หัวข้อ: กลับมาจากนรก - เปิดรีพริ้นท์แล้วนะรู้ยังแฟนขาบบบบ วันนี้-20/10/58

[U_Ton]

  รู้ตัวเเล้วสินะภาคภูมิ... ภูมิใจได้เเล้วนะที่เด็กปัญญาอ่อนที่กล่าวหาว่าเป็นคนเห็นเเก่ตัวที่สุด... จริงๆเเล้วคือคนที่พูด
ได้เต็มปากว่า "รักภูมิ" ...คุณพี่กลับมาเเม้ยังไม่สมบูรณ์เเต่ดีใจมากๆ อย่างน้อยๆก็ยังมีสติพอจะยั้งตัวเองไม่ให้มาทำร้าย
ภาคภูมิได้...  เสียใจด้วยนะหยก... ช่างเป็นนางเอกที่ไม่น่ารักแล้วยังทำตัวเป็นภาระต่อสังคม(?)อีก... เดี๋ยวคุณ
เกียรติยศจะกลับมาเป็นฝ่ายเล่าเหรอ อิอิ... รออ่าน ตอนนี้ในมุมมองของภาคภูมิ ซึ้งเลย นะคนเรามักไม่เห็นค่าของสิ่งที่มีอยู่
จนกระทั่งวันหนึ่งที่เราสูญเสียมันไป ไม่ว่าจะรักใคร แต่คนที่รักเรามากที่สุดระลึกไว้เถอะว่าคือ คนในครอบครัว... เเม้กระทั่ง
ในยามที่คุณเกียรติยศไม่ได้เป็นฝ่ายควบคุมตัวเองเเล้วก็ตาม แต่สำนึกรักน้องก็ยังอยู่... ภาคภูมิเป็นเพื่อนกับไมเคิลเเล้ว 
ดีจัง อย่างน้อยๆ คิดซะว่าเป็นตัวเเทนคุณเกียรติยศไปก่อนก็ได้ จะได้ไม่ลืมว่าเคยมีพี่ชายปัญญาอ่อนที่รักน้องมากเเค่ไหน
หวังว่าหยกคงซี้เเหงเเก๋ไปจริงๆนะ... ลาก่อนนางเอกโรคจิต

ปล. ชอบเด็กส่งพิซซ่ามาก 555 ไม่รู้ทำไม
 

[kakaris]

รอค่ะอ่านมารวดเดียวเลย

[hoshinokoe]

ฟุๆๆๆๆๆๆๆๆ
สุดท้ายก็หายปากแข็งแล้นนนนนนนนนนนน  ภูมิเอ้ยยยย
รอตอนหน้านะคะ ฟุๆๆๆๆๆ

[Chichi Yuki]

เกียรติยศอาจจะกลับมา แต่กลับมาแบบนี่สิต้องลุ้น
รู้ตัวเมื่อสายไปมันจะมีประโยชน์อะไรภาคภูมิ

[บ๊ายบายโพ]

กลับมาอยู่กับภูมินะเกียรติยศ 

[army_van]

โอยยย ย ลุ้นนน

มัน อธิบาย ไม่ถูกกกก  อ่านละเขินแปลกกๆ (??)

ติดงอมแงมมมละค่าาา

[PJansam]

คุณพี่คัมแบคเหอะ กราบบบบ รักคุณพี่มาก

[mur@s@ki]

ถึงจะสยอง แต่ก็คิดถึงคุณพี่เช่นกัน   

[witchhound]

คุณพี่กลายเป็นตัวอะไรไปแล้ว
แอบสะใจที่หยกตายนิดหน่อยนะเนี่ย
 

[EoBen]

ใครเป็นนายเอก ถ้าหยกเป็นก็ตายไปเถอะ

ช่างมัน


ภาคภูมิคิดถึงพี่จะแย่อยุ่แร้ว

แล้วคุณพี่ละหายไปไหน

[candynosugar+]

