดด

         " ดีจังนะกะทิ  เราไปชวนพ่อด้วยดีกว่ามั้ย "  
         คุณรินทร์หันมาขอความเห็นจากผม  แหม  จะให้ผมว่าไงละครับ  ในฐานะหมาที่ดีก็ต้องยกขาหน้าสนับสนุนอยู่แล้ว  ^_^

         " ป่ะ  เราไปชวนพ่อกันดีกว่า  พ่อฮ๊า  .. "  
         น่าน  ไปแล้วครับคุณรินทร์ของผม   จะว่าไป  คุณหนึ่งก็เก่งนะครับ  จับจุดคุณรินทร์ของผมได้ด้วย  คุณรินทร์เค้าชอบผู้ใหญ่ใจดีครับ   อิอิ  เอ้า  คุณรินทร์วิ่งนำหน้าไปนู่นละ  ผมขอตามไปก่อนนะครับ  คุณรินทร์ค๊าบ  รอ'ทิด้วย  

         ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

         และแล้ว  เวลาก็ผ่านไป ไวเป็นนิยายหมากะทิ  โฮะๆๆ  แล้ววันนี้ก็มาถึง  วันที่ผมจะได้ไปเห็นแม่น้ำปิงเต็มไปด้วยกระทงใบน้อยๆ  นับพันใบ  อ๊า  เกิดเป็นหมานี่มีความสุขจังเลย  แต่ว่าผมคงมีความสุขกว่านี้อ่ะนะครับ  ถ้าคุณราชจะไปด้วยและผมไม่โดนคุณรินทร์ล่ามโซ่อ่ะ  ไม่ชอบนี่นา  ( หงอยครับ  หงอย )  หือ  อะไรครับ  อ๋อ  คุณรินทร์อยู่ไหนเหรอครับ  นั่นไง  นั่งอยู่นู่นเลย  ( ยกขาหน้าชี้ไปที่โต๊ะทำงานข้างหน้าต่าง )   

         " พ่อไม่ไปจริงๆเหรอ "  คุณรินทร์นั่งทำหน้าตูมอยู่ตรงหน้าคุณราชที่ปั่นงานยิกๆอยู่  

         " อืม  รินทร์ไปเถอะ  พ่อไม่ชอบคนเยอะๆน่ะ อีกอย่างงานก็ยังไม่เสร็จด้วย "  
         คุณราชเงยหน้าขึ้นจากกองเอกสารมายิ้มให้คุณรินทร์ที่ทำหน้างอแก้มป่องอยู่  งี๊ด   น่ารัก   จะอารมณ์ไหน  คุณรินทร์ของผมก็ยังน่ารักครับ  หมาหลงเจ้าของ  ไม่ผิดกฎหมาย  โฮะๆๆ

         " แต่ผมอยากไปลอยกระทงกับพ่อนี่นา "  
         คุณรินทร์ยังพยายามไม่เลิก  แหมๆ  ท่าทางกระเง้ากระงอดแบบนี้มันช่างน่าเอ็นดู  ใครเห็นก็ต้องใจอ่อนครับ  แต่ ..

         " รินทร์ไปเถอะ  คนเยอะพ่อเวียนหัว  งานนี่อีกนิดก็เสร็จพ่อว่าจะนอนพักน่ะ รินทร์ไปกับเพื่อนเถอะ  นะ "  
         คุณราชอ้างเรื่องพักผ่อนทันทีครับ  ก็แหม  จุดอ่อนของคุณรินทร์ก็คือ ความห่วงและหวงคุณราชนี่แหละ  

         " งั้น  ผมจะรีบกลับนะ  พ่อทำงานเสร็จก็นอนพักเยอะนะ "  นั่นไงครับ  ในที่สุดคุณราชก็หลอกล่อให้คุณรินทร์ไปเที่ยวคนเดียวได้  สุดยอดจริงๆ  โฮะๆ

         " กะทิ " อ๊ะ  คุณราชเรียกผมล่ะ  เดี๋ยวผมไปหาก่อนนะครับ  

         งี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด  

         ทันทีที่ได้ยินเสียงเรียก  ผมรีบเสนอหน้า  เอ้ย  วิ่งไปรายงานตัวทันที   หมาที่ดีต้องทำตัวเป็นพิซว่าเดลิเวอร์รี่ครับ  สั่งได้ภายใน 3 นาที  ฮ่าๆ

         " ไปกับคุณรินทร์  อย่าดื้อนะลูก  ดูแลคุณรินทร์ด้วยนะ "  คุณราชลูบหัวโตๆของผมแล้วสั่ง  
         งี๊ดดดดดด    ค๊าบ  'ทิจะดูแลคุณรินทร์อย่างดีเลย

         " โถ่พ่อ  พูดผิดมั้ง  ใครดูแลใครกันแน่  เจ้าเนี่ย  แค่เอาประทัดเขวี้ยงใส่มันก็วิ่งหายไปแล้ว "  
         น่าน  คุณรินทร์  พูดซะผมเสียหมา งอนแล้วนะ  แน่ะ  มาหัวเราะเค้าอีก  ไม่ไปด้วยแล้ว  

         " โอ๋ๆ   พูดเล่นน๊า  นะ  กะทิออกจะเก่ง  เนาะ  อย่างอนน๊า "  ชิ  ไม่ต้องมาง้อเลย  ไม่คืนดีด้วยหรอก แต่ ...  

         " กะทิอย่างอนน๊า  ไปด้วยกัน  นะๆ "  
         ฮ่าๆๆๆ   ใครก็ได้เอาผมไปมัดกับหินถ่วงน้ำปิงทีเหอะ  ไม่ไหวแล้ว  ก็ดูสิครับ   คุณรินทร์ของผมเล่นกอดผมแน่น  เอาหน้ามาซุกขนผมอีก   อ๊ากก  อย่าอ้อนแบบนี้เด๊   ><~~  

         แล้วสุดท้าย  หมาใจอ่อนอย่างผม  ก็ต้องยอมแพ้ลูกอ้อนของเจ้านายสุดที่รักอย่างคุณรินทร์จนได้ครับ  เหอะๆ  อย่า  อย่ามาทำหน้าสมน้ำหน้าผมนะ  โด่  ลองมาเป็นผมเซ่  โดนอ้อนแบบนี้   หมาที่ไหนจะไม่ใจอ่อน  ไม่มี๊

         และเมื่อถึงเวลา  รถยนต์คันใหญ่ก็มาจอดหน้าบ้านครับ  คุณรินทร์ก็รับเอาสายจูงมาล็อคกับปลอกคอผม  แล้วก็บอกลาคุณราช

         " งั้นเดี๋ยวผมมานะพ่อ จะลอยกระทงเผื่อนะครับ "  คุณรินทร์ยิ้มหวานเต็มที่   คุณราชเองก็พอกัน  อ่ะ  เต็มที่ครับ  สองพ่อลูก  แหม  รักกันๆ  เนาะ

         " ใครมารับเหรอลูก "  
         คุณราชชะเง้อมองรถที่หน้าบ้าน  ว่าแต่เอ๊ะ  ทำไมคุณราชทำหน้าแปลกๆ  แล้วทำไมคุณหนึ่งไม่ลงมา  เอ๊ะ  งง  หมางงครับ  หมางง  ปกติจะพาลูกชาวบ้านไปเที่ยวนี่  เค้าต้องมาเจรจาต้าอ่วยกับพ่อแม่ก่อนนิ  แต่จะว่าไปคุณรินทร์ของผมก็เป็นผู้ชายนี่นา  ไม่เป็นไรมั้ง ^^;;

         " อ๋อ  เพื่อนที่รู้จักกันน่ะครับ  ไว้วันหลังผมจะชวนมาเที่ยวบ้านนะ  ไปนะครับ "  
         คุณรินทร์โบกมือบ๊ายบายคุณราชแล้วก็จูงผมให้ตามไปทันที  ว้าวๆ  วันนี้ได้เที่ยวโดยรถส่วนตัวด้วย  ไม่ต้องพึ่งรถรับจ้างสีแดงแสลงใจ  โอ้ว  มีความสุขครับ  โฮะๆ  

         " สวัสดีครับ คุณ .. เอ่อ  พี่หนึ่ง "  คุณรินทร์เกือบหลุดแน่ะ  อิอิ   ท่าทางคุณหนึ่งจะชอบให้คุณรินทร์เรียกพี่นะครับ  ท่าทางจะอยากมีน้อง  ดูสิๆยิ้มแป้นเลย

         " สวัสดี  เป็นไงกะทิ "  โฮ้ย   ชายผู้แสนเพอร์เฟค  ขอบคุณที่ห่วงค๊าบ  ผมสบายดี  ดีมากด้วย  โฮะๆๆ

         " แล้วคุณพ่อล่ะ ไม่มาด้วยเหรอ " เอ  ผมตาฝาดไปหรือเปล่าเนี่ย  เหมือนเห็นลูกกะตาคุณหนึ่งแกวิบๆแปลกๆ  

         " ไม่ฮะ  ทำงาน  อีตาเจ้านายจอมโหดให้งานมาเป็นกระบุง  คอยดูนะ  ถ้าเจอล่ะก็ "
         คุณรินทร์ทำหน้าบูดเล่าไปขณะที่คุณหนึ่งเริ่มขับรถออกไป   ผมมองกลับไปที่หน้าบ้าน  อ้าว  คุณราชเดินมาส่งด้วยแฮะ  มองมาทางนี้ด้วย อืม  ทำหน้าแปลกๆด้วยล่ะ  เอ  ผมคิดมากอีกแล้วป่ะครับเนี่ย  แต่เอ๊ะ  คุณรินทร์กับคุณหนึ่งคุยกันถึงไหนแล้วเนี่ย

         " หือ  เจ้านายจอมโหด "

         " ครับ  ใช้งานพ่อผมซะคุ้มเลย  ดูสิ  กระทงก็ไม่ได้ไปลอย  เจอหน้านะ ผมจะเล่นงานให้ "  น่าน  คุณรินทร์ค๊าบ  เจ้านายคุณราชนะครับ  ธ่อ  -"-

         " จะไปทำอะไรเขาล่ะ "  
         คุณหนึ่งถามขำๆ  แหงเด่ะ  ใครไม่ขำก็แปลก  คุณรินทร์ทำหน้าบูด แต่..ก็ยังน่ารักครับ  ฮะๆๆ  พอคุณหนึ่งเห็นแบบนั้นก็รีบเปลี่ยนเรื่องเลยครับ  เหอๆๆ

         " ว่าแต่รินทร์กลับบ้านดึกได้ไหม "  หือ  หมายความว่าไงอ่ะ

         " ทำไมครับ "  คุณรินทร์หันไปมองตาแป๋ว  โอ้

         " ก็จะชวนดูขบวนกระทงน่ะ  คืนนี้กระทงใหญ่  ขบวนสวยมาก  แต่คงดึก " คุณหนึ่งบอกก่อนจะเลี้ยวรถเข้าไปจอดที่เขารับฝากรถ  

         " ได้ครับ  ไม่มีปัญหาหรอก  เนาะกะทิ "  หือ  ถามผมเหรอ  โฮ่ง   ค๊าบบบ

         " ฮะๆ  โอเค  งั้นเดี๋ยวเราไปลอยกระทงกันก่อน  ไปปล่อยโคมไฟด้วย  กะทิ  ระวังโดนประทัดนะ ถ้าวิ่งหายไปละก็  ไม่ตามด้วย "  ง๊า  คุณหนึ่งอย่าแกล้งผมดิ  ผมกลัวจริงๆน๊า  ><!!

         " โอ๋ๆ  ไม่ต้องกลัวน๊า  เค้าไม่จุดใส่กะทิหรอก  เนาะ  อย่างมากก็จับลอยไปกับกระทงเลยไง  "  อ้าวๆ   คุณรินทร์  ไหงงั้นอ่ะคับ  ใจร้าย  ทิไม่ไปด้วยแล้ว  งอน

         " เอ้า  งอนใหญ่ๆ  ฮะๆ  ป่ะ  ไปกันเถอะ กะทิ ไม่รีบลงได้นอนรอในรถแน่เลยนะ "  อ้าว  ได้ไง  รอด้วยสิ   รอด้วยยย  

         " รินทร์แน่ใจนะว่าเอามันอยู่น่ะ  เกิดวิ่งเตลิดล่ะยุ่งแน่ "  คุณหนึ่งทำหน้าห่วงๆ  เมื่อเห็นคุณรินทร์ดึงสายจูงผมแน่น  โหย  ผมไม่ได้ปอดแหกขนาดน๊าน

         " ไหวฮะ  เจ้านี่น่ะ ถ้าอยู่ในที่แปลกๆ  กลัวแค่ไหนก็ไม่เคยทิ้งผมไว้คนเดียวหรอก "  ถูกต้องค๊าบ

         " งั้นโอเค  ป่ะ  เราไปลอยกระทงที่วัดไชยมงคลก็แล้วกัน  มีท่าน้ำด้วย  แล้วก็ปล่อยโคมไฟ  แล้วค่อยเดินเลียบไปเทียว  ไกลหน่อยนะ "  คุณหนึ่งบอกยิ้มๆ  โห่  บ่อยั่นหรอกคร๊าบ  ขอให้ได้เที่ยวเหอะ  สู้ตาย  เนอะคุณรินทร์เนอะ  ^^;;

         " ไม่เป็นไรครับ  มาเที่ยวทั้งที  "  
         คุณรินทร์ยิ้มๆ  หันมามองผมที่กำลังกระดิกหางไปมาอยู่  คุณหนึ่งก็เลยลูบผมนิ่มๆของคุณรินทร์อย่างเอ็นดู  แหม  น่าร๊าก   อ๊ะ  อะไรน่ะ  บนฟ้ามีอะไรไม่รู้เป็นลูกๆ  สีแดงๆ  ลอยเต็มไปหมด  สวยจางงง

         " หือ  มองอะไรกะทิ  อ้าว  เค้าปล่อยโคมไฟกันเยอะแล้วนะเนี่ย  ป่ะ  เดี๋ยวเราไปปล่อยบ้าง "  
         คุณหนึ่งเงยหน้ามองฟ้าตามผมแล้วก็หันมาจูงมือคุณรินทร์เดินตามไป โดยที่คุณรินทร์ก็จูงผมตามไปด้วยเหมือนกัน  เย้ๆ  เที่ยวๆ   ลอยกระทงๆ   ไปครับๆ  เร็วๆ  อย่ามัวแต่เหม่อมองโคมไฟสิ  เดี๋ยวไม่รอนะครับ  เร็วๆ  เย้ๆๆ  กระทงๆ  

         ปังงงง
         จ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก  !!!
   

แถมท้าย

   หลังจากที่ยืนส่งลูกชายสุดที่รักขึ้นรถยนต์คันใหญ่ไป  ราชก็ต้องยืนงงอยู่นาน  ทำไมรู้สึกคุ้นๆกับรถคันนั้นนักนะ  เหมือนจะเคยเห็นที่ไหน
   " เอ  รถคันนี้คุนจังเลย  เหมือนเคยเห็น  ต้องเคยเห็นแน่ๆ "     คุณพ่อยังหนุ่มยืนทำหน้ามุ่ย  นึกขัดใจที่นึกไม่ออกเสียทีว่าเคยเห็นเจ้ารถคันหรูที่มารับลูกชายไปที่ไหน  แต่สุดท้ายก็ได้แต่ถอนหายใจ  เดินกลับเข้าบ้าน
   " ตาฝาดมั้ง  ไม่ก็คิดไปเอง  คงคิดไปเองมากกว่า  จะเคยเห็นได้ไง  เพื่อนรินทร์คนนี้ยังไม่เคยรู้จักสักหน่อย  ทำงานต่อดีกว่า  จะได้นอนเร็วๆ "  ร่างเพรียวบางเดินเกาหัวบ่นกับตัวเองกลับเข้าไปทำงานต่อ  แม้จะยังคาใจว่า  เคยเห็นรถคันนี้ที่ไหน
   จะไม่คุ้นได้ไง  ก็เห็นแทบทุกวัน   หึๆๆๆ  

เจอกันใหม่ตอนหน้าคร๊าบ  โฮ่ง ( โบกขาหน้าลาแบบหมาๆ )   
   

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE SPECIAL รักแรกพบ..แล้วก็จบเห่ 5 ( 16/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: papa ที่ 16-08-2010 15:06:50

กรี๊ดด  กะทิน่ารักมากกเลยลูกกก

รอตอนต่อไปค่า อยากไปลอยกระทงที่เชียงใหม่มั่งจัง

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE SPECIAL รักแรกพบ..แล้วก็จบเห่ 5 ( 16/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: puenfriend ที่ 16-08-2010 15:42:52

กะทิกลัวประทัดเหรอ

งุงิงุงิ  :m16: :m16:

เจ้าเด็กพวกนี้เเกล้งน้องหมาน่ารักอย่างนี้ได้ยังไง

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE SPECIAL รักแรกพบ..แล้วก็จบเห่ 5 ( 16/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: minchy ที่ 16-08-2010 16:03:00

ลอยกระทงสนุกมั้ย กะทิ

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE SPECIAL รักแรกพบ..แล้วก็จบเห่ 5 ( 16/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: wisa ที่ 16-08-2010 16:10:18

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE SPECIAL รักแรกพบ..แล้วก็จบเห่ 5 ( 16/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: b27072010 ที่ 16-08-2010 18:55:15

ตอนนี้เรียกว่าพี่หนึ่งแล้ว
ส่วนกะทิก็ชอบใจใหญ่นะได้เที่ยวอีกแล้ว

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE SPECIAL รักแรกพบ..แล้วก็จบเห่ 5 ( 16/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: golove2 ที่ 16-08-2010 19:21:31

พี่หนึ่งหวังพ่อหรือลูกอ่ะ


ให้พี่หนึ่งคุ่กะคุณพ่อ นะ    :m5: :m5: 
 

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE SPECIAL รักแรกพบ..แล้วก็จบเห่ 5 ( 16/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: posshiza ที่ 16-08-2010 20:14:46

พี่งเข้ามาอ่านคะ เจ้ากะทิน่ารักดี
เล่าเรื่องได้สนุกดี สองพ่อลูกก็น่ารัก
ส่วนคุณนิวัตินิยังไม่แสดงตัวอีกหรอว่าจะจีบคุณลูกอ่ะ
บวกหนึ่งเป็นกำลังใจให้ค่ะ รออ่านตอนต่อไปนะคะ :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE SPECIAL รักแรกพบ..แล้วก็จบเห่ 5 ( 16/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: ayanae ที่ 16-08-2010 20:38:41

ช่วงนี้มีความสุขกันดีอยู่ ไปลอยกระทงด้วยกันด้วย
เพราะรินทร์ยังไม่รู้ว่าพี่หนึ่งกับอีตาเจ้านายของพ่อเป็นคนเดียวกัน
แบบนี้ถ้ารู้คงอาละวาดน่าดู

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE SPECIAL รักแรกพบ..แล้วก็จบเห่ 5 ( 16/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: win200 ที่ 16-08-2010 20:46:33

เรื่องนี้น่ารักมากเรย :กอด1:


ชอบจังครับ :man1:



มาต่เรวๆนร้า :bye2:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE SPECIAL รักแรกพบ..แล้วก็จบเห่ 5 ( 16/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: prettypearl ที่ 16-08-2010 20:57:48

กะทิ!!!!!!!!!!!!~  คุณรินทร์  คุณราช  คุณนิวัติ >.<

คิดถึงมาก

พิมพ์สั่งซื้อเจ้ากะทิมาเลี้ยง (?) ในอ้อมใจตัวหนึ่ง  แต่ปรากฏว่าเพื่อนยืมไปหายไปไหนไม่รู้  :o12:

มีโครงการรวมเล่มอีกมั้ยคะ  ถ้ามีจิ้มบอกพิมพ์ทีนะคะ  :z13:  จิ้มแรงๆเลย 555
 

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE SPECIAL รักแรกพบ..แล้วก็จบเห่ 5 ( 16/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: dukdikdukdik ที่ 16-08-2010 22:09:09

ที่รินทร์เริ่มไม่ชอบอีตานิวัติ เพราะคิดว่าจะมาจีบพ่อตัวเองผ่านลูกอะเปล่า

เราเริ่มเดาส่งแล้วอะ กร้ากกก

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE SPECIAL รักแรกพบ..แล้วก็จบเห่ 5 ( 16/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: Jesale ที่ 17-08-2010 02:19:53

เอ... อ่านไปอ่านมา หนูรินทร์กับพี่หนึ่งก็ชอบพอกันดี
ไหงเรื่องหลักกลายเป็นคู่เขม่นกันขนาดนั้น

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE SPECIAL รักแรกพบ..แล้วก็จบเห่ 5 ( 16/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: koraorni ที่ 17-08-2010 11:41:29

กะทิอินเทรนด์มากๆๆอะ ได้อยู่กรงเดียวกะช่วงช่วง หลินฮุ่ยด้วยอะ

แถมยังได้ไปลอยกระทงอีกมากมายอะ น่ารักจริงๆๆๆ

ความจริงใกล้จะปรากฎแล้วใช่ไม๊เนี่ย

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE SPECIAL รักแรกพบ..แล้วก็จบเห่ 5 ( 16/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: kuruma ที่ 17-08-2010 12:16:34

มาอ่านละ รวดเดียว

ฮากำเมืองขนาดน้อ เมื๊องเมืองงงงง

ปล.ไรเตอร์วันนี้เข้าป่าระวังหลงนะจ๊ะ

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE SPECIAL รักแรกพบ..แล้วก็จบเห่ 6 ( 17/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: PPK ที่ 17-08-2010 17:26:30

กะทิขอพล่าม
            สวัสดีคร๊าบบ  มิตรรักแฟนหมาที่รักทุกท่าน ( ยกขาหน้าไหว้แบบหมา ๆ )   แบบว่าวันนี้มาตอนเย็นครับ  เพราะคาดว่าถ้าจะมาดึกคงไม่รุ่ง  หรืออาจจะรุ่งริ่งแทน  เพราะเจ๊ PPK  แกกำลังจะแบตหมดครับ  ฮ่าๆ  วันนี้เจ๊แกโดนจิกไปปลูกป่ามาครับ  ก็อย่างว่านะครับเอาป้าแก่ๆไปตะลุยดอย  ก็เลยสะบักสะบอม  ฮ่าๆๆๆ  ....  อ่า   แหะ  ผมว่าเราเลิกสนใจป่าไปสนใจคุณรินทร์ดีกว่าครับ  ป้าแกท่าทางบ่อจอยที่โดนผมลากมาเปิดคอม  ฮ่าๆๆ  อ้อ  เจ๊ kuruma  ครับ  เจ๊แกฝากบอกว่า  เจ๊ไม่ได้หลงครับ  แค่ขึ้นรถกระบะแล้วมันไถลเพราะมีแต่โคลนจนเกือบจะไปชนต้นไม้ตายแค่นั้นเอง  ฮ่าๆๆ  ว่าแต่ว่า  เราไปลอยกระทงกันก่อนดีกว่าเนาะ  โฮ่ง


หมาครับ .. ผมเป็นหมา.. Special รักแรกพบ..แล้วก็จบเห่   No.6
ตอน   เมื่อกะทิไปลอยกระทง.. ภาคจบ
            วันเพ็ญเดือนสิบสอง  น้ำก็นองเต็มตาหลิ่ง
            เราทั้งหลายชายหญิง  ซาหนุกกานจริง  วันลอยกาทง ~~~~

            โฮะๆๆ  นึกแล้วก็สนุกไม่หายครับ  ว่าแต่พวกคุณเถอะครับ  ปีที่แล้วได้ไปลอยกระทงมาหรือเปล่า   ถ้าไม่ได้ไปหมาอย่างผมก็ต้องขอแสดงความเสียใจด้วยนะครับ  เพราะท่านพลาดไปแล้ว  กร๊ากก  ( เอาขาหน้ามาตบไหล่คนไม่ได้ลอยกระทง   วอนตายมากลูก  )  อ่า ..  หมาล้อเล่นแค่นี้อย่าโมโหจิ  เดี๋ยวแก่เร็วน๊า  ( โยกตัวหลบไม้หน้าสามพัลวัน )   ไม่เป็นไร  ปีนี้ก็อย่าลืมไปนะครับ
             หือ ว่าไงนะ  อ๋อ  อยากรู้ว่าผมไปลอยกระทงกับคุณรินทร์ที่แสนจะน่ารักแล้วก็คุณพี่หนึ่งสุดหล่อเป็นไงมั่งเหรอครับ  แหมๆ  ทีงี้ล่ะให้เล่านะ  ชิ  หมางอน ..  ง่ะ  ไม่งอนก็ได้   คนแถวนี้นะ   โหดยังไงก็ยังโหดยังงั้น   ไม่สงสารหมาน้อยน่ารักอย่างผมมั่งเล้ย

               ++++++++++++++++++++++++++++++

            และแล้ว  พวกเราก็มาถึงวัดไชยมงคลกันจนได้ครับ  หลังจากที่ต้องวนหาที่จอดรถอยู่นานตามด้วยการออกกำลังกายเดินจากที่รับฝากรถมาอีกประมาณ  20 นาที  ซึ่งเป็น 20 นาทีที่แสนทรหดอดทนสำหรับหมาอย่างผมมากครับ  เพราะจริงๆแล้วเรื่องระยะทางผมก็ว่ามันไม่ไกลนะครับ  แต่ปัญหาอยู่ที่  คน  ครับ   คนยุ่บยั่บไปหมด  หันไปทางไหนก็มีแต่คน   แต่ละคนก็จะถืออะไรสักอย่างที่คุณรินทร์บอกผมว่ามันคือ  กระทง  ครับ  บางอันก็สวย ใหญ่เบิ้ม  มีทั้งแบบทำจากกระดาษสี   ใบตอง  ที่ครีเอทกว่านั้น  ทำจากขนมปังครับ เห็นแล้วอยากหม่ำ  เอ๊ย  อยากลอยกับเขามั่ง  เขาบอกว่า  ลอยกระทงขนมปังมันย่อยสลายดีแถมเป็นอาหารปลาครับ  อืม  ได้ประโยชน์หลายสถาน

            ตามเส้นทางที่ผมกับคุณรินทร์รวมทั้งคุณหนึ่งสุดหล่อพากันเบียดผู้คนไปนั้น  ทุกคนก็จะยิ้มแย้มแจ่มใส  จะฝรั่งจะคนไทยก็มีแต่รอยยิ้มครับ  อากาศก็กำลังดี  ความหนาวของฤดูหนาวทำอะไรคนในงานไม่ได้เลยครับ  เพราะว่าคนเยอะความร้อนก็เลยเยอะตามไปกลายเป็นอุ่นแทน  ฮ่าๆๆ  อ้อ มีเด็กน้อยๆที่มากับพ่อแม่มาทักทายผมด้วยแหละ  เหอะๆๆ  เห็นไหมครับว่าผมอ่ะ  เท่ห์ 

            " โห  คนเยอะจัง " 
            คุณรินทร์อุทานออกมา  ทำตาโตน่ารักเชียวครับเมื่อพวกเรามาถึงลานวัด   แม้จะไม่ค่อยกว้าง  แต่ก็มีผู้คนเต็มไปหมด  บางส่วนก็อยู่ที่ท่าน้ำเตรียมลอยกระทงครับ  บางส่วนก็ขึ้นไปไหว้พระทำบุญบนวิหาร  อีกส่วนก็เตรียมจะปล่อยโคมไฟที่วัดจัดเตรียมไว้ครับ  เราก็จะไปซื้อมาปล่อยกัน  แต่ก่อนอื่นก็ต้องลอยกระทงก่อนสิเนาะ

            " รินทร์  อยากได้อันไหน " 
            คุณหนึ่งถามพร้อมกับชี้ให้คุณรินทร์เลือกกระทงที่ตั้งขายบนโต๊ะยาวครับ   คุณรินทร์เลือกอยู่พักหนึ่งแล้วก็หยิบมา 2 อัน  ของคุณรินทร์กับคุณหนึ่งครับ   จริงๆ  ผมก็อยากลอยนะครับ  แต่คุณหนึ่งบอกว่า  ผมเป็นหมา  จะให้ทำอะไรที่คนเค้าทำกันทุกอย่างไม่ค่อยดี  สำหรับคนเมืองเหนือเขาถือครับ   เอ  ว่าแต่   คำว่า   ถือ  เนี่ย  มันคืออะไรอ่ะ  ทำไมต้อง  ถือ   งงครับ  แต่ไม่เป็นไรครับ  ผมไม่ต้องลอยก็ได้  ก็ผมไม่มีอะไรต้องขอนี่นา  ตอนนี้ผมก็มีความสุขดี  ถ้าจะขอก็ขอให้คุณรินทร์กับคุณราชของผมมีความสุขก็พอแล้วล่ะครับ

            แล้วเราก็พากันไปที่ท่าน้ำครับ  โอ้วว้าว  ของเขาดีจริงๆ   แบบว่าทางวัดทำท่าน้ำแบบถาวรไว้เลยครับ  มันลอยได้ด้วยเอ  มันเหมือนโป๊ะแถวแม่น้ำเจ้าพระยาหรือเปล่าน๊า  แต่ว่าดูแข็งแรงมากครับ  คนเยอะ แล้วก็จะมีบรรดาเจ้าหน้าที่คอยอำนวยความสะดวกอยู่ด้วย  ที่กลางน้ำปิงพอมองออกไปก็จะเห็นบรรดากระทงน้อยใหญ่ลอยไปตามกระแสน้ำ   แสงไฟจากเทียนสะบัดไปมาตามแรงลมสวยมากเลยครับ  บนท้องฟ้าก็สวย  มีพระจันทร์ดวงโตๆ  แล้วก็แสงสีส้มๆที่คุณรินทร์บอกว่าเป็นแสงจากโคมไฟซึ่งเดี๋ยวพวกเราก็จะได้ปล่อยเหมือนักน  อ๊ายย  ผมอยากเห็นเร็วๆจัง  แต่เอ๊ะ คุณรินทร์ไปไหนแล้วเนี่ย  อ้อ  อยู่โน่น  ไม่ได้ๆ  ผมต้องตามไปด้วยเดี๋ยวคุณรินทร์ตกน้ำล่ะแย่เลย

            " กะทิ  มาทางนี้สิ ฉันจะอธิษฐานให้แกด้วยนะ " 
            คุณรินทร์บอกผมครับแล้วก็เอากระทงขึ้นจรดหน้าผากแล้วก็หลับตา   โฮก  ไม่อยากบอกครับว่ามันช่างเป็นภาพที่น่ารักอย่างแรง  แต่เอ๊ะ  ทำไมผมถึงรู้สึกถึงรังสีอะไรแปลกๆ  ( เหลียวมองรอบตัว  ) ง่ะ  เอาแล้วไง  ความน่ารักไม่เกรงใจใครของคุณรินทร์ทำพิษอีกละ  ว่าแต่เอ๊ะ  ทำไมเจ้าพวกนั้นไม่แถเข้ามาเหมือนอย่างที่เคยเจอล่ะ  แถมยังถอยไปอีก  เอ๊ะ อ๋อออ

            โฮะๆๆ  นึกว่าทำไม  ก็พอเงยหน้ามองคุณหนึ่งที่ยืนทำหน้าเป็นยักษ์อยู่ข้างตัวก็เข้าใจเลยครับ  กร๊าก  คุณหนึ่งสุดหล่อของผมยืนเท้าเอวจ้องกลุ่มวัยรุ่นที่มองคุณรินทร์ของผมตาเป็นมันจริงมันก็ทำท่าจะเข้ามาหรอกครับ  แต่พอคุณหนึ่งเดินมาขวางแถมด้วยแววตาประหนึ่งคุณพ่อหวงลูกสาว ?? พวกนั้นก็หายไป  กร๊ากกก  แหมดีจัง  ขอบคุณค๊าบ 

            " ฉันเข้าใจอารมณ์แกเลยนะกะทิ  เหนื่อยแย่เลยนะ  มีเจ้านายแบบนี้ "  คุณหนึ่งก้มลงมาคุยกับผมครับ  แฮ่  ..  แหม  หล่อไม่พอ  เข้าใจหมาอีก  โอ้ว  หายากครับแบบนี้

            จากนั้นเราก็ได้ลอยกระทงสมใจครับ   แต่คนลอยอ่ะ  คุณรินทร์กับคุณหนึ่งนะครับส่วนผมเหรอ  รออยู่บนฝั่งครับ  คุณรินทร์บอกว่าคนเยอะขืนผมไปเบียดอีก ไม่ผมก็ใครสักคนคงได้ลงไปว่ายน้ำในน้ำปิงแน่   โห  หมาน้อยใจนะเนี่ย  จะบอกว่าผมอ้วนก็ว่ามาเหอะ  ชิๆ  แต่ จะว่าไปก็จริงครับ  เพราะผู้คนเยอะมากจริงๆ  สมแล้วที่เป็นงานใหญ่ของเชียงใหม่  ฮ๊า
   

            " กะทิ มาเร็วไปไหว้ปล่อยโคมไฟกัน " 
            คุณหนึ่งที่พาคุณรินทร์ไปไหว้พระเสร็จแล้วเรียกผมให้ตามไปครับ  ส่วนผมเหรอ  ผมก็นั่งรอหน้าวิหารครับขึ้นไปไม่ได้   คุณหนึ่งเขาบอกว่า 

            " จริงอยู่ว่าคนเรารักสัตว์เลี้ยง  อยากพาไปไหนมาไหนด้วย  แต่บางที่ก็ไม่ควรพาเข้าไป  เพื่อไม่ให้รบกวนคนอื่น  ที่สำคัญ  ความเหมาะสมของประเพณีและวัฒนธรรมของแต่ละพื้นที่ก็จะต้องคิดถึงด้วย " 
            คุณหนึ่งบอกงั้นครับ  ผมก็เห็นด้วยนะ  เพราะถึงยังไงผมก็เป็นหมาบางที่ที่คนเข้าไปทำกิจกรรมหมาอย่างผมก็ควรจะอยู่นอกบริเวณ อาทิเช่นการเข้าไปบนวิหารแบบนี้  คุณว่าไหมครับ   
   
            แล้วในที่สุดครับ  พวกเราก็ได้ปล่อยโคมไฟ  คุณหนึ่งไปซื้อมาลูกนึง  แล้วก็มีสามเณรองค์น้อยตามมาด้วย  มาช่วยปล่อยโคมครับ  เพราะว่าคุณหนึ่งเองก็ไม่ชำนาญเท่าไหร่  สามเณรน้อยเก่งมากครับ  แป๊บเดียวก็ประกอบโคมเสร็จ หา  ประกอบไงเหรอครับ  ก็บอกให้พวกเราดึงตัวโคมให้ตึง  เอาเชื้อเพลิงห้อย   เขาเรียกว่า   ไต้  ครับ  ดูไปเหมือนเอากระดาษทิชชู่ทั้งม้วนชุบอะไรสักอย่างจนแข็งแล้วก็ตัดเป็นท่อนเลยอ่ะ  มามัดตรงกลางแล้วก็เอาประทัดห้อยเป็นสาย
   
   เฮือก ...  ประทัด  ม่ายยยย

            " ไม่ต้องกลัวนะ  กะทิ  เขายังไม่จุดหรอก  "
            คุณรินทร์หันมายิ้มบอกผมครับ  โอเค  ไม่จุดตอนนี้ก็พอไหวครับ  แล้วท่านสามเณรน้อยก็เริ่มจุดไฟครับ   ควันไฟเริ่มแรงขึ้นพร้อมกับโคมไฟของพวกเราที่ค่อยๆตึงขึ้นเรื่อยๆ  จนกระทั่งมันเริ่มลอยเองได้โดยที่ไม่ต้องมีใครจับ  แล้วท่านสามเณรน้อยก็ให้สัญญาณปล่อยมือครับ  ก่อนปล่อยท่านก็ให้คุณรินทร์กับคุณหนึ่งอธิษฐาน  จากนั้นก็จุดประทัดที่ทำสายชนวนยาวเป็นพิเศษครับ  มันจะได้ไประเบิดตอนขึ้นไปลอยบนฟ้าแล้ว  และจากนั้นโคมไฟใบใหญ่ก็ลอยขึ้นไปอย่างสวยงาม  ว้าววว

            " กะทิ  ดูสิๆ   ประทัดมันเป็นสายลงมาสวยจัง " 
            คุณรินทร์ชี้ให้ผมดูโคมไฟลูกของพวกเราครับ   โห  ประทัดมันมีหลายแบบเหรอเนี่ยพึ่งรู้  อันที่ห้อยนี่มันมีทั้งเสียงดังแล้วก็เป็นเหมือนน้ำตกเลยครับ  สวยมากๆเลยอ่ะ  ว้าว  หมาชอบ

            " ไปให้สูงๆเลยนะ " 
            คุณรินทร์เงยหน้าแล้วบอกกับโคมไฟครับ   คุณลองนึกภาพนะครับ  คุณรินทร์ที่แสนน่ารักของผม  ยืนเงยหน้ามองโคมไฟแล้วยิ้มน้อยๆ  ท่ามกลางแสงสว่างยามค่ำคืน  โอ้แม่เจ้า  ไม่หลงตอนนี้จะให้ไปหลงตอนไหนครับ  อ๊ะๆ  ผมหลงได้ตัวเดียวนะครับ  คนอื่นห้าม  โฮะๆ  หมาหวงเจ้าของครับ

            " เป็นไงรินทร์  สนุกไหม "
            คุณหนึ่งถามพร้อมกับช่วยปัดเศษกระดาษเงินกระดาษทองที่เขาเผากันถวายเจ้าแม่กวนอิมข้างๆแล้วมันปลิวมาติดผมคุณรินทร์ครับ  ใจดีจัง   คุณหนึ่งพาพวกเราเดินเที่ยวรอบวัดแล้วก็ออกมาครับ  ด้านนอก  ผู้คนก็ยังเยอะเหมือนเดิม  คุณรินทร์ต้องกำสายจูงของผมแน่นเลยครับ  คงเพราะกลัวผมจะวิ่งหนีเวลาได้ยินเสียงประทัด  แหมๆ  'ทิไม่ทิ้งคุณรินทร์หรอกน๊า

            " ครับ  ว่าแต่ขบวนกระทงอยู่ไหนครับ "  คุณรินทร์ถาม  ตางี้เป็นประกายเลยครับ  ก็นะพวกเราพึ่งมาอยู่ก็เลยยังไม่เคยเห็นขบวนกระทงนี่นา

            " ทางด้านนู้น  เราต้องเดินไปอีกหน่อย  ขบวนคงจะเริ่มแล้วล่ะ  ไม่ต้องห่วง  เยอะมาก  ได้ดูกันจนเที่ยงคืนแน่ "  หา  เที่ยงคืนเลยเหรอ 

            " เยอะมากเหรอครับ "  คุณรินทร์เองก็คงประหลาดใจไม่น้อยกว่าผมหรอกครับ

            " ฮื่อ  ก็มาทุกหน่วยงาน   ประดับกันเต็มที่  ไหนจะการแสดงอีก  รับรองไม่ผิดหวัง "  คุณหนึ่งเขาว่างั้นครับ

            และพวกผมก็ไม่ผิดหวังจริงๆครับ   ขบวนกระทงที่ตกแต่งชนิดที่เรียกว่า   เท่าไหร่ไม่ว่าขอข้าอลังการ   ก็ผ่านตาพวกผมไปขบวนแล้วขบวนเล่า  สวยมากครับ  ทั้งดอกไม้   แล้วก็บรรดาสาวสวยที่เขาให้นั่งบนกระทง   แล้วก็การแสดงในขบวน  สุดยอดมากเลย  แต่ละขบวนการแสดงก็ไม่เหมือนกัน  ทำให้คนดูที่แออัดกันดูไม่เบื่อเลยครับ   แล้วก็อย่างที่คุณหนึ่งว่าจริงๆครับ  เลยเที่ยงคืนไปจริงๆด้วย  และกว่าพวกเราจะกลับถึงบ้านได้ก็ปาไปตีหนึ่งกว่าๆ  สนุกครับ  แต่เหนื่อยน่าดูเลยอ่ะ

            " ขอบคุณนะครับพี่หนึ่ง  สนุกมากเลย   "
            คุณรินทร์ไหว้ขอบคุณคุณหนึ่งที่ช่วยพาพวกเราเที่ยวครับ  งั้นผมขอบคุณด้วย  ขอบคุณคร๊าบ  ( ยกขาหน้าไหว้แบบหมาๆ )

            " ไม่เป็นไร  พี่เองก็ไม่ได้เที่ยวแบบนี้มานานเหมือนกัน  ไงกะทิ  สนุกไหมเรา "  หา  ถามผมเหรอ  หนุกค๊าบบ  โฮ่ง

            " เสียดายนะครับ  พ่อไม่ได้ไปด้วย  นี่ถ้าพ่อไปด้วยได้ก็คงจะดี  เพราะตาเจ้านายจอมโหดนั่นคนเดียว สั่งงานบ้าบออะไรก็ไม่รู้ " 
            น่าน  พอเริ่มเข้าเรื่องคุณราช  คุณรินทร์ก็กลับสู่โหมดลูกชายผู้หวงพ่อทันที  ว่าแต่ทำไมคุณหนึ่งทำตาแบบนั้นอ่ะ  หือ  ดูมีเลศสะนัยชอบกลนา

            " หือ  ท่าทางรินทร์จะเกลียดเจ้านายของพ่อน่าดูนะ "  โห  ไม่ใช่แค่เกลียดธรรมดานะครับ  คุณหนึ่ง  เกลียดมากด้วยแหละ

            " ตอนแรกก็ไม่เท่าไหร่หรอกครับ  แต่เดี๋ยวนี้ชักจะเพิ่มดีกรี   คิดดูสิครับ  ทำงานที่บริษัทก็เยอะแล้ว  ยังให้งานกลับมาบ้าน  จะไปไหนทีก็ไม่ได้ไป  อย่างคราวนี้นะ  ตั้งใจเสียดิบดี  แล้วไง  อดอีก  เซ็ง  "  คุณรินทร์บ่นอุบแก้มป่อง   น่าร๊ากกกก

            " นี่ถ้าเจอตัวจริง  สงสัยเจ้านายของพ่อรินทร์คงต้องระวังตัวหน่อยนะเนี่ย ฮะๆ "  โอ้   คนหล่อหัวเราะ  ดีกรีความหล่อยิ่งเพิ่มครับ  หมาคอนเฟิร์ม

            " ว่าแต่ว่า  ถ้าเจอกันจริงๆ  รินทร์จะทำไงล่ะเนี่ย "  เออ  นั่นสิครับ

            " ไม่ทำไรหรอกครับ  อย่างน้อยงานที่พ่อก็ทำอย่างมีความสุข อีกอย่างจะไปทำอะไรเจ้านายพ่อได้ไง  แต่ว่านะ  ถ้าทำได้ล่ะก็  ผมก็อยากจะด่าสักชุดใหญ่  แล้วก็ลากไปเหวี่ยงทิ้งแถวรั้ว  ( ชะอม ) ข้างบ้านสักทีสองที  ฮึ่  " 
            เอ่อ  คุณรินทร์ครับ  ด่าเนี่ย  ผมว่าคุณเจ้านายคงไม่เท่าไหร่นะครับ   แต่จะเอาเขาไปทิ้งที่รั้วชะอมอันเขียวชะอุ่มของเรานี่  ผมว่าจะเสียโฉมนะครับ

            " อืม  น่ากลัวแฮะ  สงสัยพี่ต้องระวังตัวแล้วสิ  วันไหนเกิดรินทร์อารมณ์ไม่ดีจับพี่ไปเหวี่ยงแถวรั้ว  พี่คงตาย " 
            คุณหนึ่งหัวเราะขำๆครับ  โถๆๆ ใครจะไปทำคุณหนึ่งที่สุดแสนจะดีเลิศประเสริฐศรีได้คร๊าบ

            " ใครจะทำแบบนั้นกับพี่หนึ่งละครับ  พี่หนึ่งไม่ใช่ตาเจ้านายโรคจิตของพ่อเสียหน่อย " 
            เห็นไหมครับ  คุณรินทร์ยังบอกงี้เลย  ทำเอาคุณหนึ่งยิ้มกว้างเลยครับแต่อีลูกกะตาวิบๆนี่  ผมไม่เข้าใจแฮะ   คุยกันสักพักครับ  คุณหนึ่งก็ขอตัวกลับพวกผมก็เข้าบ้าน   ส่วนคุณราชคาดว่าจะนอนแล้วเพราะที่โต๊ะทำงานก็เก็บของเสร็จแล้วด้วย 

            " เสียดายจังนะกะทิ  พ่อเลยไม่ได้ไปลอยกระทงกับพวกเราเลย  ไม่เป็นไร  ปีหน้าไปก็ได้ ป่ะไปนอนกันดีกว่านะ " 
            คุณรินทร์ว่างั้นแล้วก็เดินนำไปครับ  ฮ้าว  ง่วง  โหนี่มันจะตีสองแล้วนี่นา  มิน่า  ถ้าอย่างนั้นผมไปนอนก่อนนะครับ  แล้วเจอกันใหม่คร๊าบ  โฮ่ง


แถมท้ายหน่อยครับ

            หลังจากที่ร่ำลาเด็กหนุ่มน่ารักกับหมาจอมป่วน  ชายหนุ่มก็ขับรถมาตามเส้นทางที่คุ้นเคยจนกระทั่งถึงบ้านพักซึ่งจริงๆแล้วก็ไม่ได้ห่างจากบ้านเด็กหนุ่มเท่าไหร่นัก   ยามรักษาความปลอดภัยวิ่งมาทำความเคารพและเปิดประตูให้พร้อมกับเปิดประตูตามหน้าที่

            ร่างสูงจอดรถไว้ในโรงรถเรียบร้อยก่อนจะเดินเข้าบ้าน  เขาเลือกที่จะเปิดไฟตามทางเดินแทนที่จะเปิดหมดเพราะดึกแล้ว  แม้จะอยู่คนเดียวไม่ต้องเกรงใจใครแต่ก็เป็นการประหยัดไฟไม่ใช่หรือไง

            ชายหนุ่มเหลือบตาดูแฟ้มเอกสารบนโต๊ะกองใหญ่แล้วยิ้มพลางนึกถึงเสียงบ่นของเด็กหนุ่มแก้มป่องเรื่องเจ้านายขาโหดของพ่อที่ให้ทำงานจนไม่มีเวลาไปเที่ยวกับลูก   ก็นั่นน่ะ มันเขาไม่ใช่หรือไง 

            " สงสัย  วันไหนที่รู้ความจริง  คงต้องระวังตัวแล้วสิเนี่ย  ท่าทางจะยุ่งแฮะ "


เจอกันใหม่ตอนหน้าคร๊าบ  โฮ่ง   ( โบกขาหน้าลาแบบหมา ๆ )

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE SPECIAL รักแรกพบ..แล้วก็จบเห่ 6 ( 17/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: wisa ที่ 17-08-2010 17:57:59

 :z13:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE SPECIAL รักแรกพบ..แล้วก็จบเห่ 6 ( 17/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: Jesale ที่ 17-08-2010 18:01:54

ยุ่งเลยล่ะ ยุ่งมาก คริคริ กลายเป็นอริกันเลยทีเดียว  :laugh:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE SPECIAL รักแรกพบ..แล้วก็จบเห่ 6 ( 17/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: b27072010 ที่ 17-08-2010 18:38:02

ก็ใช่นะซิ  ... ก็ให้คุณราชทำงาน

แต่รินทร์ก็ไม่ได้ไปไหนมาไหนกับพ่อ

แต่อยากรู้ว่าถ้ารู้ความจริงแล้วจะ

เกิดอะไรขึ้นมั่งละนี่

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE SPECIAL รักแรกพบ..แล้วก็จบเห่ 6 ( 17/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: win200 ที่ 17-08-2010 19:16:12

ยุ่งเลยหล่ะ

เจอหนูรินทร์ด่าเช้ากลางวัยเยนแน่ๆเยย อิอิ :laugh:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE SPECIAL รักแรกพบ..แล้วก็จบเห่ 6 ( 17/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: dukdikdukdik ที่ 17-08-2010 19:26:34

โอ้ยยยย อยากอ่านตอนรินทร์รู้ความจริงเรื่องตานิวัติใจจะขาดแหละ

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE SPECIAL รักแรกพบ..แล้วก็จบเห่ 6 ( 17/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: kuruma ที่ 17-08-2010 20:50:19

โดนแน่ พี่หนึ่งขา~
น้องรินทร์ท่าทางจะชอบพี่ขนาดนั้นนะ แล้วดันมาเป็นเจ้านายพ่อที่แสนเกลียดดดด

ปล.ไรเตอร์ ทำไมรถกะบะไม่ไถลไปชนต้นไม้ซะเลยล่ะ จะได้เห็นป้าแก่ๆตกดอย 555

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE SPECIAL รักแรกพบ..แล้วก็จบเห่ 6 ( 17/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: ayanae ที่ 17-08-2010 20:55:28

อยากรู้เหมือนกันว่าถ้ารินทร์รู้ความจริงจะทำยังไง จะด่าได้เหมือนที่พูดมั้ย หรือจะอึ้งจนพูดไม่ออกกันนะ

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE SPECIAL รักแรกพบ..แล้วก็จบเห่ 6 ( 17/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: akike ที่ 17-08-2010 21:03:08

นั่นไง

อีตาหนึ่งนี่สั่งงานพ่อหวังพาลูกไปลั้ลลาอ่าป่าว

มีเลสนัย o18 :z3:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE SPECIAL รักแรกพบ..แล้วก็จบเห่ 6 ( 17/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: minchy ที่ 17-08-2010 22:05:54

แอบให้งานพ่อเยอะ   เพราะจะพาลูกไปเที่ยวใช่ป่ะ

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE SPECIAL รักแรกพบ..แล้วก็จบเห่ 6 ( 17/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: posshiza ที่ 17-08-2010 22:22:17

ตามอ่านทันแล้วค่ะ อ่านแล้วอยากเลี้ยงหมาเลยอ่ะ
กะทิน่ารักมากมาย ส่วนสองพ่อลูกนิฮอตกันเกิน
คุณนิวัตินี่จีบหนูรินทร์ชัวร์แล้วใช่ปะ
ถ้าจีบเค้าแล้วจะไปแกล้งเค้าทำม๊ายยยย
บอกไปตามตรงเลยจิ อิอิ
รออ่านตอนต่อไปค่ะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ


ปล. อ่านตอนพิเศษตอนรักแรกพบแล้วก็จบเห่...แล้วสงสัยเรื่องเวลานิดหน่อยค่ะ
ไม่ทราบว่าเนื้อเรื่องตอนพิเศษนี้เกี่ยวพันกับเนื้อเรื่องหลังที่ทำให้หนูรินทร์ไม่ชอบหน้าคุณนิวัติหรือเปล่า
คือตอนเริ่มเรื่องกะทิย้อนหลังไปสามเดือนก่อนหน้าที่จะย้ายมาเชียงใหม่
ซึ่งคุณราชได้งานใหม่และหนูรินทร์เอนท์ติด แสดงว่าได้มาอยู่เชียงใหม่แล้ว
และหลังจากสามเดือนที่เกริ่นไว้นั้นหนูรินทร์และกะทิรู้จักคุณนิวัติและไม่ชอบหน้าคุณนิวัติแล้ว
แต่ตอนพิเศษนี้ตอนลอยกระทงหนูรินทร์กับคุณนิวัติยังไปลอยกระทงด้วยกัน
ถ้านับตามเวลาแล้ว หนูรินทร์เอนท์ติด มหาลัยน่าจะเปิดเรียนประมาณเดือน มิย.
ดังนั้นก็จะรู้จักกับคุณนิวัติหลังจากสามเดือนนี้ก็น่าจะประมาณเดือน กย.
แต่ว่าช่วงลอยกระทงมันน่าจะประมาณเดือน พย. ซึ่งมันเกินสามเดือนไปแล้วคะ

แค่สงสัยเฉย ๆ ค่ะ หรือว่าคนอ่านเข้าใจผิดไปเอง

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE SPECIAL รักแรกพบ..แล้วก็จบเห่ 6 ( 17/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: ชินจัง ที่ 18-08-2010 02:20:16

 :-[  มีสองคู่แล้วซินะ  คุณพ่อราชจอมโก๊ะกับคุณหนึ่งผู้ลึกลับ

แต่ลุ้นคู่ลูกที่สุด ว่าจะจีบกันยังไงต่อ  รอวันรินทร์รักคุณนิวัติ   o13

คงจะหวานปนฮาเนอะ

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE SPECIAL รักแรกพบ..แล้วก็จบเห่ 6 ( 17/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: littleFiNgeR ที่ 18-08-2010 09:27:17

555+ ชอบอะเรื่องนี้ กะทินี่น่าสงสาร ต้องอยู่กลางวงล้อมแพนด้าซะงั้น อิอิ ขอสมัครเป็นแฟนคลับด้วยคนนะคะ!!

