หัวข้อ: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ปิดฟาร์มค่ะ

[a_tapha]

คุณนิวัติเช้าถึงเย็นถึงขนาดนี้ เล็งใครไว้เอ่ย..

[win200]

น้องหมาน่าเหยียบ

เอ้ย!!

น้องหมาน่าฮัก

[pocoyo_ohh_yho]

สงสัยคุณรินทร์จะเสร็จเจ้านายของพ่อแหงๆ

แต่ยังไงกะทิก็น่ารักที่สู้ดดดดดดดดดดดด

มาต่อเร็วนะค้าบ

[PPK]

กะทิขอพล่าม

             สวัสดีคร๊าบ  มิตรรักแฟนหมาทุกท่าน  ( ยกขาหน้าไหว้แบบหมา ๆ )   วันนี้มาแต่หัวค่ำครับ  แบบว่าคืนนี้ไม่รู้ว่าผมจะได้มาหรือเปล่า  พอมีโอกาสผมเลยรีบมาหาพวกคุณเลยครับ   ผมเป็นหมาที่ดีใช่ม๊า   ชมเค้าสิๆๆ    ฮ่าๆๆๆ    คืองี้ครับ  ก่อนที่เราจะกลับไปเริงร่ากับพวกคุณรินทร์และคุณราช   ผมก็ยังจะเก็บตกมาให้อีกเรื่องครับ  แบบว่าๆ  พอดีมีแขกสูงวัยมาเยี่ยมครับ  แต่ตาแกขี้ใจน้อยครับ  อยากรู้ไหมครับว่าใคร  งั้นเราไปดูกันดีกว่า


เรื่องหมาหมาแบบพิเศษ 4: พันธมิตรใหม่
            
             "รินทร์ เจอคุณตาไหมลูก"
             หือ เกิดอะไรขึ้นเนี่ย พวกคุณรู้ป่าวครับ พอดีเมื่อกี้ผมแอบไปงีบมาอ่ะครับ    ก็มันง่วงนี่นาแถม 2-3 วันมานี่ผมก็โดนแกล้งซะจนไม่ได้อยู่ดีมีสุขเลยนะครับ หือ ใครแกล้งผมเหรอ คุณนิวัตติ โอ้ยรายนั้นอ่ะทุกวันครับปกติจนผมชินละแต่รายนี้ดิไม่ชิน กี่ปีกี่ชาติก็ไม่เคยชิน เจอที่ไรผมอยากลาไปโดดน้ำตายซะให้ได้

             ถามว่าผมพูดถึงใครเหรอครับ   ก็คนที่พวกคุณรินทร์คุณราชกำลังตามหากันจ้าละหวั่นนี่ไงครับ เขาชื่อคุณบดินทร์ครับ   เขาเป็นใครเหรอ   เขาเป็นคุณตาของคุณรินทร์ครับ ฟังไม่ผิดหรอกครับว่านี่คือคุณตาของคุณรินทร์ ซึ่งมาเยี่ยมครอบครัวเราบ่อย ๆ เท่าที่จะทำได้ประมาณปีละ 2- 3 ครั้งแต่ละครั้งก็จะเอาความแสบ ความซ่าส์และปั่นป่วนมาให้เสมอ ผมไม่แปลกใจเลยรับว่าทำไมคุณรินทร์ของผมถึงได้มีอิทธิฤทธิ์ปาฏิหารย์ซะขนาดนี้ก็ดูคุณตาสิครับ เหอะ ๆ ๆ อยากรู้จริง ๆ ว่าคุณแม่ของคุณรินทร์จะเป็นยังไง นั่นสินะผมยังไม่เคยเห็นคุณแม่ของคุณรินทร์เลย …

             "กะทิ อยู่นี่เอง ไปไปตามหาคุณตาด้วยกันเร๊ว ๆ "  ง่า คุณริ๊นทร์อย่าลากปลอกคอเด๊   อ๊าก ช่วยด้วย แต่เอ๊ะจะตามหาคุณตาทำไมก็คุณตาอยู่ในบ้านไม่ใช่เหรอ มาตามหาในสวนทำไมอ่ะ
            
             ไม่ต้องถามอะไรมากมายครับเพราะไม่ทันได้หายเมาขี้ตา คุณรินทร์ก็ลากผมวิ่งออกจากบ้านทันที โดยมีคุณราชวิ่งแยกไปอีกทาง   มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย ใครบอกผมได้ไหมครับ ว่าแต่ว่าจู่ ๆ ทำไมคุณตาแกถึงได้หนีออกจากบ้านได้ละเนี่ยหรือว่า .. เอ หรือว่าเพราะเรื่องเมื่อวาน หือ เรื่องเมื่อวานเหรอครับก็ไม่รู้เหมือนกันนะครับรู้แต่ว่าเมื่อวานคุณรินทร์กับคุณตาทะเลาะกันด้วยแหละ อยากรู้เหรอครับผมจะเล่าเท่าที่ผมรู้ก็แล้วกันนะครับ เรื่องของเรื่องก็คือ

             ในขณะที่ผมกำลังโดนคุณตาแกล้งเอ้ยเล่นกับคุณตาไปตามเรื่องตามราวของผม คุณรินทร์ก็ส่งเสียงมาตั้งแต่หน้าบ้านครับแล้วไม่เกิน 3 นาทีคุณรินทร์ก็วิ่งถืออัลบัมรูปเข้ามาด้วย เป็นอัลบัมที่ผมไม่เคยเห็นด้วยครับไม่รู้ว่าไปค้นมาได้จากไหนสิเนี่ย

             "คุณตาครับ คุณตา" คุณรินทร์วิ่งมาหยุดยืนหอบก่อนจะนั่งลงข้าง ๆ คุณตาที่กำลังพยายามจะให้ผมออกกำลังกายแกบอกว่าจะให้ผมลดน้ำหนักอ้ะ

             "ว่าไงรินทร์ อ้าว เอาอัลบัมอะไรมาด้วยล่ะเนี่ย"   คุณตาถามพร้อมกับขยับที่ให้คุณรินทร์ครับ เย้ผมก็ได้โอกาสชิ่งหนีดิ หนีไปนั่งอยู่ไกล ๆ เลยแต่ก็ยังได้ยินนะ

             " คุณตาครับ นี่รูปคุณแม่เหรอครับ" คุณรินทร์เปิดอัลบัมในมือตรงหน้าที่อยากรู้ผมก็เลยคลานกระดื๊บ ๆ มาดูด้วย โห คุณแม่เหรอเนี่ยสวยจัง

             "อืมม นี่ล่ะแม่หลาน อะไรกันเจ้าราชพ่อเอ็งมันไม่ให้เอ็งได้เห็นหน้าแม่เลยเรอะ ใจคอมันจะตัดชาดเอ็งกับแม่เอ็งเลยเหรอไง" คุณปู่พูดอย่างมีอารมณ์ครับไม่รู้ทำไมนะแต่ผมรู้สึกว่าคุณตาไม่ชอบหน้าคุณราชอ่ะครับ พอถามแบบนั้นคุณรินทร์ก็หน้าเสียดิ เอ่อ ตาครับ ไหงพูดงั้นอ่ะ

             "ไม่ต้องมาทำเสียงครางเลย ไอ้หมายักษ์ ฉันพูดความจริง เจ้าราชมันเห็นแก่ตัว มันไม่ยอมให้ลูกได้เห็นหน้าแม่ คนมันใจดำ" อ้าวว ปากพาตายไหมครับคุณตา คุณราชของผมน่ะใจดีที่หนึ่งนะจะบอกให้

             " ตา ไหงมาว่าพ่อแบบนี้ล่ะครับ ผมไม่เคยเห็นรูปแม่ก็ไม่แปลกนี่นา"   คุณรินทร์โวยวายเลยครับแล้วก็กระชากเอาอัลบัมคืนทันที คุณตาก็โมโหดิ

             "เออ พ่อแกมันดี พ่อแกมันเลิศประเสริฐศรี เหอะ ดีซะจนเสี้ยมสอนแกไม่ให้รู้จักใครนอกจากมัน ญาติพี่น้องไม่สนใจ ใครจะรักจะห่วงก็ไม่สน" เอ่อ เริ่มต้นก็ออกจะดีแต่ไหงมาเสียกันตอนปลายล่ะเนี่ย

             "คุณตา ทำไมคุณตาถึงได้ทำท่าเกลียดพ่อนักนะ พ่อไปทำอะไรให้ตาโกรธ ผมสงสัยมานานแล้วนะ ทุกครั้งที่ตามาหาผมตาไม่เคยพูดดี ๆ กับพ่อเลยทั้ง ๆ ที่พ่อเอาใจตาสารพัด ถ้าตาพูดแบบนี้นะผมจะไม่พูดกับตาอีกแล้ว"
             คุณรินทร์ตะเบ็งเสียงใส่เลยครับ ก็แหงล่ะคุณรินทร์รักคุณราชมากใครมาแตะเป็นไม่ได้ ต่อให้เป็นคุณตาก็เหอะแล้วเมื่อคืนทั้งคู่ก็แยกย้ายกันเข้ามุม เอ้ยเข้าห้องครับ จะว่าไปมันก็ไม่น่าจะมีอะไรอีกนะครับ แต่มันมีครับ และมีแล้วด้วยเพราะคุณตา … คุณตาแกหนีออกจากบ้านไปแล้วค๊าบบบบ

             "โธ่เอ้ย อยู่ไหนนะ ตานะตาทำตัวเป็นเด็กไปได้ กะทิแยกกันหานะ"
             พอมาถึงสวนสาธารณะกลางหมู่บ้านคุณรินทร์กับผมก็ต้องแยกกันตามหาคุณตาก่อนที่จะมืดค่ำไปเสียก่อน แล้วผมจะเริ่มหาจากไหนดีเนี่ย เอ้าไปทางบึงก่อนแล้วกัน ที่นั่นโล่ง ๆ ถ้าอยู่คงหาง่าย ป่ะ เราไปกันเถอะครับ

             พอเดินได้สักครู่ครับผมก็ไปเจอ .. เปล่าครับไม่ได้เจอคุณตาแกหรอกแต่เจอสิ่งมีชีวิตอีกอย่างที่ชวนให้ปวดหัวเหมือนคุณตาเลยครับ ใครเหรอครับ ก็เด็กไงครับ สิ่งมีชีวิตที่นอกจากจะพูดจาไม่รู้เรื่องและดื้อด้านนอกจากคนแก่หัวดื้ออย่างคุณตาบดินทร์ ( ว่าใครตาหัวดื้อ…:คุณตา ) แหะต่อครับ ถึงไหนนะครับอ๋อ เออ สิ่งมีชีวิตทีพูดจาไม่รู้เรื่องและดื้อด้านนอกจากคนแก่หัวดื้อก็จะมีอีกอย่างก็คือเด็กครับเด็กเล็ก ๆ ด้วย ไม่รู้ว่าโผล่มาจากไหนครับจากพุ่มไม้ข้างทางนี่แหละมาถึงก็มาเดินเตาะแตะแบบเด็กเล็กมาเกาะผมเลย ว้อยยลูกใครเนี่ยไม่รีบมาเอาเดี๋ยวพ่อเอาไปด้วยเลย - -

             " หมา คิก ๆ  หมา "
             น่าน ยิ้มร่าเลย    ดูไปดูมาก็น่ารักนะเนี่ย  ( เฮ่ย ๆ ๆ ตามหาตาก่อน )  เจ้าหนูตัวเล็กในชุดเอี๊ยมยีนส์รองเท้าผ้าใบที่พึ่งมุดพุ่มไม้ออกมาหาผมหัวเราะร่า พอผมหยุดเดินเพราะกลัวเจ้าตัวเล็กก้าวตามไม่ทันจะหกล้มเอาก็ยิ่งชอบใจใหญ่เลยจากเกาะเฉย ๆ ก็เปลี่ยนมาเป็นกอดเลย เวรแล้ว ใครก็ได้เอาเจ้าเปี๊ยกนี่ไปที๊  ผมจะไปตามหาคุณตาอ๊า นั่น ๆ เกาะไม่พอจะปีนอีกจะปีนมาทำไม๊เดี๋ยวต๊ก

             ครับเวรและกรรมของผมยังไม่หมดเพราะเจ้าหนูแกเล่นปีนขึ้นหลังเลยอ่ะสงสัยจะอยากขี่ม้า เวรกรรมของผมเกิดตกลงมาพ่อแม่เจ้าเปี๊ยกนี่จะเอาเรื่องผมหรือเปล่าเนี่ย เอาวะเพื่อความปลอดภัยผมก็เลยต้องลงนอนหมอบเพื่อให้เจ้าหนูได้เล่นให้สะใจ แล้วก็สอดส่ายสายตาหาคุณตาไปด้วย แต่เอ๊ะทำไมเบา ๆ คงลงไปละมั้ง    แต่ ..... ลงไปไหนอ่ะ คิดได้แบบนั้นผมก็ลุกพรวดละครับหันซ้ายหันขวา ไปไหนว้าาา อ๊านั่นไง นั่น …  

             จ๊ากกกกก   เจ้าเปี๊ยกอย่าไปทางนั้น ผมอยากเอาหัวโหม่งต้นไม้แถวนั้นให้ตายไปซะไอ้เจ้าหนูเปี๊ยกนั่นเดินตะลาล๊าไปทางบึงใหญ่แล้ว ตาย ๆ ๆ ๆ ๆ โกยอ้าวเลยครับขืนช้าได้ตกน้ำตกท่าแน่ ว้อยยพ่อแม่ไอ้หนูนี่มันไปไหนก๊านนลูกเต้าไม่รู้จักดูแลเล้ยย กลับม๊าาาา ไอ้เจ้าเปี๊ยกก