กดเข้ามาเพราะชื่อเรื่องเท่ดี..
แล้วก็ออกไปไม่ได้อีกเลย

เป็นครั้งแรกเลยที่อ่านนิยายแนวนี้ค่ะ
รู้สึกเหมือนค้นพบตัวเองอีกด้านเลย เฮื้ออ.. รู้สึกชอบคุณพี่อย่างบอกไม่ถูก
รู้สึกว่ามีนิสัยบิดๆเบี้ยวๆดี แต่ว่าก็มีความดีอยู่ในตัวนะ .. เอาเป็นว่าชอบนิยายเรื่องนี้
ไม่กังขาเลยถ้าจะจบแบบ Good End หรือ Bad End .. รู้สึกว่านิยายเรื่องนี้สามารถทำได้ทั้งหมด

รอตอนจบด้วยความใจจดใจจ่อค่ะ

[pattyyaoi]

ทำไมรู้สึกดีใจที่หยกตาย 

[wi_OoO_wi]

ทำไมๆๆๆๆ จู่ๆก็ดูเป็นนิยายดราม่า มันไม่ใช่นิยายฆาตกรรมหรอกเหรอ 

[kaew203]

หลังจากหายไปหลายวัน กลับมาต่อคราวนี้ไม่ทำให้ผิดหวังเลยค่ะ
ลึกลับมาก อยากรู้ว่าที่จริงพี่ยศคืออะไร และอยู่ไหน ผ่านไปตั้ง1ปีแน่ะ
แต่ตอนนี้แอบสบายใจที่หยกหายไปแล้ว(ถึงจะไปอย่างอนาถสุดๆก็เถอะ 5555)

......ป้อน......เล่นกันนะ......กลับมาเร็ว ๆนะภูมิ......

ตอนประโยคนี้ร้องไห้เลยค่ะ โดยเฉพาะที่บอกว่า กลับมาเร็วๆนะภูมิ
แบบอ่านแล้วทั้งเจ็บทั้งรู้สึกผิดแทนภูมิเลยง่าา TT

[knightprince]

งืออออ พี่ยศศศศศศ กลับมาหาภูมิเถอะ ภูมิสำนึกผิดแล้วววววว
ดีใจที่หยกไปซะที กว่าภูมิจะรู้สึกได้นี่คุณพี่ตายกี่รอบละคะ
คนเรานี่ก็จริงๆ กว่าจะรู้ก็วันที่สายไปแล้ว เฮ้ออออออ
รอตอนหน้าค่าาาาา

[Zalzah_iP]

มันต้องกลับมาสิ ก็มันชื่อเรื่องว่า 'กลับมาจากนรก' นี่นา
รอเกียรติยศ ♥

[IsDeer]

  เหวอ สยอง

[piengtavan]

รวดเดียว อ่านแล้วขอตบตีภูมิแป๊ป ถึงจะสงสารห็เหอะ
ก็นายไมใ่ได้โดนเลี้ยงดูมาแบบธรรมดานี่เนอะ นายเลยต้องใช้เวลารีเทิร์นไกล เงี้ยแหละ เบี่ยงรถลงผิดเลนบนทางด่วนก็ต้องหาที่กลับรถไกลเป็นธรรมดา .... ทนไปเถอะอิน้อง คุฯคนเขียนเค้าใจดี เดี๋ยวก็มีตอนจบดีๆ(มั้ง....) ให้แกเองแหละ .... งื้อออออออออออ

เ้อาเกียรติยศกลับคืนมาแบบเกียรติยศเลยได้มั้ย ไม่เอาร่างทรานฟอร์มน้าาาา

[YaoTJi]

ไม่ผิดหวังจริงๆเรื่องนี้  หยกตายได้น่าสะใจมากนะ(โหมดดาร์ค) เหมือนกรรมตามสนอง

ส่วนภาคภูมิ มาเสียใจทีหลังมันช่วยอะไรไม่ได้แล้วล่ะ ตอนแรกทำไมไม่คิดให้ดีๆก่อน เอาอารมณ์เป็นใหญ่ เห็นคนอื่นดีกว่าพี่ตัวเอง
ไม่เคยเห็นใจขุ่นพี่เลย รู้สึกสมน้ำหน้านะ (ขอประทานโทษค่ะ อินจัด)

รอขุ่นพี่มาพูด จะได้เข้าใจอะไรๆมากขึ้น

[NeN~]

