หัวข้อ: กลับมาจากนรก - เปิดรีพริ้นท์แล้วนะรู้ยังแฟนขาบบบบ วันนี้-20/10/58

[hoshinokoe]

เอาตอนพิเศษอีกๆ สองพี่น้องยังไม่ได้มุ้งมิ้งเลย อิๆ

[แมวดำ]

อ่านรวดเดียวจบเลย

เห็นตั้งนานแล้วแต่ไม่ได้เข้ามาอ่านซักทีเสียได้โอกาสเม้น

ที่หายไป

[PJansam]

เห้ย งงอะ สรุปว่าคุณพี่เป็นพี่ของไมเคิล มีเมียเป็นภูมิ ก่อนจะมาเป็นเกียรติยศใช่ป้ะ
ชอบเลยวันสบายๆสไตล์คุณพี่ แค่ฟังก้อยากกีดตามละ  คิดถึงหนุ่มส่งพิซซ่า ส่งเขามาหาคนอ่าานิสนึงนะคะ

[na_near]

ไม่ได้อ่านนิยายแนวนี้มานานแล้ววววววววววววว   
มันตื่นเต้น  มันลุ้น  มันหวีดปนสยองมากเลย
โมเม้นพี่น้องมุ้งมิ้งกันแบบโหดๆก็น่ารัก
มีเรื่องให้คาดไม่ถึงตลอดเลย

ตอนพิเศษของไมเคิลก็น่าลุ้น  หนูในร่างแมว เป็นๆไปได้
แล้วจะได้เจอคุณพี่ชายไหมเนี้ยะ  แล้วคุณพี่ชายจะเป็นตัวอะไรไปแล้วนะ ลุ้นๆๆๆ

[Phut]

 

[monaligo]

เรื่องนี้อ่านกี่ทีก็อึ้งทึ่งตะลึง
เผ่าพันธุ์เดียวกันนี่เองไมเคิลถึงชอบกินศพโจรด้วย
รออานตอนพิเศษจ้าาา 

[stickyyrice]

รอตอนต่อไปค่ะ

วันสบายๆที่ว่านิ ของเกียรติยศกับภาคภูมิ???

[Chichi Yuki]

สรุปไมเคิลก็เป็นแบบเดียวกัน
แล้วพี่ไมเคิลจะเป็นแบบเดียวกันหรือเปล่า
กรี๊ดกร๊าด! มารอเรื่องต่อไปค่าาาา

[EoBen]

โห ครอบครัวกลายพันธ์ สินะคะ


ขอบคุณค่ะ

[mutyamania]

เห้ย งงอะ สรุปว่าคุณพี่เป็นพี่ของไมเคิล มีเมียเป็นภูมิ ก่อนจะมาเป็นเกียรติยศใช่ป้ะ
ชอบเลยวันสบายๆสไตล์คุณพี่ แค่ฟังก้อยากกีดตามละ  คิดถึงหนุ่มส่งพิซซ่า ส่งเขามาหาคนอ่าานิสนึงนะคะ

ไมเคิลเป็นส่วนหนึ่งของคุณพี่ค่ะ ส่วนพี่ชายไมเคิล....สงสัยกันว่าตายแล้ว

[ormn]

 

[greensoda]

ครอบครัวอมตะ 

[เลิฟลี่]

พี่ชายของไมเคิ่ล สงสัยว่าตายไปแล้ว แต่ก็อาจจะยังอยู่ใช่มั๊ยคะ ลุ้นอย่างมีความหวัง

[~ ฤดูใบไม้ผลิ ~]

เข้ามาอ่านรวดเดียวจบ พออ่านจบถึงได้รู้สึกว่า
นี่ฉันมองข้ามนิยายสนุก ๆ แบบนี้ไปได้ยังไงเนี่ยยยย 

ชอบอ่ะ แอบจิตเบาๆดี อ่านฉากหลอนแล้วนั่งขำไม่รู้สิ 5555
รอตอนพิเศษจากคนเขียน 

[YaoTJi]

ครอบครัวที่อาศัยอยู่ในบ้านท้ายซอยหลังนั้น......