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE SPECIAL รักแรกพบ..แล้วก็จบเห่ 6 ( 17/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: krappom ที่ 18-08-2010 10:58:29

ปีนี้กะทิไปลอยอีกป่าว
ชวนเค้าด้วยจิ่
 :-[

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE SPECIAL รักแรกพบ..แล้วก็จบเห่ 6 ( 17/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: koraorni ที่ 18-08-2010 13:35:17

และแล้วกะทิก้อรอดพ้นจากประทัดไปได้
แต่ว่าแผนสูงเหมือนกันนะพี่ 1 อะ
ให้งานพ่อเยอะๆๆจะได้แอบพาลูกเค้าไปเที่ยว

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE SPECIAL รักแรกพบ..แล้วก็จบเห่ 7 ( 18/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: PPK ที่ 18-08-2010 17:28:42

กะทิขอพล่าม
   
           โฮ่ง  สวัสดีครับมิตรรักแฟนหมาทุกท่าน  ( ยกขาหน้าไหว้แบบหมาๆ  )  ฮ๊า  เกิดเป็นหมาอย่างผมนี่มันมีความสุขจริงจริ๊ง  แต่ว่านะครับ  ธรรมะท่านว่าไว้   ใดๆในโลกล้วนอนิจจัง  ตอนแรกผมก็ไม่ค่อยจะเชื่อหรอกครับ  แต่เดี๋ยวนี้  ผมว่าผมเชื่อดีกว่า  ก็ดูเถอะครับ  คนที่เราคิดว่าเป็นมิตรแท้ที่สามารถฝากผีฝากไข้ และฝากเจ้านายที่แสนจะน่ารักได้  จู่ๆ  ก็กลายเป็นศัตรูที่แสนร้ายกาจซะงั้นอ่ะ  หา  ใครเหรอครับ  นี่ไงๆ  นี่เลยครับ  ฟ้องครับฟ้อง  หมาขอฟ้อง   คนหล่อขี้จุ๊  เบ่เบ๊  ขี้จุ๊ ตะลาล๊า

         ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

หมาครับ .. ผมเป็นหมา.. Special รักแรกพบ..แล้วก็จบเห่   No.7 ( จบซีรีย์ )
ตอน    กำเนิดศัตรูคู่อาฆาต

           " ไม่เป็นไรหรอกครับคุณนิวัติ  ผมไปได้  แค่เอางานไปส่งเอง  เกรงใจคุณธิติด้วย  แค่กๆๆ "  
   เกือบครึ่งชั่วโมงแล้วครับที่คุณราชเจ้านายที่แสนดีเลิศประเสริฐศรีของผมโทรไปคุยกับเจ้านายขาโหด ( คุณรินทร์เรียกแบบนี้ครับ  ผมเป็นหมาที่ดีก็ต้องเรียกตามเจ้านาย  ฮี่ๆ ) เพื่อขอลาหยุดเพราะเป็นหวัด  แต่เพราะเอกสารงานที่สำคัญดันมาอยู่กับคุณราช   คุณราชเลยจะเอาไปส่งให้  แต่ท่าทางว่าทางนู้นเขาจะส่งคนมาเอาเอง  คุณราชของผมก็เลยเกรงใจครับ จะเอาไปส่งเองให้ได้  ผลก็คือ  เถียงกันมาจนไข้จะหายแล้วมั้งครับ  แต่เอ๊ะ  ผมลืมอะไรไปหว่า  อ่อ .. แหะ นู่นครับ  นู่นเลย  ( ชี้ขาหน้าไปหาคุณรินทร์ที่แปลงร่างเป็นปลาทองสยองขวัญไปแล้ว )

           " พ่อฮะ  ก็พ่อไม่สบายจะไปทำไม  ก็เขาบอกว่าจะส่งคนมารับเอกสาร  พ่อก็เตรียมไว้ก็พอสิฮะ "  
           เอาแล้วครับ  คุณรินทร์ที่อดทนฟังมาเป็นครึ่งชั่วโมงเริ่มออกฤทธิ์เพราะทนความดื้อของคุณพ่อผู้น่ารักไม่ได้  จริงๆ  ผมก็เห็นด้วยกับคุณรินทร์นะครับเนี่ย  

           " ไม่ได้หรอกรินทร์  นี่เป็นเอกสารประมูลสำคัญนะ  ให้คนอื่นมาเห็นไม่ได้หรอก  พ่อเป็นห่วง  อุ๊บ  แค่กๆๆ "  
           หวาย  ไอใหญ่เลย  คุณราชไอหนักเลยครับ  หน้าแดงก่ำ  อ๊า  น่ารัก  ( ผมเปล่าโรคจิตนะ  แต่คุณราชกับคุณรินทร์ของผมอ่ะ  ทำอะไรก็น่ารัก  ดูดี  โดยไม่ต้องพึ่งน้ำดื่มอะไรสักอย่างที่เห็นโฆษณาทางทีวี )

           " เอางี้ฮะ  ผมเอาไปส่งให้เอง  พ่อกินข้าว  กินยา  แล้วก็นอน  ผมรับรอง  ส่งถือมือแน่ ฮึ่ "  
           เอ่อ  คุณรินทร์ครับ  เข้าใจนะครับที่จะช่วยคุณราชแต่ทำไมบรรยากาศรอบตัวมันแผ่รังษีอาฆาตแบบนี้ล่ะครับ

           " รินทร์ไปได้เหรอลูก  วันนี้ไม่มีเรียนเหรอ "
           คุณราชที่ท่าทางแย่เต็มทนหันมาถามเพื่อความแน่ใจครับ  ผมว่าคุณราชคงไม่ได้ห่วงว่าคุณรินทร์จะมีเรียนหรือเปล่าหรอกครับ  แต่ห่วงว่าคุณรินทร์จะไปอาละวาดเจ้านายที่เคารพเสียมากกว่า

           " แค่ส่งเอกสารไม่ใช่เหรอฮะ  พ่อก็บอกไปสิว่าเดี๋ยวผมไปส่งให้เอง บอกเจ้าหน้าที่ให้รอละกันข้อมูบจะได้ไม่รั่วไหล "  
           คุณรินทร์บอกเสียงห้วนๆ  มือก็จัดโต๊ะอาการวางชามข้าวต้ม  ยาแก้ไข้  และน้ำให้คุณราชอย่างไม่บกพร่อง  ลูกที่ดีครับ  เจ้านายผม  

           " ครับคุณนิวัติ  เดี๋ยวรินทร์ลูกชายผมจะเอาเอกสารไปส่งให้เองครับ  ไม่เป็นไรครับ  วันนี้แกไม่มีเรียน  ครับ ฝากบอกคุณธิติด้วยนะครับ ครับขอบคุณมากครับ "  
           ฮู้ย  อะไรจะพินอบพิเทาขนาดนั้นคร๊าบ ... หมาหมั่นไส้  ผมล่ะอยากเห็นเจ้านายคุณราชซะจริง   สงสัยต้องเป็นตาแก่ขาโจ๋  เจ้าระเบียบแน่ๆ  ชิๆ

           " งั้น  รินทร์ช่วยหน่อยนะ  นี่เอกสารประมูล  ห้ามให้ใครนะนอกจากคุณนิวัติ   ไปติดต่อประชาสัมพันธ์ว่าพ่อให้เอาเอกสารมาส่งคุณนิวัติ "
           คุณราชเดินหายใจหอบๆมาหายื่นเอกสารซองใหญ่มาให้  คุณรินทร์พยักหน้าหงึกหงัก  ตาเป็นประกายหงุดหงิด  จะไม่หงุดหงิดยังไงล่ะครับ  ก็เพราะไอ้เอกสารปึกนี้แหละที่ทำคุณราชของผมเดี้ยงไม่เป็นท่าแบบนี้  ฮึ่ย  นึกแล้วอยากฟัดให้เละ  ถ้ามันไม่ติดว่าเป็นเอกสารของเจ้านายอ่ะนะ   ( ฟัดเละจริง  คงโดนไล่ออกกันหมดละครับ )
   
           แล้วพอจัดการคุณราชให้ทานข้าวทานยาและก็กลับไปนอนเสร็จ  คุณรินทร์ก็ไปแต่งตัวเพื่อทำหน้าที่คนส่งเอกสารที่น่ารักที่สุดในโลกครับ ( หา  ว่าผมเวอร์เหรอ  เปล่าน๊า  คุณรินทร์ของผมน่ารักที่สุดเลย   อิอิ )   และเนื่องจากบ้านพักของพวกผมกับสำนักงานใหญ่ไม่ห่างกันเท่าไหร่  พวกเราก็เลยเดินไปครับ  ออกกำลังไปในตัว  เดินไปคุณรินทร์ก็บ่นไปครับ  ได้อารมณ์สุนทรีย์มาก  ฮ่าๆๆ

           " เพราะตาเจ้านายบ้านั่นคนเดียว  ให้งานพ่อหนักจนไม่สบายแบบนี้ มันน่าจับเหวี่ยงเข้ารั้วซะจริง "  
           คุณรินทร์บ่นอุบ ทำแก้มป่อง  ตางี้วาวเลยครับ  ผมเห็นแล้วเสียแทนเจ้านายของคุณราชจริงๆ  เอ .. ชื่ออะไรนะ  อ๋อ    นิวัติ     ไม่รู้หน้าตาจะเป็นไงนะครับ  แต่ก็คงหล่อล่ำ  สู้คุณหนึ่งสุดหล่อของผมไม่ได้หรอก  โฮะๆ  คนนั้นอ่ะ  หล่อไม่พอ  ใจดีอีกต่างหาก   แหม  คุณรินทร์เป็นสาวน้อยหน่อยไม่ได้  ผมจะแปลงร่างเป็นกามเทพหมาจับคู่ให้เลยเอ้า  หมาจองครับ  คนนี้หมาจอง
   
           และไม่นานผมกับคุณรินทร์ก็มาถึงสำนักงานใหญ่จนได้   หูย ตึกใหญ่มากเลยครับสมแล้วที่เป็นบริษัทขนาดใหญ่ของเชียงใหม่  ว่าแต่ว่าเขาจะให้ผมเข้าไปไหมครับเนี่ย  ก็แหมไอ้ตึกแบบนี้อ่ะ  ไปทีไรที่ไหนๆก็บอกห้ามสัตว์เลี้ยงเข้าอ่ะครับ  หมาเซ็ง  อ๊ะ  คุณรินทร์จ้ำพรวดๆไปหาฝ่ายประชาสัมพันธ์สาวสวยแล้วครับ  

           " ขอโทษครับผมเป็นลูกชายเลขาของคุณนิวัติ  ผมเอาเอกสารมาส่งคุณนิวัติครับ "  
           คุณรินทร์ฉีกยิ้มน่ารักให้กับคุณประชาสัมพันธ์คนสวยชนิดเปิดสวิตซ์ไฟเลยครับ  ทีเมื่อกี้ล่ะด่าเขาเป็นวรรคเป็นเวรเลยอ่ะ  คุณริ๊นทร์

           " อ๋อ  จ้ะ  น้องรินทร์สินะจ๊ะ  หน้าตาน่ารักอย่างที่คุณราชบอกเลยน๊า "  แหม  พี่คนสวยพูดถูกใจหมาครับ

           " อ่า  ขอบคุณฮะ  แต่หล่อไม่ได้เหรอ  ผมไม่อยากน่ารักนี่นา "  
           กว๊ากกกกกก   คุณริ๊นทร์  อย่าทำตาเชื่อมอย่างง๊านนน  น่านๆ  สาวจะละลายแล้วคร๊าบบ

           " ต๊าย คารมแบบนี้สงสัยสาวตรึมแน่เลยนะเรา  ไม่เอาละ  เดี๋ยวพี่อดใจไม่ไหวอยากจะพรากผู้เยาว์ล่ะยุ่งเลย  น้องรินทร์เดินเข้าไปแล้วเลี้ยวขวานะจ๊ะ จะมีลิฟต์ส่วนตัวท่านประธานอยู่  ขึ้นไปชั้น 9  นะจ๊ะ คุณธิติรออยู่ "  
           พี่ประชาสัมพันธ์คนสวยชี้บอกทางให้ครับ  แต่ดูเหมือนคุณรินทร์จะงงนิดหน่อย

           " เอ๋  แต่พ่อบอกว่าให้ส่งให้คุณนิวัติคนเดียวนี่ฮะ "  คุณรินทร์ทำหน้างง เอียงคอนิดๆ   โฮกกกก   หมาจะเป็นลม  จะน่ารักไปไหนคร๊าบบบ

           " อ๋อ  คุณธิติเป็นเลขาอีกคนของคุณนิวัติจ้ะ  พอดีคุณนิวัติยังไม่เข้ามาเห็นว่าต้องแวะไปไหนก่อนนี่ล่ะ สั่งไว้ว่าถ้าน้องรินทร์มาก็ให้ส่งเอกสารให้คุณธิติได้เลยจ้ะ " พี่เขาบอกแบบนั้นฮะ  

           " โถ่เอ้ย  ตัวเองก็ยังไม่เข้าบริษัทแล้วจะรีบเอาทำไม  เฮอะ บ้าอำนาจชะมัด "
           นั่นไงครับ  คุณรินทร์ของผมบ่นอีกละ  เฮ้อ  แล้วพวกเราก็ขึ้นลิฟต์ขึ้นไปชั้น 9 ของอาคารด้วยลิฟต์ที่ส่วนตั๊วส่วนตัวครับ  แหม   เกิดมาพึ่งเคยขึ้นครับ  โว้วๆๆๆ  หมาตื่นเต้น

           " กะทิ  อยู่นิ่งๆสิ  แกยิ่งอ้วนๆอยู่  เดินไปเดินมา  ลิฟต์ขาดตกไปตายเลยนะ "  
           ง่ะ  คุณรินทร์ใจร้าย  'ทิไม่ได้อ้วนขนานั้นสักหน่อย  งอนแล้วด้วย   ( สะบัดหน้าพรืด  เดินไปนั่งเข้ามุมหันหลังให้เลย  ฮึ่ )

           " กะทิ๊~~  งอนเหรอ  งอนจริงอ่ะ "  นั่น  ไม่ต้องทำเสียงอ้อนเลย  ไม่สนหรอก
             " กะทิ๊~~~~ "  ร้อยไม่ยอม  พันไม่ยอม  แต่ ... ( หันหลังไปเหลือบดู )
           " ...................................... "

           โอเค  ยอมก็ได้  เล่นมาทำตาอ้อน  เอียงคอส่งยิ้มหวานให้แบบนี้  ................. ยอมก็ได้  งี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

           " กะทิล่ะก็  ล้อเล่นหน่อยเดียวเอง"  
           ฮ๊า  ให้ตายแล้วเกิดเป็นหมาอีกสัก 3-4 ชาติ  เหอะครับ  มีเจ้านายแบบคุณรินทร์นี่ยังไงก็ยอมครับ  แล้วไม่นานลิฟต์ก็มาถึงชั้นที่ต้องการแล้วครับ  และพอมันเปิดออก  เราก็ได้เจอกับผู้ชายคนหนึ่งครับ  เดินหอบเอกสารมาเป็นตั้ง  

           " สวัสดีครับ  ผมมาหาคุณธิติครับ "  คุณรินทร์เดินเข้าไปหา  ผู้ชายคนนั้นหันมายิ้มให้แล้วก็บอกว่า

           " ฉันเอง  นี่รินทร์สินะ  ราชเคยเล่าให้ฟังเอาเอกสารประมูลมาให้เองแบบนี้ขอบใจมากนะ  พอดีเป็นเอกสารสำคัญราชเขาก็เลยไม่ยอมให้ใครไปเอาน่ะ  ถ้าหลุดไปนะ  งานใหญ่คงโดนแย่งแน่ๆ  ขอบใจมากเลย "
           โฮ่  เจ๋งครับพี่  ร่ายยาวได้ครบถ้วนจริงๆ  หมาตบอุ้งเท้าให้   หา  ตบมือ  ได้ไง  ก็ผมไม่มีมืออ่ะ  มีแต่อุ้งเท้าอ่ะครับ

           " ไม่เป็นไรครับ  นี่ครับ  จริงๆพ่อบอกว่าต้องส่งให้คุณนิวัติกับมือด้วยซ้ำ "  เสียงออกจะขุ่นนิดๆ  ก็แหมนะ

           " พอดีท่านประธานบอกว่าจะแวะไปที่ไหนสักที่นะ  แต่ไม่ได้บอก  แต่ก็ฝากขอบใจรินทร์ด้วย  แล้วนี่  กะทิสินะ "  ค๊าบบบ  ผม  กะทิ ค๊าบ

           " ฮ่าๆ  ตัวโตสมเป็นเซนต์เบอร์นาร์ดเลย  สวัสดี  "  โอ๊ะ  เขาทำท่าขอมือทักทายด้วย  อ่ะ  ทักทายๆ   แล้วผมก็วางอุ้งเท้าลงบนมือเขาครับ  ท่าทางจะถูกใจแฮะ  หัวเราะร่วนเลย  

           " ฮะๆ  เก่งมาก "   ฮ๊า   ชมอีกสิๆๆๆ

           " พอโดนชมก็ทำเก่งเลยนะกะทิ  เสร็จธุระแล้ว  ผมกลับก่อนนะครับ  สวัสดีครับ "  
           คุณรินทร์หันมาแซวผมก่อนจะลากลับ  แปลกครับ  กับคุณธิตินี่ไม่มีวี่แววว่าจะมีอะไรไม่น่าไว้ใจเลย  โอ้โชคดีจริงๆ

           " อื้อ  ขอบใจมากนะ  แล้วก็ฝากบอกราชด้วยว่าไม่ต้องห่วงงานทางนี้  พักให้หายก่อน   ที่เหลือผมจะจัดการเอง  สบายใจได้ "  
           โอ้ว   พ่อคนดี  พ่อมหาจำเริญ  ทำไมเจ้านายพี่ไม่ดีแบบนี้บ้างอ่ะค๊าบ  คนป่วยยังให้ทำงานจนป่วยหนักเนี่ย  หมาเซ็งอ่ะครับ

           " ครับ  ขอบคุณมากนะครับ ลาล่ะครับ "  แล้วพวกเราก็เสร็จภารกิจครั้งนี้ครับ  เย่  กลับบ้านกันดีกว่า  แต่เอ๊ะ  เสียงอะไรแว่วๆ  เหมือนคุณธิติ  คุยกับใคร  ..  

           ... ครับ   อ๋อ  แวะไปเยี่ยม ... อ๋อครับ  กำลังกลับครับ .. ครับ

           เอ  คุณธิติคุยกับใครเนี่ย  แต่ช่างเหอะ  ผมอยากกลับบ้านละ  เป็นห่วงคุณราชครับ  อยู่บ้านคนเดียว  ไม่สบายด้วย  ต้องรีบกลับไปดูแลครับ  โฮ่ง

           ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

ในเวลาเดียวกันนั้นเอง  ที่บ้านหลังน้อยของพวกผม  ก็มีแขกมาเยือนครับ  ( จะมาทำไมเนี่ย )

           " ขอบคุณนะครับที่อุตส่าห์มาเยี่ยม "  เอกราชยิ้มบางพร้อมกับยื่นแก้วน้ำให้ชายหนุ่มร่างสูงที่นั่งตรงข้าม

           " ไม่เป็นไร  จริงๆแค่ลืมเอกสารอีกตัวเลยแวะมาเอา  แต่ไหนๆก็มาแล้วเลยเอาขนมติดมือมาด้วย  เผื่อไว้เซ่นลูกชายของคุณโทษฐานให้งานคุณหนักจนไม่สบาย  "  เสียงทุ้มเอ่ยล้อเลียน  จนอีกฝ่ายอดยิ้มไม่ได้

           " คุณนิวัติก็อย่าล้อเล่นสิครับ  นี่ได้ยินเสียงรินทร์โวยวายล่ะสิครับ  ขอโทษด้วยนะครับ "
           เอกราชทำหน้าไม่ถูกเพราะลูกชายตัวเองไปโวยวายเข้าหูเจ้านายเสียขนาดนั้น

           " ฮะๆ  ไม่หรอก  แต่จริงๆนะราช  ผมว่าคุณก็ทำงานหนักไปหน่อยนะ บอกแล้วไงถึงจะอยากได้งานนี้แต่ผมก็ไม่อยากเสียลูกน้องดีๆนะ   เอาเถอะยังไงคุณก็ดื้ออยู่แล้วนี่   พักเถอะ  ผมจะไปแล้วล่ะ "
           ชายหนุ่มว่าก่อนจะลุกขึ้น  โดยที่เอกรินทร์ก็ลุกตามโดยที่อาการไข้ทำให้หน้ามืดและเซลงไปแต่ก่อนที่จะล้มลงร่างสูงก็รีบเข้ามารับได้ทัน

           " พ่อฮะ  ผมกลับมาแล้ ......................... "


           ครับ   กลับเข้าสู่การรายงานสถานการณ์ปัจจุบันโดย หมาน้อยน่ารัก  กะทิ  ศิษย์เอกรินทร์   โว้ววววว   งานเข้าครับงานเข้า

   
           " เอ๋  รถพี่หนึ่งนี่นา แล้วอยู่ไหนล่ะเนี่ย  ป่ะ  กะทิเข้าบ้านกัน "
           ทันทีที่เรากลับถึงบ้าน   คุณรินทร์ก็ทำตาโตครับ  ก็รถของคุณหนึ่งสุดหล่อมาจอดหน้าบ้านครับแต่ไม่รู้ไปเดินหล่ออยู่ไหนนะเนี่ย  แต่ว่าตอนนี้เข้าบ้านก่อนครับไปดูคุณราชกันก่อน

           " พ่อฮะ  ผมกลับมาแล้ ......................... "  
           เสียงไม่ทันได้ครบคำครับ  เพราะภาพกีฬามันส์ๆดันเข้าตาเสียก่อน  ทั้งตาคนและตาหมาเลยครับ  

           " พ่อ ..  พี่หนึ่ง .. "  คุณรินทร์แหกปาก   เอ้ย   ส่งเสียงดัง ( ไปหน่อย )

           " อ้าวรินทร์กลับมาแล้วเหรอลูก "  
           คุณราชที่โดนคุณหนึ่งสุดหล่อประคองไว้ในอ้อมแขนยิ้มบางๆ  แต่แล้วก็ต้องแทบร้องเมื่อคุณรินทร์วิ่งไปดึงออกมาจากอกล่ำๆ  โดยที่คุณหนึ่งทำหน้ายิ้มๆ  เอ่อ  ผมว่าชักไม่เข้าท่าละครับ

           " พี่หนึ่งมาทำอะไรในบ้านผมครับ "  
           เอาแล้วครับ  เรียกพี่แต่น้ำเสียงนี่  สวยประหารเลยทีเดียว   แต่ยังไม่ทันที่คุณหนึ่งจะพูดอะไร  คุณราชก็ทะลุกลางปล้องเสียก่อน

           " หือ รินทร์รู้จักคุณนิวัติด้วยเหรอลูก  แล้วไปรู้จักกันตอนไหน "

           " .............................. "  เงียบครับ   เงียบยิ่งกว่าเป่าสาก  เป่าครก

           " คุณ .. นิวัติ "  
           คุณรินทร์ทวนชื่อครับ  ตางี้วาวโรจน์  คุณหนึ่งที่แสนดีของผม  คือ  ตาเจ้านายโรคจิตที่คุณรินทร์แสนเกลียดเหรอเนี่ย  ม่ายยยย

           " ยินดีที่รู้จักอย่างเป็นทางการนะ "  ยังมีหน้ามายิ้มอีก   คนอะไร  หล่อแต่ขี้จุ๊   หมาโกรธแล้วนะ

           " คุณหลอกผม "  
           คุณรินทร์เสียงเครียดเลยครับ  เอ่อ  อย่าพึ่งอาละวาดครับคุณรินทร์  วางคุณราชลงก่อนครับแล้วค่อยจัดการ   ( อ้าว .. )

           " รินทร์ มีอะไรเหรอลูก "  
           คุณราชคงผิดสังเกตครับ  เลยหันมาถามคุณรินทร์ที่ตอนนี้หน้าบึ้งสุดติ่งไปละครับ  คุณรินทร์หันมายิ้ม ...  ให้คุณราชแล้วประคองคุณราชนั่งลงครับ  แล้วยืนมองหน้าคุณหนึ่ง  ไม่ดิ  ต้องเรียกว่า   คุณนิวัติสิเนาะ  เชอะ

           " ทำไมไม่บอกผมว่าคุณคือเจ้านายพ่อ "  ตรงประเด็นครับ

           " ก็เธอไม่ได้ถามว่านี่ "  อันนี้ก็ตอบตรงประเด็น  แต่ออกแนวกวนอย่างแรง

           " แล้วทำไมตอนผมบ่นเรื่องคุณ  คุณก็ไม่บอกว่านั่นคือคุณ "  ใช่ๆๆ   เจอตอแบบเต็มๆเลยเนี่ย

           " ก็ทำไมต้องบอกล่ะ  ฉันชอบความจริง  ขืนบอก  เธอก็ไม่ยอมพูดความจริงสิ "  น่าน  ยังสติลความกวนได้อย่างคงเส้นคงวา
   
           " คนหลอกลวง "  น่าน  แพร่  พะเยา  ลำพูน

           " หือ "

           " ไปให้พ้นเลยนะ  ต่อไปนี้ห้ามมาบ้านนี้  ผมไม่รู้จักคุณ  "  อ้าวๆ  เอาแล้วครับ  ใจเย็นครับคุณรินทร์  นั่นเจ้านายคุณราชนะคร๊าบ

           " คงไม่ได้  เพราะฉันเป็นเจ้านายพ่อเธอ "  โอ้  แม่เจ้า  นี่หรือคือความจริงของโลก  คุณหนึ่งที่แสนดีของผมหายไปไหน  

           " งั้นก็เป็นเจ้านายที่ทำงานซะ  ที่บ้านคุณไม่เกี่ยว  ไม่ต้อนรับ "  โฮก   คุณรินทร์ตะเบ็งเสียงเต็มบ้านเลยครับ  ดูดิ ตาวาวๆยังกะจะร้องไห้  โฮก  คุณรินทร์ค๊าบ

           " รินทร์ทำไมพุดแบบนั้น  แค่กๆ  ขอโทษนะครับคุณนิวัติ "
           คุณราชเห็นท่าไม่ดีเลยจะลุกมาห้ามแต่ก็วูบอีก  แต่คราวนี้คุณรินทร์เป็นคนถลาเข้าไปรับได้ทัน  พร้อมกับหันมาไล่แขกที่ไม่พึงประสงค์

           " กลับไปได้แล้ว  พ่อผมจะพักผ่อน  อ้อ  แล้วก็หวังว่าคุณคงไม่ใจร้ายเรียกตัวคนป่วยไปทำงานนะ   กะทิ ส่งแขก "  อ้าว  ไหงส่งไม้ให้ผมล่ะ  เอ่อ  คุณ..นิวัต ิ  เชิญครับ  กลับเถอะ  หมาขอร้อง

           " เอาเถอะ  ก็นึกอยู่นะว่าสักวันคงเป็นแบบนี้  แต่ช่วยไม่ได้นะ  ยังไงฉันก็คงมาที่นี่บ่อยๆอยู่ดี  พ่อเธอคงไม่ได้บอกนอกจากจะเป็นเจ้านายลูกน้องกัน  ฉันกับพ่อเธอก็ยังเป็นเพื่อนกันมาก่อนด้วย  แต่ราชเขาชอบเรียกฉันว่าคุณนิวัติเท่านั้นเอง  เอาเป็นว่านายพักเถอะนะราช  หายแล้วค่อยไปทำงาน  เดี๋ยวลูกชายนายจะตามไปลากฉันมาเหวี่ยงลงรั้วชะอม "  
           นั่น ยังจำได้อีก  ไม่ตามอ่ะ  เหวี่ยงตอนนี้เลยได้ป่ะ  แง่งง

           " ไม่ต้องส่งหรอกกะทิ  ไปดูแลราชเถอะ  ไปล่ะ  แล้วเจอกัน "  
           เขาว่างั้นครับแล้วก็หัวเราะออกไป  เอ่อ  คุณราชครับ  ตาคนนี้บ้าเปล่าครับ  หงึ  หล่อ  แต่บ้า  โรคจิตด้วยอ่ะ  ผมขอลบคำพูดที่บอกว่า  คุณหนึ่งแกดีเลิศละกันนะครับ  หมารับไม่ได้อ่ะ  
   
           แล้วหลังจากนั้นก็อย่างที่คุณๆรู้กันนั่นล่ะครับ   จากพี่ชายที่แสนดี  ก็กลายเป็นศัตรูคู่อาฆาตไปซะ  คุณรินทร์ของผมที่แต่เดิมวีนระดับชาติอยู่แล้ว  ตอนนี้ก็เลยอัพเกรดเป็นนักวีนระดับโลก   ทั้งด่าทั้งไล่  แต่อีตาคุณนิวัติก็ไม่เคยจะสนใจ  ยังคงเทียวไล้เทียวขื่อบ้านผมเป็นประจำ  ทำเอาพวกผมต้องปวดหัวกันบ่อยๆ  ยิ่งคุณรินทร์นะครับ   ทุกๆวันต้องเตรียมต้อนรับด้วยสารพัดวิธีเลยล่ะ  ทำไงได้ล่ะครับ  ก็แหมมาหลอกให้ตายใจ   เกือบไปแล้วไหมละ  ไม่อยากคิดครับว่าถ้าวันนั้นพวกผมกลับช้าอีกนิด  อะไรจะเกิดขึ้น   ว่าแต่บางทีผมก็ชักจะสงสัยตะหงิดๆนะครับว่า   อีตาคุณนิวัติเนี่ย  ตกลงจะเอาไงกับบ้านผมกันแน่  ชอบมาคุยกับคุณราช  แต่ก็ยังมากวนประสาทคุณรินทร์อีกประจำ  หมางงครับ  แต่ยังไงก็   มากี่ครั้งก็ปะทะกันทุกครั้งล่ะครับ  ทำไงได้ล่ะ  เฮ้อ


END  OF  SERIE   ทีนี้ก็รู้กันแล้วนะครับว่า  ทำม๊าย  คุณรินทร์และผมถึงได้เกลียดขี้หน้าอีตาคุณนิวัติขนาดนี้  โฮ่ง

เจอกันตอนหน้าครับผม  โฮ่ง  ( โบกขาหน้าลาแบบหมา ๆ )

อ.ล.  ( โอ๊ะลืม )
        คุณ  posshiza   ครับ  ขอบคุณมากนะครับที่ช่วงท้วงเรื่องเวลา   ระยะเวลามันเพี้ยนจริงๆแหละครับ  แหะๆ   เพราะเรื่องหลักผมเล่าไว้นานมาก  พอมาทำซีรีย์พิเศษก็เลยเพี้ยนไปนิดหน่อย  แต่ว่าดีใจจังน๊ามีคนที่ฟังผมเล่าแล้วเข้าใจละเอียดขนาดนี้  ขอบคุณมากนะคร๊าบ  ขอบคุณทุกๆคนด้วย  ที่ยอมทนฟังหมาปากมากอย่างผมพล่ามแบบนี้   หมาซึ้งใจจริงๆ   ( ยกขาหน้าไหว้แบบหมา ๆ )
   
   

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE SPECIAL รักแรกพบ..แล้วก็จบเห่ 7 ( 18/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: dukdikdukdik ที่ 18-08-2010 19:11:43

โธ่รินทร์ผู้น่ารักของเรา ต้องเสียใจแน่ ๆ เลยที่โดนหลอก

ชริ ๆ ตานิวัติบ้า มัวแต่แกล้งแบบนี้ไปเรื่อย  ๆ  จะมีอะไรคืบหน้าปะเนี้ย

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE SPECIAL รักแรกพบ..แล้วก็จบเห่ 7 ( 18/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: b27072010 ที่ 18-08-2010 19:44:24

ความลับไม่มีในโลก

คุณพี่หนึ่งก็เลยซวยไป

ไม่ยอมบอกไปแต่แรก

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE SPECIAL รักแรกพบ..แล้วก็จบเห่ 7 ( 18/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: win200 ที่ 18-08-2010 19:58:17

สงสัยตานิวัติจะโรคจิตแน่ๆเรย

ชบให้รินทร์โกรธ

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE SPECIAL รักแรกพบ..แล้วก็จบเห่ 7 ( 18/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: golove2 ที่ 18-08-2010 20:13:07

งืม    อะเค   เก็ตและ   :เฮ้อ:   :เฮ้อ:


ช่วงนี้ทำงานหนัก เลยค่อนข้างสับสนในชีวิต    :z3:   :z3:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE SPECIAL รักแรกพบ..แล้วก็จบเห่ 7 ( 18/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 18-08-2010 20:20:09

อย่าลืมหาคนมาดูแลราชด้วยน๊า 

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE SPECIAL รักแรกพบ..แล้วก็จบเห่ 7 ( 18/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: puenfriend ที่ 18-08-2010 21:33:18

ท่าทางรินทร์จะโกดเอามากกกกกกก

ตายเเน่พี่หนึ่งงงง

อยากโกหกน้องรินทร์ดีนักก

เด่วก้อเจอวีนเเบบขั้นเทพหรอก

เห่อๆๆๆๆ จิงมั้ยกะทิ

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE SPECIAL รักแรกพบ..แล้วก็จบเห่ 7 ( 18/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: ayanae ที่ 18-08-2010 22:13:48

สมควรแล้วที่รินทร์เรียกอีตาเจ้านายโรคจิต ชอบทำให้รินทร์โกรธ ไม่รู้มีความสุขอะไรนักหนา  แถมไปหลอกรินทร์ซะขนาดนั้นต่อไปจะญาติดีกันได้มั้ยเนี่ย

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE SPECIAL รักแรกพบ..แล้วก็จบเห่ 7 ( 18/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: minchy ที่ 18-08-2010 23:53:16

ว่าแล้วเชียว

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE SPECIAL รักแรกพบ..แล้วก็จบเห่ 7 ( 18/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: taniyone ที่ 19-08-2010 01:49:00

(http://img197.imageshack.us/img197/484/300394021146aef5218.jpg)

มาแล้ววววว

แอบตามอ่านมาหลายวัน แต่ขอเม้นท์รวบรัดวันนี้วันเดียว

อยากจะบอกว่าช่วงนี้งานเยอะ และต้องทำอะไรหลายๆอย่างรัดตัวมากๆ

เหนื่อย เครียด กดดัน :o12: แต่ก็มารอกะทิทุกวัน (เอ๊ะ ยังไง)

เพราะว่าอ่านกะทิแล้วเหมือนเป็นการผ่อนคลายทางนึงจริงๆนะ

คือถ้าวันไหนไม่อัพ ไม่รู้จะไประบายความเครียดทางไหน =*= เฮ้อออ

เข้าเรื่อง ต้นกำเนิดศัตรูคู่อาฆาตน้องรินทร์ :impress2:

ที่แท้ นิสัยไม่ดี มาขี้จุ๊เบ่เบ๋ ขี้จุ๊ตาลาลา ใส่นี่เอง น้องถึงได้เขม่นนักหนา

สมควรแล้วละ ฮ่าๆๆๆๆๆ

แต่ดูไปดูมาท่าจะเป็นรักในรอยแค้น  :laugh:

ยังไงก็รอกะทิรีพอร์ตกันต่อไป

ตลกกะทินั่งรถแดง เราเคยไป เชียงใหม่ แต่ยังไม่เคยนั่งซักที

พอดีบ้านญาติอยู่นั่นเค้าไปรับไปส่งตลอด แต่จากอาการกะทิ

คงจะพอๆกะสองแถวโคราช  :really2:

น่ารักมากๆจ้า ขอบคุณไรท์เตอร์ ขอบคุณโพสเตอร์ ขอบคุณกะทิ :กอด1:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE SPECIAL รักแรกพบ..แล้วก็จบเห่ 7 ( 18/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: Jesale ที่ 19-08-2010 02:09:19

อย่างนี้นี่เอง

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE SPECIAL รักแรกพบ..แล้วก็จบเห่ 7 ( 18/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: krappom ที่ 19-08-2010 02:46:23

และแล้วก็ได้รู้ว่าทำไมนู๋รินทร์ถึงได้จงเกลียดจงชัง(รึป่าว)คุณเจ้านายของพ่อนัก
อิอิ
ขอบใจน้า กะทิ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE SPECIAL รักแรกพบ..แล้วก็จบเห่ 7 ( 18/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: koraorni ที่ 19-08-2010 09:42:38

และแล้วก้อถึงเวลารุ้ความจริงซะที

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE SPECIAL รักแรกพบ..แล้วก็จบเห่ 7 ( 18/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: ordkrub ที่ 19-08-2010 15:37:28

พี่หนึ่งอะ ทำอย่างนี้น้องเขาก็โกรธแน่นอน
รีบรวบหัวรวบหางเลยดีกว่า 55555

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE SPECIAL รักแรกพบ..แล้วก็จบเห่ 7 ( 18/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: p_phai ที่ 19-08-2010 16:15:51

สงสารกะทิ เนอะ

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE SPECIAL รักแรกพบ..แล้วก็จบเห่ 7 ( 18/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: posshiza ที่ 19-08-2010 21:14:40

โอเคจ้ากะทิ เป็นอันว่าเข้าใจตรงกันแล้วน้า

อิอิ หนูรินทร์นี่ฟอร์มใช่มั้ยที่โกรธเพราะว่าคุณนิวัติไม่บอกความจริงตั้งแต่แรก
หลงรักคนนิวัติแล้ว แต่กลัวเสียหน้าที่เคยบอกว่าจะจัดการถ้าเจอเจ้านายพ่อ
ก็เลยต้องทำเป็นโกรธ ใจตรงกันแล้วก็บอกวันตรง ๆ เหอะนะ คนอ่านรอฉากหวาน ๆ อยู่
+๑ ให้กะทิจ้าที่มาเราเรื่องสนุกให้ฟัง เป็นกำลังใจให้คนแต่งด้วยนะคะ
 :L2: :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT: 8 ( 19 /08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: PPK ที่ 19-08-2010 22:18:21

กะทิขอพล่าม
           สวัสดีครับมิตรรักแฟนหมาทุกท่าน  ( ยกขาหน้าไหว้แบบหมา ๆ ) สบายกันดีป่าวค๊าบ ฮ่าๆ  เป็นไงครับทีนี้ทุกคนก็รู้แล้วเนาะว่าทำไมคุณรินทร์กับผมถึงได้เกลียดขี้หน้าอีตาคุณนิวัติได้ขนาดนี้   เอาล่ะ  เฉลยปัญหาแล้ว  ทีนี้  เราก็มาดูกันดีกว่าครับว่าที่บ้านผมตอนนี้เป็นยังบ้าง  ส่วนถ้าใครจำไม่ได้ว่า   ผมเล่าเรื่องที่บ้านถึงไหนแล้ว  อนุญาตให้กลับไปอ่านใหม่ก่อนนะครับ  โฮ่ง

           +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

ACT 8 : ไซโค โรคจิตข้างบ้าน 1

           กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว นานจนจำแทบไม่ได้ เออ จำไม่ได้แล้วจะมาเล่าทำไมจริงป่ะ อ๊ะ ๆ ล้อเล่น แหม ๆ ๆ อย่าโมโหสิครับ  หมาล้่อเล่นนิดๆหน่อยๆ   วันนี้นะผมมีเรื่องมาเล่าให้ฟังอีกแล้วล่ะ  มาเลนครับมา ล้อมวงกันเข้ามา มามะ ๆ ๆ อะแฮ่ม ๆ ๆ ๆ ๆ
           ความจริงวันนี้ก็เป็นวันธรรมดา ธรรมดาจริง ๆ นะครับ  แต่อาจจะมีอะไรที่ไม่ธรรมดาอยู่นิดหน่อยเหมือนเพลงของพระเอกลิเกหน้าหวานคนหนึ่งก็ตรงที่ปกติผมจะต้องได้ยินเสียงล้งเล้งเอะอะของคุณรินทร์เจ้านายสุดที่รัก สุดสวาทขาดใจของผมที่วัน ๆ เอาแต่ตะเบ็งเสียงไล่อีตาเจ้านายประสาทกลับของคุณราช คุณพ่อผู่น่ารักและอินโนเซนต์อย่างแรง แต่วันนี้ ไม่มีครับ ไม่มี๊ ไม่มีเลย ไม่มีจริง ๆ จะว่าไปมันก็ไม่มีมา 2-3 วันแล้วล่ะฮะ ไม่รู้อีตาคุณนิวัติหายไปไหนสิน่า ดูดิ๊บ้านผมนะเหงาไปเลย คุณรินทร์ก็ดูเบื่อ ๆ ไปสงสัยจะเหงาไม่มีใครมาให้ด่าแน่ ๆ นั่น ๆ ดูดิ เผลอเหม่อ แป๊บ ๆ ถอนหายใจ เฮ้อ เจ้านายผม

           "รินทร์ รินทร์อยู่ไหนลูก"
           อ๊ะ ๆ เสียงคุณราชนี่ ทางนี้ครับ ทางนี้... ผมรีบกระวีกระวาดไปรับคุณราชทันทีเลยฮะ ก็แหม คุณราชไปจ่ายตลาดมาก็ต้องเหนื่อยใช่ม๊า แฮ่ ๆ ๆ ว่าแต่มีไรให้ผมกินมั้ยฮะ ... (ที่แท้ก็ห่วงกิน โด่ ...)

           "ไง กะทิ รินทร์อยู่ไหนล่ะ"
           คุณราชลูบหัวผมถามยิ้ม ๆ ผมล่ะช๊อบ ชอบ เวลาคุณราชลูบหัวเนี่ย ,,^^,, แล้วผมก็คาบดึงขากางเกงคุณราชให้ตามผมไปหลังบ้านคุณราชแกก็รู้ฮะ แหมเลี้ยงผมมาตั้งนานตั้งกะผมตัวเท่าหน้าแข้งจนตอนนี้จะเท่าเอวละ ไม่รู้ว่าผมจะให้ตามไปก็แย่ดิครับก็ตามมาเลย แล้วก็ได้แต่ส่ายหน้ากับอาการของคุณรินทร์ที่นั่งเหม่อมองต้นหญ้ายามเช้าอยู่ แหม อารมณ์สุนทรีย์น่าดูนิ

           "คิดอะไรอยู่เหรอ รินทร์"
           คุณราชเข้าไปนั่งใกล้ ๆ พร้อมกับยิงคำถามที่ตรงใจผมยิ่งนัก คุณรินทร์หันมาครับ ช้า ๆ สโลว์มาก....ได้อารมณ์แล้วก็กำลังจะปริปากบอกครับแต่ว่าก่อนที่คุณรินทร์จะไอ้เอ่ยปากบอกเล่าความในใจออกมาก็มีเสียงหนึ่งดังขัดจังหวะขึ้นมาก่อน เสียงแหลมสุด ๆ ยังกะเสียงนกหวีดที่เขาเป่าตามสนามฟุตบอลเลยครับ

           กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด....