เพิ่งได้มาอ่าน อ่านรวดเดียวจนถึงตอนนี้ อยากบอกว่าไม่เคยมีซักตอนที่คิดว่าหยกเป็นนายเอกค่ะ เชอะ (ใจร้ายเนอะ ฮ่าๆ) เชียร์คุณเกียรติยศตลอด แฮ่... ตอนแรกๆก็สงสารหยกอยู่หรอกค่ะ แต่ตอนเจอว่านางวิกลจริตนี่ถีบทิ้งไร้เยื่อใยทันที (ใจร้ายฝุดๆ)

ขอปรบมือให้รัวๆค่า คอนเซปต์และพลอตของเรื่องทำได้ดีมากกกกกกกกกค่ะ >< เน็นชอบแนวไซไฟทริลเลอร์อยู่แล้วด้วย หาพลอตแบบนี้ยาก มันโดนมว๊ากกกกกกกกก แต่แรกๆนี่แอบเป็นแนวกุโระหน่อยๆ แนวๆมนตร์ดำ คัลท์ๆ ลัทธิซาตาน อยู่ดีๆก็บิดมาเป็นไซไฟปรสิตจากยุคบรรพกาลได้อย่างสวยงาม หลอกกันนี่นาตัวเอ๊ง แอร้ยยยยยส์ (คือแนวซาตานก็ชอบค่ะ ไม่ใช่อะไร แต่อย่ากุโระมากไปนะคะ สยอง ฮ่าๆๆ)

ชอบนายเอกนิสัยกวนโอ้ยมากเลยค่ะ แก่นๆนี่รักเลย >< ยิ่งเรื่องนี้แม้คุณเกียรติยศเค้าทำเป็นไม่สนใจคนอื่น ทำตัวเอาแต่ได้ ไม่เคยแคร์ใคร แต่จริงๆแล้วขี้เหงาแล้วก็รักน้องมาก แง สงสาร แอบน้ำตาเล็ดเล็กน้อย TT

ส่วนพระเอก เป็นพวกคนดีฝังในค่ะ คือไม่ว่าปากจะร้าย คิดจะร้ายยังไง แต่สุดท้ายก็ทำสิ่งที่ดีเสมอ ดูแลพี่ที่แกล้งปญออย่างเต็มที่มาตลอด น่าชื่นชมค่ะ แต่รู้ตัวช้าไปหน่อยนะเธ๊อว์ TT

รอตอนต่อไปนะคะะะะะะะะ ลุ้นจะแย่แล้วว่าจะจบยังไง ค้างมว๊ากกกกกกกกกกกก อร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก (ร้องเพราะไมเคิลข่วนค่ะ ไม่ใช่อะไร ฮ่าๆๆ)

[mutyamania]

จบไหม.....จะจบไหมตอนนี้ 5555+


ตอนที่ 16 The House at The End of The Street




ไอ้บ้านเวรหลังนี้อีกแล้วเหรอวะ

เด็กหนุ่มพนักงานพาร์ทไทม์เจ้าเก่ารายเดิม  กับบ้านหลังเก่าหลังเดิม  และมอเตอร์ไซด์คันเดิม  พิซซ่าซีฟู้ดถาดกลางที่ยังคงร้อนระอุ  ส่งกลิ่นหอมเตะจมูก  จนคนส่งเองท้องร้องโครกคราก

กลับดีมั้ย ? 

เด็กหนุ่มถามตัวเขาเองซ้ำ ๆ  ประสบการณ์น่ากลัวในวันนั้นยังคงตามมาหลอกหลอน....

แต่นี่ยังกลางวันแสก ๆอยู่เลย....เขาแย้งตัวเองในใจ  นั่นเพราะไม่คุ้มกันกับค่าพิซซ่าที่เขาต้องชดใช้  แถมยังต้องแบ่งให้ไอ้รุ่นพี่หน้าเลือดกินอีก.....เดี๋ยวก่อนนะ....คราวที่แล้วมันก็ไม่ได้มืดค่ำอะไรไม่ใช่หรือ ?  แค่หกโมงเย็นกว่า ๆ แค่นั้นเอง

กลับดีมั้ย ?