เป็นอมตะกันหมดเลยสินะ 

[mur@s@ki]

คิตตี้แฟนตาซีมาก
แต่ดีใจที่ร่างแยกได้กลับมาอยู่ด้วยกันใกล้กันอีกครั้งนะ
ถึงว่าสิคุณพี่เองถึงได้รักไมเคิลมาก คงรู้สึกไม่ต่างกัน อ่าาาา

 

[kny]

มาจากการทดลองเดียวกันเหรอ

[comkacom]

ขอเสนอ...ให้คุณพี่ของไมเคิล เป็นหมากลับมา เจอกัน ณ บ้านสวีทสยองท้ายซอย คริๆๆ ครบเลยงานนี้

[Cockroach]

WTF!!! บ้านนี้ไม่ธรรมดา

[mutyamania]

ซีรี่ย์ส่งท้าย : วันสบาย ๆของ(สอง)ชายผู้กลับมาจากความตาย



ตอนที่ 1 The Ghost(S)





[บรรยาย]


ในวันที่อากาศร้อน....


ร้อนมากเสียจน....หากคุณเก็บศพเอาไว้ในบ้านโดยที่ไม่ได้ฉีดฟอร์มาลีน  ศพจะต้องเน่าและส่งกลิ่นเหม็นมากกว่าเดิมหลายเท่านัก  นี่ยังไม่รวมหนอนที่ไชยั้วะเยี้ยะ  เนื่องจากมีแมลงวันเป็นพัน ๆตัวมาไข่ทิ้งเอาไว้


เว้นเสียแต่คุณจะรีบฝังศพเอาไว้ที่สวนหลังบ้าน


คุณจะไม่ต้องเสียเงินเพื่อรักษาสภาพของศพเลยสักแดงเดียว


แต่คุณต้องฝังลึกนิดนึงนะ  เพื่อป้องกันไม่ให้ศพนั้นถูกก่อกวนโดยสัตว์เลี้ยงของคุณ


“ตื่นแล้วเหรอครับที่รัก”


ภาคภูมิเอ่ยทักทายพี่ชายของเขาด้วยน้ำเสียงแจ่มใส  ขณะที่ตัวเขาเองนั้น  กำลังจัดโต๊ะเตรียมอาหารเช้า  โดยไม่แสดงท่าทีเบื่อหน่ายออกมาเลยสักนิด  แม้ว่าจะเป็นสิ่งที่เขาทำซ้ำ ๆมาโดยตลอด  บนโต๊ะมีแต่ของโปรดของคนทั้งคู่(แน่นอนว่าต้องเป็นอาหารมนุษย์....พวกเขาจะไม่แตะเลือดถ้าไม่จำเป็น....เพื่อคงสภาพความเป็นมนุษย์ให้ได้มากที่สุด)วางอยู่เต็มโต๊ะไปหมด  โดยไม่ลืมน้ำองุ่นของโปรดสุด ๆของคุณพี่ชาย  แช่เย็นจัด  ใส่ในเหยือกแก้วใบโต  ดังนั้นต่อให้ขี้เกียจตื่นขนาดไหน  เกียรติยศก็สามารถหอบหิ้วสังขารพาตัวเองลงมาจนได้


สะโหล...


สะเหล


สะโหล....


สะเหล



โดนคนแถวนี้สูบพลังมาทั้งคืนน่ะสิ!!!  ภาคภูมิเนี่ย...อะไรก็ไม่รู้  รู้ว่ารักมาก  มันก็น่าดีใจอยู่หรอกที่น้องชายรักเขามากขนาดนี้  แต่เล่นทำเรื่องลามกกับเขาไม่ได้หยุดไม่ได้หย่อนแบบนี้.....


มันพิสูจน์อะไรได้หรือ?  มีวิธีแสดงความรักได้อีกเป็นร้อยเป็นพันวิธี  ถมถืดไปน่ะ....


แถมเมื่อคืนนี้  หลังจากที่คุณภาคภูมิเหลือเวลานอนให้เขาอีกแค่ไม่กี่ชั่วโมง(แต่ตัวเองหลับปุ๋ยเป็นเด็ก ๆ)  เขาก็ดันถูกบางอย่างก่อกวนเอาอีก  บางอย่างที่ไม่ถึงกับทำให้เขากลัวหรอก  แค่ตกใจชนิดที่ว่าคาดไม่ถึงมากกว่า  นั่นแหละที่ทำให้เกียรติยศมีสภาพอ่อนเพลียอย่างที่เห็น....คงต้องกินมากกว่าทุกวันเลยล่ะ  ถ้าไม่เช่นนั้นก็คงต้องลำบากไปขอแบ่งปันเลือดมนุษย์ในยามวิกาลอีก...ซึ่งเขาขี้เกียจ...


