กะทิขอพล่าม
สวัสดีคร๊าบ มิตรรักแฟนหมาทุกท่าน ( ยกขาหน้าไหว้แบบหมา ๆ ) วันนี้มาดึกหน่อยครับ แบบว่ามันเป็นความยากลำบากของหมาอย่างผมที่นอกจากจะมีภาระกิจในการปกป้องเจ้านายที่น่ารัก ยังต้องมาทำหน้าที่ดูแลและลากถูเจ๊ PPK ให้มาเปิดคอมผมจะได้มาเจอพวกคุณได้อ่ะครับ เฮ้อ แต่เอาเถอะครับ เรามาต่อกันดีกว่าว่า ที่บ้านผมตอนนี้มีอะไรเกิดขึ้น ตามมาครับ โฮ่ง หมา 9: ไซโคโรคจิตข้างบ้าน 2 ว๊าก~~~~ เสียงร้องโหยหวนชวนเขย่าประสาทของคุณรินทร์เจ้านายหนุ่มน้อยของผมดังลั่นจากหลังบ้าน ทำเอา คุณเอกราชยอดคุณพ่อ อีตาคุณนิวัติ และผมวิ่งหน้าตั้งตามเสียงกันแบบไม่ต้องดูสถิติโลกกันเลยล้ะครับ คุณราชแกวิ่งไปปากก็ตะโกนเรียกคุณรินทร์ไปยังกะหนังสมัยก่อนเลยล่ะครับ เหอะ ๆ ๆ ๆ หน้างี้ซีดเป็นกระดาษทิชชู่เลย ...
"รินทร์ เป็นอะไรลูก..."
คุณราชเผ่นแน่บ ปากก็เรียกหาคุณรินทร์ตลอดทาง ภายในเวลา 3 นาที พวกเรา 2 คนกับอีก 1 ตัว ก็มาถึงหลังบ้าน ที่ตอนนี้ดูเหมือนจะเละไปนิดหนึ่ง ผมกวาดสายตาไปรอบ ๆ บริเวณเพื่อหาคุณรินทร์ และผมก็ได้พบ.... พบ ... ไม่นะ ... ไม่ ... คุณรินทร์ คุณรินทร์
..............
คุณรินทร์ ..... คุณรินทร์ ......
………..
.. อ่า ครับ ไม่ต้องตื่นเต้นกันขนาดนั้นก็ได้ ผมล้อเล่นนน แฮ่ะ ๆ ๆ น่า อย่าซีเรียสครับ ^ ^ อย่าซีเรียสเดี๋ยวจะแก่เร็วน๊าา แหะ ๆ ๆ คุณรินทร์ไม่เป็นไรมากหรอกครับ นอกจากลงไปนอนเค้เก้แล้วก็มีหมาเซนต์เบอร์นาร์ดขนาดพอดี น่ารักน่าชังกดทับอยู่ แค่นี้เอง ......... แค่นี้.... เองงงง
ฮึก ๆ ๆ ๆ ๆ ... แงงงงงง คุณรินทร์ คุณรินทร์ไม่รักผมแล้ว
คุณรินทร์แอบไปมีหมาตัวใหม่ คุณรินทร์จะทิ้งผมแล้ววว ><!!! (อย่างแกเค้าก็น่าจะทิ้งอยู่หรอก)
ผมได้แต่นั่งอึ้งครับปล่อยให้คุณราชกับอีตานิวัติไปช่วยฉุดคุณรินทร์ขึ้นมาพร้อมกับช่วยดึงเอาเจ้าเซนต์เบอร์นาร์ดตัวนั้นออกไปด้วยส่วนผมเหรอครับผมไม่มีเวลาไปสนใจหรอกครับ ว่าเจ้าตัวนั้นมันตัวผู้หรือว่าตัวเมีย ตอนนี้ผมกำลังเศร้าฮะ หมาเศร้า เข้าใจมั้ยฮะ ฮึก ๆ ๆ ๆ ( ยังร้องไห้สะอึกสะอื้น )
"เป็นอะไรหรือเปล่ารินทร์"
คุณราชลูบหัวลูบตัว ลูบไปทั่วคุณรินทร์แบบเป็นห่วง คุณรินทร์ก็ยอมให้ลูบโดยดีฮะ แต่... อีตานิวัตินี่ดิ มันจะไปร่วมลูบกับเค้าทำไม๊ พ่อก็ไม่ใช่ สามี เอ้ย ภรรยาก็ไม่ใช่จะได้ไปลูบคุณรินทร์ นั่น ไม่หยุดอี๊กกก เฮ้ยยย....