ไม่เอาแล้วตังค์ ?

“เมี๊ยววววว”
“แย้กกกกก”

แกร๊ก.....ครืด....แอ๊ดดดดด


ประตูรั้วบานเล็กถูกเปิดออก  พ่อหนุ่มส่งพิซซ่าตกใจจนแทบจะโยนทุกอย่างทิ้ง  แล้วสตาร์ทรถเผ่นเสียเดี๋ยวนั้น  แต่ปรากฎว่าผู้ที่ออกมา  กลับเป็นชายหนุ่มรูปร่างสูง  ผิวขาว  หน้าตาดูดีระดับนายแบบไฮโซ  เพียงแต่เขาดูจะมีสีหน้าเศร้ามองไปเสียหน่อย

“น้อง....มาแล้วทำไมไม่กดออด  พี่เห็นเรายืนเก้ ๆกัง ๆอยู่นานแล้วนะ”
“พี่เห็นได้ไง”
“จากระเบียงนั่นไง”

คน....บ้านหลังนี้มีคน  ทวงค่าพิซซ่าคราวก่อนดีไหมนะ  เด็กหนุ่มคิด  ไม่ดีกว่า  บางทีคน ๆนี้อาจจะเพิ่งมาอยู่  แล้วดูจากสภาพแล้ว  คงจะเจอดีมาเหมือนกัน  เพราะงั้น  เขาควรจะเห็นใจ  แล้วก็ทำหยวน ๆไปซะ

“ไม่เอาตังค์รึไง”
“อ่า....ครับ....นี่ครับ  ทานให้อร่อยนะครับ”


เอ๊ะ....หรือว่าไอ้หมอนี่มันเป็น.....คราวที่แล้วไม่ปรากฏตัว....คราวนี้เลยเอาเสียหน่อย



ผีหลอก!!!!

รีบกลับเหอะ!!!

.
.
.
.
.
.
‘ถ้าฝืนทนต่อไป  ร่างกายผมอาจหาทางออก  ถึงตอนนั้นผมคงควบคุมอะไรไม่ได้  และคงไม่เป็นตัวเองอีกต่อไป’
(จิตสำนึกของเกียรติยศ : ในวันที่เขาพยายามที่จะตายด้วยตัวของเขาเอง)


[เกียรติยศ]


ไฟที่แผดเผาร่างกายของผม....มันเหมือนกับเปลวเพลิงจากนรก


ความเจ็บปวดนั้นมากกว่าทุกครั้ง  มันสุดแสนจะทรมานในเตาเผาแคบ ๆ  ทั้งอึดอัด  และหายใจไม่ออก


ร่างกายของผมถูกเปลวไฟลามเลีย  และเสื้อสูทที่ผมใส่มาอย่างหล่อ  ถูกเผาจนมอดไหม้  กลิ่นไหม้ของผ้าผสมกับกลิ่นเนื้อย่าง  มันออกจะประหลาด  และไม่ชวนรับประทานเสียเท่าไหร่.....


แต่ผมกลับหิว

ทั้งที่ตั้งใจจะต้องตายให้ได้  พยายามบังคับตัวเองให้อดทนอีกนิด  แต่บางอย่างในตัวผม  มันกำลังพยายามหาทางออก  ซึ่งทางทางออกเดียวก็คือปล่องเมรุ  บางอย่างในตัวผมร้องเรียกหาอาหาร  เพื่อนำมาซ่อมแซมตัวเองโดยเร็วที่สุด 

หิว

อยากกินเลือด....เลือดมนุษย์

เลือดสด ๆ  เครื่องใน  อวัยวะ  ลื่น ๆ นุ่ม ๆ อยากกินหัวใจคนที่กำลังเต้นตุ่บ ๆ 70 ครั้งต่อวินาที  อยากหม่ำสมองสักก้อนสองก้อน  กินแขนขาเพื่อสร้างของใหม่  กินลูกตากรุบกรอบหวานฉ่ำ  เพื่อใช้สำหรับมองเห็นเมื่ออยู่ในร่างของมนุษย์  และใช้ชีวิตในฐานะมนุษย์  กินกระดูก  เพื่อสร้างโครงกระดูก  เพราะตัวผมเป็นสิ่งมีชีวิตที่ปราศจากกระดูกสันหลัง  ที่ถูกนำมาปลูกถ่ายในร่างมนุษย์เท่านั้นเอง 
 