“โย่วภูมิ”
“เฮ้ย....พี่ระวัง”


ตุ่บ ๆ ๆ ๆ ๆ......




โครม!!!!!


“โธ่เอ๊ยพ่อคุณ  ถ้าเดินดี ๆ ก็ไม่ต้องเจ็บตัวแบบนี้”
“สบาย....”
“ทางนี้เว้ยยย”


เกียรติยศกลิ้งตกบันไดลงมากองไม่เป็นท่าอยู่ที่พื้น  และเนื่องจากเอาหน้าคว่ำลงมา...เป็นผลให้คอของเขาหักจนหมุนกลับไปอีกทาง  เลือดไหลโกรกทั้งทางปากและจมูก  แต่ก็ยังทำเป็นตลก  ลุกขึ้นหันมาคุยกับน้องชาย  โดยที่หัวนั้นหันไปทาง...ตัวหันไปทาง


“ยังจะมาทำตลก”
“แค่หมุนกลับก็เรียบร้อยละ....ยังไม่ชินอีก”


เกียรติยศเหลือบตาขึ้นไปมองบางอย่าง  เขาเห็นเงาตะคุ่มนั้น  ผลุ่บหายเข้าไปในห้องเล็กตรงชั้นพัก


“กินกันเถอะ”
“แบบนี้น้ำองุ่นเหยือกเดียวคงไม่พอง่ะ....พี่ต้องซ่อมแซมส่วนที่สึกหรอนะ”  พูดจบเกียรติยศก็จ้วงช้อนลงไปในชามมันบด  ตักเข้าปากคำเบ้อเริ่ม
“มีองุ่นแช่เย็น”
“นายปอกเปลือกแล้วใช่มั้ย”
“อื่อ”
“พี่รักนายที่สุดเลย”  ว่าแล้วก็โผเข้าหาน้อง  ทำปากจู๋  พยายามจะไซร้อีกฝ่ายเสียให้ได้
“เดี๋ยว.....อย่าเพิ่งกอด....กินข้าวอยู่นะ....ว่าแต่....เมื่อคืนนี้พี่นอนหลับสบายดีไหม”
“ก็ไม่ค่อยเท่าไหร่......”


ภาคภูมิมองพี่ชายอย่างสงสัย  ก่อนจะเหลือบมองขึ้นไปข้างบนเช่นเดียวกัน  เขารู้สึกถึงความไม่ชอบมาพากลบางอย่าง  ไม่แน่....อาจใครสักคนเล็ดรอดการมองเห็นของเขา  แอบเข้ามาในบ้านหลังนี้ 


หรืออาจเป็นบางอย่างที่มองไม่เห็นด้วยตาเปล่า
.
.
.
.
.
.
.
.
“โอ้ยยยย”


เกียรติยศส่งเสียงร้องด้วยความตกใจมากกว่าเจ็บปวด  เมื่ออยู่ ๆก็มีอะไรลอยมากระทบหัวของเขา  ขณะที่กำลังนั่งพักผ่อนอยู่หน้าจอโทรทัศน์ในห้องโถง  ช่วงนี้เป็นช่วงปิดเทอมของภาคภูมิ  มันจึงเป็นวันสบาย ๆของเขาที่พิเศษขึ้นไปอีก  ได้อยู่ใกล้ชิดกับคนที่เขารัก  ฟินสุด ๆ กับองุ่นแช่เย็นปอกเปลือก  แสนจะชื่นใจ....


“เป็นอะไร....ใครทำอะไรฮึ”
“มีคนปาดิคชั่นนารีใส่หัวพี่”
“หืมมม?....ผมเปล่านา....”
“นี่ภาคภูมิ....นายเชื่อเรื่องผีแม๊ะ???”
“พวกเราไม่ได้เป็นผีสักหน่อย”
“โห่....ฟังก่อนสิอย่าเพิ่งขัด!!!!  นายนี่มันไม่มีเซ้นส์เอาซะเลย....เสียแรงที่เป็นน้องเป็นนุ่ง”
“อ้าว....อย่าพาลสิ  พี่เก่งกว่าผมนะ  แล้วอีกอย่างผมไม่อยากใช้พลังพร่ำเพรื่อ  ไหนว่าเราจะอยู่กันอย่างมนุษย์ไง”
“เมื่อคืนหยกมาหาพี่”
“หา!!!!”