"นี่คุณนิวัติ ไม่ต้องเลยนะ ไปนู่นเลย"
ครับ... คุณรินทร์แกคงรู้ตัวฮะ ว่าอีตานิวัติจะขอเนียนเอี่ยวช่วยลูบอีกคนเลยรีบเบี่ยงหลบพร้อมกับไล่ไปไกล ๆ เล่นเอาหมอทำหน้ามุ่ย โด่ สมน้ำหน้า ไอ้เจ้านายหน้าม่อ ชีกอด้วย หนอย จะแต๊ะอั๋งคุณรินทร์หรือไง ชิ จีบพ่อแล้วยังจะมาทำเจ้าชู้กับลูกอีก แต่เอ๊ะ หมอนี่มันเล็งคุณราชจริง ๆ หรือเปล่าหว่า ชักไม่แน่ใจแล้วอ่ะ มาทำท่าหลีคุณราชแต่ดั๊นชอบให้คุณรินทร์มาก่อกวน แต่ ... เรื่องนั้นไว้ก่อนเหอะ มาสนใจเรื่องไอ้ศัตรูชีวิตของผมก่อนดีกว่า ฮึ่มแฮ่ แง่งง ไม่ยอม ๆ ๆ ๆ คุณรินทร์ของผมนะ
"กะทิ มานี่มา" อ๊ะคุณรินทร์เรียก คงเห็นผมทำหน้าหงอยมั้งฮะ เลยกวักมือเรียก ผมก็ต้องรีบไปหาดิ ทำคะแนนหน่อยฮะ (^ _ ^)
"นี่ มารู้จักเพื่อนบ้านซะ" เอ๋ เพื่อนบ้านเหรอ o_O ไหนอ่ะ ไหน ๆ ๆ ๆ ผมหันรีหันขวางเลยฮะ
"สวัสดีครับ" เอ๋ ผมหันขวับตามเสียงเลยครับ โอ้ว หม่าย ก๊อดดดดดดดด หล่อ ล่ำ แฮนซั่ม มาดแมน กระชากใจหมาเหลือเกิ๊นนนนนน.... (เอ่อ สังวรณ์นิดส์หนึ่งค่ะ ไอ้'ทิ แกเป็นหมานะว้อยยย)
อ่า โทษฮะ เผลอไปหน่อย แบบว่า คนข้างบ้านค๊าบ เขาพึ่งมา เขาพึ่งม๊าาาาาา โฮ่ ระดับความหล่อ สู้กับอีตาคุณนิวัติได้สบายเลยครับ ว่าแต่ เค้ามาได้ไงอ่ะ ครับเนี่ย
"พ่อฮะ นี่คุณวิศรุตพึ่งย้ายมาอยู่ตรงข้ามหมู่บ้านเรา พอดีพาเจ้าตัวเนี้ย มาเดินเล่น"
คุณรินทร์ชี้ไปที่ไอ้เจ้าตัวแสบที่นั่งกระดิกหางระริกระรี้อยู่ใกล้ๆเจ้านายตัวเอง ผมล่ะหมั่นไส้ หมั่นตับ หมั่นให้หมดเครื่องในเลยเอ้า เฮอะ สรุปคือผมไม่ชอบหน้ามันอ่ะ แง่งงงง
"สวัสดีครับ ผมเอกราชเป็นพ่อของรินทร์ครับ" เอาแล้วครับ คุณราช แกหว่านเสน่ห์แสนล้านวัตต์ แบบไม่รู้ตัวอีกแล้ว รอยยิ้มพิมพ์ใจทำเอาหมอนั่นเคลิ้มเลยครับ ผมรีบหันไปมองคุณรินทร์ทันที เผื่อคุณรินทร์จะใช้มาตรการเดิม แต่ เอ๊ะ ..