ทันทีที่เริ่มคิดถึงอาหาร  สติของผมก็หลุดลงตั้งแต่ตอนนั้น  ภาพสุดท้ายที่เห็น  คือทางออก  ทางออกที่จะพาผมไปสู่อาหาร


หิวจัง
.
.
.
.
.
.
รู้ตัวอีกที  ผมก็กำลังคร่อมร่างน้องชายตัวเองอยู่  ภูมิไม่ควรมาที่นี่  และผมก็ควบคุมตัวเองได้ยาก  ผมรับรู้อยู่ลึก ๆ ขณะที่ร่างกายกำลังกิน  รับรู้ว่าผมกินหยกไปแล้ว  แต่ร่างของหยกก็ยังไม่เพียงพอสำหรับผมในตอนนั้น  ผมยังไม่อิ่ม  ยังต้องการอีก  ร่างกายของผมเสียหาย  ส่วนที่เป็นมนุษย์ถูกทำลายลงจนไม่เหลือดี

แต่ถ้าต้องกินเขา.....ผมยอมตายเสียดีกว่า

ผมวิงวอนต่อผู้สร้างโลก  และผู้ที่สร้างผม  ผมอยากตาย  ผมอยากตายเสียเดี๋ยวนั้น  ดีกว่าที่ผมจะต้องมาเขมือบน้องชายตัวเองอย่างหิวโหย  แต่ร่างกายของผม  กลับไม่ฟังดวงจิตซึ่งเป็นนายเอาเสียเลย  มันยังคงต้องกินต่อไป  จนกว่าร่างของผมจะกลับมาเป็นเกียรติยศคนเดิม

ขณะเดียวกันนั้น  บางอย่างกำลังทำให้ผมรู้สึกอิ่ม....อิ่มพอที่จะกลับมามีสติ  แม้ร่างกายของผมในตอนนั้นจะดูประหลาดเหมือนสัตว์ต่างดาว  แต่พลังที่ผมได้รับ  แม้เพียงน้อยนิด  มันก็ช่วยให้ผมกลับมาควบคุมร่างกายได้  แค่ชั่วขณะหนึ่ง

ความรักของภาคภูมิ  ภาคภูมิผู้ซึ่งกำลังหวาดกลัว  แต่กลับไม่ยอมทอดทิ้งผม  ทั้งที่เขามีโอกาสหนี  เด็กคนนี้รักผม  แต่ผมกลับไม่เคยรับรู้เท่าที่ควรเลย


นั่นเพราะผมอ่านใจเขาไม่ออก


ทุกครั้งที่พยายามทำแบบนั้น  ผมเห็นแต่กำแพง  ไม่ก็ห้องสีขาว  บางครั้งผมยังหวัง  ว่าเขาอาจเป็นพวกเดียวกับผม  แต่ไม่รู้ตัว  ตัวอ่อนอีกตัวที่อยู่กับผม  อ่อนแอเหลือเกิน  จนอาจทำให้ความเป็นมนุษย์กลืนกินมันจนดับสูญไป  ผิดกับผม  ที่เข้ากันดีกับร่างนี้  จนเหมือนเกิดใหม่  ใช้สมองของเด็กคนนี้เพื่อคิด  ใช้หัวใจเขาสูบฉีดเลือด  ใช้ปอดหายใจ  จะว่าไป  ผมกับเด็กคนนี้ก็คือคน ๆเดียวกัน  อย่างที่ผมเคยบอกกับหยก.....เกียรติยศมีแค่คนเดียว....คือผม

ดวงจิต...กับสัญชาติญาณต่างเป็นเอกเทศน์ต่อกัน


1 ปี


1ปีเต็ม ๆที่ผมหนีภาคภูมิมา  จากมาทั้งที่ยังหิว  ประคับประคองร่างนี้ด้วยพลังเฮือกสุดท้าย  อาศัยในตึกร้าง  เพื่อให้ร่างกายค่อย ๆฟื้นฟูได้เอง  อาจจะช้า...แต่ก็ดีกว่าต้องฆ่าใคร