             "อ๊าาาาาาาาาาาา"
             เออ เอาเข้าไปเจ้าหนูดิ้นดุ๊กดิ๊กร้องโวยวายใหญ่เลยครับก็ผมเล่นงับเสื้อข้างหลังไว้แน่นแล้วหิ้วออกมาจากขอบบึงเลยอ่ะ หนอยไม่เจียมตัวซะเลยคิดจะลงน้ำ ตัวยังสูงไม่พ้นหมาเลยนะเฟ้ยอยากเป็นผีเฝ้าบึงรึไง ผีน่ะผีเข้าใจไหมฮึ โอ้ย หมาจะบ้าครับทำไมผมต้องมาเป็นพี่เลี้ยงเด็กเนี่ย แต่เอ๊ะเสียงใครกรีดร้อง

             "กรี๊ดด ช่วยด้วย หมาบ้าที่ไหนมากัดลูกช้านน"
             อ้าว ปากหรือนั่นกัดที่ไหนเล่ามีตาหรือเปล่าเนี่ย หลับหูหลับตาแหกปากอยู่ได้ ผมก็เลยต้องค่อย ๆ ปล่อยเจ้าหนูที่ดิ้นอยู่ลงครับแล้วก็นั่งลง ไม่ใช่ไรครับนั่งดูยัยป้านี่ร้องกรี๊ด ๆ อ่ะครับเหอ ๆ ๆ ๆ ส่วนเจ้าตัวเล็กเหรอพอปล่อยได้ก็นั่งพิงผมหน้าตาเฉยเลยแถมยังเอาหน้ามาซุกกับขนผมแล้วหัวเราะอีกต่างหาก เอ๊อ มันก็น่ารักดีวุ้ย

             และด้วยเสียงกรี๊ดแบบไม่กั๊กก็ทำให้ประชาชีที่อยู่รอบ ๆ นั้นวิ่งมาด้วยคิดว่าลูกยัยป้านั่นโดนหมาฟัดตายไปแล้ว แต่พอมาถึงก็เจอแต่หมาอย่างผมนั่งอยู่พร้อมกับเจ้าตัวเล็กที่นั่งพิงอย่างสบายใจไร้ปัญหาทำเอาทุกคนอึ้งกิมกี่ แต่ยังครับเจ๊แกยังตั้งหน้าตั้งตาแหกปากไม่หยุด ไหว้ล่ะครับใครก็ได้ช่วยหาทางให้แกหุบปากหน่อยเถอะ ปวดหูอ่ะ

             "จะร้องไปทำไมล่ะ" หือเสียงคุ้น ๆ อ้าวคุณตา มาอยู่นี่เองเย้เจอแล้วแต่ยังไปหาไม่ได้แฮะเจ้าเปี๊ยกนี่ยังไม่ยอมไปไหนเลย

             "อ้าวก็ดูสิ ไอ้หมาบ้าเนี่ยมันจะกัดลูกฉัน ดีนะที่ฉันมาเสียก่อน" ยัยเจ๊ปากจัดนั่นหันมาแว๊ดคุณตา อ้าวประทานโทษผมกัดตรงไหน แล้วก็เพ่งมองดี ๆ แน่ใจนะว่าเจ้าเปี๊ยกที่นั่งพิงผมนี่คือลูกเจ๊อ่ะหน้าตาคนละประเทศเลยนะ

             "เหอะ ไม่เห็นแล้วยังมาโวยวาย จะบอกให้นะว่าลูกคุณน่ะวิ่งตามเจ้าหมานี่มาเอง แล้วก็ที่บอกว่ามันจะกัดน่ะ มันช่วยต่างหาก เพราะเจ้าเปี๊ยกนี่มันเล่นจะเดินลงบึงเจ้านี่มันก็เลยไปตามคาบกลับมา จะพูดอะไรก็หัดคิดซะมั่ง ไม่ใช่เห็นหมามันพูดไม่ได้ก็ว่ามันไปเรื่อย ตัวเองเป็นแม่ทำไมไม่ดูแล ปล่อยลูกมาเดินคนเดียวนี่ถ้าเจ้าหมานี่ไม่มาเห็น เจ้าหนูมันก็ไปนอนเล่นกับปู ปลาในบึงไปแล้ว"
             โหห คุณตาค๊าบบ เจ๋งอ่ะ Non stop เหมือนคุณรินทร์เปี๊ยบเล้ย ยัยเจ๊นั่นหน้าเขียวหน้าเหลืองเลยครับ กำลังจะอ้าปากเถียงแต่ก็ต้องเงียบไปเมื่อจู่ ๆ ก็มีผู้ชายคนหนึ่งหล่อ เท่ห์เดินแหวกผู้คนเข้ามาครับ

             "ริสา ไหนลูกผม" โหเสียงเท่ห์มากครับ ยัยเจ๊หน้าซีดเลย สมน้ำหน้าพร้อมกับกระวีกระวาดจะมาอุ้มเจ้าตัวเล็กที่พิงผมอยู่ พอเจ๊แกกรากเข้ามาเจ้าตัวเล็กก็หันมากอดผมแน่นเพราะหนีไม่ทันครับ อ้าว ๆ ๆ เฮ้ยอย่าดึงขนเด๊ ><!!

             "อยู่นี่ค่ะคุณเชษฐ์ ริสากำลังจะพาไปหาคุณแต่เจ้าหมานี่สิคะไม่ยอม" ตรงหนายยผมไม่ยอมตรงหนายย มีตาเปล่าครับเจ้าหนูนี่ต่างหากที่ไม่ไปกับคุณอ่ะ ดู๊เด็กไม่ยอมยังจะดึงเดี๋ยวก็เจ็บตัวไปนะไป๊ โฮ้ง ๆ ๆ ๆ แง่งงง

             เมื่อสุดทนเพราะกลัวเจ้าตัวเล็กเจ็บผมก็เลยต้องเห่าไล่ เฮอะทำขวัญอ่อนครับร้องกรี๊ด ๆ ๆ แล้วหนีไปซบอกคุณสุดหล่อที่พึ่งเข้ามา อ่า ไม่ได้น่ากลัวขนาดนั้นนะ อ้าวผมพึ่งสังเกตครับว่าตอนนี้ไทยมุงเริ่มถอยห่างไปแล้วเมื่อไม่เห็นว่ามีเรื่องนองเลือดเหมือนทีได้ยิน มันคงมีหรอกจะให้หมาที่ขึ้นชื่อเรื่องความเป็นมิตรกับคนอย่างผมฟัดเด็กจะบ้าเรอะ - - ว่าแต่ว่าจะซบหนุ่มไปอีกนานป่ะเนี่ย

             "ตกลงจะมากอดกันหรือจะมาตามเด็ก" กี๊ดดคุณตาครับถามได้ดีครับ

             "ขอโทษนะครับคุณตา แล้วก็ขอบใจแกมากนะ" โอ้ว หล่อ หล่อ และหล่อ กร๊ากกก โอ้ยไม่เป็นไรครับ ลูกเฮียน่ารักแหะ ๆ ๆ ( แล้วใครมันรำคาญเด็กเมื่อกี้อ่ะ )  เหอ ๆ ๆ ๆ เขาสะบัดยัยเจ๊ที่พยายามเกาะแขนออกไปอย่างไม่ใยดีพร้อมกับเข้ามาอุ้มเจ้าตัวเล็กทีอ้าแขนรอรับอยู่ หือ ยอมไปละแฮะ

             "ไงลูกทำไมมาซะไกลเลย อยากเล่นน้ำเหรอครับ" โอ้วนี่ลูกเหรอเนี่ยเหอ ๆ ๆ โอเคผมเชื่อ เชื่อกว่าที่ยัยเจ๊นั่นบอกว่าเป็นลูกละกันน่ะ ขี้จุ๊เบ่เบ๊แน่ ๆ เลย

             "หึ มันคงอยากเล่นน้ำหรอกนะ เดินแด่ก ๆ ไปบึงนู่นเลยถามจริงเถอะพ่อคุณนั่นอ่ะแม่ไอ้หนูนี่เหรอ" โหยตาครับวันนี้ตาถามคำถามถูกใจผมมากเลยอ่ะ

             "เอ้ย เปล่านะครับ นั่นน่ะพี่เลี้ยง" อ้าวแล้วทำไมเขาบอกว่าลูกล่ะ คุณสุดหล่อปฏิเสธเสียงลั่นเลยครับแล้วก็หันไปมองตาดุกับยัยเจ๊นั่น สมหน้าจืดไปเลย โฮะ ๆ ๆ ๆ

             "ริสา ผมบอกกี่ครั้งแล้วว่าให้เลิกทำแบบนี้ ผมสุดทนแล้วนะงานการอะไรก็ไม่ได้เรื่องแถมยังปล่อยลูกผมจนเกือบจะตกน้ำพอกันทีผมไล่คุณออก" กร๊ากกกก สะใจครับขอหมาเสียมารยาทหน่อยเหอะ แบบว่าสะใจอ่ะลงไปนอนกลิ้งได้ผมจะลงไปนอนหัวเราะให้ดิ้นเลยเอ้า

             "คุณ คุณใจร้ายยยย" โห เจ๊ ปล่อยลูกเค้ามาเดินตะลอน ๆ จนจะตกน้ำตายนี่แค่ไล่ออกผมว่าใจดีแล้วนะครับเนี่ย เป็นผมจะฟัดให้เดี้ยงเลย แง่งงง แล้วยัยเจ๊นั่นก็วิ่งฟูมฟายจากไปครับ เออดี

             "นี่คุณคราวหน้าจะหาพี่เลี้ยงเด็กก็หาที่มันดี ๆ หน่อยล่ะ โชคดีไม่ได้มีตลอดนะ" คุณตาแกบอกงั้นอ่ะครับแล้วก็เดินจากไปอ้าวรอผมด้วยย อุตส่าห์หาเจอเรื่องไรจะปล่อยให้คลาดสายตาล่ะ

             "บ๊ายบายยยย" อ๊ะ เจ้าหนูในอ้อมกอดของคุณพ่อโบกมือลาผมหยอย ๆ ด้วยล่ะ บ๊ายบายคราวหน้าคราวหลังอย่าไปเดินทะเล่อทะล่าอีกล่ะเจ้าเปี๊ยก จะไม่ได้โตเอาน๊า

             +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

             พอแยกจากสองพ่อลูกนิรนามได้ผมก็เดินตามคุณตาต้อย ๆ เป็นขี้ปลาทองเลยครับ คุณตาไปไหนผมก็ตามไปที่นั่น จนกระทั่งคุณตาแกหยุดที่ริมบึงอีกฟากที่ห่างจากความวุ่นวายของผู้คนที่มาวิ่งออกกำลังกายยามเย็น

             "ตามมาทำไม" นั่นถามได้ตานะตา
             งี๊ดดด ถ้าบอกได้ก็จะบอกว่าผมตามหาตาแหละงอนอะไรกัน แต่คุณตาก็ไม่ฟังเลยครับแกนั่งลงชันเข่ามองไปข้างหน้าอย่างเหงา ๆ ผมก็เลยนั่งตามหงิงง

             "เจ้ารินทร์มันรักพ่อมันมากเลยนะ" อ๋อ แน่นอนครับรักมากเลย แต่ไม่ดีเหรอครับตา

             "มันรักพ่อมันขนาดนี้แล้วมันจะเหลือหัวใจไว้รักแม่ของมัน ลูกของฉันอีกหรือเปล่า" เอ่อ ตาครับ ผมไม่เข้าใจอ่ะ ผมงงครับแล้วก็เห็นคุณตาดึงเอารูปในกระเป๋าเสื้อออกมาครับ เป็นรูปเก่าของผู้หญิงคนหนึ่งอ๋อ คุณแม่ของคุณรินทร์นี่เองผมจำได้เมื่อวานไงที่เห็นรูปอ่ะครับ

             "นี่ไง แม่ของรินทร์เขาล่ะชื่อ รุจี สวยน่ารักมากใช่ไหมล่ะ" อื้อครับผมไม่แปลกใจแล้วล่ะว่าทำไมคุณรินทร์ถึงได้หน้าตาน่ารักน่าชังแบบนี้ ก็เพราะคุณพ่อคุณแม่หน้าตาดีทั้งคู่เลยอ่ะ

             "แต่เขาบุญน้อย พอคลอดเจ้ารินทร์ก็ตาย" หงึก เอ่อ ตาครับอย่าเศร้าดิ

             "หลังจากนั้นเจ้าราชมันก็พาเจ้ารินทร์ที่กำลังตัวเล็กออกไปจากบ้านโดยที่ไม่เอาอะไรที่เกี่ยวกับรุจีไปด้วยเลยแม้แต่อย่างเดียว แกรู้หรือเปล่ามันเห็นแก่ตัวอยากให้รินทร์คิดถึงแต่ตัวเอง รู้จักแต่ตัวเอง" ง่า คุณตาค๊าบบบบเข้าใจผิดหรือเปล่า แต่เอ๊ะ เสียงเดินจากไหนเนี่ย หืออ้าว