"คุณวิศรุตว่าง ๆ ก็มาเที่ยวที่บ้านมั่งนะฮะ บ้านเรายินดีต้อนรับ"
อ๊ากกกกกกกกกกก ไม่จริ๊งงงงงงงงง นี่คุณรินทร์ชวนผู้ชายเข้าบ้าน เอ๊ย ชวนคนอื่นมาเที่ยวบ้านนน อเมซซิ่งงงงงงงงงงง แต่เอ๊ะ ผมได้ยินเหมือนเสียงอะไรกรอด ๆ กร๊อบ ๆ ล่ะ หันไปทางอีตานิวัติ โอ่ะ ... o_O
เอ่อ อ่า คือว่าตอนนี้อีตาเจ้านายหน้าม่อกำลังกัดฟันกรอดเลยครับสายตาจ้องเขม็งไปที่คุณรินทร์และคุณวิศรุต อ่า ไม่ทราบว่าเกิดอะไรขึ้นเหรอครับหรือว่าไม่พอใจที่คุณรินทร์เปิดทางให้คุณวิศรุตมาเที่ยวบ้าน อืมมสงสัยหวงคุณราชแหงเลย อืมมม (พยักหน้าไปมา) คิดว่ายังงั้นนะฮะ ส่วนตัวผมเหรอครับ ตอนนี้ได้แต่สนใจไอ้เจ้าแสบที่มันเล่นมานั่งทับคุณรินทร์แทนที่ผมมากกว่าอ่ะ แง่งงง แฮ่.... คุณรินทร์ของข้าใครก็ห้ามแตะเว้ยยย แง่งงงงงงงงงงงงงงง
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
แล้วหลังจากวันนั้นนะครับ คุณวิศรุตก็กลายเป็นแขกประจำของบ้านผมไปเลยครับ ไม่มาเช้าก็มาเย็น ไม่มาเย็นก็มาเช้า หนักเข้าพ่อมาทั้งเช้าและทั้งเย็นแต่ทำไม๊ ทำไม คุณรินทร์ของผมถึงได้ไม่มีปฏิกิริยาอะไรเลยล่ะเนี่ย หมางงครับ หมางง เอ้านั่นมาอีกแล้วครับ
"สวัสดี กะทิ" คุณวิศรุตครับ มาอีกละแต่เอาเหอะยอมให้เพราะมาทีไรก็จะพา น้องใบเตย สุดที่รักของผม (ตั้งกะเมื่อไหร่ยะ) มาด้วยทุกที แหมมมมม รู้ใจหมาหนุ่มสุดหล่ออย่างผมจริงๆ (แกว่าใครหล่อนะ ไอ้'ทิ - -;
หาอะไรนะครับ อ่า อ๋อ อยากรู้จักน้องใบเตยเหรอครับ แฮ่ แฟนผมครับ แฟนผม ... ผมเปล่าขี้ตู่นะ แต่ผมเจอก่อนเพราะงั้นผมจอง ฮ่า ๆ ๆ ๆ ๆ น้องใบเตยเป็นใครหรือครับ น้องใบเตย ก็คือหมาที่มานั่งทับคุณรินทร์ไงครับ พอดูไปดูมา อ้าว ไม่ใช่หนุ่มน้อย แต่เป็นสาวน้อยตะหาก หน้าตาก็น่ารักน่าเอ็นดู มารยาทงามด้วย (....แล้วตอนแรก ไอ้หมาตัวไหนฟะ ที่มันไปหมั่นไส้น้องเค้าอ่ะ ไอ้หมาสตอร์เบอร์รี่ ...)