ผมไม่อยากฆ่ามนุษย์  แม้ว่าพวกมนุษย์จะคร่าชีวิตพี่น้องส่วนใหญ่ของผม  พวกเขาฆ่าพวกของผมอย่างทรมาน  ด้วยการใช้ไฟเผาทั้งเป็น  โดยส่วนตัวผม  ผมถือว่าผมฆ่าคนน้อยเกินไปด้วยซ้ำ


เพราะผมหิว...ผมจึงต้องกิน  ไม่ต่างจากที่มนุษย์กินเนื้อสัตว์  ผมดื่มเลือดชายแก่ขี้เมาในตึกร้างนั้น  ในปริมาณที่ไม่มากจนถึงขนาดทำให้เขาเสียเลือดจนตาย  เมื่อได้เลือดเขาแล้ว  ผมก็รีบชิ่งไปอยู่อีกที่หนึ่ง  ผมกลัวตัวเองจะอดใจไม่ไหว


“เอ้า......แดกซะมึง  วันนี้มีพิซซ่าเหลือ....กับปีกไก่  เฮ้อ....ตั้งแต่เก็บมึงมาเลี้ยงนี่นะ...กูอ่ะจนล๊งจนลง”
“กิน....กิน”
“เมื่อไหร่มึงจะจำอะไรได้นะ  หรือว่าจริง ๆแล้วมึงปัญญาอ่อนมาตั้งแต่แรกวะ”


ตอนนี้ผมอาศัยอยู่กับเด็กส่งพิซซ่า  เขาเจอผมในสภาพเปลือยเปล่า  ท่ามกลางสายฝน  ในวันที่ผมออกล่าเหยื่อ


เด็กคนนี้ใจดีเหมือนภูมิ


ผมอาจจะอยู่กับเขาแบบนี้ไปเรื่อย ๆ อยู่แต่ในห้องสี่เหลี่ยมที่รกเหมือนรังหนู


ดีกว่ากลับไปทำให้ชีวิตของน้องต้องพังพินาศอีก


เฮ้อ.....ผมคิดถึงบ้านท้ายซอยชะมัดเลย


ป่านนี้ไอ้เหมียวรักของผมจะเป็นยังไงบ้างนะ
.
.
.
.
.
.
To be con 

สรุปว่ายังไม่จบจ้ะ....ขอต่อไปอีกสักสองสามตอน(โดยประมาณ)  ตั้งใจให้จบตอนนี้  แต่ทำม๊ะได้จริง ๆ สมองไม่แล่น  ได้แค่นี้อ่ะ  เง้อออออ

[nnA]

จิ้มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม

เกียรติยศศศศศสู้ๆๆๆ   




 

[nunnan]

คุณพี่ยังอยู่ 

[poppycake]

ว่าแร้ว~~~~~!!! ว่าคุณพี่ยังไม่ตาย 555

[krit24]

พี่ยศยังอยู่รีบกลับไปหาภูมิเร็วเข้า

[PJansam]

นี่ไปแกล้งเป็นเด็ก ปญอ.อ่อยเด็กส่งพิซซ่าอยู่หรอคะเนี่ย
คุณพี่การแสดงชนะเลิศมาก เอารางวัลออสกาไปค่ะ

[Cockroach]

รีบกลับไปหาภาคภูมิน้า 

[EoBen]

ฮา ตรงไปอยู่กับเด็กส่งพิษซ่านิแหละคะ

เด็กมันหลอนอยุ่ตั้งนาน ยังไม่รู้อีกว่าเก็บผีที่หลอกตัวเองมาเลี้ยง 55555

[monaligo]

อย่างน้อยๆคุณพี่ก็ยังไม่ลืมน้องภูมิ
แต่ว่าไปอยู่กับเด็กส่งพิซซ่าเนี่ย....ใช่คนเดียวกับที่เจออิทธิฤทธิ์คุณพี่ป่ะ

[SiLent_GRean]

พี่ยศกลับไปบ้านเถอะค่ะ