             "ตาครับ" คุณรินทร์ เย้ ไปอยู่ไหนมาอ่ะ ไปตามถึงไหนมา แต่ดูคุณตาดิครับงอนครับสะบัดหน้าพรืดเลย ง้อหน่อยคุณรินทร์

             "ตา .. อย่างอนน่า คนแก่งอนไม่น่ารักนะ" คุณรินทร์ว่างั้นครับแล้วก็นั่งลงข้าง ๆ ทำหน้าตาอ้อนซะน่ารักเลยอ่ะ เหอ ๆ ๆ ใครจะทนได้

             "เฮอะ ใครจะน่ารักเหมือนพ่อเอ็งล่ะ" น่านน มีประชดครับ คุณรินทร์อย่าแอบขำเด่ะเสียมารยาท

             "โธ่ตาก็ ความน่ารักของใครก็ของใครสิ แหม ตาทั้งคนไม่น่ารักได้ไง อ๊ะ นั่นรูปแม่เหรอ" คุณรินทร์ตาโตชะโงกดูรูปในมือคุณตาครับ คุณตาก็เลยยื่นให้ครับ

             "สวยใช่ไหมล่ะ" นั่นแน่แอบยิ้มด้วย

             "ครับ นี่ตาแม่เป็นคนยังไงครับ พ่อบอกแต่ว่าแม่สวย ใจดี น่ารัก แล้วก็แม่รักผมมากตลอดเวลาเลย" หือ คุณตาอึ้งแฮะ

             "มันบอกอย่างนั้นเรอะ" แน้ะ ๆ ๆ ฟอร์มครับ โด่ ๆ ๆ ดีใจก็บอกมาเหอะน่ะ

             "อื้อ แต่พ่อบอกว่าพ่อไม่กล้าเอาของ ๆ แม่มาด้วยเพราะกลัวจะร้องไห้ จริง ๆ นะตาพ่อไม่ได้ลืมแม่อย่างที่ตาคิด ถ้าตาเกลียดพ่อเพราะคิดว่าพ่อลืมแม่ คิดจะฮุบผมไว้คนเดียวล่ะก็ไม่ใช่เลย" พูดดีมากครับคุณรินทร์

             "ที่รินทร์พูดเป็นความจริงนะครับพ่อ ผมไม่เคยลืมรุจี ผมรักรุจีมากแต่ว่าตอนนั้นที่ผมต้องออกมาจากบ้าน ต้องทิ้งพ่อก็เพราะว่าผมทนอยู่ในบ้านที่มีกลิ่นไอของรุจีไม่ได้ มันทำให้ผมอ่อนแอ และมันก็จะทำให้ผมไม่สามารถเข้มแข็งเพื่อดูแลรินทร์ได้"
             คุณราชไม่รู้ว่ามาจากไหนครับแต่คงมานานแล้วพูดขึ้นบ้าง ถึงตอนนี้ดูเหมือนคุณตาจะใจเย็นลงบ้างแล้วล่ะ ^^

             "เฮอะ ทำเป็นพูดดี"
             เหอ ๆ ๆ คนแก่ปากแข็งอ่ะ คุณราชยิ้มแล้วก็ส่ายหน้าระอา ดูเหอะครับดื้อเหมือนคุณรินทร์เลย คุณราชเข้ามานั่งข้าง ๆ คุณตามั่ง ผมก็เลยขยับให้ครับจะได้ปรับความเข้าใจกันไง

             "นี่ ตาครับ พ่อครับ จะว่าอะไรไหมถ้าผมจะขอเอารูปแม่มาแต่งบ้าน" จู่ ๆ คุณรินทร์ก็โพล่งออกมาครับ โอ้ กู๊ดไอเดียเลยครับ ดูดิ คุณตากับคุณราชทำตาโตเลย

             "รินทร์แล้วรินทร์จะไม่เสียใจเหรอลูก ที่พ่อพยายามไม่ให้ลูกเห็นรูปแม่ก็เพราะไม่อยากให้ลูกคิดมากนะ" คุณราชเสียงอ่อน อย่างงี้นี่เองเพราะกลัวคุณรินทร์สะเทือนใจนี่เอง

             "เอาน่า มันโตแล้วเอ็งอย่าห่วงมันนักเลย ตัวเองต่างหาก" เอ๋อ ... คุณตามาแปลกแฮะ

             "พ่อครับ" คุณราชได้แต่อึ้งครับ แล้วก็ก้มลงกราบที่แขนคุณตา อ๊ายคุณตาเขินด้วย คุณรินทร์ก็ยิ้มแป้นเลยอ่ะ

             "ขอบคุณนะครับที่เข้าใจผม" โหยคุณราชทำซึ้ง ส่วนคุณตาก็ฟอร์มจัดไม่เลิกครับ

             "เฮอะ เล่นมารุมกันทั้งคนทั้งหมาไม่ยอมได้ไง จะกลับหรือยังหิวข้าว เดี๋ยวจะได้ช่วยกันดูด้วยว่าจะจัดบ้านยังไง แล้วเสาร์-อาทิตย์หน้าพวกเอ็งค่อยไปเอาของของรุจีมา ฉันจะกลับไปทำความสะอาดให้ก่อน" โหคุณตาครับ เจ๋งเลย

             "คุณตาน่ารักที่สุดเลยครับ" คุณรินทร์ยิ้มกว้างเลยครับกอดคุณตาแน่น โดยมีคุณราชยืนยิ้มใกล้ ๆ แหะ คนแก่ยังไงก็แพ้การอ้อนของลูกหลานวันยันค่ำเนาะ

             แล้วพวกเราก็กลับบ้านด้วยความสุขครับ ทั้งสามคนเดินคุยกันมาหัวเราะกะหนุงกะหนิงอย่างมีความสุข ทำให้ผมอดดีใจไม่ได้วิ่งต้อนหน้าต้อนหลังไปเรื่อยจนกลับมาถึงบ้าน แต่ .. หน้าบ้านดิครับ ตัวมารยืนขวางอยู่ ตัวมารชื่อ นิวัติครับ - -

             "หวัดดีราช" จะมาทำไม มาทำไม และมาทำไมเนี่ย

             "มาทำไม" เป็นคำถามเบสิกครับสำหรับคุณรินทร์ แต่ไม่เบสิกสำหรับคุณตาเพราะแกตีเพียะที่มือคุณรินทร์ทันที

             "ทำไมถามแบบนั้นเสียมารยาทนะรินทร์" อ๋อ เหรอครับ แบบนี้เสียมารยาทเหรอ แล้วอย่างอื่นอ่ะครับ อย่างเช่น  ปาแจกัน จานชาม อะไรเงี้ยอ่ะครับ

             "ตาอ่ะ ตารู้ป่ะว่าตาคนนี้คิดจะแย่งพ่อไปจากผม" น่าน ได้ทีฟ้องเลยครับ พอได้ยินแบบนั้นคุณตาก็ตาโตหันขวับไปหาคุณราชที่ยืนทำหน้าไม่รู้ไม่เห็นไม่ใช่อยู่ข้าง ๆ

             "เปล่านะครับ คุณนิวัติเป็นเจ้านายผม ไม่ใช่อย่างที่รินทร์บอก" ปฏิเสธไปเต๊อะให้ไปอมพระประธานมาพูดผมยังไม่เชื่อเลย

             "สวัสดีครับคุณพ่อ" เหอ ใครเรียกใคร อีตาคุณนิวัติเรียกใครพ่อ

             "สวัสดี แต่ไม่ต้องเรียกพ่อก็ได้นะ ฉันไม่มีลูกหน้าตาแบบคุณ พอดีว่าเราพึ่งไปเดินออกกำลังกายมาคงไม่สะดวกรับแขกถ้ายังไงพรุ่งนี้ก็ต้องเจอเจ้าราชที่ทำงานอยู่แล้วนี่"  ฮ่า ๆ ๆ ๆ เหมือน เหมือนจริง ๆ เหมือนคุณรินทร์เด๊ะ คุณราชหน้าจ๋อยเลยครับ กร๊ากกกก

             "ครับ ความจริงผมก็แค่ผ่านมาเลยแวะมาดูเท่านั้นเอง ถ้ายังไงพรุ่งนี้เจอกันนะราช" มีการนัดแนะเรอะ เดี๋ยวเหอะ คุณรินทร์ตาขวางแล้วเดี๋ยวได้ระเบิดลงแน่

             "งั้นก็กลับได้แล้ว หิว เหนื่อยด้วย ตาครับผมเข้าบ้านก่อนนะจะไปเตรียมอาหาร ตาอย่าให้ใครมาฉกพ่อไปนะ" ผมว่าผมมีพันธมิตรแล้วครับ เพราะคุณตาแกทำหน้าขึงขังรับคำอย่างดีเลย โฮะ ๆ ๆ ๆ เสร็จแน่อีตาคุณนิวัติ

             "เอ้า เข้าบ้านได้แล้ว ขอตัวก่อนนะ ไปราชเข้าบ้าน"
             กว๊ากก   ขอหมาหัวเราะให้สะใจหน่อยเหอะ ไม่เคยเห็นอีตาคุณนิวัติหมดรูปก็คราวนี้ โฮะ ๆ ๆ เก๋าเจอเก๋ากว่าตายไปเรย กร๊ากกก  ( ลงไปนอนหัวเราะดิ้นปั๊ด ๆ  เดี๋ยวเหอะแกได้ชักสมใจแน่ )

             แล้วคุณตาก็ลากคุณราชตามไปครับ คุณราชก็เลยได้แต่เซหลุน ๆ ไปอย่างไม่มีข้อโต้แย้ง เหอ ๆ ๆ 10 คุณรินทร์ยังแพ้ 1 นิวัติแต่งานนี้ 10 นิวัติยังแพ้คุณตาบดินทร์ครับ โฮะ ๆ ๆ ๆ สะใจ ท่าทางผมจะได้พันธมิตรคนใหม่ในการปกป้องคุณราชแล้วครับ กอลลั่ม ๆ เอ้ยไม่ใช่ โฮ่ง ๆ ๆ ๆ ว่าแล้วผมก็เข้าบ้านก่อนดีกว่า ไปก่อนนะครับคุณนิวัติ ไปนะครับทุกท่านฝากดูแลอีตาเจ้านายจอมแสบที่ตอนนี้ยืนอึ้งกิมกี่อยู่นี่ด้วยนะครับ ผมจะเข้าบ้านล่ะ โฮะ ๆ ๆ ๆ ขอหัวเราะอีกทีด้วยความสะใจ บายย


เจอกันตอนหน้าครับ    โฮ่ง  ( โบกขาหน้าลาแบบหมา ๆ )

[win200]

น่ารักดีคับ

ท่าทางคุณตาจะร้ายเอาเรื่องเลย

แต่ดูท่าคุณตาบดินทร์จะยังไมรู้จริงๆอิตาเจ้านายนิวัติจ้องจะงับคุณหลานมากกว่าอ่ะจิ



เปนกำลังใจให้คับผม

[Ralf]

รู้แล้วล่ะว่าความแสบของคุณรินทร์นี่มาได้ยัง 

สะใจมากครับคุณตา!! 

[kuruma]

แอบดราม่านิดๆนะนี่~
ปล. ชอบรูปไรเตอร์ โรคุ+มาโอะ น่ารัก ...เนอะ

[aimaim]

คุณตาคุณหลานแสบเหมือนกันเลย 55+

[dukdikdukdik]

น่ารักดีนะเรื่องนี้ 

เรายังสับสนอยู่ว่า ตานิวัติเนี้ย

จะจีบพ่อหรือลูกกันแน่ มึนตรึบเลย 

[ordkrub]

มิน่า ว่าแสบเหมือนใคร

[wisa]

 

[b27072010]

เป็นไปได้ไงเรื่องนี้ตกไป  หน้า  2

ต้องเชียร์กันหน่อย ...

คืนนี้จะมาลงหรือเปล่า ?????