น้องใบเตยอายุอ่อนกว่าผมปีหนึ่งครับ เขา 2 ขวบ ผม 3 ขวบ เห็นม๊าาา เรา 2 ตัวเหมาะสมกันราวกับกิ่งทองใบหยก (ไม่ใช่ม้าง สงสัยจะเป็นกิ่งตำแยกับแจกันทองคำมากกว่า ไอ้หมาไม่เจียมเอ๊ย -"-) เอิ๊ก ๆ ๆ ๆ ๆ ตอนนี้ผมกำลังตกหลุมรักครับ กรุณาทำใจ ฮ้าาาา โลกนี้ช่างมีความสุขสดใส ... ปิ๊นนนนนนน ... ใส.... อ่าาา ^_^ ;; แหะ ๆ ๆ ใส .. หรือเปล่าหว่า
.. เอ่อ ผมว่ามันจะไม่สงบสุขจะไม่สดใสก็อีตอนนี้ล่ะครับ ตอนไหนเหรอ ก็ตอนที่อีตาคุณนิวัติมาเนี่ยแหละ พักนี้พ่อมาทู้กวัน มาเช้า มากลางวัน มาเย็น นี่ถ้ามารอบดึกได้ก็คงมาแล้วล่ะมั้ง โดยเฉพาะวันไหนที่คุณรินทร์อยู่ยิ่งแล้วใหญ่ เฮียแกจะคอยวนเวียนมากวนประสาท ไม่ก็โทรมามั่งจนคุณรินทร์แทบจะถอดสายโทรศัพท์ทิ้งอยู่แล้วล่ะครับ
"สวัสดีครับ คุณนิวัติ" คุณวิศรุตทักทายตามประสาคนหน้าตาดีมีมารยาทงามครับ ผิดกับคนหล่อใสไร้จรรยาอย่างอีตานิวัติที่ทำเป็นได้แค่ พยักหน้าเท่านั้นแหละ อ้อ วันนี้ดีหน่อย มีทักตอบ
"สวัสดีครับ แหม คุณรุตนี่ว่างจังนะครับ อุตส่าห์มาอยู่เป็นเพื่อนรินทร์" โอ้ วาจาเสียดสีและถากถาง แต่ไม่ได้ระคายเคืองคุณวิศรุตแม้แต่น้อยครับสงสัยเริ่มชิน พี่แกยังคงยิ้มแต้รับคำแต่โดยดี
"ครับ งานผมอยู่กับคอมพิวเตอร์อยู่แล้ว อยากพักก็พัก อยากทำก็ทำ เป็นเจ้านายตัวเอง"
โฮะ ๆ ๆ ๆ หมอนี่เอาเรื่องเหมือนกันแฮะ ยอกย้อนได้เจ็บแสบ คุณรินทร์กลั้นหัวเราะจนหน้าแดงเลย เสียมารยาทน๊าาาา คุณรินทร์ค๊าบบบบ (หมาค้อนครับ หมาค้อน) เป็นลูกเป็นหลานล่ะจับตีตายเลย
"งั้นเหรอครับ ก็ดีนะครับ อยากทำก็ทำ อยากพักก็พัก แต่ระวังนะครับ จะไม่พอเลี้ยงลูกเมีย"
นั่น ตานิวัติไม่เลิกราครับ เอ ทำไมหว่า สองคนนี้เค้าก็ยิ้มแย้มกันดีนะ แต่ทำไมผมรู้สึกเหมือนเห็นประจุไฟฟ้ามันสปาร์คกันระหว่างสองคนนี้อ่ะ งง
"คงไม่เป็นไรหรอกฮะ เพราะผมยังไม่มีลูกเมีย แต่อาจจะมีเร็ว ๆ นี้"
อ่าาา ผมตาฝาดไปมั้ยอ่ะว่าคุณวิศรุตแกทำตาหวานกับคุณรินทร์ด้วยอ่ะ o_O อ่า คือ คุณรินทร์ของผมอ่ะ ผู้ชายนะครับ ไม่ต้องมามองตาหวานปานจะกลืนงั้นหรอก ง่าาา หันไปด้านอีตาคุณนิวัติรายนี้ก็จ้องยังกะจะกินเลือดกินเนื้อเลยอ่ะครับ นี่มันอะไรก๊านนนนน จะมีศึกชิงนายกันหรือไงเนี่ย
"เอ่อ ผมว่าคุณนิวัติไปนั่งพักดีกว่าครับ เหนื่อยมาทั้งวันแล้ว"