           O_o อ่ะ อะไรอ่ะ เสียงชะนีที่ไหนกรีดร้อง มีใครฆ่ากันตายรึไงกั๊นนนนน

           "อะไรน่ะ"
           เออ ไม่ต้องได้รู้กัน ทั้งคุณรินทร์คุณราช เปลี่ยนความสนใจไปที่ต้นเสียงทันทีครับ ที่ไหนเหรอ นู่นครับนู่นเลยข้างบ้านแม่สาวคนงามที่พยายามจะหว่านเสน่ห์ให้คุณราชมาตั้งกะย้ายมาใหม่ ๆ จนตอนนี้ก็ยังพยายามไม่เปลี่ยนแปลง แต่ ... คุณราชแกก็ไม่รู้เช่นเคยครับ งานนี้ผมเลยไม่รู้จะสงสารคุณราชที่โดนหวังจะจับหรือจะสงสารยัยเจ๊คนนี้ดีที่พยายามยังไง๊ คุณราชแกก็ไม่กิ๊กสักกะที เฮ้ออ...

           "คุณแตน เป็นอะไรหรือเปล่าครับ"
           ด้วยความเป็นสุภาพบุรุษครับคุณราชก็วิ่งแท่ด ๆ ไปเกาะรั้วชะเง้อถามแม่สาวที่เหลือน้อยไปหน่อยซึ่งกำลังยืนกระทืบเท้ากรีดร้องเหมือนกับกระบือโดนเชือดตามโรงฆ่าสัตว์เลยฮะ โหยยย เหมือนมากเลยนะเนี่ย หมายืนยันครับ นั่งยันด้วยเลยเอ้า

           "ฮือออ คุณราชชชขาาาาาาา"
           ครับ ทันทีที่เห็นคุณราช คุณแตนสารพัดพิษ อ่า.... แตน เฉย ๆ ก็รีบวิ่งปรี่เข้ามาหาหวังจะมาซบอกคุณราชให้ช่วยซับน้ำตาให้ แต่ ... ช้ากว่าคุณรินทร์ครับ ที่ทันทีที่เห็นแม่ตอปิโดแตนวิ่งมาคุณรินทร์ก็รีบคว้าคุณราชหลบไปด้านหลังตัวเอง ยัยคุณแตนเลยได้แต่ซบกับรั้วบ้านไปพลาง ๆ พร้อมกับตวัดตาค้อนคุณรินทร์ไปหลายที ด้วยความไม่พอใจ แล้วหันมาบีบน้ำตาออเซาะคุณราชต่อ

           "พวกโรคจิตค่ะ คุณราช มัน มัน ...ฮึก ... โฮ..... แง"  ตกลงจะรู้เรื่องมั้ยเนี่ย อ่ะ แหกปากเข้าป้า แหกปากเข้าจะรู้เรื่องกันไหมเนี่ย

           "เอ่อ คุณแตนหยุดร้องไห้แล้วค่อยเล่าดีไหมครับ"
           คุณราชซึ่งตอนนี้โดนคุณรินทร์ดึงไปไว้ด้านหลังพยายามปลอบและยื่นหน้ามาหา แต่ก็ต้องรีบหลบเพราะกลัวคุณแตนแกปีนรั้วเข้ามาหา เจ๊แกทำจริง ๆ นะครับ โชคยังดีที่รั้วบ้านผมปลูกต้นชะอมไว้แกเลยปีนไม่สำเร็จ แหะ ๆ ๆ โชคดีจริง ๆ เลย นี่ถือเป็นความดีความชอบของผมกับคุณรินทร์เลยนะเนี่ยที่ช่วยกันปลูกแทบตายตอนแรกก็กะว่าจะเอาไว้กันพวกหนุ่ม ๆ บ้าเลือดที่มันจะย่องมาหาคุณราชครับ ไม่ยักรู้ว่ากันแม่พวกไก่แก่แม่ปลาชะโดก็ได้ด้วย ดีจัง

           "คือ พวกโรคจิตค่ะ มันมาขโมยชุดชั้นในของแตนไปหมดเลยยยย โฮๆๆ " พอเล่าได้ใจความแม่คุณก็ปล่อยน้ำตาและเสียงโวยวายมาอีกรอบ

           "หือ ชุดชั้นใน"
           คุณรินทร์ทำหน้าแหยง ๆ ครับ ฮั่นแน่ รู้นะ คิดอะไรอ่ะ เอ๋ ทำไมคุณรินทร์ทำหน้าแบบนั้นเหรอฮะ แหะ ๆ ๆ คืองี้ครับ  คือว่าชุดชั้นในธรรมดาเนี่ยก็คงไม่เท่าไหร่หรอกครับ แต่ของคุณแตนเนี่ยนะฮะ แต่ละแบบ แต่ละสี เหลือรับทั้งนั้น แถมชอบเอามาตากโชว์ทางบ้านผมอีก ประหนึ่งว่าจะโชว์คุณราชแหละครับ ว่าคุณเธอใช้ชุดชั้นในหรู ทั้งจีสตริง ทั้งแบบเว้าสูง บราแบบตะขอหน้า ตะขอหลัง ตะขอข้าง ไม่มีสาย โอ้ย สารพัด สีสรรก็นะ สุดจะแสบตา ไม่รู้แกไปซื้อมาได้ไง ที่สำคัญ เจ้าโจรโรคจิตนั่น มันคิดนานมั้ยเนี่ยกว่าจะตัดสินใจขโมยชุดชั้นในของยัยคุณแตนนี่อ่ะ ถามจริงเหอะ

           "นี่น่ะคะ ........"
            ครับ สารพัดเรื่องเล่าเช้าวันนี้ ทั้งที่เกี่ยวและไม่เกี่ยวกับชุดชั้นใน คุณนายเธอก็ขุดขึ้นมาคุย ตั้งกะแดดอ่อนๆจนมันแรงจนแยงตาบอดได้ ก็ไม่ยอมเลิก คุณราชกับคุณรินทร์เองก็ทำหน้าพะอืดพะอม อยากจะขอตัว แต่เจ๊แกก็ไม่ยอมยังเกาะรั้วคุยต่อ พอจะไป ๆ ก็บีบน้ำตาเรียกร้องความสนใจ จนผมอยากจะกระโดดถีบขาคู่ให้กระเด็นไปนอนนับดาวตอนกลางวันให้รู้แล้วรู้แร่ด แต่ก็ทำไม่ได้ อ๊ะ ก็ผม สุภาพบุรุษนี่ครับไปทำร้ายผู้หญิงได้ไง ถึงจะอยากมากถึงมากที่สุดก็เถอะ ฮึ่ม แฮ่ ... ว้อยยย หิวข้าวแล้วนะว้อยยย อ๊ะ ๆ ๆ ๆ แล้ว . สวรรค์ก็เมตตาผมครับ เมื่อ....

           ปิ๊น ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ เสียงแตรรถครับ เสียงที่คุ้นเคย ทั้งที่มันเคยบาดหูผมทุกวันยามที่มันมา แต่วันนี้มันช่างเพราะเหลือเกินครับ

           "หือ คุณนิวัติมานี่ รินทร์" คุณราชหันไปแล้วหันมาบอกคุณรินทร์ด้วยความดีใจ ไม่ใช่ไรฮะ จะได้หาเหตุไปจากยัยปากมากนี่ซะทีอ่ะ

           "คือ พวกผมต้องขอตัวก่อนนะฮะ เจ้านายคุณพ่อมา"
           คุณรินทร์รีบสมอ้างเลยครับแล้วลากคุณราชตรงดิ่งไปหารถอีตาคุณนิวัติทันที เป็นภาพที่น่าประทับใจและทรงคุณค่าที่จะจะบันทึกไว้เป็นอนุสรณ์ในครั้งหนึ่งของชีวิตหมา ๆ เลยครับว่า มีภาพคุณรินทร์ที่รีบเดินไปหาอีตาคุณนิวัติด้วย โฮ ... ช่างซาบซึ้งยิ่งนัก ><!!!

           "สวัสดีครับคุณนิวัติ" คุณราชเดินนำหน้าไปทักก่อนเลยครับ ตามด้วยคุณรินทร์ที่แม้จะตามมาติด ๆ แต่ก็ปั้นหน้าบูดเหมือนแกงกะทิค้างคืนมาสัก 3 คืนอ่ะ

           "สวัสดีราช สบายดีไหม" อีตาคุณนิวัติยิ้มกว้าง ปากทักทายพร้อมกับอ้าแขนกว้างยังกับจะรับคุณราชเข้าไปในอ้อมแขน แต่คนที่เข้าไปอยู่เต็มรักกลับเป็นคุณรินทร์ของผมซะนี่

           "สบายดีฮะ และจะสบายกว่านี้ถ้าไม่เห็นหน้าคุณ"
           นั่นคุณรินทร์ของผม พอเห็นว่าพ่อจะเดินทะเล่อทะล่าไปเข้าอ้อมแขนเจ้านายเลยพลักคุณราชออกแล้วตัวเองก็เสียบแทน สงสัยจะหาเรื่องแกล้งอีตานิวัติอีกละ แต่... ทำไมผมเห็นไอ้ลูกกะตาของตานั่นมันส่งประกายวิบวับ ๆ เหมือนถูกใจยังไงไม่รู้ดิ

           "อืมม เหรอ น่าเสียดายจังที่ฉันกลับมาเร็ว" อีตาหน้าหนานิวัติยิ้มกว้างกอดคุณรินทร์ที่พยายามดิ้นดุ๊กดิ๊กแน่นเลยครับ อ่า นี่ ๆ ๆ ๆ มันจะแน่นไปหน่อยมั้ย - -;;

           "นี่ปล่อยนะ คุณนิวัติ" คุณรินทร์เริ่มอาละวาดแล้วครับ ส่วนตานิวัติเหรอ เหอะ อ้อยเข้าปากช้าง เอกรินทร์เข้าสู้อ้อมอก (นิวัติ) ปล่อยง่าย ๆ ก็บ้าแล้ว

           "อ้าว ก็เธอ เข้ามากอดฉันเองนะจะมาว่ากันได้ยังไง ฮะ ๆ ๆ ๆ"
           นั่นหัวเราะร่าอีก คุณรินทร์โมโหจนหน้าแดงเลยฮะ หันไปหาคุณราช คุณราชก็เอาแต่หัวเราะเลยได้แต่ทำหน้าหน้าบูดหน้างอไป จะดิ้นให้หลุดก็ทำไม่ได้ โถ ๆ ๆ ๆ

           "อ้าว ๆ ๆ หน้างอแบบนี้แก่เร็วนะ โอ๋ ๆ ๆ ๆ" เอ่อ คุณนิวัติครับ เหยียบเข้าบ้านไม่กี่นาทีก็วอนจะจุดระเบิดตายกันทั้งบ้านมั้ยฮะ ง่าาา

           "เอาน่ารินทร์ ก็ลูกไปแกล้งคุณนิวัติก่อนนี่นา เอาเป็นว่าเข้าบ้านกันก่อนเถอะครับ ไปกะทิ อ้อ รินทร์ ช่วยคุณนิวัติถือของด้วยนะ" คุณราชบอกก่อนจะเข้าบ้านไปโดยมีผมวิ่งตามไปด้วย ขืนอยู่ก็โดนลูกหลงดิครับ ไม่เอาอ่ะ บรื่อส์ ...

           แล้วหลังจากนั้น ทุกคนก็เข้ามาในบ้านอย่างปลอดภัย แต่ก็มีเสียงแว๊ด ๆ ของคุณรินทร์เป็นระยะครับ ตามประสาคนเค้าหนิดหนมกัน ฮะ ๆ ๆ ๆ ^ ^;; อย่าคิดมากฮะ อย่าคิดมาก

           "ตกลงเรื่องสัญญาเรียบร้อยแล้วเหรอครับ" คุณราชถามพร้อมกับรินน้ำให้คุณนิวัติ

           "อื้อ เรียบร้อยทุกอย่าง อีก 3 อาทิตย์ก็เปิดโครงการล่ะ ราชคงเหนื่อยหน่อย" อีตาคุณนิวัติยิ้มกว้างเลยฮะ สงสัยจะภูมิใจจัด ส่วนคุณรินทร์เหรอ ทำหน้าเบ้หมั่นไส้เต็มที่ล่ะฮะ

           "เหนื่อยน่ะไม่ว่า แต่ค่าตอบแทนน่ะต้องคุ้ม" นั่นงกอีก คุณรินทร์นะคุณรินทร์ มิน่าเกล็ดอะไรไม่รุขาว ๆ ร่วงเต็มเลย

           "แน่นอน ว่าแต่รินทร์สนใจทำงานพิเศษหน่อยไหมล่ะ" อีตาคุณนิวัติหันมาถามท่าทางเป็นการเป็นงาน ทำเอาคุณรินทร์ทำหน้าไม่ถูกเลยฮะ

           "ก็ ... ต้องดูก่อน..." ฟอร์มครับ ฟอร์ม โด่ สนก็บอกดิ๊ คุณรินทร์นี่ล่ะก็...

           "เอ่อ พ่อ เดี๋ยวผมไปเก็บผ้าก่อนนะ เมื่อวานลืม"
           คุณรินทร์ลุกขึ้นแล้วเดินไปหลังบ้านครับ ส่วนผมเหรอครับ รู้หน้าที่ครับหน้าที่ที่จะต้องนั่งเฝ้าคุณราชกับอีตาคุณนิวัติที่พอคล้อยหลังคุณรินทร์ปุ๊บก็คุยเรื่องงานกันท่าเดียวจนกระทั่ง

           ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ...

           O_o อะ อะไร อะไรกั๊นนนน คุณรินทร์ เสียงคุณรินทร์ เกิดไรขึ้นเนี่ยยยยยย ไม่ได้ ผมต้องรีบไปดู ใครมาทำอะไรคุณรินทร์สุดที่รักของผมเนี่ย ไม่นะ ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยย คุณรินทร์คร๊าบบบ ‘ทิมาแล้ววววววว


เจอกันตอนหน้าครับ  โฮ่ง  ( โบกขาหน้าลาแบบหมา ๆ )

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:8 ( 19/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: win200 ที่ 19-08-2010 22:44:02

เดี๋ยวเต๊อะเจ้าทิน้ำเชื่อม :m16:


มาต่อซะค้าง :m31:





เดี๋ยวจับงดข้าวปลาสัก 5 วันเรยนิ  :3125:





 :laugh: :laugh: :laugh:


ละเล่นนะครับ อย่าคิดมาก :o8:

มาต่เร็วๆน่ะครับ :pig4:


ว่าแต่หนูรินทร์ร้องทำไมหว่า...??? :a5:

 :L2:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:8 ( 19/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: dukdikdukdik ที่ 19-08-2010 22:57:24

อย่าบอกนะว่ารินทร์ก็โดนขโมยกางเกงในด้วย

อร้ายยยยยยย ใครมาตัดหน้าเราอะเนี้ย กร้ากกกก

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:8 ( 19/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: zitronen-tee ที่ 19-08-2010 23:18:45

ค้าง    ค้างสุดๆ

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:8 ( 19/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: krappom ที่ 19-08-2010 23:42:55

กะทิตัดตอน
กร๊ากกกกกกกกก
 :laugh:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:8 ( 19/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: minchy ที่ 19-08-2010 23:52:06

กะทิ  กลับมาเล่าต่อโดยไวเลยนะ

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:8 ( 19/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: papa ที่ 20-08-2010 00:46:26

อ๋า กะทิทำอย่างงี้ได้ไง รีบมาต่อด่วนเลยนะ เจ้าหมาอ้วน :z3:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:8 ( 19/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: mankey ที่ 20-08-2010 10:10:13

กะทิไปไหนเนี่ย มาเล่าต่อเดี๋ยวนี้เลยนะ

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:8 ( 19/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: wisa ที่ 20-08-2010 10:22:01

กะทิ น่าจะมีกิ๊กบ้างนะ



 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:8 ( 19/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: a_tapha ที่ 20-08-2010 12:52:12

 :call:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:8 ( 19/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: kuruma ที่ 20-08-2010 13:10:47

เอ่อ เดี๋ยวนะ ... พี่หนึ่งอายุเท่าคุณราช ...
ก็เท่ากับว่า พี่หนึ่งขา ที่กลายเป็นอิตานิวัติ ฮักเมาลูก(บ่าว)เพื่อน แม่นก่อออ
ไม่ได้คิดเลยว่าตัวเองแก่แล้วนะคะ พี่หนึ่งขา

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:8 ( 19/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: akike ที่ 20-08-2010 15:05:26

ลิงของรินทร์หายเหมือนข้างบ้านอ่าเปล่าเนี่ย

แต่อีตาวัดนี่เล่ห์เหลี่ยมเยอะ จริงๆ

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:8 ( 19/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: ordkrub ที่ 20-08-2010 17:51:05

เหวย ตัดจบแบบนี้ ยากซซซซซ

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:8 ( 19/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: b27072010 ที่ 20-08-2010 19:12:43

อ๊าคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคค

ร้องตามด้วยคน  เกิดอะไรขึ้นนะนี่

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:8 ( 19/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: เงียบเชียบ ที่ 20-08-2010 19:18:41

ชุดชั้นในยัยคุณแดนมาอยู่ที่บ้านเหรอ? 55555+

ล้อเล่นนะครับ  :mc4: ถ้าเป็นจริงนี่คง.... o22 o22 :a5: :a5:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:9 ( 20/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: PPK ที่ 20-08-2010 23:02:12

กะทิขอพล่าม
          สวัสดีคร๊าบ  มิตรรักแฟนหมาทุกท่าน  ( ยกขาหน้าไหว้แบบหมา ๆ )  วันนี้มาดึกหน่อยครับ  แบบว่ามันเป็นความยากลำบากของหมาอย่างผมที่นอกจากจะมีภาระกิจในการปกป้องเจ้านายที่น่ารัก  ยังต้องมาทำหน้าที่ดูแลและลากถูเจ๊  PPK  ให้มาเปิดคอมผมจะได้มาเจอพวกคุณได้อ่ะครับ   เฮ้อ  แต่เอาเถอะครับ  เรามาต่อกันดีกว่าว่า ที่บ้านผมตอนนี้มีอะไรเกิดขึ้น  ตามมาครับ  โฮ่ง  

หมา 9: ไซโคโรคจิตข้างบ้าน 2

          ว๊าก~~~~

           เสียงร้องโหยหวนชวนเขย่าประสาทของคุณรินทร์เจ้านายหนุ่มน้อยของผมดังลั่นจากหลังบ้าน ทำเอา คุณเอกราชยอดคุณพ่อ อีตาคุณนิวัติ และผมวิ่งหน้าตั้งตามเสียงกันแบบไม่ต้องดูสถิติโลกกันเลยล้ะครับ คุณราชแกวิ่งไปปากก็ตะโกนเรียกคุณรินทร์ไปยังกะหนังสมัยก่อนเลยล่ะครับ เหอะ ๆ ๆ ๆ หน้างี้ซีดเป็นกระดาษทิชชู่เลย ...

          "รินทร์ เป็นอะไรลูก..."
          คุณราชเผ่นแน่บ ปากก็เรียกหาคุณรินทร์ตลอดทาง ภายในเวลา 3 นาที พวกเรา 2 คนกับอีก 1 ตัว ก็มาถึงหลังบ้าน ที่ตอนนี้ดูเหมือนจะเละไปนิดหนึ่ง ผมกวาดสายตาไปรอบ ๆ บริเวณเพื่อหาคุณรินทร์ และผมก็ได้พบ.... พบ ... ไม่นะ ... ไม่ ... คุณรินทร์ คุณรินทร์
          ..............
          คุณรินทร์ ..... คุณรินทร์ ......
          ………..

          .. อ่า ครับ ไม่ต้องตื่นเต้นกันขนาดนั้นก็ได้ ผมล้อเล่นนน แฮ่ะ ๆ ๆ น่า อย่าซีเรียสครับ ^ ^ อย่าซีเรียสเดี๋ยวจะแก่เร็วน๊าา แหะ ๆ ๆ คุณรินทร์ไม่เป็นไรมากหรอกครับ นอกจากลงไปนอนเค้เก้แล้วก็มีหมาเซนต์เบอร์นาร์ดขนาดพอดี น่ารักน่าชังกดทับอยู่ แค่นี้เอง ......... แค่นี้.... เองงงง

           ฮึก ๆ ๆ ๆ ๆ ... แงงงงงง คุณรินทร์ คุณรินทร์ไม่รักผมแล้ว
          คุณรินทร์แอบไปมีหมาตัวใหม่ คุณรินทร์จะทิ้งผมแล้ววว  ><!!! (อย่างแกเค้าก็น่าจะทิ้งอยู่หรอก)

          ผมได้แต่นั่งอึ้งครับปล่อยให้คุณราชกับอีตานิวัติไปช่วยฉุดคุณรินทร์ขึ้นมาพร้อมกับช่วยดึงเอาเจ้าเซนต์เบอร์นาร์ดตัวนั้นออกไปด้วยส่วนผมเหรอครับผมไม่มีเวลาไปสนใจหรอกครับ ว่าเจ้าตัวนั้นมันตัวผู้หรือว่าตัวเมีย ตอนนี้ผมกำลังเศร้าฮะ หมาเศร้า เข้าใจมั้ยฮะ ฮึก ๆ ๆ ๆ ( ยังร้องไห้สะอึกสะอื้น )

          "เป็นอะไรหรือเปล่ารินทร์"
          คุณราชลูบหัวลูบตัว ลูบไปทั่วคุณรินทร์แบบเป็นห่วง คุณรินทร์ก็ยอมให้ลูบโดยดีฮะ แต่... อีตานิวัตินี่ดิ มันจะไปร่วมลูบกับเค้าทำไม๊ พ่อก็ไม่ใช่ สามี เอ้ย ภรรยาก็ไม่ใช่จะได้ไปลูบคุณรินทร์ นั่น ไม่หยุดอี๊กกก เฮ้ยยย....

          "นี่คุณนิวัติ ไม่ต้องเลยนะ ไปนู่นเลย"
           ครับ... คุณรินทร์แกคงรู้ตัวฮะ ว่าอีตานิวัติจะขอเนียนเอี่ยวช่วยลูบอีกคนเลยรีบเบี่ยงหลบพร้อมกับไล่ไปไกล ๆ เล่นเอาหมอทำหน้ามุ่ย โด่ สมน้ำหน้า ไอ้เจ้านายหน้าม่อ ชีกอด้วย หนอย จะแต๊ะอั๋งคุณรินทร์หรือไง ชิ จีบพ่อแล้วยังจะมาทำเจ้าชู้กับลูกอีก แต่เอ๊ะ หมอนี่มันเล็งคุณราชจริง ๆ หรือเปล่าหว่า ชักไม่แน่ใจแล้วอ่ะ มาทำท่าหลีคุณราชแต่ดั๊นชอบให้คุณรินทร์มาก่อกวน แต่ ... เรื่องนั้นไว้ก่อนเหอะ มาสนใจเรื่องไอ้ศัตรูชีวิตของผมก่อนดีกว่า ฮึ่มแฮ่ แง่งง ไม่ยอม ๆ ๆ ๆ คุณรินทร์ของผมนะ

          "กะทิ มานี่มา" อ๊ะคุณรินทร์เรียก คงเห็นผมทำหน้าหงอยมั้งฮะ เลยกวักมือเรียก ผมก็ต้องรีบไปหาดิ ทำคะแนนหน่อยฮะ (^ _ ^)

          "นี่ มารู้จักเพื่อนบ้านซะ" เอ๋ เพื่อนบ้านเหรอ o_O ไหนอ่ะ ไหน ๆ ๆ ๆ ผมหันรีหันขวางเลยฮะ

          "สวัสดีครับ" เอ๋ ผมหันขวับตามเสียงเลยครับ โอ้ว หม่าย ก๊อดดดดดดดด หล่อ ล่ำ แฮนซั่ม มาดแมน กระชากใจหมาเหลือเกิ๊นนนนนน.... (เอ่อ สังวรณ์นิดส์หนึ่งค่ะ ไอ้'ทิ แกเป็นหมานะว้อยยย)

          อ่า โทษฮะ เผลอไปหน่อย แบบว่า คนข้างบ้านค๊าบ   เขาพึ่งมา เขาพึ่งม๊าาาาาา โฮ่ ระดับความหล่อ สู้กับอีตาคุณนิวัติได้สบายเลยครับ ว่าแต่ เค้ามาได้ไงอ่ะ ครับเนี่ย

          "พ่อฮะ นี่คุณวิศรุตพึ่งย้ายมาอยู่ตรงข้ามหมู่บ้านเรา พอดีพาเจ้าตัวเนี้ย มาเดินเล่น"
          คุณรินทร์ชี้ไปที่ไอ้เจ้าตัวแสบที่นั่งกระดิกหางระริกระรี้อยู่ใกล้ๆเจ้านายตัวเอง ผมล่ะหมั่นไส้ หมั่นตับ หมั่นให้หมดเครื่องในเลยเอ้า เฮอะ สรุปคือผมไม่ชอบหน้ามันอ่ะ แง่งงงง

          "สวัสดีครับ ผมเอกราชเป็นพ่อของรินทร์ครับ" เอาแล้วครับ คุณราช แกหว่านเสน่ห์แสนล้านวัตต์ แบบไม่รู้ตัวอีกแล้ว รอยยิ้มพิมพ์ใจทำเอาหมอนั่นเคลิ้มเลยครับ ผมรีบหันไปมองคุณรินทร์ทันที เผื่อคุณรินทร์จะใช้มาตรการเดิม แต่ เอ๊ะ ..

          "คุณวิศรุตว่าง ๆ ก็มาเที่ยวที่บ้านมั่งนะฮะ บ้านเรายินดีต้อนรับ"
          อ๊ากกกกกกกกกกก ไม่จริ๊งงงงงงงงง นี่คุณรินทร์ชวนผู้ชายเข้าบ้าน เอ๊ย ชวนคนอื่นมาเที่ยวบ้านนน อเมซซิ่งงงงงงงงงงง แต่เอ๊ะ ผมได้ยินเหมือนเสียงอะไรกรอด ๆ กร๊อบ ๆ ล่ะ หันไปทางอีตานิวัติ โอ่ะ ... o_O

          เอ่อ อ่า คือว่าตอนนี้อีตาเจ้านายหน้าม่อกำลังกัดฟันกรอดเลยครับสายตาจ้องเขม็งไปที่คุณรินทร์และคุณวิศรุต อ่า ไม่ทราบว่าเกิดอะไรขึ้นเหรอครับหรือว่าไม่พอใจที่คุณรินทร์เปิดทางให้คุณวิศรุตมาเที่ยวบ้าน อืมมสงสัยหวงคุณราชแหงเลย อืมมม (พยักหน้าไปมา) คิดว่ายังงั้นนะฮะ ส่วนตัวผมเหรอครับ ตอนนี้ได้แต่สนใจไอ้เจ้าแสบที่มันเล่นมานั่งทับคุณรินทร์แทนที่ผมมากกว่าอ่ะ แง่งงง แฮ่.... คุณรินทร์ของข้าใครก็ห้ามแตะเว้ยยย แง่งงงงงงงงงงงงงงง

          +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

          แล้วหลังจากวันนั้นนะครับ คุณวิศรุตก็กลายเป็นแขกประจำของบ้านผมไปเลยครับ ไม่มาเช้าก็มาเย็น ไม่มาเย็นก็มาเช้า หนักเข้าพ่อมาทั้งเช้าและทั้งเย็นแต่ทำไม๊ ทำไม คุณรินทร์ของผมถึงได้ไม่มีปฏิกิริยาอะไรเลยล่ะเนี่ย หมางงครับ หมางง เอ้านั่นมาอีกแล้วครับ

          "สวัสดี กะทิ" คุณวิศรุตครับ มาอีกละแต่เอาเหอะยอมให้เพราะมาทีไรก็จะพา น้องใบเตย สุดที่รักของผม (ตั้งกะเมื่อไหร่ยะ) มาด้วยทุกที แหมมมมม รู้ใจหมาหนุ่มสุดหล่ออย่างผมจริงๆ (แกว่าใครหล่อนะ ไอ้'ทิ - -;;)

          หาอะไรนะครับ อ่า อ๋อ อยากรู้จักน้องใบเตยเหรอครับ แฮ่ แฟนผมครับ แฟนผม ... ผมเปล่าขี้ตู่นะ แต่ผมเจอก่อนเพราะงั้นผมจอง ฮ่า ๆ ๆ ๆ ๆ น้องใบเตยเป็นใครหรือครับ น้องใบเตย ก็คือหมาที่มานั่งทับคุณรินทร์ไงครับ พอดูไปดูมา อ้าว ไม่ใช่หนุ่มน้อย แต่เป็นสาวน้อยตะหาก หน้าตาก็น่ารักน่าเอ็นดู มารยาทงามด้วย (....แล้วตอนแรก ไอ้หมาตัวไหนฟะ ที่มันไปหมั่นไส้น้องเค้าอ่ะ ไอ้หมาสตอร์เบอร์รี่ ...)
          น้องใบเตยอายุอ่อนกว่าผมปีหนึ่งครับ เขา 2 ขวบ ผม 3 ขวบ เห็นม๊าาา เรา 2 ตัวเหมาะสมกันราวกับกิ่งทองใบหยก (ไม่ใช่ม้าง สงสัยจะเป็นกิ่งตำแยกับแจกันทองคำมากกว่า ไอ้หมาไม่เจียมเอ๊ย -"-) เอิ๊ก ๆ ๆ ๆ ๆ ตอนนี้ผมกำลังตกหลุมรักครับ กรุณาทำใจ ฮ้าาาา โลกนี้ช่างมีความสุขสดใส ... ปิ๊นนนนนนน ... ใส.... อ่าาา ^_^ ;; แหะ ๆ ๆ ใส .. หรือเปล่าหว่า

          .. เอ่อ ผมว่ามันจะไม่สงบสุขจะไม่สดใสก็อีตอนนี้ล่ะครับ ตอนไหนเหรอ ก็ตอนที่อีตาคุณนิวัติมาเนี่ยแหละ พักนี้พ่อมาทู้กวัน มาเช้า มากลางวัน มาเย็น นี่ถ้ามารอบดึกได้ก็คงมาแล้วล่ะมั้ง โดยเฉพาะวันไหนที่คุณรินทร์อยู่ยิ่งแล้วใหญ่ เฮียแกจะคอยวนเวียนมากวนประสาท ไม่ก็โทรมามั่งจนคุณรินทร์แทบจะถอดสายโทรศัพท์ทิ้งอยู่แล้วล่ะครับ

          "สวัสดีครับ คุณนิวัติ" คุณวิศรุตทักทายตามประสาคนหน้าตาดีมีมารยาทงามครับ ผิดกับคนหล่อใสไร้จรรยาอย่างอีตานิวัติที่ทำเป็นได้แค่ พยักหน้าเท่านั้นแหละ อ้อ วันนี้ดีหน่อย มีทักตอบ

          "สวัสดีครับ แหม คุณรุตนี่ว่างจังนะครับ อุตส่าห์มาอยู่เป็นเพื่อนรินทร์" โอ้ วาจาเสียดสีและถากถาง แต่ไม่ได้ระคายเคืองคุณวิศรุตแม้แต่น้อยครับสงสัยเริ่มชิน พี่แกยังคงยิ้มแต้รับคำแต่โดยดี

          "ครับ งานผมอยู่กับคอมพิวเตอร์อยู่แล้ว อยากพักก็พัก อยากทำก็ทำ เป็นเจ้านายตัวเอง"
          โฮะ ๆ ๆ ๆ หมอนี่เอาเรื่องเหมือนกันแฮะ ยอกย้อนได้เจ็บแสบ คุณรินทร์กลั้นหัวเราะจนหน้าแดงเลย เสียมารยาทน๊าาาา คุณรินทร์ค๊าบบบบ (หมาค้อนครับ หมาค้อน) เป็นลูกเป็นหลานล่ะจับตีตายเลย

          "งั้นเหรอครับ ก็ดีนะครับ อยากทำก็ทำ อยากพักก็พัก แต่ระวังนะครับ จะไม่พอเลี้ยงลูกเมีย"
          นั่น ตานิวัติไม่เลิกราครับ เอ ทำไมหว่า สองคนนี้เค้าก็ยิ้มแย้มกันดีนะ แต่ทำไมผมรู้สึกเหมือนเห็นประจุไฟฟ้ามันสปาร์คกันระหว่างสองคนนี้อ่ะ งง

          "คงไม่เป็นไรหรอกฮะ เพราะผมยังไม่มีลูกเมีย แต่อาจจะมีเร็ว ๆ นี้"
          อ่าาา ผมตาฝาดไปมั้ยอ่ะว่าคุณวิศรุตแกทำตาหวานกับคุณรินทร์ด้วยอ่ะ o_O อ่า คือ คุณรินทร์ของผมอ่ะ ผู้ชายนะครับ ไม่ต้องมามองตาหวานปานจะกลืนงั้นหรอก ง่าาา หันไปด้านอีตาคุณนิวัติรายนี้ก็จ้องยังกะจะกินเลือดกินเนื้อเลยอ่ะครับ นี่มันอะไรก๊านนนนน จะมีศึกชิงนายกันหรือไงเนี่ย

          "เอ่อ ผมว่าคุณนิวัติไปนั่งพักดีกว่าครับ เหนื่อยมาทั้งวันแล้ว"
          คุณราชเห็นท่าไม่ดีครับ รีบลากแขนอีตานิวัติเข้าห้องรับแขกไป โดยมีสายตาไม่พอใจของคุณรินทร์มองตามไปด้วย ผมก็ได้แต่หันรีหันขวางล่ะครับ ห่วงคุณราชก็ห่วงแต่จะให้ปล่อยคุณรินทร์ไว้กับคุณรุตก็กระไรอยู่คนพึ่งจะรู้จักกัน ไม่นานจะปล่อยให้อยู่กันสองคนมันไม่งาม ใช่ป่ะ

          "กะทิ ไปอยู่เป็นเพื่อนพ่อไป" คุณรินทร์สั่งเสียงแข็ง ผมได้แต่หันไปมองตาละห้อย ห่วงคุณราชก็ห่วง คุณรินทร์ ผมก็ห่วงอ่ะ ถึงจะดูไม่มีพิษภัยแต่คนมาใหม่อย่างคุณวิศรุตก็ไม่น่าไว้ใจใช่ไหมล่ะครับ เฮ้อ

          "ไปเถอะกะทิ พาใบเตยไปเล่นด้วยก็ได้นะ เห็นเหงา ๆ"  อ๊ะ โอ๊วววววว น้องใบเตยยยย มามะ พี่จะพาไปกินหนม (แก๊ ... ไอ้'ทิ เมื่อกี้ยังห่วงเจ้านายอยู่เล๊ยย)

          และแล้วด้วยความรักมันบดบังตาครับ ผมก็เลยพาน้องใบเตยไปเที่ยวซะงั้นแหละ ลืมหมด เจ้านงเจ้านาย แต่เอ๊ะ ผมไม่ได้ละเว้นหน้าที่นะฮะ เพราะถึงผมจะไม่อยู่ ผมก็ยังส่งสายสืบไว้ดูแลเจ้านายทั้งสองของผมนะคร๊าบบบ ขอบอก ๆ อ๊ะ ใครเหรอฮะ นี่ไงครับ แนวร่วมของผม คุณนกพิราบกับคุณหนูจี๊ด เอ๋ ว่าไงนะครับ อ๋อ ตกลงเรื่องเป็นไงใช่ไหม ได้ ๆ ๆ เดี๋ยวผมจะเหลา เอ้ย เล่าให้ฟังว่าพวกคุณสายสืบตัวน้อยเขาว่าไงมั่ง แต่ผมขอพาน้องใบเตยไปส่งคุณวิศรุตก่อนนะครับดูเหมือนว่าจะกลับแล้วล่ะ กลับพร้อมกับคุณนิวัติเลย แต่ว่านะทำไมหน้าตาเฮียทั้งคู่ไม่เหมือนกันไงก็ไม่รู้สิ คนละอารมณ์เลยนะเนี่ย คุณวิศรุตนะยิ้มน้อยยิ้มใหญ่มีการจับมือโอบไหล่คุณรินทร์ที่ยืนยิ้มยอมให้เขาทำแต่โดยดี ส่วนอีตาคุณนิวัติเหรอหน้างี้ยังกะไปกินรังแตนมาสัก 10 รังเลยละครับ โฮ่ ไม่น่าเชื่อ ส่วนคุณราช ก็ยังเป็นคุณราชผู้ใสซื่อ ไม่รู้เรื่องรู้ราวตามเคยครับ เฮ้อ เจ้านายผม จะมีวันไหนที่ตามชาวบ้านเขาทันบ้างไหมเนี่ย

          แล้วคุณเจ้านายทั้งสองก็พากันกลับเข้าบ้านอย่างสำราญใจล่ะครับ เฮ้อ ความวุ่นวายหมดไปจนได้ ฮ้า นี่กี่โมงแล้วเนี่ย อ้าว จะบ่าย 3 ละ ผมว่าไปนอนกลางวันดีกว่า

          ...................... อะไรอ่ะ มาตามผมทำไม หมาจะนอนเข้าใจมั้ย.............
          ........................ อะร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยย มาสะกิดทำไมเล่า.............

           เห อะไรนะ อ๋อออออออ ผมลืมเล่าเรื่องคุณรินทร์กับคุณราชเหรอ เออเนาะ ลืมเลย อ่ะ ๆ ๆ ๆ โอเค เล่าก็เล่า เอาคู่ไหนก่อนดี เอาคู่คุณรินทร์กับคุณ       วิศรุตละกันเนาะ คุณนกพิราบมาเล่าว่างี้อ่ะครับ เรื่องของเรื่องก็คือ........

          "ท่าทางคุณนิวัติจะไม่ชอบผมนะฮะ" คุณวิศรุตแขกหนุ่มหน้าคมเข้มหันมาถามเจ้าของบ้านหนุ่มน้อย ซึ่งก็คือ คุณรินทร์ของผมเอง

          "เฮอะ คนขี้เก๊กก็แบบนี้ล่ะฮะ อย่าไปสนใจเลย" น้ำเสียงบอกไม่สนใจ แต่ตามองตามเขม็งไปทางคุณราชกับอีตาคุณนิวัติใหญ่เลยครับ (อันนี้ยืนยันจากคุณนกพิราบมาแล้วครับ ,,^^,,)

          "จริงสิ รินทร์บอกว่าพักนี้พวกโรคจิตมาป้วนเปี้ยนแถวนี้เหรอ" น้ำเสียงเป็นห่วงมากฮะ

          "อื้อ ฮะ ชอบขโมยพวกชุดชั้นในด้วยนะ ดีหน่อยที่บ้านผมมีแต่ผู้ชาย" คุณรินทร์พูดติดตลก หัวเราะซะน่ารักเลยฮะ (อันนี้คุณนกพิราบก็ยืนยันอีกเหมือนกัน)

          "เหรอฮะ แต่ว่าผู้ชายก็ไม่น่าไว้ใจเหมือนกันนะฮะ" คุณวิศรุตแกพูดออกมาหน้าตาเฉยเลยฮะ แถมมีการหัวเราะกลบเกลื่อนด้วย น่ารักจริง ๆ คนมีอารมณ์ขันเนี่ย

          "คุณรุตว่างั้นเหรอฮะ อืมม งั้นบ้านผมก็ต้องระวังตัวไว้มั่งแล้วสิ อยู่กัน 2 พ่อลูก อันตรายแย่"
          นั่น คุณรินทร์ดันผสมโรงเข้าไปด้วย แหม้ อาไรจะขนาดนั้น
อืมม จะว่าไป คุณรินทร์กับคุณวิศรุตก็ไม่ได้คุยอะไรแปลกพิสดารนะฮะ คุณนกพิราบเขาบอกมา ส่วนมากก็จะเป็นเรื่องจี้ๆให้หัวเราะอ่ะ ประมาณว่าอารมณ์ขันคุณวิศรุตแกเบ่งบานมากเลย คุณรินทร์ก็ด้วย แหม คุยถูกคอ แต่ว่า หันไปทางคุณหนูจี๊ดนี่สิ ท่าจะแย่

          .. จี๊ด ๆ ๆ ๆ จะไม่แย่ได้ไงยะ ก็คุณนิวัติน่ะ หน้าบูดเป็น ... ตลอดรายการเลย.... จี๊ด ๆ ๆ ๆ ๆ (อ่า คุณหนูจี๊ด เค้าบ่นมาว่างี้อ่ะฮะ) คือสรุปได้ประมาณว่า...

          "นี่ราช" เสียงเข้ม ๆ ของคุณนิวัติดังขึ้นแบบไม่พอใจฮะ

          "ครับ คุณวัติ" นี่ก็คุณราชที่แสนจะอ่อนต่อโลก เฮ้อ

          "รินทร์เขาไปสนิทสนมอะไรกับนายวิศรุตนั่นตั้งแต่เมื่อไหร่ หัวร่อต่อกระซิกซะแบบนั้นไม่รู้จักระวังตัวเลย" น้ำเสียงฮึดฮัดครับ เอ ทำไมล่ะคุณรินทร์เป็นผู้ชายทำไมต้องระวังตัวด้วย ไม่เข้าใจ ๆ ถามคุณหนูจี๊ด แกก็ส่ายหน้ายิก ๆ ร้องจี๊ด ๆ ๆ ๆ ๆ ไม่รู้เรื่องอีก เฮ้อ

          "อ๋อ ก็ตั้งแต่วันนั้น คุณรุตเขาก็พาใบเตยมาเที่ยวที่นี่ทุกวันเลยครับ ก็ดีเหมือนกันเจ้ากะทิจะได้มีเพื่อนเล่น ดีไม่ดีก็ได้แฟนไปเลย" โอ้... คุณราชคร๊าบบบบบ ผมรักคุณจริง ๆ

          "เฮอะ ไม่ได้แต่หมามั้ง คนมันจะได้ด้วยน่ะสิ" เสียงคุณนิวัติบ่นงึม ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ครับ หน้างี้ หงิกแล้วหงิกอีก ง่าไม่ทราบว่าปวดท้องเหรอครับคุณนิวัติ ^^

          "อะไรนะครับ" คุณราชมองด้วยใบหน้าเอ๋อ ๆ เฮ้อ เจ้านายผม จะทันเขามั่งไหมเนี่ย

          "ไม่มีอะไร ฉันกลับก่อนดีกว่านะ ไว้เจอกันที่ทำงานเลยก็แล้วกัน ส่วนที่เหลือราชก็ลุยเลยรู้งานแล้วนี่"
          สั่งเสียงเรียบแล้วก็คว้าเอาเสื้อนอกเดินลิ่ว ๆ ออกไปเลยฮะ ก็พอดี๊อ่ะทางคุณวิศรุตก็จะกลับเหมือนกันฮะ แล้วทั้งคู่ก็มาเจ๊อะกันที่ประตูบ้าน แล้วก็ ... แฮ่ คงเดาออกใช่มั้ยฮะว่าอะไรจะเกิดขึ้น ^ ^;;

          "อ้าว กลับแล้วเหรอฮะ คุณนิวัติ" คุณวิศรุตที่เดินเคียงข้างมากับคุณรินทร์ยิ้มร่ามาเชียว

          "ก็ครับ ยังมีงานอยู่ก็ต้องรีบไปจัดการ จะอยู่ลอยชายได้ยังไง" นั่น ยก 2 มาแล้ว

          "นั่นสินะครับ รินทร์ครับ ผมคงต้องกลับก่อนนะ ได้เวลาทำงานแล้วเหมือนกัน" คุณวิศรุตหันไปยิ้มหล่อให้คุณรินทร์อีกแล้วฮะ อ่า... หวังว่าคงไม่มีมวยศึกวันทรงชัยแถวนี้นะเนี่ย ศึกอัศวินดำก็ไม่เอา

          "วันหลังมาคุยกันอีกนะฮะ"  คุณริ๊นทร์..... ><!! ทำไมเป็นคนแบบนี้นะเนี่ย ดู ดู๊ ทำตัวไม่ดีนะ ชวนผู้ชายเที่ยวบ้าน เดี่ยวคนอ่านเขาจะหาว่า หมาไม่สั่งสอนนะฮะ อุ๊บ o_O แฮ่ ลืมตัว

          "ครับ แล้วจะมาแน่ว่าแต่ระวังนะฮะ ถึงจะผู้ชายก็ต้องระวังนะ" เอ๋ คุณวิศรุตเค้าพูดไรอ่ะ งง แต่คุณรินทร์แกหัวเราะเลยฮะ โอ้ แม่เจ้า ใครบางคนจะตาถลนออกมานอกเบ้าแล้งคร๊าบบ

          "ราช ฉันกลับก่อนนะ ไว้เจอกันฝากที่เหลือด้วย" ง่ะเสียงทะมึนเลยครับ พอผมหันไปอีกทาง โอ้ บรรยากาศต่างกันฟ้ากับเหว หน้ามือกับหลังเท้า ข้าวเม่ากับข้าวสวย

          "ครับ ไม่ต้องห่วง เอ่อ รินทร์ ไปส่งคุณนิวัติหน่อยสิลูก" คุณราชหันไปบอกคุณรินทร์ที่ส่งคุณวิศรุตไปแล้ว คุณรินทร์ก็ทำหน้าบึ้งตามสไตล์ครับ แต่ก็ทำท่าจะไปส่งเหมือนทุกทีแหละ ถ้าไม่ติดที่...

          "อย่าเลย ฉันมาเองได้ ก็กลับเองได้ไม่ต้องรบกวนรินทร์หรอกรับแขกจนเหนื่อยแล้วนี่ ราชเองก็ไปพักเถอะ ฉันกลับล่ะ" เอื๊อกกกกก ... นี่มันอะไรกันเนี่ย อีตาคุณนิวัติไม่ยอมให้คุณรินทร์ไปส่ง แถมไม่กวนประสาทด้วย โอ้ หม่าย ก๊อด ...

          "เฮอะ"
          อ้าว เสียงนี้ คุณรินทร์แหงเลยครับ อะไรอีกอ่ะ เขาไม่มากวนประสาทก็ไม่พอใจอีก เอาใจยากวุ้ย พอแขกไปเท่านั้นแหละครับ คุณรินทร์ก็หันไปเล่นงานพ่อเลย เวรกรรม

          "พ่อ ตาเจ้านายขี้เก๊กพ่อเป็นอะไรอ่ะ อยู่ ๆ มาทำหน้าบึ้งกับผม" เอ่อ คุณรินทร์ครับ นี่ไม่รู้ตัวเหรอครับว่าทำอะไรลงไปอ่ะครับ - -;;

          "พ่อก็ไม่รู้เหมือนกัน สงสัยคุณนิวัติเบื่อที่จะแกล้งรินทร์แล้วล่ะมั้ง อีกอย่างรินทร์เองก็มีเพื่อนแก้เหงาแล้วด้วย" คุณราชวิเคราะห์สถานการณ์เหมือนนักข่าวบางคนเลยครับ ชื่ออะไรก็ไม่รู้  อะไรยุทธ ๆ ผมจำไม่ได้ แหะ ๆ ๆ ๆ

          "........." เงียบครับ มีแต่หน้าสวย ๆ ของคุณรินทร์ที่หงิกงอยังกะถั่วฝักยาวโดนแมงเจาะ แล้วก็เดินเข้าบ้านแบบไม่สนโลกเลยครับ แล้วก็เข้าห้องปิดประตูดัง ปึ้งงงงงง คุณราชก็เลยได้แต่ทำหน้าบ้องแบ๊วตามระเบียบ.....
 