[PPK]

กะทิขอพล่าม

           สวัสดีคร๊าบ  มิตรรักแฟนหมาทุกท่าน ( ยกขาหน้าไหว้แบบหมา ๆ ) วันนี้ฝนตกหนักเลยเนาะ  เป็นไงบ้างครับหวังว่าทุกคนจะสบายกันดีนะครับ   อย่าตากฝนนะครับ  เดี๋ยวจะไม่สบาย   หมาเป็นห่วงครับ  ฮ่าๆ   ว่าแต่ว่าพวกคุณจำได้หรือเปล่าครับว่า   หลังจากที่คุณรินทร์กับคุณราชทะเลา่ะกันบ้านแตกบ้านพัง   แล้วพอคืนดีกันได้  คุณๆก็ได้มีเวลาไปเที่ยวทะเลกัน  จริงๆ  มันมากกว่านั้นครับ  อยากรู้ไหมครับว่า  วันหยุดของบ้านผม  โหด  มันส์  และฮา  ขนาดไหน  ตามมาเลยครับ  หมาจะเล่าให้ฟัง  โฮ่ง


เรื่องหมาหมาแบบพิเศษ 4: วันหยุดสุดป่วน

           ยะโฮ   เย้ ๆ ไปเที่ยว ๆ วันนี้ผมจะได้ไปเที่ยวล่ะครับ หือ ที่ไหนเหรอ ไม่บอกหรอกอยากรู้ก็ตามมาเองดิ อิอิ นั่นคุณรินทร์เดินมาตามแล้วครับ ไปเร็ว ๆ ( วิ่งแร่ด ๆ ๆ ไปทันที )

           งี๊ด...  ผมรีบวิ่งไปดักหน้าดักหลังคุณรินทร์ทันทีครับไม่ต้องให้เหนื่อยมาตาม อิอิ คุณรินทร์วันนี้แต่งตัวน่ารักมากเลยน๊า กางเกงตัวใหญ่ๆซีดๆ รองเท้าผ้าใบ เสื้อยืดสีน้ำเงินพอดีตัว หมวกแก๊บสีดำ แบกเป้ด้วย อ๊าย

           ทำไมเจ้านายผมถึงได้น่ารักแบบนี้  .. ผัวะ ..อ๊ากกก ใคร ใครขว้างกระป๋องมาโดนผม ชิ ๆ ๆ ทำไมหลงเจ้านายตัวเองผิดตรงไหน ก็เจ้านายผมน่ารักอ่ะ โด่ ๆ ๆ อิจฉาล่ะซี่ ไม่ต้องเลยเฮอะผมรู้ทันหรอก ( สะบัดหน้างอน.. กร๊อบบบ  อ๊ากก คอเคล็ด .. สมน้ำหน้า เหอะ ๆ ๆ )

           "ไงกะทิ เตรียมตัวเสร็จแล้วเหรอ"
           เอ่อ คุณรินทร์ครับจะให้ผมเตรียมอะไรไม่ทราบครับนอกจากตัวและหัวใจ  แหะ ๆ ๆ ถ้าตอบได้เป็นภาษาคนก็คงจะตอบแบบนี้ละครับ อิอิ แต่นี่ตอบไปก็เท่านั้นมันก็เป็นเสียงงี๊ดง๊าดประสาหมาอย่างผมไปซะหมดแหละ

           "รินทร์ กะทิเร็วเข้าสายแล้วนะ"
           โอ๊ะ ๆ ๆ เสียงคุณราชครับตะโกนเรียกจากหน้าบ้านทั้งผมและคุณรินทร์ก็เลยต้องรีบวิ่งไปเย้สงสัยเรียกขึ้นรถครับด้วย ตอนวิ่งไปทั้งผมและคุณรินทร์ต่างอารมณ์ดี 100%ครับ แต่พอวิ่งไปถึงที่หมายนี่ดิ โหหห อารมณ์ดิ่งเหวเป็นดัชนีหุ้นตอนเศรษฐกิจฟองสบู่เลยครับ ม่ายย

           "ไงราช เตรียมของเสร็จหรือยัง"
           ใครก็ได้บอกผมหน่อยว่ามันไม่จริง ไม่จริงใช่ไหมที่ผมกำลังเห็นอีตาคุณนิวัติมายืนยิ้มเผล่ตรงหน้าพร้อมกับรถคันใหญ่ พี่แกมาด้วยมาดสุดหล่อแสนเท่ห์ ในชุดกางเกงที่ยาวประมาณเข่าอ่ะครับ เสื้อก็สี..อ่า ..สีแสบตาใช้ได้เลยครับลวดลายก็ชวนให้เวียนหัวอย่างแรง แถมด้วยแว่นตาดำ แต่รวม ๆ แล้วพี่แก .. หล่ออ่ะ .. ไม่อยากยอมรับนะแต่ มันหล่อค๊าบบ เฮียแกหล่อเจง ๆ อ่ะครับ

           "ไงกะทิ ฉันหล่อมากเลยหรอจ้องตาไม่กระพริบเลย"
           หือ เรียกผมเหรอ เรียกผมแล้วทำไมมองไปทางคุณรินทร์อ่ะ นี่ ๆ คุณว่าอีตาคุณนิวัติตาเหล่อ๊ะเปล่าครับ (เอียงคอมองทำหน้างง ๆ ) แต่เอ๊ะ แล้วทำไมคุณรินทร์ต้องทำหน้าแดงด้วยล่ะแถมกัดริมฝีปากบาง ๆ แน่นทำตาวาวแล้วสะบัดหน้าพรืดไปขนกระเป๋าช่วยคนขับรถของอีตานิวัติหน้าตาเฉยเลยครับ เห อะไรกันเนี่ย แน่ะ ๆ ๆ ชิอีตานิวัติก็หัวเราะคิกคัก ๆ ท่าทางชอบใจใหญ่เลยอ่ะครับ โวะ หมางงครับหมางง

           "พ่อ มีของแค่นี้ใช่ป่ะ หมดแล้วก็ขึ้นรถดิจะยืนตากแดดทำไม"
           นั่นเอาแล้วครับ ผมละสงสัยจริง ๆ ว่าคุณราชกับคุณรินทร์เขาสลับบทบาทพ่อกับลูกกันหรืออย่างไร เพราะพอคุณรินทร์แว๊ดเท่านั้นครับคุณราชที่กำลังยืนคุยกับอีตาคุณนิวัติก็รีบหันมายิ้มกร่อย ๆ ให้ลูกชายบังเกิดเกล้าแล้วหันไปชวนอีตาคุณนิวัติให้ขึ้นรถทันทีแต่ไม่ครับ ยังไม่หมดเพราะคุณรินทร์แกเล่นดึงคุณราชไว้ก่อนที่จะขึ้นรถไปนั่งข้าง ๆ อีตาคุณิวัติครับแล้วก็บอกว่า

           "พ่อนั่งข้างหน้ากับกะทิละกัน กะทิไม่ค่อยได้นั่งรถไกลเดี๋ยวจะเมารถ" ง่า แล้วคุณรินทร์อ่ะครับจะนั่งไหนอ่ะ อย่าบอกนะว่า

           "งั้นเธอก็มานั่งเป็นเพื่อนฉันก็แล้วกัน"
           เสียงห้าว ๆ ดังจากด้านในและไวปานลิงเขาวังครับมือใหญ่ ๆ ของอีตาคุณนิวัติก็ยื่นมาคว้าหมับที่ข้อมือของคุณรินทร์อย่างแม่นยำ แล้วร่างบาง ๆ ของคุณรินทร์ก็ปลิวหวือตามแรงดึงไปนั่งปุข้าง ๆ อีตาคุณนิวัติใกล้ชนิดที่เรียกว่าแทบจะเกยไปนั่งตักอยู่แล้วล่ะครับ

           "โอ้ย เจ็บนะ"
           คุณรินทร์โวยครับแต่ยังไม่ได้อะไรต่อ มือใหญ่ ๆ ของอีตาคุณนิวัติก็ตะปบปิดปากจิ้มลิ้มน่ารักนั้นไม่ให้ส่งเสียงได้อีก แล้วก็หันมาที่ผมและคุณราชที่ยังอ้าปากค้างกับสิ่งที่เห็นอยู่

           "เอ้า ยืนอยู่นั่นไม่ไปหรือไง ราช ขึ้นรถได้แล้วส่วนแกกะทิถ้าไม่อยากตกรถก็ปีนขึ้นมาเร็ว ๆ"
           อ้าว ๆ ไหงพูดม้า ๆ งั้นล่ะ โหยไปเด่ะเรื่องไรจะไม่ไป ได้ยินแบบนั้นผมก็กระวีกระวาดปีนขึ้นรถล่ะครับเกิดโดนทิ้งไว้ที่บ้านผมก็ตายดิ ส่วนคุณราชก็เอาแต่ยิ้มครับแล้วก็ขึ้นรถตามมาแล้วลุงคนขับรถก็ปิดประตูรถให้ และแล้วพวกเราก็เริ่มออกเดินทางครับ เย้ ๆ ๆ เอ ว่าแต่ว่าผมลืมอะไรไปหรือเปล่าน๊า เอ.. (หันซ้ายหันขวา) ผมก็ไม่มีอะไรต้องเอามานะ เอ แล้วผมลืมอะไร …. O_O อ่ะ ใช่แล้วผมลืม … อ่า …( ค่อย ๆ หันไปข้างหลัง ) แหะ ๆ ๆ ๆ นั่นไงครับที่ผมลืมอ่ะ

           คงไม่ต้องให้ผมบอกนะครับว่าผมลืมอะไร ก็นั่นไงครับที่นั่งอยู่ด้านหลังผมอ่ะดูเหมือนว่าอีตาคุณนิวัติกับคุณรินทร์จะสนุกกับการตีกันบนรถมากครับ นัวเนียกันใหญ่ หือ หาว่าผมพูดผิดเหรอเปล่านะผมว่าผมพูดถูกแล้วนา ก็ดูสิครับคุณรินทร์ยังนั่งดุ๊กดิ๊กอยู่บนตักอีตาคุณนิวัติอยู่เลยครับ แถมตานั่นก็ไม่ยอมปล่อยง่าย ๆ ด้วย เออ เอ้าเข้าไปสนุกจริ๊งง

           "โว้ยนี่ ปล่อยผมนะ"
           คุณรินทร์ดิ้นสุดชีวิตครับแต่แรงเท่ามดหรือจะไปสู้แรงตาหมีควายนั่นได้ไม่มีทาง คุณรินทร์เลยหันมาพยายามขอความช่วยเหลือจากคุณราชครับ แต่ …. ZzzzZzzz โว้ว ๆ ๆ สิ่งมหัศจรรย์ของโลกครับ คุณราชหลับไปแล้ววววว โอ้แม่เจ้า ขึ้นรถได้ไม่ถึง 10 นาทีรถยังไม่ทันออกจากตัวเมืองเลยคุณราชของผมก็หลับไม่รู้เรื่องแล้วอ่ะครับ โหหหห แล้วดูครับดูพอเห็นว่าคุณราชหลับเท่านั้นล่ะ อีตาคุณนิวัติก็รีบขู่คุณรินทร์เลยครับ

           "อย่าเสียงดังสิ ราชนอนเห็นหรือเปล่า" ตาไม่บอดนิจะได้ไม่เห็นจริงป่ะครับคุณรินทร์ (หนอย ไอ้หมาสอพลอ)  เหอะ ๆ ๆ เจอไม้นี้คุณรินทร์ก็เลยหมดฤทธิ์ครับ ทำไงได้ครับคุณราชอ่ะทำงานหนักมากเลยนะครับพอได้พักก็อยากให้พักเต็มที่ แต่ว่านะ

           (เหล่ตาไปที่ร่างสูง ๆ ที่ยังคงกอดคุณรินทร์อยู่) คนที่ทำให้คุณราชต้องทำงานหนักแบบนี้ก็ไอ้เจ้าสุดหล่อนี่แหละ ชิ ๆ ๆ แล้วนี่จะกอดคุณรินทร์ของกระผมอีกนานป่ะเนี่ย ไม่ชอบนะ แง่งงง

           "เอ้า นั่งดี ๆ ถ้าง่วงก็พิงอันได้นะ กะทิแกหันไปมองข้างหน้านู่นเลย เดี่ยวเมารถ"
           เอ้าได้ทีสั่งใหญ่ แต่ก็จริงของพี่แกครับเพราะว่าระยะทางยังอีกไกล คุณราชก็หลับไปแล้ว ส่วนคุณรินทร์ก็สงบศึกกับอีตาคุณนิวัติไปแล้ว เอาเหอะ ผมนอนมั่งดีกว่า ว่าแล้วก็ขอลงไปหาที่นอนที่พื้นล่ะครับ แบบว่าให้นอนบนที่นั่งนี่คงไม่ไหว โชคดีรถคันนี้จะทำที่ว่างไว้ก็เยอะแหม ๆ ๆ เหมือนเตรียมให้ผมเลย เอาวะมันเขย่าหรืออะไรก็ช่างมัน นอนก่อนดีกว่า ว่าแต่คุณรินทร์ของผมล่ะ (หันกลับไปดู)

           โห ทำคอแข็งตามองตรงเลยครับในขณะที่อีตาคุณนิวัติกลับเอนเบาะนอนสบายเลยอ่ะ เฮ้อ คุณรินทร์นะคุณรินทร์ ฮ้าว ผมนอนดีกว่าผมว่าผมง่วงนะไม่รู้ว่าทำไมหรือว่าเพราะน้ำที่คุณรินทร์ให้ผมกินเมื่อกี้ก็ไม่รู้ รู้สึกรสชาติมันปะแล่ม ๆ อ่ะหรือว่าคุณรินทร์จะใส่อะไรไปด้วย (เริ่มฉลาด) ฮ้าวว ไม่ไหวแล้ว อืมม ขอ’ทินอนก่อนน๊า

           แล้วผมก็หลับไปครับคงนานพอดีเลย เพราะพอผมตื่นขึ้นมาอีกทีคุณราชก็ตื่นแล้วแถมยังนั่งชวนคนขับรถคุยด้วยครับ เอแล้วคู่ศึกอัศวินดำประจำบ้านล่ะทำอะไรอยู่ หือ โอ้  แหะ ๆ ๆ เอ่อ แบบว่า แบบว่า ผมไม่เล่าได้ป่ะเนี่ยไม่อยากพูดให้แสลงหัวใจ แต่ไหน ๆ ก็ไหน ๆ เล่าก็ได้ คุณรู้เปล่าครับว่าผมเห็นอะไร เหอะ ๆ ๆ ๆ เต็มสองลูกกะตาหมา ๆ เลยครับว่าคุณรินทร์ซึ่งตอนนี้หมดฤทธิ์เดชองค์กุมารทองแล้วก็เลยพักด้วยการนอน อ่ะไรนะ แค่นอนเหรอครับ เหอะก็คงแค่นอนหรอกครับถ้านอนธรรมดาแต่นี่คุณดูเลยครับดู  ( ชี้ไปที่ด้านหลัง ) นั่นอ่ะ ๆ ๆ ๆ ๆ