คุณราชเห็นท่าไม่ดีครับ รีบลากแขนอีตานิวัติเข้าห้องรับแขกไป โดยมีสายตาไม่พอใจของคุณรินทร์มองตามไปด้วย ผมก็ได้แต่หันรีหันขวางล่ะครับ ห่วงคุณราชก็ห่วงแต่จะให้ปล่อยคุณรินทร์ไว้กับคุณรุตก็กระไรอยู่คนพึ่งจะรู้จักกัน ไม่นานจะปล่อยให้อยู่กันสองคนมันไม่งาม ใช่ป่ะ
"กะทิ ไปอยู่เป็นเพื่อนพ่อไป" คุณรินทร์สั่งเสียงแข็ง ผมได้แต่หันไปมองตาละห้อย ห่วงคุณราชก็ห่วง คุณรินทร์ ผมก็ห่วงอ่ะ ถึงจะดูไม่มีพิษภัยแต่คนมาใหม่อย่างคุณวิศรุตก็ไม่น่าไว้ใจใช่ไหมล่ะครับ เฮ้อ
"ไปเถอะกะทิ พาใบเตยไปเล่นด้วยก็ได้นะ เห็นเหงา ๆ" อ๊ะ โอ๊วววววว น้องใบเตยยยย มามะ พี่จะพาไปกินหนม (แก๊ ... ไอ้'ทิ เมื่อกี้ยังห่วงเจ้านายอยู่เล๊ยย)
และแล้วด้วยความรักมันบดบังตาครับ ผมก็เลยพาน้องใบเตยไปเที่ยวซะงั้นแหละ ลืมหมด เจ้านงเจ้านาย แต่เอ๊ะ ผมไม่ได้ละเว้นหน้าที่นะฮะ เพราะถึงผมจะไม่อยู่ ผมก็ยังส่งสายสืบไว้ดูแลเจ้านายทั้งสองของผมนะคร๊าบบบ ขอบอก ๆ อ๊ะ ใครเหรอฮะ นี่ไงครับ แนวร่วมของผม คุณนกพิราบกับคุณหนูจี๊ด เอ๋ ว่าไงนะครับ อ๋อ ตกลงเรื่องเป็นไงใช่ไหม ได้ ๆ ๆ เดี๋ยวผมจะเหลา เอ้ย เล่าให้ฟังว่าพวกคุณสายสืบตัวน้อยเขาว่าไงมั่ง แต่ผมขอพาน้องใบเตยไปส่งคุณวิศรุตก่อนนะครับดูเหมือนว่าจะกลับแล้วล่ะ กลับพร้อมกับคุณนิวัติเลย แต่ว่านะทำไมหน้าตาเฮียทั้งคู่ไม่เหมือนกันไงก็ไม่รู้สิ คนละอารมณ์เลยนะเนี่ย คุณวิศรุตนะยิ้มน้อยยิ้มใหญ่มีการจับมือโอบไหล่คุณรินทร์ที่ยืนยิ้มยอมให้เขาทำแต่โดยดี ส่วนอีตาคุณนิวัติเหรอหน้างี้ยังกะไปกินรังแตนมาสัก 10 รังเลยละครับ โฮ่ ไม่น่าเชื่อ ส่วนคุณราช ก็ยังเป็นคุณราชผู้ใสซื่อ ไม่รู้เรื่องรู้ราวตามเคยครับ เฮ้อ เจ้านายผม จะมีวันไหนที่ตามชาวบ้านเขาทันบ้างไหมเนี่ย
แล้วคุณเจ้านายทั้งสองก็พากันกลับเข้าบ้านอย่างสำราญใจล่ะครับ เฮ้อ ความวุ่นวายหมดไปจนได้ ฮ้า นี่กี่โมงแล้วเนี่ย อ้าว จะบ่าย 3 ละ ผมว่าไปนอนกลางวันดีกว่า
...................... อะไรอ่ะ มาตามผมทำไม หมาจะนอนเข้าใจมั้ย.............
........................ อะร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยย มาสะกิดทำไมเล่า.............
เห อะไรนะ อ๋อออออออ ผมลืมเล่าเรื่องคุณรินทร์กับคุณราชเหรอ เออเนาะ ลืมเลย อ่ะ ๆ ๆ ๆ โอเค เล่าก็เล่า เอาคู่ไหนก่อนดี เอาคู่คุณรินทร์กับคุณ วิศรุตละกันเนาะ คุณนกพิราบมาเล่าว่างี้อ่ะครับ เรื่องของเรื่องก็คือ........