          อ่ะ จบละ ผมไปนอนได้แล้วใช่ป่ะ พวกคุณก็ไปที่อื่นกันได้แล้วป๊ะ หมาจะนอน มากวนหมามันบาปนะคร๊าบบบบ เฮ้อ ... . Zzzzz อ่ะ หือ (หรี่ตามอง)

          เอ๊ะ นี่ ผมว่าผมเล่าหมดละนะ จะอะไรกันอี๊กกกกก หมาก็งอนเป็นนะเฟ้ยยย ฮะ ว่าไงนะ จะบ้าเร๊อ จะให้ไปตามดูคุณรินทร์ที่ห้อง จะไปทำม๊ายยยยยยย อารมณ์แบบนี้ ให้ผมเข้าไป ผมก็ได้โดนบ้องหัวเด๊ะ บรื๋อส์ ไม่เอาอ่ะ

          o_O อ่ะ ว่าไงนะ ให้เลือกระหว่าง โดนบ้องหัวตรงนี้กับไปเสี่ยงตายดาบหน้าเรอะ ... แง่งงง ใจร้ายย คนแถวนี้ใจร้ายกันทั้งนั้น เฮอะ ก็ได้ ๆ ๆ ๆ ไปก็ได้ แต่ถ้าผมซวยเจอวัตถุบินได้เมื่อไหร่นะ ผมจะขอลาไม่ยอมมาเล่าไรอีกแล้ว คอยดู๊ ฮึ่ หมางอนฮะ หมางอน เอ้า ช้าอะไรอยู่ล่ะ ตามมาดิ ๆ

          คุณรินทร์คร๊าบบบบบ ทำอะไรอยู่ ส่งเสียงตอบ'ทิหน่อยยย .... ต้องค่อย ๆ ย่องครับ เดี๋ยวคุณรินทร์รู้ตัวล่ะ แย่เลย อ๊ะ นั่นไง นอนกลิ้งบนที่นอนอยู่ อ้าว หลับนี่นา หือ บ่นอะไรงึมงำ ๆ อยู่ด้วย เอ หรือว่าละเมอไปเหรอ ไปฟังใกล้ ๆ กัน เร็ว ๆ ๆ ๆ ๆ

          ..... บ้า..... o_O หา ใครบ้าเหรอ ฟังใหม่ ๆ
          .... บ้าที่สุด ไอ้คนเฮงซวย .. อ๊าาาา คุณรินทร์ด่าใครเนี่ย
          ....นายนิวัติ บ้าที่สุด ไอ้คนเฮงซวย เส็งเคร็ง.. ฯลฯ ....
          .........

          โอ้ คุณรินทร์คร๊าบบบ นี่จะจงเกลียดจงชังกันไปหน่อยไหมครับเนี่ย ด่ากันแม้กระทั่งในฝันเลยเร๊อออ ฮู่ว คนเรานิ ... เอ้า มาดูแล้วให้แล้วนะ พอใจหรือยัง ผมจะไปนอนล่ะ ห้ามมายุ่งอีกนะ ฮึ่มมม แง่งงงง ผมจะไปนอนหลับฝันถึงน้องใบเตยของผมมั่งล่ะ ไปละ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ โฮ่ง (^ o^)/

เจอกันตอนหน้าครับผม  โฮ่ง ( โบกขาหน้าลาแบบหมา ๆ )

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:9 ( 20/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: win200 ที่ 20-08-2010 23:25:47

ตอนนี้อ่านแล้วสักสงสารตานิวัตินิดๆแหะ :z1:




โดนหนูรินทร์เมินทั้งวัน :jul3:



แล้วหนูรินทร์รู้ตัวป่าวน่าน



แหมมีมือที่ 3 เข้ามาอีก :beat:


ไหนๆ หนูรินทร์กับตานิวัติจะคู่กันแล้ว


กระทิกับใบเตยก็คู่กันแล้ว


งั้นเจ้าให้คุณราชคู่กับเจ้าของใบเตย(จำชื่อไม่ได้)ไปเยยจิ๊ :pigha2:


ปล... มาต่อไวๆนร๊าครับหมู'ทิ :bye2:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:9 ( 20/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: berlyn ที่ 20-08-2010 23:48:01

สวัสดีจ๊ะกะทิ (ยกมือลูบหัว555+)
ยังน่ารักเหมือนเดิม และดูเหมือนจะเพิ่มขึ้นทุกตอนที่ได้อ่าน
ริน...เธอหึงเค้าอ่ะดิ ปากบอก ไม่สน ไม่สน ชิ!! ก็รู้สึกใช่ไหมล่า
พอเค้าไม่มาให้เจอหน้า ก็กระวนกระวาย พอเจอก็ทำเป็นร้ายใส่ หนีความจริงในใจของตนนะเนี่ย

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:9 ( 20/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: minchy ที่ 21-08-2010 02:34:25

แอบสะใจที่ตานิวัติโดนเมิน :m20:

แต่เมินเค้าแล้วเค้าไม่หึงก็มาโกรธอีกนะ นู๋รินทร์

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:9 ( 20/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: krappom ที่ 21-08-2010 09:29:36

เจ้านายกะทิกับเจ้านายคุณพ่อนี่...
 :z1:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:9 ( 20/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: wisa ที่ 21-08-2010 10:04:14

กะทิกับน้องใบเตย ขอได้ด้วย

คุณนิวัติ น่าจะหามาให้กะทิอีกสักตัว

ไม่งั้นเดี๋ยวกะทิ มันจะเข้าข้างคุณวิศรุตมากไป



 :L2:


 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:9 ( 20/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 21-08-2010 10:42:54

เอ้า  งอนกันเข้าไป  งอนกันให้หมางงไปเลย

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:9 ( 20/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: dukdikdukdik ที่ 21-08-2010 14:56:12

ดีจัง มีคู่แข่งออกมาแสดงตัวแล้ว

อีตานิวัติจะได้เริ่มรุกจริง ๆ จัง ๆ ซะทีนึง

หยอดอยู่นั้นแหละ อยากอ่านซีนหวาน ๆ บ้างแล้วนะ อิอิ

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:9 ( 20/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: b27072010 ที่ 21-08-2010 21:24:45

คุณนิวัติอะไรนี่

จะเป็นคนโรคจิตที่ขโมยชุดชั้นในด้วยหรือเปล่าหว้า

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:9 ( 20/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: wisa ที่ 21-08-2010 23:31:26

มาตามกะทิ

วันนี้หนีงานไปเที่ยวกับน้องใบเตยหรือไง ทำไมยังไม่มาอีก

รีบมาต่อเร็วๆ เลยนะเจ้ากะทิ อย่าได้อู้งาน


 :L2: :L2: :L2:


 :pig4:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:9 ( 20/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: taniyone ที่ 22-08-2010 22:38:09

กลับไปซ้อมเต้นสองวัน

กลับมานึกว่าจะได้อ่านสองตอนซะอีก

กะทิอ่าาาาา แอบอู้นะเนี้ยยย แง่มๆ

(http://img838.imageshack.us/img838/6550/frazzledchick.jpg)

แต่อ่านแล้วแอบสะใจ ไงละๆคุณนิวัติ

ชอบแกล้งน้องรินทร์ดีนัก โดนแกล้งคืนบ้าง

แต่น้องรินทร์จงใจป่าววว ทำเองอารมณ์เสียเองน้าเรา :laugh:

แต่เช่นนี้ก็ดี คุณนิวัติจะได้รู้ว่า อยู่เฉยๆไม่ได้แร้ววววว

(รีบรวบหัวรวบหางกินกลางตลอดตัวด่วน ก๊ากกก)

รออยู่น้ากะทิ :กอด1:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:10 ( 22/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: PPK ที่ 23-08-2010 00:06:42

กะทิขอพล่าม
             สวัสดีคร๊าบบ  มิตรรักแฟนหมาทุกท่าน  ( ยกขาหน้าไหว้แบบหมา ๆ )  สบายดีกันหรือเปล่าครับ  คิดถึงกันม๊ายยย   ฮ่าๆๆ ไม่ได้โผล่หัวและตัวมา  เกือบ 2 วันได้   ผมเปล่าอู้งานนะครับ  แค่หลบไปพักผ่อนเสริมหล่อ โฮะๆ  ว่าแต่ว่านะครับตอนนี้ผมก็มีหวานใจของผมแล้วนะครับ ใครเหรอ   ไม่บอกหรอก  อิอิ  ตามไปดูเอง  ว่าแต่ว่า  ที่บ้านผมอ่ะครับช่วงนี้เหมือนมีอะไรทะมึนๆครอบอยูทั้งบ้านเลยครับ  มาดูเลยครับ  มาเลย

             +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

ACT 10: ไซโค โรคจิตข้างบ้าน 3

             ฮ่ะ 1 ฮ่ะ 2 ฮ่ะ 3 ... เหอ.. อะไร ใครเนี่ย มาทำไมเยอะแยะขัดจังหวะหมาออกกำลังกายได้ไง ผมกำลังฟิตร่างกายให้แข็งแรงเพื่อน้องใบเตยอยู่นะ เอ๊ะ (สะบัดหน้าพรืด แต่..)
             อ่าก ... หงิงงง คนแถวนี้ซาดิสต์เป็นบ้า ชอบทำร้ายหมาน้อยแสนน่ารักอย่างผมเดี๋ยวก็ไปฟ้องหน่วยพิทักษ์สัตว์เสียหรอก   ชิ ๆ ๆ อะไร มาดึงปลอกคอเขาได้ไง หือ อะไรนะครับ อ๋อ คุณรินทร์เหรอครับ อยู่ดิครับ  แหม ไม่อยู่บ้านพวกคุณจะให้ไปอยู่ทีไหนกันล่ะครับฮี่ ๆ ๆ คุณราชก็อยู่น๊า อีตาคุณนิวัติก็อยู่ โอ๊ะ คุณวิศรุตสุดหล่อก็อยู่ด้วยแหละ และขาดไม่ได้น้องใบเตยของผมงายยยยยย โฮะ ๆ ๆ ๆ (เขาเป็นของเอ็งเมื่อไหร่เนี่ย ไอ้หมาขี้หลีเอ๊ยย - - ;;)

             แต่ว่านะครับวันนี้พวกเขาทำท่าแปลก ๆ ยังไงก็ไม่รู้แหละ จับคู่นั่งคุยกันกระหนุงกระหนิงแถมอีตาคุณนิวัติก็ไม่ค่อยมากวนประสาทคุณรินทร์ให้อาละวาดเล่นเหมือนทุกทีด้วยแหละ ไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นมากันแน่นะเนี่ย ป่ะ ๆ ว่าแล้ว เราก็ไปสังเกตการณ์กันหน่อย เนี่ยนะครับ ไม่อยากจะบอกเลยว่า เขามึนตึงกันมาได้ 3 วันแล้วครับ

             "พ่อฮะ นี่ก็ใกล้ปิดเทอมละพ่อจะลาหยุดยาวได้ไหมฮะ"
             จู่ ๆ คุณรินทร์ที่นั่งอ่านดูหนังสือการดูแลสัตว์กับคุณวิศรุตก็หันมาถามคุณราชที่กำลังนั่งคุยกับอีตาคุณนิวัติอยู่ ถ้าผมตาไม่ฝาดนะครับคุณรินทร์ชายหางตามองอีตาเจ้านายปากเสียของคุณราชด้วยนะครับ   อีตาคุณนิวัติก็มองด้วยเหมือนกัน   แต่มองแล้วเมินอ่ะครับ  o_O   แม่เจ้า ใครก็ได้บอกผมทีว่านี่มันอะไรก๊าน  เกิดอะไรขึ้น.. หมาสับสนฮะ หมาสับสน
             "อืมม ต้องดูก่อนนะรินทร์ทำไมเหรอลูก"
             คุณราชเงยหน้าจากเอกสารพร้อมกับขยับแว่นตาให้เข้าที่    โอ้หม่ายก๊อดดด   มายพระพุทธเจ้า  ทำไมช่างน่ารักแบบนี้เนี่ย ขนาดมีลูกโตเท่าควา... อ่า ตัวโตเฉย ๆ ฮะ โตเฉย ๆ (กระเถิบหนีอุ้งเท้าคุณหนูรินทร์ที่กำลังง้างรอสุดชีวิต)

             "ผมอยากไปตั้งแคมป์ฮะ ไปดอยอินทนนท์กัน" คุณรินทร์ยิ้มแป้นแล้นทำเอาโลกสดใสขึ้นเยอะเลยครับ

             "อืม น่าสนนะ คุณนิวัติสนใจไหมครับ" น่าน  แพร่  พะเยาะ  ลำพูน   คุณราชหาเห็บ หาเหามาใส่หัวอีกแล้วครับท่าน ที่เดือดร้อนมานี่ไม่จดไม่จำเลยใช่ไหมครับคุณราช

             "อือ ก็ดี ไม่ได้ไปนานแล้ว"
             อีตาคุณนิวัติทำท่าคิดในขณะที่คุณรินทร์ก็ทำหน้าเหมือนจะดีใจวูบหนึ่ง ย้ำครับ ขอย้ำว่า 1 วูบเท่านั้นครับท่าน แล้วก็ทำหน้าตูมต่อ เอ.. คุณรินทร์ของผมเป็นอะไรไปอ่ะครับ ไม่สบายหรือเปล่าน๊อ

             "ถ้าอย่างนั้นขอผมร่วมทริบนี้ด้วยได้หรือเปล่าครับ"
             เสียงหล่อของเจ้าของหมาแสนสวยดังแทรกเข้ามา โอ้ววววว นรกแตกครับ ทันทีที่มีเสียงแทรกประกายไฟจากสายตาค๊มมมม คม ของอีตาคุณนิวัติกับคุณวิศรุตก็สปาร์คกันทันทีน่าหยดหยองมากครับท่าน แต่ เอ๊ะ ผมนั่งอยู่ระหว่างกลางสองคนนี้นี่หว่า งั้น ...
             อ๊ากกกกกกกกกกกก (โดนกระแสจิตพิฆาตจากสองหนุ่มไปเต็ม ๆ ไอ้ 'ทิ เอ๊ย ซวยซ้ำซวยซ้อน ซวยตั้งกะปีที่แล้วจนปีนี้ก็ ยังไม่เลิกอีก เป็นหมาที่ดวงเฮง .. จริง ๆ) หงิงงง หมดกัน ขนอันแสนงามมม น้องใบเตยจ๋า พยาบาลพี่ที ...... หา อะไรนะ ให้ทำหน้าที่ต่อ จะบ้าเร๊ออ หมาบาดเจ็บขนาดนี้ยังจะใช้งานอีก อะ........... อ่า ทำก็ได้ เล่าก็เล่า ฮึก ๆ ๆ ๆ ๆ

             "อ้าว คุณรุตต้องทำงานไม่ใช่เหรอครับ" เสียงอีตานิวัติดังขึ้นทันที

             "ไม่เป็นไรครับ ผมงานอิสระ คุณต่างหากไม่ต้องติดต่อลูกค้าเหรอครับ" คุณวิศรุตนั่งพิงพนักเก้าอี้ พร้อมกับยกขาไขว่ห้างถามแบบไม่อีนังขังขอบ โอ้ นายแน่มาก

             "หึ ถ้าผมยุ่งราชก็ต้องยุ่งจริงไหม" อะโห ไพ่ตายเลยเนี่ย อึ้งกิมกี่สิครับ

             "เฮอะ.."
             เหอ คุณรินทร์คราวนี้มาแปลกครับไม่ยอมเถียงต่อ ปกติต่อให้เอาสีข้างไถผนังให้เลือดซิบ ๆ แค่ไหน คุณรินทร์ก็สู้ตายนี่นา เอ จะว่าไป พักนี้ผมไม่ค่อยได้เห็นคู่นี้โต้วาทีกันเลยนะครับ แต่กลายเป็นคู่ใหม่แทนศึกอัศวินดำเลยนะครับเพราะว่าเปลี่ยนมาเป็นมวยรุ่นใหญ่เลย .. หา ใครเหรอ ก็คุณวิศรุตกับอีตาคุณนิวัติไงครับ

             "อ๊ะ ผมลืมเก็บเสื้อที่ตากไว้ เดี่ยวมานะครับคุณรุต" คุณรินทร์หันไปบอกคุณรุตด้วยแววตาเป็นประกายปิ๊ง ๆ ๆ ๆ ๆ เอ่อ หวานไปไหมครับคุณรินทร์ หวานไปหน่อยไหมเนี่ย

             ง่าาา ทำไมผมรู้สึกหนาวเยือกแบบนี้ล่ะ เอ ใครเอาน้ำแข็งมาวางแถวนี้เนี่ย ...o_O เอ่อ คงไม่ใช่น้ำแข็งแล้วล่ะฮะ มันเป็น เป็น อีตาคุณนิวัติอ่ะ หงิงงง

             "ท่าทางคุณวิศรุตจะสนิทกับรินทร์ดีนะครับ รู้จักกันไม่นานแท้ ๆ" น่านนน อีตาคุณนิวัติเริ่มก่อศึกซะแล้ว

             "ก็นิดหน่อยครับคนมันสนใจคล้าย ๆ กันก็เลยคุยกันง่ายหรือคุณว่ายังไงครับ" โฮ ๆ ๆ ๆ ๆ ปากคอพอกันเล้ยยยยย แต่ยังไม่ทันได้ต่อปากต่อคำกันมากกว่านั้น คุณรินทร์ก็โวยวายวิ่งเข้ามาหาเสียก่อน

             "พ๊อ~  พ่อฮะ พ่อ" คุณรินทร์ร้องเสียหลงวิ่งหน้าตั้งมาเลยครับทำเอาอีก 3 คนผุดลุกจากที่นั่งด้วยความตกใจ

             "รินทร์ มีอะไรลูก"
             คุณราชอ้าแขนรับคุณรินทร์ที่วิ่งมาหาทันที โอออ ภาพประทับใจ นาน ๆ จะได้เห็นนะเนี่ย ไม่ใช่อะไรหรอกครับนาน ๆ คุณราชจะทำตัวให้สมเป็นพ่อเท่านั้นเอง ปกติชอบทำให้ผมสับสนว่าใครพ่อใครลูกเสมอเลยคู่นี้อ่ะ

             "พ่อดูนี่ดิ นี่ ๆ ๆ ๆ ๆ" คุณรินทร์ยื่น... อ่า ... กุงเกงในอ่ะครับ กุงเกงในของตัวเองให้คุณราชดู o_O?

             "เอ่อ รินทร์ เอาไอ้นี่ให้พ่อดูทำไมเหรอ" คุณราชทำหน้าปุเลี่ยน ๆ ในขณะที่คุณวิศรุตกับอีตาคุณนิวัติต้องเอามือปิดปากกลั้นหัวเราะกันใหญ่ อะไรกัน หัวเราะทำไม (หันซ้ายหันขวา)

             "พ่อดูคราบนี่ดิ นี่มันอะไรกัน" คุณรินทร์โวยวายชี้ให้ดูคราบอะไรขุ่น ๆ แห้ง ๆ กลิ่นคาว ๆ ให้ดู อ๊ะ ๆ ๆ อย่าถามนะว่าทำไมผมรู้ว่ากลิ่นเป็นไง ก็ผมอ่ะ หมานะคร๊าบบบบ จมูกน่ะหมาน่ะมันมีประสิทธิภาพมากกว่าคนธรรมดาอยู่แล้น (ยืดอก ภาคภูมิใจ ^^)

             "หือ" คุณราชก้มดู ขยับแว่นแล้วหน้าซีด เงยหน้ามองคุณรินทร์

             "รินทร์ ทำไมไม่ซักให้สะอาดล่ะลูก ........." แป่ว... คุณราชค๊าบบบบ  ผิดประเด็นป่าวครับเนี่ย

             "พ๊อ~~ " คุณรินทร์อ้าปากค้าง ส่วนคุณวิศรุตกับอีตาคุณนิวัติก็ใบ้รับประทานกับความซื่อของคุณราช โธ่ เวรของกรรม

             "ไม่ใช่ผมนะ ผมซักจะสะอาดแล้วเอามาตากเมื่อคืน แต่นี่เหมือนมันพึ่งจะเปื้อนอ่ะ นี่มันไอ้บ้าที่ไหนวะ มาทำแบบนี้อย่าให้เจอนะว้อย พ่อจะกระทืบให้ม้ามแตก ฮึ่ย"
             ครับแล้วคุณรินทร์ที่น่ารักก็โวยวายอาละวาดฟาดหัวฟาดหางไปตามระเบียบเดินปึงปังเข้าบ้านไปเลยครับ ทิ้งให้ผู้ใหญ่ 3 คนมองหน้ากันด้วยสีหน้าเคร่งเครียดผิดกับเมื่อกี้ลิบลับเลยอ่ะครับ เห นี่มันเรื่องอะไรกันนะครับเนี่ย พวกคุณรู้ป่ะครับ

             "พวกคุณคิดเหมือนผมไหม" จู่ ๆ คุณวิศรุตก็เปิดประเด็น อ่า เรื่องไรเหรอ ขอผมฟังด้วยจิ (ยื่นหน้าเข้าไปในวงสนทนาทันที ไม่เท่าไหร่เลย ไอ้ทิ)

             "ไม่น่าเป็นไปได้นะครับ ก็รินทร์เป็นผู้ชายนะ" คุณราชแย้ง นี่ ๆ ๆ ๆ ตกลงคุยเรื่องไรกันเนี่ย

             "ไม่แน่หรอกราช ก็ดูหน้าตารินทร์ก่อนสิ ใครก็หน้ามืดได้" อีตาคุณนิวัติบอกนี่เฮียแกรวมตัวเองเข้าไปด้วยหรือเปล่าเนี่ย

             "แต่ว่า ตั้งแต่ได้ข่าวมา มันมีแค่ขโมยชั้นในผู้หญิงนะครับ ไม่มีถึงขนาดเอ้อออ" คุณราชหน้าแดง พูดไม่ออก น่ารักเกินไปแล้ว นั่น ๆ ทำเอาอีกสองคนมองค้างเลย เอ่อ ขอโทษครับช่วยเรียกสติกลับมานิดหนึ่งครับ นิดหนึ่ง ๆ โอเค ต่อครับต่อ

             "ผมว่า เราไม่น่าประมาทนะ ต้องหาทางป้องกัน" คุณวิศรุตออกความเห็น ป้องกันไรอ่ะ งง นี่ ๆ ๆ คุยกันให้หมาเข้าใจหน่อยดิ

             "งั้นผมจะมาอยู่กับรินทร์เวลาที่รินทร์อยู่บ้านก็แล้วกันดีไหม"
             คุณวิศรุตเสนอหน้า เอ้ย เสนอตัวทันทีเลยครับสงสัยจะรอจังหวะมานานเล่นเอาอีตานิวัติหน้าหงิกทันควันเลยอ่ะครับ โด่โดนตัดหน้าล่ะสิสม คิ ๆ ๆ ๆ

             "รีบเสนอหน้าเลยนะ" เหอ เสียงใคร เอ๊ะ หรือว่าผมหูแว่ว ไม่นา หูหมาอย่างผมไม่น่าจะแว่วนี่ หรือพวกคุณว่าไงครับ

             "เอาเถอะครับ ไม่เป็นไรหรอกผมจะคอยเตือนรินทร์ไม่ให้ไปไหนคนเดียวกติพวกเราก็อยู่บ้านกันตลอด จะเข้าบ้านส่วนมาก็จะพร้อมกันอยู่แล้วด้วย" คุณราชทำท่า คิดหนักครับ

             "ยังไงก็เตือนรินทร์หน่อยก็แล้วกัน รายนั้นยิ่งดื้อ ๆ อยู่ แถมพักนี้ข่าวไอ้โรคจิตนั่นก็หนาหูขึ้นทุกวัน"
             อีตาคุณนิวัติสรุป โฮ่ ในที่ สุดผมก็ถึงบางอ้อ ที่แท้ก็เรื่องไอ้โรคจิตขโมยชั้นในนี่เอง แต่เอ๊ะ มันเกี่ยวอะไรกับคุณรินทร์ของผมล่ะเนี่ย ฮะ พวกคุณว่าไงฮะ หมางงอ่ะ

             ผมนั่งหันไปมามองหน้าคนนู้นทีคนนี้ทีก็เริ่มเบื่อครับ ผมว่าผมไปดูคุณรินทร์ก่อนดีกว่าไปไหนแล้วก็ไม่รู้ปล่อยให้พวกผู้ใหญ่เขานั่งปรึกษาหาเรื่องเอ๊ยหารือกันไปก่อนดีกว่านะครับ คุณรินทร์ คร๊าบบ อยู่หนายคร๊าบ   เอ้าแล้วพวกคุณจะพากันเดินตามผมมาทำไมอ่ะครับ ช่วยกันหามองคุณรินทร์ดิตามกันไปตามกันมามันจะเจอกันไหมเล่า เดี๋ยวเกิดโดนไอ้โรคจิตนั่นลากไปทำมิดีมิร้ายจะทำยังไงก๊านนนช่วยหมาทำมาหากินหน่อยยย

             คุณรินทร์ค๊าบ .... คุณริ๊นทร์ อ๊ะ เจอแล้วอยู่หน้าบ้านนี่เอง เอ๋ คุยกับใครอ่ะ ป่ะ ไปหาคุณรินทร์กันครับ

             .. คุณรินทร์ค๊าบ ทำอะไรอยู่เหรอ .ถ้าผมพูดได้เหมือนคนผมก็คงจะถามแบบนี้แหละ แต่ภาษาหมา ๆ มันดันกลายเป็นคราง งี๊ดง๊าดแทนนี่สิครับ เฮ้อ

             "ไงกะทิ มาตามฉันเหรอ ป่ะเข้าบ้านกันขอบคุณมากนะครับที่เอาของมาส่ง" คุณรินทร์หันไปยิ้มกับคนแปลกหน้า อ๋อ นึกว่าใครที่แท้ก็บุรุษไปรษณีย์นี่เอง

             "ไม่เป็นไรครับ ยินดีรับใช้ ผมพึ่งย้ายมาทำงาน ยังไงก็ฝากตัวด้วยนะครับ อ่ะ นี่หมาคุณเหรอครับ ตัวโตดีจัง"
             บุรุษไปรษณีย์หน้าใหม่หันมาทางผมแล้วก็ยิ้มให้ แต่ .. ทำไมผมรู้สึกไม่ชอบเค้าเลยอ่ะ ครับ แถมกลิ่นก็ทะแม่ง ๆ ด้วยแหละ แฮ่ ~

             "กะทิ ไม่เอาน่ะ ขอโทษนะครับ เจ้าหนูนี่คงยังไม่คุ้นหน้า"
             คุณรินทร์ดึงปลอกคอผมพร้อมกับขอโทษตานั่น ก็ทำไมอ่ะ ก็ผมไม่ชอบนี่นาอย่ามาถามสาเหตุด้วยนะ ไม่ชอบก็คือไม่ชอบ มันไม่กินเส้นกระทันหันอ่ะครับ

             "ฮะ ๆ ไม่เป็นไรครับ เรื่องธรรมดาของหมากับบุรุาไปรษณีย์ถ้างั้นผมขอตัวก่อนนะครับ ยังต้องไปส่งจดหมายที่บ้านอื่นต่ออีก"
             แล้วเขาก็จากไป  พร้อมกับคุณรินทร์ที่ลากผมกลับเข้าบ้านไปครับ เบ๊า คุณรินทร์ค๊าบบเดี๋ยวผมตายก่อนน๊าา อ๊ากก อย่าลากเด๊ใครก็ได้ช่วยผมด๊วยยย

             "พ่อฮะ มีจดหมาย"
             คุณรินทร์ตะโกนลั่นบ้านท่าทางร่าเริงสงสัยจะลืมละมั้งว่าเมื่อกี้อาละวาดอะไรไว้มั่ง สงสัยผมต้องไปหาอาหารปลาซากุระให้กินซะละมั้ง

             "หือ ขอบใจลูก อ้าว นี่มีของรินทร์ด้วยนะ อ่ะ"
             คุณราชยื่นซองจดหมายหนึ่งให้คุณรินทร์หนึ่งซองครับสีสวยเลยครับ ด้วยความไม่คิดอะไรมากมายคุณรินทร์ก็เปิดจดหมายอ่านเลยครับโดยมีสายตาสอดรู้สอดเห็นของอีตาคุณนิวัติเมียงมองอยู่

             เหอ อะไรอ่ะครับ คุณรินทร์เป็นอะไรเนี่ย คุณรินทร์เป็นไรค๊าบบบ พอเปิดจดหมาย คุณรินทร์ก็ยืนนิ่งเลยอ่ะ มือสั่น หน้าแดง อะไร ทำไม ไหน ๆ ๆ ขอผมดูด้วยสิ (ชะเง้อมอง)

             "รินทร์ มีอะไรเหรอลูก" คุณราชเห็นผิดปกติเลยปราดเข้ามาดูอีกคน ก็นิ่งไปอีก อะไร อะไร๊

             "ไหนดูซิ"
             สงสัยอีตาคุณนิวัติทนไม่ได้แล้วล่ะครับเพราะพ่อคุณเล่นกระชากไอ้จดหมายฉบับนั้นออกมาดูพร้อมกับที่คุณวิศรุตที่ชะโงกมาดูด้วย แล้วก็อาการเหมือนคุณราชกับคุณรินทร์ที่นั่งนิ่งเป็นหุ่นไปแล้วล่ะครับ

             ".........................." เงียบครับ ทั้งบ้านตกอยู่ในความเงียบสงบ เงียบเป็นป่าช้าเลยครับ แล้วก็..

             "โว้ย~  นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันวะ ใครหน้าไหนมันโรคจิตวิปริตทำกันโว้ย"
             คุณรินทร์อาละวาดแล้วค๊าบเอาแล้วค๊าบแล้วก็คว้าจดหมายในมือออีตาคุณนิวัติมาฉีก ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ เป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยเลยอ่ะ แล้วก็เดินฮึดฮัดเข้าห้องไป ง่า เลยไม่รู้เรื่องกันเลยว่าอะไร

             อ่าาา ใครก็ได้ครับช่วยบอกผมทีว่าไอ้จดหมายเจ้าปัญหานั่นมันยังไงกันแน่ทำไมมันทำให้คุณรินทร์อาละวาดเป็นกีอดซิลล่าโดนสัตว์ประหลาดต่างดาวเหยียบตาปลาแบบนี้ แล้วยังทำให้ทุกคนอยู่ในสภาพใบ้กินแบบนี้อีก ใครก็ด๊ายบอกผมที๊ ~

             นี่ ๆ ๆ ๆ พวกคุณอ่ะ ช่วยผมเดาหน่อยดิ ว่าไอ้จดหมายนั่นมันมีอะไรกันแน่ แต่ผมเห็นแวบ ๆ นะ มันเหมือนจะมีรูปแปะติดมาด้วยแหละครับ  พวกคุณว่ามันเป็นรูปอะไรกันครับ  ถึงได้ทำให้คุณรินทร์ที่แสนน่ารักของผมเวิ้นเว๊อร์ได้ขนาดนี้  หมางงครับ  หมางง


เจอกันใหม่ตอนหน้าครับ  โฮ่ง  ( โบกขาหน้าลาแบบหมา ๆ )

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:10 ( 22/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: taniyone ที่ 23-08-2010 00:23:42

เจ้าหมาอ้วนนนนนนนนนนนนนนนน o22

ทำไมพักหลังชอบตัดตอนง่ะ

กรี๊ดดดดดดดดดดด ค้าง  :serius2:

น้องรินทร์เจอโรคจิตคุกคาม

ในขณะที่สงครามประสาท(นิวัติVSวิศรุต)ก็ดำเนินต่อไป

จะเป็นคนใกล้ตัวป่าวเนี้ย กร๊ากกกก

กะทิอย่ามัวแต่หลงน้องใบเตย ดูแลเจ้านายด้วยนะ

(http://img267.imageshack.us/img267/482/30654814957626234c0c.jpg)

ป.ล.ค้างงงงงงงงงงง พรุ่งนี้อย่าอู้น้า :sad4:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:10 ( 22/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: berlyn ที่ 23-08-2010 00:25:23

ทำให้ค้างแล้วจากไป จับฆ่าหั่นศพดีมั้ยเนี่ยยยยยย!

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:10 ( 22/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: puenfriend ที่ 23-08-2010 00:57:19

กะทิอ่ะ กำลังเพลินเลย

พุ่งนี้ไม่มาต่อน่ะ

เค้าจะไปหาคู่ให้น้องใบเตย

ไม่เชื่อคอยดูดิ :m16:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:10 ( 22/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: wisa ที่ 23-08-2010 01:35:19

กะทิ ตามเรื่องมารายงานได้ไม่ทันใจเลย


สงสัยต้องให้น้องใบเบตทำแทนแล้วมั้ง


ค้างมาก

 :L2: :L2: :L2:


 :pig4:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:10 ( 22/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: ayanae ที่ 23-08-2010 07:39:28

รินทร์โดนโรคจิตก่อกวนซะแล้ว จะเป็นคนใกล้ตัวหรือเปล่านะหรือจะเป็นบุรุษไปรษณีย์คนใหม่
รอกะทิมารายงานความคืบหน้านะ แล้วอย่ามัวสนใจแต่น้องใบเตยจนลืมทำหน้าที่ล่ะกะทิ

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:10 ( 22/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: dukdikdukdik ที่ 23-08-2010 08:26:03

ค้างนะจ๊ะ กะทิจ๋า

เดี๊ยะ ๆ ไม่ให้รินทร์ให้อาหารเลยเถอะ

มาต่อไว ๆ ด้วยน้า

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:10 ( 22/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: minchy ที่ 23-08-2010 08:37:44

กะทิ เล่าค้างๆคาๆ อย่างนี้ได้ไง

มัวติดสาวอยู่อ่ะดิ    :m16:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:10 ( 22/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: a_tapha ที่ 23-08-2010 15:30:55

 :z6:   ช่วยกันกระทืบไอ้โรคจิต (ถ้าหาเจอนะ)

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:11 ( 23/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: PPK ที่ 23-08-2010 16:45:16

กะทิขอพล่าม
         สวัสดีครับ  มิตรรักแฟนหมาทุกท่าน ( ยกขาหน้าไหว้แบบหมา ๆ )   วันนี้มาบ่ายแก่ๆครับ  ฮี่ๆ   แบบว่าเมื่อคืนมาดึก  วันนี้เลยมาบ่าย  ด้วยความสำนึกผิดที่หายไป 2 วัน  เลยมาเร็วหน่อย  แต่ที่จริงคือ  เจ๊ PPK  แกทำท่าจะเบี้ยวอีกครับ  ผมเลยต้องรีบไปคาบแกจากกองเอกสารของเจ๊แกให้มาเปิดคอมให้ผมก่อน  ไม่งั้นผมอาจจะได้หายไปอีกแน่  ม่ายย  ไม่ยอม   เนอะๆๆ  เอาละครับ  เรามาดูกันดีกว่าว่า   ตอนนี้ที่บ้านผม  เป็นไงกันมั่ง  เรื่องมันชักจะยุ่งไปเรื่อยๆแล้วครับ

ACT 11 : ไซโค โรคจิตข้างบ้าน 4  

         เอ ชิ้นนี้ต่อชิ้นนู้น อ้าวไม่ใช่ ว๊า ทำไมมันยากยังงี้เนี่ย อ๊ะ อะไรอ่ะ มาสะกิดอะไรกัน อ้าว มีอะไรครับผมกำลังยุ่งอยู่นะอย่าพึ่งมากวนสิ หือ ทำอะไรเหรอ วู้ทำเป็นขี้ลืมไปได้ ก็นี่ไง ๆ ไอ้เจ้าจดหมายพร้อมรูปที่คุณรินทร์ของผมอาละวาดฉีกซะป่นปี้ ชนิดที่ว่าเครื่องทำลายกระดาษแถวสำนักงานใหญ่ยังอายเลยนะครับ ขนาดว่าผมไปแอบขโมยมาต่อดูก็ยังต้องจนปัญญาเอามาต่อให้เป็นรุปเป็นร่างให้พวกคุณเห็นเลยล่ะ เพราะงั้นก็จงปลง ๆ ไปซะเถอะนะ เนาะ ๆ ๆ ๆ   (ปัดความรับผิดชอบผู้รายงานสถานการณ์สุดชีวิต)

         อ๊ะ แต่ผมก็ไม่ได้ละเลยหน้าที่นะคร๊าบบบ มา ๆ เนี่ย หลังจากนั้นนะก็มีเรื่องไม่เว้นแต่ละวันเลยล่ะครับ ทั้งจากไอ้โรคจิตที่ยังไม่รู้ว่าใครและคนโรคจิตที่เรา ๆ ท่าน ๆ ก็รู้ว่าเป็นใคร เหอะ ๆ ๆ ๆ อะไรนะ ใครเหรอ แหม ๆ ๆ ทำเป็นงง ก็อีตาเจ้านายจิตป่วนของคุณเอกราชไงครับ วันนี้ก็มาอีกละ นั่นไง คุณรินทร์เริ่มง่องแง่งอีกแล้วครับ ป่ะ ไปดูกัน

         "นี่ คุณนิวัติ ถามจริง ๆ เหอะ ไอ้บริษัทของคุณนี่มันใกล้เจ๊งแล้วหรือไงคุณถึงได้ว่างการว่างงานมากวนประสาทผมอยู่ได้ทุกวันน่ะ"
         ครับไม่ต้องบอกก็รู้ใช่ป่ะว่าเสียงแว๊ด ๆ นี่มาจากไหนก็คุณรินทร์ที่แสนน่ารักของผมไงครับ แหะ ๆ ๆ เป็นคนที่สม่ำเสมอเหลือเกิ๊นนนนน

         "หึ ๆ ๆ ไม่หรอกน่า ไม่ต้องห่วงหรอก บริษัทของฉันยังคงเจริญรุ่งเรืองดี กิจการต่าง ๆ ในเครือก็ราบรื่นไม่มีปัญหามากวนใจจนฉันมีเวลามาเป็นเพื่อนคุยกับเธอได้ไง"
         นั่นอีตาเจ้านายปากมอมวอนตาย หัวเราะลงคอ แถมด้วยการถอดเสื้อนอกห้อยข้างฝา แล้วปลดเนคไทค์พาดไว้ แล้วก็ปลดกระดุมเสื้อ   เอื๊อกก ลง 2 เม็ด โด่ แน่จริงปลดให้หมดเด่ะ แล้วก็พบแขนเสื้อขึ้น คือ… ถึงจะไม่อยากยอมรับแต่ก็ต้องยอมครับ ตาเนี่ยมันหุ่นโคตะระแมนเลยอ่ะ หล่อ หล่อแบบไม่บันยะบันยัง หล่อไม่เกรงใจผู้คน หล่อไม่รู้เรื่องรู้ราว ขนาดผมเป็นหมานะ ผมยังรู้ว่าตาเนี่ยหล่อ เอ… แล้วคุณรินทร์ล่ะ จะเห็นความหล่อของหมอนี่มั้ยอ่ะ (เหลือบตากลม ๆ ไปหาร่างบางที่ยืนฮึดฮัดอยู่)

         " เอ่อ คุณรินทร์ของผมไม่สบายป่ะเนี่ย ไหงยืนทำหน้าแดงอยู่นั่นอ่ะ มีไข้ป่ะครับด้วยความสงสัยปนห่วง บวกกับเจ๋อและเสนอหน้าส่วนตัว ผมก็รีบเดินไปหาคุณรินทร์ เอาจมูกดุน ๆ ขาคุณรินทร์ก็เลยเริ่มรู้สึกตัวแล้วก้มลงมาหาผม

          "อ่ะ กะทิ มีอะไรเหรอ" คุณรินทร์ ลงนั่งคุยกับผม ผมก็เลยเลียมือไปทีหนึ่ง
         งี๊ดดดดดดดดดดด หา แปลว่าไรเหรอครับ ก็หมายความว่าคุณรินทร์เป็นไรป่ะคับ ไงล่ะ แหมแค่นี้ต้องให้แปลด้วย

         "หือ อะไรฉันไม่เป็นไรหรอกน่า อ๊ะ มีจดหมายมา"
         เห็นม๊าคุณรินทร์เข้าใจผมด้วย พวกคุณนี่ไม่เก่งเลยน๊าสู้คุณรินทร์ของผมก็ไม่ได้ (วิ่งหลบบรรดาของขวัญของชำร่วยพัลวัน  ) แต่ว่ายังไม่ทันได้คุยอะไรกันก็มีเสียงสัญญาณจากหน้าบ้านเสียก่อนพอมองออกไปก็เจออีตาบุรุษไปรษณีย์คนนั้นอ่ะ ยืนเกาะรั้วอยู่คุณรินทร์ก็รีบออกไปทันทีด้วยเกรงว่าขืนชักช้าพี่แกอาจจะปีนเข้ามาเพื่อส่งจดหมายให้ถึงมือก็เป็นได้ครับ ซึ่งผมก็วิ่งตามไปเหมือนเดิมแหละเรื่องอะไรจะปล่อยให้ไปคนเดียวกลายเป็นว่าพวกผมทิ้งอีตาคุณนิวัติให้นั่งอ่านหนังสือพิมพ์เล่นในห้องนั่งเล่นเฉยเลยแหละครับ

         "จดหมายครับ"
         บุรุษไปรษณีย์ยื่นจดหมายให้คุณรินทร์โดยที่ไม่ลืมเหลือบตามองผมอย่างระวังตัวสงสัยจะกลัวผมปีนไปกัดละมั้ง เฮอะเรื่องอะไรผมจะทำเรื่องไร้เกรดแบบนั้น ผมน่ะหมาพันธุ์ดีนะไม่ทำอะไรบ้านนอก ๆ หรอกจะบอกให้ แต่… ให้ตายสิ ยังไงผมก็ไม่ชอบตานี่อ่ะ กลิ่นตุแหม่ง ๆ ๆ แง่งงง  แฮ่
         
         "เงียบเลย กะทิ ขอโทษนะครับ ท่าทางเจ้านี่จะไม่ถูกกับเครื่องแบบ" คุณรินทร์หันไปขอโทษหมอนั่น ก็ทำไมอ่ะ ก็ผมไม่ชอบนี่นา

         "เรานี่เกเรใหญ่แล้วนะ ไป" คุณรินทร์หันมาดุผมแต่ก็ไม่จริงจังอะไรมากหรอกครับ เรากำลังจะเข้าบ้านครับแต่ว่าก็มีเสียงเรียกไว้ซะก่อน

         "รินทร์ กะทิ"
         อ่า...  วินาศแล้วมั้ยล่ะเนี่ย ไม่พังคราวนี้จะไปพังคราวไหน ทันทีที่เจ้าของเสียงโผล่มาผมก็มองเห็นลางร้ายตามมาแต่ไกลเลยครับ ก็คนที่เรียกน่ะมันคุณวิศรุตนะครับ ฮือ.... จะมาทำไมวันนี้

         "นึกว่าใครคุณรุตนี่เองเชิญครับ"
         แหงะ คุณรินทร์ยิ้มแต้เลย โฮ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ คุณรินทร์ของผมทำไมไม่รู้จักระวังตัวมั่งเลยน๊า ระเบิดลุกใหญ่ยังนั่งอยู่ในบ้านอยู่เลยค๊าบบบ

         "พอดีผมไปตลาดมาเห็นแตงโมน่ากินเลยซื้อมาฝาก" คุณวิศรุตชูแตงโมใบใหญ่ให้ดู อืมมน่ากิน อ๊ะ ไม่ใช่ ว่าแต่ วันนี้ไม่พาน้องใบเตยมาด้วยแฮะ (ชะเง้อหา อดหลีสาวเลย)

         "ขอบคุณครับ เชิญเข้ามาก่อนสิครับ คุณนิวัติก็อยู่"
         คุณรินทร์บอก คุณวิศรุตเลิกคิ้วเหมือนงง แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไรครับ ก็ตามกันเข้าไปแล้วก็ เปรี๊ยะะ อ่า ไม่ต้องตกใจฮะ แค่กระแสไฟ 2,000 ล้านโวลต์จากตาของคุณวิศรุตกับอีตานิวัติมันสปาร์คกันกลางอากาศเท่านั้นเอ๊งงงง แหะ ๆ ๆ ๆ เอื๊อก งานนี้ผมจะโดนลูกหลงไหมครับใครเก่งทางหมอดูช่วยบอกผมหน่อยเหอะ

         "สวัสดีครับ คุณนิวัติ" คุณวิศรุตทักก่อนตามประสาคคนมีมารยาทดี แล้วคนมารยาทที่ดีมั่งไม่ดีมั่งอย่างคุณนิวัติก็เลยพยักหน้าตอบอย่างเสียไม่ได้
         "สวัสดีครับ วันนี้ไม่ไปไหนเหรอครับ ถึงมาหารินทร์ได้" ดูถามเข้า ตัวเองยังมาได้เลย (หมาแอบค้อนฮะ)
         "ไปมาแล้วครับ ไปตลาด ขากลับเห็นแตงโมน่ากินเลยเอามาฝากรินทร์ ว่าแต่เดี๋ยวทานด้วยกันเลยนะครับ"
         คุณวิศรุตทำท่าจะเดินเข้าครัว ก็คงไปผ่าแตงโมล่ะครับเล่นเอาคุณนิวัติตาขวาง ไม่ขวางได้ไง ก็อีกฝ่ายทำท่าสนิทกับบ้านนี้ขนาดเดินเข้าออกครัวแต่โชคดีหน่อยครับที่คุณรินทร์สะกัดดาวรุ่งเอาไว้ได้เสียก่อน
         "ผมจัดการเองดีกว่าครับ คุณรุตนั่งคุยกับคุณนิวัติไปก่อนก็แล้วกัน" แล้วคุณรินทร์ก็เข้ามาตัดหน้าอย่างงดงาม ดีมาก ไม่เสียแรงที่ผมคอยดูแล (แอบอ้างเชียวแก)
         "เดี๋ยวมานะครับ"
         ว่าแล้วคุณรินทร์ก็เอาแตงโมเข้าไปในครัว แล้ว 10 นาทีต่อมา เจ้าลูกกลม ๆ นั่นก็มาในสภาพใหม่ในจานใบบะเริ่มเทิ่ม อืมมม แตงโม 1 ลูก มันแปรสภาพได้ขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย อืมมม เป็นสมการแปรผันที่น่าสนใจจริง ๆ
         "เมื่อกี้มีจดหมายมาเหรอ" คุณนิวัติถามหลังจากรับจานที่คุณรินทร์จิ้มแตงโมจัดวางให้รวมทั้งของคุณวิศรุตด้วย
         "อื้อ ถามทำไม" ครับ คุณรินทร์ยังคงความเก๋าไว้ไม่มีตกหล่น ยังวางฟอร์มจัดแบบไม่มีตกเหมือนนักมวยตอนขึ้นชกแล้วการ์ดไม่ตกเลยครับ
         "ก็ไม่มีอะไรเผื่อจะมีแบบนั้นอีก" แบบนั้น แบบไหนเหรอ งงอ่ะ อีตาคุณนิวัติพูดจากำกวม แต่ว่าก็ทำเอาคุณรินทร์อึ้งแล้วก็ดึงเอาจดหมายที่ยัดใส่กระเป๋ากางเกงมาดูเลยครับแล้วก็ค่อย ๆ แกะ
         ……………………………….
         ……………………………

         ง่าาาา อีกแล้วฮะ อาการเดิม อึ้ง เงียบ และนั่นก็ทำให้อีก 2 หนุ่มหล่อล่ำของผม (รวบหัวรวบหางเลย) รับมาดูด้วยแล้วก็เงียบคราวนี้อีตาคุณนิวัติรีบกระชากจดหมายแปะรูปในมือคุณรินทร์ที่กำลังช็อคไปถือก่อนที่จะโดนคุณรินทร์ฟัด เอ้ย ฉีกเป็นชิ้น ๆ เหมือนคราวก่อนอีก แล้วพูดว่า