คราวนี้มีเสียงหัวเราะดังขึ้น  และภาคภูมิได้ยินเต็มสองหู  เกียรติยศยกชาขึ้นจิบอย่างไม่ใส่ใจ


“ชากลิ่นมิ้นท์นี่สุดยอด”
“ดะ...ได้ยินมั้ย!!!”
“อื่อ.....เมื่อคืนนี้หมอนั่นมาหาพี่  มายืนมองอย่างเครียดแค้นที่ปลายเตียง.....แล้วเมื่อเช้าตอนที่พี่อาบน้ำ  น้ำจากฝักบัวก็เปลี่ยนเป็นสีแดง  พี่สนเสียที่ไหน  พี่ตบมือแปะเดียวก็กลับไปเป็นเหมือนเดิม  คิดจะสร้างภาพหลอนมาขู่กันเรอะ....ช้าไปหมื่นปีว่ะไอ้น้อง.....แล้วนั่นนายจะขนลุกทำไม  กลัวเป็นมนุษย์ไปได้น่า”
“นั่นผีนะเฮ้ยยยย”
“แล้วที่พี่ตกบันไดลงมาเมื่อเช้าก็........ฝีมือหมอนั่นแหละ....เด็กนายนี่แสบชะมัด.....ส่งคุ้กกี้ให้ทีสิ”


หลังจากเกียรติยศพูดจบ  ข้าวของในบ้านก็ปลิวว่อน  อย่างกับในหนังเรื่องโพลเทอร์ไกสท์  ถ้วยชา....หนังสือ.....หรือแม้แต่ที่เขี่ยบุหรี่  ลอยขึ้นและหมุนคว้างเป็นวงกลม  แต่เพียงไม่นานทุกอย่างก็สงบ  ข้าวของค่อย ๆลอยกลับมาอยู่ในตำแหน่งเดิมที่มันควรจะอยู่  เมื่อเกียรติยศชูมือขึ้นไปในอากาศอย่างใจเย็น



“ถึงพี่จะไม่กลัว....แต่ถ้าปล่อยเอาไว้มันก็เดือดร้อนนะ  ทำอะไรสักอย่างสิ”  ภาคภูมิคว้าตัวพี่ชายมากอดไว้  แต่กลับเป็นเขาเองนั่นแหละที่รู้สึกกลัว  เกียรติยศหัวเราะเอิ๊กอ๊าก
“หมอนั่นจะทำอะไรได้  นอกจากโผล่มาแบบหยอง ๆ กับทำข้าวของปลิวว่อน  ถึงยังไงก็ฆ่าพวกเราไม่ได้อยู่ดี  พวกเราเป็นอมตะนะ  ช่างหัวผีเถอะน่า  เดี๋ยวพอเบื่อมันก็เลิกเล่นเองแหละ”
“ยังจะมาชิวอยู่อีก....ไอ้พี่บ้าเอ๊ย”
“ดื่มชาสิ”
“หกหมดแล้ว”
“งั้นก็ไปชงมาใหม่”
“ผมไปเล่นกับไมเคิลดีกว่า”
“กลายเป็นแมวของนายไปแล้วสินะ” 
.
.
.
.
.
.
แล้วหลังจากนั้นมา  บ้านท้ายซอยก็มีสมาชิกเพิ่มมาอีกหนึ่ง



ทุกเช้า....