"ท่าทางคุณนิวัติจะไม่ชอบผมนะฮะ" คุณวิศรุตแขกหนุ่มหน้าคมเข้มหันมาถามเจ้าของบ้านหนุ่มน้อย ซึ่งก็คือ คุณรินทร์ของผมเอง
"เฮอะ คนขี้เก๊กก็แบบนี้ล่ะฮะ อย่าไปสนใจเลย" น้ำเสียงบอกไม่สนใจ แต่ตามองตามเขม็งไปทางคุณราชกับอีตาคุณนิวัติใหญ่เลยครับ (อันนี้ยืนยันจากคุณนกพิราบมาแล้วครับ ,,^^,,)
"จริงสิ รินทร์บอกว่าพักนี้พวกโรคจิตมาป้วนเปี้ยนแถวนี้เหรอ" น้ำเสียงเป็นห่วงมากฮะ
"อื้อ ฮะ ชอบขโมยพวกชุดชั้นในด้วยนะ ดีหน่อยที่บ้านผมมีแต่ผู้ชาย" คุณรินทร์พูดติดตลก หัวเราะซะน่ารักเลยฮะ (อันนี้คุณนกพิราบก็ยืนยันอีกเหมือนกัน)
"เหรอฮะ แต่ว่าผู้ชายก็ไม่น่าไว้ใจเหมือนกันนะฮะ" คุณวิศรุตแกพูดออกมาหน้าตาเฉยเลยฮะ แถมมีการหัวเราะกลบเกลื่อนด้วย น่ารักจริง ๆ คนมีอารมณ์ขันเนี่ย
"คุณรุตว่างั้นเหรอฮะ อืมม งั้นบ้านผมก็ต้องระวังตัวไว้มั่งแล้วสิ อยู่กัน 2 พ่อลูก อันตรายแย่"
นั่น คุณรินทร์ดันผสมโรงเข้าไปด้วย แหม้ อาไรจะขนาดนั้น
อืมม จะว่าไป คุณรินทร์กับคุณวิศรุตก็ไม่ได้คุยอะไรแปลกพิสดารนะฮะ คุณนกพิราบเขาบอกมา ส่วนมากก็จะเป็นเรื่องจี้ๆให้หัวเราะอ่ะ ประมาณว่าอารมณ์ขันคุณวิศรุตแกเบ่งบานมากเลย คุณรินทร์ก็ด้วย แหม คุยถูกคอ แต่ว่า หันไปทางคุณหนูจี๊ดนี่สิ ท่าจะแย่
.. จี๊ด ๆ ๆ ๆ จะไม่แย่ได้ไงยะ ก็คุณนิวัติน่ะ หน้าบูดเป็น ... ตลอดรายการเลย.... จี๊ด ๆ ๆ ๆ ๆ (อ่า คุณหนูจี๊ด เค้าบ่นมาว่างี้อ่ะฮะ) คือสรุปได้ประมาณว่า...
"นี่ราช" เสียงเข้ม ๆ ของคุณนิวัติดังขึ้นแบบไม่พอใจฮะ
"ครับ คุณวัติ" นี่ก็คุณราชที่แสนจะอ่อนต่อโลก เฮ้อ
"รินทร์เขาไปสนิทสนมอะไรกับนายวิศรุตนั่นตั้งแต่เมื่อไหร่ หัวร่อต่อกระซิกซะแบบนั้นไม่รู้จักระวังตัวเลย" น้ำเสียงฮึดฮัดครับ เอ ทำไมล่ะคุณรินทร์เป็นผู้ชายทำไมต้องระวังตัวด้วย ไม่เข้าใจ ๆ ถามคุณหนูจี๊ด แกก็ส่ายหน้ายิก ๆ ร้องจี๊ด ๆ ๆ ๆ ๆ ไม่รู้เรื่องอีก เฮ้อ
"อ๋อ ก็ตั้งแต่วันนั้น คุณรุตเขาก็พาใบเตยมาเที่ยวที่นี่ทุกวันเลยครับ ก็ดีเหมือนกันเจ้ากะทิจะได้มีเพื่อนเล่น ดีไม่ดีก็ได้แฟนไปเลย" โอ้... คุณราชคร๊าบบบบบ ผมรักคุณจริง ๆ