         "อืมมม ไอ้หมอนี่โรคจิตของแท้เลยแฮะ"
         อ่า ทำไมพูดเหมือนไม่รู้สึกรู้สาแบบน้านนน คุณรินทร์ค๊าบบ  เป็นไรมากมั้บอ่ะ เงียบเป็นเป่าสากเลย อ่ะนะ ผมพยายามจะสะกิดคุณรินทร์ด้วยอุ้งเท้าอันแสนจะนุ่มของผมแต่คุณรินทร์ก็ไม่ได้รู้สึกรู้สาอะไรเลยครับนอกจากนั่งถอนหายใจ มาแปลกแฮะ นิ่งสงบ แต่ ท่าทางแบบนี้แหละ น่ากลัว หงิงงงงง
         "คุณวัติผมขอคืน" มือบาง ๆ ยื่นไปขอรูป แต่คุณนิวัติไม่ให้ครับ แถมดึงซองจดหมายในมือคุณรินทร์ไปด้วย
         "ถ้าคิดจะฉีกทิ้งก็อย่าดีกว่า เก็บไว้เป็นหลักฐานดีกว่า ส่งตำรวจไปเลย"   นั่น โว้ว เป็นการเป็นงานก็ได้ด้วย
         "เอ่อ นั่นสิครับ" คุณวิศรุตสุดหล่ออีกคนร่วมแสดงความเห็นด้วยใบหน้าเจื่อน ๆ ครับและอะฮ๊าา คิดเหมือนผมล่ะสิ ด้วยความอยากรู้อยากเห็นครับผมก็เลยย่องไปทางด้านหลังอีตาคุณนิวัติเพื่อชะโงกหน้าไปดูรูป เอ ไม่ค่อยเห็นแฮะ อะไรหว่า เหมือนมือ มือกำลังกำอะไรอยู่

          อ่าาาาาาาาาาาาาาา เอ่ออออออออออออออออออออออออออออ
         ……………………….
         คือ ผมไม่บอกได้ป่ะ ว่ารูปอะไร แบบว่า กระดากปากหมาอ่ะคับ …. อ่า อะไระนะ ไม่บอกมีเฮ หงิงงo_O หงิงงงงงงงงงงงงงงง ใจร้าย

          เอาเหอะ บอกก็บอก แบบว่า มันเป็นรูป เอ่อ รูปมือใหญ่ ๆ กำลัง ง่า ช่วยตัวเองง่ะ   ว๊ากกก แบบว่า เหมือนรูปที่ผมไปเห็นที่กองขยะเลยคุณหมาข้างถนนผู้เชี่ยวโลกเค้าบอกว่า ช่วยตัวเอง อ่ะค๊าบบบบบบบบบ อ๊ากก  แล้วมันส่งรูปนี้มาทำม๊ายย ขณะที่ผมกำลังสติแตกกับรูปที่เห็น คุณรินทร์ก็แว๊ด ๆ กับคุณนิวัติ

         "เฮอะ แล้วจะจับได้หรือไง"
         ง่าา ใจเย็นคั๊บ ใจเย๊นนนนนนนน (ปากบอกให้ใจเย็นครับแต่ตัวถอยกรูดแล้ว หมาก็กลัวตายเป็นนะครับ ผมหมาครับไม่ใช่แมว จะได้มี 9 ชีวิต ยิ่งอยู่กับคุณรินทร์นะครับ อย่าว่าแต่ 9 เล๊ย สัก 100 ก็ไม่พอ เวลาแกอาละวาดอ่ะครับ )

         "ก็ไม่แน่หรอกน่ะ เอาเป็นว่าอย่าพึ่งอาละวาดอะไรมากเลย เดี๋ยวฉันจะเอาเจ้านี่ไปให้เพื่อนที่เป็นตำรวจให้มันพิสูจน์ลายมือ เก็บหลักฐานให้"
         แล้วคุณนิวัติก็ลุกพรวดเลยครับ คว้าเสื้อกับเนคไทค์จะออกบ้านไป คุณรินทร์พอเห็นแบบนั้นก็คว้าชายเสื้อหมับเลยครับ โฮะ อะไรกันเนี่ย

         "เอ่อ จะกลับเลยเหรอ" คุณรินทร์ทำหน้าเจื่อน ๆ เสียฟอร์มล่ะสิ จะบอกว่ากลัวก็คงไม่กล้า

         "ไม่ต้องห่วงเย็น ๆ จะมาใหม่ อยู่บ้านก็ปิดประตูล่ะ ใครแปลกหน้ามาหาก็อย่าออกไปรู้หรือเปล่า"
         มือใหญ่ ๆ ลูบหัวคุณรินทร์แล้วก็ยิ้มให้ คุณรินทร์ก็ทำตาแป๋วยังกะลูกแมวเลยครับ น่าร๊ากกกกกกกก แต่เอ๊ะ นี่เราลืมใครหรือเปล่าครับ อ่า อ๋อ คุณวิศรุตนี่เอง ที่กำลังนั่งมองคุณรินทร์กับคุณนิวัติตาแป๋วเหมือนกัน อยากให้อีตาคุณนิวัติลูบหัวบ้างเหรอครับ ,,^^,,

         "รินทร์กับคุณนิวัติคงสนิทกันมากนะ" พอคุณนิวัติไป คุณวิศรุตก็ถามเลยครับ
         "ไม่เท่าไหร่หรอกฮะ เขาชอบกวนประสาทผมน่ะเจอกันทีไรก็ทะเลาะกันทุกที"
         คุณรินทร์ทำเสียงอ้อมแอ้มแล้วก็เฉไฉไปเรื่องอื่นแล้วหลังจากนั้นไม่นานคุณวิศรุตก็ลากลับครับ ทิ้งให้ผมกับคุณรินทร์อยู่กัน 2 คน จนเย็นค่ำมืด คุณเอกราชก็ยังไม่มา จนเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น
         "ฮะ พ่อเหรอ ทำไมกลับช้าจัง ว่าไงนะฮะประชุมอืมมได้ไม่เป็นไรฮะกะทิก็อยู่กลับบ้านระวังนะพ่อ" แล้วคุณรินทร์ก็วางสายไป แล้วหันมาหาผม
         "วันนี้พ่อกลับดึกล่ะ ประชุมใหญ่ด้วย ป่ะ กะทิ ไปปิดประตูกัน" คุณรินทร์เรียกพร้อมกับเดินนำผมออกไปหน้าบ้าน เฮ้อ เงียบเหงา อย่างนี้ อีตาคุณนิวัติก็ไม่มาอ่ะจิ

         "นี่กะทิ มาดูวีดีโอกันเถอะ"
         คุณรินทร์บอกพร้อมกับเปิดหนังเรื่องหนึ่ง เพื่อฆ่าเวลา แล้วก็เหลือบตามองนาฬิกาที่ฝาบ้านเป็นระยะครับ 2 ทุ่มก็แล้ว 3 ทุ่มก็แล้ว จน 3 ทุ่มกว่า ก็มีเสียงเคาะประตู
         "รินทร์ รินทร์" เอ๋ ไม่ใช่เสียงคุณราชนี่นา ใครอ่ะ
         "คุณรุต มีอะไรเหรอครับ" คุณรินทร์ถามเมื่อพบว่คนที่มาเรียกคือคุณวิศรุต
         "เอ่อ คือ พอมีไฟฉายมั้ยพอดีบ้านผมไฟดับ สงสัยว่าฟิวส์จะขาด" คุณวิศรุตบอกพร้อมกับเดินตามเข้าบ้านมา แล้วก็ล็อคกลอนประตู เอ๋ … ล็อคทำไมอ่ะ แถมลืมด้วยว่าทิ้งผมไว้ข้างนอก แต่ไม่เป็นไร ผมมีทางพิเศษให้มุดอยู่แล้วล่ะ
         "เอ เดี๋ยวนะครับ ไม่รู้เก็บไว้ไหน" คุณรินทร์ก้มหน้าก้มตาหาไฟฉาย โดยมีคุณวิศรุตตามติด เอ่อ ติดไปหน่อยมั้ยครับ ประชิดตัวเชียว - -;;
         "โอ๊ะ" จนได้ เพราะตามติดนี่แหละ พอคุณรินทร์หันมาเลยชนกัน คุณวิศรุตก็เลยรวบตัวไว้ ….. กันล้ม ..ล่ะมั้ง แต่ ไม่ยักกะปล่อยแฮะ เอ่อ ชักไม่เข้าท่ามั้งครับเนี่ย
         "เอ่อ ปล่อยก่อนได้มั้ยครับ" คุณรินทร์บอกพร้อมกับพยายามดิ้น แต่ก็ไม่ได้อ่ะ เอาไงดี ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ (เริ่มวิ่งพล่าน)
         "รินทร์รู้ไหมว่ารินทร์น่ารักมากเลย" เอ่อ คุณวิศรุตครับ ไม่สบายหรือเปล่าครับ
         "คุณพูดอะไร" คุณรินทร์หน้าซีดเลยอ่ะ เอาไงดี คุณรุตเป็นไรเนี่ย
         "ผมตามดูรินทร์มานานแล้ว คุณมาคบกับผมเถอะนะ"น่านเอาแล้วไง   งานงอกแล้ว

         โฮ่ง ๆ ๆ ๆ ๆ ผมรีบเข้าไปเห่าใกล้ ๆ แล้วหมายจะกัดเลยครับ แต่ไม่ทันอ่ะ โครม เอ๊งงแอ๊ก จุกครับ จุกอย่างแรง ไอ้คุณวิศรุตมันเตะผมอ๊ะ แงงง คนใจร้าย มาเตะผมทำไม เตะไม่พอนะยังแถมด้วยการอุ้มคุณรินทร์ของพาดบ่าเดินไปที่ห้องคุณรินทร์ ปากก็พล่ามไปเหมือนคนไม่มีสติยังไงก็ไม่รู้

         "ผมไม่ชอบเลย ที่เมื่อกลางวันคุณทำท่าอาลัยอาวรณ์หมอนั่น"
         อ่าาาาาา ตอนไหน ตอนกลางวันก็มีแต่ เค้ากับ อ่า หมายถึงคุณนิวัติเหรอ ม๊ายยย เข้าใจผิดแล้วว้อยยยยยยยย

         "ปล่อยผมนะ คุณบ้าไปแล้ว คุณ คุณใช่ไหมที่ส่งไอ้รูปบ้า ๆ นั่นมา แถมเรื่องกางเกงในผมอีก ไอ้บ้า ปล่อยโว้ยยยยยยยย" คุณรินทร์ดิ้นสุดชีวิตครับ แต่มวยคนละรุ่นเลยทำไรไม่ได้

         "แหมม ก็แค่หยอกเล่นตามประสาคนรักกันชอบกัน แต่ไม่เป็นไรรินทร์ไม่ชอบรูปแต่ชอบให้ผมทำเลยใช่ไหมแล้วที่เมื่อกลางวันที่ไปทำท่าสนิทสนมกับหมอนั่นก็เพราะอยากให้ผมหึงใช่หรือเปล่า" ง่า น้ำเสียงหื่นมากครับ ม๊ายยยยยยยยย คุณรินทร์ของผม แง่งงง

         ทันทีที่หมอนั่นหันหลังผมก็รวบรวมแรงที่มีพุ่งเข้าใส่อีกครั้งเลยครับ คราวนี้ ได้ผล กลิ้งไปทั้งคนทั้งหมา คุณรินทร์เองก็หลุดไปนอนกองอีกทาง แต่ลุกไม่ขึ้นคงจุกแหละครับ

         "หนอยแก ไอ้หมาเวร" อ้าว มาด่าผมได้ไง สวยเซ่

         "กะทิ ระวังนะ" คุณรินทร์ตะโกนลั่น จะไม่ตะโกนได้ไง ก็นายวิศรุตแกเล่นดึงเอามีดยาวเป็นศอกออกมา   แหะ ๆ ๆ ซวยแล้วครับท่านแบบว่าคุณรินทร์ของผมเขาไม่ได้พาผมไปเข้าคอร์สเข้มการปราบปรามผู้ร้ายที่มือาวุธซะด้วยแต่พอหันไปมองคุณรินทร์ที่จุกเพราะกระแทกพื้นเมื่อครู่อยู่ก็ฮึดละครับ เจ้านายข้าใครอย่าแตะ

         แง่งงง   ........ ผมได้แต่คำรามขู่ ไอ้หมอนั่นมันชี้มีดมาที่ผม แสยะยิ้ม จากความหล่อที่ผมเห็นมันกลายเป็นความอุบาทว์อย่างแรงแซงทางโค้งเลยล่ะครับ

         "อยากตายใช่ไหมไอ้หมายักษ์"
         เขาว่าพลางเดินเข้ามามือก็กวัดแกว่งมีดไปด้วย หนอยบ้านแกเด่ะ ไอ้โรคจิตจะมีหมาที่ไหนอยากตายทั้ง ๆ ที่มีเจ้านายดี ๆ แล้วก็แสนจะน่ารักแบบนี้มั่งฟะ แง่งงงงงงงงง กรรรรรรรรรร ผมส่งเสียงขู่พร้อมกับกระโจนเข้าใส่ทั้งตัว แล้วก็ล้มลงไปกับพื้น ฟัดกันไปฟัดกันมาครับ เสียงลั่นไปทั้งบ้านเลยมั้ง แล้วก็

         เอ๊งงงงงง
         อ่า เสียงใคร เอ่อ ไอ้โรคจิตนี่มันร้องเสียงหมาได้ด้วยเหรอ ไม่ดิ คนจะร้องเสียงหมาได้ไง เสียงหมาเจ็บด้วยนะ o_O อ่า หมาเจ็บ เอ่อ งั้นก็หมายความว่า …… (เริ่มรู้สึกตัว)

         "กะทิ…"
         คุณรินทร์ร้องลั่นเลยครับ เอ ทำไมมันเจ็บ ๆ หว่ามันเจ็บ ๆ ปวด ๆ พร้อมกับเสียวแปล๊บ ๆ ผมหันไปมองที่มือไอ้บ้านั่นที่ผลักผมไปอีกทางในมือมันมีมีดเปื้อนเลือดอยู่ด้วยเลือดใคร อ๋ออออ เลือดผมเอง แหะ ๆ ๆ ๆ ๆ เลือดผม ผมถูกแทงอ่ะ เจ็บเป็นบ้า แล้วผมก็ทรุดตัวลง คุณรินทร์พยายามจะเข้ามาช่วย แต่ ก็โดนไอ้บ้านั่นกระชากไว้ก่อน แล้วซัดกำปั้นเข้าท้องน้อยจนคุณรินทร์นิ่งไป ไม่นะ ใครก็ได้ ช่วยด้วย ช่วยคุณรินทร์ด้วย คุณราช คุณนิวัติใครก็ได้ ช่วยด้วยยยย

         "กะทิ รินทร์" แฮ่ก ๆ ๆ ไม่ไหว ผมส่งเสียงไม่ไหวแล้ว แต่ แต่คุณราชกลับมาแล้วแน่ ๆ ผมต้องบอกคุณราช

         งี๊ดดดดดดด ผมครางแผ่ว ๆ พยายามคลานสุดชีวิต ไปทางลับ มุดออกไปแค่ครึ่งหัว ส่วนตัวยังอยู่ในบ้านเพราะไม่มีแรงแล้ว พอคุณราชเห็นผมโผล่หัวออกไปก็เดินมาหาเลยครับคงนึกว่าผมล้อเล่นมั้ง

         "กะทิ อยู่นี่เอง อ๊าาา กะทิ"
          คุณราชเข้ามาผมแต่พอเห็นผมที่พยายามกระเสือกกระสนรวบรวมแรงเฮือกสุดท้ายคลานออกมาได้ทั้งตัวพร้อมกับเลือดที่โชกไปหมด คุณราชก็ร้องลั่นทำเอาคุณนิวัติที่ตามมาพร้อมกับ.. กับ…เอ๋ ตาบุรุษไปรษณีย์คนนั้นนี่นา แต่ทำไมวันนี้แต่งตัวยังกะตำรวจเลยล่ะ

         "กะทิ ใครทำแกเนี่ย" คุณนิวัติมาดูผม ที่นอนปรือตา พยายามส่งเสียงอยู่

         "งี๊ดดดดดดดดด" ผมพยายามส่งเสียงครางบอก พร้อมกับคลานกลับไปที่ประตู เข้าใจทีเถอะ คุณรินทร์อยู่ข้างในเร็วๆเข้า

         "กะทิ รินทร์ใช่ไหม" เสียงอีตาคุณนิวัติเครียดมากครับแล้วก็ไม่ต้องรอคำตอบจากผมครับเฮียแกก็ถีบประตูบ้านเลยทีเดียวครับ

         โครมมมมมมมมม พังเลยอ่ะ เฮ เก่งจังเลยยย (จะตายยังทะเล้นอี๊กกกกกกกกกก)

         "ราชดูกะทินะ ปราชญ์ เร็ว" เอ๋ เรียกใครเหรอ อ๋อ คุณไปษณีย์ในชุดตำรวจนี่เอง
         แล้วไม่นาน ผมก็ได้ยินเสียงโครมครามในบ้าน แหะ ๆ ๆ คุณรินทร์ คุณรินทร์ไม่เป็นไรแล้ว คุณรินทร์ปลอดภัยแน่ ๆ พระเอกตัวจริงมาช่วยแล้ว คุณว่าไหมครับแต่ผมเหนื่อยจังเลย

         "‘ทิ เป็นไงมั่ง อย่าหลับนะลูก อย่าหลับนะ" คุณราชกอดผมแน่นเลย น้ำตาไหลพราก ๆ โอ๋ ๆ ๆ ๆ อย่าร้องน๊าาา อย่าร้อง

         "พ่อ กะทิ"
         พอสิ้นเสียง คุณรินทร์ก็ถูกอุ้มออกมาโดยคุณนิวัติโดยมีคุณไปษณีย์ในชุดตำรวจ ลากไอ้บ้านั่นมาด้วยในสภาพ เอ่อ เยินอย่างแรงอ่ะครับ ไชโย

         งี๊ดดดดดดดดด แฮ่ะ ๆ ๆ คุณรินทร์ปลอดภัยนะคับ ‘ทิเป็นห่วงจัง แต่เอ๋ ทำไมมันง่วงจัง เสียงโวยวายของคุณรินทร์ก็เบ๊า เบา อืมม"กะทิ กะทิ อย่าเป็นอะไรนะ ฮืออออ กะทิ"
         อืมมม เสียงใครอ่ะ คุณรินทร์หรือว่าคุณราชน๊อ ไม่ไหวแล้วอ่ะ ขอผมงีบหน่อยน๊าาาา ผมไม่ไหวแล้วล่ะ คุณรินทร์ไม่เป็นไรแล้วผมก็โล่งใจแล้วล่ะดีใจจัง อืมมม ผมไม่ได้อู้งานนะครับแต่ขอผมนอนหน่อยนะผมเหนื่อย เหนื่อยแบบไม่เคยเหนื่อยมาก่อน หนาวด้วยแหละ เนี่ยง่วงจนไม่ได้ยินเสียงคุณๆแล้วล่ะ….

เจอกันตอนหน้าครับผม   ขอผมไปปะรอยรั่วที่พุงก่อนนะครับ   โฮ่ง  ( โบกขาหน้าลาแบบหมาๆ )

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:11 ( 23/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: koraorni ที่ 23-08-2010 16:57:32

อ๊า...กะทิอย่าเป็นอะไรไปนะ กะทิสู้ๆๆๆ
ที่แท้ก้อตารุตคนข้างบ้านนี่เอง
แบบนี้ต้องโดนหนักๆๆจะได้หายโรคจิต
เอาให้น่วมเลยคุณนิวัติไม่ต้องยั้งมือ

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:11 ( 23/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: akike ที่ 23-08-2010 17:34:35

น่าสงสารหมาไม่น้อยกระทิจริง

วีรบุรุษเรยอย่างงี้ง่ะ

คุณพี่หนึ่งแกเท่ ๆ จริง ๆ นะ มีรักเท่าไหร่เทหมดหน้าตักเรยอย่างงี้ง่ะ

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:11 ( 23/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: littleFiNgeR ที่ 23-08-2010 18:24:01

กะทิเอ้ย! ขนาดอาการไม่ดียังจะพูดเล่นอะ เฮ้อ! คุณๆทั้งหลายพากะทิไปปะพุงอย่างด่วนๆเลยน้าาา

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:11 ( 23/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: minchy ที่ 23-08-2010 18:28:12

กะทิสู้ๆ นะ   หายแล้วจะหาเจ้าสาวมาให้นะ :monkeysad:

น้องใบเตยคงไม่ไหวแล้วอ่ะเจ้านายเป็นอย่างนี้ :กอด1:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:11 ( 23/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: mankey ที่ 23-08-2010 19:49:48

กะทิอย่าเป็นอะไรน้าเค้าเป็นห่วง เดี๋ยวไม่มีใครมาเล่าเรื่องคุณรินทร์ให้ฟัง ล้อเล่นๆ เป็นห่วงกะทิจริงๆน้า

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:11 ( 23/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: win200 ที่ 23-08-2010 20:20:34

หง่า กระทิ อย่าเปนอารัยนร๊า :dont2:

กระทิสู้ๆ


ส่วนน้องเตยคงบอกลาก่อนแล้วหล่ะ :z6:


เจ้านายนิทุเรศ เอี้ยๆมากมาย :angry2:


ตอนนี้รู้สึกตานิวัติจะได้ความดีความชอบจากรินทร์ไปอีกขั้น o13

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:11 ( 23/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: b27072010 ที่ 23-08-2010 20:36:34

ว่าแล้วเชียวว่าวิศรุตนี้ต้องเป็นพวกโรคจิตนิเอง

กะทิน่าสงสารจังเลย

แต่คุณนิวัติเท่จังเลย  ถีบประตูไปช่วยรินทร์ทัน

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:11 ( 23/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 23-08-2010 21:15:13

กะทิต้องหายนะคะ
โฮกกกกกกกก สะเทือนใจกับกะทิ T^T

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:11 ( 23/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: golove2 ที่ 23-08-2010 21:52:38

 :m15:   :m15:  สงสารกะทิจังเลย




ไอโรคจิตบ้า ต้องกระทืบให้น่วมไปเลยยยยยย    :z6:    :z6:   :z6:



น้องรินทร์เริ่มมีใจให้คุณนิวัติ แล้วววววววว       :impress3:   :impress3:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:11 ( 23/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: puenfriend ที่ 23-08-2010 22:23:05

 :m15: :m15: ฮือๆๆสงสารกะทิอ่ะ

หายเร็วๆๆนะ  เด่วไม่มีคนมาเล่าเรื่องของรินทร์ให้ฟัง

อยากจะ :beat:อีคุณวิศรุต

โรคจิตจริงๆๆๆๆเลยอ่ะ

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:11 ( 23/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: ayanae ที่ 23-08-2010 22:50:30

กะทิทำหน้าที่ได้ดีมาก ปกป้องเจ้านายสุดชีวิตขอให้อย่าเป็นอะไรนะ หายไวไวล่ะ

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:11 ( 23/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: snownut ที่ 24-08-2010 07:21:26

กะทิสู้ๆ ไปปะพุงแล้วรีบกลับมานะ

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:11 ( 23/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: zingiber ที่ 24-08-2010 09:40:48

กะทิ๊.....หายไวไวน๊า

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:11 ( 23/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: p_phai ที่ 24-08-2010 11:05:09

กะทิ อย่าเป็นไรล่ะ

เค้าเป็นห่วงตัวเองน่ะ

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:11 ( 23/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: aehJTS ที่ 24-08-2010 11:06:43

ทำไมถึงทำกับกะทิได้ ใจร้ายมาก
อย่าหลับสิกะทิ หลับเดี๋ยวไม่ได้ตื่นนะ
 :pig4: writer คะ

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:11 ( 23/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: ordkrub ที่ 24-08-2010 16:02:53

สงสารกะทิจัง อย่าตายนะ

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:11 ( 23/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: b27072010 ที่ 24-08-2010 20:29:00

มาลุ้นอาการของกะทิ

แต่คืนนี้จะมาหรือเปล่า

รออยู่จ้า

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:12 ( 24/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: PPK ที่ 24-08-2010 23:23:01

กะทิขอพล่าม
          สวัสดีครับ  มิตรรักแฟนหมาทุกท่าน ( ยกขาหน้าไหว้แบบหมา ๆ )  แฮ่  วันนี้ก็มารอบดึกครับ  แบบว่ากำลังซ่อมแซมส่วนที่สึกหรออยู่  ฮ่วย  กรรมของเวรของหมาน้อย ?? น่ารักอย่างผมครับ  คิดดูสิครับ  อยู่ดี  ก็มีไอ้บ้าโรคจิตที่ไหนไม่รู้เอามีดมาจิ้มผมเล่นซะงั้นอ่ะ  หมาเซ็งครับหมาเซ็ง   อ๋อย  เจ็บจี๊ดเลยเนี่ย  เฮ้อ

ACT 12 : ไซโคโรคจิตข้างบ้าน 5

          "กะทิอย่าตายนะ อึก กะทิ แกตายแล้วฉันจะอยู่กับใครล่ะ"
          เอ่อ ไม่ต้องแปลกใจครับว่าเสียงใครคร่ำครวญ ง่าย ๆ ครับง่าย ๆ ไม่ใกล้ไม่ไกลเจ้านายที่แสนจะน่ารักของผมเอง ร้องมาตั้งแต่ผมหลับหรือที่ภาษาคนเขาเรียกว่าสลบรอบแรกจนตอนนี้ผมฟื้นมาจะสลบรอบที่สอง คุณรินทร์ก็ยังร้องไห้น้ำตาเป็นเผาเต่าอยู่เลยอ่ะครับ

          ว่าแต่ว่าที่นี่ที่ไหนเนี่ย เตียงก็แปลก ๆ คนก็แปลก ๆ แต่งตัวเหมือนกับหมอในละครที่ผมดูกับคุณรินทร์ตอนกลางคืนเลยครับ o_O หา อะไรนะครับ ผมโดนส่งโรงพะบาลเหรอ (ทำท่าคิด) เอ๊อ จริงด้วยก็ผมโดนไอ้บ้าโรคจิตนั่นมันเอามีดเสียบเอานี่เนาะ อู้ยยยพอพูดถึงก็เจ็บขึ้นมาเลยครับ อย่าให้บอกนะว่าเจ็บแค่ไหน บรรยายไม่ถูกเลยอ่ะ ตอนแรก ๆ มันก็ไม่รู้สึกอะไรหรอกครับก็เหมือนมีอะไรมาทิ่ม แต่พอนาน ๆ ไปทำไมมันแปล็บ ๆ ก็ไม่รู้เหมือนกัน หลังจากนั้นคุณรินทร์คุณราช อีตาคุณนิวัติ คุณบุรุษ
          ไปรษณีย์ในชุดตำรวจที่อีตาคุณนิวัติเรียกว่าอะไรนะ อ๋อ ปราชญ์ อืม ชื่อดี นั่นแหละ ๆ เขาจะเขย่า จะดึง จะทึ้งผมยังไงผมก็ไม่รู้เรื่องแล้วล่ะ แล้วผมก็ง่วงแล้วก็หลับไป ไม่รู้นานเท่าไหร่แฮะ แต่มารู้ตัวอีกที ก็ตอนนี้แหละครับว่าแต่ว่านี่มันเรื่องอะไรกัน งงครับงง หมางงมากเลย เห อะไรเหรอ อ๋อ นี่ไง ๆ เดี่ยวผมจะเหลาเอ้ยเล่าให้ฟัง
   
          "กะทิ กะทิอย่าตายนะ ฮืออ กะทิ ~~"
          ครับ ไม่ต้องถามใช่ป่ะว่าที่ร้องเป็นทาร์ซานทั่วโรงพยาบาลสัตว์นี่คือเสียงใครถ้าไม่ใช่คุณรินทร์ของผม ตั้งกะที่บ้านยันโรงพยาบาลคุณรินทร์ของผมก็กอดผมไม่ยอมปล่อยเลยละครับทั้งตัวคุณรินทร์มีแต่เลือดผมไอ้ผมก็อยากจะบอกหรอกนะว่าให้ถอยออกไปหน่อยไม่ได้ห่วงว่าคุณรินทร์จะเปื้อนเลือดผมนะแต่ผมอึดอัดอ่ะครับ ก็เล่นรัดซะจนผมจะหายใจไม่ออกอยู่แล้ววว

          "รินทร์ ใจเย็น ๆ ลูก กะทิแข็งแรงจะตายไม่เป็นอะไรง่าย ๆ หรอก"
          ถะ ๆ ๆ..ถูกต้องแล้วค๊าบบบ คุณราช หมาหน้าด้าน เอ้ย หมาอดทนอย่างผมมีหรือครับที่จะมาตายง่าย ๆ แบบนี้ โด่กะอีแค่โดนเสียบไป 1 จึ๊กเอ๊ง 555555 จริง ๆ นะอ๋อย แต่ก็เจ็บเอาการเหมือนกันแหะ ๆ อูยย
          "แต่ พ่อฮะ กะทิไม่ขยับเลยมันจะตายไหม"
          อ้าว ๆ ๆ คุณริ๊นทร์ทำไมมาแช่งหมาแก้วตาดวงใจแบบนี้เล่าปั๊ดธ่อ ผมอ่ะกระดูกเหล็กน๊าาา แต่อาจจะขึ้นสนิมนิดหนึ่ง อิอิ
          "รินทร์ ฉันว่าเธอปล่อยกะทิให้มันนอนสบาย ๆ เถอะ มันจะไม่ตายเพราะโดนแทงหรอก แต่จะตายก็เพราะเธอไปรัดมันให้หายใจไม่ออกนี่แหละ เกะกะหมอด้วย มานี่"
          อ่ะ โหหห พึ่งเห็นพูดเข้าท่าก็วันนี้แหละอีตานิวัติว่าแล้วเฮียแกก็กระชาก หือ ผมพูดผิดเหรอครับเอไม่นะครับ เปล่านะไม่ได้พูดผิดสักหน่อยกระชากนี่แหละถูกแล้ว เพราะพอพูดจบเฮียแกก็จับข้อมือเล็ก ๆ ที่แสนเปราะบางของคุณรินทร์แล้วออกแรงทีเดียวร่างน้อย ๆ ของคุณรินทร์ก็ปลิวจากตัวผมไปตกปุ๊กลงบนตักกว้าง ๆ ตามด้วยแขนล่ำๆยังกะนักกีฬามวยปล้ำผสมกับนักกล้ามเหรียญทองที่ตวัดรัดเอวหมับทันที แค่นั่นแหละครับอวสานเลยคุณรินทร์ของผมดิ้นให้ตายก็ไปไหนไม่รอดสุดท้ายเลยได้แต่นั่งเช็ดน้ำตาป้อย ๆ บนตักอีตาเจ้านายจอมกวนประสาทที่ตอนนี้แปลงร่างเป็นพี่เลี้ยงเด็กไปโดยปริยาย อู้ย หมั่นไส้ครับ เดี๋ยวปลอบ เดี๋ยวเช็ดน้ำตา เดี๋ยวหอม อ่ะ อ๊ายยย มันหอมแก้มคุณรินทร์ของผมอ๊าาา ตาเจ้านายชีกอ อย่าให้หายนะเฟ้ยพ่อจะฝากรอยเขี้ยวไว้เป็นการขอบคุณ ชิ แต่เอ๊ะ ทำไมรู้สึกแปลก ๆ แฮะ เอ่อ คือ คือว่า o_O ง่าาาา

          คือว่า ผมเริ่มสังเกตอ่ะครับว่า ผมกำลังนั่งดูอีตาคุณนิวัติปลอบคุณรินทร์อยู่ที่นี่ ตอนนี้บนรถพยาบาลคันนี้ อีกด้านมีคุณปราชญ์ซึ่งที่แท้คือ  ร้อยตำรวจเอกปราชญ์ พิชัยยุทธ สารวัตรประจำสถานีตำรวจใกล้ ๆ นี่เองกำลังนั่งทำความคุ้นเคยกับคุณราชของผมอยู่ใกล้ ๆ กลางรถเป็นเตียงที่ผมควรจะนอนจมกองเลือดและมีสายน้ำเกลือและอื่น ๆ ระโยงระยางเหมือนกับสัตว์ประหลาดจากต่างดาว.. ใช่มะ ๆ แล้วนี่ ผมมานั่งทำด๋อยอะไรที่นี่อ่ะครับ แล้ว...แล้ว.. (หันกลับไปที่กลางตัวรถที่พึ่งสังเกตว่ามีอะไรนอนอยู่.. อึ้งไป 3 วิ อ้าปากค้าง ...)

          อะ อะ อะจ๊ากกกกกกก ไม่จริ๊งงงงงงงงงง คุณ พวกคุ๊ณณณณณณ ผม ผมนอนอยู่บนนั้นอ๊าาา พะงาบ ๆ อยู่เล๊ย แล้วที่นั่งนี่ก็ผมอีกนี่มันอะไรกัน ใครก็ได้บอกหมาที หมางงครับหมางง แต่ยังไม่ทันที่ผมตะรวบรวมสติได้เลยครับรถก็มาถึงโรงพยาบาลพอดีคิดว่าน่าจะใช่นะ เพราะพอมาถึงก็มีใครไม่รู้ใส่ชุดขาวมารับ "ผม" อีกตัวที่นอนแบ่บจะตายมิตายแหล่ร่อแร่ ๆ อยู่บนเตียงลงไปแล้วก็เข็นเข้าห้องอะไรก็ไม่รู้ทันที ตามด้วยบรรดาเจ้านายและเจ้านายของเจ้านายและเพื่อนของเจ้านายของเจ้านายอีกที

          งงมั้ยครับงงมั้ย อ๋อ งงเหรอครับไม่เป็นไรค่อย ๆ ทำความเข้าใจละกันนะครับแล้วค่อยตามมาฟังต่อ ไม่เป็นไรผมไม่ถือ ^ O ^ ไม่ต้องรีบครับไม่ต้องรีบ

          "คุณนิวัติ กะทิจะไม่เป็นอะไรใช่มั้ย"
          โอ้วววว พระเจ้าจอร์จมันยอดมั่ก คุณรินทร์ของผมที่ซุกหน้าร้องไห้ตัวสั่นอยู่ในอ้อมอกล่ำ ๆ ของอีตาคุณนิวัติอยู่ตั้งนานสองนานเงยหน้าที่เปียกไปด้วยน้ำตาถามอย่างน่ารัก หมดฤทธิ์พยศล่ะครับ แหมคนเขาอุตส่าห์มาช่วยให้รอดพ้นจากการเสียความบริสุทธิ์แบบนี้ถ้ายังไม่ยอมญาติดีก็กระไรอยู่แหละว่าป่ะ แต่เอ ก็ไม่แน่นะครับได้ข่าวว่าคุณรินทร์ความจำสั้นเป็นปลาทองเลย แหะ

          "ไม่เป็นไรหรอกรินทร์ กะทิน่ะหมาคู่บุญของรินทร์ไม่ใช่เหรอมันไม่ยอมตายแล้วก็ทิ้งรินทร์ไว้ให้โดนฉันแกล้งคนเดียวหรอกจริงไหม"
          เออ ปลอบได้ดีนี่อีตาคุณนิวัติ แน่น๊อน คุณรินทร์ของผมทั้งน่ารักน่าทนุถนอมเรื่องอะไรจะยอมให้นายมาแฮบไปง่าย ๆ ฝันไปเหอะ แต่เอ๊ะ คุณราชล่ะ (หันซ้ายหันขวาหาเจ้านาย) เฮ้ยยยยย o_O' เว๊ยยยย อะไรก๊านนนน ดู ดู๊

          "คุณราชครับนั่งพักก่อนเถอะ ผ่าตัดแบบนี้คงนาน"
          น่านนนน ม่ายยยยยยยย คุณรินทร์ค๊าบบบบ แย่แล้ว ข้าศึกแทรกซึมด้านหลังมันจะตีท้ายครัวแล้ววววว คุณปราชญ์  ค๊าบบบ ทำตัวเป็นผู้พิทักษ์ประชาชนก็พ๊อ ไม่ต้องมาทำตัวเป็นนักอนุรักษ์ป่าด้วยก็ด๊ายยยย ต่อให้น่าอนุรักษ์แค่ไหนก็เหอะ อ่า.. อ๊ะ หรือว่าพวกคุณจะเถียง คุณราชของผมน่ะ น่ารักจะตาย พ่อยังไงลูกก็ยังงั้นแหละ เฮอะ

          "ไม่เป็นไรครับ ผมห่วงกะทิ ถ้าไม่ได้มัน รินทร์คงแย่"
          คุณราชบอกคุณปราชญ์ที่นั่งประคองจับ ๆ ลูบ ๆ อยู่นั่นแหละ ชิ ดูดิคุณราชนั่งน้ำตาคลอ งี๊ดดดด คุณราชค๊าบบอย่าร้อง 'ทิ อยู่นี่ อยู่นี่ไงเห็น 'ทิมั้ย

          เมื่อเรียกแล้วคุณของผมไม่ได้ยินผมเลยพยายามใหม่คราวนี้ผมลองเอาอุ้งตีนน้อย ๆ ของผมสะกิดคุณราชที่มือแต่ว่ามันก็ทะลุผ่านไป เอ๋ ทำไมอ่ะ ทำไมผมถูกตัวเจ้านายของผมไม่ได้ล่ะ หงิงงคุณรินทร์ค๊าบบ คุณราช 'ทิอยู่นี่ค๊าบบบ ฮือออ ทำไงดี ผมทั้งเรียกทั้งเห่าทั้งหอนก็ไม่มีใครสนใจผมเลย พอผมจะเข้าไปสะกิดก็กลายเป็นว่าผมเดินทะลุผ่านทุกคนไปซะนี่ โฮ เกิดอะไรขึ้นกับหมาน้อยน่ารักอย่างโผมมมมมมม

          แล้วเวลาแห่งความทรมานของทั้งผมและทุกคนก็หมดลงเมื่อคุณหมอเดินออกมา คุณรินทร์ถลาจากอ้อมกอดของอีตาคุณนิวัติไปเกาะแขนคุณหมอทันที อ่า ผมเห็นแววตาอีตาคุณนิวัติมันส่องแสงแว่บ ๆ ด้วยล่ะ โหยย คนไม่ใช่คน

          "หมอฮะ กะทิ กะทิเป็นไงมั่งฮะ"
          คุณรินทร์ถามน้ำตาคลอ ไม่พอฮะไม่พอ คุณรินทร์เกาะแขนซ้ายคุณหมอส่วนแขนขวาก็ใช่ว่าจะว่างเพราะตามติดด้วยคุณราชที่ตอนแรกเหมือนจะดีสุดท้ายก็เหมือนลูกชายพอกันครับคู่นี้ เฮ้อ แต่เอ๊ะ ดูเหมือนคุณหมอแกจะเคลิ้ม ๆ ยังไงไม่รู้แฮะ หันซ้ายก็คุณรินทร์ทำหน้าตาละห้อย โอ๊ย ไม่ได้หลงเจ้านายนะแต่ โคตรน่ารักเลยอ่ะ หันขวาก็ โอ้ คุณราชยืนจ้องน้ำตาคลอเบ้า ใครมันจะเชื่อว่านี่คือพ่อของลูกชายวัยจ๊าบครับเนี่ยสุดท้ายอีตาคุณนิวัติกับคุณปราชญ์เลยทนไม่ได้ต้องเข้ามาช่วยดึงคุณรินทร์กับคุณราชออกจากแขนคุณหมอที่ทำท่าเหมือนจะแสนเสียดายแต่พอเห็นลูกกะตาวาว ๆ ของทั้งสองหนุ่มหล่อล่ำอย่างคุณ ๆ ทั้งสองก็จ๋อยละฮะชิ ๆ   สม

          "การผ่าตัดเรียบร้อยดีครับ ถ้าผ่านคืนนี้ไปได้แล้วฟื้นขึ้นมาก็ปลอดภัยแล้วล่ะครับ ผมว่าพวกคุณกลับไปพักก่อนเถอะ เพราะยังไงก็ยังเข้าไปเยี่ยมไม่ได้"
          คุณหมอบอกแบบเสียไม่ได้ แหมจะทำอะไรได้ล่ะครับ ก็ทั้งคุณรินทร์และคุณราชโดนรวบไปอยู่ในอ้อมแขนของอีตาคุณนิวัติกับคุณปราชญ์แล้วนี่ โด่ แย่งไม่ได้ล่ะสิ ไร้ฝีมือจริง ๆ

          "แต่ผม.." ยังครับ คุณรินทร์ที่รักของผมยังดื้อต่อคุณรินทร์คร๊าบอย่าดื้อเลยนะคร๊าบ
          "เถอะน่ารินทร์ พรุ่งนี้เรามาแต่เช้าก็ได้ที่เหลือก็แค่รอให้ฟื้นเท่านั้น"
          อีตาคุณนิวัติกระชับอ้อมแขนแน่นขึ้นแล้วหันไปพยักหน้าส่งสัญญาณให้คุณปราชญ์พาตัวคุณ ๆ ทั้งสองออกจากโรงพยาบาลก่อนที่จะได้ส่งหมอหมาบางคนไปนอนเล่นที่โรงพยาบาลที่ไหนสักแห่งด้วยความหมั่นตับไตไส้พุงก็ได้อิอิ  เอ.. ว่าแต่ว่า ไหน ๆ ผมก็วิ่งเล่นไปไหนมาไหนได้นี่นาแล้วทำไมผมต้องอยู่ตัวเดียวให้เงียบเหงาล่ะ ผมตามคุณ ๆ ของผมกลับด้วยดีกว่า เย้ ๆ ๆ ๆ ว่าแล้วก็ไปเลยยย

          แล้วไม่นานครับทุกคนก็มาถึงบ้านที่ตอนนี้เละเทะไม่มีชิ้นดี พอเข้าบ้านได้ปุ๊บคุณรินทร์ก็รีบทำความสะอาดบ้านโดยไม่ยอมพูดอะไรทั้งนั้น ส่วนผมก็วิ่งตามคุณรินทร์ไป ๆ มา ๆ ทั้ง ๆ ที่รู้ว่าไม่มีใครเขาเห็นผมหรอก เออเนาะ ผมพึ่งมารู้วันนี้เองครับว่าเวลาที่ไม่มีใครสนใจเรามันรู้สึกเหงาอย่างนี่เองทั้ง ๆ ที่ผมอยู่ใกล้ ๆ แต่ก็ไม่มีใครรู้สึกเลยสักคน ผมเฝ้าดูคุณรินทร์เช็ดเลือดผมที่เปื้อนตามพื้นด้วยสีหน้าเศร้า ๆ เดี๋ยวร้องไห้แน่เลยครับ นั่นไง งี๊ดดดดดด คุณรินทร์ค๊าบอย่าร้องน๊า 'ทิ อยู่นี่อยู่ใกล้ ๆ นี่ไงครับอย่าร้อง ๆ ๆ ผมพยายามจะเอาตัวไปไถกับคุณรินทร์เพื่อปลอบใจเหมือนทุกครั้งเวลาที่คุณรินทร์เศร้า แต่ว่าคราวนี้ทำยังไงก็ไม่ได้สักทีจะกี่ครั้ง ๆ ตัวผมมันก็ทะลุผ่านคุณรินทร์ไปเสียทุกครั้งไป คุณรินทร์ค๊าบบบ อย่าร้องไห้น๊า ฮือ ทำไงดีอ่ะ ทำไงดี ใครก็ได้มาปลอบคุณรินทร์แทนผมหน่อย แต่เอ๊ะ เงาใคร มาใกล้ ๆ หรือว่า

          "รินทร์"
          โอ้ พระเอกมาแล้ว เอาวะสงบศึกชั่วคราว อีตาคุณนิวัติเดินเอาผ้าเช็ดหน้ามายื่นให้คุณรินทร์แล้วก็นั่งลงข้าง ๆ เช็ดน้ำตาให้คุณรินทร์เบา ๆ คุณรินทร์ของผมก็ยอมให้เช็ดแต่โดยดีครับแถมยังนั่งร้องไห้ต่อไม่ยอมหยุดง่าย ๆ มือก็กำผ้าเช็ดพื้นแน่นเลยทั้ง ๆ ที่ตัวเองก็เจ็บด้วยแท้ ๆ โธ่เอ้ยคุณรินทร์ค๊าบอย่าร้องเลยน๊า เดี๋ยวตาบวมนะครับ ปวดหัวด้วยเอ้า

          "ถ้ากะทิเห็นเธอร้องไห้แบบนี้คงไม่สบายใจหรอกนะ เดี๋ยวพอมันฟื้นมันจะพาลมาเล่นงานฉันเอานะโทษฐานที่ปล่อยเธอให้ร้องไห้แบบนี้ หยุดร้องเถอะ"
          งี๊ดดดด เห็นด้วยค๊าบ คุณรินทร์หยุดร้องเถอะนะ 'ทิทนไม่ได้ อย่าร้องนะ อย่าร้องนะ โอ๋ ๆๆๆๆ (พยายามเอาตัวไปไถอีกทีแต่ก็ไร้ผล )

          "นั่นสิรินทร์ กะทิยังไม่ตายนะลูก"
          คุณราชเดินเข้ามาหาโดยมีคุณปราชญ์ตามไม่ห่าง นี่ก็อีกคนจะอะไรกันนักหนานะ แต่เอาเหอะหยวน ๆ ก็ได้ คุณราชเองก็เหมือนจะแย่ๆ เหมือนกัน แย่จังผมไม่อยากให้เป็นแบบนี้เลยอ่ะ ดีใจที่คุณ ๆ รักผมมันก็ดีใจนะครับแต่ถ้าจะต้องให้คุณราชกับคุณรินทร์มานั่งร้องไห้แบบนี้ผมไม่เอาดีกว่า งี๊ดดดด คุณนิวัติ คุณปราชญ์ ช่วยทำให้เจ้านายผมหยุดร้องไห้หน่อยสิ 'ทิเป็นห่วงอ่ะ เดี๋ยวคุณ ๆ ไม่สบาย.. เฮ้อ จะได้ยินผมกันมั้ยเนี่ย แต่เอ๊ะเหมือนอีตาคุณนิวัติจะรู้แฮะ เขาหันมาทางผมด้วย เอ๊ะ หรือว่าบังเอิญ แต่ ... เขายิ้มด้วยล่ะ เขาเห็นผม เขาเห็นผมแน่ ๆ

          "ฉันว่านะรินทร์ ตอนนี้เจ้าตัวยุ่งนั่นก็คงป้วนเปี้ยนแถวนี้แหละทั้งรักทั้งหวงเธอแบบนี้ฉันเธอว่ารีบทำความสะอาดบ้านแล้วไปพักผ่อนเถอะพรุ่งนี้ค่อยไปหาเจ้ากะทิกัน นะ"
          ฮืออออออออออออออ ขอบคุณสิ่งศักดิ์สิทธิ์ อีตาคุณนิวัติเห็นผม ๆ ๆ ๆ ฮือออ ขอบคุณค๊าบคุณนิวัติ 'ทิจะไม่ลืมบุญคุณเล้ย ช่วยพาคุณรินทร์ คุณราชไปพักทีเถอะน๊าา

          "จริงของวัตินะครับคุณราช ไปพักเถอะ พรุ่งนี้ยังต้องมีอะไรให้ทำอีกเยอะนะครับ ไม่ต้องห่วงเดี๋ยวคืนนี้ผมกับวัติจะนอนเฝ้าข้างนอกให้"
          คุณปราชญ์บอกคุณราชที่ยืนซึม ๆ อยู่ คุณราชพยักหน้าอย่างว่าง่ายถึงจะเป็นเรื่องปกติของคุณราชก็เถอะครับแต่ดูเหมือนจะง่ายไปหน่อยสงสัยจะยังเอ๋ออยู่แน่ ๆ เลย โธ่คุณราชของผม

          แล้วสุดท้าย คุณ ๆ ทั้งสองของผมก็ยอมนอนจนได้ส่วนอีตาคุณนิวัติกับคุณปราชญ์พอส่งคุณ ๆ นอนเสร็จก็มานั่งจุมปุ๊กคุยกันที่ห้องรับแขก แล้วผมก็รู้ว่าที่แท้สองคนนี่เค้า เป็นเพื่อนกันครับสนิทกันมากด้วย แล้วที่คุณปราชญ์แกมาป้วนเปี้ยนแถวนี้ก็เพราะว่าต้องการสืบเรื่องยาเสพติดแต่พอดีว่ามาเจอไอ้โรคจิตนี่เข้าเสียก่อน ดีจังไม่งั้นคุณ ๆ  ของผมคงแย่ เนาะ ขอบคุณค๊าบบทั้งสองคน ธุ ๆ ๆ ๆ (ยกขาหน้าขึ้นทำท่าไหว้แบบหมา ๆ)

          "ไม่ต้องมาทำท่าอ้อนเลยกะทิ รีบ ๆ ฟื้นมาได้แล้วไม่อย่างนั้นพวกฉันไม่รับรองความปลอดภัยของเจ้านายสุดรักสุดหวงของแกแน่"
          อ่ะ ลายออกแล้วไงล่ะชมไม่ได้เลยนะอีตาคุณนิวัติ ชิ คิดจะงาบคุณราชคุณรินทร์ของผมเหรอเหรอ ข้ามศพไอ้'ทิไปก่อนเหอะ o_O แต่เอ๊ะ เกือบได้ข้ามแล้วนี่หว่า ไม่ได้ ๆ ๆ ๆ แต่ เอ๊ะ เฮ้ยยย เค้าพูดกับผมเหรอ... (หมาอ้าปากค้างคับ อ๊ากก ขากรรไกรค้าง)

          "เอ้า ๆ ๆ แกเป็นหมานะจะตกใจอะไรนักหนา หมาเห็นผีคนได้แล้วทำไมคนจะเห็นผีหมาบ้างไม่ได้"
          นั่นอีตาคุณนิวัติ ปากมอมแล้วไงผมยังไม่ตายนะมาว่าผมเป็นผีได้ไง งอนด้วย

          "เอาน่าวัติไปแกล้งมัน กะทิกลับไปโรงพยาบาลนะไปหาทางกลับเข้าร่างซะ ไม่ต้องห่วงทางนี้พวกฉันจะดูแลให้เองแล้วพรุ่งนี้ก็ตื่นมาอ้อนคุณรินทร์คุณราชเหมือนเดิมอย่านอนนานเข้าใจหรือเปล่า อ้อ อีกอย่างเตือนไว้ก่อนเลยคราวนี้แกต้องรับศึกหนักนะเพราะต้องคอยกันเจ้านายทั้งสองคนจากพวกฉัน ถ้าขืนไม่รีบฟื้น ไม่รีบหายฉันจะเอาคุณราชไปล่ะ"

          ไม่จริ๊งงงงงงงง คุณปราชญ์ก็เห็นผมด้วย โอ้มายก๊อดดดด

          "หึ ๆ ๆ ๆ ไปสิกะทิจะเช้าแล้วนะขืนช้าตื่นไม่ทันไม่รู้ด้วย"
          สองคนโบกมือไล่ผมด้วยรอยยิ้ม ทำไมนะทั้ง ๆ ที่ผมไม่ชอบหน้าอีตาเจ้านายจอมกวนนั่นแท้ ๆ แต่คราวนี้ผมกลับชอบยิ้มของเขาได้ก็ไม่รู้เหมือนกัน ผมได้แต่มองหน้าทั้งสองคนอยากบอกว่าฝากดูแลคุณ ๆ ของผมด้วยเผื่อว่าผมจะโชคร้ายไม่ฟื้น แต่ดูเหมือนคุณปราชญ์จะเข้าใจแฮะ แกรีบเบรกผมเลยแหละ

          "ไม่ต้องมาทำตาละห้อยเลยฉันไม่รับฝากดูแลเจ้านายใครนะ เจ้านายแกก็ต้องมาดูแลเองไปได้แล้ว ไปสิ เร็ว"
          ดูดิยิ้มใหญ่เชียว เกลียดนักพวกคนรู้ทัน รู้ทันหมาด้วย ไปก็ได้สุดท้ายผมก็เลยต้องทิ้งคุณๆทั้งสองที่นอนหลับอยู่ในห้องไว้กับตาสองคนนั้น คงไว้ใจได้นะครับ แล้วทีนี้ผมจะทำไงล่ะ กลับเข้าร่างพูดน่ะมันง่ายนะแต่อีตอนทำจะทำยังไงเล่าผมไม่เคยฝึกวิธีการถอดจิตแล้วกลับเข้าร่างใหม่นี่นา แต่เอ๊ะทำไมจู่ ๆ ผมก็รู้สึกล้า ๆ ชอบกล ขาก็ชาขึ้นด้วยอะไรกันเนี่ย ตัวผม ตัวผมกำลังจางลงไป อะไรเกิดอะไรขึ้น อะไรกัน

          งี๊ดดด คุณนิวัติ คุณปราชญ์ช่วย'ทิด้วยค๊าบบบ คุณรินทร์ คุณราช ช่วย'ทิด้วยยยย ไม่เอานะ ไม่เอา เจ็บ อะไรกัน เมื่อกี้ยังไม่มีอะไรเลย ผมเริ่มขยับตัวไม่ได้ ภาพตรงหน้าเริ่มเลือนขึ้นเรื่อย เสียง ผมได้ยินเสียงล่ะ เสียงโทรศัพท์ แต่ผมฟังไม่รู้เรื่องผมรู้แค่ว่าพอรับโทรศัพท์ได้อีตาคุณนิวัติก็รีบไปควานเอาตัวคุณรินทร์ในห้องออกมาเลย ถ้าผมตาไม่ฝาดผมว่าเห็นทั้งคุณนิวัติและคุณปราชญ์มองมาทางผมอย่างเป็นห่วงด้วยแล้วก็มีแต่เสียงอึกทึกไปหมด ยังกับไฟไหม้เลย ไม่ไหวแล้ว ผมมองอะไรไม่เห็น มืดไปหมดเลย หายใจไม่ออกด้วย ขยับก็ไม่ได้ ผม...ผมจะตายจริง ๆ แล้วใช่ไหมครับ ไม่เอานะ ผม .. ผมยังอยากอยู่กับคุณ ๆ ของผมต่อ ไม่เอานะ ใครก็ได้ช่วยผมด้วยย..