เกียรติยศจะเอ่ยทักทายกับวิญญาณของหยกที่แอบซุ่มรอเขาในห้องน้ำ...หรือไม่ก็ตู้เสื้อผ้า  คอยสร้างภาพหลอนอาทิเช่น  ปรากฏตัวในสภาพเลือดท่วมร่าง  หรือแหกอกโชว์หัวใจที่เต้นตุ่บ ๆ แต่สิ่งที่อีกฝ่ายตอบสนองก็แค่ยกมือขึ้นเซย์ไฮ  แล้วก็เดินทะลุร่างนั้นไป


นั่นยิ่งทำให้วิญญาณร้ายนั้นโมโหจนอกจะแตกตาย


ผิดกับภาคภูมิที่ตอนนี้เริ่มจะชินแล้ว  กับการที่ร่างเปลือยเปล่าของหยกนั้นขึ้นคร่อมร่างของเขากลางดึก  และพยายามยั่วยวนขอคืนดี


“ถึงจะเป็นแฟนเก่าก็เถอะนะ....ไม่คิดจะไปผุดไปเกิดหรือไง”
“ก็เรารักภูมินี่”
“เฮ้อ....รักแล้วจะทำไงได้ล่ะ  เราเองก็มีคนที่เรารักอยู่แล้วนะ  รักกันมาก่อนนายด้วย  ตัดใจเถอะ  ไปเกิดซะไป”
“ไปยังไงอ่ะ....ก็ไม่เห็นมีใครมารับเลยนี่หว่า...ถ้ามีคงได้ไปนานแล้ว....นี่ภูมิรู้มั้ย  นานเลยนะกว่าเราจะใช้แรงแค้นทั้งหมด  รวบรวมพลังวิญญาณ  เพื่อปรากฏกายให้คนเห็นได้น่ะ”



ผีตัวแสบจ้อไม่หยุด  และใครบางคนนั้นกำลังหึง....คนที่ดูเผิน ๆแล้วเหมือนจะไม่ใส่ใจใคร



“ไปคุยกันข้างนอกม๊ะ”
“หึงเหรอครับคุณเกียรติยศ”
“นายนี่มันกวนประสาทไม่เปลี่ยนเลย”
“คุณมันก็ยังตายยากตายเย็นเหมือนเดิม”


เฮ้อ....ภาคภูมิกลุ่มใจชะมัด


อีกคนหนึ่งก็ผี....อีกคนหนึ่งก็สิ่งมีชีวิตระดับสูง  แล้วตัวเขาล่ะ?....เป็นอะไร 


สงสัยจะมีแค่เจ้าแมวหน้านิ่งเสียกระมัง  ที่ดูจะเป็นปกติที่สุดแล้วในบ้านหลังนี้
.
.
.
.
.
.
.
ผ่านไปอีกหลายวัน  การกลั่นแกล้งของผีร้ายกลับยิ่งหนักขึ้น


ข้าวของในบ้านตกลงมาแตกกระจายในยามวิกาล


พื้นบ้านเต็มไปด้วยรอยย่ำ


ขนของเจ้าเหมียวหลุดเป็นกระหย่อมคล้ายแมวเป็นขี้เรื้อน(แต่มันก็ยังคงหน้านิ่ง....ไม่ทุกข์ร้อน)



คนที่ดูไม่ทุกข์ร้อนใจในตอนแรก  กลับเป็นคนที่โกรธมากที่สุดในตอนนี้  เมื่อสัตว์เลี้ยงตัวโปรดของเขาโดนแกล้ง  มันเหมือนกับถูกลูบคม  หรือโดนหยามน้ำหน้ากันดีดีนี่เอง


“แน่จริงออกมาดิวะ”
“ใจเย็นก่อนสิ.....เราไปตามคนมาปราบผีก็ได้นี่”


วิญญาณร้ายปรากฏกายในแบบสยองเต็มพิกัด  สภาพเดียวกับตอนที่ใกล้ตาย(หากเป็นสภาพตอนที่ตายแล้ว...คงไม่เหลืออะไร  เพราะถูกเกียรติยศเขมือบจนหมด)  หนังท้องโป่งพองและตึงราวกับกลอง  เห็นเป็นเส้นเลือด  ใบหน้ายุบ  กะโหลกบี้  ตาโบ๋  และมีเลือดไหลทะลักออกมาอย่างกับเขื่อนแตก....