           ดู๊ ดูครับคุณรินทร์ของผมนอนหลับไม่พอดั๊นไปเอาไหล่หนา ๆ ของอีตาคุณนิวัติซบหนุนนอนต่างหมอนไปได้ โอ้แม่เจ้าอย่าให้ตื่นตอนนี้นะ ก๊อดซิลล่าอาละวาดแน่ครับ แต่ยังไม่ทันที่สมองน้อย ๆ ของผมจะทันคิดอะไรมากกว่านี้รถก็จอดครับ อ้าวพึ่งสังเกตครับว่าเขาเข้ามาในปั๊มน้ำมัน สงสัยจะเติมน้ำมันแหง

           "รินทร์ ตื่นเถอะลูก"
           คุณราชหันไปเรียกคุณรินทร์ที่ยังหลับอุตุกับอกและไหล่กว้างอย่างสบายใจแต่คุณรินทร์ก็ไม่ตื่นครับ ส่วนอีตาคุณนิวัติเองก็ไม่ยักตื่นเหมือนกันขี้เซากันจริง ๆ เล้ย เมื่อเห็นว่าปลุกไม่ได้แน่ คุณราชก็เลยยอมแพ้ครับแล้วผู้โชคดีรายต่อไปก็คือผมเอง

           "กะทิ เราลงไปเข้าห้องน้ำแล้วค่อยหาขนมกินทีหลังเนาะ"
           คุณราชชวนครับ โอ้ นาน ๆ ทีจะหนีไปเถลไถลกัน แล้วผมกับคุณราชก็เปิดประตูลงจากรถครับ แล้วก็ตรงไปที่ร้านสะดวกซื้อแต่ไม่สะดวกจ่ายที่ตั้งอยู่ภายในปั๊ม ก็ได้มาเพียบละครับทำยังกับว่าจะไปอยู่เกาะมันสักเดือนงั้นแหละ พอหาซื้อของที่อยากได้ครบเราก็กลับมาที่รถครับ

           "พ่อไปไหนมา" น่านน ตื่นมาก็หาเรื่องเลย คุณรินทร์นะคุณรินทร์

           "ไปซื้อของกินนิดหน่อยเอ้าเช็ดหน้าเช็ดตาซะจะได้สดชื่น นี่ครับคุณนิวัติ"
           คุณราชยื่นผ้าเย็นให้กับคุณรินทร์และอีตาคุณนิวัติได้เช็ดหน้าเช็ดตาให้หายง่วงและไม่ลืมที่จะเผื่อแผ่ให้กับลุงคนขับรถด้วยครับ แหมนิสัยดีจริง ๆ

           แล้วผ้าเย็นก็ถูกจ่ายแจกให้ไปเช็ดหน้าเช็ดตากันให้สดชื่นครับ แต่ว่าผมสงสัยครับว่า ทำไมต้องเข็ดหน้าเช็ดตาล่ะ เช็ดหน้าอย่างเดียวไม่ได้เหรอครับ… อ่า ..แหะ ๆ ๆ ไม่สงสัยก็ได้ .. หงิงง ถามนิดถามหน่อยทำโมโห ก็หมาอยากรู้อยากเห็นอ่ะ

           พอสดชื่นแล้วเราก็ออกเดินทางต่อครับ ลุงคนขับรถก็ทำหน้าที่ต่อไปส่วนผม คุณราช คุณรินทร์และอีตาคุณนิวัติก็เริ่มปฏิบัติการใหม่นั่นคือ จัดการกับขนมที่คุณราชไปซื้อมาเมื่อกี้อ่ะครับ โดยที่คุณราชก็ไม่ลืมแบ่งให้ลุงคนขับด้วย แต่ลุงเขาไม่กินครับเขารับแค่เจ้าเครื่องดื่มขวดเล็ก ๆ ไปเท่านั้น ส่วนผมเหรอ เหอ ๆ ๆ มีไรให้กินกินหมดแหละ อิอิ

           "ราช อันนั้นอะไรน่ะน่ากินนะ"
           ดูท่าว่าการเดินทางจะน่าเบื่อไปหน่อยครับ อีตาคุณนิวัติเลยเริ่มปากพาจนด้วยการถามหาของกินในมือคุณราช ซึ่งก็เหมือนเคยครับคุณราชไม่เคยรับรู้อะไรกับเรื่องพวกนี้ ท่านก็เลยยื่นขนมไปให้อีตาคุณนิวัติแต่พี่แกไม่ยอมจกไปกินเองครับกลับบอกว่า

           "แขนเหน็บกิน โดนใครไม่รู้นอนทับ"
           บ่นยิ้ม ๆ ด้วยสีหน้าเจ้าเล่ห์ทำเอาคุณรินทร์หน้าบูดเลยครับ พร้อมกับดึงขนมในมือคุณราชมาถือเอง

           "อยากกินใช่ป่ะ ได้เดี๋ยวป้อนให้" โห เหมือนหวังดีครับแต่ประกายตานี่ …. รังสีอำมหิตกระจายเต็มรถเยย

           แต่ .. อีตาคุณนิวิติไม่มีคำว่าสะท้านสะเทือนครับ ยังคงยิ้มหน้าบานอ้าปากรอขนมที่คุณรินทร์ป้อน เอ่อ เอาเป็นว่าป้อนละกันนะครับถึงมันจะดูเหมือนการยัดเข้าปากมากกว่าอ่ะนะ แหะ ๆ อ่ะยัดเข้า ๆ เดี๋ยวได้ติดคอตายหรอกคุณริ๊นทร์

           "กะทิ เวียนหัวไหมลูก" งี๊ดดด คุณราชเข้ามากอดผมครับแล้วก็จับคางผมให้หันไปมาเพื่อเช็คอาการแต่ไม่ต้องห่วงครับผมไม่เป็นไร

           "อย่าให้กะทิกินขนมมากนะพ่อเดี่ยวจะอ้วก" แหม ๆ ๆ คุณรินทร์ก็มาขัดลาภปากผมอีกละ

           "ฮะ ๆ ๆ อย่างอนน่ากะทิ เอาเป็นว่าไปถึงแล้วอยากกินอะไรจะให้กินนะ เอ้ากินน้ำก่อนแล้วก็นอนซะนะ" คุณราชบอกงี้ครับแล้วก็ยื่นชามน้ำของผมให้อืมมว่าไปผมก็หิวน้ำนะ แหะ ๆ ๆ ว่าแต่ว่าอีกนานไหมเนี่ยจะถึง

           "แล้วนี่จะถึงสักกี่โมงครับ" โอ้ ถามได้ใจมากครับคุณราช

           "คงดึก ๆ น่ะแหละ ราชก็นอนเถอะเหนื่อยมาหลายวันนี่นา"
           อีตาคุณนิวัติบอกยิ้ม ๆ ครับอืมม พูดดีก็เป็นแฮะ ส่วนคุณรินทร์ก็ยังคงทำหน้าเป็นปลาชุบแป้งทอดตั้งหน้าตั้งตายัดขนมเข้าปากตัวเองและปากอีตาคุณนิวัติอย่างเมามันครับ เอ่อ ไม่ทราบว่าตายอดตายอยากมาจากไหนกันครับเนี่ย เฮ้อ เอาเหอะ คงอีกนานกว่าจะถึง ผมว่าผมนอนดีกว่า แต่นอนตรงนี้เบื่อละผมขอไถไปนอนส่วนอื่นของรถมั่งล่ะครับ เปลี่ยนบรรยากาศครับ โฮะ ๆ ๆ

           "กะทิ กะทิ" อืมมม คร่อกกกกกกก อะไรเล่าเรียกทำไมกำลังนอนสบาย งึม ๆ ๆ ๆ

           "กะทิ.. ตื่นนนน" โอ๊ยอะไรนักหนาหมาจะนอน

           "กะทิ ถ้าแกไม่ตื่น ฉันจะเอาแกไปปล่อยเกาะเลยนะ" ง่ะ อะไรปล่อยอะไร (ลุกพรวด) ไม่ได้แล้วครับนอนต่อก็ตายดิตื่นก็ได้ งี๊ดด

           ผมผวาตื่นด้วยคำขู่ของคุณรินทร์ครับ ว่าแต่ทำไมรอบ ๆ นี่มันมืดไปหมดเลยล่ะ อืม แต่กลิ่นอากาศแถวนี้มันแปลกนะครับมันชื้น ๆ แล้วก็เหมือนมีกลิ่นเค็ม ๆ ด้วยล่ะ แล้วก็มีเสียง ซ่า ๆ ๆ เอเหมือนมีอะไรไหลกระทบผิวอยู่ล่ะ อืมมม
ด้วยความงงของหมาอินเตอร์แต่บ้านนอกอย่างผมก็เลยเงยหน้ามองคุณรินทร์ที่ลงมานั่งยืนเท้าเอวมองบิดซ้ายบิดขวาอยู่ ข้างๆ ก็มีคุณราชและอีตาคุณนิวัติที่ก็กำลังบิดตัวไปมาเพื่อไล่ความเมื่อยอยู่เหมือนกันครับ อืมม เอ๊ะ ว้าว โน่นครับโน่น บ้านหลังเบ้อเริ่มเลยอ่ะ

           "ไงกะทิ ชอบล่ะสิ แต่ฉันว่าทางนู้นน่าจะชอบกว่านะ"
           ไหนอ่ะ ไหน ๆ ๆ ๆ คุณราชชี้ไปทางอีกด้านครับ ไม่เห็นมีอะไรนี่นาก็มีแค่สนามทรายกว้าง ๆ กับ อืมม ( ใช้สายตาหมา ๆ เฟ่งมอง ) โอ้ น้ำ น้ำอ่ะครับ โหห แม่น้ำเหรอแต่ทำไมแม่น้ำกว้างจังเลย

           "นั่นน่ะทะเลนะกะทิ"
           ทะเล ทะเลเหรอ ว้าว ๆ ๆ มิน่าล่ะถึงรู้สึกอากาศชื้น ๆ เย้ ๆ ๆ ทะเล ๆ ๆ ๆ อยากเล่น ๆ ๆ ( พุ่งพรวดทันที แต่... ) จ๊ากกก …อ๋อย คุณรินทร์อ่ะเรื่องอะไรมาดึงผมเล่าผมจาเล่นน้ำง๊าาาา

           "หยุดเลยกะทิ ดึกแล้วเอาไว้พรุ่งนี้ค่อยเล่น ไปขนของขึ้นบ้าน"
           ง่า คุณรินทร์แกไม่ยอมให้ไปเล่นอ่ะครับ หงิงงง พรุ่งนี้เหรอ … ก็ด๊ะ อ๊ะพวกคุณๆเริ่มหิ้วกระเป๋าเข้าบ้านละ เดี๋ยวค๊าบบรอ ‘ทิด้วยยย ( รีบวิ่งตามทันที กลัวล่ะสิ โด่ ..)

 

[PPK]

          "ห้องของรินทร์ทางนั้นนะ ส่วนห้องโน้นของราข"
           อีตาคุณนิวัติเริ่มแจกแจงห้องหลังจากขนของเข้ามาเสร็จครับ ส่วนลุงคนขับรถก็ขอตัวไปพักในส่วนของตัวเอง คุณราชมองตามนิ้วของคุณราชไปครับแล้วก็พยักหน้าหงึกหงักหิ้วกระเป๋าขึ้นจะเข้าห้องอย่างว่าง่าย แต่ไม่ง่ายครับเพราะคุณรินทร์รีบดึงมือไว้ก่อนแล้วหันมาถามอีตาคุณนิวัติตาวาว ๆ

           "ทำไมต้องแยกห้องด้วยแถมให้ผมกับพ่อเล่นอยู่กันคนละฟากเลย แล้วห้องคุณล่ะ"
           เหอะ ๆ ๆ ๆ อยู่ที่ไหนคุณรินทร์ก็ไม่เคยจะไว้ใจอีตาคุณนิวัติเลยครับเออแต่มันก็จริงนะครับ (หันไปมองห้องเจ้าปัญหา) นู่นห้องคุณรินทร์ทางปีกซ้ายสุด ส่วนโน่นห้องคุณราชทางปีกขวาสุดห่างกันประมาณ 3 ห้อง เออแล้วห้องอีตาคุณนิวัติล่ะ

           "ก็นั่นไง"  ฮ่า ๆ ๆ ๆ นู่นครับชี้ไปนู่น พอรู้เท่านั้นละครับคุณรินทร์ก็กลายร่างเป็นปลาปั๊กเป้าทันที จ๊ายยย

           "ว่าไงนะ ทำไมห้องผมอยู่นู่นแล้วห้องคุณอยู่ที่แถมอยู่ติดห้องพ่อด้วยล่ะไม่เอาผมจะนอนกับพ่อ"
           น่านน จากปลาปั๊กเป้าคุณรินทร์ก็กลายเป็นลูกลิงไปเลยครับ เกาะแขนคุณราชแน่นเลยอ่ะเหอ ๆ ๆ ๆ เล่นกับใครไม่เล่น

           "อ้าวทำไมล่ะ ตอนที่มาทำงานก็นอนแบบนี้"  อ่าคุณนิวัติครับความจริงเป็นสิ่งไม่ตาย แต่มันพาตายนะครับเคยได้ยินไหมครับ  ปากวอนจริง ๆ