เจอกันตอนหน้าครับผม  โฮ่ง  ( โบกขาหน้าลาแบบหมา ๆ )

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:12 ( 24/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: annis204 ที่ 24-08-2010 23:34:58

กะทิอย่าเพิ่งตายยยยยยยยย
ถ้ากะทิตายใครจะมาเล่าเรื่องต่ออ่ะ ที่พูดแบบนี้นี่เป็นห่วงกะทินะ ไม่มีอะไรแอบแฝงเล้ยยย

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:12 ( 24/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: papa ที่ 24-08-2010 23:42:50

กะทิอย่าเป็นไรน้า  :dont2: อุตส่าห์ถอดวิญญาณมาเล่าทั้งที

ขอให้กลับร่างทันด้วยเถิดดดด ขาดกะทิก็ไม่มีหมามาเล่าแล้วอ่า

เป็นห่วงจริง ๆ นะเนี่ย o18

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:12 ( 24/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: amisezmin ที่ 24-08-2010 23:43:37

อ๊ากกกก  :z3:

ค้างอ่ะ ทิ อย่าเป็นอะไรนะ

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:12 ( 24/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: dukdikdukdik ที่ 25-08-2010 08:58:24

กลับมาเร็ว ๆ น่ากะทิ

จะมีใครทำหน้าที่เล่าเรื่องได้ดีเท่ากะทิไม่มีแล้ว 55+

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:12 ( 24/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: littleFiNgeR ที่ 25-08-2010 09:02:55

เฮ้อ! เคราะห์ซ้ำกรรมซัด กะทิจ๋าอย่าเป็นอะไรน้าาาา

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:12 ( 24/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: p_phai ที่ 25-08-2010 10:30:12

กะทิ ต้องรับศึกสองด้านละสิเนี่ย

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:12 ( 24/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: koraorni ที่ 25-08-2010 10:37:18

กะทิรีบฟื้นขึ้นมาเร็วๆๆนะ
ไม่งั้นเจ้านายทั้ง 2 โดนงาบแน่

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:12 ( 24/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: minchy ที่ 25-08-2010 10:40:59

กะทิรีบกลับเข้าร่างด่วน


มิเช่นนั้นจะต้องมาเล่าแบบผีๆ นะ :laugh:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:12 ( 24/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: puenfriend ที่ 25-08-2010 12:51:00

กะทิรีบกลับไปเข้าร่างด่วนเรยน่ะ

รีบกลับมาดูเเลคุณราชกะรินทร์เด่วนี้เรยยยย

รินทร์ร้องไห้จนตาบวมเเร้วววว

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:12 ( 24/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: MeepadA ที่ 25-08-2010 14:02:52

ทิ ฟื้นเร็วๆนะ คราวนี้ต้องรับศึกหนักซะด้วย  :กอด1:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:12 ( 24/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: piglet ที่ 25-08-2010 14:05:15

แวะมาให้กำลังใจค้าบ :mc4:
 :L2:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:12 ( 24/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: wisa ที่ 25-08-2010 14:41:02

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:12 ( 24/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: ayanae ที่ 25-08-2010 16:03:23

กะทิรีบๆฟื้นมาปกป้องเจ้านายทั้งสองคนด่วน ชักช้าเดี๋ยวโดนอีตานิวัติกับเพื่อนงาบไปนะ

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:12 ( 24/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: win200 ที่ 25-08-2010 18:16:25

อ่านเรื่องนี้แล้วให้ความรู้สึกเหมือนอ่านการตูนอยู่เลย :man1:


ชอบจัง :L2:


กระทิอย่าพึ่งเปนอารัยไปน้า :serius2:


ตอนนี้ศัตรูหน้าใหม่เพิ่มขึ้นมาอีกหนึ่งแล้ว :laugh:

กระทิรีบๆหายแล้วกลับมาจัดการตานิวัติกะเพื่นวัติเรวๆละ o13

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:12 ( 24/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: b27072010 ที่ 25-08-2010 19:27:14

กะทิกลับเข้าร่างโดยด่วนเลยนะ

ว่าแต่ทำไมคุณนิวัติถึงเห็นกะทิอะ

มารอกะทินะ

ปล. เมื่อไหร่รินทร์กับคุณนิวัติจะได้กุ๊กกิ๊กกันมั่งอะ

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:12 ( 24/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: ordkrub ที่ 25-08-2010 19:39:38

ลุ้นกับกะทิ ฟื้นให้ได้นะ

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:12 ( 24/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: b27072010 ที่ 26-08-2010 18:40:36

เมื่อวานนี้ไม่มา

คืนนี้จะมาหรือเปล่า

คิดถึงกะทิจัง

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:13 ( 26/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: PPK ที่ 26-08-2010 22:27:52

กะทิขอพล่าม
           สวัสดีคร๊าบ  มิตรรักแฟนหมาทุกท่าน ( ยกขาหน้าไหว้แบบหมา ๆ )  และแล้วในที่สุดผมก็ได้มาเจอทุกท่านจนได้  คิดถึงหมามั้ยคร๊าบ  ผมก็คิืดถึงทุกคนมั่กๆเลยครับ  ถ้างั้นเราไปดูกันดีกว่าครับว่า  ตกลง  ผมจะกลับเข้า่ร่างมาได้หรือเปล่า  ตามมาครับ  ตามมา โฮ่ง  

           ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++


ACT 13 : หากเราต้องจากกัน 1

           เจ็บ คุณเคยเจ็บจนขยับไม่ได้บ้างไหมครับผมก็ไม่เคยนะ แต่กำลังเคยอยู่นี่แหละ จู่ ๆ ผมก็ขยับไม่ได้อ่ะครับทำไงดี ๆ หรือว่าผมจะตายจริง ๆ  ไม่เอานะขืนผมตายคุณรินทร์ต้องร้องไห้ไม่เลิกแน่ ๆ เลย อ๊ะ เสียงเรียก เสียงเรียกนี่นา แล้วที่นี่ที่ไหนกันมืดไปหมดเลย เดี๋ยวนะครับขอผมพยายามลุกก่อนนะ โธ่เอ้ย ทำไมมันลำยากเย็นแบบนี้เนี่ยยังกับว่ามีอะไรมามัดไว้ยังงั้นเลย อีกอย่างนะ จู่ ๆ พอผมรู้สึกตัวรอบ ๆ มันก็มืดไปหมด ขนาดว่าหมาอย่างผมตาดีกว่าคนในความมืดแล้วผมก็ยังมองอะไรไม่เห็นเลยครับ

           "กะทิ กะทิ อย่าเป็นอะไรนะ แกต้องอยู่กับฉันนะห้ามทิ้งฉัน ฮึก"
           อะไรกันเสียงใครกันเนี่ย พวกคุณได้ยินเหมือนผมหรือเปล่าครับ เสียงคุณรินทร์ใช่ไหมครับ แย่จังเลยมันมืดไปหมด อ๊ะ ดูนั่นมีแสงสว่างด้วยล่ะ ผมว่าผมลองไปตามแสงนั่นดีกว่าเผื่อว่าจะหาทางออกเจอ ป่ะ ไปกันเหอะครับ นั่นไง เอ นี่ผมมาโผล่ที่ไหนกันเนี่ย ไม่เห็นเหมือนที่บ้านเลย (เอียงคอมองทำหน้าหมางง)

           "หมอคะ ความดันเลือดลดลงมากเลยค่ะ"
           หือ อะไร อะไรดันเหรอ นี่ ๆ พวกคุณดูสิพอโผล่จากอุโมงค์มืด ๆ ก็มาโผล่ที่ห้องใครก็ไม่รู้แหละครับดูท่าทางคนในนี้จะวุ่นวายกันน่าดูนะเนี่ย แต่งตัวก็แปลก ๆ เอ เจ้าหมาตัวที่นอนอยู่บนเตียงนั่นคุณว่าคุ้นไหมครับ (ไม่คุ้นมั้ง ไม่คุ้นเล้ย - -) แต่เอ เอ่อ อ่า คือว่า แหะ ๆ ๆ ผมว่าดูดี ๆ แล้วไอ้เจ้าตัวที่นอนพะงาบ ๆ อยู่กลางเตียงให้พวกหมอเอามีดมาชำแหละนั่นมันผมนี่นา o_O ผม ผมเองอ่ะครับ โหหหห นี่ข้างในตัวผมมันมีอะไรอยู่เยอะขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย หวาย ๆ หวาดเสียว ๆ (จะตายอยู่รอมร่อยังทะลึ่งอีกนะแก)

           "หมอคะ หัวใจเต้นอ่อนลงแล้วค่ะ"
           เสียงใครก็ไม่รู้ครับในห้องนั่นแหละที่พูด ทำไมไม่รู้เหรอครับก็ทุกคนเล่นเอาผ้ามาปิดปากหมดผมก็เลยไม่รู้เลยว่าใครอ้าปากพูดน่ะสิ ว่าแต่คุณดูเจ้าเส้นที่มันดิ้นไปมาบนจอโทรทัศน์เล็ก ๆ ข้างเตียงดิครับ ตลกเนาะ เดี๋ยวสูงเดี๋ยวต่ำล่ะ มีเสียงด้วยนะครับ ติ๊ด ๆ ๆ ๆ ฮะ ๆ ๆ ๆ (สังวรณ์มั้ยว่านั่นกราฟการเต้นของหัวใจตัวเองอ่ะ )

           แต่ แฮ่ก ๆ ๆ ผม..หายใจลำบากจัง ตั้งแต่เมื่อกี้แล้วล่ะ ตาก็ชักจะลาย ๆ แล้วด้วย ผมเริ่มเดินเซไปใกล้ ๆ เตียงที่ ผม อีกตัวนอนอยู่ เสียงความวุ่นวายที่เมื่อกี้ยังดังอยู่เริ่มหายไปเรื่อย ๆ ตาที่พร่าของผมมองไปรอบ ๆ ห้อง มันหมุนเหมือนกับผมไปเล่นม้าหมุนมาเลยล่ะครับ อ๋อย +_+ แล้วสุดท้าย ผมก็ไม่ได้ยินอะไรอีกเลย
           ...........................
           ......................
           .................


           "…ทิ กะทิ มานอนอะไรแถวนี้"
           หือ เห เสียงคุณรินทร์นี่นา ก็นอนให้หมอรักษาไงครับคุณรินทร์ก็ เนี่ย ๆ ๆ เค้ากำลังรักษาแผลที่โดนไอ้เจ้าวิศรุตสุดหล่อแต่โรคจิตมันเอามีดมาจิ้มผมไงอ่ะ แต่ เอ๊ะ ทำไมไม่รู้สึกเจ็บแล้วล่ะ เอ๊ะ ขยับได้ด้วย เหอ (ลืมตาดิ ลืมตา นอนบ่นอยู่นั่นคงรู้หรอกนะเอ็ง )

           งี๊ดดดดด ผมครางเบา ๆ พร้อมกับขยับตัว เห ผมไม่เจ็บจริง ๆ ด้วยล่ะแปลกจังอย่ามัวแต่คิดดีกว่าผมตื่นดีกว่าเนาะ แล้วพอผมลืมตาปุ๊บ คุณรินทร์ก็ยิ้มแต่อยู่ตรงหน้าเลยล่ะครับ ว้าวววว

           "ไง นอนสบายเลยนะ ฝันอะไรหรือไงเจ้าตัวยุ่ง" คุณรินทร์เขาว่าผมแบบนี้อ่ะ ฝันเหรอ ไม่จริงน่า ก็ผมจำได้ว่าผมโดนแทงจริง ๆ นะ เจ็บมาก ๆ ด้วยล่ะ

           "เอ้า ทำหน้ายุ่งเลยฮะ ๆ ๆ พ่อฮะมาดูกะทิสิตลกดี"
           คุณรินทร์อ่ะ หัวเราะผมใหญ่เลยนี่ผมทำหน้าหมางงขนาดนั้นเลยเหรอเนี่ย (พยายามหากระจกส่อง) ด้านคุณราชพอคุณรินทร์ส่งเสียงเรียกก็เดินออกมาจากทางครัวครับ เอ๊ะ ครัว ครัวเหรอ งั้นที่นี่ก็ที่บ้านน่ะสิ งั้น งั้นที่ผ่านมาผมฝันจริง ๆ เหรอเนี่ย ว้าวววว พอคิดได้แบบนั้นผมก็รีบลุกเลยครับ แล้วอย่างแรกที่ผมทำก็คือกระโจนไปหาคุณรินทร์ที่ถอยไปยืนอยู่กับคุณราชจนทั้งคู่ลงไปนั่งจุมปุ๊กกับพื้น แต่ตอนนี้ผมไม่สนอ่ะ ดีใจ ผมดีใจที่สุดเลย

           "กะทิ เบา ๆ สิเป็นอะไรเนี่ยหนักนะแก ฮะ ๆ ๆ"
           คุณรินทร์หัวเราะพร้อมกับช่วยคุณราชผลักผมที่ทับอยู่ให้ออกมานั่งห่าง ๆ คุณ ๆ ทั้งสองนั่งหัวเราะกับท่าทางดีใจแบบแปลก ๆ ของผม แหมเสียดายที่ผมเล่าเรื่องความฝันของผมไม่ได้ ไม่อย่างนั้นนะสนุกแน่โฮะ ๆ ๆ ๆ

           "พ่อว่านะ เจ้ากะทิต้องฝันร้ายแน่ ๆ"
           ถะ ๆ ๆ ถูกต้องคร๊าบ คุณราชเก่งมากเลยรู้ได้ไงเนี่ย ใช่ครับผมฝันร้าย ร้ายมาก ๆ ด้วยล่ะ ไหนจะตาวิศรุตโรคจิต ไหนจะโดนเตะแล้วก็โดนมีดจิ้มพุงด้วยน๊า แต่ว่าไม่มีอะไรร้ายเท่ากับว่าผมฝันว่าผมเกือบจะไม่ได้กลับมาอยู่กับคุณ ๆ อีกต่างหาก

           งี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด ผมครางเบา ๆ แล้วก็เอาตัวไปไถกับคุณ ๆ ทั้งสองอย่างที่อยากทำคุณรินทร์กับคุณราชหัวเราะแล้วก็กอดผม โอ๊ย ดีใจ ดีใจที่สุดเลยที่ทั้งหมดเป็นแค่ฝัน ใช่ไหมครับใช่ไหม ก็ดูดิตอนนี้ผมเอาตัวไปไถคุณรินทร์คุณราชได้แล้วนะ ฮะ ๆ ๆ ๆ ๆ คุณรินทร์กับคุณราชก็กอดผมได้ด้วยล่ะ เย้ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ

           "เบากะทิเบา ตัวแกน่ะน้อง ๆ ม้าเลยนะเดี๋ยวฉันกับพ่อก็แบนพอดี"
           คุณรินทร์บอกแล้วก็ดันผมออกไปครับ แล้วก็ทำจมูกฟุดฟิด เอ๋ เป็นอะไรอ่ะครับคุณรินทร์ เอ่อ อยู่กับผมนานไปหน่อยเลยได้ความสามารถพิเศษของผมไปเหรอครับ (ความสามารถพิเศษแบบหมาเนี่ยนะ - -) แต่เอ๊ะ ผมว่าผมได้กลิ่นแปลก ๆ นะ อื้ออออ หอมแปลกอ่ะ หรือว่า

           โฮ่งงง ผมเห่าขึ้นมาทันทีโดยมีคุณรินทร์ที่ดูเหมือนจะนึกอะไรออกมาได้ก็หันไปทางคุณราชที่ยังดูเหมือนไม่รู้เรื่องอะไรอยู่ แต่…ผมรู้แล้วครับว่าผมได้กลิ่นอะไร เหอะ ๆ ๆ ๆ ก็ในมือคุณราชอ่ะมีอะไรบางอย่างอยุ่น่ะสิ หา อะไรเหรอครับ นี่เลยครับ ตะหลิว ถือตะหลิวเดินออกจากครัวมันก็แปลว่ากำลังทำกับข้าวใช่ป่ะ แล้วทำไมคุณราชยังมานั่งเล่นนี่ได้ล่ะครับ  เหอะ ๆ ๆ ๆ

           "พ๊อออ กับข้าว"
           คุณรินทร์ทำตาโตพร้อมกับตะเบ็งเสียงขึ้นมาทันทีครับ ง่า กรรมครับ กรรมไม่ได้กินหรอกมื้อนี้ ไหม้แน่ ๆ เฮ้อ ฝ่ายคุณราชเหรอครับ นู่น ไปละครับ ไปแล้ว วิ่งหน้าตั้งไปละ ไปทำไมเหรอครับ ไม่ได้ไปทำซักผ้าก็ละกันน่ะว่าแต่ว่าเมนูวันนี้จะออกมาแบบไหนน๊าหวังว่าคงอร่อยนะครับ ,,^^,, แล้วนี่ใกล้เวลาเย็นก็ต้องเป็นเวลาการมาก่อกวน เอ๊ย เยี่ยมเยือนของอีตานิวัติสิ ใช่ป่ะครับ นั่นไง ๆ โฮ๊ย ช่างเป็นคนที่ตายยากตายเย็นจริง ๆ นะเนี่ย พูดถึงปุ๊บก็มาเลย ทำตัวเป็น The pizza ไปได้ 15 นาทีถึง

           "ไงรินทร์ ราชอยู่ไหนล่ะ"
           นั่น พ่อเจ้าประคุณยิ้มมาแต่ไกลพร้อมกับถามหาคุณราชทันที ส่วนคุณรินทร์เหรอครับ หน้าบูดเป็น… เป็ดไปแล้น พออีตาคุณนิวัติมาถึงก็ลุกพรวดทำหน้าเป็นปลาบู่แล้วตอบห้วน ๆ เป็นมะนาวเอธิโอเปีย

           "ทำกับข้าว มีไร" โฮก คุณรินทร์ค๊าบ รับแขกดี ๆ หน่อยดิ เฮ้อ ไม่ปั๊ดตะนาเลยน๊า

           "ก็ไม่มีอะไร กินข้าวคนเดียวไม่อร่อย ไงกะทิ"
           โอ้ มีการทักผมด้วย ก็ด๊ะ ตามมารยาทหมาที่ดีผมเลยต้องทักกลับหน่อย เดี่ยวจะหาว่าเจ้าของไม่สั่งสอนอีกผมก็เลยเห่าทักตอบไปแถมด้วยกระดิกหางนิดหน่อย ชิ ทำเป็นยิ้มได้ใจผมทำตามารยาทหรอกน่ะ

           "ไปนั่งที่ห้องรับแขกก่อนแล้วกัน จะไปช่วยพ่อก่อนไม่ต้องตามมานะ"
           คุณรินทร์ชี้นิ้วไล่ เอ้ย บอกให้อีตาคุณนิวัติไปนั่งรอที่ห้องรับแขกด้านหน้า โอ้ผิดคาดครับปกติต้องด่า ไม่ก็ไล่มากกว่านี้นี่นาหรือว่าคุณรินทร์ยอมแพ้แล้วน๊อ

           "โอเค งั้นฉันเอากะทิไปเป็นตัวประกัน"
           o_O อ้าวเฮ้ย ไหงงั้น ม๊ายยย ปล่อยน๊าเขาจะไปกับคุณรินทร์อ๊ะ ปล่อย ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ  (พยายามดิ้นหนีตานิวัติ แต่ขอโทษฝันไปเหอะ )

           "น่า มาเล่นกับฉันดีกว่า" กรี๊ดดด ช่วยด้วยผมโดนลักพาตัววว เมื่อโดนลากแบบนี้ก็ต้องโวยล่ะครับ
           งี๊ดดดดคุณรินทร์ค๊าบช่วย’ทิด้วย อีตาเจ้านายโรคจิตแกล้งผมมมม

           "นี่คุณนิวัติ ลากแบบนั้นกะทิก็เจ็บหมดดิ พาไปดี ๆ ไม่เป็นหรือไงกัน"
           เหอออออ คุณรินทร์ ไม่จริง คุณรินทร์ไม่โวยวายอ่ะ ไม่จริ๊ง นี่มันอะไรกัน โลกมันหมุนกลับทางเร๊อ o_O และด้วยความที่ผมมัวแต่งงครับแรงเลยตกสุดท้ายผมก็เลยโดนพรากจากอก?? คุณรินทร์ไปนั่งเป็นเพื่อนอีตาคุณนิวัติแทน หงิงงงง จนกระทั่งถึงเวลาอาหารเย็นครับ คุณรินทร์กับคุณราชก็เริ่มตั้งโต๊ะ

           "เอ้ามากินได้แล้วทั้งคนทั้งหมานั่นล่ะ" แหะ ๆ ๆ ไม่ต้องบอกก็คงรู้นะครับว่าเสียงใคร ,,^^,,

           "กะทิ มานี่ลูก"  เย้ คุณราชกวักมือเรียกผมละ ได้เวลาหม่ำแล้ว ผมรีบไปหาเลยครับหิวนี่นาส่วนอีตาคุณนิวัติเหรอครับ ไปถึงก่อนผมอีกแถมไปนั่งข้าง ๆ คุณรินทร์ด้วยนะ เอ้ย ได้ไง

           "นี่ ไปนั่งไกล ๆ ไป๊" ฮ่า ๆ ๆ นึกแล้วว่าต้องโดน สมน้ำหน้า (หมาสะใจครับ หมาสะใจ)

           "อืมม ไม่ให้นั่งที่นี่ งั้นนน"
           ครับ อย่าคิดว่าอีตาเจ้านายโรคจิตจะยอม พอคุณรินทร์ไม่ให้นั่งด้วยก็ทำท่าจะไปหาคุณราชแล้วมีเหรอครับที่คุณรินทร์จะยอมให้ไป ไม่มีท๊างง นั่นไงครับ ๆ

           "ไม่ต้องเลย นั่งลง เอ้าข้าว"
           คุณรินทร์หน้าบูดรีบคว้าแขนล่ำ ๆ ไว้แล้วดึงให้นั่งเต็มแรงล่ะครับ แต่ผมว่านะถ้าอีตาคุณนิวัติจะไม่ยอมก็คงได้หรอกมวยคนละรุ่นเลยนี่นา แต่ไม่รู้ทำไมถึงได้ยอมลงให้คุณรินทร์ก็ไม่รู้เหมือนกัน แถมยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ด้วยอ่ะ เฮ้อ แต่ว่าจะมัวคิดมากทำไมกินข้าวดีกว่าเนาะ พอหมดเรื่องยุ่ง ๆ ก็หิวเลยอ่ะครับ โด่เอ๊ย หลงป่วนตั้งนานที่แท้ก็ฝันนี่เอง ,,^^,,

           และแล้วมื้อเย็นที่แสนอร่อยก็ผ่านไปได้ด้วยความทุลักทุเลครับ หือ อ๋อทำไมเหรอครับก็ไม่มีอะไรหรอกครับก็แค่มีสงครามย่อม ๆ บนโต๊ะอาหารเท่านั้นเองก็คู่เดิมละครับจะใครซะอีกละ พอกินอิ่มพวกคุณรินทร์กับคุณราชก็เก็บจานชามไปล้างครับ ตกดึกหน่อยอีตาคุณนิวัติก็ล่าถอยกลับไปโอ้สวรรค์ ตัวมารความสุขไปแล้ววว ฮ้า นี่สิความสุขของชีวิตไม่มีอะไรสุขเท่าการได้อยู่กับคุณรินทร์คุณราชแล้วล่ะครับ ทีนี้ชีวิตของผมก็จะปกติสุขล่ะดีใจจังเลยที่เรื่องที่ผ่านมามันเป็นแค่ฝันร้าย หมาก็ฝันได้ด้วยเนาะ   แต่ก็เหมือนจริงเป็นบ้าแต่ตอนนี้ผมก็ตื่นแล้วนี่นาดูสิครับตอนนี้ผมอยู่ที่บ้าน

           อยู่กับคุณรินทร์ คุณราช แล้วก็มีอีตาคุณนิวัติมากวนประสาทเล่น…เล่น..เอ่อ อะไรอีกล่ะเนี่ย นี่ ๆ ๆ ลองฟังดูสิครับ เสียงใครอ่ะ

           …กะทิ… กะทิ…..ฮึก…กะทิ..
           ใคร เสียงใครร้องไห้ เสียงใครก็ไม่รู้ล่ะครับร้องไห้เรียกผมอยู่ นี่พวกคุณช่วยผมหาหน่อยสิครับ

           ..กะทิ..อย่าทิ้งฉันนะ…
           ใครล่ะ ผมจะไปทิ้งใครได้ แล้วจะมีใครให้ผมทิ้งกัน ก็ผมมีแค่คุณรินทร์กับคุณราชแล้วผมก็อยู่กับคุณ ๆ แล้วด้วย

           "กะทิ เข้าบ้านเร็ว ดึกแล้วน๊า" อ๊ะ คุณรินทร์เรียกแล้วครับ ผมต้องเข้าบ้านแล้วล่ะ

           .. กะทิ…
           เย้ย อะไรกันเนี่ยใครเรียก เอ๊ะ นั่นมันคุณรินทร์นี่นา คุณรินทร์ยืนร้องไห้อยู่หน้าบ้าน แล้วคุณรินทร์ที่อยู่ในบ้านล่ะ อะไรกันเนี่ย ผมหันรีหันขวาเลยครับนี่มันอะไรกันเนี่ย

           "กะทิ เข้าบ้านเถอะ" คุณรินทร์ที่อยู่ในบ้านเรียกครับ พอผมจะไปหา คุณรินทร์ที่หน้ารั้วประตูบ้านก็เรียกอีก

           ..กะทิ อย่าไปนะ กลับมา อย่าทิ้งฉันไป…

           o_O เหอะ ๆ ๆ ใครก็ได้ช่วยผมด้วย นี่มันอะไรอีกล่ะเนี่ย ฝัน ผมฝันแน่เลย ฝันร้ายอีกแน่ ๆ แต่คุณรินทร์ที่ร้องไห้อยู่นอกรั้วบ้านทำไมดูน่าสงสารจัง อย่าร้องนะครับคุณรินทร์เดี่ยว’ทิไปหานะ อย่าร้องนะ โอ๋ ๆ ๆ ๆ

           "กะทิ ถ้าไปแล้วจะไม่ได้กลับมาอยู่ด้วยกันแล้วนะ "
           เสียงคุณรินทร์ที่อยู่ในบ้านตะโกนเรียกผมครับ แต่ ไม่รู้ทำไมผมถึงไม่ฟังอ่ะ ขาทั้งสี่ของผมมันเอาแต่ก้าวไปหาคุณรินทร์อีกคนท่าเดียว หัวใจผมมันเต้นแรง อยากที่จะเข้าไปหาคุณรินทร์คนนั้นที่สุด คุณรินทร์ของผม

           ผมเร่งฝีเท้าวิ่งไปหาคุณรินทร์อีกคนแต่ว่ายิ่งวิ่งก็ยิ่งเหมือนไกลออกไป อีกแล้วครับ รู้สึกโหวงๆ อีกแล้ว แต่ผมก็ยังวิ่ง เพราะผมรู้ว่าคุณรินทร์รอผมอยู่ เสียงสุดท้ายที่ผมได้ยินจากด้านหลัง เสียงของคุณรินทร์อีกคนที่พยายามรั้งผมไว้ ผมไม่เข้าใจหรอกครับว่าหมายถึงอะไร แต่ผมจำได้ขึ้นใจเลยว่าคุณรินทร์คนนั้นพูดว่ายังไง แล้วทุกอย่างรอบตัวผมก็ดับวูบลงครับ มันมืดสนิทลงไปทันทีที่ผมวิ่งไปถึงคุณรินทร์ที่ยืนร้องไห้อยู่แล้วพอผมไปถึงคุณรินทร์ก็ยิ้มออกครับแล้วก็นั่งลงกอดผมแน่นเลย คุณรินทร์ยิ้มทั้งน้ำตาแล้วก็พูดอะไรไม่รู้เยอะแยะเลยล่ะแต่ผมก็จำไม่ได้แล้วล่ะ
ผมรู้อย่างเดียวคุณรินทร์ยิ้มแล้ว ไม่ร้องไห้แล้วครับ ยิ้มแล้วจริง ๆ นะ

           "กะทิ… กะทิ …. ตื่นสิ ..กะทิ"
           อืมม อีกแล้วปลุกจริงเชียว หมาจะหลับจะนอนเกรงใจกันมั่งเด๊ แต่เอ๊ะ เดี๋ยว ตื่นเหรอ o_O

           หงิงงงงงงง ผมครางเสียงแผ่วหลังจากรวบรวมแรงเฮือกสุดท้ายเพื่อให้ลืมตาขึ้น นานเหมือนกันกว่าที่ผมจะเพ่งมองเห็นได้ ตอนแรกมันฝ้ามัวไปหมดเลยได้ยินแต่เสียงเท่านั้น แฮะ ๆ ๆ คุณ ๆ ดูสิครับ คุณรินทร์กับคุณราชยิ้มใหญ่เลยครับ พอได้ยินเสียงครางเบา ๆ ของผมเท่านั้นแหละ ทั้งคุณรินทร์คุณราชที่กำลังยืนคุยกับหมอก็หันขวับมาเลย แล้วก็พรวดพราดมาหาผมแต่ดีหน่อยที่อีตาคุณนิวัติกับคุณปราชญ์คว้าไว้ได้เสียก่อน รอดไปครับ รอดไป เกือบตายเพราะความรักของเจ้านายซะแล้ว

           "กะทิ แกฟื้นแล้ว ฮึก"
           คุณรินทร์ร้องไห้อีกแล้วล่ะครับร้องทั้งน้ำตาเลยแต่ว่านะน่ารักเป็นบ้าเลยอย่าหาว่าหมาอย่างผมโรคจิตเลยนะครับแต่ว่าคุณรินทร์ตอนนี้น่ารักที่สุดเลยคุณราชด้วย

           งี๊ดดด ผมพยายามครางตอบ แล้วก็เลียมือของคุณรินทร์กับคุณราชเบา ๆ คุณ ๆ จะรู้หรือเปล่าน๊อว่าผมดีใจแค่ไหนที่ได้เจอกันอีกน่ะ

           "ดีแล้วนะกะทิ ไม่เป็นอะไรแล้วนะลูก พักมาก ๆ นะ "
           คุณราชบอกผมด้วยรอยยิ้มที่ปนกับน้ำตาที่คลอหน่วยตา แบบว่ายังรักษามาดได้ไม่เหมือนลูกชายที่นั่งร้องเป็นก๊อกแตกอยู่ข้าง ๆ แต่ผมก็รู้ครับว่าคุณราชก็ดีใจไม่ต่างจากคุณรินทร์เลย ทำไมรู้เหรอ ดูมือคุณราชสิครับสั่นเลยแถมเมื่อกี้ที่ผมเลียมือคุณราช มือคุณราชเย๊นเย็นล่ะครับ

           ผมพยายามขยับแต่ก็ไม่ได้ไม่รู้ทำไม แต่ช่างเหอะตอนนี้ผมเริ่มง่วงอีกแล้วล่ะ เปลือกตานี่ทำไมมันหนักเหมือนสัก 10 กิโลนะเนี่ย ไม่ไหวแล้วครับ

           "พ่อ หมอฮะ กะทิเป็นอะไร" หือ ผมไม่ได้เป็นอะไรครับคุณรินทร์ อย่าตกใจสิ ผมแค่ง่วงเอง หมอครับบอกคุณรินทร์หน่อยสิ

           "อ๋อ ยาแก้ปวดคงออกฤทธิ์ครับ ไม่ต้องห่วงหรอกฟื้นขึ้นมาแบบนี้ก็สบายใจได้แล้วล่ะ พวกคุณไปพักกันก่อนเถอะนะครับ แล้วค่อยกลับมาอีกที"
           แฮะ ๆ ๆ คุณหมอรู้ใจจริง ๆ บอกให้คุณ ๆ กลับไปพักด้วย ขอบคุณนะครับนี่ถ้าเป็นตอนปกตินะผมจะยกขาไหว้งาม ๆ เลยเอ้า หือ อะไรอะ งงอะไร ก็ยกขาไง ก็พวกคุณยกมือไหว้ผมไม่มีมือ ผมก็ยกขาหน้าไง ,,^^,, เอาเหอะ ๆ ผมเหนื่อยแล้วล่ะ ขอพักก่อนนะครับ น่านะหมาเหนื่อยละขอพักก่อนนะครับ (ทำตัวยังกับอิคคิวซัง ^^)

เจอกันตอนหน้าครับผม   โฮ่ง  ( โบกขาหน้าลาแบบหมา ๆ )

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:13 ( 26/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: win200 ที่ 26-08-2010 23:01:46

โล่งอกที่เจ้าทิไม่เปนอารัยมาก o18


เล่นเอาคนอ่านลุ้นจนหน้าจะทิ่มเข้าคอมล่ะ :jul3:





ว่าแต่... อ่านกี่ครั้งๆความรู้สึกก็เหมือนอ่านการตูนเลยอ่ะ ชอบจังๆ :man1:


+๑เป็นกำลังใจให้ มาต่ออีกน่ะ :กอด1:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:13 ( 26/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: wisa ที่ 26-08-2010 23:21:28

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:13 ( 26/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: silverspoon ที่ 27-08-2010 00:12:20

ประหนึ่ง inception เลย มีฝันซ้อนฝัน

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:13 ( 26/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: akike ที่ 27-08-2010 00:35:07

หมาไม่น้อยปลอดภัยแว้ว

อย่างงี้หมากันไม้ก็ยังอยู่ขวางอีตาหนึ่งกับผู้กองสมชื่อ

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:13 ( 26/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: puenfriend ที่ 27-08-2010 05:04:32

มากอดดดดดดดดดดกะทิ

รีบๆๆหายเรยน่ะเจ้าตัวอ้วน

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:13 ( 26/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: ayanae ที่ 27-08-2010 06:13:24

รีบหายไวๆนะกะทิ แหม!ตอนนี้มีฝันซ้อนฝันด้วย นึกว่าจะเป็นความฝันซะอีกกะทิจะได้ไม่เจ็บตัว

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:13 ( 26/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: dukdikdukdik ที่ 27-08-2010 07:51:24

กะทิ กลับมาแล้ว หมามีฝันซ้อนฝันด้วยเหรอเนี้ย 55+

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:13 ( 26/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: koraorni ที่ 27-08-2010 09:10:23

กะทิรอดแล้ว แบบว่าเหมือนละครเลยนะ มีฝันซ้อนฝันซะด้วย

รีบหายไวไวนะกะทิ สงสัยคราวนี้กะทิต้องผอมลงแน่เลย

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:13 ( 26/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: minchy ที่ 27-08-2010 09:34:42

กะทิพักพื้นซะแล้วรีบหายเร็วๆนะ

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:13 ( 26/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: aehJTS ที่ 27-08-2010 11:26:07

โอ้วววว.. เอาซะมึนไปพักใหญ่เลยทีเดียว ฝันซ้อนฝัน  o22
 :pig4: writer คะ

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:13 ( 26/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: ordkrub ที่ 27-08-2010 12:13:18

ยินดีต้อนรับกลับบ้านนะกะทิ หายไวๆนะ

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:13 ( 26/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: kuruma ที่ 27-08-2010 13:14:21

โดนอินเซปชั่นเลย กะทิ อิ อิ

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:13 ( 26/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: a_tapha ที่ 27-08-2010 15:51:34

ดีแล้วที่กะทิไม่เป็นไร ไม่งั้น เจ้านายแกโดนคาบไปแน่ๆ

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:13 ( 26/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: golove2 ที่ 27-08-2010 19:20:27

ดีใจจังกะทิไม่เป็นไรแล้ววววว


 :กอด1: :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:13 ( 26/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: mankey ที่ 27-08-2010 20:06:28

แกล้งกันนี่น้ากะทิ ลุ้นแทบตาย

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:13 ( 26/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: b27072010 ที่ 28-08-2010 12:24:16

กะทิหายไปไหน  ฟื้นได้แล้ว   คิดถึงมาก

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:13 ( 26/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: littleFiNgeR ที่ 28-08-2010 13:27:43

ตอนนี้ชวนให้คนอ่านมีหลากอารมณ์จริงๆ...ดีแล้วที่ในที่สุดกะทิก็ปลอดภัย อิอิ

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:14 ( 28/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: PPK ที่ 28-08-2010 21:45:16

กะทิขอพล่าม
             สวัสดีครับมิตรรักแฟนหมาทุกท่าน   ( ยกขาหน้าไหว้แบบหมา ๆ )   กะทิกลับมาแล้วคร๊าบ  อย่าพึ่งตัดหางผมปล่อยวัดเลยน๊า  ก็ช่วงนี้เจ๊  PPK  แกผีเข้าผีออกอ่ะครับ  สงสัยกำลังเข้าวัยทองสยองขวัญแน่ๆเลยอ่ะ  บทแกจะเปิดคอมให้ผมมาวิ่งเล่นเจอพวกคุณ  เจ๊แกก็ตะบี้ตะบันเปิด  แต่พอเจ๊แกงอแงขึ้นมา  หมาอย่างผมก็ปวดหัวเหมือนกันนะครับเนี่ย  ฮ่าๆ  ว่าแต่ว่า  คุณๆเคยได้ยินไหมครับว่า   ความแน่นอน  ก็คือ  ความไม่แน่นอน  ผมก็ไม่เข้าใจหรอก  แต่วันนี้พึ่งเข้าใจแหละว่า  อะไรที่คิดว่าดีแล้ว  บางทีมันอาจจะพลิกล็อคกันแบบถล่มทลายก็ได้นะครับ

ACT 14 : หากเราต้องจากกัน 2

             และแล้วกาลเวลาก็ผ่านไปไวเหมือนนิทานเล่มละบาทห้าสิบตังค์ครับ นี่ก็สามอาทิตย์ไปแล้วล่ะครับที่ผมต้องมานอนเล่นอ้อนหมออ้อนพยาบาลอยู่ที่นี่ เบื๊อเบื่อ (ทำหน้าหมาเซ็งครับ ไม่มีอะไรให้ผมทำเลย) ไม่ได้เห็นหน้าคุณรินทร์คุณราชแบบนี้ไม่ชอบเลยอ่ะครับ ยิ่งไม่ได้ยินเสียงแว๊ด ๆ ของคุณรินทร์นี่ยิ่งแย่ไปใหญ่เลยอ่ะ งี๊ดดดดดด ผมอยากกลับบ้านนน

             "..กะทิ.. "
             อ๊ะเสียงคุณรินทร์นี่นา คุณรินทร์ค๊าบ ‘ทิอยู่นี่ค๊าบบบ .. แกร๊ง ๆ ๆ ๆ ๆ.. แหะ ๆ ๆ อย่าตกใจครับอย่าตกใจพอดีตอนนี้ผมโดนเอามาพักยืดเส้นยืดสายในกรงขนาดใหญ่สำหรับสัตว์ที่กำลังพักฟื้นครับ แหะ ๆ จะว่าไปที่นี่ก็มีเพื่อน ๆ หลายตัวเลยนะครับแต่ว่าผมอยากอยู่กับคุณรินทร์กับคุณราชมากกว่าอ่ะครับ งี๊ดดดด คุณรินทร์ทางนี้ค๊าบบบบ อ๊ะนั่นคุณรินทร์มาละ (ตะกายลูกกรงสุดฤทธิ์)

             "ฮะ ๆ ๆ อยากกลับบ้านล่ะสิ หมอครับตกลงพรุ่งนี้ผมพากะทิกลับบ้านได้แล้วใช่ไหมครับ" ฮะ ว่าไงนะ กลับ เย้ กลับบ้านคุณได้ยินป่ะครับผมจะได้กลับบ้านแล้วน๊าา , เย้ ๆ ๆ ๆ พรุ่งนี้ ๆ ๆ แต่วันนี้ไม่ได้เหรอ (ทำตาละห้อย ได้คืบจะเอาศอกนะแก)

             "ครับ เดี๋ยววันนี้หมอจะขอดูอาการครั้งสุดท้ายก่อนแล้วพรุ่งนี้ตอนบ่าย ๆ รินทร์ก็มารับไปได้เลย" เย้ ในที่สุด ในที่สุดก็จะได้กลับซะทีลาล่ะโรงพะบาล (โบกมือลาเป็นนางงามอำลาตำแหน่ง ^o^)

             "กะทิ พรุ่งนี้ฉันจะมารับนะ ดีใจหรือเปล่าจะได้กลับบ้านแล้วนะ"
             คุณรินทร์ย่อตัวลงคุยกับผมอยู่หน้ากรง คุณรินทร์ค๊าบทำไมผมจะไม่ดีใจเล่าผมคิดถึงทุกคนจะตายทีนี้ผมก็จะได้กลับไปอยู่กับทุกคนแล้วนะ แหะ ๆ ๆ (เคยเห็นหมาหัวเราะไหมครับ โฮะ ๆ ๆ ๆ โอ้ยมีความสุขครับ)

             โฮ่ง ๆ ๆ ๆ ผมเห่าตอบคุณรินทร์ไป หูหางกระดิกระริกระรี้จนคุณรินทร์กับคุณหมอหัวเราะใหญ่เลยครับ แหมก็ผมดีใจนี่นาแต่เอ๊ะนั่นใครเดินตามมาน่ะ o_O เอ๊ยนั่นมัน ..