ร่างนั้นพุ่งเข้าใส่พี่ชายด้วยความอาฆาตแค้น  ในตอนนี้....วิญญาณร้ายสามารถจับต้องร่างกายของอีกฝ่ายได้แล้ว


"เปล่าประโยชน์  ก็รู้นี่ว่าข้าเป็นอมตะ"
"หึ....ไม่ตายสิดี  จะได้ทรมานพวกแกไปเรื่อย ๆ คนเลวอย่างแกทำไมถึงยังลอยหน้าลอยตามีความสุขได้อยู่อีก  ทำไมไม่หาย ๆไปซะอย่างที่รับปากเอาไว้...ทำไมถึงเป็นแกที่เสวยสุข  ส่วนข้าต้องตายอย่างทรมาน  แม้ศพใส่โลงก็ยังไม่มีเลยด้วยซ้ำ"
"ก็เอ็งทำร่างของข้าเสียหาย  ร่างกายข้ามันก็ต้องหาสิ่งมาทดแทน  มันเป็นสัญชาติญาณ  เข้าใจกันหน่อยเซ่!!!!....เอ็งอยากประมาทเอง  ถึงตอนนี้ข้าก็ไม่อยากตายแล้วโว้ยยยยย"


ภาคภูมิยืนกัดเล็บมองทั้งสองฝ่ายที่กำลังโต้เถียงกัน  เขาจะทำอย่างไรดี  จะวิ่งไปหาน้ำมนต์หลวงพ่อมาพรมดีไหม  ครั้นจะให้ทิ้งพี่ไปก็ทำไม่ได้อีก


อีกฝ่ายเป็นผี....


อีกฝ่ายก็เป็นอมตะ


ดูเผิน ๆ ไม่มีตรงไหนน่าเป็นห่วง


แต่ยังไงเขาก็อยากจะใช้ชีวิตอย่างสงบสุข  มากกว่าจะต้องมาทนกับการก่อกวนของผีไม่เว้นแต่ละวัน  มันทำให้เขาแทบจะเป็นบ้า  ถ้าเป็นมนุษย์คงบ้าไปแล้ว  และตอนนี้ภาคภูมิอยากบ้าไปซะ  จะได้ไม่ต้องมารับรู้อะไรทั้งนั้น


"หยุดนะ"


ภาคภูมิหันไปตามเสียงนั้น  รวมถึงอีกสองคน(?)ที่กำลังเถียงกันอยู่ก็ด้วย


"หยก"
"แก"
"เหยยย....ทำไมมีสองหยกล่ะเนี่ย"


หยกอีกคนมาในสภาพล่องลอย....โปร่งแสง  ขาวกระจ่าง  และเปลือยเปล่า  ยืนประจันหน้ากับหยกอีกคน  ที่ผละออกมาจากเกียรติยศ


"หยุดเถอะ.....ยังไม่เข้าใจอีกหรือไง  เพราะนายเอาแต่เคียดแค้น  สุดท้ายแล้วชีวิตของเราทั้งคู่ก็พังไม่เป็นท่า  ไม่ได้อะไรสักอย่าง  แถมยังไม่เหลืออะไรอีก  มิหนำซ้ำยังทำให้พ่อกับแม่ต้องเศร้าอีก....."
"ก็เพราะความอ่อนแอไม่เด็ดขาดของแกนั่นแหละ  มีแต่ข้าที่เหนื่อยอยู่ฝ่ายเดียว  แต่แกกลับเลือกที่จะยอมแพ้แล้วอยู่เฉย ๆ  แกไม่เคยทำอะไรเพื่อตัวเอง  สมแล้วที่คนพวกนั้นทิ้งแกไปหมด  แกมันก็แค่ตุ๊กตาระบายความใคร่"


เข้าใจแล้ว



ทุกอย่างนั้นกระจ่าง




เพราะหยกมีทั้งด้านดีและร้าย  แยกออกจากกันอย่างชัดเจน  ด้านดีสั่งให้อยู่เฉยและยอมรับ  ขณะที่ด้านร้ายนั้นดิ้นรนเอาชนะ  ตายไปแล้ว  วิญญาณถึงได้แยกเป็นสองส่วน  อีกส่วนมาเพื่อแก้แค้น  อีกส่วนมาเพื่อแก้ไขสิ่งที่ผิดพลาด