           "ว่าไงนะ พ่อทำไมไม่บอกผม นี่มานอนค้างคราวก่อนก็นอนแบบนี้เหรอทำแบบนี้ได้ยังไงกัน"
           โอ้ แม่เจ้าคุณรินทร์เปลี่ยนเป้าไปเล่นงานคุณราชแทนซะแล้น นี่ (เหล่ตาไปที่อีตาคุณนิวัติ) ไม่คิดทำไรมั่งเหรอครับ หือออ นั่นทำมาเป็นถอนหายใจ ชิ หมั่นไส้

           "เฮ้อ เอาล่ะ ๆ งั้นราชนอนทางนี้ ฉันไปนอนทางนู้น" ทางนู้นของตานั่นคือง่าาา ไม่เอ๊า  ก็ทางนั้นมันห้องคุณรินทร์ง๊า แง่ง

           โฮ่งๆ ๆ   ผมเห่ากระชั้นเลยครับแล้วก็แถไปยืนขวางคุณรินทร์กับคุณราชที่ยังงอแงกันอยู่กับอีตาคุณนิวัติไว้ หนอยไอ้คนเจ้าชู้ไม่ได้พ่อจะเอาลูกเดี๋ยวพ่อกัดให้เป็นหมันเลยนี่ แง่งงง

           "ฮะ  ๆ ๆ เจ้านายยังไงหมายังงั้นเลยนะโอเค ๆ ยอมแพ้พวกเธออยู่ห้องทางนี้แล้วกันส่วนฉันจะไปนอนทางนู้น ดึกแล้วไปอาบน้ำอาบท่าแล้วก็พักเสียพรุ่งนี้จะพาไปเที่ยว หึ ๆ ๆ"
           เฮอะตาคนโรคประสาทเดินหัวเราะไปละครับทิ้งให้คุณรินทร์ที่ยังสอบสวนคุณราชไม่เสร็จกับผมไว้โดยไม่สนใจอีก หนอยทิ้งระเบิดไว้นี่หว่า แง่ง
           
           "มานี่เลยพ่อมาเล่าให้ผมฟังเสียดี ๆ หนอยนี่ปิดอะไรผมอีก" น่าน คุณลูกบังเกิดเกล้าลากคุณพ่อเข้าห้องไปแล้วครับโดยมีผมคาบกระเป๋าตามไปด้วย

           มุขหรือเปล่าเนี่ยคุณรินทร์ไม่ยอมขนกระเป๋าปล่อยผมคาบให้ตัวเดียวเลยตั้งหลายใบกว่าจะหมดเล่นเอาหอบเลยครับ กรรมของหมาแสนรู้ครับ หงิง


           และหลังจากที่สอบสวนคุณพ่อผู้น่ารักและแสนซื่อไปจนพอใจแล้ว คุณรินทร์ก็ปล่อยให้คุณราชไปอาบน้ำแล้วก็นอนได้ครับส่วนตัวเองก็จัดของเข้าตู้แล้วก็อาบน้ำนอนมั่ง ไม่นานในห้องนอนก็มืดสนิททั้งคุณรินทร์และคุณราชหลับสนิทไปนานแล้วแต่ผมนี่ดิตาค้างอยู่สงสัยจะเพราะนอนมาทั้งวัน อืม อากาศดีแบบนี้ผมไปเดินเล่นดีกว่า ไปไหมครับถ้าไปก็ตามมาเล้ย ไม่ต้องกลัวเรื่องมืดครับเพราะผมไม่ทะลึ่งไปเดินหรอก ผมก็กลัวเป็นนา

           ผมค่อย ๆ ย่องออกมาครับ คุณรินทร์เปิดแง้มไว้ให้หน่อยหนึ่งเผื่อว่าผมอยากออกไปทำธุระส่วนตั๊วส่วนตัว เอาล่ะครับ ย่อง  ๆ อีกนิดเดียวก็จะออกไปได้แล้วอิอิ แกร่ก ๆ ๆ ๆ ( เสียงตะกายประตู ) อ้าว งี๊ดดดด เขาล็อคอ่ะ หงิง ผมอยากออกไปข้างนอกง๊าา   

           แต่เอ๊ะมือใครมาบิดประตูให้ขอบคุณคร๊าบ แต่เอ๊ะ  ง่ามือ มือใครอ่ะหรือว่า ( หางตกหูตก ค่อยๆหันไป ) ว๊ากกกกกกกกก ช่วยด้วย งี๊ดดดดดด

           อ๊ากกกกผีหลอก ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ

           "กะทิ"
           เหอ เสียง เสียงใครคุ้นๆ ลองมองดีๆดิ๊ อ้าว ปั๊ดธ่อ ที่แท้ก็อีตาคุณนิวัตินี่เองครับ โธ่เอ๊ยมาเงียบ ๆ หมาตกใจหมอ หนอย ตานั่นอยู่ในชุดกางเกงหลวม ๆ เสื้อเชิ๊ตเนื้อบางตัวใหญ่ ผมที่คงพึ่งสระยังหมาด ๆ แล้วก็ยุ่งนิด ๆ คงใช้มือเสยเอาอ่ะครับ แต่ดูยังไงมันก็หล่ออ่ะ

           "นอนไม่หลับหรือไง" หงึ ยิ้มครับ แง๊ ยิ้มพิมพ์ใจคุณรินทร์ค๊าบ’ทิไม่ได้ทรยศนะแต่ แต่

           "ไปเดินเล่นกันไหม" ไปค๊าบบบ อุ๊บส์ แหะ ๆ ๆ น่าขอแป๊บหนึ่งนะอยากไปไม่ใช่เหรอ (หาพรรคพวก)

           แล้วอีตาคุณนิวัติก็พาผมไปวิ่งเล่นยามดึกครับ โหไม่อยากบอกครับอากาศดีมากถึงมากทีสุดเลย ตลอดทางอีตาคุณนิวัติก็ไม่ได้ว่าอะไรครับ เขาเดินลากขาไปเรื่อยอืมทำไมผมรู้สึกว่าเขาเศร้า ๆ ยังไงก็ไม่รู้ เดินไปได้อีกสักพักร่างสูงที่เดินนำหน้าผมก็นั่งลงกับพื้นทรายครับผมก็เลยต้องนั่งด้วยเลยกลายเป็นเรานั่งพิงกันไปซะ แล้วจู่ๆก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นครับ

           "นึกว่าหายไปไหนที่แท้ก็มานั่งชมทะเลยามดึกนี่เอง"  นรกโปรด เสียงนี้มัน แงงง

           "ตามหาฉันเหรอ"
           อีตาคุณนิวัติหันไปหยอกเจ้าของเสียงที่มาใหม่ครับ แต่ผมงิแทบจะมุดทรายหนีอ่ะ คุณรินทร์ครับตามมาตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้ แล้วคุณรินทร์ก็นั่งปุ๊กลงข้าง ๆ ผม ฮ่า ๆๆ ๆ ทำไมสวรรค์เมตตาผมแบบนี้

           "เปล่า มาตามหาหมานอกคอกเท่านั้น"  แงง ผมเปล่าน๊า นี่อธิบายเซ่อีตาคุณนิว๊าดดดดด

           "อย่าไปดุมันเลยน่า ก็เห็นมันนอนไม่หลับเลยพาออกมาเดินเล่นว่าแต่เธอเถอะทำไมไม่พัก" หือ ทำไมคราวนี้ไม่กวนประสาทอ่ะ อืมมดูท่าว่าคุณรินทร์จะรู้สึกได้แฮะ ดูดิครับลดระดับอาการวีนลงละ

           "ขอบคุณนะ" โหว อะไรนะครับ

           "หือ"
           อีตาคุณนิวัติก็คงงครับหันมามองเลย แต่เออ ทำไมต้องมาคุยข้ามหัวผมด้วยอ่ะ โวะนอนดีกว่า ว่าแล้วก็เลยนอนครับนอนคั่นระหว่างสองคน เรื่องอะไรจะให้มานั่งใกล้กันล่ ไม่มีทาง แล้วผมก็เลยนอนฟังสองคนคุยกันครับ บางทีก็จะเงยหน้ามองคนนั้นคนนี้มั่ง แหะ ๆ ๆ

           "ก็เรื่องมาเที่ยว" เสียวคุณรินทร์อุบอิบ ๆ ในคอ ถ้าให้ทายนะคุณรินทร์ต้องหน้าแดงแน่ คุณรินทร์นะจริง ๆ แล้วขี้อายครับ แต่ชอบวีนเพื่อปกปิดแหะ ๆ ๆ

           "ไม่เป็นไร ฉันเองก็อยากมาเที่ยวด้วย ไม่ได้มาพักผ่อนหลายคนนานแล้ว" อืมเสียงอีตาคุณนิวัติเบาไปแฮะ เป็นไรป่าวอ่ะ …( เงยหน้ามอง ผมก็ห่วงนะ แต่ฟอร์ม )

           "แล้วครอบครัวคุณล่ะ"คุณรินทร์ถามตรงใจเลยครับอีตาคุณนิวัติเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะบอก

           "พ่อแม่ฉันเครื่องบินตกทั้งคู่ตั้งแต่ฉันเด็ก ๆ แล้วล่ะ" ง่าา พูดไม่ออกครับ อึ้ง คุณรินทร์ก็อึ้งด้วยเหมือนกัน

           "เอ่อ ผม .. ขอโทษ" คุณรินทร์ขอโทษด้วย อเมซซิ่ง

           "ไม่เป็นไรฉันทำใจได้นานแล้วล่ะ" งืออ ยิ้มกว้างเลยแต่ตาเขาไม่ได้ยิ้มตามเลยครับ

           งี๊ดดดดดด ผมครางเบา ๆ พร้อมกับลุกขึ้นเอาขาหน้าไปวางบนไหล่กว้าง ๆ ทำเอาอีตาคุณนิวัติงงครับแล้วก็หันไปมองคุณรินทร์ที่หัวเราะเบา ๆ แล้วลูบหัวผมไปมา

           "กะทิมันปลอบคุณน่ะ ใช่ไหมกะทิ" แหะ ๆ ๆ ถูกต้องค๊าบบบ โฮ่ง ๆ ๆ ผมเห่าตอบรับไปทำให้อีตาคุณนิวัติยิ้มออกมาแล้วก็ขอบใจผม สีหน้าเขาดีขึ้นมากเลยอ่ะ เย้

           "ขอบใจนะกะทิ" ไม่เป็นไรครับ แต่เอ๊ะเขาลุกแล้วล่ะ จะกลับแล้วเหรอ

           "ดึกแล้วเดี๋ยวไม่สบาย กลับกันดีกว่านะ" เขาชวนยิ้ม ๆ แล้วเดินนำไปโดยมีผมกับคุณรินทร์ตามไปติด ๆ ครับ ตลอดทางเข้าบ้านไม่มีใครอ้าปากพูดอะไรออกมาอีกเลยจนกระทั่งแยกกันเข้าห้อง คุณรินทร์ก็ล้างเท้าแล้วขึ้นเตียงนอน อืมได้เวลาพักแล้วครับ เอาไว้ค่อยสนุกต่อพรุ่งนี้ละกัน   

           "กะทิ ทางนี้ ๆๆ ๆ"
           คุณรินทร์ที่วิ่งนำหน้าไปโบกมือเรียกผมให้รีบวิ่งไปหาครับ โดยมีคุณราชตามมาด้วย ผมก็เลยรีบวิ่งไปก่อน แต่ก็ละล้าละลังเพราะรู้สึกว่าทั้งคุณพ่อและคุณลูกต่างก็ดึงดูดสายตาชาวบ้านเป็นบ้าเลยครับ เดี๋ยวก็มีคนมาทัก เดี่ยวก็มาทัก   ไม่สบอารมณ์หมาจริง ๆ เล้ย ว่าแต่อีตาคุณนิวัติไปไหนเนี่ย

           ผมมัวแต่มองหาอีตาคุณนิวัติพอหันมาอีกทีก็มีฝรั่งตัวโค่งมาเต๊าะคุณราชซะแล้ว

           กว๊ากกก อย่ามายุ่งกับเจ้านายช้านนนนนนน แง่งงง อ๊ะ อีตาคุณนิวัติมาขัดจังหวะได้พอดีแฮะ

           "…………….." อะไรสักอย่างครับที่อีตาคุณนิวัติพูดออกไป แต่ก็ทำให้ตาโย่งนั่นหน้าเสียแล้วก็ถอยฉากไปแทบไม่ทันเลยครับ

           "พ่อ หมอนั่นมาทำอะไร"
           โอ้ คุณรินทร์ก้ไม่น้อยหน้าครับรีบวิ่งกลับมาแต่ช้าไปหน่อยแฮะ บทพระเอกเลยตกเป็นของอีตาคุณนิวัติไป เอาน่าคุณรินทร์ไว้คราวหน้าค่อยแสดงฝีมือเนาะ

           "ไม่มีอะไรหรอกเขาก็มาทักทายน่ะ" ครับ คุณราชของผมยังรักษาระดับความเอ๋อได้คงเส้นคงวาคงศอกคงเมตรและคงกิโลเมตร หมาเซ็งครับหมาเซ็ง

           "พ่อ ผมขอร้องล่ะนะ ช่วยมองโลกในแง่ร้ายหน่อยได้ไหมเนี่ย" จริงของคุณรินทร์นะครับคุณราชมองโลกในแง่ร้ายมั่งก็ไม่มีใครจับเข้าตารางนะ