             "ไงเจตต์เจ้ากะทิมันดีดดิ้นอะไรล่ะเสียงดังไปถึงข้างนอกเลย"
             ป๊าดด ปั๊ดธ่อปากนะปากอุตส่าห์ญาติดีด้วยมาได้สามอาทิตย์พอเห็นผมหายดีก็เริ่มก่อสงครามอีกละพวกคุณว่าไหมครับอีตาคุณนิวัตินี่ต้องเป็นโรคจิตแน่ ๆ เลยครับมีอย่างที่ไหนอยู่ดี ๆ ก็มาหาเรื่องทะเลาะกับหมา ว่างงานจัดหรือไงกันเนี่ย - -‘ (หมาเบื่อครับ หมาเบื่อเลย) แต่ไม่ต้องห่วงครับถึงผมจะทะเลาะกับอีตาคุณนิวัติไม่ได้ผมก็ยังมีตัวแทนในการปะทะคารมกับตานี่ได้ หือ ใครเหรอครับ นี่ไง ๆ คนนี้ ๆ ๆ

             "กะทิจะดี๊ด๊าดีดดิ้นแค่ไหนก็เรื่องของมัน ยิ่งมันเสียงดังมันก็แข็งแรงดีขึ้นด้วย แล้วผมก็ชอบที่จะให้มันเป็นแบบนี้ มีปัญหาอะไรไหม"
             น่านนน โฮะ ๆ ๆ ๆ นี่ใครครับตัวแทนของผม คุณรินทร์ค๊าบบแต่เอ๊ะ อีตาคุณนิวัติมาแปลกอ่ะครับคราวนี้ แทนที่จะตอบโต้เหมือนทุกครั้งที่โดนคุณรินทร์แว๊ดใส่กลับยักไหล่ทำหน้ากวน ๆ แล้วหันไปคุยกับคุณหมอแทน เอ๊ะเขาเรียกหมอว่า เจตต์ งั้นก็แสดงว่าเขารู้จักกันอ่ะดิครับเนี่ย    โหโลกกลมเป็นส้มเกลี้ยงเลยแฮะ

             "หายแน่นะ ไม่ใช่ว่ากลับไปถึงปุ๊บก็นอนแบ่บให้ขนกลับมาล่ะ ตัวไม่ใช่เล็ก ๆ นะมันหนักเข้าข่ายอ้วนระยะเริ่มต้นแล้ว"
             กรี๊ด ขอหมากรีดร้องหน่อยเหอะครับ ฟังสิคร๊าบบบฟัง มาว่าผมอ้วนได้ยังง๊ายยยยยไม่ยอมนะไม่ย๊อม ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ อ๊ะ ดูเหมือนคุณรินทร์จะรู้ครับว่าผมงอนที่โดนว่า แหมรู้ใจหมาจริง ๆ แหะ ๆ ๆ

             "ฮะ ๆ ๆ กะทิทำไมเหรออ๋อ ไม่เป็นไรหรอกน่าเดี๋ยวกลับไปฉันจะให้แกลดความอ้วนก็ได้จะได้หุ่นดี ๆ ไง"
             หงิงงง ไม่เอาอ่ะ ลดความอ้วนก็ต้องลดอาหารดิ ไม่เอ๊า ๆ ๆ ๆ คุณรินทร์ห้ามจับผมลดอาหารนะ ไม่เอา ๆ ๆ

             "ฮะ ๆ ๆ ๆ เออดีแฮะฟังรู้เรื่องด้วย สงสัยจะรู้นะว่าถ้าลดความอ้วนต้องลดอาหารดูดิส่ายหัวไปมาเลย ฮะ ๆ ๆ"
             อ่ะ หัวเราะเข้าไป จะหัวเราะไปไหนจะขำเพื่อชาติเหรอครับแง่งงงงงงง งอนครับหมางอน ชิ ไปนอนดีกว่าไม่คุยด้วยแล้ว (หนีไปนอนหันหลังให้ด้วยความงอนส่วนตัว)

             "อ้าว งอนเลยฮะ ๆ ๆ ๆ" กรอดดดด เสียงแสลงหูลอยมาไม่อยากฟัง ชิ ๆ (เอาอุ้งติงมาปิดหู )

             "งั้นฉันกลับนะกะทิ พรุ่งนี้จะมารับนะ"
             คุณรินทร์บอกยังงั้นครับ ผมก็เลยโงหัวไปมองพร้อมกับส่งเสียงกลับไปแล้วก็นอนต่อ ยังงอนครับยังงอนแล้วคุณรินทร์ คุณหมอกับอีตาคุณนิวัติก็พากันออกไปโดยคุยกันไปด้วย ผมก็ได้ยินไม่ชัดหรอกครับแต่มันแว่ว ๆ มานิดหน่อย หือ แว่วอะไรเหรอครับ อืมม ผมก็ฟังไม่ค่อยรู้เรื่องเท่าไหร่หรอกครับ ว่าหมายถึงอะไร พวกคุณช่วยผมคิดหน่อยดิครับ เสียงคุณ ๆ เขาคุยกันไว้แบบนี้อ่ะครับ

             … หมอนั่นหายไปนะ ไม่รู้ว่าไปไหน.. เสียงอีตาคุณนิวัติแน่เลยครับ
             …. ก็ไม่น่าให้ประกันตัวนี่นา ทำไมปราชญ์มันไม่ค้านวะ… หือ เสียงคุณหมอด้วยแหละ
             …. ช่วยไม่ได้คดีมันประกันตัวได้นี่นา แล้วก็ไม่มีใครคิดด้วยว่ามันจะหนีประกัน …. อืมมม อะไร ประกันตัว ประกันตัวคืออะไรครับ กินได้ป่ะ - -????
             …. อย่ากลับมาอีกก็แล้วกันถ้าหนีก็ไปให้ไกล นอกโลกไปเลยยิ่งดี… แหะ ๆ ๆ อันนี้ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าใครพูดจริงไหมครับ จะมีใครอีกนอกจากคุณรินทร์ที่น่ารักของผม
             …..ยังไงก็ต้องระวังนะรินทร์ เพราะหมอนั่นเข้าขั้นโรคจิต… อืม เอ๋ ทำไมคุณรินทร์เกี่ยวไรด้วยอ่ะ

             แล้วผมก็ไมได้ยินเสียงอะไรอีกอ่ะครับ เพราะทั้งสามคนออกไปจากห้องแล้ว ว๊าแย่เลย อยากฟังต่ออ่ะ เอ๋ ว่าไงนะครับ หาว่าผมสอดรู้ โด่ เขาเรียกว่าอยากรู้อยากเห็นต่างหากเล่า (ไม่เคยสำนึกครับ ไม่เคยสำนึก )   เอาเหอะนอนดีกว่าจะได้ฝันถึงคุณรินทร์คุณราช พรุ่งนี้แล้วน๊า กะทิจะได้กลับไปอยู่ด้วย แต่เอ๊ะ ผมลืมอะไรไปหรือเปล่าน๊า
             เอ …. แต่ช่างมันเหอะเนาะ ^^

             ฮ๊าและแล้ว และแล้วก็มาถึงวันนี้ที่รอคอย วันที่ผมจะได้กลับบ้าน อืมม เอ..กี่โมงแล้วน๊า เมื่อไหร่คุณรินทร์จะมารับผมเสียที คุณหมอบอกว่าคุณรินทร์จะมาช่วงบ่ายล่ะครับ นี่ก็บ่ายแล้วน๊า หืออ เอ กลิ่นอะไร จู่ ๆ ผมก็ได้กลิ่นคุ้น ๆ ครับเหมือนกับกลิ่นของใครบางคนที่ผมเคยรุ้จักล่ะ (ทำจมูกฟุดฟิด) อืมม คุ้นมากแต่นึกไม่ออกแฮะ อยู่แถวนี้ด้วยนะครับเนี่ย

             แอ๊ดดด… อ๊ะเสียงเปิดประตู อ๊ะ คุณรินทร์มาแล้วแน่ ๆ เลย คุณรินทร์ค๊าบบบบบบ อ่ะ … o_O เฮ้ย ไม่จริ๊งงงง คุณ พวกคุ๊ณณณ แย่แล้วครับ แย่แล้ว ก็คนทีเข้ามามันไม่ใช่ทั้งคุณรินทร์แล้วก็คุณหมออ่ะ แต่มันเป็น เป็น …

             "กะทิ ฉันมาแล้วว" ตายแล้ววว คุณรินทร์มา ไม่นะ คุณรินทร์ออกไป กลับไปนะ กลับไปอย่าเข้ามานะ ออกไป อย่าเข้าม๊า
             ผมพยายามเห่าเพื่อบอกคุณรินทร์พร้อมกับพยายามจะพังกรงออกมาครับ ในขณะที่ไอ้หมอนั่นมันก็ไปหลบอยู่อีกมุมหนึ่ง ไม่นะ กรรรร แฮ่

             "คุณหมอดูสิครับ ท่าทางจะตื่นเต้น"
             แงงง คุณรินทร์ค๊าบเข้าใจที่ผมบอกหน่อยซี่ ><!!! ใครก็ได้เอาคุณรินทร์ออกไปทีเถอะ แล้วคุณรินทร์ก็เดินยิ้มแป้นเข้ามาหาผมพร้อมกับคุณหมอเจตต์ที่เดินถือกุญแจกรงเข้ามาหาผมที่เดินกระวนกระวายส่งเสียงเห่าไปมาอยู่ แล้วพอหมอเจตต์ไขกุญแจให้เท่านั้นละครับ ยังไม่ทันได้เปิดกรงให้ผม ไอ้หมอนั่นมันก็เข้ามาอย่างรวดเร็วแล้วก็

             พลั่ก .. จ๊ากกกกกกกกกก ใครก็ได้ช่วยด้วย ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ มันทุบหมอเจตต์ลงไปนอนแอ้งแม้งไม่มีเสียงสักแอะเลยอ่ะค๊าบบ แล้วมันก็หันไปหาคุณรินทร์ที่ยืนตะลึงอยู่ ไม่นะ หนีสิคุณรินทร์ หนี ๆ ๆ ๆ ๆ โฮ่ง ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ

             กรรร โฮ่ง ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ผมพยายามทั้งเห่าทั้งขู่แต่มันก็ไม่ฟังแล้วทันทีที่คุณรินทร์ขยับตัวจะหนีมันก็ตะปบต้นแขนเล็ก ๆ ของคุณรินทร์ไว้แน่นพร้อมกับอีกมือที่ปิดปากไว้ไม่ให้ร้อง อ๊ากก ใครก็ได้ช่วยคุณรินทร์ของผมด้วยยยย ปั๊ดธ่อไอ้กรงนี่ทำไมมันเปิดยากแบบนี้ เอาวะพุ่งชนลยแล้วกัน นี่แน่ะ

             แกร๊งง ผมพยามยามพุ่งชนประตูกรงที่ง้างอยู่เมื่อครู่สุดแรง แต่มันก็ยังไม่เปิดครับ ไอ้หมอนั่นมันหันมาแสยะยิ้มให้ กร๊อดดดด มันเยาะเย้ยผมง่ะ แถมด้วยการตวัดเอาตัวคุณรินทร์มากอดแน่นแล้ว..แล้ว กรี๊ดดดมันหอมแก้มคุณรินทร์ด้วย มันบอกว่าไงรู้ไหมครับมันบอกว่า

             "ไง กะทิ ไม่เจอกันนานท่าทางแผลจะหายแล้วนี่นา เอาอีกสักแผลไหม"
             กร๊อดดดด ไอ้บ้าวิศรุตอยากได้บ้านแกเด่ะแผลพึ่งหายนะเฟ้ย เรื่องอะไรจะเอาอีก ปั๊ดธ่อ (พุ่งชนกรงอีกรอบ)

             "หึ ๆ เป็นหมาก็อยู่ส่วนหมาสิ มายุ่งอะไรกับคน ยิ่งคนรักกันชอบกันยิ่งห้ามยุ่งจริงไหมรินทร์"
             ไอ้บ้า ใครมันจะไปตาบอดรักแกได้ฟะ อันนี้ผมเถียงแทนคุณรินทร์ครับมันโรคจิตเข้าขั้นจริง ๆ ด้วยครับทำไงดี หมอเจตต์ก็สลบไปแล้ว คุณรินทร์พยายามช่วยตัวเองสุดชีวิตครับแต่ก็ทำอะไรไม่ได้เพราะขนาดมันคนละไซส์เลยอ่ะ ตากลม ๆ เริ่มมีน้ำตาคลอ คงกลัวมากเลยอ่ะครับ

             เพราะตอนนี้ไอ้โรคจิตนั่นมันกำลังซุกไซร้คุณรินทร์ของผมใหญ่เลย แถมยังพยายามปลดเสื้อกับกางเกงออกด้วย ฮือออ   ใครก็ได้ช่วยด้วย คุณนิว๊าดด ไปอยู่ไหนรีบมาเร็ว ๆ ฮือ แกร๊งงงงงงง โครมมม ผมรวบรวมแรงครั้งสุดท้ายครับ ในที่สุดประตูกรงก็เปิดจนได้แต่ไอ้กรงที่ผมอยู่นี่มันสูงจากพื้นนี่หว่า

             เอ๊งงงงง

             อย่าถามนะว่าเสียงใครร้อง อ่อย  จุกครับ อ๋อย เจ็บแผลด้วย หมอบอกว่าห้ามกระแทกด้วย โอยแผลจะปริไหมเนี่ยถึงหมอจะบอกว่าหายดีแล้วก็เหอะ แต่ช่างมันก่อนเหอะคุณรินทร์สำคัญกว่า ฮึบ ผมพยายามลุกขึ้นครับแล้วก็ไม่ต้องสงสัยแล้วล่ะครับว่าแผลเก่าผมปริไหมเพราะแค่เลือดที่มันหยดลงมาก็พอจะรู้แล้วล่ะว่ามันปริหรือไม่ปริ

             "หึ ๆ ซนอีกแล้วนะ แกนี่เป็นหมาที่ดีนะรักเจ้าของ เหมือนใบเตยเลย" หือ เจ้าโรคจิตวิศรุตมันพูดถึงสาวน้อยในฝันของผมทำไมอ่ะ แถมยังยิ้มโรคจิตด้วย

             "แกรู้หรือเปล่าว่าเจ้าใบเตยน่ะมันรักฉันมากนะพอเห็นฉันมันก็วิ่งเข้ามาหาเลยแต่รู้ไหมมันวิ่งมาหาผิดเวลาว่ะ ดันวิ่งมาตอนฉันอยากลองปืนพอดี" มักล้วงเอาปืนที่เหน็บเอวออกมาครับแล้วเล็งมาที่ผม แต่ผมไม่หนีหรอกผมจะฟังมันเล่าต่อ

             "พอมันวิ่งมาระยะเท่ากับที่แกยืนนี่แหละ ฉันก็เลยเหนี่ยวไกยิงไปเลย นัดเดียวเองกะทิ หึ ๆ ๆ"
             ถ้าผมเป็นคนตอนนี้ผมคงเหงื่อตกแล้วครับ แต่นี่ไม่ผมเป็นหมา ผมได้แต่นิ่งอึ้งฟังที่มันพูดถ้าอย่างนั้นก็หมายความว่าตอนนี้น้องใบเตยของผม.. ไอ้คนชั่ว ไอ้โรคจิต ไอ้บ้า มันจะรู้บ้างไหมว่าหมาอย่างพวกผมซื่อสัตย์กับเจ้าของขนาดไหนต่อให้เจ้าของชั่วช้าเลวทรามยังไงพวกผมก็ยังจงรักภักดี แล้วทำไม..

             แง่งง ผมขู่ใส่พยายามเดินเข้าหาโดยมีคุณรินทร์ที่โดนรัดไว้ดิ้นไปมาเพื่อจะห้ามผม คุณรินทร์ร้องไห้น้ำตาไหลทันทีคงเพราะสงสารน้องใบเตยด้วยแหละครับเพราะบ้านผมทุกคนชอบน้องใบเตยกันหมด

             "อยากไปอยู่กับใบเตยไหมกะทิ ฉันจะส่งแกไปเอง รับรองนัดเดียว หึ ๆ ๆ ๆ"
             เสียงบาดหูนั่นดังขึ้นอีก ผมที่ทั้งห่วงคุณรินทร์และแค้นที่มันทำน้องใบเตยก็สุดทนครับ ทันทีที่มันหันไปลวนลามคุณรินทร์ผมรวบรวมแรงที่มีกระโดดเข้าหามันทันที จนทั้งผม ตัวมันและคุณรินทร์ล้มไปด้วยกัน โชคดีที่จังหวะนั้นมือมันคงคลายออกคุณรินทร์เลยหลุดจากวงแขนกลิ้งหนีมันไปได้หวุดหวิด
ส่วนผมก็ทุ่มสุดตัวฟัดกับมันเพื่อให้คุณรินทร์มีเวลาหนี

             โฮ่งงง แง่งงง กรรร ผมทั้งเห่าทั้งกัดมันเต็มที่โดยที่มันเองก็พยายามจะสู้แต่ด้วยน้ำหนักตัวผมที่ทับไว้ทำให้มันขยับไม่สะดวก

             "กะทิ ใครก็ได้ช่วยด้วย"
             คุณรินทร์เรียกผมที่เริ่มอ่อนแรงเพราะแผลเก่าเริ่มปริมากขึ้นพร้อมกับพยายามเรียกหาคนช่วย ผมไม่รู้หรอกว่าเลือดออกมามากแค่ไหนรู้อย่างเดียวผมต้องป้องกันคุณรินทร์ของผมให้ได้

             "รินทร์เกิดอะไรขึ้น"
             เสียงนั่น คุณนิวัติกับคุณราชแน่ แล้วก็ใช่ครับ ไม่แค่นั้นคุณปราชญ์ก็มาด้วยทุกคนคงมารับผมแต่ว่าพอเข้ามาสิ่งที่เห็นทำให้ทุกคนต้องอึ้งเพราะมันดันเป็นภาพของผมที่ควรจะนั่งทำหน้าเป็นรอกลับบ้านแต่ตอนนี้กลับอยู่ในสภาพที่โชกเลือดเหมือนเดิมแถมกำลังฟัดกับไอ้โรคจิตคนเดิมที่ฝากรอยแผลไว้อยู่กลางห้องส่วนข้าง ๆ ก็มีคุณรินทร์ที่นั่งตัวสั่นเสื้อผ้าหลุดลุ่ยอยู่ด้วยความกลัว เท่านั้นล่ะครับคุณราชรีบเข้าไปหาคุณรินทร์ที่นั่งอยู่ทันทีส่วนคุณนิวัติกับคุณปราชญ์ก็เข้ามาช่วยผมที่อยู่อีกด้าน

             "กะทิ ถอยออกมา"
             เสียงคุณปราชญ์สั่งเสียงดังเลยครับผมก็เลยปล่อยแขนมันออกแล้วค่อย ๆ ถอยสภาพของทั้งผมทั้งเจ้าวิศรุตก็เยินพอกันแต่ว่ามันไม่ได้ยอมหยุดเหมือนผมครับ

             เอ๊งงง ... ไอ้โรคจิตวิศรุตถีบผมกระเด็นออกไปต่อหน้าต่อตาทุกคนที่คาดไม่ถึงแล้วก็คว้าเอาปืนที่ตกอยู่ใกล้ ๆ ขึ้นมาและในเวลาเสี้ยวนาทีมันก็ปราดไปกระชากคุณรินทร์ที่ตกใจอยู่จากอ้อมกอดคุณราชไปล๊อคคอไว้อีกรอบ

             "ไง คุณนิวัติ คุณนี่ชอบยุ่งกับเรื่องคนอื่นจริง ๆ นะ"
              โอ๊ย ผมอยากกระทืบคนครับ แต่ตอนนี้จะลุกยังไม่ไหวเลย คุณรินทร์เห็นผมที่นอนจะหมดแรงก็ร้องไห้ออกมาทันที

             "กะทิ กะทิเป็นไงบ้าง พ่อครับ พ่อช่วยกะทิด้วยกะทิเลือดไหลใหญ่แล้วพ่อ พ่อรีบห้ามเลือดให้กะทิเร็วเข้าฮือ กะทิ"
             คุณรินทร์พยายามร้องบอกคุณราชให้ช่วยผมทั้งน้ำตา ตัวเองก็แทบเอาตัวไม่รอดยังห่วงผมอีกผมเงยหน้ามองหาคุณรินทร์ ไม่รู้ทำไมผมเริ่มมองไม่ชัด หูก็เริ่มไม่ได้ยิน บ้าจริงแต่ผมก็พยายามเพ่งมองจนในที่สุดภาพข้างหน้าก็ชัดขึ้นและมันก็ทำให้ผมฮึดขึ้นมาอีกรอบแต่พอผมจะลุกมันก็เซอีก ผมอยากลดความอ้วนก็วันนี้ล่ะครับแล้วพอผมลุกได้เสียงหนึ่งก็ดังขึ้น

             "คุณราชจับกะทิไว้อย่าให้ขยับอีกนะ"
              เสียงของคุณหมอเจตต์นี่เองครับเขาค่อย ๆ เดินโซเซมาหาพร้อมกับกุมหัวที่เลือดอาบมาด้วย คุณราชเองก็เชื่อฟังมากเลยรีบมากอดผมแน่นไม่ให้ผมเดินได้ หมอเจตต์เดินมาหาผม ท่าทางเขาเองก็ยังมึน ๆ อยู่ครับแต่ยังมาไม่ถึงหรอกครับ เสียงไอ้เจ้าวิศรุตก็ดังขึ้นก่อน

             "เฮอะ ยังไงก็ตายล่ะน่า โอ๊ยย"
             ไอ้บ้าวิศรุตมันแช่งผมครับแต่ก็ร้องลั่นเมื่อคุณรินทร์ที่โดนล็อคอยู่กัดแขนมันเต็มแรง จนมันเผลอคราวนี้คุณนิวัติกับคุณปราชญ์ที่รอจังหวะอยู่ก็ลุยทันที คุณนิวัติกระชากคุณรินทร์ออกมาได้หวุดหวิดแล้วส่งให้คุณปราชญ์ส่วนตัวเองก็เข้าไปคลุกวงในกับเจ้าวิศรุตเต็มที่ แต่ก็พลาดจนได้เมื่อทั้งคู่ลงไปกลิ้งกับพื้นแล้วบังเอิญที่เจ้าวิศรุตคว้าปืนได้

             เปรี้ยงง …
             สิ้นเสียงครับ คุณนิวัติก็ทรุดลงไป คุณรินทร์ของผมก็ร้องลั่นรีบสะบัดคุณปราชญ์แล้ววิ่งเข้าไปช่วยประคองคุณนิวัติทันที คุณปราชญ์เองก็จะเข้าไปช่วยแต่ติดที่ไอ้ปืนกระบอกนั้นมันเล็งมาเสียก่อน ไม่ไหวแล้วครับแบบนี้

             "หึ ๆ อยากตายกันนักก็ดี รินทร์จะได้เป็นของฉันคนเดียว ฮะ ๆ ๆ ๆ"
             บ้าเต็มขั้นแล้วครับแบบนี้ มันเล็งปืนไปที่คุณนิวัติที่คุณรินทร์ประคองอยู่ ไม่ได้ แบบนี้ไม่ได้นะ

             "กะทิอย่านะ ถ้าแกขยับแกตายแน่"
             เสียงหมอเจตต์บอกผมเมื่อเห็นผมสะบัดตัวหลุดจากคุณราช ตายเหรอ แหะ น่ากลัวเนาะ ถ้าตายก็คงไม่ได้อยู่กับทุกคนแน่ แต่ว่า..(หันไปมองปืนที่จ่อคุณนิวัติกับคุณรินทร์) ทำใจไม่ได้หรอกครับ นั่นเจ้านายผมนะ อีกคนก็เจ้านายของเจ้านาย ส่วนจะเป็นอย่างอื่นด้วยหรือเปล่าผมไม่แน่ใจ กรรรร ผมขู่ไล่แต่ไม่ได้ผลหรอกเพราะมันเอาแต่ยิ้มและหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง คุณรินทร์หันมาหาผมคงรู้แล้วครับว่าผมจะทำอะไร

             "กะทิ อย่านะ ห้ามขยับ กะทิ" คุณรินทร์ร้องสั่งห้ามแต่ห้ามไม่ได้หรอกครับเพราะไอ้เจ้าวิศรุตมันเหนี่ยวไกแล้ว และผมก็ขยับตามทันทีด้วยเหมือนกัน

            เปรี้ยงงง … เปรี้ยง… เอ๊งงงงงง….

             นัดแรกไม่ถูกใครเพราะผมกระโจนไปอัดมันก่อน แต่นัดที่สองคงไม่ต้องบอกว่าโดนอะไร อีกแล้ว คราวก่อนมีด คราวนี้ปืน ถ้าผมรอดไปได้คงได้เป็นหมาแรมโบ้แหง

             "กะทิ"
             เสียงใครไม่รู้ครับดังลั่นแต่ทั้งผมทั้งเจ้าวิศรุตลงไปนอนกลิ้งกับพื้น คุณปราชญ์เข้าไปเตะไอ้โรคจิตวิศรุตจนสลบแล้วรีบมาดูผมที่นอนอยู่ใกล้ ๆ อย่าถามนะครับว่าเจ็บหรือเปล่าลูกปืนนะครับไม่ใช่ลูกหิน

             "กะทิ ทำใจดี ๆ ไว้ เจตต์เร็วเข้า"
             คุณปราชญ์เรียกหมอเจตต์ที่พรวดพราดมาหาผมทันทีที่ทุกอย่างจบลง ส่วนผมเหรออย่าว่าแต่ครางเลยครับแรงจะหายใจยังไม่มีเลย มันเหมือนคราวก่อนแต่มันหนักกว่า คุณรินทร์กับคุณราชรีบมาประคองผมทันทีที่หมอเจตต์ผละไป โดยมีคุณปราชญ์กับคุณนิวัติที่ตอนนี้ลุกได้แล้วอยู่ใกล้ ๆ เป็นอะไรมากไหมครับคุณนิวัติเจ็บไหม ผมมองไปที่คุณนิวัติเหมือนจะถามซึ่งเขาก็เข้าใจ ร่างสูง ๆ ที่ยืนกุมแขนโชกเลือดอยู่ค่อยๆนั่งลงลูบหัวผม

             "ไม่เป็นไรกะทิ แค่ถากไป อดทนไว้นะ" เขาบอกแบบนี้ครับแต่แววตาของเขาเศร้ามากเลย ผมรู้หรอกว่าทำไม

             งี๊ดดดด ผมครางแผ่ว ๆ แลบลิ้นเลียมือคุณรินทร์กับคุณราชที่กอดผมอยู่ คุณราชน้ำตาคลอลูบหัวผมไปมา ส่วนคุณรินทร์เหรอครับไม่คลอหรอกแต่ร้องเลยล่ะร้องสะอึกสะอื้นเป็นเด็กด้วย โอ๋ ๆ ๆ อย่าร้องนะครับอย่าร้อง

             "กะทิ เจ็บมากไหมลูก" คุณราชถามเสียงเบา มือก็ลูบผมไปมาภาพเดิมซ้อนทับอีกครั้งเมื่อคุณรินทร์และคุณราชต้องมากอดผมที่โชกเลือดแบบนี้แต่คราวนี้คงไม่มีครั้งต่อไปแล้วล่ะ
             หงิงงง ผมครางตอบถ้าบอกได้ผมคงบอกว่า เจ็บจนไม่เจ็บแล้วล่ะครับทำไมเหรอก็ตอนนี้มันชาไปหมดแล้วนี่นา เลือดออกจนจะหมดตัวแล้วมั้งเนี่ย

             "กะทิ ทนไว้นะเดี๋ยวหมอจะรักษาให้ ทนนะกะทินะ อย่าทิ้งฉันไปนะ" คุณรินทร์บอกแบบนั้นครับ แต่ผมรู้ดีว่าไม่มีใครช่วยผมได้ ทุกครั้งที่หายใจผมรู้สึกทรมานยิ่งกว่าอะไรทั้งหมด ผมเริ่มได้ยินเสียงหนึ่งที่ผมเกือบลืมไป เสียงคุณรินทร์อีกคนที่ตะโกนบอกผมในฝัน

             ….ถ้ากลับไปจะไม่ได้อยู่ด้วยกันแล้วนะ…..

             ผมเข้าใจแล้วครับว่าหมายถึงอะไร ผมพยายามหายใจแต่ก็ลำบากขึ้นเรื่อย ๆ เสียงคุณรินทร์กับคุณราชเริ่มแผ่วลงไป นี่ละมั้งอาการของหมาใกล้ตาย ว่าแต่เวลาคนจะตายเขาเป็นแบบนี้หรือเปล่าน๊า

             ผมรู้สึกว่าตัวเองโดนเขย่านะครับ รู้สึกถึงความอุ่นของน้ำตาที่ตกมันกระทบหน้าของผมมันอุ่นจัดจนร้อนเลย มือของคุณรินทร์และคุณราชกำลังลูบผมไปมาเหมือนกับจะกล่อมให้ผมหลับเลยคิดถึงตอนเด็กชะมัด คุณรู้ไหมครับตอนผมมาอยู่กับคุณรินทร์คุณราชใหม่ ๆ ผมตื่นมาก ทุกคืนคุณรินทร์จะร้องเพลงกล่อมผมที่นอนซุกตักอยู่แล้วก็ลูบเบา ๆ อย่างอ่อนโยนผมชอบมากเลยครับ คุณรินทร์จะกล่อมผมเบา ๆ ว่า กะทิ..หลับนะ.ไม่ต้องกลัว..ฉันจะอยู่กับแกนะ .. อย่างอแง นอนซะนะ .. แล้วคุณรินทร์ก็จะร้องเพลงเบา ๆ กล่อมผม ผมจำได้นะ แต่ไม่รู้ว่าเป็นเพลงอะไร รู้แต่ดังอ่ะ ร้องยังไงนะ อ๋อออ

             … หากเราต้องจากกัน จะเป็นด้วยเหตุใด…
             ..เก็บความคิดที่คล้ายกัน เก็บความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันนั้นไว้ ..
             .. ขอเพียงแต่เขียนมา ขอเพียงส่งเสียงมา .... จะไปหา…
             .. จะไปในทันใด จะไปยืนเคียงข้างเธอ…
             …ไปอยู่ดูแลเป็นเพื่อนเธอให้เธอหมดความกังวลใจ ..
             ….. จะไปในทันใดจะแห่งใดจะใกล้ไกล…
             …ถ้าหากเป็นเธอจะรีบไปให้เธอได้ความสบายใจ …

             ผมร้องถูกไหมครับ อย่างว่านะฟังตอนที่จะหลับนี่นามันก็คงเพี้ยนไปบ้างแหละ แต่ผมชอบเพลงนี้มากเลย พอได้ฟังก็จะหลับสบาย แต่วันนี้ถึงไม่ได้ฟังผมก็คงจะหลับสบายได้เหมือนกัน เพราะตอนนี้คุณรินทร์ของผมปลอดภัยแล้ว ผมสบายใจแล้วล่ะ ^^

             งี๊ดดดด ผมครางเบา ๆ พยายามเงยหน้ามองคุณรินทร์และคุณราชอีกครั้ง ผมรู้คุณ ๆ ทั้งสองคนกำลังร้องไห้แต่คุณปราชญ์กับคุณนิวัติคงปลอบได้ จริงไหมครับ ผมมองไปที่คุณปราชญ์และคุณนิวัติที่นั่งอยู่ใกล้ ๆ พวกเขายิ้มให้ผม เขารับรู้ถึงสิ่งที่ผมอยากบอกเขาน่าเสียดายที่ผมไม่ได้อยู่เพื่อเล่นกับพวกเขาอีกแล้ว ผมค่อย ๆ นอนลงอีกครั้งผมไม่มีแรงแล้วครับเสียงต่าง ๆ รอบตัวเริ่มหายไป ผมเริ่มหายใจลำบากมากขึ้นเรื่อย ๆ คงไม่ไหวแล้วล่ะครับ ต่อไปพวกคุณคงต้องตามดูคุณ ๆ ของผมเองนะครับ ผมฝากด้วยนะครับ ถ้าคุณรินทร์กับคุณราชโดนแกล้งช่วยดูแลแทนผมด้วยนะครับ แล้วก็ช่วยไปเยี่ยมบ้างก็ได้ครับ คุณ ๆ จะได้ไม่เหงาฝากด้วยนะครับทุกคน

เจอกันตอนหน้า   ตอนสุดท้ายแล้วครับ   โฮ่ง  ( โบกขาหน้าลาแบบหมา ๆ )

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:14 ( 28/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: b27072010 ที่ 28-08-2010 21:55:26

สงสารกะทิจังเลย

ขวัญใจของเรื่องเลยนะ

อยากให้หายนะ

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:14 ( 28/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: krappom ที่ 28-08-2010 22:21:45

งี๊ดดดดดดดดดด
กะทิ...ฮีโร่ตัวจริง
 :monkeysad:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:14 ( 28/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: golove2 ที่ 28-08-2010 22:32:17

 :m15:   :m15:   :m15:

อย่าใจร้ายให้กะทิตายนะ       :monkeysad:  :monkeysad:


กะทิเก่งที่สุด    :กอด1:   :กอด1:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:14 ( 28/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: win200 ที่ 28-08-2010 22:34:34

แอ๊~~~~~~~~~~



กระทิอย่าเปนอารายนร๊า...




โฮๆๆ เปนกำลังใจให้หมาอ้วนกระทิคร๊าบ


ปล.ว่าแต่ ดูยังไงๆความรู้สึกนิให้เหมือนกำลังอ่านการตูนอยู่เลยหง่ะ ชอบจังๆ ฃ

ไรเตอร์เขียนเก่ง น่ารักมากครับ จินตนาการเรื่องมะหมา4ขาผู้ซื่อสัตย์ได้อย่างลึกซึ้ง

เหมือนกระทิเป็นฮีโร่ของเรื่องที่คอยคุ้มครองนายเอก2คน แล้วคอยเปนกำลังกองหน้าให้พระเอก2คนยังไงยังงั้น o13

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:14 ( 28/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: silverspoon ที่ 28-08-2010 22:38:42

อ่าวไหงเป็นเงี้ย แถมตอนสุดท้ายอีก ไม่เอานะ  :m15:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:14 ( 28/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: minchy ที่ 28-08-2010 23:01:05

กะทิอดทนไว้น้า


อย่าเพิ่งเป็นอะไรไป  อยู่ที่โรงบาลอยู่แล้วไม่เป็นไรน้า

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:14 ( 28/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: dukdikdukdik ที่ 28-08-2010 23:02:24

ง่า เล่นเอาเราช็อคเลย :a5: :a5:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:14 ( 28/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: wisa ที่ 28-08-2010 23:46:26

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:14 ( 28/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: zingiber ที่ 28-08-2010 23:53:49

 :o12: :o12:ม่ายน๊า.....น้องกะทิ๊

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:14 ( 28/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: puenfriend ที่ 29-08-2010 05:49:02

กี๊ดดดดดดดดดดดดดไม่จริง ไม่จริง


กะทิอย่าเป็นอะไรน่ะ  อย่าจากไปเเบบนี้ดิ :o12:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:14 ( 28/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: littleFiNgeR ที่ 29-08-2010 09:29:45

มายก็อด!! ทำไมมันกลายเป็นอารมณ์ดราม่าสุดตรีนแบบนี้ล่ะพี่น้องค้าบบบบ กะทิ๊!!!!

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:14 ( 28/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: berlyn ที่ 29-08-2010 12:00:34

โถ น้องกะทิผู้น่ารัก, แสนดี, อย่าตายนะ
อย่างว่าแหละ หมาซื่อสัตย์ กับเจ้าของเสมอ แต่ทำไมไม่รู้เราชอบทำร้ายมัน

เอาใจเค้ามาใส่ใจเราบ้างดิ!
เดาว่าน้องทิ ไม่รอด  แต่อย่าตายเลย

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:14 ( 28/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: snownut ที่ 29-08-2010 12:08:53

เขียนดีมาก o13 อ่านไปร้องไห้ไปเลย
อยากให้คะแนนจัง แต่เราคงยังระดับไม่ถึง ไม่เห็นมีที่ให้กดเลย
หรือถ้าใครรู้วิธีกดชื่นชมคนเขียนช่วยแนะนำด้วยค่ะ

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:14 ( 28/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: ordkrub ที่ 29-08-2010 12:20:07

โอ้ยยยยย น้ำตาซึมเลย ทำไมโหดร้ายอย่างนี้!!!!!!!!!

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:14 ( 28/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: pocoyo_ohh_yho ที่ 29-08-2010 15:00:13

โฮ!!!!!!!!!!!กะทิ๊

อย่าตายเลยนะ

เป็นหมาแรมโบ้ต้องอึด ถึก สู้ เข้าไว้นะ

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:14 ( 28/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: aehJTS ที่ 29-08-2010 16:47:29

ทำใจไม่ได้คะ writer กะทิจะตายอะ  :monkeysad: จะตายจริงเหรอ
แล้วที่บอกว่าตอนสุดท้ายหมายความว่าไงอะ :m15:
โอ้ว....writer มาต่อเร็ว ๆ นะคะมันคาใจคะ
 :pig4: writer คะ

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:14 ( 28/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: Chk~a ที่ 29-08-2010 17:39:29

กะทิอย่าเปนอไรน๊าาา

สู้ ๆ นะกะทิ

 :o12:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:14 ( 28/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: mankey ที่ 29-08-2010 18:43:09

กะทิ  :o12:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:15 กะทิมาลาครับผม จบแล้วครับ โฮ่ง ( 29/08/53 )
เริ่มหัวข้อโดย: PPK ที่ 29-08-2010 21:36:55

กะทิมาลาครับ   :sad11:
      สวัสดีครับ  มิตรรักแฟนหมาทุกท่าน  ( ยกขาหน้าลาแบบหมา ๆ )  แหะๆ  คิดแล้วก็ใจหายเนาะ  มาวิ่งเล่นที่นี่ตั้งเดืิอนกว่าๆ  แต่วันนี้ผมก็ต้องมาอำลาทุกคนแล้วล่ะครับ   ผมขอบคุณทุกคนมากนะครับที่ทนฟังผมพล่ามมาได้ตั้งนาน  ทั้งพล่ามเรื่องปกติ  และเรื่องนอกรอบ  ขอบคุณทุกกำลังใจและความเป็นห่วงตอนผมเจ็บตัวด้วย  แต่ว่าไม่มีงานเลี้ยงใดที่ไม่เลิกราใช่ไหมครับ  เพราะงั้นวันนี้  ก่อนไป  ผมก็ต้องมาลาทุกคนให้เรียบร้อยก่อน  แล้วก็มาดูด้วยว่า  คุณรินทร์กับคุณราชของผมจะเป็นไงบ้างถ้าผมไม่อยู่  ไปดูกันครับ  โฮ่ง

      ++++++++++++++++++++++++++++++++++++


ACT 15 : หากเราต้องจากกัน 3 (END)

      เกือบสามเดือนแล้วครับที่ผมต้องจากคุณรินทร์กับคุณราช แต่ว่าผมก็ไม่ได้ไปไหนไกลหรอกนะครับ เพราะว่าคุณ ๆ ทั้งสองเขาไม่ยอมให้ผมไปไหนไกลหรอก รักขนาดนี้นี่นาก็เลยเอาผมมาฝังไว้ที่สวนหลังบ้าน แถมมีการปลูกดอกไม้ไว้ด้วยนะครับ สวยเชียวแล้วบางทีคุณรินทร์ก็จะมานั่งคุยกับผมที่นี่ บางทีคุณราช คุณนิวัติและคุณปราชญ์ก็จะมาด้วยครับ แล้ววันนี้คุณรินทร์มาอีกมาคนเดียวด้วยหลังจากที่ไม่ได้มานานเกือบเดือนคงเพราะติดเรียนด้วยแหละครับคุณรินทร์มาหาผมพร้อมกับจานอะไรสักอย่างด้วยล่ะ

      "กะทิ เป็นไงบ้างเหงาหรือเปล่าขอโทษนะที่ไม่ได้มาหาเลย"
      คุณรินทร์ยิ้มเศร้า ๆ พร้อมกับถามผมที่หน้าหลุมฝังผม ถ้าผมตอบได้ผมคงบอกว่า ผมไม่เหงาหรอกผมสบายดีไม่เจ็บไม่ไข้ แต่คนที่ไม่สบายแล้วก็เหงาน่ะ คุณรินทร์ต่างหากล่ะ คุณรินทร์ค่อย ๆ นั่งลงแล้วก็วางจานขนมลงหน้าหลุมฝังผมครับ เป็นขนมเค้กด้วยล่ะ ว้าวน่ากิน

      "วันนี้วันเกิดฉันนะกะทิ แกจำได้หรือเปล่า"
      คุณรินทร์บอกพร้อมกับนั่งลง คุณรินทร์จะรู้สึกไหมนะว่าผมอยู่ตรงนี้ กำลังนั่งอยู่ข้างๆคุณรินทร์

      โฮ่งง ผมเห่าตอบก็รู้หรอกครับว่าคงไม่ได้ยินแต่อดไม่ได้อ่ะครับ เรื่องอะไรผมจะลืม อะไรที่เกี่ยวกับพวกคุณผมไม่ลืมเลยแม้แต่อย่างเดียวครับไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนในโลกก็ตาม

      "จำได้หรือเปล่ากะทิ ปีที่แล้วเราสนุกกันมากเลยนะ พวกเราฉลองวันเกิดด้วยกัน แก ฉัน พ่อแล้วก็คุณนิวัติ"
      คุณรินทร์คุยไปก็น้ำตาเริ่มคลอ ๆ อย่าร้องไห้สิครับคุณรินทร์ ผมจำได้หรอกน่าว่าปีที่แล้วเป็นยังไง ก็วุ่นวายจะตายไหนจะคุณนิวัติที่คอยก่อกวนตลอดงาน ไหนจะต้องคอยห้ามคุณรินทร์ที่โวยวายไล่แขก แถมตอนท้ายยังมาอาละวาดกับของขวัญของตาเจ้านายโรคจิตนั่นอีก ว่าแต่วันนี้ไม่มาเหรอครับ (มองหาคู่ปรับ)

      "ปีนี้ฉัน 20 แล้วนะกะทิ" หือ จริงอ่ะ เป็นผู้ใหญ่แล้วสิครับเนี่ยเร็วจัง

      "ต่อไปฉันจะไม่ร้องไห้แล้วนะ แล้วก็คงไม่ได้มาหาแกบ่อย ๆ เพราะต้องเรียนหนักขึ้นแกคงไม่ว่านะ "
      คุณรินทร์ถามพลางเอามือลูบไปตามเนินดินที่ฝังผมไว้ข้างใต้ งี๊ดดดด ไม่ต้องห่วงผมครับคุณรินทร์ กะทิซะอย่างไม่เหงาหรอกจริง ๆ นะครับผมอยากจะบอกแบบนี้นะครับแต่ว่าก็ทำไม่ได้ เฮ้อ แย่จัง อ๊ะมีคนมาอีกคนแล้วครับเดินตรงมาทางนี้เลย

      "รินทร์มาอยู่นี่เอง" อ๊ะ เสียงคุณราชนี่นา ทางนี้ครับ ๆ

      "พ่อ"
      คุณรินทร์ปาดน้ำตาแล้วก็ขยับที่นั่งให้คุณราชที่ทรุดตัวลงนั่งด้วยคุณราชยิ้มพร้อมกับเอาฝ่ามือตบกับดินตรงหน้าเบา ๆ
      "ไงกะทิ นอนสบายเลยนะ" แหะ ๆ ๆ ก็แหมจะให้ผมลุกขึ้นมาวิ่งเล่นเหรอครับ ขืนผมทำแบบนั้นได้วิ่งกันป่าราบบ้างล่ะ
      "พ่อออกมาทำไมฮะ" คุณรินทร์หันไปถาม มือยังคงเล่นจานขนมเค้กที่เอามาให้ผมอยู่ คุณราชยิ้มพร้อมกับลูบผมคุณรินทร์เบาๆ
      "มาตามลูกไง คุณปราชญ์กับคุณนิวัติจะกลับแล้วนะ" อืมม ว๊าจะกลับแล้วเหรอแล้วผมล่ะไม่เห็นมาเยี่ยมเลย ลืมผมแล้วเหรอ ไงกันไม่ยอมนะ
      "ก็ให้กลับไปสิฮะ" เสียงคุณรินทร์ขึ้นจมูกชอบกลแฮะ คุณราชยิ้มแล้วก็ลุกขึ้นปัดฝุ่นที่ติดตามกางเกงแล้วบอกว่า
      "ถ้าอย่างนั้นพ่อจะไปส่งพวกเขาก่อนนะ อย่าอยู่นานล่ะเดี๋ยวจะไม่สบาย ไปก่อนนะกะทิอย่าให้คุณรินทร์อยู่นานล่ะ"
      คุณราชบอกแล้วก็จากไป ค๊าบบบ แต่ว่าจะให้ผมทำไงล่ะครับ พอคุณราชไปคุณรินทร์ก็นั่งเหม่อต่อ ผมไม่ชอบแบบนี้เลยครับถ้าคุณรินทร์ยังซึมแบบนี้ผมก็ไปไหนไม่ได้หรอก ผมอยากเห็นคุณรินทร์สดใสเหมือนเดิมก่อนนี่นา หือ ไปไหนเหรอครับ ก็อย่างที่คนอื่น ๆ เขาพูดกันครับ ไปที่ชอบ ๆ ไง

      "เป็นเจ้าภาพที่ไม่ดีเลยนะ แขกจะกลับก็ไม่ไปส่ง" หือ เสียงนี่มัน อีกละกี่ปีกี่ชาติก็ไม่เปลี่ยนสิน่ะ เฮ้อ คงเส้นคงวาจริง ๆ หมอนี่
      "ยุ่งอะไรด้วย ไม่ได้เชิญสักหน่อยมาเองก็กลับเองสิ"
      คุณรินทร์สะบัดเสียงใส่ครับ ไม่ว่าจะสภาพไหนคุณรินทร์ก็ยังเป็นคุณรินทร์ครับ อีตาคุณนิวัติคงปลงครับ เขาหันมาทางผมแล้วยิ้มแน่นอนครับตั้งกะผมมานอนสบายที่นี่เขากับคุณปราชญ์ก็ยังรู้ตลอดว่าผมยังอยู่บางทีแอบแว่บมาคุยด้วยอ่ะครับ

      "เธอเป็นแบบนี้ กะทิไม่ดีใจหรอกนะ" อือ ใช่ ๆ เห็นด้วยผมไม่ดีใจนะครับถึงจะรู้ว่าคุณรินทร์รักผมมากก็เหอะ แต่ผมไม่ชอบให้คุณรินทร์เศร้าเลยอ่ะ

      "แล้วทำไมมาเกี่ยวอะไรด้วย" คุณรินทร์สะบัดหน้าหนี โถ ๆ ๆ สะบัดแรงเดี๋ยวก็คอหลุดหรอกครับคุณรินทร์ ^^

      "เกี่ยวสิ เจ้ากะทิตายแล้วนะ หมาก็เหมือนคนมันมีห่วงถ้าคนที่มันรักไม่ยอมปล่อยวางมันก็ไปไหนไม่ได้ จะปล่อยให้เป็นแบบนี้หรือไง" คุณนิวัติขึ้นเสียงเล็กน้อยครับ

      "แล้วจะให้ทำยังไง ผมลืมไม่ได้คุณเข้าใจหรือเปล่า คุณไม่ใช่ผมนี่ ไม่ใช่คนที่เลี้ยงมันมา ไม่ใช่คนที่ต้องทนเห็นมันตายในอ้อมกอด ฮึก" เอ้า เอาแล้วร้องแล้ว ป๊าดดดดด จะบ้าตายอีกสักรอบ ฮ่วย เครียดครับแบบนี้ (หันรีหันขวาง)

      "แต่ฉันก็เห็นมันตายต่อหน้าเหมือนเธอนะรินทร์ เธอต้องเข้มแข็งสิ เจ้ากะทิมันไม่อยากเห็นเธอซึมกะทือแบบนี้หรอก" ตรงเผงงงง ถูกต้องค๊าบบ พูดถูกใจหมา

      "แล้วจะให้ผมทำยังไง ทุกวันผมมีมันเป็นเพื่อน อยู่ด้วยกันมาตลอด 3 ปี ผมทุกข์หรือสุขมันจะรับรู้หมด ผมมีมันเป็นเพื่อนคุย เพื่อนคิด เราไม่เคยห่างกันแล้วจะให้ผม …"