"เฮอะ ไม่ได้แต่หมามั้ง คนมันจะได้ด้วยน่ะสิ" เสียงคุณนิวัติบ่นงึม ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ครับ หน้างี้ หงิกแล้วหงิกอีก ง่าไม่ทราบว่าปวดท้องเหรอครับคุณนิวัติ ^^
"อะไรนะครับ" คุณราชมองด้วยใบหน้าเอ๋อ ๆ เฮ้อ เจ้านายผม จะทันเขามั่งไหมเนี่ย
"ไม่มีอะไร ฉันกลับก่อนดีกว่านะ ไว้เจอกันที่ทำงานเลยก็แล้วกัน ส่วนที่เหลือราชก็ลุยเลยรู้งานแล้วนี่"
สั่งเสียงเรียบแล้วก็คว้าเอาเสื้อนอกเดินลิ่ว ๆ ออกไปเลยฮะ ก็พอดี๊อ่ะทางคุณวิศรุตก็จะกลับเหมือนกันฮะ แล้วทั้งคู่ก็มาเจ๊อะกันที่ประตูบ้าน แล้วก็ ... แฮ่ คงเดาออกใช่มั้ยฮะว่าอะไรจะเกิดขึ้น ^ ^;;
"อ้าว กลับแล้วเหรอฮะ คุณนิวัติ" คุณวิศรุตที่เดินเคียงข้างมากับคุณรินทร์ยิ้มร่ามาเชียว
"ก็ครับ ยังมีงานอยู่ก็ต้องรีบไปจัดการ จะอยู่ลอยชายได้ยังไง" นั่น ยก 2 มาแล้ว
"นั่นสินะครับ รินทร์ครับ ผมคงต้องกลับก่อนนะ ได้เวลาทำงานแล้วเหมือนกัน" คุณวิศรุตหันไปยิ้มหล่อให้คุณรินทร์อีกแล้วฮะ อ่า... หวังว่าคงไม่มีมวยศึกวันทรงชัยแถวนี้นะเนี่ย ศึกอัศวินดำก็ไม่เอา
"วันหลังมาคุยกันอีกนะฮะ" คุณริ๊นทร์..... ><!! ทำไมเป็นคนแบบนี้นะเนี่ย ดู ดู๊ ทำตัวไม่ดีนะ ชวนผู้ชายเที่ยวบ้าน เดี่ยวคนอ่านเขาจะหาว่า หมาไม่สั่งสอนนะฮะ อุ๊บ o_O แฮ่ ลืมตัว
"ครับ แล้วจะมาแน่ว่าแต่ระวังนะฮะ ถึงจะผู้ชายก็ต้องระวังนะ" เอ๋ คุณวิศรุตเค้าพูดไรอ่ะ งง แต่คุณรินทร์แกหัวเราะเลยฮะ โอ้ แม่เจ้า ใครบางคนจะตาถลนออกมานอกเบ้าแล้งคร๊าบบ
"ราช ฉันกลับก่อนนะ ไว้เจอกันฝากที่เหลือด้วย" ง่ะเสียงทะมึนเลยครับ พอผมหันไปอีกทาง โอ้ บรรยากาศต่างกันฟ้ากับเหว หน้ามือกับหลังเท้า ข้าวเม่ากับข้าวสวย
"ครับ ไม่ต้องห่วง เอ่อ รินทร์ ไปส่งคุณนิวัติหน่อยสิลูก" คุณราชหันไปบอกคุณรินทร์ที่ส่งคุณวิศรุตไปแล้ว คุณรินทร์ก็ทำหน้าบึ้งตามสไตล์ครับ แต่ก็ทำท่าจะไปส่งเหมือนทุกทีแหละ ถ้าไม่ติดที่...
"อย่าเลย ฉันมาเองได้ ก็กลับเองได้ไม่ต้องรบกวนรินทร์หรอกรับแขกจนเหนื่อยแล้วนี่ ราชเองก็ไปพักเถอะ ฉันกลับล่ะ" เอื๊อกกกกก ... นี่มันอะไรกันเนี่ย อีตาคุณนิวัติไม่ยอมให้คุณรินทร์ไปส่ง แถมไม่กวนประสาทด้วย โอ้ หม่าย ก๊อด ...