"เราขอโทษพวกนายด้วยนะ....ทั้งภาคภูมิและคุณเกียรติยศ  ที่เราไม่เข้มแข็งพอที่จะทำใจยอมรับการสูญเสียได้  ถึงได้สร้างอีกตัวตนขึ้นมา"
"หุบปาก  จะไปขอโทษพวกมันทำไม  มีแต่เรานั่นแหละที่ต้องทนทุกข์ทรมาน"
"หยุดเถอะ....พอได้แล้ว"
"นี่แกขึ้นเสียงเรอะ!!!....แกน่ะ....เป็นคนดีไม่ใช่รึไง"
"คนดีก็โมโหได้เว้ย....หัดฟังกันบ้าง  รู้มั้ยที่ทำอยู่มันน่าสมเพชแค่ไหนอ่ะ"
"ก็ยังดีกว่าขี้แพ้ละวะ....โธ่เอ๊ย  ทำมาเป็นสร้างภาพสวย  หัดลงทุนทำเอฟเฟคให้มันอลังการซะบ้าง  ดูอย่างข้านี่"
"เชอะ"
"ชิส์"


ภาคภูมิเดินไปกินพาราด้วยความเคยชิน(เพราะยังคงติดพฤติกรรมแบบมนุษย์)  ขณะที่เกียรติยศนั้นยกมือขึ้นปิดปากกันเสียงหาวแบบผู้รากมากดี  ก่อนหันไปเปิดโทรทัศน์  และฉีกซองมันฝรั่งอบกรอบ 


แล้วหลังจากนั้น


ทุกครั้งที่ผีของหยกในด้านร้ายปรากฏตัวขึ้นมากลางดึก  ผีอีกตัวที่เป็นด้านดีก็จะออกมาเทศนา  เกียรติยศชอบผีด้านร้ายมากกว่า  เพราะมันดูน่าตื่นเต้นกว่านิดหน่อย...นิดหน่อยจริง ๆ  ส่วนผีอีกตัวนั้นทำให้เขาง่วงจนหลับ  แต่ก็ดี....เพราะมันทำให้เขาหลับสบายยิ่งกว่าฟังเพลงคลาสสิค  ได้ผลชะงัดนัก


เป็นอยู่อย่างนั้นอีกสักพักหนึ่ง


ไม่นานเสียงของหยกก็ค่อย ๆจางลง  และภาพของหยกที่เคยเด่นชัดก็ค่อย ๆเลือนหายไป  จนในที่สุดผีของหยกก็ไม่มาปรากฏตัวให้เห็นอีก


ตลอดกาล


"นี่ภาคภูมิ...."
"อะไร"
"เลิกไหว้พระเหอะ.....พระที่ห้อยอยู่เต็มคอน่ะก็ถอดออกซะ  อย่างกับคนบ้าเลยรู้ตัวมั้ย"


น้องชายของเขานี่ช่าง 'มนุษย์' เสียจริง



ป่านนี้หมอนั่นคงไปเกิดแล้ว




ไม่ก็แตกดับไปเองล่ะมั้ง





ว่าแล้วก็ขอฟัดแมวเล่นเสียหน่อย  ให้สมกับที่เป็นวันสบาย ๆอย่างแท้จริง

.
.
.
.
.
.
.
.
end

[sin_no]

   ตลกอ่ะ  แต่อีกใจก็สงสารหยกนะที่ดันมาเจอคนอย่างคุณพี่ได้  คุณพี่แกก็ดันเป็นพวกไม่กลัวอะไรเลยมั้งนิ

[krit24]

555 ตลกหยกด้านดีเทศน์จนคุณพี่หลับเลย

[เลิฟลี่]

หยกนี่ยังจะตามมากวนอยู่ได้นะ ตายไปแล้วนะนี่

[Chichi Yuki]

ไม่รู้จะฮาหรือจะสงสารหยกดี
คุณพี่นี่ก็นิ่งได้อีก นี่ถ้าหยกไม่เล่นสัตว์เลี้ยงตัวโปรดคงจะปล่อยอีกฝ่ายไปเรื่อยๆ สินะ

[poppycake]

วันสบายๆที่มีผีรังควาน....
จะดีเรอะ =_=

[witchhound]

ตลกอะ
หยกตายไปยังอุตส่าห์โผล่เป็นผีมาอีกนะ 555+

[monaligo]

เรื่องนี้จะมีอะไรที่ธรรมดาไหม55555

[greensoda]

สมเป็นวันสบายๆจริงๆ
คุณพี่น่ารักตลอดด

[Inwoสูs]

เอ่อออ อ.อ่างยาวๆ สรุปหยกเค้ามาทำไม ?

[PJansam]

คุณพี่โดนสูบพลัง อิอิ