      กว๊ากกกกกกกก นี่ ๆ ๆ คุณนิวัติเรื่องไรมากอดคุณรินทร์ของผมปล่อยน๊าาาาา (วิ่งไปมาทำอะไรไม่ได้)

      "เป็นฉันได้ไหม" หืออ อะไรนะ หมายความว่าไงแล้วคุณรินทร์ที่พยายามดิ้นเพื่อให้หลุดจากการโดนกอดเมื่อครู่ก็นิ่งเลยครับ

      "หมายความว่าไง ปล่อยผม" คุณรินทร์ที่ดูเหมือนจะได้สติพยายามดิ้นต่อ แต่ไม่มีทางครับ

      "เป็นฉันไม่ได้เหรอ ให้ฉันแทนกะทิ ให้ฉันได้รับรู้ทุกอย่างในตัวเธอเหมือนกะทิ" วูบหนึ่งผมใจหายครับ แต่ว่าก็ดีแล้วไม่ใช่เหรอ คุณรินทร์ต้องการใครสักคนมาเป็นเพื่อนนี่นา แล้วคุณนิวัติเองก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรด้วย

      "ไม่มีใครแทนกะทิได้ทั้งนั้นแหละ" คุณรินทร์บอกงั้นครับ น่าดีใจแฮะ แต่คุณรินทร์ก็ยอมให้คุณนิวัติกอดแต่โดยดีครับ ว๊า ได้ไงเนี่ย ไม่ได้น๊า

      "งั้นเป็นมากกว่ากะทิก็ได้ นะ" อ้าว ๆ ๆ ทำหน้าเจ้าเล่ห์เลยอ่ะ ดีให้มันสุด ๆ หน่อยเด๊ ><!! เฮ้ย ๆ ปล่อยได้แล้ว ๆ ๆ ๆ ๆ

      "หมายความว่าไง"
      คุณรินทร์เงยหน้ามองตาใสเลยครับ คงจะงง ผมก็งง แต่เอ๊ะ ตานิวัติทำอะไร อ่ะ ทำอะร๊ายยยย มากัดคุณรินทร์ของผมทำไม ปล่อยน๊าาากัดปากด้วยอ่ะ อ๊ายยยยยยยยย ไม่ยอม ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ (ไม่ยอมแล้วจะไปทำอะไรได้ ไอ้’ทิ)

      อีตานิวัติกัดคุณรินทร์ของผมอยู่ตั้งนานแน่ะครับ ตอนแรกคุณรินทร์ก็ดูเหมือนจะดิ้นนะครับแต่แป๊บเดียวก็กลายเป็นว่ายืนนิ่ง ๆ อ่ะ แถมเอาแขนไปกอดคอตานิวัติด้วยสงสัยจะกลัวล้มอ่ะครับ คุณว่างั้นป่ะครับ ^^ พออีตานิวัติเลิกกัดคุณรินทร์ก็หอบหายใจใหญ่เลย หน้าแด๊งแดง คุณรินทร์ค๊าบเป็นไงมั่งค๊าบบ โดนอีตานิวัติแกล้งอีกแล้วนิสัยไม่ดี ๆ ๆ ๆ ผมไม่ยกคุณรินทร์ให้แล้ว

      "..แล้วพ่อ .. " คุณรินทร์อ้อมแอ้มในขณะที่หน้าแดงมาถึงหูคุณรินทร์ไม่สบายแน่ ๆ เป็นไข้ป่าวเนี่ย

      "ราชน่ะของปราชญ์ต่างหาก" หาว่าไงนะ ใครของใคร

      "ว่าไงนะ" คุณรินทร์เงยหน้าขวับตาวาวเลยครับ มือที่เมื่อกี้ขยุ้มเสื้อตานิวัติไว้เริ่มคลาย ผมว่าผมเริ่มเห็นรังสีความหวงพ่อของคุณรินทร์เปล่งประกายอีกครั้งแล้วครับ

      "ฉันบอกว่า ราชน่ะของปราชญ์น่ะ เฮ้ เดี่ยว" ได้เรื่องเลยครับยังไม่ทันฟังอะไรจบ
      คุณรินทร์ก็สะบัดตัวหลุดแล้วจ้ำพรวด ๆ เข้าบ้านทันที โดยมีอีตาคุณนิวัติยืนหัวเราะอยู่ข้างหลัง เออตานี่โรคจิตอีกละ ไม่รีบเข้าไปห้ามอีกเดี๋ยวคุณปราชญ์ก็ซวยหรอกไม่รีบตามไปอีก แต่เอ๊ะเขาหันมาหาผมอีกแหละ

      "ไม่ต้องห่วงอีกแล้วนะกะทิ ไปเถอะ" หือ ไป ให้ผมไปไหนล่ะก็ผมชอบที่นี่อ่ะ

      "แกต้องไปนะ แต่จะที่ไหนฉันก็ไม่รู้เหมือนกันไม่ต้องห่วงทางนี้หรอกนะฉันกับปราชญ์จะดูแลให้เองไม่ต้องคิดห่วงอะไรทั้งนั้น"
      แหะ เหมือนรู้ใจเลยครับ คุณรู้หรือเปล่าที่ผมยังอยู่ที่นี่ไม่ไปไหนสักทีก็เพราะรอก็คำนี้แหละ รอแค่มีคนมาดูแลเจ้านายของผมทั้งสองแทนผมถึงจะดูแลแบบทุลักทุเลอย่างสองคนนี้ก็เหอะแต่คงไม่มีปัญหา

      ผมรู้สึกโล่งใจอย่างประหลาดครับ ตัวเบาหวิวเหมือนโดนปลดจากโซ่ที่รั้งไว้ คุณนิวัติยิ้มให้ผมแล้วเดินกลับเข้าบ้านที่ตอนนี้กำลังกลายเป็นสนามรบระหว่างคุณรินทร์กับคุณปราชญ์ไปแล้วครับ เพราะดันเข้าไปจ๊ะเอ๋ตอนคุณราชโดนคุณปราชญ์กัดเหมือนกัน เหอะ ๆ ๆ ๆ เอาเหอะทะเลาะกันไปสร้างความสัมพันธ์กันไปหวังว่าฆ่ากันตายไปซะก่อนนะครับ สู้เขาล่ะคุณนิวัติ คุณปราชญ์

      ว่าแต่ว่านี่คงถึงเวลาที่ผมจะต้องไปจริง ๆ แล้วละมั้งครับ ผมรู้สึกอย่างนั้นนะ คุณรินทร์กับคุณราชก็มีคนดูแลแล้ว ผมเองก็หมดห่วงแล้วล่ะครับ พวกคุณด้วยนะครับขอให้มีความสุขมาก ๆ ถ้าหากว่าที่บ้านเลี้ยงหมาแบบผมหรือว่าสัตว์ตัวอื่น ๆ ก็อย่าลืมให้ความรักและเมตตากับพวกเขามาก ๆ นะครับ เพราะพวกเราทุกตัวรักเจ้านายยิ่งกว่าสิ่งใดโดยเฉพาะหมาอย่างผมไม่ว่าพันธุ์ไหนก็ตาม 1 ชีวิตที่เรามีเรายินดีสละเพื่อปกป้องเจ้านายของเรานะครับ
      ผมไปก่อนน๊าาฝากพวกคุณแวะเวียนมาเยี่ยมคุณรินทร์กับคุณราชของผมบ้างนะครับพวกคุณ ๆ จะได้ไม่เหงา แล้วก็เผื่อจะได้มาเป็นกรรมการมวยแทนผมด้วยไง ^^ ฮ้า นั่นไงมีแสงอะไรไม่รู้วิบๆทางนู้นแน่ะครับน่าสนใจดีแฮะถ้าอย่างนั้นผมไปก่อนนะครับคิดถึงผมมั่งนะครับ บ๊ายบายยยย โฮ่ง (โบกขาหน้าลาแบบหมาๆ แล้วก็วิ่งไปอย่างมีความสุข)

จบแล้วครับ  โฮ่ง    :bye2:


ไรท์เตอร์ขอบ้าง
      สวัสดีค่ะมิตรรักแฟนหมาทุกท่าน ( ขอเลียนแบบหน่อยนะ 'ทิ )  ตั้งแต่โพสต์มาก็พึ่งจะได้มาทักทาย แถมมาตอนจบเลยอีกต่างหาก   จริงแล้ว  หมาครับ  .. ผมเป็นหมา  เป็นงานเขียนประมาณ 3 - 4 ปีผ่านมาแล้ว  แต่ด้วยความที่คิดถึงกะทิ  เลยตามน้องสาวแล้วพามัีนมาเจอทุกคนที่นี่  แล้วก็สร้างซีรีย์เสริมเข้ามา   คือ  รักแรกพบแล้วก็จบเห่   ต้องบอกว่า  ดีใจมากๆ  ที่ทุกท่านที่นี่ให้ความรักกับกะทิอย่างมาก  จนเพื่อนแซวว่า   นิยายวาย  แต่ดันขายหมา  ฮ่าๆ  ขอบคุณมากๆค่ะ  ที่รักเจ้ากะทิ  คุณน้องรินทร์และคุณราช  ขอบคุณมากๆค่ะ  
      เจอกันใหม่เรื่องหน้าค่ะ   ( ถ้ามีโอกาสนะ ^^ )  บ๊ายบาย :   :bye2:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:15 กะทิมาลาครับผม จบแล้่วครับ โฮ่ง ( 29/08/53
เริ่มหัวข้อโดย: golove2 ที่ 29-08-2010 21:45:54

เสียใจนะที่กะทิตาย   :monkeysad:  :monkeysad:


แต่ก็เป็นกำลังใจให้คนแต่งสำหรับเรื่องต่อไปค่ะ    o13   o13

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:15 กะทิมาลาครับผม จบแล้่วครับ โฮ่ง ( 29/08/53
เริ่มหัวข้อโดย: K2KARN ที่ 29-08-2010 21:47:54

เพิ่งได้มาตามอ่านจนครบก็จบพอดีเลยนะเนี่ย
ก่อนอื่นบอกก่อนเลยค่ะว่าเรื่องนี้น่ารักมาก
อ่านเรื่องผ่านน้องกะทิเนี่ยสนุกจริงๆ
ตอนน้องกะทิเสียไปนี่เศร้ามากๆเลยนะ
แต่ตอนนี้ทั้งคุณรินทร์คุณราชมีคนดูแลแล้วเนอะ
มีความสุขล่ะกะทิ แล้วก็เจ้านายทั้งสองคนด้วยเนอะ

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:15 กะทิมาลาครับผม จบแล้่วครับ โฮ่ง ( 29/08/53
เริ่มหัวข้อโดย: b27072010 ที่ 29-08-2010 21:49:47

อะไรกันนี่

จบแล้วเหรอนี่  ทำไมเร็วจังอะ

คิดถึงกะทิสุด ๆ เลย  ไม่ยอม ๆ ๆ ๆ

ขอสเปเชี่ยวด้วย ... แหม้ ๆ ๆ

รีบจบจังเลย...ยังไม่ได้อ่านตอนที่คุณนิวัติกับรินทร์

เค้ายังไม่ได้กุ๊กกิ๊กกันเลยนะ

ก็จบซะแล้วววว

 :m20: :m20: :m20:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:15 กะทิมาลาครับผม จบแล้่วครับ โฮ่ง ( 29/08/53
เริ่มหัวข้อโดย: minchy ที่ 29-08-2010 21:53:34

ในที่สุดกะทิก็หมดห่วง  ดีจัง

รอเรื่องต่อไปนะคะ

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:15 กะทิมาลาครับผม จบแล้่วครับ โฮ่ง ( 29/08/53
เริ่มหัวข้อโดย: silverspoon ที่ 29-08-2010 21:54:32

กะทิน่ารักมาก (เป็นคนที่ชอบหมาอยู่แล้ว จบอย่างนี้แอบเศร้า) ให้กะทิเล่าเรื่องก็น่ารักดี ดูไร้เดียงสาแบบเด็กๆ ก็หมานี่นะจะรู้เรื่องราวอะไร อ่านแล้วสนุกไปอีกแบบ ไว้มีโอกาส writer เอาเรื่องน่ารักๆอย่างนี้มาลงอีกนะคะ ขอบคุณมากค่ะ

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:15 กะทิมาลาครับผม จบแล้่วครับ โฮ่ง ( 29/08/53
เริ่มหัวข้อโดย: win200 ที่ 29-08-2010 22:15:04

อ่านกี่ครั้งๆก็ให้ความรู้สึกเหมือนอ่านการตูนอยู่ดีนั่นแหละ :haun5:

จบแล้วหรอ :undecided:





จบน่ารักมากเลยครับ :m11:


สรุปแล้วเรื่องนี้กระทิเป็นวีรบุรุษหมาชิมิ :oni2:



น่าจะสร้างอนุสาวรีให้กระทิตั้งโชว์ไว้ในสวนนะ :m26:


จะได้เป็นวีรบุรุษรุ่น Dog ให้รุ่นลูกๆหลานๆของรินทร์กะราชสืบต่อปายย... :laugh:




สรุปแล้วนายปราชญ์กับราชไปรักกันยังไงอ่า... อยากรู้ๆๆๆ o9

แล้วมีตอนพิเศษระหว่างรินทร์นิวัติ กับ ราชปราชญ์ ม้ายอ่าๆๆๆๆๆ :impress:



ขอตอนพิเศษด่วนๆๆๆๆๆๆๆๆครับ o11

ขอบอกว่าชอบเรื่องนี้มากครับ เพราะเดิมทีผมเองก็เป็นคนรักสัตว์อยู่แล้ว ทุกชนิดทุกสายพันธ์ ไม่เว้นแม้แต่ พยาธิในท้อง หรือามีบา หอยทาก กิ้งกื ไส้เดือน หนอน หรือสัตว์ดุร้ายน่าวิ่งหนีทั้งหลาย อ่านแล้วชักอยากได้หมาตัวโตมากอดเล่นสักคืนจัง :กอด1:

เป็นกำลังใจให้คนเขียนต่อไปครับ :ped149:


 :L2: :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:15 กะทิมาลาครับผม จบแล้่วครับ โฮ่ง ( 29/08/53
เริ่มหัวข้อโดย: snownut ที่ 29-08-2010 22:30:03

สนุกมากเลย ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:15 กะทิมาลาครับผม จบแล้่วครับ โฮ่ง ( 29/08/53
เริ่มหัวข้อโดย: wisa ที่ 29-08-2010 22:33:00

 :L2: :L2: :L2:





 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:15 กะทิมาลาครับผม จบแล้่วครับ โฮ่ง ( 29/08/53
เริ่มหัวข้อโดย: aehJTS ที่ 29-08-2010 22:35:50

กะทิตายจริง ๆ ด้วยแต่นะกะทิก็คงไปสบาย และก็หมดห่วงด้วย
ขอบคุณ writer มากคะที่นำนิยายดี ๆ มาให้อ่านนิยายเรื่องนี้หน้ารักมากคะอ่านแล้วอารมณ์ดีไม่เครียดคะแล้วจะรอผลงานอื่น ๆ ต่อไปนะคะ
 :pig4: writer คะ :L2:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:15 กะทิมาลาครับผม จบแล้่วครับ โฮ่ง ( 29/08/53
เริ่มหัวข้อโดย: didi ที่ 29-08-2010 23:20:06

เพิ่งเข้ามาอ่านตอนที่จบแล้วค่ะ.
ขอบคุณมากๆชอบมากเลยสนุกมากค่ะ :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:15 กะทิมาลาครับผม จบแล้่วครับ โฮ่ง ( 29/08/53
เริ่มหัวข้อโดย: KM ที่ 29-08-2010 23:32:32

สงสารกะทิเวอร์

ละราชย์กะปราชญ์นี่ยังไง

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:15 กะทิมาลาครับผม จบแล้่วครับ โฮ่ง ( 29/08/53
เริ่มหัวข้อโดย: ayanae ที่ 30-08-2010 01:37:36

ดีใจแทนกะทิด้วยที่หมดห่วงซะที มีคนอาสาดูแลเจ้านายทั้งสองให้แล้ว  แต่แอบเสียดายกะทิไม่น่าตายเลยอ่ะ
ขอบคุณนะคะที่นำเรื่องน่ารักๆมาแบ่งปันจนต้องอมยิ้มไปกับความน่ารักของกะทิ เป็นกำลังใจให้นะคะ

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:15 กะทิมาลาครับผม จบแล้่วครับ โฮ่ง ( 29/08/53
เริ่มหัวข้อโดย: dukdikdukdik ที่ 30-08-2010 08:04:07

จบแล้ว ขอบคุณมาก ๆ ค่า

เราต้องคิดถึงกะทิมาก ๆ แน่ ๆ เลย

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:15 กะทิมาลาครับผม จบแล้่วครับ โฮ่ง ( 29/08/53
เริ่มหัวข้อโดย: เกริด้า(๐-*-๐)v ที่ 30-08-2010 14:29:16

ชอบเรื่องนี้มากมายจริงๆ :L1:

มากอดดดดดดดดดดลากะทิสักที :กอด1: :กอด1: ทิ~

ไอต้องคิดถึงมากมายแน่ๆเลยอ่ะ (ก็นะ..เคยตามอ่านตั้งแต่เมื่อหลายปีก่อนที่อีกบอร์ด) :impress3:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:15 กะทิมาลาครับผม จบแล้่วครับ โฮ่ง ( 29/08/53
เริ่มหัวข้อโดย: koraorni ที่ 30-08-2010 14:53:12

อ๊าหยุดไปแค่ 2 วันกลับมากะทิก้อจากไปซะแล้ว
แต่ก้อหมดห่วงได้แล้วเนอะกะทิ มีคนมาดูแลคุณทั้ง 2 แทนแล้ว
ต้องคิดถึงกะทิมากมากแน่เลย
 :pig4:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:15 กะทิมาลาครับผม จบแล้่วครับ โฮ่ง ( 29/08/53
เริ่มหัวข้อโดย: p_phai ที่ 30-08-2010 15:16:55

ขอบคุณมากเลยครับ

รอเรื่องต่อไปนะครับ

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:15 กะทิมาลาครับผม จบแล้่วครับ โฮ่ง ( 29/08/53
เริ่มหัวข้อโดย: littleFiNgeR ที่ 30-08-2010 15:42:25

แหมกะทิ อย่างนั้นเค้าไม่ได้เรียกว่ากัดนะจ๊ะ เค้าเรียกว่าจูบตะหาก อิอิ สองพ่อลูกสุดน่ารักก็ไม่รอดมือหนุ่มๆจนได้ 55 กะทิก็ไปสบายแล้ว เศร้านะเนี่ย

ขอบคุณไรท์เตอร์ที่เขียนนิยายดีๆมาให้อ่านกัน

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:15 กะทิมาลาครับผม จบแล้่วครับ โฮ่ง ( 29/08/53
เริ่มหัวข้อโดย: krappom ที่ 30-08-2010 15:52:15

แงงงงงงงงงงงงง
อ่านรอบที่...เท่าไรแล้วก็ไ่ม่รู้ จำไม่ได้ (ฮาาา)
เมื่อก่อนอ่านแล้วน้ำตาซึมยังไง ครั้งนี้ก็ยังเหมือนเดิม
 :monkeysad:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:15 กะทิมาลาครับผม จบแล้่วครับ โฮ่ง ( 29/08/53
เริ่มหัวข้อโดย: Chk~a ที่ 30-08-2010 16:57:32

จบแล้วอ่าาาาาา

กะทิไปซะแล้วว

TT

ขอบคุณค่ะ

 :bye2:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:15 กะทิมาลาครับผม จบแล้่วครับ โฮ่ง ( 29/08/53
เริ่มหัวข้อโดย: akike ที่ 30-08-2010 22:02:47

เศร้าง่ะ

กะทิ....ฮือ ๆ

ขอตอนพิเศษหน่อยได้ไหม

ว่ากะทิกลับมาเกิดใหม่หรือว่าอาไรก็ได้ง่ะ

ไม่อยากให้จากไปเรยง่ะ

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:15 กะทิมาลาครับผม จบแล้่วครับ โฮ่ง ( 29/08/53
เริ่มหัวข้อโดย: ordkrub ที่ 31-08-2010 14:40:37

เสียใจที่กะทิตาย เลยไม่ได้เห็นความสุขของรินทร์เลย
Writerครั อยากบอกว่าชอบเรื่องนี้มากๆ plotก็ดี เนื้อเรื่องก็เยี่ยม
ผลิตเรื่องดีๆมาให้อ่านอีกนะครับ
ขอบคุณ

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:15 กะทิมาลาครับผม จบแล้่วครับ โฮ่ง ( 29/08/53
เริ่มหัวข้อโดย: kuruma ที่ 31-08-2010 15:27:03

เอ๊ะ... จบแล้ว? เหรอ ..
อยากกลับไปอ่านที่รวมก็ไม่รู้เอาไปซุกไว้ตรงไหนของบ้าน นานเหลือเกิน .. ตั้งแต่รู้จักไรเตอร์ใหม่ๆมั๊ง?

เค้าจะรอพี่สาวโพสต์เรื่องใหม่นะ .. สู้ต่อไป!

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:15 กะทิมาลาครับผม จบแล้่วครับ โฮ่ง ( 29/08/53
เริ่มหัวข้อโดย: panari ที่ 01-09-2010 17:23:34

 o13 ชอบเรื่องนี้จัง
ชอบกะทิด้วย  :sad11:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:15 กะทิมาลาครับผม จบแล้่วครับ โฮ่ง ( 29/08/53
เริ่มหัวข้อโดย: shibao ที่ 01-09-2010 17:49:46

กะทิจ๋าาาาาาาาาาาา

ขอตอนแบบว่า  มาเยี่ยมบ้านไรงี้

แล้วก็มีฉาก 18+

55555+

ล้อเล่น

รอตอนพิเศษอยู่คับ (ถ้ามี)

ขอบคุณน้องกะทิมากที่มาสร้างความบันเทิงหนุกหนานให้ติดตาม

โฮ่ง  โฮ่ง  โฮ่ง

ขอบคุณภาษาหมา

555++
 :z1:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:15 กะทิมาลาครับผม จบแล้่วครับ โฮ่ง ( 29/08/53
เริ่มหัวข้อโดย: berlyn ที่ 04-09-2010 13:54:02

ประทับใจ น้ำตาซึม

โท่เอ้ย! กะทิจะอิโนเซ้นไปไหนนนนน เขาเรียกว่าจูบเฟ้ย

จะรองานเขยนชชียนชิ้นต่อไปนะคะ เป็นเรื่องที่น่ารักและหน้าติดตาม แต่ตอนแรกที่ไม่อ่านก็เพราะชื่อเรื่อง
เพราะกลัวว่าจะเป็นแนว horro ประมาณนั้น แบบที่เป็นหมาอยู่ดีๆจู่ๆกลายร่างเป็นคน 555+

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:15 กะทิมาลาครับผม จบแล้่วครับ โฮ่ง ( 29/08/53
เริ่มหัวข้อโดย: mumoo ที่ 11-09-2010 19:25:09

TT^TT กะทิ....
อ่านแล้วคิดถึงน้องหมาที่ตัวเองเคยเลี้ยง ที่รักมากๆก้อตายกันไปหมดแระ
ตัวนึงตายตอนที่เราอยู่กทม.(โดนรถชน)
อีกตัวตายต่อหน้าต่อตาเรา(โดนรถชน..อีกแล้ว)
น้องหมาตายทีที่บ้านก้อจะซึมไปอีกนาน แม่ซึม พ่อหงอย ส่วนพี่ชายหนักหน่อย(น้องหมาตัวที่สองตาย ตอนนั้นมันกะลังไปกินข้าวกะครอบครัวแฟนมัน แฟนมันเล่าให้เราฟังว่า มันขอตัวไปเข้าห้องน้ำ แต่คงไปแอบร้องไห้แน่ๆเพราะตอนกลับมาที่โต๊ะ ตางี้แดงก่ำเลย โถพ่อตำรวจไทยใจอ่อน...) จนตอนนี้ยังไม่กล้าเลี้ยงหมาอีก อย่างว่า พอเลี้ยงเค้ามา มันก้อผูกพันเหมือนเป็นสมาชิกในครอบครัว พอมีอะไรอย่างนี้ขึ้นมา กว่าจะทำใจได้ก้อต้องใช้เวลาพอดู
มัวพล่ามแต่เรื่องหมา แหะๆ ขออำภัย
จริงๆเพิ่งมาตามอ่านตอนเรื่องนี้จบแล้ว...(ช้ากว่าชาวบ้าน) แล้วก้อเพิ่งอ่านจบ เลยเพิ่งมาเม้นท์
เรื่องนี้อ่านไปอมยิ้มไป เฮฮาน่ารักตลอด (เพิ่งจะมาม่าก้อช่วงท้ายนี่แหละTT^TT แต่ก้อเป็นมาม่าที่อบอุ่นประทับใจนะ)
ขอบคุณไร้ท์เตอร์ที่นำเรื่องน่ารักๆอย่างนี้มาลงให้ได้อ่านกันค่ะ
+1ตบท้ายให้ค่ะ

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:15 กะทิมาลาครับผม จบแล้่วครับ โฮ่ง ( 29/08/53
เริ่มหัวข้อโดย: qq_oo ที่ 15-09-2010 22:52:09

สนุกมากเลยน้องหมา

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:15 กะทิมาลาครับผม จบแล้่วครับ โฮ่ง ( 29/08/53
เริ่มหัวข้อโดย: littleFiNgeR ที่ 16-09-2010 08:53:23

แวะเข้ามาบอกว่าคิดถึงกะทิ คุณรินทร์ คุณราช และพระเอกตัวป่วน(ที่จำชื่อไม่ได้ ฮา...) มากๆจ้า...

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ACT:15 กะทิมาลาครับผม จบแล้่วครับ โฮ่ง ( 29/08/53
เริ่มหัวข้อโดย: seaz ที่ 16-09-2010 11:11:11

ขอตอนพิเศษของเจ้านายๆ หน่อยสิครับ อยากรู้ความเคลื่อนไหว อิอิ

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog]
เริ่มหัวข้อโดย: punchnaja ที่ 17-09-2010 21:47:39

เรื่องนี้อ่านกี่ครั้งก็ซึ้ง แต่แหม อดไม่ได้ ขอตอนพิเศษหน่อยได้ม้า...อิๆ

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog]
เริ่มหัวข้อโดย: Greenkub ที่ 19-09-2010 01:23:39

+1

ขอบคุณมากมายครับ สำหรับเรื่องน่ารักๆ

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog]
เริ่มหัวข้อโดย: phoeniix ที่ 19-09-2010 01:49:14

น่ารักมากๆๆ

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog]
เริ่มหัวข้อโดย: PeeYaR ที่ 19-09-2010 04:07:53

กะทิน่ารักมากๆเลยน้า
ยอมตายได้เพื่อปกป้องเจ้านายอ่ะ
อ่านไปก็ร้องไห้ไป 555+

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog]
เริ่มหัวข้อโดย: vutloor ที่ 19-09-2010 23:50:03

 :m31: :m31: เอ่อ คือว่า รู้สึกขัดๆๆกับตอนจบนิดหน่อย
สมมติว่าในชีวิตจริง ถ้ามีคนมาจีบพ่อของเราหมือนในเรื่อง เราจะรับได้ใหมว่าพ่อเราที่ ทำให้มีเราเกิดขึ้นมา มาจูบปากกับผู้ชายอีกคน ทั้งที่เคยรักกันกับแม่ของเรามาก อยากให้เรื่องนี้มีความรักเฉพาะคู่ของลูกอะดีแล้วครับ อ่านนายปราชญ์กับราชแล้วมันแม่งๆๆอะ  :z10: :z2: :z2: เป็นความคิดของผมนะอย่าว่ากันเด้อ

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog]
เริ่มหัวข้อโดย: tomodaging ที่ 23-09-2010 20:19:57

กะทิน่ารักจัง......แต่ตัวจิงมะเอานะ เซนเบอร์นาดน้ำลายดกมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog]
เริ่มหัวข้อโดย: anaellane ที่ 25-09-2010 19:04:25

I love You  Kati .


กะทิที่รักไม่น่าเลย

ฮือๆๆๆ   :o12:  :o12:

เราเป็นคนรักหมารักแมวมากๆๆ

ไรเตอรืเขียนเรื่องออกมาได้น่ารักมากเลยค่ะ  ถ่ายทอดได้ดีมากมาย   :กอด1:






คิดถึงกะทิ   :monkeysad:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog]
เริ่มหัวข้อโดย: fakelove ที่ 26-09-2010 18:12:55

แง งงงงง


กะทิตายหรอ
สงสาร รร

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog]
เริ่มหัวข้อโดย: shizame ที่ 01-10-2010 19:18:57

เพิ่งเข้ามาอ่านคะ

แบบว่าอ่านรวดเดียวจบเลย อ่านตอนท้ายๆไปร้องไห้ไป  :monkeysad:

ได้อารมณ์มากเลยคะ นึกถึงน้องหมาที่บ้านที่เสียไปแล้ว(แม้จะคนละไซส์กับกะทิ)

ขอขอบคุณสำหรับนิยายดีๆเรื่องนี้นะคะ

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog]
เริ่มหัวข้อโดย: Bejae ที่ 05-10-2010 06:37:11

กระทิ  :sad11:
แอบน้ำตาซึมๆนะเนี้ยะ
อยากจะเม้นแต่เม้นไม่ออกแหะๆ จุกๆที่คอ
คิดถึงหมาที่บ้าน คิดถึงน๊า าาาาาา


ขอบคุนสำหรับเรื่องดีดีค่ะ

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog]
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 05-10-2010 09:25:18

เศร้าเนอะ
แต่เป็นการจบที่สมบูรณ์แบบมากเลย

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog]
เริ่มหัวข้อโดย: Rina ที่ 05-10-2010 13:40:59

สงสารรินทร์จังเลยค่ะ ที่ต้องจากกะทิ
แต่งานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกลา

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog]
เริ่มหัวข้อโดย: A-J.seiya* ที่ 06-10-2010 01:01:17

กะทิ น่ารักมากกกกกกกก
งื้ออออ
เป็นหมาที่ดีจริงๆ เลยน้าาาา
><

ขอบคุณนะคะ
สนุกมากเลยค่ะ  ^^

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog]
เริ่มหัวข้อโดย: scottoppa ที่ 06-10-2010 23:12:51

 :sad11: กะทิ นายสุดยอดดดดด
เป็นหมาที่ดีสุดๆ ปกป้องเพื่อเจ้านาย ซึ้งอ้ะ ฮืออ
สงสารกะทิ หลังๆอ่านแล้วลุ้นมากเลย ประหนึ่งร่วมอยู่ในเหตุการณ์
คุณราชกับคุณรินทร์ ก็น่ารัก ดีที่เจ้านายมีคนดูแลต่อ

ไรท์เตอร์เขียนออกมาได้ดีมากเลยค่ะ ชอบๆๆ สุโค่ยยย  o13

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog]
เริ่มหัวข้อโดย: honeymic ที่ 07-10-2010 17:05:12

โฮๆๆๆๆๆๆ ม่ะน่าหลงเข้ามาเลยอ่ะ
น้ำตาท่วมจอซะงั้น คิดถึงกะทิยังไม่ทันได้เมียเลยต้องจากโลกนี้ไปซะแล้วอ่ะ

ขอบคุณนะค่ะที่แต่งเรื่องดีๆ แหวกๆ โดยการเล่าเรื่องผ่านเพื่อนที่แสนดีของมนุษย์
ให้เราได้อ่านกันทั้งสนุก ทั้งเศร้าคละเคล้ากันไป

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - ถ้าจะเปิดฟาร์มหมากะทิ มีใครสนใจมั้ยคะ
เริ่มหัวข้อโดย: PPK ที่ 08-10-2010 15:18:36

สวัสดีครับมิตรรักแฟนหมาทุกท่าน   ทิเองครับ  พอดีมีข่าวมาบอก  หลังจากที่คิดจะเปิดฟาร์มกะทิ  แต่ว่ายอดคนอยากเลี้ยงผมไม่ถึง 30 คน  ก็เลยเปิดฟาร์มไม่ได้   ตอนนี้เราก็เลยพับโครงการกันไป  แต่ว่า  ท่านที่สั่งจองไว้ไม่ต้องเสียใจนะครับ   เจ๊ PPK  บอกว่า  เดี๋ยวจะจัดส่งของสมน้ำหน้าคุณ  เอ๊ย  ของสมนาคุณไปถึงที่   รับรองว่า ไม่มีใครได้นอกจากท่านขอรับ   ขอบคุณมากๆครับที่รักผม  ถ้ายังไง  รอของขวัญเล็กๆน้อยๆจากพวกเรานะครับ  โฮ่ง


               

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE สำรวจผู้สนใจรับเลี้ยงหมากะทิ รายละเอียดหน้า 14 ค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: inspirer_bear ที่ 08-10-2010 19:34:07

กะทิ น่ารักมากมายเหอะ

อีกอย่าง เขาเรียกจูบนะกะที

ไม่ใช่กัด 555

ขอบคุณมากค้าบบ สำหรับนิยายดีๆๆ

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ปิดฟาร์มค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: namngern ที่ 27-03-2011 13:09:18

สนุกมากคะ สงสารกะทิอ่า T_________T
ชอบคุณนิวัติจัง 555555.


ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ปิดฟาร์มค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: Ryojung ที่ 18-04-2011 15:38:29

 :sad11: สงสารกะทิ อ่านเรื่องนี้ร้องไห้น้ำตาแตก
แต่อยากบอกว่า ทิทำดีที่สุดแล้วนะลูก  o13

รักทิมากมายเลย   :กอด1:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ปิดฟาร์มค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: AoR-yayun ที่ 03-12-2011 14:16:47

อยากจะบอกว่า น่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
แอบเศร้าเล็กน้อยถึงปานกลางและมาก ที่สุด (โดนโบก555)
ที่กะทิตาย กระซิกๆ  :sad4: :sad4:  สนุกมากค่ะ   หลงรักกะทิ :-[

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ปิดฟาร์มค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: monkaew ที่ 03-12-2011 22:52:27

ชอบเรื่องนี้จัง

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ปิดฟาร์มค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: chiji ที่ 07-01-2013 00:19:00

สนุกมากค่ะ  o13 มีตอนพิเศษอีกไหมค่ะ :กอด1:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ปิดฟาร์มค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: PK37 ที่ 07-01-2013 13:48:28

ขอบคุณค่ะ เรื่องนี้น่ารักมาก ตอนแรกก็กะแล้วเชียวว่าคุณนิวัติเนี่ยมาจีบน้องรินทร์แน่เลย แล้วก็ไม่พลาดจริงๆ
พอมีวิศรุตโผล่ออกมา เราก็เฮ้ย...เป็นตัวเร่งให้คุณนิวัติหึงและแสดงออกใช่ไหม่เนี่ย แถมยังเป็นโรคจิตอีกต่างหาก
สุดท้ายกะทิก็ช่วยเอาไว้ แต่กะทิก็จะอยู่ในใจทุกๆ คนเสมอ แต่น้องรินทร์คงไม่ว่างที่จะมาเหงาเท่าไร
เพราะคงต้องคอยวางแผนกันปราชญ์ออกจากคุณพ่อ  o18

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ปิดฟาร์มค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: SOBANG✖ ที่ 08-01-2013 10:17:05

ชอบคะ ชอบมากมีตอนพิเศษได้ไหม ฮือๆๆ

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ปิดฟาร์มค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: helloploy19 ที่ 08-01-2013 10:41:33

มาอ่านแบบรวดเดียวจบเลย
รู้สึกไม่ผิดหวังเลย ที่กดเข้ามาอ่านเรื่องนี้
กะทิน่ารักมาก คุณราชคุณรินก็น่ารัก <3
เป็นเรื่องที่อ่านไปก็ยิ้มไป :)
อ่านแล้วคิดถึงหมาที่บ้าน 55555555
แต่ตอนจบนี่แบบพลิกล็อคมาก ทำเราเสียน้ำตา TT
แบบหยดแมะๆแบบไม่ต้องคั้นเลย
กะทิน่าสงสาร ไอ่โรคจิตสารเลวววววววววว *พ่นไฟ*
เราเชื่อแล้วว่าเรื่องนี้อ่านจบแล้วเสียน้ำตาจริงๆ ฮือออออ คนเขียนใจร้ายยยยยยยย

ขอบคุณคนเขียนที่แต่งเรื่องราวดีๆออกมาให้เราได้อ่าน
ขอบคุณที่พากะทิมารู้จักกัน :)
ต่อไปพี่หนึ่งต้องดูเเลน้องรินให้ดีๆน้าาา อย่าตีกันตายยยยย
คุณปราชกับคุณก็ เอร๊ยยยยย พลิกล็อกสุดๆเลย 55555555

ปล.สมัครสมาชิกไว้นาน ไม่เคยเม้น แต่พออ่านเรื่องนี้จบแล้วก็อดไม่ได้ ขอเม้นทีเถอะ
ด้วยรักและหลงกะทิค่ะ <33
แล้วแต่งเรื่องสนุกๆมาอีกนะคะ ^^❤

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ปิดฟาร์มค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: คนโง่ ที่ 09-01-2013 21:16:50

รักกะทิที่สุด!

โฮๆๆๆ :sad4:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ปิดฟาร์มค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: kungyung ที่ 11-01-2013 14:11:40

กะทิ๊น่ารักอ่ะ :-[ :-[

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ปิดฟาร์มค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: Nuclear ที่ 11-01-2013 23:41:00

เป็นเรื่องแต่งที่่น่ารักมากค่ะ ชอบมากกก
แบบว่า อ่านรวดเดียวจบเลย เป็นกำลังใจให้เรื่องต่อไปนะคะ
 :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ปิดฟาร์มค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: zombie26no ที่ 12-01-2013 23:53:40

งือออ สนุก และ ซึ้งมาก
น้ำตาไหลเลย T ^ T
ขอบคุณนะคะ

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ปิดฟาร์มค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: FFS_Yaoi ที่ 28-01-2013 22:01:16

 :monkeysad:
จบเศร้าจัง
เราชอบกะทิมากก 

 :sad11: โชดดีนะกะทิ

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ปิดฟาร์มค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: GF_pp ที่ 29-01-2013 13:19:10

กะทิน่ารักมากเลย ค่ะ    :monkeysad:


 :pig4:           :pig4:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ปิดฟาร์มค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: Fujoshi ที่ 30-01-2013 17:23:52

มาอ่านใหม่กี่ครั้งก็ยังร้องไห้ทุกครั้งเลย :sad4:

รักเรื่องนี้มากเลยค่ะ
กะทิน่ารักมากจริงๆ :pig4:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ปิดฟาร์มค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: mint_852 ที่ 01-02-2013 00:50:22

ไม่เอาอ่ะ ไม่เอา :serius2:
ไม่อยากให้กะทิตายเลยอ่ะ :z3:
อยากให้อยู่ต่ออีกน่อย
ไม่น่ารีบไปหาใบเตยเลยอ่ะ :sad4:
แอบน้ำตาซึมตอนกะทิใกล้ตาย

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ปิดฟาร์มค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: วันชัย ที่ 02-05-2015 18:19:08

สนุกจ้า

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ปิดฟาร์มค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: Raina ที่ 03-05-2015 09:40:34

อ่านจนจบ ยังไม่ค่อยแน่ใจว่าหมาเป็นตัวประกอบ หรือคนเป็นตัวประกอบ แย่งกันเด่น 555 พยายามจิ้นให้จบแบบ happy ending ว่ากะทิกับใบเตยได้อยู่ด้วยกัน งุงิๆ (ถ้ามีลูกคงต้องชื่อ สังขยา นะเนี่ย)

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ปิดฟาร์มค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: sawapalm ที่ 03-05-2015 20:48:34

แงๆๆๆ สงสารกระทิ :o12:
แต่อ่านจบปุ๊บ คืออยากเลี้ยงหมาเลย
ไปที่ชอบๆนะกระทิ  :heaven

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ปิดฟาร์มค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: shironeko ที่ 03-05-2015 23:42:24

 :mew2: สงสารกะทิจัง

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ปิดฟาร์มค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: 111223 ที่ 04-05-2015 10:21:49

สงสารกะทิ โถ่ ไม่น่าเลยอีตาโรคจิตบ้า
ทำไมถึงทำกะทิได้ แง้

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ปิดฟาร์มค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: KKKwanGGG ที่ 10-01-2016 19:39:14

น่ารักมาก ๆ ครับ ....... ขอบคุณครับ

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ปิดฟาร์มค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: GMT101 ที่ 25-06-2017 12:39:40

 :mew1:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ปิดฟาร์มค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: yuyie ที่ 25-06-2017 15:21:56

 เขียนได้ดีค่ะ สนุก

แต่จบเศร้าไปนะ ฮือๆ :mew4:

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ปิดฟาร์มค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: ShadeoftheMoon ที่ 10-07-2017 14:12:56

ชอบกะทิ เป็นน้องหมาตัวใหญ่ แต่ร่าเริงมาก เรื่องเล่าของกะทิ ฮามาก แม้กระทั่งวินาทีสุดท้ายของชีวิต จากที่จะเศร้า แอบฮาสะงั้น กะทิหนอกะทิคงคอนเซป ฮา รั่วๆ ตลอดๆ

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ปิดฟาร์มค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: pearl9845 ที่ 11-07-2017 20:15:53

ชอบมากเลย น่ารักดี

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ปิดฟาร์มค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: little_munoi ที่ 28-08-2017 23:21:17

โห จบแบบ... น้ำตาไหลนองหน้า
ยิ้มทั้งน้ำตาอะ

หัวข้อ: Re: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ปิดฟาร์มค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: sarawutcom ที่ 18-03-2024 19:22:59

aIS ระบบเติมเงิน โปรเน็ตไม่อั้น ไม่ลดความเร็ว (ราคารวมภาษี 7% แล้ว)
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 27บ./1วัน กด *777*7021*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 30บ./1วัน กด *777*7023*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 38บ./2วัน กด *777*7380*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 59บ./3วัน กด *777*7096*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 129บ./7วัน กด *777*7098*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก)+โทร aIS 139บ./7วัน กด *777*7220*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 375บ./30วัน กด *777*7153*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 800บ./90วัน กด *777*7379*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 1,200บ./180วัน กด *777*7328*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 1,800บ./365วัน กด *777*7329*117010#
เน็ต aIS 2 Mbps(เม็ก) 30บ./1วัน กด *777*7381*117010#
เน็ต aIS 2 Mbps(เม็ก) 32บ./1วัน กด *777*7084*117010#
เน็ต aIS 2 Mbps(เม็ก) 130บ./7วัน กด *777*7629*117010#
เน็ต aIS 2 Mbps(เม็ก) 161บ./7วัน กด *777*7382*117010#
เน็ต aIS 2 Mbps(เม็ก) 482บ./30วัน กด *777*7383*117010#
เน็ต aIS 2 Mbps(เม็ก)+โทร aIS 380บ./30วัน กด *777*7631*117010#
เน็ต aIS 2 Mbps(เม็ก)+โทรทุกค่าย15นาที 155บ./7วัน กด *777*7630*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก) 35บ./1วัน กด *777*620*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก)+โทรทุกค่าย10นาที 38บ./1วัน กด *777*7627*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก)+โทรทุกค่าย10นาที 58บ./2วัน กด *777*7628*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก)+โทร aIS 45บ./1วัน กด *777*7151*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก)+โทร aIS 246บ./7วัน กด *777*7221*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก)+โทร aIS 470บ./30วัน กด *777*7632*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก) 59บ./2วัน กด *777*7384*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก) 236บ./7วัน กด *777*7154*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก) 696บ./30วัน กด *777*7159*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก) 1,285บ./90วัน กด *777*7398*117010#
เน็ต aIS 6 Mbps(เม็ก) 49บ./1วัน กด *777*7209*117010#
เน็ต aIS 6 Mbps(เม็ก) 81บ./2วัน กด *777*7385*117010#
เน็ต aIS 6 Mbps(เม็ก) 289บ./7วัน กด *777*7210*117010#
เน็ต aIS 6 Mbps(เม็ก) 910บ./30วัน กด *777*7211*117010#
เน็ต aIS 10 Mbps(เม็ก) 59บ./1วัน กด *777*7386*117010#
เน็ต aIS 10 Mbps(เม็ก) 102บ./2วัน กด *777*7387*117010#
เน็ต aIS 10 Mbps(เม็ก) 354บ./7วัน กด *777*7388*117010#
เน็ต aIS 10 Mbps(เม็ก) 1,177บ./30วัน กด *777*7389*117010#
เน็ต aIS 10 Mbps(เม็ก) 1,925บ./90วัน กด *777*7399*117010#
21 บาท 1 วัน  โทรฟรี  ทุกเครือข่าย  ช่วงเวลา 05.00 - 17.00 น.  โทรครั้งละไม่เกิน 30 นาที  กด  *777*231*117010#
22 บาท 100 นาที  โทรฟรี  ทุกเครือข่าย  ได้  100 นาที  อายุ  1  วัน  กด  *777*246*117010#
aIS  สมัคร  โทรไป  จีน,  ฮ่องกง,  มาเลเซีย,  สิงคโปร์,  เกาหลีใต้,  อินเดีย
*777*3801*117010#
ราคา  99  บาท  โทรได้  60  นาที
เฉลี่ยนาทีละ  1.54  บาท
aIS  สมัคร  โทรไป  ลาว,  กัมพูชา,  เมียนมาร์,  เวียดนาม 
*777*3802*117010#
ราคา  119  บาท  โทรได้  40  นาที
เฉลี่ยนาทีละ  2.78  บาท
aIS  สมัคร  โทรไป  สหรัฐอเมริกา,  แคนนาดา 
*777*3803*117010#
ราคา  129  บาท  โทรได้  60  นาที
เฉลี่ยนาทีละ  2.01  บาท
aIS  สมัคร  โทรไป  เยอรมนี,  สหราชอาณาจักร,  ญี่ปุ่น,  ฝรั่งเศส
*777*3804*117010#
ราคา  159  บาท  โทรได้  40  นาที
เฉลี่ยนาทีละ  3.71  บาท
เวลาโทร  กด
003  รหัสประเทศ  รหัสเมือง  เบอร์ปลายทาง
เช็คเน็ต aIS คงเหลือ  กด  *121*32#  โทรออก
เช็คเบอร์ตัวเอง aIS กด  *545#  โทรออก
ยกเลิกข้อความ SMS กินเงิน  กด  *137  โทรออก
ติดต่อ คอลเซ็นเตอร์ aIS กด  1175  โทรออก
#โปรเสริมเน็ตวันนี้ #โปรเน็ตสุดฮิต #เน็ตไม่อั้นไม่ลดสปีด  #โปรเสริมเน็ต #สมัครเน็ต #โปรเน็ตดีดี #เน็ตไม่จำกัด #เน็ตไม่ลดสปีด #โปรเน็ตไม่อั้นรายวัน #โปรเน็ตไม่อั้นรายสัปดาห์ #โปรเน็ตไม่อั้นรายเดือน
https://web.facebook.com/media/set/?set=a.1735334963401198&type=3 (https://web.facebook.com/media/set/?set=a.1735334963401198&type=3)



เน็ตไม่อั้น ไม่ลดความเร็ว AIS เอไอเอส ระบบเติมเงิน มีนาคม 2567
https://www.youtube.com/watch?v=HMk_TW7icaw (https://www.youtube.com/watch?v=HMk_TW7icaw)


เน็ต เปิดเบอร์ใหม่ ย้ายค่าย เบอร์เก่า AIS ระบบเติมเงิน มีนาคม 2567
https://www.youtube.com/watch?v=9tfjDajR-yU (https://www.youtube.com/watch?v=9tfjDajR-yU)


เน็ตไม่อั้น ไม่ลดความเร็ว AIS เอไอเอส ระบบเติมเงิน มีนาคม 2567
https://web.facebook.com/media/set/?set=a.1735334963401198&type=3 (https://web.facebook.com/media/set/?set=a.1735334963401198&type=3)