"เฮอะ"
อ้าว เสียงนี้ คุณรินทร์แหงเลยครับ อะไรอีกอ่ะ เขาไม่มากวนประสาทก็ไม่พอใจอีก เอาใจยากวุ้ย พอแขกไปเท่านั้นแหละครับ คุณรินทร์ก็หันไปเล่นงานพ่อเลย เวรกรรม
"พ่อ ตาเจ้านายขี้เก๊กพ่อเป็นอะไรอ่ะ อยู่ ๆ มาทำหน้าบึ้งกับผม" เอ่อ คุณรินทร์ครับ นี่ไม่รู้ตัวเหรอครับว่าทำอะไรลงไปอ่ะครับ - -;;
"พ่อก็ไม่รู้เหมือนกัน สงสัยคุณนิวัติเบื่อที่จะแกล้งรินทร์แล้วล่ะมั้ง อีกอย่างรินทร์เองก็มีเพื่อนแก้เหงาแล้วด้วย" คุณราชวิเคราะห์สถานการณ์เหมือนนักข่าวบางคนเลยครับ ชื่ออะไรก็ไม่รู้ อะไรยุทธ ๆ ผมจำไม่ได้ แหะ ๆ ๆ ๆ
"........." เงียบครับ มีแต่หน้าสวย ๆ ของคุณรินทร์ที่หงิกงอยังกะถั่วฝักยาวโดนแมงเจาะ แล้วก็เดินเข้าบ้านแบบไม่สนโลกเลยครับ แล้วก็เข้าห้องปิดประตูดัง ปึ้งงงงงง คุณราชก็เลยได้แต่ทำหน้าบ้องแบ๊วตามระเบียบ.....
อ่ะ จบละ ผมไปนอนได้แล้วใช่ป่ะ พวกคุณก็ไปที่อื่นกันได้แล้วป๊ะ หมาจะนอน มากวนหมามันบาปนะคร๊าบบบบ เฮ้อ ... . Zzzzz อ่ะ หือ (หรี่ตามอง)
เอ๊ะ นี่ ผมว่าผมเล่าหมดละนะ จะอะไรกันอี๊กกกกก หมาก็งอนเป็นนะเฟ้ยยย ฮะ ว่าไงนะ จะบ้าเร๊อ จะให้ไปตามดูคุณรินทร์ที่ห้อง จะไปทำม๊ายยยยยยย อารมณ์แบบนี้ ให้ผมเข้าไป ผมก็ได้โดนบ้องหัวเด๊ะ บรื๋อส์ ไม่เอาอ่ะ
o_O อ่ะ ว่าไงนะ ให้เลือกระหว่าง โดนบ้องหัวตรงนี้กับไปเสี่ยงตายดาบหน้าเรอะ ... แง่งงง ใจร้ายย คนแถวนี้ใจร้ายกันทั้งนั้น เฮอะ ก็ได้ ๆ ๆ ๆ ไปก็ได้ แต่ถ้าผมซวยเจอวัตถุบินได้เมื่อไหร่นะ ผมจะขอลาไม่ยอมมาเล่าไรอีกแล้ว คอยดู๊ ฮึ่ หมางอนฮะ หมางอน เอ้า ช้าอะไรอยู่ล่ะ ตามมาดิ ๆ
คุณรินทร์คร๊าบบบบบ ทำอะไรอยู่ ส่งเสียงตอบ'ทิหน่อยยย .... ต้องค่อย ๆ ย่องครับ เดี๋ยวคุณรินทร์รู้ตัวล่ะ แย่เลย อ๊ะ นั่นไง นอนกลิ้งบนที่นอนอยู่ อ้าว หลับนี่นา หือ บ่นอะไรงึมงำ ๆ อยู่ด้วย เอ หรือว่าละเมอไปเหรอ ไปฟังใกล้ ๆ กัน เร็ว ๆ ๆ ๆ ๆ
..... บ้า..... o_O หา ใครบ้าเหรอ ฟังใหม่ ๆ
.... บ้าที่สุด ไอ้คนเฮงซวย .. อ๊าาาา คุณรินทร์ด่าใครเนี่ย
....นายนิวัติ บ้าที่สุด ไอ้คนเฮงซวย เส็งเคร็ง.. ฯลฯ ....
.........
โอ้ คุณรินทร์คร๊าบบบ นี่จะจงเกลียดจงชังกันไปหน่อยไหมครับเนี่ย ด่ากันแม้กระทั่งในฝันเลยเร๊อออ ฮู่ว คนเรานิ ... เอ้า มาดูแล้วให้แล้วนะ พอใจหรือยัง ผมจะไปนอนล่ะ ห้ามมายุ่งอีกนะ ฮึ่มมม แง่งงงง ผมจะไปนอนหลับฝันถึงน้องใบเตยของผมมั่งล่ะ ไปละ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ โฮ่ง (^ o^)/
เจอกันตอนหน้าครับผม โฮ่ง ( โบกขาหน้าลาแบบหมา ๆ )
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