           "แต่ว่า .." ยังครับ ยังจะเถียงเดี๋ยวดีตายเลย - -

           "ที่รินทร์พูดก็ถูกนะราช เรื่องงานน่ะเธอไม่มีข้อบกพร่องแต่เรื่องอื่นเธอยังต้องปรับอีกเยอะเลยนะรู้ไหม"
           (พยักหน้าหงึกหงัก) เป็นครั้งแรกครับที่ผมเห็นด้วยกับคำพูดของอีตาคุณนิวัติครับ คุณราชเมื่อเห็นว่าเถียงไม่ออกก็เลยจ๋อยสนิทครับ คุณรินทร์ก็เลยต้องเปลี่ยนเรื่องแทน ใจอ่อนอ่ะครับ ^^

           "เอาเหอะ ๆ ป่ะไปเล่นน้ำทางโน้นดีกว่า กะทิเร็ว" คุณรินทร์ลากมือคุณราชนำไปโดยเรียกผมไปด้วย แต่เอ๊ะ ลืมใครไปป่ะครับ

           "ไปสิกะทิ" หือ อีตาคุณนิวัติบอกให้ผมรีบตามไปครับแต่ตัวเองไม่ขยับ เอาไว้ดีหมาลังเลอ่ะ แต่ไม่ต้องลังเลนานครับเพราะว่ามีคนช่วยตัดสินใจให้แล้วล่ะ นั่นไงครับ

           "จะยืนทื่ออีกนานมั้ยคุณนิวัติ รีบพาเจ้ากะทิตามมาด้วยล่ะผมกับพ่อจะไปก่อน"
           คุณรินทร์ที่วิ่งนำหน้าไปเมื่อกี้ชะงักกึกครับเหมือนนึกอะไรออกก็เลยหันกลับมาตะโกนบอก ถ้าผมตาไม่ฝาดนะผมเห็นคุณรินทร์แก้มแดง ๆ ด้วย เอ วิ่งเหนื่อยเหรอไงนะ แต่พึ่งวิ่งเองนะ

           "แกมีเจ้านายที่ดีนะ กะทิ"
           หือ เหรอ แน่นอนสิ เจ้านายผมดีที่สุดในโลกอยู่แล้วล่ะว่าแต่ว่ารีบตามไปเหอะ เดี๋ยวได้โดนฝรั่งลากไปทั้งพ่อทั้งลูกหรอก แล้วผมกับคุณนิวัติก็ออกเดินตามไปครับ ไม่ต้องรีบเดินตามไปติด ๆ แค่ให้ทั้งสองคนอยู่ในระยะสายตาก็พอ กว่าจะไปถึงจุดเล่นน้ำที่คุณรินทร์หมายตาไว้ ทั้งผมและอีตาคุณนิวัติก็เหนื่อยเหมือนกันเพราะต้องคอยกันบรรดาแมงหวี่แมงวันที่พยายามจะเข้ามาไต่ตอม

           คุณรินทร์ คุณราช แง่งงง เหนื่อย แล้วพวกเราก็ได้เล่นน้ำแบบส่วนตั๊วส่วนตัวสมใจครับ ไม่มีใครมาวุ่นวายให้อารมณ์เสียอีกนอกจาก …. พวกเดียวกันเอง นั่นไงครับ ๆ

           … นี่คุณนิวัติไม่ต้องมาจับได้มะ พ่อผมว่ายน้ำเป็นหรอกน่ะ..
           …. ก็เห็นคลื่นมันแรงกลัวจะโดนพัดไป …
           …. รินทร์อย่าทะเลาะกันเลยน่าา มาเล่นน้ำกัน..… ว๊ากกกกก … ริ๊นนนน ..
           …. แค่ก ๆ ๆ ๆ ๆ … ไงล่ะ อวดเก่ง… ยุ่งน่า …

           ฮ่า ๆ ๆ ๆ ก็งี้ละครับ ผมว่านะอีก 3 วันที่เหลือก็คงไม่ต่างจากวันนี้แหงเลย วันหยุดคราวนี้มันแสนจะป่วนจริง ๆ นะครับ เอาล่ะผมว่าผมไปเล่นน้ำมั่งดีกว่าเนาะ ไปละคร๊าบบบบ คุณรินทร์ คุณราชค๊าบบผมเล่นด้วยตัวว โฮ่ง

           เป็นไงครับวันหยุดของพวกผม   สนุกเนาะ  ถ้าไงผมไปเล่นน้ำต่อละนะครับ


เจอกันใหม่ตอนหน้าคร๊าบ  โฮ่ง ( ยกขาหน้าลาแบบหมา ๆ )

[win200]

ดูท่าทางเป้าหมายของตานิวัติคงจะเป็นรินทร์จริงๆจิน๊า

ส่วนคุณราชเหมือนจะเปนพ่อสื่อ

ถามจริงๆถ้าเรื่องนี้คุณราชม่ะคิดหาใหม่ ผมขอได้แมะ

[Na_RimKLonG]

เฮ้ออ


น่ารักจิงๆ

แล้วแล้วก็ +1  หึหึ

[wisa]

 

[krappom]

กี๊ดดดดดดดดดดดดดด
หมู...เอ๊ย หมากะทิหมาแว้วววว
คิดถึงจังเลย
 

[Ralf]

เฮฮาดีจังเลยยยยย   

[a_tapha]

 ครอบครัวสุขสันต์

[koraorni]

อิจฉากระทิ ได้ไปเที่ยวทะเลกะเค้าด้วย

[minchy]

สรุปว่าที่เข้าทางพ่อนี่ จะเต๊าะลูกว่างั้นเถอะ

[ordkrub]

น่าสงสารนิวัติเนอะ คงเหงาน่าดู

[golove2]

เป้าหมายคือลูก ใช่ไหมจ๊ะ      

[taniyone]

ตามไม่ทันเลยยย ช่วงนี้มีสอบ

แล้วก็ซ้อมเต้นอีก แต่วันนี้ไม่มีสอบเลยแวะมาหากะทิ

กะทินี่มีเพื่อนบ้านเยอะนะ ตอนไม่อยู่บ้านนี่คงไม่มีเหงา

เดินไปโน่นมานี่ก็ได้ของฟรีมากินละ อิอิ

คุณตาบดินทร์ก็สุดยอดเลย รินทร์ถอดแบบมาเป๊ะๆ ฮ่าๆ

คุณตาน่ารัก ถึงจะใจแข็งยังไงเจอหลานอ้อนก็ใจอ่อนได้

แถมรินทร์ยังมีหน่วยสนับสนุนแล้วด้วยน่ะ

ตอนสุดท้ายนี่ไปเที่ยวทะเลน่ารักมากๆ

เห็นจุดประสงค์ objective purpose ของอิตานิวัติอย่างชัดเจน

คนฉลาดก็งี้ละ เล่นแผนซ้อนแผน ฮ่าๆๆๆๆๆๆ สุดยอดที่สุดแล้ววคนนี้

ส่วนคนที่คู่กะคุณราชจะใช่คุณวินัยที่มาตอนแรกแล้วหายไปเลยเปล่าน้า

ยังไงก็รอติดตาม รีบๆมาบอกนะกะทิ จุๆๆๆๆๆๆ(ทำเสียงเรียกน้องหมา)

 

[PPK]

กะทิขอพล่าม

          สวัสดีคร๊าบ  มิตรรักแฟนหมาทุกท่าน ( ยกขาหน้าไหว้แบบหมา ๆ )  วันนี้ก็มาซะเกือบครึ่งคืนอีกละ  ไม่รู้ว่าจะมีใครถ่างตารอ   เอ้ย  ตั้งตารอผมบ้างน๊า  ฮ่าๆ  หลังจากที่ผมพาทุกท่านนอกเรื่องออกทะเลไปเสียนาน   เราแวะมาดูที่บ้านกันหน่อยดีกว่าไหมครับว่า   ตอนนี้สถานการณ์เป็นอย่างไร  โฮ่ง

ACT 6 : เรื่องคาใจของกะทิ

         โฮ่ง เช้าวันเสาร์ที่แสนจะสบายติดจะเริ่มหนาวแล้วตอนนี้ก็หน้าหนาวแล้วครับ   ฮ้า ไวปานนิยายเล่มละหกสลึงเจง ๆ   อากาศแบบนี้ล่ะผมชอบอ้าวก็ผมน่ะหมาเมืองหนาวนะครับอากาศเย็น ๆ แบบนี้นะ สวรรค์ของผมเลยแหละ พอตื่นมาผมก็ออกไปทำกิจวัตรส่วนตัวให้เรียบร้อยตามประสาหมาที่ได้การศึกษาอบรมมาดี ไม่ต้องถามนะว่าผมทำไรอ่ะ อืมมม เอ นี่คุณรินทร์ยังไม่ตื่นอีกเหรอเนี่ย ได้ไงกัน ผมเงยหน้าขึ้นฟ้า เห็นดวงตะวันลูกโตกำลังลอยขึ้นมาเรื่อย สายแล้วนี่นา คุณรินทร์ยังไม่ยอมตื่นอีก ขี้เซาจริง ๆ เลยน๊าา หน้าหนาวแบบนี้อากาศดีจะตาย ถึงจะเป็นวันหยุดแต่ก็น่าจะตื่นแต่เช้ามาสูดอากาศบริสุทธิ์กับเค้ามั่งนะเนี่ย อย่าว่ากระนั้นกระนี้เลย ผมไปปลุกดีกว่า ลัลล๊า ๆ ( วิ่งกระแดะไปหาคุณรินทร์ที่ยังนอนอุตุอยู่บนเตียงเอาผ้านวมพันตัวเป็นดักแด้เลย )

         "คุณรินทร์ค๊าบ  ตื่นเถอะค๊าบ  คุณรินทร์ คุณรินทร์ คุณริ๊น"
         ผมพยายามเรียกคุณรินทร์ให้ลุกจากเตียงนุ่ม ๆ ด้วยความพยายามอย่างยิ่งยวด ไม่ว่าจะเห่ารอบเตียง คาบผ้าห่มลากไปทิ้ง หรือแม้กระทั่งปีนขึ้นเตียงเอาหัวไปซุก ๆ ๆ ๆ ให้ตื่นแต่...

         "หืออ อื้อ"
         คุณรินทร์ครางแบบไม่พอใจที่พร้อมกับมือที่ฟาดเปรี้ยงลงมากลางหน้าผากผมเต็ม ๆ เลยอ่ะ อ๋อย ดาวขึ้นเลยอ่ะ แง๊ ใจร้าย  ๆ คุณรินทร์ใจร้าย 'ทิแค่มาปลุกอ๊าาา ทำไมต้องมาตีเค้าด้วยยยย โฮ ...เจ็บน๊า

         "หือ กะทิ"
         นั่นทำเค้าเจ็บยังมาทำเสียงทองไม่รู้ร้อนอีก หมาก็งอนเป็นนะ ฮึ่ ดู๊ ดูครับท่าน คุณรินทร์เมาขี้ตางัวเงียตื่นขึ้นมาดูผมที่โดนฝ่ามือพิฆาตมารไปหนึ่งป๊าบ ไม่น่าหวังดีมาปลุกเล๊ยยย

         "ขอโทษทีนะ กะทิ มือมันไปโดนเองอ่ะ ฮ้าว ง่วงเป็นบ้า" ผมได้แต่นั่งฟังคุณรินทร์บ่นงึมงำ ๆ  ง่วง ง่วงได้ไงเนี่ย เมื่อคืนก็เห็นนอนตั้งแต่หัวค่ำ วุ้ย งง

         "นี่กะทิ เมื่อคืนฉันสะดุ้งตื่นขึ้นมากลางดึกล่ะ แล้วก็พอมองออกไปข้างนอกนะก็เห็นดาวตกด้วย สวยมากเลยล่ะ ฉันก็เลยลากผ้าห่มไปรอดูรู้ตัวอีกที ก็เกือบเช้าแล้วฮ้าววว"
         คุณรินทร์เล่าไปเรื่อย ๆ ประมาณว่าคิดว่าผมฟังเข้าใจ อ๊ะ แต่ผมก็ฟังรู้เรื่องระคร๊าบบ ไม่งั้นจะเอามาเล่าเป็นตุเป็นตะได้เหรอ อย่างนี้นี่เอง มิน่าล่ะท่าทางคุณรินทร์ง่วงเชียว แต่ไหน ๆ ก็ตื่นแล้วไปเดินเล่นกันดีกว่านะคุณรินทร์นะ ๆ ๆ ๆ ๆ
ผมวิ่งไปคาบเชือกที่ไว้สำหรับล่ามคอหมาเวลาไปวิ่งนอกบ้าน ความจริงผมไม่ค่อยชอบใส่หรอก แค่ปลอกคอก็ระคาญจะแย่แล้ว แต่คุณรินทร์บอกว่าจะได้ปลอดภัย ผมก็ต้องเชื่อคุณรินทร์ล่ะครับ พอคุณรินทร์เห็นผมคาบเชือกล่มคอมาก็ยิ้มเลยครับ เอามือมาลูบหัวผม แฮ่  ดีจัง ๆ ไปเที่ยว ๆ

         "อยากไปเที่ยวล่ะสิ รอเดี๋ยวนะไปเปลี่ยนเสื้อก่อน"
         ว่าแล้วคุณรินทร์ก็ลากสังขารไปล้างหน้าเปลี่ยนเป็นชุดออกกำลังกายครับ ยังไม่อาบน้ำเพราะเดี๋ยววิ่งกลับมาก็อาบอีก เสียเวลา ไม่ถึง 15 นาทีเราก็พร้อมจะไปกันแล้วว

         "เอ้า ไปกันเหอะ กะทิ" คุณรินทร์บอก แต่ไม่ทันทีที่พวกผมจะไปไหนเลยฮะ คุณราชก็โผล่ออกมาจากห้องพร้อมกับชุดวิ่ง อ้าว!! จะไปด้วยเหรอ

         "ไปวิ่งเหรอ พ่อไปด้วยสิ" คุณราชยิ้มแป้น คุณรินทร์ทำหน้างง ส่วนผมก็ตัวเอ๋อเกาะเลย ก็ปกติคุณราชแกชอบไปวิ่งกับพวกผมที่ไหนกันล่ะ ถามทีไรก็บอกว่าจะนอน

         "พ่อเนี่ยนะ" คุณรินทร์เสียงหลง ร้อยวันพันปีไม่เคยจะลากคุณราชไปได้ ชวนทีไรก็บอกยังไม่อยากไป แล้วนี่ไหงมาเสนอตัวเองเลยล่ะ

         "อืม พักนี้รู้สึกล้า ๆ เลยอยากจะออกกำลังซะหน่อย ว่าไง ไปได้หรือยัง"
         คุณราชถามเสียงสุดแสนจะลัลล๊าเลยครับ ตั้งแต่ทะเลาะกันคราวก่อนรู้สึกคุณราชจะเปลี่ยนไปมากเลยพยายามหาเรื่องมาอยู่กับคุณรินทร์มากกว่าเดิม ไปไหนก็ไปด้วยตลอด ท่าทางคุณรินทร์เองก็ชอบซะด้วย ดู ๆ ๆ ๆ อมยิ้มใหญ่เลย ยังกะเด็กแน่ะ โฮะ ๆ ๆ

         "โอเคฮะ ดีเหมือนกัน ออกกำลังกายซะมั่งจะได้แข็งแรง" คุณรินทร์เค้าว่างั้นฮะ แล้วพวกผม ก็เลยได้ไปวิ่งกันทั้งครอบครัวเลย เย้ ชอบจัง วันนี้ผมเลยคึกเป็นพิเศษเลยครับ โย่ว ๆ ๆ ใคร ใครจะมีความสุขเท่าผมกันคร๊าบ บรู๊วว....

         ที่ที่พวกผมมาวิ่งเป็นสวนสาธารณะใกล้ ๆ บ้านเองครับ อย่างที่บอกตั้งกะตอนแรกบ้านที่พวกผมอยู่เป็นที่พักพวกพนักงาน เขาเลยมีอะไรให้ครบครันเลยล่ะครับ พวกผมก็เลยได้สบายไป ผมวิ่งนำหน้าปุเลง ๆ ไปเรื่อย ๆ โดยมีคุณราชกับคุณรินทร์วิ่งตามมา วิ่งไปคุยไปกระหนุงกระหนิงตามประสาพ่อลูก น่ารักจริงจริ๊ง แต่ความสุขก็ไม่ได้อยู่คู่กับได้นานหรอกครับ อนิจาไม่เที่ยง  ไม่มีอะไรแน่นอนในโลก เป็นสัจธรรมครับ เศร้าครับ ทำไม๊ สิ่งศักดิ์สิทธิ์ถึงได้ชอบแกล้งหมาน้อย?? น่ารักอย่างผมนักฮึ๊  ทำม๊าย นั่นไงครับตัวทำลายความสุข มันมาแล้วครับมันมาแล้ว

         "ว่าไง ราช พาลูกมาวิ่งเหรอ ดีจังนะ"
         เสียงมารร้าย เอ้ย เสียงอีตาเจ้านายขี้เก๊ก จอมตื๊อ แล้วก็สุดแสนโคตะระกวนประสาทดังมาแต่ไกลพร้อมกับเจ้าของเสียงที่มาพร้อมกับความหล่อ ล่ำ เท่ห์ บาดตาบาดใจทั้งสาวและไม่สาวแถวนั้นให้เหลียวหลังมองตามจนคอเคล็ดกันเป็นแถบ ฮึ ความจริงผมก็ไม่ได้อยากจะชมหรอกนะ แต่มันหล่ออ่ะ ชิ ๆ แต่คุณราชกับคุณรินทร์ของผมก็ใช่ย่อยนะ มีเหมือนกันที่เหลียวมองกันคอแทบหัก แต่...มันดันเป็นผู้ชายกันหมดนี่สิ   ผมล่ะสุดจะเซ็ง แล้วก็นะ ไอ้เรื่องด่าคนคุณรินทร์ของผมไม่เคยแพ้ใคร แต่ทำไม ทำไม๊ไอ้เรื่องเซนส์เวลาคนมาสีนี่มันติดลบสิ้นดี งานมันก็เลยมาหนักที่หมาอย่างผมตัวเดียว ที่ต้องคอยวิ่งต้อนหน้าต้อนหลังไม่ให้คุณ ๆ ทั้งสองวิ่งหลงทางไปเข้าอ้อมแขนหมาป่าที่ไหนได้ใครแหยมเข้ามาใกล้เป็นต้องโดนผมยื่นหน้าไปทักทายก่อน กว่าจะยอมถอยไปหมดเล่นเอาเหนื่อย แต่ว่า อีตาที่มาใหม่นี่ดิ รับมือยาก ดีไม่ดี ผมจะพาลเสียชีวิตเอา

         "ฮึ ตัวมาร" นั่นคุณรินทร์ของผมเอาเชียว ทีงี้ล่ะไว ฮึ

         "หือ ว่าไงนะ รินทร์"
         อีตาคุณนิวัติทำหูเป็นไม่ดีหันมาหาคุณรินทร์พร้อมกับแจกยิ้ม โด่ ไปแจกสาว ๆ ไป๊ ชิ่ว อย่ามาล่อเด็กแถวนี้ คุณรินทร์พอเห็นงั้นก็ถลึงตาใส่สะบัดหน้าพรืดเลยครับ ทำเอาอีตาคุณนิวัติหัวเราะก๊ากเลยอ่ะ อีตาเจ้านายบ้านี่ยังวิปริตไม่เลิก

         "สวัสดิดีครับคุณนิวัติ มาวิ่งเหมือนกันเหรอครับ"
         คุณราช คุณพ่อผู้แสนดีและบริสุทธิ์ดุจน้ำค้างยามเช้า ทักทายนายตัวเองด้วยความรื่นเริง หารู้ไม่ว่ากำลังก่อกองไฟข้างตัวอยู่ เดี๋ยวเหอะ ๆ ๆ

         "อืมม นาน ๆ ทีน่ะ วันนี้เห็นอากาศดีเลยมาวิ่งดู ไม่นึกว่าจะเจอเธอกับรินทร์ .... แกด้วยนะกะทิ" เออ ยังดีที่รู้จักทักทาย ฮึ่

         "โฮ่ง (แปลว่า หวัดดี)"
         ฮึ บอกแล้วผมเป็นหมามีมารยาทเค้าทักมาผมก็ต้องทักตอบ แล้วก็สะบัดหน้าไปอีกทาง ทำเอาอีตาคุณนิวัติหัวเราะลั่นเลยครับ อะไรขำอะไร

         "ฮะ ๆ ๆ กะทินี่เหมือนเธอเลยนะรินทร์ เลี้ยงได้ดีจริง ๆ" เอ้านั่น ชมหรือด่าครับท่าน คุณรินทร์ลมออกหูแล้วมั้ง เนี่ย วอนแล้ววอนซะแล้ว

         "ขอบคุณที่ชม" กร๊อดดด เอ๊ะเสียงไรแปลก ๆ โถ คุณรินทร์กัดฟันกรอด ๆ เป็นมอดกินไม้เลยนิ อีตาคุณนิวัติยิ้มกริ่มลอยหน้าลอยตาท้านรกอยู่

         "เอ่อ คุณนิวัติมาคนเดียวเหรอครับ" เก๊งงง ระฆังทองช่วยชีวิต คุณราชทำหน้าที่เทพีเสรีภาพอีกตามเคย อีตาเจ้านายจอมแสบหันไปเก็กหน้าหล่อ

         "อื้อ ขอร่วมวงด้วยคนได้มั้ยล่ะ"
         นั่น มาฟอร์มเดิมครับ และแน่นอนว่าคนอย่างคุณราชมีหรือที่จะปฏิเสธ ไม่มีทาง ไม่มี๊ รอให้น้ำท่วมหลังเป็ดก่อนเหอะถึงจะมีคำว่าไม่ออกมาจากปากคุณราชอ่ะ ครับ โอ๊ยผมจะบ้า

         "ได้สิครับ ไม่มีปัญหาอยู่แล้วล่ะ"
         ครับ คุณราชไม่มีปัญหา แต่คนที่มีปัญหาน่ะ ยืนหน้าบูดเป็น ... อยู่นู่นแล้ววว ดูซะมั่งเด๊ ...หาเรื่องให้ 'ทิจะโดนกระทืบอีกแล้วนะ คุณราช

         "กะทิ ไป"
         นั่นเอาแล้วไง แล้วคุณรินทร์ก็นำผมวิ่งทิ้งห่างไปเลยครับ แต่ก็ไม่ห่างไรมากหรอกกลัวอีตาเจ้านายประสาทกลับนี่ฉกคุณพ่อสุดที่รักไปซะก่อน สุดท้ายขบวนการวิ่งของพวกผมก็ได้อีตาคุณนิวัติมาร่วมก๊วนจนได้ ท่าทางคุณรินทร์แกจะโมโหโทโส จนลืมฟังว่าสองคนนั้นเขาคุยอะไรกันแหละครับ แต่เนื่องด้วยว่าผมเป็นหมา ซึ่งประสาทสัมผัสดีกว่าคนหลายร้อยเท่า ไม่ต้องแอบฟังมันก็ได้ยิน อ๊ะๆๆ อย่ามาว่าผมนะ ผมไม่ได้เสียมารยาทซะหน่อย เสียงมันลอยมาเข้าหูผมเอง ไอ้ผมก็สมองดีเลยจำได้ เหอะ ๆ จากที่ผมแอบฟัง เอ้ย จากเสียงที่ได้ยินลอยมา ผมจับประโยคการสนทนาได้เลา ๆ ครับ คืองี้ฮะ

         "วันเสาร์หน้า ตอนเย็น คุณนิวัติว่างมั้ยครับ" คุณราชถามขึ้นขณะที่วิ่ง ๆ กันอยู่ อีตาคุณนิวัติทำท่าคิดอยู่พักหนึ่งถึงจะตอบ ลูกเล่นนัก

         "อืมม คิดว่าไม่มีอะไรนะ ทำไมเหรอ"
         คุณราชยิ้มอาย ๆ เอ่อ คุณราชครับ ลูกก็ยังอยู่นะครับจะสารภาพรักก็ไปไกล ๆ หน่อยเดี๋ยวได้มีศพแถวนี้หรอก ผมขี้เกียจหาเบอร์ร่วมกตัญญูนะครับ

         "คือว่า..."
         แล้วก็มีเสียงเด็กที่ไหนก็ไม่รู้ดังเจี๊ยวจ๊าวมา ปัดโธ่ เลยไม่รู้กันเลยว้อยยยว่าคุณราชบอกอะไรอีตาคุณนิวัติเล๊ยยย แฮ่ กัดเด็กตายนี่ผิดกฎหมายมั้ยครับ ฮึ๊ แง่ง ด้วยความที่ผมเป็นหมาที่ดี และรักเจ้านายอย่างแรงเลยต้องพยายามเข้าไปใกล้ ๆ เพื่อจะให้รู้ว่า คุณราชจะพูดอะไรกับอีตาคุณนิวัติ แต่อนิจจา ได้ยินแค่ว่า

         "อืมม" แค่นั้นอ่ะค๊าบ เซ็ง

         สรุปเลยไม่รู้กันเลยว่าพูดอะไรกัน แถมขากลับคุณรินทร์ก็ทำหน้าบูดไม่เลิกส่วนคุณราชก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ฮึ่ มันต้องเกี่ยวกับเรื่องที่คุยกันเมื่อกี้แน่ๆเลย แต่ ไม่นานคุณรินทร์แกก็ลืมเรื่องเมื่อเช้า กลับมาอี๋อ๋อออเซาะฉอเลาะกับคุณราชเหมือนเดิมเลยครับ เออนะ เป็นปลาทองซะแล้วคุณรินทร์ 3 นาทีลืม เฮ้อ แล้วนี่ผมจะทำไงล่ะเนี่ย ต้องทนเก็บความสงสัยไปตลอดเลยรึไง๊ ก๊าซ


เจอกันใหม่ตอนหน้าครับ  โฮ่ง

[Jesale]

อิอิ น่ารักมากมาย กะทิ น่ารัก
รินทร์ น่ารัก ราช น่ารัก อิอิ 

[wisa]

 

[minchy]

อารายเนี่ยกะทิ    ทำไมถึงพลาดตอนสำคัญเล่า

[koraorni]

โหยกระทิคะแนนตกฮวบเลยนะตอนนี้อะ

พลาดได้ไงเนี่ยประโยคสำคัญซะด้วย

ต้องไปสืบมาให้ได้นะว่าคุณราชพูดอะไร

ขอบคุณนะคะ